De meeste van mijn antwoordjes zijn bedoeld als antwoorden op mensen die domme of foute dingen over prostitutie vertellen, maar soms moet er een antwoord komen op dingen die juist worden gezegd door mensen die aan mijn kant staan. Want er zijn bestwel fouten die telkens maar weer worden gemaakt door mensen die voor onze rechten opkomen. Of dat nou belijden is, of denken dat praten met politici of journalisten geen vies spelletje is, we maken veel fouten.
Vandaag ga ik in op één van de belangrijkste fouten die je kan maken, en dat is respect hebben voor macht.
Respect voor macht is niet iets waar alleen hoeren aan lijden. De meeste mensen hebben er last van. Die denken dat mensen met macht meer weten, meer kunnen zien en meer kunnen óverzien dan mensen met minder macht. Die denken dat het een hele eer is als iemand met macht naar je luistert. Die denken dat als je maar samenwerkt met iemand met macht, dat die dan ook met jou samen zal werken.
Dus je krijgt de hele tijd van collegaatjes te horen dat je niet de vuile was over de overheid en de politie buiten moet hangen, want dan maak je ze maar boos. Dat je juist met ze mee moet werken, want dan kunnen we mèt ze werken aan een betere toekomst. Dat je opbouwend moet zijn, en vooral dat je de machtige mensen en clubs niet in hun hemd moet zetten, want dat is niet goed en alleenmaar afbrekend.
Het is niet verkeerd. Macht verdient geen respect.
Eerst maar het idee dat je respect hòòrt te hebben voor machtige mensen of clubs. Alsof macht ze bétere mensen maakt. Alsof je alleen macht krijgt als je hem verdient, en als je sterk en verstandig genoeg bent om ermee om te gaan. Was dat maar waar, dan was het een fijnere wereld om in te leven.
Macht komt vooral terecht bij mensen die overschatten hoe geschikt en verstandig ze zijn. Mensen die hun eigen beperkingen kennen, die schrikken terug van macht. Mensen die een hele hoge pet van zichzelf ophebben, die gebruiken macht maar wàt graag. Mensen krijgen niet macht omdat ze zo geschikt zijn om die macht toe te passen, maar omdat de mensen die die macht aan ze géven denken dat ze die macht niet tegen de gevers zullen gebruiken. Dus als ze persoonlijk trouw zijn aan die gevers.
Nou zijn er mensen die dan denken dat je dat oplost door machthebbers democratisch te verkiezen, maar dat valt vies tegen. Ga maar eens Kamerstukken lezen, dan ben je gauw van je respect voor Kamerleden af. De reden dat het niet werkt, is dat mensen stemmen op politieke partijen met macht. Als je niet al macht hebt, word je niet serieus genomen en krijg je geen stemmen. Nieuwe partijen die in de Kamer komen, zijn meestal afgespleten van bestaande partijen. Als ze niet uit de zittende bovenlaag van de politiek kwamen, zouden die ook niet serieus genomen worden.
Die politieke bovenlaag is een vriendjesclub waar mensen in komen door jarenlang zich in te slijmen. Er wordt veel vriendschap beloofd, en trouw gezworen, maar zoals je wel vaker ziet bij machtsspelletjes is het juist het verraden van je vrienden wat de echte kopstukken maakt. Het konkelen en bedonderen is dus niet iets wat ze pas leren als ze in de politiek zitten, het is wat ze hebben gedaan om daar te kunnen komen.
En macht bederft mensen. Zelfs al is iemand best netjes, geef hem macht en dan kom je erachter dat er bestwel veel van die netheid alleen bestaat omdat hij beseft dat hij tot de orde kan worden geroepen. Als hij bovenaan de ladder staat, en niemand hem de baas kan spelen, dan laten mensen zien hoe bedorven ze zijn zonder zich in te houden. Dat is iets wat je steeds weer ziet. Mensen moeten heel erg integer zijn om niet flink corrupt te worden van macht.
Het is niet alleen dat er geen mensen boven ze staan die ze op de vingers kunnen tikken, dat het zover laat komen. Het gaat ook om je omgeving. Juist de mensen op je eigen nivo in een organisatie zetten heel erg de toon. Dat zie je niet alleen in de politiek, niet alleen bij de opsporingsdiensten, maar overal. Als je werkt in een omgeving waar konkelen normaal is, dan ben je snel de spelbreker en de dommerik als je niet meedoet.
Dus dat iemand macht heeft betekent helemaal niet dat je dan vanzelf maar respect voor hem moet hebben. Eerder moet je wantrouwig zijn, want macht betekent heel vaak dat iemand er foute dingen voor heeft gedaan. Dat moet je gewoon erkennen, en er rekening mee houden. Maar het idee dat mensen eer en respect geven aan machtige mensen alleenmaar om de macht, is niet het enige probleem.
Je hebt tegelijk het probleem dat je al je leven lang leert dat je thuishoort in een systeem waarbij er mensen macht over je hebben, en dat dat goed en nodig is. Dat dat onvermijdelijk is, en dat het gekkenwerk is om je daartegen te verzetten. Niet alleen omdat het als een soort natuurwet wordt gezien, waar het pervers en blasfemie is om tegenin te gaan, maar zelfs dat die macht die die machtigen over je hebben is voor je eigen bestwil. En vooral, dat het resultaat uiteindelijk éérlijk is.
Daarmee sussen we onszelf, en als we zien hoe de macht helemaal niet zorgt dat de wereld eerlijk wordt verdeeld, en helemaal niet zorgt dat de kleintjes niet door de groten worden weggedrukt, dan doen we alsof het nou eenmaal niet anders kan, of alsof het op een bepaalde manier maar beter is zo. Zelfs als we zien dat het gaat om pure machtsmisbruik die makkelijk anders had gekund.
Zo denken collega's en medestanders ook heel vaak. En die komen er dan telkens weer op de pijnlijke manier achter dat het niet klopt. En voor elke verbitterde oudgediende komt er weer een grasgroene nieuwe activiste bij die dezelfde fouten gaat maken als we al honderden jaren gemaakt hebben. Die heeft respect voor machthebbers, en gaat proberen die aan onze kant te krijgen. Onze argumenten zijn immers heel goed, en daar zullen ze dan toch wel naar luisteren?
Dan komt het onderkruipen, en het proberen om uit te leggen dat het nu een boeltje is, zònder de hoge heren in hun hemd te zetten. Je moet vooràl niet openbaar laten zien dat ze in sprookjes geloven, dat ze de ene flater na de andere slaan, en dat hun voetknapen in politie en gemeente vooral kleinzielige tirannetjes zijn die naar hartelust intimideren, roven en verkrachten. Want dat is onaardig voor de hoge heren.
Er wordt de loftrompet gestoken over de piefen waar ingelikt wordt, al voordat ze echt wat hebben gedáán, alsof hun toezegging om te overwegen naar je argumenten te gaan kijken al een enorme dienst is die laat zien wat voor doortastende en vooruitziende leider hij is. Om die voortgang te beschermen wordt daarna nooit meer een misstand aangekaart waar hij schuld aan heeft kleven. Vooral vind ik het pijnlijk om te zien hoe lang dat zelfs nog doorgaat nadat die bobo zijn fangirls al heeft verraden, en zijn toezeggingen heeft laten gaan.
Doe het niet, mensen. Respecteer macht niet.
Mensen met macht hebben de verantwoordelijkheid om netjes met die macht om te gaan. Als ze met die macht domme en schadelijke dingen doen, zoals bij het prostitutiebeleid, dan zijn ze hun verantwoordelijkheid aan het verwaarlozen. Het is hùn werk om te weten wat ze doen, en daar gaat het al mis. Je hoeft daar niet nederig en samenwerkerig en onderdanig over te zijn. Je mag er zelfs best boos over zijn. Ze hebben niemand anders die dat voor je gaat doen.
En het idee dat je serieuzer wordt genomen, of meer sympathie krijgt, als je je onderdanig gedraagt, en achter de machthebber gaat staan, moeten we keer op keer ook weer hardleers mis zien gaan. Mensen met macht doen wat ze willen, en als ze je hadden willen helpen hadden ze dat ookwel gedaan zonderdat je je in probeert te likken. Als ze er zin in hadden, was het al gebeurd.
Het speelt ook dat mensen denken dat er een kans is om ze toch naar je kant te krijgen, als je maar lief genoeg bent om ze niet tegen je in het harnas te jagen, en dat je bestwel kansen zou hebben om ze te ontnuchteren, en het Licht te laten zien, als je ze maar niet boosmaakt. En dan worden ze behandeld als verwende kleuters, want zo makkelijk worden machthebbers ook echt boos. Maar je komt ook evenver als met een verwende kleuter. Dus dan moet je heel onderdanig zijn.
Onderdanigheid werkt niet. Het werkt zelfs averechts. Machtige mensen hebben geen respect voor machteloze onderdanen. Als ze dat hadden, waren ze niet zo hoog gekomen. Als je bij ze slijmt of ze er goed uit laat zien, doen ze reuze vrolijk en aardig, maar je krijgt niets van ze gedaan. Daar heb ik al een heel stukje over geschreven. Dat gaat alleen over politici, maar je kan het op veel meer mensen toepassen.
Je hoeft niet onderdanig te doen omdat je later door één deur met de machthebber moet. Dat is een argument dat ik veeltevaak hoor. We leren op school dat alles gesust en alles opgelost moet worden, omdat we anders niet verderkomen. Dat is gelukkig onzin, we kunnen ook best een beschaving hebben zonderdat alles gepolderd https://zondares.blogspot.com/2016/03/antwoord-op-meewerken.html is. Maar dat is misschien nieteens het belangrijkste. Het is vaak toch een beetje angst voor de machthebber en wat die je aan kan doen.
Als je je verzet tegen macht wordt je doel niet harder verneukt dan wanneer je slijmt. Juist als je een doorn in het oog bent, krijg je respect. Dan krijg je ook het echte gezicht van de machthebber te zien, maar dat is toch al een kwestie van tijd. Je slaat geen deuren dicht, je laat geen kansen lopen. Die waren er toch niet. En als je intussen een doorn bent geweest, heb je ze tenminste een beetje van hun koers kunnen brengen, en kan je achteraf tenminste trots zijn dat je hem niet hebt gesteund met zijn onzin.
Maar als je bang bent voor wraak, dan heb je wel een punt. Machthebbers hebben veel om je mee te pakken. Verneder ze, en ze willen je kapotmaken. Maar daar is anonimiteit weer goed voor.
maandag 12 november 2018
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
En zo is het, Zonderes.
Uitstekend geschreven.
Ik kan het alleen maar eens zijn met de vorige spreker. Mooi stuk!
Depressief man.
we zijn kuddedieren met nog steeds dezelfde soort van sociale structuren. De leidhengst drijft de kudde en lijkt leiding te hebben. De leidmerrie loopt voorop en zoekt de route naar groene weiden. Wij kiezen geregeld boegbeelden op basis van dominantie en niet op verstand. Moderne democratische systemen pompen onrust in ..... en daardoor maken we moeilijke, vaak omslachtige, vaak door willekeur gedreven en te vaak door toevallige actoren met macht afgedwongen keuzen, die dan weer later - tegen hoge kosten - verbetert worden. Wij nemen meestal niet de kortste, meest rationele meest logische weg en goedkoopste weg naar ‘de toekomst’. Toch lijkt democratie het beste te werken om onze evolutionaire animal-roots enigszins te structureren.
Hoeren - die diep gaan - weten maar al te goed hoe animal-genen voelen en hoe je ze controleert. En dat is exact waar religie in de kern zo bang voor is geworden. S.E.X.
Eén van de linkjes is niet helemaal goed uitgekomen, Zondares.
Een reactie posten