Verkiezingsgids 2023

Op 22 november zijn er weer verkiezingen voor de Tweede Kamer. De Tweede Kamer is de plek waar alle politieke partijen hun initiatieven en wetsvoorstellen naar voren brengen, en waar het Kabinet zich moet verantwoorden. Het is een belangrijke verkiezing, en voor veel mensen de enige verkiezing waar ze echt interesse voor hebben. De verkiezingen voor de gemeentes en de provincies zijn ook belangrijk, maar daar komen onze wetten niet vandaan. Die worden geboren in wetsvoorstellen die in de Tweede Kamer worden voorgelegd.

Al meer dan een decennium zit de Tweede Kamer muurvast. Allemaal partijen die vastgeplakt zitten aan de macht, en Rutte die als een centrale totempaal dient waar alle aanbidding heengaat, in de hoop dat hij dan macht gaat uitdelen. Teflon Mark die nooit ergens verantwoordelijk voor wordt gehouden, omdat hem wéér vergeven voor wanbeleid misschienwel wordt beloond, en hem niet vergeven voor wanbeleid toch niet door de andere partijen wordt gesteund, en je met lege handen achterblijft.

Nu is Rutte opgestapt. En deze keer niet even demissionair gegaan om gewoon weer premier te worden na de volgende verkiezing, hij gaat wèg. Hij wordt de topman van de NAVO. Dan snap je opeens waarom alles weglachende Rutte zo onkarakteristiek serieus kon worden over Oekraïne, hoe hij opeens zo gretig een voortrekkerspositie nam om de EU zijn verantwoording in het konflikt te laten nemen, en waarom hij zo gul àl onze F16-straaljagers weggaf. Het mag wat kosten, maar het is het waard om de kans te hebben éíndelijk eens wat andere politiek te krijgen.

Er kan eindelijk eens wat veranderen. Er gaat niet veel veranderen, maar het is niet meer zo dat àlles muurvast zit. De kans is natuurlijk groot dat er een nieuwe Rutte opstaat die hetzelfde kunstje flikt dat Rutte ook heeft geflikt, en zich kan verschansen achter de Rutte-doctrine die zo diep in de politiek ingetrokken is, maar als we gaan wachten op een grote, goede kans, zijn we weer decennia verder. We moeten roeien met de riemen die we hebben. Dus stemmen doet ertoe, en we moeten maar weereens gaan kijken wat onze beste optie is. Of de minste van de kwaden.

Je kan natuurlijk naar de Kieswijzers of Kieskompassen gaan om te kijken welke partij het beste bij je past. Dan krijg je wat stellingen waar je kan aangeven hoe erg je het ermee eens of oneens bent. Op basis daarvan word je gematcht aan hoe de partijen zèggen dat ze er zelf in staan. Dat komt vaak niet overeen met hoe ze eigenlijk stemmen in de Kamer, want politieke beloftes zijn niets waard.

Die beloftes zijn smoezen om je stem los te peuteren, niet iets waar ze ooit aan gehouden kunnen worden. Er wordt zonder aarzelen vanàlles beloofd waarvan de politici best weten dat ze het nooit waar kunnen of willen maken. Er wordt vanalles beloofd wat ze als eerste als wisselgeld inleveren als er een "compromis" moet worden gesloten in een achterkamertje. En er wordt vanalles beloofd waar ze eigenlijk geen interesse in hebben, omdat ze weten dat het stemmen trekt. Laat daar je stem maar niet vanafhangen.

Zelfs met wat de partijen ècht willen moet je oppassen. Niet alleen omdat veel partijen zich laten verblinden door ideologie, en denken dat de toverij van een vrije markt of meer macht geven aan het woekerende overheidsapparaat hun ideaal vanzelf gaat bereiken als er maar genoeg aan toegegeven wordt, maar vooral ook omdat de politiek als het op bestuurlijk beleid aankomt het onderspit delft tegenover het ambtenarenapparaat. Lees dit stukje maar.

Kijk ook niet naar de polls en peilingen. Die zijn al zóvaak natgegaan, dat het verbazend is dat iemand ze nog serieus durft te nemen. Meestal gaat het om stukjes manipulatie om sappig nieuws te krijgen voor de mensen die de verkiezingsrace zien als een race, waarbij het spannend is hoe de partijen zich naar de hoogste scores vechten. Joournalisten kunnen daar makkelijk pakkende stukjes over schrijven, dus de media vinden die polls superbelangrijk. Maar voor jou zijn ze nutteloos.

Wat je ook uit je hoofd moet zetten is het idee, wat je op school erin gestampt hebt gekregen, dat de partij die je aan zetels helpt ook invloed gaat hebben in verhouding met hoeveel zetels hij heeft. Uiteindelijk wordt er namelijk een coalitie gevormd die een meerderheid heeft, en al zijn beleid vantevoren in achterkamertjes bijelkaar gekonkeld heeft, en is die verhouding tussen het aantal zetels helemaal zoek.

Dat zou wèl gebeuren met een minderheidskabinet. Dus een kabinet dat geen meerderheidscoalitie achter zich heeft staan, en dus een deel van de oppositie moet zien te overtuigen dat hun voorstel wijs is, voordat ze hun zin krijgen. Dat zou betekenen dat de debatten in de Tweede Kamer er ècht toe zouden gaan doen! Geen van de grote partijen wil een minderheidskabinet, ze gruwen ervan. Alles wat geen achterkamertjespolitiek is, vinden ze "onwerkbaar."

Er is ook wat rel geweest over dat sommige partijen hun programma niet hebben laten doorrekenen door het CPB. Dat is traditie, en daaruit "blijkt" dan vaak dat sommige partijen het opvallend goed doen in de economie ondanks geldsmijterij naar dingen die geen geld op gaan leveren, en bezuinigen op dingen die we toch nodig gaan hebben. Die voorspellingen komen trouwens nooit uit, voorzover je die al na kan gaan.

Dat komt omdat het CPB rotsvast gelooft in economische theorieën die nooit bewezen zijn. Dat is nietzo raar, want economie is niet een harde wetenschap waar beproefd en gecontroleerd wordt. De wetenschappers in mijn hulpploegje vinden economie helemáál geen wetenschap. En de econome in mijn hulpploeg is het eigenlijk wel met ze eens, al ziet ze wel meer nut in de studie economie dan alleen de pseudo-wetenschap. Is het dan zo onredelijk om een ambtelijk orgaan af te wijzen dat pseudowetenschappelijke beoordelingen doet van je programma?

Als je de neiging hebt om te kijken naar de budgets van de partijen, en hoe ze invulling willen geven aan economisch beleid, dan kan het geen kwaad om eens te gaan kijken naar hoe realistisch het idee is dat ergens meer geld in steken ook echt zorgt dat het dan daarmee beter gaat, en ergens geld uit wegtrekken ook echt betekent dat het ten onder gaat. Geld stoppen in gratis kinderopvang zorgt niet dat er opeens overal gekwalificeerde kinderjuffen ontpoppen, netzoals ik je kan vertellen als iemand die haar brood in de cultuurwereld verdiende, dat daar wat minder subsidie misschien wel heel gezond is.

Iets anders wat ik via mijn studie wel begrepen heb, is dat je vooral niet teveel moet kijken naar al die stoerdoenerij over het klimaat. Het klimaat is een enorm probleem, dat wereldwijd aangepakt moet worden, en daar moeten we ons deel aan hebben. Helaas is het probleem zo groot, en moet er zovéél gebeuren om het tij te keren, dat we onze hele wereld, onze hele manier van leven om moeten gooien als we willen voorkomen dat het erger wordt.

Met een paar windmolens zijn we er niet. Met elektrisch rijden los je niets op. Met stoppen met vlees schiet je niets op, en dat zeg ik als iemand die telkens hardnekkig weer vegetariër wordt. Ik hoor van mijn professors hoe enorm het probleem is om het gevaar af te wenden. Als ik hoor van andere wetenschappers uit andere vakgebieden, hoor ik alleenmaar méér deuren dichtslaan.

En intussen zijn politiek en pers bezig met dikdoen over verbeteringen die niet echt bestaan, en vooral komen uit handig de verantwoordelijkheid op een ander afschuiven, of anders tellen hoeveel je vervuilt, of doen alsof je uitstoot niet bestaat omdat je hem afgekocht hebt. Veel grafiekjes eindigen in 2019 of 2020 omdat dan de uitstoot in Nederland een duik neemt, met alle aktiviteit die tot stilstand kwam vanwege iets wat ik niet mag noemen vanwege de censuur. De klimaatsceptici en de klimaatfanaten zijn allemaal met hetzelfde bezig, en de veranderingen waar ze over kissebissen doen er allemaal niet toe, omdat ze veel te klein zijn. Voor je stem maakt het niet uit, je kiest altijd voor een partij die geen flikker eraan doet. Maar de media kloppen het op alsof jij voor de keus staat.

Sowieso moet je een beetje door de media héén lezen. Je moet kijken naar waarover geschreven wordt, niet hoe de media het brengen. Niet alleen omdat die hun eigen agenda's en voorkeuren hebben die ze als vooroordeel door de berichtgeving heenspekken, maar ook omdat de gemiddelde politieke journalist hopeloos overbluft wordt door een geoefende politicus met mediatraining. En vooral omdat de media vooral bezigzijn met verkiezingsnieuws presenteren zoals het scoort, zoals het verkoopt. Een commentaar op een eerder verkiezingsstukje zei het heel goed:

Mijn ouders kiezen altijd "om te winnen". Die gokken op een partij, en als die partij wint, zijn ze euforisch dat ze hebben "gewonnen". Waar die partij voor staat doet er niet toe, het is een sportwedstrijd voor ze. Ik denk dat vele mensen zo stemmen als je kijkt naar hoe de verslaggeving op TV gaat.

Alle partijen die in de Kamer zitten, kunnen niet anders dan zich in de kaart laten kijken. Alle debatten zijn genotuleerd, en alle stemmingen zijn gearchiveerd. Je kan het zó nagaan wat een partij echt heeft laten zien. Dat is het enige wat ertoe doet, en al die ronkende beloftes en voornemens kan je dan links laten liggen. Je kan zelfs online zelf invullen wat jij zou hebben gestemd in de Kamer, om te zien welke partij het meest met jou meegestemd zou hebben. Dan ga je ook snel zien hoe weinig ze zich houden aan wat ze beloven. Kijk hier maar.

Een heleboel dingen dus die je niet voor je beslissing moet gebruiken, omdat ze onbelangrijk zijn, machteloos, of pure nep. Maar dat maakt het wel makkelijker om te beslissen op basis van wat wèl ertoe doet. Want het is niet alleenmaar cynisme en futiliteit wat ik te melden heb. Ik heb wel wat dingen waar ik een lans voor wil breken, die er echtwel toe doen.

Ten eerste is met Rutte een groot deel van de andere kopstukken van zijn regime opgestapt. Er komen dus nieuwe koppies op de TV, en die moeten hun weg vinden. Daarvoor kijken ze naar wat stemmen trekt, en wat jij stemt is daar deel van. Als je op zo'n nieuw kopstuk stemt, voelt die zich gesteund om door te gaan op de oude voet. Dan verandert er dus niets. Als jij stemt op een partij of partijtje dat zich bezighoudt met wat jij belangrijk vindt, dan gaan die nieuwe koppen zich daarmee bemoeien, omdat ze hopen dat jij volgende keer dan op hèm stemt.

Als tweede heb je Omtzigt. Over zijn partij ga ik het nogwel hebben verderop, maar hij heeft veel meer gedaan dan alleenmaar deelnemen als politicus. Omtzigt heeft zijn rug rechtgehouden in de tochwel sleazy coalitie. Dat heeft nogal stof laten opwaaien. Omtzigt ging tegen de mores van de politiek in, en hij zou danook uitgerangeerd worden. Mensen met een ruggengraat wil de politiek niet, dat gaat tegen de achterkamertjescultuur in.

Toen uitlekte dat Omtzigt uitgerangeerd moest worden, juist toen iedereen op het netvlies had dat hij een eerlijker soort mens was dan de rest, was de publieke opinie opeens op de hand van Omtzigt. Dat schokte de politiek, en die wisten niet hoe ze daarmee om moesten gaan. Omtzigt heeft daarmee niet alleen zichzelf en zijn nieuwe partij heel populair gemaakt, maar de andere partijen moeten nu ook over de brug komen. Al die politici voelen nu de druk ook een ruggengraat te nemen.

Er zijn dus bewegingen in de politiek, en als we handig stemmen, kunnen we die een stukje de goede kant opkrijgen voordat het weer vastloopt. Het is al heel lang niet meer gebeurd dat er beweging in zat. Bij de vorige verkiezingen was er ook potentie voor verandering, maar toen heeft iedereen toch weer de oude partijen de Kamer in gestemd, en was er dus helemaal geen druk op de partijen om te veranderen. En dat deden ze dus ook niet. Deze keer moeten we die fout niet maken.

De manier om verbetering te stimuleren is door de partijen te laten zien dat we geen genoegen meer nemen met het gedrag van de politieke partijen die er nu zitten. Omdat al die partijen die daar zitten eigenlijk één pot nat zijn, en vooral proberen hun eigen hobbies erdoor te krijgen door met elkaar te konkelen, is het sterkste wat je kan doen op een nieuwe partij stemmen die nog niet in de Kamer zit.

Stemmen op een nieuwe partij wordt je een beetje lastig gemaakt. Niet alleen door officiële regels, zoals dingen als kiesdrempels, die bedoeld zijn om gevestigde grote partijen een voordeel te geven, maar ook doordat de media meewerken met de grote partijen door partijen "van buiten" niet serieus te nemen. Ze worden een beetje lacherig behandeld àls ze al behandeld worden, en niet met hetzelfde respekt behandeld.

Je ziet hetzelfde bij de kieshulpen die je kunt gebruiken op internet. Alleen partijen die al zetels hebben worden door de kieshulpen genoemd. Dat uitsluiten van partijen van buiten de Kamer is waarom het zo moeilijk is voor nieuwe partijen om mee te kunnen praten, ze krijgen geen eerlijke kans. Afsplitsingen die al in de Kamer zitten hebben dat probleem niet. Die hebben al pluche, dus die worden al serieus genomen. Of dat nou terecht is of niet.

Dat betekent wèl dat een nieuwe partij in de Kamer voor veel opschudding kan zorgen. Niet alleen omdat die van buiten de politieke kaste komen, en dus niet braaf met de mores meedraaien, maar ook omdat de zittende politici héél goed weten dat voordat er een nieuw geluid de Kamer inkomt, dat groot genoeg in de samenleving moet zijn om over die drempels in media en kiesstelsel heen te komen. Dan zien ze dat de dam doorbreekt. En dan gaan ze wel meelullen met wat ze horen.

Ons politieke stelsel is ziek, dat is me elk jaar weer duidelijker geworden. En de manier om daarmee om te gaan is niet door te blijven doen alsof het stelsel goed werkt. Het is ook niet door je boos te maken over dat het ziek is. En het is ook niet door te proberen het stelsel "beter te maken," hoe je dat ook zou willen doen. Dat is allemaal verloren moeite. De enige manier om ermee om te gaan, is de zieke neigingen voor het goede te gebruiken.

Dus die onzinnige gewoonte van politici om niet te kijken naar hoeveel steun een partij heeft door te kijken naar hoe groot hij is, maar te kijken naar de waan van de dag door te kijken naar hoeveel groter of kleiner hij is geworden, kan je gebruiken door mee te stemmen met een verandering. Dan kijk je niet waar een partij voor staat, maar naar hoe de rest van de Kamer naar die partij kijkt.

Maar altijd heb je wel je stem bij een partij neergelegd. En die gaat hem gebruiken. Ook als je hem "strategisch" hebt neergelegd als boodschap, als proteststem, of als steun voor een bepaald sociaal geluid. Het is dus van heel groot belang om te kijken naar wat die partij gaat doen als je hem groot gemaakt hebt. En ook, hoe betrouwbaar die partij daarmee blijkt te zijn geweest. En dat moet je per partij bekijken.

Per partij:

VVD
Ondanks alle geblunder, gelieg, en hardnekkig de wal het schip laten keren tijdens de afgelopen dertien jaar, is de VVD nogsteeds de grootste partij. De VVD is meesterlijk in het laten vallen van hun verantwoordelijkheden, en zich overal met een Rutte-grijns vanafmaken. Onder de Rutte-doctrine is de transparantie van de overheid tot een dieptepunt gedaald.

De VVD, de partij die het heeft over je eigen broek ophouden en participatie, zorgt ervoor dat steeds minder mensen hun eigen broek op kunnen houden, en steeds minder mensen kunnen participeren. Tegelijk houdt de VVD zijn eigen broek niet op, en participeert de Rijksoverheid steeds minder. Om budgets rond te krijgen zijn pensioenfondsen en woningbouwverenigingen gestript, Rijkstaken op het bordje van gemeentes gelegd die daar maar het budget voor moeten zoeken, en wordt de burger opgeroepen het zelf maar uit te zoeken.

Ook heb je met de VVD een partij die alles bij de generaties van de toekomst neer wil leggen. De kosten voor hun mismanagement van wat ik niet bij naam mag noemen van begin 2020 tot begin 2023, hebben ze allemaal zestig jaar voor zich uitgeschoven. Onderwijs is jaar na jaar afgebroken om centjes van nu te sparen, ten koste van Euro's over dertig jaar. En ook deze ronde wil de VVD weer op onderwijs gaan bezuinigen.

De VVD is zo gewend aan macht, dat ze de middelen van de macht graag uitbreiden. Raar voor een liberale partij, maar hier zie je weereens dat beloftes en gedrag weinig met elkaar temaken hebben in de politiek. Ze praten mooi over het beschermen van de rechten van de burger, over privacy, en over zelfbeschikking, maar ze maken al die dingen steeds meer kapot. Ze zijn de partij van Teeven, zelfs nu Teeven opgerot is.

Soms lijkt het alsof je daar wat nuance in moet zien, bijvoorbeeld door hoe de Autoriteit Persoonsgegevens tanden is gegeven, of door het opzetten van de AVG, maar als je gaat kijken zie je al snel dat alles wat de VVD voor goeds heeft gedaan als het om het beschermen van rechten van burgers gaat, uit Brussel komt. De VVD buigt voor Brussel, maar anders hadden ze alles gewoon van tafel geveegd.

Gaat het om hoerenrechten, dat heeft de VVD als uitgangspunt dat hoeren moet kunnen, maar dat we makkelijk wisselgeld zijn om de CU of andere hoerenhatende partijen mee om te kopen. Of meer, dat onze rechten een kluif zijn om naar die partijen toe te gooien zodat ze hun bek vol hebben terwijl de VVD het regeren doet. Met al die jaren in het kabinet zijn ze door de mentaliteit van de ambtenaren meegenomen, en zit de kleinzieligheid er diep in.

Als je van plan bent om VVD te stemmen, vind ik dat echt verbijsterend.

D'66
D66 is een demokratiserende partij die het referendum heeft afgeschaft en er níéts voor in de plaats heeft laten komen, D66 is een onderwijspartij die het onderwijs heeft helpen afbreken, D66 is een linksliberale partij die sleepwetten en andere schendingen van de rechten van de burger heeft ingevoerd, D66 heeft zo'n beetje alles wat D66 beweert belangrijk te vinden keihard omgedraaid als het op hun gedrag aankomt.

Dat is wat ik in hun campagnes zo verwarrend vind. Soms lijkt hun slogan wel te zijn: "Stop D'66, stem D'66!" Waar ze campagne mee voeren laat zo duidelijk zien dat ze wéten dat hun gedrag in de Kamer schadelijk is, en dat ze wéten dat het anders moet. Maar als hun ruggengraat zo zwak is dat ze tòch voor het pluche zwichten en lijnrecht tegen hun geweten ingaan, wat heb je dan aan ze?

Zoals ik eerder al schreef: D'66 is best sympathiek, maar vooral in principe. In de praktijk zijn ze zwak, hebben en geven ze geen weerstand, en zijn ze gewoon machtverslaafd. Hun principes zijn beter dan de andere reguliere partijen, maar ze hebben netzomin ruggengraat als het erop aankomt. Je kan op ze stemmen, maar je weet dan vantevoren niet aan wie ze die stem doorverkopen.

In de campagne zet D'66 groot in op klimaatbeleid. Dat is raar voor een partij die demokratiserend heet, in een land waar zoveel afbraak is gedaan aan de burgerrechten, maar dat is wat D'66 nu belangrijk vindt. En als je erover leest, zie je vooral borstklopperij van de lijsttrekker over hoe effektief zijn beleid is geweest op klimaatgebied. Terwijl het vooral op papier er goed uitziet, en vooral als je niet erg goed je best doet om kritisch te lezen. Als je al niet wist dat al die klimaatdóélen al een druppel op de gloeiende plaat zijn.

D66 is sympathiek van opzet, maar ze regeren liever vanuit hun ivoren toren dan dat ze kijken naar de schade die ze aanrichten. Hun beloftes en interviews zijn genant en bizar als je ze naast hun beleid van de afgelopen jaren neerlegt. Ze zijn zwak, en met hoe ijdel hun huidige lijsttrekker is worden ze alleenmaar nog zwakker. Een stem aan D66 kan overal wel terechtkomen.

Je zou zeggen dat D'66 wel een lans wil breken voor hoerenrechten als je hun programma's leest van de afgelopen verkiezingen. Maar niets blijkt minder waar. We zijn wisselgeld om de CU mee te kopen. De rechten van klanten, of uberhaupt de rechten van mensen die bezig zijn met seks buiten gezapige relaties om, krijgen van D'66 geen steun. Alles mag kapot, en D'66 glibbert weg van het probleem.

GroenLinks + PvdA
Toen ik hoorde dat GroenLinks en de PvdA samen verder zouden gaan, dacht ik eerst dat het een grap was. Het is ook zo onwaarschijnlijk. Een groeiende jonge progressieve partij die samengaat met het zinkende wrak van een conservatieve salonsocialistenpartij. Een partij van onbezwaarde idealistische jongeren die nog niet wìllen beseffen hoe ingewikkeld het allemaal is om hun linkse idealen te realiseren, die fuseert met een partij van dwarsliggende ambtenaren, dynastieën, schnabbels en gesmoes.

De combinatie is ook raar. Zo gek veel overlap in het stemgedrag van die partijen is er niet. PvdA heeft meer overeenkomst met Volt als het op stemgedrag aankomt dan met GL, en GL heeft meer met PvdD gemeen dan met PvdA. Waarom zouden die partijen willen samengaan als wat ze nastreven in de Kamer zo verschilt? Hun zwaartepunten verschillen, hun cultuur verschilt, en hun richtingen verschillen.

Het enige wat GL en PvdA echt gemeen hebben is de ego's. Alle politieke partijen barsten van de egotrippers natuurlijk, maar de PvdA en GL hebben wel een opvallend heftige lijst met zelfoverschattende lijsttrekkers gehad. Klaver met zijn obsessie om Obama na te doen, Asscher en Samsom die wel even dachten dat ze met pure verwaandheid de kiezer wel konden overtuigen, ego is er heel veel. Misschien hebben ze daar wel hun overeenkomst gevonden.

Ik heb lang geleden bestwel vaak voor GroenLinks gestemd, en ik heb zelfs voor ze geflyerd toen ik nog een kraker was. Ik werd nooit politiek betrokken, want stiekem was GroenLinks best een slangennest vanbinnen. Er zaten bestwel veel mensen daarbinnen die het woord "sovjet" geen vieze smaak vonden hebben. En ook nu komen er weer ideeën over "raden" tevoorschijn, dus er zal niet zoveel veranderd zijn.

De fusie van zo'n jonge, vitale partij met een stervende partij met doortrapte bonzen gaat zoals je kan verwachten. De bonzen komen onverklaarbaar aan de top, en de vitaliteit wordt gebruikt om die bonzen op te stuwen. Het kopstuk is nu Frans Timmermans, een man die heel lang in de EU heeft gewerkt aan het uithollen van het demokratisch gehalte van Europa, en aan het gebruiken van de EU om ideologische onzin door te drukken.

Zijn ego is niet kleiner dan zijn voorgangers. Hij probeert met zijn Kerstman-uiterlijk vertrouwen te wekken, maar altijd schemert zijn arrogantie door. Timmermans kan goed spreken, en de meeste politici kunnen daar niet aan tippen. Maar hij is te arrogant om te zien waar hij moet stoppen, en hij gaat makkelijk over grenzen van geloofwaardigheid heen. Als mensen hem zien praten, kan hem dat flink wat stemmen kosten.

Als mensen in zijn verleden gaan graven, om te zien wat hij echt heeft gedáán, komt hij er nog bekaaider vanaf. Hij is een ouderwetse neocon, van het soort dat de PvdA tegen de VVD aan liet schurken. Hij doet nu alsof hij links is, maar zijn daden zijn altijd rechts geweest. Hij was minister van buitenlandse zaken tijdens Rutte 2, waar hij een aktieve rol speelde om de investeringen in de toekomst af te breken. Niet erg GroenLinks. Heel erg PvdA.

Wat beleid aangaat is de PvdA altijd druk bezig geweest een onderklasse te scheppen die zo'n beetje verplicht is op ze te stemmen. Of ze het nou bewust deden of niet, PvdA-beleid zorgde ervoor dat de minima altijd een extraatje kregen, zodat meer dan het minimum verdienen een achteruitgang in inkomen betekent. Dus dat mensen gevangen zitten op het minimum. Waar ze dankzij de PvdA comfortabel konden blijven hangen. Dat is heel cynisch, maar wel waar.

GroenLinks heeft nooit iets voor elkaar gekregen, want ze zijn altijd te idealistisch geweest en te weinig praktisch. Ze zijn onderdeel van de politieke elite, dus ze krijgen wel de baantjes en de schnabbels, de burgemeesterschappen en de lobbyvoordeeltjes. Ze hebben wel vooral méégestemd met de kabinetten Rutte, inplaatsvan oppositie te voeren. Dus je hoeft niets van ze te verwachten.

Je zou zeggen dat GroenLinks zich heftig verzet tegen de inperking van burgerrechten, maar ze letten vooral op hun stokpaardjes. Als het niet om homo- of feministenrechten gaat, vinden ze het wel best als de burger meer beloerd, bespeeld en bestraft wordt. De PvdA heeft daar ook nooit doekjes om gewonden, die zijn overtuigd van de grote goede overheid die het burgertje tegen zichzelf gaat beschermen. Vadertje staat weet het beter.

De PvdA is altijd anti-hoer geweest, en heeft dat in wetsvoorstellen en beleid duidelijk laten voelen. Ze zijn ideologisch niet zo anti-hoer als de Christelijke partijen, maar ze zijn wel het effektiefste geweest in hoerenbestrijding. Hun hoerenhaat komt niet uit religie, maar vooral uit ambtelijke kleinburgerlijkheid. GroenLinks heeft een kleine maar aktieve kern feministische hoerenhaters. Voor hoeren is GL-PvdA alleen een vijand.

Timmermans heeft goede connecties, dus we zien hem veel in de kranten en op TV. De vragen die hij krijgt zijn niet gevaarlijk, en de voorzetjes die hij in debatten krijgt zijn goed op hem afgestemd. GroenLinks-PvdA gaat deze verkiezing elke stem krijgen die ze maar mogelijk kùnnen krijgen. We gaan wat te doen krijgen met deze partij, die oververtegenwoordigd gaat zijn deze ronde.

PVV
Over de PVV kan ik kort zijn, want die zijn al jaren niet verder gekomen. Het is de partij van het Marokkaantje pesten, en veel meer doen ze niet. Ze hebben het idee dat hoeren vaak Marokkaanse vriendjes hebben, of dat Marokkanen vaker pooiers zijn, dus vanuit dat oogpunt kijken ze naar ons, en stemmen mee met repressieve wetgeving. Dus voor de hoerenrechten hoef je ze ook niet te hebben. Als het aankomt op burgerrechten kiezen ze liever voor crimefighting dan voor mensen netjes behandelen.

CDA
Het CDA van nu is een nieuw CDA. Het oude CDA was een vastgeroeste Christelijke middenpartij, het meest conservatieve stukje Nederland, dat vooral niets nieuws wou en alles vast wou houden. Ze waren er vooral opuit om Nederland te laten fossiliseren, met het idee dat we dan rijk en vooraanstaand zouden blijven. Met de Bijbel in de hand, maar niet met de Bijbel open, zoals Opa het altijd zei.

Maar daar is verandering in gekomen. Ze hadden ooit Omtzigt als Kamerlid, en die ging zich verzetten tegen de ergere vormen van gekonkel. Omtzigt liet zien dat hij ruggengraat had. Voor een politicus zelfs best véél ruggengraat. Dus werd hij de partij uit gepest. Omtzigt is zijn eigen splinter begonnen, en werd een luis in de pels van de herenclub die ons parlement is.

Omtzigt heeft voor een breuk in het CDA gezorgd. Kort gezegd is iedereen met een ruggengraat of met principes het CDA uit. Wat er overblijft is het cynische klokhuis van de rotte appel, een stuk kleiner maar ook een stuk geschikter voor het parlement. In een huichelachtige omgeving doen huichelaars het goed.

Het CDA is altijd hoerenhatend geweest, maar niet zo erg als je zou denken. Ze hebben ook niet veel op met burgerrechten, maar ze zijn niet zo aktief met afbreken als andere partijen. Dus je hebt niets aan ze, maar je zou wel erger kunnen stemmen. Behalve als het nieuwe CDA erger blijkt te zijn, wat best eens zou kunnen. Klanten moeten het ook niet van het CDA hebben, die worden als criminelen weggezet.

SP
Een paar jaar geleden was de SP een andere partij dan hij nu is. Toen was hij een groeipartij. En een partij met sterke geesten, zoals Nanneke Quik-Schuijt. Een partij die simpele principes had, maar wel op die principes gericht was. Dat is mislukt, de grote groei bleef uit, en langzaam werd de partij minder relevant. Helaas, want ookal ben je het niet met ze eens, ze waren wel altijd een goed en helder tegengeluid. Dat is nodig.

De SP is van een partij van redelijkheid over hoeren veranderd in een hoerenhatende partij, die meeschrijft en meestemt aan hoerenhaat-wetgeving. Als het aankomt op het beschermen van privacy en burgerrechten zijn ze maar heel weinig geïnteresseerd. Niet raar voor een partij die op het Maoïsme is gebaseerd, en die altijd geflirt heeft met Sovjet-politiek.

Forum voor Democratie
FvD is een platform voor ijdeltuit Thierry Baudet. Hij kan lullen alsof hij heel ontwikkeld is, ookal is dat snel door te prikken, en hij probeert boosrechts voor zijn karretje te spannen door verontwaardigd te doen over wat de boze Nederlander allemaal wordt aangedaan. Aan Thierry heb je niets. Zijn standpunten zijn warrig, en zijn stemgedrag is best onvoorspelbaar als puntje bij paaltje komt, en belangrijke onderwerpen aan bod komen.

Als crimefighters-partij is FvD natuurlijk helemaal geil op de mensenhandelhype. Er wordt minder gekeken naar de branche, dus pure hoerenhaat is eigenlijk niet de nadruk, maar ze zien hard handhaven in de scene wel als een manier om veel Marokkanen in de cel te kunnen zetten, en dat is populair. Onze vrouwen redden enzo.

Partij voor de Dieren
Het begint bij me te dagen dat de PvdD vooral zijn stemmen krijgt van mensen die de politiek nietzo snappen, en er nietzo mee bezigzijn. Die zien al die dilemma's, al die ingewikkelde problemen, en die hebben daar ook geen mening over. Maar dieren, dat is simpel. Ze zijn vóór dieren. Dieren zijn lief en aaibaar, en mensen vaak toch niet. Je hoort vaak dat dieren beter zijn dan mensen. Vooral van mensen die nooit op een boerderij gewerkt hebben.

Het klinkt als een linkserige hippie-partij. Maar dat is het dus niet. Het is een aartsconservatieve partij, heel top-down en met een vijandige sfeer naar afwijkende mensen toe binnen de partij. Dat vinden mensen soms moeilijk te geloven, maar het sluit honderd procent aan bij wat ik meegemaakt heb toen ik een dierenrechten-aktiviste was. Dat wereldje zit vol met mensen met een heel strenge en boze leer, waar je snel vijand van bent als je ze niet genoeg steunt.

De Partij voor de Dieren heeft ook best een sterke Christelijke onderstroom als het op hun moraliteit aankomt. Je moet dus ook niets van ze verwachten als het aankomt op hoerenrechten. Kijk je naar burgerrechten en privacy, dan zie je dat ze die beschermen tegen maatregelen waar dierenaktivisten last van hebben, en oninteressant vinden als het gaat om dingen waar dierenaktivisten niet tegenaanlopen.

Het stemgedrag van de PvdD is altijd tegen hoerenrechten geweest, en tegen de rechten van klanten. Ook de sekswetjes kunnen op steun van de PvdD rekenen. Ze spreken zich er bij debatten weinig over uit, maar zo'n stem is uiteindelijk belangrijker dan wat ze zeggen.

ChristenUnie
De CU is de kartrekker geweest voor heel veel hoerenhaat, waaronder de WRP en de WRS. Het is hun belangrijkste hobby, en ze zijn bereid om heel veel in te leveren in onderhandelingen als de hoeren maar voor de bijl gaan. We worden duur gekocht door de CU en goedkoop verkocht door de andere partijen, dus we zijn telkens de lul. Ze zijn ook een tegenstander van veel burgerrechten, dus het is een heel schadelijke partij.

Volt
Ik heb de afgelopen jaren nogal verschillende meningen gehad over Volt. Aan de ene kant zijn ze heel goed bezig met echt progressief beleid uitdokteren, en hebben ze een frisse blik, aan de andere kant lijken ze soms corpsballen die als een kip zonder kop maar wat doen. Hun programma over hoeren is heel positief, maar hun stemgedrag laat zien dat ze in de mensenhandelhype geloven, en onze rechten daar meteen voor in de prullenbak smijten.

Ze hebben ook een schandaaltje gehad wat ze nogal onmenselijk en politiek korrekt afgehandeld hebben. Mensen meteen afserveren op beschuldigingen, vaag seksueel ongemak meteen als seksueel geweld afdoen wat moet betekenen dat er seksuele misdaden waren gepleegd, heel #metoo. Of het achteraf terecht bleek laat ik in het midden, dat weet ik ook niet, maar ze hadden het beter af moeten handelen, en niet meteen moeten gaan schandpalen.

Ik weet het niet met Volt. Ik kan ze niet vertrouwen, maar ik word wel vrolijk van hun partijprogramma. Maar ik word een beetje verdrietig van hun stemgedrag. Maar ik word wel blij van een progressieve partij. Maar ik word wel verdrietig van de corpsballerige oogkleppen. Maar ik word wel blij van hun blik op hoerenrechten en seksualiteit. Maar ik word wel verdrietig dat die de deur uitgaan als de mensenhandelhype aanklopt. Maar ik word wel blij van hun Europese ambities. Maar ik word wel verdrietig dat ze daar niet de voorwaarde aan hangen dat de EU demokratischer moet worden. Enzovoorts.

Juiste Antwoord 21
JA21 is een rechtsig partijtje dat boosrechtse mensen aantrekt. Ze klagen vooral, en hebben voorak reaktionaire politiek in gedachten. Het is een conservatief zootje dat zich vooral door progressieve bewegingen bedreigd voelt. Niet alleen gekkies die voor niets tegen Nederlandse kultuur aan staan te schoppen, maar gewoon àlles. Je kunt ze eigenlijk het best zien als FvD zonder de ijdeltuit bovenaan. Al denk ik dat het een kwestie van tijd is voordat er een ijdeltuit de macht grijpt in JA21.

Het programma van JA21 heeft heel weinig te zeggen over de dingen die ik belangrijk vind. Het stemgedrag is een beetje stuurloos, maar ze zitten wel altijd aan de kant van de repressie, de crimefighters, en de boze burger. Voor hoeren geen goed nieuws, voor burgerrechten ook niet zo, maar ze doen het minder erg dan sommige andere partijen als het op privacy aankomt.

SGP
Christengekkies die naar de dominee luisteren om te horen op wie ze moeten stemmen, stemmen SGP. Dat betekent dat de SGP nauwelijks krimpt, maar ook nauwelijks groeit. De SGP kan doen wat hij wil zolang ze de dominees maar aan hun kant houden. Leiders van de SGP zijn dus ook opvallend eerlijk en open over wat ze doen, en dat is wel verfrissend. Jammer alleen dat hun idealen zo verwerpelijk zijn, hun honger om je seksualiteit te beheersen zo diep is, en hun hoerenhaat zo sterk.

DENK
DENK is een zwabberend partijtje dat vooral nog bestaat omdat ze een duidelijk verlicht islamitische aanwezigheid in de Kamer zijn, en islamitische Nederlanders zich daarin herkennen. Behalve opkomen voor de islammitische Nederlander hebben ze geen duidelijke richting. Ja, er zijn patronen in hun stembeleid, ze hangen links en ze hangen naar staatsingrijpen, maar verder is er nietzoveel waarvan je opaan kan.

Hoeren hebben bij DENK niets te zoeken, al zijn er véél ergere partijen. De burgerrechten zijn bij DENK niet heel erg in gevaar, maar ze zijn ook bepaald geen voorvechters. Pas als het om buitenlandse zaken gaat, seksualiteit of over integratie, komt er gekkigheid naar buiten.

50plus
Ik kan gewoon knippen en plakken uit mijn vorige kieswijzer: Deze partij vindt mijn Pa genant. Hij vindt dat zijn generatie, de Babyboomers, al veelteveel invloed hebben gehad sinds de jaren '60, en dat er dan nu een partij is die doet alsof die generatie, die nogsteeds de meerderheid van de politieke zetels heeft, in de verdrukking is, genant. Het hele programma van de partij draait erom dat er veel voor ouderen, en vooral de babyboomers moet worden gedaan, en dat ze niet mee moeten hoeven trekken met de hele samenleving nu het moeilijker gaat.

50PLUS houdt zich nietzo bezig met hoerenrechten en met privacy. Computers zijn moeilijk, en het seksuele vuurtje is bij ouderen op een lager pitje gegaan. Het is lekker crimefighten in een heksenjacht, dus met de mensenhandelhype doen ze hartstochtelijk mee, maar zich echt bezighouden met hoerenhaten doen ze nou ook weer niet. Het is geen initiatiefnemer van repressie, maar wel een meeloper.

Verder is de partij niet heel veel met andere dingen bezig, maar ze zijn wel PVV-achtig repressief, zijn nogal van het harde straffen en makkelijk veroordelen, en hebben geen idee waar burgerrechten over gaan. Privacy is zo'n beetje een vies woord als je met ze in gesprek gaat. Geen optie behalve voor babyboomers die ècht geloven dat ze tekort worden gedaan.

Boer Burger Beweging
Een boze boeren partij met een sjagrijn als lijsttrekker. Als de boeren niet zo slecht waren behandeld in de afgelopen decennia, als de politiek niet zo onder een kaasstolp zou zitten en meer werkelijkheidsbesef zou hebben, als niet intussen de onzin van het beleid bij elke Nederlander duidelijk zou zijn, zou deze partij geen schijn van kans maken. Het is geen partij die wat nuttigs gaat doen, of waar verstand in zit. Maar het is een onvermijdelijke partij als je zo met je boeren omgaat.

De BBB heeft geen interesse in burgerrechten of in hoeren, maar ze doen mee met hoerenhaat en ze stemmen mee met het uitgummen van burgerrechten. Je komt geen inzichten van ze tegen, ze zijn niet echt aktief, maar hun stem telt wel, en sloopt onze rechten steeds een stukje verder.

Bij1
Bij1 is een partij die gebouwd is op het moderne politiek korrekt denken zoals het overwaait uit Amerika. De toon is hetzelfde, de termen zijn hetzelfde, de praats is hetzelfde, maar het land is niet hetzelfde. Het past dus ook niet altijd. Ze zijn vaak bezig om problemen te bestrijden die er niet zijn, en problemen die er wèl zijn worden in het Amerikaanse kader geplaatst. Dat maakt ze minder effektief.

Bij1 schrijft goede dingen over prostitutiebeleid. Maar tegelijk geloven ze in de mensenhandelhype, en hebben ze in het verleden meegestemd met ontzettend schadelijke wetgeving. Ze geloven in #metoo, in #believeher en consent-toestanden, en die zijn minstens zo schadelijk als wat ze zeggen tegen te willen gaan. Het is een warrig zootje, en ik kan ze niet vertrouwen.

Piratenpartij - de Groenen
Ik heb een zacht plekje voor techneuten, en de Piratenpartij is een techneutenpartij. Een partij van superpraktische techno-nerds met een lust naar vrijheid en avontuur, die individuele ontwikkeling en privacy vooropstellen in een wereld waar bedrijven en overheden onweerstaanbaar verleid worden om die ontwikkeling en privacy af te knotten.

Die partij is nu gefuseerd met De Groenen, een kopie van de Duitse Die Grünen, een partij die uit ontzettend onpraktische boze natuurconservatieven bestaat, die denken in onpraktische idealen, een bijna communistisch soort gemeenschapszin nastreven, en die zich tegen de technologische wereld afzet en terug wil naar de kleinschalige leefwijze zonder al de techniek die onder het moderne leven zit.

Ik snap er niets van. Allebei de partijen hopen zo samen een zeteltje te kunnen krijgen denk ik, maar wat gaan ze met dat zeteltje doen dan? In ieder geval geen goede indruk maken bij de helft van hun achterban, dat is duidelijk. Het programma is slechter dan vorige keer, en duidelijk uit het Engels vertaald van de Engelse versie van de partij, met alle verwijzingen naar Engelse problemen in de Engelse politiek die daarbij horen.

De lijsttrekker is niet heel veelzeggend. De grote kans was met Ancilla, maar sinds die gewipt is komen ze met de ene na de andere zwakke kop. Het is superjammer dat ze zichzelf vorige verkiezing zo hebben verneukt, want deze poging is alleenmaar zwakker. Jammer, want ze hebben belangrijke dingen te zeggen, en zijn onderdeel van een belangrijke Europese stroming.

Hun ideeën over burgerrechten zijn heel zuiver, hun ideeën over hoerenrechten zijn ook oprecht. Over seksualiteit en wat daar voor wetgeving over zou moeten zijn moet je natuurlijk net niet nerds hebben, maar ze staan open voor iets anders dan de doorsnee moraliteit. Dat bevalt me allemaal heel erg goed natuurlijk!

Belang van Nederland
BVNL is een partij die ontstaan is uit de Groep Van Haga. De stichter is Wybren van Haga. Van Haga is begonnen bij de VVD, zoals veel van de boosrechts-partijen, is overgelopen naar FvD, en is daar na een ruzie over iets kleins afgesplinterd met twee anderen. Nu doet hij met de verkiezingen mee met BVNL.

De partij richt zich op rechtsboze mensen, zoals er wel meer zijn in dit lijstje. Ze willen minder EU, ze willen meer soevereiniteit, ze flirten met een Nexit, ze willen harder straffen, ze willen bijsturen wat voor gedachtengoed er rondgaat in het hoger onderwijs, en ze willen meer toezicht op de grote internetmediabedrijven. Dat laatste vooral omdat het niet bevalt dat die een linkse bias hebben in hun censuur. En natuurlijk op immigratie. Nederlandse identiteit enzo.

Als je gaat kijken naar het stemgedrag van de fraktie lijken ze redelijk stuurloos over de meeste dingen. Waar ze zich niet boos over maken hebben ze niet echt een mening over. Ze stemmen een beetje mee met het VVD-achtige gedachtengoed over de meeste dingen, maar het is eigenlijk precies zoals je kan verwachten van boze afgesplitste mannetjes. Ik denk dat ze het gaan moeten hebben van mensen die zomaar ergens een stipje op het stembiljet inkleuren, en de titel van hun partij wel mooi vinden.

BVNL heeft weinig eigens te melden over hoerenrechten. Ze stemmen natuurlijk heel crimefighterig mee met alles wat ons beperkt, en willen liefst dat de mensenhandeljagers een blanco cheque krijgen. Over seksuele rechten maken ze zich ook niet druk, en ik denk dat dat vooral is omdat ze denken dat "hun soort mensen" daar tòch niet mee temaken gaan krijgen. Als het aankomt op privacy en burgerrechten willen ze die graag ondergeschikt maken aan crimefighten.

Nieuw Sociaal Contract
Dit is de interessantste nieuwkomer op de kieslijst. Dit is de partij van Pieter Omtzigt. Omtzigt is afgesplitst van het CDA nadat die hem nogal openlijk en onbedoeld openlijk schofterig hadden behandeld. Hij werd aan de kant gezet omdat hij teveel ruggengraat liet zien tijdens de kabinetsperiodes van het CDA. Hij liet het niet ongezegd als er iets tegen de afspraken inging, als er iets tegen de normen van de Kamer inging, of als iets gewoon gekonkel was. Dat haatte het CDA natuurlijk.

Omtzigt is inderdaad een politicus met ruggengraat en principes, in elk geval voor een politicus. En dat is zeldzaam. Zo vaak zie je dat iemand de politiek ingaat met principes en een ruggengraat, en die meteen bezwijkt voor het zieke parlementscultuurtje. Heel soms houdt iemand nog een tijd zijn ruggengraat terwijl hij in de Kamer zit, maar iemand die òpstaat vanuit de Kamer met een ruggengraat, zoals Omtzigt, is héél zeldzaam.

De man staat voor zijn principes. Maar wat zijn die principes dan? Zijn stemgedrag en zijn partijprogramma blijken aardig overeen te stemmen, wat zeldzaam is in de Kamer. Hij is een aartsconservatief, hij lijkt vooral op 50PLUS met zijn gedrag. Hij is vooral bezig met vasthouden aan de goede dingen, en niet toestaan dat alles verder afkalft, maar hij kijkt niet naar vernieuwing als een oplossing voor dingen die onhoudbaar zijn.

Mensen kijken naar Omtzigt als een man die de poltieke cultuur trotseert, dus die ook hopelijk de politieke cultuur kan bijsturen of omverwerpen. Dat kan hij niet. Dat wìl hij eigenlijk ook niet. Hij wil alleen dat de politieke cultuur vasthoudt aan oude waarden, inplaatsvan de satire van zichzelf die hij geworden is sinds de neoliberalen begonnen met meer en meer in achterkamertjes te doen, wat de kabinetten Rutte steeds verder doorgedreven en óverdreven hebben.

Een stem op Omtzigt is een signaal dat je de verziekte politieke cultuur niet meer pikt. Maar het is ook een stem op een conservatieve partij die nog het meest lijkt op het CDA van Lubbers. En dan met een man die dat door wil drijven ook als je principes in het echt best eens fout zouden kunnen uitpakken. Want Omtzigt blijft een oude politicus, die in de Haagse kaasstolp woont. Al heel wat jaren.

NSC is niet anti-hoer. Maar ook bepaald niet pro-hoer. Ze zijn seksueel conservatief, maar niet zo opdringerig als het CDA. Hun stemgedrag is erger dan hun standpunten, want ze stemmen wel altijd mee met de repressieve initiatieven die er over ons rondgaan. Tegelijk heeft Omtzigt er respekt voor als de Raad van State kritiek heeft over onzinnige of onrechtsstatelijke wetsvoorstellen tegen ons. Het kan erger. Maar ook veel beter.

Splinter
Deze partij heeft een duidelijke naam, en die zegt precies waar de partij voor staat. De partij is het persoonlijke projekt van Femke Merel van Kooten-Arissen, die de Kamer inkwam voor de PvdD, afsplinterde, met 50PLUS samenging, afsplinterde, toen met de Partij voor de Toekomst samenging, en nu is afgesplinterd. Je kan hopen dat ze niet van haar eigen partijtje af gaat splinteren.

Splinter heeft in zijn programma de mond vol van dat ze duidelijke taal spreken, maar eigenlijk staat er weinig in waar je wat mee kàn. Zo duidelijk zijn ze niet, behalve in dat ze het belangrijk vinden dat seculiere waarden worden behartigd. Of dat nou inhoudt dat ze een Franse Laïcité nastreeft of gewoon tegen Islamitische heilige huisjes wil trappen zoals de PVV graag doet, is moeilijk om helder te krijgen.

Hun positie over hoerenrechten en burgerrechten is dus ook onduidelijk. Over privacy krijg je ook geen doortimmerd beeld. Eigenlijk alles wat ik belangrijk vind, vinden zij niet belangrijk genoeg om over na te denken. Ik voorzie dat ze vooral mee gaan gaan in de hype, zoals de meeste partijen doen. En dat hebben we niet nodig.

Libertaire Partij
De LP is zo'n klassieke libertarische partij die je in elk land en in elke verkiezing wel ergens ziet opduiken. Helemaal vol van een Ayn Rand achtige overtuiging dat vrijheid tot een ideale verhouding tussen de mensen gaat leiden, omdat de principes van de vrije markt alles wel op gaan lossen, ook buiten die vrije markt. En ook even negerend dat de vrije markt een ideaal is dat niet bestaat, en niet kàn bestaan.

Libertarische partijen leven altijd in een filosofische wereld, en negeren of ontkennen dat soms dingen centraal moeten worden geregeld omdat je anders teveel tragedy of the commons krijgt. Ze willen dat de vrije markt dat maar oplost, en dat die vrije marktpartijen in het voordeel van die vrije markt blijven handelen, ook als ze door monopolievorming veelteveel macht krijgen. Het is onrealistisch, maar het is tenminste niet wéér een partij die boze mensen probeert op te jutten.

Je zou zeggen dat libertaire partijen heel open zouden staan voor hoeren. Heel zelfregulerend, zelf de productiemiddelen beherend, seksuele vrijheid, open markt, enzovoort. De praktijk is meestal anders. Niet dat ze aktief tegen het idee van hoeren ingaan, maar ze willen ons vooral niet zien, en ze willen vooral niet over of mèt ons in debat. Ik heb er een hard hoofd in dat dat deze keer anders zou zijn.

LEF
LEF is een jongerenpartij, oorspronkelijk afgetrapt door publieke zender BNN, en hun programma draait vooral om gratis geld. Ja, het is genuanceerder dan dat, maar niet heel veel. Ze willen een fors basisinkomen, ze willen studieschulden kwijtschelden, ze willen gratis geld naar jonge mensen. Als investering in die jonge mensen. Dat is ergens sympatiek, maar ook heel onhaalbaar. En dat willen ze niet zien.

Al hun punten apart bekeken zijn die wel extreem, maar met genoeg hervormingen en genoeg doordacht ingevoerd wel haalbaar. Waar het misgaat is dat ze dat doordenken, en vooral van alle veranderingen en omstandigheden die nodig zijn voor die idealen, helemaal weglaten. Het zijn idealen, waarbij ze lijken te denken dat je met een pennenstreek de werkelijkheid kan veranderen, en de wereld er wel omheen zal plooien.

Het doel van de partij is om te zorgen dat de politiek meer gaat leven onder jongeren. Waarom je dat zo zou willen doen, door ze al vanaf het begin te laten zien dat de verkiezingen kunnen worden gebruikt voor ikke-ikke-politiek, dat is onduidelijk. Maar zelfs voor naïeve jongeren is dit toch wel een beetje vergezocht, en ik kan me niet voorstellen dat ze veel resultaat gaan krijgen.

Over hoerenrechten is er niets duidelijk, maar jongeren zijn daar meestal opener over dan oudere volwassenen. Vaak gunnen ze ons wel wat. Dus wie weet? Ik reken er alleen bepaald niet op dat ze initiatief zouden nemen, of tegen de stroom ingaan. Daarvoor is hun interesse te casual, en daarvoor liggen we te ver van hun zwaartepunten af.

Samen voor Nederland
Samen voor Nederland is geboren uit een beweging die sceptisch is over iets wat ik niet mag noemen. Daar houdt het positieve wat ik over ze kan zeggen ook meteen op. Ze zijn klimaatontkenners, ze zijn anti-immigrant, ze zijn tegen steun aan Oekraïne, ze willen harder straffen, ze zijn crimefighters, en ze willen niet alleen een Nexit, ze willen "de EU ontmantelen."

Hoe ze tegenover hoerenrechten staan weet ik niet. Crimefighters zijn meestal tegen hoerenrechten, maar Laurens Buijs was vroeger lid, en die heeft wel nuttige dingen gezegd, en is op de bres gaan staan voor hoeren. Dus wie weet? Aan de andere kant is Buijs wel opgestapt, dus het kan zijn dat het juist helemaal mis is.

Nederland met een PLAN
NLmeP is een partij die vooral de nadruk legt op het samenkomen van de kulturen binnen onze multikulturele samenleving. Ze hebben het over diversiteit in de top van politiek en bedrijven, ze leggen de nadruk op buurtvaders, en ze willen buurthuizen. Verder is het vooral overheidssteun aan kleine bedrijfjes wat de klok slaat. Opvallend genoeg voor een partij die zo op de diversiteit is willen ze ook immigratie afremmen.

Ze zijn te naïef voor een doortimmerd idee over hoerenrechten, privacy, burgerrechten, of seksuele vrijheid. Bovendien willen ze de diverse groepen niet voor het hoofd stoten, zo te zien.

PartijvdSport
Nee, ik heb niet te snel getypt, dat is hun naam. De "vd" kan volgens de partij zelf staan voor "voor de" of "van de." Dat maakt ze niet uit. Het is een one-issue-partij, in een tijd dat er grote politieke opruiming plaats moet vinden. Hun uitgangspunt is dat sport supergoed is en meer moet worden gepromoot. Ze doen alsof niemand anders geld naar sport stuurt, en ik zie ze ook niet klagen dat het meeste geld voor sport opgevreten wordt door profvoetbal.

Over horizontale profsport, burgerrechten, privacy en seksuele vrijheid hebben ze geen standpunt. Ik denk dat als ze in de Kamer komen ze gewoon meestemmen met wat het lekkerste klinkt, en dat is voor ons eigenlijk nooit goed nieuws.

Politieke Partij voor Basisinkomen
Als laatste hebben we de PPvB, die in maar acht kieskringen meedoet. Het is een partij die al een poosje aanmoddert, en nooit echt van de grond komt. Als je hun programma leest, lijken ze nog het meest op LEF: ze willen gratis geld uitdelen. Een basisinkomen is geen gek idee, en het wèrkt, en het heeft voordelen boven wat we nu hebben, maar het is een grote stap, die goed doordacht moet worden. En dat gebeurt bij de PPvB niet. Ze schrijven alleen vaagheden.

Over hoeren hebben ze geen beleid. Over eigenlijk alles behalve het basisinkomen blijft het bij algemeenheden. Ik verwacht er niet veel van.

Conclusie
Nou, jullie hebben wat te lezen gehad. Er is geen enkele partij waar ik alleen maar lovende dingen over kan zeggen. Er zijn bestwel veel partijen waar ik héél kritische dingen over kan zeggen. Een goede keus ligt niet voor de hand. Zelf heb ik de neiging om Volt te kiezen als ik een optimistische bui heb, en als ik een pessimistische bui heb zou ik eerder voor de Piratenpartij kiezen. Allebei is niet optimaal.

Maar ga stemmen. Ook als je het niet met me eens bent. Vooral als je normaal niet stemt. Vooral als je inziet dat er geen ideale partij is. Vooral als je ziet dat de parlementskultuur ziek is. Want we krijgen niet veel kans om invloed te hebben, en dit is één van die kansjes. Ik hoop dat je hier wat aan gehad hebt. En dat ik het stukje eindelijk geplaatst krijg. En dat dat nog gebeurt voor de verkiezingen.

Frustratie

Je hebt mannen voor wie een bezoek van of aan een hoer een pleziertje is. Even ontspannen, of een soort wellness. Je hebt er best veel die gewoon impulsief boeken, of uit nieuwsgierigheid. Er zijn ook mannen die wat komen leren, of zichzelf komen beproeven, of die graag komen kijken of er wat nieuws te beleven valt. En je hebt ook mannen die voor het avontuur of de verovering komen, om iets of iemand nieuws mee te maken.

Maar er is een bepaalde groep mannen die komen om hun frustratie eraf te neuken. Die hebben een negatief gevoel als motivatie om naar je toe te komen, inplaatsvan de positieve redenen die de gemiddelde klant heeft. Veel meiden houden zich daar nietzo mee bezig, maar als je werkt op mijn manier, waarbij je je echt een beetje in elke klant verdiept, dan merk je het wel. En ik was daar vroeger niet mee op mijn gemak.

Ik kan me nog herinneren toen ik voor het eerst doorhad dat mijn klant door frustratie was gemotiveerd. Ik was grasgroen, ik wist van niets, ik dàcht nog nieteens dat ik iets wist. Ik was er nog helemaal mee bezig om te zien of ik goed bezig was door te kijken naar wat de klant zei dat hij ervan vond. Dat is geen goede manier om je werk te doen, maar ik had nog niets beters, dus dat is wat ik deed.

De klant was een gewone man. Kort zwart haar als een soort borstel op zijn kop, als een wild zwijn, met grijze haren ertussendoor. Hij was te zwaar, hij was een roker en zo rook hij ook, en hij had flink gebruinde handen en gezicht, maar voor de rest was hij bleek als een laken. Hij had een normale Nederlandse pik, die niet helemaal hard werd, en de hele tijd aandacht nodig had om niet meteen te verslappen. Helemaal niet afwijkend, zo zijn er honderdduizenden.

Maar vanaf het begin was hij anders dan ik tot dan gehad had. Ik werkte nog maar kort in de ramen, ik had daarvoor alleen wat cardates gehad, dus ik had weinig om mee te vergelijken. Ik was nog te onhandig om met hengstende mannen om te gaan, dus ik kreeg vooral mannen die een onhandig meisje lekker vinden. Ik heb van mezelf wel dat ik goed kan inzien wat er in iemand omgaat, maar zonder jaren hoerenervaring was het niet erg bruikbaar.

Bij deze vent had zelfs een autistische blinde nog wel kunnen zien dat hij gefrustreerd was. Het hing als een aura om hem heen, het walmde uit al zijn poriën. Hij was voorbij gewoon geïrriteerd, voorbij gewoon bozig, voorbij gewoon zuur. Hij was gefrustreerd tot in zijn ziel, en dat was wat hij nu voor ogen had, en waar hij zich door liet leiden. En ik was grasgroen en ik had geen idee wat ik hiermee aanmoest.

Ik liet hem dus maar zijn ding doen. Ik liet het initiatief aan hem over, en ik deed gewoon mee. En alles wat hij frustrerend leek te vinden ontweek ik. Ik durfde nieteens een condoom te pakken omdat ik zo voorzichtig was om hem niet daarmee óók te frustreren, maar hij vond het weer irritant dat ik niet aan safe sex dacht. Dat was voor mij zo wild heen en weer geslingerd worden, dat ik helemaal niet meer wist waar ik nou mee bezigwas.

Dus ik pijpte hem, en hij neukte me in twee standjes. En toen was hij klaar. En daarmee was zijn frustratie minder. Niet weg nog, ik merkte het zeker nog wel op, maar minder. Hij had het van zich af geneukt. Hij vertrok, en ik zag hem nooit meer terug. Dat vond ik toen niet erg, want ik had het ervaren als een heel moeilijk nummertje. Ik deed het het beste bij mannen die op zoek waren naar een lief meisje, waar ik lief tegen kon doen. Want ik kon nog niets anders.

Hij was de eerste gefrustreerde klant, maar zéker niet de laatste. Er is best een flink deel van mijn klanten die uit frustratie bij me komen. Ik voel het tegenwoordig meestal al tijdens de eerste berichtjes die we elkaar sturen aan, en daar heb ik dan bijna altijd gelijk in. Tegenwoordig weet ik hoe gefrustreerde klanten werken, en wat ik ermee aan moet. En tegenwoordig vind ik het ook gewoon prima klanten, ik zou ze missen als ze er niet waren.

Iedereen is weleens gefrustreerd. Iedereen maakt ook weleens frustrerende dingen mee. Sommige mensen kunnen daar beter mee omgaan dan anderen, die kunnen zichzelf weer helemaal vrijmaken van de frustratie zonder het met zich mee te hoeven dragen. Daar heb ik wel bewondering voor, dat is een soort volwassenheid die nietzoveel mensen bereiken. Ikzelf heb daar ook nog niet veel kaas van gegeten, maar ik probeer het wel te leren.

Frustratie is iets wat je meemaakt als iets je dwarsboomt. Jij wil door, maar iets of iemand steekt er een stokje voor. Dat lijkt vaak onbelangrijk, en als iets waar je niet zoveel emotionele problemen mee zou moeten hebben, dus je krijgt er ook geen sympathie voor, zelfs niet bij jezelf, maar het hakt erin. Frustratie gaat vaak over dingen waarover buitenstaanders zouden zeggen dat ze nikserig en niet de moeite zijn, maar jij botst er de hele tijd tegenaan, en voor jou wordt zoiets groot.

Wanneer je ergens door gefrustreerd wordt, is dat vaak iets waar je in je gewone leven niet omheen kan. Die buurman die niet wil ophouden met zijn stampmuziek, je deurslot wat tèlkens vastloopt zodat je soms twintig sekonden staat te trekken voordat je je sleutel eruit kan krijgen, je ouders die je er telkens aan herinneren dat die studie die je laat versloffen belangrijker is dan je supercoole verlichte krakersvrienden, alleen al het feit dat je weet dat je er later steeds weer opnieuw mee moet dealen maakt de frustratie van nu al veel erger.

Het is een blauwe plek waar je je telkens weer stoot. Je voelt het steeds meer, steeds groter, en op een bepaald moment ben je knarsetandend aan het wachten op het moment dat het wéér raak is, en is je humeur al helemaal naar de kloten voordat er zelfs maar een glimp is van de bron van je frustratie. En weten dat je je niet zo erover moet opwinden helpt je helemaal niets. Dat is alleenmaar frustrerender.

Frustratie hoort bij het leven. Je komt àltijd dingen tegen die je niet kan veranderen. Van je grenzen vinden tijdens je studie, waarbij je door je allerbest te doen ontdekt dat je nooit echt góéd gaat zijn in de exakte kant van je vakgebied, tot de mug in je slaapkamer die rond je hoofd blijft zoemen maar die je nooit kan vinden als je hem wil doodslaan, de vriendin die wel zègt dat ze wil afspreken maar nooit een datum bevestigt, frustraties gaan over dingen die je wel wìl of probeert, maar die niet lukken. Frustraties komen in groot en klein, maar ze komen altijd.

Ik heb toen ik klein was vooral van mijn Opa geleerd om te gaan met frustratie. Mijn vader fikste dingen gewoon voor me, mijn moeder leerde me vooral dat ik dingen bij God moest laten en erover moest bidden, maar mijn Opa vond het juist goed als ik als klein meisje gefrustreerd raakte over dingen, en danmaar mijn eigen weg moest vinden. Hij loste nooit wat voor me op, en was heel duidelijk. Het was mijn eigen frustratie, ik moest mijn eigen weg vinden. Of dat nou de bron oplossen was, of leren er vrede mee te hebben, dat was iets wat ik zelf moest doen. Maar hij pikte het niet als ik er boos om werd. En dat was precies goed.

Bij frustratie heb je namelijk best snel dat je boos wordt, en dat je die boosheid ergens op gaat richten. Je gaat iets of iemand de schuld geven van je frustratie. En dat leidt tot niets. Nou ja, het leidt tot méér problemen. Want je gaat je dan aangevallen voelen, of zelfs paranoia. En als je de schuld bij een ander legt, is dat meestal overdreven of onterecht, en krijg je ruzie. Of je gaat mokkig zitten wachten tot iemand anders je probleem oplost, omdat je gaat weigeren iets op te knappen wat niet jouw schuld is.

Je kan ook juist de schuld bij jezelf gaan leggen, dat voelt ooknog lekker nobel. Maar jezelf schuld aanpraten maakt het gevoel van frustratie niet minder, en je hebt er nog een nieuwe bron van frustratie bij, want je schuldig voelen is ook frustrerend. Schuld uitdelen gaat er vooral om dat je lekker boos kan worden inplaatsvan machteloos, en om je neus niet op de feiten gedrukt te hoeven houden. Opa deed dat drukken nou net wèl. Was ik ergens sjagrijnig over, dan hield hij niet op tot ik het opgelost had, mijn weg eromheen gevonden had, of me ernaar geschikt had. En dat was heel frustrerend, maar wat hij me leerde werkte wèl.

Maar wat Opa me leerde was niet alles. Ja, hij zette me op de goede weg, maar heel veel moest ik later leren, en vooral door zelf voor het blok te komen te staan. Ja, hij liet me ook niet ervanafkomen door erover te gaan mokken, ik moest hem vertellen hoe ik het nou uiteindelijk opgelost had. Al was het bij Opa wel makkelijk dat ik altijd van hem af kon komen door hem te vertellen dat ik geaccepteerd had dat er maar één Almachtige is, en ik niet alles kon beschikken. Als ik eerst mijn best maar had gedaan.

Hij leerde me niet wat frustratie nou ìs, hij leerde me niet hoe het werkt, en hij kon ook niet voorkomen dat er in je volwassen leven gewoon bestwel veel ingewikkelde dingen kunnen zijn die je niet zo simpel verandert of ernaar schikt. En daarmee omgaan is weer heel iets anders. Die zijn vaak te groot om je naar te schikken, te groot om op te lossen, en te groot om je weg omheen te zoeken. Maar je moet er wel wat mee.

Dus leven met frustratie moest ik ook leren. Dat zal Opa ook wel gekund hebben, maar dat is niet iets waarmee je een kind opvoedt natuurlijk. En daar heb ik heel veel geleerd van mijn klantjes, want met zoveel mannen die hun frustratie bij me komen wegbrengen pik ik wel wat op. Frustratieneukers worden spraakwatervallen als je de frustratie eraf hebt geneukt, dus daar krijg je uitgebreid inzicht in. En dat kan ik weer op mezelf toepassen.

Het is namelijk voor de meeste van die mannen echt zo. Ze brengen hun frustratie weg. Ze weten dat ze het van zich af komen neuken. En als ze de goede manier vinden, kunnen ze echt al hun frustratie in het belletje aan het eind van het condoom spuiten. De voldoening die je dan op zo'n opgelucht gezicht ziet is opmerkelijk duidelijk. Ja, ze weten dat ze weer tegen hun frustratie aan gaan lopen later, maar voor nu is het even opgelost, even niet meer aan ze aan het knagen.

Frustratie over één ding drukt door naar andere aspekten van je leven. Frustraties op je werk maken je gefrustreerd met je gezinsleven, frustraties met je vriendenkring maken je gefrustreerd in je hobby, en heel veel mensen zijn seksueel gefrustreerd, en voelen dat in al hun andere bezigheden. Frustratie blijft niet op zijn plekje. Het vergiftigt gaandeweg alles in je leven, vooral als je het de tijd geeft om om zich heen te grijpen.

Zijn baas heeft zijn collega de lead gegeven in het project, dus nu is het een zootje wat veel werk kost en zijn carrière eerder achteruit gaat helpen dan vooruit, en nogwel terwijl hij zo hard heeft geprobeerd het anders te laten gaan. Hij snapt waarom hij daar boos over is. Maar hij snapt niet waarom zijn vrouw zo kil is. Hij snapt niet waarom het bowlen op zaterdag niet meer leuk is. Hij snapt niet waarom hij hem niet meer overeind krijgt. Hij merkt nieteens dat hij zijn lievelingskostje kreeg gisteravond, en er niet van genoot.

Dat frustratie niet op zijn plekje blijft, is vervelend. Maar het heeft wel een heel duidelijk voordeel. Je hoeft het namelijk niet aan te pakken bij zijn bron. Als je baas je frustreert, en dat is na zeurende echtgenotes wat ik het meeste hoor, kan je die frustratie van je afneuken bij een hoer. Het hoeft niet bij je baas opgelost te worden, je hoeft geen vrede te krijgen met je baas. Je kan naar mij.

Met seks raak je het makkelijkst van je frustraties af. Nee, seks is niet uniek daarin, er zijn mensen die hun frustraties van zich af schilderen, sporten, mediteren of eten, maar seks werkt voor bijna iedereen, en seks heeft hele sterke lichamelijke akties die je frustraties makkelijk helpen lozen. Het is niet voor niets dat we over gefrustreerde mensen vaak zeggen: "Die heeft echt een beurt nodig."

Seks werkt tegen frustratie. Zoals een probleem met seks frustrerender kan zijn dan wat ook, is seks het meest voor de hand liggende, en bovendien effektiefste middel om het aan te pakken. Dat is ook waarom je altijd de neiging hebt om een gefrustreerd vriendje te troosten met een pijpbeurt. Je hebt niet de neiging om een taart voor hem te bakken of een liedje voor hem te zingen, je gaat geen DVD voor hem opzetten of vrienden uitnodigen voor een potje kaarten. Je duikt zijn broek in, want daar hangt de oplossing.

Seks is eenvoudig te gebruiken om frustraties aan te pakken, behalve als de frustraties juist uit seks ontstaan zijn. Niet als het probleem gewoon te weinig seks is, of te weinig aandacht voor je kink, dan ligt de oplossing juist extra voor de hand. Maar als de frustratie voortkomt uit dat er iets seksueel niet wil lukken dat je tòch nodighebt, is nou net die beste weg je probleem uit afgesloten.

Het eenvoudigste om daar een voorbeeld van te geven, is als je gefrustreerd bent omdat je niet aan seks komt, omdat je geen partner kan krijgen. Dat is een vicieuze cirkel, want gefrustreerde mensen zijn niet aantrekkelijk. Niet als partner en niet als neukertje. Mensen merken aan je dat je gefrustreerd bent, hoe goed je het ook probeert te verstoppen. En mensen voelen ook wel aan dat ze met jou geen leuke tijd gaan hebben.

Niet alleenmaar dat andere mensen niet met jou willen seksen als je gefrustreerd bent, het is ook niet alsof jij dampend geil wordt van gefrustreerd zijn. Ook niet van seksueel gefrustreerd zijn. Je wordt er eerder sjagrijnig van dan hitsig. Dus je zet jezelf meteen al de voet dwars doordat je geen zin hebt in wat de oplossing zou zijn. En dat je jezelf de voet dwars zet is natuurlijk ook weer een frustratie.

Dan is de prostitutie natuurlijk een geweldige oplossing. Je hoeft niet een vrolijke Frans te zijn om bij ons je frustratie te komen lozen, we pakken professioneel aan met je probleem, je krijgt seks zonder extra rompslomp en ergernissen, en je haalt je niet nogeens extra ingewikkelde dingen op je hals. Met je frustraties bij ons achtergelaten heb je weer rust in je kop om tegen de frustraties op te boksen.

Ik krijg wel klanten die thuis seksuele problemen hebben, en daar gefrustreerd over zijn. Die problemen èn die frustratie samen zorgen natuurlijk dat er geen schijn van kans is dat het vanzelf verbetert. Maar als ze bij mij zijn geweest halen ze een bosje bloemen en komen, helemaal in hun hum, bij hun vrouw aan en versieren haar weer zoals tien jaar geleden. En dan is alles weer een poos goed.

Je hebt de klanten die meer willen dan hun vrouw. Dat is waar iedereen meteen aan denkt. Maar je hebt dus ook de klanten die meer willen dan ze zelf zouden kiezen om te willen. Oversekst zijn is niet fijn. Daar eventjes vanaf zijn is heel bevredigend. Maar ook ondersekste mannen komen bij mij, omdat ze met hun uitgedoofde seksleven gefrustreerd zijn, en ik het vuurtje in ze op kan stoken om even te voelen dat alles nog werkt.

Niet alleen je seksleven kan door frustratie overhoop komen te liggen. Gefrustreerde mensen worden niet op hun waarde geschat. Dus heb ik verkopers die voor elke grote pitch even een nummertje komen doen, of mensen die de frustratie van een examen, sollicitatie of date vantevoren even komen wegbrengen. En met hoe vaak ze dat herhalen blijkt wel hoe goed dat werkt. Er zijn bestwel wat mannen die gewoon even komen voor elke grote gebeurtenis, of ze zich nou gefrustreerd voelen of niet.

Want het hoeft niet altijd tandenknarsen te zijn. Ook een vaag onbestemd gevoel, of een soort uitgeblustheid, of een onzekerheid, of een moeheid kan door een frustratie komen. Of die frustratie nou met seks temaken heeft of niet. Die frustratie hoef je niet te herkennen, je hoeft hem niet te begrijpen, en je hoeft het niet de betekenis of de inzet van de wip te maken. Maar die frustratie kan je, al is het vaak maar tijdelijk, wegneuken. Of die frustratie nou met seks temaken heeft of niet.

Toen ik nog groen was, wist ik niet zo zeker of ik wel een dumpplek wou zijn voor negativiteit. Maar intussen heb ik begrepen dat de klant het dumpt, maar het dan niet bij mij komt. Ik heb er juist een positief gevoel over. Het is juist heel bevredigend voor me, om te zien hoe ik de rauwe wond zalf, en hoe ik de klant dichter bij zijn vrolijke, tevreden zelf breng. Het is genezend, en dat vind ik fijn.

Je moet trouwens niet denken dat ik door al dat werk met de frustraties van anderen nou zelf zo'n Zen-meester ben geworden die alle frustraties erkent, onderkent en van zich af laat glijden. Ik ben best een ontzettend gefrustreerd wijf. Ik denk dat je geen aktiviste kan zijn als je dat níét bent. Want zo zijn we allemáál. Dat is geen goede eigenschap trouwens. Ik ben regelmatig bezig met mijn eigen frustraties, als ik eindelijk heb gesnapt dat ik er weer ingestonken ben.

Als je bijvoorbeeld denkt dat je als hoer zoveel pik krijgt dat je niet seksueel gefrustreerd kan raken, dan heb ik een verrassing voor je. Dat gaat best. Vooral nu ik als escort blij mag zijn met twee klantjes in de week, maar ook toen ik drie klanten per dag in mijn werkflatje kreeg was ik best regelmatig gefrustreerd. Want je kan pik krijgen zonderdat je krijgt wat je nodighebt. Het draait om de klant, niet om je eigen behoeftes.

Seksuele frustratie is een gemene soort frustratie. Werk, sociale kringen, projekten, hobbies, sporten, buren, burokratie, familie, al die dingen kunnen frustreren, maar je kan er even van wèg. Seks is net als honger wanneer je aan het lijnen bent, als je je ervoor verstopt komt het harder achter je aan. En waar je je honger meteen goed aanvoelt en begrijpt, is seksuele frustratie meestal niet zo duidelijk. Wat je precies nodighebt, daar is het niet expliciet over.

Laatst had ik een heel semester een zuigende frustratie die alle plezier uit mijn leven wegtrok, tot ik ging denken dat het lag aan de vakken die ik aan het doen was. Ja, dat waren de vakken die ik uitgesteld had of opnieuw deed, dus die waren niet leuk, maar ze gingen opeens veel beter toen ik een wilde nacht had met een vent die het er niet zo nauw mee nam of het me pijn deed. Pas achteraf had ik door dat ik dat gewoon nodighad, en erover gefrustreerd was geweest. Ik ben nou eenmaal een frustreerbaar type, daar moet ik me niet over frustreren.

Ik heb gemerkt dat heel gedreven mensen, ambitieuze types, het meest gefrustreerd raken. En die frustraties grijpen ze ook dieper aan. Dat zijn de mannen die vaak naar me toekomen met het dóél om hun frustratie te lozen. Die kunnen achteraf over al hun plannen en projecten praten, terwijl ze er eindelijk eens niet gefrustreerd over zijn. Die komen daarmee soms verder terwijl ze naast me liggen, dan ze in weken knarsetanden hebben gedaan.

Dan ga je ook merken dat die gedreven types ook juist toetrekken naar frustrerende dingen. Dat zijn de high power salespeople die tot het gaatje gaan om een deal te sluiten, en meestal toch bot vangen. Dat zijn de litigator advocaten, die keihard weekenden doorhalen om net dat ene detail te vinden om hun tegenpartij het vel mee over de oren te halen. Dat zijn de technologen en researchers die hun kop stukslaan tegen problemen die een gewoon mens nieteens helemaal kan begrijpen.

Zulke mannen frustreren zich aan al die frustratie in hun baan. Al die pitches die slecht vallen om domme redenen en vriendjespolitiek, al die rechters die jouw verhaal niet kunnen begrijpen omdat het te complex is, en dus maar dat van je tegepartij geloven omdat het simpeler klinkt, of je manager die je research niet begrijpt en je project telkens maar wil afknijpen omdat je geen vordering lijkt te maken. De wrok zit echt diep bij die mannen, en je ziet het in elke vezel van hun lijf.

Maar tegelijk kunnen ze niet zonder. Niet dat ze niet zonder de frustratie zouden kunnen, die kunnen ze missen als kiespijn, maar ze kunnen niet zonder de uitdaging, de klus, het ding om hun tanden in te zetten tot het bloedt. En dat soort dingen gaan nou eenmaal vaak mis. Als dat niet zo was, was het geen uitdaging, geen klus waar ze bevrediging uit halen.

Die mannen hebben niet een emmertje frustratie om weg te kieperen afentoe, die hebben een pijpleiding nodig voor de stroom frustratie die ze van zich af moeten neuken. Vaak hebben ze daar wel hun partners voor, maar die zijn ook mensen met wensen aan hun seksleven, en die zijn dus ook niet altijd bezig om optimaal de stress uit die ballen te melken. Een professionele hoer doet dat wèl. En zo heb ik klanten die heel regelmatig bij me komen, al hebben ze een vrouw thuis, een gewillige secretaresse, en een nooit opdrogende stroom stagiaires.

Maar ook de klanten met een mild leven, die rustige baantjes hebben en een stil thuisleven, die komen ook frustraties tegen. En die hebben dan zo'n emmertje waarmee ze niet weten wat ze aanmoeten. Vaak over hoe een mild leven met een rustig baantje en een stil thuisleven niet erg spannend is, en ze langzaam verdort, hun persoonlijkheid vervaagt, en ze saaie mannen maakt. En die hebben precies dezelfde behandeling nodig als die stock broker of zakenman. Even knallen, en even àlles eruit. Maar dat moet van mij afkomen, want hij ziet het niet.

Frustratieneukers zijn welkom. Ik kan goed met ze omgaan, en ik weet wat ze willen. Flink aanpakken, even losgaan en dan nóg een stapje steviger. Aanmoediging, maar vooral gewoon zakelijke, simpele seks zonder gedoe en zonder sociale spelletjes eromheen. Stampen en zweten, en vooral een grote kwak oppompen. Een orgasme aan het eind is een must, en als het even kan moet dat een heftig zwoeg-orgasme zijn waar ze ademloos van naliggen. Dat lucht op.

Na de wip zijn ze even opgelucht, en opgeluchte mensen hebben niet de neiging om meteen weer over hun frustraties te beginnen. Maar dat is nou net wat wel hèlpt. Ik vis er subtiel naar, en meestal kunnen ze dan wel hun verhaal kwijt. En als ze na liggen te hijgen, en hun pik nog onder de condoomglij zit, dan kunnen ze er even over praten, en over dènken, zonderdat meteen die tanden weer gaan knarsen.

Ze staan dan ook vaak open voor wat goede tips. Die heb ik meestal nietzoveel, want frustraties gaan niet vaak over iets wat simpel op te lossen is, maar gewoon wat gezond verstand van buiten is al heel wat voor iemand die door de woelende golven van frustratie niet meer weet waar hij heenmoet. Een koele blik van buiten is waardevol voor zo'n man. En iemand die hem begrijpt, en de frustratie erkent, is dat ook.

Bereid je er wel op voor dat als ze één keer hun hartje hebben gelucht, je nu hun vertrouwensvrouw bent, en ze telkens weer hun negativiteit bij je kwijtwillen. Dat moet je maar willen, want ik heb collegaatjes die daar een broertje aan dood hebben. Dat ik het fijn werken vind, is niet zo voor iedereen. En trek je vooral er niets van aan dat je advies meestal geen schijn van kans heeft om opgevolgd te worden.

Het geeft je meteen wel de vrijheid om rechtuit te kunnen adviseren, de kans is niet groot dat hij opeens iets groots doet. Dus vertel hem gerust dat hij beter af zou zijn zonder die vrouw die zo zeurt. Vertel hem gerust dat er betere banen zijn voor zo'n gedreven werknemer. Vertel hem gerust dat hij die cliënt die zijn actie staakte na vijftien uur gratis advies en voorbereiding moet ghosten nadat hij ze een gepeperde rekening stuurt. Zo'n klant waardeert je onvoorzichtigheid. Je werkt niet aan zijn beslissingen, je werkt aan zijn emoties.

Die klanten weten dat ze aan mij een goed adresje hebben. En dat kultiveer ik ook. Ik wil dat ze aan mij denken zodra de frustratie toeslaat, en we er samen aan gaan werken. Nieteens alleen voor de omzet, maar voor de voldoening dat ik zo'n vent ontwar uit de klit van zijn leven, en even kan fiksen, al is het maar voor die paar dagen dat hij met een grijns rondloopt.

Lekke websites

Er zijn weer bestwel veel mensen geweest die willen dat ik reageer op het lek bij Redlights dat in het nieuws kwam. Er zijn weer massa's gegevens van sekswerkers en hun klanten gelekt. Vanwege mijn eerdere stukjes vinden mensen weer dat zoiets in mijn straatje past om daar wat over te schrijven, of om over te orakelen wat je ermee moet dat het gebeurd is. Alweer. En op dezelfde manieren die eerder ookal het probleem waren.

Eerst wou ik niet, ik heb er al genoeg over gezeurd, en echt nieuws is het niet. Niet alleen omdat het weer hetzelfde verhaal is, zoals we bijvoorbeeld al bij Hookers, bij Kinky en bij de GGD eerder hebben meegemaakt, maar ook omdat het echte lek al lang geleden gebeurd is, en de website nu pas met het verhaal over de brug komt omdat de onderhandelingen met de data-dief zijn stukgelopen. Dus dat het lek nu openbaar wordt.

Wees nou gewoon voorzichtig met je gegevens. En vertrouw die sites gewoon niet. Het is lastig dat de markt zo gecentraliseerd is geraakt, daar schreef ik hier al eerder over, maar je gaat gewoon voor de bijl als je die sites vertrouwt. Want ze doen het niet goed, ze gaan het ook nooit beter doen, want ze wìllen het ook niet beter doen, want ze hebben goede rédenen om het niet beter te doen.

Alle marktplaatsen als Kinky en Redlights eisen tegenwoordig massa's gegevens van je, vooral als je sekswerker bent die wil adverteren. Bij Kinky moet je zelfs met scans van je paspoort en hoge kwaliteit portretfoto's aankomen. Waar je je pensioenpot verstopt en op welke dagopvang je kind zit hoeft er nog niet bij, maar dat is ook zo'n beetje het enige dat ze niet vragen.

Dat is voor een deel data-honger, maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat de sites de hele tijd door Justitie worden aangehijgd dat ze mede-verantwoordelijk zijn voor misstanden en mensenhandel als ze niet genoeg "meewerken" met politieverzoeken om gegevens. Die willen kunnen sleepnetten door een netjes naslagwerk waar iedereen in staat die ze lastig willen vallen om hun leven te verzieken. Doen die sites dat niet, dan worden ze als medeplichtig aan mensenhandelpraktijken behandeld.

Op die manier is het dus belangrijk voor die sites om van alle gebruikers zoveel mogelijk gevoelige informatie te verzamelen. En die informatie moet voor de politie leesbaar zijn, dus dat moet terug te halen zijn. De sleutels van de encryptie, als die al gebruikt wordt, liggen voor de politie klaar. En de sites verzamelen alle gegevens waarvan ze dènken dat Justitie erom zou kùnnen gaan vragen.

Tegelijkertijd is er ook weinig motivatie om de boel goed te beveiligen. Ja, de belangen van de gebruikers zijn groot, en de gevolgen van zo'n lek kunnen tot persoonlijke tragedies leiden, maar die sites geven geen fuck om het lot van hun gebruikers. Die gebruikers zijn er om gebruikt te worden. En de site-eigenaren weten verdomd goed dat bijna niemand ze zal aanklagen als ze door zo'n lek benadeeld worden, en dat wie wel zijn recht wil halen, dat niet krijgt van een rechter die dat stiekem wel het verdiende loon van zo'n sekswerker of klant vindt.

Het kàn anders. Er zijn bestwel veel sites die hun beveiliging op orde hebben. Het beste voorbeeld is de banken, die al sinds tientallen jaren robuuste digitale systemen gebruiken om soepel transakties te verrichten waar grote belangen op het spel staan. Die lekken toch we héél veel minder, en daar zit ook veel kennis over hoe je voorkomt dat er mensen van buiten òf van binnen gaan kloten met je gegevens.

Ik zeg niet dat iedereen dan de bankensoftware moet gaan gebruiken, of software die even goed gemaakt is. Dat is wel heel veel op je schouders nemen, terwijl je met veel minder toe kan. Het laat alleen wèl zien, dat het kàn. En als je de kranten leest, lijkt het soms alsof het onvermijdelijk is dat een hacker je gegevens komt stelen als hij er zijn zinnen op gezet heeft.

Dat is niet zo. Ik heb het me geduldig uit laten leggen door mijn experts uit mijn hulpploegje, ik ga niet doen alsof ik dat zelf allemaal uitgezocht heb. Of zelfs maar dat ik het allemaal begrijp. Maar een paar dingen zijn duidelijk genoeg, en die zijn dat wat je niet aan gegevens verzamelt ook niet gelekt kan worden, en dat hackers alleen vrij spel hebben als jij je beveiliging niet op peil houdt.

Er zijn nog veel meer dingen waar je over kan gaan praten, zoals security by design, waar je dus inbakt in je software en in hoe je data opslaat, of juist niet opslaat, dat je software en je data gewoon ongeschìkt zijn voor misbruik, en zuinig omgaan met wie er bij de overgebleven nodige gegevens kan door het goed te versleutelen, en die sleutels goed te bewaren. Want daar ontbreekt het vaak aan. Daar bestaan al best veel oplossingen voor, maar die moet je dan wel gebruiken.

Maar ja, we hebben dus websites die nooit verantwoordelijk gaan worden gehouden voor al dat gelek, we hebben een overheid die ze gebruikt als achterdeurtje om gegevens te pakken te krijgen die ze wettelijk niet zomaar zelf mogen inzamelen, we hebben een gecentraliseerde markt waarbuiten je aan de kruimels bent overgeleverd, dus daar gaat niets aan veranderen. De mensen die kunnen besluiten om te veranderen hebben geen reden om dat te willen. Dus moeten wij ermee leven.

Dus hoe doe je dat, ermee leven? Nou, vooral door altijd te bedenken dat wàt je ook doet op die websites, terechtkomt bij mensen die er slechte bedoelingen mee hebben. De politie die iemand aan de schandpaal willen hebben, Justitie die jou willen gebruiken om de seksindustrie mee te bestrijden, de bedrijven achter de websites die jou willen gebruiken als onderhandelingskadootje, en datadieven die je gegevens op straat willen gooien als drukmiddel.

Je gegevens bij de politie hebben liggen is al een probleem, maar openbaar worden is nòg een andere beerput. Ten eerste vanwege dezelfde redenen als je gegevens op straat hebben liggen bij elke website: het maakt het veel makkelijker om je identiteit te stelen. Als je iemands gegevens hebt, kun je je makkelijk voordoen als die persoon. Vooral nu telefoon-spoofing steeds makkelijker wordt, terwijl bedrijven je telefoon steeds meer als een superveilige authenticatie behandelen.

Onderdeel zijn van een gediscrimineerde groep mensen, of dat nou hoeren of klanten zijn, is geen probleem als niemand weet dat jij bij die groep hoort. Dan weten ze immers niet dat ze lullig tegen je moeten doen. Als je gegevens lekken, kan dat opeens wèl zo worden. En dan zit je er opeens mee dat je die volgende mooie kans op een baan misloopt, of dat er een bedrijf geen zaken met je wil doen. Of gewoon hondenpoep door je brievenbus komt.

Chantage is ook een probleem. Er zijn bestwel wat smeerlappen die proberen om je gegevens te pakken te krijgen om te kunnen dreigen dat ze je moeder gaan vertellen dat je hoert, of je vrouw dat je op hoerensites rondhangt. Als die elektronisch bewijs hebben, staan ze veel sterker, en dat weten ze ook. Die klootzakken kan je bij de politie aangeven, maar zodra je duidelijk maakt dat je niet komt om een pooier aan te geven, verliezen die alle interesse.

De mensen die je willen chanteren willen meestal geld. En soms gratis seks. Betalen heeft weinig zin, want als je één keer hebt betaald, weten ze dat ze het kunstje weer opnieuw kunnen doen. En dat blijven ze doen totdat jij ermee kapt. Dan had je dus beter kunnen kappen vóórdat je ze geld had gegeven. Helaas is die gedachte net te nuchter voor iemand die in paniek is omdat ze wordt gechanteerd.

Veel zeldzamer, maar nog steeds een gevaar dat afentoe tevoorschijn komt, zijn vigilantes die eigen rechtertje gaan spelen, en die stoute klanten en die vieze hoeren gaan treiteren. Vooral vanuit de schaduwen, door te doen wat de chantage-smeerlappen dreigen. Die gaat het er niet om dat je ze geld of seks geeft, die willen dat je ellende hebt, omdat ze je willen straffen.

Meer algemeen, kijkend naar de toekomst, wil je ook helemaal niet dat je gegevens ergens vaststaan. In het begin van het internet waren er heel veel mensen die vrij spraken in forums en in chatgroepen, gewoon onder hun eigen naam. Die hebben daar nu vaak spijt van, want het wordt allemaal bewaard en door machines doorzocht, en die uitspraken uit hun tienerjaren worden nu tegen ze gebruikt.

In China heb je Social Credit, een soort score waarmee de overheid bijhoudt hoe blij ze met je zijn. En hoe blijer ze met je zijn, hoe meer kansen je in het leven mag hebben. Dat is in Nederland nog niet aan de hand. Daar spreken we nog schande van. Maar als je kijkt naar de bewegingen van de afgelopen dertig jaar, zie je dat we zoetjesaan afdrijven naar zo'n samenleving. En wat doet een registratie op een hoerensite dan met je score?

Grote datalekken hebben ook andere gevolgen gehad in het verleden, die maar heel weinig mensen zagen aankomen. Een groot datalek bij Sony bijvoorbeeld, zorgde ervoor dat hackers tabellen konden opwerken die heel gericht en veel effektiever inloggegevens konden kraken. Data gaat nooit alleen om de data, data maakt ook nieuwe data als je er genoeg van kunt analyseren. En we weten per definitie nog niet hoe dat met dit soort data gaat aflopen.

Hou je data bij je. Maak liever geen account aan. Misschien wil je wel helemaal geen spoor achterlaten, en log je in via TOR op Tails. Misschien vul je liefst totale bullshit in over jezelf. Misschien helpt dat. Maar reken maar dat wat ze ècht van je willen hebben, moet worden ingevuld omdat je anders geen toegang krijgt tot waar je voor komt. En dus is eigenlijk het beste om je heil elders te zoeken. Wees zuinig op je gegevens.

Dus wat moet je met zo'n nieuwsbericht, behalve zuinig zijn op je gegevens? Ervan leren, dat dit wéér gebeurt. Dit zijn geen incidenten. Dit blijft komen, en het houdt niet op. En als de WRS erdoor komt, zijn er wéér meer databanken waar misbruik van gemaakt kan worden, door datadieven van buiten of gewoon door de overheid zelf. Het hele ding lijkt ontworpen te zijn voor misbruik, abuse by design. Dus verzet je ertegen. En hou je gegevens erbuiten.

De klad in condooms

Ooit was ik een burgermeisje, en gebruikte ik nauwelijks condooms. Als ik condooms gebruikte, was dat vooral om zwangerschap te voorkomen. En als de man daar niet aan meewerkte, en ik bedoel ook echt mééwerkte, dan gebeurde het gewoon niet en deden we het zonder condoom. Want ik was dom, naïef, onverantwoordelijk, en vooral ook onwetend. Maar die onwetendheid kwam weer door die onverantwoordelijkheid, dus misschien is die wel het belangrijkste geweest.

Als je het me had gevraagd zou ik trouwens hebben gezegd dat ik het altijd met condoom deed. Netzoals mijn vriendinnen nogsteeds zeggen. Want als je wordt gevraagd of je het met condoom doet, denk je met een nuchter hoofd aan of je je volgende lover, die nog helemaal theoretisch is en waar je niets bij voelt en niet op geilt, in rubber gaat rollen, en dan zijn de goede voornemens sterk. Je kijkt niet naar hoevaak dat nou eigenlijk gebeurt als je met een dronken kop een vent over je heen laat kruipen.

Toen ik ging hoeren was ik nog niet veel beter geworden. Ik was slordig en onhandig met condooms, en ik pijpte gewoon zonder. Niet alleen omdat de klanten het lekkerder vinden, maar ook omdat ik zelf liever pik proef dan rubber. Ik had geen idee wat voor risico's je daarmee neemt. En van mijn collegaatjes in de club leerde ik ook niets beters, want die pijpten ook allemaal zonder.

Pas toen ik besloot om volwassen te worden, ging ik beter naar condooms kijken. En toen ik voor mezelf begon, besloot ik om goed met condooms om te gaan. Dat ging niet zonder slag of stoot, want de klanten zijn het niet gewend, maar het kwam goed. Ik gaf ze ook geen andere keus, als ze moeilijk gingen doen over condooms konden ze iemand anders gaan zoeken. Sommige mannen deden dat ook, maar ik kreeg mijn agenda wel vol.

Goed condoomgebruik heeft ervoor gezorgd dat ik sinds ik volwassen besloot te worden nooit meer iets opgelopen heb. Ook geen kleine dingetjes, die niet als SOA tellen. Streng zijn met je condoomgebruik zorgt ervoor dat je echt gezond kan werken, en dat je zeker van je zaak kan zijn. Streng zijn met je condoomgebruik is gewoon je verantwoordelijkheid, want anders laat je de verantwoordelijkheid over aan geile mannen.

Ik kocht mijn condooms in dozen van een gros, of dozen van duizend. Ik draaide er superveel doorheen, want als je ze in zulke grote partijen koopt kosten ze heel weinig, en hoef je niet op een condoom meer of minder te kijken. Ik ben heel handig geworden met condooms, ik kan ze op verschillende manieren op verschillende pikken aanbrengen, met mijn handen of met mijn mond. Ik ben blij met hoe mijn condoombeleid werkte.

Maar de klad zit erin. Niet in hoe ik met mijn condooms omga, maar de wereld wil maar niet hetzelfde blijven. Er zijn meerdere dingen die ervoor zorgen dat ik me aan moet gaan passen, en ik ben er nog niet helemaal uit hoe.

Ik was ooit een vaste klant bij Durex. Durex stond aangeschreven als het topmerk van condooms, en als je zekerheid wou, kocht je Durex. Ik heb ettelijke tienduizenden Durex-condooms gekocht en gebruikt. En toen ik begon was dat ook gewoon precies hoe het werkte, je kon wat mindere condooms kopen, maar Durex was minder gedoe omdat ze minder scheurden en minder afgleden. Tegelijk waren ze ook fijner, minder plakkerig en soepeler dan de andere merken. Ik was tevreden.

Dat is niet meer zo, en dat is niet alléén omdat de andere merken verbeterd zijn. Je kan tegenwoordig nog maar lastig slechte condooms vinden, de meeste zijn gewoon prima. Maar Durex is flink achteruitgegaan. Tegenwoordig zitten ze vaak slecht opgerold, met plooien die in elkaar gevouwen zijn, met rolletjes die niet lekker lopen, vastgeplakt door gummend glijmiddel, en soms met scherpe vouwen of beginnende scheurtjes er al in als ze in de verpakking zitten.

Lang geleden had je dat nauwelijks met Durex. Hoogstens eentje per gros. Maar elke keer als ze veranderen van branding, als ze vormen en verpakkingen veranderen, of als ze watdanook veranderen, merk ik dat de kwaliteit zakt, en er meer fouten gebeuren. Tegenwoordig heb ik één condoom op tien met een fout die genoeg is om het condoom meteen in het vuilniszakje te flikkeren. Met Durex dan, want andere merken zijn veel beter tegenwoordig.

Ik heb flink wat andere condooms uitgeprobeerd, en ik heb met de meeste andere merken minder gedoe dan met Durex. Ik ben nogsteeds geen fan van Pasante, BillyBoy, Chess, Trojan, en nog wel meer merken. Maar dat zijn geen slèchte condooms. W zweert bij Sagami en Okamoto, maar die zijn niet goedkoop te vinden. Ik heb een poosje Ceylor gebruikt, en Ritex, maar ik ben de laatste tijd vooral met Kruidvat Huismerk erg tevreden. Veel beter dan Durex. Dat had ik tien jaar geleden nooit geloofd.

Je kan zeggen dat Ritex en vooral Ceylor echt wel beter zijn dan Kruidvat Huismerk, maar ik moet die dingen bestellen, en ik kan voor de Kruidvat condooms gewoon de Kruidvat binnenlopen. Bovendien heb ik niet meer zo'n omzet als vroeger, en dan voel je het meer als je een condoom van een Euro weggooit dan wanneer je een condoom van dertig cent weggooit. En de kwaliteit van het condoom is goed als het condoom goed genoeg is. Supercondooms neuken even veilig als gewoon goeie condooms.

Nou, opgelost, denk je dan. Waar zeikt Zondares nou weer over. Overstappen op een ander merk condooms is toch geen big deal? Ja, overstappen is geen big deal. Maar dat het bekendste en bestverkopende merk condooms zo afglijdt is echt opvallend en maakt me ongerust. Vooral omdat je er buiten de hoererij niets over hoort. Scheurende condooms zorgen ervoor dat er SOA verspreiden, en daar krijgen we via via toch weer mee te maken.

Het laat ook zien dat de markt kennelijk Durex niet dwingt om degelijke condooms te maken. Verschillende hoeren hebben Durex benaderd over de problemen, maar Durex speelt stommetje. Durex is marktleider, en ik maak me zorgen of andere merken er misschien ook achteraan zullen gaan. Gelukkig lijkt dat nog niet aan de hand, maar dit soort ontwikkelingen zie je wel vaak gebeuren. Als de markt Durex niet meer behandelt als marktleider gaat het prima, en ik hoop ook dat dat zo gebeurt.

Maar eigenlijk is dit niet het punt van dit stukje. Er zijn veel grotere problemen dan de inzakkende kwaliteit van Durex, en dat is alleen een teken aan de wand. Het echte probleem is het inzakkende begrip voor de noodzaak van condooms. Je hebt altijd een klus gehad aan mannen in condooms krijgen, vooral als je er fris en gezond uitziet, maar die klus is langzaam groter aan het worden. Dat is voor mij een probleem, al kan ik er wel mee omgaan, maar ook een maatschappelijk probleem.

Eigenlijk merk ik het verminderde draagvlak voor condooms pas laat. Iedereen anders lijkt het eerder doorgehad te hebben. Ik ging van thuisontvangst, waar je zelf de regels maakt en de klanten daar makkelijker in meegaan omdat ze bij jou op bezoek zijn, naar escort, waar je op bezoek bent bij de klant. Het besef dat je in een omgeving met regels bent is er dan gewoon veel minder, al hebben de meeste klanten wel door dat jij de regels maakt als je op bezoek bent.

Vrouwen snappen vaak niet wat mannen tegen condooms hebben. En burgervrouwen snappen al helemaal niet wat ervaren vrouwen tegen condooms hebben. Er is veel onbegrip over de weerstand tegen condooms, en dat helpt natuurlijk helemaal niet om te zorgen dat het probleem wordt opgelost. Gewoon nuffig doen over mensen die moeilijk doen over condooms, zoals de voorlichters het al jaren proberen aan te pakken, werkt hoogstens averechts.

Een goed aangebracht, modern condoom is een kleine barrière voor gevoel. Een onbesneden man in een condoom heeft de meeste sensaties nog wel die hij zonder condoom ook zou hebben, zolang je het condoom maar zo aanbrengt dat de voorhuid vrij kan blijven rollen. Vooral de supercondooms kun je een man zo aandoen, dat hij zich afvraagt of het ding misschien gescheurd is. Het probleem gaat namelijk eigenlijk niet zo om het neukgevoel.

Ja, het afrollen is een ongemakkelijk gevoel, en als je een condoom wil omdoen dat strak genoeg zit, moet er een veeltestrak rolletje over zijn eikelrand heen. Dat vindt geen enkele vent geil. Het geeft een bekneld gevoel, het is onnatuurlijk gefrut en gepruts, vooral als hij het zelf doet. Als ik het doe heb ik truukjes om dat omdoemoment minder op te laten vallen, maar het gaat niet om het gevoel van het omdoen. Het gaat om het wéten dat hij omgedaan is.

Het probleem dat veel mannen, en ook ervaren vrouwen, met condooms hebben, is vooral conceptueel. Wéten dat je lover een condoom omheeft, en je dus afgeschermd bent, is een afknapper. Voor een man is voelen dat hij afgeschermd is precies hetzelfde, maar een man krijgt het veel direkter mee wat er gebeurt. Vooral het moment van het afrollen is voor zo'n man een echte afknapper. Of afslapper, eigenlijk.

Je wil niet afgeschermd zijn. Je wil niet met een laagje rubber ertussen. Je wil niet zoiets nets en schoons en behoorlijks en ergens ook afwijzends tussen jullie in. En ookal zijn moderne condooms supergoed, èlk beetje dat je zo'n condoom waarneemt is al teveel, en wijst je er al teveel op dat er iets tussen je in zit. Je wil geen bescherming, je wilt bloot. Je wilt huid. Je wilt zaad, en hij wil zijn zaad in jou.

Ik probeer weleens vriendinnen uit te leggen hoe een condoom voor een man voelt door de vergelijking te maken met een vrouwencondoom. Vrouwencondooms zijn al heel lang op de markt, maar niemand gebruikt ze. Ik heb ze weleens gebruikt, maar ik hou het liever bij mannencondooms. Veiliger en makkelijker. Vrouwencondooms zijn ergens logischer dan mannencondooms, want ze zijn losser en beweeglijker, dus voor een vrouw leveren ze minder problemen met stimulatie op dan een mannencondoom bij een man.

Mijn burgervriendinnen gruwen al bij het idee. Niemand wil een vrouwencondoom proberen. En vooral voor dezelfde redenen dat een man geen mannencondoom wil: je voelt het zitten. Je moet het bewust aanbrengen. Het is gekloot en gepruts voordat het goed zit. Je moet het dan ooknogeens tijdens de beurt in de gaten houden dat er niets mee misgaat. En als die dingen opeens op jouw bordje terechtkomen, ga je zien hoe hinderlijk dat is. Dat hebben mannen dus.

Zonder condoom is lekkerder, en vooral geiler. Je hebt een handjevol condoomfetisjisten, maar dat zijn ook echt de enige mensen die condooms lekker vinden. Voor de rest van ons zijn ze een noodzakelijk kwaad, want je wil geen SOA oplopen of ongewenst zwanger worden. Dus met een zucht rol je dan toch maar weer een condoom over dat lekkere stuk manvlees wat je tegemoet staat te kloppen, en gooi je met het gebruikte condoom het rijke zaad in de prullenbak. Zonde, maar beter dan een ongeneeslijke SOA.

En daar zit de verandering in. Toen ik begon, eind jaren negentig, was er flink angst voor AIDS. HIV was het grote risico waar iedereen bang voor was, en de epidemie leek altijd maar uit te breiden. Er was angst voor AIDS. En het enige wat je kon beschermen, was een condoom. Dat was waar mensen condooms voor droegen, om niet besmet te raken met AIDS. Er was geen andere SOA die ook maar bij mensen opkwam om het voor te doen.

Ik heb in mijn schooljaren wel flink wat bange verhalen, en ook bangmaakverhalen, over AIDS gehoord. Dat je het van íédereen kon krijgen, dat het steeds meer werd, dat heel Afrika al lag te sterven aan AIDS, eindeloze stromen anekdotes over frisse jonge meiden die één keertje wipten met een gescheurd condoom en meteen aan AIDS begonnen dood te gaan, dat het weleens zoveel mensen kon doden dat het het eind van de mensheid kon zijn, ik gruwde ervan.

Die paniek hielp. Mensen gingen condooms gebruiken. Zelfs de homo-scene ging condooms gebruiken. En dat hielp. Aids verspreidde zich steeds minder, en andere SOA werden ook flink teruggedrongen. Klanten klaagden niet over dat je condooms wou, want die snapten wel waarom. Als je alle verhalen geloofden waren wij bovendien allemaal allang besmet met HIV, en wìl je dus ook geen hoer neuken zonder condoom. Al waren er natuurlijk genoeg mannen die dat risico best wouden nemen als hun pik eenmaal stond. Maar zelfs die hadden er begrip voor als jij condooms wou.

Het begrip, dat is weg aan het zakken. En dat komt vooral doordat de angst voor AIDS wegzakt. Want tegenwoordig zijn er AIDS-medicijnen waardoor mensen met HIV heel goed de gevolgen van hun ziekte tientallen jaren uit kunnen stellen. En tijdens goed gebruik van die medicijnen zijn ze ook nieteens meer besmettelijk. Er wordt zelfs beweerd dat HIV niet dodelijk meer is.

In grote lijnen is het waar, gedeeltelijk is het ook overdreven zonnig, maar het is vooral de reden voor een soort opluchting. AIDS is voorbij. We kùnnen weer. Dat allemaal andere lelijke ziektes nogsteeds ongeneeslijk zijn, en de geneeslijke ziektes ook nogsteeds een probleem zijn, daar wordt nietzo naar gekeken. Want AIDS heeft de spotlight, en nu hij die niet meer verdient heeft hij nogsteeds de spotlight.

De angst voor AIDS daalt al een tijdje. Toen bleek dat het de homo-scene niet uitroeide zoals veel mensen hadden voorspeld, was de angst al wat gezakt. Er was zelfs een subcultuurtje binnen de homo-scene, kennelijk best omvangrijk, die het als een soort lidmaatschap zag om HIV te hebben, en als iets onvermijdelijks als je een "echte" homo was. Er werd mee gekoketteerd, en het was een onderwerp om drama van te maken, het was voor sommigen een ereteken van homo-zijn. De homo's die ik kende vonden het eerst schokkend, toen genant, en toen iets wat gewoon zo is.

Homo's zijn ons voorland. Ik weet niet waarom, maar de homo-scene loopt altijd voor op de hetero's, bij homo's zijn nieuwe ontwikkelingen altijd eerder zichtbaar, en we lopen altijd achter de homo-scene aan als het gaat om wat er gangbaar is. Vooral als het om SOA gaat. Als je op sites over SOA gaat kijken, zie je meestal ook dat ze vooral zich op homo's richten. Dat kan zijn omdat homo's gewoon met veel meer SOA rondlopen, dat is waar, maar ik denk ook dat het komt omdat wanneer je de homo's meekrijgt, de hetero's volgen.

De homo's zijn niet bang meer voor HIV. Een groot deel haalt er zijn schouders over op, en vindt het wel best. Je hebt medicijnen, je gaat er niet meer zo makkelijk aan dood, de angst begint ook flink oud te worden, en met de jaren hebben mensen tòch gezien, ondanks alle berichtgeving over hoe HIV bij iedereen voorkomt, dat je het vooral ziet bij drugsspuiters, homo's, en mensen uit Afrika. Dat zorgt ervoor dat afkeer tegen HIV gaat voelen als homohaat of racisme.

Als je daar je twijfels bij hebt, hoef je alleenmaar te kijken naar hoe gereageerd werd op de uitbraak waar ik op 1 augustus 2022 over schreef. Geen koppeling, omdat ik anders weer in de censuur terechtkom. Bij die uitbraak was het heel duidelijk de homo-scene die het slachtoffer was, en meteen werd alles uit de kast gehaald om maar mensen te vertellen dat het echt geen homo-ziekte was.

En het afzwakken van de angst voor AIDS is doorgezakt naar de hetero's. Er is minder angst voor SOA. Er is minder bewustzijn voor SOA. En de grootste reden om een condoom te dragen is tegenwoordig niet meer SOA, maar omdat je er respect naar elkaar toe mee toont. Je bent nette, hygiënische mensen als je er een rubbertje omheendoet. En als je dus in een sleazy bui bent, komt dat condoom niet meer aan de orde.

Ik ken meer burgervrouwen die condooms gebruiken als anticonceptie, dan tegen SOA. Sowieso weten veel mensen niet meer dan drie SOA op te noemen, en meestal blijft het alleen bij AIDS. En AIDS is voorbij. Nou ja, het is niet voorbij. Er gaan nu meer mensen wereldwijd dood aan AIDS dan in paniekjaar 1989, en er lopen meer HIV-positieven op de wereld rond dan toen. Er is verbetering, maar het gaat langzaam.

Die verbetering komt helaas niet van condooms. Die zijn beter geworden, maar mensen gebruiken ze gewoon niet genoeg. Je ziet in het rijke Westen vooral verbetering door grote, dure medicijnprogramma's die de besmettelijkheid van HIV-positieve mensen onderdrukken. In Afrika zie je vooral resultaat van grote besnijdenisprogramma's, want de miljoenen HIV-positieve mensen daar kunnen die dure medicijnen niet betalen, en krijgen minder effektieve behandelingen als ze besmet zijn.

Er gaan nogsteeds mensen dood aan AIDS. Ook in Nederland. En mensen met HIV die niet aan AIDS lijden, hebben ook klachten en een achteruit gaande gezondheid. Je wil nogsteeds voorkomen om HIV te krijgen. En de kans om het op te pikken is netzogroot als tijdens de paniek toen ik een meisje was. Maar mensen voelen het anders. Mensen kijken niet naar de cijfers. En mensen denken niet na. Vooral niet als ze geil zijn.

Mensen zoeken niet meer naar veiligheid. En zo krijg je ook dus dat de grootste condoomfabrikant, die zijn vinger aan de pols heeft van de markt, zich niet meer richt op top-betrouwbaarheid. Die gaat zoeken naar waar mensen nog wèl hun portemonnee voor trekken. En dat is vooral beloftes van betere seks, en vooral geile marketing. Het condoom moet beloven dat het je niet in de weg zit, if het zelfs béter maakt. Of het dan nog werkt is minder belangrijk.

Om mijn beroep te kunnen doen op een verantwoordelijke manier moet ik condooms gebruiken. Met hoeveel partners ik heb is daar geen keus aan. Met mannen die een beetje bang waren om door mij besmet te worden was dat makkelijk. Nu die mannen die angst niet meer hebben, komt de verantwoordelijkheid nog maar van één kant. En dat vind ik wel vervelend, want ik hoop dat die trend niet verder gaat dan nu.

Ik heb in mijn vroege carrière maar een paar klanten gehad die afhaakten om het condoom. In de afgelopen twee jaar zijn het er al evenveel als in mijn hele vroegere carrière. Goed, dat zijn geen aantallen waar je goed statistiek op kan gebruiken, maar toch zegt het me wat.

Gedeeltelijk is het ook door de hetzes vanuit de overheid. Veel van de misèreporno benadrukt dat we onveilig moeten werken, veel van de overheidsbetutteling beleert ons om condooms te leren gebruiken op een manier dat zelfs de handleiding in het pakje nog geavanceerder is. Dat dringt het idee op dat de norm binnen ons vak is om zonder condoom te werken. En dat werkt bij klanten èn collega's in de hand dat er wordt gedacht dat het ookwel mìnder kan met de condooms.

Ik pijp al heel wat jaartjes met condoom. Veel collega's doen dat niet. Die pijpen "gewoon" zonder. En veel lopen ze niet op, dus ze vinden het wel best. Er zijn er genoeg die zeggen dat ze nooit iets van pijpen hebben opgelopen. Netzoals er veel meiden zijn die ook wel neuken zonder, en nooit wat opgelopen hebben, zeggen ze. Maar er gaat genoeg rond wat je pas veel later merkt, van hepatitis tot kankerverwekkende HPV. Vaccins helpen, maar niet honderd procent. Condooms blijven belangrijk.

Voor dat pijpen met condoom is steeds minder begrip. Ooit werd het zonder slag of stoot geaccepteerd. Sommige meiden doen het zo. Nu heb ik steeds meer zeikers die het onnodig vinden, en erover in discussie gaan. Terwijl ik het in mijn advertentie, en nog een keer tijdens het boeken, wel duidelijk maak. Ik doe niet aan pzc, en dat verandert niet als je gaat mopperen.

Ik kom tegenwoordig ook meer klanten tegen die denken dat ze met hun eigen condooms aan de slag kunnen. Dat gaat natuurlijk niet, want je hebt teveel mannen die kloten met zo'n condoom. Meestal per ongeluk, als dat ding heeft liggen bakken in het handschoenenkastje van hun auto tot hij bijna over de houdbaarheid is, maar vaak genoeg ook expres. Dan doen ze hun best een condoom voor te bereiden om te gaan scheuren.

En je hebt tegenwoordig ook condooms in veel meer maten. Vroeger had ik al het probleem dat mannen een XL-condoom wouden terwijl ze niet of nauwelijks groter waren dan gemiddeld. Tegenwoordig heb je condooms van bijvoorbeeld MySize, die in allerlei maten komen. Dus krijg je een klant met een gewone Hollandse lul die een condoom om wil dat zou slobberen bij een paard. Dat geeft wrijving in de date, want dat moet ik weigeren natuurlijk, en daar wordt de wip niet beter van.

Wat realiteit zou ik fijn vinden. Dat mensen gewoon blijven begrijpen dat ik condooms moet gebruiken, en dat condoomgebruik belangrijk is, ook als er geen onredelijke angst wordt gezaaid, of als er geen paniek is over een ziekte. Want als we allemaal gewoon condooms gebruikten tot we schoon getest hebben, en allemaal regelmatig controleerden of we ergens mee rondliepen, dan stierven al die smerige ziektes gewoon uit. Condooms zijn nodig omdat mensen ze te weinig gebruiken.