donderdag 27 februari 2014

Honeyball


Gisteren heeft het Europarlement ingestemd met het Honeyball-rapport. Dat rapport heb ik al eerder eens in een nieuwsstukje genoemd. Eigenlijk is het geen rapport, maar een radfem-haatfonteintje dat alleen maar uit argumentenloze propaganda bestaat. Eigenlijk is het bijna een lijstje van antwoord-stukjes die nog moeten. Als je me niet gelooft, kan je het hele ding hier lezen. Het is niet veel leeswerk.

Dit rapport is extremer en makkelijker te lezen en begrijpen dan de WRP. Het is dus iets dat veel makkelijker doorzien kan worden. Het is een groep losse kreten, die allemaal makkelijk kunnen worden weerlegd als je je in de hoererij hebt verdiept. Het raadt dingen aan die al vele malen zijn gebleken dat ze niet werken, en die tòch het stokpaardje zijn van zoveel politici.

Er kwam veel weerstand opgang tegen het Honeyball-rapport. Dat was vanuit allemaal organisaties die met prostitutie te maken hebben, van maatschappelijke organisaties, tot vakbonden, tot SOA-bestrijding. En een grote groep onderzoekers en wetenschappers hadden hele scherpe kritiek op wat er werd geschreven. Het ICRSE, een internationale belangengroep voor sekswerkers, heeft die groepen en mensen gebundeld.

Vijfhonderdzestig groepen en vijfentachtig onderzoekers en wetenschappers ondertekenden de kritiek. Ik heb zelf ook geprobeerd om mijn steentje bij te dragen, maar ik heb niet zo'n zware stem als deze stortvloed van kritiek natuurlijk! Ik vond het eigenlijk heel fijn om te zien dat er in de wereld nog zoveel mensen zijn die ons niet zo willen behandelen. Ik was eigenlijk best optimistisch.

Het ICRSE is een internationale groep, maar Marianne Jonker en Marjan Wijers zijn wel onderdeel van het bestuur. En de kritiek is ondertekend door de Nederlandse onderzoekers Hendrik Wagenaar en Isa Vanweesenbeeck. SOA/Aids Nederland, Rights4Change, Buro Brycx en Tampep zijn de Nederlandse organisaties die meetekenden. De hele rits zogenaamde slachtofferhulpclubjes, èn natuurlijk de Nationaal Rapporteur, kon het niet genoeg schelen, of die vinden het wel goed als we worden verneukt. Comensha heeft dan niet zich aangesloten bij de groepen die voor de hoeren opkomen, maar ze hebben zich nog tenminste wel aangesloten bij een protest namens allemaal anti-mensenhandel-clubs.

Honeyball reageerde op de kritiek door de Europarlementariërs persoonlijk te mailen met de boodschap dat ze deze organisaties niet serieus moeten nemen omdat ze uit pooiers bestaan. Ik vond dat zo'n zwaktebod, en zo ongeloofwaardig, dat ik dacht dat deze hele genante toestand nu wel als een klapsigaar in haar gezicht was afgegaan, en niemand haar meer serieus kon nemen.

Mijn collegaatjes zeggen wel vaker dat ik tè optimistisch ben, en dat ik er niet vanuit moet gaan dat we eens een keer níét verneukt gaan worden. En ze hebben weer gelijk gekregen. Het voorstel is aangenomen. Nou is het Europarlement volgens Bouche "een schijndemocratische façade zonder slagkracht," en kunnen ze niemand dwingen om het over te nemen, maar het telt wel weer mee in de media. En in de politiek. En die twee hebben wel de macht in Nederland.

Bijna alsof het natrappen is. Zo voelt het als ik lees dat ze niet alleen met grote overmacht hebben gestemd vóór het Honeyball-rapport, maar wèl paragraaf 29 hebben geschrapt. Daar stond:
"Stresses that prostituted persons should not be criminalised – as is the case in some Member States, for example the United Kingdom, France, the Republic of Ireland and Croatia – and calls on all Member States to repeal repressive legislation against prostituted persons;"
Dat was een paragraaf die geen keiharde repressie tegen iedereen in de business zou veroorzaken, maar juist wat ruimte zou maken, en die is geschrapt. Dat betekent dus dat ze niet eens ongelezen of zonder te begrijpen voor hebben gestemd. Dat deden ze bewust òm die repressie, en òm ons nog verder in het verdomhoekje te schoppen.

Had het Europarlement maar een Eerste Kamer. Die heeft in Nederland wel bewezen dat ze nuttig zijn. Nu is het enige wat er gebeurt na een besluit van hun parlement dat er een mooi verhaaltje van wordt gemaakt door hun public relations. In de Nederlandse pers is er weinig oproer, ik heb alleen Linda Duits nog maar gezien, en dat is geen massamedia. Hopelijk komt er nog wat meer los.

Ja, er is meer nieuws. Utrecht heeft weer wat gedaan, maar dat is nog steeds gewoon precies wat je kan voorspellen, dus daar ga ik niet opin. Laurens Buys heeft zich uitgesproken over het beleid in Amsterdam, nèt nadat ik mijn stukje van maandag was begonnen te typen, dus die moet ik hier nog even apart noemen. Hij heeft ook een stukje in Joop.nl geschreven. Er is een nieuw onderzoek naar pornoverslaving, en die is ookwel interessant. Seks is goed voor je hersens, dat wisten we al. EDIT: En kom, laten we dit er ook nog even bijdoen.

Tijdens het zoeken naar achtergronden kwam ik dit filmpje tegen over Petite Jasmine. We missen haar.

maandag 24 februari 2014

Antwoord op: Hoge cijfers over dwang

Voor dit stukje heb ik heel veel tijd moeten besteden, en heel veel hulp gehad. Ik wil graag mijn statistiekmannetje, Bouche, en een paar lezers heel hartelijk bedanken voor het meedenken, het insturen van informatie waar ik anders niet bij zou kunnen, en voor het uithalen van fouten, ookal werd ik er nog zo gefrustreerd van.

In bijna elk debat over prostitutie komen de verbiedertjes tevoorschijn met cijfers om te laten zien hoe èrg het allemaal wel is in de prostitutie. Ze zeggen dat uit onderzoeken is gebleken dat vijftig tot négentig procent van de hoeren gedwòngen hoert. Daar schrikken mensen wel van, en dan is het wel duidelijk dat je de gewone hoeren wel uit het oog mag verliezen, want de belangen van de gedwongen hoeren zijn véél groter.

Nou ik dit stukje aan het typen ben, vraag ik me eigenlijk af waarom dit niet het eerste antwoordstukje was. Want dit wordt geaccepteerd door bijna iedereen, en de mensen die het niet accepteren weten wel meer ook. Dit idee wordt ook gebruikt om zo'n beetje alles wat ze ons aansmeren te rechtvaardigen, en het is een heel belangrijk geloofsartikel. En het is ooknog totaal niet waar, en totaal niet onderbouwd.

Dus mijn antwoord op die claims over hoeveel er wel niet gedwongen werkt is: onzin! De waarheid is dat we heel erg weinig weten hoeveel hoeren er zijn, en hoeveel daarvan gedwongen werken. Laat staan dat we weten wat we dwang zouden moeten noemen. Maar we kunnen wel zien dat dìt niet klopt. Als je dit stukje wel gelooft, en alleen maar wil zien wat ik er zelf over heb uitgevonden, heb ik hieronder drie koppelingen voor je naar mijn eigen onderzoekje naar dwang in de prostitutie.

Heel in het kort gaat stukje 1 over dat het lastig is om precies te beslissen wat nou dwang is, wie dat mag bepalen, en vooral hoe. Stukje 2 gaat over de methode die ik gebruik, en stukje 3 zijn mijn resultaten. En die laatste moet ik nog eens goed overdoen nou dat ik een heleboel meer heb geleerd over de motivaties van andere meiden, zoals pooiermeiden en loverboymeiden, waar ik toen nog niet veel van snapte.

Er wordt al jaren veel geróépen over hoeveel hoeren er nou gedwongen werken. Vooral de turfboertjes van Comensha doen al jaren hun best om het cijfer zoveel mogelijk op te kloppen, maar die kwamen tot een paar jaar geleden nooit met meer dan enkele honderden "signalen" ookal deden ze nog zo hun best. Met zoveel tienduizenden meiden, nou ja, als je díé schattingen dan ook weer moet geloven, was dat niet veel.

De onderzoeken waren meestal interviews met de meiden, waarbij ze niet goed bijhielden hoe ze nou aan hun antwoorden kwamen. Een WODC onderzoek uit 2007 vond 8% van de meiden die ze interviewden dat ze met "enige soort van dwang" waren begonnen. Maar wat ze dwang noemen is nergens in het rapport te vinden. En hoe ze zorgen dat ze niet "gewenste antwoorden" krijgen is ook nergens te vinden.

Iets eerder, in 2006, hadden we al het spannend klinkende rapport "Verboden Bordelen," waar er onderzoek door Intraval werd gedaan naar de illegale sector. Het is eigenlijk een grote roddelbundel. Ze schrijven alleen geruchten op, en niets zoeken ze door. Af en toe lees je tussen de regels door dat dat komt omdat bij het doorzoeken de roddel verdampt. Alleen in een voetnootje vind je ergens dat dwang bij 11 procent van de ondervraagde illegale tippelmeiden is genoemd bij een enquete. En wat die dwang nou weer inhoudt, staat er weer niet in natuurlijk.

Het ging opeens de fabeltjeskrant in met Sneep. De schok van Sjaban was zo groot dat de politieke opinie maar besliste dat we al die tijd niet met een familie rotzakken van doen hadden gehad die ongehinderd de hoeren kon terroriseren, maar dat de hele business rot was. De rapportage Schone Schijn uit 2010 was daar de uitkomst van. Daar vroegen ze politiemensen en zedencontroleurs naar hun indruk, en de meeste zeiden dat ze daar niet aan begonnen. Maar sommigen kwamen wel met hun idee.

Er waren er zes die getallen noemden. De andere zeventien agenten vonden dat niet realistisch. Helaas is het rapport heel vaag over waar ze nou precies naar gevraagd zijn. Er wordt gepraat over "dwang en/of uitbuiting." Maar zoals we weten betekent dwang verschillende dingen, en uitbuiting is ook heel verschillend te zien. Dus wat die mensen bedoelden weten we niet. En de getallen die ze opgaven waren "50%," "50%," "60%," "70%," "70%," en "65-85%."

Het KLPD heeft daar toen een rapport over geschreven met de naam "Schone Schijn." Daarin vatten ze de uitspraken van de respondenten samen door te zeggen dat "de respondenten" schatten dat de hoeveelheid gedwongen tussen de 50 en 90 procent ligt. Die getallen horen we nog steeds. En met ieder nieuw krantenartikel dat erover verschijnt halen ze wat nuance weg, en is er een artikel bij waarvan ze kunnen zeggen: "Kijk! Al die artikelen zijn het met elkaar eens!"

Bureau Beke heeft een rapport, Kwetsbaar Beroep, gepubliceerd in 2010, en vond weer 8% meiden die aangaven gedwongen te zijn. En maar een paar die "toegaven" dat ze het werk leuk vonden. Dan zie je wel wat er gebeurt als je je interviews laat doen door Scharlaken Koord, maar daarover komt nog weleens een eigen stukje. En wat ze precies gevraagd hebben, en wat ze dwang noemen, is natuurlijk weer onbekend.

In hetzelfde rapport wordt de politie ook om hun schatting gevraagd. De ondervraagden vinden de Sneep-getallen overdreven, en vinden 30 tot 40 procent realistischer. Anderen, vooral gemeente-ambtenaren en Christelijk gemotiveerde "hulpverleners," houden krampachtig vast aan de 90 procent. En het rapport doet erg weinig werk om te laten zien wie nou wat vindt, wat voor definitie ze gebruiken, en hoe zeker ze ervan zijn.

In Kwetsbaar Beroep doen ze zomaar ook maar alsof elke prostituee waar een misbruiksituatie wordt gegokt, ook maar meteen een gedwòngen prostituee ìs. Het is hetzelfde als wat er gebeurt met de term "illegale prostitutie" en de term "mensenhandel," het gaat erom dat je er heel veel bij kan laten horen, en dan kan doen alsof het àllemaal de meest extreme vorm is.

Het WODC heeft nog meer producten, maar in hun latere rapporten, bijvoorbeeld de roddelbundel van 2011, worden de cijfers alleen schaarser. Hoewel het intussen gewoonte is geworden om schattingen van eerdere rapporten in de nieuwe papers als feiten te presenteren, wordt het ook steeds vager. Er worden steeds meer geruchten en indrukken doorgegeven, en cijfermateriaal of nawijsbare feiten worden haast vermeden. Toch was het voor het NRC genoeg om op 27 mei 2011 te koppen: "Gedwongen prostitutie komt nog altijd op grote schaal voor."

Ook uit 2010 hebben we de Amsterdamse Prostitutiemonitor. Die is door de UvA gemaakt, en is duidelijk minder politiek geschreven. Er komt veel minder paniektaal uit, en het laat ook duidelijk zien dat heel veel dingen gewoon niet na te gaan zijn. Vooral de geruchten. Zij komen uit op een schatting van 10 procent waar iets mis is. Helaas is het niet duidelijker dan dat. Aan de andere kant laten ze wel zien dat van hun respondenten 98,9 procent bewust voor de prostitutie heeft gekozen.

Een jaarlijks terugkomend iets is de rapporten van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen. Die gaat niet met percentages aan de slag, maar doet wèl alsof àlle turfjes van Comensha gaan over een echt slachtoffer, en zegt ooknog dat het makkelijk tien keer zo erg kan zijn! Ze onderzoekt zelf niets en onderbouwt niets. Haar rapporten en adviezen zijn dan ook nog de officiële regeringsrapporten.

Ze gaat er in haar rapportages vanuit dat er in Nederland zo'n twintigduizend hoeren werken. Of ze daarmee nou bedoelt dat er altijd twintigduizend staan, of dat er in dat jaar twintigduizend meiden hebben gewerkt, of dat er twintigduizend manjaren worden gedraaid, of dat er twintigduizend meiden zijn die ooit hebben gewerkt, of wat ook, is daaruit niet duidelijk. En voor mij is het ook heel onduidelijk, mijn statistiekmannetje begrijpt dat beter dan ik. Ik hoor alleen viavia waar dit getal vandaankomt, maar op meer ongecontroleerde dingen zitten jullie ook niet te wachten.

Tegelijk zijn er bijna tweeduizend meldingen van mensenhandel door Comensha geturfd. Als je uitgaat van de betrouwbaarheid van Comensha, en we doen alsof het allemaal in de prostitutie miszit, dan hebben we tien procent mensenhandel. Dat is dan nog niet eens dwang, alleen mensenhandel. De methodes van Comensha zorgen voor een grote overschatting, daar schreef ik eerder aleens over. Maar volgens Dettmeijer kan het makkelijk tien keer zo erg zijn. Dan kom je dus bij honderd procent.

Er is altijd veel respect voor de politie als bron over de misdaad, en dus ook over de mensenhandel. Je kan je er makkelijk op verkijken, want de politie hangt veel rond in hoerenbuurten, en komt ook graag bij de meiden binnen om ze eens te vragen of ze wel klaarkomen, en of hun vriendje wel beft. Ook omdat de politie graag meepraat op TV als het over mensenhandel gaat, geloven de kijkers wel dat die er veel over weten. Ze zijn zo officiëel en serieus.

Je hoeft alleenmaar te kijken in hun eigen criminaliteitsbeeldanalyses om te zien waar ze al hun kennis vandaanhebben. Alweer Comensha. De verhoudingen van wat er binnen die cijfers gebeurt leiden ze af door te turven in afgeronde politiezaken. Dat zijn dus de zwamverhalen van zedenrechercheurs. Dat kruiden ze nog met wat geruchten die ze ergens uit de hersenspoelclub met een luchtje Fier Fryslan krijgen, en hun beeld is wel klaar.

Ze kijken niet naar buiten, ze kijken naar binnen. Ze maken zelf het verhaal, en dàt gaan ze tellen. De cijfers zijn niet om het beeld aan de politie te geven, maar ze maken cijfers over wat de politie er zelf van vindt. Het gaat zo in een cirkeltje. Je hebt geen gedwongen prostituee nodig om tot die cijfers te komen. Als de politie eerlijk onderzoek deed zou het werken, maar ze vullen eigenlijk alleen het denkbeeld in als je met ze te maken krijgt.

De politie doet alsof hun razzia's bedoeld zijn om kijk en grip op de branche te krijgen. De politie is een bron van hoge schattingen, en mensen denken dat de politie heel goed weet wat er in de business speelt. Dat is helemáál niet waar, maar het wordt hardnekkig geloofd. De politie komt met schattingen van dertig tot vijfentachtig procent, en wat laten de razzia's zien? Droog brood. De politie treft nooit wat aan, ondanks al die intimidatie, huiszoekingen, nachtelijke verhoren en chantage met de belastingdienst, jeugdzorg en ouders bellen.

Als de politie dus ècht die razzia's deed om kijk te krijgen, dan hadden ze nu wel toegegeven dat de schatting flink onder de tien procent zou moeten liggen. Maar zo werkt het niet. Het is prostitutiebestrijding die ze mogen doen omdat ze zogenaamd de mensenhandel bestrijden. De toestemming komt omdat we mensenhandel willen bestrijden, maar het enige wat ze doen is hoeren wegpesten. Netzoals de gemeentes.

Daar heb je de razzia's ook niet voor nodig hoor. Met al die eindeloze controles waarbij ze alles overhoop halen zouden ze toch ook al genoeg moeten vinden. En met de steeds maar uitgebreide bevoegdheden kunnen ze je pakken bij het minste wat er mis lijkt te zijn. Maar toch kregen ze in 2012 maar honderdnegen veroordelingen voorelkaar. Als er zeventig procent van de twintigduizend hoeren, allebei hùn schattingen, gedwongen werkt, hebben ze dus een oplossingspercentage van 0,78 procent.

Ik heb wel eerder uitgelegd wat nou mensenhandel is volgens Justitie, en wat Justitie al bewijs of signalen van mensenhandel vindt. Dat is mager, en nòg krijgen ze het niet voorelkaar om de cijfers verder op te poetsen. Wanneer geven ze dan eens toe dat ze er gewoon naast hebben gezeten al die jaren, en dat ze ons voor niets hebben opgejaagd en gekoeioneerd? Wat moet er gebeuren voordat dat onvermijdelijk is? Want voordat het onvermijdelijk is, gebeurt het niet, dat zien we wel.

De truc die ze nu nog gebruiken is dat de razzia's in de ramengebieden niets opleverden, omdat we "een verschuiving naar de thuisontvangst" hebben. Nu dat de thuiswerksters ook razzia na razzia krijgen, zullen ze wel weer wat nieuws moeten vinden. Maar die nieuwe razzia's op meisjes thuis komen niet trots in films en TV. Ze melden telkens trots dat ze bij een actie tegen mensenhandel heel veel illegale prostitutie zijn tegengekomen. Dat slikt de pers alsof dat betekent dat ze dwang hebben gevonden. En de politie vindt dat wel fijn zo.

Ze suggereren graag dat ze zó effectief zijn geweest, dat de misstanden zich naar de "illegale" prostitutie hebben teruggetrokken. Maar eigenlijk is illegaal altijd schoner geweest dan legaal. Mensen denken alleen makkelijk dat het in de illegale sector allemaal wel smeriger zal zijn. Daar komt nog wel een stukje over. Kort gezegd, in de illegale business is het heel anders. De sfeer, de klantjes, het werk, en de vrijheid die je hebt is veel groter.

Eigenlijk zie je in de meeste rapporten vooral veel roddels en geruchten. En die worden telkens herhaald. Zo'n gerucht wordt ergens vandaan opgepikt, vaak òf van Melissa Farley en haar gelijken, òf van een Christelijke organisatie, òf uit de griezelverhalen uit het buitenland, en komt dan in een rapport. Dat is sappig, dus dat komt in de pers. En dan weet iedereen ervan, en krijgt de volgende interviewer het van hoeren, gemeentecontroleurs, welzijnswerkers, reddertjes, klanten en politie te horen als iets wat iedereen weet. Maar dan heeft het extra gewicht, want het komt "van binnen."

Soms kan je dat gewoon volgen als je die rapporten na elkaar leest. In mijn geval ontdekte ik het omdat een collegaatje ooit plotseling een heel raar verhaal uit haar duim moest zuigen omdat ze met haar administratie had gelogen. Dat verhaal kwam maanden later in een rapport, en nu is het nog steeds iets wat je in de grotere rapporten langs ziet komen, ze zijn er steeds zekerder van, en ze vermelden nu ook erbij dat het steeds vaker voorkomt. Helaas kan ik wel heel makkelijk opgespoord worden als ik vertel welke roddel dat is, en ik begrijp wel dat dat nietzo overtuigend overkomt. Sorry.

Ze maken ook heel dankbaar gebruik van Hookers.nl, de grootste hoerenloperssite. Daar zijn de meeste mannen hele normale types, maar je hebt er genoeg die rare dingen zeggen. Of ze nou gek zijn of zitten te stoken doet er niet toe, een citaat is zo gevonden waar je wat mee kan. De mensen nemen toch al snel aan dat Hookersmannen erg bevooroordeeld zijn om maar niets te zien, ookal is dat niet waar. En de Hookersmannen denken dat ze privé praten, en dat ze onder gelijken niet op hoeven te passen dat ze niet verkeerd worden begrepen.

Je kan in een rapport aan de hoogte van cijfers ook meteen zien waar ze vandaankomen. Geruchten en vermoedens leveren hoge cijfers op. Enquetes, administratie, cijfers van onderzoeken door welzijnswerkers en steekproeven leveren lage cijfers op. Dat wil al wat zeggen natuurlijk. Niet alleen dat de hoge cijfers dus opgeklopte lege wind zijn, maar ook dat wat die schattende mensen wìllen dat het is, juist de hogere cijfers zijn.

Er zijn ook góéie onderzoekers, zoals Bovenkerk en Wagenaar, die hele nuttige en ware dingen opzoeken en schrijven. Maar omdat die niet met gokken en roddels werken, en zorgvuldig zijn, hebben die niets sensationeels te vertellen, komen ze met een heleboel waarschuwingen over dat het nietzo zeker is, en laten ze zien dat het eigenlijk véél ingewikkelder is dan het zwartwitplaatje. En dat lusten de mensen niet, vooral niet de media en de politici.

Je hebt zelfs onderzoekers die kijken naar hoe het plaatje nou ontstaat, en hoe mensen erover práten. Dat is bijvoorbeeld wat Laurens Buijs doet. Meestal zijn dat soort van dingen nietzo interessant voor mensen die meer met de praktijk te maken hebben, maar hij laat wel mooi zien hoe die plaatjes nou opgebouwd worden, en dat het eigenlijk alleen maar spookverhalen zijn.

Er is hier ook een mooi nuchter stuk van Sietske Altink, die steeds maar iets mooiers maakt van haar website Sekswerkerfgoed.nl en die haar plekje in mijn koppelingen dubbel en dwars verdiend heeft. Ze is wat minder fel dan ik, en ze kijkt niet van binnenuit, maar ze doet éérlijk onderzoek. Als de pers nou eens naar haar toeging om vragen te stellen in plaats van gemeentes, BN'ers of Geisha, kregen ze een veel duidelijker beeld. Jammer dat het de media er eigenlijk nooit om te doen is om iets waars te schrijven, omdat waarheid geen kijkcijfers oplevert.

Als je al die rapporten hebt gelezen, en alles naast elkaar hebt gelegd, kom je er eigenlijk achter dat er geen goeie cijfers bestáán. De onderzoeken met goeie methodieken en "zuivere schatters" zijn er gewoon niet. De definities zijn te vaag, de steekproeven zijn te klein, de sample-keuze is meestal slecht, er zijn problemen dat meiden de motivatie niet hebben om eerlijk te antwoorden, en de wil is er gewoon niet om er wat goeds van te maken bij de mensen die er het geld voor krijgen om het groot aan te pakken.

Maar in het debat, op de TV, in de Kamer, in de krant, worden die cijfers gebruikt als feiten, om te laten zien dat het echt zo is als de verbiedertjes willen. Bij de zeldzame gevallen dat er wordt gevraagd of die cijfers wel kloppen wordt er gebluft, of moppert Myrthe Hilkens over cijferfetisjisme. Daarmee bedoelt ze dus niet het gebruik van cijfers door háár kant, om even duidelijk te zijn.

Tegencijfers zouden misschien wel helpen, om te laten zien dat het anders zit. Maar ik denk dat dat eigenlijk niet zou helpen. Het is namelijk onmogelijk om het met één cijfertje af te doen. Dat zegt zelfs mijn statistiekmannetje, en die werkt de hele dag met cijfers. Het is dat de mensen zich aan een simpel zwartwitverhaaltje willen vasthouden. En die cijfers zijn daar niet de reden voor, die zijn de smoes.

Met die hoge schattingen kan je namelijk doen alsof de vrije meiden er niet toe doen. Met die hoge cijfers kan je doen alsof de prostitutie en de misstanden praktisch hetzelfde zijn. Met die hoge cijfers kan je doen alsof het een enorme beweging is, waar je de maatschappij voor moet veranderen. Met die hoge cijfers kan je doen alsof het te groot is om elke misdaad apart aan te pakken, maar dat je hele groepen moet veroordelen. Het maakt over één kam scheren legitiem. En dat gebeurt nu al een aantal jaar.

maandag 17 februari 2014

Smegma

De eerste keer dat ik smegma tegenkwam, was toen ik met een vriendinnetje van school meeging naar de manege. Zij was paardengek, en ik vond het wel interessant. We hebben de hele dag paarden staan kammen, borstelen, voeren, hun poep geschept, en vlechten in manen gelegd. Ik vond het allemaal heel interessant, maar ik was erg geschokt toen een ander, ouder meisje een soort "pil" van wasachtige troep uit de penisplooi van het paard haalde. Dat was smegma.

Ik had toen nog helemaal niets met seks, en ik zag de penis van het paard ook niet als iets seksueels, maar dat smegma bij een penis hoorde bleef me wel bij. Toen ik jongens heel anders ging zien, begon ik me wel zorgen te maken over of mannen ook smegma hadden. Eigenlijk vond ik het hele idee van een penis al nogal smerig, en vond ik het al raar van mezelf dat ik er toch wel nieuwsgierig naar was.

Mijn eerste vriendjes hadden allemaal smegma. Mijn eerste liefde, en mijn krakersvriendjes, die waren allemaal nogal voorzichtig met schoonmaken, en dan hoopt het een beetje op. Ik had al heel snel geleerd om het te accepteren. Ik maakte me er niet druk over, en ik pijpte ze gewoon zonder condoom. Ik gruwel er nu van, maar toen vond ik het normaal. Ik likte het op en slikte het door. Brrr.

Gelukkig maken mannen niet zoveel smegma als paarden. Maar mannen maken helaas wel genoeg om te merken. En dat kom ik tegenwoordig haast elke dag tegen. En elk jaar vind ik het weer wat smeriger. Ik dacht dat ik juist makkelijker ermee zou worden. Ik ben veel makkelijker geworden met bijna alles, van ouderdomstekens tot stinkvoeten tot lichamelijke afwijkingen, maar smegma ben ik juist minder gaan verdragen.

Ik kan het ruiken. Vers smegma ruikt niet sterk, maar dan moet je het wel elke paar uur helemaal wegwassen, en dat doen de mannen niet. Ik kan het ruiken aan mannen als ze gewoon aangekleed langs me lopen. Dat is iets wat ik me nooit voorgesteld had toen ik begon. Het is haast een zesde zintuig geworden. Soms stap ik in de lift en ruik ik de smegma van een man die er eerder was.

Als je een vent de douche instuurt, aan het begin van zijn afspraak, wast hij vanalles, maar zijn eikel krijgt alleen een snelle spoelbeurt zodat de grote korrels en slierten worden weggespoeld. En de meeste trekken hun voorhuid maar een stuk terug, zodat hun eikel net blootkomt, en vouwen dus die voorhuid niet helemaal binnenstebuiten. Daar blijft dan vanalles inzitten.

Smegma is kleverig, dus met spoelen kom je er gewoon niet. Maar de meeste mannen maken het niet grondig schoon, omdat hun eikel te gevoelig is. Ook al help je ze met schoonmaken, als het daarop komt maken ze ongemakkelijke bokkensprongetjes omdat het pijn doet om goed te wassen. Ik vind het heel onmannelijk als een vent te gevoelig en kwetsbaar is om zichzelf netjes schoon te maken.

Als ik smegma zie verlàng ik naar het moment van het condoom. Als het maar binnen dat rubberen ding zit, dan ruik ik het niet, proef ik het niet, en komt het niet in mijn vagina. Ik heb meestal een hekel aan condooms, en ik wou dat ik ze niet nodig had, maar bij smegma ben ik er maar wat blij mee. En ergens vind ik het zelfs een vies idee dat het bìnnen me is, ookal is het veilig in een condoom opgesloten.

Ik heb zovaak gehoord dat smegma natuurlijk is, en volgens het internet is het goed voor vanalles. Internet lijkt er wel verliefd op, smegma en voorhuiden. Dat kwam ik bij mijn stukjes over besnijdenis al tegen, ik heb geen populaire mening. Het wordt verkocht als natuurlijk, ze doen alsof je er als vrouw maar wàt blij mee zou moeten zijn. Dat het geaccepteerd wordt, begrijp ik prima, maar ik verbaas me een beetje over die liefdesverklaringen.

Mijn dokter zegt dat smegma is wat ervoor zorgt dat de eikel zo glimmend glad, zacht en gevoelig blijft. Maar het is ook een voedingsbodem voor allemaal bacteriën, dus je moet het wel de hele tijd schoonhouden. De geur komt van die bacteriën af, dus zosnel als je het ruikt, is het veel te oud en had het weggemoeten. Dat heeft me niet echt gerustgesteld, mag je wel weten.

Bij de meeste mannen blijft het bij een paar vlokjes of sliertjes, en dat is al smerig genoeg. Maar er zijn zat mannen die gewoon niet voor zichzelf zorgen, en waar het een dikke stinkende brij wordt. Als het er dik opzit, kan dat ook heel makkelijk zijn omdat hij een SOA heeft, of de candida van zijn vrouw voor je heeft meegenomen.

Je leert ook wel welke mannen beter of slechter wassen. Sommige mannen wassen wel, maar kunnen het niet snel genoeg opruimen. Andere mannen wassen het niet goed. Smegma kan dun en slijmerig of dik en brokkelig zijn. Het verhaal is dat het dun spul is dat dik wordt, maar sommige mannen maken het meteen al brokkelig aan, dan kan het vers zijn. Als je een mengsel van die twee tegenkomt, dan weet je dat hij gewoon niet wast.

Het is iets waar ik elke dag wel mee te maken heb, en wat ik met een klein beetje tegenzin toch al wel jaren accepteer. Ik help wel met wassen, en wat ik niet wegkrijg, dat gaat danmaar onder het condoom. Ik probeer het een beetje uit mijn hoofd te zetten. Eigenlijk merk je het nietmeer zo, want het is normaal geworden, gewoon één van die dingetjes van elke dag. Behalve dan een paar dagen geleden.

De klant was een hele normale. Hij was nieuw, aangekomen op mijn populairste advertentie, snel met afspreken. Vijfentwintig jaar ofzo, en een makkelijke babbel. Leuke jongen om te zien, maar hij mocht wel wat pondjes kwijt. Daar staat me helemaal niets aan tegen. En toen ik de deur voor hem opendeed rook ik zijn smegma al. Ik deed alsof ik het niet merkte, en hij wist van niets. Hij zal het zelf ook wel niet ruiken. Het was een beetje moeilijker dan normaal.

Ik hoopte maar dat hij gewoon zijn broek niet vaak verwisselde ofzo, maar dat zijn van die hoopjes die nooit uitkomen. Ik liep eigenlijk meteen met hem door naar de badkamer, met een stop in het halletje voor het betalen. Toen het geld in het kluisje zat, kon ik niet wachten om hem schoon te maken. Die geur blijft anders nog uren in mijn werkflatje hangen. Hij vond het wel leuk, hij dacht zeker dat ik andere redenen had om hem snel naakt te krijgen.

Het uitkleden was langzamer dan ik op dat moment wou, er zat iets geïrriteerds in me, en toen ik hem eindelijk in de badkamer uit zijn onderbroek had, sloeg de geur me nog harder in mijn gezicht, zodat het puntje van mijn neus ervan tintelde. Hij was een tuitjesman, met van dat dikke schaamhaar dat ooknog alle geurtjes extra vasthoudt. Zelfs als je hem in het condoom hebt, zit je daar met je neus nog in bij het pijpen.

Ik had de wastafel al klaar, ik zette hem goed neer, en begon om de voorhuid terug te trekken. En toen die vettige kaaskorst tevoorschijnkwam, en hij iets bromde over voorzichtig zijn, toen viel het allemaal opeens van me af. Ik stond even te spoelen, en ik wist even niet wat ik ging doen, maar hij maakte het verschil. Hij boog zich over me heen, en terwijl hij stijf begon te worden, rook hij aan mijn haar, met een zucht van genot.

Dat hij mijn haar lekker vond ruiken terwijl ik zijn stinkende brij moest afwassen, die er trouwens al af begon te brokkelen voordat ik het water erophad, en dat moet ìk dan weer van de badmat opruimen, dat was éven teveel voor me. Ik moet met een hoop omgaan met mijn werk, maar ik hoef niet alles te pikken vind ik. Ja het is oneerlijk omdat ik ook ergere wel gewoon heb bediend, maar hij kwam met zijn stinklul op de verkeerde dag.

Ik heb hem meteen gezegd dat ik dit tè smerig vond, en dat hij mocht gaan. Ik had zijn geld al in het kluisje gedaan, dus ik heb al mijn wisselgeld opgebruikt om hem terug te betalen, en ik heb hem weggestuurd. Hij was zo verbaasd dat hij nauwelijks nog wat gezegd heeft. Maar ik was er klaar mee. Op dat moment was het gewoon niet meer te harden, en ik ben nog steeds mijn eigen mens.

De volgende klant was een ouwe bekende, een Turk met een sigarettenbek, maar ik had liever de hele wip met die vent gebekt dan dat ik weer tegen smegma aan moest kijken. Die Turk was een verademing. Ik kon me over hem niet drukmaken. Hij was verbaasd over hoe enthousiast ik hem aanpakte, ookal was de kwaliteit er wel minder van. Dat merkte hij ook wel op. Jammer voor hem, ik had het even nodig.

Maar die avond was ik alweer gewoon smegma aan het wegspoelen. Je ontkomt er gewoon niet aan in dit werk. Maar als er íéts is aan dit werk dat me ooit gèk gaat maken, is het wel dat vuile goedje. Mannen van Nederland, maak het schoon als je een wip wil. Het is smerig, en het moet gewoon weg. Als je dan een viespeuk bent die het fijn vindt om met die prut op je eikel rond te lopen, maak dan even een uitzondering als je gaat neuken. Het is nietzo moeilijk.

zaterdag 15 februari 2014

Laat nieuws

Dit stukje had ik voor donderdag geschreven, maar toch maar weggedaan. Ik vind mezelf zo klinken als een plaat die is blijven hangen. Het is telkens maar hetzelfde gevoel bij het schrijven. Een vermenging van ongeloof dat mensen zo dom kunnen zijn, verdriet dat mensen zo vals kunnen zijn, en boosheid dat niemand er doorheen prikt die daar de verantwoordelijkheid voor heeft. Dan voel ik me alsof ik telkens hetzelfde stukje schrijf. En nou is het ooknog een monsterlijk groot stukje geworden.

Eigenlijk ben ik al heel lang van plan om commentaar te geven op nieuws over "successen" bij de "bestrijding van mensenhandel." Je vindt best vaak in de krant stukjes over mannen die voor brute uitbuiting en gedwongen prostitutie worden opgepakt. Ik krijg daar natuurlijk de roddels over te horen, maar het OM is tegenwoordig erg zuinig met informatie, en de vonnissen komen pas beschikbaar als niemand meer geïnteresseerd is. Als ze al worden gepubliceerd.

Dat lukt dus maar niet. Ik moet wel met goeie informatie komen, als ik roddels ga verspreiden kan je niet op me bouwen. Mensen geloven toch al liever politie en justitie, dus ik moet wel met wat goeds komen om daartegenin te kunnen gaan. Ik moet het nu nog maar houden bij wijzen naar een verhaaltje van Omroep Brabant. Als je mijn pooierstukken hebt gelezen, dan moet je maar eens goed luisteren naar hoe die mensen praten over die zaak, en kijken wat je er dàn van denkt.

Onbetaalbaar
Ze moeten wel hele goeie connecties hebben bij onbetaalbaar.nl, of hele diepe zakken, want zoveel pers-aandacht als ze krijgen moet onbetaalbaar zijn. Het blijft maar komen, en zonderdat ze met wat nieuws hoeven te komen. Ik heb geluisterd naar het interview onderaan deze pagina, en eerlijk gezegd denk ik dat het na het aanhalen van Al-Jazeera best snel bergaf gaat.

Ze zitten nu op negentienduizend handtekeningen, en een poos geleden was het nog zeventienduizend. Maar volgens mijn statistiekmannetje betekent dat niet dat ik erop moet rekenen dat ze het met elke publicatie zo zullen doorgaan met scoren. En als ze niet beter kunnen bedenken dan dingen als "er zit altijd een verhaal achter beginnen met prostitutie" of "Je wil het niet voor je dochter" heb ik mijn antwoorden voor die stukken tenminste al klaar.

Die meiden ergeren me niet alleen met hoe ze proberen om ons onze rechten af te pakken, maar ook met hoe ze worden behandeld alsof hun bizarre beoordelingen van onze motivaties komen door echt onderzoek. Ze worden behandeld als deskundigen, ookal weten ze nergens wat vanaf. Ze brengen verbiedertjesmythes in elk stuk wat ze in de kranten krijgen, en er komt geen woord van kritiek over. Behalve van mij, en ik kan niet zo snel uitleg schrijven als dat zij kunnen liegen.

Brief over Second Love
Voor wie het niet wist, Second Love is een zoekertjeswebsite waar je een neukertje buiten je relatie kan vinden. Vooral veel mannen die graag eens wat anders willen. De EO zit er maar mee in zijn maag, en heeft ook wel erover gepraat op de publieke zenders. Naar aanleiding daarvan stuurde een vrouw een brief over haar ervaring, en de EO heeft die online gezet. Dat is wel interessant lezen.

Goed, dit is geen belangrijk nieuws. Maar ik vind het mooi om te zien hoe ze helemaal eroverheenkijken dat die vrouw hier verontwaardigd is dat haar man opstapt, ookal geeft ze aan dat ze het niet kon opbrengen om hem zich een man te laten voelen. Ze vond dat hij maar verplicht was om in hun verlepte huwelijk te blijven. Dat hoor ik zovaak als hoer. En weet je? Als die vent naar de hoeren ging in plaats van Second Love, was hun huwelijk nog samen, en wist zij van niets.

Je ziet dat zij het ziet als een soulmate, en dat hij dat duidelijk niet zo voelde. Anders gaat hij er niet vandoor natuurlijk. Zij vertelt dat die andere vrouw tegen hem opkijkt. Dat hoort ook gewoon in een goede relatie. Je kijkt allebei tegen elkaar op. Dat is gewoon respect. Als je dat niet hebt, en hem gewoon voor lief neemt, dan doe jij je werk niet in de relatie. Je ziet dan je vent als een huisgenoot, niet als je man. En daar gaat het van stuk, niet van een website.

Second Love bracht inderdaad spanning en creativiteit in dat huwelijk. Jammer dat de briefschrijfster niet bereid was om daaraan mee te doen. Dan kom je toch wel opeens in contrast te staan, en dan weet die man dat als hij voor jou kiest, dat stuk van zijn leven voor altijd saai en zielloos zal zijn. Ik neem het hem echt niet kwalijk dat hij er dan vandoorgaat. Ik hoop dat zijn kinderen hem mogen blijven zien.

Utrecht
Ik kijk anders aan tegen Utrecht dan de meeste van mijn lezers, en heel anders dan de meeste van mijn e-mailers. Je ziet toch dat de meeste betrokkenen ertegenaankijken als iets wat over de hele hoererij gaat, en iets wat ik me erg aan zou moeten trekken. Maar ik kijk daar toch anders naar. Utrecht was een "pilot," een project dat moest bewijzen dat de Utrechtse aanpak ging werken. En het is een complete mislukking.

In Utrecht hebben een hoop meiden hun bedje gespreid door met de overheid aan te pappen. Dan wezen ze op de vrije meiden, en zeiden dat de overheid daar maar moest gaan handhaven, want zij waren de nette meisjes. Ze lieten zich als vee registreren, en werden gewillig gebruikt om te laten zien dat hoertjes maar netjes aan moesten passen. En natuurlijk word je dan genaaid na enkele jaren, want de overheid naait je altijd.

Nu doen ze zielig, maar eerlijk gezegd heb ik geen medelijden. Goed, er zullen er ook best tussen hebben gezeten die beter waren, en die een andere insteek hadden, maar die zie ik niet. Ik zie wel dat er zich vrouwen hebben laten gebruiken door de overheid om de rest van ons in de zeik te zetten. En die doen dat nog steeds nou dat hun Zandpad dicht is, door hun eigen geliefde overheid.

Er zijn dus mensen die wel terecht opmerken dat ik niet alle Utrechtse meiden over één kam moet scheren. Goed, ik wil wel accepteren dat ik het te bitter, en te persoonlijk zie. Maar ik heb niet voor niets een poll rechts in beeld staan om te kijken of ik nou te streng ben over de Utrechtse meiden. Ik twijfel wel, want de Schrift leert me om vergevend te zijn, maar intussen blijven ze wel tegen de vrije meiden vechten.

Nou ja, Utrecht blijft een vreemde zaak. Wat eerst niet kon, dat is nu de enige optie, en dat er opeens wèl een klein aantal tijdelijke ramen kan komen is ook een verrassing, want dat is eerder bij hoog en bij laag ontkend. Zelfs de Utrechtse politiek begint het op te vallen. Jan van Zanen moet zich nog bewijzen, maar wat hij zegt is in ieder geval al beter dan wat Aleid Wolfsen zei. Ik denk wel dat hij het meent, want de CU is boos.

Het blijft een gefaald project. En het blijft gemodder, en het blijft voorspelbaar draaien van de politiek. Als dit de laatste draai is, en deze plannen er ècht van komen, dan heeft van Zanen een excuus van me tegoed, want ik zie er nog wel meer gedraai van komen. Maar ik moet toegeven, ook wat eerlijkheid aangaat, is van Zanen een grote verbetering boven Wolfsen. Hij heeft een boekje opengedaan over de geheime bestuurs/politienota, waar alles door dicht is gegaan.

Aleid deed altijd alsof er veel meer en ergers aan de hand was dan die zwangerschap en dat gebroken been. Maar dat zijn toch echt weer de belangrijkste punten die ze hebben. En intussen is ooknog duidelijk dat die twee dingen bij één meid voorkwamen, die op zijn zachtst gezegd nogal labiel is. Bovendien is de motivatie daarvoor natuurlijk vooral dat de gemeente je verplicht om lange blokken tijd te huren, en je niet van je contract afkan. Het is ook duidelijk geworden, dat niet alleen de grondontwikkeling een motief was, maar dat dat ooknog speelde voordat dit hele theater begon.

Voor de rest is het beweringen van zakendoen met pooiers, huisvesting voor iemand helpen vinden, sleutelgeld en andere vergunningmelkerij, tattoos en blauwe plekken hebben, want bij hoeren is dat teken van mensenhandel, en mochten vrouwen niet blijven werken als ze naar de politie stapten. Die laatste is ook mooi, want door laten werken als er verdenkingen zijn was dus óók verboden.

Ik hoef mijn oordeel nog niet aan te passen. Pas als er echt weer wat gebeurt, en de eerste meiden achter de ramen zitten, zal ik toegeven dat er maar een spatje eerlijkheid inzit. En zelfs als dat gebeurt, is alsnog een jaaropbrengst en een klantenkring van elke hoer in Utrecht gestolen, om niets. Wat dat betreft heeft de overheid hier al heel goed laten zien hoe onbetrouwbaar en meedogenloos ze met ons omgaan. De les is duidelijk.

Prostitutiemuseum
Op de Wallen is er een museum geopend over de prostitutie daar. Dat heeft flink stof laten opwaaien. Daar moet ik dus wel commentaar op geven, ookal had ik het eigenlijk anders niet de moeite waard gevonden. Het PIC heeft al een mini-museum, en Mariska Majoor vertrouw ik er toch meer mee dan dat team wat het nieuwe ding heeft gemaakt. En zij heeft tenminste meer achtergrond, en geeft meer informatie.

Het is entertainment met een belerend kantje. Ik ben er zelf geweest, en ik heb twee e-mails van bezoekers gehad. Eigenlijk had ik niet hoeven gaan, want er is helemaal niets dat niet al uitgebreid gefilmd en gefotografeerd is. Het museum is heel klein. De lobby is waar je je kaartje koopt, en kijkt naar een vrouw in lingerie die "verleidelijk" danst. "Dat is geen echte hoer hoor, dat is een danseres" word je gerustgesteld.

Daarna kom je in een minibioscoop. Daar draait een herhalend filmpje waar je portretjes krijgt van mensen die broodjes, TL-buizen, cosmetica en koffie aan de hoeren verkopen. We zien twee hoeren, de ene een chagrijnig meisje dat ongeïnteresseerd haar peeskamer "schoonmaakt," en natuurlijk weer Josje. Die krijgt in haar peeskamer bezoek van een kind, en dat vond ik een vreemde wending. Die werd ook niet uitgelegd. Is dat haar dochter? Ik zat te wachten op Lina, maar die kwam niet.

Je komt daarna op de trap. In de draai van de trap staan drie paspoppen met fetish/lingerie aan. Daar hoort een bordje bij dat hoeren altijd voorop hebben gelopen met erotische mode. Dat is waar, als je in de aanloop werkt moet je eruitspringen. En als het bij hoeren populair is, komt het ook in porno, en als het in de porno komt kopen mannen het voor hun vrouw. Maar wat proberen ze eigenlijk te zeggen? Ik begrijp het niet. Een bezoeker die me mailde had het erover dat hoeren kennelijk met mode verweven zijn. Tja.

Langs de trap hangen foto's van meiden van tientallen jaren geleden. Dat vond ik wel aardig. Je kan zien hoe anders die zich konden gedragen. Maar volgens mij ben ik de enige die dat ziet. Het gaat er vooral om dat mannen tegenwoordig denken dat ze het ene leuk vinden, maar eigenlijk voor het andere gaan. En dat was vroeger veel minder zo. Maar daar gaat het museum niet opin. Bovendien denk ik dat het daar ook niet voor hangt.

Bovenaan de trap is een raam. Daar kan je op de kruk gaan zitten. Het is een grote vitrine, eigenlijk veelte groot, en je wordt er niet zo bekeken als in de stegen, waar het echte werk zit. Dat doen ze iets later beter. Dit is meer voor de thrillseekers die lekker gek willen doen achter zo'n raam. En ik denk dat dat de aantrekking van het hele museum is, het PIC doet dat al langer.

Je komt daarna in een peeskamer. Daar fronste ik mijn wenkbrauwen al wat meer. Niet alleen vanwege het verhaal van een Poolse, dat op de spiegel boven het bed zit geplakt, en het oude riedeltje over dwang en geen geld overhouden van haar mega-omzet afdraait, maar ook omdat ze het expres viezig hebben gemaakt. En die teddybeer is weer zo'n tranentrekker. Er zijn veel meiden die hun kamer meiderig aankleden, maar niet op deze manier. Dit is gewoon akelig voor het effect.

Daarna komen we in een luxe bordeelkamer. Dat zeggen ze in ieder geval. Het is meer een verlopen bordeelkamer. Luxe bordelen zijn beter onderhouden, schoner, strakker en mooier. Het is weer expres groezeliger gemaakt dan echt klopt. Het bed is ook van te slechte kwaliteit, de verlichting is slecht gedaan, het ademt amateurisme. Hier hebben we een verhaaltje van een meid dat het niet erg vindt om haar werk te doen, en er soms zelfs plezier aan heeft.

Volgende kamer, de BDSM kamer. Daar is een kruis, een rubber sling, en een zijkamertje met puntjesschuim op de muren en twee handketenen aan het plafond. En een korte opmerking dat veel meiden zich specialiseren. In de achtergrond heb je het geluid van een kreunende man. Er is ook nog een bordje over electro, maar dat maakt het niet duidelijker hoe dat hier nou gaat.

Hierna begint het beleren pas echt. Er volgt een kamertje met geboden om je aan te houden als je de hoeren bezoekt. Daar heb ik niets tegen, maar inplaatsvan de èchte problemen aan te stippen, gaan ze hier alleen maar met het vingertje naar de klanten zwaaien. Er is een installatie die de ramen in een steeg verbeeldt. Daar zie je klanten keurend naar je kijken, en af en toe een tuffende buitenlander.

Ze laten niet zien hoe groepjes toeristen foto's van je komen nemen. Ze laten niet zien hoe laveloze Engelse toeristen naar je gaan staan schreeuwen en je raam swaffelen. Ze laten niet de oudere toeristen zien die je geschokt en afkeurend aankijken met een handje voor hun mond, en langzaam verder schuifelen. Zogenaamd wordt hier dan de toerist opgevoed, maar alleen de keurende klant wordt te kijk gezet. En daar sta je nou net voor achter het raam!

In kleine vitrines in de muur zie je persoonlijke dingen liggen die klanten zijn vergeten. Ik heb daar ook ooit eens over geschreven. Het zijn kleine dingen, vooral persoonlijk, waardoor het waarde heeft. Dat ze iemands portemonnee zo neerleggen dat zijn pasfoto op een pasje te zien is, vind ik alleen wel erg naar. Dat is gewoon gemeen, dat hadden ze niet zo hoeven doen.

Een kamer is helemaal toegewijd aan het filmpje van Stopthetraffik. Die heb ik al uitgebreid behandeld. Het wordt hier zonder het kleinste beetje kritiek tentoongesteld. In het gidsboekje kom je ook geen kritische noot tegen over het hele mensenhandelverhaal. Daar zeggen ze zelfs dat de meeste meiden slachtoffers zijn. Met de stem van Geisha is dat wel een hele grote fout.

Wat ik het hoogtepunt van het hele museum vond, was de muur met bekentenissen. Niet vanwege de geile verhaaltjes, daar hangt de muur bijna vol mee, maar omdat er ook een paar kritische noten tussenzaten. Het gaf me moed. Die waren alleen wel natuurlijk weer van de hoeren zelf. Jammer dat de hoerenlopers hun meisje minder geloven dan de TV. Je kan zelf je verhaal ook doen, maar ik heb dat toch maar gelaten.

Het enige wat na deze kamer nog over is in het museum, is de "informatiekamer" waar je op een tablet een quiz kan doen over nogal twijfelachtige cijfers over de Wallen die worden uitgelegd door Ilonka Stakelborough van Geisha, die bijvoorbeeld beweert dat een bezoekje Wallen zes minuten duurt. Ik heb het nog nooit zo kort gemaakt toen ik daar stond. Ik wil wel weten wie dat meemaakt. Dan een lampjeskaart van het Wallengebied. Daarna is het over en uit.

Ik vond het niet de zeven Euro vijftig waard. Ik miste nogal wat. Waar is het keukentje of het kantoortje? Dat was informatiever geweest, iedereen weet wel hoe een raam eruitziet, en die peeskamers waren niet echt verhelderend. En die installatie waar je uitkijkt naar de straat had wel wat meer toeristen mogen laten zien. Dat is juist wat de Wallen de Wallen maakt. Je ziet honderd toeristen voor elke keurende klant voorbijlopen.

En een installatie van een zedengluiperd die je uit zit te vragen over alles wat ze doen, bijvoorbeeld of je bij je vriend wel klaarkomt, hoe je omgaat met ongesteld zijn, wie condooms voor je koopt, of je daar bonnetjes van hebt, en aan het eind zegt dat hij je een mensenhandelgevalletje vindt omdat je niet genoeg meewerkt, dat zou ook niet hebben mogen missen. Maar toch zal je die niet vinden.

Waarom is er geen razzia-kamer? Waar je kan zien hoe zo'n razzia voor jou eruitziet? Of een groot taartdiagram aan de muur, waar je kan zien hoeveel van jouw geld naar de belasting, de exploitant, de gemeente en leges voor verplichte diensten gaat? Ze mogen van mij ook zó mijn interaktieve spel overnemen om mensen zelf te laten kijken hoe hun keuzes uit zouden pakken. Dat zit er ook niet bij.

Het is flink in het nieuws geweest. Als je een filmpje wil kijken, is deze van RTV Noord Holland het beste. Niet alleen omdat ze het meest ingaan op wat er gebeurt, maar ook omdat je kan zien wat de zusjes Fokkens over het werk zeggen als er niet zoveel in de film wordt geknipt.

Als je echt wil weten hoe het inelkaarzit, dan neem je dat tientje voor entree, want die zeven vijftig van nu is introductiekorting, en ga je daarmee naar een hoer en vraag je om een vlugge rondleiding. Er zijn er die dat nu al gratis doen als je lief bent, dus voor een tientje heeft zij er ooknog wat aan. Dan zie je èchte realiteit, en dat is toch anders dan het museum.

Je kan ook naar dit stukje boosmaakradio kijken en luisteren. Hier heb je Rob Oudkerk, die wachtte tot zijn heroïnehoertje lekker ziek was om de prijs omlaag te pingelen, het levende voorbeeld van links lullen en rechts zak legen, die schijnheilig doet over dat het museum niet èrg genoeg is. Als een echte PvdA'er is het vooral reetlikken aan van der Laan en de PvdA in een goed licht zetten.

De andere deelnemers in het debat zijn een PvdA-politica die blij is dat de prostitutie goed zwart wordt afgebeeld, een Christenunie-figuur die natuurlijk hetzelfde doet, en Merel van Groningen, die een professioneel slachtoffer is die goed boert in het voorlichtingscircuit, dus je kan wel raden welke kant het verhaal opgaat. Het is opbieden wie het het ergste vindt. Ilonka is de enige die niet rabiaat anti-prostitutie is, en die helpt de mythe nog een stukje verder.

Eerst was ik van plan om op de "argumenten" in te gaan, maar dit wordt al veeltelang, en ik heb alles al een keer eerder behandeld. Het is allemaal heel duidelijk, en heel dom. En als je dat niet ziet, heb je niet genoeg in mijn blog gelezen. Ik schrijf het niet voor niets. Als er dingen echt overtuigend zijn in wat je hoort in dat programma, moet je dat maar in de reacties zetten, dan komt er nogweleens een stukje over.

Ik snap echt niet dat de media telkens maar doen alsof er te weinig over mensenhandel wordt gepraat, en teveel positiefs over de prostitutie is. Zelfs tijdens periodes dat er alléén maar negativiteit is, herhalen ze dat nog. Ga maareens Google News in, en typ maar eens wat in, en ga maar tellen. We krijgen alleenmaar negativiteit via de massamedia, en het is zoveel geworden dat iedereen het gelooft omdat het teveel moeite is geworden om er anders over te denken.

De makers van het museum zijn een raar stel. Je hebt Melcher, de baas, die prostitutie zwartgallig veld vindt, en wil dat het schrijnt. Er is namens de gemeente Amsterdam aan meegewerkt door Yolanda van Doeveren, die zegt dat ze vooral een normaal vak wil maken van prostitutie, maar dat wel vooral doet door rechten van hoeren te schenden. Daar haalt ze geen resultaten mee, trouwens. En Ilonka van Geisha, die sinds vandaag geen koppeling meer op mijn blog heeft.

Ik ben klaar met haar en Geisha. Ze heeft haar kop in de subsidiestrop gestoken, en zegt helemaal niets meer wat de gemeente en de overheid niet uitkomt. Ze zegt dat ze opkomt voor ons, maar intussen bevestigt ze alleen maar de hele mensenhandelmythe. Dat is nou al maanden zo, en ik kom echt niets van haar tegen waar ik het nog mee eens kan zijn. Lekker soort voorvechter ben je als je het grote probleem groter maakt, en de kleine problemen te zacht aanpakt.

Ja, ik weet dat ze verkeerd is geciteerd door het NRC, maar ze heeft in andere media ook niet echt bijgedragen. Door telkens te beginnen met dat ze ècht weet dat het héél erg is allemaal, en niemand weet beter dan zij dat het héél erg is met dwang enzo, maar... zet ze ons iedere keer weer neer als slachtoffers, en dat is waar alle problemen vandaankomen. Ze wil niet veranderen, dus ik sta daar niet meer achter.

En dat ze verkeerd is geciteerd weet ik alleenmaar omdat op Hookers een moderator de moeite heeft genomen om haar persoonlijk te vragen hoe het zat. Want ze neemt zelfs niet de moeite het op haar éígen website recht te zetten. Dan kan ik haar echt niet meer serieus nemen, met alle goeie bedoelingen die ze misschien heeft. Ik heb altijd al moeite gehad met haar aanpak, maar nu is het echt over voor mij.

Als je nog meer over het prostitutiemuseum wil bekijken, hier heb je dan wat koppelingen:
Man bijt hond
Nu.nl
Parool.
Nieuwsredactie
Washington Post
BBC
Radio 538
Napnieuws
Elsevier, met die Nehme weer
AT5

Natuurlijk is er wel meer te vertellen, maar ik denk dat jullie wel goed moe zijn na al mijn gezeik. Dus even in het kort nog twee dingetjes, de politie doet op zijn website alsof de WRP met terugwerkende kracht tot het jaar 2000 is ingevoerd, en ik heb iemand nodig die hiernaartoe gaat om verslag te doen!

maandag 10 februari 2014

Antwoord op: éénentwintig jaar

Veel mensen zeggen dat het een goed idee is om hoeren voor jonge meiden verboden te maken. Het is een stokpaardje van de gemeentes, en ook de regering wil het doordrukken, je mag pas gaan hoeren boven de éénentwintig jaar. Dan ben je pas weerbaar en volwassen genoeg, dat ze vinden dat je voor jezelf die keus kan maken. En er zijn heel veel manieren waarop ik het daar niet mee eens ben.

Goed, ik heb het er al meerdere keren over gehad. In dit stukje uit 2010, dit stukje, dit stukje, het is al wel aangestipt. Als je die stukjes hebt gelezen vind je hier weinig nieuws ben ik bang. Ik zet de meeste dingen alleen graag even bijelkaar. Daar zijn de "antwoord" stukjes toch voor. Dan hoef ik nog maar naar éém stukje te verwijzen als het alwéér langskomt.

De gedachte van de mensen die de leeftijd willen verhogen is: als je de leeftijd maar verhoogt, beginnen de meiden later, als ze weerbaarder, ouder en wijzer zijn, en als ze al een opleiding achter zich hebben zodat ze alternatieven hebben. Zo zijn die meisjes beter af. En dat is een hele domme gedachte. Op een heleboel manieren, en die ga ik behandelen.

Het begint er allereerst mee dat dit een verbod is. Je maakt dat iets niet meer màg, en dat ga je handhaven door de overtreders te straffen. De meisjes dus. Je maakt niet dat de hoeren ouder en wijzer zijn, en meer alternatieven hebben, maar je gaat die meiden die niet bij jouw goedgekeurde kliek horen opjagen en afstraffen. Dan klinkt het toch al meteen veel minder hartverwarmend.

Zoals je wel vaker merkt, is de gedachte dat problemen gewoon verdwijnen als je het maar verboden maakt. En als dat niet werkt, moet de straf omhoog. Kijk maar uit, straks komt er een dikke boete op arm zijn.

Er zit een gedachte onder dat als je de meisjes die eerste paar jaren maar weghoudt van de prostitutie, dat ze dan wel een ander baantje hebben gevonden en er niet meer voor gaan kiezen. Sowieso gaan ze ervanuit dat die jonge meiden de prostitutie ingaan omdat ze lichtvaardig kiezen. Een hele rare gedachte.

Als je het verboden maakt om jong te beginnen, verdwijnen die meiden niet. En hun behoeftes verdwijnen ook niet, waardoor ze eerst voor de prostitutie hadden gekozen. Je maakt ook de bestaande meiden niet opeens ouder en wijzer! Inplaats daarvan sluit je een jonge groep meiden af van legaal en zonder problemen met de overheid werken. Dat is het énige wat er gebeurt.

Er wordt geen nieuw recht gemaakt. De meisjes worden niet ergens mee geholpen, er wordt alleen een deur in hun gezicht dichtgegooid. Ze hadden eerst vrije keus, maar met de leeftijdsverhoging hebben ze de keus om het wel te doen en straf te krijgen, of om niet te doen wat ze wel hadden willen kiezen. Dat is geen verbetering voor die meiden.

De meiden die het doen voor de lol, die mogen niet meer. Die waren niet de reden dat het verbod er kwam, maar daar ga je het meeste effect op hebben. De meiden die het doen omdat het een goeie keus voor ze is, die moeten kiezen om illegaal te gaan of het werk op te moeten geven. Dat was ook niet je doelgroep, maar die drijf je nu wel ondergronds. Maar de meisjes die echt niet anders kunnen? Die stoppen niet, wànt die kunnen immers niet anders! Die zie je alleen nooit meer terug.

Ik doe niet alsof het illegale circuit een soort criminele hel is ofzo. Eigenlijk is het beter werken in het illegale of het grijze circuit. Daar komt nogwel een stukje over binnenkort. Maar als het gaat om meiden die eigenlijk hulp nodighebben, dan wil je die niet buiten het witte circuit douwen.

Dat is als je alleen maar kijkt naar het praktische, dat het niet werkt en dat het bijwerkingen heeft. Maar er is ooknog het aspect dat het onéérlijk is. Prostitutie wordt namelijk, zonder goeie reden, weereens anders behandeld dan andere beroepen. Ze zeggen wel dat we als een normale beroepsgroep worden behandeld, maar dat is dus weer eens gewoon niet waar.

We hebben leeftijdsgrenzen voor meerderjarigheid. Dan ben je wettelijk verantwoordelijk voor jezelf, en mag je danook je eigen beslissingen nemen. Dat geldt voor alles, maar er zijn een paar uitzonderingen voor als je met grote belangen van andere mensen te maken krijgt. Niet voor wanneer je een keuze voor jezelf maakt die door sommige mensen niet te slikken is. Behalve bij prostitutie natuurlijk.

Het gaat er niet om dat je in een werk terechtkomt, waar je later spijt van krijgt en niet een opleiding hebt voor wat anders. Dan zou je dat ook moeten hebben bij èlke soort van werk waar je werk of je opleiding voltijds is, zodat je geen tijd hebt voor wat anders. Maar studiekeuze laten we over aan tieners, die meestal niet eens goed weten wat ze kiezen en wat dat in gaat houden.

Het gaat er niet om dat je moet worden beschermd tegen een gevaarlijke omgeving. De prostitutie is van zichzelf niet gevaarlijk, en wordt alleen maar gevaarlijk gemáákt door hem abnormaal te behandelen, en bovendien zie je dat niet gebeuren bij jonge beroepsduikers, steigerwerkers, soldaten, vissers, offshore-oliewerkers of bomensnoeiers. Die moeten met achttien, bij pizzabezorgers zelfs nog jonger, maar volwassen genoeg zijn. Allemaal gevaarlijkere beroepen dan hoer.

Het gaat er niet om dat je nog niet klaar bent voor het werk op die leeftijd. Neuken mag je al vanaf je zestiende, geld verdienen al vanaf je twaalfde. Als je het samen wil doen, seks voor geld, dan moet je nu wachten tot je achttiende. En dat zou dan nog hoger moeten? Achttien is de limiet voor alles, daarboven ben je je eigen mens. Daaronder kan je nog vinden dat iemand te onvolwassen is.

Het gaat er niet om dat je jonge kwetsbare meisjes uit de fuik houdt. Hoeren zijn haaibaaien, dat hoort er een beetje bij, je moet de baas blijven. Meisjes die niet kordaat zijn, en niet weten wat ze willen, en niet hun mannetje staan, die redden het niet. Ik bedoel daarmee: die redden het niet de prostitutie ìn! Die kunnen al niet over het taboe en het denkbeeld heen, om te gaan doen wat de samenleving niet wil dat ze doen. De meiden die jong beginnen zijn de vuurspuwende meiden met een sterke eigen wil.

Het gaat er niet om dat je voor prostitutie meer "klaar" moet zijn. Als je voor jezelf kan werken, en je kan met seks omgaan, heb je alles al in huis. Dan ben je nog niet een góéie hoer, maar je loopt niet in zeven sloten tegelijk. Er zijn geen andere dingen, ontwikkelingen door je leeftijd, die je nodig hebt om goed door het hoerenleventje te lopen. Dus meerderjarig is genoeg, als het ook voor andere dingen genoeg kan zijn.

Het gaat er niet om dat je "een leven kiest" wat je niet terug kan draaien. We laten achttienjarigen trouwen, jonger ook nog wel zelfs, en we leggen geen haar breed in de weg dat ze kinderen gaan maken. Dat zijn nogeens verantwoordelijkheden. Een huwelijk kan je nog oplossen als je te snel bent geweest, maar kinderen zijn de grootste verantwoordelijkheid die je kan nemen. En toch vinden we dat je voor hoererij pas later mag kiezen dan voor kinderen.

Het gaat er niet om dat je voor prostitutie meer "bedenktijd" nodig hebt. Je springt niet even in de prostitutie als je een gekke bui hebt. Je bent door de maatschappij zo gehersenspoeld over dat het zo verschrikkelijk is, dat je je een heel eind tegen de stroom in moet werken voordat je het gaat overwegen. En dat is meestal, dat hoor ik overal, omdat de meiden hebben ontdekt dat de maatschappij niets van het werk snapt.

Het gaat erom dat je een hoer bent. Daarom en niets meer. Er is geen reden, het is weer gevoel zonder logica. Het is weer het denkbeeld. Het gaat weer om meisjes die moeten worden gered van de slavinnetjesfantasie. En voor de bevrediging van het denkbeeld gaan we nu de studentes de illegaliteit indrukken.

In Duitsland hebben ze de regel dat je niet met een "bemiddelaar" mag werken tussen achttien en éénentwintig. Zodat er wèl ruimte is voor de onafhankelijke meiden, maar ze niet meteen met een pooier aan de slag mogen. Dat is ookal fout, maar het is langniet zo fout als wat wij hier gaan doen. Je geeft die meiden tenminste de kans voor zichzelf te werken. En boven de éénentwintig moeten ze het zelf maar weten. Waarom kunnen we wel in Zweden over de grens kijken, maar niet in Duitsland?

Denk nou eens na. Dit zijn regels, dit zijn wètten. Dit is niet dat je zegt dat je liever had dat de meisjes wat later begonnen. Dit is boetes en strafblad geven aan mensen die andere beslissingen nemen dan jij wil. Dat meisje dat jij te jong vindt, dat ga je niet helpen met deze regel. Het énige wat jij gaat doen is haar straf geven. En als ze geen straf wil, dan moet ze zich gaan verstoppen voor de politie en de hulpverlening.

Ga zelf eens met zo'n meisje praten, in plaats van dat je alleen maar dingen over haar verzint. Die jonge meiden zijn vaak een beetje wild, soms zijn het driftkoppies, vrouwen die later beginnen zijn vaak minder vurig. De jonge meiden, en de meiden die jong begonnen zijn, die zijn juist vaak de sterkste, die doen het omdat ze weten wat ze willen. Dat zeg ik als laatbloeier. Wil je haar dan nu nog steeds straffen? Vraag haar dan hoeveel dat kost. Maar hou je wel aan haar regels.

maandag 3 februari 2014

Loverboytechnieken

Dit is mijn langste stukje ooit. Het gaat over loverboytechnieken, waar je in de pamfletjes en in de media zoveel over hoort. Ik heb wel vaker daar kritiek op gehad, en eigenlijk wou ik ze apart behandelen, maar ze zijn zo flinterdun dat je van eentje geen stukje maakt, en je moet ze eigenlijk samen zien. Niet alleen voor het totaalbeeld, maar omdat er dan een heel ander iets naarbovenkomt. Daarom kan ik ook niet knippen. Al was het maar omdat weinig mensen die van buiten op mijn blog komen alle delen van mijn series lezen. Het moet er in één keer staan.

Ik ga niet in op elke uitspraak over loverboytechnieken. Er zijn teveel clubjes die er wat over zeggen, en teveel dingen die elk clubje zegt, en ze gaan ook telkens met de mode mee, dus het verandert ook gewoon wat ze zeggen. Ik heb hier maar gewoon wat dingen bijelkaargepakt die ik even in de schijnwerpers wil zetten, en ik vind ze genoeg om een duidelijke weergave mee neer te zetten. Als je vindt dat ik wat laat liggen, hoor ik het wel in de reacties.

Om meteen te zien dat er aan een zogenaamde loverboytechniek een luchtje te zien, heb ik wel veel gehad aan mijn ervaring in de prostitutie, en ook héél veel aan ervaringen van collegaatjes en mensen uit de achtergronden. Maar je hoeft mij niet overal op mijn mooie ogen te geloven. Ik heb overal ook de reden bijgezet, ik wil er geen welles-nietes-spelletje van maken. Denk er zelf allemaal maar eens heel goed over na.

Ik gebruik in dit stukje informatie uit mijn vorige stukjes, over pooierrelaties, zachte pooiers, loverboys en over hoe die pooiers ontstaan. Als je die niet hebt gelezen mis je heel wat om dit stukje in context te zetten. Lees die dus eerst maar. Dan zie je dat het hele beeld van de loverboy als manipulator toch wat anders inelkaarzit dan wat je nodig hebt voor het plaatje wat de hersenspoelertjes en verbiedertjes graag maken.

De verhalen gaan bijna altijd over kwetsbare engeltjes, die in het web van een gemene manipulatieve dwingende loverboy terechtkomen. Ze worden nooit afgebeeld als lastpakken, en dat is niet mijn ervaring. Het hele verhaal wat ze over zo'n meisje vertellen is om te benadrukken dat het zijn initiatief was, en zij tegen wil en dank is meegesleept. En dat kan je toch maar heel moeilijk volhouden als je weleens met zo'n meid gepraat hebt.

Eigenlijk gaat het namelijk heel vaak om meiden met een verleden van rellen, weglopen, manipuleren, niet met regels om kunnen gaan, uithuisplaatsingen, kleine criminaliteit, drugs, en geen verantwoordelijkheid nemen. En als ze eenmaal een loverboy hebben, hebben ze daar nog een smoes voor ook. Want het komt, volgens de meisjes, de ouders, de hersenspoelertjes, en iedereen die die serieus neemt, door hèm. Soms gebruiken ze dat misdragen juist om te laten zien hoeveel invloed de loverboy dan zogenaamd op die meid heeft.

Net als bij het denkbeeld over prostitutie begint het met een idee waar dan alles wat er gebeurt aan moet blijven gehoorzamen. Dat beginpunt is dat het niet kan zijn wat zij wil, dat zij kuis is en eigenlijk een normaal meisje wil zijn, dat zij dat hoeren zelf nooit zou willen of doen. We willen er niet aan dat een jonge meid zich niets meer wil aantrekken van het relatiedenken en zich in een hoerenrol stort.

Dat beginpunt, dat zo'n meid zelf géén verantwoordelijkheid heeft, en dat het de schuld van de loverboy is, daar draait altijd het hele verhaal om. Alles wordt zo verteld dat je alleennogmaar ziet dat ze alles deed vanwege hem. Hij is de dwingende tovenaar, en zij is het gefolterde prinsesje. En dat is voor de hele zieligheidsindustrie èn voor de Unit Mensenhandel belangrijk, want als blijkt dat ze het zelf doet, is het opeens geen klip en klaar misdaad meer.

Het is een sprookje. Die loverboyverhalen hebben altijd veel weg van het oudste loverboyverhaal dat ik weet: Roodkapje. Het deugende meisje gaat netjes door de wijde wereld, en komt daar een engerd tegen. Ze mag er niet mee praten, maar ze doet het toch, luistert naar zijn zoete woordjes, en dan stort die haar en haar oma in het verderf. De moraal is hetzelfde, en het verloopt ook ongeveer hetzelfde.

In werkelijkheid weet ik intussen dat de meiden de loverboys opzoeken. Dat is nietzo raar, want die pooiertypes lopen met zichzelf te koop, maar die meisjes pik je er niet zomaar tussenuit. Je kan de plannetjes in hun hoofd niet zien. Maar dan gaan we volgens het denkbeeld meteen al mis met de motivaties, dus het is voor het sprookje nodig dat hij haar opzoekt. Dus zeggen ze maar dat die jongens een zesde zintuig hebben voor "zwakke" meisjes.

Dat is meteen al iets waar mijn hoerenzintuigen van in opstand komen. Als hoer kan je beter geen zwakke meid zijn die makkelijk van dingen te overtuigen is. Seks is iets wat met veel sociale dingen te maken heeft, en waar grote verwachtingen aanvastzitten. Klanten kunnen best hard druk uitoefenen, vooral als je een jonge meid bent. Als je geen grote bek hebt, lukt het werk je gewoon niet. Hoeren zijn haaibaaien, en niet zomaar.

Hun zesde zintuig gebruiken ze niet eens alleen maar bij meiden die ze uitgebreid leren kennen, ze hangen rond bij schoolpoorten, en dan pikken ze die meiden er kennelijk zo uit. Dat zeggen leerkrachten, sommige publicisten, maar de politie en de hersenspoelertjes hebben daar gas terug genomen, want er blijkt telkens als die hangjeugd wordt gepakt dat die gewoon familie komen ophalen.

Ze zijn volgens veel opvattingen ook op Internet actief. Dat vind ik raar, want de pooiers die ik ken zijn schuw van Internet, omdat je daar heel makkelijk opgespoord kan worden als je geen grote toeren doet. Maar ouders zijn niet op hun gemak met contact via Internet, omdat ze daar geen kijk op hebben, en hun kind met de hele wereld wel kan praten. Dat kan met de telefoon natuurlijk ook, en de angst is hetzelfde als met de babbelboxen van vroeger.

Het is de eerste toverkracht die ze zeggen dat die loverboys hebben. Maar ze hebben er meer. De belangrijkste is dat ze meisjes verliefd kunnen máken. Ik denk dat ze beter kunnen verdienen door dat geheim te verkopen in boekvorm, dan door zo'n meisje te laten hoeren. Kijk maar naar hoeveel boekjes er zijn over hoe je een vrouw moet veroveren, en hoe slecht dat allemaal werkt. Maar niet bij loverboys. Die kunnen het in een ogenblikje.

Dat moet ook wel, want die dingen gaan meestal snel. Bakvisjes hebben geen tijd. Sommige loverboyfanatici, vooral vanuit de politie en het OM, willen het alleen graag anders hebben. Die hebben het graag over een periode van "grooming" waar het meisje langzaam wordt klaargestoomd. Ik weet niet precies waarom ze dat beeld willen gebruiken, want ik ben het niet tegengekomen dat er eerst een langzame gewone relatie werd opgebouwd.

[Dat is belangrijk omdat een gesuggereerde groomingperiode wetstechnisch al bij het delict mensenhandel hoort. Als aannemelijk kan worden gemaakt dat er een groomingperiode bestond die uitstrekte tot voor de datum van meerderjarigheid is daarmee het delict tot een delict op een minderjarige geworden, een strafverzwarende omstandigheid die ook een lichtere bewijslast behoeft dan het ongekwalificeerde delict. -B.]

Iets anders is dat het er alleen maar vreemder van wordt. Je lost er misschien mee op dat de loverboy snel kan toveren, maar die relatie kost hem tijd en moeite, en dat betekent dat hij er meer kosten aan heeft. Dat hele loverboyen levert toch al niet zoveel geld op, en als je eerst twee jaar aan het groomen bent, zonder dat je weet of het gaat werken, is best een grote investering. We weten allemaal denk ik nog wel hoeveel aandacht een bakvisje opeist.

Volgens het sprookje begint de loverboy met veel aandacht en liefde, en in oudere pamfletjes ook met kadootjes. Dat is intussen afgeschaft. Dat noemen ze weleens een "warm bad" of "de liefdesbom." Die eerste fase is klets. In alle gevallen waar ik weet van heb was het vanaf het begin al meteen overheersing en pooierrelatie. Daar komen ze immers voor. Die eerste fase wordt door de zieligheidsindustrie erbijgehaald om het te slikken te maken dat zo'n meisje kennismaakt met die loverboy.

Heel veel mannen die in hun puberteit meisjes hebben geprobeerd te veroveren, kunnen je vertellen dat het zo niet werkt. Als je vanaf het begin haar al met je karakter kan boeien, kan het best leuk worden, maar de pubermanier van snoep, bloemen en kadootjes werkt alleen zolang ze denkt dat ze er wat aan heeft. En als de stroom kadootjes afzwakt, voelt ze zich afgewaardeerd, en trekt ze zich van je weg, ookal zou ze je best aardig vinden.

Draag een vrouw op handen, en ze neemt het zwaar op als je daarvan afstapt. Bij bakvisjes is dat nog veelmeer zo. Dat maakt ook de volgende stap in het sprookje moeilijk om te geloven. Nadat hij haar met lieve woordjes, kadootjes en aandacht heeft ingepalmd, komt hij met een probleem dat hij wil dat ze voor hem oplost. Meestal een schuld, en hij kan het geld niet opbrengen. Om hem te helpen, of soms om hem terug te betalen, moet ze dan maar gaan hoeren.

Wat is dat een ongelooflijke draai aan het verhaal. Ga maar na. Je ridder op het witte paard houdt opeens op met jouw grote bink te zijn, en blijkt opeens niet eens zijn eigen stoepje te kunnen schoonhouden. Hij wil dat jij hem gaat redden. Met veel geld. En door iets te doen wat jij niet wil. Als je nagaat waar bakvisjesverliefdheden zoal mee af kunnen lopen, is dit toch wel een hele kansloze.

Eentje die je vaak hoort, is dat hij haar misleidt met valse beloftes. Hij belooft dat het snel over zal zijn en dat ze gaan trouwen. Hij belooft dat hij spaart voor haar, hij belooft haar de zon en de maan. Denk nou even na. Hebben we het nog over de bakvis? Die kijken niet ver vooruit, en die hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel om van te spreken. Die gaan dat niet doen. Niet als er op de korte termijn echt hard werk tegenoverstaat. Kijk maar hoe snel ze een jaartje sparen voor een scooter opgeven en het toch aan iets anders opmaken.

Hij moet dan snel ergens mee over de brug komen. De enige manier om het te laten lonen is om haar làng aan het werk te houden, en als ze na een week al gaat zeuren hoever ze ermee zijn, en vooruitgang wil zien, dan wordt het heel moeilijk. Valse beloftes gaan snel mis. Dat geeft grote problemen voor de pooier, want als ze dan wegloopt omdat je haar hebt bedonderd stapt ze natuurlijk zo naar papa, en die stapt naar de politie. Hij kijkt wel uit!

Maar weet je wie daar wel mee uit de voeten kunnen? De politie. Ze beloven je opvang, schadevergoeding, hulp, zolang je maar verklaart. En dan hebben zij de vis binnen, en mag je erachterkomen dat de opvang pas na een maand in een Blijf van mijn Lijf huis is, waar je tussen de aso's zit, dat de hulp vooral samen bidden is, of gepreek dat je niet meer aan die loverboy moet denken, en er een plekje in een amateuristisch naaiatelier voor je is om "echt werk" te leren. Als je ouders willen betalen kan je ook nog in een hersenspoelertjesclub worden gezet. De politie geeft nadat ze je niet meer nodig hebben er geen zak meer om.

Soms gaat het verhaaltje erover dat die man vindt dat het meisje nu een schuld bij hem heeft omdat hij lief is geweest, en dat ze die nu zo moet aflossen. Het verantwoordelijkheidsgevoel van een puber aanspreken is al best kansloos, maar die meid weet ookwel dat dit geen goeie deal is, en dat ze wordt genaaid. Ookal is ze verliefd. En op iemand die je probeert te chanteren met iets wat hij je vroeger heeft gegeven verliefd blijven is niet iets wat goedgaat. Vooral niet met bakvisjes.

Chanteren met dat er een prijskaartje aan die aandacht zit, geeft de aandacht die ze heeft gehad een vieze bijsmaak, en dat zorgt er nou ook niet meer voor dat je hem geweldig vindt. Nee, pooiers kijken daar wel voor uit. Maar weet je wie dit wel gebruiken? De politie. Als die je opvangen komen ze altijd met dat ze er wel een verklaring uit willen halen, en het liefst een aangifte. Die proberen je je schuldig te laten voelen, want zóveel mensen doen hun best om jou te redden, en jij maakt ze machteloos door niet mee te werken! En wil je soms dat andere meisjes slachtoffer worden?

Loverboys zouden dan afhankelijk zijn van de buien van die bakvis, en als je niet meer geschikt bent om indruk te maken op vriendinnen heb je al veel van je aantrekkingskracht verloren. En een vent die op jou steunt gaat je niet meer status geven. Laat staan dat jou opofferen in plaats van zichzelf veel goeie kanten heeft in de ogen van een puber. Pubers letten vooral op zichzelf, en vooral materiëel.

En niet alleen maar dàt, hij was ook de man die jou geborgenheid gaf, en nou wil hij iets waar jij dan geen zin in zou hebben en heel eng zou vinden. Die omslag neemt ze ook niet zomaar. Dat is een moment dat de vlinders echt wel even gaan liggen, schrikken over dat je het allemaal verkeerd hebt gezien, en bij een puber betekent dat meestal terug naar Mama rennen en je opsluiten op je kamer. De zieligheidsindustrie snapt dat ook wel, en die hebben hun hoofd gebroken over héél veel rare verhaaltjes waarom dat niet gebeurt.

De makkelijkste verhaaltjes gaan erover dat ze zó verliefd is dat ze àlles wil doen voor die jongen. We zijn allemaal wel verliefd geweest. Voor verliefdheid ga je ver. Maar niet zó ver, en niet zó lang. En verliefdheid moet blijven werken. Als je vriendje niet blijkt te zijn wat je dacht, gaat de liefde uit, en blijf je met een gebroken hartje zitten. En dat gaat heel snel. Ga maar na bij jezelf. Je bent vast voor minder uit een verliefdheid gevallen.

Juist omdat mensen daar snel vraagtekens bij kunnen zetten, als ze tenminste niet in gesprek zijn met iemand die het voorstelt als haar eigen ervaring, want dan is het onbeleefd om te twijfelen, is er een groot stuk van die verhalen die gaan over hersenspoelen. Daarmee kan je namelijk àlle rare dingen die zo'n meisje doet verklaren. En hoef je er vooral niet over door te denken, zodat je weer uit zou komen bij dat ze zelf er flink de hand in heeft.

Hersenspoelen is nietzo ingewikkeld als dat ik ooit dacht. Het gaat er eigenlijk alleen maar om, om mensen andere dingen normaal te laten vinden. Mensen zitten zo inelkaar dat ze hetzelfde normaal gaan vinden als de mensen om ze heen. Vooral als daar zwaar de nadruk op wordt gelegd. Dat is alles wat eraanvastzit, gewoon sociale druk op iemand leggen, en zorgen dat ze denkt dat haar hele omgeving zo denkt.

Ik vond het wel interessant om eens bijelkaar te leggen hoe ze zeggen dat een loverboy zijn meisje hersenspoelt. Dat is nog moeilijk, want zo'n vent moet een jonge meid zoverkrijgen dat ze over haar angst voor seks heenkomt, hoeren als iets normaals gaat zien, ondergeschikt aan hem zijn ziet als normaal, en het normaal vindt dat hij haar geld afpakt. En dat is nog voordat we het over grof geweld gaan hebben, maar dat bewaar ik even voor verderop.

Dat is haar proberen te overtuigen van dingen die ze haar hele leven anders heeft geleerd. En hij moet ook maar met iets werkends komen om ervoor in de plaats te doen. Wat dat dan is, daar zijn ze heel vaag over. Dat moet wel iets heel sterks zijn. Want we praten hier over een jonge meid die opstandig en mondig genoeg is om zich niets aan te trekken van de regels van haar ouders, maar wèl zijn moraal overneemt.

Het is ook moeilijk voor een loverboy om de héle omgeving van zo'n meisje mee te krijgen. Hij moet haar dan haast wel isoleren tot alleen hijzelf contact met haar heeft. En dat isoleren is zo makkelijk nog niet. Vooral als ze wegwil. Hij moet dat kunnen voorkomen, want als ze weer even thuis is, dan is dat hele hersenspoelen natuurlijk iets wat opnieuw moet. En daar moet best veel werk in gaan zitten.

Isoleren is voor een loverboy al héél moeilijk. Je kan haar wel proberen weg te houden van mensen, maar een beetje contact is al snel teveel. Een telefoontje met een vriendin kan al voor heel veel twijfels zorgen. Ze moet dus niet kunnen bellen, niet kunnen internetten, niet naar buiten kunnen. Iemand opsluiten en isoleren voelt heel benauwend, ook als je iemand bent die niet vaak contact wìl, je wil het wel kùnnen hebben. Voor een loverboy is dat lastig als liefde te laten lijken.

Maar weet je wie wel zo werken? De hersenspoelertjes. In al die loverboy-opvangclubs hoor je dat je alleen mag bellen als de leiding erbij is, post wordt onderschept, internet is al helemáál iets waar ze spastisch over doen, en het is zogenaamd om je tegen je loverboy te beschermen. Tegen contact met je ouders hoeven die mensen je niet te beschermen, want die betalen immers voor je behandeling. Als je de publieke opinie meehebt, is het veel makkelijker.

Het wordt pas echt belachelijk als het meisje zou gaan hoeren. Want je leert een heleboel van klantjes, over seks, over hoe mensen verschillend èn hetzelfde zijn, over mensen in het algemeen, over dat je aantrekkelijk en vrouwelijk bent, over wat voor effect je op mannen hebt, over jezelf en wat je kan, maar je leert zéker niet van je klantjes dat wat je doet normáál is. Ze vinden het àllemaal iets abnormaals, ook de types die vinden dat het iets normaals zou moeten zijn.

Je loverboy kan je moeilijk van klanten weg gaan houden. En je kan het niet negeren, dat klanten je werk niet normaal vinden. Niet alleen omdat er best veel zijn die daarop kicken, maar ook omdat je het gewoon van ze oppikt. Ookal ben je een doorgewinterde, overtuigde hoer, het is iets wat op je weegt. Je voelt dat je niet wordt geaccepteerd door de samenleving, zelfs al word je wel een stukje door je klanten geaccepteerd. Dat gaat niet samen met hersenspoelen.

Klanten zijn ook nog een probleem met communicatie. Klantjes willen graag dingen voor je doen. Je klant vragen om een doos tissues voor je te halen is iets waar een grote groep klanten blij mee is om te doen. Daar voelen ze zich speciaal van. Je kan je dus wel voorstellen hoe ze zouden reageren als ze de kans krijgen om je te redden, of om in het geheim een bericht door te geven. Elke pooier weet dat. Elke hoer weet dat ook. Via klanten kan je altijd contact krijgen. Voor een grote groep klanten zou het de ultieme kick zijn. Dat weet iedereen.

Sommige pooiers zouden volgens het sprookje gebruik maken van slaaponthouding of drugs om de meisjes gewillig te krijgen. Nou ja, dat werkt wel, maar alleen totdat de drugs zijn uitgewerkt, of het meisje heeft geslapen. Daar hebben we allemaal wel ervaring mee, die avond dat je zo moe was heb je onbegrijpelijke fouten zitten maken, en die avond dat je goed doorzakte deed je dingen die je normaal niet zou durven. Maar ben je de volgende ochtend daar dan nog van onder de invloed? Denk eens na.

Het is wèl een nuttig iets voor als je niet blijvend iets in iemands denken voorelkaar wil krijgen, maar als je alleen op die ene avond iemand wil overtuigen. En wie denk je dat dat wèl doen? De politie doet die razzia's, en verhoort je dan de hele nacht. Ze blijven maar zeiken, totdat je doodop bent, en ze laten je niet los voordat ze je totaal hebben uitgeput. Dan kan je niet de hele tijd verstandig blijven, en één "ja" of "nee" op het verkeerde ogenblik is genoeg. Ze hoeven je maar eventjes te hebben.

Slaapgebrek is voor een loverboy ook moeilijk te regelen. Hij moet zelf ook slapen. En daar kan je wel wat foefjes bij bedenken, maar uiteindelijk werkt het alleen als je haar meer uit kan putten dan jezelf. En dan nog, wat hèb je dan nog aan haar? Ze leert niets, en ze kan doodmoe ook niet voor je werken. Al dat werk om niets? Daar zijn loverboys veel te lui voor.

Drugs werken bovendien niet zo. Die leiden je af of verdoven je, en ookal ben je dan zelf minder weerbaar tegen een loverboy, zijn grip op jou wordt ook verdoofd. Een dronken iemand overtuigen is verloren tijd, dat weten we allemaal. Wat heeft zo'n loverboy eraan om een gedrogeerd meisje iets te leren? Of hij zou haar altijd gedrogeerd moeten houden. Vind daar maar eens klanten voor.

Loverboys hebben in de verhalen vaak hele netwerken. Volgens sommige professionele slachtoffers is zo'n beetje iedereen een handlanger. Tot taxichauffeurs op straat, en barmannen in zomaar een disco toe. Dat is natuurlijk ook nodig om het meisje altijd terug te kunnen vinden als ze weg zou lopen. Tot in de opvang hebben loverboys hun undercovers. Voor een loverboy is dat natuurlijk helemaal niet lonend. Hoe groot en vertakt moet je netwerk dan niet zijn? Er moet dan geld naar àl die handlangers.

Het is nodig om te kunnen blijven geloven dat het allemaal door hem komt. De reactie dat zo'n meisje probeert weg te komen uit een jeugdinrichting, is dat de loverboy het wel zal hebben geïnfiltreerd, niet dat ze kennelijk zelf liever een loverboy heeft dan het uitzichtloze genormaliseer wat ze juist om te beginnen achter zich liet door met een loverboy weg te lopen.

Maar weet je wie dat netwerk wel hebben? De hersenspoelertjes natuurlijk. De politie heeft mensen in elk dorp. Hoeveel nut heeft het om nog weg te lopen als ze de politie naar je bekenden kunnen sturen die je op mogen halen, of als ze een Amber Alert op Internet zetten als je je goed hebt verstopt? De vernedering alleen al is genoeg om de meiden met hangende pootjes terug te laten komen. Zie maar eens een pooier zoiets doen.

Een stapje in het isoleren wat vaak wordt genoemd over loverboys is het meisje in de problemen brengen met haar ouders. Bijvoorbeeld door haar te laat thuis te brengen. Denk daar nou eens over na. Wat voor indruk geef je zo'n meid als je haar in de problemen brengt met haar ouders? Het is niet genoeg om je voor te dumpen, maar je lijkt niet betrouwbaar voor haar. En wat moet je wel niet doen voordat je de relatie met haar ouders genoeg verziekt dat ze daar niet meer mee kan praten?

Dat is alleen nog maar dat het niet wèrkt, maar het heeft ook andere bijwerkingen. Het komt natuurlijk meteen uit dat het door hem komt, en die ouders worden dan wantrouwig. Die willen misschien niet meer dat zijn meisje telkens uitgaat. Die beperken het contact waarschijnlijk. En die weten dan van hem. En voor het meisje is het ook duidelijk dat hij niet gewoon vrijheid betekent, maar juist haar vrijheid kòst.

Is het dan niet veel beter te volgen, als je ziet dat een meid weg probeert te breken van haar ouders, en daar haar vriendje voor beschuldigt? Dan past het allemaal wèl. Dat geldt wel voor zo'n beetje alles in dit stukje, als je het bekijkt vanuit mijn uitleg van de afgelopen maanden, dan valt het allemaal op zijn plek, en heb je al die rare dingen niet meer nodig om het te begrijpen.

Een techniek die de hersenspoelertjes graag noemen is dat het meisje elke dag of week moet vertellen wat ze allemaal fout heeft gedaan, om controle te krijgen. Dat doen loverboys natuurlijk niet. Want het is alleen maar het meisje een "geweten" aanpraten over dingen die niet kuis en netjes zijn. En loverboys willen dat juist niet, toch? Maar weet je wie dat wel zo doen? De hersenspoelertjes zelf. Die blijven dag in dag uit doorzeuren over de dingen die het meisje heeft gedaan, "heeft moeten doen," omdat ze moet "begrijpen" dat dat verkeerd is. Het is schaamte aanpraten.

Want denk nou eens na: Als jij iets verkeerd doet, en je weet dat je dat vernederend moet opbiechten straks, wat zou jij dan doen? Dat is iets wat weglopen alleen maar stimuleert. En dat is iets waar een loverboy maar wat moeite mee zou moeten hebben om te voorkomen. Maar de hersenspoelertjes dus niet. Bovendien worden de loverboys beschuldigd van meiden juist over grenzen laten gaan, en "seksverslaafd" maken. Werkt biechten juist niet daar tegenin?

Als loverboytechniek noemen ze ook heel agressief gedrag afwisselen met lief zijn. Hoe dat moet werken leggen ze niet uit, behalve dat het meisje er natuurlijk stress van heeft. Denk nou eens na. Wat voor voordeel zou het hebben om te denken dat je loverboy onstabiel en gewelddadig is? In je eentje good-cop, bad-cop spelen werkt niet. Dan heb je niet iemand om naartoe te trekken.

Maar weet je wie wèl graag good-cop, bad cop spelen? Dat is een inkoppertje, maar dan is het opeens wèl logisch. Eentje houdt het vuur aan je schenen, en de andere zedenrechercheur stelt zich open om je te redden, en dan wil je wel samenwerken. Het is dàn heel logisch, maar als een loverboy dat probeert, is dat iets waar je gewoon geen resultaat van krijgt. Het slappe smoesje dat het meisje zich maar gaat gedragen omdat hij anders zo boos wordt, klopt niet. Want het spoelt al dat vertrouwen wat hij nodig heeft weg, en het maakt het alleen maar aantrekkelijker om van hem af te zijn. Daar blijf je ook niet verliefd van.

Zogenaamd gaan loverboys graag voor meisjes uit "zwakke etniciteiten." Dat is wel raar, want je wil juist Nederlandse zijn als je het doet voor de omzet, meisjes uit "eerculturen" kunnen veel minder makkelijk contact genoeg met hem hebben om ze in te palmen, of hij moet wel heel snel kunnen toveren. En als je ruzie krijgt met iemand uit een "marginale groep" krijg je veel meer problemen dan met een Nederlandse vader uit een vinexwijk.

Weet je wie wel op de moslimmeisjes azen? De politie. Die weten dat een Nederlandse meid die uit de band is gesprongen zomaar terugkan naar Papa en Mama, maar dat sommige moslimmeiden een groot probleem kunnen hebben met de familie-eer. Die meisjes zitten echt klem als de politie ze te pakken krijgt met iets buitenshuis waar Papa en Mama niet van weten. Die kan je alles wel laten verklaren. Zolang het ze maar de verantwoordelijkheid afhelpt. En je laat je coachen, of anders vertelt de agent Papa wel dat je er meer aan had kunnen doen. Hetzelfde gaat ook op voor andere allochtone groepen, maar minder.

Ze zeggen dat de meisjes niet wegkunnen omdat ze "verstrikt" raken in leugens, beloftes, gebroken vriendschappen, en al dat soort dingen. Dat klinkt heel ingewikkeld. Maar denk nou eens na. Hoe lang moet je nadenken voordat je bedenkt dat al die schaamte over leugens en toestanden met je ouders tòch minder erg zijn dan je laten verkrachten voor en door een psychopaat, elke dag vanaf nu? Paniek en angst duren ook niet eeuwig. Behalve op een ansichtkaart.

Soms wordt het zo bizar. Er wordt gezegd dat loverboys hun meisjes nieuwe betekenissen van woorden leren, zoals het woord "helpen" laten associëren met een pak slaag. Zodat het meisje zal wegrennen van mensen die willen helpen. Dat is je reinste onzin natuurlijk. Hoogstens leert ze haar pooier anders te verstaan, die ken ik wel. Ik krijg ook altijd de kouwe kriebels als een zedenrechercheur of gemeentecontroleur zegt dat hij me gaat helpen. Dat heb ik met mijn Pa echt niet.

Het lijkt wel alsof de politie een fetish heeft voor de arme slachtoffers die geen aangifte durven te doen omdat hun familie wordt bedreigd. Ze gebruiken het zó vaak! Het zorgt ervoor dat het slachtoffer moediger en zelfredzamer kan zijn en tòch gedwongen. Lekker makkelijk. Het is een smerige truuk, maar het is er ook één die slecht werkt bij pubers. Vooral als die zelf langer dan een paar dagen met die toestand om moeten gaan. Volwassenen kunnen al snel zichzelf sussen, pubers helemáál.

Ik heb van die meiden dan ook nooit gehoord dat die pooiers dat echt doen. Dat is ook niet raar, want die jongens willen juist zo weinig mogelijk te maken hebben met je kring, want die kunnen voor problemen gaan zorgen. De kans is heel groot dat als je ouders worden bedreigd, dat je dan je ouders wil gaan waarschuwen. Dat geeft zo'n risico, niemand is zo dom. Als ze tenminste pooiers of loverboys zijn.

Want er zijn mensen die dat juist wèl kunnen gebruiken. Een meid waar ik mee heb gepraat was nog jong, net meerderjarig, toen ze met een zedenrechercheur in de verhoorkamer zat, en had een zusje die een stuk jonger, minderjarig was. Ze werd onder druk gezet om haar pooier erbij te lappen. Zij had een gewone zachte-pooierrelatie, en wou hem helemaal niet verlinken. Maar de zedencreep zei dat als ze zo haar "loverboy" zou blijven beschermen, die makkelijk haar zusje zou kunnen meekrijgen. Wat voor voorbeeld gaf zij immers? Misschien moest dat zusje dan maar in een internaat, voor haar eigen bescherming. Behalve als ze nu aangifte deed.

Zo heb je wat technieken die ze zeggen dat schering en inslag zijn bij loverboys. En die je in het echt dus niet tegenkomt. En die ook niet logisch zijn. Maar waar bijna niemand kritiek op heeft. Het hersenspoelen door een loverboy is geen oplossing om de rare situatie te verklaren, maar juist een extra drempel. En een risico, als het niet wil pakken en ze wegloopt, waar we dan vaak van zouden moeten horen.

De kans dat ze weg zou willen lopen, en daar ook risico's voor nemen, is groot. Iemand een nieuwe moraal opdringen is moeilijk. Het doet bijna lichamelijke pijn. Het is heel genant en ongemakkelijk om te moeten accepteren dat je altijd de verkeerde dingen goed en fout hebt gevonden. En wel meer dan genant, het voelt alsof je totaal bent vernederd. Dat weet ik van meiden die gehersenspoeld zijn. Maar dat was niet door loverboys.

Daar gaan we weer. Wie denk je dat er aan hersenspoelen doen? De hersenspoelertjes van bijvoorbeeld Stop Loverboys Nu, Fier Fryslan, en Open Ogen. Ik noem ze niet zomaar zo. Die kunnen namelijk die meiden goed isoleren, hebben de publieke opinie èn de ouders aan hun kant, kunnen die meiden opsluiten, en in ieder geval de politie ze laten opzoeken als ze weglopen. Die "veilige vestes" zien er niet zomaar uit als gevangenissen.

Zulke clubs proberen de meiden het relatiedenken te laten geloven. Kijk maar naar hun documentatie, alles is daarvoor bedoeld. Het antwoord dat de maatschappij accepteert op het zogenaamd hersenspoelen door een loverboy is nog veel harder hersenspoelen naar de mening van de maatschappij toe. En dan schieten ze meteen maar lekker door, naar de preutse conservatieve reactionaire kant van de maatschappij. Het is zieltjes winnen.

Laten we eens gaan kijken naar geweld, want dat komt ook in bijna al die verhalen wel voor. En dat is wel raar ergens. Want denk nou eens na, als zo'n loverboy genoeg overwicht op haar heeft om haar te laten blijven ookal hoert hij haar uit en slaat hij haar, waar is dat geweld dan nog voor nodig? Die invloed is dan duidelijk machtiger dan het geweld. Maar toch denkt hier weer niemand in de pers door.

De reden van het geweld in het sprookje is wèl duidelijk. Dan is het duidelijker dat hij slecht is, en zij gedwongen is en lijdt. Het verhaal voelt niet als dwang als er geen wreed geweld bij komt kijken. Dus wordt het erbij gesleept. Ook als het eigenlijk niet aan de orde was. Het plaatje is dan niet compleet, en het maakt ons ongemakkelijk. Dan is het opeens niet duidelijk meer dat alles aan hem ligt. Maar als hij slaat, dan móét het wel zo zijn. Denk daar ook maar eens over na.

Ik wil helemáál niet zeggen dat er geen geweld in loverboyrelaties zit. In de meeste komt dat namelijk best wel voor, niet alleen als "gewoon" huiselijk geweld vanwege alle spanningen, maar vooral ook omdat er een seksuele kant aanzit. Het is in mijn ogen niet SM, maar ik snap wel dat andere mensen dat wel vinden. De slavinnetjesfantasie wordt niet alleen maar beleefd door de kopers van boekjes van Perquin, Genova en van der Zee. Die loverboymeiden gaan daar zelf juist ook helemaal geil op.

Als voorlichters het hebben over een "honeymoon-periode" waar het meisje dolgelukkig "lijkt" ondanks het geweld en de seksuele excessen, zitten ze meer raak dan ze denken. Die meiden zijn net als bij een pasgetrouwd koppel losgeslagen aan het experimenteren en zich seksueel helemaal uit aan het putten. Dat is een enorme kick. Ik heb er niet één gesproken die daar niet met gezwijmel aan terug zat te denken. Dat is niet dolgelukkig lijken...

Het geweld is vooral om de dominantie en de slavinnetjesrol te benadrukken. Het hoeft daarom ook niet echt extreem te zijn. Een paar klappen of duwen is genoeg. Een hand om de keel tijdens een "verkrachting" is ook genoeg zonder te gaan knijpen. Die meiden zijn nog onervaren, ze hebben die loverboy juist om in het diepe te kunnen springen, in het begin gaat dat nog niet verder. Later, als ze wat ouder en ervarener worden, en de fantasie glans gaat verliezen, gaan ze meestal wel verder.

Dat bevalt de politie natuurlijk niets. Die gaan zitten hengelen met hun leidende vragen, om te zien wat voor geweld ze er nog meer uit kunnen halen. En dat hoor je via-via, lees je in de vonnissen, en je verbaast je. De politie krijgt toch een hoop te zien over geweld van dag tot dag, en dan is het niet te begrijpen dat ze ècht zouden geloven wat ze opschrijven. En dat wat ze niet opschrijven, ze niet aan het twijfelen brengt over wat ze wèl op hebben geschreven.

In de verhalen die door politie en OM worden geaccepteerd breken mannen honkbalknuppels op hoofden, worden knieën met honkbalknuppels bewerkt, worden neuzen en kaken gebroken, krijgen meiden in de vierde maand een miskraam geschopt, worden er brandwonden met strijkijzers en sigaretten aangebracht, worden meisjes dagelijks buiten bewustzijn geslagen, en dat allemaal zonderdat er sporen van achterblijven.

Het lichtere geweld laat dan weer wel sporen na, trouwens. Dat wordt ook trots in documenten opgeschreven. Maar het zware geweld wordt met een ijsbadje onzichtbaar gemaakt. Dat ze geen ijsbad bij de Eerste Hulp van het ziekenhuis hebben staan, die kunnen nog wat leren van de loverboys! Ik heb een lijstje met soorten geweld aan mijn huisarts gevraagd, of dat kàn zonder sporen. Hij vond het "bijna onmogelijk," en heeft me toen zo'n beetje binnenstebuiten gekeerd. De arme schat maakte zich zorgen over me.

De politie maakt tenminste geen gebruik van lichamelijk geweld. Een beetje psychisch geweld vinden ze genoeg, en daar mogen we blij mee zijn. Of misschien moet je gijzelen en opsluiten zien als geweld, dan weer wèl natuurlijk. Of je een huwelijk inrommelen. Maar slaan van de meisjes doen ze niet. Ze gaan tenminste daarmee de concurrentie met de pooiers niet aan. Netzoals ze geen seksuele relaties aangaan met hun slachtoffers om hun zin te krijgen. Nou ja, het gebeurt wel, maar je hoort er in ieder geval niet vaak van.

Ik kan zo nog wel wat bladzijdes doorgaan, maar ik denk dat jullie wel al de belangrijkste dingen hebben gezien om je beeld eens kritisch te bekijken, en het is zo wel genoeg. Ik heb denk ik wel laten zien dat er veel scheelt aan het beeld wat je in de media krijgt, en dat het niet blijft staan als je er eens goed over nadenkt. En ook dat de politie en de reddertjes zich wèl bezighouden met veel van die "loverboytechnieken." En dat zeg ik niet alleen maar om kattig te zijn.

Het is namelijk lógisch dat het zo terechtkomt. Die meiden worden bij hun verklaringen wel gecoacht, maar dat is vooral met hele leidende vragen, en daar moeten ze wel zelf een invulling bijbedenken. Alleen maar zeggen dat het door hem kwam, moet je toch in gaan vullen als er een interessant verhaal voor de rechter van moet komen. En die meiden hebben helemaal geen ervaring met dwang of druk. Behalve van de politie en hulpverlening.

Bij strafzaken beschuldigt het OM de mannen vaak van "subtiele manipulatie en het gebruik van feitelijk overwicht." Dat is een hele goeie omschrijving van wat de politie doet. Ze zijn nooit eerlijk over wat ze nou aan het doen zijn, en de politie heeft heel veel overwicht. Alleen al omdat ze je op kunnen sluiten en iedereen ze gelooft als ze wat verklaren. Ze kunnen je dwingen, en ookal doen ze dat nu niet, ze laten je wel weten dat dat zó kan komen.

Die loverboymeiden zitten in de verhoorkamer, en ze zitten tegelijk een kick te krijgen over dat ze in de spotlight staan en zielig worden gevonden, maar aan de andere kant willen ze niet worden doorgeprikt. De nieuwelingen weten nog niet dat de zedengluipers dat ook helemaal niet wìllen, maar ze zitten wel een beetje klem. Hun verhaal moeten ze invullen met wat ze om zich heen hebben. En dat is de politie-omgeving zelf.

Eigenlijk doen die meiden gewoon een Keyser Söze. Ze leggen alles neer bij een soort schaduwfiguur die alles weet en alles kan, en die bijna ongrijpbaar is. Dat is een natte droom voor rechercheurs, die gaan daar graag in mee. Die zijn hemelbestormers. Het liefst halen ze hooggeplaatste onaantastbare maffia-slechterikken neer in plaats van steeds weer die veelpleger voor wat uurtjes schoffelen naar de rechtbank te brengen.

Of misschien is het wel sterker dat die hersenspoelclubjes zo'n tunnelvisie hebben dat ze denken dat die loverboys alleen maar dezelfde dingen kunnen bedenken als zij. Die hebben minstens zoveel invloed op het beeld als de politie. Die hangen aan hun paar techniekjes, en die kunnen zich niet voorstellen dat die loverboy op een andere manier zijn zin kan krijgen dan zij. Die mensen zitten zo vast in hun wereldbeeld dat ze denken dat iedereen hetzelfde denkt.

Maar als je het mij vraagt is het een triootje. De hersenspoelertjes, de politie, en de loverboymeisjes zitten mekaar op te geilen en af te troeven, en samen bouwen ze een verhaaltje dat het meeste effect voor ze heeft om hun zin te krijgen. Het meisje is het gefolterde prinsesje en het geile slavinnetje, de politie is de prins op het witte paard die een belachelijk groot onrecht perfekt oplost, en de hersenspoelertjes maken van een vies hoertje weer een net meisje, en voelen zo hun morele superioriteit. Zie je wel wat er gebeurt met seksueel te vrije meisjes?

Jullie vinden het misschien overdreven dat ik het nogeens extra aanstip, maar dit heeft dus wel veel weg van een loverboy-pooierrelatie, waarbij je elkaar op zit te geilen en makkelijk zit te maken met leugens en rolletjes. Tegelijk gaan ze helemaal in elkaar op, en tegelijk verkopen ze elkaar zonder geweten. Ze zien de ander vooral als de kick. Ze combineren de intense nepintimiteit met dat ze eigenlijk meer geven om de perverse relatie dan om de ander.

En als Werson achteroverleunt met een sigaretje, het OM bezig is met knippen en plakken in de verklaringen, en Fier weer een verhaaltje heeft om achteraan te vragen of dit nou de schone prostitutie is, zit dat meisje nog bij die hersenspoelclub. En dat wordt naar. Sommige meiden zitten te vast in de hersenspoeling, die hebben ècht een probleem, die worden professionele slachtoffertjes, maar de meeste komen weg, via ouders of door gewoon weg te lopen. En dan is er altijd weer hun spannende oude leven.

Bij gewone hoeren noemen ze het "terugval" als je teruggaat de prostitutie in als je merkt dat andere soorten werk het toch er niet bij kunnen halen. Bij loverboymeiden hebben ze het over "revictimisatie." Ze breken zich het hoofd over hoe het toch kàn, want het past helemaal niet in het plaatje. Maar als je er zo naar kijkt als ik, is het allemaal heel logisch. Voor de politie is het een korte trip, die hersenspoelertjes hebben een stroom nieuwe meisjes zolang de hype maar blijft bestaan, maar voor zo'n meisje is het snel niet leuk meer. Als die is opgebruikt door haar triopartners moet ze weer door. En dan is teruggaan de hoererij in helemaal geen slecht idee natuurlijk.

Denk nou eens na, mensen. De loverboy-hype kan doorgaan omdat er geen kritiek op is. En hij zorgt voor meer en meer problemen voor alle meiden in de business. Wees nou eens kritisch. Denk nou eens na.