Kerst

Ik ga dit jaar weer stoppen voor de Kerst. Dat is even een momentje voor mezelf en mijn familie, en ik ga niet de hele Kersttijd aan nieuwe stukjes werken. Het is even tijd voor bezinning en samenzijn. Ik hoop dat iedereen fijne feestdagen gaat hebben, en ik ga weer schrijven op zeven januari 2019.

Fijne dagen iedereen!

Wat doe je voor vijftig Euro?

Mijn advertenties zijn best normaal voor mijn segment. Ik schrijf een lokkend verhaal, ik ben heel duidelijk over wat ik aanbied, en ik ben heel duidelijk over mijn regels. En omdat het gaat om sekswèrk, ben ik er ook heel duidelijk over wat de prijzen zijn voor de diensten die ik aanbied. De balans tussen zakelijk en geil is lastig, maar het is goed te doen als je eenmaal snapt hoe een man zo'n advertentie leest.

Mijn prijzen zijn hierendaar hetzelfde als de rest van mijn concurrentie, soms wat hoger voor dingen die ik alleen wil doen als er genoeg compensatie tegenover staat, en heel soms wat lager voor dingen die ik leuk vind en waar ik graag mee wil concurreren, maar daar adverteer ik niet mee. Ik ben best conform aan mijn marktsegment. Teveel afwijken van de prijzen pakt haast nooit fijn uit, dus dat doe ik ook niet.

In de prostitutie, en vooral in de illegale escort, zijn de prijzen messcherp. Je moet concurreren met buitenlandse meiden, ookal zijn die in mijn sector minder vertegenwoordigd. Je moet een markt van bange mannen bedienen, die geleerd is om zich schuldig te voelen voor alles. Er is gewoon een moeilijke markt, en als je net te duur bent zie je nooit een klant. Ga je goedkoper, dan haal je je kosten er niet meer uit.

Best veel klanten snappen dat gewoon niet. Die klagen dat het zo dúúr is, en dat ik zo streng ben dat ik niet uren uitloop laat gebeuren, en ik vind het toch óók lekker om een wippie te maken? Met een beetje handig je advertentie schrijven kan je veel van die klanten al laten afhaken voordat ze je nummer beginnen in te toetsen, maar ze komen er altijd wel doorheen.

Achteraf ben ik soms best nieuwsgierig hoe ze op het idee komen dat het een goed idee kan zijn om te gaan zeuren over het geld, of om gewoon te doen alsof ik mijn prijzen helemaal niet heb uitgelegd en ze me wat kunnen gaan bieden. Ik ben meestal gewoon zo beledigd en zo geïrriteerd dat ik gewoon meteen van ze af wil, en dan vraag ik het ze niet. Maar als ik een stukje erover wil gaan schrijven, en zo'n man belt me, dan komt dat even goed samen.

Tijdens mijn colleges of mijn slaaptijd krijg ik telefoontjes die meteen naar voicemail gaan, waar ze te horen krijgen hoe ze netjes contact met me krijgen. Die bellen meestal niet terug. Mannen kunnen zo door naar een meid die wèl de hele dag tijd heeft, of die een http://zondares.blogspot.nl/2012/06/telefoniste.html heeft om de afspraken voor haar te regelen. Daar ben ik wel jaloers op, maar het geeft meer problemen dan het oplost. En ach, ik overtuig mezelf maar dat die mannen toch vervelend zouden zijn als ze al niet met simpele regels om kunnen gaan als het om bellen gaat.

Nu had ik lunch, in de stad, weg van mensen die ik ken, en mijn werktelefoon ging. Ik nam op, en begroette het nieuwe nummer. Je wil altijd vriendelijk overkomen, en benaderbaar, want de meeste mannen bellen met het zweet op hun voorhoofd. Tegelijk ben je zelf ook wantrouwig. Goed, de meeste mannen zijn fijne mannen, maar je moet altijd oppassen voor gluiperds, pestkoppen, drooggeilers, fakers, en het ergste: zedenagenten.

Het is normaal dat een man zich even voorstelt na mijn begroeting. Die naam is haast altijd nep natuurlijk, maar daar gaat het niet om. We hebben een beleefd gesprek. Zelfs als hij na zijn begroeting even stilvalt, omdat hij het niet over zijn opvoeding heenkrijgt om een wildvreemde vrouw aan de andere kant van de telefoon te vragen of ze met hem naar bed wil. Over die hobbel help ik mannen tegenwoordig moeiteloos heen, maar hij is dan in ieder geval netjes.

Deze man stelde zich niet voor. Het enige wat ik meteen te horen kreeg was: "wat doe je voor vijftig Euro?"

Eigenlijk kan ik dan netzogoed meteen neerleggen. Met die klanten komt het nooit goed. De afspraak komt er niet, of als hij er wel komt is het een irritante flop. Het is het gewoon niet waard. Maar je moet netjes zijn, en professioneel, dus meestal vertel ik heel kort dat het voor mij niet lonend is om voor vijftig Euro een klant te bezoeken. Dan legt hij meestal meteen neer, maar anders wikkel ik zelf het telefoontje snel af. Daar heb ik geen tijd voor.

Niet dat je moet denken dat ik vijftig Euro zo'n klein bedrag vind dat ik er niet voor van mijn kont kom. Je moet alleen realistisch kijken. Als ik een kwartiertje aanbied voor vijftig Euro, dan heb ik een uurprijs van tweehonderd. Dat is stukken meer dan ik gewoon per uur reken. Maar daarvoor moet ik wel reizen en me optutten. Daar gaat geld en vooral tijd in zitten. Als ik alle kleine dingetjes optel ben ik aan voorrijkosten voor iemand in mijn stad al snel vijftien Euro onkosten kwijt èn meer dan een uur onbetaalde tijd.

Dat is bij klanten in andere steden natuurlijk meteen een stuk meer. Dat is niet alleen in de tijd, maar ook gewoon kosten van benzine hakken erin als je naar de andere kant van het land gaat. Er zijn veel plekken in Nederland waar je gewoon nieteens naartoe komt voor dat geld. Het gaat alleen van mager naar onmogelijk. Maar zelfs in mijn voorbeeldje boven, in mijn eigen stad dus, hou ik nog maar vijfendertig Euro over aan anderhalf uur niets anders kunnen doen. Dat is drieëntwintig Euro per uur. Bruto.

In die tijd die je nu aan je kwartiertjes-vrek gaat besteden had je ook een fijne klant kunnen plannen. Die wel genoeg tijd boekt dat ik een goeie boeking kan neerzetten, en die me gewoon wìl betalen. Het is dus ook op die manier zakelijk niet handig om me door een vijftigjesvrek te laten boeken. Als je meerekent dat een andere klant blokkeren je dus ook de toegevoegde waarde daarvan kost, kom je nog nadeliger uit.

Nou zijn dit soort klanten niet echt van die mannen die een afspraak op een dag en tijd willen maken. Die willen dat je over tien minuten perfekt gekapt, gekleed en opgemaakt voor zijn deur staat. Daar kan ik toch al niet aan beginnen, dat is voor een vrouw die alleen werkt heel moeilijk lonend te maken. Je krijgt dat makkelijker van escortburo's die meiden klaar hebben staan om meteen weggereden te worden als er een belletje komt.

Zakelijk is het dus gewoon niet te doen. Maar dat is nieteens het belangrijkste. Een man die een vijftigje overheeft voor seks met mij waardeert me gewoon niet genoeg. Je kan niet een beetje geld naar me toe gooien en dat ik er dan een sekskunstje bij verzin. Vooral als ik al duidelijk heb gemaakt wat ik je graag wil leveren. Die houding staat me niet aan. Hou dan je vijftigje maar.

Ik wou hem eigenlijk gewoon afpoeieren, toen ik opeens bedacht dat dit stukje in de schetsen stond op mijn notitieblok. Dus ik griste dat uit mijn tas, nam mijn pen, en ik ging hem eens interviewen. Dat was niet waarvoor hij belde, maar dat zit me niet zo dwars. Mijn werktelefoon is immers ook niet voor het vrekkige gedoe waar hij voor belde.

Met mijn pen in mijn hand begon ik hem eens uit te vragen. Waarom kwam hij met dat voorstel? Hij begreep me niet. Waarom wil hij weten wat ik voor vijftig Euro doe, als hij op mijn advertentie ziet wat mijn prijzen zijn? Nou, dat vond hij te duur, en hij vond dat het ookwel voor vijftig kon. Waarom dacht hij dat dan? Nou, op de Wallen vragen ze ook vijftig. Ik wou vragen waarom hij dan niet naar de Wallen ging, maar ik hield me in.

Ik legde uit dat de prijzen bij escort anders liggen, omdat er reistijd bij komt kijken en de diensten anders zijn. Hij zei dat het hem niet kon schelen, want hij wou gewoon neuken, de rest deed er niet zo toe. Ik vroeg of hij dan ook naar sterrenrestaurants ging om die een Euro te bieden voor een frietje kapsalon, maar hij begreep me niet. Hij begon dat ik niet moest doen alsof ik iemand was, dat hij de klant was en de klant is koning.

Normaal had ik allang neergelegd. Normaal zou ik het nieteens zover laten komen. Maar voor mijn stukje wou ik wel weten hoe hij er nou bij kwam. Ik vroeg of hij op zoek was naar een vrouw die voor een vijftigje wou neuken, of dat hij bij het bladeren naar een escort op het idee was gekomen. Nee, hij was begonnen met bladeren in advertenties en was geil geworden. En toen had hij beslist om er een vijftigje aan te wagen.

Dat is de manier waarop de meeste ramenklanten werken. De meeste gaan naar een ramenbuurt om te gluren en te staren naar de meiden, en worden langzaamaan geil genoeg om toch ergens binnen te stappen. Hengsten noemden we dat. Ik herken dat gedrag dus wel van mijn tijd achter de ramen, jaren en jaren geleden. Als je ze dan helemaal loskreeg kon je er nog wel meer uithalen, door gewoon tijdens de wip meer diensten te verkopen. Dat heette uitpezen. Daar heb ik altijd een hekel aan gehad.

Ik heb hem nog wat achtergrondvragen gesteld, want ik kon niets anders bedenken. Hij was dertig, zei hij. Dat zal wel ouder zijn geweest. Hij had geen ervaring met hoeren, maar intussen wist hij dus wel wat de prijs op de Wallen was. Hij had een baan als directeur van zijn eigen bedrijf, zei hij, maar intussen was het wel beknibbelen voor en na. Daar had ik dus helemaal niets aan.

Toen ik geen vragen meer wist, heb ik hem dus bedankt voor de informatie, en gezegd dat ik verder geen vragen meer had. Hij was nu erg in de war, en ik groette hem vriendelijk en legde neer. Dan was hij misschien een vervelende vent die denkt dat ik als een hongerig aapje spring als hij met zijn bankbiljet wappert, maar hij had me tenminste geholpen met mijn stukje. Dat vond ik wel een goede prijs voor het telefoongesprek.

Antwoord op: Betaald om weg te gaan

Het is een soort volkswijsheid, een soort grapje misschien, om te zeggen dat je een prostituee niet betaalt om bij je te komen, maar dat je haar juist betaalt om weg te gaan achteraf. Je hoort hem veel in het Engels, maar ook veel mannen in Nederland gebruiken het zinnetje wel.

Het is te simpel, maar er zit wel een kern van waarheid in.

Eerst maar waarom het te simpel is. Je betaalt een hoer niet om weg te gaan. Als je haar weg wil hebben hoef je haar alleenmaar niet te huren. Je betaalt haar voor seks waarna ze weggaat. En die seks is waar ze voor komt, het weggaan is alleen hoe zij daar zèlf mee omgaat. Je kan èlke vrouw zoverkrijgen dat ze je na de seks niet meer wil zien, dan hoef je alleen een hufter te zijn.

Sekswerk is werk, dat ga ik niet nogeens uitleggen. Dat is waar elke klant voor komt. Er is geen man die je bij het eerste telefoontje uithoort over hoe je na de wip je toonbaar maakt, checkt of je alles in je tas hebt gestopt wat je niet bij de klant achter wil laten, en dan wegloopt naar de auto die je expres een heel stuk verderop hebt geparkeerd, en de snelweg op verdwijnt. Die willen weten welke bedakrobatiek ze zich moeten voorstellen.

Als mannen het zeggen is het meestal nieteens echt gemeend. Ze herhalen een gezegde dat ze als grap of als stoerdoenerij hebben gehoord van andere mannen. Dat doen ze om te onderstrepen dat ze graag door vrouwen met rust worden gelaten, en wat vrijheid krijgen. Het is danook een uitspraak die je van klanten van prostituees niet vaak hoort, maar juist van mannen die dat nooit hebben gedurfd.

Zo'n uitspraak doen is vooral een houding geven. Een man wil zo laten zien dat hij wel seks wil, maar geen behoefte heeft aan al die emotionele bagage die eraanvastzit. Hij zegt het vaak als een soort klacht, of als een soort grap, dat er een flinke emotionele prijs zit aan seks. Voor een half uurtje seks moet hij een heleboel dingen van zijn partner accepteren, vantevoren en achteraf.

Het is een mythe dat mannen helemaal geen emotionele band willen aangaan, en alleen seks willen. Ik werk ermee dat ik mannen seks geef zonderdat ze achteraf emotioneel kontakt met me hoeven te hebben, en een flink aantal klanten zoekt toch naar die verbinding, ookal weten ze dat hij niet hoeft, en dat hij zelfs niet welkom is. Mannen willen ook intimiteit en persoonlijke waardering bij seks.

Waar het vandaankomt is niet dat mannen alleen seks willen en vrouwen alleen emotionele verbinding. Vrouwen willen immers ook graag door een vreemde gepaald worden tot ze bont en blauw zijn, mannen willen ook een knuffel. Daar komt nog een heel stukje over als dat eindelijk klaar is. Er is alleen een verschil in hoeveel mensen van de ene of de andere kant willen, en dat verschil wordt touwtrekken. En touwtrekken polariseert.

Vrouwen zitten snikkend bij vriendinnen over dat ze gebruikt zijn als een man niet meteen om een volgende date smeekt, mannen doen alsof ze belaagd worden als hun one night stand aanbiedt om ontbijt te maken. Dat is voor het grootste gedeelte onterecht. En een deel is terecht, want mannen doen ook alsof ze verliefd zijn om te scoren, en vrouwen gebruiken seks ook om een man veel dieper een emotioneel spinnenweb in te lokken dan hij wil.

Dat is waar de verzuchting vandaankomt, of waarom hij zo aanspreekt tenminste. Mensen manipuleren elkaar seksueel, en helaas erg op de negatieve manieren. Seksueel manipuleren is niet slecht, maar het wordt helaas vooral slecht gebruikt. Daar heb ik al een heel stukje over. En nog één. Natuurlijk is het dan aantrekkelijk als er een manier is om wel seks te hebben maar al die seksuele chantage die erbij komt kijken, te vermijden.

Het is dus vooral een luchtigheid. Voor de mannen dan, want er zijn feministen die deze gevleugelde woorden bloedjeserieus nemen. Die denken dat mannen ècht zo denken. Tenminste, zo praten ze erover tegen elkaar en tegen de buitenwereld. Ik weet nooit zeker wat nou echte overtuigingen zijn en wat nou "politiek," want het is moeilijk voor te stellen dat mensen echt geloven wat zo duidelijk alleen met kronkels en negeren van wat er voor je neus gebeurt vol te houden is.

Maar wat is dan die kern van waarheid die zit onder al die luchtigheid, onder dat nep-egoïsme om te laten zien hoe dominant je bent, en onder dat geklaag over dat seks niet alleen bij de daad blijft? Eigenlijk heel simpel. Als je naar een hoer gaat kan je rekenen op discretie. We weten waar de grenzen liggen van onze dienst, want die worden heel duidelijk vastgelegd in de transactie.

We zijn discreet met je tijd, met je gegevens, met wat je wil, met wat je aan ons kwijt wil. Niets ervan komt in je sociale omgeving terecht. We nemen alles mee na de date, en je komt nooit meer consequenties tegen. Je weet waar je aan begint, en je houdt ondanks alle intimiteit, ondanks alles wat je aan ons openbaart, gewoon je privacy. Dat is discretie die heel belangrijk is om het vak goed te doen.

"Seks is niet voor mensen zoals ik"

Het is een kick, nog steeds na zoveel jaar, om voor je klant een spetter te zijn waar hij zijn hart aan ophaalt. Ja, daar moet ik flink illusies voor maken, en ik moet hard werken soms, maar een man even een man laten zijn, en zien hoe hij daar helemaal in op kan gaan, dat is gewoon mooi. Vooral als je wat los hebt kunnen maken bij hem waarvan hij nieteens wist dat het er wàs, waarvan hij niet zou hebben geloofd dat het in hem zat, dat maakt me groots.

Een tevreden klant de deur uit laten gaan geeft voldoening. Dat zorgt gewoon dat je je voelt alsof je goed werk hebt gedaan. Hoe tevreden ik met werk ben is voor mij altijd heel sterk verbonden geweest met wat er uit mijn handen kwam. Toen ik HR-trien was, leek het soms dweilen met de kraan open. Toen ik als kleine meid een baantje in de schoonmaak op de kippenslachterij had, had ik tenminste de voldoening dat ik de ruimte schoon achterliet.

Soms krijg ik een klant die het een ontgoocheling vindt. Daar leef ik zo in mee, ik knap dan gewoon samen met hem af. Niet als hij wat op de diensten aantemerken heeft, want dat vind ik meestal gewoon onterecht, maar een man die het gewoon zo moeilijk heeft met zijn seksualiteit dat hij een beetje verdrietig of wanhopig wordt. Mannen met seksuele problemen kunnen vaak niet met hun seks bij amateurs terecht, dus ik zie ze best veel.

Bij mannen die seksueel niet helemaal meekomen snap ik het vaak wel. Dan ben ik ook voorbereid, en kan ik hem uitleggen hoe het zit, en hoe hij ermee om moet gaan. Want je kan met heel veel dingen die seksueel niet lekker in de markt liggen, toch nog een goed seksleven opbouwen, als je maar wat hulp krijgt van iemand die meer gezien heeft dan jij. Of natuurlijk, als je er gewoon zelf heel erg veel werk instopt.

Maar je komt het dus ook tegen bij mannen die seksueel gewoon helemaal normaal zijn. En misschien komt het doordat ik anders ben gaan kijken, of doordat mijn klantenlijst anders geworden is met de jaren, maar het lijkt wel steeds meer voor te komen bij normale mannen. Soms gaan ze zich gewoon letterlijk verontschuldigen dat ze zo normaal zijn, omdat ze denken dat dat me tegenvalt.

Dat blijft bij een ongemakkelijke blik en soms een opmerking. Je merkt het vooral als je een man helemaal inwikkelt in een illusie, en dat kan natuurlijk ookwel de reden zijn dat ik het steeds meer begin te zien omdat ik steeds beter word in mijn illusies. Zo'n man voelt zich dan niet een seksobjekt genoeg om mee te mogen doen aan het seksuele avontuur waar hij inzit. En dat is zo jammer.

Seks is niet voor gewone mannen en vrouwen. Seks is voor mooie, slanke, smetteloze twintigers. Seks is voor mensen die niet opgaan in de massa, maar als een lichtende engel meteen opvallen. Seks is voor mensen die eruit zien als pornosterren. Seks is niet voor saaie mensen, en als die wel aan seks doen is het belachelijk en een beetje zielig. Dat geloven heel veel mensen echt ergens.

Ik heb een klant die ik pas voor de derde keer zag. Hij spreekt niet vaak af, de derde date was twee jaar bijna na de eerste. Hij is een prima klant, hij begrijpt hoe hij met hoeren om moet gaan, hij is beleefd, hij haalt zich niets in zijn hoofd en laat me goed de wip om hem heen bouwen. Het is haast samenwerken, en zo kan je de beste dates maken. Een fijne man, een prima klant, eigenlijk heel gewoon.

Na de derde wip, bij het naliggen en aankleden, raakten we in gesprek. Het nawerk was afgewikkeld, dus het was gewoon een praatje. We praatten een beetje zoals bekenden doen, lekker ontspannen, want de wip was prima gegaan. Ik had weer een paar notities te maken over deze klant, en hij keek er al naar uit om me opnieuw te boeken. Alles was mooi afgerond. En hij verontschuldigde zich een beetje schaapachtig.

Dit is een prima vent. Hij is niet lelijk, hij is niet onhandig, onaardig of bot, hij ruikt lekker, hij is schoon en beleefd, hij heeft de standaard Nederlandse pik, is prima gezond en potent, en hij doet goed mee met de beurt. En hij verontschuldigde zich omdat hij zo "gewoontjes" is. Daar kon ik echt met mijn hoofd eventjes niet bij. Voor mij was het een beetje een verrassing dat hij zo over zichzelf dacht.

Hij was nieteens verdrietig. Dit was niet de douleur die hem even twijfelachtig maakte. Dit was iets wat hem echt gewoon opviel, omdat zijn ervaring met mij anders was dan hoe hij over zichzelf dacht. Hij vond zich niet op zijn plaats in wat we net hadden gedaan, want dat is iets voor seksuele mensen, en hij vond zichzelf allesbehalve sexy. Hij was maar gewoontjes, en wat heeft hij dan te zoeken in een hete beurt?

Niet dat hij dacht dat er echt iets fouts was aan hem. Niet dat hij dacht dat hij iets verkeerds deed door seksueel te zijn. Maar hij voelde het gewoon zo. Hij zag zichzelf niet als iemand die spannend genoeg was voor seks, omdat hij een gewone, gewone man was. Niet een drooggetrainde jonge hippe artistieke Adonis met tattoos en een paardenlul. En hij dacht dat hij de enige was.

Hij voelt zich alleen. Maar dat is hij niet. Bestwel veel mensen delen wat hij voelt, en dat merk ik nieteens alleen bij mijn klanten. De meeste mensen hebben het gelukkig veel minder dan hij, maar het komt bestwel voor. Vooral als de rol die mensen denken dat ze hebben niet past bij iemand die seks heeft. Vriendinnen met kinderen bijvoorbeeld, daarbij knaagt het soms dat ze vinden dat moeders seksloos horen te zijn.

Daar overheen stappen is best te doen, en uit hun kruis voelen mensen ook prima dat ze wèl seksuele wezens zijn, maar ik hoor toch dat het idee in hun hoofd blijft zitten ookal hebben ze net heel duidelijk laten zien dat hun gevoel niet klopt. Ze voelen zich alsof ze zich hebben binnengedrongen in een ervaring die niet voor hen is, of ze voelen zich alsof ze zich belachelijk maken.

Ik vind dat erg. Mensen die zichzelf niet de moeite vinden voor seks, mensen die denken dat ze voor partners geen seksobjekt kunnen zijn, mensen die zich niet op hun plekje voelen bij zoiets wat zo belangrijk is in je leven. En als ik ze probeer te overtuigen dat ze voor mij echt wel een seksobjekt kunnen zijn, en bij mij welkom zijn met hun seksualiteit, dan geloven ze me eigenlijk niet.

Dat begrijp ik wel, want ze betalen me. Natuurlijk ga ik ze dan vertellen dat ze supersexy voor me zijn, dat weten ze heel goed. Maar dat betekent wèl dat ze me ook niet geloven als ik het echt meen. Dat vind ik jammer, want dan kan ik ze alleenmaar in die kleine illusie van hoogstens een paar uurtjes geven, wat ze eigenlijk altijd met zich mee zouden moeten dragen. Het is beter dan niets, maar het blijft aan me knagen.

Antwoord op: Betaald is niet vrijwillig

Veel mensen die iets tegen sekswerk hebben, beweren dat sekswerk niet vrijwillig gebeurt. Als je dat dan tegenspreekt, komt er opvallend vaak een verhaaltje dat sekswerk onvrijwillig is, want anders hoefde je niet te betalen. Dat je betaald moet worden is dus het bewijs dat je eigenlijk gedwongen wordt, en dat dat zo is voor alle sekswerkers. Het wordt zelfs als dwangmiddel geaccepteerd door de rechters. Als je uit een economisch slecht lopend gebied komt, ben je voorzover de rechter vindt al gedwongen.

Dat "als je het vrijwillig doet zou je het ookwel gratis doen" verhaal hoor ik ookwel van mannen die wel hijgtelefoontjes met me willen doen, maar geen zin hebben om ooit voor mijn diensten te betalen. En dat je meteen gedwongen bent als je je geld niet alleen aan luxe uitgeeft, maar er ook gewoon je brood van betaalt, dat kennen we ook van verhalen over schulden of verhalen over hoe je dan 'verslaafd aan het geld' bent. De verhalen klinken anders, maar ze komen allemaal op dit onderwerp neer.

Natuurlijk is dat je reinste onzin.

Ten eerste betekent dat je ergens voor betaald wordt, helemaal niet dat je gedwongen bent. Denk maar na, zouden al die mensen die op kantoren werken morgen nog naar hun werk komen als ze te horen kregen dat hun salaris ophield? Zou de tegelzetter nog je badkamertje mooi komen maken als je hem niet betaalde? Zou je verwachten dat een taxichauffeur je naar huis bracht voor een hartelijk bedankje? Natuurlijk niet. Maar die mensen vinden we niet gedwongen.

Dat je betaald wordt is om je inspanning de moeite waard te maken. Ook mensen die hun werk leuk vinden doen het niet voor niets. Ik ken een zanger die bijna de hele dag voor zijn plezier aan het zingen is, maar als je hem wilt laten komen zingen op je huwelijksfeest of als backup vocalist mag je meer dan een rug neerleggen, of hij komt gewoon niet. Dat is gewoon goed zakendoen, hij moet er zijn brood wel uit halen. Dat maakt hem niet gedwongen.

Maar ik ken ook een accountant, die zijn werk háát. Het enige wat hij doet is cijfertjes nagaan, kijken waar alles vandaankomt en heengaat, en zorgen dat er niets in de war raakt of gesmokkeld wordt. Hij gaat met lange tanden naar zijn werk, en hij haat elke seconde. Het is alleen het enige waarmee hij zijn dure levensstijl kan betalen, dus dan doet hij het maar. Maar niemand die hèm gedwongen gaat noemen.

Wanneer het over sekswerk gaat, is het weereens helemaal anders. Dan is het opeens heel twijfelachtig als je het doet "alleenmaar" voor het geld. Dat je het zelf gewoon als werk ziet doet er voor mensen die dit oordeel hebben er niet toe. Die vinden dat je keus geen echte keus is, en dat je gedwongen bent ookal "wil je dat niet zien." Want als je het geld niet nodighad, zou je het niet doen, en dus word je gedwongen doordat je het geld nodighebt.

Het komt eropneer dat seks voor geld niet "hoort." Het moet nooit "zover komen." Als je geld nodighebt, mag je toiletten gaan schrobben, met gif gaan spuiten in de landbouw, of langs de deur oude mensjes veelte dure abonnementen aan gaan smeren, dat is allemaal gewoon werk. Maar sekswerk is geen werk, en als je seks hebt voor geld doe je eigenlijk iets méér dan werk. Dan verkoop je jezelf, en dat soort rare gedachtes.

Mensen zijn nou eenmaal bang voor seks, en dus gelden voor seks andere regels. Voordat mensen seks vrijwillig noemen, is er meer aan de hand dan als ze niet-seksueel werk vrijwillig noemen. We doen als cultuur heel moeilijk over wat seksueel instemmen met seks is, en wanneer je dat goed doet, en wanneer het eigenlijk niet goed is. We behandelen het als iets wat heel gevaarlijk is, en wat èìgenlijk niet iets is wat je voor jezelf kan beslissen.

Wie dan dat beslissen doet, dat is dan de Here, of de psychologie, of het feministische gedachtengoed, of de wet, of je ouders, of het relatiedenken, maar uiteindelijk altijd de interpretatie van die verheven dingen door het verbiedertje met wie je in gesprek bent. Als puntje bij paaltje komt is het altijd de seksuele moraal van degene die vindt dat je iets aan het doen bent wat je niet kàn willen.

De vraag wat genoeg reden is om seks te hebben kan iedereen voor zichzelf beantwoorden, en dat antwoord is voor veel mensen heel verschillend. En over het leven verandert dat ook. Vraag maar aan een klas brugklasmeisjes of ze ooit zouden zoenen zonderdat ze de jongen goed kenden, of dat ze ooit naaktfoto's van zichzelf zouden maken voor een vriendje, of dat ze ooit vreemd zouden gaan, of dat ze ooit iemand zouden pijpen. En kijk dan eens naar wat ze echt gedaan hebben als ze dertig zijn.

Maar mensen kijken zo moeilijk over hun eigen moraal heen. Ook als ze dat zouden moeten doen vanuit hun beroep, zoals de rechters, de officieren van Justitie, de politieagenten en de politici. Die grijpen juist de moraal aan, en gebruiken dit soort standpunten er graag bij om hun moraal kracht bij te zetten. Ookal komt het uiteindelijk recht uit diezelfde moraal, en is het zonder die morele onderbuikgevoelens een hol argument.

Verpreutsing

Dit stukje begon ermee dat ik tegen vriendinnen van buiten de business zuchtte dat het van mij allemaal wel wat minder mocht met de verpreutsing. Die waren het niet met me eens. Die vonden niet dat we verpreutst waren, maar dat tijdens onze jeugd de seksuele vrijheid een beetje was doorgeschoten, en dat het nu weer een beetje normaal was. We waren niet echt verpreutst, en er was geen beweging in. We waren er nu wel.

Ik ga dan altijd een beetje aan mezelf twijfelen, want ik vóélde de verpreutsing wel, en mensen in mijn netwerkje waren het er ook mee eens dat de wereld verpreutst, maar ik had het eigenlijk nooit uitgezocht. En dat terwijl ik wèl de verpreutsing als een belangrijk ding zie waar veel van de ontwikkelingen in de samenleving vandaan komen. Ontwikkelingen die ik vaak in mijn blogje behandel.

Mijn twijfel ging niet lang door. Toen ik eenmaal wat was gaan wroeten merkte ik al snel dat je aan heel veel dingen kon zien dat we echt wel verpreutsen. Dat gaat van minder naaktstranden, naar dat mensen niet meer zo makkelijk topless zonnen, dat zelfs voor peuters er nu bikini's zijn omdat meisjes hun tepels moeten bedekken nog lang voordat ze tietjes krijgen, en duizend kleinere dingetjes die je ziet gewoon door eens door wat oude damesbladen te bladeren.

Ik hoor stomverbaasd aan hoe een zoon van een vriendin nog nooit de pik van een andere jongen heeft gezien, omdat hij nooit naakt doucht. En dat gemeenschappelijke kleedkamers voor het schoolzwemmen zijn afgeschaft. De enige indruk die hij heeft over hoe een pik eruit hoort te zien is via de porno, want ook thuis zorgen zijn ouders dat hij ze niet naakt ziet. Dat maakt het wel moeilijk voor een puber om te snappen dat hij normaal is.

Ookal is de porno nog een laatste luikje om wat mee te krijgen van hoe mensen naakt eruitzien, en seks werkt, het moet toch worden behandeld als iets wat het juist èrger maakt. Ik hoor de gekste verhalen over de "gevaren van sexting" en over de "seksualisering" van vrouwen en kinderen. De dolste verhalen over seksisme die ik ken uit mijn tijd als radfem zie je nu in de media, de overheid en de universiteiten serieus genomen worden.

Dat is niet alleen in Nederland zo. Je ziet het overal. Natuurlijk vooral in landen als IJsland en Zweden, maar ook in de Engels sprekende landen is het heftig. Je ziet voorstellen voor internetfilters in bijvoorbeeld Australië en Engeland, akties van YouTube om seks te verdringen, steeds strengere wetten over ontucht, steeds meer aandacht voor seksschandalen, pogingen om porno verboden of beperkt te krijgen, en natuurlijk aanvallen op sekswerk.

Je merkt het ook niet alleen doordat mensen zich preutser zijn gaan gedragen, maar ook door hoe er door de maatschappij op gereageerd wordt als mensen zich niet preuts genoeg gedragen. Een paar decennia terug zouden zedenpredikers voorzichtig zijn geweest om mensen te berispen die tegen hun zeden ingingen, tegenwoordig wordt er veel meer herrie gemaakt, èn beklagen de zedenpredikers zich dat ze preuts genoemd worden. Zelfs als dat helemaal niet gebeurt.

Preutsheid is er altijd geweest. Daar is niets nieuws aan. Ook bewegingen die zeden predikten, en die de samenleving wouden verpreutsen zijn er altijd geweest. Het zijn meestal nog steeds dezelfde bewegingen. En ze zeggen heel vaak ook nog precies hetzelfde als ze vroeger zeiden. Er zijn geen nieuwe argumenten bijgekomen, en geen nieuwe inzichten. Er wordt alleen door de samenleving meer naar geluisterd.

De moralisten doen wel graag alsof het verandert, want als je kan doen alsof iets groeit kan je doen alsof er iets moet veranderen om daarmee om te gaan. Dat gaat bijvoorbeeld om open grenzen, en natuurlijk om mobieltjes en social media, want we vinden computers enge dingen waar we geen verstand van hebben. Dus denken we er allemaal sinistere dingen bij, die geld opleveren voor paniekzaaiende journalisten.

Sexting en social media werken seks niet echt in de hand. Het is op zijn best een rukhulpje, zo'n korrelige foto van iemands tieten, en op zijn slechtst wordt het eerder gebruikt als sletten-schandpaal. Helemaal geen seksuele openbaring, helemaal geen hotline naar een wild en losbandig leven, juist mensen die elkaar zitten te beoordelen en het prachtig vinden om schande van elkaar te spreken. Maarja, dat is niet spannend in de krant.

Er is meer ruimte in de media voor beklag door zedenpredikers. Het wordt serieuzer genomen. Het wordt ook niet meer als zedenprediken gezien, maar als iets groters, als een soort beweging waar de moraal een belangrijke kern is om goed met de samenleving om te gaan. Ja, alles komt terug op morele overtuigingen, maar we doen alsof die morele overtuigingen het belangrijkste zijn wat het goede in de wereld veilig maakt.

Daar gaat het namelijk om. Een gevoel van veiligheid. Mensen willen een veilig plekje in de wereld, vooral als die wereld gevaarlijk voelt. En met hoe bang we worden gemaakt door de media en de politiek, of het nou om economische crisis, dat enge internet wat we maar niet begrijpen, het verlies van je nationale eigenheid door de globalisering, xenofobie voor migranten, terrorisme, misdaad of moreel verval, is er wel een drang naar veiligheid.

En als mensen zich veilig willen voelen gaan ze zich aansluiten bij een sterke regelgevende vaderfiguur. En dan maakt het niet uit of dat vadertje Staat is, het vaderland, of God de Vader. Je wil terug naar je wortels, je identiteit die je geeft dat je thuishoort in een groep die voor je zal zorgen, en een autoriteit die zorgt dat er voor jou gaat worden beslist, zodat je niet uit de groep zal vallen.

Tegelijk moet die groep ook gedisciplineerd worden gehouden, want hij moet "sterk" zijn. Dus zijn de regels van je groep heel belangrijk, en moeten mensen die daarvan afwijken afgekeurd worden. Je gaat dus regels opleggen en verwachtingen aanhouden bij mensen die jij vindt dat ze zich aan de regels van jouw groep moeten houden. Dus halve gelovigen worden geshamed, mensen die kritiek op de staat hebben zijn politiek fout, en Nederlanders die niet "patriottisch" genoeg zijn zijn landverraders.

Bij verpreutsing gaat het natuurlijk om de angst voor seks. Dat hoef ik denk ik niet uit te leggen. Maar niet alleen dàt. Mensen die verder niet snel iets met de moraal doen, voelen toch heel sterk morele gevoelens rond seks. Via hun gevoelens met seks worden ze het moralisme in gelokt. Ook als je moralisme eigenlijk door andere dingen opgewekt is, heb je snel de neiging om ook moralistisch over seks te doen.

Dat is niet logisch. Maar mensen zijn niet logisch. Ze hebben hun eigen angsten, en ze zoeken bij de moraal hun zekerheid. En de moraal is geobsedeerd met seks. Dat is niet alleen omdat de moraal seks heel belangrijk vindt, maar ook omdat de moraal zichzelf met seks verkoopt. Seks trekt aandacht, en moralistische verhalen over schandelijke seks zijn netzogoed "sex sells" porno en prikkelend als een reclame waarin een mooie gelippenstifte vrouw een Magnum-ijsje pijpt.

Er is een soortvan idee dat seks het middelpunt van moraliteit is. Als iemand moralistisch is, is hij het ook over seks. De reden dat seks zo centraal staat kan ik niet vaststellen, maar mensen hebben een soort knagende angst om karmisch gestraft te zullen worden voor hun seksuele losbandigheid. Die angst zit duidelijk erdoor gespit, en seksuele gehoorzaamheid is bij haast elke groep een belangrijke norm om erbij te "mogen" horen.

Bij het uitzoeken voor dit stukje is me dat uitgelegd als een evolutionair mechanisme, over groepen van onze voorouders die samen moesten werken om te overleven, en dat seks een beperkte resource was waar hard intern over kon worden gevochten als er geen regels over bestonden. En heel veel voorbeelden van andere diersoorten die ook een seksuele moraal hebben, maar geen moraal met andere dingen. Dat kan wel kloppen. Maar voor mij is het niet bevredigend als uitleg.

Zoals altijd moet moralisme alles oplossen met regels en met straf. Regels worden gebruikt om te zorgen dat iedereen zich zo moet gedragen als de moralisten willen, en de straf is om mensen het onmogelijk te maken een leven te leiden dat zich niet aan de regels van dat moralisme houdt. Het heilige geloof in straf is iets waar je moralisten meteen aan herkent. Of dat nou ophangen, gevangen zetten of schandpalen is.

Seksueel moralisme komt van verschillende kanten af, en het is een beetje smaakverschil. Verpreutsen willen ze allemaal. Natuurlijk heb je ten eerste de gelovigen, of dat nou Joden, Islamieten of Christenen zijn. Die zijn al eeuwen de sterkste motor achter de verpreutsingsbeweging, en die hebben er de meeste ervaring mee. Nu mensen door alle angst voor het verlies van de Westerse waarden, of voor Islamieten de Islamitische, zoeken naar een veilige groep, laten die religieuze groepen hun leden tonen dat ze waardig zijn door ze het moralisme uit te laten dragen, en openlijk te laten belijden. Ookal verschilt dat niet erg tussen de groepen.

Je hebt natuurlijk ook de feministen. Feminisme gaat over vrouwen, en het verschil tussen vrouwen en mannen is seks, en seks wordt dus een slagveld. Vooral omdat wat mannen en vrouwen van nature in bed doen héél onfeministisch is. Met genoeg moralisme worden we bekrompen genoeg dat feministische principes beter worden bediend, en daar heb je feministische ideeën over seksuele moraal alweer. Preutsheid is politiek waardevol voor het feminisme, en neuken zonder poespas is heulen met de vijand.

Maar vlak ook de ouder-lobby niet uit. Ouders zijn altijd bang over hun kinderen, en willen niet dat hun kind wat overkomt. Toen ik klein was maakten ouders zich druk of hun kind niet seksueel te bekrompen opgroeide, maar tegenwoordig zijn we zo banggemaakt over misbruik en hoe verschrikkelijk dat is en hoe vaak dat voorkomt als je je kind niet in een kastje opsluit, dat die ook ontzettend moralistisch over seks zijn geworden. Liefst hadden ze een seksloos kind tot het ruim uit huis was.

Die groepen hebben meer grip. We accepteren in onze samenleving hun invloed veel meer dan vroeger, en we proberen ze niet te provoceren of voor het hoofd te stoten. Daar reageren pressiegroepen natuurlijk op door zich steeds sneller te laten provoceren en steeds meer aanstoot te nemen. Daar krijgen ze wat mee gedaan. Je ziet dat in Nederland al, maar echt gek wordt het in de VS op campuses van universiteiten.

Je hebt het dan wel over de extremen. Mensen die protesteren tegen een denkbeeldige rape culture waarbij ze safe spaces afzetten, eigen territoriums waarbinnen niemand ze mag tegenspreken en niemand ze mag confronteren met iets waar ze niet op hun gemak mee zijn. Zo gek is dat hier nog niet. Maar we zien wel terug dat mensen vinden dat ze het recht hebben niet geconfronteerd te worden met dingen waar ze aanstoot aan nemen. En daar komt veel moralisme ook bij uit.

Daar hangt weer iets aan van wel-regels-voor-jou-maar-niet-voor-mij. Niemand in de moralisme-groepen accepteert het moralisme van andere moralismegroepen. En daar zien we weer dat alle moralismegroepen hun strijdpunten hebben, maar vrijwel allemaal zitten ze helemaal gelijk als het op seksueel moralisme aankomt. Seks moet minder, seks moet in het geniep, seks moet binnen relaties, en je moet "veilig" zijn, dus je moet een wereld hebben waarbij je seks niet zomaar tegen kan komen.

We zijn nog niet klaar. Moralisme is één ding, maar gehoorzamen aan het moralisme is meestal iets wat niet van harte gaat. Bij seksueel moralisme zie je dat veel meer. Het was wel even interessant om te kijken hoe dat dan werkte. Mensen gehoorzamen aan seksueel moralisme, en doen erg hun best om te laten zien dat ze seksueel moreel zijn. Zelfs als ze dat niet zijn, en ook helemaal niet willen zijn. En het vreemdste, zelfs als ze het niet met die moraal eens zijn.

Preutsheid grijpt namelijk om zich heen. Dat is niet alleen omdat je uitgesloten wordt als je "immoreel" bent, want dat gebeurt met elk soort moralisme. Bij seksueel moralisme hangt er namelijk nog aanvast dat als je seksueel immoreel bent, je héél interessant bent voor al die gefrustreerde "morele" mensen die óók afentoe een wip nodighebben, en die dan stiekem vanalles bij je willen.

De middelbare school waar ik op zat was best streng Christelijk. De seksuele moraal op school was ook streng. Niet dat de leraren zich er nou heel veel mee bemoeiden, maar de boodschap was duidelijk. Gewoon wachten tot het huwelijk, en waarom zou je al gaan vozen daarvoor? Je mocht het toch niet afmaken, en hoe ging je het later aan je man uitleggen dat je met een jongen gezoend had op school?

Onderling waren we véél erger. Er waren genoeg roddels over scholieren die wat geëxperimenteerd zouden hebben, en misschien was een deel daarvan ook waar. Ik geloof best in roddels over dat meiden met elkaar gezoend hadden, of jongens aan hun tieten hadden laten zitten. Maar dat een meid alle jongens uit de klas in een grote orgie zou hebben gepijpt en zich had laten neuken, dat klinkt overdreven.

Waar of niet, die roddels hadden wel gevolgen voor hoeveel vriendinnen je had. Als er over je geroddeld werd, werd je met de nek aangekeken. Dat was heel onbarmhartig. Nieteens alleen het uitvoeren van seksuele handelingen was een reden om je te isoleren, het was al genoeg als er over je werd geroddeld dat je het allemaal nietzo belangrijk vond, die seksuele moraal.

Er kwam een keer een nieuw meisje in de klas, en die was wereldlijk. Dat was een uitzondering bij ons op school. Die liet merken dat ze wereldlijk was door spijkerbroeken te dragen, en wel meer dingen die nietzo normaal werden gevonden. En reken maar dat zij heel snel verpreutste. Zij wou er ook bijhoren, en ze gaf daar graag haar halterbloesjes en jeans voor op.

Niet alleen vanwege de afkeuring. Maar ook omdat ze door àlle jongens werd lastiggevallen. Die waren van die wanhopige tieners die àlles doen voor een wip, en dit meisje was wereldlijk, en daar hadden ze ideeën bij. Ze had geen Christelijke seksuele moraal, dus ze zou wel in zijn voor wat casual seks! Die meid wist niet wat haar overkwam, want die jongens hadden natuurlijk totaal geen respect voor zo'n immoreel meisje.

Dat meisje werd gezien als een Jezebel, een slet die er wel pap van lustte en zich niets aantrok van moraal of regels. De jongens geilden allemaal op het beeld wat ze daarbij hadden, en probeerden telkens haar even af te zonderen om hun pogingen met haar te wagen. Ze waren niet aardig voor haar, omdat ze op haar neerkeken, en dat was denk ik het belangrijkste. Ik weet het niet zeker, want ik praatte niet met haar. Ze was immers een immoreel meisje.

Mannen hebben het wat dat betreft makkelijker. Als die bekendstaan als seksueel immoreel valt het nog wel voor ze mee, dan krijgen ze misschien wat meer aandacht van wanhopige vrouwen, maar ze worden niet zo opgejaagd. Zolang het mild blijft, tenminste. Want mannen over wie geruchten rondgaan dat ze potloodventers, kinderlokkers, beestenneukers of gluurders zijn kunnen op een hoop ellende rekenen.

Als je niet meedoet aan de preutsheid, ben je seksueel een doelwit. En dat voelt niet fijn. Ik hoor dezelfde verhalen van meiden uit Turkse en Marokkaanse achtergronden, daar zijn er ook vaak maar met een hoofddoek aan de gang omdat ze anders de hele straat aan hun reet hebben. Dat is niet omdat de moraliteit zo'n aantrekking voor ze heeft, maar omdat ze anders de hele tijd belaagd worden.

En zo krijg je weinig mensen die zich niet preuts voordoen. En het is een héél sterk iets dat mensen na gaan bootsen wat er om ze heen gebeurt. Als iedereen om jou heen een bepaalde norm aanhangt, ga jij dat vanzelf ook doen. Anders moet je wel heel sterk in je schoenen staan om daar tegenin te kunnen. Want als jij afwijkt, moet jij jezelf maar bewijzen, de norm is immers het uitgangspunt.

We verpreutsen, en het is heel flauw. Het is alleen gezeik, en uiteindelijk is het nergens goed voor. Weinig mensen willen de sukkel zijn die zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, want je bent meteen een zieke perverseling die je niet serieus moet nemen. Preutsheid grijpt om zich heen, en het wordt aangewakkerd door een paar bewegingen die in de mode zijn. En we moeten ons er voorlopig maar mee redden, want het gaat wel even duren voor we weer een seksuele revolutie aandurven.

Antwoord op: Respect voor macht

De meeste van mijn antwoordjes zijn bedoeld als antwoorden op mensen die domme of foute dingen over prostitutie vertellen, maar soms moet er een antwoord komen op dingen die juist worden gezegd door mensen die aan mijn kant staan. Want er zijn bestwel fouten die telkens maar weer worden gemaakt door mensen die voor onze rechten opkomen. Of dat nou belijden is, of denken dat praten met politici of journalisten geen vies spelletje is, we maken veel fouten.

Vandaag ga ik in op één van de belangrijkste fouten die je kan maken, en dat is respect hebben voor macht.

Respect voor macht is niet iets waar alleen hoeren aan lijden. De meeste mensen hebben er last van. Die denken dat mensen met macht meer weten, meer kunnen zien en meer kunnen óverzien dan mensen met minder macht. Die denken dat het een hele eer is als iemand met macht naar je luistert. Die denken dat als je maar samenwerkt met iemand met macht, dat die dan ook met jou samen zal werken.

Dus je krijgt de hele tijd van collegaatjes te horen dat je niet de vuile was over de overheid en de politie buiten moet hangen, want dan maak je ze maar boos. Dat je juist met ze mee moet werken, want dan kunnen we mèt ze werken aan een betere toekomst. Dat je opbouwend moet zijn, en vooral dat je de machtige mensen en clubs niet in hun hemd moet zetten, want dat is niet goed en alleenmaar afbrekend.

Het is niet verkeerd. Macht verdient geen respect.

Eerst maar het idee dat je respect hòòrt te hebben voor machtige mensen of clubs. Alsof macht ze bétere mensen maakt. Alsof je alleen macht krijgt als je hem verdient, en als je sterk en verstandig genoeg bent om ermee om te gaan. Was dat maar waar, dan was het een fijnere wereld om in te leven.

Macht komt vooral terecht bij mensen die overschatten hoe geschikt en verstandig ze zijn. Mensen die hun eigen beperkingen kennen, die schrikken terug van macht. Mensen die een hele hoge pet van zichzelf ophebben, die gebruiken macht maar wàt graag. Mensen krijgen niet macht omdat ze zo geschikt zijn om die macht toe te passen, maar omdat de mensen die die macht aan ze géven denken dat ze die macht niet tegen de gevers zullen gebruiken. Dus als ze persoonlijk trouw zijn aan die gevers.

Nou zijn er mensen die dan denken dat je dat oplost door machthebbers democratisch te verkiezen, maar dat valt vies tegen. Ga maar eens Kamerstukken lezen, dan ben je gauw van je respect voor Kamerleden af. De reden dat het niet werkt, is dat mensen stemmen op politieke partijen met macht. Als je niet al macht hebt, word je niet serieus genomen en krijg je geen stemmen. Nieuwe partijen die in de Kamer komen, zijn meestal afgespleten van bestaande partijen. Als ze niet uit de zittende bovenlaag van de politiek kwamen, zouden die ook niet serieus genomen worden.

Die politieke bovenlaag is een vriendjesclub waar mensen in komen door jarenlang zich in te slijmen. Er wordt veel vriendschap beloofd, en trouw gezworen, maar zoals je wel vaker ziet bij machtsspelletjes is het juist het verraden van je vrienden wat de echte kopstukken maakt. Het konkelen en bedonderen is dus niet iets wat ze pas leren als ze in de politiek zitten, het is wat ze hebben gedaan om daar te kunnen komen.

En macht bederft mensen. Zelfs al is iemand best netjes, geef hem macht en dan kom je erachter dat er bestwel veel van die netheid alleen bestaat omdat hij beseft dat hij tot de orde kan worden geroepen. Als hij bovenaan de ladder staat, en niemand hem de baas kan spelen, dan laten mensen zien hoe bedorven ze zijn zonder zich in te houden. Dat is iets wat je steeds weer ziet. Mensen moeten heel erg integer zijn om niet flink corrupt te worden van macht.

Het is niet alleen dat er geen mensen boven ze staan die ze op de vingers kunnen tikken, dat het zover laat komen. Het gaat ook om je omgeving. Juist de mensen op je eigen nivo in een organisatie zetten heel erg de toon. Dat zie je niet alleen in de politiek, niet alleen bij de opsporingsdiensten, maar overal. Als je werkt in een omgeving waar konkelen normaal is, dan ben je snel de spelbreker en de dommerik als je niet meedoet.

Dus dat iemand macht heeft betekent helemaal niet dat je dan vanzelf maar respect voor hem moet hebben. Eerder moet je wantrouwig zijn, want macht betekent heel vaak dat iemand er foute dingen voor heeft gedaan. Dat moet je gewoon erkennen, en er rekening mee houden. Maar het idee dat mensen eer en respect geven aan machtige mensen alleenmaar om de macht, is niet het enige probleem.

Je hebt tegelijk het probleem dat je al je leven lang leert dat je thuishoort in een systeem waarbij er mensen macht over je hebben, en dat dat goed en nodig is. Dat dat onvermijdelijk is, en dat het gekkenwerk is om je daartegen te verzetten. Niet alleen omdat het als een soort natuurwet wordt gezien, waar het pervers en blasfemie is om tegenin te gaan, maar zelfs dat die macht die die machtigen over je hebben is voor je eigen bestwil. En vooral, dat het resultaat uiteindelijk éérlijk is.

Daarmee sussen we onszelf, en als we zien hoe de macht helemaal niet zorgt dat de wereld eerlijk wordt verdeeld, en helemaal niet zorgt dat de kleintjes niet door de groten worden weggedrukt, dan doen we alsof het nou eenmaal niet anders kan, of alsof het op een bepaalde manier maar beter is zo. Zelfs als we zien dat het gaat om pure machtsmisbruik die makkelijk anders had gekund.

Zo denken collega's en medestanders ook heel vaak. En die komen er dan telkens weer op de pijnlijke manier achter dat het niet klopt. En voor elke verbitterde oudgediende komt er weer een grasgroene nieuwe activiste bij die dezelfde fouten gaat maken als we al honderden jaren gemaakt hebben. Die heeft respect voor machthebbers, en gaat proberen die aan onze kant te krijgen. Onze argumenten zijn immers heel goed, en daar zullen ze dan toch wel naar luisteren?

Dan komt het onderkruipen, en het proberen om uit te leggen dat het nu een boeltje is, zònder de hoge heren in hun hemd te zetten. Je moet vooràl niet openbaar laten zien dat ze in sprookjes geloven, dat ze de ene flater na de andere slaan, en dat hun voetknapen in politie en gemeente vooral kleinzielige tirannetjes zijn die naar hartelust intimideren, roven en verkrachten. Want dat is onaardig voor de hoge heren.

Er wordt de loftrompet gestoken over de piefen waar ingelikt wordt, al voordat ze echt wat hebben gedáán, alsof hun toezegging om te overwegen naar je argumenten te gaan kijken al een enorme dienst is die laat zien wat voor doortastende en vooruitziende leider hij is. Om die voortgang te beschermen wordt daarna nooit meer een misstand aangekaart waar hij schuld aan heeft kleven. Vooral vind ik het pijnlijk om te zien hoe lang dat zelfs nog doorgaat nadat die bobo zijn fangirls al heeft verraden, en zijn toezeggingen heeft laten gaan.

Doe het niet, mensen. Respecteer macht niet.

Mensen met macht hebben de verantwoordelijkheid om netjes met die macht om te gaan. Als ze met die macht domme en schadelijke dingen doen, zoals bij het prostitutiebeleid, dan zijn ze hun verantwoordelijkheid aan het verwaarlozen. Het is hùn werk om te weten wat ze doen, en daar gaat het al mis. Je hoeft daar niet nederig en samenwerkerig en onderdanig over te zijn. Je mag er zelfs best boos over zijn. Ze hebben niemand anders die dat voor je gaat doen.

En het idee dat je serieuzer wordt genomen, of meer sympathie krijgt, als je je onderdanig gedraagt, en achter de machthebber gaat staan, moeten we keer op keer ook weer hardleers mis zien gaan. Mensen met macht doen wat ze willen, en als ze je hadden willen helpen hadden ze dat ookwel gedaan zonderdat je je in probeert te likken. Als ze er zin in hadden, was het al gebeurd.

Het speelt ook dat mensen denken dat er een kans is om ze toch naar je kant te krijgen, als je maar lief genoeg bent om ze niet tegen je in het harnas te jagen, en dat je bestwel kansen zou hebben om ze te ontnuchteren, en het Licht te laten zien, als je ze maar niet boosmaakt. En dan worden ze behandeld als verwende kleuters, want zo makkelijk worden machthebbers ook echt boos. Maar je komt ook evenver als met een verwende kleuter. Dus dan moet je heel onderdanig zijn.

Onderdanigheid werkt niet. Het werkt zelfs averechts. Machtige mensen hebben geen respect voor machteloze onderdanen. Als ze dat hadden, waren ze niet zo hoog gekomen. Als je bij ze slijmt of ze er goed uit laat zien, doen ze reuze vrolijk en aardig, maar je krijgt niets van ze gedaan. Daar heb ik al een heel stukje over geschreven. Dat gaat alleen over politici, maar je kan het op veel meer mensen toepassen.

Je hoeft niet onderdanig te doen omdat je later door één deur met de machthebber moet. Dat is een argument dat ik veeltevaak hoor. We leren op school dat alles gesust en alles opgelost moet worden, omdat we anders niet verderkomen. Dat is gelukkig onzin, we kunnen ook best een beschaving hebben zonderdat alles gepolderd https://zondares.blogspot.com/2016/03/antwoord-op-meewerken.html is. Maar dat is misschien nieteens het belangrijkste. Het is vaak toch een beetje angst voor de machthebber en wat die je aan kan doen.

Als je je verzet tegen macht wordt je doel niet harder verneukt dan wanneer je slijmt. Juist als je een doorn in het oog bent, krijg je respect. Dan krijg je ook het echte gezicht van de machthebber te zien, maar dat is toch al een kwestie van tijd. Je slaat geen deuren dicht, je laat geen kansen lopen. Die waren er toch niet. En als je intussen een doorn bent geweest, heb je ze tenminste een beetje van hun koers kunnen brengen, en kan je achteraf tenminste trots zijn dat je hem niet hebt gesteund met zijn onzin.

Maar als je bang bent voor wraak, dan heb je wel een punt. Machthebbers hebben veel om je mee te pakken. Verneder ze, en ze willen je kapotmaken. Maar daar is anonimiteit weer goed voor.

Pleasers

De meeste meiden in het werk zijn broodmeiden. Ze werken voor het geld, doen wat ze moeten doen, maar het is gewoon een baantje voor ze. Ze vinden het prima werk, ze vinden hun klanten prima mannen, maar meer wordt het ook niet. Ze doen het werk zoals de meeste mensen hun werk doen. Omdat het hun boterham verdient. Meiden zoals ik, die echt ìn het werk gaan zitten, zijn een minderheid.

In het vak heb je ook de vamps, de professionelles, en de meiden die er helemaal hun roeping hebben gevonden. Daar hoor ik ook niet echt helemaal bij, want zoveel talent en ambitie heb ik niet, maar ik leer graag van ze, en ik doe ze in mijn werk graag na, omdat ik er veel voldoening van heb als ik mijn werk goed doe. Zelfs als ik nooit zo'n tophoer zal zijn die voor alle mannen die ze heeft bewerkt een afgod is.

Er is een groepje meiden waar ik op mijn blogje nooit aandacht aan heb besteed, maar die wel een stukje van de hoererij zijn waar ik regelmatig kennis mee heb gemaakt. Dan heb ik het over de pleasers. Meiden die zo'n zacht en warm hart hebben, dat het ze haast meer erom gaat dat ze iemand een plezier doen, dan dat ze er zelf werk en inkomen aan hebben. Ze zijn een minderheid, maar ik verbaas me er vaak over hoeveel het er tochnog zijn.

Pleasers zijn lieve meiden. Niet alleen naar hun klanten toe, maar naar iedereen. Ze faken het ook niet, het gaat tot in hun hartje zo. Ze maken diepe banden met hun klanten, en met hun collegaatjes. Ze koesteren de mensen om zich heen. Ze zijn intens met hun klanten bezig, want betaalde liefde past gewoon bij dat soort mensen. Ze vinden hun roeping in het werk.

Opvallend vaak zijn het meiden die eerst een opleiding tot verpleegkundige hebben gedaan. Soms hebben ze ook als verpleegkundige gewerkt. Maar zoals een pleaser me ooit vertelde, als verpleegkundige moet je afstand houden. Moet je wat hardheid hebben. Je kan je niet mee laten slepen. En dat wou ze niet meer. In de hoererij vond ze veelmeer haar draai, want dat is ook zorgen voor mensen. Maar dan is het juist heel geliefd om flink mee te leven.

Ze werken meestal weinig met illusie, en veelmeer met hun eigen ziel. Klanten snappen dat niet, en die denken meestal juist dat ze het fake-t. Echte emotie is ingewikkeld, en er zit vanalles aan gedrag bij dat voor die mannen overdreven aandoet. Juist omdat het echt is. Als je fake emotioneel reageert, kan je alles perfekt organiseren zodat die klant nooit tegen iets hoeft aan te lopen dat hij als nep voelt. Maar als je je echte emoties de vrije loop laat, wordt het makkelijk te heftig.

Meiden die zo werken krijgen makkelijk een vaste klantenkring, omdat ze met veel inzet werken. En omdat ze de klant heel dichtbij zich laten komen, en daar zijn veel klanten naar op zoek. Ze werken meestal jarenlang, maar niet dag in dag uit urenlang. Ze kunnen zo'n hoge werkdruk niet draaien als ze zo emotioneel betrokken raken bij hun klanten. Ze zijn sowieso erg veel bezig met hun klantjes, ook buiten de wip, en daar hebben ze al een dagtaak aan als ze rustigaan doen met hun boekingen.

Toch verdienen ze vaak weinig. Ik kan niet in hun portemonnee kijken, maar ze leven niet zo luxe dat ze de soort bedragen opmaken die ze toch waard moeten zijn, en nadat ze stoppen is er ook niet een grote spaarpot om van te leven. Ik weet dat sommige van die meiden makkelijk geld uitlenen, en vaak familieleden ondersteunen, maar ik denk ergens dat ze gewoon slecht verdienen omdat ze veelmeer werk doen dan waarvoor ze betaald worden.

Met al dat werk kunnen ze wel een handje hulp gebruiken, en helaas worden ze daardoor vaak geflest door bordeelbazen, foute boekhouders en andere autoriteitsfiguren die ze veel te makkelijk geloven. Ze voelen heel makkelijk dat die ander ook eropuit is om mensen te helpen, netzoals zij zelf, en ze hebben de antennes niet om aan te voelen dat ze belazerd worden.

Ze zijn niet dom. Daar ligt het niet aan. Ze hebben alleen zo'n groot hart dat ze het niet kunnen verkroppen om lelijk over mensen te denken. Ze laten zich door hun eigen liefde bedotten. Ze nemen zelf de verantwoordelijkheid voor mensen die dat niet voor zichzelf kunnen of willen, en daardoor dragen ze stilletjes heel veel mensen, alsof het vanzelfsprekend is. Zonder te klagen en zonder het te bekijken als een belasting.

Veeltevaak zie ik dat er misbruik van die meiden wordt gemaakt. Niet door klanten, want die hebben de positie niet. Maar door vrienden, collega's, de baas, kennissen en buren. En door mannen die klant waren, maar waarmee ze bevriend zijn geraakt. Of journalisten, want die meiden strijken ook met hun hand over hun hart bij de pers. Zelfs als ze al tig keer zich gebrand hebben aan mensen die het wel makkelijk vonden, zo iemand die graag een ander een plezier doet.

Nou moet je niet denken dat ze door iedereen gebruikt en belazerd worden. Wie goed doet, goed ontmoet. Er zijn veel goeie klanten die juist een band met zo'n pleaser prima vinden. Ze werken dan fijn met mensen die waarderen wat ze doen, en dat geeft voldoening. De meeste klanten zijn tevreden, en dat zorgt ervoor dat die meiden blij zijn met hun werk. Er wordt alleen veel vaker over die meiden heengelopen door emotionele hyena's dan bij andere meiden.

De pleasers die ik kende in de clubs waren er altijd voor je. Ook als je ze negeerde, of uithing met mensen die haar een loer hadden gedraaid. Ik was ooit bevriend met een tweetal meiden die de pleaser van de club altijd hooghartig en kattig tegen haar deden. Ik keek zelfs een beetje op haar neer. Maar toen ik er op een dag doorheenzat omdat een vriendje me gedumpt had, was ze er wel voor me.

Nu ik escort doe kom ik ze weinig tegen. Ik heb het idee dat ze in de escort ook minder vaak voorkomen dan in bordelen. Vooral in de ramen kwam ik ze tegen, en in de clubs. In de thuisontvangst schijnen ze ookwel te zitten, maar die ben ik niet tegengekomen. Daar heb je toch al weinig contact met je collegaatjes. Ik heb het altijd een beetje raar gevonden dat je in zo'n onpersoonlijke tak als de ramen zoveel pleasers tegenkomt.

Het zijn de hoeren met een hart van goud uit de boeken. Het zijn oprecht lieve mensen, met oprechte bedoelingen. En eigenlijk verdienen ze het om het hoogste van ons allemaal te worden aangeslagen, en om gewoon goed terecht te komen, met al die mensen die ze helpen. Maar dat gebeurt niet echt. De meeste van die meiden sappelen, terwijl ze keihard hebben gewerkt. En dat vind ik tragisch. En oneerlijk. Ze verdienen een betere wereld.

Antwoord op: De pooierlobby

Als je het opneemt tegen prohibitionisten, dus mensen die prostitutie willen bestrijden, heb je nooit een prettige constructieve discussie. Het gaat nooit over argumenten, het wordt altijd een toestand waarbij je probeert uit te leggen dat hun verhalen niet kloppen, en zij zo snel als ze kunnen zoveel mogelijk krantenartikelen, getuigenissen, films en pamfletten naar je kop te gooien.

Je kan dan proberen om te laten zien dat die mensen onzin verkopen, en dat is veel werk. Ze zeggen heel veel, en je moet dan maar al hun slogans en al hun nepargumenten ontleden, en telkens laten zien dat het tegen de feiten ingaat. Je bent vooral drogredeneringen aan het doorprikken, en dat doe je zo vaak over dat ik een paar jaar geleden maar begon aan deze reeks antwoordstukjes op de dingen die ik al veeltevaak had uitgelegd.

De verbiedertjes die het tegen ons opnemen hebben daar geen plezier in. Ze zijn verstoord tijdens hun politieke campagne om ons te verbieden, en eigenlijk vinden ze het vervelend dat we wat zeggen. Het is moeilijk om te beweren dat het onderwerp van gesprek, de hoeren zelf, niets mogen zeggen in het debat. Maar dat is wel wat de verbiedertjes nastreven. Ze willen altijd dat we onze mond houden, dat heb ik nog nooit anders gezien.

Er zijn veel manieren die gebruikt worden om ons dan maar monddood te maken. Ze lokken uit dat je belijdt, ze noemen je een witte raaf die niet meetelt, ze doen alsof je je bemoeit met iets wat eigenlijk niet over jou gaat, of dat je gewoon niet kan zien wat er allemaal voor misstanden zijn, of dat je niet begrijpt dat je motivaties eigenlijk niet jouw wil zijn, en dat je daar later nog wel anders over gaat denken, of ze beweren dat je een onmens bent dat gewoon niet wìl zien hoe erg het allemaal is. Dan doen ze alsof ze zelf de grote weldoener zijn die de arme hoertjes een stem geeft.

Maar als je met hardcore feministen in discussie gaat, vooral als ze uit Amerika, Zweden, Frankrijk of Engeland komen, dan gebeurt het nogal eens dat ze gaan doen alsof je éígenlijk iemand anders bent. Daar heb ik al over geschreven. Dat je wordt uitgemaakt voor iets anders dan hoer is best algemeen, maar je wordt door die radicale feministen niet alleen uitgemaakt voor niet-een-hoer, niet alleen voor een pooier, maar ooknog voor een pooier die onderdeel is van een pooierlobby.

Het idee is dat je vooral niet moet luisteren naar pooiers, want net als de sirenen die Odysseus uit zijn koers wouden zingen, kunnen ze je betoveren zodat je hun slaaf wordt. Jij bent een nep-hoer, eigenlijk ben je een lobbyist voor een netwerk van pooiers die aan hun PR werken. En meestal komt er een jeremiade achteraan dat pooiers zoveel geld hebben, dat die arme feministen er niet doorheen komen met hun eigen beweringen, ookal kan je heel snel nagaan dat dat niet klopt.

Dat is de grootste onzin, en ik vind het nauwelijks te geloven dat er mensen zijn die daar intrappen.

Eerder schreef ik een stukje over hoe mensen soms proberen ons monddood te maken door te doen alsof we niet zijn wie we zijn. Daar zou het mee afgedaan moeten zijn. Dat is helaas niet zo, en wat ik daar uitleg blijkt niet genoeg te zijn als er eenmaal over een pooierlobby wordt gesproken. Vooral hoge ambtenaren en politici blijken héél gevoelig te zijn voor dit nepargument, en ze nemen het bloedserieus als je wordt neergezet als een lobbyist voor een sinister pooiernetwerk.

Hoe dat komt begrijp ik eigenlijk niet. Dat zijn namelijk mensen die dagelijks, en vooral gráág, omgaan met lobbyisten, en zich er veeltevaak gewoon door laten leiden. In mijn ervaringen met ambtenaren en politici zien die lobbyisten als een soort beschermengelen die ze hulp en steun geven, en die ze maar wàt dankbaar zijn.

Wat ze willen laten geloven is dat er een soort extra maffia is van pooiers en mensenhandelnetwerken, die als een soort international zoals Shell of Unilever georganiseerd over de hele wereld samenwerken, en zelfs proberen om de publieke opinie te veranderen zodat ze makkelijker hun werk kunnen doen, dus hoeren kunnen uitbuiten. En dat daarbij PR hoort, dus het tegenspreken van die moedige feministen die durven om onpopulaire dingen te zeggen, zoals dat ze tegen mensenhandel zijn enzo.

Pooiers hebben geen internationale maffia, en dus ook geen PR-afdeling. Pooiers werken nieteens samen. Als ze al samenkomen, zoals vroeger in de cafeetjes bij de ramenbuurtjes gebeurde, zitten ze meer op elkaars meiden te loeren dan dat er samenwerking inzit. Ze doen dik tegen elkaar, en dat is het wel weer. Hun enige werk is immers hun meiden aanjagen en ingrijpen als hun meid in de problemen zit. Voor de rest vervelen ze zich alleen stierlijk.

Zelfs als ze zouden willen samenwerken, wat levert ze dat dan op? Prostitutie valt niet op te schalen. Het blijft altijd een klant met een hoer, en dat wordt niet anders. Pooiermeiden willen aandacht van hun pooier, en veel pooiermeiden willen niet dat hij er meer naast heeft lopen. Pooiers die opschalen met één of twee meiden erbij eindigen heel snel bij de politie als hun eerste meisje beslist dat ze hem terug gaat pakken voor zijn ontrouw.

En ook als je dat negeert, en doet alsof alle pooiers meer meisjes kunnen hebben lopen, loop je vast. Om op te schalen moet je taken aan specialisten uitbesteden zodat je meer efficientie kan halen. Anders heeft opschalen geen zin. Maar wat schaal je dan op? Er wordt veel gesuggereerd door het vervolgingsapparaat dat bijvoorbeeld werving en transport worden uitbesteed, maar je ziet steevast dat de pooiers uit dezelfde landen komen, en ook de recruiter zijn, als ze in hun thuisland zijn gerekruteerd.

Netwerken zijn logisch als het over drugs gaat bijvoorbeeld. Dealers willen niet ooknog transport en productie hoeven doen, producenten willen niet zelf hoeven te dealen of smokkelen, en smokkelaars willen ook gewoon verdienen metwaar ze goed in zijn. Mensen die verschillende risico's accepteren, verschillende skills hebben, en verschillende netwerken hebben. Dat is zinvol. Bij pooierij moet je veel fantasie toepassen om dat soort voordelen te verzinnen.

Maar zelfs als je dàt ooknog negeert, gaat het mis. Pooiermeiden willen een ervaring die op hen zelf is afgestemd. Die willen geen gezichtsloze machine waar ze onder hangen. Die willen zelf hun pooier aansturen, meestal hebben ze hem zelf immers geschapen. Hoe krijg je die meiden zover dat ze een systeem gaan bouwen waarmee hun belangen niet meer de hoofdzaak zijn?

Dat laatste wordt natuurlijk liever niet geloofd door mensen die denken dat pooiermeiden alleenmaar willoze slachtoffers zijn, en de pooiers het initiatief hebben. Dan loop je stuk op dat de pooiers helemaal geen belang hebben bij een pooiernetwerk. Zo'n netwerk zorgt alleenmaar dat jij kan worden opgepakt als iemand in je netwerk door de mand valt, terwijl je er geld aan kwijtbent, en zonderdat je er wat aan hebt.

Zelfs als ze er wat aan zouden hebben zou het pooiers nieteens lùkken. Ondanks alle duistere krachten en toverkunsten die aan ze wordt toegeschreven zijn de meeste pooiers mensen die het leven net niet helemaal aankunnen. Veruit de meeste pooiers hebben leerproblemen, een lage intelligentie, en vaak ook grote psychiatrische problemen. We worden gevraagd te geloven in psychologische genieën met een IQ van onder de negentig. En de handvol die niet oliedom of geestesziek zijn? Die zie je juist zover mogelijk wegblijven bij andere pooiers. Want die willen niet meegetrokken worden in hun val.

De intelligentie in wat pooiers doen komt vrijwel altijd van hun meid af. Die heeft de ambitie, die heeft de kijk, en die spoort haar pooier aan om dingen te ondernemen. Zij is het verstand in de relatie, hij is de domme ongerichte energie en agressie.

Maargoed, we negeren al die dingen over dat een pooiernetwerk nergens op slaat, want iedereen negeert die toch al. En zelfs als we doen alsof pooiernetwerken logisch zouden zijn, ookal worden ze nooit gevonden, en ookal zouden ze niet werken, dan nog is het een raar verhaal om te doen alsof hoeren die zich tegen repressie uitspreken aan te zien voor pooiers of PR-medewerkers uit een pooiernetwerk.

Kijk maareens naar de belangen van pooiers. Die hebben vooral als belang dat ze niet gepakt worden. Als hun meiden gedecriminaliseerd worden, kunnen die makkelijker naar de politie stappen, of uberhaupt gewoon werken zonder pooier. Pooier wisselen wordt dan supermakkelijk, en geen pooier die dat ziet zitten. Pooiers willen dus dat meiden goed gecriminaliseerd blijven, en dat de politie geen tijd heeft voor èchte dwanggevallen. Die willen dus een hele brede heksenjacht, zodat ze nódig blijven.

Logisch, want op die manier zorgen alle grote internationals in alle industrieën dat ze de markt in handen houden. Zorg ervoor dat de overheid het vuile werk voor je opknapt, en blijf zelf buiten schot. Als de overheid dan ooknog jou niet aan kan pakken, maar wel je concurrentie uitschakelt, ben je helemaal spekkoper. Dat is dus het omgekeerde van wat hoeren willen, en waar sekswerkorganisaties voor pleiten. Hoe je nou kan denken dat iemand een lobbyist van een pooiernetwerk is als die tégen de belangen van pooiers pleit, begrijp ik ook niet.

Maar nu gaan er mensen klagen dat ik uitga van èchte pooiers, en niet van de geslepen genieën die als James Bond schurken precies doen wat de reddingsindustrie, het OM of de feministische groepen beweren dat ze doen. Want als je superkrachten hebt, doet het er natuurlijk niet toe dat je meisjes door de overheid in je klauwen worden gedrukt. Dat doe je al met je hypnotische krachten immers.

Toch slaat het ook voor toverpooiers in een internationaal schurkennetwerk nergens op om te willen wat sekswerkers willen. Als je elke meid voor je kan laten werken die je wil, en alleen door moedige politie en redders uit de reddingsindustrie worden dwarsgezeten, dan wil je dat er niet op jouw opsporing geconcentreerd wordt. Je bent niet geïnteresseerd in het beperken van de bijvangst, of in de vrijheid van je meiden. Dat die worden benadeeld kan je immers niet schelen, als superschurk. Dus wil je dat er zo breed mogelijk wordt gejaagd, zodat de politie te druk is om jouw netwerk aan te pakken.

Alweer, dat is het omgekeerde van wat hoeren voorelkaar willen krijgen in het debat. Je kan dus wel zien, volgens een eerlijke beschouwing van alle scenario's kom je er dus niet bij uit dat iemand die voor sekswerkerrechten pleit, voor een pooiernetwerk lobby't.

Een pooierlobby zou pleiten voor steeds meer vervaging over wat mensenhandel is. Ze zouden pleiten voor het opjagen en vervolgen van onafhankelijke meiden. Ze zouden pleiten voor het institutionaliseren van meiden die pooierrelaties ontkomen. Ze zouden oproepen om meiden niet te geloven, maar er vanalles aan complicaties bij te verzinnen. Ze zouden alle capaciteit van hulp en politie willen afleiden naar plekken waar ze bot vangen.

Met andere woorden, ze zouden lobbyen voor wat de reddingsindustrie al bepleit.

Condoomsjoemelaar

Niemand houdt van condooms. Ze maken de beurt minder lekker, want als je eenmaal ervaren genoeg bent voel je hem gewoon zitten. Vlees is lekkerder, zelfs met de modernste, dunste, zachtste condooms. Maar condooms geven veiligheid, en die veiligheid is belangrijker. Daarom doen we er toch aan, ookal is het niet leuk. Ik begrijp dat heel goed, ik ben die condooms ook afentoe gewoon beu.

Toen ik net met seks begon, en nog niet gehoerd had, vond ik het gevoel van een condoom nog niet zo vervelend. Ik voelde het verschil eigenlijk nauwelijks, meestal zou ik niet hebben kunnen voelen of de jongen er nou één droeg of niet. Ondanks dat liet ik me als een domme muts wel zonder condoom naaien door al die vage types die ik toen als vriendjes had. Nu heb ik daar echt de griebels van. Ik heb toen veel geluk gehad.

Nu is het altijd met condoom. Met klanten, en ook met scharrels en vriendjes die ik weleens heb. Het is automatisch geworden. Ik hoef er nieteens bij na te denken. Het gaat vanzelf, en het voelt bijna tegennatuurlijk als ik me voorstel een man zonder condoom me te laten neuken. En daardoor voelt het ook bestwel kinky, en dat maakt het alleenmaar spannender. Maar veiligheid gaat voor alles.

Mannen willen geen condooms. Het maakt voor mannen echt flink uit met hoe ze de beurt voelen, en dat is geen gezeur om niets. Het kan alleen niet zonder. Een geile man praat zichzelf daar graag omheen. Die praat zichzelf aan dat het geen kwaad kan omdat je er zo fris en gezond uitziet, of omdat de kans op SOA toch zó klein is, of omdat hij gelooft in alle sprookjes over dat je SOA kan voorkomen door huismiddeltjes. Want dat wìl hij geloven.

Ik ben altijd heel blij met de mannen die gewoon begrijpen dat je niet zonder condooms kan. En dat is niet eerlijk, want juist de mannen die het makkelijkste zijn met de condooms, zijn daardoor juist de veiligste, waarmee je minder risico loopt. Die moeten met condoom omdat alle andere domme mensen zonder condoom neuken als het niet kan. Als iedereen netjes veilig zou vrijen, zouden SOA heel gauw verleden tijd zijn.

Mannen vragen best vaak naar condoomgebruik. Een handjevol wil weten hoe het nou werkt, hoe het moet en hoe het zit, maar helaas is dat niet de meest gestelde soort vragen. Wat een hele grote groep klanten wil weten, is hoeveel ik bereid ben om zònder te doen. Meestal gaat het om pijpen zonder condoom, maar er zijn er ook best wat bij die neuken zonder condoom en anaal zonder condoom graag op mijn dienstenlijst fantaseren.

Hoe meer je zonder condoom wil doen, hoe sterker je concurrentiepositie. Een hoop meiden die niet goed op hun aantrekkelijkheid hebben gepast, of die geen werk van het werk willen maken, zorgen dat ze nog klanten krijgen door veel zonder condoom aan te bieden. Minstens zoveel meiden zouden best al hun klanten in een condoom kunnen krijgen, maar doen het niet omdat ze het niet lekker pijpen vinden met zo'n rubbertje. Het is oliedom, en ik heb er geen goed woord voor over. Ik besef dat het hun lijf en hun keus is, maar het is een domme keus die voor verspreiding van smerige ziektes zorgt.

Ik heb het in mijn advertentie staan, ik zeg het over de telefoon als de mannen willen weten wat ik doe, en toch denken veel mannen dat er wel over te onderhandelen valt. Ik heb letterlijk duizenden Euro's aangeboden gekregen tijdens een beurt om hem maar zijn condoom af te laten doen. Dat gebeurt natuurlijk niet. Maar het laat wel zien hoe wanhopig graag veel mannen gewoon vlees op vlees willen, en hun sperma in mij willen spuiten.

De mannen die netjes het condoom accepteren vind ik fijn, en daar heb ik respect voor. De mannen die zonder condoom willen vind ik dom, maar zolang ze zich aan mijn regels houden heb ik daar ook geen echte problemen mee. Ze irriteren me alleen een beetje. De mannen die gaan zeuren, en moeilijk gaan doen, die mogen kiezen of ze de beurt met condoom afmaken of dat ik meteen vertrek. Maar de condoomsjoemelaars, die kan ik echt niet velen.

Condoomsjoemelaars zijn mannen die stiekem proberen toch zonder condoom in je te komen. Ze zijn gelukkig een kleine minderheid, maar al zolang ik het werk doe kom ik ze tegen, en ze zijn gewoon gevaarlijk. Want als ze bij jou zonder condoom binnendringen, doen ze dat bij andere meiden ook. Ik zou een stuk relaxter kunnen werken als ik niet bij elke wip, bij elke klant, echt altijd, in mijn achterhoofd moest hebben dat hij weleens met het condoom kon gaan sjoemelen.

De meeste condoomsjoemelaars zijn niet handig. Die proberen gewoon bij een standjeswissel het condoom eraf te trekken, en hopen danmaar dat je het niet ziet. Soms trekken ze gewoon hun lul eruit, rukken het condoom eraf, en willen weer terug naar binnen. Dat doen ze terwijl ze beter weten, maar ze zijn zo met hun lul aan het denken dat ze de stomste dingen nog zouden doen. Die vang je altijd wel als je oplet.

Maar er zijn ook handige condoomsjoemelaars. Die hebben goed nagedacht over hoe ze je gaan neppen, en hebben geoefend. Die halen het condoom bijvoorbeeld veel handiger eraf, terwijl je even geen zicht hebt, en voorkomen dan dat je in het korte moment voor ze hun pik naar binnen steken dat je naar ze kijkt. Vooral bij hondjes denken ze dat je geen kijk hebt op wat er gebeurt, en dat ze hun gang kunnen gaan.

Andere smeerlappen gebruiken condooms die behandeld zijn om makkelijk te knappen. Dat kan gaatjes prikken zijn, of een klein nagelknippertje in zijn hand verstopt houden om het bandje van het condoom tijdens het neuken door te knippen zodat het ding in de lengte uitscheurt, maar ook olie met een injectiespuit in de verpakking spuiten een week voor de date, of de condooms in de verpakking in de magnetron leggen zodat ze zwak worden. Er zijn veelteveel truukjes.

Daarom is het superbelangrijk om altijd zèlf het condoom bij de man om te doen, je éígen condooms mee te brengen en te gebruiken, en bij twijfel meteen te wisselen. Je moet ze altijd in de gaten blijven houden, en als de klant eraan heeft gepulkt, moet hij gewisseld worden. Als ik een condoom omdoe zit hij gewoon goed, daar hoeft niets aan rechtgetrokken te worden.

Je moet blijven opletten. Een condoom dat geknapt is, of dat de klant heeft afgetrokken, dat voel je wel als je een tijd goed hebt gehoerd. Zo snel het te lekker voelt, gaan er alarmbellen af. Maar dan zit hij al in je, en zover moet het niet komen, want dat is al gevaarlijk. Soms proberen ze zelfs te doen alsof het risico dan al een feit is geworden, en doorneuken niet meer uitmaakt, maar dat is onzin natuurlijk. Meteen eruit!

Bovendien zijn er mannen die het neuken met een condoom op de koop toenemen, en die het belangrijk vinden dat hun sperma in je terechtkomt. Die willen bijvoorbeeld alleen het tuitje lekprikken, zodat je pas merkt dat het mis is als je de zaadstroom voelt. Sperma is voor mij geen risico op zwangerschap, want ik ben aan het spiraaltje, maar allemaal ziektes kunnen via sperma overgedragen worden.

Het is helaas van alle tijden, en in het begin ben ik regelmatig gefopt. Dat zat me best dwars. Je leest nu soms verhalen over dat het een nieuw verschijnsel is, dat "stealthing" heet, maar ik denk dat het condoom sjoemelen al bestaat zolang er condooms zijn. Het is in ieder geval niet erger geworden in de laatste jaren, en als er wat in het nieuws is over SOA wordt het een paar weken ietsjes minder.

Een tijdje geleden had ik een condoomsjoemelaar, en deze was een hele handige. Ik kwam bij hem thuis op escort, en hij had de eerste keer condooms voor me klaargelegd. Die gebruikte ik niet, ookal zei hij dat hij allergisch was voor de condooms die ik had, en dat ze te klein voor hem waren. Allergie bestaat, maar daar heb ik ook condooms voor, en zijn pik was Nederlandse middelmaat, dus zijn eigen condooms mocht hij houden.

De tweede keer dat hij me boekte had hij weer condooms klaarliggen. Overal rond het bed, smaakvol weggestopt. En hetzelfde merk en type dat ik ook gebruik. Dat had me meteen op moeten vallen toen ik begon, maar ik had mijn dag niet ofzo. Er was een opdracht die ik nog moest schrijven, en waar ik met mijn hoofd nog een beetje bij was, want ik was ontevreden over wat ik ging inleveren en er was geen tijd meer om het opnieuw te doen.

Hij probeerde een condoom dat ik omgedaan had te verwisselen voor een condoom dat hij zelf had. Dat wou ik niet, en ik stond meteen op scherp. Hij liet zich maar een nieuw condoom door me omdoen, en hij wou neuken op zijn hondjes. Dat was natuurlijk nog een reden om extra op te letten. Hij stak hem erin, netjes in condoom, en hij begon met steeds langere halen te naaien. Dat is ongewoon, maar niet raar. Ik bleef wel opletten.

Natuurlijk snap je het al, bij een hele lange haal haakte hij een vinger in de ring van het condoom, en trok hem er met één geoefende beweging vanaf, en probeerde met de volgende stoot, zonder het ritme te onderbreken, zonder condoom door te neuken. Ik zat er klaar voor, en ik draaide meteen weg. Hij probeerde me nog terug te trekken op zijn lul, maar dat ging mooi niet door.

Hij had het condoom meteen helemaal weggewerkt. Hij had het niet in zijn hand, het lag niet op het bed, maar het zat ook heel duidelijk niet op zijn lul. Deze vent had geoefend, dit was niet een plotselinge vlaag ofzo. Het was meteen duidelijk, hier probeerde iemand seks met me te hebben op een manier waarvan ik heel duidelijk had verteld dat ik dat niet wou. Dan is de date ècht voorbij.

Ik vroeg hem nog: "Wat flik je me nou?" en hij haalde er nonchalant zijn schouders over op. Hij vond het niet zo'n ding. Er was toch niets gebeurd? Het was hem niet gelukt, en dan moest ik maar niet zo boos worden. Toen ik hem vertelde dat ik nu naar huis ging, vond hij eigenlijk dat ik hem zijn geld moest teruggeven. Want ik ging nu weg, en hij vond het toch al teveel geld voor een wip met condoom.

Hij was er nieteens schuldbewust over. Hij voelde zich niet betrapt. Ik heb daar pas echt een hekel aan. Van die mannen die zich nieteens schamen als je ze betrapt op rottigheid. Van die mannen die denken dat ze het rècht hebben om je grenzen te negeren en je te bedriegen. Daar kan ik echt geen respect voor opbrengen. Maar behalve weglopen kan je niets. Wat kan je doen dan?

Je kan ze niets maken. Ja, je kan goed uitleggen waarom expres zonder condoom penetreren terwijl dat tegen de afspraak is, kan worden beschouwd als verkrachting. Dat snap ik, daar ben ik het ook mee eens. Maar daar krijg je echt niets mee gedaan. De politie vindt het te moeilijk, het OM kan je alleen meekrijgen door ze voor te houden dat ze dan zo'n vieze zondige hoerenloper kunnen straffen, en de rechter vindt het maar ingewikkeld omdat die ideeën heeft over dat het allemaal zo onduidelijk is in "het wereldje."

Je kan niet anders dan ze op de zwarte lijst zetten en zonder de beurt af te maken naar huis gaan. En dan proberen om je vertrouwen voor al die mannen die wèl je grenzen respecteren goed te houden, en niet stiekem iedereen te gaan verdenken. Want je moet bij iedereen oppassen, en bij iedereen blijven kijken en voelen of het goed zit, maar je moet niet iedereen vantevoren al gaan wantrouwen. Dan is het werk ook niet leuk meer.

Antwoord op: Details

In de eindeloze, hopeloze discussie over sekswerk is er heel veel uit te leggen. Veel over de rare ideeën die mensen hebben over hoe het werkt, en veel over hoe het dan wèl zit. Er is bijna niet aan te beginnen, vooral als je niet de eerste bent. Als iemand het denkbeeld al heeft meegekregen, is er al zoveel waar je tegenop moet boksen dat het een gebed zonder end wordt.

Je komt namelijk altijd in lange discussies over details terecht, die heel moeilijk vruchtbaar te maken zijn. Ze gaan dan ovre iets wat in zijn eentje niet je hele positie kan onderbouwen, maar je kan het ook niet laten liggen. En als je één punt hebt uitgelegd, zijn er nog honderden andere die je moet gaan behandelen. Er is geen doorkomen aan, vooral niet bij iemand die zelfs bewezen en onderbouwde details nog wel wegwuift omdat het niet in zijn denkbeeld past.

Als er een discussie in details strandt, is mijn antwoord: laat zitten dat detail, ga naar de hoofdzaak kijken!

Was er maar een echte eerlijke scheidsrechter in het publieke debat. Iemand die in de gaten houdt dat er geen onwaarheden en geen drogredeneringen worden gebruikt. Die bijvoorbeeld in de gaten hield waar de discussie eigenlijk over gaat, en niet toestaat dat daarvan afgeweken wordt. Iemand die bijhield of de conclusies wel volgen uit de argumenten. Die controleert of de premissen wel kloppen.

Zo is het helaas niet. Mensen denken niet logisch, je moet naar de universiteit als je een cursus logisch redeneren wil, en die is dan zelfs nog een keuzevak. Als mensen meedoen met een discussie, al is het maar om hem mee te luisteren of mee te lezen, dan analyseren ze de logica niet. Ze laten zich door een gevoel leiden van wat logisch is. En dat gevoel dat iets logisch is, werkt eigenlijk nietzo goed.

Laat ik eens een voorbeeld nemen. Stel dat als feiten A, B en C alledrie geldig zijn, er dan een conclusie kan komen dat Z waar is. Dat je die conclusie mag trekken, is dan weer een feit X. Die moet ook geldig zijn, en daar kan je ook kritisch naar kijken. Stel je eens voor dat Anne zegt dat Z waar is, want ze kan laten zien dat A waar is. Bea kan laten zien dat C niet waar is, en dus is er niet aan de voorwaardes van Z voldaan.

Dan zou de kous af moeten zijn. Hoogstens kan Anne dan proberen te bewijzen dat Bea ernaast zit, en dat C tòch geldig is. Daar zou de discussie dan op door moeten gaan, en ze zouden er snel achterkomen of er nou nog wat in die redenering van Anne zit. De hele discussie komt dan neer op de vraag of Anne toch C kan bewijzen, want dan heeft ze niet meteen ongelijk. Als ze het kan bewijzen, dan moet de rest van de logica ooknog onder de loep worden genomen.

Dat wordt natuurlijk nog een tandje ingewikkelder, want als A, B en C dingen zijn die eigenlijk gewoon aannames zijn, waarover het niet betrouwbaar kan worden ontdekt of ze nou waar zijn of niet, dan wordt het een boeltje. Want wanneer is zo'n aanname dan overtuigend genoeg bewezen? Wanneer is er genoeg tegenin gebracht om hem niet meer aan te mogen nemen? Dat is een wespennest waar niemand zonder bulten uitkomt.

Waar de doelpalen dan staan om een feit als feit te mogen behandelen is dan één ding, maar wie het bewijzen, dus het schieten tussen die doelpalen, moet gaan doen is ook een grote vraag. Moet Anne bewijzen dat C klopt, of moet Bea bewijzen dat C níét klopt? Het is heel makkelijk te gaan schuiven met de verantwoordelijkheid, en als je dan ook de doelpalen ver weg en dicht bijelkaar kan zetten, maak je het je tegenstander heel moeilijk. Of dat nou eerlijk en logisch is of niet.

En als je beter gaat kijken, zie je vaak ooknog dat C eigenlijk bestaat uit feit c1, c2 en c3, die op een bepaalde manier met elkaar moeten samenhangen. En dat je die moet interpreteren in het licht van logisch gevolg X, die soms heel anders kan reageren dan je denkt op een subtiel verschil. Het is een hele boekhouding, en daar moet je dan overzicht op houden om te zien wat er nog van klopt. En hoe ingewikkelder het onderwerp, hoe groter het wordt.

Als je erg in het onderwerp zit, weet je wel wat er goed onderbouwd is, en wat niet. Dan weet je ook welke logische sprongen geldig zijn of niet. Voor mensen van buiten ziet het er heel anders uit. Die krijgen sommige conclusies voorgekauwd, en daar krijgen ze dan een paar redenen voor. Dat is meestal erg versimpeld, en vaak gewoon niet geldig. Dan moet je gaan uitleggen dat het ingewikkelder is.

Dat valt meestal niet goed, want dan voelt het snel alsof je de boel moeilijk aan het maken bent met uitvluchten, om maar eromheen te mieren dat je niet wil accepteren wat er over je verteld is. Collega's die veel aan activisme doen, proberen soms om in babystapjes mensen te introduceren aan de logica van de verhalen over prostitutie, maar heel vaak klappen mensen dan dicht. Die voelen zich overdonderd.

Het wordt nog ingewikkelder als A òf B òf C genoeg zijn om X te mogen gebruiken om naar Z te komen. Als Anne dan beweert dat C waar is, en Bea laat zien dat het niet waar is, gaat Anne gewoon over naar A of B en gaat gewoon stug door. Dan kan Bea blijven reageren, of Bea kan proberen om meteen de hele lijst af te gaan om Anne voor te zijn. Bij de eerste ziet ze er dan uit alsof ze telkens in de verdediging zit, en anders ziet ze eruit alsof ze Anne woorden in de mond legt.

Zelfs als Bea aantoont dat c1 en c2 wel bestaan, maar niet op de juiste manier samenhangen, en dus de logica inelkaarstort, krijgt ze meestal het lid op de neus. Niemand van buiten snapt dat die samenhang belangrijk is, het ziet eruit alsof ze een onbelangrijk detail aan het bespreken is dat ze er zelf bijhaalt, en meestal snappen ze nieteens dat een logische conclusie ongeldig is als de premissen niet kloppen.

Als de scheidsrechter meekeek, en die wèl goed in de logica was opgeleid, dan was dat geen punt. Maar die bestaat niet, en je moet juist de gewone mensen in de straat aan jouw kant krijgen. Je wil ze een nieuw inzicht geven, nieuwe kennis waardoor ze zèlf gaan twijfelen aan de indianenverhalen. En met ingewikkelde dingen in de discussie brengen gaat dat niet gebeuren. Daar vervreemd je ze eerder mee.

Je kan in detail uitleggen wat er misgaat met de logica die wordt gebruikt doorde reddingsindustrie en de overheid om te doen alsof er een enorm mensenhandelprobleem in de seksindustrie bestaat. Maar daar zitten veel stappen in, die allemaal stuk voor stuk te vergoelijken zijn, en pas een klucht worden als je ze allemaal samen neemt. Maar leg één zo'n stap uit, en je hoort "Er is zoveel mensenhandel, dat weten we allemaal, en dan ga je je drukmaken om hoe die mensenhandel getèld wordt? Ga toch heen!"

Het kan heel logisch zijn wat je doet, en heel juist en kloppend. Maar als het niet aankomt heb je er niets aan, en stop je heel veel werk in iets wat je niet gaat helpen. Ik kom dat zelf al tegen in mijn blog, en hier staat alles goed leesbaar en aan elkaar gelinkt bijelkaar. Hoeveel kans heb je dan in een discussie om iets in te brengen dat beter zou worden opgevangen? Het wordt veel te moeilijk om de ingewikkelde waandenkbeelden uit te tekenen.

Terwijl het eigenlijk gaat om heel simpele dingen, als je je vergrootglas weglegt. We willen werken, we willen rechten, we willen dat de heksenjacht stopt, we willen dat de media wat kritischer omgaan met de hetzerige verhalen over ons werk, en we willen gewoon serieus genomen worden. Dus dat we net als iedereen anders worden behandeld. En de mensen tegen wie we ingaan willen al die dingen juist tegenwerken vanuit hun eigen redenen.

Ballerina's

Toen ik een schoolmeisje was, zat ik op waterpolo. Daar is heel weinig sierlijks en vrouwelijks aan, en dat miste ik ook niet. Andere meiden gingen op korfbal, op volleybal of hardlopen. Dat was ook allemaal heel neutraal. Later ben ik gaan squashen, en dat was toen al iets wat ik ervoer als veel vrouwelijker. Maar squash kwam eigenlijk pas toen ik het huis uit was, en de wijde wereld al aan het ontdekken ging.

Ik kan altijd het best opschieten met collega's die hun best op het werk doen. Van die meiden die echt ambitie hebben om wat moois van het hoeren te maken, en er het liefst veel van leren. Die zichzelf erin leggen, want dat doe ik ook. Vooral de meiden die er gewoon beter in zijn dan ik, daar word ik heel makkelijk vriendinnen mee. Soms zijn dat wildebrassen, maar eigenlijk altijd zijn het wel de aanpakkers.

Er viel me veel op aan die meiden, maar waar ik vandaag een stukje over schrijf is dat veel van die meiden dezelfde sporten leuk vonden. Er zaten meer sporters bij dan bij de andere meiden sowieso, ookal heb je er ook genoeg die reuze aktief waren zonderdat ze ooit bij een sportclub binnen waren geweest.

Ik hoorde telkens bepaalde sporten langskomen. Hockey, karate, turnen, maar vooràl ballet. Ik kreeg soms het idee dat er veel meer meisjes ballet hadden gedaan dan ik dacht. Misschien was mijn school wel een afwijking geweest, en zat in heel Nederland de meerderheid van de schoolmeisjes op ballet. Maar dat bleek ookweer niet zo te zijn. Het zijn gewoon de aktieve hoeren waar je veel ballerina's ziet.

Bij ballerina's had ik zo'n beeld van zweverige elfjes die over een toneel trippelen en vooral frêle en lichtvoetig zijn. Dat vond ik helemaal niet passen bij die haaibaaien die mannen om hun vinger wikkelen. Het botste een beetje met mijn beeld van de ballerina uit Hans Christiaan Andersen, het pure meisje dat zich aan schoonheid gewijd had. Maar daar zat ik dus helemaal verkeerd mee.

Onderling kwekten die meiden vrolijk over hun tijd als ballerina's, en dan blijkt het dus een loodzware sport te zijn waar je echt zware blessures van kan oplopen, en waar er onderling haat en nijd is omdat er best een strenge hierarchie is wie welke rol krijgt in de balletvertoningen waar het allemaal om gaat. De meiden vinden het leuk, maar intussen is het wel een uitputtingsrace om te zien wie er gaat schitteren op toneel.

Alle ballerina's waar ik mee gewerkt heb waren gestopt. Ballet sloopt je, en als je geen tienermeisje meer bent, komt niet elke verstuiking vanzelf terug. Ballerina's hebben korte carrières, en leven in één lange reeks blessures die ze nieteens meer zo zien. Dat is tenminste wat die ex-ballerina's me vertelden. Deze meiden hadden iets anders gevonden door te gaan hoeren, iets wat gezonder voor ze was.

Ik vraag me wel af wat de overeenkomst nou is. Gaan ballerina's makkelijker hoeren? Is er iets aan ballet wat de drempel naar hoererij omlaaghaalt? Is er iets wat je meemaakt in ballet wat je op het idee brengt om ook in bed sierlijk en vrouwelijk maar wel akrobatisch te zijn? Of is het andersom, en gaan geboren hoeren makkelijker op ballet, omdat ze daar een extra aantrekking naar voelen?

Helaas heb ik geen antwoord daarop. De meiden in mijn netwerkje met ballet-achtergrond, en die zijn er bestwel, vonden het wel interessant maar weten ook niet hoe het komt. Ze hebben allemaal hun gedachtes, maar die verschillen nogal, en dat wil al wat zeggen natuurlijk. De meerderheid heeft het over de discipline die je leert, en dat er ookwel wat exhibitionistisch zit in elke sport die je op een podium vertoont, maar verder zijn ze het over weinig eens.

De mannen vinden het in ieder geval prima. Die hebben graag een sierlijk danseresje met een ijzeren lichaamsdiscipline. Maar ze hebben ook graag een hockeymeisje of een turnster, en echt het sierlijke elf-achtige is het hem dus niet. Het sterke lijf hebben ze natuurlijk wel gemeen, en de lenigheid. Dat trekt mannen meer dan slank zijn of een sportschoollijf hebben.

Ze nemen natuurlijk wel hun fitheid en lenigheid mee van het ballet, de sierlijkheid ook als ze hard aan het werken zijn, en ze zijn altijd heel zorgvuldig met het verzorgen van hun voeten. Daar heb ik ookwel wat van geleerd, want mannen verwachten hoge hakken, en hoge hakken maken je voeten vroeg oud en lelijk. Daar heb ik wel werk aan, maar dat is wel een keer een eigen stukje waard.

Het viel me op. Mijn eigen vooroordeel was dat ballerina's van die tutjes zijn die vooral mooi gevonden willen worden, en zichzelf optutten als elfjes. Ik zag het als hetzelfde als van die kleuters die zich als prinsesje laten aankleden, met een toverstokje erbij met een ster aan het eind. Dat het zulke seksuele en ondernemende types zouden zijn, dat klopte daar niet mee. Ik heb ook mijn vooroordelen. En daar lijkt maar geen eind aan te komen.