Antwoord op: Maar de rechter zegt...

Dit stukje had eigenlijk meteen moeten komen na mijn stukjes over hoeveel je moet geloven van wat de politie zegt, en hoeveel er waar is van wat het Openbaar Ministerie allemaal beweert. Dat lag in de planning, maar het was een groot probleem dat ik moeite had om genoeg informatie te verzamelen. Het OM en de politie zijn enorme organisaties, maar zoveel rechters zijn er helemaal niet.

Iedereen in mijn netwerkje van collega's had wel politiemensen als klant, en OM'ers hadden er meiden ook nog wel, zelfs rechters willen ook seks, maar in mensenhandelzaken gespecialiseerde rechters hadden we nergens in bed. Ik denk niet dat ze echt handelen naar wat ze prediken, maar er zijn er gewoon te weinig, en ik denk dat ze ook niet voor mondige meiden zullen gaan. Dus dat moest allemaal via-via, dus dat kostte gewoon heel veel tijd.

En waar je het kan hebben over een duidelijke cultuur bij het OM en bij de politie, bleek het veel ingewikkelder te zijn bij rechters. Er zijn namelijk zat dingen waar ze allemaal ongeveer op dezelfde manier denken, maar er zijn ook juist weer heel veel verschillende karakters, en die hebben allemaal weer andere manieren om hun werk te doen. Het bleek gewoon te ingewikkeld te zijn om op dezelfde manier het rechterswereldje te beschrijven.

Bovendien is het veel moeilijker om te zien hoe de cultuur is als elke rechter zelf zijn stempel drukt, en je geen hierarchie van rechter-managers hebt waardoor het rechteren wordt voorgeschreven. Ze mijmeren wel wat, maar de cultuur is veel losser. Ik heb dus moeten vertrouwen op wat ik las óver rechters in de OM-krantjes, op wat ik las in de nogal oninformatieve rechterskrantjes, op de paar rechters die ik als klanten heb, wat mensenhandelrechters zelf in de pers zetten, en vooral heel veel van advocaten.

Die advocaten zijn een vreemde groep. Aan de ene kant hebben ze een heel idealistisch beeld van de rechtspraak, en zijn ze helemaal overtuigd van de eerlijkheid en de puurheid van het rechtssysteem dat eigenlijk helemaal vertrouwt op de eerlijkheid van rechters. Aan de andere kant hebben ze wel allemaal door dat die rechters eigenlijk dat vertrouwen niet waarmaken, en vooral op hun eigen vooroordelen afgaan. Die spagaat zien ze zelf liever niet.

Wat ik telkens terug hoorde komen bij die advocaten was, dat je moet proberen om die vooroordelen van die rechters voor het voordeel van je cliënt te gebruiken. Ze zeggen het liever niet zo, en ze spreken je ook tegen als je het zo tegen ze zegt, maar daarna komen ze er wel weer zo dicht mogelijk bij terug. Als je het iets anders noemt dat positiever klinkt dan zijn ze het wel met je eens. En ze weten precies hoe die vooroordelen liggen. De succesvolste advocaten zelfs per rechter.

Dat geldt natuurlijk ook voor het OM, daar kon je in mijn stukje over die organisatie al over lezen. Dat zorgt er natuurlijk samen voor dat rechters nóóit iets tegenkomen dat tegen hun vooroordelen ingaat. En dat helpt niet, want zo bevestig je eigenlijk zaak voor zaak, dossier voor dossier, die vooroordelen in het hoofd van zo'n rechter. Dat is ook waarom rechters het idee hebben zo'n overzicht over de maatschappij te hebben. Het ego en het zelfvertrouwen over hun overzicht is enorm. Niets spreekt ze tegen. Behalve soms een verdachte, en die krijgt er extra straf voor.

Voor de meeste rechters geldt dat ze vooral bezig zijn met een zaak eerlijk afhandelen. Zoals het hoort, en zodat iedereen krijgt wat hij verdient. Er zit dan wel weer verschil tussen rechters die juist elke zaak apart bekijken als de zaak van die paar personen die echt betrokken zijn, en de rechters die het liever zien in een brede context waarbij ze niet alleenmaar met die paar mensjes bezig zijn, maar de hele samenleving aan het bijsturen zijn.

Die eerste vind ik goed, die tweede vind ik fout. Je bent als rechter alleen bezig om iemand recht te doen, en als je je wil aan de samenleving op gaat leggen, ookal is dat uit idealisme, is dat al fout. Maar als je het rechtdoen aan iemand die aan je is overgeleverd gebruikt, om die mens als gereedschap te gebruiken om de samenleving te boetseren naar wat je wil, ben je gewoon helemaal verkeerd bezig. Mensen zijn geen gereedschap.

Rechters doen twee dingen in hun werk. Het eerste is kijken of de vereisten voor het gebruik van een wet wel zijn voldaan. Zijn alle bestanddelen van een wet wel ingevuld door de partij die die wet wil gebruiken, en is dat invullen wel onderstreept door zoveel bewijs als er is voorgeschreven? Dat is wat ze het "technische deel" van een rechtzaak noemen. Dat zien ze als heel streng door de wet opgelegd, ookal lijkt dat alleen zo in het kader van de vrijheid die ze verder hebben.

Het tweede wat ze doen is waar ze het echt voor doen, waar ze echt bij in hun element komen: de barmhartige vader zijn, die de trotsen hard straft en de deemoedigen genade schenkt. Of eigenlijk is het meer een moederrol. Het OM is strenge papa, de rechter de meelevende mama, de verdachte het stoute kind en de advocaat het brutale buurjongetje dat een verhaal ophangt voor zijn vriendje omdat het kind zelf niet brutaal durft of kan zijn tegen zijn ouders.

Die verdeling van rollen wordt door veel strafpleiters, ook die waar ik mee te maken heb gehad, geaccepteerd en zoveel mogelijk gebruikt. Als ik zelf me voordoe als een berouwvol, zielig meisje, dan zal de rechter zacht voor me zijn. Maar ook de argumenten die me vrijpleiten moeten worden genoemd. Dat doet de advocaat voor me, zodat het lijkt alsof ik dat zelf niet zeg. Dat zou mijn zielige plaatje verstoren. Mama de rechter moet medelijden krijgen, en brutale kindjes wekken dat niet op.

Natuurlijk wordt dat het ergst in zaken rond prostitutie. Je hebt daar een héél wankelend denkbeeld bij de rechters, en dat is een denkbeeld waarvoor ze hebben geleerd, en waar ze trots op zijn dat ze nu specialisten zijn. En als jij dan laat zien dat ze geloven in sprookjes, dan zet je de rechter voor schut. Als je zo brutaal bent, word je ooknogwel veroordeeld als er helemaal niet aan de bewijsvereisten is voldaan.

Het maakt niet uit of het klopt wat je zegt. Een rechter kijkt naar jouw houding. Als jij niets verkeerd gedaan hebt, en je laat zien dat je boos bent over dat het OM je toch in de gevangenis wil stoppen, dan ben je niet nederig, en dan gaat de rechter je wel even een lesje leren. Als je zit te janken en klaagt dat je niet kan slapen van de schuldgevoelens, dan krijg je sneller dat de rechter beslist dat je het niet gedáán hebt.

Er zijn nu vast veel lezers die vinden dat ik veel te ver ga, en het veelteveel karikaturiseer, maar ga zelf maar eens kijken of het klopt. En als je geen zin hebt om zelf bij een zitting te gaan zitten kan je bijvoorbeeld eens gaan kijken naar wat ik al geschreven heb over precies deze soort van dingen die je zag bij de processen tegen de klanten in de Valkenburgse zedenzaak.

Ik had het al even over specialistische rechters. Wat ik hierboven schrijf gaat op voor gewone rechters, maar bij rechters die gespecialiseerd zijn in mensenhandelzaken wordt het pas echt griezelig. Voor een deel houdt die specialisatie in dat er meer aandacht is voor hulp en bescherming aan slachtoffers, vooral met ingewikkelde buitenlandse verbanden, en dat is in principe nogwel goed. Maar er zit een veel grotere, en reëlere, lelijke kant aan.

Gespecialiseerde rechters hebben cursussen gehad, door de zieligheidsindustrie, om hun romantische vooroordelen over zielige hoertjes en grote gemene maffia's in te vullen. Ook rechters weten dat ze te ver kunnen gaan met vooroordelen gebruiken, dus als je ze de kans geeft om die vooroordelen als "feit van algemene bekendheid" te mogen gebruiken door het officiëel te maken, kunnen ze verder gaan.

Ik vind dat het ergste. Advocaten vinden het juist erger dat er bij mensenhandelzaken makkelijker wordt gedaan over bewijsvereisten en ontvankelijkheid, dat er makkelijker wordt gedaan over kiezen, monteren en knippen in verklaringen, wat er van verklaringen wordt geloofd vanwege al die trauma waar ze vanuitgaan, dat vage verklaringen van mensen die niet meer te traceren zijn mogen worden gebruikt, en dat het OM bijna àlles mag, en de rechter bijna alles naast zich neer mag leggen. Want mensenhandelzaken zijn zo móéilijk, en het bewijs is zoveel wèrk.

Je kan het ouwejongens-krentenbrood-recht noemen. We doen niet moeilijk over het bewijs, als we ons er maar lekker bij voelen en het maar praktisch af te handelen is. Zelf gebruiken de specialistische rechters liever termen zoals "over de bewijsvereisten heenkijken" en "de ernst van het delict laten prevaleren boven de theoretische beperkingen van de strafpraktijk" of "pragmatisch omgaan met de vorming van het oordeel" en dat soort woordkeus, waaraan je al kan zien dat ze wel weten dat er iets weg te mummelen valt.

Rechters zijn sowieso wereldvreemde types, ze komen veel uit de afgeschermde elitekinderen, en ze leiden een bestaan waar ze met hun vooroordelen worden gepaaid, dus ze blijven daar ook. Ze denken dat ze weten hoe het voor mensen in criminele toestanden werkt omdat ze het van het OM horen, en zelf ook wel eens een auto-inbraak meemaken. Al hebben ze geen idee hoe een fietsendiefstal iemand raakt die geen rechterssalaris heeft. Hoe de omgangsvormen buiten een "nette wijk" zijn. Wat daar normaal is.

Als je baan is om de Grote Gelijkhebber te zijn, en de Nederlandse maatschappij je ziet als een soort natuurkracht die altijd objectief het juiste doet, en je in isolatie leeft omdat alles via het OM tot je komt, dan wòrd je wel wereldvreemd. Ik kan het ze eigenlijk nieteens kwalijk nemen. Maar wereldvreemde mensen kunnen wel rekening houden met dat er meer in de wereld is dan wat ze kennen, en dat doen ze dan weer helemaal niet.

Het piept vaak uit tussen de zittingen en vonnissen. Verontwaardigd aan een verdachte vragen of ze nou ècht moeten geloven dat een vrouw zèlf voor prostitutie kiest, elke liefdesrelatie met een prostituee zelf invullen dat er "een liefdesrelatie is voorgewend" om haar afhankelijk te maken, of dingen als swingen, anaal of sexchats "extreme vormen van seks" noemen, een verdachte voorleggen dat iemand toch nooit voor "dat bestaan" zou kiezen als ze "ècht de keus had" of de branche gewoon verwerpelijk noemen. Daar zie je pas echt goed aan hoe ze over seks, laat staan sekswerk denken.

Niet dat de rechters buiten de mensenhandelspecialisaties vrijuitgaan trouwens. Die doen ook helemaal niet zo moeilijk als bij niet-sekswerkers wanneer we zonder ontslagvergoeding moeten worden ontslagen, als de belastingdienst denkt dat we fortuinen verdienen en dùs hebben gefraudeerd met onze belasting, als we op straat moeten worden gezet, of als onze kinderen moeten worden afgepakt. Want we zijn hoeren, dus dan snàppen ze het wel. Dan komen diezelfde woordjes ook tevoorschijn.

Ook als je in een bestuurszaak zit, of een rechtzaak tegen iemand anders dan het OM hebt, moet je héél goed op je tellen passen. Meestal willen ze het goedpraten om je dwars te zitten door te komen met de verhalen over dat het allemaal ellende is in de hoererij. Als je dat tegenspreekt, ga je tegen het vooroordeel van de rechter in, en die ziet jou dan als harteloos wijf dat het romantische horrorfilm-lijden van al die slachtoffertjes bagatelliseert. Dat kost je de zaak.

Het is een dansje. De beide partijen beroepen zich op het morele gevoel van de rechter, en hij weegt af welke kant dat het beste doet. Die moraliteit is waar het uiteindelijk om gaat, ookal doet de juridische wereld zo graag alsof ze hun eigen moraliteit thuislaten en zo objektief zijn. De moraal van de rechter is waar het allemaal om draait, en dat wordt dus een wedstrijdje slachtofferschap. Wie is er erger slachtoffer, degene die het OM vraagt om te wreken op de verdachte, of de arme verdachte zelf?

En wat betekent dit nou allemaal voor hoe serieus je oordelen van rechters moet nemen?

Dat rechters geen wijsheid in pacht hebben. Dat ze alleen zo goed kunnen weten wat er aan de hand is, als dat ze geïnformeerd worden, en dat is alleen door "partijen." En bij ons is de enige van die partijen waarnaar echt geluisterd wordt de overheid, en dan ooknog meestal het OM. Dat geeft geen hoop dat ze het ooit zullen begrijpen. Vooral niet als ze zich laten volgieten met onzin uit de zieligheidsindustrie.

Rechters weten helemaal niets van onze branche. En ze doen alsof ze wel wat weten. Dat maakt ze dubbel onbetrouwbaar. Als een rechter iets bewezen vindt, kan een andere rechter er iets heel anders van vinden. En dat zijn niet eens uitzonderingen. Dat een rechter iets bewezen vindt, zegt eigenlijk bitter weinig over hoe goed het bewijs is, want ze mogen veelteveel aannemen.

Geef ik hier een volledig beeld van rechters? Natuurlijk niet. Maar dat hoeft ook niet, want ik hoef voor dit antwoordstukje alleenmaar aan te tonen dat wat een rechter oordeelt, vooràl als het over ons gaat, niet zo'n zonnenklare waarheid is als wat de samenleving denkt. Rechters zijn niet deskundigen die weten wat er speelt, ze zijn wereldvreemde mensen die twee verhalen horen en dan kiezen wat er eerlijk voor ze voelt. Kijk ook zo naar die oordelen van ze.

Nieuws: Vervolging, vonnissen, Valkenburg

Varsseveld
Er zijn meer mensenhandelzaakjes in het nieuws geweest, en de meeste daarvan zijn van die opgeblazen verhalen over dwang en uitbuiting, terwijl als je uit gaat pluizen wat er aan de hand was, je meestal tehoren krijgt dat het ging om een huiselijk of zakelijk conflict dat de politie op heeft gerekt naar mensenhandel. De verhalen in de krant is waar het OM mee begint, voordat ze moeten toegeven dat ze dat niet kunnen bewijzen. Hoog inzetten, laag uitkakken.

De zaak in Varsseveld breekt een beetje met het patroon, en die trekt danook mijn aandacht. Hoe het precies zit, dat weet ik nog niet. Zoals altijd is wat je in de krant leest niet te vertrouwen, want die schrijven de politie en het OM na, en die kun je al helemáál niet vertrouwen, dus ik blijf erg kritisch. Maar ik ben erg benieuwd, want er zou deze keer zomaar ècht iets aan de hand kunnen zijn geweest!

Ik zie dat nog wel kunnen omdat deze zaak aan het rollen is gekomen omdat twee van de slachtoffers in deze zaak de man hebben opgezocht en met een hamer en een mes hebben bewerkt. Dàt maakt het voor mij geloofwaardig. Als je namelijk een vent hebt die jou wil dwingen om dingen te doen die je helemaal niet wil, dan ga je niet maanden of jaren zielig zitten doen wat hij je zegt, dan ga je jezelf op een bepaald moment beschermen.

Dus misschien is dit wel een èchte dwangzaak. Wie weet, het kan best. Ik ben in ieder geval erg benieuwd, ookal vind ik het verhaal wat je uit de kranten hoort wel heel erg vreemd. Ik denk, gewoon door mijn intuïtie, dat er hier wel echt iets is gebeurd, maar dat de politie en het OM er weer zo'n grote draai aan hebben gegeven, en zoveel bij hebben verzonnen, dat wat je leest niet meer lijkt op wat er gebeurd is.

Nepagent
In Asten was een nepagent aktief die hoeren opzocht en dwong om hem gratis af te werken. Twee meiden die door hem heen keken, en toch werden verkracht, hebben aangifte gedaan, en de man is opgepakt. Hij heeft zelfs drie en een half jaar cel gekregen. Dat is mooi, en dat heeft hij verdiend ook. Maar ja, het is een meevallertje dat hij is gepakt, want hij deed niet zomaar wat hij deed.

Het komt best wel voor, in de illegale kant van de business vooral, dat politieagenten je opzoeken en gratis diensten van je willen. Anders kunnen ze je immers kapotmaken. Dat weten mensen, en dus vinden er proleten het een handig truukje om zich voor te doen als een smeris, omdat ze dan gratis kunnen. Omdat deze man deed alsòf hij een smeris was, is hij opgepakt. Echte smerissen die je chanteren, die worden door de anderen gedekt.

Ik vind het goed dat hij gepakt is. Ik vind de straf ook terecht. Ik vind het alleen ook nodig om even aan te wijzen dat hier eerder speelt dat de politie hem wou pakken omdat hij hun spelletje speelde zonder lid van het clubje te zijn, dan dat ze grote schoonmaak aan het houden zijn. Hij was een uitwas van een groter probleem, en eigenlijk alleen omdat hij zo dom was om gewelddadig te gaan verkrachten toen hij zijn zin niet kreeg is hij gepakt.

Nepagenten die gratis wat van je willen gaan namelijk meestal meteen op de loop als je laat zien dat je er niets van gelooft. Dan laten de meiden het er wel bij, want waarom zou je jezelf aan gaan geven bij de politie? Je wil juist zo weinig mogelijk politie-aandacht. Hij probeert het wel bij een ander, en vaak zal hij beet hebben. Hopelijk loopt hij ooit één van die handvol meiden tegen het lijf die een pooier heeft, en dan komt zijn karma wel terug.

Satudarah
Tegen twee mannen van de motorbende Satudarah is een proces aan de gang om ze te straffen voor mensenhandel. Eigenlijk zegt krant Tubantia het beter: "Satudarah-duo uit Enschede en Nijverdal berecht voor prostitutie." Want laten we eerlijk zijn over waar het echt om gaat, prostitutie is het doel, mensenhandel is maar het middel. Anders zouden ze het begrip mensenhandel niet telkens weer moeten oprekken.

Dit is weer een beetje een showproces, met probeerseltjes van het OM. In Valkenburg gingen ze vooral buiten hun boekje door hoe ze angst zaaiden bij klanten die niet beter konden weten, hier gaat het meer om hoever ze het bewijs kunnen verdraaien voordat de rechter het echt niet meer slikt. En dat is in de afgelopen jaren héél ver geworden. Rechters slikken niet alleen, ze draaien zelfs zelf mee.

Telefoons van de verdachten werden afgeluisterd, en zo kwam de zaak aan het rollen. Dat afluisteren was niet omdat ze van mensenhandel werden verdacht, maar om een andere zaak. Toen bleek dat ze faciliteerden voor twee hoeren, en daar zelfs over de telefoon ruzie mee hadden. En je weet, als een man tegen een hoer schreeuwt is dat bewijs dat ze onder zijn dwang hoert, als zij ook schreeuwt doet dat er niet toe.

Het is zoals we het zovaak zien. De vrouwen vinden netzoals de mannen dat er helemaal geen sprake is van dwang, maar het OM zoekt daar wel een samenzweringstheorietje achter. Want de vrouwen zèggen wel dat het hun vrije keus was, maar de Officier van Justitie vindt het geen vrije keus, want "de vrouwen zijn te gekwetst door het leven" om zelf die keus te kunnen maken. Eentje heeft het namelijk niet breed, en de ander heeft ADHD, waar ze ooknog zelf medicijnen voor moet kopen volgens het OM, en is dùs verstandelijk beperkt.

Er was een slachtoffer ook "ziekelijk verliefd" op een verdachte. Wat dat zo ziekelijk maakt laat zich raden, het OM kan zich gewoon niet voorstellen dat hoeren ook van mensen kunnen houden die geen fiere reddertjes zijn. Dus je moet wel ziekelijk verliefd zijn als je verliefd bent op je pooier. Zo simpel denken ze. Het is ook een kringetje. Als een vrouw voor een man hoert, moet ze wel gedwongen zijn. Ze werkt voor hem uit liefde, dus is die liefde dwang. En liefde die dwang is, is ziekelijk. Dus zeggen ze dat ze ziekelijk verliefd is en hij daar een slaatje uit slaat. Ze trekken de conclusie uit hun aannames, en dat is de petitio principi.

Dat praten over ziekelijke verliefdheden en afhankelijkheden is niet alleen om het vakje met dwang door afhankelijkheid af te kunnen vinken in de bewijslijst die nodig is om lekker te kunnen straffen, het is ook om te doen alsof de verdachte een dweepziek kind aan het misleiden was. Dat ziet er wel anders uit als je weet dat de verdachte wel op haar begrafenis kwam, toen er niets meer te misleiden viel.

Zoals wel vaker had het OM eerst ingezet op geil-gewelddadige dwang, maar moest bakzeil halen omdat daar geen enkel bewijs voor te vinden was. Nu is dat bij mensenhandel geen probleem, want ook overhalen telt dan al snel als dwang. Maar dat blijkt ookal niet te bewijzen, dus laten ze dat bij één van de verdachtes ook maar vallen. Het ìs wel zo, zegt het OM, maar het kan niet bewezen worden, dus eisen we maar vrijspraak.

Er was volgens het OM ook een poging om een Braziliaanse meid naar Nederland te halen en hier aan het werk te helpen, maar daar hebben ze ook geen bewijs voor. Die wou ook helemaal niets met de Nederlandse Zedenrecherche te doen hebben, dus die is in elk geval wel slim. In haar eigen land werkte ze als hoer, en dat voert de OvJ op als iets verdachts. Het idee daarachter is zo vergezocht dat ik het ook niet meer snap.

Meestal wordt er veel herrie gemaakt over het geld, en waar dat heen is. Vaak wordt geld dat wordt getraceerd gebruikt als bewijs. Soms wordt zelfs het feit dat het OM veel geld verwacht, maar dat geld nergens te vinden is, gebruikt als bewijs. In dit geval viel er weereens nauwelijks geld te traceren, en verzint het OM dat de verdachten dan in natura werden betaald met drugs, seks, of shag. Die moeten flink gesnoven en gepaft hebben.

Het OM doet zielig omdat de slachtoffers hebben samengewerkt met de advocaten van de verdachten. Volgens het OM is dat omdat ze "dachten" dat de advocaten aan hun kant stonden. Dat haalt je de koekoek, dat staan die mensen ook! Intussen vinden ze het helemaal jofel van zichzelf hoeveel druk ze op getuigen èn de zogenaamde slachtoffers hebben uitgeoefend om maar iets te krijgen waarmee ze de verdachten konden zwartmaken. Ondanks hun nadrukkelijke uitleg dat er geen dwang wàs. Daar heeft het OM uiteindelijk toch geen boodschap aan.

Okee, het is een zaakje zoals er zoveel zijn. Het OM klopt dingen op, maakt er een plaatje van wat niet bestaat, kan bijna niets bewijzen en krijgt zijn zin vast weer in alles waarbij er iets kan worden geprutst dat op bewijs lijkt. Waarom komt het dan toch in dit stukje? Omdat het mooi is om het naast Valkenburg te leggen, de grote zedenzaak waar de pers van bolstaat, en waar het OM dezelfde dingen gebruikt, maar nu niet met brave huisvaders die naïef genoeg zijn om te geloven dat het OM eerlijk met hun verklaringen om zal gaan. Dus daar ga ik nu maar mee door.

Valkenburg: de pooier
Ik ga niet herhalen wat ik eerder al over de Valkenburgse zedenzaak schreef. Dat kan je hier en hier teruglezen, en ik hoef er geen woord van terug te nemen. Het is teveel om het zomaar samen te vatten, dus ik ga hier gewoon in op het nieuws over de zaak, en als je de achtergronden niet weet moet je de koppelingen maar gebruiken. De laatste vonnissen van de eerste ronde zijn vorige week uitgesproken, dus het wordt weer tijd voor een overzichtje.

Armin is natuurlijk veroordeeld. Dat kon ook niet anders, hij was betrapt bij Kimberly in het appartement, en hij had toegegeven dat hij haar hielp. Dat is faciliteren, zo staat het in de mensenhandelwet. Hij stond voor haar klaar, en dat is mensenhandel, moderne slavernij. Dat is niet hoe het in de pers komt, maar dat is wel hoe simpel deze zaak is. Hij was erbij, en hij heeft haar geholpen, dus is hij strafbaar.

Ze hebben geprobeerd hem ooknog voor kinderporno te pakken te krijgen, want erotische foto's van een zestienjarige zijn kinderporno voor de wet, en toekijken bij een zestienjarige die sekst is ook zoiets. Gek genoeg betekent dat niet dat je je ogen moet dichthouden als je haar gratis neukt, wat wèl weer mag, maar de wet is gewoon vreemd. Dat is niet gelukt, want daar hadden ze helemaal geen aanwijzingen voor, laat staan bewijs.

Iets wat wat minder in de pers komt, is dat hij ook die straf kreeg voor "doen verkeren buiten het wettig gezag." Dat is een wet dat je ouders niet mag dwarszitten om hun kind te besturen, en een wegloper huisvesten valt daar ook onder. Ze is dan wel zelf weggelopen, maar hij heeft haar daarbij geholpen door een plek voor haar te huren, en dus is hij schuldig. De ouders worden eerder gezien als slachtoffer.

Het meisje heeft een verklaring afgelegd toen ze net opgepakt was, en verklaringen die langzaam, met veel moeite, en veel coaching, in etappes zijn afgelegd na enkele maanden gevangenschap in een behandelinstituut voor loverboyslachtoffers. Die verhalen verschillen, en de rechtbank vindt dat de latere verhalen meer passen bij wat ze al dachten dan de eerste verklaring, dus gooien ze die eerste verklaring weg.

Ze krijgen verhalen te horen over een puberliefde die hij afkapte, waarna zij aan hem bleef plakken en zijn aandacht wou trekken. De rechtbank doet dan een beetje haar best om dat allemaal te lezen als een sfeer van een manipulatieve misbruikrelatie van hem over haar. Het ergste voorbeeld wat ze kunnen vinden om te illustreren dat het zo is, is dat hij haar ooit "kankerhoer" had genoemd.

Er wordt ookweer gepraat over dat hij haar om geld vroeg om met hem uit te hangen. Dat wordt gebracht als een soort instap om naar prostitutie toe te gaan, maar ik vind het een rare draai. Ik weet nieteens of het wel echt gebeurd is, of dat dit een vreemde verknipping door het OM is, en ik vind het nog raarder dat ze niet expliciet zeggen dat het ging om geld "per keer," maar in het midden laten of dit nou een enkel voorval was of niet. Raar, raar.

De rechter gebruikt de snelle redenering weer dat er verliefdheid in het spel is, en dat echte liefde niet kan bestaan bij hoeren, dus dat die liefde er is als manipulatie, dus dat het doen-alsof-liefde is, een schijnliefdesrelatie, om daarmee haar afhankelijk te maken. Het zit er tegenwoordig al zó in, dat de rechter niet eens de tussenstapjes meer hoeft te noemen. Liefde? Hij heeft haar afhankelijk gemaakt. Klaar.

Omdat de rechtbank een gruwelverhaal gelooft, en Armin zelf zag dat het in het echt helemaal geen gruwelverhaal was, ziet de rechtbank dat Armin niet meegruwelt. Dat rekenen ze hem erg zwaar aan. Hij laat niet zien dat hij begrijpt dat het allemaal zo'n horror was, dus hij is een onvoelende brutale kwaardaard. Eigenlijk rekenen ze hem aan dat hij niet met hun fantasietje meedoet. En hij moet dat dan maar leren, en een gevangenisstraf is dan heel leerzaam.

Het verhaal wat de rechtbank kiest te geloven is een raar verhaal, maar wel een heel bekend verhaal. Het is het verhaal waar de politie je aan wil laten voldoen, en wat de reddingsindustrie je inpepert. Ik weet hoe die verhalen worden opgebouwd, en ik geloof er daarom geen snars van. Als het echt zo zou zijn gegaan, waarom is dat meisje dan niet helemaal omgedraaid na al die maanden bewerkt worden?

De verklaring van wat het meisje dwarszit is namelijk nog steeds overduidelijk. Ze zit er vooral mee dat ze opgesloten zit in een broeierige hersenspoelclub, ze voelt dat dat een straf is, ze wil niet als een geknakt slachtoffer worden gezien omdat ze dan een paria is, vooral tegenover toekomstige partners, en ze is verbijsterd over het idee dat met een paar tientallen mannen neuken voor geld haar toekomst zou bedreigen. Dat zouden de meeste mensen in haar plaats zo voelen.

Maar daar heeft niemand boodschap aan. De media, de politie, het OM, de rechter en zelfs haar ouders hebben voor haar beslist dat geld verdienen met seks haar heeft geknakt, en dat haar opsluiten en psychologische druk op haar zetten haar bevrijding is. Die gebruiken haar als reddingsobject, en wat zij er zelf van vindt doet er niet toe. Ze is een stok om mee te slaan, en ze moet zeggen wat ze van haar willen, en verder haar bek houden.

Die Armin is geen fijne jongen. Hij heeft best een strafblad, en ze zal hem niet uitgezocht hebben als pooier omdat hij zo'n lieverd is. Ik kan het niet erg vinden dat zo iemand in de cel belandt. Maar dan niet voor deze reden. Dan wel voor iets wat echt slecht is. Hadden ze hem veroordeeld omdat hij haar geld verspeeld heeft, dan hadden ze tenminste iets gevonden waar ze echt last van had gehad. Nu is dat geld natuurlijk allemaal foetsie, en heeft ze niets overgehouden. Wat hij niet verbrast heeft, neemt de politie wel in.

Armin gaat niet in beroep, en ondanks het opgeblazen gedoe vlak na de uitspraak heeft het OM er ook maar vanafgezien. Niemand wil verdergaan, want het OM heeft al meer gekregen dan waar ze op mochten hopen, en Armin wil er gewoon vanafzijn. Hij zag ook af van een toetsing van zijn geestelijke gezondheid, die hem straf kon schelen, om maar uit dat circus te zijn in de media. Ik denk dat het verstandig was.

Valkenburg: de klanten
Wat die Valkenburgse zaak zo groot maakt, is vooral dat de klanten allemaal achterna zijn gezeten door het OM. Dat ging met veel mediageweld, met veel grootspraak, en zelfs met een nieuwe, veel hogere strafeisnorm die speciaal bij deze zaak in werking werd gezet. Dat zakte na de zelfmoorden, en toen bleek dat het meisje zich niet zomaar door het OM liet chanteren, natuurlijk wel weer in.

We zitten nu op vier zelfmoorden. Dat heb ik van twee via-via bronnen, de eerste twee waren nog zelfmoorden waar het OM voor uitkwam, omdat ze er intern bèst een beetje trots op waren, maar na de terugslag die ze ervan kregen door mensen uit de rechtenwereld, die er stukjes over in de pers kregen, gingen de monden op slot, en ontkennen ze alles. En als het OM ontkent, houden de journalisten op met vragen. Nou ja, op een dappere krant na.

Het OM krijgt een eigen stukje. Dat is al lang iets wat gedaan moet zijn, maar het kost veel tijd omdat ik heel weinig kritische stukken kan vinden die over het OM gaan. We hebben met het OM een heilig huisje, en daar schoppen niet veel mensen tegen. Ik moet dus alles zelf gaan uitpluizen, en dat is bestwel veel werk. Als iemand wil helpen met informatie, dan krijg ik daar graag mail van!

Niet alleen het OM maakt hier een showproces van. De rechter doet ook niet moeilijk. Die merkt ook zelf op dat hij nog nooit zoveel verdachten zo snel heeft beoordeeld, met zes zaken in twintig minuten. De advocaat van het meisje zelf wil graag dat de zaken achter gesloten deuren worden behandeld, omdat het meisje veel verdriet heeft van hoe ze in de media wordt gebruikt. De rechtbank heeft daar geen boodschap aan.

De meeste klanten willen natuurlijk niet komen. Ze hebben een leven, een sociale kring, ze willen niet in de spotlight worden vernederd. Ik zou na al de uitspraken van media en OM me ook geen illusies meer maken over hoe ik zou worden bekeken in de rechtzaal, en hoeveel er naar me geluisterd zou worden. Dat vindt de rechtbank maar erg, want kennelijk neem je je verantwoordelijkheid niet als je niet in de rechtbank je komt laten vernederen. Je bent het immers ook niet verplicht, behalve als de rechtbank een zwaarwegend belang heeft om je persoonlijk te laten komen.

Kennelijk is dat zwaarwegende belang er als de klant niet heeft bekend. De klanten die zichzelf al hebben veroordeeld door naar de politie te stappen en te zeggen dat ze seks voor geld hebben gehad op dat adres, omdat ze zo naïef zijn om te denken dat eerlijk zijn ook eerlijk wordt beoordeeld, worden niet verplicht te komen. De mannen die dat weigeren moeten wel verschijnen. Wat daar het zwaarwegende belang aan is, dat weten we niet, maar het lijkt er erg op dat de rechter ze even extra te kijk wil zetten.

In de meeste zaken hebben de klanten gewoon met de politie gepraat. Ze geloofden het verhaal in de media, dat het OM mild zou zijn tegen klanten die eerlijk op kwamen biechten. Heel dom, als het OM iets zegt is het namelijk niet waar. Daar kan je vanuitgaan. Ze zijn danook er hard tegenaangegaan. Als er een bekentenis was, is er ook gewoon iedere keer een veroordeling met strafblad van gekomen.

Je ziet aan wat de verdachten bekend hebben, dat er één bepaalde politietechniek heel veel is toegepast. Dat is de techniek om kleiner te maken wat er gedaan is. Als je een kind verdenkt van het stelen van koekjes uit de trommel, zegt ze nee. Maar als je vraagt: "heb je dan ook niet één stùkje van een koekje gepakt?" Dan krijg je wel nog een biechtje, bijna als een compromis. Het klinkt voor zo'n verdachte alsof het ongeloofwaardig is dat hij helemáál niets heeft gedaan, dus bekent hij maar een beetje. Dat gebruikt de politie wel vaker.

Daar komen de bekentenissen vandaan die gaan over de borsten aanraken met de achterkant van de handen, en dat het meisje de penis inbracht, en heel eventjes pijpen, en de pik een klein stukje de kut in. Uit de praktijk weet ik dat dat soort schuchter gedoe nauwelijks voorkomt. Ze zullen haast allemaal flink geneukt hebben. Maar de politie heeft er genoeg aan. Een beetje seks is genoeg voor een hele veroordeling.

Van de negenentwintig klanten die het OM veroordeeld wil hebben, zijn er zesentwintig behandeld. Drie komen later pas, eentje vanwege zijn gezondheid. De niet-bekennende klanten moesten zich komen laten zien, dat heet "verantwoording nemen." De rechtbank was daar heel stoer over, en dreigde met de politie langs sturen als de klanten niet op kwamen dagen. Ergens is dat raar, als de rechter over de anderen juist zegt dat hij geen behoefte heeft gedetailleerd op de bewijzen in te gaan.

Het OM vindt dat de verdachten niet geïnteresseerd genoeg waren in de leeftijd van Kimberly. Ja, er stond al een legale leeftijd in de advertentie, en ja, er waren ook klanten die het nogeens extra gevraagd hebben, maar die hebben het niet goed genóég gevraagd. En volgens het OM dienden ze daarmee hun eigen belangen. Geen woord over hoe dat voordelig voor ze zou zijn. Geen woord over dat het observatieteam van de politie Kimberly zelf ook beschrijft als "jonge blonde vrouw."

Volgens het OM hebben de verdachten het aan zichzelf te danken dat ze bedonderd zijn over de leeftijd van Kimberly. "Dan moet je niet toegaan naar iemand die zegt achttien, negentien, twintig jaar te zijn." Je bent dus al verkeerd bezig, en volgens het OM genoeg om gestraft te worden, als je iets probeert te doen dat gewoon legaal is. Het is voor het OM heel makkelijk om een manier te geven dat je minder makkelijk belazerd wordt, want ze hoeven met de verdere gevolgen in de echte wereld geen rekening te houden.

Ondanks dat het OM heeft moeten laten vallen dat Armin dwang gebruikt zou hebben, komt de OvJ toch met een dramatisch verhaal, dat op EenVandaag nog even speciaal werd uitgelicht:

Zoals haar zijn er immers nog vele meisjes en jongens die niemand in stilte hoort huilen als de volgende klant zich aandient, en de volgende, en de volgende.

En dat wordt er over een meid gezegd die erin slaagt om máándenlang weerstand te bieden aan een hersenspoelbedrijf, over een meid die haar eigen koers blijft varen, en vol blijft houden dat waar ze verdriet van heeft, juist de gevangenschap is waar deze OM'ers haar in hebben gegooid. In hetzelfde programma klaagt Warner ten Kate dat klanten nu weten waar ze aantoezijn en klaagt dat rechtbank de richtlijn van het OM verkeerd heeft geïnterpreteerd. Het is ziekelijk, zo hypocriet.

Er is een verdachte, die vrijwillig op komt dagen, die de rechtbank vertelt over hoe de prostitutie werkt. Hij is rustig, netjes, en legt uit waarom je geen paspoort kan vragen. Hij legt uit hoe het werkt, en de rechtbank mag bij hem wel op school gaan. Natuurlijk laat de rechtbank dat wel van zich afglijden, en stelt hem streng vragen die wel laten zien dat ze hem afkeuren. Hij is open en eerlijk, maar ze vinden dat hij te weinig laat zien dat hij het heel erg vindt en spijt heeft.

De vonnissen kwamen bijna allemaal twee weken na de zittingen. Bijna allemaal zijn ze hetzelfde, de verdachte heeft toegegeven dat hij seks heeft gehad, dat hij niet wist dat hij wat fout deed doet er niet toe want het is betaalde seks met minderjarigen en dat knakt het zielige slachtoffertje onherstelbaar, psychisch en lichamelijk, maar omdat ze eigenlijk nette huisvaders zijn zonder strafblad wordt het taakstraf.

Bij elke verdachte hebben de advocaten gepleit dat het oneerlijk is om een misleide verdachte te veroordelen. Dat vind ik raar, want de wet is expres zo gemaakt dat er wordt gestraft zelfs als de verdachte is misleid, en zelfs als hij gedrogeerd en met een geweer tegen zijn hoofd werd gedwongen om het te doen. Dat is zogenaamd om de kwetsbare jeugd te beschermen, maar het komt van een OM-lobby af die al dat bewijzen maar te lastig vond.

Aan elk vonnis kan je zien hoe heilig de rechter gelooft in de loverboymythe, en hoe graag hij de strenge beschermer van de onschuldige kinderen speelt. Het blijkt nergens uit dat hij maar één gedachte heeft gewijd aan de noodkreten van Kimberly over haar gevangenschap. Dat is voor haar eigen bestwil, de rechter weet beter dan zijzelf wat ze wil en wat goed voor haar is. Zijn rechtvaardigheidsgevoel moet bevredigd worden, en daar moet haar standpunt maar voor opzij.

In de vonnissen zegt de rechter telkens dat hij niet vindt dat de rechten van de verdachte zijn geschaad door de dreigementen met schandpalen, door de media-aandacht, door alle gehets en gelieg. Want ze zijn wel bedreigd door het OM, maar het OM heeft dat dreigement niet waargemaakt. Ik vraag me af hoe deze rechter chantagezaken afhandelt, waarbij de gechanteerde netjes betaald heeft. Dat vindt hij jofel?

Er zijn ook afwijkende vonnissen. Die zijn natuurlijk het interessantst. Sowieso heb je de zwaarder gestrafte mannen, zoals de Jeugdzorgmedewerker die volgens Kimberly Armin in zijn groep had gehad. En de beheerder van een stichting voor jeugdhulp, die zwaar werd aangerekend dat hij eigenlijk alleen was doorgegaan met de seks omdat zij het initiatief nam en hij haar niet voor het hoofd wou stoten. Dat vond de rechter respectloos om te zeggen. Denk daar maar even over.

In de media hoorde je nogweleens dat er ook sprake was van onbeschermde seks. Dat blijkt dus bij één klant te zijn geweest, en die onbeschermde seks was alleen oraal. Zo klinkt het niet als het in de pers komt. Dan denkt iedereen aan neuken zonder condoom. Onbeschermd pijpen is namelijk de norm bij niet-hoeren, dus daar dènken de meeste mensen nieteens aan. Veel mensen die veilig zeggen te vrijen pijpen nog steeds zonder.

Er krijgt een klant extra straf omdat hij zei dat hij een politieman was. Volgens de rechter zou dat extra angst of ontzag kunnen inboezemen. Dat het waarschijnlijk gewoon een fantasietje uitleven was, en ook heel goed juist andersom kan werken, omdat het meisje dan haar hartje kan openen aan de politieman die haar komt redden, daar denkt de rechter niet aan. Die kijkt denk ik vooral naar de andere opmerking die hij of het OM (fucking notities niet in orde, weet iemand deze? -Z) op zitting maakt, over dat het de waardigheid van de politie aantast.

Als klanten vrijwillig naar de zitting komen, krijgen ze dertig uur korting op hun straf. Anderen krijgen weer juist extra straf omdat ze niet meteen het achterste van hun tong hebben laten zien bij de politie, maar pas na flink verhoren hebben bekend. Een ander krijgt strafverzwaring omdat hij op zoek was naar een meid waar niet al honderden mannen overheen gegaan waren. Dat prikkelt het gevoel van de rechter over een geknakte onschuld natuurlijk extra. Hij maakt er van dat je dan kennelijk beter moet oppassen of ze minderjarig is, dan als je daar niet naar op zoek gaat. Denk daar maar even over na.

En als je dan toch even moet nadenken, denk dan meteen ook hierover na: Of de mannen wel of niet hun best hadden gedaan, wel of niet waren misleid, dat doet er niet toe. Dat maakt niet uit voor of ze schuldig en strafbaar zijn. De rechter mag daar van de wet geen gewicht aan verbinden, sorry. Maar als de rechter vindt dat ze wèl daarin tekortgeschoten zijn, dan verbindt hij dáár weer wèl gewicht aan. Denk daar óók vooral even over na.

Mannen die ontkenden waren er ook. Eentje zei dat hij bij het binnenkomen twijfels had, en haar op haar bedrand vroeg of hij haar eerste was. Hij vertrouwde het niet en had geen seks, zegt hij. Volgens de verklaring van Kimberly, of tenminste wat de politie daarvan gemaakt heeft, heeft de man die op de bedrand vroeg of hij haar eerste was haar wel geneukt. En zij heeft geen reden om te liegen, hij wel, dus heeft hij het gedaan en krijgt straf. Nogal mager vind ik. Hoe zeker is dat verhaal namelijk?

Een andere zegt dat hij wel heeft gebeld, maar alleen naar Valkenburg kwam om zijn bosmaaier te laten repareren. De reparateur heeft daar geen herinnering aan, dus heeft hij gelogen, dus moet die leugen zijn om de seks te verstoppen, dus is het bewezen dat hij seks heeft gehad. Ook nogal mager, want voor de rest is hij niet herkend of aangewezen, en daar moet het dan maar op berusten dat je iemand straft.

Weer een ander ontkent ook, maar zijn telefoonnummer staat in haar telefoon. En toen een politieman vroeg aan Kimberly of ze met alle mannen die hun nummer in haar telefoon hadden staan, ook seks had gehad, zei ze: "Als het goed is wel." Dat is kennelijk keihard bewijs, want dat is waarom de man veroordeeld is. Voor de rest hadden ze namelijk niets tegen hem in te brengen. Maar het is snel genoeg. Hij is beschuldigd, dus dan is bewijs een formaliteit.

Er is een man die extra straf heeft gekregen omdat hij niet om haar paspoort heeft gevraagd. In de Eerste Kamer is de WRP afgeketst, onder andere omdat het identificeren werd herkend als iets wat nogal wat gevolgen heeft voor gestigmatiseerde mensen zoals wij, en het controleren kan je niet van klanten verwachten. Dat is danook geschrapt in de novelle. Maar deze rechter vindt niet alleen dat de verdachte dat wèl verplicht was, hij legt er zelfs hogere straf voor op, alsof er een wet tegen is.

Maar er zijn ook twee vrijspraken. De eerste is van een man die niet meegewerkt heeft door te bekennen, en uiteindelijk een samenhangend verhaal kon vertellen dat overeenkwam met de telecomgegevens die het OM als enige bewijs tegen hem had. De rechter brieste over hem dat hij het wel gedaan had, en kennelijk loog, maar dat ze geen bewijs hadden, en hem dus vrij moesten spreken. Kennelijk is de overtuiging van het OM genoeg om de rechter mee te krijgen, maar konden toch niet alle vakjes worden aangevinkt.

De andere vrijspraak is interessanter. Die man had namelijk netzoveel bewijs tegen hem als de rest, in sommige gevallen meer. Hij gooide het erop dat hij impotent was, en dat er daarom niets was gebeurd. Ik kan je zo vertellen, met impotente mannen ben je heel druk bezig, dus dat is een slappe smoes. Dat zou de rechter ook wel hebben gevonden, als ze hem hadden willen veroordelen. Maar dat was niet zo.

Want deze man ging janken. Hij werd helemaal overstuur, griende over zijn mislukte seksleven, en vernederde zichzelf. Hij schilderde zichzelf af als een zielige seksuele invalide, die bij dat meisje kwam als een soort wanhoopsdaad om zijn seksualiteit opnieuw aan de gang te krijgen, en hij snotterde en maakte een dikke scene over dat hij zo'n hoopje ellende was. Ik moest meteen aan mijn strafrechtadvocaat denken, die me daar een goede tip over gaf:

Jank en onderwerp je. Verneder jezelf. Huil. Zeg dat het je zo spijt. Gebruik negatieve bijvoeglijke naamwoorden. Noem jezelf stront. Stel je op alsof de rechter de enige is die je nog kan helpen. Schilder jezelf af als mislukt, een loser. Probeer niks te onderbouwen, probeer niks te verantwoorden. De feiten zijn onbelangrijk, hij kiest wat goed voor hem voelt. Ga je niet verdedigen, stel jezelf niet trots op, doe niet zelfbewust. Lijdzaam en stoïcijns je lot onder ogen zien is niet edel, het is enkel strafverzwarend. Als je je waardigheid houdt, ga je voor gaas. Hou bij geen enkel detail, no matter hoe klein, voet bij stuk. Alles wat al bewezen is, biecht je op aan de rechter alsof je een katharsis doormaakt. Maak je niet druk over consistentie tussen je politieverklaring en wat je ter zitting zegt, door de rechter geconfronteerd worden is voor jou een levensveranderende ervaring. Lul met hem mee, en wees hem in godsnaam niet te slim af. Laat je advocaat de verdediging doen, en doe zelf alsof je daar niks mee te maken hebt, en alleen tranen met tuiten kunt huilen.

[frasering fors aangepakt. Schrijfstijl is zeer identificerend. -B]
Het resultaat was dat deze man werd vrijgesproken. En niet alleen werd hij vrijgesproken terwijl er genoeg bewijs was waar de anderen voor zouden zijn veroordeeld, de uitspraak werd al twintig minuten na de behandeling van de zaak gedaan, omdat ze hem zo zielig vonden! Dat is niet iets wat alleen bij deze zaak hoort. Dit is iets wat ik van alle kanten hoor in strafzaken. Janken, doen alsof je superdom bent en alles uit de hand loopt, emotioneel doen, een slàchtoffer lijken, en je wordt gematst, want het ego van de rechter wordt gestreeld. Professionele criminelen weten dat ook.

Er is nog wel veel meer te zeggen, maar dit wordt alweer veeltelang. Het moet maar duidelijk zijn dat dit een showproces was waar even snel naar de conclusie werd doorgehold, en de loverboymythe het belangrijkste bewijs was om eens lekker los te kunnen gaan met straffen. Het laat ookwel zien hoe fout het is om wetten te hebben waarbij je strafbaar kunt zijn zelfs als je er niets aangerekend zou moeten kunnen worden.

De ouders van Kimberly waren teleurgesteld. Die hadden geprobeerd om duizenden Euro's per klant aan "schadevergoeding" te vangen, maar dat laat de strafrechter maar over aan een burgerlijke procedure. Dat valt die ouders erg tegen, want dan moeten ze veel meer bewijzen. Dat ze zo heftig tegen die pooier galspuwen, maar vervolgens wel per seksuele handeling van hun dochter betaald willen krijgen, vind ik wel grappig.

Zoals de meeste pooiers hadden ze gouden bergen voor zich gezien, en hebben ze maar een habbekrats gekregen. Ik denk dat ze meer gaan overhouden aan een boekendeal die ze waarschijnlijk aangeboden gaan krijgen. Wat ik wel heel wonderlijk vind, is hoe weinig de media ervan opkijken dat de ouders flink willen cashen aan deze klucht. De pooierhoek zien ze in elk geval niet aan mensen die wat aan hun afhankelijke meisje willen verdienen.

In de media krijg je ongeveer wat je kon verwachten. Een site die prat gaat op "journalistiek" schrijft een kop dat de klanten maar één dag cel kregen, en dat is wel misleidend als je al die taakstraffen weglaat. Maar het gaat weer om de toon, en die is dat de klanten er maar makkelijk vanafkomen. Er kan weereens niet hard genoeg worden gestraft. De media staan helemaal aan de kant van het OM, en likken het verhaal op.

En dat terwijl ze op de eerste rang zaten om te zien hoe het OM een volksgericht opzette, en woeste dingen beweerde die ze later weer moesten intrekken. Volgens het Openbaar Ministerie is er "geen sprake geweest van ongeoorloofde druk" op de verdachten. "Daar zou de rechtbank -gelet op alle verweren- zeker iets over gezegd hebben en dat is niet gebeurd." Ontroerend hoe serieus het OM het oordeel van de rechter neemt als dat oordeel ze uitkomt.

Maar je hoeft maar eventjes te wachten, en er komt wel weer wat anders bovendrijven. De baas van de OvJ die zo publiciteitsgeil de hetze aanvoerde komt in de pers met een verhaaltje over dat hij het betreurt dat het allemaal zo uit de hand gelopen is door de spierballentaal van zijn OvJ. Daar wacht hij natuurlijk mee tot de zaak klaar is, en hij doet alsof het allemaal per ongeluk zo door de pers is opgeblazen, en vindt dat al heel veel verantwoordelijkheid nemen.

Natuurlijk beweert het OM dat de zelfmoorden niets temaken hadden met wat zij hadden verspreid aan dreigementen over schandpalen, afschilderen als pedo's, en monsterlijke verhalen maken waar die mannen zich in bevonden. Hij is heel snel met het wijzende vingertje naar de advocaten, die hadden dat maar moeten lijmen, want die zijn intiemer met de verdachte. Niets is ooit de schuld van het OM. Het ligt altijd aan een ander.

Hij is niet zo blij met de boude dreigementen van zijn OvJ, en vindt dat het niet bij het OM past. Volgens mij past het precies bij het OM, dat soort dingen doen ze al een poosje, en waar hij zo blij mee is, namelijk de maatschappelijke opschudding en het angst zaaien onder ouders, klanten en hotelmensen, is precies wat is bereikt door al die dreigementen over buiten het boekje gaan. Het is gewoon verantwoordelijkheid níét nemen.

Als je alle persuitjes van het OM naastelkaar legt, kom je veel gepoch en gebral tegen, wat geklaag dat er kritiek komt op hun handelen, maar van één ding wijken ze niet af, en dat is dat ze vooràl bezig zijn om een signaal af te geven. Het OM gaat de samenleving in de gewenste morele vorm slaan, met het recht als werktuig. Ze zijn knuppels in het hoenderhok aan het gooien. Ze willen angst aanjagen en mensen intimideren zodat ze niet meer hun gang gaan. En het is niet zomaar dat ze duidelijk maken dat je maar niet naar jong-maar-legaal moet zoeken.

Het past namelijk in de steeds preutsere en strengere seksuele moraal die het OM de afgelopen twintig jaar heeft ingevoerd. De zedenmeesters bij het OM zijn altijd natuurlijk al preuts en moralistisch geweest, maar ze hebben nu nationaal en internationaal de wind mee. Al jaren zijn ze bezig om prostitutie in zijn geheel met zoveel mogelijk middelen aan te pakken. En daarom willen ze steeds vagere delictsomschrijvingen, steeds lagere bewijslast, steeds meer bevoegdheden.

Niet alleen om ons en onze helpers en klanten te kunnen veroordelen. Vooral ook om ons aan te pakken door het gebruiken van die bevoegdheden. Het hele barrièremodel en de ketenaanpak zijn om ons weg te kunnen pesten en ons werk moeilijk te maken zonderdat daar een rechter aan te pas komt. Dat vindt het OM zijn taak, ze zien ons als een plaag die moet worden uitgeroeid, en als de wet dan "tekortschiet" pakken ze ons wel anders aan.

Dit is een zaakje zoals er veel zijn geweest. Er zijn altijd jonge starters geweest. Waar vroeger jonge starters voor zichzelf begonnen, is dat nu door het barrièremodel niet meer haalbaar, en moeten ze er pooiers voor zien te vinden. Dat levert natuurlijk dubbele ellende op, maar dat komt de verbiedertjes alleenmaar beter uit. Hoe meer ellende, hoe beter. De meisjes worden erdoor gestraft, en ze hebben meer moreel gelijk om nog harder op te treden.

Niemand, behalve misschien de advocaten voor de verdachten, maar in elk geval niet de pers, niet haar ouders, niet het OM, niet de rechter en niet de massa mensen die reacties schrijven op het nieuws, lijkt zich iets aan te trekken van wat Kimberly ècht vindt. Haar mening komt in de krant als een soort voorbeeld van hoe zij het niet zou snappen wat er aan de hand is. Ze heeft een rol, en die heeft ze te spelen, ookal moeten we haar opsluiten en lichamelijk dwingen. Ze moet haar kop houden en slachtoffer zijn.

Waar het uiteindelijk om gaat is enorm veel leed om een slachtofferloos misdrijf. Het stelt niks voor. De psychische impact van neuken voor geld is niet erger dan ander werk, en volgens wat ze zelfs maar durven te zeggen was er geen dwang. Dwang zou erg zijn. Seks voor geld is dat niet. Als wapen worden gebruikt door het OM, opgesloten worden in een hersenspoelclub, dat uit jouw naam voor je gesproken wordt alsof je al die ellende wil veroorzaken, ja. Dat is wel heel erg.

Het uitgangspunt is dat prostitutie iets verschrikkelijks is. De eerste stap was naar de pers stappen om het op te kloppen tot een verschrikkelijke misdaad. Prostitutie wordt gepresenteerd als verkrachting. Daar komt straf voor, ook al is er geen kwaadwil te bekennen. En als de klanten fors worden gestraft, de hoogste veroordeling in deze zaak was drie keer hoger dan de hoogste eerdere veroordeling voor dit soort dingen, klagen ze nog steeds dat het niet genoeg is. Een beetje makkelijk wegkomen heet dat dan.

In de vonnissen komt steeds het spreukje terug: De verdachte heeft door zijn handelen de lichamelijke integriteit en de psychische staat van de minderjarige in ernstige mate geschonden en bijgedragen aan het in stand houden van jeugdprostitutie. Dat geeft wel heel duidelijk aan hoe de rechter denkt over jongeren die seks voor geld hebben. Een soort iets wat "in stand gehouden" kan worden, en iets wat "schendt," ookal kan niemand je ooit uitleggen wat dat echt zou inhouden.

Daar wil ik het voor Valkenburg maar bij laten. Ik kan nog wel op allemaal kleine dingetjes doorgaan, en elk vonnis apart behandelen, maar ik denk dat ik het dan alleenmaar ondoorzichtiger zou maken. Ik vind het belangrijk om het niet alleen te laten bij wat de media je laten zien, maar om te laten zien dat dit een spektakel voor de buhne is, een circus waar het recht wordt gebruikt om de samenleving op te jutten. En dat dat niet hoort in een rechtsstaat.

Antwoord op: Onzichtbare mensenhandel

Het stukje van vandaag gaat over een hele groep dingen die we in discussies over mensenhandel heel vaak tegenkomen. Het kunnen uitspraken zijn dat er meer expertise nodig is bij politie en justitie om mensenhandel op te kunnen sporen, over dat mensenhandel een moeilijk te vinden delict is, dat mensenhandel een onzichtbare misdaad is, en natuurlijk dat het wel lijkt alsof we mondig, blij en open zijn, maar dat dat alleen zo lijkt omdat je niet de kennis hebt om te zien dat we achter die glimlach psychisch kreupele reddingsdingetjes zijn.

Dit is weer iets wat we telkens tegenkomen, en waarvan ik het pervers en bizar vind dat mensen het zonder blikken of blozen gelóven. En niet alleen de ongeïnformeerde mensen die nooit over prostitutie hebben nagedacht, maar vooràl mensen die met prostitutie en prostitutieregelgeving temaken hebben. Dat die zichzelf overtuigen om dat soort dingen te geloven, niet alleen ondànks dat ze betere informatie hebben, maar juist om òm te gaan met die betere informatie en tòch in hun onzin te blijven geloven, dat vind ik bitter.

Als ik veel graaf kom ik eigenlijk alleenmaar tegen dat het een manier is om kritiek te ontwijken. Als je beweert dat er ontzettend veel misbruik, dwang en uitbuiting is, dan is het raar dat het maar niet kan worden gevonden, ondanks de hele agressieve opsporing die op ze afkomt. Ze moeten verklaren waarom de razzia's mislukken, en waarom de opdringerige en ingrijpende controles droog brood opleveren.

Je ziet het iedere keer. Massale "controles" op de meiden, waarbij hun hele leven ondersteboven wordt gehaald, hun spullen en geld afgepakt, en zijzelf urenlang onder druk gezet en verhoord, leiden haast nooit tot meer dan wat dwaalsporen. In plaats van de conclusie te trekken dat hun vooroordelen dan dus kennelijk niet kloppen, wordt er iets sinisters verzonnen waarom ze niets vinden. Het is er wel, maar het is zo geraffineerd verstopt, zeggen ze tegen de pers. En die slikt dat.

Ze moeten aan de mensen die door de straten lopen, en vooràl aan de grote groepen mannen die weleens een hoer van dichtbij hebben gezien, wijs kunnen maken dat wat ze met hun eigen ogen zien niet klopt. Anders is het contrast met de misèreporno waar de zieligheidsindustrie en de verbiedertjes hun bestaansrecht vandaanhalen wel erg pijnlijk. Ze leunen daarbij heel zwaar op autoriteit. Je komt deze uitspraak dus ook vooral tegen bij politiek, politie, justitie, de Rapporteur en autoritaire sektes als Fier Fryslan.

Je hebt twee soorten. Dat mensenhandel moeilijk te vinden is, en dat mensenhandel moeilijk te bewijzen is. De eerste komt met verhalen dat de meiden superieure actrices zijn die de ernstigste wantoestanden met een glimlach kunnen verstoppen, zonderdat ze het nodigvinden om de motivatie die we daarvoor zouden moeten hebben echt te beargumenteren, en de tweede is vooral als er een verdachte niet zoveel straf van de rechter krijgt als het OM wou, en daarover gezeurd moet worden.

Het is weer een manier om onterecht onze kant van het verhaal te negeren. Maar deze is uitgebreid naar dat je niet alleen wat we zèggen moet negeren, maar zelfs wat je aan ons zíét. Je moet vooral niet een eigen standpunt opbouwen, en al helemáál niet zelf uit gaan zoeken hoe het is, want dat kàn je helemaal niet, je moet gewoon luisteren naar wat de verbieder je vertelt, want die is de enige die het kan zien.

Eigenlijk gaan ze zo ver, dat iedereen die niet uitverkoren is, geen oordeel mag hebben over of een meid gedwongen is. Daar hoort zij niet bij, daar hoort haar baas niet bij, daar horen haar collega's niet bij, daar horen alléén de mensen bij die vinden dat het wèl mis is, want die kunnen het herkennen, want die zien het immers bij haar. De anderen die het niet zien, die zijn onbekwaam, anders hadden die het wel gezien. En wat zijn er weinig mensen bekwaam.

Het is net als de nieuwe kleren van de keizer. Het sprookje waar niemand durft te zeggen dat de keizer bloot is, omdat de mensen geloven dat je de kleren wèl kan zien als je dat maar waardig bent. Maar zoals alle sprookjes is er een ongeloofwaardig stukje aan: dat is waar het kind ziet dat de keizer bloot is, en de mensen dan wel durven te lachen. In het echt zou het kind gewoon meewarige blikken èn een standje krijgen. Iedereen weet toch dat de keizer niet bloot naar buiten zou gaan.

Natuurlijk wordt het erger gemaakt doordat veel mensen ook eigenlijk niet wìllen geloven dat we eigenlijk gewoon sekswerkers zijn zonder duistere maffia achter ons die via internationale netwerken ons dwingen om te doen wat we echt niet leuk kùnnen vinden. Ze vinden het populaire denkbeeld over prostitutie veel makkelijker te geloven. Want wie wil er nou betaald worden om wilde seksavonturen op touw te zetten? Het kan toch niet leuk zijn om te doen?

Het idee dat mensenhandel zo moeilijk te zien is, en zo perfect wordt verstopt, leidt er alleenmaar toe dat mensen gaan proberen om het te zien waar het niet is, en zichzelf gaan diskwalificeren als ze het niet zien. Ik vind dat slecht. Niet alleen omdat ze daarmee zich gewoon laten piepelen, maar ook omdat ze daardoor helemaal onkritisch worden over wat er met ons gebeurt. In een democratie is dat heel gevaarlijk.

Bij klanten is het verhaal opeens helemaal anders, trouwens. Die worden de hele tijd bedreigd met straf als ze geen aangifte doen, want die zien het dan schijnbaar weer wèl, maar die melden dat dan zogenaamd niet. Hoe die daar meer zicht op zouden hebben, ookal betálen de klanten juist voor een illusie, dat legt niemand uit. Er kan niet afgeweken worden van het beeld van de onzichtbare mensenhandel, behalve als je er lekker klanten mee kan demoniseren.

Het hele verhaal gaat ook het raam uit, als de overheid, die normaal het sprookje van de onzichtbare mensenhandel predikt, opeens gaat eisen dat exploitanten en verhuurders het in een gesprekje van een uurtje vantevoren wèl moeten kunnen herkennen, en dat als ze dat niet lukt, ze hun vergunning en hun toko kwijtzijn. Het is niet alleenmaar dezelfde overheid die dat zo willen regelen, het zijn zelfs dezelfde mènsen in die overheid!

Wat nog veel gevaarlijker is, komt als je het tweede aspect bekijkt, namelijk dat dit idee wordt gebruikt om te zeggen dat mensenhandel moeilijk te bewijzen is omdat je het niet kan zien. Daar zit namelijk een héle lange staart aan. Het is om te beginnen natuurlijk dezelfde onzin als die ik hierboven beschrijf, maar het wordt ingewikkelder omdat er nuances aanzitten, en er een heel justitie-circus op gebouwd is.

Omdat mensenhandel zo'n vage term is, waar zoveel onder kan vallen, waar heel veel bijzit dat gewoon niemand kwaad doet, is het inderdaad zo dat die onschadelijke vormen erg lastig op te sporen zijn. De taxichauffeur die een hoer uit Kerkrade naar haar klant in Herzogenrath brengt is daarmee schuldig aan mensenhandel, maar daar komt niemand mee naar de politie. De bordeelhouder die een nieuwe meid vertelt hoeveel ze kan verdienen als ze bij hem gaat werken precies zo. Die is dan immers ook meteen een mensenhandelaar, want dat telt als dwang.

Maar laten we eerlijk zijn. Dat is niet de soort van mensenhandel waar we aan denken als we zeggen dat de mensenhandel moet worden bestreden. Dan denken we aan onheilspellende spierbundels die met een korte grom en een klap tegen het achterhoofd een doodsbang meisje een kamertje injagen waar ze een wildvreemde moet bevredigen. Die vorm van mensenhandel is niet alleen veel zeldzamer dan mensen willen geloven, maar hij is ook niet zo onzichtbaar als het fabeltje wil zeggen.

Ik heb er al eerder over geschreven, een meid in zo'n situatie heeft helemaal geen motivatie om daar stil over te blijven, en helemáál niet om erover te liegen. Dat maakt het niet alleenmaar zichtbaar, maar zelfs iets wat niet te verstoppen is. Al de verhaaltjes en smoesjes over hoe de slachtoffers ingepakt worden en je daarom mag wegkijken van wat die zelf zeggen en doen zorgen er alleen voor dat je het denkbeeld veilig kan houden tegen informatie van je reddingsobject.

Bleef het maar bij bespottelijke fabeltjes die worden gebruikt om mensen te laten twijfelen aan wat ze zelf kunnen zien en navragen. Dat was al slecht geweest, begrijp me goed, maar het heeft een nog véél kwalijker gevolg dat dit stukje dogma van de verbiedertjes als een feit wordt geaccepteerd door de publieke opinie. Het wordt als algemeen bekend féít behandeld dat mensenhandel expertise vereist om te kunnen worden gezien, en dat gespecialiseerde rechters nodig zijn omdat gewone rechters over de mensenhandel heenkijken.

De specialisatie van rechters houdt in dat ze emotionele verhaaltjes van de zieligheidsindustrie te horen krijgen, en de patronen die daarin voorkomen als dogma te leren krijgen. Daar wordt dan heilig in geloofd, en omdat het hier gaat om een feit van algemene bekendheid, hoeft die niet te worden onderbouwd als een rechter tot vonnis moet komen, en hoeft dat dus ook niet bewezen te worden. Delen van het plaatje mogen rechters als bewezen beschouwen.

Zo hoeft een rechter de moeilijke, want ongeloofwaardige, kronkels van het mensenhandelplaatje niet bewezen te krijgen, en heeft hij ook geleerd daar vooràl geen moeilijke vragen over te stellen, want dat geeft aan dat je niet genoeg expertise hebt, en het is geméén. Ze moeten gewoon maar weten dat het er is. De mensenhandelwet heeft geen hoge drempels, en met het denkbeeld in het hoofd hoeven ze alleen van het èchte verhaal weg te gommen wat daar niet in wil passen.

Misstanden zijn niet onzichtbaar. De prostitutie is niet gesloten en ondoordringbaar. Meiden met problemen hebben helemaal geen reden om dat te verstoppen, eerder het omgekeerde. We zijn geen topactrices die als een geoliede machine politie, justitie, controleurs, klanten, buren en vrienden misleiden. En het fabeltje dat al deze dingen wèl zo zijn, is schadelijk, want het wordt gebruikt om een klucht van onze rechten te maken. Als je maar wil kijken, zie je alles wat er echt ìs.

Mensenhandel in en buiten beeld II

We hebben weer een een rapport van de Nationaal Rapporteur waar ik opin mag gaan. Dat mag ook weleens wat minder, er komt zoveel onzin uit dat kantoor, het is niet bij te houden. Dit stukje is eigenlijk onhandig, omdat ik nog niet weet waar dit rapport voor aangehaald gaat worden, maar ik vind wel dat ik vanwege de heisa er wat over moet schrijven.

Het is een cijferrapport, dus ik heb er mijn statistiekmannetje naar laten kijken. Zoals alle cijfers over prostitutie is ook dit weer vooral onzin. Het heeft te maken met rechten, dus ik heb Bouche ernaar laten kijken. Ik heb er zelf ook met veel moeite doorheen gelezen, ookal heb ik niet elke pagina helemaal bestudeerd. Er is best veel werk in gaan zitten. Het resultaat was danook heel veel tekst, en ik weet dat dit soort stukjes toch al slecht gelezen worden, dus ik ga het zo kort mogelijk houden.

Er is veelteveel om opintegaan. Niet alleen omdat het vierhonderddertig bladzijdes lang is, en veel moeilijke tabellen en berekeningen heeft, maar zoals Bouche het zegt:

Als we het hanteerbaar willen houden moeten we ons gaan bepalen tot kritiek op dit rapport en dier kwaliteit, kritiek op het beleid en handelen van de NRM, kritiek op de MH-wet en dier toepassing, of op de wijze dat dit rapport door media en politiek wordt gebruikt. Als we alles proberen te doen zijn we nooit klaar, en lijken we ons ook te overgrijpen, hoe gedegen onze kritiek ook zijn moge.

Daar heeft ze wel gelijk aan, dus we hebben besloten om dit stukje maar gewoon te maken om mensen te wijzen op wat er nou aan het rapport scheelt, want dat is toch het nieuwtje waar ik opinhaak. Bovendien is het ook het enige waar nog geen herhaling inzit. Ik kan over hoe de media inhaakt op dit rapport in mijn volgende nieuwsstukje wel schrijven. Dit moet de deur uit.

De toon van het rapport is anders dan wat je leest in het voorwoord. Het is meteen ook het enige stuk dat is geschreven met het taalgebruik hoe de Rapporteur zelf schrijft. Het is een onlogisch hersenspinsel. Het begint ermee dat meten weten is, en dat goed meten zorgt dat je weet wat je moet doen, maar tegelijk wordt er door de Rapporteur altijd voor gepleit om meer kaf bij het koren te doen om hogere cijfers te krijgen. Die spagaat zit wel door het hele rapport heen. Bouche noemt dat "doublethink."

Het rapport probeert de cijfers die het BNRM krijgt van CoMensha en de politie te gebruiken om beter te begrijpen hoe de mensenhandel werkt. Daar heeft mijn statistiekmannetje nogal wat over te zeggen, maar die laat ik straks even aan het woord. In het hele rapport kom je tegen dat de cijfers volgens de schrijvers iets laten zien, waarvan ze niet snappen hoe het kan. Meestal is dat wel duidelijk hoe dat werkt als je een beetje je verdiept hebt in hoe het echt zit.

Ik ga niet verder dan de stukken van het rapport die over prostitutie gaan. Van die andere dingen heb ik toch geen verstand, maar het zal niet beter zijn denk ik. Zoals er over mensenhandel wordt gepraat, als iets waar de slachtoffers niets aan hebben, en de mensenhandelaar een gemene schurk is die alles opstrijkt, zo is het niet vaak natuurlijk. Je zal veel vaker iets tegenkomen dat ingewikkelder is. Maar daar is in de emotie geen ruimte voor.

Je ziet in het hele rapport telkens het woord "slachtoffer^M" staan. Dat komt omdat de gegevens waar dit rapport over gaat niet de aantallen slachtoffers beschrijven, maar de aantallen mógelijke slachtoffers. Het is dus een heel rapport gebouwd op gebakken lucht, want we weten wel hoe makkelijk de politie iets mensenhandel vindt. Ze beschrijven het ook zelf in het rapport:

Om aan te duiden dat bij CoMensha mogelijke slachtofers worden geregistreerd, die al bij het geringste signaal kunnen zijn gemeld, is de term ‘slachtoffer^M’ gehanteerd. De CoMensha-registraties geven als zodanig op geen enkele wijze inzicht in de totale omvang van mensenhandel maar zijn wel uitermate relevant voor het zoveel mogelijk in beeld brengen van de mensenhandelsituaties waarvan in Nederland sprake kan zijn.

Ze zeggen hier dus dat de getallen waar het héle rapport om gaat, en die worden gebruikt alsof ze de waarheid zijn, niet laten zien hoeveel mensenhandel er is, waar het rapport dus wel over gaat, maar dat het tòch heel belangrijk is. Ik begrijp niet dat je zoiets in je rapport kan zetten. Ik zou me rotschamen als ik zulke slechte argumenten op mijn blogje zou zetten.

Alweer zien we dat CoMensha-gegevens vaak alleen aangeven dat iemand is uitgebuit in "de prostitutie," maar dat ze niet kunnen zeggen in wàtvoor prostitutie. Dat is heel raar als je denkt dat het hier gaat om echte gegevens. Ik denk dat ik wel weet wat het betekent. Het is genoeg om te zeggen dat er prostitutie aanvastzit, en dan hoef je geen verder verhaal meer te hebben voor je turfje. Het gaat hier om vermoedens en gevoelens die zo vaag zijn, dat je er nieteens aan kan verbinden hoe die prostitutie in dit geval eruit zou zien.

Ik kon bijna mijn lachen niet inhouden toen er een stukje in het rapport het erover had hoe nu de raamprostitutie in Utrecht geregeld is, en dat ook nog op een vrolijke toon alsof ze daar verstandig bezig waren geweest. Ze doen gewoon alsof de raamprostitutie in Utrecht nog bestaat, ookal is die door dat wanbeleid dat ze aanprijzen helemaal kapotgemaakt, en zal je geen raamhoer meer achter een raam zien staan in de hele stad. Is dat voorbijgegaan aan de Rapporteur?

Er staat genoeg geklets in het rapport over hoe goed we wel niet bezig zijn met de mensenhandel nòg serieuzer aan te pakken. De task forces, beleidsgroepen en andere commissies vliegen je om je oren. Dat betekent eigenlijk niets. Het zijn alleen meer vergaderingen en meer hoge piefen die duur doen en beslissingen mogen nemen over dingen waar ze geen verstand van hebben. Van mijn belastinggeld.

Als je het stuk leest, valt je iets op dat Bouche "doublethink" noemt. Er worden tegenstrijdige dingen tegelijkertijd verkocht in dit rapport. Aan de ene kant betekent de enorme groep meldingen bij de Oostblokmeiden veel uitbuiting, maar aan de andere kant herinneren ze ons wel eraan dat uitbuiting niet nodig is voor mensenhandel bij Oostblokmeiden. We krijgen te horen dat mensenhandel per definitie mensenrechtenschending is, maar schending van je rechten is niet nodig om van mensenhandel te kunnen spreken.

Er wordt in de overheid veel gebruik gemaakt van een hinkstapsprong, vindt Bouche. Er is een prostituee, dus we zoeken er een pooier bij, dus dan is er een pooierrelatie, dus moet ze gedwongen zijn, dus persen we een verklaring af want we weten toch wel dat het raak is, dus er is een beschuldiging, dus hij is schuldig. Elk van deze stappen wordt door het huidige beleid van invullen en aannemen door politie, OM en rechters zo klein mogelijk gemaakt. De suggestie is telkenmale dat vervolging onterecht vastloopt op dit of gene element, dat als zaak van algemene bekendheid als niet bewijs behoevend mag worden behandeld.

Opvallend is dat in het onderhavige rapport beschouwingen van recente vrijspraken in hoger beroep ontbreken. Er is in geval van een Bulgaar en een Est al door hogere rechtbanken al kritiek geweest dat veroordelingen door deze hinkstapsprong de regels van de rechtsorde schenden, en tot veroordelingen op basis van verklaringen van één getuige, die nota bene door de politie en OM flink voorbewerkt is om tot een sussend herkenbare verklaring te komen.

Op pagina 75 staat een verhaaltje dat laat zien dat zelfs de Rapporteur wel begrijpt dat sommige stukken van de mensenhandelwet niet thuishoren in een land waar hoeren officiëel niet strafbaar zijn, maar dat we er toch maar mee doorgaan, en er ook mensen mee in de gevangenis zetten, omdat we geen figuur willen slaan bij andere landen. We willen het braafste jongetje van de klas zijn, ookal moeten we daar onrecht voor in ons rechtssysteem zetten.

Het is ook bij de Rapporteur wel duidelijk geworden wat voor onzinverhalen er worden opgehangen om een B9, nu B8/3 regeling te krijgen. Dat houdt dus in dat een illegaal een tijdelijke verblijfsstatus krijgt als hij zegt dat hij slachtoffer van mensenhandel is, en een permanente als hij goed meewerkt aan een veroordeling. Dat is al jaren onzinverhalen, maar de Rapporteur merkt zwakjes op dat er tòch sprake kàn zijn van mensenhandel ondanks het onzinverhaal.

Er wordt ook goed vastgehouden aan het barrièremodel. Dat betekent dat de overheid zoveel mogelijk dingen doet om het maar moeilijk te maken voor mensenhandelaren om hun werk te doen. De overheid heeft geen idee over hoe de prostitutie werkt, maar ze zijn wel goed in het lastig maken om je leven te leiden. Die barrièremodellen werken niet. De overheid en de Rapporteur geloven er wel in.

Maar zoals mijn statisticus al opmerkte, juist waar de barrières het hoogste zijn, bij de Oostblokmeiden uit landen die geen vol EU-lid zijn, die we het echt burokratisch moeilijk kunnen maken, daar heb je de meeste smokkelaars en helpers. Want die hebben zem juist nódig om over al die barrières heen te komen! Wat de overheid doet is de meiden onmogelijk maken om te werken zonder hulp. En die hulp, daar zeggen ze juist van dat ze die bestrijden!

Hoe meer barrières, hoe meer gedoe erop volgt. En daar zit natuurlijk wel wat in. Maar het rapport gaat daar niet opin. Het wordt juist vermeden, terwijl je nou juist kan zien dat het niet werkt, en dat zou een doorbraak zijn in het verbeteren van de positie van de meiden, en daarmee ook ze onafhankelijk maken van "uitbuiters." Daarom staat het ook in mijn eigen plan. Maar de Rapporteur is daar dus eigenlijk niet in geïnteresseerd.

Je hebt zoveel belachelijke dingen in het rapport. Rouleren wordt nog steeds gezien als een manier die ze gebruiken om uit het zicht van de politie te blijven, terwijl het juist een manier is om goed te verdienen en niet afgeperst te worden, terwijl het niets helpt tegen de politie omdat die overàl is. Elke soort werving noemen ze "ronselen." En zo door. De toon is zo onnodig, en zo ophitsend. Ik vind het kinderachtig.

Ze hebben het over psychische druk, en dat die samenmet ronselen door vriendschap of liefdesrelaties het meeste voorkomt als manier om te dwingen. En dat het best even in de opvang duurt om die invloed uit de hersens te spoelen. Ze vinden het ook onbegrijpelijk dat er meer geweld wordt gemeld tijdens de relatie, dan bij het ronselen en de prostitutie in "dwingen." Als je mijn pooierstukjes hebt gelezen, zie je wel waarom.

In het hele hoofdstuk over schadevergoedingen en "ontneming" van geld van veroordeelde mensenhandelaren zie je alleen dat het vaker, meer en sneller moet, maar nergens praten ze over de prikkeling om dan mensen vals te beschuldigen voor het geld. Dat is iets wat je af en toe toch al wel ziet, en vooral na spraakmakende dingen als het miljoen-meisje is het wel verleidelijk. De politie zegt het ook zonder schaamte tegen je, dat je veel geld kunt krijgen. Voor je verklaring.

Het rapport is ook heel raar met voorbeelden. Over geweld halen ze nog steeds Sneep en Visdief uit de kast, terwijl die zich afspeelden in de wild-west tijd toen de politie niets deed en de Angels en de Oostblokkers de rust nog niet hadden teruggebracht. Als voorbeeld voor hoe het met de jeugd is, komen ze met Fairfax County, een typisch Amerikaanse rel over meiden in een ghetto-gangstercultuur die zouden zijn gaan hoeren voor geld en drugs. Wat daar ook waar van is, en ik denk niet veel, het is niet de Nederlandse realiteit.

Pagina's 159 en 160 zitten zo vol met rare ideeën, daar heb ik zo weer voor maanden antwoordstukjes aan. Lees die twee bladzijdes maar zelf, en kijk maar hoe extreem ze denken over dat je niet serieus genomen moet worden als je tot slachtoffer bent verklaard. Ze praten over je alsof je in coma ligt, of een klein kind bent! Wat jij vindt of zegt, of wéét, het maakt niet uit, want de zedenagent kent je relatie beter dan jij. Het is hoe de Zweedse "false conciousness" ook in Nederland erin begint te kruipen.

Een poosje geleden had ik al wat geschreven over de Marechaussee, die steeds makkelijker dingen mensenhandel noemde en aan CoMensha meldde om te turven. Ik had al begrepen dat èlke hoer door de Marechaussee meteen als slachtoffer wordt gemeld, en dat blijkt ook wel te kloppen uit een stukje uit het rapport:

Het Sluisteam van de KMar op Schiphol heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije, gesproken met een hoog opgeleide Bulgaarse vrouw. De vrouw heeft tijdens het gesprek met de KMar verbalisanten aangegeven dat zij vanaf medio 2010 woonachtig is in Amsterdam en ongeveer sindsdien werkzaam is als prostituee in Nederland, waarvoor zij zich heeft ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Haar maandelijkse verdiensten uit de prostitutie kan ze niet aangeven, maar wel geeft ze aan dat de verdiensten niet veel zijn en dat zij de precieze gegevens hierover schriftelijk heeft bijgehouden. De kosten die zij maakt weet ze wel te vertellen en betreffen 1.250 euro voor de huur van haar huis, 90 euro voor de raamhuur overdag en 100 euro voor de raamhuur ’s nachts. Na het gesprek met de vrouw, hebben de KMar verbalisanten geobserveerd in hoeverre de vrouw zou worden opgehaald. Dit bleek vermoedelijk echter niet het geval te zijn: de vrouw heeft alleen de luchthaven verlaten met een taxi. Zij is ter registratie aangemeld bij CoMensha.

De Marechaussee zegt dat ze pas melden als ze drie indicatoren hebben. Maar het hoeft dus niet eens. Kom je uit het Oostblok en heb je een kut? Dan word je als mensenhandelslachtoffer bij de statistieken opgeteld:

Het Sluisteam van de KMar heeft in het kader van de controles bij de zogenoemde risicovluchten uit Bulgarije gesproken met een Bulgaarse vrouw. Deze vrouw is meerdere keren bij aankomst in Nederland gecontroleerd door de KMar en geeft aan dat zij dat vervelend vindt. Zij zou (‘nog steeds’) niets te maken hebben met prostitutie. Dit keer zou zij voor drie dagen naar Nederland zijn gekomen om een aantal vrienden te bezoeken. Uit een verdere observatie van de KMar verbalisanten om een eventuele afhaler te onderkennen, bleek dat de vrouw naar de informatiebalie van de Nederlandse Spoorwegen (NS) is gegaan, vervolgens contact met iemand heeft gezocht via de publieke telefoon, en met haar mobiele telefoon wederom contact met iemand heeft gehad. Vervolgens heeft zij de luchthaven met de trein verlaten. De KMar heeft de vrouw bij CoMensha ter registratie aangemeld.

Ik heb hier niets uit context gehaald of veranderd! Zo staat het er echt in, en de Rapporteur vindt het wel prima zo! Er is geen woord van kritiek bij. Dit zijn dus de meldingen die als "gevallen van mensenhandel" in de krant komen. Knoop dat goed in je oren als je volgende keer het nieuws ziet.

Iets nieuws in dit rapport, en wat je ook in de krant tegenkomt, is dat er uitgehaald wordt naar de "faciliteerders," dus de mensen die de mensenhandel mogelijk maken op de één of andere manier. Die zijn volgens de wet ook in gevaar voor straf, dus dan vindt de Rapporteur wel dat die dan ook aangepakt moeten worden. Want daar is ze erg op gericht. En het is een raar stelletje, die faciliteerders:

Hierbij ging het veelal om legale bordeelhouders (22%), pandjesbazen (12%), hotels (9%), gemeenten (7%), Kamer van Koophandel (7%) en eet- en drinkgelegenheden (6%). Het is opmerkelijk dat veruit de meerderheid van deze faciliteerders geen signalen van mensenhandel heeft doorgegeven aan de relevante opsporingsinstanties. Van slechts 9% (= 6) van alle faciliteerders (N: 69) was bekend dat zij signalen hebben gemeld aan de opsporingsinstanties.

Dan moet je je wel afvragen of die faciliteerders dan wat hebben gezien, of wat kònden zien, want de politie mauwt graag dat het zo moeilijk is om het te kunnen vinden, maar verwacht dan wel dat een KvK-medewerker het bij het invullen van formulieren opmerkt. En in dit rijtje staat de gemeente en de Belastingdienst niet genoemd, terwijl die meer en beter zicht hebben dan de KvK, die er wèl instaat, maar waar je minder mee temaken krijgt. De Rapporteur weet wel tegen wie ze kan schoppen.

Ze wil ook dat er internetcensuur komt:

Zo blijkt uit deze paragraaf dat een aantal slachtoffers dat in Nederland is geronseld, via internet in contact is gekomen met een ronselaar. Het creëren van barrières op internet is dus relevant.

Daarmee laat ze dus zien dat ze geen idee heeft hoe Internet werkt. Maar dat komt wel overeen met wat ze van prostitutie, pooiers en misstanden begrijpt. Ik zou zoveel dingen kunnen bespreken, en dan laat ik het belangrijkste nog liggen ook, want eigenlijk gaat dit hele rapport over wat ze aan de cijfers kunnen zien, en ik kan daar zelf eigenlijk weinig mee. Gelukkig heb ik daar helpers voor! Mijn statistiekmannetje laat ik het maar even in zijn eigen woorden zeggen:

Dit hele rapport maakt pijnlijk duidelijk dat sommige mensen niet met wiskunde om kunnen gaan. Het ziet er uit als het resultaat van een troep Alfa's die een aantal lijsten cijfers door een (voor de softe wetenschappen dumbed down) statistiekpakket hebben getrokken en hebben gekeken welke correlaties dat pakket vindt in die data, om dat verder zonder nadenken tot causaties te promoveren. De eerste vuistregel in de wiskunde is altijd in de gaten te houden wat je aan het berekenen bent, zodat je bijvoorbeeld niet na eindeloos werken in een x=x situatie terechtkomt, of ergens steken laat vallen die je uitkomst onbruikbaar maken, en hier zijn zulke overwegingen duidelijk niet in het oog gehouden.

Een goed voorbeeld: de zogenaamde 'clusters'. Dit is zo duidelijk het resultaat van mensen die resultaten uit een statistiekpakket voor zoete koek slikken. Er komen drie groepen uit de statistiek naar voren als cluster, en die drie zijn *toevallig* de drie aandachtsgroepen van de melders. Iemand die in de gaten houdt van wat hij eigenlijk aan het berekenen is uit welke input ziet hier onmiddellijk een sampling bias opdoemen. De drie clusters zijn namelijk onmiddellijk herkenbaar als de drie vormen van contact die de overheid met hoeren heeft: De vluchtige controles in de aanloop (cluster 1), de honkvaste hoeren waar de druk rustig op opgebouwd kan worden (cluster 2) en de paniekende ouders/verzorgers die denken dat hun ontsporende puber met een loverboy uithangt (cluster 3). Allicht clusteren de opgegeven slachtoffers lekker dicht bij elkaar als de melder het formulier elke keer voor het turfje invult naar zijn eigen vooroordeel. Het feit dat de plots van de turfjes buiten de focus van de huidige hype massaal (27%!) worden afgedaan als outliers onderstreept dat alleen. De NRM kiest ervoor om de leerzame data weg te gooien en de sampling bias te houden. Niet alleen dat: het wordt behandeld als hard bewijs dat zaken zou aantonen. Lees en huiver van de toon:

De indeling van de slachtoffers^M in de hierboven genoemde clusters verschaft belangrijke informatie die meegenomen kan worden in de inrichting van eenduidig beleid per slachtoffergroep. Zo blijken de slachtoffers^M die (nog) niet tewerkgesteld zijn de jongste slachtoffers^M te zijn. Mogelijk hebben zij behoefte aan andere hulpverlening dan de oudere slachtoffers^M. Tegelijkertijd toont de clusteranalyse aan dat wanneer slachtoffers^M voor wat betreft hun persoonskenmerken en de sector van uitbuiting overeenkomsten vertonen, dit niet hoeft te betekenen dat zij ook op andere vlakken hetzelfde zijn. Immers, de clusters verschillen niet significant van elkaar voor wat betreft het doen van aangifte door de slachtoffers^M. De aangifte lijkt wel te maken te hebben met wie de aanmelder is en of een opvangverzoek is ingediend. Om er achter te komen hoe zich dit precies verhoudt tot elkaar is verder kwantitatief en kwalitatief onderzoek nodig. Overigens is in de analyse uitsluitend bekeken of aangifte is gedaan en niet wat de kwaliteit van dergelijke aangiften is geweest. Ook dat vergt verder kwalitatief onderzoek.

Een ander voorbeeld: Ronselen op school. Uit de gegevens zou blijken dat er veel op scholen wordt geronseld. Dit is natuurlijk voornamelijk relevant bij de loverboy-meiden. Die categorie meiden wordt overstelpt met voorlichting waar ronselen op school prominent wordt genoemd. In hoeverre voedt de data uit het veld de overheid haar eigen verhaal terug? Dat is een belangrijke vraag, die nergens wordt gesteld. Het lussen van datastromen is bij de UN al een probleem (zie Bales) en in een buitengewoon vage en manipuleerbare dataset als deze eerder een zekerheid dan een risico.

Ondanks het consequente gebruik van de maffe schrijfwijze 'slachtoffer(M)' wordt er in het hele rapport geen moer *gedaan* met het feit dat het hier gaat om vermoedens. Er wordt niet gecorrigeerd voor valse vermoedens, er wordt niet behandeld hoe veranderende mode in de media en in de indoctrinatie van de opsporingsdiensten de grenzen van deze vermoedens verandert, het blijft gewoon bij een M plaatsen. Er wordt geen onderscheid gezocht tussen bevestigde en onbevestigde slachtoffers (voorzover de bevestiging daarvan binnen het huidige klimaat uberhaupt geloofwaardig is) of aan de hand van bevestiging een patroon gezocht in de meldingen en hun waarheidsgehalte. Verder wordt het aantal vermoedens exact hetzelfde gebruik als wanneer het echt om bevestigde gevallen zou gaan. In sommige figuren wordt een concessie gedaan door hier en daar een klein vlakje van de meldingen te duiden als false positives, maar dat zijn steevast kleinere vlakjes dan de false negatives, terwijl de bias van een opsporingsapparaat dat bij het minste of geringste meldt juist sterk de andere kant op wijst. By the same token is het ook heel opvallend dat de razzia's, die zogenaamd zulke inzichten zouden hebben opgeleverd, in de hele rapportage compleet worden doodgezwegen. Je zou denken dat die ideale ijkpunten zijn om te controleren of je populatiemodel klopt, en dat was ook een van de opgevoerde redenen om ze mee te rechtvaardigen. Ze staan er desondanks niet in.

Bij de zaken die tot vervolging komen is een 'opvallend' hoog percentage op basis van een aanigfte of belastende verklaring. Dat spreekt het idee tegen van haaldelict, maar die conclusie wordt natuurlijk niet getrokken. Vlot conclusies trekken uit mogelijke verbanden die ze bevallen gaat snel in dit rapport, maar als een vervelende conclusie opdoemt, wordt die vermeden als de pest. Voorbeeldje: bij de KMar doet maar 2% van de geturfden aangifte, bij de politie is het eerder een derde. Daar wordt bijna niet op ingegaan. Terwijl er toch interessante beelden door worden voorgespiegeld: Is dit een afspiegeling van de KMar die veel lichtvaardiger de slachtofferkaart trekt dan de politie, en dus meer false negatives vindt? Is de politie beter in het afdwingen van onware verklaringen? Of is hier iets minder sinisters aan de hand, zoals verschillen in de populaties waarmee beiden contact hebben? Het zou een uitgelezen onderwerp zijn voor dit soort rapporten, maar de schrijver is duidelijk out of his depth geraakt.

Significant deel van eerder werkzame slachtoffers waren eerder al in beeld als mogelijk slachtoffer. Haalt je de koekoek. Als je kijkt hoe makkelijk iemand in beeld komt als mogelijk slachtoffer, zou het opvallend zijn als het niet zo was. Je bent by default mogelijk slachtoffer bij elke controle, en als je later dus ofwel hulp vraagt, ofwel voor de bijl gaat, kunnen ze kraaien dat ze je al in de kijker hadden. (Zoals Cartman die in de aflevering 'The Coon' van South Park velen beschuldigt, en aan het eind victorie kraait als een van hen het ook blijkt te zijn - wat de kijker nog steeds niet wijzer maakt over wie Mysterion blijkt te zijn.)

Ze maken het nog even bonter in hoofdstuk 9, als wordt beweerd dat je subjectieve inschatting van ernst van dingen waar je geen kijk op hebt en zelfs geen goede definitie en constante meetmethode op toepast opeens objectief wordt als je die indruk van de ernst een *cijfer* geeft. Dit rapport is geschreven door mensen bij wie de number keys uit hun toetsenbord moeten worden gewipt om ze tegen zichzelf te beschermen.


Het is lang genoeg geworden, jongens. Ik denk dat jullie wel snappen dat er weer genoeg mis is aan dit rapport, dat weer veelte serieus wordt genomen door de media en de overheid. Ik word er moedeloos van, maar ik kan ook niet helemaal niets doen. Het moet er gewoon uit, en het is belangrijk dat mensen kunnen zien hoe dom en kortzichtig de "helden" van de overheid zijn. Dit flikken ze niet bij normale mensen.

Een hoop op TV en in de krant

Dit is weer een nieuwsstukje. Vorig weekend wou ik eindelijk eens "bij" zijn, en ik had me voorgenomen om maar meteen te schrijven over die donderdagavond dat er drie programma's over prostitutie op TV zouden zijn. Het is maar goed dat het derde programma verviel. Maar toen kwam ik bij het opschrijven weer tips tegen in mijn e-mail, waar ik nu nog steeds ongeveer twee maanden mee achterloop, en die moeten ook behandeld. En zo kwam er telkens weer iets waarvan ik vond dat ik mijn stukje erop moest laten wachten. Dus ik hoop maar dat ik nu even bij de tijd blijf. Het gaat zo hard!

Op de avond van donderdag drie april had ik een volle avond TV kunnen hebben, maar klantjes gaan voor. Ik heb dus tussen de bedrijven door gekeken. Volgens mij hebben de klanten van die avond wel doorgehad dat ik niet mijn normale humeur had. Eigenlijk schrijf ik het liefst meteen wat, want ik weet dat de aandacht die mensen hebben voor wat er op TV komt maar kort blijft. Maar ik ben ook maar een mens, en dit blog is niet eens mijn werk ofzo.

BNN de Social Club
Dit was een jongerenprogramma wat ik normaal nooit kijk. Het is ook niet echt op mij gericht. Deze eerste keer dat ik het keek verwachtte ik door de toon, en door hoe het overkwam in de aankondiging, dat het een heel matig programma zou zijn met wat jolige jonge presentatoren die aapjes kwamen kijken. Bovendien zouden er wel meer onderwerpen zijn dan prostitutie, dus ik verwachtte al helemaal niets.

Ik werd héél aangenaam verrast! Het was geen docu, het was geen debat, en ze lieten alleen wat snelle fragmenten horen, maar ze lieten mensen aan het woord die ècht wat weten. Waaronder ook hoeren! Die hadden duidelijke boodschappen, die goed overkwamen. Dat ligt natuurlijk aan de mensen die geïnterviewd werden, maar ik heb óók een dikke pluim voor de programmamakers over die die boodschap niet verknipten naar een geil ellendeverhaal toe.

Bekijk het hier, het kost je maar een paar minuutjes! Het is wel heel ironisch dat juist een licht verteerbaar, snel gemonteerd jongerenprogramma de journalistiek laat zien die de grote kranten laten liggen voor de geile sensatie. Je kan alleenmaar hopen dat er veel jonge mensen nieuwsgierig zijn geworden en eens wat zijn gaan uitzoeken over wat er nou waar is van alles wat ze horen.

Iets wat me wel verbaast is dat er kennelijk een groep hoeren op Twitter actief is, die zich uitspreekt tegen de beeldvorming. Ik dacht dat ik best goed de vinger aan de pols had, maar ik had dat dus helemaal gemist. Ik denk dat het komt omdat ik een veelte georganiseerd beeld bij het woordje "groep" heb, want ik weet wel dat er op Twitter meiden zijn die graag zich uitspreken, en die trekken natuurlijk wel naar elkaar toe.

De Slag Om De Wallen, deel 2
Vorige nieuwsstukje heb ik deel 1 behandeld, en diezelfde avond was het tijd voor deel 2. Aan deel 2 zie je niet veel wat deel 1 niet al had kunnen zijn. Ze hadden het makkelijk in één programma kunnen doen, als ze hadden gewild. De verhaallijn is ongeveer hetzelfde. Eigenlijk zetten ze vooral de ijdele gemeente te kijk die wel even de economie van de stad op de schop zou nemen voor wat meer prestige.

Daar komt het op neer. De hoeren moeten weg, want Amsterdam moet sjieker. Dat is goed voor de vastgoedbelangen van de vrienden van Asscher het aanzien van de stad. De mensenhandel is een reden die ze uit hun duim zuigen om het verteerbaar te maken dat ze de prostituees opjagen. Dat kwam duidelijk uit het programma naar voren, en het werd tijd dat je dat eens in de massamedia tegenkomt. Van ons af hoor je dit al jarenlang.

Geen enkele hoek gaf nog ruimte voor de gemeente om in weg te kruipen. Van der Laan zat in het nauw, en dat kon je heel goed zien. Hij deed zielig, alsof de journalist hem zat te pesten. Elke bron, tot en met de naïeve juf van Stop the Traffik aan toe, liet zien dat het gemeentebeleid helemaal foutzat. Soms zoals Jolanda de Boer door te laten zien dat zelfs zij met al haar rare vooroordelen het niet hard kan maken. Soms door te zeggen hoe het echt is, zoals Mariska Majoor.

Utrecht komt ooknog even in beeld, vooral om te laten zien hoe het afloopt als je je hele raamprostitutiebranche vernietigt zoals daar is gebeurd. Dat heeft flinke problemen veroorzaakt, en niets opgelost. Langzaamaan hebben ze dat daar ook moeten inzien, ookal proberen ze nog steeds om het onder de mat te vegen. Er is daar ook geen ontkennen meer aan dat er wat moet worden gedaan aan de situatie die ze zelf hebben gemaakt.

In het hele programma vond ik de stemmen van Nedjaja en Mariska Majoor het interessantste. Maar vooral Laurens Buys vond ik goed om eens te laten horen. Hij kijkt niet alleen naar wat er gezegd wordt, maar ook hoe het beeld wordt gevormd. En daarmee laat hij zien dat er veelmeer moraalgeridder voorkomt in de beslissingen dan de gemeente wil doen alsof.

Toch ben ik onbevredigd. Het foute gemeentebeleid is wel aan het licht gekomen, maar ze hebben een hele grote taak laten liggen. In het begin vragen ze zich af wat nou de echte ernst en omvang is van de misstanden, en zo snel als ze duidelijk hebben dat niemand de wilde cijfers kan onderbouwen, laten ze het liggen. Inplaatsvan ook eens mee te nemen dat die hele beeldvorming gewoon niet klopt. Maar wel wat sfeerbeelden van dramatische professionele slachtoffers gebruiken, zonder kritiek.

Ja, dus de gemeente is te kijk gezet. Maar de verkettering van de hoeren laten ze toch maar ongemoeid. Als het niet over belastinggeld gaat, is het geen belangrijk aspect van hoe de gemeente iedereen een loer draait en voor een prestigeproject met een vastgoedrandje Amsterdam verpreutst. De geïnterviewde mensen doen dat wel uitstekend, maar de programmamakers laten het gewoon liggen.

Zembla
Op tien april had Zembla een reportage over loverboys. Ik was wel nieuwsgierig wat ze daar nou weer van gingen maken, maar ik verwachtte een klucht over hetzelfde als altijd. Ik werd niet teleurgesteld. Normaal zit ik me altijd rot te ergeren, maar sinds ik mijn stukjes over loverboys en loverboytechnieken heb geschreven, heb ik het gevoel dat iedereen die ècht wil kijken, kan zien wat voor onzin het is.

Eigenlijk is het een reclamefilmpje van een half uur voor Fier Fryslan. We krijgen de verhaaltjes te horen over hoe loverboys werken, met taalgebruik dat moet onderstrepen hoe het meisje, en óók haar opvoeders natuurlijk, helemaal vrijuit gaan met verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt. Ze dènkt maar dat ze verliefd is, "in haar beleving," en ze durft niets anders te doen dan wat haar loverboy zegt. Krijgt drugs en drank toegediend, enzovoorts. Al die dingen die ik al behandeld heb.

We worden getrakteerd op meisjes die vanaf hun vijftiende, dertiende, of twáálfde in "de prostitutie" zitten. En dan járenlang. Zonderdat iemand iets doorheeft totdat Fier het meisje in de klauwen krijgt. Als je weet hoe klanten zijn, en als je weet hoe andere hoeren zijn, en als je weet hoe dol de jacht op jonge meiden door de politie is, kan je alleenmaar lachen om zulke onmogelijke verhalen.

Als je ze ziet draaien en moeilijk doen over de simpelste vragen die opgeroepen worden door de loverboyverhalen, dan begrijp ik echt niet dat zoveel mensen het toch geloven. En toch is dat zo. Tòch is de trend op Internet, in alle fora en social media dat mensen geschokt en onder de indruk zijn van deze reportage. Die vinden ze schrijnend en onthullend. Hoe je het kan geloven begrijp ik helemaal niet.

In de social media hoor je vooral veel onbegrip voor meneer Bent, de baas van Jeugdzorg. Ik vind Jeugdzorg maar een linke club, die veel onrecht op zijn kerfstok heeft, maar ik kan hem hier geen ongelijk geven. Zijn standpunt is dat het de bedoeling is om de meiden weer in de maatschappij terug te krijgen, en als ze weerbaar genoeg zijn ze dus te laten wennen door verlof te krijgen.

Dettmeijer en Fier vinden dat slecht. Die willen dat die meiden geen contact met jongens krijgen, en binnen worden gehouden in een gesloten meisjesinstelling. Tot wanneer? Dat horen we niet. Maar dat een eind aan die opsluiting verkeerd is, dat willen ze wel goed duidelijk maken. Bouche komt dan meteen met een grap over de Magdalene Laundries, maar ik denk niet dat de rapporteur ongemerkte graven als plan heeft.

Bent vindt met zeventigduizend verloven het niet heel raar als er negentig probleemmeisjes te laat van een verlof terugkomen. Het programma maakt graag wat verwarring over wat te laat komen dan inhoudt, en doet alsof het gaat om verdwijningen. Dat past beter bij het thema van het programma. Want als een puber te laat thuiskomt, weet je natuurlijk zeker dat het de schuld moet zijn van een loverboy.

Ik vind het vooral jammer voor de meiden. Als je zo wordt behandeld, en ze denken zieke dingen over je, zoals dat je "te vroeg rijp voor seks bent gemaakt", dan verknipt je dat wel denk ik. Dan kan je nogzogoed een moeilijke puber zijn die graag relt, maar dàt heb je echt niet verdiend. Een industrietje dat bestaat om meisjes in te passen in een onmogelijk denkbeeld van een puur, onschuldig, seksloos kind, dat vind ik dus ziek.

Renate Bij FunX
Eigenlijk is het heel raar dat een zender met "fun" in de naam Renate over de vloer zou willen, maar die is de laatste tijd erg populair. Even verder in dit stukje zien we haar namelijk wéér. Ik had aantekeningen gemaakt bij het programma, maar ik ontdekte al best snel dat ik gewoon het stukje wat ik hier over haar geschreven had weer opnieuw aan het maken was. Ze komt echt met niets nieuws.

Ze doet me soms denken aan een middag die ik met een vriendin doorbracht bij een lezing. Een fantasyschrijver waar zij fan van was kwam spreken, en ik was mee. Er werden hem vragen gesteld hoe sommige dingen in zijn fantasiewereld werkten, en hij vertelde dat hij bezig was met een mooi verhaal, en de wereld dan gaandeweg daarvoor verzon en aanpaste. En dat er daarom soms rare kronkels in zaten, en dat je die maar moest negeren, voor het mooie verhaal.

Renate deed me daaraan denken. Als ze zegt dat prostitutie niet per se verbonden is met criminaliteit, en in dezelfde zin al zegt dat het wèl een criminele wereld is, als ze zegt dat prostitutie niet normaal is omdat het niet normaal is, en dat het daardoor wordt gestigmatiseerd, en dat zij komt met haar fabeltjes omdat niemand weet hoe het nou precies zit met prostitutie, dan kan ik het niet duidelijker maken dan zij zelf al doet.

Het is wel nieuw dat ze tegenwoordig beweert dat ze vóór het maken van haar boekje vond dat prostitutie moest kunnen en okee was. Dat klopt trouwens ook niet, ze is altijd tegen ons geweest, en heeft altijd tegen hoeren en tegen seks in het algemeen gezeurd. Maar ze liegt over wel meer, ze houdt nog steeds vol dat ze nooit een blije hoer is tegengekomen. En daarvan wéét ik dat het niet waar is.

De boze gemeente Amsterdam
Na de TV en de radio maar eens de kranten gaan behandelen. Het eerste onderwerp gaat over de TV-reportage "De Slag Om De Wallen." Netzoals toen de Rode Draad Patricia Perquin had bekritiseerd, wordt de gemeente weer boos op de mensen die kritiek op het prestigeproject van de gemeente durven te hebben. De Rode Draad had zijn kop al in de subsidiestrop, en die hebben ze toen opgehangen. De Universiteit van Amsterdam is groter, dus daar heeft de gemeente zich in verslikt. De UvA en de gemeente doen nu hun best om het te sussen, maar betrapt is betrapt.

De Marechaussee in de Telegraaf
In de Telegraaf slaat de Marechaussee een enorme blunder. Ze doen heel verschrikt over de veel hogere mensenhandelcijfers die ze tegenwoordig doorgeven aan Comensha, en daar wordt dik over gedaan. Terwijl iedereen toch wel moet weten dat die veel hogere cijfers komt door de veel lagere eisen die de Marechaussee nu stelt voordat ze iets een teken van mensenhandel vinden. Zelfs Comensha weet dat! Maar de Marechaussee niet van zichzelf?

Renate in Vrij Nederland
Renate heeft een EDIT:artikel van meerdere pagina's gekregen in Vrij Nederland. Ik weet niet waarom mensen haar telkens blijven betalen voor wat ze doet. Ze heeft nooit iets gemaakt wat de moeite waard was, en toch blijft het maar komen. Voor mij blijft het een mysterie. Ook nu was het weer hetzelfde gedoe. Feitenloos gezeur, maar wel met een flinke scheut slavinnetjesporno. Misschien lezen mensen het wel daarvoor.

Vrijspraak
Ik ben al een hele tijd bezig met proberen te zien hoe die mensenhandelzaken nou werken. Mensenhandel is de reden dat ze ons hard aanpakken en ons leven zuur maken, en ik hoor veel meiden om me heen die enorme ellende wordt aangedaan door die hetze over mensenhandel, en de heksenjacht die daaraanvastzit. Er zijn best veel zaken waar ik probeer of geprobeerd heb om duidelijkheid te krijgen, maar ik word nooit zeker genoeg om het eens aan de kaak te kunnen stellen.

Nu is er wel eentje die een beetje opengebarsten is. Het gaat om een man die voor mensenhandel was veroordeeld. Hij had drie meiden die voor hem werkten. Toen hij ruzie met eentje kreeg, heeft die hem aan de politie verkocht. Hij werd snel veroordeeld tot zeven jaar in de gevangenis. Voor moord krijg je soms minder. De rechtbank veroordeelde hem ondanks dat alle bewijs als je naging terugkwam op verklaringen van één persoon, de aangeefster.

Dat mag eigenlijk niet. Maar daar trok de rechtbank zich niets van aan. Waarschijnlijk omdat wat ze vertelde, in ieder geval wat de politie haar gecoacht had om te vertellen, wel precies in het verwachte plaatje paste. Dus dan is het wel goed, en als expert weet je dan al wat er aan de hand is, en hoef je al dat bewijs eigenlijk al niet meer. Dus werd deze man toch veroordeeld.

Zeven jaar was niet genoeg. Het OM ging in beroep voor meer straf, en de verdachte ook, omdat hij vrijgesproken wou worden. Het hof had twee zittingen nodig, en daags na de tweede zitting werd de voorlopige hechtenis van verdachte opgeschort. Dat zorgde voor veel opschudding in sommige groepen verbiedertjes, want zo'n opschorting gebeurt alleen als de rechtbank verwacht dat de verdachte geen hoge straf zal krijgen.

Toen het hof met het arrest kwam, was dat vernietigend. De meeste mensenhandelaspecten werden niet bewezen geacht. De geëiste schadevergoedingen, één van bijna twee ton, en één van meer dan een miljoen, werden ook afgewezen. Het enige waar de man nog voor veroordeeld werd, was dat hij zijn vrouw voor het werk naar Antwerpen had gebracht. Want iets te maken hebben met een hoer die over een grens gaat is mensenhandel.

Daarvoor kreeg hij nu, inplaatsvan de geëiste negen jaar, en inplaatsvan de zeven jaar waarvoor hij eerder was veroordeeld, drie weken. Voorwaardelijk.

Het is natuurlijk goed dat hij in hoger beroep, bijna een jaar nadat hij tot zeven jaar was veroordeeld, toch nog gerechtigheid krijgt. In een rechtsstaat iemand veroordelen omdat de beschuldiging genoeg bewijs is, moet niet kunnen. Doch dat de rechtbank in eerste aanleg dit principe niet ten uitvoer heeft gelegd, is een zwarte vlek op het blazoen van Justitie. Het feit dat zo de hand wordt gelicht met een basaal principe van zorgvuldige rechtsbeoefening is in mensenhandelzaken echter eerder een punt van beleid geworden dan een miskleun. Deze zaak staat niet op zichzelf. Het is tekenend voor een voorstschrijdende tendens in de zittende magistratuur om zich te verlaten op schier mystieke inzichten van de recherche en de rotsvaste overtuiging van geselecteerde, speciaal opgeleide officieren. Zelf zijn zij immers ook voorzien van een leer over mensenhandelzaken die met eisen omtrent bewijs, objectiviteit en onpartijdigheid zich niet kan verdragen. Helaas staan zij immermeer toe dat de nieuwe leer de eisen van de rechtsstaat verdringt. Thans was er nog een Hof dat ten halve kon keren waar anders ten hele gedwaald zou zijn, maar het stemt zorgelijk dat het zo ver kon komen. De trend is met deze uitspraak niet gekeerd; verre van dat. De roep vanuit Justitie is immers om de technische benadering van dit Hof af te zweren, niet de vooringenomenheid van deze Rechtbank.

Het NRC had een artikeltje geschreven, naar aanleiding van wat ze van Warner ten Kate, de mensenhandelbaas van het landelijk parket, hadden gehoord. Die brieste dat dit nou weer zo'n voorbeeld is dat laat zien hoe moeilijk het is om te bewijzen dat er mensenhandel is, en dat er meer ingevuld zou moeten worden, door experts. Hij vond dat de zaak door specialisten had moeten worden behandeld Het NRC zette het zonder kritiek in de krant.

De rechters werden daar een beetje boos van. Want die zijn allang zo ingedeeld dat alleen voorgegaarde mensenhandelrechters die zaken doen. Dus Warner was weer een beetje onzin aan het vertellen. Hij is makkelijk met de scheids verwijten maken als hij niet kan scoren. Als dat over ons gaat, hoor je alleen op onze websites nogeens wat, maar als je het over rechters doet, haalt het de krant wel.

Die Choukri kan bestwel een fout mannetje zijn. Dat hij meiden geweld aan heeft gedaan kan ook. En daar zou hij veroordeeld voor moeten worden. Maar dan wel met netjes bewijs, en volgens de regels van een rechtsstaat. In een rechtsstaat moeten dingen bewezen zijn, en niet op emotie maar aangenomen. Ook als dat niet goed voelt. Als ik moet kiezen tussen wat het nu is of het alternatief, dan wil ik graag terug naar een rechtsstaat!