maandag 17 december 2018

Wat doe je voor vijftig Euro?

Mijn advertenties zijn best normaal voor mijn segment. Ik schrijf een lokkend verhaal, ik ben heel duidelijk over wat ik aanbied, en ik ben heel duidelijk over mijn regels. En omdat het gaat om sekswèrk, ben ik er ook heel duidelijk over wat de prijzen zijn voor de diensten die ik aanbied. De balans tussen zakelijk en geil is lastig, maar het is goed te doen als je eenmaal snapt hoe een man zo'n advertentie leest.

Mijn prijzen zijn hierendaar hetzelfde als de rest van mijn concurrentie, soms wat hoger voor dingen die ik alleen wil doen als er genoeg compensatie tegenover staat, en heel soms wat lager voor dingen die ik leuk vind en waar ik graag mee wil concurreren, maar daar adverteer ik niet mee. Ik ben best conform aan mijn marktsegment. Teveel afwijken van de prijzen pakt haast nooit fijn uit, dus dat doe ik ook niet.

In de prostitutie, en vooral in de illegale escort, zijn de prijzen messcherp. Je moet concurreren met buitenlandse meiden, ookal zijn die in mijn sector minder vertegenwoordigd. Je moet een markt van bange mannen bedienen, die geleerd is om zich schuldig te voelen voor alles. Er is gewoon een moeilijke markt, en als je net te duur bent zie je nooit een klant. Ga je goedkoper, dan haal je je kosten er niet meer uit.

Best veel klanten snappen dat gewoon niet. Die klagen dat het zo dúúr is, en dat ik zo streng ben dat ik niet uren uitloop laat gebeuren, en ik vind het toch óók lekker om een wippie te maken? Met een beetje handig je advertentie schrijven kan je veel van die klanten al laten afhaken voordat ze je nummer beginnen in te toetsen, maar ze komen er altijd wel doorheen.

Achteraf ben ik soms best nieuwsgierig hoe ze op het idee komen dat het een goed idee kan zijn om te gaan zeuren over het geld, of om gewoon te doen alsof ik mijn prijzen helemaal niet heb uitgelegd en ze me wat kunnen gaan bieden. Ik ben meestal gewoon zo beledigd en zo geïrriteerd dat ik gewoon meteen van ze af wil, en dan vraag ik het ze niet. Maar als ik een stukje erover wil gaan schrijven, en zo'n man belt me, dan komt dat even goed samen.

Tijdens mijn colleges of mijn slaaptijd krijg ik telefoontjes die meteen naar voicemail gaan, waar ze te horen krijgen hoe ze netjes contact met me krijgen. Die bellen meestal niet terug. Mannen kunnen zo door naar een meid die wèl de hele dag tijd heeft, of die een http://zondares.blogspot.nl/2012/06/telefoniste.html heeft om de afspraken voor haar te regelen. Daar ben ik wel jaloers op, maar het geeft meer problemen dan het oplost. En ach, ik overtuig mezelf maar dat die mannen toch vervelend zouden zijn als ze al niet met simpele regels om kunnen gaan als het om bellen gaat.

Nu had ik lunch, in de stad, weg van mensen die ik ken, en mijn werktelefoon ging. Ik nam op, en begroette het nieuwe nummer. Je wil altijd vriendelijk overkomen, en benaderbaar, want de meeste mannen bellen met het zweet op hun voorhoofd. Tegelijk ben je zelf ook wantrouwig. Goed, de meeste mannen zijn fijne mannen, maar je moet altijd oppassen voor gluiperds, pestkoppen, drooggeilers, fakers, en het ergste: zedenagenten.

Het is normaal dat een man zich even voorstelt na mijn begroeting. Die naam is haast altijd nep natuurlijk, maar daar gaat het niet om. We hebben een beleefd gesprek. Zelfs als hij na zijn begroeting even stilvalt, omdat hij het niet over zijn opvoeding heenkrijgt om een wildvreemde vrouw aan de andere kant van de telefoon te vragen of ze met hem naar bed wil. Over die hobbel help ik mannen tegenwoordig moeiteloos heen, maar hij is dan in ieder geval netjes.

Deze man stelde zich niet voor. Het enige wat ik meteen te horen kreeg was: "wat doe je voor vijftig Euro?"

Eigenlijk kan ik dan netzogoed meteen neerleggen. Met die klanten komt het nooit goed. De afspraak komt er niet, of als hij er wel komt is het een irritante flop. Het is het gewoon niet waard. Maar je moet netjes zijn, en professioneel, dus meestal vertel ik heel kort dat het voor mij niet lonend is om voor vijftig Euro een klant te bezoeken. Dan legt hij meestal meteen neer, maar anders wikkel ik zelf het telefoontje snel af. Daar heb ik geen tijd voor.

Niet dat je moet denken dat ik vijftig Euro zo'n klein bedrag vind dat ik er niet voor van mijn kont kom. Je moet alleen realistisch kijken. Als ik een kwartiertje aanbied voor vijftig Euro, dan heb ik een uurprijs van tweehonderd. Dat is stukken meer dan ik gewoon per uur reken. Maar daarvoor moet ik wel reizen en me optutten. Daar gaat geld en vooral tijd in zitten. Als ik alle kleine dingetjes optel ben ik aan voorrijkosten voor iemand in mijn stad al snel vijftien Euro onkosten kwijt èn meer dan een uur onbetaalde tijd.

Dat is bij klanten in andere steden natuurlijk meteen een stuk meer. Dat is niet alleen in de tijd, maar ook gewoon kosten van benzine hakken erin als je naar de andere kant van het land gaat. Er zijn veel plekken in Nederland waar je gewoon nieteens naartoe komt voor dat geld. Het gaat alleen van mager naar onmogelijk. Maar zelfs in mijn voorbeeldje boven, in mijn eigen stad dus, hou ik nog maar vijfendertig Euro over aan anderhalf uur niets anders kunnen doen. Dat is drieëntwintig Euro per uur. Bruto.

In die tijd die je nu aan je kwartiertjes-vrek gaat besteden had je ook een fijne klant kunnen plannen. Die wel genoeg tijd boekt dat ik een goeie boeking kan neerzetten, en die me gewoon wìl betalen. Het is dus ook op die manier zakelijk niet handig om me door een vijftigjesvrek te laten boeken. Als je meerekent dat een andere klant blokkeren je dus ook de toegevoegde waarde daarvan kost, kom je nog nadeliger uit.

Nou zijn dit soort klanten niet echt van die mannen die een afspraak op een dag en tijd willen maken. Die willen dat je over tien minuten perfekt gekapt, gekleed en opgemaakt voor zijn deur staat. Daar kan ik toch al niet aan beginnen, dat is voor een vrouw die alleen werkt heel moeilijk lonend te maken. Je krijgt dat makkelijker van escortburo's die meiden klaar hebben staan om meteen weggereden te worden als er een belletje komt.

Zakelijk is het dus gewoon niet te doen. Maar dat is nieteens het belangrijkste. Een man die een vijftigje overheeft voor seks met mij waardeert me gewoon niet genoeg. Je kan niet een beetje geld naar me toe gooien en dat ik er dan een sekskunstje bij verzin. Vooral als ik al duidelijk heb gemaakt wat ik je graag wil leveren. Die houding staat me niet aan. Hou dan je vijftigje maar.

Ik wou hem eigenlijk gewoon afpoeieren, toen ik opeens bedacht dat dit stukje in de schetsen stond op mijn notitieblok. Dus ik griste dat uit mijn tas, nam mijn pen, en ik ging hem eens interviewen. Dat was niet waarvoor hij belde, maar dat zit me niet zo dwars. Mijn werktelefoon is immers ook niet voor het vrekkige gedoe waar hij voor belde.

Met mijn pen in mijn hand begon ik hem eens uit te vragen. Waarom kwam hij met dat voorstel? Hij begreep me niet. Waarom wil hij weten wat ik voor vijftig Euro doe, als hij op mijn advertentie ziet wat mijn prijzen zijn? Nou, dat vond hij te duur, en hij vond dat het ookwel voor vijftig kon. Waarom dacht hij dat dan? Nou, op de Wallen vragen ze ook vijftig. Ik wou vragen waarom hij dan niet naar de Wallen ging, maar ik hield me in.

Ik legde uit dat de prijzen bij escort anders liggen, omdat er reistijd bij komt kijken en de diensten anders zijn. Hij zei dat het hem niet kon schelen, want hij wou gewoon neuken, de rest deed er niet zo toe. Ik vroeg of hij dan ook naar sterrenrestaurants ging om die een Euro te bieden voor een frietje kapsalon, maar hij begreep me niet. Hij begon dat ik niet moest doen alsof ik iemand was, dat hij de klant was en de klant is koning.

Normaal had ik allang neergelegd. Normaal zou ik het nieteens zover laten komen. Maar voor mijn stukje wou ik wel weten hoe hij er nou bij kwam. Ik vroeg of hij op zoek was naar een vrouw die voor een vijftigje wou neuken, of dat hij bij het bladeren naar een escort op het idee was gekomen. Nee, hij was begonnen met bladeren in advertenties en was geil geworden. En toen had hij beslist om er een vijftigje aan te wagen.

Dat is de manier waarop de meeste ramenklanten werken. De meeste gaan naar een ramenbuurt om te gluren en te staren naar de meiden, en worden langzaamaan geil genoeg om toch ergens binnen te stappen. Hengsten noemden we dat. Ik herken dat gedrag dus wel van mijn tijd achter de ramen, jaren en jaren geleden. Als je ze dan helemaal loskreeg kon je er nog wel meer uithalen, door gewoon tijdens de wip meer diensten te verkopen. Dat heette uitpezen. Daar heb ik altijd een hekel aan gehad.

Ik heb hem nog wat achtergrondvragen gesteld, want ik kon niets anders bedenken. Hij was dertig, zei hij. Dat zal wel ouder zijn geweest. Hij had geen ervaring met hoeren, maar intussen wist hij dus wel wat de prijs op de Wallen was. Hij had een baan als directeur van zijn eigen bedrijf, zei hij, maar intussen was het wel beknibbelen voor en na. Daar had ik dus helemaal niets aan.

Toen ik geen vragen meer wist, heb ik hem dus bedankt voor de informatie, en gezegd dat ik verder geen vragen meer had. Hij was nu erg in de war, en ik groette hem vriendelijk en legde neer. Dan was hij misschien een vervelende vent die denkt dat ik als een hongerig aapje spring als hij met zijn bankbiljet wappert, maar hij had me tenminste geholpen met mijn stukje. Dat vond ik wel een goede prijs voor het telefoongesprek.

5 opmerkingen:

Mkz zei

Zon: Geweldig! Meteen je notitieblokje erbij en interviewen. Haha, ik vind je zo goed. Top.


Maar sja wat dat soort gasten betreft. Ik heb een tijdje verkoop in een hoog segment gedaan, luxeproducten. Ik denk dat het daar ongeveer hetzelfde gaat. Beknibbelaars, schijtirritant. (Alhoewel het als hoer vervelender is want het komt veel dichterbij!)

Gelukkig heb je genoeg klanten die normaal betalen. Krijg je ook in de escort wel fooi, of kadootjes (kerstpakkettentijd!) of is dat nu heel anders dan toen thuis?

En ga je denk je ooit nog thuisontvangsten? Ik vind het nog steeds zo zuur dat dat je ontnomen is. Ik herinner me nog dat ik destijds dacht, er is iets, je stukjes zijn zo down. Heel naar.


Ik hoop dat je nu ondanks je studie (blegh) en de escort wel gelukkig bent en lol hebt! Je bent een lieverd.

Anoniem zei

Dit was een waardeloze gast. Het lijkt me verrekte moeilijk om 'intiem' te zijn met iemand die je eigenlijk niet mag. Ik ben een oudere vrijgezel en heb ooit eens een escort ontvangen. Ik wilde beslist niet dat zij een rotgevoel zou overhouden, dus ik ben open en eerlijk geweest; aan haar alles overgelaten. Het was een geweldig 'vrouwtje' en ik had geen schuldcomplex nadat ik mijn kwakje was kwijtgeraakt. Goedenavond nog. :)

Anoniem zei

Wat een zak, die kerel. En wat een superidee, om zo'n respectloze afding-klant aan de telefoon meteen een paar vragen te stellen met het oog op het stukje dat je in je hoofd had. Je hebt het mooi en helder verwoord. Ik sluit me helemaal aan bij je laatste zin: zijn (ongeplande) hulp bij je stukje was een goede prijs voor de tijd die je telefonisch aan hem moest besteden.
Zelf zal ik nooit in discussie gaan over de vraagprijs van vrouwen. Ik weet wat ik kan verwachten en voor een goede wip heb ik graag wat geld over. Meestal ga ik trouwens naar dames die thuis ontvangen of naar raamprostituees, maar als ik meer te besteden heb, kies ik ook regelmatig voor een escort. En dat ik dan ook meer betalen moet, is alleen maar logisch, gezien de extra reistijd en de reiskosten.

Anoniem zei

Ha zondares,

Wat ben je toch een verdomd leuke, slimme en creatieve meid!

Grote klasse!

Ga door!

Jan.

Unknown zei

Zó terecht! En goed beschreven. Mijn complimenten. Fijne dagen!