Zondares gaat op een date

Ik hou niet van daten. Daar heb ik nooit van gehouden, het stoot me tegen de borst. Daten was vroeger toen ik nog niks met de prostitutie deed al moeilijk, want al dat getut om je op je mooist te laten zien vond ik al toen nogal nep, en dat gedraai om elkaar heen vind ik nu echt irritant. Je bent toch een vrij mens, je kan toch zelf met zelfvertrouwen je laten zien?

Daten is om elkaar heendraaien en wel de hele tijd de andere aan proberen te trekken, maar niet teveel toegeven. In het begin moet je zelfs niet toegeven dat je de ander aantrekkelijk vindt, want je moet hard to get zijn. Als het aan mij lag, was het wel anders. Ik moet me maar aanpassen aan wat gewoon is om een partner te krijgen, maar het ligt mij helemaal niet.

Als ik een lekkere man zie, die ik wel een leuke uitstraling vind hebben, dan kan ik niet zomaar op hem afstappen om te zeggen: "Ik vind jou wel leuk, zullen we eens wat meer kennismaken?" Dat is namelijk genant. Eerlijk zijn wordt dan brutaal genoemd. Of wanhopig. Als zo'n man dat dan zo opneemt, dan ziet hij zich al meteen als boven mij. Dat kan ik niet bevatten, zo stom.

En als ik gewoon een beurt wil, en ik heb een slachtoffer gevonden, dan kan ik niet zomaar op hem afstappen om te zeggen: "Jij ziet er wel lekker uit, als je een beetje handig bent wil ik met je naar bed." Dan ben je een slet, goedkoop, wanhopig, en gek. Dat soort dingen kan je alleen maar doen als de man al lekker dronken is, en hij denkt dat jij dat ook bent. En dan is hij al zo dronken dat hij het niet meer kan.

Dus voor het respect moet je om elkaar heen gaan draaien. Mijn vriendinnen vinden dat allemaal heel erg spannend. Ik vind het gewoon moeilijk, en onduidelijk, en irritant, en het maakt me onzeker. Je moet maar een beetje doen wat er hoort, en daar hoort dus bij dat je de man de stappen laat maken. Soms zit je dan echt op hem te wachten totdat hij snapt dat hij verder mag.

Als we bij de seks aankomen kan ik wel meer de touwtjes in handen nemen. Het kutstuk is daarvóór, als we aan het aftasten zijn. Dan gaat alles om dat hij gevoelens voor me heeft, ook al kan ik zó wel zien dat het bullshit is. In het begin gaat het wel eerlijk, als je net met de eerste date bezig bent, maar als dat geweest is begint zo'n man met je emotioneel steeds meer inpakken. Ik vind dat ik dan onder druk word gezet, maar als ik erover praat met mijn vriendinnen vertellen die me dat ik het niet zo moet zien.

Mijn vriendinnen voelen zich juist gestimuleerd en steeds dichterbij zo'n man die zoete woordjes tegen ze zit te praten. Het verschilt niet veel met andere mannen, maar ze geloven toch ergens dat hij het meent ofzo. Ik kan niet begrijpen hoe vrouwen zo naïef kunnen zijn. Al die mannen proberen hun relatie op dezelfde manier te beginnen, en de meeste zelfs ook hun scharreltjes.

Zo gauw als de seks begint, kan ik gelukkig wat meer initiatief nemen. Dat betekent dat ik het gefriemel kan overslaan. Dat soort gepruts gaat bij sommige stellen dus een paar dates door, en ik weet nog wel uit mijn tijd als maagd dat het een ongemakkelijke toestand is. De enige reden dat je niet doorgaat naar het echte werk is omdat je daar nog bang voor bent. Een beetje friemelen is netzogoed seks. Je maakt het alleen niet af, omdat je om één of andere reden niet door durft te gaan naar het harde werk.

Als ik zit te luisteren naar de date-verhalen van mijn vriendinnen, heb ik soms het gevoel dat ze aan het uitstellen zijn met neuken totdat ze vinden dat de man dat verdiend heeft. Als ze vinden dat hij genoeg heeft laten zien, dat hij een relatie ervan wil maken, dan laten ze hem er pas in. Ik vind dat manipulatief, en ook naïef. Het werkt niet, want het gebeurt best wel vaak dat de man het na één of twee keer toch laat afweten. Dan is het huilen, want dan voelen ze zich gebruikt.

Ik ben dus op date geweest. Als ik net heb uitgelegd waarom ik er zo'n hekel aan heb, waarom ga ik dan toch? Nou, omdat ik geen andere manier heb om een vriend te krijgen. Dat wil ik wel heel erg graag. Ik leef eigenlijk heel alleen, en zelfs met mijn sociale beroep en veel vrienden, krijg ik het toch wel eenzaam omdat niemand me knuffelt. Op klanten na, maar die tellen niet.

Van W hoor ik over haar moeilijke relatie, en van mijn niet-hoer-vriendinnen ook, en terwijl zij dus moeilijkheden hebben, heben ze wel iemand. Ik niet. Ik kan daar best jaloers over zijn. Ik zou ook wel iemand willen hebben waarmee ik mijn leven kan delen. Al die problemen die ze hebben zijn toch de moeite waard omdat je gewoon iemand hebt. Ik mis dat wel heel erg.

Er is wel een manier omheen. Dat is als ik me heel geheimzinnig ga gedragen, en die man ga uitlokken om achter me aan te komen. Dat is dan wel meteen weer helemaal gericht op een seksueel avontuurtje voor hém, en daar ben ik dan niet naar op zoek. Dat is wat ik vroeger deed om mijn kunst te verkopen. Het is veel makkelijker dan al dat gedate, maar je krijgt er alleen maar een man mee die je ziet als een ongrijpbare seksgodin, niet als een partner die ook weleens winden laat.

Je kan natuurlijk ook op andere manieren aan een vriend komen, ik heb een vriendin die wat met haar baas kreeg, maar dat werkt toch anders. Dan groei je naar elkaar toe. Daar moet je geluk voor hebben, want dat gebeurt alleen maar als je in de goeie verhouding met elkaar zit. In mijn sociale kring heb ik dat helemaal niet. Daarom gaat dat niet gebeuren.

Dus toch op stap hè. Eerst heel lang tutten en dan met vriendinnen eropuit. Want in je eentje gaan stappen is wel heel wanhopig, en dan zit je wel aan zo'n vent vast. Als je een eerste keer iemand in zo'n café of disco tegenkomt weet je niets van hem, en dan moet je hem maar leren kennen. Maar je bent ook meteen al met seks bezig, en elkaar aftasten op de seksuele manier. Dat vind ik maar niks.

Eigenlijk zou ik liever helemaal geen mannen willen leren kennen bij het stappen. Je krijgt alleen maar kroegtijgers en disco-jongens op die manier, en die vind ik eigenlijk helemaal niet interessant. Maar waar anders ga ik mannen tegenkomen waarmee ik kennis kan maken? Ik heb wel mijn werk, maar die mannen hebben al een bepaalde werkrelatie met me die ik maar beter niet kan veranderen. Kijk maar naar mijn stukje over onbetaalde seks.

Vroeger kreeg ik studiegenoten, of huisgenoten, of mensen die ik in de galerie leerde kennen. Dat waren heel andere mensen. Daar ga je ook heel anders mee om, en die leer je eerst als mens kennen voordat je met ze gaat flirten. Ik vind dat veel natuurlijker. Je hoeft ècht niet alles over een man te weten voordat je hem interessant gaat vinden, maat je wil wel dat je weet dat je hem niet walgelijk vind als mens.

Het wordt weer veel te lang jongens, ik schrijf in het stukje van maandag wel over hoe mijn date nou ging!