Toen ik begon met hoeren, begon ik met cardates. Dat was lang geleden. Zo lang geleden, dat je nog adverteerde in de papieren krant. Meestal in de Telegraaf. Ja, zo oud ben ik dus, en zo lang werk ik dus al. Nou heb ik niet de hele tussentijd gewerkt, en nou heb ik dat cardaten zelf ook maar kort gedaan, maar ik zit al even in het vak. En ik heb best veel gezien in die tijd. En natuurlijk zie je dan ook wat er verandert.
Daar gaat best veel van mijn blog over. Ja, er is ook veel over wat er nooit verandert, en er is veel over wat gewoon superdiep in mensen zit zodat het eigenlijk nooit kàn veranderen, maar er verandert bestwel wat. Soms verandert het zo veel en zo snel dat ik het nieteens op tijd doorheb om geen foute dingen in mijn blog te zetten. Mijn "kies je eigen avontuur" bijvoorbeeld liep járen achter bij de feiten.
Maarja, dat hoort erbij vind ik. Ik schrijf dit blog nu ook al veertien en een half jaar, dus dat kan je er ook wel aan afzien. Bovendien vind ik het ookwel interessant om te zien wat er verandert in het werk. En in mijn eigen werk. Veranderingen gaan immers vaak zo sluipend dat ze je pas achteraf opvallen. En dan kan je er nieteens meteen je vinger op leggen wanneer het nou veranderd is.
Ik was in mijn oude spullen aan het rommelen, op zoek naar wat gereedschap voor een kunstprojektje waar ik mee aan het spelen ben, en ik vond daar een fotolijstje van heel lang geleden. Het is zo'n half plastic, half metalen dingetje met van die plastic nepedelstenen erin, wat we toen ik een tiener was geweldig vonden. Ik had er een foto in van een jeugdvriendin die me dat ding gegeven had, nadat ik haar precies dezelfde had gegeven met mijn eigen foto erin. Achteraf vraag ik me af of het niet gewoon hetzelfde lijstje is.
Die foto zit er niet meer in. Wanneer ik die eruit heb gehaald weet ik niet, ik denk nadat hij nat was geworden. Ik woonde in de kraak, daar staat onderhoud aan de gekraakte woningen niet voorop, en een paar dozen met mijn spullen zijn tijdens een regenachtige week zeiknat geworden. Het water droop langs de muren, mijn dozen stonden tegen de muur geleund, en opeens kan je je hele hebben en houwen wegpleuren.
Dit lijstje zal dat overleefd hebben omdat ik er èrgens nog wel gevoel bij had. Maar de foto heeft het niet overleefd, denk ik. Plastic en metaal nog wel. Dus toen ik ooit iets nodighad om mijn allereerste hoerenadvertentie in de krant eeuwig te maken, heb ik het in dit lijstje gezet. Met een enorme passepartout, want de hele advertentie past achter het puntje van mijn pink.
Meer dan twintig jaar oud krantenpapier bewaart best slecht. Ik heb krantenknipsels uit de jaren dertig, van de geboorteadvertentie van mijn oma, die in betere staat zijn. Bij mijn eerste advertentie kan je zien dat het verkruimelt, en dat de inkt niet meer scherp aftekent, maar een beetje aan het uitlopen is geweest. Misschien ligt dat aan het karton van de rug, misschien aan de zolders en bergingen waar het intussen gelegen heeft, maar het is slecht bewaard gebleven.
Toen ik het weer las, was dat met een lach. Ik zou het tegenwoordig zó anders hebben gedaan. En ik ben gewoon zó anders geworden na al die jaren. Dat lag voor de hand natuurlijk, en als je me had gevraagd wat ik in die superkorte advertentie had staan, had ik je het meeste lachend kunnen vertellen. En uitleggen. En uitleggen waarom dat toen wèl, en nu níét meer belangrijk voor me was.
Maar ik kwam iets tegen wat ik eigenlijk vergeten was. De advertentie sloot af met "geen BBS." Als je me had gevraagd of ik dat erbijschreef, had ik waarschijnlijk nee gezegd. Ik wist het echt niet meer. Zowel niet dat ik BBS uitsloot, als dat ik er dure advertentieletters aan besteedde. En toen ik het las, was het voor mij een heel duidelijke datering van mijn werk, want tegenwoordig zou ik het niet meer in mijn hoofd halen.
"Geen BBS" betekent "Geen bril, baard of snor." Het was in die tijd heel gewoon om dat te weigeren. Als het niet overal in advertenties stond had ik het ook niet overgenomen, en zou zo'n afkorting ook nergens goed voor zijn geweest. Tegenwoordig laten heel veel mannen hun baard staan, maar toen ik begon in de jaren negentig was het nog echt een uitzondering. Als je een baard zag, had je een biker te pakken, een hoogleraar, iemand die in de jaren zeventig was blijven hangen, of een zwerver.
Brillen waren toen populairder dan nu. Lenzen waren nog niet zo goed, en veel mensen hadden een bril. Dat lijkt dus heel veel klanten uit te sluiten, maar als je ging kijken bleek dat wel mee te vallen. Dat verbod op een bril ging er niet om dat iemand slechte ogen had, maar meer dat je niet wou dat ze in bed een bril droegen. Brillen in bed zijn vervelend, omdat die vaak scherpe harde hoekjes en randjes hebben, waarmee ze je irriteren of schrammen.
Er zat ookwel een esthetisch ding aan. Niet dat het echt lelijk is, maar je kan in zoveel films over lelijke eendjes zien, dat de hoofdpersoon een lekkere spetter is met een bril op, en zolang ze die bril draagt wordt behandeld als oud vuil. Als het grote bal komt waarop ze opeens ontloken is als sexy schoonheid, heeft ze die bril niet meer op. Ze krijgt geen modieuzere bril, nee. Die bril moet weg. Want die is symbool voor lelijkheid. Al is dat onzin.
De reden dat baarden niet populair waren, was natuurlijk ookwel dat een baard makkelijk vuil vasthoudt, ookwel dat hij kriebelt, krast en schuurt, maar vooral omdat de associatie niet leuk was. Je had met een baard of snor eigenlijk altijd iemand tepakken die op de één of andere manier niet seksueel gewoon meedraaide. Het waren doorgaans de mensen die seksueel moeilijk waren, en die wil je als je gewoon omzet wil draaien eigenlijk niet hebben.
Maar het was ook gewoon dat de mode anders was. Je was totaal uit de mode met gezichtshaar. Dus we vonden het gewoon lelijk en onverzorgd, en het oog wil ook wat. Uiteindelijk is het lekkerder werken met mannen die je aantrekkelijker vindt, en in die tijd hadden we nog wat te kiezen. Tegenwoordig accepteer je alles wat er langskomt, hoe onaantrekkelijk en vervelend ze ook zijn. De markt is verpest.
Ik ben anders over brillen en baarden gaan denken. Brillen in bed zijn nog steeds niet welkom, maar ik vind ze wel gedistingeerd staan tegenwoordig. Dat hele idee dat iemand wat "achter" is als hij een bril opheeft is verdwenen. In mijn werkflatje had ik zelfs een laatje met een soort hangmatje van pluisvrije stof om de bril van de klant weg te kunnen leggen zonder op te hoeven letten dat hij niet vies of gekrast werd.
En baarden, ach. Er zijn bestwel wat mannen die er beter uitzien met een baard dan zonder. Er zijn namelijk gewoon mannen die zo'n baard goed kunnen gebruiken om hun gezicht een vorm te geven die beter is dan wat ze zouden hebben met een blotebillengezicht. Ik ben gewend aan de esthetiek, en dan ontdek je eigenlijk dat die esthetiek je grootste probleem was. Laat de baarden maar staan, zolang de mannen hem maar schoonhouden.
Snorren vind ik nogsteeds een beetje raar, en nogal onaantrekkelijk. Ja goed, niet zo erg als een baard zonder snor, wat er nòg raarder en onaantrekkelijker uitziet. Snorren beschrijf je vooral met welke historische beul hem gedragen heeft, van de Hitler tot de Stalin en de Saddam. Ik snap ook niet dat je wel de rest van je gezicht scheert, maar den net niet die ene lip. Nouja, ik zal een klant er niet meer om weigeren. Daar ben ik wel overheen gegroeid.
En ookal is baardhaar kriebelig en kan het vuil zijn, zolang ik nog mannen met schaamhaar tegenkom is het echt in vergelijking geen probleem. Ik ga me nogweleens zorgen maken over de nadelen van baardhaar als ik geen schaamhaar meer tegen mijn kut gewreven krijg. Alles wat je tegen baarden kan hebben, geldt namelijk voor schaamhaar veel meer. Grof, schurend, vuil, muf, en schaamhaar ziet er meer als overwoekering uit dan de ergste baard.
Vergeet overmorgen niet te gaan stemmen!
maandag 13 maart 2023
maandag 6 maart 2023
Provinciale statenverkiezing
Op de vijftiende zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Dat is de minst aansprekende verkiezing die we hebben. Gemeenteverkiezingen zijn lekker lokaal en gaan over wat er met je dorpsplein gebeurt en of de nieuwe straat er wel of niet mag komen, wat de regels worden over winkelsluiting en hoe duur je OZB wordt. De Tweede Kamer is waar al het landelijke vuurwerk gebeurt, waar de wetten worden gemaakt en waar het kabinet uit wordt gevormd. Maar de provincies?
De provincies hebben een eigen bestuur, maar dat hangt een beetje in tussen wat het Rijk en de gemeentes overlaten. En dat is niet veel, en wordt steeds minder. En wat ze nog officiëel te beslissen hebben, zit zo dichtgetimmerd met Rijksregeltjes en inmenging vanuit de landelijke politiek, dat het weinig meer voorstelt. Het is een beetje invulling geven aan wat al besloten is door een andere overheidslaag.
Ze praten er wel over dat ze beslissingen nemen in de stikstofcrisis, maar ze beslissen alleen wie er als eerste kapot moet. Dàt er boeren in die provincie kapot moeten, is al in het Rijk besloten, en die hebben de verantwoordelijkheid voor het vieze werkje van het echte kapotmaken uitbesteed aan de provinciebesturen. Je kan daarmee dus ook niets veranderen aan wat er gaat gebeuren, ookal doen ze graag alsof het wel zo is.
Net zo is het met de infrastruktuur, waar ze ook graag over praten alsof de provincie daar veel in de melk mee te brokkelen heeft. Dat is ook vooral de volgorde en de nadruk die de provincie er als eigen stempel op kan drukken. Het is ook raar om zoiets provinciaal te doen, mensen reizen allang niet meer vooral in hun eigen provincie rond. Maar de Rijksoverheid kan erop rekenen dat de provincie er niets belangrijks aan kan veranderen, dus mogen ze het hebben.
Waar de provincie nog wèl wat over te zeggen heeft, is de milieuvergunningen die worden uitgedeeld. Nou is daar natuurlijk ook een enorm raamwerk voor opgesteld, dus veel te beslissen is daar niet, en bij de èchte grote gevallen heeft het Rijk al voorgeschreven wat het gaat worden, maar als het gaat om de keus tussen een milieuvergunning voor Teunissen of voor De Vries is de provincie aan zet. En als je niet één van die twee bent, zegt het je waarschijnlijk niets.
Voor wat de provincie gaat doen is het dus niet echt de moeite waard. Maar er is één ding wat stemmen in deze verkiezing wèl de moeite waard maakt. En misschien dit zelfs de belàngrijkste stem maakt die je uit kan brengen. Dat is dat de provinciale staten de leden van de Eerste Kamer kiezen. En die Eerste Kamer, die is meer de moeite waard dan die andere politieke instituten.
De Eerste Kamer is namelijk het laatste struikelblok voor wetten die in de Tweede Kamer doorgejuicht zijn met de waan van de dag. Het is een plek waar de goedgekeurde wetsvoorstellen nogeens goed onder de loep worden gelegd, om te kijken of ze wel echt goed zijn, en niet gewoon als stemmenkanon door zijn gedouwd terwijl ze nogal tekortkomen. Dat heeft ons ooit gered van de WRP.
Goed, de afgelopen jaren is de Eerste Kamer steeds volgzamer geworden, en zijn de fracties in de Eerste Kamer steeds meer onder de partijdiscipline gekomen, zodat er in de beide Kamers hetzelfde geluid uit komt. En heel veel mensen kiezen hetzelfde bij de Tweede Kamerverkiezingen als bij de Provinciale Statenverkiezingen, dus er is niet zo heel veel verschil tussen de samenstelling van de Kamers. Dat is jammer.
Als je je dan zorgen maakt dat de behandeling in de Eerste Kamer dus wel hetzelfde zal verlopen als in de Tweede, dan heb je wel een beetje gelijk. Gelukkig is nogsteeds de houding van de Eerste Kamer anders dan in de Tweede Kamer, maar het is dom om erop te vertrouwen dat politici hun belangrijke taak boven partijdiscipline laten gaan. En als je dat weet, zie je waarom stemmen hier belangrijk is.
Je kan zeggen dat als de Eerste Kamer doet wat hij moet doen, die het enige beetje demokratie in de Rijkspolitiek is. De Tweede Kamer heeft alles al dichtgetimmerd met achterkamertjespolitiek en een regeerakkoord, maar in de Eerste Kamer heb je nog mensen die kritisch naar de wetsvoorstellen kijken, en stemmen volgens een mogelijk andere samenstelling dan in de Tweede Kamer. Dan gelden de meeste stemmen nog.
Daarom is het superbelangrijk dat de samenstelling van de Eerste Kamer niet hetzelfde wordt als de Tweede Kamer. De machtsverhoudingen moeten anders liggen, en het moet niet voor de hand liggen dat de coalitie gewoon zijn zin kan doordrukken. Als de coalitie een minderheid in de Eerste Kamer kan krijgen, moeten de andere partijen ook vóór het wetsvoorstel stemmen.
Nou is dat niet snel een enorme hindernis voor een wet, want zoveel verschil is er niet tussen de grote partijen, maar het leidt in ieder geval tot een beetje inhoudelijke behandeling. En dat is zoveel als we mogen hopen. En ja, de meeste gematigde kiezers laten de Provinciale Staten liever links liggen. En de SGP en CU hebben de dominee die de kiezers naar de stembus jaagt, dus die krijgen meestal meer zetels dan je zou denken.
Maar er stemmen minder mensen bij de Provinciale verkiezingen. Dus je stem telt voor meer mee. En de meute die meestal achter de vaste partijen gaat staan, hoe hard ze ook verneukt worden door die vaste partijen, heeft minder interesse in de Provinciale statenverkiezingen. Dus jouw stem is belangrijk. Ook als je helemaal niet volgt wat er in de Provincie of in de Eerste Kamer gebeurt. Je stem werkt voor je.
Laat je niet door kieskompassen en andere zogenaamd neutrale bronnen leiden, die helemaal afgaan op mooie praatjes en beloftes. Kijk naar wat de partijen echt dóén en stèmmen. Dus in plaats van kieskompas, waar je wordt gematcht met een partij op basis van zogenaamde principes die nooit uit de klei komen, neem je een uurtje en ga je naar partijgedrag.nl, waar je echt kan zien wat ze doen, en waar al die principes die ze beweren te hebben uitkomen.
Dus stem. En stem op een partij van buiten de coalitie. Liefst zo ver mogelijk erbuiten. Laat je stem de Eerste Kamer versterken. En als je denkt dat het toch niet uitmaakt, bedenk dan maar dat Mark Rutte de Eerste Kamer het liefst zou afschaffen. Dan weet je dus wel beter.
De provincies hebben een eigen bestuur, maar dat hangt een beetje in tussen wat het Rijk en de gemeentes overlaten. En dat is niet veel, en wordt steeds minder. En wat ze nog officiëel te beslissen hebben, zit zo dichtgetimmerd met Rijksregeltjes en inmenging vanuit de landelijke politiek, dat het weinig meer voorstelt. Het is een beetje invulling geven aan wat al besloten is door een andere overheidslaag.
Ze praten er wel over dat ze beslissingen nemen in de stikstofcrisis, maar ze beslissen alleen wie er als eerste kapot moet. Dàt er boeren in die provincie kapot moeten, is al in het Rijk besloten, en die hebben de verantwoordelijkheid voor het vieze werkje van het echte kapotmaken uitbesteed aan de provinciebesturen. Je kan daarmee dus ook niets veranderen aan wat er gaat gebeuren, ookal doen ze graag alsof het wel zo is.
Net zo is het met de infrastruktuur, waar ze ook graag over praten alsof de provincie daar veel in de melk mee te brokkelen heeft. Dat is ook vooral de volgorde en de nadruk die de provincie er als eigen stempel op kan drukken. Het is ook raar om zoiets provinciaal te doen, mensen reizen allang niet meer vooral in hun eigen provincie rond. Maar de Rijksoverheid kan erop rekenen dat de provincie er niets belangrijks aan kan veranderen, dus mogen ze het hebben.
Waar de provincie nog wèl wat over te zeggen heeft, is de milieuvergunningen die worden uitgedeeld. Nou is daar natuurlijk ook een enorm raamwerk voor opgesteld, dus veel te beslissen is daar niet, en bij de èchte grote gevallen heeft het Rijk al voorgeschreven wat het gaat worden, maar als het gaat om de keus tussen een milieuvergunning voor Teunissen of voor De Vries is de provincie aan zet. En als je niet één van die twee bent, zegt het je waarschijnlijk niets.
Voor wat de provincie gaat doen is het dus niet echt de moeite waard. Maar er is één ding wat stemmen in deze verkiezing wèl de moeite waard maakt. En misschien dit zelfs de belàngrijkste stem maakt die je uit kan brengen. Dat is dat de provinciale staten de leden van de Eerste Kamer kiezen. En die Eerste Kamer, die is meer de moeite waard dan die andere politieke instituten.
De Eerste Kamer is namelijk het laatste struikelblok voor wetten die in de Tweede Kamer doorgejuicht zijn met de waan van de dag. Het is een plek waar de goedgekeurde wetsvoorstellen nogeens goed onder de loep worden gelegd, om te kijken of ze wel echt goed zijn, en niet gewoon als stemmenkanon door zijn gedouwd terwijl ze nogal tekortkomen. Dat heeft ons ooit gered van de WRP.
Goed, de afgelopen jaren is de Eerste Kamer steeds volgzamer geworden, en zijn de fracties in de Eerste Kamer steeds meer onder de partijdiscipline gekomen, zodat er in de beide Kamers hetzelfde geluid uit komt. En heel veel mensen kiezen hetzelfde bij de Tweede Kamerverkiezingen als bij de Provinciale Statenverkiezingen, dus er is niet zo heel veel verschil tussen de samenstelling van de Kamers. Dat is jammer.
Als je je dan zorgen maakt dat de behandeling in de Eerste Kamer dus wel hetzelfde zal verlopen als in de Tweede, dan heb je wel een beetje gelijk. Gelukkig is nogsteeds de houding van de Eerste Kamer anders dan in de Tweede Kamer, maar het is dom om erop te vertrouwen dat politici hun belangrijke taak boven partijdiscipline laten gaan. En als je dat weet, zie je waarom stemmen hier belangrijk is.
Je kan zeggen dat als de Eerste Kamer doet wat hij moet doen, die het enige beetje demokratie in de Rijkspolitiek is. De Tweede Kamer heeft alles al dichtgetimmerd met achterkamertjespolitiek en een regeerakkoord, maar in de Eerste Kamer heb je nog mensen die kritisch naar de wetsvoorstellen kijken, en stemmen volgens een mogelijk andere samenstelling dan in de Tweede Kamer. Dan gelden de meeste stemmen nog.
Daarom is het superbelangrijk dat de samenstelling van de Eerste Kamer niet hetzelfde wordt als de Tweede Kamer. De machtsverhoudingen moeten anders liggen, en het moet niet voor de hand liggen dat de coalitie gewoon zijn zin kan doordrukken. Als de coalitie een minderheid in de Eerste Kamer kan krijgen, moeten de andere partijen ook vóór het wetsvoorstel stemmen.
Nou is dat niet snel een enorme hindernis voor een wet, want zoveel verschil is er niet tussen de grote partijen, maar het leidt in ieder geval tot een beetje inhoudelijke behandeling. En dat is zoveel als we mogen hopen. En ja, de meeste gematigde kiezers laten de Provinciale Staten liever links liggen. En de SGP en CU hebben de dominee die de kiezers naar de stembus jaagt, dus die krijgen meestal meer zetels dan je zou denken.
Maar er stemmen minder mensen bij de Provinciale verkiezingen. Dus je stem telt voor meer mee. En de meute die meestal achter de vaste partijen gaat staan, hoe hard ze ook verneukt worden door die vaste partijen, heeft minder interesse in de Provinciale statenverkiezingen. Dus jouw stem is belangrijk. Ook als je helemaal niet volgt wat er in de Provincie of in de Eerste Kamer gebeurt. Je stem werkt voor je.
Laat je niet door kieskompassen en andere zogenaamd neutrale bronnen leiden, die helemaal afgaan op mooie praatjes en beloftes. Kijk naar wat de partijen echt dóén en stèmmen. Dus in plaats van kieskompas, waar je wordt gematcht met een partij op basis van zogenaamde principes die nooit uit de klei komen, neem je een uurtje en ga je naar partijgedrag.nl, waar je echt kan zien wat ze doen, en waar al die principes die ze beweren te hebben uitkomen.
Dus stem. En stem op een partij van buiten de coalitie. Liefst zo ver mogelijk erbuiten. Laat je stem de Eerste Kamer versterken. En als je denkt dat het toch niet uitmaakt, bedenk dan maar dat Mark Rutte de Eerste Kamer het liefst zou afschaffen. Dan weet je dus wel beter.
maandag 6 februari 2023
De WRS en de WGTS
Het blijkt heel moeilijk te zijn om hier een stukje over geplaatst te krijgen, en ik wanhoop nu zo'n beetje dat het er ooit nog doorkomt. Ik heb al flink wat dingen geschrapt waar de censuur op kan aanslaan, er is dus niet veel meer over, maar ik móét wat schrijven over wat er aan de hand is. Ik màg dit niet voorbij laten gaan zonder er wat over gezegd te hebben, hoe onpopulair dit soort stukjes ook zijn, en hoe depressief ik het ook vind om ermee bezig te moeten zijn.
Nog steeds is de WRS onderweg. Heel in het kort is dat een kopie van de Prostituiertenschutzgesetz uit Duitsland, die dáár al niet werkt, en die ze nog wat erger hebben gemaakt met Zweedse elementen, en een Hollands sausje. De WRS is opgesteld door de hoerenhaters in het kabinet, en die hebben om hem erdoorheen te krijgen hun medewerking beloofd aan de hobbies van de andere partijen. De wet legt een boel onduidelijke en slecht begrensde burokratie op het sekswerk, en maakt een boel onschadelijke mensen strafbaar voor niets.
Als je dit vorige alineaatje te onduidelijk vindt, kan je het beste hier lezen wat de WRS eigenlijk ìs. Dat is misschien sowieso wel een goed idee. Er zitten een hoop aspekten aan, en ik moet niet dat hele stuk hier weer gaan herhalen. Lees het voor jezelf, of neem maar aan dat dit een nutteloos en schadelijk stuk pesterij is naar de hoeren en de mensen om ons heen toe. Netzoals de wetsvoorstellen die hieraan voorafgingen.
Heb je intussen weer op het netvlies wat de WRS is? Dan kan ik nu even ingaan op wat er voor ontwikkelingen zijn. Tijdens het vorige kabinet is de WRS er niet doorgekomen, waar Gert-Jan Segers erg boos over was. Het wetsvoorstel ligt er nu weer, en de samenstelling van het kabinet is weer precies hetzelfde. De situatie voor de wet is dus niet veranderd, en hij gaat op dezelfde manier als eerst door het proces heen.
De WRS is bestwel populair, want hij spreekt erg aan met zijn oproep om arme hoertjes te beschermen tegen misstanden en uitbuiting door ze alles en iedereen af te kunnen pakken en te kunnen betuttelen tot ze nederig buigen voor de ambtenaar, maar toch is het niet van een leien dakje gegaan met het wetsvoorstel. Dat is vooral omdat er nogal hoog spel is gespeeld, en er nogal veel gebotst wordt met burgerrechten en rechtsprincipes. Daar willen politici best in ons geval vanafzien, want we zijn geen èchte mensen, maar dan moet dat wel goed geregeld zijn.
En dat was het niet, dus is de wet een beetje blijven hangen in de beoordeling door het parlement. Daar is het kabinet deze keer schichtiger over dan vorige keer, want toen vorige keer de Tweede Kamer meeging in allemaal rechtenschendingen en slecht doordachte regelingen, is de WRP daar in de Eerste Kamer op gestruikeld, en teruggestuurd zonder veel van de sappige stukjes. Dat mag niet nog een keer, dus deze keer doen ze voorzichtiger. Maar de haat moet er wel inblijven.
Hij komt dus telkens terug in de commissiedebatten, in behandelingen, maar vooral in de achterkamertjes. Er kunnen telkens geen garanties worden geritseld dat alle twijfelachtige aspekten worden weggewuifd door de Eerste Kamer als het door zou komen, dus er moet wat gedaan worden aan de lastigste aspekten van het wetsvoorstel. Dat kan natuurlijk het beste door wat gebaren te maken en wat droge juridische veranderingen aan te brengen. En dat gebeurt dus nu ook.
De WRS wordt een beetje aangepast. De strafbaarstelling van de prostituee als ze adverteert of werkt zonder vergunning wordt verminderd. Het lijkt alsof hij helemaal geschrapt wordt, maar dat is niet zo. Want die vergunning waarvoor de strafbaarheid weg wordt gehaald, is maar één van de twee vergunningen die de WRS een prostituee oplegt om te hebben. Een prostituee zonder die andere vergunning wordt nog steeds gestraft. En belangrijker, de mensen om haar heen ook.
Het komt er dus op neer dat je de boete, die van ondergeschikt belang is, opheft, zodat het lijkt alsof de hoer zelf vrijloopt. Terwijl het middel van de prostitutievergunning om haar sociaal te isoleren en haar economisch ten gronde te richten, intact blijft. Op deze wijze wordt een gebaar gemaakt dat de hoer lijkt te vrijwaren, terwijl ze nog steeds buitensporig gedupeerd wordt. Een slinkse politieke streek.
Een minder belangrijke verandering is een soort antwoord op het feit dat zo'n gesprek om je vergunning te krijgen totaal geen beeld geeft, en dus een wassen neus is. Als het er tenminste niet om zou gaan om een ambtenaar de kans te geven je een beetje te zitten kleineren. De oplossing is om elk jaar opnieuw bij die ambtenaar te moeten aanschuiven om telkens weer door het praatje heen te moeten. Dus dat wordt nu ook verplicht.
We zien ook iets waar Gert-Jan heeft moeten toegeven. In de WRP en de WRS was het zo dat klanten àltijd strafbaar waren als ze in een misstand terecht waren gekomen, ook als ze ermee naar de politie zouden rennen. Volgens de CU was dat om te voorkomen dat klanten zich konden "verstoppen" achter dat ze meldden wat ze hadden gezien. Dat is natuurlijk van de gekke, en er is nu schoorvoetend een periode van vierentwintig uur gesteld waarbinnen een klant kan aangeven en niet strafbaar is.
De belangrijkste dingen, ook als ze door zowel de sekswerkvriendelijke kant als door de juridische kant van het gesprek zijn afgefakkeld, blijven gewoon met wat luchtige opmerkingen in het wetsvoorstel. Dat de hele rechtvaardiging van de wet, het hele concept en de hele opzet schadelijk zijn en niemand een steek verder gaan brengen behalve hoerenhaters, dat wordt door iedereen hardnekkig genegeerd.
Met dit wetsvoorstel worden er nog steeds goede mensen gecriminaliseerd, wordt er nog steeds veel meer hulp afgesneden dan er ooit bij geboden kan worden, en wordt het leven van hoeren en de mensen om ons heen nog steeds gevaarlijker, moeilijker, onzekerder en lelijker gemaakt. Met andere woorden, precies wat de makers voor ogen hebben.
Er wordt verder nog een beetje triomfantelijk gedaan over de zes miljoen Euro die nu jaarlijks naar uitstapprogramma's gaat, een verdubbeling. Dan kunnen ze nu twee keer niets voor ons betekenen. Het is iets waar ik minder boos over word dan sommige collega's. Het is eigenlijk gewoon corrupt geld wegsluizen, en daar is al heel veel van. Daar heb ik weinig last van, als je het met de monsterlijke dingen in de wet vergelijkt. Collega's die ooit een uitstapprogramma nodig hadden gehad, zijn er wèl boos over dat al het geld alleenmaar naar totaal on-effektieve Evangelische clubjes gaat.
De rest is wat holle letters over dat de positie van sekswerkers moet worden verbeterd, en het stigmatiseren vanuit de overheid wel wat minder mag. Dat wordt gedekt door losse flodders als dat er dingen "zullen worden opgepakt", en wat vrijblijvende voorlichting aan ambtenaren. Geen enkele verplichting aan wie dan ook komt erbij, er komen alleen wat workshopjes en voorlichtingspakketten.
Het zou ook een trendbreuk zijn geweest als er een wetsvoorstel was geweest met ook maar één extra recht voor sekswerkers, of zelfs maar één extra waarborg voor een recht wat we volgens de bestaande wetten allang horen te hebben. Er komt geen verplichting voor overheden, banken, verzekeraars of andere noodzakelijke instituten om ons gelijk te behandelen aan iedereen anders. Discriminatie blijft mogen, zoals ze niet mogen met welke andere maatschappelijke groep ook.
Dat leidt naar het tweede wetsvoorstel wat ik behandel, en wat gelukkig veel korter is. Dat is de WGTS, de Wet Gemeentelijk Toezicht Seksbedrijven. Deze wet is zowel een achterdeurtje voor de regels in de WRS, als dat het de WRS makkelijker door te douwen maakt. Het is aan de ene kant een heel stiekeme truuk, en aan de andere kant zijn ze er zo hard over aan het jubelen dat je het echt niet stiekem kan noemen.
Een groot probleem aan de WRS wat door de hele juridische wereld duidelijk was, is dat een heleboel van de handhaving en controle op de gemeentes wordt gelegd. En die gemeentes mógen dat niet, dat is iets waar de WRP ook al voor afgestraft werd door de Eerste Kamer. Het is namelijk strijdig met dat je bijzondere persoonsgegevens zoals wat iemand seksueel doet, niet zomaar mag vastleggen. En dat moet in de WRS wèl. Daar zaten de gemeentes dus knel.
De oplossing is de WGTS. Daarin verklaart de wetgever namelijk àlle beschermingen voor àlle bijzondere persoonsgegevens, die beschermd zijn door de wet omdat we dat moesten van Europese mensenrechtenregels, "niet van toepassing voor zover dit noodzakelijk is in verband met de naleving van de op grond van het eerste lid vastgestelde voorschriften door degene die bedrijfsmatig gelegenheid geeft tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling, dan wel in verband met het toezicht op de naleving en de handhaving van op grond van het eerste lid vastgestelde voorschriften door de gemeente."
We worden dus, als enige, uitgezonderd van al die grondrechten. Bij geen enkele andere groep in de samenleving flikken ze dit.
De reden dat de WGTS apart wordt gemaakt van de WRS, en niet gewoon een toevoeging of verandering eraan wordt, is geen geheim. De gemeenten zijn teruggefloten door de rechter toen ze hoeren gingen registreren en vergunnen, want er is geen wettelijke basis voor en het schendt de beperkingen neergelegd in de Gemeentewet. Maar de rijksoverheid wil erg graag dat de gemeentes doorgaan met het vervolgen en straffen van ongehoorzame hoeren, en wil ze dus een vrijkaart geven om daarmee door te kunnen gaan.
Eerder heeft de WRP al gefaald, en de WRS is ook gammel. Het is dus handig om de WGTS apart in te voeren. Die heeft meer kans om vlot erdoor te komen, want regeltjeswetten die te droog zijn om de krant te halen komen er makkelijker door, als de WGTS er eenmaal is lijkt de WRS een minder grote stap om te nemen, en flink wat van de dingen die de WRS wil laten doen door de gemeentes kùnnen alleenmaar als de WGTS er is. Dus een grote stap wordt in twee makkelijke stapjes gehakt.
Het is belangrijk dat we onze stem laten horen in de internetconsultatie. Ja, het wordt hooghartig genegeerd door de ambtenaren en de poltici wuiven het luchtig weg, dat is waar. Maar als er géén weerwoord komt, kunnen allebei die groepen zich er in toekomstige debatten aan vastklampen dat we ingestemd hebben door niet te hebben ingesproken. Dat hebben we nu ook al vaker gezien.
Dus schrijf een stukje inspraak. Het hoeft niet iets heel groots te zijn, maar zorg wel dat het steekhoudend is. Verwijs naar mijn blog als je wil, graag zelfs.
De links naar de internetconsultaties zijn iets anders dan je van me gewend bent, want de censuur blijkt er nogal op aan te slaan als ik ze niet een beetje vreemd neerzet, en we proberen het dus nog maar een keer:
De WGST: https://t.co/evhmoIRgrZ
De wijziging van de WRS: https://t.co/wfp7yLIvRF
Heel fijn als jullie mee willen helpen!
Nog steeds is de WRS onderweg. Heel in het kort is dat een kopie van de Prostituiertenschutzgesetz uit Duitsland, die dáár al niet werkt, en die ze nog wat erger hebben gemaakt met Zweedse elementen, en een Hollands sausje. De WRS is opgesteld door de hoerenhaters in het kabinet, en die hebben om hem erdoorheen te krijgen hun medewerking beloofd aan de hobbies van de andere partijen. De wet legt een boel onduidelijke en slecht begrensde burokratie op het sekswerk, en maakt een boel onschadelijke mensen strafbaar voor niets.
Als je dit vorige alineaatje te onduidelijk vindt, kan je het beste hier lezen wat de WRS eigenlijk ìs. Dat is misschien sowieso wel een goed idee. Er zitten een hoop aspekten aan, en ik moet niet dat hele stuk hier weer gaan herhalen. Lees het voor jezelf, of neem maar aan dat dit een nutteloos en schadelijk stuk pesterij is naar de hoeren en de mensen om ons heen toe. Netzoals de wetsvoorstellen die hieraan voorafgingen.
Heb je intussen weer op het netvlies wat de WRS is? Dan kan ik nu even ingaan op wat er voor ontwikkelingen zijn. Tijdens het vorige kabinet is de WRS er niet doorgekomen, waar Gert-Jan Segers erg boos over was. Het wetsvoorstel ligt er nu weer, en de samenstelling van het kabinet is weer precies hetzelfde. De situatie voor de wet is dus niet veranderd, en hij gaat op dezelfde manier als eerst door het proces heen.
De WRS is bestwel populair, want hij spreekt erg aan met zijn oproep om arme hoertjes te beschermen tegen misstanden en uitbuiting door ze alles en iedereen af te kunnen pakken en te kunnen betuttelen tot ze nederig buigen voor de ambtenaar, maar toch is het niet van een leien dakje gegaan met het wetsvoorstel. Dat is vooral omdat er nogal hoog spel is gespeeld, en er nogal veel gebotst wordt met burgerrechten en rechtsprincipes. Daar willen politici best in ons geval vanafzien, want we zijn geen èchte mensen, maar dan moet dat wel goed geregeld zijn.
En dat was het niet, dus is de wet een beetje blijven hangen in de beoordeling door het parlement. Daar is het kabinet deze keer schichtiger over dan vorige keer, want toen vorige keer de Tweede Kamer meeging in allemaal rechtenschendingen en slecht doordachte regelingen, is de WRP daar in de Eerste Kamer op gestruikeld, en teruggestuurd zonder veel van de sappige stukjes. Dat mag niet nog een keer, dus deze keer doen ze voorzichtiger. Maar de haat moet er wel inblijven.
Hij komt dus telkens terug in de commissiedebatten, in behandelingen, maar vooral in de achterkamertjes. Er kunnen telkens geen garanties worden geritseld dat alle twijfelachtige aspekten worden weggewuifd door de Eerste Kamer als het door zou komen, dus er moet wat gedaan worden aan de lastigste aspekten van het wetsvoorstel. Dat kan natuurlijk het beste door wat gebaren te maken en wat droge juridische veranderingen aan te brengen. En dat gebeurt dus nu ook.
De WRS wordt een beetje aangepast. De strafbaarstelling van de prostituee als ze adverteert of werkt zonder vergunning wordt verminderd. Het lijkt alsof hij helemaal geschrapt wordt, maar dat is niet zo. Want die vergunning waarvoor de strafbaarheid weg wordt gehaald, is maar één van de twee vergunningen die de WRS een prostituee oplegt om te hebben. Een prostituee zonder die andere vergunning wordt nog steeds gestraft. En belangrijker, de mensen om haar heen ook.
Het komt er dus op neer dat je de boete, die van ondergeschikt belang is, opheft, zodat het lijkt alsof de hoer zelf vrijloopt. Terwijl het middel van de prostitutievergunning om haar sociaal te isoleren en haar economisch ten gronde te richten, intact blijft. Op deze wijze wordt een gebaar gemaakt dat de hoer lijkt te vrijwaren, terwijl ze nog steeds buitensporig gedupeerd wordt. Een slinkse politieke streek.
Een minder belangrijke verandering is een soort antwoord op het feit dat zo'n gesprek om je vergunning te krijgen totaal geen beeld geeft, en dus een wassen neus is. Als het er tenminste niet om zou gaan om een ambtenaar de kans te geven je een beetje te zitten kleineren. De oplossing is om elk jaar opnieuw bij die ambtenaar te moeten aanschuiven om telkens weer door het praatje heen te moeten. Dus dat wordt nu ook verplicht.
We zien ook iets waar Gert-Jan heeft moeten toegeven. In de WRP en de WRS was het zo dat klanten àltijd strafbaar waren als ze in een misstand terecht waren gekomen, ook als ze ermee naar de politie zouden rennen. Volgens de CU was dat om te voorkomen dat klanten zich konden "verstoppen" achter dat ze meldden wat ze hadden gezien. Dat is natuurlijk van de gekke, en er is nu schoorvoetend een periode van vierentwintig uur gesteld waarbinnen een klant kan aangeven en niet strafbaar is.
De belangrijkste dingen, ook als ze door zowel de sekswerkvriendelijke kant als door de juridische kant van het gesprek zijn afgefakkeld, blijven gewoon met wat luchtige opmerkingen in het wetsvoorstel. Dat de hele rechtvaardiging van de wet, het hele concept en de hele opzet schadelijk zijn en niemand een steek verder gaan brengen behalve hoerenhaters, dat wordt door iedereen hardnekkig genegeerd.
Met dit wetsvoorstel worden er nog steeds goede mensen gecriminaliseerd, wordt er nog steeds veel meer hulp afgesneden dan er ooit bij geboden kan worden, en wordt het leven van hoeren en de mensen om ons heen nog steeds gevaarlijker, moeilijker, onzekerder en lelijker gemaakt. Met andere woorden, precies wat de makers voor ogen hebben.
Er wordt verder nog een beetje triomfantelijk gedaan over de zes miljoen Euro die nu jaarlijks naar uitstapprogramma's gaat, een verdubbeling. Dan kunnen ze nu twee keer niets voor ons betekenen. Het is iets waar ik minder boos over word dan sommige collega's. Het is eigenlijk gewoon corrupt geld wegsluizen, en daar is al heel veel van. Daar heb ik weinig last van, als je het met de monsterlijke dingen in de wet vergelijkt. Collega's die ooit een uitstapprogramma nodig hadden gehad, zijn er wèl boos over dat al het geld alleenmaar naar totaal on-effektieve Evangelische clubjes gaat.
De rest is wat holle letters over dat de positie van sekswerkers moet worden verbeterd, en het stigmatiseren vanuit de overheid wel wat minder mag. Dat wordt gedekt door losse flodders als dat er dingen "zullen worden opgepakt", en wat vrijblijvende voorlichting aan ambtenaren. Geen enkele verplichting aan wie dan ook komt erbij, er komen alleen wat workshopjes en voorlichtingspakketten.
Het zou ook een trendbreuk zijn geweest als er een wetsvoorstel was geweest met ook maar één extra recht voor sekswerkers, of zelfs maar één extra waarborg voor een recht wat we volgens de bestaande wetten allang horen te hebben. Er komt geen verplichting voor overheden, banken, verzekeraars of andere noodzakelijke instituten om ons gelijk te behandelen aan iedereen anders. Discriminatie blijft mogen, zoals ze niet mogen met welke andere maatschappelijke groep ook.
Dat leidt naar het tweede wetsvoorstel wat ik behandel, en wat gelukkig veel korter is. Dat is de WGTS, de Wet Gemeentelijk Toezicht Seksbedrijven. Deze wet is zowel een achterdeurtje voor de regels in de WRS, als dat het de WRS makkelijker door te douwen maakt. Het is aan de ene kant een heel stiekeme truuk, en aan de andere kant zijn ze er zo hard over aan het jubelen dat je het echt niet stiekem kan noemen.
Een groot probleem aan de WRS wat door de hele juridische wereld duidelijk was, is dat een heleboel van de handhaving en controle op de gemeentes wordt gelegd. En die gemeentes mógen dat niet, dat is iets waar de WRP ook al voor afgestraft werd door de Eerste Kamer. Het is namelijk strijdig met dat je bijzondere persoonsgegevens zoals wat iemand seksueel doet, niet zomaar mag vastleggen. En dat moet in de WRS wèl. Daar zaten de gemeentes dus knel.
De oplossing is de WGTS. Daarin verklaart de wetgever namelijk àlle beschermingen voor àlle bijzondere persoonsgegevens, die beschermd zijn door de wet omdat we dat moesten van Europese mensenrechtenregels, "niet van toepassing voor zover dit noodzakelijk is in verband met de naleving van de op grond van het eerste lid vastgestelde voorschriften door degene die bedrijfsmatig gelegenheid geeft tot het verrichten van seksuele handelingen met of voor een derde tegen betaling, dan wel in verband met het toezicht op de naleving en de handhaving van op grond van het eerste lid vastgestelde voorschriften door de gemeente."
We worden dus, als enige, uitgezonderd van al die grondrechten. Bij geen enkele andere groep in de samenleving flikken ze dit.
De reden dat de WGTS apart wordt gemaakt van de WRS, en niet gewoon een toevoeging of verandering eraan wordt, is geen geheim. De gemeenten zijn teruggefloten door de rechter toen ze hoeren gingen registreren en vergunnen, want er is geen wettelijke basis voor en het schendt de beperkingen neergelegd in de Gemeentewet. Maar de rijksoverheid wil erg graag dat de gemeentes doorgaan met het vervolgen en straffen van ongehoorzame hoeren, en wil ze dus een vrijkaart geven om daarmee door te kunnen gaan.
Eerder heeft de WRP al gefaald, en de WRS is ook gammel. Het is dus handig om de WGTS apart in te voeren. Die heeft meer kans om vlot erdoor te komen, want regeltjeswetten die te droog zijn om de krant te halen komen er makkelijker door, als de WGTS er eenmaal is lijkt de WRS een minder grote stap om te nemen, en flink wat van de dingen die de WRS wil laten doen door de gemeentes kùnnen alleenmaar als de WGTS er is. Dus een grote stap wordt in twee makkelijke stapjes gehakt.
Het is belangrijk dat we onze stem laten horen in de internetconsultatie. Ja, het wordt hooghartig genegeerd door de ambtenaren en de poltici wuiven het luchtig weg, dat is waar. Maar als er géén weerwoord komt, kunnen allebei die groepen zich er in toekomstige debatten aan vastklampen dat we ingestemd hebben door niet te hebben ingesproken. Dat hebben we nu ook al vaker gezien.
Dus schrijf een stukje inspraak. Het hoeft niet iets heel groots te zijn, maar zorg wel dat het steekhoudend is. Verwijs naar mijn blog als je wil, graag zelfs.
De links naar de internetconsultaties zijn iets anders dan je van me gewend bent, want de censuur blijkt er nogal op aan te slaan als ik ze niet een beetje vreemd neerzet, en we proberen het dus nog maar een keer:
De WGST: https://t.co/evhmoIRgrZ
De wijziging van de WRS: https://t.co/wfp7yLIvRF
Heel fijn als jullie mee willen helpen!
maandag 9 januari 2023
Ondermijning
Wie mijn blog al langer leest, weet dat ik best veel heb geschreven over de bewegingen in de samenleving die hoeren willen wegwerken. Dat gaat met allemaal onderhandse manieren, maar ook gewoon met hele wetsvoorstellen, met razzia's, met aktivisme binnen de politie en het OM, met speciale rechtbanken, ga maar door. Dat zijn vooral de hoerenjagers, de overtuigde mensen, die hun zin krijgen. Maar die willen ook de rest van de samenleving meekrijgen.
Dat lukt best goed, want ze hebben bijna een monopolie op het verhaal in de media. Mensen die geen interesse of geen kennis hebben via iets anders dan de media, zijn àltijd onkritisch het media-verhaal aan het nablaten als je het aan ze vraagt. Maar daar zit een staartje aan: alleen als je het ze vraagt. Want voor heel veel mensen is het verhaal uit de zieligheidsindustrie en de moralistenstromingen gewoon niet iets wat ze bezighoudt.
Best veel mensen geloven het wel, die onverwoestbare maar toch geknakte en willoze hoeren die jarenlang misbruikt worden zonder een spatje bewijs achter te laten, die iedereen om de tuin weten te leiden met hun akteerwerk. Maar ze geloven het niet zo sterk dat ze ook voelen en denken dat het echt bestaat. Het is een soort Sinterklaas voor ze, ze doen wel mee maar ze geloven niet echt diep in hun hartje. En dus trekken ze de kar van de heksenjacht niet mee.
Bij de gewone burger maakt dat niet zo uit. Die is plebs, het enige wat die moet doen is stemmen op een gevestigde politieke partij die in campagnetijd spierballen laat rollen, belasting betalen, en zijn kop houden. Vooruit, als hij wat te klagen heeft mag die in een demonstratie op afspraak ergens buitenspel blauwbekken op het Malieveld. En je dan door de ME naar huis laten slaan. Dat die kutburger er maar half in meegaat, dat zit de heksenjacht niet tegen.
Maar ze hebben er wèl een probleem mee als de processen van de heksenjacht niet werken. Als een buurman ontdekt dat zijn buurvrouw hoer is, en het wel best vindt en haar gewoon haar leven gunt, dan is dat een belangrijke gemiste kans voor de hoerenjacht. En omdat dat best vaak voorkomt, is het een doorn in het oog van de hoerenjagers en de zieligheidsindustrie.
Een manier die de zedengompen graag gebruiken om toch mensen mee te krijgen, is om te doen alsof ze anders medeplichtig zijn. Als ze een meid aan haar advertentie hebben opgespoord, gaan ze bij haar buren langs om te vertellen dat ze hoer is, en om te vragen of ze geen overlast ervaren hebben daarvan. Al is het maar dat er naar hun idee teveel geparkeerd wordt in de straat. En zo niet, dan wordt er doorgevraagd waaròm.
Want als je een vent bent, is het dan dat je het wel best vindt omdat je zelf klant bent misschien? Als je een vrouw bent, is het dan omdat je zelf "er wat mee te maken hebt?" Als je er niets van hebt gemerkt, hoe kan dat dan? Want iedereen weet dat hoeren ontzèttend veel overlast veroorzaken, en de rest van de buurt heeft er natuurlijk wèl last van. Zegt de zedengomp. Jij staat in de kijker, en het is duidelijk welk verhaal er van je wordt verwacht.
Maarja, dat is wèrk, en ze zouden het veel fijner vinden als ze dat niet hoefden te doen. Als de burger dat zelf gewoon oppakte. Net zo is het binnen de ambtenarenkorpsen. Daar zitten de hoerenjagers, daar zitten de moralisten, maar die zijn daar niet alleen. Ze zijn zelfs niet de meerderheid. De meeste ambtenaren zijn met hun ambtenarenbaan bezig, en niet met de politiek-maatschappelijke hobbies van hun collega's.
Die moeten wel méé natuurlijk. Maar dat lukt al tientallen jaren maar half. Ze leggen geen strobreed in de weg, maar de gemeentereinigingsjongens zijn niet naar hoeren aan het speuren, en de Beleidscommissie Rotondes en Verkeersregelinstallaties ookal niet. Terwijl alle hens aan dek moeten als de hoerenjacht meer moet worden dan een beetje meiden kwellen terwijl de hoererij ondanks alle vervolging blijft bestaan.
En zo komen we bij het onderwerp van vandaag, ondermijning. Een hele vage term, en met een goede reden. Het moet wel vaag blijven, want net als wanneer je de onheilspellende term "witwassen" zou vervangen door wat het inhoudt, namelijk "boeven belasting laten betalen over hun inkomsten zodat ze het aan iets eerlijks kunnen uitgeven," zouden mensen het misschien niet zo negatief meer zien.
Als ik namelijk ga zoeken naar de redenen waarom de overheid prostitutie moet gaan aanpakken ookal is daar geen wet voor, en ookal levert het mensenhandelcircus nauwelijks resultaten ondanks al die blanco cheques die ze krijgen, dan komt het vaak onder het kopje "ondermijning" terecht. Wat de prostitutie daar doet, en wat ondermijning nou ìs, dat was even onderzoeken. Want logisch is dat niet.
Ondermijning is een gemeente-ding. Andere stukken overheid hebben het er ook wel over als het ze uitkomt, maar je komt het vooral tegen in gemeentelijke documenten en in gemeente-websites. De insteek is wel landelijk, dat kan je zien doordat de meeste van de stukjes tekst erover geknipt en geplakt zijn van elkaar, waar alleen de gemeentenaam is omgeruild. Maar de doelgroep is op gemeentelijk nivo, de verspreiding is binnen gemeentes, en de mensen die het verhaal nablaten in de pers zijn meestal burgemeesters. En dan krijg je dit soort teksten:
Waarom komen ze dan met zoiets zwaks? Het is een neuzelend verhaal wat riekt naar paranoia, en het klikt niet echt met de mensen die het tehoren krijgen. Ze kunnen het zèlf nieteens goed uitleggen. Waarom denken ze dan dat dit een sterke manier is om mensen zover te krijgen aan hun kant te komen te staan, en lekker mee te NSB'en? Omdat het, zoals heel vaak, niet origineel uitgedokterd is door onze eigen moralisten, maar dat die het overgenomen hebben uit het buitenland. Waar het wèl een zinnige betekenis heeft.
Dit heeft me even gekost, maar het valt op zijn plek als je het ziet. Dit is namelijk een bloedserieus onderwerp in bijvoorbeeld Italië, Colombia, Griekenland, Mexico, Brazilië of Albanië. Daar heb je echt iets wat je onmiddellijk herkènt als je het ondermijning noemt, en waarbij dit soort campagnes ook gewoon echt nodig zijn.
Wat je hebt in die landen is een relatief zwakke bovengrondse economie, of eentje die dat tijdens een flink aantal jaren is geweest relatief kort geleden, zodat de kultuur er nog naar is, en met een relatief gezonde ondergrondse economie. Die bovengrondse economie is niet genoeg voor de mensen om van te leven, dus ze voelen dat ze die ondergrondse economie nodighebben. En daar worden ze beschermend over natuurlijk. Daar komt een stuk van hun brood vandaan.
Maar dat werkt op de lange termijn niet. Zo'n ondergrondse economie waar het recht van de sterkste geldt, wordt altijd een gore maffia-toestand. Letterlijk. En als je belasting wil heffen om je overheid belangrijke dingen te laten doen is dat ook alleen in de bovengrondse economie mogelijk. Die bloed je dus alleenmaar verder dood. Als je een gezonde, goed draaiende economie wil, moet je iedereen mee laten draaien in een bovengrondse economie.
Je zit in die landen met een bovengrondse economie die veel minder loont om in mee te draaien dan de ondergrondse, maar als de ondergrondse economie er niet was, zou de bovengrondse economie beter zijn dan alletwee nu zijn. Die landen doen dus ook hun best om die ondergrondse economie uit te roeien, en dan vooral door de maffia-strukturen die er de baas spelen aan te pakken.
Dat aanpakken is makkelijker gezegd dan gedaan. Gewoon alles proberen op te pakken werkt niet, want de maffia-topstukken scheiden zichzelf van het vuile werk met laagjes van hulpjes en handlangers, en als je de lagere leden van het netwerk en de medeplichtigen allemaal op wil pakken, zit het halve land in de cel. En je krijgt je zaken niet rond, want niemand wil getuigen. Want iedereen is min of meer afhankelijk van de ondergrondse economie.
Je ziet wel, dàn is er sprake van het ondermijnen van de samenleving. En dan is het belangrijk om op laag nivo iedereen met de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Zolang heel veel mensen de andere kant opkijken, of zelfs meedoen, aan die ondermijnende economie, heeft de bovengrondse geen kans. Zolang bijna iedereen liever niet verwikkeld raakt in de strijd tegen de ondergrondse economie, heeft die strijd geen kans. De fundamenten van de economie en de samenleving zijn uitgehold. De rot zit erin, en de weerstand om die eruit te zuiveren zit tot in de hoogste politieke kringen. Want die zijn ook corrupt.
Die ondermijning is een supergroot probleem in die landen, waar dus ook heel serieus naar gekeken wordt. Er wordt dus ook heel serieus aangepakt om die ondermijning op te lossen. Daar wordt veel geld en werk ingestopt, en ze zijn er dus erg kien op om alleen te doen wat wèrkt. En zelfs dan is het een gevecht van de lange adem. Ze vechten dus vooral tegen de meest ondermijnende dingen: het beeld van de maffia als onaantastbaar, de zwijgcultuur, de corruptie, maar vooral het idee dat het "nou eenmaal zo gaat."
Het is niet het aanpakken van een handjevol misdadigers. Het is nieteens het zuiveren van je samenleving. Het is het hervormen van je economie en je kultuur. Mensen moeten mee gaan doen met de gezonde samenleving en niet valsspelen door dingen via de ondergrondse economie te doen. Daarbij moeten ze zich niet voelen alsof ze tegen de bierkaai vechten, en ze moeten weten dat het voor de hele samenleving het goede is om te doen. Dat is heel belangrijk als je geen derdewereldland wil worden.
Dat is in Nederland helemaal niet aan de orde. Alles is bovengronds in Nederland, en zelfs de boeven willen witwassen, hun belasting betalen, en meedraaien in de gewone economie. We hèbben nauwelijks een ondergrondse economie. Dat weet iedereen die heeft gekeken naar de ondermijning in het buitenland, en een poosje mee heeft gedraaid in de Nederlandse samenleving. Dus wat is er dan aan de hand met al dat gelul over ondermijning?
In Nederland komen de mensen die over ondermijning prediken niet verder dan "een klap uitdelen aan de georganiseerde misdaad" en "het vermengen van de bovenwereld en de onderwereld" alsof dat iets betekent in Nederland. En het is al helemaal onduidelijk hoe je die georganiseerde misdaad een klap zou geven door contant geld te verbannen, mensen die op grote voet leven verdacht te maken, of hoeren te sarren.
Maar ik heb wel degelijk ervaring met dingen die ondermijnend zijn, zelfs op de manier die de overheid definiëert als ondermijnend.
Nee, niet als hoer, want wij hebben de kans nieteens om iets ondermijnends te doen. De hoererij is te simpel en te transparant, en bovendien zijn we totaal niet te organiseren omdat we allemaal te eigenwijs en te koppig zijn. Zelfs als het water aan onze lippen staat zijn we nogsteeds meer bezig om elkaar de tent uit te katten dan om te proberen onszelf te redden. Dan valt er niets te ondermijnen.
Waar ik het heel veel tegenkwam, echt héél véél, was toen ik mijn kunst in de kunstwereld aan de man bracht. Om een beetje winst te draaien moet je dan "leuk doen" met de kunst-society, en moet je de juiste mensen kennen. Daar ging ik bestwel hard achteraan, en ik schrok niet terug als iemand een beetje vaag, een beetje smoezelig, een beetje fout of een beetje smerig was. Anders was ik ook nergens gekomen.
Als je geld wil verdienen met kunst, ben je namelijk vooral aan het sjacheren en handelen. Dan gaat het niet om hoe goed het werk is dat je wil verkopen, maar om hoe verkoopbaar het is. Dus òf iets wat voor de klant gemaakt is, een custom job dus, òf iets wat verkoopbaar is omdat er een beroemde naam aan hangt. Dat kan een prul zijn dat door een dure galerie wordt geplugd, maar meestal is het een oude meester.
Er gaan de hele tijd Manets en Monets over de toonbank, en die gaan van opslag naar opslag. Ik heb een Bracquemond gezien die drie keer verkocht werd zonderdat het eerste krat waarin die zat opengemaakt was. Intussen komt er massa's geld dat niet nagetrokken wordt, want dat mocht wèl in de kunsthandel maar nèrgens anders, van de anonieme koper naar de verkoper toe. Cash zelfs. Die werken zien het daglicht niet, want die zijn niet bedoeld om te worden bekeken. Die zijn investeringsobjekten.
Ik heb het dan nieteens alleen over maffiabazen en wiettelers, maar vooral over mensen die gewoon superrijk zijn, ook als het geld uit bovengrondse bronnen komt. Dat willen ze ook uit de klauwen van de Belastingdienst houden, daar willen ze ook smeergeld mee kunnen betalen, daarmee kunnen ze ook onduidelijk houden in welk land ze hun assets hebben, daar willen ze ook een verzekerings-voordeeltje uit kunnen slaan.
Er was een beeldje dat werd gekocht voor hondertachtig ruggen, vervolgens door een taxateur als nep en dus waardeloos werd bestempeld, werd geschonken aan een vrouw van een werknemer van een zakenpartner, toen opnieuw getaxeerd werd maar nu ècht en een half miljoen waard bleek te zijn, en vervolgens cash voor die prijs werd opgekocht door een anonieme koper. De eerste verkoper had datzelfde beeldje snel daarna weer terug. Weer anders getaxeerd. Allemaal hagelwit geld, op de plekken waar het moest zijn.
Dat klinkt heel schimmig, maar dat was juist iets waar openlijk feestjes over gegeven werden door kunsthandelaars. Soms ging zo'n schilderij even op een ambachtelijk met verf besmeurde ezel, in de achtergrond van zo'n galerie, terwijl we ons allemaal ter ere van de deal lam zopen, voordat hij weer het krat in ging. Tot de volgende keer dat hij verkocht werd. Ik hield er een vuile smaak aan over, en dat was echt niet alleen door de kwak van de galeriehouder.
Gelukkig is het niet allemaal grootse kunst die daarvoor gebruikt wordt. Ik werd ooit als punkend kunstenaresje voorgesteld aan twee jongens die een deel van die verhandelbare kunst máken. Want als het toch in een krat staat, hoeft het niet echt te zijn. Het hoeft alleen de belastinginspecteur te neppen, of een kunsttaxateur. Die jongens konden heel goed kopiëren, en daar verdienden ze veel meer mee dan met hun eigen werk. Dat minstens netzo mooi was.
Mijn ogen puilden uit toen ze uitlegden hoe ze een kopie van een Jordaens echt oud lieten lijken door hem in een oven te bakken nadat ze de vernis met een bepaalde flitspuit hadden ondergekliederd. Hoe ze een adresje hadden voor linnen wat klopte met oude meesters. Hoe het allemaal genept werd, tot je niet meer kon ontkennen dat wat zij deden méér en béter was dan het origineel. Ze waren er trots op. En schaamden zich niet, want het was toch alleen voor de handel.
Ze waren er vooral trots op omdat hun kunst beoordeelbaar was. Het moest echt goed zijn, echt lijken, het mocht geen enkele fout hebben. Veel kunst is vooral "authentiek," en foutjes en gepruts worden eerder als schattige accenten behandeld dan als dat je faalt. Bij een vervalsing kàn dat niet natuurlijk. Veel kunstenaars leren door kopiëren, en weten dus ook hoe moeilijk het is om een perfekte vervalsing te maken. Dat gaf die jongens ook zelfrespekt, en een gevaarlijke nonchalante houding over of ze ooit ontdekt zouden worden.
Er is in de kunstwereld wel ruimte voor nieuw, mooi werk. Maar eigenlijk alleen als de kunsthandelaars besluiten om je tot beroemd talent te bombarderen. Je raakt mooi werk wel kwijt aan echte kunstliefhebbers, maar daar zit het grote geld niet. En omdat het grote geld er niet zit, weten die kunstliefhebbers ookwel dat ze een inleg nooit gaan terugverdienen. Dus die zijn niet makkelijk met betalen. Het is immers een consumptie, geen investering.
Dat ondermijnt de kunstwereld. Dat zorgt ervoor dat museums zich blut betalen aan een schilderijtje. Dat zorgt ervoor dat je als kunstenaar aan iemands lul moet hangen in de kunstwereld als je je boterham wil verdienen. Die handel om de handel, die jacht naar witwassen of naar het investeren van flinke smakken geld met belastingvoordeel, die beheerst de kunstwereld. Nieteens alleen de handel. Alles, van musea tot kleine kunstenaars.
Maar daar liggen de politici en de ondermijnings-jankers niet van wakker. Dat is hun doelwit niet, en bovendien weten die ookwel best dat als ze er wat aan zouden doen, de kultuurwereld de media voljankt over dat ze eraan kapotgaan, dat het tochwel makkelijk is voor veel mensen om een onderhandse manier te hebben om veel geld te kunnen verplaatsen, en uiteindelijk het belangrijkste: de kunstwereld is "ons soort mensen."
Bij "ons soort mensen" kan het allemaal geen kwaad. Die zijn belangrijk, die zijn verheven, en die moeten nou eenmaal, omdat ze zo belangrijk zijn, om de regeltjes en rechtsprincipes van de samenleving heen kunnen werken. Je moet immers flexibel zijn. En je kan van zo'n belangrijk iemand niet verwachten dat hij al die rompslomp voor het plebs ook moet eerbiedigen. Daar moet je "realistisch" in zijn. En praktisch.
Er is zo'n idee dat mensen uit de hoge milieus, de gevestigde orde, de fundamenten zijn van onze samenleving en onze economie. Kijk maar, ze hebben al het geld, bedrijven en pandjes, en iedereen die iemand ìs, kent ze. Ze zijn de belangrijke mensen in de maatschappij, want ze zijn de baas, en iedereen in een gepriviligieerde positie kent ze. Zij zijn niet ondermijnend, zij zijn degenen die het risico lopen ondermijnd te wòrden.
Via mijn klanten krijg ik daar genoeg voorbeelden van binnen. Ik heb een vaste klant die werkt voor een groot bedrijf waar iedereen die dit leest minstens wekelijks klant is, en waar bestwel wat lezers ook zullen werken. Die vertelde me dat er bij zijn bedrijf flink wat mensen zijn die als enige baan hebben om "de stukken" de hele tijd bij te werken zodat het voor elke onverwachte controle lijkt alsof alles tot in de puntjes is geregeld, en alles perfect transparant is gebeurd. En vooral, zodat er geen spoor en geen vermoeden is van alle dingen die niet in "de stukken" staan. Dat ziet hij niet als ondermijnend, want alles wordt gedaan door "ons soort mensen" uit de bovengrondse wereld. Geen infiltratie te bekennen.
Het idee dat de ondergrondse wereld in de bovengrondse wil infiltreren is ook totale flauwekul. Dat wil die helemaal niet. De ondergrondse wereld wil nou juist wegblijven bij alle hindernissen van de bovengrondse economie. De crimineel wil niet een legale zaak gaan runnen naast zijn wiet-imperium. Behalve als het nodig is om zijn winsten wit te wassen, maar dat komt er dan op neer dat die legale zaak een wassen neus is, en niet echt bestaat. En ook niets ondermijnt. Want niemand heeft er echt wat mee te schaften. Het is een belasting-vehikel om méér belasting te betalen. En daar maken we meer gedoe over dan al die belastingvehikels om géén belasting te betalen.
De vermenging van onder- en bovenwereld zie je vooral komen vanaf "ons soort mensen" die een beetje gaan pootjebaden in het criminele circuit. Grote bedrijven komen met veel weg, en de verleiding is dan soms groot om telkens nèt wat verder te gaan dan mag. Meestal blijft dat bij milieumisdrijven, fraude en smeergelden, maar er worden ook gewoon maffioze praktijken opna gehouden door bedrijven die uit de bovengrondse sektor komen.
Kijk maar naar hoe telkens afvalverwerkingsbedrijven afglijden. Dat wordt steeds schimmiger, omdat het een bedrijfstak is waar sjoemelen makkelijk is, en die veel zaken doen met de overheid. En als de overheid zaken met je doet, en de topambtenaar met je in een oesterbar zich klem heeft zitten zuipen, hoef je niet te rekenen op al te streng toezicht. Dat ondermijnt natuurlijk wel het hele milieubeleid. De bouwvak is ook zo'n sektor waar ruim over grenzen van overheidscorruptie, milieufraude, mensenhandel en financiële fraude heen wordt gelopen.
Ik hoor verhalen van klanten uit de meest uiteenlopende sektoren over hoe gerespekteerde bedrijven een pootje in de criminele wereld steken. Van een oogje dichtknijpen tot je hele infrastruktuur zo struktureren dat het onmogelijk is om fraude en misbruik te ontdekken. Heel veel bedrijven schuren tegen de grenzen aan, een flink deel gaat er willens en wetens overheen. Maarja, grote bedrijven en rijke mensen worden gezien als de motor van de economie, dus daar wordt afentoe eens wat met een schikkingsvoorstel bijgestuurd, en dat is het dan.
Ookal heb je op die manier iets wat je ècht ondermijnend kan noemen, dáár komt dus geen aandacht voor. Want waar het om gaat bij de ondermijnings-campagne van de overheid, is om het kweken van angst en haat, doordat mensen zich onzeker gemaakt voelen, of zich voelen alsof ze bedreigd worden. Een duistere wolk van dreiging, die vanuit de onderwereld je onverwacht slachtoffer maakt. Ga dus maar aangeven, ookal zie je er geen kwaad in.
Als die dingen die de overheid zo ondermijnend vindt gewoon blijven bestaan, en mensen merken dat het geen kwaad kan, is dat op één manier wel ondermijnend. Je krijgt namelijk dat mensen niet meegaan in de hatelijke praat van de overheid over die zogenaamde ondermijners. Het ondermijnt het draagvlak voor vervolging en dure heksenjachten. Dus de overheid probeert de mensen aan te praten dat ze nadeel hebben van die ondermijners, ookal merken ze dat niet. De overheid gedijt bij de kleinburgerlijke neiging anderen dingen te misgunnen, en de overheid graag de wapens in handen te geven die het nodig heeft voor repressie van 'de ander'.
En reken maar dat daar gretig naar gekeken wordt vanuit het ambtenarenapparaat. Die kijken niet alleen kwijlend naar de Chinese totalitaire staat gekeken met alle privacy-passerende middelen om de burgers te controleren, maar ook naar hoe de Italianen draconische regels en akties uitvoeren en daarvoor gehuldigd worden omdat het nodig is tegen de ondermijning. Als mensen maar overtuigd konden worden dat dat hier ook nodig was...
Maar ondermijning bestaat dus. Niet waar de overheid het graag wil vinden, en ergens anders zoeken ze er expres niet naar. Waar ze wèl zoeken is het een smoes. Zoals eigenlijk de hele tijd is het een smoes om meer te mogen morrelen aan de samenleving, om meer hun moraal op de samenleving op te mogen leggen, om meer te mogen betuttelen en bevoogden omdat het voor onze eigen bestwil is, ookal zijn wij burgertjes te dom om te zien hoe dat werkt.
Dus wat is ondermijnend? Is dat het selektief handhaven van wetten en regels, waarbij er zoveel op de plank blijft liggen dat mensen ophouden met aangifte doen omdat je er alleen na twee weken een brief voor terugkrijgt dat de politie er niets mee gaat doen, terwijl er wel altijd mankracht is voor nutteloze en vruchteloze treiter-akties? Tuurlijk niet.
Is het ondermijnend dat er een old-boys-network is van corpsballetjes die van hun papa's baantjes toegestopt krijgen, waarbij de papa's die rechter zijn ervoor zorgen dat misdragingen van die corpslulletjes met de mantel der liefde worden bedekt, zodat je gewoon groepen corpsballen tegenkomt op straat die elkaar lesgeven in fietsenstelen omdat het toch ongestraft kan, en de slachtoffers toch alleenmaar "burgers" zijn? Nee, natuurlijk niet. Die worden zo "ons soort mensen."
Moet je het niet als ondermijnend zien dat vrijwel alle politiek wordt bedreven in achterkamertjes, en dat het publieke steekspel in het parlement vooral voor de bühne is omdat in een regeerakkoord alles al uitgesjacherd is, en alles dus al een gelopen race is? Nee, joh, dat laat de fundamenten van de samenleving koud.
Wordt de samenleving ondermijnd doordat politici na hun pluche vette baantjes zonder verantwoordelijkheid maar mèt moddervet salaris toegestopt krijgen door de bedrijven die ze hebben bevoordeeld tijdens hun ambtsperiode? Door de lobbycratie waar een groot gedeelte van het overheidsbeleid en zelfs onze wetten geschreven worden door lobbyisten, of eerbiedig eerst voor goedkeuring worden aangeboden aan de lobby's? Nee joh.
Maar de ìnhoud van die wetten en dat beleid dan, dat die lobbyisten voorelkaar krijgen dat de bedrijven en groepen die in het zadel zitten een groot voordeel hebben om die positie ook te houden, en dat ze de overheid als werktuig kunnen gebruiken om te zorgen dat ze zich over de concurrentie of over de onzekerheid over een veranderende wereld geen zorgen hoeven te maken, omdat de overheid voor ze gaat liggen, ten koste van iedereen anders? Ook helemaal niet ondermijnend.
Is het dan ondermijnend als zakenlui de overheid voor miljoenen belazeren, en bij de rechtzaak wanneer dat uitgekomen is het OM, tegen èlke gewoonte in, "per ongeluk" het bewijsmateriaal vernietigt zodat hij vrijloopt? En is het dan extra ondermijnend als de rechter bij hem het nou net wèl een probleem vindt dat het bewijs weg is, terwijl het bij gewone burgertjes als "gezien" wordt beschouwd? Ben je gek.
Of wanneer banken voor enorme malversaties als straf krijgen dat ze een déél van de misdadig verzamelde winst moeten afstaan? Of diezelfde banken met enorme zakken geld uit de problemen moeten worden geholpen als ze domme risiko's hebben genomen waar ze wel de winst, maar niet de verliezen van willen dragen? Welnee joh.
De succesvolle lobby voor Belastingparadijs Nederland, het Panama aan de Noordzee, waar we ons uitputten om zonder condoom door de multinationals genaaid te worden? Dat we op die manier internationaal spelbreker zijn in de pogingen om internationals bij te laten dragen aan de wereld, inplaats van de wereld alleenmaar uit te buiten? Is dat dan ondermijnend? Tuurlijk niet, daar zijn we juist trots op. We worden genaaid door bedrijven uit de Eredivisie, pochen we.
Misschien dan de OM'ers, die het opsporingsapparaat van de overheid gebruiken om hun moraliteitsstijve mee op te poetsen tot en met speciale rechtbanken toe? Dat die moralisten als neutrale wijze mannen worden behandeld door de overheid, die ze steeds meer hun zin geeft ookal blijven resultaten al decennia uit, en wordt het steeds gekker en onmenselijker? Nee, dat is natuurlijk niet ondermijnend.
Is het ondermijnend hoe dom en onkundig de overheid telkens weer blijkt te zijn, en hoe vaak hun grote vertoon van macht onterecht en verkeerd gestuurd blijkt te zijn? Hoeveel grote projekten helemaal vastlopen in onbekwaamheid, hebzucht en eerzucht? Hoe hard ze proberen, en slágen, om nergens verantwoordelijkheid voor te hoeven te nemen, behalve een ongemeend "sorry" en afentoe eens ritueel opstappen voor een maandje? Nee, helemaal niet ondermijnend.
Al die dingen zijn helemaal niet ondermijnend. Hoeren, die ondermijnen de samenleving. Met onze kut.
Dat lukt best goed, want ze hebben bijna een monopolie op het verhaal in de media. Mensen die geen interesse of geen kennis hebben via iets anders dan de media, zijn àltijd onkritisch het media-verhaal aan het nablaten als je het aan ze vraagt. Maar daar zit een staartje aan: alleen als je het ze vraagt. Want voor heel veel mensen is het verhaal uit de zieligheidsindustrie en de moralistenstromingen gewoon niet iets wat ze bezighoudt.
Best veel mensen geloven het wel, die onverwoestbare maar toch geknakte en willoze hoeren die jarenlang misbruikt worden zonder een spatje bewijs achter te laten, die iedereen om de tuin weten te leiden met hun akteerwerk. Maar ze geloven het niet zo sterk dat ze ook voelen en denken dat het echt bestaat. Het is een soort Sinterklaas voor ze, ze doen wel mee maar ze geloven niet echt diep in hun hartje. En dus trekken ze de kar van de heksenjacht niet mee.
Bij de gewone burger maakt dat niet zo uit. Die is plebs, het enige wat die moet doen is stemmen op een gevestigde politieke partij die in campagnetijd spierballen laat rollen, belasting betalen, en zijn kop houden. Vooruit, als hij wat te klagen heeft mag die in een demonstratie op afspraak ergens buitenspel blauwbekken op het Malieveld. En je dan door de ME naar huis laten slaan. Dat die kutburger er maar half in meegaat, dat zit de heksenjacht niet tegen.
Maar ze hebben er wèl een probleem mee als de processen van de heksenjacht niet werken. Als een buurman ontdekt dat zijn buurvrouw hoer is, en het wel best vindt en haar gewoon haar leven gunt, dan is dat een belangrijke gemiste kans voor de hoerenjacht. En omdat dat best vaak voorkomt, is het een doorn in het oog van de hoerenjagers en de zieligheidsindustrie.
Een manier die de zedengompen graag gebruiken om toch mensen mee te krijgen, is om te doen alsof ze anders medeplichtig zijn. Als ze een meid aan haar advertentie hebben opgespoord, gaan ze bij haar buren langs om te vertellen dat ze hoer is, en om te vragen of ze geen overlast ervaren hebben daarvan. Al is het maar dat er naar hun idee teveel geparkeerd wordt in de straat. En zo niet, dan wordt er doorgevraagd waaròm.
Want als je een vent bent, is het dan dat je het wel best vindt omdat je zelf klant bent misschien? Als je een vrouw bent, is het dan omdat je zelf "er wat mee te maken hebt?" Als je er niets van hebt gemerkt, hoe kan dat dan? Want iedereen weet dat hoeren ontzèttend veel overlast veroorzaken, en de rest van de buurt heeft er natuurlijk wèl last van. Zegt de zedengomp. Jij staat in de kijker, en het is duidelijk welk verhaal er van je wordt verwacht.
Maarja, dat is wèrk, en ze zouden het veel fijner vinden als ze dat niet hoefden te doen. Als de burger dat zelf gewoon oppakte. Net zo is het binnen de ambtenarenkorpsen. Daar zitten de hoerenjagers, daar zitten de moralisten, maar die zijn daar niet alleen. Ze zijn zelfs niet de meerderheid. De meeste ambtenaren zijn met hun ambtenarenbaan bezig, en niet met de politiek-maatschappelijke hobbies van hun collega's.
Die moeten wel méé natuurlijk. Maar dat lukt al tientallen jaren maar half. Ze leggen geen strobreed in de weg, maar de gemeentereinigingsjongens zijn niet naar hoeren aan het speuren, en de Beleidscommissie Rotondes en Verkeersregelinstallaties ookal niet. Terwijl alle hens aan dek moeten als de hoerenjacht meer moet worden dan een beetje meiden kwellen terwijl de hoererij ondanks alle vervolging blijft bestaan.
En zo komen we bij het onderwerp van vandaag, ondermijning. Een hele vage term, en met een goede reden. Het moet wel vaag blijven, want net als wanneer je de onheilspellende term "witwassen" zou vervangen door wat het inhoudt, namelijk "boeven belasting laten betalen over hun inkomsten zodat ze het aan iets eerlijks kunnen uitgeven," zouden mensen het misschien niet zo negatief meer zien.
Als ik namelijk ga zoeken naar de redenen waarom de overheid prostitutie moet gaan aanpakken ookal is daar geen wet voor, en ookal levert het mensenhandelcircus nauwelijks resultaten ondanks al die blanco cheques die ze krijgen, dan komt het vaak onder het kopje "ondermijning" terecht. Wat de prostitutie daar doet, en wat ondermijning nou ìs, dat was even onderzoeken. Want logisch is dat niet.
Ondermijning is een gemeente-ding. Andere stukken overheid hebben het er ook wel over als het ze uitkomt, maar je komt het vooral tegen in gemeentelijke documenten en in gemeente-websites. De insteek is wel landelijk, dat kan je zien doordat de meeste van de stukjes tekst erover geknipt en geplakt zijn van elkaar, waar alleen de gemeentenaam is omgeruild. Maar de doelgroep is op gemeentelijk nivo, de verspreiding is binnen gemeentes, en de mensen die het verhaal nablaten in de pers zijn meestal burgemeesters. En dan krijg je dit soort teksten:
Onder ondermijning verstaan we alle vormen van criminaliteit die een bedreiging vormen voor de integriteit van onze maatschappij. Ofwel: wanneer de grenzen tussen de bovenwereld (de 'gewone' maatschappij) en de onderwereld (criminelen) vervagen. Je kunt hierbij denken aan bijvoorbeeld georganiseerde drugscriminaliteit, mensenhandel en witwassen. Ondermijnende criminaliteit vindt georganiseerd plaats en onschuldige mensen kunnen betrokken raken zonder dat zij zich daarvan bewust zijn en zelfs slachtoffer worden. Ondermijning zorgt ervoor dat normen vervagen. Daarnaast gaan de activiteiten vaak samen met geweld. Of is er overlast voor omwonenden. Dit zorgt ervoor dat de veiligheid en leefbaarheid van de buurt afneemt. Ondermijning is een probleem dat de maatschappij verzwakt en uiteindelijk zelfs ontregelt. De overheid (gemeenten, politie, Openbaar Ministerie) maar ook bedrijven, waterschappen en brancheorganisaties treden gezamenlijk op in de strijd tegen ondermijning.Maar meestal wordt het stukken dramatischer, vooral als het politici zijn die wat mogen publiceren in een landelijke krant. Natuurlijk kom je met ronkende verhalen heel ver, maar valt dit soort praat uitelkaar als je temaken krijgt met mensen die er echt wat mee zouden moeten gaan dóén. Want al heel snel zie je dat wat ze als problemen aanhalen allang illegaal ìs, en flink wordt opgespoord ook. Er komt dus redelijk snel de vraag vanuit de mensen die aangesproken worden om het aktief aan te gaan pakken, hoe het nou zit met die ondermijning, en wat het nou echt ìs. En dan krijg je:
De exacte definitie is moeilijk in een zin samen te vatten, maar grofweg betekent het de vermenging van de onderwereld en de bovenwereld.Dan heb je dus nòg niets duidelijks, en het wordt ook niet duidelijker als je verder gaat lezen in de ambtelijke krantjes en de bombastische verhalen. Vragen vanuit het gepeupel worden vooral gepareerd met uitspraken over dat het onzichtbaar en onmerkbaar gaat, en dat dàt het juist extra gevaarlijk maakt. Niet dat je kan zeggen dat iets wat niet te merken is, blijkbaar geen effekt heeft op de samenleving.
Waarom komen ze dan met zoiets zwaks? Het is een neuzelend verhaal wat riekt naar paranoia, en het klikt niet echt met de mensen die het tehoren krijgen. Ze kunnen het zèlf nieteens goed uitleggen. Waarom denken ze dan dat dit een sterke manier is om mensen zover te krijgen aan hun kant te komen te staan, en lekker mee te NSB'en? Omdat het, zoals heel vaak, niet origineel uitgedokterd is door onze eigen moralisten, maar dat die het overgenomen hebben uit het buitenland. Waar het wèl een zinnige betekenis heeft.
Dit heeft me even gekost, maar het valt op zijn plek als je het ziet. Dit is namelijk een bloedserieus onderwerp in bijvoorbeeld Italië, Colombia, Griekenland, Mexico, Brazilië of Albanië. Daar heb je echt iets wat je onmiddellijk herkènt als je het ondermijning noemt, en waarbij dit soort campagnes ook gewoon echt nodig zijn.
Wat je hebt in die landen is een relatief zwakke bovengrondse economie, of eentje die dat tijdens een flink aantal jaren is geweest relatief kort geleden, zodat de kultuur er nog naar is, en met een relatief gezonde ondergrondse economie. Die bovengrondse economie is niet genoeg voor de mensen om van te leven, dus ze voelen dat ze die ondergrondse economie nodighebben. En daar worden ze beschermend over natuurlijk. Daar komt een stuk van hun brood vandaan.
Maar dat werkt op de lange termijn niet. Zo'n ondergrondse economie waar het recht van de sterkste geldt, wordt altijd een gore maffia-toestand. Letterlijk. En als je belasting wil heffen om je overheid belangrijke dingen te laten doen is dat ook alleen in de bovengrondse economie mogelijk. Die bloed je dus alleenmaar verder dood. Als je een gezonde, goed draaiende economie wil, moet je iedereen mee laten draaien in een bovengrondse economie.
Je zit in die landen met een bovengrondse economie die veel minder loont om in mee te draaien dan de ondergrondse, maar als de ondergrondse economie er niet was, zou de bovengrondse economie beter zijn dan alletwee nu zijn. Die landen doen dus ook hun best om die ondergrondse economie uit te roeien, en dan vooral door de maffia-strukturen die er de baas spelen aan te pakken.
Dat aanpakken is makkelijker gezegd dan gedaan. Gewoon alles proberen op te pakken werkt niet, want de maffia-topstukken scheiden zichzelf van het vuile werk met laagjes van hulpjes en handlangers, en als je de lagere leden van het netwerk en de medeplichtigen allemaal op wil pakken, zit het halve land in de cel. En je krijgt je zaken niet rond, want niemand wil getuigen. Want iedereen is min of meer afhankelijk van de ondergrondse economie.
Je ziet wel, dàn is er sprake van het ondermijnen van de samenleving. En dan is het belangrijk om op laag nivo iedereen met de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Zolang heel veel mensen de andere kant opkijken, of zelfs meedoen, aan die ondermijnende economie, heeft de bovengrondse geen kans. Zolang bijna iedereen liever niet verwikkeld raakt in de strijd tegen de ondergrondse economie, heeft die strijd geen kans. De fundamenten van de economie en de samenleving zijn uitgehold. De rot zit erin, en de weerstand om die eruit te zuiveren zit tot in de hoogste politieke kringen. Want die zijn ook corrupt.
Die ondermijning is een supergroot probleem in die landen, waar dus ook heel serieus naar gekeken wordt. Er wordt dus ook heel serieus aangepakt om die ondermijning op te lossen. Daar wordt veel geld en werk ingestopt, en ze zijn er dus erg kien op om alleen te doen wat wèrkt. En zelfs dan is het een gevecht van de lange adem. Ze vechten dus vooral tegen de meest ondermijnende dingen: het beeld van de maffia als onaantastbaar, de zwijgcultuur, de corruptie, maar vooral het idee dat het "nou eenmaal zo gaat."
Het is niet het aanpakken van een handjevol misdadigers. Het is nieteens het zuiveren van je samenleving. Het is het hervormen van je economie en je kultuur. Mensen moeten mee gaan doen met de gezonde samenleving en niet valsspelen door dingen via de ondergrondse economie te doen. Daarbij moeten ze zich niet voelen alsof ze tegen de bierkaai vechten, en ze moeten weten dat het voor de hele samenleving het goede is om te doen. Dat is heel belangrijk als je geen derdewereldland wil worden.
Dat is in Nederland helemaal niet aan de orde. Alles is bovengronds in Nederland, en zelfs de boeven willen witwassen, hun belasting betalen, en meedraaien in de gewone economie. We hèbben nauwelijks een ondergrondse economie. Dat weet iedereen die heeft gekeken naar de ondermijning in het buitenland, en een poosje mee heeft gedraaid in de Nederlandse samenleving. Dus wat is er dan aan de hand met al dat gelul over ondermijning?
In Nederland komen de mensen die over ondermijning prediken niet verder dan "een klap uitdelen aan de georganiseerde misdaad" en "het vermengen van de bovenwereld en de onderwereld" alsof dat iets betekent in Nederland. En het is al helemaal onduidelijk hoe je die georganiseerde misdaad een klap zou geven door contant geld te verbannen, mensen die op grote voet leven verdacht te maken, of hoeren te sarren.
Maar ik heb wel degelijk ervaring met dingen die ondermijnend zijn, zelfs op de manier die de overheid definiëert als ondermijnend.
Nee, niet als hoer, want wij hebben de kans nieteens om iets ondermijnends te doen. De hoererij is te simpel en te transparant, en bovendien zijn we totaal niet te organiseren omdat we allemaal te eigenwijs en te koppig zijn. Zelfs als het water aan onze lippen staat zijn we nogsteeds meer bezig om elkaar de tent uit te katten dan om te proberen onszelf te redden. Dan valt er niets te ondermijnen.
Waar ik het heel veel tegenkwam, echt héél véél, was toen ik mijn kunst in de kunstwereld aan de man bracht. Om een beetje winst te draaien moet je dan "leuk doen" met de kunst-society, en moet je de juiste mensen kennen. Daar ging ik bestwel hard achteraan, en ik schrok niet terug als iemand een beetje vaag, een beetje smoezelig, een beetje fout of een beetje smerig was. Anders was ik ook nergens gekomen.
Als je geld wil verdienen met kunst, ben je namelijk vooral aan het sjacheren en handelen. Dan gaat het niet om hoe goed het werk is dat je wil verkopen, maar om hoe verkoopbaar het is. Dus òf iets wat voor de klant gemaakt is, een custom job dus, òf iets wat verkoopbaar is omdat er een beroemde naam aan hangt. Dat kan een prul zijn dat door een dure galerie wordt geplugd, maar meestal is het een oude meester.
Er gaan de hele tijd Manets en Monets over de toonbank, en die gaan van opslag naar opslag. Ik heb een Bracquemond gezien die drie keer verkocht werd zonderdat het eerste krat waarin die zat opengemaakt was. Intussen komt er massa's geld dat niet nagetrokken wordt, want dat mocht wèl in de kunsthandel maar nèrgens anders, van de anonieme koper naar de verkoper toe. Cash zelfs. Die werken zien het daglicht niet, want die zijn niet bedoeld om te worden bekeken. Die zijn investeringsobjekten.
Ik heb het dan nieteens alleen over maffiabazen en wiettelers, maar vooral over mensen die gewoon superrijk zijn, ook als het geld uit bovengrondse bronnen komt. Dat willen ze ook uit de klauwen van de Belastingdienst houden, daar willen ze ook smeergeld mee kunnen betalen, daarmee kunnen ze ook onduidelijk houden in welk land ze hun assets hebben, daar willen ze ook een verzekerings-voordeeltje uit kunnen slaan.
Er was een beeldje dat werd gekocht voor hondertachtig ruggen, vervolgens door een taxateur als nep en dus waardeloos werd bestempeld, werd geschonken aan een vrouw van een werknemer van een zakenpartner, toen opnieuw getaxeerd werd maar nu ècht en een half miljoen waard bleek te zijn, en vervolgens cash voor die prijs werd opgekocht door een anonieme koper. De eerste verkoper had datzelfde beeldje snel daarna weer terug. Weer anders getaxeerd. Allemaal hagelwit geld, op de plekken waar het moest zijn.
Dat klinkt heel schimmig, maar dat was juist iets waar openlijk feestjes over gegeven werden door kunsthandelaars. Soms ging zo'n schilderij even op een ambachtelijk met verf besmeurde ezel, in de achtergrond van zo'n galerie, terwijl we ons allemaal ter ere van de deal lam zopen, voordat hij weer het krat in ging. Tot de volgende keer dat hij verkocht werd. Ik hield er een vuile smaak aan over, en dat was echt niet alleen door de kwak van de galeriehouder.
Gelukkig is het niet allemaal grootse kunst die daarvoor gebruikt wordt. Ik werd ooit als punkend kunstenaresje voorgesteld aan twee jongens die een deel van die verhandelbare kunst máken. Want als het toch in een krat staat, hoeft het niet echt te zijn. Het hoeft alleen de belastinginspecteur te neppen, of een kunsttaxateur. Die jongens konden heel goed kopiëren, en daar verdienden ze veel meer mee dan met hun eigen werk. Dat minstens netzo mooi was.
Mijn ogen puilden uit toen ze uitlegden hoe ze een kopie van een Jordaens echt oud lieten lijken door hem in een oven te bakken nadat ze de vernis met een bepaalde flitspuit hadden ondergekliederd. Hoe ze een adresje hadden voor linnen wat klopte met oude meesters. Hoe het allemaal genept werd, tot je niet meer kon ontkennen dat wat zij deden méér en béter was dan het origineel. Ze waren er trots op. En schaamden zich niet, want het was toch alleen voor de handel.
Ze waren er vooral trots op omdat hun kunst beoordeelbaar was. Het moest echt goed zijn, echt lijken, het mocht geen enkele fout hebben. Veel kunst is vooral "authentiek," en foutjes en gepruts worden eerder als schattige accenten behandeld dan als dat je faalt. Bij een vervalsing kàn dat niet natuurlijk. Veel kunstenaars leren door kopiëren, en weten dus ook hoe moeilijk het is om een perfekte vervalsing te maken. Dat gaf die jongens ook zelfrespekt, en een gevaarlijke nonchalante houding over of ze ooit ontdekt zouden worden.
Er is in de kunstwereld wel ruimte voor nieuw, mooi werk. Maar eigenlijk alleen als de kunsthandelaars besluiten om je tot beroemd talent te bombarderen. Je raakt mooi werk wel kwijt aan echte kunstliefhebbers, maar daar zit het grote geld niet. En omdat het grote geld er niet zit, weten die kunstliefhebbers ookwel dat ze een inleg nooit gaan terugverdienen. Dus die zijn niet makkelijk met betalen. Het is immers een consumptie, geen investering.
Dat ondermijnt de kunstwereld. Dat zorgt ervoor dat museums zich blut betalen aan een schilderijtje. Dat zorgt ervoor dat je als kunstenaar aan iemands lul moet hangen in de kunstwereld als je je boterham wil verdienen. Die handel om de handel, die jacht naar witwassen of naar het investeren van flinke smakken geld met belastingvoordeel, die beheerst de kunstwereld. Nieteens alleen de handel. Alles, van musea tot kleine kunstenaars.
Maar daar liggen de politici en de ondermijnings-jankers niet van wakker. Dat is hun doelwit niet, en bovendien weten die ookwel best dat als ze er wat aan zouden doen, de kultuurwereld de media voljankt over dat ze eraan kapotgaan, dat het tochwel makkelijk is voor veel mensen om een onderhandse manier te hebben om veel geld te kunnen verplaatsen, en uiteindelijk het belangrijkste: de kunstwereld is "ons soort mensen."
Bij "ons soort mensen" kan het allemaal geen kwaad. Die zijn belangrijk, die zijn verheven, en die moeten nou eenmaal, omdat ze zo belangrijk zijn, om de regeltjes en rechtsprincipes van de samenleving heen kunnen werken. Je moet immers flexibel zijn. En je kan van zo'n belangrijk iemand niet verwachten dat hij al die rompslomp voor het plebs ook moet eerbiedigen. Daar moet je "realistisch" in zijn. En praktisch.
Er is zo'n idee dat mensen uit de hoge milieus, de gevestigde orde, de fundamenten zijn van onze samenleving en onze economie. Kijk maar, ze hebben al het geld, bedrijven en pandjes, en iedereen die iemand ìs, kent ze. Ze zijn de belangrijke mensen in de maatschappij, want ze zijn de baas, en iedereen in een gepriviligieerde positie kent ze. Zij zijn niet ondermijnend, zij zijn degenen die het risico lopen ondermijnd te wòrden.
Via mijn klanten krijg ik daar genoeg voorbeelden van binnen. Ik heb een vaste klant die werkt voor een groot bedrijf waar iedereen die dit leest minstens wekelijks klant is, en waar bestwel wat lezers ook zullen werken. Die vertelde me dat er bij zijn bedrijf flink wat mensen zijn die als enige baan hebben om "de stukken" de hele tijd bij te werken zodat het voor elke onverwachte controle lijkt alsof alles tot in de puntjes is geregeld, en alles perfect transparant is gebeurd. En vooral, zodat er geen spoor en geen vermoeden is van alle dingen die niet in "de stukken" staan. Dat ziet hij niet als ondermijnend, want alles wordt gedaan door "ons soort mensen" uit de bovengrondse wereld. Geen infiltratie te bekennen.
Het idee dat de ondergrondse wereld in de bovengrondse wil infiltreren is ook totale flauwekul. Dat wil die helemaal niet. De ondergrondse wereld wil nou juist wegblijven bij alle hindernissen van de bovengrondse economie. De crimineel wil niet een legale zaak gaan runnen naast zijn wiet-imperium. Behalve als het nodig is om zijn winsten wit te wassen, maar dat komt er dan op neer dat die legale zaak een wassen neus is, en niet echt bestaat. En ook niets ondermijnt. Want niemand heeft er echt wat mee te schaften. Het is een belasting-vehikel om méér belasting te betalen. En daar maken we meer gedoe over dan al die belastingvehikels om géén belasting te betalen.
De vermenging van onder- en bovenwereld zie je vooral komen vanaf "ons soort mensen" die een beetje gaan pootjebaden in het criminele circuit. Grote bedrijven komen met veel weg, en de verleiding is dan soms groot om telkens nèt wat verder te gaan dan mag. Meestal blijft dat bij milieumisdrijven, fraude en smeergelden, maar er worden ook gewoon maffioze praktijken opna gehouden door bedrijven die uit de bovengrondse sektor komen.
Kijk maar naar hoe telkens afvalverwerkingsbedrijven afglijden. Dat wordt steeds schimmiger, omdat het een bedrijfstak is waar sjoemelen makkelijk is, en die veel zaken doen met de overheid. En als de overheid zaken met je doet, en de topambtenaar met je in een oesterbar zich klem heeft zitten zuipen, hoef je niet te rekenen op al te streng toezicht. Dat ondermijnt natuurlijk wel het hele milieubeleid. De bouwvak is ook zo'n sektor waar ruim over grenzen van overheidscorruptie, milieufraude, mensenhandel en financiële fraude heen wordt gelopen.
Ik hoor verhalen van klanten uit de meest uiteenlopende sektoren over hoe gerespekteerde bedrijven een pootje in de criminele wereld steken. Van een oogje dichtknijpen tot je hele infrastruktuur zo struktureren dat het onmogelijk is om fraude en misbruik te ontdekken. Heel veel bedrijven schuren tegen de grenzen aan, een flink deel gaat er willens en wetens overheen. Maarja, grote bedrijven en rijke mensen worden gezien als de motor van de economie, dus daar wordt afentoe eens wat met een schikkingsvoorstel bijgestuurd, en dat is het dan.
Ookal heb je op die manier iets wat je ècht ondermijnend kan noemen, dáár komt dus geen aandacht voor. Want waar het om gaat bij de ondermijnings-campagne van de overheid, is om het kweken van angst en haat, doordat mensen zich onzeker gemaakt voelen, of zich voelen alsof ze bedreigd worden. Een duistere wolk van dreiging, die vanuit de onderwereld je onverwacht slachtoffer maakt. Ga dus maar aangeven, ookal zie je er geen kwaad in.
Als die dingen die de overheid zo ondermijnend vindt gewoon blijven bestaan, en mensen merken dat het geen kwaad kan, is dat op één manier wel ondermijnend. Je krijgt namelijk dat mensen niet meegaan in de hatelijke praat van de overheid over die zogenaamde ondermijners. Het ondermijnt het draagvlak voor vervolging en dure heksenjachten. Dus de overheid probeert de mensen aan te praten dat ze nadeel hebben van die ondermijners, ookal merken ze dat niet. De overheid gedijt bij de kleinburgerlijke neiging anderen dingen te misgunnen, en de overheid graag de wapens in handen te geven die het nodig heeft voor repressie van 'de ander'.
En reken maar dat daar gretig naar gekeken wordt vanuit het ambtenarenapparaat. Die kijken niet alleen kwijlend naar de Chinese totalitaire staat gekeken met alle privacy-passerende middelen om de burgers te controleren, maar ook naar hoe de Italianen draconische regels en akties uitvoeren en daarvoor gehuldigd worden omdat het nodig is tegen de ondermijning. Als mensen maar overtuigd konden worden dat dat hier ook nodig was...
Maar ondermijning bestaat dus. Niet waar de overheid het graag wil vinden, en ergens anders zoeken ze er expres niet naar. Waar ze wèl zoeken is het een smoes. Zoals eigenlijk de hele tijd is het een smoes om meer te mogen morrelen aan de samenleving, om meer hun moraal op de samenleving op te mogen leggen, om meer te mogen betuttelen en bevoogden omdat het voor onze eigen bestwil is, ookal zijn wij burgertjes te dom om te zien hoe dat werkt.
Dus wat is ondermijnend? Is dat het selektief handhaven van wetten en regels, waarbij er zoveel op de plank blijft liggen dat mensen ophouden met aangifte doen omdat je er alleen na twee weken een brief voor terugkrijgt dat de politie er niets mee gaat doen, terwijl er wel altijd mankracht is voor nutteloze en vruchteloze treiter-akties? Tuurlijk niet.
Is het ondermijnend dat er een old-boys-network is van corpsballetjes die van hun papa's baantjes toegestopt krijgen, waarbij de papa's die rechter zijn ervoor zorgen dat misdragingen van die corpslulletjes met de mantel der liefde worden bedekt, zodat je gewoon groepen corpsballen tegenkomt op straat die elkaar lesgeven in fietsenstelen omdat het toch ongestraft kan, en de slachtoffers toch alleenmaar "burgers" zijn? Nee, natuurlijk niet. Die worden zo "ons soort mensen."
Moet je het niet als ondermijnend zien dat vrijwel alle politiek wordt bedreven in achterkamertjes, en dat het publieke steekspel in het parlement vooral voor de bühne is omdat in een regeerakkoord alles al uitgesjacherd is, en alles dus al een gelopen race is? Nee, joh, dat laat de fundamenten van de samenleving koud.
Wordt de samenleving ondermijnd doordat politici na hun pluche vette baantjes zonder verantwoordelijkheid maar mèt moddervet salaris toegestopt krijgen door de bedrijven die ze hebben bevoordeeld tijdens hun ambtsperiode? Door de lobbycratie waar een groot gedeelte van het overheidsbeleid en zelfs onze wetten geschreven worden door lobbyisten, of eerbiedig eerst voor goedkeuring worden aangeboden aan de lobby's? Nee joh.
Maar de ìnhoud van die wetten en dat beleid dan, dat die lobbyisten voorelkaar krijgen dat de bedrijven en groepen die in het zadel zitten een groot voordeel hebben om die positie ook te houden, en dat ze de overheid als werktuig kunnen gebruiken om te zorgen dat ze zich over de concurrentie of over de onzekerheid over een veranderende wereld geen zorgen hoeven te maken, omdat de overheid voor ze gaat liggen, ten koste van iedereen anders? Ook helemaal niet ondermijnend.
Is het dan ondermijnend als zakenlui de overheid voor miljoenen belazeren, en bij de rechtzaak wanneer dat uitgekomen is het OM, tegen èlke gewoonte in, "per ongeluk" het bewijsmateriaal vernietigt zodat hij vrijloopt? En is het dan extra ondermijnend als de rechter bij hem het nou net wèl een probleem vindt dat het bewijs weg is, terwijl het bij gewone burgertjes als "gezien" wordt beschouwd? Ben je gek.
Of wanneer banken voor enorme malversaties als straf krijgen dat ze een déél van de misdadig verzamelde winst moeten afstaan? Of diezelfde banken met enorme zakken geld uit de problemen moeten worden geholpen als ze domme risiko's hebben genomen waar ze wel de winst, maar niet de verliezen van willen dragen? Welnee joh.
De succesvolle lobby voor Belastingparadijs Nederland, het Panama aan de Noordzee, waar we ons uitputten om zonder condoom door de multinationals genaaid te worden? Dat we op die manier internationaal spelbreker zijn in de pogingen om internationals bij te laten dragen aan de wereld, inplaats van de wereld alleenmaar uit te buiten? Is dat dan ondermijnend? Tuurlijk niet, daar zijn we juist trots op. We worden genaaid door bedrijven uit de Eredivisie, pochen we.
Misschien dan de OM'ers, die het opsporingsapparaat van de overheid gebruiken om hun moraliteitsstijve mee op te poetsen tot en met speciale rechtbanken toe? Dat die moralisten als neutrale wijze mannen worden behandeld door de overheid, die ze steeds meer hun zin geeft ookal blijven resultaten al decennia uit, en wordt het steeds gekker en onmenselijker? Nee, dat is natuurlijk niet ondermijnend.
Is het ondermijnend hoe dom en onkundig de overheid telkens weer blijkt te zijn, en hoe vaak hun grote vertoon van macht onterecht en verkeerd gestuurd blijkt te zijn? Hoeveel grote projekten helemaal vastlopen in onbekwaamheid, hebzucht en eerzucht? Hoe hard ze proberen, en slágen, om nergens verantwoordelijkheid voor te hoeven te nemen, behalve een ongemeend "sorry" en afentoe eens ritueel opstappen voor een maandje? Nee, helemaal niet ondermijnend.
Al die dingen zijn helemaal niet ondermijnend. Hoeren, die ondermijnen de samenleving. Met onze kut.
zondag 1 januari 2023
Goede voornemens voor 2023
Mijn goede voornemens voor 2023 zijn:
Gelukkig nieuwjaar allemaal!
- Vaker voor mijn zussen babysitten
- Mijn auto beter laten onderhouden
- Zelf leren hoe ik mijn stukjes geplaatst krijg, zodat ik niet de hele tijd mijn internetgoeroe en mijn statistiekmannetje nodigheb
- Vega gaan
- Matrassen, kussens en dekbedden vervangen
- Tango-kursus afmaken
- Geen tandarts-afspraken meer laten schieten
- Squashen weer oppakken
- Tegels uit mijn tuin laten trekken
- Advies van W netter opvolgen en niet denken dat ik het beter weet
- Niet opgeven met mijn blog, al is het nog zo frustrerend met de censuur
- Rustig en verstandig afvallen
- Minder bier en minder koffie
- Mijn huis sausen en een supervette muurschildering maken
- Beter studeren
Gelukkig nieuwjaar allemaal!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
