Een pooier aan mijn raam

Toen ik nog een frisse jonge twintiger was, en mijn draai in het sekswerk nog ècht niet had gevonden, maar wel dàcht dat ik alles wist, stond ik achter een raam op de Wallen. Bestwel veel meiden uit mijn generatie hoeren hebben op een bepaald punt in hun carrière eens de Wallen uitgeprobeerd, en de meesten gingen daarna door in andere sectoren. Het is toch de beroemdste buurt, en het heeft een bepaalde aantrekkingskracht.

Het staat bekend als de plek waar je het meeste geld verdient. Het kombineert de rijke Amerikaanse toerist die niet weet hoeveel het kost en Amerikaanse prijzen verwacht met het lopendebandwerk aan dronken Engelsmannen waarbij je nog steeds rond kan komen ookal heb je geen vaste klanten. Het staat toe om met een een beetje lekker uiterlijk heel veel klandizie per dag binnen te trekken terwijl je verder níéts aan marketing doet.

Maar ook op andere manieren dan zakelijk zijn de Wallen wel in trek, of in trek geweest. Het is de beroemdste hoerenbuurt ter wereld, en er zijn best meiden die willen kijken of ze het redden op dat centrum van de hoererij. Er zit toch meer status aanvast dan in Deventer achter het raam staan, ookal was Deventer wel beter werken eigenlijk. Maar ook als je een beetje exhibitionistisch bent zijn de Wallen een leuke plek. Dat heb ik ook wel gehoord als motivatie.

Ik denk ook dat de Wallen als een soort vrijhaven een aantrekking hadden. Je voelde je overal toch als de paria, en op de Wallen was je onderdeel van de buurt, daar werd je verwàcht. Daar was je welkom als hoer, dat was òns gebied. Het was voor sommige meiden echt een soort thuiskomen, en die hebben hun hart dus ook aan die buurt verpand. Ik heb dat zelf nooit helemaal zo gevoeld, maar ik kan het prima begrijpen.

Veel doorloop, veel klanten, en een stad die zich toen nog hard maakte voor zijn reputatie als de stad waar alles kan. Dat was wat me aantrok. Ik had net wat geproefd aan de clubs, en ik was al heel snel afgeknapt op de piccolootjes en de traagheid. Het was niet voor mij, vond ik toen, ookal ging ik er gauw weer naar terug toen de Wallen me te heet onder de voeten werden.

Ik wist het toen niet, maar ik kwam op de Wallen toen daar de grootste pooierkrisis van de Nederlandse geschiedenis zich afspeelde: de affaire Sjaban Baran. Ik was onwijs naïef, en ik snapte niet goed wat er aan de hand was. Dat is waarschijnlijk ook geweest waarom ik er zelf zo weinig last van had. Ik was gewoon nog niet volwassen https://zondares.blogspot.com/2010/06/de-dag-dat-ik-volwassen-werd.html genoeg om er wat mee te kunnen, dus dat is maar goed geweest ook. Ik heb wel van collegaatjes de stress meegekregen als er bij mij of mijn vriendinnen werd uitgehuild, maar ik ben nooit onder handen genomen.

Door die uithuilpartijen wist ik wel dat er wat speelde. Ik wist van pooiers, sowieso door wat je leest in stuiverromannetjes en de pers, en door de voorloper van het mensenhandelcircus van nu. Ik nam die verhalen bloedserieus, vooral nadat ik gewaarschuwd was door het Leger des Heils. Die kwamen met gevulde koeken langs, en wilden me helpen of even met me bidden. Ik vond dat toen lief, want ik keek daar nog helemaal niet doorheen.

Sommige meiden hadden geen pooier, maar daarbij dacht ik wel dat ze een pooier hadden. Sommige meiden hadden een pooier. Dat voldeed niet aan het plaatje van een pooier dat ik had, dus ik vond dat verwarrend en herkende dat niet, maar nu zie ik dat wel. Die meiden was zo'n pooier "overkomen," en nu konden ze er niet meer vanaf. Zelfs toen al zag ik dat ze er ook niet vanaf wìlden, maar ik trok daar niet de conclusies uit die ik eruit had moeten trekken.

Ergens diepvanbinnen had ik het idee dat het mij ook zou kunnen overkomen. Dat ik zomaar door een pooier gestrikt werd. Ik vond het een griezelig idee, en ik maakte me er best een beetje druk om afentoe. De meeste pooiermeiden kwamen namelijk bestwel weerbaar op me over, en hadden een duidelijk eigen willetje. Dat kon in mijn hoofd niet samen met een pooier hebben, ookal weet ik nu beter. Maar toen dacht ik dat die pooiers danwel enorme krachten moesten hebben om je er tòch onder te krijgen.

Dus soms had ik wel het gevoel dat ik een wachtende prooi was die elk moment door een pooier kon worden verschalkt. Dat was dan vooral als ik gepraat had met een collegaatje die het graag zo bracht, en me veel vertelde over haar zorgen daarover. Nouja, "zorgen," meer haar fantasietjes daarover, die ze tegen mij kwam ophangen om in de goeie bui te komen, maar naïef als ik was herkende ik dat dus toen nog helemaal niet. https://zondares.blogspot.com/2017/10/slavinnenfantasie.html

Het duurde maanden en maanden zonder een spoor van een pooier voordat hij eindelijk eens langskwam. Ik had het eigenlijk al nietmeer zo reëel voor ogen, het was meer een soort ding geworden dat je nog steeds superserieus neemt, maar waarvan je eigenlijk stiekem niet meer verwacht dat het jou zal overkomen, zoals een auto-ongeluk. Je weet dat je een botsing kan krijgen, maar tegelijk denk je echt nooit dat het je vandaag zal gebeuren.

Toen de pooier dus opdook, was dat bestwel een verrassing. Ik was helemaal niet met hem bezig. Als ik achter het raam stond, was ik bezig met kontakt maken met de mannen die ik wel klant zag worden, en die hengstten langs de straat. De pooier was een onooglijk mannetje dat wel naar me keek, maar niet op de goede manier. Die negeerde ik dus, want daar had ik geen boodschap aan. Ik zag hem nieteens, kan je wel zeggen.

Hij viel me pas op toen hij voor mijn raam kwam staan. Hij had zijn handen in zijn zakken, en hij zag eruit alsof hij het ijskoud had. Hij had zijn schouders opgetrokken, hij draaide wat met zijn lijf inplaatsvan met zijn hoofd, en hij ademde door zijn mond, met een beetje een hangende onderlip. Zijn ogen waren rooddoorlopen, waarschijnlijk van de wiet. Hij leek niet echt op een klant, maar ik deed toch maar open om te vertellen hoeveel het kostte.

De pooier begon meteen zijn business case te maken. Een vlotte gladprater was het niet, het duurde even voordat ik uberhaupt begreep waar hij het over had. Zijn accent was zwaar, zijn verhaal was onsamenhangend, en hij praatte niet met duidelijke zinnen. Hij leek zelf niet goed te weten wat hij nou ging zeggen, en van wat hij zei vond ik het ook niet overkomen alsof hij het nou zelf geloofde.

Zijn plan was dat hij me zou beschermen, en dat hij mijn kerel zou zijn, en dat we fifty fifty deden. Niet? Dan was dertig zeventig ook goed. Maar dan moest ik wel voor hem kiezen en moest ik wel toestaan dat hij andere vrouwen erop nahield. Nou nee, dat hoefde niet, maar hij zou dan ook van mij niet willen dat ik het met andere gozers hield. Maar ik moest dan wel hem vertrouwen, dat was heel belangrijk. En nog zo wel meer van die rare tegenspraken en op zijn woorden terugkomen.

Ik had natuurlijk gewoon moeten lachen, en het moeten zien voor wat het was. Een mannetje dat zich geen houding weet te geven en me probeert onder de indruk te maken, en geen schijn van kans heeft dat dat lukt. Maar inplaats daarvan was ik eerst een beetje in de war, en toen ik me opeens realiseerde dat hij een pooier was die me zijn hoer wilde maken, kwam dat besef als een klap. Het was echt alsof mijn rug opeens bevroor.

Mijn hersens gingen op slot. Niet omdat die pooier nou zo intimiderend was, niet omdat zijn verhaal nou meer was dan gemompel dat steeds minder verstaanbaar werd, nieteens omdat die man iets zei wat echt bij me aansloeg, maar omdat ik mezelf weken en maanden had opgekloot met dingen bedenken en geloven over pooiers. Dat kwam allemaal als een golf over me heen. Opeens kon ik alleen nogmaar denken: "Dit is het. Dit gebeurt nu. Dit is echt."

Helaas weet ik dus ook nietmeer precies hoe het gesprek van daar af verder ging. Het werd een beetje een waas voor me. Ik heb hem niet zo aangepakt als ik me altijd voorgenomen had, toen ik er vantevoren over nadacht. Ik had altijd zo'n plan om de eerste de beste pooier die zich aandiende zo toe te takelen dat niemand het meer zou durven, en ik had gepland om hem in te wrijven wat voor een lul hij was, maar dat gebeurde niet.

Wat er wel gebeurde was dat ik bevroren hem aan stond te staren, dat zijn mompelverhaal steeds onbegrijpelijker werd, en dat hij ophield met praten. We stonden een eeuwigheid naar elkaar te staren in mijn herinnering, maar dat zal wel een paar seconden zijn geweest. Daarna ging hij me geërgerd vragen waarom ik niets zei. Dat was meer verongelijkt dan boos, en ik zei impulsief dat ik niet wou.

Daarna zei hij nog iets wat ik heel bedreigend vond overkomen, maar ik weet echt niet meer wat dat was. En al helemaal niet of dat ook echt een bedreiging was. En toen liep hij verder, en sprak een ander meisje bij een ander raam aan. Ik bleef staan, helemaal overstuur, en ik wist geen raad met mezelf. Ik ben meteen naar een collegaatje gelopen om mijn verhaal te doen. Jankend.

Mijn collegaatje was al net zo'n druif als ik, en was niet ervarener. Die hoorde me aan, en prees me de hemel in dat ik die pooier had afgepoeierd. Samen kwamen we op een uitleg voor wat er gebeurd was dat die pooier me wou werven voor zijn netwerk, want we gingen ervanuit dat hij wel bij een netwerk zou horen, en dat hij door mijn felle protest teruggeschrokken was. Maar wat nou als hij met zijn pooiervriendjes terug zou komen?

Natuurlijk is hij nooit teruggekomen, en al helemaal niet met pooiervriendjes. Maar daar heb ik best over ingezeten. Alle verhalen die je hoorde over pooiergeweld, ookal was netzoals nu het grootste deel daarvan nep, hakten er hard bij me in na dat incident. Het werd veel voelbaarder voor me, en ik beeldde me in dat het mij ook zomaar kon overkomen. Onzin natuurlijk, maar ik had het gevoel dat het voor me bevestigd was nu.

Als ik terugkijk, ziet het er koddig voor me uit. En dan vooral hoe ik er toen zelf instond. Ik lach nu de mezelf van toen eigenlijk een beetje uit, en ik had graag een arm om me heengeslagen om even uit te leggen wat daar nou gebeurd was. Het is achteraf namelijk heel makkelijk te zien wat er aan de hand was, en dat was echt zoveel ophef niet waard.

Het was een pooiertje, gewoon zoals er wel meer zijn, een onschadelijke sloeber als je jezelf niet onder hem legt. Misschien was hij zijn hoer kwijt, indertijd waarschijnlijk aan de bende van Sjaban, maar evengoed kan het zijn dat hij zich verveelde omdat pooiers eigenlijk vooral nietsdoen, en dacht dat hij wel wat kon uitbreiden. Hij was in elk geval opzoek naar meer meiden, en hij had mij gewoon willekeurig gekozen om eens te proberen.

Waarschijnlijk was hij eropuitgestuurd door zijn hoer om meer meiden te verzamelen. Veel pooierhoeren willen graag meer inkomen, en aangezien ze zelf teveel bagage meeslepen en ooknog tijd aan hun eigen dagelijkse drama willen besteden, is het vaak maar karig. Zonder pooier moeten die meiden het meestal nòg meer sappelen, maar mèt is het al geen vetpot. Dus die zien het best zitten als hun pooier geld bij andere meiden vandaanhaalt, zolang zij maar nummer één blijft.

Een pooier wordt gemaakt op de leest van zijn hoer, en hij probeerde bij mij de aanpak die hij van zijn eerste meid had geleerd. Die paste niet bij mij, en we praatten helemaal langs elkaar heen. Hij wist verder ook niet wat hij anders moest doen, en na die eerste poging haakte hij danook meteen af. Ik deed niet mee, dus dan gebeurt er meteen helemaal niets. Dat was alles. En zo zou ik het nu zien.

Maar voor mij toen was dit een grootse ervaring, die ik alleen kon bekijken vanuit het standpunt van mijn onwetendheid, terwijl ik dacht dat ik het allemaal wel wist. En soms vraag ik me af waar ik nog meer zo onwetend over zou kunnen zijn, en nog meer me over drukmaak terwijl ik eigenlijk veel belangrijkere dingen heb om me mee bezig te houden. Want angsten houden je klein, vooral als je denkt dat je je moet verdedigen, tegen iets wat niet bestaat.

De pooier als derde

Ooit heb ik heel druk gezocht naar hoe pooiers werkten. In die tijd heb ik bestwel veel werk en tijd erin gestoken, en er bestwel veel risico voor genomen, om aan die informatie te komen. Ik moest en zou het naadje van de kous weten, maar ik heb meer keren op het punt gestaan het op te geven. Ik kreeg namelijk maar heel weinig informatie los, en er waren teveel mensen die gewoon spelletjes met me gingen spelen.

Toen ik met mijn pooierstukjes begon, kwamen de tongen wat meer los. En sinds ik mijn serie stukjes over pooiers op mijn blog heb staan, blijven beetje bij beetje de verhalen bij me binnenkomen. Ik kan nu gewoon op mijn handen gaan zitten, en er komt meer informatie binnen dan toen ik er keihard voor werkte. Raar hoe dat gaat, en ookwel een beetje frustrerend. Nu ik het niet meer nodigheb, komt het allemaal vanzelf.

Daarmee wil ik niet zeggen dat ik die verhalen nu niet meer interessant vind. Ik schrijf er niet meer over omdat ik eigenlijk wel geschreven heb wat ik erover schrijven wou, en nou dat duidelijk is dat het beetje informatie dat ik erover uitgelegd heb al heel matig wordt begrepen, denk ik ook niet dat het nuttig is om meer te schrijven dat nòg moeilijker te begrijpen is, en dus nóg meer misverstanden op kan roepen.

Maar iedereen houdt van verhalen, of de mensen die verhalen nou snappen of niet. Ik merk bijvoorbeeld wel dat mensen een stuk meer meegaan met verhalen, "casussen," van pooiermeiden, dan met mijn uitleg. Maar de meeste van die verhalen lijken erg op elkaar, en de doodgewone patronen kom je alleen tegen als je echt naar pooiermeiden luistert, en lijken niet op wat voor geile porno er in de krant komt. Dus dan schrijf ik iets waar ik wel voorbij ben voor mensen die het eigenlijk de plank vinden misslaan.

Wat ik wel interessant vind, zijn de gevallen die eens níét zo gaan als de gewone patronen. Want pooiermeiden zijn mensen, en mensen zijn verschillend. Ik had ooit aleens een verhaal over een pooiermeid die van hard naar zacht probeerde te gaan met haar harde pooier, en bij wie dat niet echt lukte. Dat gaat wat meer de diepte in, en dat laat zien dat de patronen waar zoveel mensen in vallen helemaal niet altijd zo hoeven te zijn. Mensen zijn nou eenmaal anders.

Waar ik vandaag wat over wil schrijven, is ook een afwijking van het patroon. Bij pooiermeiden is het meestal dat ze een pooier zoeken, en daar hun partner van maken. Die manipuleren ze dan helemaal kapot, zodat hij ze onder druk zet. Het is alsof je twee mensen elkaar ziet wurgen, en als je niet diep graaft in hun redenen om te doen wat ze doen, snap je niet wat ze eraan hebben, want het ziet er alleen uit als ellende.

Maar zelfs in het simpelste stuk, dat de pooier de partner van de hoer is, zit verschil. Er zijn vrouwen die de pooier niet alleen niet als partner hebben, maar een relatie hebben náást hun pooier. Of hun pooier naast hun relatie, net hoe je het bekijkt. Dat leek voor mij heel raar, want de totale obsessie met elkaar die die pooierkoppels hebben lijkt me niet mogelijk bij een "gewone" relatie ernaast, maar er zijn dus mensen die dat wel doen.

Ik heb intussen meerdere verhalen gehoord, maar alleen van twee verhalen weet ik ook genoeg om echt te zeggen dat ik het hele verhaal ken. Het eerste verhaal is het simpelste. Dat was een jonge vrouw, van in de twintig, die een lieve vriend had, en een rustig leven met een baan in de retail. Die had ergens toch het gevoel dat ze wat miste, en ze ging op een dag aan kickboksen doen.

De vriend had niets met kickboksen, en die vrouw kon er een beetje haar ei kwijt. Maar dat ging niet echt om het kickboksen, en meer om ruw stoeien met afgetrainde domme jongens, die haar afentoe eens iets te hard sloegen. En dan komt het balletje wel aan het rollen, en voor ze het wist was ze begonnen aan een affaire. Haar man wist nog steeds van niets. Zij vond dat wel prima natuurlijk.

Ze begon rond te hangen in het vriendengroepje van haar scharrel, en daar werd ze al redelijk vlot het neukertje van Jan en alleman. Maar dat durfde ze alleen aan als "haar" kickbokser op haar paste, en als zij en hij deden alsof zij het voor hem deed. Dat stapje zou ik graag verder uitleggen, maar mensen snappen er meestal niets van, en dan veroorzaak ik meer misverstanden dan dat ik wegneem. Vriendlief wist nog steeds van niets.

Een beetje genaaid worden door de vrienden van je pooier en er niets voor terugkrijgen is voor niemand iets wat een goed idee lijkt op de lange termijn, en al vlot bedacht ze allicht dat ze dezelfde kick kon krijgen bij vreemden van buiten zijn kring, zonderdat hij in een spagaat kwam met zijn loyaliteit naar haar toe en naar zijn "matties" en dan kon ze er nog geld voor vragen ook. Dat moet dan wel zijn initiatief zijn natuurlijk, maar een jongen die toch al niet zo slim is, is daar zo ingemanipuleerd. En haar vriend hoefde van niets te weten.

Het kickboksen was er meteen aan gegeven, en haar baan kwam ook in de weg te zitten. Ze nam ontslag, zonder haar vriend wat te vertellen. Inplaats daarvan ging ze proberen om zoveel mogelijk klanten te draaien, en de rest van de tijd zat ze bij haar pooier, pooierdrama te maken. Die gaf haar dan weer een paar klappen, die ze aan haar vriend uitlegde als dingen die ze bij kickboksen had opgelopen. En hij geloofde dat allemaal.

Een dubbelleven loopt altijd stuk als je het niet hélemaal perfekt doet, en dat kon ze niet. Dus op een dag knapte de bubbel, en dat was omdat het geld opraakte. Haar baantje bij de winkelketen betaalde niet heel goed, maar het was een echt inkomen. Een pooiermeid die het niet erg professioneel aanpakt, verdient weinig. Een pooier heeft meestal een gat in zijn hand. Smijten met geld is bij de meeste pooierrelaties bovendien een onderdeel van de haat/liefde verhouding.

Haar vriend kwam er dus achter toen er opeens rekeningen nietmeer betaald werden die normaal uit haar inkomen kwamen. Ze heeft hem eerst wat voorgelogen, maar dat lukte niet goed, en het hele verhaal kwam boven water. Toen de aap eenmaal uit de mouw kwam, heeft hij haar aan de kant gezet. Zij trok in bij haar pooier, maar ze kwam er al snel achter dat voltijds pooierdrama iets héél anders is dan een paar uurtjes per dag waarna je in je stabiele huishouden thuiskomt.

Ze ontnuchterde, en ze dumpte haar pooier. Die wist ook niet wat hij moest, en is heel boos en gewelddadig geworden, maar dat hielp hem niets. Ze bleef over met helemaal niets, en zonder pooier ging het hoeren ook helemaal nergens heen. Ze probeerde terug te vallen op de hulpverlening, maar die kregen moeiteloos uit haar dat ze een pooier had gehad, en haalden Zeden erbij. Die verkochten haar praatjes over tonnen schadevergoeding als ze maar meedeed aan een onderzoek.

Deze vrouw was anders dan de meiden die je in de kranten tegenkomt, die Zeden naar de mond praten om hun exen te straffen voor een mislukte relatie, en er tonnen aan willen overhouden die op het allerlaatste moment toch door hun neus worden geboord door de rechter. Ze had gevoel voor verantwoordelijkheid en een geweten. Ze loog niet, en ze wilde niet haar handtekening zetten onder het verhaal dat Zeden had opgeschreven. Dus ook daar werd ze op straat gegooid.

Het klinkt heel raar, maar als je niet met Zeden mee wil werken, maar wèl mensen van je weten dat je met pooiers betrokken was, doen bestwel veel hulpverleners heel moeilijk met je hulp geven. Je voldoet niet aan het plaatje van de zelfstandige hoer, en ook niet aan het plaatje van het gedwongen slachtoffer, dus dan zien ze je als een soort gestoorde, en wordt zo'n meid behandeld alsof ze iedereen brutaal voor het hoofd stoot. Ook als ze dat niet doet.

Een uitkering zat er niet in nou dat de gemeente wist dat ze had gehoerd, want de politie geeft dat soort dingen door als je niet braaf met ze meewerkt. Gelukkig vond ze snel weer werk, zodat ze tenminste niet àlles kwijtraakte, maar dit was een avontuur met een erg vervelend einde voor haar. Ik ben heel benieuwd of ze niet weer gaat experimenteren als ze weer haar leven op orde heeft.

Het andere geval is van een getrouwde vrouw met kindertjes. Eerst hadden ze allebei werk, maar ze raakten vlak na elkaar hun baan kwijt. Hij omdat hij arbeidsongeschikt werd, zij van de stress omdat haar man arbeidsongeschikt werd. Ze moesten het maar rooien op een uitkering, en dat was niet genoeg. Zij wilde al snel sekswerk gaan doen om zwart wat bij te verdienen.

Maar dat is nog niet zo makkelijk. Ze was wel ondernemend, maar ze had ook veel te verliezen. Na wat rondvragen zag ze dat er niet veel te halen viel in de legale sektor voor iemand als zij, en ze zag ook dat ze niet zomaar kon beginnen in de illegaliteit zonder heel veel risico te lopen, en dat kon ze haar kinderen niet aandoen. Maar met een tussenpersoon kon ze wel aan de slag, en die bleek heel makkelijk te vinden.

De tussenpersoon die ze vond was een pooier die door zijn schepster was gedumpt voor een geiler exemplaar, en die op zoek was naar een nieuw iemand om de leegte te vullen. Hij wist wel wat van de business, maar minder dan hij dacht, en zij kon met hem beginnen. Allebei dachten ze dat ze de boel nu onder controle hadden, en allebei hadden ze eigenlijk geen idee waar ze aan begonnen.

Het begin van hun werkrelatie leek helemaal nergens op, en was vooral ruzie. Toch wist de vrouw wel van aanpakken, en hard werken is uiteindelijk het belangrijkste wat je moet doen om succesvol te zijn in de branche. Ze zal ookwel een seksueel sterke vrouw zijn, dat is ookwel nodig, maar het harde werk zal het verschil meer maken. Ze werkte met haar pooier, die haar afschermde van de grootste risico's in de branche: de overheid.

Dat bleef even ruziemaken, totdat ze gesetteld raakte in haar werk, en opeens die hele pooierrelatie anders ging aanvoelen. Ze begon er rustig steeds meer op haar gemak mee te worden, en hij begon steeds meer te herkennen van zijn vorige vriendin, en dat vuurtje wakkerde hij aan. Het duurde na dat moment niet lang meer voordat ze een zachte pooierrelatie aan het verkennen was met de pooier.

Intussen had ze thuis nog steeds haar man en kinderen. Het begon als een werkrelatie die in haar branche "natuurlijk" seksueel met haar omging, toen werd het snel een affaire, en binnen zeer korte tijd was hij haar "daddy" en hing haar man erbij als een derde wiel aan de wagen. De intensiteit van een pooierrelatie is namelijk stukken feller dan van welke gewone relatie danook. Je kan het nog het meest vergelijken met de bijna psychopatische verliefdheden die je kan hebben als pubermeisje.

Ze ging met haar pooier dwepen, en tegen haar man rellen. Die liet ze duidelijk voelen dat hij de mindere was, en daar had ze volgens mij ook wel seksueel plezier van, al zegt ze zelf van niet. Haar man kwam in opstand, maar de pooier was een extrovertere, grotere, agressievere man, en haar man legde het af. Wat volgde was dat de man zich liet terroriseren door de pooier, terwijl zijn vrouw zich helemaal aan die pooier onderwierp, maar wel de baas over hem speelde.

Haar man pikte dat na bijna een jaar niet meer, en vertrok. De vrouw had nu haar pooier, maar ook haar kinderen om in haar eentje op te voeden. Dat ging niet, vooral omdat je ècht geen kinderen op kan voeden terwijl je met je hoofd in pooiersferen zit. Dat heen-en-weer geschakel kon ze niet aan, en dat ontnuchterde haar wel. Ze heeft toen weer haar pooier ingeschakeld, maar inplaatsvan dat ze zich liet leiden door wat natuurlijk uit de pooierrelatie voortkwam, manipuleerde ze nu zelf, en had ze zelf het stuur in handen.

Ze zorgde dat de pooier haar man terugterroriseerde het gezin in. En nam het toen dramatisch op voor haar man, die ze niet meer lelijk behandelde, maar zelfs een beetje ophemelde. Dat bleek genoeg te zijn om hun relatie weer aan te laten slaan. Daarna hield ze haar gezin en haar pooier wel strikt gescheiden, en dat zorgt volgens haar dat ze thuis helemaal de lieve verzorgster kan zijn, en bij haar pooier de gepooierde hoer, en het beste van beide werelden heeft. Voor haar werkt het.

Dit soort verhalen zijn uitzonderingen. Dat is heel duidelijk. Je kan zelfs zeggen dat het hetzelfde patroon is, maar dan vervormd om er nog een normale relatie naast te hebben. De drijfveren zijn hetzelfde, veel van de reakties en patronen zijn hetzelfde, maar een trio is in zo'n duidelijk scheve verhouding heel moeilijk. Ik denk dat het interessantste zou zijn om eens te zien of iemand dit op de lange termijn vol zou kunnen houden.

Van hard naar zacht

Toen ik mijn pooierstukjes schreef, heb ik daar veel uitzoekwerk voor gedaan. Ik kon weinig leren van mijn eigen ervaringen met pooiers, want als die kwamen pronken en lastigvallen blafte ik ze af, en dan gaan ze wel weg. Andere meiden hadden wel ervaring met pooiers, en die moest ik dus te spreken krijgen om te leren over hoe dat gaat. Daar heb ik hard voor moeten zoeken, want ze hebben geen katerntje in de Gouden Gids.

Ik begon met meiden die ik kende, en die wel wat met pooiers temaken leken te hebben. Dat was niet eens altijd waar, maar ik was nog zo ongeïnformeerd dat ik het verschil ècht niet zag. Gelukkig had ik wel een paar contacten die echt wat met pooiers hadden gehad, en een paar die wel meer wisten van waar ik moest zoeken. Dat beginnetje heb ik hard nodiggehad, anders was ik nooit zover gekomen.

Pas nogal laat in mijn speurtocht besliste ik om maareens een meid op te zoeken die ik eerder in mijn zoektocht niet had gevonden. Ik noem haar maar K. Ik heb heel veel mensen gebeld, en ben door heel veel websites heengegaan, om haar maar terug te vinden. Dat heeft me uren en uren frustrerend werk gekost, en toen ik haar eenmaal gevonden had, wou ze eigenlijk geen contact met me. Ze was uitgestapt, en wou niets meer van het wereldje weten.

De reden dat ik juist háár zo graag wou hebben, was omdat ze niet paste in mijn plaatje van hoe pooierij werkt. Ik zag duidelijk de patronen van zachte en harde pooiers, maar zij paste daar niet goed in. Zij had een heel ander soort gedrag laten zien, en dat zat me aan de ene kant dwars, en aan de andere kant vond ik het wel een goed idee om mijn theorietjes te testen. Dat is wat mijn statistiekmannetje "falsificeren" noemt.

Ik vond K uiteindelijk, en omdat ik aandrong wou ze wel een boekje opendoen. Om van me af te zijn. Maar toen we eenmaal in een cafeetje hadden zitten bomen over haar pooiertijd, kwam ze los, en was het geen probleem om nog een paar keer af te spreken. We hadden, heel even, veelmeer contact dan we tijdens mijn ramentijd ooit hadden. Toen we klaar waren, hadden we niet veel meer te bespreken, en toen hield het contact ookweer op.

Doordat we best verschillend waren kende ik haar niet goed. Ik kende haar uit mijn ramentijd, en in die tijd had ik maar met een paar collegaatjes echt contact. Zij was daar niet één van. Ik ontweek haar ook omdat ze een pooier had, en ik wou niet "besmet" worden door met haar om te gaan. Dat was niet alleen omdat ik toen nog geloofde in psychologische krachten van pooiers, maar ook omdat het een hele andere tijd was.

Het was de tijd dat Sjaban al veel macht had, en nog aan het groeien was. Het was een paar jaar nadat we massaal naar de politie waren gestapt om aangiftes tegen hem te doen en ons aan te bieden als getuigen, en de politie dat allemaal aan Sjaban had doorgegeven en daarna onze aangiftes in de prullenbak had gestopt. Hij groeide, en het leek erop dat snel alles beheerst zou worden door bendes.

Toen wisten we ookal dat hoeren niet welkom waren. We werden gedoogd, maar gehaat. We wisten heel goed dat we een uithangbordje waren om te laten zien hoe progressief en tolerant Nederland was, maar dat de overheid niets van je moest hebben, en je het liefst liet stikken. Het was geen rare gedachte dat ze expres de bendes ons lieten terroriseren, als morele straf of gewoon om ons vak uit te laten sterven.

Er was bij sommige meiden daardoor het idee gekomen dat ze maar snel moesten kiezen bij welke bende ze ingelijfd wouden worden. Kiezen voor je gedwongen wordt, was hun idee. En dat ze dan misschien ook beter behandeld zouden worden, omdat ze vrijwillig waren gekomen. Dat maakte de macht van die bendes alleenmaar groter, maar helaas zijn veel meiden toch totaal op zichzelf gericht en denken niet aan wat ze maatschappelijk voor effekt hebben.

Voor K was dat wat ze koos, en ze zocht een goeie pooier uit. Eentje die je eigenlijk nooit zag, maar die wel altijd klaarstond. Niet zo'n pooier die iedereen kende, die onderdeel was van het pooierwereldje, waar de politie zo geforceerd jofel mee deed, die in het oog liep. Dit was een hele harde vent die eigenlijk er veel te netjes en officiëel uitzag om een pooier te worden genoemd.

Als je hem zag dacht je eerder dat het een politieman was, of een militair. Strak in kostuum, en als hij geen kostuum droeg zag wat hij droeg er wel uit als een kostuum. Zo'n vent die overal rondloopt alsof het iets is wat hij in beheer heeft. Zo'n vent die je niet aanspreekt om te vragen wat hij hier doet, omdat je dan bang bent dat je moet gaan uitleggen wat jij hier zèlf eigenlijk doet.

Die vent deed pooierwerk, vooral op afroep, maar hij ging er nietzo in op als de pooiers die je meestal zag. Hij ging er niet voor om de grote meneer te spelen, hij deed wat er van hem verwacht werd en hij verdween weer. Dat was iets waar K erg blij mee was, want ze zat niet te wachten op een man die met haar stond te pronken, en die zich eigenlijk belachelijk maakt voor iedereen buiten het pooierwereldje.

Hij was dan wel discreter en afstandelijker dan de andere pooiers, maar dat hij niet bekend was betekende niet dat hij zijn werk niet goed deed. Veel pooiers waren toch niet veel waard als je door vuurwapengevaarlijke types een probleem werden, maar deze man haakte dan niet af. Er werd niet echt veel geschoten in de pooierwereld van toen, er werd eerder gestoken, maar deze vent liet zich door die dreiging ook niet intimideren.

Als harde pooier deed hij het kennelijk best goed. Hij hield andere pooiers op afstand, en hij werd niet door Sjaban afgeperst, ookal weten we nogsteeds niet hoe hij dat deed. Zijn prijzen waren redelijk, ookal had hij het snel door als ze sjoemelde. Voor de rest zag ze hem maar zelden, maar ze voelde zich eindelijk beschermd. En dus werd ze als een ganzenkuikentje halsoverkop verliefd op hem.

Dit was het interessante stuk. Ik zag die twee namelijk een paar keer, en wat ik ze zag doen paste niet bij het beeld wat ik had gekregen van mijn zoektocht naar wat er achter pooierij zit. Ik had verwacht dat zij om zijn aandacht te krijgen drama zou maken, en hij haar de hele tijd op haar plek moest zetten, maar zo ging het met die twee dus niet precies. En niet omdat zij iets anders deed, want ze probeerde het wel.

Kort gezegd heb je pooiermeiden die voor een harde pooier gaan, en het zakelijk houden, en meiden die voor een zachte pooier gaan, en een relatie met hem nemen. Dan verandert ze hem in een zachte pooier, als hij dat al niet is, en samen gaan ze dan zich aan elkaar vastklampen en de ander proberen te binden op de meest perverse manieren. Daar heb ik al uitgebreid over geschreven.

Bij die twee ging het anders. Zij relde een paar keer, maar daarna kregen ze een hele andere relatie dan wat je zou verwachten. Ze hadden seks, ze hadden een relatie, maar zij was niet zo'n afhankelijk meisje dat dweepte, en hij was haar niet de hele tijd aan het koeioneren. En toch werkte het. Het klopte niet met hoe ik pooierrelaties kende. Ik moest weten wat er anders was.

Meestal draaien die meiden eromheen om telkens weer verhaaltjes ervan te maken waar ze lekker op gaan, of die handig zijn om van verantwoordelijkheid af te komen. Daar had ik me voor gewapend, ik had nu wat ervaring over hoe die meiden werken, en ik wist nu wel hoe ik daar omheen kon komen. Dat was in dit geval helemaal niet nodig. Toen ze eenmaal begreep wat ik wou weten, en begreep dat ik niet zat te oordelen, was ze heel open.

Ik had het begin goed gezien. Ze had inderdaad haar pooier genomen om veilig te zijn voor Sjaban, ze was inderdaad als een blok voor hem gevallen, en voor ze het wist was ze bezig met al dat pooiergedoe. Ik kon daar goed met haar over praten. Dat is niet altijd zo. Veel van de pooiermeiden hebben toch een soort dweperig rozenkleurig verhaal in hun hoofd, en als ze je erover vertellen weet je nooit wat er nou waar van is.

Ze vertelde hoe natuurlijk alles ging. Hoe ze niet na hoefde te denken over hoe ze haar pooier pushte om haar aan zich te binden, hoe ze zich totaal liet regeren door haar kut als het om hem ging, en hoe geobsedeerd ze met die vent raakte. Hoe ze fantaseerde over duistere plannetjes die temaken hadden met dat ze hem naar situaties toe zou manipuleren die hem zouden dwingen om haar te gaan sturen.

Vaak draaien die verhalen om een beetje rellen, en om dreigen om dingen te doen die heel veel geld gaan kosten, en passief agressief doen over dat hij niet genoeg aandacht aan dat wichtje geeft, en hem uitlokken om gewelddadig te worden door hem aan te vliegen en dingen naar zijn kop te gooien. Dan wordt hij boos en gewelddadig, grijpt je beet, en neukt je. Dat is schering en inslag, en het werkt ooknog bij die pooiermeiden.

Maar ze vertelde ook over hoe dat niet ging bij deze man. Hij speelde het spel niet mee. Het is niet dat andere pooiers echt een spel meespelen, want die hebben juist geen idee dat ze bespeeld worden, en denken dat ze volledig de controle hebben over de meid, ookal is zij eigenlijk degene met de hand op de helmstok. En dat was nou net waar het anders was met deze man, hij keek recht door het spelletje heen.

Als zij hem bespeelde, zag hij wat ze deed en ging er niet opin. Als hij haar negeerde, en zij werd agressief, dan liet hij goed zijn tanden zien, maar hij hield de controle. Hij domineerde haar niet op de manier dat zij eigenlijk de baas was. Hij wees haar juist terecht, hij maakte duidelijk dat er volwassen gedrag van haar werd verwacht, en dat hij iets anders niet zou pikken.

De meeste pooiers zijn als van die nerveuze honden, die je zo aan kan hitsen dat ze hun eigen staart proberen te pakken, en grauwend en happend over de grond rollen. Er is mee te spelen. Deze man liet zich niet als een speeltje gebruiken, en ontpopte zich juist als een hele strenge vaderfiguur. Er ging geen ontmoeting voorbij dat hij haar er niet op wees dat ze eigen verantwoordelijkheid had.

Natuurlijk is dat juist wat de meeste pooiermeiden helemáál niet willen. Die hebben juist die pooier als manier om alle verantwoordelijkheid af te schuiven en om zich door hem te laten dwingen naar wat ze lekker lijkt. Voor haar was het danook wel een afknapper, maar op een andere manier raakte ze er juist door gefascineerd. Dat duurde even, en als de dreiging van Sjaban er niet was geweest, had ze hem wel gedumpt.

Ze ging het na een poos waarderen. Ze had aan hem wel een aantal voordelen van een pooier, want hij hield haar aan het werk, en liet haar niet lui worden, maar hij hield die zieke afhankelijkheidsrelatie eraf. Op elk moment hadden ze elkaar de hand kunnen schudden en uit elkaar kunnen gaan. Maar dat geeft natuurlijk juist vrijheid. Zakelijk was hij een goed idee, want hij kostte minder dan hij opleverde, en persoonlijk ging ze veel om hem geven.

Dat ze om hem ging geven, dat zie je wel bij pooiers, maar niet bij loverboys. En dat ze niet in een haatliefderelatie zat, dat is iets wat je eigenlijk heel weinig ziet bij pooiers, en nooit bij loverboys. Ze hadden een rustige relatie, en ookal was hij totaal de baas, hij liet haar haar eigen leven leiden.

Hun seksleven ging ook goed. Natuurlijk was hij ook seksueel de baas, en ik kan me eigenlijk ook niet anders meer voorstellen bij een pooierrelatie. Hij was actief in bed, nam het initiatief, wist van wanten, was besneden, hard, potent, liet zich niet afpoeieren, was veeleisend en soms een tikje wreed, en hield het lang vol. Ik zie wel dat ze daar geen problemen had, want veel pooierrelaties lopen stuk door de seks.

Ze gingen niet samenwonen, want de man had al een gezinnetje waar hij totaal aan was verslaafd. Hij liet haar niet toe om hem af te leiden van zijn vaderplichten. Dat maakte hem natuurlijk alleenmaar lekkerder. Ze hadden een hete relatie en werkten jaren samen, totdat hij op een dag uit het niets opeens zei dat hij moest stoppen met zijn werk, want het werd te gevaarlijk voor zijn gezin. Een kus, zij wist niet wat ze kon zeggen, en daarna wandelde hij haar leven uit. Ze heeft hem nooit meer gezien. Voor haar was het een doodsklap.

Nou snapte ik wel hoe ze bij die relatie waren gekomen waar het gerel en het kinderachtige gedweep niet inzaten, en toch een hartstochtelijke pooierrelatie hadden, maar het had voor mij alleenmaar een grotere vraag laten ontstaan, en dat was hoe die vent zo goed wist wat hij moest doen? Daarvoor had hij nogal wat tegen de stroom in moeten zwemmen, en hij moest vanaf het begin al weten wat hij moest voorkomen.

Daar hebben we samen wat over zitten nadenken. Deze man was een gesloten boek als het ging over zijn persoonlijke leven. Zij had hem vaak uitgehoord over hoe hij nou was begonnen, wat zijn gezinnetje nou was, of hij er een baan naast had, watvoor opleiding hij had, maar hij hield zijn kaken stijf opelkaar. Zij wist het ook niet. Het bleef erbij dat we samen de puzzelstukjes bijelkaar probeerden te leggen.

We beslisten wel dat hij ervaring moest hebben gehad met pooierrelaties, want als je daar niet de hoed en de rand van weet, dan trap je er echt wel in als een ervaren hoer je erin probeert te lokken. Deze vent kon dat niet alleen weerstaan, maar greep de helmstok en draaide het plaatje om, en op een hele doordachte en sterke manier. Dat kan niet zomaar zijn ontstaan, die man moet er veel van geweten hebben.

Misschien leest hij wel mee op mijn blogje. Dan hoop ik dat hij contact opneemt. Ik denk dat hij meer weet van pooiers en hoe dat werkt, dan wie ook. En ik wil daar graag van hem over horen.

Nieuws: Vervolging, vonnissen, Valkenburg

Varsseveld
Er zijn meer mensenhandelzaakjes in het nieuws geweest, en de meeste daarvan zijn van die opgeblazen verhalen over dwang en uitbuiting, terwijl als je uit gaat pluizen wat er aan de hand was, je meestal tehoren krijgt dat het ging om een huiselijk of zakelijk conflict dat de politie op heeft gerekt naar mensenhandel. De verhalen in de krant is waar het OM mee begint, voordat ze moeten toegeven dat ze dat niet kunnen bewijzen. Hoog inzetten, laag uitkakken.

De zaak in Varsseveld breekt een beetje met het patroon, en die trekt danook mijn aandacht. Hoe het precies zit, dat weet ik nog niet. Zoals altijd is wat je in de krant leest niet te vertrouwen, want die schrijven de politie en het OM na, en die kun je al helemáál niet vertrouwen, dus ik blijf erg kritisch. Maar ik ben erg benieuwd, want er zou deze keer zomaar ècht iets aan de hand kunnen zijn geweest!

Ik zie dat nog wel kunnen omdat deze zaak aan het rollen is gekomen omdat twee van de slachtoffers in deze zaak de man hebben opgezocht en met een hamer en een mes hebben bewerkt. Dàt maakt het voor mij geloofwaardig. Als je namelijk een vent hebt die jou wil dwingen om dingen te doen die je helemaal niet wil, dan ga je niet maanden of jaren zielig zitten doen wat hij je zegt, dan ga je jezelf op een bepaald moment beschermen.

Dus misschien is dit wel een èchte dwangzaak. Wie weet, het kan best. Ik ben in ieder geval erg benieuwd, ookal vind ik het verhaal wat je uit de kranten hoort wel heel erg vreemd. Ik denk, gewoon door mijn intuïtie, dat er hier wel echt iets is gebeurd, maar dat de politie en het OM er weer zo'n grote draai aan hebben gegeven, en zoveel bij hebben verzonnen, dat wat je leest niet meer lijkt op wat er gebeurd is.

Nepagent
In Asten was een nepagent aktief die hoeren opzocht en dwong om hem gratis af te werken. Twee meiden die door hem heen keken, en toch werden verkracht, hebben aangifte gedaan, en de man is opgepakt. Hij heeft zelfs drie en een half jaar cel gekregen. Dat is mooi, en dat heeft hij verdiend ook. Maar ja, het is een meevallertje dat hij is gepakt, want hij deed niet zomaar wat hij deed.

Het komt best wel voor, in de illegale kant van de business vooral, dat politieagenten je opzoeken en gratis diensten van je willen. Anders kunnen ze je immers kapotmaken. Dat weten mensen, en dus vinden er proleten het een handig truukje om zich voor te doen als een smeris, omdat ze dan gratis kunnen. Omdat deze man deed alsòf hij een smeris was, is hij opgepakt. Echte smerissen die je chanteren, die worden door de anderen gedekt.

Ik vind het goed dat hij gepakt is. Ik vind de straf ook terecht. Ik vind het alleen ook nodig om even aan te wijzen dat hier eerder speelt dat de politie hem wou pakken omdat hij hun spelletje speelde zonder lid van het clubje te zijn, dan dat ze grote schoonmaak aan het houden zijn. Hij was een uitwas van een groter probleem, en eigenlijk alleen omdat hij zo dom was om gewelddadig te gaan verkrachten toen hij zijn zin niet kreeg is hij gepakt.

Nepagenten die gratis wat van je willen gaan namelijk meestal meteen op de loop als je laat zien dat je er niets van gelooft. Dan laten de meiden het er wel bij, want waarom zou je jezelf aan gaan geven bij de politie? Je wil juist zo weinig mogelijk politie-aandacht. Hij probeert het wel bij een ander, en vaak zal hij beet hebben. Hopelijk loopt hij ooit één van die handvol meiden tegen het lijf die een pooier heeft, en dan komt zijn karma wel terug.

Satudarah
Tegen twee mannen van de motorbende Satudarah is een proces aan de gang om ze te straffen voor mensenhandel. Eigenlijk zegt krant Tubantia het beter: "Satudarah-duo uit Enschede en Nijverdal berecht voor prostitutie." Want laten we eerlijk zijn over waar het echt om gaat, prostitutie is het doel, mensenhandel is maar het middel. Anders zouden ze het begrip mensenhandel niet telkens weer moeten oprekken.

Dit is weer een beetje een showproces, met probeerseltjes van het OM. In Valkenburg gingen ze vooral buiten hun boekje door hoe ze angst zaaiden bij klanten die niet beter konden weten, hier gaat het meer om hoever ze het bewijs kunnen verdraaien voordat de rechter het echt niet meer slikt. En dat is in de afgelopen jaren héél ver geworden. Rechters slikken niet alleen, ze draaien zelfs zelf mee.

Telefoons van de verdachten werden afgeluisterd, en zo kwam de zaak aan het rollen. Dat afluisteren was niet omdat ze van mensenhandel werden verdacht, maar om een andere zaak. Toen bleek dat ze faciliteerden voor twee hoeren, en daar zelfs over de telefoon ruzie mee hadden. En je weet, als een man tegen een hoer schreeuwt is dat bewijs dat ze onder zijn dwang hoert, als zij ook schreeuwt doet dat er niet toe.

Het is zoals we het zovaak zien. De vrouwen vinden netzoals de mannen dat er helemaal geen sprake is van dwang, maar het OM zoekt daar wel een samenzweringstheorietje achter. Want de vrouwen zèggen wel dat het hun vrije keus was, maar de Officier van Justitie vindt het geen vrije keus, want "de vrouwen zijn te gekwetst door het leven" om zelf die keus te kunnen maken. Eentje heeft het namelijk niet breed, en de ander heeft ADHD, waar ze ooknog zelf medicijnen voor moet kopen volgens het OM, en is dùs verstandelijk beperkt.

Er was een slachtoffer ook "ziekelijk verliefd" op een verdachte. Wat dat zo ziekelijk maakt laat zich raden, het OM kan zich gewoon niet voorstellen dat hoeren ook van mensen kunnen houden die geen fiere reddertjes zijn. Dus je moet wel ziekelijk verliefd zijn als je verliefd bent op je pooier. Zo simpel denken ze. Het is ook een kringetje. Als een vrouw voor een man hoert, moet ze wel gedwongen zijn. Ze werkt voor hem uit liefde, dus is die liefde dwang. En liefde die dwang is, is ziekelijk. Dus zeggen ze dat ze ziekelijk verliefd is en hij daar een slaatje uit slaat. Ze trekken de conclusie uit hun aannames, en dat is de petitio principi.

Dat praten over ziekelijke verliefdheden en afhankelijkheden is niet alleen om het vakje met dwang door afhankelijkheid af te kunnen vinken in de bewijslijst die nodig is om lekker te kunnen straffen, het is ook om te doen alsof de verdachte een dweepziek kind aan het misleiden was. Dat ziet er wel anders uit als je weet dat de verdachte wel op haar begrafenis kwam, toen er niets meer te misleiden viel.

Zoals wel vaker had het OM eerst ingezet op geil-gewelddadige dwang, maar moest bakzeil halen omdat daar geen enkel bewijs voor te vinden was. Nu is dat bij mensenhandel geen probleem, want ook overhalen telt dan al snel als dwang. Maar dat blijkt ookal niet te bewijzen, dus laten ze dat bij één van de verdachtes ook maar vallen. Het ìs wel zo, zegt het OM, maar het kan niet bewezen worden, dus eisen we maar vrijspraak.

Er was volgens het OM ook een poging om een Braziliaanse meid naar Nederland te halen en hier aan het werk te helpen, maar daar hebben ze ook geen bewijs voor. Die wou ook helemaal niets met de Nederlandse Zedenrecherche te doen hebben, dus die is in elk geval wel slim. In haar eigen land werkte ze als hoer, en dat voert de OvJ op als iets verdachts. Het idee daarachter is zo vergezocht dat ik het ook niet meer snap.

Meestal wordt er veel herrie gemaakt over het geld, en waar dat heen is. Vaak wordt geld dat wordt getraceerd gebruikt als bewijs. Soms wordt zelfs het feit dat het OM veel geld verwacht, maar dat geld nergens te vinden is, gebruikt als bewijs. In dit geval viel er weereens nauwelijks geld te traceren, en verzint het OM dat de verdachten dan in natura werden betaald met drugs, seks, of shag. Die moeten flink gesnoven en gepaft hebben.

Het OM doet zielig omdat de slachtoffers hebben samengewerkt met de advocaten van de verdachten. Volgens het OM is dat omdat ze "dachten" dat de advocaten aan hun kant stonden. Dat haalt je de koekoek, dat staan die mensen ook! Intussen vinden ze het helemaal jofel van zichzelf hoeveel druk ze op getuigen èn de zogenaamde slachtoffers hebben uitgeoefend om maar iets te krijgen waarmee ze de verdachten konden zwartmaken. Ondanks hun nadrukkelijke uitleg dat er geen dwang wàs. Daar heeft het OM uiteindelijk toch geen boodschap aan.

Okee, het is een zaakje zoals er zoveel zijn. Het OM klopt dingen op, maakt er een plaatje van wat niet bestaat, kan bijna niets bewijzen en krijgt zijn zin vast weer in alles waarbij er iets kan worden geprutst dat op bewijs lijkt. Waarom komt het dan toch in dit stukje? Omdat het mooi is om het naast Valkenburg te leggen, de grote zedenzaak waar de pers van bolstaat, en waar het OM dezelfde dingen gebruikt, maar nu niet met brave huisvaders die naïef genoeg zijn om te geloven dat het OM eerlijk met hun verklaringen om zal gaan. Dus daar ga ik nu maar mee door.

Valkenburg: de pooier
Ik ga niet herhalen wat ik eerder al over de Valkenburgse zedenzaak schreef. Dat kan je hier en hier teruglezen, en ik hoef er geen woord van terug te nemen. Het is teveel om het zomaar samen te vatten, dus ik ga hier gewoon in op het nieuws over de zaak, en als je de achtergronden niet weet moet je de koppelingen maar gebruiken. De laatste vonnissen van de eerste ronde zijn vorige week uitgesproken, dus het wordt weer tijd voor een overzichtje.

Armin is natuurlijk veroordeeld. Dat kon ook niet anders, hij was betrapt bij Kimberly in het appartement, en hij had toegegeven dat hij haar hielp. Dat is faciliteren, zo staat het in de mensenhandelwet. Hij stond voor haar klaar, en dat is mensenhandel, moderne slavernij. Dat is niet hoe het in de pers komt, maar dat is wel hoe simpel deze zaak is. Hij was erbij, en hij heeft haar geholpen, dus is hij strafbaar.

Ze hebben geprobeerd hem ooknog voor kinderporno te pakken te krijgen, want erotische foto's van een zestienjarige zijn kinderporno voor de wet, en toekijken bij een zestienjarige die sekst is ook zoiets. Gek genoeg betekent dat niet dat je je ogen moet dichthouden als je haar gratis neukt, wat wèl weer mag, maar de wet is gewoon vreemd. Dat is niet gelukt, want daar hadden ze helemaal geen aanwijzingen voor, laat staan bewijs.

Iets wat wat minder in de pers komt, is dat hij ook die straf kreeg voor "doen verkeren buiten het wettig gezag." Dat is een wet dat je ouders niet mag dwarszitten om hun kind te besturen, en een wegloper huisvesten valt daar ook onder. Ze is dan wel zelf weggelopen, maar hij heeft haar daarbij geholpen door een plek voor haar te huren, en dus is hij schuldig. De ouders worden eerder gezien als slachtoffer.

Het meisje heeft een verklaring afgelegd toen ze net opgepakt was, en verklaringen die langzaam, met veel moeite, en veel coaching, in etappes zijn afgelegd na enkele maanden gevangenschap in een behandelinstituut voor loverboyslachtoffers. Die verhalen verschillen, en de rechtbank vindt dat de latere verhalen meer passen bij wat ze al dachten dan de eerste verklaring, dus gooien ze die eerste verklaring weg.

Ze krijgen verhalen te horen over een puberliefde die hij afkapte, waarna zij aan hem bleef plakken en zijn aandacht wou trekken. De rechtbank doet dan een beetje haar best om dat allemaal te lezen als een sfeer van een manipulatieve misbruikrelatie van hem over haar. Het ergste voorbeeld wat ze kunnen vinden om te illustreren dat het zo is, is dat hij haar ooit "kankerhoer" had genoemd.

Er wordt ookweer gepraat over dat hij haar om geld vroeg om met hem uit te hangen. Dat wordt gebracht als een soort instap om naar prostitutie toe te gaan, maar ik vind het een rare draai. Ik weet nieteens of het wel echt gebeurd is, of dat dit een vreemde verknipping door het OM is, en ik vind het nog raarder dat ze niet expliciet zeggen dat het ging om geld "per keer," maar in het midden laten of dit nou een enkel voorval was of niet. Raar, raar.

De rechter gebruikt de snelle redenering weer dat er verliefdheid in het spel is, en dat echte liefde niet kan bestaan bij hoeren, dus dat die liefde er is als manipulatie, dus dat het doen-alsof-liefde is, een schijnliefdesrelatie, om daarmee haar afhankelijk te maken. Het zit er tegenwoordig al zó in, dat de rechter niet eens de tussenstapjes meer hoeft te noemen. Liefde? Hij heeft haar afhankelijk gemaakt. Klaar.

Omdat de rechtbank een gruwelverhaal gelooft, en Armin zelf zag dat het in het echt helemaal geen gruwelverhaal was, ziet de rechtbank dat Armin niet meegruwelt. Dat rekenen ze hem erg zwaar aan. Hij laat niet zien dat hij begrijpt dat het allemaal zo'n horror was, dus hij is een onvoelende brutale kwaardaard. Eigenlijk rekenen ze hem aan dat hij niet met hun fantasietje meedoet. En hij moet dat dan maar leren, en een gevangenisstraf is dan heel leerzaam.

Het verhaal wat de rechtbank kiest te geloven is een raar verhaal, maar wel een heel bekend verhaal. Het is het verhaal waar de politie je aan wil laten voldoen, en wat de reddingsindustrie je inpepert. Ik weet hoe die verhalen worden opgebouwd, en ik geloof er daarom geen snars van. Als het echt zo zou zijn gegaan, waarom is dat meisje dan niet helemaal omgedraaid na al die maanden bewerkt worden?

De verklaring van wat het meisje dwarszit is namelijk nog steeds overduidelijk. Ze zit er vooral mee dat ze opgesloten zit in een broeierige hersenspoelclub, ze voelt dat dat een straf is, ze wil niet als een geknakt slachtoffer worden gezien omdat ze dan een paria is, vooral tegenover toekomstige partners, en ze is verbijsterd over het idee dat met een paar tientallen mannen neuken voor geld haar toekomst zou bedreigen. Dat zouden de meeste mensen in haar plaats zo voelen.

Maar daar heeft niemand boodschap aan. De media, de politie, het OM, de rechter en zelfs haar ouders hebben voor haar beslist dat geld verdienen met seks haar heeft geknakt, en dat haar opsluiten en psychologische druk op haar zetten haar bevrijding is. Die gebruiken haar als reddingsobject, en wat zij er zelf van vindt doet er niet toe. Ze is een stok om mee te slaan, en ze moet zeggen wat ze van haar willen, en verder haar bek houden.

Die Armin is geen fijne jongen. Hij heeft best een strafblad, en ze zal hem niet uitgezocht hebben als pooier omdat hij zo'n lieverd is. Ik kan het niet erg vinden dat zo iemand in de cel belandt. Maar dan niet voor deze reden. Dan wel voor iets wat echt slecht is. Hadden ze hem veroordeeld omdat hij haar geld verspeeld heeft, dan hadden ze tenminste iets gevonden waar ze echt last van had gehad. Nu is dat geld natuurlijk allemaal foetsie, en heeft ze niets overgehouden. Wat hij niet verbrast heeft, neemt de politie wel in.

Armin gaat niet in beroep, en ondanks het opgeblazen gedoe vlak na de uitspraak heeft het OM er ook maar vanafgezien. Niemand wil verdergaan, want het OM heeft al meer gekregen dan waar ze op mochten hopen, en Armin wil er gewoon vanafzijn. Hij zag ook af van een toetsing van zijn geestelijke gezondheid, die hem straf kon schelen, om maar uit dat circus te zijn in de media. Ik denk dat het verstandig was.

Valkenburg: de klanten
Wat die Valkenburgse zaak zo groot maakt, is vooral dat de klanten allemaal achterna zijn gezeten door het OM. Dat ging met veel mediageweld, met veel grootspraak, en zelfs met een nieuwe, veel hogere strafeisnorm die speciaal bij deze zaak in werking werd gezet. Dat zakte na de zelfmoorden, en toen bleek dat het meisje zich niet zomaar door het OM liet chanteren, natuurlijk wel weer in.

We zitten nu op vier zelfmoorden. Dat heb ik van twee via-via bronnen, de eerste twee waren nog zelfmoorden waar het OM voor uitkwam, omdat ze er intern bèst een beetje trots op waren, maar na de terugslag die ze ervan kregen door mensen uit de rechtenwereld, die er stukjes over in de pers kregen, gingen de monden op slot, en ontkennen ze alles. En als het OM ontkent, houden de journalisten op met vragen. Nou ja, op een dappere krant na.

Het OM krijgt een eigen stukje. Dat is al lang iets wat gedaan moet zijn, maar het kost veel tijd omdat ik heel weinig kritische stukken kan vinden die over het OM gaan. We hebben met het OM een heilig huisje, en daar schoppen niet veel mensen tegen. Ik moet dus alles zelf gaan uitpluizen, en dat is bestwel veel werk. Als iemand wil helpen met informatie, dan krijg ik daar graag mail van!

Niet alleen het OM maakt hier een showproces van. De rechter doet ook niet moeilijk. Die merkt ook zelf op dat hij nog nooit zoveel verdachten zo snel heeft beoordeeld, met zes zaken in twintig minuten. De advocaat van het meisje zelf wil graag dat de zaken achter gesloten deuren worden behandeld, omdat het meisje veel verdriet heeft van hoe ze in de media wordt gebruikt. De rechtbank heeft daar geen boodschap aan.

De meeste klanten willen natuurlijk niet komen. Ze hebben een leven, een sociale kring, ze willen niet in de spotlight worden vernederd. Ik zou na al de uitspraken van media en OM me ook geen illusies meer maken over hoe ik zou worden bekeken in de rechtzaal, en hoeveel er naar me geluisterd zou worden. Dat vindt de rechtbank maar erg, want kennelijk neem je je verantwoordelijkheid niet als je niet in de rechtbank je komt laten vernederen. Je bent het immers ook niet verplicht, behalve als de rechtbank een zwaarwegend belang heeft om je persoonlijk te laten komen.

Kennelijk is dat zwaarwegende belang er als de klant niet heeft bekend. De klanten die zichzelf al hebben veroordeeld door naar de politie te stappen en te zeggen dat ze seks voor geld hebben gehad op dat adres, omdat ze zo naïef zijn om te denken dat eerlijk zijn ook eerlijk wordt beoordeeld, worden niet verplicht te komen. De mannen die dat weigeren moeten wel verschijnen. Wat daar het zwaarwegende belang aan is, dat weten we niet, maar het lijkt er erg op dat de rechter ze even extra te kijk wil zetten.

In de meeste zaken hebben de klanten gewoon met de politie gepraat. Ze geloofden het verhaal in de media, dat het OM mild zou zijn tegen klanten die eerlijk op kwamen biechten. Heel dom, als het OM iets zegt is het namelijk niet waar. Daar kan je vanuitgaan. Ze zijn danook er hard tegenaangegaan. Als er een bekentenis was, is er ook gewoon iedere keer een veroordeling met strafblad van gekomen.

Je ziet aan wat de verdachten bekend hebben, dat er één bepaalde politietechniek heel veel is toegepast. Dat is de techniek om kleiner te maken wat er gedaan is. Als je een kind verdenkt van het stelen van koekjes uit de trommel, zegt ze nee. Maar als je vraagt: "heb je dan ook niet één stùkje van een koekje gepakt?" Dan krijg je wel nog een biechtje, bijna als een compromis. Het klinkt voor zo'n verdachte alsof het ongeloofwaardig is dat hij helemáál niets heeft gedaan, dus bekent hij maar een beetje. Dat gebruikt de politie wel vaker.

Daar komen de bekentenissen vandaan die gaan over de borsten aanraken met de achterkant van de handen, en dat het meisje de penis inbracht, en heel eventjes pijpen, en de pik een klein stukje de kut in. Uit de praktijk weet ik dat dat soort schuchter gedoe nauwelijks voorkomt. Ze zullen haast allemaal flink geneukt hebben. Maar de politie heeft er genoeg aan. Een beetje seks is genoeg voor een hele veroordeling.

Van de negenentwintig klanten die het OM veroordeeld wil hebben, zijn er zesentwintig behandeld. Drie komen later pas, eentje vanwege zijn gezondheid. De niet-bekennende klanten moesten zich komen laten zien, dat heet "verantwoording nemen." De rechtbank was daar heel stoer over, en dreigde met de politie langs sturen als de klanten niet op kwamen dagen. Ergens is dat raar, als de rechter over de anderen juist zegt dat hij geen behoefte heeft gedetailleerd op de bewijzen in te gaan.

Het OM vindt dat de verdachten niet geïnteresseerd genoeg waren in de leeftijd van Kimberly. Ja, er stond al een legale leeftijd in de advertentie, en ja, er waren ook klanten die het nogeens extra gevraagd hebben, maar die hebben het niet goed genóég gevraagd. En volgens het OM dienden ze daarmee hun eigen belangen. Geen woord over hoe dat voordelig voor ze zou zijn. Geen woord over dat het observatieteam van de politie Kimberly zelf ook beschrijft als "jonge blonde vrouw."

Volgens het OM hebben de verdachten het aan zichzelf te danken dat ze bedonderd zijn over de leeftijd van Kimberly. "Dan moet je niet toegaan naar iemand die zegt achttien, negentien, twintig jaar te zijn." Je bent dus al verkeerd bezig, en volgens het OM genoeg om gestraft te worden, als je iets probeert te doen dat gewoon legaal is. Het is voor het OM heel makkelijk om een manier te geven dat je minder makkelijk belazerd wordt, want ze hoeven met de verdere gevolgen in de echte wereld geen rekening te houden.

Ondanks dat het OM heeft moeten laten vallen dat Armin dwang gebruikt zou hebben, komt de OvJ toch met een dramatisch verhaal, dat op EenVandaag nog even speciaal werd uitgelicht:

Zoals haar zijn er immers nog vele meisjes en jongens die niemand in stilte hoort huilen als de volgende klant zich aandient, en de volgende, en de volgende.

En dat wordt er over een meid gezegd die erin slaagt om máándenlang weerstand te bieden aan een hersenspoelbedrijf, over een meid die haar eigen koers blijft varen, en vol blijft houden dat waar ze verdriet van heeft, juist de gevangenschap is waar deze OM'ers haar in hebben gegooid. In hetzelfde programma klaagt Warner ten Kate dat klanten nu weten waar ze aantoezijn en klaagt dat rechtbank de richtlijn van het OM verkeerd heeft geïnterpreteerd. Het is ziekelijk, zo hypocriet.

Er is een verdachte, die vrijwillig op komt dagen, die de rechtbank vertelt over hoe de prostitutie werkt. Hij is rustig, netjes, en legt uit waarom je geen paspoort kan vragen. Hij legt uit hoe het werkt, en de rechtbank mag bij hem wel op school gaan. Natuurlijk laat de rechtbank dat wel van zich afglijden, en stelt hem streng vragen die wel laten zien dat ze hem afkeuren. Hij is open en eerlijk, maar ze vinden dat hij te weinig laat zien dat hij het heel erg vindt en spijt heeft.

De vonnissen kwamen bijna allemaal twee weken na de zittingen. Bijna allemaal zijn ze hetzelfde, de verdachte heeft toegegeven dat hij seks heeft gehad, dat hij niet wist dat hij wat fout deed doet er niet toe want het is betaalde seks met minderjarigen en dat knakt het zielige slachtoffertje onherstelbaar, psychisch en lichamelijk, maar omdat ze eigenlijk nette huisvaders zijn zonder strafblad wordt het taakstraf.

Bij elke verdachte hebben de advocaten gepleit dat het oneerlijk is om een misleide verdachte te veroordelen. Dat vind ik raar, want de wet is expres zo gemaakt dat er wordt gestraft zelfs als de verdachte is misleid, en zelfs als hij gedrogeerd en met een geweer tegen zijn hoofd werd gedwongen om het te doen. Dat is zogenaamd om de kwetsbare jeugd te beschermen, maar het komt van een OM-lobby af die al dat bewijzen maar te lastig vond.

Aan elk vonnis kan je zien hoe heilig de rechter gelooft in de loverboymythe, en hoe graag hij de strenge beschermer van de onschuldige kinderen speelt. Het blijkt nergens uit dat hij maar één gedachte heeft gewijd aan de noodkreten van Kimberly over haar gevangenschap. Dat is voor haar eigen bestwil, de rechter weet beter dan zijzelf wat ze wil en wat goed voor haar is. Zijn rechtvaardigheidsgevoel moet bevredigd worden, en daar moet haar standpunt maar voor opzij.

In de vonnissen zegt de rechter telkens dat hij niet vindt dat de rechten van de verdachte zijn geschaad door de dreigementen met schandpalen, door de media-aandacht, door alle gehets en gelieg. Want ze zijn wel bedreigd door het OM, maar het OM heeft dat dreigement niet waargemaakt. Ik vraag me af hoe deze rechter chantagezaken afhandelt, waarbij de gechanteerde netjes betaald heeft. Dat vindt hij jofel?

Er zijn ook afwijkende vonnissen. Die zijn natuurlijk het interessantst. Sowieso heb je de zwaarder gestrafte mannen, zoals de Jeugdzorgmedewerker die volgens Kimberly Armin in zijn groep had gehad. En de beheerder van een stichting voor jeugdhulp, die zwaar werd aangerekend dat hij eigenlijk alleen was doorgegaan met de seks omdat zij het initiatief nam en hij haar niet voor het hoofd wou stoten. Dat vond de rechter respectloos om te zeggen. Denk daar maar even over.

In de media hoorde je nogweleens dat er ook sprake was van onbeschermde seks. Dat blijkt dus bij één klant te zijn geweest, en die onbeschermde seks was alleen oraal. Zo klinkt het niet als het in de pers komt. Dan denkt iedereen aan neuken zonder condoom. Onbeschermd pijpen is namelijk de norm bij niet-hoeren, dus daar dènken de meeste mensen nieteens aan. Veel mensen die veilig zeggen te vrijen pijpen nog steeds zonder.

Er krijgt een klant extra straf omdat hij zei dat hij een politieman was. Volgens de rechter zou dat extra angst of ontzag kunnen inboezemen. Dat het waarschijnlijk gewoon een fantasietje uitleven was, en ook heel goed juist andersom kan werken, omdat het meisje dan haar hartje kan openen aan de politieman die haar komt redden, daar denkt de rechter niet aan. Die kijkt denk ik vooral naar de andere opmerking die hij of het OM (fucking notities niet in orde, weet iemand deze? -Z) op zitting maakt, over dat het de waardigheid van de politie aantast.

Als klanten vrijwillig naar de zitting komen, krijgen ze dertig uur korting op hun straf. Anderen krijgen weer juist extra straf omdat ze niet meteen het achterste van hun tong hebben laten zien bij de politie, maar pas na flink verhoren hebben bekend. Een ander krijgt strafverzwaring omdat hij op zoek was naar een meid waar niet al honderden mannen overheen gegaan waren. Dat prikkelt het gevoel van de rechter over een geknakte onschuld natuurlijk extra. Hij maakt er van dat je dan kennelijk beter moet oppassen of ze minderjarig is, dan als je daar niet naar op zoek gaat. Denk daar maar even over na.

En als je dan toch even moet nadenken, denk dan meteen ook hierover na: Of de mannen wel of niet hun best hadden gedaan, wel of niet waren misleid, dat doet er niet toe. Dat maakt niet uit voor of ze schuldig en strafbaar zijn. De rechter mag daar van de wet geen gewicht aan verbinden, sorry. Maar als de rechter vindt dat ze wèl daarin tekortgeschoten zijn, dan verbindt hij dáár weer wèl gewicht aan. Denk daar óók vooral even over na.

Mannen die ontkenden waren er ook. Eentje zei dat hij bij het binnenkomen twijfels had, en haar op haar bedrand vroeg of hij haar eerste was. Hij vertrouwde het niet en had geen seks, zegt hij. Volgens de verklaring van Kimberly, of tenminste wat de politie daarvan gemaakt heeft, heeft de man die op de bedrand vroeg of hij haar eerste was haar wel geneukt. En zij heeft geen reden om te liegen, hij wel, dus heeft hij het gedaan en krijgt straf. Nogal mager vind ik. Hoe zeker is dat verhaal namelijk?

Een andere zegt dat hij wel heeft gebeld, maar alleen naar Valkenburg kwam om zijn bosmaaier te laten repareren. De reparateur heeft daar geen herinnering aan, dus heeft hij gelogen, dus moet die leugen zijn om de seks te verstoppen, dus is het bewezen dat hij seks heeft gehad. Ook nogal mager, want voor de rest is hij niet herkend of aangewezen, en daar moet het dan maar op berusten dat je iemand straft.

Weer een ander ontkent ook, maar zijn telefoonnummer staat in haar telefoon. En toen een politieman vroeg aan Kimberly of ze met alle mannen die hun nummer in haar telefoon hadden staan, ook seks had gehad, zei ze: "Als het goed is wel." Dat is kennelijk keihard bewijs, want dat is waarom de man veroordeeld is. Voor de rest hadden ze namelijk niets tegen hem in te brengen. Maar het is snel genoeg. Hij is beschuldigd, dus dan is bewijs een formaliteit.

Er is een man die extra straf heeft gekregen omdat hij niet om haar paspoort heeft gevraagd. In de Eerste Kamer is de WRP afgeketst, onder andere omdat het identificeren werd herkend als iets wat nogal wat gevolgen heeft voor gestigmatiseerde mensen zoals wij, en het controleren kan je niet van klanten verwachten. Dat is danook geschrapt in de novelle. Maar deze rechter vindt niet alleen dat de verdachte dat wèl verplicht was, hij legt er zelfs hogere straf voor op, alsof er een wet tegen is.

Maar er zijn ook twee vrijspraken. De eerste is van een man die niet meegewerkt heeft door te bekennen, en uiteindelijk een samenhangend verhaal kon vertellen dat overeenkwam met de telecomgegevens die het OM als enige bewijs tegen hem had. De rechter brieste over hem dat hij het wel gedaan had, en kennelijk loog, maar dat ze geen bewijs hadden, en hem dus vrij moesten spreken. Kennelijk is de overtuiging van het OM genoeg om de rechter mee te krijgen, maar konden toch niet alle vakjes worden aangevinkt.

De andere vrijspraak is interessanter. Die man had namelijk netzoveel bewijs tegen hem als de rest, in sommige gevallen meer. Hij gooide het erop dat hij impotent was, en dat er daarom niets was gebeurd. Ik kan je zo vertellen, met impotente mannen ben je heel druk bezig, dus dat is een slappe smoes. Dat zou de rechter ook wel hebben gevonden, als ze hem hadden willen veroordelen. Maar dat was niet zo.

Want deze man ging janken. Hij werd helemaal overstuur, griende over zijn mislukte seksleven, en vernederde zichzelf. Hij schilderde zichzelf af als een zielige seksuele invalide, die bij dat meisje kwam als een soort wanhoopsdaad om zijn seksualiteit opnieuw aan de gang te krijgen, en hij snotterde en maakte een dikke scene over dat hij zo'n hoopje ellende was. Ik moest meteen aan mijn strafrechtadvocaat denken, die me daar een goede tip over gaf:

Jank en onderwerp je. Verneder jezelf. Huil. Zeg dat het je zo spijt. Gebruik negatieve bijvoeglijke naamwoorden. Noem jezelf stront. Stel je op alsof de rechter de enige is die je nog kan helpen. Schilder jezelf af als mislukt, een loser. Probeer niks te onderbouwen, probeer niks te verantwoorden. De feiten zijn onbelangrijk, hij kiest wat goed voor hem voelt. Ga je niet verdedigen, stel jezelf niet trots op, doe niet zelfbewust. Lijdzaam en stoïcijns je lot onder ogen zien is niet edel, het is enkel strafverzwarend. Als je je waardigheid houdt, ga je voor gaas. Hou bij geen enkel detail, no matter hoe klein, voet bij stuk. Alles wat al bewezen is, biecht je op aan de rechter alsof je een katharsis doormaakt. Maak je niet druk over consistentie tussen je politieverklaring en wat je ter zitting zegt, door de rechter geconfronteerd worden is voor jou een levensveranderende ervaring. Lul met hem mee, en wees hem in godsnaam niet te slim af. Laat je advocaat de verdediging doen, en doe zelf alsof je daar niks mee te maken hebt, en alleen tranen met tuiten kunt huilen.

[frasering fors aangepakt. Schrijfstijl is zeer identificerend. -B]
Het resultaat was dat deze man werd vrijgesproken. En niet alleen werd hij vrijgesproken terwijl er genoeg bewijs was waar de anderen voor zouden zijn veroordeeld, de uitspraak werd al twintig minuten na de behandeling van de zaak gedaan, omdat ze hem zo zielig vonden! Dat is niet iets wat alleen bij deze zaak hoort. Dit is iets wat ik van alle kanten hoor in strafzaken. Janken, doen alsof je superdom bent en alles uit de hand loopt, emotioneel doen, een slàchtoffer lijken, en je wordt gematst, want het ego van de rechter wordt gestreeld. Professionele criminelen weten dat ook.

Er is nog wel veel meer te zeggen, maar dit wordt alweer veeltelang. Het moet maar duidelijk zijn dat dit een showproces was waar even snel naar de conclusie werd doorgehold, en de loverboymythe het belangrijkste bewijs was om eens lekker los te kunnen gaan met straffen. Het laat ookwel zien hoe fout het is om wetten te hebben waarbij je strafbaar kunt zijn zelfs als je er niets aangerekend zou moeten kunnen worden.

De ouders van Kimberly waren teleurgesteld. Die hadden geprobeerd om duizenden Euro's per klant aan "schadevergoeding" te vangen, maar dat laat de strafrechter maar over aan een burgerlijke procedure. Dat valt die ouders erg tegen, want dan moeten ze veel meer bewijzen. Dat ze zo heftig tegen die pooier galspuwen, maar vervolgens wel per seksuele handeling van hun dochter betaald willen krijgen, vind ik wel grappig.

Zoals de meeste pooiers hadden ze gouden bergen voor zich gezien, en hebben ze maar een habbekrats gekregen. Ik denk dat ze meer gaan overhouden aan een boekendeal die ze waarschijnlijk aangeboden gaan krijgen. Wat ik wel heel wonderlijk vind, is hoe weinig de media ervan opkijken dat de ouders flink willen cashen aan deze klucht. De pooierhoek zien ze in elk geval niet aan mensen die wat aan hun afhankelijke meisje willen verdienen.

In de media krijg je ongeveer wat je kon verwachten. Een site die prat gaat op "journalistiek" schrijft een kop dat de klanten maar één dag cel kregen, en dat is wel misleidend als je al die taakstraffen weglaat. Maar het gaat weer om de toon, en die is dat de klanten er maar makkelijk vanafkomen. Er kan weereens niet hard genoeg worden gestraft. De media staan helemaal aan de kant van het OM, en likken het verhaal op.

En dat terwijl ze op de eerste rang zaten om te zien hoe het OM een volksgericht opzette, en woeste dingen beweerde die ze later weer moesten intrekken. Volgens het Openbaar Ministerie is er "geen sprake geweest van ongeoorloofde druk" op de verdachten. "Daar zou de rechtbank -gelet op alle verweren- zeker iets over gezegd hebben en dat is niet gebeurd." Ontroerend hoe serieus het OM het oordeel van de rechter neemt als dat oordeel ze uitkomt.

Maar je hoeft maar eventjes te wachten, en er komt wel weer wat anders bovendrijven. De baas van de OvJ die zo publiciteitsgeil de hetze aanvoerde komt in de pers met een verhaaltje over dat hij het betreurt dat het allemaal zo uit de hand gelopen is door de spierballentaal van zijn OvJ. Daar wacht hij natuurlijk mee tot de zaak klaar is, en hij doet alsof het allemaal per ongeluk zo door de pers is opgeblazen, en vindt dat al heel veel verantwoordelijkheid nemen.

Natuurlijk beweert het OM dat de zelfmoorden niets temaken hadden met wat zij hadden verspreid aan dreigementen over schandpalen, afschilderen als pedo's, en monsterlijke verhalen maken waar die mannen zich in bevonden. Hij is heel snel met het wijzende vingertje naar de advocaten, die hadden dat maar moeten lijmen, want die zijn intiemer met de verdachte. Niets is ooit de schuld van het OM. Het ligt altijd aan een ander.

Hij is niet zo blij met de boude dreigementen van zijn OvJ, en vindt dat het niet bij het OM past. Volgens mij past het precies bij het OM, dat soort dingen doen ze al een poosje, en waar hij zo blij mee is, namelijk de maatschappelijke opschudding en het angst zaaien onder ouders, klanten en hotelmensen, is precies wat is bereikt door al die dreigementen over buiten het boekje gaan. Het is gewoon verantwoordelijkheid níét nemen.

Als je alle persuitjes van het OM naastelkaar legt, kom je veel gepoch en gebral tegen, wat geklaag dat er kritiek komt op hun handelen, maar van één ding wijken ze niet af, en dat is dat ze vooràl bezig zijn om een signaal af te geven. Het OM gaat de samenleving in de gewenste morele vorm slaan, met het recht als werktuig. Ze zijn knuppels in het hoenderhok aan het gooien. Ze willen angst aanjagen en mensen intimideren zodat ze niet meer hun gang gaan. En het is niet zomaar dat ze duidelijk maken dat je maar niet naar jong-maar-legaal moet zoeken.

Het past namelijk in de steeds preutsere en strengere seksuele moraal die het OM de afgelopen twintig jaar heeft ingevoerd. De zedenmeesters bij het OM zijn altijd natuurlijk al preuts en moralistisch geweest, maar ze hebben nu nationaal en internationaal de wind mee. Al jaren zijn ze bezig om prostitutie in zijn geheel met zoveel mogelijk middelen aan te pakken. En daarom willen ze steeds vagere delictsomschrijvingen, steeds lagere bewijslast, steeds meer bevoegdheden.

Niet alleen om ons en onze helpers en klanten te kunnen veroordelen. Vooral ook om ons aan te pakken door het gebruiken van die bevoegdheden. Het hele barrièremodel en de ketenaanpak zijn om ons weg te kunnen pesten en ons werk moeilijk te maken zonderdat daar een rechter aan te pas komt. Dat vindt het OM zijn taak, ze zien ons als een plaag die moet worden uitgeroeid, en als de wet dan "tekortschiet" pakken ze ons wel anders aan.

Dit is een zaakje zoals er veel zijn geweest. Er zijn altijd jonge starters geweest. Waar vroeger jonge starters voor zichzelf begonnen, is dat nu door het barrièremodel niet meer haalbaar, en moeten ze er pooiers voor zien te vinden. Dat levert natuurlijk dubbele ellende op, maar dat komt de verbiedertjes alleenmaar beter uit. Hoe meer ellende, hoe beter. De meisjes worden erdoor gestraft, en ze hebben meer moreel gelijk om nog harder op te treden.

Niemand, behalve misschien de advocaten voor de verdachten, maar in elk geval niet de pers, niet haar ouders, niet het OM, niet de rechter en niet de massa mensen die reacties schrijven op het nieuws, lijkt zich iets aan te trekken van wat Kimberly ècht vindt. Haar mening komt in de krant als een soort voorbeeld van hoe zij het niet zou snappen wat er aan de hand is. Ze heeft een rol, en die heeft ze te spelen, ookal moeten we haar opsluiten en lichamelijk dwingen. Ze moet haar kop houden en slachtoffer zijn.

Waar het uiteindelijk om gaat is enorm veel leed om een slachtofferloos misdrijf. Het stelt niks voor. De psychische impact van neuken voor geld is niet erger dan ander werk, en volgens wat ze zelfs maar durven te zeggen was er geen dwang. Dwang zou erg zijn. Seks voor geld is dat niet. Als wapen worden gebruikt door het OM, opgesloten worden in een hersenspoelclub, dat uit jouw naam voor je gesproken wordt alsof je al die ellende wil veroorzaken, ja. Dat is wel heel erg.

Het uitgangspunt is dat prostitutie iets verschrikkelijks is. De eerste stap was naar de pers stappen om het op te kloppen tot een verschrikkelijke misdaad. Prostitutie wordt gepresenteerd als verkrachting. Daar komt straf voor, ook al is er geen kwaadwil te bekennen. En als de klanten fors worden gestraft, de hoogste veroordeling in deze zaak was drie keer hoger dan de hoogste eerdere veroordeling voor dit soort dingen, klagen ze nog steeds dat het niet genoeg is. Een beetje makkelijk wegkomen heet dat dan.

In de vonnissen komt steeds het spreukje terug: De verdachte heeft door zijn handelen de lichamelijke integriteit en de psychische staat van de minderjarige in ernstige mate geschonden en bijgedragen aan het in stand houden van jeugdprostitutie. Dat geeft wel heel duidelijk aan hoe de rechter denkt over jongeren die seks voor geld hebben. Een soort iets wat "in stand gehouden" kan worden, en iets wat "schendt," ookal kan niemand je ooit uitleggen wat dat echt zou inhouden.

Daar wil ik het voor Valkenburg maar bij laten. Ik kan nog wel op allemaal kleine dingetjes doorgaan, en elk vonnis apart behandelen, maar ik denk dat ik het dan alleenmaar ondoorzichtiger zou maken. Ik vind het belangrijk om het niet alleen te laten bij wat de media je laten zien, maar om te laten zien dat dit een spektakel voor de buhne is, een circus waar het recht wordt gebruikt om de samenleving op te jutten. En dat dat niet hoort in een rechtsstaat.

Antwoord op: pooiers zijn het probleem

Dit stukje is bedoeld als een antwoord op al die standpunten van mensen dat de pooiers aangepakt moeten worden. Het is een heel populair standpunt dat prostitutie wel moet kùnnen, maar die hele pooierboel maar wegmoet. Omdat die het probleem is waar we de laatste jaren steeds hysterischer over worden.

We praten ook veel te hysterisch over pooiers. We doen alsof het gaat om dwang, geweld en slavernij, terwijl het helemaal niet zo simpel is. Dwang is extreem zeldzaam, slavernij is een fantasietje, en het geweld is ook niet wat mensen ervan denken. Daar heb ik al uitgebreid over geschreven, in mijn stukjes over dwang, het denkbeeld, pooierrelaties, zachte pooiers en hoe die ontstaan, loverboys en de methodes die we ze toeschrijven, en nog wel meer stukjes.

Nu heb ik dus al een paar jaar dingen nagevraagd aan pooierhoeren, gepraat met mensenshandelaars, loverboymeiden doorgeprikt en ondervraagd, met pooiers gepraat, mij opengesteld voor andere manieren van kijken, en heel erg veel geleerd over dwang, mensenhandel, de rol van de pooier, de rol van de hoer, de rol van de politie, de rol van de publieke opinie, en hoe die allemaal op een hele ingewikkelde manier met elkaar omgaan.

Daar heb ik heel veel van geleerd. Ik weet veel meer dan ik eerst deed. Ik kan mensen begrijpen, en er is nu eigenlijk geen grote groep meer die iets doet waar ik ècht geen idee van heb. Het is een samenhangend plaatje voor me geworden, ookal is het heel erg moeilijk om dat plaatje zo op te schrijven dat het op mijn blog wèrkt. Ik heb er stukjes over geschreven zodat mensen zelf ook kijkjes krijgen waardoor ze het allemaal duidelijker gaan zien, en meer snappen.

Mijn idee over pooiers was: ze zijn parasieten, en ze beheersen zo'n hoer en maken haar ongelukkig. Ik begreep niet waarom zo'n meid zo passief was dat ze niet van hem afkwam. Dat heb ik nu wel helemaal achter me gelaten. Dat is niet waar, het is iets wat van twee kanten komt. Ik zie het allemaal minder zwartwit, en er zitten gewoon veelmeer dimensies aan. En dat maakt het ingewikkelder, maar wat het vooral doet, het maakt de vraag waarmee ik begon eigenlijk zinloos.

Die vraag was hoe we van het pooierprobleem afkwamen. En eerlijk gezegd weet ik nu niet meer of er wel een pooierprobléém is!

Een zachte pooier overkomt je niet zomaar. Een afperser of een berover kan je overkomen, in hele zeldzame gevallen een harde pooier ooknog, maar met een zachte pooier in zee gaan komt van twee kanten. En de meid moet er dus voor kiezen. Dat maakt het veel ingewikkelder om aan te pakken, en nog véél ingewikkelder om te verantwoorden wat je aan het doen bent! De stelling van vandaag is op veel manieren veel te makkelijk.

Laat ik maareens beginnen met de vraag of er wel een probléém is! Waarom willen we ingrijpen bij pooierrelaties? Als het meisje er gedwongen inzit, dan begrijp ik wel dat er ingegrepen zou moeten worden, maar zo zit het dus bijna nooit. Vinden we dan die gevallen prima, en laten we die voortaan met rust? Dan moeten we ophouden met zeggen dat pooiers een probleem zijn, en ons op èchte dwang gaan richten.

Als we beslissen dat er wel een probleem is met pooiers, dan moeten we wel even eerlijk zijn over wat het probleem is. Bij de meeste verbiedertjes is dat iets moreels. Dan valt dat hele dwang ook weg. Feministen hebben meestal een hekel aan die mannelijke dominantie die zo zwaar is in die pooierrelaties. Christenen vinden de seksuele vrijheden die van hun moraal afwijken maar niets. En de meeste mensen hebben genoeg aan het denkbeeld.

Dat vind ik allemaal maar onzinredenen om die mensen in pooierrelaties aan te pakken. Die hebben met jouw kleingeestigheid niets te maken, en ze lastig gaan vallen omdat jij je ergens niet lekker bij voelt, dat is gewoon fout. Veel fouter dan een pooier. Die kiest tenminste ervoor om voor jou te gaan. Die kan je ook kwijt als je hem niet meer wil. Maar iemand die jouw moraal wil bepalen terwijl hij niets met je te maken heeft, die is erger.

Er zijn dan nog mensen die argumenten maken dat wat die mensen met die pooierrelatie doen, niet goed voor ze is. Dat het een relatie is die ik niet wil, en die ik meestal fout zie gaan, dat is waar. En toch kiezen ze ervoor, en duiken ze nadat er eentje stukgaat, meteen weer in de volgende. Dat is meestal bewust, in ieder geval voor een deel bewust. Die mensen hebben een honger, vooral de hoer trouwens, en die moet worden gestild. En zelf kiezen ze liever voor die pooierrelatie dan voor iets anders.

Waarmee zou je dan willen dat ze die honger zouden stillen als je niet wil dat ze dat met een pooierrelatie doen? Ik ben overtuigd dat de honger vandaankomt bij dat die mensen een manier zoeken om om te gaan met hoe gestigmatiseerd ze zijn. Dat daar alles uiteindelijk vandaankomt. Totdat dat er niet is blijf je pooiers houden, en wordt er vàn die pooiers gehouden. Wat ga je ervoor in de plaats doen? Of mogen die mensen lekker stikken zolang jouw moraal maar wordt bevredigd?

Relaties zijn heel persoonlijk. Hoe mensen in hun meest intieme omgang met elkaar zijn, dat is iets waar niemand wat mee te maken zou moeten hebben. Dat we mensen gaan beoordelen, met een heel relatiedenken erachter, dat is eigenlijk heel agressief en ingrijpend. Die mensen maken zelf hun eigen beslissingen, en die kiezen hiervoor. En eerlijk gezegd weet ik ook geen andere manier om die behoefte te vervullen die ze hebben.

Wie zijn wij om voor ze te besluiten dat we moeten ingrijpen in hun keuzes? En we laten het niet bij hun keuzes afkeuren, bekritiseren, en ze afschilderen als domme kutjes en gewelddadige criminelen. We grijpen in met de politie, met geweld vanaf de overheid. We reguleren hun hele leven stuk. We maken een hele industrie van die relaties afknijpen, de vrouw hersenspoelen en de man in de gevangenis sturen.

En dan zijn wij als Nederland bezig om een situatie die wij misdadige dwang noemen, maar dat niet is, te bestrijden met ingrijpen dat we geen misdadige dwang noemen, maar dat wel is.

Antwoord op: pooiers lachen om de straffen

Volgens sommige mensen lachen de pooiers om de Nederlandse straffen op mensenhandel. Je hoort het best vaak, en van beide kanten van het debat, zowel de verbiedertjes als de behulpzame mensen. Je hoort het zelfs van hoeren zelf, ookal hebben die het meestal uit de media. Maar nooit van de pooiers. En dat heeft een hele goeie reden, die denken daar namelijk héél anders over.

Stukjes schrijven over pooiers heeft me een stuk meer informatie gegeven over pooiers, want er stroomde opeens een hele golf mails bij me binnen van meiden die met pooiers werkten, en van pooiers zelf. Die waren erg emotioneel soms over dat ze eindelijk eens werden bekeken als iets anders dan een ééndimensionale horrorman. Het is erg onhandig dat ze pas komen als ik al geschreven heb, natuurlijk, anders had ik die nieuwe informatie goed kunnen gebruiken. Niet dat het een ander verhaal zou zijn geworden, maar ik moest eerst vechten voor wat ik nu zomaar kréég.

Er wordt al jaren geroepen om hardere en hardere straffen voor mensenhandel, en daarom is de straf in de wet ook al meerdere keren omhooggedaan. Er zijn nog steeds pooiers, hoeveel acties er ook zijn uitgevoerd. Politici, opiniemakers, de media, en dus ook de man in de straat, die denken allemaal dat het komt omdat de straffen niet hard genoeg zijn, en die bikkelharde criminelen dat fluitend uitzitten.

Laat ik eerst maareens zeggen, dat het natuurlijk weereens niet gaat om wat er echt gebeurt. Dat roepen om meer straf heeft te maken met verontwaardiging. Er is iets aan de hand wat mensen niet aan willen zien, en ze doen dan maar alsof we die criminelen gewoon een lesje moeten leren. Doe de straffen maar omhoog en het gaat wel weg. Dat is een hele naïeve manier van denken. Straffen hebben maar een bepaald afschrik-effect, en meer straffen zorgt niet altijd voor meer afschrikking.

Bovendien zijn de straffen voor mensenhandel helemaal niet laag. Voor wat je moet doen om al onder mensenhandel te vallen zijn ze zelfs bestwel erg hoog. Vooral als je het vergelijkt met andere misdaden. En ook als je het vergelijkt met de landen om ons heen is het in Nederland nogal hysterisch. Zelfs de vergelijking die mensen maken met de bronlanden van die pooiers die ze willen pakken, laat Nederland niet zien als een slap straffend landje.

Voor een deel is het om te laten zien hoe èrg we het wel niet vinden, mensenhandel. En dan vooral, gedwongen prostitutie. Dat is zo'n hysterisch iets geworden, dat je erg op moet passen als je skeptisch bent of vraagt of het allemaal wel zo simpel is. En of je dat wel zo zwartwit moet zien. En als je durft te zeggen dat er veel ergere dingen zijn dan de prostitutie ingedouwd worden, dan trekken mensen gewoon echt wit weg.

Maar hoeren zijn nu eenmaal de speerpunt van de slachtoffercultuur die we achternalopen, en seks is eng, en we willen het maar op één manier zien, en logisch denken is niet welkom. Dus we verzinnen maar vanalles om het simpel te maken, en dan kunnen we lekker verontwaardigd doen. Want het is makkelijk om met je verontwaardiging "goed te doen" als je kan doen alsof het gaat om gefolterde onschuldige prinsesjes die door brute geweldenaars tot perverse seks worden gedwongen, terwijl die lachen om je moraliteit en je onmacht door je lage straffen.

We zijn boos, en we willen dat uiten. Daar zijn die straffen voor. We willen die pooier pijndoen, en niet omdat we hem willen afschrikken, of hem iets willen leren, maar om onze boosheid te bevredigen. En dan is het wel zo makkelijk om het plaatje zwartwit te houden, want anders komt er misschien uit naar voren dat hij dàt nou ook weer niet verdient, en waar blijft dan je kans om je boosheid bot te vieren?

Nee, de pooiers lachen niet om de straffen. Niet om de stràffen, maar er wordt wel veel gelachen. En dat is helaas voor hen vaak onterecht. Want als pooier zit je in de problemen in Nederland, als je gepakt wordt. Hoeveel je ook uitlegt, en hoeveel je meid ook uitlegt, ze willen je maar op één manier zien, en daar ga jij ook voor gestraft worden. De pooiers die dat snappen, lachen daar niet om.

De exploitanten met hun vergunningen lachen in hun vuistje. De overheid heeft hun concurrentie voor een groot deel uitgeschakeld, en de meisjes moeten door het stof voor de exploitant. Daar hebben ze goeie verdiensten van. Op die mensen, die makkelijk de ergste van de uitbuiters zijn, vanwege hun monopoliepositie, heeft de overheid bovendien geen zin om te jagen, die worden hoogstens maar bestuurlijk aangepakt. Ze behandelen die mensen als maatjes. Tot de wind opeens draait.

Het is voor die mensen netzomakkelijk weer huilen als de overheid met dezelfde willekeurigheid hun vergunning afpakt, als waarmee ze hem kregen. Maar daar zit meestal geen staartje aan, en ze kunnen hun pand met vette winst verhuren of doorverkopen vanwege de prostitutiebestemming die eropzit. Het enige wat ze om te huilen hebben is dat ze niet door kunnen gaan met monsterwinsten voor nietsdoen.

Een smokkelaar uit een bronland zorgt wel dat hij nietteveel in Nederland is. Dat hoeft voor zijn stuk van het werk ook niet. Hij moet met contacten en papieren aankomen, en de reis regelen. Daarvoor hoeft hij niet in Nederland te komen shoppen. Vroeger waren die mensen in Nederland nog erg actief om ook aan deze kant van de grens de zaken te regelen, maar nu moeten de meisjes daar maar een ander voor betalen. Die blijft weg van de Nederlandse politie, die kan er veilig om lachen.

Criminele pooiers, afpersers, de echte klootzakken, die heel weinig meer voorkomen, maar wel bestaan, lachen niet om de straffen. Die houden de hele toestand goed in de gaten, en doen best hun best om weg te blijven van risico's. Maar ze weten dus ook waar de politie op aan het jagen is. Omdat zij dàt niet aan het doen zijn, lopen ze vrij, en om de pakkans kunnen ze dus wèl weer lachen. Behalve als de meiden ook met hun tijd meegaan, en geen aangifte doen van beroving of afpersing, maar beweren dat hij ze dwingt. Dat is in opkomst. Of dat doorzet weet ik nog niet, de politie is ook geen fijne partner.

De kleine zachte pooier is het kwetsbaarste. Hij is makkelijk te strikken voor de politie, en doordat hij close is met zijn hoer is hij ooknog makkelijk te veroordelen. Bovendien kunnen die jongens niet omgaan met de situatie, want ze denken dat ze niet kwetsbaar zijn, omdat hun hoer meer dan gewillig meedoet met de hele relatie. Dat is vooral omdat we in de media doen alsof er alleen op dwingende psychopaten wordt gejaagd, en die jongens trappen daar gewoon in.

Zo'n kleine zachte pooier lacht dus om de politie en justitie, maar dat is omdat hij denkt dat hij niet strafbaar is. Hij vindt zichzelf geen pooier, hij is haar behulpzame vriend. En dat is onterecht. Als je een relatie hebt met een hoer, en je doet niet héél erg je best om op de onlogische dingen te letten die daarbij horen, dan ben je te pakken door de politie, en daar doen ze nogal hun best voor. Dan vergaat het lachen je wel. Maar helaas worden die mannen pas wijs als ze zijn gepakt.

Nee, de straffen zijn niet het probleem. Het probleem is dat in de branche bijna niemand weet wat er nou echt gebeurt en wat er nou wel en niet mag, omdat de regels telkens veranderen, onduidelijk zijn, en op één manier in de pers worden uitgelegd, en op een héle andere manier door de rechter. De hele business wordt totaal willekeurig behandeld, en de sjacheraars denken dat ze daarom wel wat kunnen ritselen. Maar zo is het niet.

De straffen zijn hard zat, de veroordelingen komen ook héél makkelijk, maar het heeft niets te maken met wat er echt aan de hand is of er iemand wordt gestraft. De verhogingen van de straffen maakt niets uit, behalve dat de politie er automatisch meer bevoegdheden van heeft gekregen om ons letterlijk en figuurlijk uit te kleden. Het is brullen om bloed, en niet te zuinig kijken of dat wel terecht is. Dat is geen recht, dat is niet eerlijk.

Eerlijk zijn, dat zou er eens in moeten komen. Niemand in het publieke debat laat het achterste van zijn tong zien. Niet alleen de verbiedertjes, trouwens. De hulpverlening en de welzijnsorganisaties janken ook met de wolven mee. Dat doen ze allemaal strategisch, en ze vinden allemaal dat ze dat doen omdat het beter werkt dan de waarheid, maar het zorgt alleenmaar dat hun kleine stukje meer zijn zin krijgt, en de hele business alleenmaar meer zoekraakt achter alle makkelijke ansichtkaart-denkbeelden.

Voor de pooiers is er weinig te lachen, behalve de onzin die we over ze in de kranten zetten.

Antwoord op: Mensenhandel is grote inkomstenbron voor maffia

Meestal wordt het niet zo uitgeschreven als in mijn titel, maar ik heb maar een klein stukje regelruimte, anders wordt het zo'n opgepropte toestand. Eigenlijk wil ik korte titels. Hoe langer de titel van mijn stukje is, hoe minder het wordt gelezen. Behalve als er "vieze woorden" instaan. Dan lezen mensen het wel. Maar ik vind dat het wel een beetje moet beschrijven waar het echt over gaat.

Vandaag behandel ik een grote groep uitspraken. Het gaat er soms om dat mensen zeggen dat er met prostitutie veel geld wordt verdiend, dus dat het vanzelf criminelen aantrekt. De Zweedse overheid zegt bijvoorbeeld dat prostitutie heel veel geld oplevert voor de onderwereld, dat het andere criminaliteit financiert, en dat dat een reden is om het te bestrijden. Denk daar maar even over na. Maar ik ga hier ook in op verdachtmakingen die soms worden gebruikt dat er te weinig aan prostitutie wordt gedaan vanwege de financiële belangen.

Er hoort ook bij dat mensen zeggen dat prostitutie gevaarlijk is omdat je "gevangen" wordt door je hoge inkomen. Of uitspraken over de enorme aantallen klanten, om het erger te laten lijken. Of dat je wel kan nagaan hoe hard we worden uitgebuit om dàt soort bedragen te verdienen. Of dat het gewoon dwang is om een meid uit een arme omgeving te laten zien hoeveel ze kan verdienen. En dat het uitbuiting is als de meiden maar een bedrag verdienen dat ver bovenmodaal is in hun land, maar een klein stukje is van hun giga-omzet.

Dit stukje is een probleemstukje. Eigenlijk wou ik hier eerst aparte stukjes van maken, met verschillende aspecten, want het is maar weinig dat alle aspecten tegelijk als argument worden gebruikt. Maar helemaal apart behandelen gaat gewoon niet, want de aspecten hangen erg samen. Het komt neer op rare ideeën over hoeveel de prostitutie opbrengt, en wat dat voor betekenis heeft.

Bouche vertelt me al jaren dat de prostitutiesituatie in Nederland vooral wordt bepaald door wat Amerika ervan vindt. En wat er in Amerika in de hype komt, hebben wij vijf jaar later hier. We hebben weleens afgeweken, maar toen heeft de Amerikaanse regering Balkenende gedreigd Nederland op "Tier 2" van hun internationale rapport over mensenhandelbestrijding te zetten. Dat was toen ook de aftrap dat de overheid flink actief mee ging doen met het demoniseren.

De internationale heksenketel sluipt er bij Nederland in. Dat komt vooral uit Amerika, maar ook omdat we steeds meer de repressieve mensen in Nederland zelf volgen. Er is een verpreutsing aan de hand. Dat komt binnen door verhalen en ideeën die langzaam zovaak worden herhaald dat mensen het maar aan gaan nemen. En over prostitutie is dat verhaal dat we allemaal meisjes zijn die hulpeloos verstrikt zijn geraakt in criminele netwerken.

Om te benadrukken hoe groot en gevaarlijk die maffianetwerken zijn, gaan ze er steeds over door dat het zoveel geld oplevert. Dat is denk ik ook omdat ze hopen dat het dan geloofwaardiger wordt dat ze zoveel dwangmiddelen en menskracht kunnen inzetten. En het wordt graag gebruikt omdat mensen graag bedragen vergelijken. Als er veel minder wordt uitgegeven aan de bestrijding dan wat de maffia verdient, dan doen we niet genoeg, is het idee.

Natuurlijk is dat al een heel raar idee als je er even over nadenkt. Het is geen wedstrijdje welke kant er meer geld heeft. Het is gewoon geen wedstrijdje. Er is geen oorlog tegen de mensenhandel. Het is geen strijd die wordt gewonnen. Het is een activiteit van personen, vaak losse personen of kleine groepjes, die niet samenwerken. Als je àlle "mensenhandelaars" uitroeit, is daarmee niet "de mensenhandel" weg, want de nieuwe generatie gaat gewoon hetzelfde doen. Het is hetzelfde hopeloze als de "war on drugs."

De ideeën dat het over veel geld gaat, worden gebruikt om mensen verdacht te maken. Als je niet tégen prostitutie bent, dan zal je er wel voordeel van hebben. En als je geen vieze hoerenloper bent, dan zal je wel financiëel voordeel hebben dat je aan het verdedigen bent. Dat is iets die ik nogweleens hoor. Dat is natuurlijk vooral om niet op argumenten in te hoeven gaan, of hoeven te laten zien hoe je eraankomt dat hoeren massaal worden uitgebuit en gedwongen.

Zelfs als het over de overheid en de pers gaat halen sommige verbiedertjes die van stal. De overheid zou vanwege financiële belangen de prostitutiebranche niet hard aanpakken, en zelfs de pers ook soms niet. Nou heeft de overheid best veel geld aan mij verdiend, maar van de pers kan ik me echt niet voorstellen dat die er wat aan overhouden. Hoeren kopen niet heel veel kranten ofzo. Die oplages stijgen juist van sappig leedvermaak. Vraag maar aan het Parool.

Soms komen mensen ermee dat we eigenlijk gedwongen werken omdat we gevangen zijn door ons hoge inkomen. We kunnen nergens mee zoveel geld verdienen, dus we kunnen niet anders meer, dus zijn we gedwongen. Ze noemen dat een gouden kooi. Daar zit iets heel raars in. Je bent dan dus gevangen doordat je al de beste keus hebt gemaakt. Maar waarom zou je het gevangen noemen als het gaat om iets wat je graag wil houden?

En waarom noemen we dat wel gedwongen bij een hoer, maar is een notaris of een dokter niet gedwongen? Die kunnen niet zomaar in een andere business hetzelfde geld gaan binnenhalen. Maar gedwongen dokters, daar kom je in de pers niets over tegen. Die zitten toch minstens zo hard in dezelfde val. Maar die worden weer wèl normaal behandeld. Als je denkt dat ik zeur, dan moet je daar even bijbedenken dat ik deze uitspraken al jaren aan moet horen.

De hoogte van de omzet wordt vaak gebruikt om voor te rekenen hoeveel mannen we wel niet "moeten" afwerken daarvoor. Die berekeningen zijn al twijfelachtig, maar als je al begint met schattingen van de omzet die nergens op slaan, is het helemaal de mensen een rad voor ogen draaien. En helaas denken mensen dat die schattingen van de omzet wel echte kennis zullen zijn. Dat is niet zo, maar daar kom ik zo op terug.

In het echt vallen de omzetten vies tegen. Dat is niet eens meegerekend dat de vergunningmelkers en de Belasting een hele grote portie van je geld pakken, maar gewoon de omzet al om te beginnen. Die zit lager dan mensen denken, want je hebt te maken met klanten die maar net moeten willen op dat moment, en dan heb je nog mannen die niet durven, en fakers.

Hoeveel klanten je krijgt hangt erg af van je stijl, je locatie, je branche, en hoe de vlag op dat moment staat. De schattingen van de overheid zijn in ieder geval altijd véél te hoog. Daar komt nog een apart stukje over, want ik moet dat even netjes doen, en niet alleen mijn eigen aantallen geven, dat is niet representatief genoeg. Maar dat komt ooit.

We hebben ooknog het probleem dat het tegenwoordig in de rechtbank "voldoende voor dwang" is als een meid uit een armer land komt en hier door te hoeren meer kan verdienen dan ze thuis kan. Dat de rechtbanken daarmee werken is omdat het uit de politiek komt, en de politiek komt ermee omdat de publieke opinie het wel best vindt en er niet over nadenkt. Ze noemen het in de persberichten alleen "financiële omstandigheden," en dat klinkt toch wel anders.

Iedereen is dan gedwongen door financiële omstandigheden. Niemand die zijn leven zo vol zou kunnen houden als hij of zij niet meer voor zijn werk betaald zou worden. Waarom zien we àl die werkende Nederlanders dan niet als gedwongen? Het is dus weer andere regeltjes als we het over hoeren hebben. Die meiden kunnen en mogen heel weinig soorten werk in Nederland, en prostitutie is goed binnenlopen, zelfs met al de problemen die we voor die meiden maken.

En ik vind het ook onzin dat ze denken dat er wat goeds van komt om al die klets te verkopen. De mensen slikken het, dus de publieke opinie is wat meer vóór verbieden, maar dat is voor ons geen voordeel. En de nadelen zien ze niet. Want het enige wat ik er ooit van heb gemerkt is dat er telkens weer een groep mannen lekker wordt gemaakt om te gaan pooieren. Want "dat brengt zoveel op." En die komen natuurlijk van een koude kermis thuis.

Door pooiers te vertellen dat ze kapitalen horen te verdienen, zorgt er wel voor dat ze dat gaan verwachten. En als dat natuurlijk niet lukt, dan gaan ze rare dingen doen om toch die jackpot binnen te halen. Pooiers die anders geen probleem zouden zijn, worden zo een gevaarlijk iets. Maar dat is een ander verhaal, en dit stuk wordt al lang en droog genoeg. Ik ga nu liever even in op de bedragen die worden gebruikt.

In Nederland blijft het bij "veel" en "hele hoge bedragen," en gaan ze niet zomaar getallen geven. In het buitenland zijn ze daar makkelijker mee. De VN schat dat de wereldwijde mensenhandel een omzet heeft van tweeëndertig miljard dollar per jaar. De CRIM van de EU schat in haar stukjes over mensenhandel in de EU een omzet van vijfentwintig miljard Euro. Als je de dollars in Euro's omrekent, zie je dat CRIM schat dat de omzet binnen de EU hetzelfde is als de VN schat voor wereldwijd. Omdat ze gewoon het getal hebben gepikt, en dat zie je als je er diep in gaat zoeken.

Als je begint te zoeken waar alle cijfers vandaankomen, en wat de regels zijn die ze hebben gebruikt om te zien of er sprake is van mensenhandel en hoeveel dat dan opgeleverd heeft, dan wordt het snel een boeltje. Niemand is er duidelijk over. Ze wijzen vooral veel naar elkaar. En dan vooral door de schatting van een andere club te nemen, en er ook soms nog wat bovenop te doen.

Ik heb mijn statistiekmannetje erbijgeroepen, en die heeft het voor me in kaart gebracht. Zo kon ik zien dat de VN-schattingen of beginnen bij het ILO, die traditionele pachtovereenkomsten in India als slavernij tellen, of bij UNODC. Ook populair is het US State Department, die hun methodieken geheim houden waardoor we helemaal niets weten over hoe ze aan hun cijfers komen. De verdiensten berekenen de VN-mensen door uit de media geplukte bedragen per slachtoffer te vermenigvuldigen met het aantal slachtoffers wat ze geschat hebben.

Dat zijn alleen rapporten die haast niemand leest. Het is in de pers doorgebroken vanwege een algorithme dat zogfenaamd de mate en omzet van mensenhandel bepaalde. Is verschillende keren in het nieuws geweest. Het is afkomstig van Kevin Bales, een religieus (Quaker) gemotiveerde anti-slavernijactivist. Zijn algorithme wordt gepresenteerd als een doorbraak, maar is feitelijk niet veel anders dan wat Dettmeijer doet. Hij neemt de schatting van de US State Department (geheime schattingsmethoden!) haalt dan de verdeling van de aard van de mensenhandel uit de verdeling van de aard van de nieuwsberichten in de krant over mensenhandel, telt die erbij op, vermenigvuldigt het met een dark number wat hij gewoon gist, vermenigvuldigt dit aantal met de schattingen over werkduur en werkprijs (afkomstig van abolitionistische organisaties), en kiest ook daar de hoogste schatting uit. Dat wordt naar boven afgerond, en voila! hij heeft zijn resultaat. Dat komt in de pers, dus in de volgende ronde kan hij zijn eigen schatting van vorige keer optellen bij wat hij nu heeft. En zo voort, en zo verder, zodat er elk jaar een forse stijging uit zijn schatting komt. Minstens lineair, maar in de praktijk steiler en steiler stijgend. Het is een getal wat enkel en alleen paniek moet aanwakkeren. Een realistische inschatting krijg je zo nooit. Al die rapporten grijpen via omwegen terug op dit ene algorithme. De ILO staat hoog aangeschreven. Zelfs Bales heeft gezegd dat er te veel gewicht aan zijn schattingen wordt gegeven.

Zoals met alle cijfers over de prostitutie, is er eigenlijk nooit de moeite gedaan om het echt te proberen uit te zoeken. Mensen gebruiken het ergens voor, en willen dus vooral grote getallen hebben omdat die indruk maken. In Nederland is dat niet anders. We kennen het van Comensha. Hier zijn het vooral de verbiedertjes die indruk maken met enorme geldstromen, omdat dat helpt om mensen op te zetten tegen de business.

Als ik ernaar kijk, zie ik hele andere dingen. De verhalen die ik hoor, kunnen alle kanten opgaan. Maar wat ik echt kan nagaan bij de meiden zelf, over wat ze hebben uitgegeven, hoeveel er dan nog over is, en hoeveel ze nou echt hebben gewerkt, dan kan ik alleen maar de uitkomst vinden dat het meestal geen dik inkomen is. En dat is een belangrijk iets, want dat geeft wel aan dat je er geen maffia mee kan financieren.

De loverboymeiden waar ik contact mee had, konden samen met hun partner niet ver boven het bijstandsnivo komen. Daar betaalde de UWV nog het meest. Dat was in geen enkel geval anders. Ik heb wel roddels gehoord over meiden die het beter deden, maar die geloof ik maar half. En die roddels gingen ook niet over superbedragen. Als je niet eens goed je eigen broek kan ophouden, dan blijft er voor een maffia niets over natuurlijk.

Het wordt al beter als je gaat kijken naar meiden met een gewone pooierrelatie, inclusief zachte pooiers. Die werken serieuzer, want het werk is geen seksfantasie voor ze, dus ze leveren beter werk. Die krijgen dus betere klandizie, en daar kan je best goed mee verdienen. Pooiermeiden verdienen gemiddeld voor hoeren. Dat geld gaat naar het "ons" wat die twee samen hebben. En wat hij misschien ooknog met een ander heeft. Maar daar houdt het op.

Je kan dan denken aan vijfduizend Euro omzet per maand voor een gemiddelde meid. Daar gaat natuurlijk nog de belasting vanaf als ze niet zwart werkt, en voltijds werken is niet lang te doen voordat de belasting je beetheeft. Dus je betaalt wel je BTW en je afdrachten. Dan blijft er nog iets meer dan de helft netto over. Daarna moet de gemeente worden betaald. Pooiermeiden leven ook niet in een kartonnen doos, en ze eten geen gras, dus daar moet gewoon van geleefd worden. Er blijft weer niet veel over.

De meeste kans om een maffia te financieren heb je met de Oostblokse meiden. De kosten zijn dan nog te doen, en je hebt goeie omzet. Die meisjes werken hard, en ze zijn tevreden met heel weinig. Dan kan je nogeens gaan verdienen. Daar zijn meiden bij die werken de zes dagen per week meerdere shifts, en zijn dik tevreden met tweeduizend Euro in het handje per maand. Voor die beloning maken ze wel omzetten van bijna achtduizend Euro per maand.

Ze zitten wel meest in de aanloop, dus daar blijft dan flink minder van over, maar de winst is nog steeds flink. Ze zijn vaker zwart, want die meiden kunnen wegzijn voordat de belasting ze doorheeft. Dat is wel veel minder geworden hoor ik, en op de goeie verdienplekken zijn de controles zo intens dat je er echt niet aan ontkomt, maar het is wel een voordeel voor de slimme buitenlandse meiden.

Maar hoe groot is het maffianetwerk dat je kan hebben op die manier? Van de achtduizend Euro gaat de beloning van de meid af, de kamerhuur, en de BTW. Dan hou je bijna duizend Euro per maand over. Daar moet nog de huisvesting van die meid voor betaald worden, ookal kunnen die pooiers dat wel goedkoop houden, maar het wordt snel krap. Per meid blijft er minder voor haar zogenaamde maffianetwerk over dan voor haar. Wat ook wel goed is, zij doet immers het werk.

Dat is snel iets wat niet erg loont. Je moet niet denken dat één vent honderden meisjes heeft. De meeste van die meiden werken gewoon met hun man, en die heeft er niets naast lopen. Als je kijkt naar de grotere groepjes, dan is het héél zeldzaam dat er meer dan zeven of acht meiden aan één netwerkje horen. Tel uit je winst, het wordt al lastig om meer dan een paar mannen te hebben lopen zelfs als ze bijstandsnivo accepteren.

Ik ken een oostblokpooier, en die wil weinig loslaten over zijn inkomsten. Maar toen ik hem vroeg of mijn berekening een beetje klopte, brandde hij los over meiden die na een boel geregel opeens verdwijnen, of die niet blijken te kunnen werken, of die hem gaan chanteren. Volgens hem zijn de getallen die ik noem maar moeilijk te halen. Hij ziet ook met lede ogen aan dat er veel geld door de meiden wordt achtergehouden. Hij vindt dat stelen.

Het is geen grote stroom geld. Het is vooral van de hand in de tand voor de mannen in de achtergrond. Die leven er bovendien op los, want die weten ook wel dat ze gepakt kunnen worden, en wat ze nog niet uit hebben gegeven wordt dan wel geplukt. Het is soms mogelijk om geld naar het thuisland te smokkelen, maar wat heb je daaraan in een Nederlandse cel? En de meiden willen ook wel wat sjieks om zich heen. Die kunnen naar een ander.

Er zijn wel mensen die rijk kunnen worden van de business. Regelaars waar veel meiden een dienst afnemen, die goede papieren kunnen regelen. Valse-documenten-verkopers hebben goud geld in handen. Smokkelaars die zorgen dat een meid in een gespreid bed valt kunnen wat verdienen, want zonder iemand die al de regeltjes van de overheid kent ben je zó verneukt. Maar die gaan niet pooieren. Dat levert te weinig op.

Maar er is wel één netwerk dat héél goed verdient. Die strijken de helft van de omzet op, leveren geen diensten, hoeven niets te doen behalve zo'n meid ontdekt te hebben, zetten zelf hun idee van haar omzet neer, en hebben een grote gewapende knokploeg om hun eisen kracht bij te zetten. En wat de meid ervan vindt maakt niet uit. Betalen zal die vieze hoer.

Die verdienen per Oostblokse achttienhonderd Euro per maand, aan Nederlandse meiden vierentwintighonderd per maand als je mijn gemiddeldes neemt. En aan mij nog wel meer. Daarvoor hoeven ze alleen even af en toe te komen intimideren, twee man een uurtje per maand ofzo. Voor de rest is het cashen. Zo kan dus één mannetje zestig hoertjes hebben lopen. Dan blijft er wel een hoop over voor een heel netwerk.