maandag 21 april 2025

Moet ik het uitmaken?

Ik had nooit verwacht dat ik zóveel vragen zou krijgen van jongens over of ze hun relatie uit moeten maken. Meiden twijfelen aan àlles in relaties, en hebben hopen vragen, maar ze laten hun gevoelens gewoon leidend zijn als ze zich afvragen of ze het uit moeten maken. Ik was verbaasd over hoe jongens echt muurvast kunnen komen te zitten over deze vraag, en hoeveel jongens wanhopig naar antwoorden zoeken.

De minderheid van die vragen komen van jongens die denken dat ze het uit moeten maken, maar dat eigenlijk niet willen. Bijvoorbeeld omdat hun vriendin er de hele tijd over praat en duidelijk zit te wachten tot hij het uitmaakt, of omdat ze voor hun studie naar een andere stad gaan, maar vooràl, héél vaak, omdat ze is vreemdgegaan en je het nu wel uit moet maken. Terwijl die jongen dat eigenlijk niet wil.

Er is een norm in onze samenleving dat je je relatie hebt kapotgemaakt als je eens een nummertje maakt met een ander. En dat je partner totaal over de zeik hoort te zijn, is het een duidelijke breuk in je relatie, waardoor het nooit meer goedkomt. De ultieme daad van verraad. Er is geen ruimte voor nuance, het is klip en klaar. Als je de films gelooft, zit moord ook nog wel eraan te komen als je vreemdgaat.

Dat is moeilijk te rijmen met dat vreemdgaan veel gebeurt. Héél veel. En er zijn mensen die zeggen dat ik daar een scheve kijk op heb omdat ik hoer ben, en dus veel getrouwde mannen ontvang, maar ik hoor het ook van mijn vriendinnen, ik zie het om me heen, en op alle plekken waar ik burgerbanen heb gehad werd er ook op los gebatst in het kopiëerhok. Vreemdgaan gebeurt overal. En nu je nog experimenteel bezigbent, geen weerstand hebt tegen verleiding, en geen huwelijk of kindjes om aan te denken, is het helemáál makkelijk natuurlijk.

Voor jonge jongens is het ook verneukeratief dat ze nog niet de manier hebben gevonden die ontzettend veel mannen, en ookwel verstandige vrouwen, erop nahouden als hun partner vreemdgaat: doen alsof je van niets weet. Als je doet of je neus bloedt, kan je partner uitleven wat ze nodigheeft, komt je relatie niet in gevaar, en heb jij het voordeel dat iemand die vreemdgaat ook bij jou heter in bed is. Maar jongens zijn te impulsief en te eerlijk en te gelovig in het verhaal dat ze verteld wordt.

Ik leg die jongens dan uit dat ze het niet uit hóéven te maken. De regel die ik ze meegeef is dat ze een relatie die ze liever door laten gaan, gewoon door moeten laten gaan. En pas als ze hem niet meer zien zitten, hoeven ze er een punt achter te zetten. Ik raad ze wel aan om het stil te houden, want anders krijgen ze van iedereen druk om het uit te maken, terwijl ze dat niet willen.

Maar de meeste verhalen gaan andersom. Ik krijg een kort verhaaltje over een relatie met problemen waar hij niet aan kan wrikken, en dan vraagt hij me meestal alleenmaar of hij het uit zou moeten maken. En er zijn wel wat patronen in te ontdekken, en meestal kan ik hetzelfde antwoord gebruiken als voor al die andere jongens die al met zo'n vraag komen.

Het verhaal is meestal dat ze eerst verliefd waren, samenkwamen, verkering namen, gingen zoenen en voelen, en daarna al of niet verdergingen. In ieder geval is het nú een beetje tegen elkaar aanleunen voor de TV of terwijl ze op haar telefoon zit, en dagelijks haar klaagzangen aanhoren, maar ze reageert vooral geïrriteerd als hij aan haar probeert te zitten. Soms laat ze even wat toe, maar heel passief. Meestal wil ze gewoon niet.

Dan komt er een lijst van dingen die hij al geprobeerd heeft, zonder uitzondering al die dingen die de voorlichting zegt dat je moet doen voor je vriendinnetje. Geld aan haar besteden, aandacht aan haar besteden, haar ego oppoetsen, je onder haar schikken, uren voorspel, eindeloos praten en praten, en haar op haar gemak stellen. En netzoals dat bij iedereen anders niet werkt, werkt het bij hem ook niet. En nu weet hij niet meer wat hij moet doen.

Een andere variant die veel minder voorkomt, is een relatie waarin ze hem niet meer kan luchten of zien, en hij haar meestal ook niet, maar ze nog wel neuken. Waarna ze het liefst allebei een ander raam uitspringen om maar weg te komen. Daar is de seks het enige wat ze nog doen, en elke keer is het een hatefuck. Hatefucks zijn geil, maar het wordt toch ongemakkelijk om er dan een relatie omheen gaande te houden.

Maar ik doe hier ook een vraag bij die ik regelmatig krijg, en dat is of hij moet opgeven als hij nog bezig is met de hofmakerij. Hij is telkens al heel lang klaar voor de volgende stap, maar zij maakt geen of weinig vooruitgang, en hij is het wachten zat. Hij gelooft er niet meer in. En zijn volle ballen kunnen niet eindeloos wachten. Hij voelt alleen wel dat hij niet op hoort te geven omdat zij geen seks wil, want dat voelt alsof hij haar dwingt tot seks door anders de hofmakerijk weg te nemen.

Vrijwel altijd is het overduidelijk dat hij, en soms zij ook, er kláár mee is. En ergens weet hij dat ook wel. Het verhaal wat hij vertelt laat dat al zien. En het komt nooit als een verrassing dat ik hem adviseer ermee te kappen. Maar hij is wèl vaak héél opgelucht, als ik dat aan hem uitleg, ookal ligt het nogzo voor de hand. Het lijkt erop dat ze niet op zoek zijn naar advies, maar naar toestemming. Toestemming van een vrouw.

Die toestemming geef ik wel. Ik vertel hem wel dat er andere meiden zijn, bétere meiden, die wèl bij hem passen. Ik vertel hem dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen. Ik vertel hem dat hij niet getrouwd is met haar, en niet zich vastgelegd heeft voor zijn hele leven. Het zou wat anders zijn als ze haar carrière voor hem opgegeven had, en ze drie kindertjes hadden. Maar hij is een joch dat een flauwe verkering met een bakvis heeft. Dump haar, het is goed voor jullie allebei.

Van alle kanten worden mensen, meisjes trouwens óók, gebombardeerd met de boodschap dat je moet investeren in je relatie, vèchten voor je relatie, en dat een relatie moet worden opgebouwd. Dat het wèrk is. En dat is niet onterecht, want een relatie is ook echt iets wat je op moet bouwen, en het werkt niet als je er niet aan werkt. Zelfs de beste relaties met de mensen die supergoed bij elkaar passen kosten werk.

Maar dat betekent niet dat als je relatie strandt, je te weinig werk hebt geleverd. Of dat je alles op kan lossen met maar meer aan je relatie werken. Of dat je bij problemen verplicht bent om er maar meer aan te gaan werken. Of dat jij degene bent die meer moet gaan werken, en niet zij. Of dat je eindeloos veel werk in een bodemloze put moet smijten. Werk moet wel nuttig zijn.

Wat er speelt is het idee dat je in elke seksuele relatie je moet gedragen alsof je in een huwelijk zit, het idee dat je voordat je seks hebt, eerst een veilige kokon moet spinnen van relatiegedrag en monogame trouw, en het idee dat je iemand pijn doet en tekort doet en ònrecht doet als je een relatie met ze verbreekt. Ze hebben door alles om zich heen het idee gekregen dat niet aan het patroon van seriële monogamie voldoen slècht is.

Bij heel veel jongens telt het ook flink mee dat ze het idee hebben dat deze meid hun enige kans op seks is, en ze een zielige achterblijver worden als ze haar laten gaan, en nooit meer een vriendinnetje zullen krijgen. En dat ze dus als straf voor het verbreken van de heilige relatie waarin ze zitten, voor altijd zonder kut zullen komen te zitten. En dat is best een angst voor ze.

Je leven is niet over na je relatie. Je seksleven is ook niet over na je relatie, ookal heb je dat gevoel wel en is het voor sommige jongens echt staren in een afgrond van seksloosheid als ze hun enige bedpartner opgeven. Ik geef die jongens altijd mee dat ze door hun vorige relatie meer ervaring met meiden hebben, en de volgende meid makkelijker te veroveren gaat zijn. Dat geloven ze nooit, maar het is wel waar.

En even zonder vriendin zitten is vaak eigenlijk wat zo'n jongen nodigheeft. In een relatie ben je zó hard bezig met elkaar, dat je niet aan jezelf vormen volgens je eigen inzichten meer toekomt. In een relatie hoort dat je elkaar vormt, en dat je je laat vormen. Daar waarschuwt niemand je voor, want de meeste mensen hebben dat niet zo in de gaten, maar het is wel een belangrijk iets aan relaties. Daar komen nog eigen stukjes over, maar niet in deze reeks.

Dat vormen naar elkaar is niet prettig voor veel jongens. Niet alleen omdat het voor iedereen stressvol is om zich te laten vormen, en ook niet alleen omdat ze opeens zich druk gaan maken om dingen waar ze daarvoor helemaal geen interesse in hadden, maar ook omdat meiden véél beter zijn in die jongens zich laten vormen dan andersom. Meiden doen dat al járen met hun vriendinnen, de jongens zijn nog helemaal naïef.

Het is geen geplande gebeurtenis dat zo'n meid haar vriendje gaat boetseren. Ze doet gewoon wat natuurlijk voor haar is. In een gezonde seksuele samenleving zou daar tegenoverstaan dat de jongen mannelijke dominantie heeft waardoor hij zijn waarden door kan drukken zoals zij dat doet met haar verwachtingen en oordelen, maar we wonen niet in een gezonde seksuele samenleving. Dus het wordt makkelijk eenzijdig, en hij is weerloos.

Even ademhalen en zijn eigen zelf terugvinden zonder vriendin is dus wel goed voor zo'n jongen. Voor zijn rust, voor zijn eigenwaarde, en zeker ook voor zijn seksualiteit, die hij ontzèttend naar haar gevormd heeft. En voor zijn portemonnee. En voor zijn hobbies. En voor zijn vriendenkring. En voor zijn cijfers. Vriendinnen kosten een hoop, poes is duur voor jongens.

Netzoals meiden het idee hebben dat ze na hun ontmaagding helemaal een nieuwe wereld ingaan, en niet terug zullen kunnen naar hun oude leven, bestaat het idee bij jongens dat ze na hun eerste vriendin voor altijd een vriendin moeten hebben of een zielig hoopje ellende worden, achtergelaten en onbelangrijk. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op, en ik moet zo'n jongen daar echt van overtuigen.

Je bent niet helemaal veranderd, en je bent niet ontspoord als je niet in een ketting van monogame relaties zit. Er is niets mis mee om een poosje lekker in je eentje te zijn, of je eindelijk op school te richten, of op je sport, of op je hobby, of gewoon een poosje de versierder uit te hangen. Het enige is veranderd, is dat je nu beter weet wat je uit een relatie eigenlijk wìl. En nu ook, wat je níét wil.

Veel jongens voelen zich schuldig als ze hun relatie afkappen, vooral als hun vriendin het wel best vindt en door wil gaan. We leren toch dat je iemand tekortdoet als je een relatie met ze afkapt, het is een drama. En dat geldt nog veel sterker als de reden dat hij het af wil kappen, seksueel is. Want dat wordt behandeld alsof hij dan een oversekste smeerlap is die niet om haar geeft, maar alleen om de seks.

Dat is een ontzèttend ongezonde houding. Relaties zijn seksueel. Je neemt geen relaties met mensen met wie je seksueel niet kompatibel bent. Seks is de basis van elke relatie, ookal gaan we nòg zo lang door over liefde. Zelfs koppels die seksloos gelukkig samenzijn, hebben ooit daarvoor de basis gelegd door een lange, gezonde seksuele geschiedenis. Daar hebben ze nòg die warmte van. Zonder de seks was dat er nooit gekomen.

Het is dus helemaal niet raar om een relatie af te kappen omdat de seks niet werkt. Of niet gebeurt. Seks is belangrijk, wat iedereen je ook vertelt. Dat voel je zelf ookwel, en ècht niet alleen in je ballen. Je merkt gewoon echtwel dat je er niet in slaagt om van een meisje echt te houden als je seks met haar niet werkt. Hoeveel werk je er ook in stopt, je merkt altijd dat er afstand blijft, en dat jullie relatie, jullie, maar vooral jijzèlf, iets tekortkomt.

Seksuele problemen zijn niet alleen opzichzelf een prima reden om je relatie af te kappen, maar het is ook een goeie barometer. Dat de seks niet werkt, is alsof de naald van de barometer snel naar beneden gaat. Er is zwaar weer op komst, en dat is een storm die de lucht niet klaart achteraf. Na de storm wordt het ijzig, en dat trekt niet meer bij. Niemand heeft er wat aan als je door die storm heen gaat vechten. Zoek een veilige haven.

Dus als je met deze vraag zit, weet je het zelf ookwel: je bent beter af zonder haar. En zolang je bij haar blijft, krijg je geen andere vriendin. Je bent niet gelukkig, en je merkt wel dat er geen verbetering aan zit te komen. Dus wees aardig en beleefd, wees niet gemeen, maar zet er wel een punt achter. Ze zal vast gekwetst zijn, en misschien wil ze nu opeens wèl verbetering laten zien, maar dat is hoogstens tijdelijk. Ga je eigen pad weer op.

Maar daar komt meteen de volgende vraag achteraan: hóé maakt zo'n jongen het dan uit? Vaak hebben ze het wel geprobeerd, vaak schuchter omdat ze zich schuldig voelen, en is het niet gelukt. Uitmaken blijkt netzo lastig te zijn als verkering nemen. Soms zelfs heel veel lastiger. Want als een vriendinnetje geen zin heeft om het uit te maken, of eigenlijk geen zin heeft om gedumpt te worden, kan het echt sociaal en emotioneel heel zwaar worden. Soms.

Ik hoor best vaak van koppeltjes, nieteens alleenmaar jonge guppen, die bijelkaar blijven terwijl ze er allebei niets meer aan vinden. Zij hangt er met lange tanden bij, en hij wil het liefst gewoon zo snel mogelijk wèg. Maar als hij weg lijkt te gaan, voelt zij zich gedumpt, en voelt zich daar heel rot over. Zij raakt in paniek, en gaat de gekste dingen doen. Huiltelefoontjes naar zijn moeder, hem op het schoolplein beginnen te pijpen als hij het daar uitmaakt, gillen en haar eigen gezicht openkrabben, je hoort het allemaal langskomen.

Zo'n jongen zit dan gevangen. Wanneer hij weg wil, of gewoon zich niet meer laat zien, barst de bom en zit hij met de gebakken peren.

Als je zo'n onstabiele meid hebt, is het beste wat je kan doen iets wat ik bij een aantal volwassen mannen heb gezien die in dat schuitje zaten, en daar prima uitkwamen. Het is wel lastig, maar het is veel makkelijker dan het drama wat ze er anders van kan maken. Die manier is al je tijd samen volladen met wat jij wil.

Onstabiele vrouwen hebben de hele tijd aandacht nodig, en vinden het moeilijk om uit zichzelf te gaan. Als jij niet meegaat in wat zij wil, voelt ze dat als een aanval. Maar als jij inplaats daarvan al jullie tijd besteedt aan samen met haar doen wat jij zèlf wil, is zij niet het middelpunt. Zij gaat zeiken en zieken, reken maar, maar ze wordt het moe en zat om samen met jou te zijn. En dan is het een opluchting als jullie het uitmaken. Soms krijg je zelfs haar zover dat ze het uitmaakt.

De truuk is om je tijd te vullen met de dingen die om jou gaan, en niet om haar. Dus je gaat naar jóúw kroeg, waar jij praat met jóúw vrienden, je gaat naar jóúw sportevenementen, je doet waar jij zelf zin in hebt, jij gaat gewoon op je Xbox als je daar zin in hebt, ook als zij niet wil, en je maakt het duidelijk als je zin hebt in seks. Dat laatste mag ze niet dwingend op kunnen vatten, anders loop je tegen de wet aan, maar je mag wel duidelijk laten merken dat je zin hebt. En die seks is niet om haar te plezieren, jij gaat alleen voor je eigen lol.

Je krijgt daar ruzie van. Dat hoort erbij. Maar die ruzies eindigen niet met een oplossing, en je moet ook niet proberen om die ruzies op te lossen. Jij houdt gewoon vol dat jij wil wat jij wil, en geen zin hebt in wat zij wil. Zij wil dan andere regels, anders organiseren, alles anders, maar jij houdt gewoon voet bij stuk. Zij kan met jou meedoen, of jij gaat zelf wel doen wat je wil.

Als dat breekt, en dat kan best sneller zijn dan je denkt, dan ben je van de relatie af met een minimum drama. Pijnloos wordt het niet, dat lukt niemand, maar je hebt intussen wel je relatie stuk laten lopen en je bent er vanaf. En dat terwijl je je waardigheid nog een beetje houdt, en dat geven de alternatieven je niet. Bovendien laat het niet alleen aan haar, maar ook aan jóú zien dat de relatie niet vol te houden is als jij jezelf bent.

Het is konfronterend, maar het werkt. En wat er zelfs kan gebeuren is dat je een nieuwe balans vindt. Het is heel zeldzaam dat het lukt, maar er zijn best veel vrouwen die ongelukkig zijn als ze zelf hun relatie besturen, en eigenlijk pas opleven als iemand ze de wet voorschrijft. Dat kan je trouwens beter onder je pet houden, want dat is geen gedachtengoed waar je tegenwoordig te koop mee moet lopen. Voor je het weet noemen ze je een misogynist.

Maar het is meestal zo heftig gelukkig niet. Meestal heb je geen psychopaat als vriendinnetje, en is het vooral moeilijk om het uit te maken omdat je haar geen pijn wil doen. Je bent de relatie misschien zat, maar je wil ook geen lul tegen het meisje zijn, want je hebt toch heel warme gevoelens voor haar gekoesterd, en die zullen ècht nog niet allemáál uitgedoofd zijn. Maar als de relatie niet meer werkt, moet hij uit. En dat moet je wel netjes doen, maar kan je niet doen zonder pijn. Het hoort erbij.

Jongens, en mannen ook trouwens, voelen zich dan meestal verplicht om hun vriendin ervan te overtuigen dat jullie het uit moeten maken. Dat is heel moeilijk en meestal niet nuttig. Zij voelt zich afgedankt, en haar proberen te overtuigen gaat emotioneel gewoon niet aankomen. Probeer het nieteens, en bespaar jezelf eindeloze pijnlijke gesprekken en heel veel drama. Het is een feit, breng het ook zo. Jullie gaan uit elkaar.

Veel, héél veel meisjes en vrouwen gaan je dan daarna proberen terug te lokken. Alles wat je eerst niet mocht, dat mag nu wel. En ze gaan zich seksueel weer uitsloven. Met hoeveel mannen er een punt achter zetten omdat ze seksueel afgeknepen zijn, is dat soms wel heel verleidelijk. Bedenk dan wel dat het maar tijdelijk is. Ze is niet opeens verbeterd. Ze gaat dit niet volhouden. Maar ja, je moet zelf afwegen of een weekend goeie seks de moeite waard is om weer opnieuw door dat proces van uitmaken heen te gaan.

Als je het niet uit wil maken, hoef je het niet uit te maken. Als je het uit wil maken, maak het dan uit. Het is niet het eind van de wereld. Het is zelfs niet het eind van je kansen met dat meisje, veel mensen pakken later de draad weer op met een ex. En seks met een ex is geil, zelfs voor one night stands. Maar besef wel dat er gewoon drama bijhoort, en dat je daar niet onderuit komt. Ook niet als je het uit blijft stellen. Dus neem je beslissing, en ga ervoor.

Index van jongensvragen:
Jongensvragen
Ben ik klaar voor seks?
Ben ik nu homo?
Wat mijn vrienden zeggen werkt niet!
Hoe kom ik tussen de benen van een meisje?
Ze kloot met me
Schoon zijn
Jonger en ouder
Gemengde signalen
Hoe ben ik aantrekkelijk?
Online kontakt
Ervaring opdoen met hoeren
Ben ik een creep?
Ik wil geen relatie, ik wil neuken!
Moet ik het uitmaken?
Is mijn pik goed genoeg?
Vragen over condooms
Hoe zet ik een goede prestatie neer?
Ze zegt dat ze de verbinding niet voelt
Help, ik heb een kink!
Help, ik heb een SOA!
Help, ik kom te snel of helemaal niet!
Help, ze stinkt!
Porno en masturberen
De seks is teleurstellend
Wanneer ga ik te ver?
Ben ik oversekst?

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Damn je hebt echt de pest aan gewone vrouwen he

Anoniem zei

Wat een geweldig advies. Als ik dit onder ogen had gekregen toen ik letterlijk tientallen jaren strugglede met mijn relatie, met een vriendin die me telkens als ik opstond om weg te gaan met een klein beetje seks weer terugtrok, dan had ik gezien wat hier gebeurde. Ik denk dat je heel veel mensen met dit ene blogpost gelukkig maakt.

Anoniem zei

Eigenlijk zou dit obvious moeten zijn, maar goed om het die jongens nog eens rustig uit te leggen.

Anoniem zei

Altijd maar weer dit soort non-reacties. Zeg wat je bedoelt of houd je mond.

Anoniem zei

Obvious? Dit ligt echt niet voor de hand, en toen ik jong was al helemaal niet.

Anoniem zei

De wat diepere details zijn inderdaad niet zo obvious. Maar de strekking: niet aan een dood paard trekken, is wel vrij obvious vind ik.