Antwoord op: Zwartepiet spelen

Wij hoeren krijgen van de overheid, en van alle lobbyclubs en flink wat van de media, nu al jarenlang beschuldigingen en verdachtmakingen over misstanden, misbruik, mensenhandel en misère. We worden afgebeeld als een criminogene business, en ze doen alsof we allemaal besmet, vervallen en vervuild zijn. De beschuldigingen beelden ons af als een verrotte branche van opportunisten, uitbuiters en slachtoffers. Alsof we niet al genoeg stigma hebben.

Daar geef ik in dit stukje geen antwoord op, want dat behandel ik al genoeg op mijn blog. Dit antwoordstukje gaat over hoe wij in de business daarmee omgaan. Want dat doen we helemaal verkeerd.

In de prostitutiebranche is het langzaamaan normaal geworden om de zwartepiet af te spelen. Ik irriteer me daar dood aan! Het is namelijk erg lui, dom en vals om het zo te doen, en je wordt er zelf ook niet beter van. Maar hoe meer mensen het doen, hoe meer de anderen het ook gaan doen. Het is een hele epidemie.

De belangrijkste manier waarop het gebeurt is de individuele hoer die denkt of zegt dat ze op een klein eilandje van veiligheid woont in een grote zee van misbruik en slavernij. Ze heeft zelf geen problemen met dwang en geweld, en haar echte kennissen ook niet, maar ze hoort van de roddelmachine, en vooral van de zedenagenten en de gemeentecontroleurs, allemaal enge verhalen. En als je de krant leest, wordt het nog erger. Iedereen weet toch dat...

Als je zo'n wicht confronteert, en eens vraagt waarom ze zo doemdenkt over alles wat ze niet kan zien terwijl ze zelf niets meemaakt, dan krijg je verschillende redenen te horen, en daar gaan ze hun standpunt dan mee verdedigen. Er zijn er veelteweinig die na gaan denken als je met ze praat, want dat voelt helemaal zo lekker niet als de verhaaltjes die ze er liever zelf bij denken.

Ik heb vanalles langs horen komen. Een hele favoriete is dat pooiers een zesde zintuig hebben voor zwakke meisjes, en dus wel uit de buurt blijven van zo'n sterke, zelverzekerde vrouw. Als er dan een keer een pooier komt schooieren voor meisjes sturen ze die weg, en is de kick dat ze zo'n levensgevaarlijke crimineel met hun enorme overwicht hebben kunnen afpoeieren. Want het is lekker om te denken dat jij de enige bent die nee kan zeggen.

Soms denken ze niet dat het aan henzelf ligt, maar aan het plekje. Ik heb vrouwen horen zeggen dat ze veel geluk hebben gehad dat ze nooit op een plek hebben gewerkt waar de misstanden waren, en dat ze zo intelligent of zo gelukkig zijn geweest dat ze deze éne plek hebben gevonden waar geen misstanden zijn. Alleen deze club, alleen dit ramenstraatje, alleen maar hier is het veilig, en overal anders kloppen de indianenverhalen wèl.

Misschien de onschuldigste is dat zo'n meid kan denken dat het er allemaal wel ìs, maar dat ze het gewoon niet ziet. Ze weten het van zichzelf nog wel zeker, maar bij andere meisjes kan je nooit zéker zijn. Daar wordt natuurlijk flink aan meegewerkt door de zieligheidsindustrie die telkens volhoudt dat je specialistische hulp nodighebt om het te kunnen zien. Netzoals je de nieuwe kleren van de keizer niet kan zien als je niet waardig genoeg bent.

Dit is allemaal dom en schadelijk, maar het valt in het niet vergeleken bij doelbewust proberen de zwartepiet af te spelen. Dat is een epidemie bij de mensen die bezig zijn met belangengroepen of met de media, en je vindt maar weinig groepen die het niet doen. Het gaat om vanalles tegen vanalles. Iedereen is blij als ze de zwartepiet maar af kunnen spelen, en verder kijken ze niet.

De mensen uit de legale branche, of die voorstanders zijn van reguleren, spelen de zwartepiet graag af op de illegale branche. Ze weten dat dat toch al eng klinkt, en omdat je vanuit de illegale branche weinig meiden gaat krijgen, en helemáál weinig exploitanten, die hun mond open durven doen. Niemand die politie-aandacht wil. Ze doen alsof het een misverstand is over de misstanden in de prostitutie omdat het alleen illegáál voorkomt. Ga die maar aanpakken, laat ons met rust.

Privé-huizen en clubs maken graag verhalen dat het allemaal veilig is in hun intieme wereldje, en dat je voor de misstanden bij de ramen moet kijken. In de pers gaat het immers toch telkens over ramenbuurtjes, en dat is ook waar de meeste verhalen over gaan in de slachtofferporno. Daarvoor doen ze er graag nog een schepje op, en zeggen ze dat zij in zo'n club als een havik toezicht houden, en dat dat bij de ramen gewoon niet kan. Laat ons maar met rust, ga de ramen maar pakken.

Je hebt de VER, de Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven, die vooral bestaat uit vergunningmelkers die nog uit het penozetijdperk komen. Die zijn met de overheid in overleg, hebben allemaal afspraken gemaakt, die de overheid natuurlijk niet nakomt, en die spelen niet alleen de zwartepiet af op alles wat niet bij de VER hoort, maar doen er ooknog een flinke schep op, want ze hebben niet graag concurrentie.

De bedrijven in de aanloop spelen graag de zwartepiet af op de bedrijven en meiden in de afspraak. Ze doen alsof de aanloop heel transparant en open is, terwijl de prostitutie op afspraak geheimzinnig en duister is. De politie heeft die mening tegenwoordig ook, dus dat is aardig gelukt. Dat je op afspraak meer vrijheid voor de meiden hebt dan als ze de hele dag opgeprikt moeten zitten wil niemand weten.

Escortburo's spelen graag de zwartepiet af op de onafhankelijke escorts. Zij kunnen tenminste voor de veiligheid instaan, zeggen ze tenminste, zij zorgen dat je geen slachtoffer aan je deur krijgt, en dat weet je bij vrije meiden maar nooit. Meestal zijn het ook vergunningmelkers, maar in de escort zit je als vrije meid veel sterker tegenover de bedrijven, en de escortburo's willen maar wat graag van die concurrentie af. Ga die vrije meiden maar pakken, laat ons met rust.

Zelfs stad en land hebben weleens ruzie. Stadse clubs spelen graag de zwartepiet af op seksboerderijen. De pers likt dat op, en ik weet niet waarom. Een club op een boed is precies hetzelfde als een club op een grachtenpand, behalve dat de kamers op de boed groter zijn. Zelfs de klandizie lijkt op elkaar. Maar stadse clubs doen graag alsof zij dicht op de controle zitten, en de boerderijen in een vreemd land zonder politie staan.

Meiden die een oormerk van de overheid hebben gekregen beweren doorgaans dat het zóveel veiliger en beter is om door de overheid gekoeioneerd te worden. Ookal hebben ze kunnen zien dat al dat koeioneren niets uitmaakt. Ze doen graag dat verhaal omdat ze er een reservaat voor terugkrijgen. Alle meiden die te trots zijn om mensen als van der Laan of Wolfsen als pooier te nemen blijven weg, dus alleen de brave meisjes blijven over.

Een kleine groep, maar een héle belangrijke, is de groep gepakte meiden. Die zijn door de politie in het nauw gezet, en worden bedreigd met uitzettingen, belastingboetes in de tonnen, het verlies van hun huis, of het afpakken van hun kinderen. Die wijzen maar wat graag met vingers als ze daarmee hun hachje kunnen redden. Ik heb er alle begrip voor, je hebt echt geen keus als de politie je heeft. Maar het wordt wel tegen de andere meiden gebruikt.

De Nederlandse meiden spelen graag de zwartepiet af op de meisjes uit het Oostblok. Het idee van de grote gemene Russische maffia die die arme meisjes uit hun krotje oppikt in een sprookjesland en hier met een geweer tegen hun hoofd aan het werk zetten is een hele makkelijke om te slikken door de pers, dat hebben we wel gemerkt. Je moet niet bij ons Nederlandse meiden zijn, want wij zijn net als jullie gewone mensen, en zij zijn ànders.

Maar de meiden uit het Oostblok spelen die zwartepiet netzo makkelijk af op de Nederlandse meiden. Als het gaat om loverboys die hier jullie meisjes van de scholen komen roven, dan moet je toch niet bij ons, de buitenlandse meiden zijn? Wij zijn hier gecontroleerd, en we blijken niets te maken te hebben met die slachtofferporno over meiden die worden ingepalmd door pooiers en op hun twaalfde dertig man per dag afwerken.

De ene raambuurt beschuldigt graag de andere raambuurt. De Geleen wil niets met de Doubie te maken hebben, de Ruysdaelkade beschuldigt de Wallen en wil niet daarmee geassocieerd worden, de Wallen zegt dat zij al kapotgecontroleerd zijn, en dat alles op het Singel gebeurt, het Baekelandplein beschuldigde het Zandpad, de Hoek in Groningen wordt beschuldigd door de Weaze, de Achterdam wijst met het vingertje graag naar Amsterdam, en het Zandpad beschuldigt alles in heel Nederland.

Ik zit zelf zowel in de thuisontvangst als in de escort, en ik kijk echt met afgrijzen naar hoe de thuisontvangst door de escorts wordt afgebeeld als huisvrouwtjes die door pooiers geleefd worden, en de thuisontvangsters de escorts afbeelden als meiden die vierentwintig uur op een dag door pooiers worden rondgereden. Bij ons moet je niet zijn, bij die àndere meiden binnen de onafhankelijke sector. Alleen weer om die zwartepiet af te spelen.

De steden geven elkaar ook graag de schuld. Het gaat dan meestal om zeggen dat hier al kapotgecontroleerd is, en dat er eens naar andere steden moet worden gekeken. Met al dat gezwets over een waterbedeffect is dat iets waar je makkelijk op kan inhaken, en dat doen ze dus ook dankbaar. Het resultaat is wel dat zelfs de hoeren zeggen dat het béter werken is in steden waar je gekoeioneerd wordt, terwijl dat gewoon niet wáár is.

Maar het zit vooral op het nivo van meid tegen meid. Bij mij is alles koosjer, maar bij mijn buurtje niet, ga haar maar lastigvallen. En vooral die nieuwe mooie meid met die leuke lach, die zoveel vaste klanten heeft gekregen in korte tijd, ga die maar oppakken, want ik weet bijna zeker dat die gedwongen wordt. En als je flink roddelt, kun je ook veel agenten met rooie koontjes je kast uitkrijgen zonderdat ze je huis afbreken.

Dit gebeurt op alle nivo's. Tegen de politie, tegen de rechter op een zitting, tegen de politiek, tegen klanten om ze bij je te houden, tegen elkaar, tegen je exploitant, exploitanten tegen hun meisjes om ze bij hem te houden, maar vooral, op zijn schadelijkst, tegen de pers, want die is de baas in Nederland. In de media komen zo die verhalen uit de mond van een hoer, en dat zorgt ervoor dat dat gezwets lijkt te komen van iemand die wat weet.

Kritiek is goed. Maar dan moet het wel eerlijke kritiek zijn, die echt ergens op gebaseerd is, en niet gewoon doorroddelen van gezwets. Het domme, onware, schadelijke schrikbeeld afwentelen op anderen is problemen máken. En het is dom, want zo zijn er duizend stemmen die jou verketteren, en alleen jij zegt van jezelf dat het goedzit. De verbiedertjes hebben het makkelijk zo.

Zwartepiet spelen wèrkt niet. Het is niet dat je de beschuldiging doorgeeft aan een ander. Jij blijft beschuldigd, ookal heb je nogzoveel mensen zelf beschuldigd. Het is luizen doorgeven. Je kan deze zwartepiet niet afspelen, je kan alleenmaar zorgen dat iemand anders óók verliest. En zelfs als zwartepiet afspelen zou werken, dan nog kijken de verbiedertjes niet naar het stukje van je verhaal waar jij jezelf schoonpraat, maar wèl naar het stukje waar je iemand anders beschuldigt.

Ik vraag niet van de meiden en de andere mensen uit de branche dat we gaan samenwerken. Ik heb geen illusie dat dàt gaat lukken. Ik wil alleen dat we ophouden met elkaar op het hakblok van de verbiedertjes te leggen. Dat zwartepieten maakt het de verbiedertjes zo makkelijk. Je geeft ze geloofwaardigheid, námens jou, tégen andere meiden! We moeten als we íéts doen, toch als éérste stoppen met zwartepieten!

De waarheid is dat de zwarte piet nergens past. Er is nergens iets wat de hetze rechtvaardigt. Je hoeft nieteens stelling te nemen tegen de lulverhalen, maar meewerken is fout. Je bent niet aan het helpen door ze te laten zoeken op een plek waar ze ook wel niets kunnen vinden. Het ìs nergens, behalve in de roddels. En zolang je die roddels je eigen geloofwaardigheid meegeeft, gebruiken ze die tegen ons. En jou.