maandag 26 november 2018

Antwoord op: Betaald is niet vrijwillig

Veel mensen die iets tegen sekswerk hebben, beweren dat sekswerk niet vrijwillig gebeurt. Als je dat dan tegenspreekt, komt er opvallend vaak een verhaaltje dat sekswerk onvrijwillig is, want anders hoefde je niet te betalen. Dat je betaald moet worden is dus het bewijs dat je eigenlijk gedwongen wordt, en dat dat zo is voor alle sekswerkers. Het wordt zelfs als dwangmiddel geaccepteerd door de rechters. Als je uit een economisch slecht lopend gebied komt, ben je voorzover de rechter vindt al gedwongen.

Dat "als je het vrijwillig doet zou je het ookwel gratis doen" verhaal hoor ik ookwel van mannen die wel hijgtelefoontjes met me willen doen, maar geen zin hebben om ooit voor mijn diensten te betalen. En dat je meteen gedwongen bent als je je geld niet alleen aan luxe uitgeeft, maar er ook gewoon je brood van betaalt, dat kennen we ook van verhalen over schulden of verhalen over hoe je dan 'verslaafd aan het geld' bent. De verhalen klinken anders, maar ze komen allemaal op dit onderwerp neer.

Natuurlijk is dat je reinste onzin.

Ten eerste betekent dat je ergens voor betaald wordt, helemaal niet dat je gedwongen bent. Denk maar na, zouden al die mensen die op kantoren werken morgen nog naar hun werk komen als ze te horen kregen dat hun salaris ophield? Zou de tegelzetter nog je badkamertje mooi komen maken als je hem niet betaalde? Zou je verwachten dat een taxichauffeur je naar huis bracht voor een hartelijk bedankje? Natuurlijk niet. Maar die mensen vinden we niet gedwongen.

Dat je betaald wordt is om je inspanning de moeite waard te maken. Ook mensen die hun werk leuk vinden doen het niet voor niets. Ik ken een zanger die bijna de hele dag voor zijn plezier aan het zingen is, maar als je hem wilt laten komen zingen op je huwelijksfeest of als backup vocalist mag je meer dan een rug neerleggen, of hij komt gewoon niet. Dat is gewoon goed zakendoen, hij moet er zijn brood wel uit halen. Dat maakt hem niet gedwongen.

Maar ik ken ook een accountant, die zijn werk háát. Het enige wat hij doet is cijfertjes nagaan, kijken waar alles vandaankomt en heengaat, en zorgen dat er niets in de war raakt of gesmokkeld wordt. Hij gaat met lange tanden naar zijn werk, en hij haat elke seconde. Het is alleen het enige waarmee hij zijn dure levensstijl kan betalen, dus dan doet hij het maar. Maar niemand die hèm gedwongen gaat noemen.

Wanneer het over sekswerk gaat, is het weereens helemaal anders. Dan is het opeens heel twijfelachtig als je het doet "alleenmaar" voor het geld. Dat je het zelf gewoon als werk ziet doet er voor mensen die dit oordeel hebben er niet toe. Die vinden dat je keus geen echte keus is, en dat je gedwongen bent ookal "wil je dat niet zien." Want als je het geld niet nodighad, zou je het niet doen, en dus word je gedwongen doordat je het geld nodighebt.

Het komt eropneer dat seks voor geld niet "hoort." Het moet nooit "zover komen." Als je geld nodighebt, mag je toiletten gaan schrobben, met gif gaan spuiten in de landbouw, of langs de deur oude mensjes veelte dure abonnementen aan gaan smeren, dat is allemaal gewoon werk. Maar sekswerk is geen werk, en als je seks hebt voor geld doe je eigenlijk iets méér dan werk. Dan verkoop je jezelf, en dat soort rare gedachtes.

Mensen zijn nou eenmaal bang voor seks, en dus gelden voor seks andere regels. Voordat mensen seks vrijwillig noemen, is er meer aan de hand dan als ze niet-seksueel werk vrijwillig noemen. We doen als cultuur heel moeilijk over wat seksueel instemmen met seks is, en wanneer je dat goed doet, en wanneer het eigenlijk niet goed is. We behandelen het als iets wat heel gevaarlijk is, en wat èìgenlijk niet iets is wat je voor jezelf kan beslissen.

Wie dan dat beslissen doet, dat is dan de Here, of de psychologie, of het feministische gedachtengoed, of de wet, of je ouders, of het relatiedenken, maar uiteindelijk altijd de interpretatie van die verheven dingen door het verbiedertje met wie je in gesprek bent. Als puntje bij paaltje komt is het altijd de seksuele moraal van degene die vindt dat je iets aan het doen bent wat je niet kàn willen.

De vraag wat genoeg reden is om seks te hebben kan iedereen voor zichzelf beantwoorden, en dat antwoord is voor veel mensen heel verschillend. En over het leven verandert dat ook. Vraag maar aan een klas brugklasmeisjes of ze ooit zouden zoenen zonderdat ze de jongen goed kenden, of dat ze ooit naaktfoto's van zichzelf zouden maken voor een vriendje, of dat ze ooit vreemd zouden gaan, of dat ze ooit iemand zouden pijpen. En kijk dan eens naar wat ze echt gedaan hebben als ze dertig zijn.

Maar mensen kijken zo moeilijk over hun eigen moraal heen. Ook als ze dat zouden moeten doen vanuit hun beroep, zoals de rechters, de officieren van Justitie, de politieagenten en de politici. Die grijpen juist de moraal aan, en gebruiken dit soort standpunten er graag bij om hun moraal kracht bij te zetten. Ookal komt het uiteindelijk recht uit diezelfde moraal, en is het zonder die morele onderbuikgevoelens een hol argument.

maandag 19 november 2018

Verpreutsing

Dit stukje begon ermee dat ik tegen vriendinnen van buiten de business zuchtte dat het van mij allemaal wel wat minder mocht met de verpreutsing. Die waren het niet met me eens. Die vonden niet dat we verpreutst waren, maar dat tijdens onze jeugd de seksuele vrijheid een beetje was doorgeschoten, en dat het nu weer een beetje normaal was. We waren niet echt verpreutst, en er was geen beweging in. We waren er nu wel.

Ik ga dan altijd een beetje aan mezelf twijfelen, want ik vóélde de verpreutsing wel, en mensen in mijn netwerkje waren het er ook mee eens dat de wereld verpreutst, maar ik had het eigenlijk nooit uitgezocht. En dat terwijl ik wèl de verpreutsing als een belangrijk ding zie waar veel van de ontwikkelingen in de samenleving vandaan komen. Ontwikkelingen die ik vaak in mijn blogje behandel.

Mijn twijfel ging niet lang door. Toen ik eenmaal wat was gaan wroeten merkte ik al snel dat je aan heel veel dingen kon zien dat we echt wel verpreutsen. Dat gaat van minder naaktstranden, naar dat mensen niet meer zo makkelijk topless zonnen, dat zelfs voor peuters er nu bikini's zijn omdat meisjes hun tepels moeten bedekken nog lang voordat ze tietjes krijgen, en duizend kleinere dingetjes die je ziet gewoon door eens door wat oude damesbladen te bladeren.

Ik hoor stomverbaasd aan hoe een zoon van een vriendin nog nooit de pik van een andere jongen heeft gezien, omdat hij nooit naakt doucht. En dat gemeenschappelijke kleedkamers voor het schoolzwemmen zijn afgeschaft. De enige indruk die hij heeft over hoe een pik eruit hoort te zien is via de porno, want ook thuis zorgen zijn ouders dat hij ze niet naakt ziet. Dat maakt het wel moeilijk voor een puber om te snappen dat hij normaal is.

Ookal is de porno nog een laatste luikje om wat mee te krijgen van hoe mensen naakt eruitzien, en seks werkt, het moet toch worden behandeld als iets wat het juist èrger maakt. Ik hoor de gekste verhalen over de "gevaren van sexting" en over de "seksualisering" van vrouwen en kinderen. De dolste verhalen over seksisme die ik ken uit mijn tijd als radfem zie je nu in de media, de overheid en de universiteiten serieus genomen worden.

Dat is niet alleen in Nederland zo. Je ziet het overal. Natuurlijk vooral in landen als IJsland en Zweden, maar ook in de Engels sprekende landen is het heftig. Je ziet voorstellen voor internetfilters in bijvoorbeeld Australië en Engeland, akties van YouTube om seks te verdringen, steeds strengere wetten over ontucht, steeds meer aandacht voor seksschandalen, pogingen om porno verboden of beperkt te krijgen, en natuurlijk aanvallen op sekswerk.

Je merkt het ook niet alleen doordat mensen zich preutser zijn gaan gedragen, maar ook door hoe er door de maatschappij op gereageerd wordt als mensen zich niet preuts genoeg gedragen. Een paar decennia terug zouden zedenpredikers voorzichtig zijn geweest om mensen te berispen die tegen hun zeden ingingen, tegenwoordig wordt er veel meer herrie gemaakt, èn beklagen de zedenpredikers zich dat ze preuts genoemd worden. Zelfs als dat helemaal niet gebeurt.

Preutsheid is er altijd geweest. Daar is niets nieuws aan. Ook bewegingen die zeden predikten, en die de samenleving wouden verpreutsen zijn er altijd geweest. Het zijn meestal nog steeds dezelfde bewegingen. En ze zeggen heel vaak ook nog precies hetzelfde als ze vroeger zeiden. Er zijn geen nieuwe argumenten bijgekomen, en geen nieuwe inzichten. Er wordt alleen door de samenleving meer naar geluisterd.

De moralisten doen wel graag alsof het verandert, want als je kan doen alsof iets groeit kan je doen alsof er iets moet veranderen om daarmee om te gaan. Dat gaat bijvoorbeeld om open grenzen, en natuurlijk om mobieltjes en social media, want we vinden computers enge dingen waar we geen verstand van hebben. Dus denken we er allemaal sinistere dingen bij, die geld opleveren voor paniekzaaiende journalisten.

Sexting en social media werken seks niet echt in de hand. Het is op zijn best een rukhulpje, zo'n korrelige foto van iemands tieten, en op zijn slechtst wordt het eerder gebruikt als sletten-schandpaal. Helemaal geen seksuele openbaring, helemaal geen hotline naar een wild en losbandig leven, juist mensen die elkaar zitten te beoordelen en het prachtig vinden om schande van elkaar te spreken. Maarja, dat is niet spannend in de krant.

Er is meer ruimte in de media voor beklag door zedenpredikers. Het wordt serieuzer genomen. Het wordt ook niet meer als zedenprediken gezien, maar als iets groters, als een soort beweging waar de moraal een belangrijke kern is om goed met de samenleving om te gaan. Ja, alles komt terug op morele overtuigingen, maar we doen alsof die morele overtuigingen het belangrijkste zijn wat het goede in de wereld veilig maakt.

Daar gaat het namelijk om. Een gevoel van veiligheid. Mensen willen een veilig plekje in de wereld, vooral als die wereld gevaarlijk voelt. En met hoe bang we worden gemaakt door de media en de politiek, of het nou om economische crisis, dat enge internet wat we maar niet begrijpen, het verlies van je nationale eigenheid door de globalisering, xenofobie voor migranten, terrorisme, misdaad of moreel verval, is er wel een drang naar veiligheid.

En als mensen zich veilig willen voelen gaan ze zich aansluiten bij een sterke regelgevende vaderfiguur. En dan maakt het niet uit of dat vadertje Staat is, het vaderland, of God de Vader. Je wil terug naar je wortels, je identiteit die je geeft dat je thuishoort in een groep die voor je zal zorgen, en een autoriteit die zorgt dat er voor jou gaat worden beslist, zodat je niet uit de groep zal vallen.

Tegelijk moet die groep ook gedisciplineerd worden gehouden, want hij moet "sterk" zijn. Dus zijn de regels van je groep heel belangrijk, en moeten mensen die daarvan afwijken afgekeurd worden. Je gaat dus regels opleggen en verwachtingen aanhouden bij mensen die jij vindt dat ze zich aan de regels van jouw groep moeten houden. Dus halve gelovigen worden geshamed, mensen die kritiek op de staat hebben zijn politiek fout, en Nederlanders die niet "patriottisch" genoeg zijn zijn landverraders.

Bij verpreutsing gaat het natuurlijk om de angst voor seks. Dat hoef ik denk ik niet uit te leggen. Maar niet alleen dàt. Mensen die verder niet snel iets met de moraal doen, voelen toch heel sterk morele gevoelens rond seks. Via hun gevoelens met seks worden ze het moralisme in gelokt. Ook als je moralisme eigenlijk door andere dingen opgewekt is, heb je snel de neiging om ook moralistisch over seks te doen.

Dat is niet logisch. Maar mensen zijn niet logisch. Ze hebben hun eigen angsten, en ze zoeken bij de moraal hun zekerheid. En de moraal is geobsedeerd met seks. Dat is niet alleen omdat de moraal seks heel belangrijk vindt, maar ook omdat de moraal zichzelf met seks verkoopt. Seks trekt aandacht, en moralistische verhalen over schandelijke seks zijn netzogoed "sex sells" porno en prikkelend als een reclame waarin een mooie gelippenstifte vrouw een Magnum-ijsje pijpt.

Er is een soortvan idee dat seks het middelpunt van moraliteit is. Als iemand moralistisch is, is hij het ook over seks. De reden dat seks zo centraal staat kan ik niet vaststellen, maar mensen hebben een soort knagende angst om karmisch gestraft te zullen worden voor hun seksuele losbandigheid. Die angst zit duidelijk erdoor gespit, en seksuele gehoorzaamheid is bij haast elke groep een belangrijke norm om erbij te "mogen" horen.

Bij het uitzoeken voor dit stukje is me dat uitgelegd als een evolutionair mechanisme, over groepen van onze voorouders die samen moesten werken om te overleven, en dat seks een beperkte resource was waar hard intern over kon worden gevochten als er geen regels over bestonden. En heel veel voorbeelden van andere diersoorten die ook een seksuele moraal hebben, maar geen moraal met andere dingen. Dat kan wel kloppen. Maar voor mij is het niet bevredigend als uitleg.

Zoals altijd moet moralisme alles oplossen met regels en met straf. Regels worden gebruikt om te zorgen dat iedereen zich zo moet gedragen als de moralisten willen, en de straf is om mensen het onmogelijk te maken een leven te leiden dat zich niet aan de regels van dat moralisme houdt. Het heilige geloof in straf is iets waar je moralisten meteen aan herkent. Of dat nou ophangen, gevangen zetten of schandpalen is.

Seksueel moralisme komt van verschillende kanten af, en het is een beetje smaakverschil. Verpreutsen willen ze allemaal. Natuurlijk heb je ten eerste de gelovigen, of dat nou Joden, Islamieten of Christenen zijn. Die zijn al eeuwen de sterkste motor achter de verpreutsingsbeweging, en die hebben er de meeste ervaring mee. Nu mensen door alle angst voor het verlies van de Westerse waarden, of voor Islamieten de Islamitische, zoeken naar een veilige groep, laten die religieuze groepen hun leden tonen dat ze waardig zijn door ze het moralisme uit te laten dragen, en openlijk te laten belijden. Ookal verschilt dat niet erg tussen de groepen.

Je hebt natuurlijk ook de feministen. Feminisme gaat over vrouwen, en het verschil tussen vrouwen en mannen is seks, en seks wordt dus een slagveld. Vooral omdat wat mannen en vrouwen van nature in bed doen héél onfeministisch is. Met genoeg moralisme worden we bekrompen genoeg dat feministische principes beter worden bediend, en daar heb je feministische ideeën over seksuele moraal alweer. Preutsheid is politiek waardevol voor het feminisme, en neuken zonder poespas is heulen met de vijand.

Maar vlak ook de ouder-lobby niet uit. Ouders zijn altijd bang over hun kinderen, en willen niet dat hun kind wat overkomt. Toen ik klein was maakten ouders zich druk of hun kind niet seksueel te bekrompen opgroeide, maar tegenwoordig zijn we zo banggemaakt over misbruik en hoe verschrikkelijk dat is en hoe vaak dat voorkomt als je je kind niet in een kastje opsluit, dat die ook ontzettend moralistisch over seks zijn geworden. Liefst hadden ze een seksloos kind tot het ruim uit huis was.

Die groepen hebben meer grip. We accepteren in onze samenleving hun invloed veel meer dan vroeger, en we proberen ze niet te provoceren of voor het hoofd te stoten. Daar reageren pressiegroepen natuurlijk op door zich steeds sneller te laten provoceren en steeds meer aanstoot te nemen. Daar krijgen ze wat mee gedaan. Je ziet dat in Nederland al, maar echt gek wordt het in de VS op campuses van universiteiten.

Je hebt het dan wel over de extremen. Mensen die protesteren tegen een denkbeeldige rape culture waarbij ze safe spaces afzetten, eigen territoriums waarbinnen niemand ze mag tegenspreken en niemand ze mag confronteren met iets waar ze niet op hun gemak mee zijn. Zo gek is dat hier nog niet. Maar we zien wel terug dat mensen vinden dat ze het recht hebben niet geconfronteerd te worden met dingen waar ze aanstoot aan nemen. En daar komt veel moralisme ook bij uit.

Daar hangt weer iets aan van wel-regels-voor-jou-maar-niet-voor-mij. Niemand in de moralisme-groepen accepteert het moralisme van andere moralismegroepen. En daar zien we weer dat alle moralismegroepen hun strijdpunten hebben, maar vrijwel allemaal zitten ze helemaal gelijk als het op seksueel moralisme aankomt. Seks moet minder, seks moet in het geniep, seks moet binnen relaties, en je moet "veilig" zijn, dus je moet een wereld hebben waarbij je seks niet zomaar tegen kan komen.

We zijn nog niet klaar. Moralisme is één ding, maar gehoorzamen aan het moralisme is meestal iets wat niet van harte gaat. Bij seksueel moralisme zie je dat veel meer. Het was wel even interessant om te kijken hoe dat dan werkte. Mensen gehoorzamen aan seksueel moralisme, en doen erg hun best om te laten zien dat ze seksueel moreel zijn. Zelfs als ze dat niet zijn, en ook helemaal niet willen zijn. En het vreemdste, zelfs als ze het niet met die moraal eens zijn.

Preutsheid grijpt namelijk om zich heen. Dat is niet alleen omdat je uitgesloten wordt als je "immoreel" bent, want dat gebeurt met elk soort moralisme. Bij seksueel moralisme hangt er namelijk nog aanvast dat als je seksueel immoreel bent, je héél interessant bent voor al die gefrustreerde "morele" mensen die óók afentoe een wip nodighebben, en die dan stiekem vanalles bij je willen.

De middelbare school waar ik op zat was best streng Christelijk. De seksuele moraal op school was ook streng. Niet dat de leraren zich er nou heel veel mee bemoeiden, maar de boodschap was duidelijk. Gewoon wachten tot het huwelijk, en waarom zou je al gaan vozen daarvoor? Je mocht het toch niet afmaken, en hoe ging je het later aan je man uitleggen dat je met een jongen gezoend had op school?

Onderling waren we véél erger. Er waren genoeg roddels over scholieren die wat geëxperimenteerd zouden hebben, en misschien was een deel daarvan ook waar. Ik geloof best in roddels over dat meiden met elkaar gezoend hadden, of jongens aan hun tieten hadden laten zitten. Maar dat een meid alle jongens uit de klas in een grote orgie zou hebben gepijpt en zich had laten neuken, dat klinkt overdreven.

Waar of niet, die roddels hadden wel gevolgen voor hoeveel vriendinnen je had. Als er over je geroddeld werd, werd je met de nek aangekeken. Dat was heel onbarmhartig. Nieteens alleen het uitvoeren van seksuele handelingen was een reden om je te isoleren, het was al genoeg als er over je werd geroddeld dat je het allemaal nietzo belangrijk vond, die seksuele moraal.

Er kwam een keer een nieuw meisje in de klas, en die was wereldlijk. Dat was een uitzondering bij ons op school. Die liet merken dat ze wereldlijk was door spijkerbroeken te dragen, en wel meer dingen die nietzo normaal werden gevonden. En reken maar dat zij heel snel verpreutste. Zij wou er ook bijhoren, en ze gaf daar graag haar halterbloesjes en jeans voor op.

Niet alleen vanwege de afkeuring. Maar ook omdat ze door àlle jongens werd lastiggevallen. Die waren van die wanhopige tieners die àlles doen voor een wip, en dit meisje was wereldlijk, en daar hadden ze ideeën bij. Ze had geen Christelijke seksuele moraal, dus ze zou wel in zijn voor wat casual seks! Die meid wist niet wat haar overkwam, want die jongens hadden natuurlijk totaal geen respect voor zo'n immoreel meisje.

Dat meisje werd gezien als een Jezebel, een slet die er wel pap van lustte en zich niets aantrok van moraal of regels. De jongens geilden allemaal op het beeld wat ze daarbij hadden, en probeerden telkens haar even af te zonderen om hun pogingen met haar te wagen. Ze waren niet aardig voor haar, omdat ze op haar neerkeken, en dat was denk ik het belangrijkste. Ik weet het niet zeker, want ik praatte niet met haar. Ze was immers een immoreel meisje.

Mannen hebben het wat dat betreft makkelijker. Als die bekendstaan als seksueel immoreel valt het nog wel voor ze mee, dan krijgen ze misschien wat meer aandacht van wanhopige vrouwen, maar ze worden niet zo opgejaagd. Zolang het mild blijft, tenminste. Want mannen over wie geruchten rondgaan dat ze potloodventers, kinderlokkers, beestenneukers of gluurders zijn kunnen op een hoop ellende rekenen.

Als je niet meedoet aan de preutsheid, ben je seksueel een doelwit. En dat voelt niet fijn. Ik hoor dezelfde verhalen van meiden uit Turkse en Marokkaanse achtergronden, daar zijn er ook vaak maar met een hoofddoek aan de gang omdat ze anders de hele straat aan hun reet hebben. Dat is niet omdat de moraliteit zo'n aantrekking voor ze heeft, maar omdat ze anders de hele tijd belaagd worden.

En zo krijg je weinig mensen die zich niet preuts voordoen. En het is een héél sterk iets dat mensen na gaan bootsen wat er om ze heen gebeurt. Als iedereen om jou heen een bepaalde norm aanhangt, ga jij dat vanzelf ook doen. Anders moet je wel heel sterk in je schoenen staan om daar tegenin te kunnen. Want als jij afwijkt, moet jij jezelf maar bewijzen, de norm is immers het uitgangspunt.

We verpreutsen, en het is heel flauw. Het is alleen gezeik, en uiteindelijk is het nergens goed voor. Weinig mensen willen de sukkel zijn die zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, want je bent meteen een zieke perverseling die je niet serieus moet nemen. Preutsheid grijpt om zich heen, en het wordt aangewakkerd door een paar bewegingen die in de mode zijn. En we moeten ons er voorlopig maar mee redden, want het gaat wel even duren voor we weer een seksuele revolutie aandurven.

maandag 12 november 2018

Antwoord op: Respect voor macht

De meeste van mijn antwoordjes zijn bedoeld als antwoorden op mensen die domme of foute dingen over prostitutie vertellen, maar soms moet er een antwoord komen op dingen die juist worden gezegd door mensen die aan mijn kant staan. Want er zijn bestwel fouten die telkens maar weer worden gemaakt door mensen die voor onze rechten opkomen. Of dat nou belijden is, of denken dat praten met politici of journalisten geen vies spelletje is, we maken veel fouten.

Vandaag ga ik in op één van de belangrijkste fouten die je kan maken, en dat is respect hebben voor macht.

Respect voor macht is niet iets waar alleen hoeren aan lijden. De meeste mensen hebben er last van. Die denken dat mensen met macht meer weten, meer kunnen zien en meer kunnen óverzien dan mensen met minder macht. Die denken dat het een hele eer is als iemand met macht naar je luistert. Die denken dat als je maar samenwerkt met iemand met macht, dat die dan ook met jou samen zal werken.

Dus je krijgt de hele tijd van collegaatjes te horen dat je niet de vuile was over de overheid en de politie buiten moet hangen, want dan maak je ze maar boos. Dat je juist met ze mee moet werken, want dan kunnen we mèt ze werken aan een betere toekomst. Dat je opbouwend moet zijn, en vooral dat je de machtige mensen en clubs niet in hun hemd moet zetten, want dat is niet goed en alleenmaar afbrekend.

Het is niet verkeerd. Macht verdient geen respect.

Eerst maar het idee dat je respect hòòrt te hebben voor machtige mensen of clubs. Alsof macht ze bétere mensen maakt. Alsof je alleen macht krijgt als je hem verdient, en als je sterk en verstandig genoeg bent om ermee om te gaan. Was dat maar waar, dan was het een fijnere wereld om in te leven.

Macht komt vooral terecht bij mensen die overschatten hoe geschikt en verstandig ze zijn. Mensen die hun eigen beperkingen kennen, die schrikken terug van macht. Mensen die een hele hoge pet van zichzelf ophebben, die gebruiken macht maar wàt graag. Mensen krijgen niet macht omdat ze zo geschikt zijn om die macht toe te passen, maar omdat de mensen die die macht aan ze géven denken dat ze die macht niet tegen de gevers zullen gebruiken. Dus als ze persoonlijk trouw zijn aan die gevers.

Nou zijn er mensen die dan denken dat je dat oplost door machthebbers democratisch te verkiezen, maar dat valt vies tegen. Ga maar eens Kamerstukken lezen, dan ben je gauw van je respect voor Kamerleden af. De reden dat het niet werkt, is dat mensen stemmen op politieke partijen met macht. Als je niet al macht hebt, word je niet serieus genomen en krijg je geen stemmen. Nieuwe partijen die in de Kamer komen, zijn meestal afgespleten van bestaande partijen. Als ze niet uit de zittende bovenlaag van de politiek kwamen, zouden die ook niet serieus genomen worden.

Die politieke bovenlaag is een vriendjesclub waar mensen in komen door jarenlang zich in te slijmen. Er wordt veel vriendschap beloofd, en trouw gezworen, maar zoals je wel vaker ziet bij machtsspelletjes is het juist het verraden van je vrienden wat de echte kopstukken maakt. Het konkelen en bedonderen is dus niet iets wat ze pas leren als ze in de politiek zitten, het is wat ze hebben gedaan om daar te kunnen komen.

En macht bederft mensen. Zelfs al is iemand best netjes, geef hem macht en dan kom je erachter dat er bestwel veel van die netheid alleen bestaat omdat hij beseft dat hij tot de orde kan worden geroepen. Als hij bovenaan de ladder staat, en niemand hem de baas kan spelen, dan laten mensen zien hoe bedorven ze zijn zonder zich in te houden. Dat is iets wat je steeds weer ziet. Mensen moeten heel erg integer zijn om niet flink corrupt te worden van macht.

Het is niet alleen dat er geen mensen boven ze staan die ze op de vingers kunnen tikken, dat het zover laat komen. Het gaat ook om je omgeving. Juist de mensen op je eigen nivo in een organisatie zetten heel erg de toon. Dat zie je niet alleen in de politiek, niet alleen bij de opsporingsdiensten, maar overal. Als je werkt in een omgeving waar konkelen normaal is, dan ben je snel de spelbreker en de dommerik als je niet meedoet.

Dus dat iemand macht heeft betekent helemaal niet dat je dan vanzelf maar respect voor hem moet hebben. Eerder moet je wantrouwig zijn, want macht betekent heel vaak dat iemand er foute dingen voor heeft gedaan. Dat moet je gewoon erkennen, en er rekening mee houden. Maar het idee dat mensen eer en respect geven aan machtige mensen alleenmaar om de macht, is niet het enige probleem.

Je hebt tegelijk het probleem dat je al je leven lang leert dat je thuishoort in een systeem waarbij er mensen macht over je hebben, en dat dat goed en nodig is. Dat dat onvermijdelijk is, en dat het gekkenwerk is om je daartegen te verzetten. Niet alleen omdat het als een soort natuurwet wordt gezien, waar het pervers en blasfemie is om tegenin te gaan, maar zelfs dat die macht die die machtigen over je hebben is voor je eigen bestwil. En vooral, dat het resultaat uiteindelijk éérlijk is.

Daarmee sussen we onszelf, en als we zien hoe de macht helemaal niet zorgt dat de wereld eerlijk wordt verdeeld, en helemaal niet zorgt dat de kleintjes niet door de groten worden weggedrukt, dan doen we alsof het nou eenmaal niet anders kan, of alsof het op een bepaalde manier maar beter is zo. Zelfs als we zien dat het gaat om pure machtsmisbruik die makkelijk anders had gekund.

Zo denken collega's en medestanders ook heel vaak. En die komen er dan telkens weer op de pijnlijke manier achter dat het niet klopt. En voor elke verbitterde oudgediende komt er weer een grasgroene nieuwe activiste bij die dezelfde fouten gaat maken als we al honderden jaren gemaakt hebben. Die heeft respect voor machthebbers, en gaat proberen die aan onze kant te krijgen. Onze argumenten zijn immers heel goed, en daar zullen ze dan toch wel naar luisteren?

Dan komt het onderkruipen, en het proberen om uit te leggen dat het nu een boeltje is, zònder de hoge heren in hun hemd te zetten. Je moet vooràl niet openbaar laten zien dat ze in sprookjes geloven, dat ze de ene flater na de andere slaan, en dat hun voetknapen in politie en gemeente vooral kleinzielige tirannetjes zijn die naar hartelust intimideren, roven en verkrachten. Want dat is onaardig voor de hoge heren.

Er wordt de loftrompet gestoken over de piefen waar ingelikt wordt, al voordat ze echt wat hebben gedáán, alsof hun toezegging om te overwegen naar je argumenten te gaan kijken al een enorme dienst is die laat zien wat voor doortastende en vooruitziende leider hij is. Om die voortgang te beschermen wordt daarna nooit meer een misstand aangekaart waar hij schuld aan heeft kleven. Vooral vind ik het pijnlijk om te zien hoe lang dat zelfs nog doorgaat nadat die bobo zijn fangirls al heeft verraden, en zijn toezeggingen heeft laten gaan.

Doe het niet, mensen. Respecteer macht niet.

Mensen met macht hebben de verantwoordelijkheid om netjes met die macht om te gaan. Als ze met die macht domme en schadelijke dingen doen, zoals bij het prostitutiebeleid, dan zijn ze hun verantwoordelijkheid aan het verwaarlozen. Het is hùn werk om te weten wat ze doen, en daar gaat het al mis. Je hoeft daar niet nederig en samenwerkerig en onderdanig over te zijn. Je mag er zelfs best boos over zijn. Ze hebben niemand anders die dat voor je gaat doen.

En het idee dat je serieuzer wordt genomen, of meer sympathie krijgt, als je je onderdanig gedraagt, en achter de machthebber gaat staan, moeten we keer op keer ook weer hardleers mis zien gaan. Mensen met macht doen wat ze willen, en als ze je hadden willen helpen hadden ze dat ookwel gedaan zonderdat je je in probeert te likken. Als ze er zin in hadden, was het al gebeurd.

Het speelt ook dat mensen denken dat er een kans is om ze toch naar je kant te krijgen, als je maar lief genoeg bent om ze niet tegen je in het harnas te jagen, en dat je bestwel kansen zou hebben om ze te ontnuchteren, en het Licht te laten zien, als je ze maar niet boosmaakt. En dan worden ze behandeld als verwende kleuters, want zo makkelijk worden machthebbers ook echt boos. Maar je komt ook evenver als met een verwende kleuter. Dus dan moet je heel onderdanig zijn.

Onderdanigheid werkt niet. Het werkt zelfs averechts. Machtige mensen hebben geen respect voor machteloze onderdanen. Als ze dat hadden, waren ze niet zo hoog gekomen. Als je bij ze slijmt of ze er goed uit laat zien, doen ze reuze vrolijk en aardig, maar je krijgt niets van ze gedaan. Daar heb ik al een heel stukje over geschreven. Dat gaat alleen over politici, maar je kan het op veel meer mensen toepassen.

Je hoeft niet onderdanig te doen omdat je later door één deur met de machthebber moet. Dat is een argument dat ik veeltevaak hoor. We leren op school dat alles gesust en alles opgelost moet worden, omdat we anders niet verderkomen. Dat is gelukkig onzin, we kunnen ook best een beschaving hebben zonderdat alles gepolderd https://zondares.blogspot.com/2016/03/antwoord-op-meewerken.html is. Maar dat is misschien nieteens het belangrijkste. Het is vaak toch een beetje angst voor de machthebber en wat die je aan kan doen.

Als je je verzet tegen macht wordt je doel niet harder verneukt dan wanneer je slijmt. Juist als je een doorn in het oog bent, krijg je respect. Dan krijg je ook het echte gezicht van de machthebber te zien, maar dat is toch al een kwestie van tijd. Je slaat geen deuren dicht, je laat geen kansen lopen. Die waren er toch niet. En als je intussen een doorn bent geweest, heb je ze tenminste een beetje van hun koers kunnen brengen, en kan je achteraf tenminste trots zijn dat je hem niet hebt gesteund met zijn onzin.

Maar als je bang bent voor wraak, dan heb je wel een punt. Machthebbers hebben veel om je mee te pakken. Verneder ze, en ze willen je kapotmaken. Maar daar is anonimiteit weer goed voor.

maandag 5 november 2018

Pleasers

De meeste meiden in het werk zijn broodmeiden. Ze werken voor het geld, doen wat ze moeten doen, maar het is gewoon een baantje voor ze. Ze vinden het prima werk, ze vinden hun klanten prima mannen, maar meer wordt het ook niet. Ze doen het werk zoals de meeste mensen hun werk doen. Omdat het hun boterham verdient. Meiden zoals ik, die echt ìn het werk gaan zitten, zijn een minderheid.

In het vak heb je ook de vamps, de professionelles, en de meiden die er helemaal hun roeping hebben gevonden. Daar hoor ik ook niet echt helemaal bij, want zoveel talent en ambitie heb ik niet, maar ik leer graag van ze, en ik doe ze in mijn werk graag na, omdat ik er veel voldoening van heb als ik mijn werk goed doe. Zelfs als ik nooit zo'n tophoer zal zijn die voor alle mannen die ze heeft bewerkt een afgod is.

Er is een groepje meiden waar ik op mijn blogje nooit aandacht aan heb besteed, maar die wel een stukje van de hoererij zijn waar ik regelmatig kennis mee heb gemaakt. Dan heb ik het over de pleasers. Meiden die zo'n zacht en warm hart hebben, dat het ze haast meer erom gaat dat ze iemand een plezier doen, dan dat ze er zelf werk en inkomen aan hebben. Ze zijn een minderheid, maar ik verbaas me er vaak over hoeveel het er tochnog zijn.

Pleasers zijn lieve meiden. Niet alleen naar hun klanten toe, maar naar iedereen. Ze faken het ook niet, het gaat tot in hun hartje zo. Ze maken diepe banden met hun klanten, en met hun collegaatjes. Ze koesteren de mensen om zich heen. Ze zijn intens met hun klanten bezig, want betaalde liefde past gewoon bij dat soort mensen. Ze vinden hun roeping in het werk.

Opvallend vaak zijn het meiden die eerst een opleiding tot verpleegkundige hebben gedaan. Soms hebben ze ook als verpleegkundige gewerkt. Maar zoals een pleaser me ooit vertelde, als verpleegkundige moet je afstand houden. Moet je wat hardheid hebben. Je kan je niet mee laten slepen. En dat wou ze niet meer. In de hoererij vond ze veelmeer haar draai, want dat is ook zorgen voor mensen. Maar dan is het juist heel geliefd om flink mee te leven.

Ze werken meestal weinig met illusie, en veelmeer met hun eigen ziel. Klanten snappen dat niet, en die denken meestal juist dat ze het fake-t. Echte emotie is ingewikkeld, en er zit vanalles aan gedrag bij dat voor die mannen overdreven aandoet. Juist omdat het echt is. Als je fake emotioneel reageert, kan je alles perfekt organiseren zodat die klant nooit tegen iets hoeft aan te lopen dat hij als nep voelt. Maar als je je echte emoties de vrije loop laat, wordt het makkelijk te heftig.

Meiden die zo werken krijgen makkelijk een vaste klantenkring, omdat ze met veel inzet werken. En omdat ze de klant heel dichtbij zich laten komen, en daar zijn veel klanten naar op zoek. Ze werken meestal jarenlang, maar niet dag in dag uit urenlang. Ze kunnen zo'n hoge werkdruk niet draaien als ze zo emotioneel betrokken raken bij hun klanten. Ze zijn sowieso erg veel bezig met hun klantjes, ook buiten de wip, en daar hebben ze al een dagtaak aan als ze rustigaan doen met hun boekingen.

Toch verdienen ze vaak weinig. Ik kan niet in hun portemonnee kijken, maar ze leven niet zo luxe dat ze de soort bedragen opmaken die ze toch waard moeten zijn, en nadat ze stoppen is er ook niet een grote spaarpot om van te leven. Ik weet dat sommige van die meiden makkelijk geld uitlenen, en vaak familieleden ondersteunen, maar ik denk ergens dat ze gewoon slecht verdienen omdat ze veelmeer werk doen dan waarvoor ze betaald worden.

Met al dat werk kunnen ze wel een handje hulp gebruiken, en helaas worden ze daardoor vaak geflest door bordeelbazen, foute boekhouders en andere autoriteitsfiguren die ze veel te makkelijk geloven. Ze voelen heel makkelijk dat die ander ook eropuit is om mensen te helpen, netzoals zij zelf, en ze hebben de antennes niet om aan te voelen dat ze belazerd worden.

Ze zijn niet dom. Daar ligt het niet aan. Ze hebben alleen zo'n groot hart dat ze het niet kunnen verkroppen om lelijk over mensen te denken. Ze laten zich door hun eigen liefde bedotten. Ze nemen zelf de verantwoordelijkheid voor mensen die dat niet voor zichzelf kunnen of willen, en daardoor dragen ze stilletjes heel veel mensen, alsof het vanzelfsprekend is. Zonder te klagen en zonder het te bekijken als een belasting.

Veeltevaak zie ik dat er misbruik van die meiden wordt gemaakt. Niet door klanten, want die hebben de positie niet. Maar door vrienden, collega's, de baas, kennissen en buren. En door mannen die klant waren, maar waarmee ze bevriend zijn geraakt. Of journalisten, want die meiden strijken ook met hun hand over hun hart bij de pers. Zelfs als ze al tig keer zich gebrand hebben aan mensen die het wel makkelijk vonden, zo iemand die graag een ander een plezier doet.

Nou moet je niet denken dat ze door iedereen gebruikt en belazerd worden. Wie goed doet, goed ontmoet. Er zijn veel goeie klanten die juist een band met zo'n pleaser prima vinden. Ze werken dan fijn met mensen die waarderen wat ze doen, en dat geeft voldoening. De meeste klanten zijn tevreden, en dat zorgt ervoor dat die meiden blij zijn met hun werk. Er wordt alleen veel vaker over die meiden heengelopen door emotionele hyena's dan bij andere meiden.

De pleasers die ik kende in de clubs waren er altijd voor je. Ook als je ze negeerde, of uithing met mensen die haar een loer hadden gedraaid. Ik was ooit bevriend met een tweetal meiden die de pleaser van de club altijd hooghartig en kattig tegen haar deden. Ik keek zelfs een beetje op haar neer. Maar toen ik er op een dag doorheenzat omdat een vriendje me gedumpt had, was ze er wel voor me.

Nu ik escort doe kom ik ze weinig tegen. Ik heb het idee dat ze in de escort ook minder vaak voorkomen dan in bordelen. Vooral in de ramen kwam ik ze tegen, en in de clubs. In de thuisontvangst schijnen ze ookwel te zitten, maar die ben ik niet tegengekomen. Daar heb je toch al weinig contact met je collegaatjes. Ik heb het altijd een beetje raar gevonden dat je in zo'n onpersoonlijke tak als de ramen zoveel pleasers tegenkomt.

Het zijn de hoeren met een hart van goud uit de boeken. Het zijn oprecht lieve mensen, met oprechte bedoelingen. En eigenlijk verdienen ze het om het hoogste van ons allemaal te worden aangeslagen, en om gewoon goed terecht te komen, met al die mensen die ze helpen. Maar dat gebeurt niet echt. De meeste van die meiden sappelen, terwijl ze keihard hebben gewerkt. En dat vind ik tragisch. En oneerlijk. Ze verdienen een betere wereld.