Ingezonden stuk: geen roeping

Deze keer een kort ingezonden stukje van iemand die kritisch op me is. Ik krijg af en toe mensen die wel een ingezonden stukje geplaatst willen hebben, maar vaak haken die toch af, als ik wijs op de persoonlijke informatie die ze er vaak toch in laten staan. Maar deze is wel anders, en wou erg graag geplaatst worden. Kan je nagaan wat ik allemaal plaats.

Ik lees Zondares haar blog al jaren. Ik ben ook een dvp. Maar ik ben het niet altijd met Zondares eens. Haar stukjes over politiek vind ik goed. Ik vind het ook goed wat ze over de media schrijft. Maar ik ben het niet eens met haar stukjes over het werk. Zondares zal het wel zo voelen. Zij doet het werk anders als ik. Want ik ben niet zo iemand als haar. Zij is zo'n vrouw voor wie het haar roeping is om hoer te zijn. Zo sta ik er niet in. De meeste dvp's zijn zoals ik. We hebben gewoon ons werk als hoer. Daar verdienen we ons geld mee. Zondares is een uitzondering. Ik vind het vervelend als klanten denken dat alle dvp's zoals zondares zijn. Wij willen gewoon werken, en niet elke keer een hoogstandje hebben. Heb ook respect voor de gewone dvp's. We zijn niet allemaal van die dvp's die de benen uit ons lijf rennen voor elke klant. We hebben niet allemaal zin om ons aan elke klant aan te passen. Het werk is zwaar genoeg. Laat ons nou gewoon ons werk op onze eigen manier doen. Ik vind mijn werk prima omdat het goed kan verdienen. Dit is voor de meeste dvp's zo. Dat is een goede reden om het te doen. Het is geen wedstrijd. Je mag niet verwachten dat we allemaal een roeping hebben. Ik doe iets wat veel vrouwen niet zouden doen. Dat moet maar genoeg zijn. Ik ben niet met de prostitutie begonnen om dan ook nog eens hard te gaan zweten. Ik doe het juist omdat je niet hard hoeft te werken. Maar dan moeten de klanten geen gekke verwachtingen gaan hebben. Je krijgt bij mij pijpen zonder en twee standjes, en als je wat anders zoekt daar heb ik niks mee te maken. jij staat voor die opgeleide studenthoeren die het werk zijn blijven doen, die omhooggevallen en er een hele wetenschap van maken en een voorsprong nemen. Te goed voor het werk, maar jullie laten meiden als mij wel slecht figuur slaan. Je hoeft het niet eens te doen, als de klanten geil genoeg worden komen ze toch wel!!! Jij moet niet voor ons praten alsof jij het beter weet, jij ben dan wel een havo-tutje en een studiebol, maar voor mij ben je gewoon een kapsoneswijf. Jij doet alsof je een thuiswerker bent, maar je bent gewoon een studio-hoer die nu vanuit haar eigen huis werkt. Wij zijn teminste geen sletten die er geld voor zijn gaan vragen. Als je nou lef hebt zet je dit op dat blog van je, dan weten mensen ook eens dat we niet allemaal zo over het paard zijn getild. Je durft dit toch niet op je blog te zetten.

Mail naar de Tweede Kamer

In de Tweede Kamer heb ik geen vertrouwen. Dat is zo'n grote zaal vol met domme emotionele mensen die domme, emotionele beslissingen nemen, die luisteren alleen naar de media. De waan van de dag. De WRP is daar de eerste keer gewoon doorheengekomen, en dat zal met de uitgeklede versie na de novelle nog wel een keer gebeuren. Maar ik moet ze aangesproken hebben, dus ik heb mijn derde brief naar de Eerste Kamer wat bijgeknipt, en die maar met wat extra paragraafjes naar de Kamerleden gestuurd. Het is beter dan niets.

Geacht Kamerlid,

Als prostituee maak ik me ernstige zorgen over het wetsvoorstel Regulering Prostitutie en Bestrijding Misstanden Seksbranche (WRP). Deze WRP heeft vanuit het perspectief van de prostituees zelf namelijk geen voordelen, maar wel, en alleen maar, veel ernstige nadelen. Er wordt momenteel in uw Kamer een novelle die betrekking heeft op de WRP behandeld, en ik wil u oproepen die kritisch te benaderen.

Ik gebruik in deze e-mail koppelingen waar u op kan klikken als u een diepere onderbouwing van wat ik hier zeg wil lezen. Ik weet dat wat ik zeg niet in de pers terugkomt, dus ik begrijp prima dat u over sommige uitspraken nu heel anders denkt. Het is alleen heel belangrijk om u te laten zien dat er hele andere dingen aan de hand zijn dan wat je op de TV ziet.

Ondanks de titel van het wetsvoorstel, die zegt dat het gaat om de bestrijding van misstanden, doet deze wet helemaal niets aan misstanden. Dat heeft de minister zelfs al een paar keer toe moeten geven in de Eerste Kamer, die de ernstigste mensenrechtenschendingen in het wetsvoorstel niet kon slikken, en daarom de WRP heeft "teruggegeven." De WRP is nog steeds een gevaarlijk wetsvoorstel, want er zit nog genoeg slechts in.

De Tweede Kamer heeft jaren geleden het wetsvoorstel doorgestemd. Intussen hoop ik dat de wind is gedraaid. Indertijd werden Utrecht en Amsterdam als "goede voorbeelden" gebruikt om te laten zien dat dit de manier was. Intussen heeft Utrecht àlle legale prostitutie vernietigd door dit soort beleid, en is uitgekomen dat het Amsterdamse beleid ook geen goede resultaten heeft ondanks de hoge kosten. Nadat die kritiek hadden hebben ze zelfs de Rode Draad omgelegd. Zie hiervoor bijvoorbeeld Brandpunt(deel 1, deel 2).

Met het ontmaskeren van het boegbeeld van de beweging achter de WRP, Patricia Perquin, moet ook duidelijk zijn geworden dat er iets niet klopt aan het heel populaire beeld dat wordt geschetst over brede misstanden. Onze stemmen worden juist genegeerd. Als je na probeert te gaan waar die verhalen op gebaseerd zijn, kom je uit op slechte cijfers en een gebrek aan onderzoek. Dat er toch zulke hardnekkige verhalen de ronde doen is voornamelijk omdat er groeperingen en zogenaamd neutrale ambtenaren daar voordeel van hebben.

Dat hele beeld van prostitutie in Nederland is gebaseerd op populisme en onderbuikgevoel. Dat heeft gevolgen. Niet alleen dat de overheid steeds rigoureuzer onze rechten schendt met razzia's, maar ook door ons als criminelen te behandelen, en de rechtspraak zo in te richten dat in geval van zaken omtrent prostituees de bewijslast aanzienlijk lichter is dan bij andere zaken. De belachelijk lage drempels die de overheid hanteert om ons verder te stigmatiseren zijn nog erger.

Ze zeggen graag dat we in Nederland prostitutie behandelen als een normaal beroep. En daar komt meestal iets achteraan over dat het dat duidelijk niet is, dat we het hebben gelegaliseerd en dat het mislukt is, of dat soort dingen. Helaas is dat nooit waar geweest. En met de WRP wordt het erger. Zelfs nu in afgezwakte vorm is er nog veel op aan te merken. Zelfs de Raad van State, die nu als baas de máker van het wetsvoorstel heeft (Donner) vindt dat er wel wat foute dingen instaan.

De Raad van State vindt het niet kunnen dat de minister het maar aan de prostituee en haar klant overlaat wat voldoende is om te weten te komen dat zij van een legale leeftijd is. Ze vinden dat de straf voor bezoek aan een meerderjarige prostituee van onder de éénentwintig wel erg draconisch is. En ze vinden dat bij de regels over gemeenteambtenaren die zomaar binnen mogen treden in je huis als ze je verdenken van prostitutie, wel erg makkelijk over de burgerrechten en mensenrechten heenstampen.

Het enige wat de WRP doet, is verplichtingen en straffen opleggen aan de prostituees. Ze krijgen geen rechten, de gemeentes krijgen geen plichten naar de prostituee toe. De prostituee krijgt zelfs straf voor fouten die andere mensen maken! Als een exploitant zijn zaakjes niet in orde heeft, dan zijn zijn meisjes namelijk strafbaar. Zelfs de minister heeft aan de Eerste Kamer al moeten toegeven dat het niet gaat helpen tegen misstanden, en dat we het moeten zien als een "tussenstation" naar iets wat wèl kan gaan helpen.

Alle seksbedrijven moeten aan een vergunning. En in de uitleg van de begrippen in het begin van de wet staat:

seksbedrijf: de activiteit, bestaande uit het bedrijfsmatig gelegenheid geven tot prostitutie of tot het verrichten van seksuele handelingen voor een ander tegen betaling of uit het bedrijfsmatig aanbieden van vertoningen van erotisch-pornografische aard in een seksinrichting tegen betaling;

Dit geeft dus helemaal geen uitzondering voor de éénpitter, of de niet-bedrijfsmatige hobbyhoer, of de werkstudente. De minister suggereerde eerder wel dat thuiswerksters met rust zullen worden gelaten, maar nèrgens is dat verzekerd in de wet, en het enige wat we hebben is één van die vreemde beloftes van deze minister dat hij wel die Big Brother middelen nodig heeft, maar dat we hem moeten vertrouwen dat hij ze ècht niet zal gebruiken.

De vergunningen zijn om het vergunningsbeleid gelijk te maken over geheel Nederland, tegen waterbed-effecten, en volgens de minister, uiteindelijk voor de bestwil van de hoeren. Maar dat staat niet in de wet. In de wet is alleen geregeld dat je verplicht een vergunning moet als je ook maar een klein beetje hoert, en dat de gemeente om vanalles nee mag of moet zeggen. Er zit een wassen neus op met artikel 24, over het bedrijfsplan. Die plannen zijn wel vaker lokaal verplicht gesteld, maar het zijn stukjes papier die niets veranderen.

Zo bieden de vergunningsregels dus helemaal geen bescherming voor de meisjes. En erger, ze maken de meisjes verplicht om zich aan de willekeur van de gemeentes over te geven. Die is nu al erg, straks is er helemaal geen manier meer om je niet door de gemeente te laten koeioneren. De gemeentes krijgen een kans om een nul-optie te voeren, volgens artikel 23, en ze kunnen altijd een éénoptie gebruiken, volgens artikel 10. Als de burgemeester dan een vergunning geeft aan zijn buurman, die geen hoeren toelaat, dan zijn er alsnog geen hoeren in de gemeente. Dat soort dingen gebeuren.

In artikel 28 staat dat bij prostitutie, of verdènking van prostitutie, gemeentecontroleurs zonder je toestemming je woning inmogen. De enige beperking is bedrijfsmatigheid. Wat bedrijfsmatig in de praktijk, in onze ervaring met gemeentes, inhoudt, voor prostituees, is dat je geld verdient met wat je doet. Daar zijn al veel meisjes mee gepakt die vonden dat een klantje af en toe niet bedrijfsmatig was. Je huis is dus vrije inloop voor controleambtenaren die je condooms komen tellen en je boterhammetjes bevingeren. Dat gebeurt ook niet als je als timmerman bijklust, of aan fietsen werkt in je schuurtje. Die mensen worden wèl behandeld als mensen met rechten.

De vergewisplicht voor de hoerenloper is gesneuveld nu, maar de vergewisplicht voor hoeren zit er nog in. In artikel 30, onder c, staat dat je als hoer strafbaar bent als je verhuurder geen goeie papieren heeft. Hoe dat dan moet leiden tot verbetering van iemands situatie, dat kan ik me niet voorstellen.

Het nieuwe artikel 2 gaat over de leeftijd van de prostituee. Deze wet maakt alle prostituees onder de éénentwintig illegaal en strafbaar. Dat zijn dus volwassen vrouwen die niet zelf mogen bepalen wat hun reden is om seks te hebben. De reden die ze genoeg vinden voor deze criminalisatie is "bescherming van de lichamelijke integriteit van jongvolwassenen." Ingrijpen in hun seksualiteit en beroepskeuze uit moraliteit dus. Seks is zo eng niet.

In artikel 36 staat dat als je nu al onvergund werkt, en je hebt geen vergunning nodig, dat je dan onvergund doormag. Ik denk niet dat je dat kan handhaven tegen een gemeente die je weg wil hebben, want die verzinnen wel dat die vakantie vorig jaar een onderbreking was ofzo, en bewijs maareens dat je al jaren onder de horizon werkt, maar ik vind het alleen al heel erg verkeerd dat je zo de hoeren van de toekomst wel dwarszit, maar de gevestigde hoeren laat zitten, terwijl het daar nou juist om begonnen was. Het is een artikeltje om de klap minder plotseling te maken, en niet meteen iedereen tegelijk voor het hoofd te stoten, zodat de mensen met gevestigde belangen hun kop niet boven het maaiveld steken. Het blijft oneerlijk.

De vergunningen zijn niet nodig. Vergunningen zijn om gevaarlijke toestanden tegen te houden behalve in goede handen, of om te zorgen dat er overlast in de hand wordt gehouden. Dat is bij niet-aanloop prostitutie niet het geval. Die veroorzaken minder overlast dan andere éénpitters in "gewone" beroepen, en gevaar is er ook niet mee in de hand te houden. Het legt alleen maar wéér meer beperkingen op aan de prostituee die zich niet in wil laten lijven bij een pooier of exploitant.

Met verhuurders en exploitanten heb ik geen medelijden. De meeste doen niets behalve een vergunning hebben. De VER is voor mij een groepje vergunningmelkers, die maar wat graag de concurrentie van de vrije meiden weg willen zien gaan, en dus graag roepen dat zij wel koosjer zijn, en de rest niet. Wat mij betreft zijn exploitanten gewoon luie verhuurders, die door de overheid in een gespreid bedje zijn gelegd. En deze vergunningentoestand geeft ze een paar irritaties, maar vooral véél meer macht.

De beperkingen van deze wet liggen op de hoeren zelf. Vooral op de vrije. Niet op de banken, die ons nog steeds rekeningen mogen weigeren, of onze hypotheek opeens opeisbaar mogen maken als we hoer blijken te zijn. Niet op de woningbouw, die je op straat mag flikkeren als je escort doet. Niet op jeugdzorg, die met je kinderen blijven rommelen als je hoer blijkt te zijn. En vooral ook, niet op de gemeente, die volgens bijvoorbeeld artikel tien een blanco cheque hebben om met ons te sollen wat ze willen.

Deze wet maakt ons alleen maar nog meer vogelvrij. Je hebt met de vergunningplicht de keus, om je lot in de handen van een exploitant te leggen, een vruchteloze toestand met de gemeente te doen, waarbij je veel geld kwijtbent en uiteindelijk géén vergunning krijgt, of illegaal te gaan. Dat laatste is wat ik het meest hoor, als plan. Maar die meiden zien het wel als verlies dat ze niet meer met de GGD, prostitutiehulpverlening of de politie kunnen praten als er wat mis is. Dat zijn ketenpartners, je bent nergens meer veilig.

Wij hoeren hebben al jaren ervaring met gemeentes en de vergunningen die ze nodig vinden, en wat het meestal inhoudt is dat ze duur zijn, en je ze alleen krijgt òf als je al in het illegale tijdperk voor 2000 een gedoogde tent had, òf als je advocaten zien dat de gemeente een foutje heeft gemaakt zodat het toch lukt. Ze werken je tegen zo hard als ze kunnen. Met deze wet kunnen ze èlke meid aanpakken, en dat is het grote verschil. Voor mijzelf maakt het niet meer uit, ik moest al aan de vergunning als éénpitter, door truukjes van de gemeente. Maar het blijft oneerlijk.

Het succesvoorbeeld wat telkens tevoorschijn werd gehaald in de media, en ook op de expertmeeting, van de registratie in Utrecht, laat wel wat zien vind ik. Dat is zó succesvol, dat nu van àlle aanloopprostitie daar de vergunning is ingetrokken, en dat àlle meiden op straat staan! Het is helemaal kapotgegaan. Zelfs een vergunning voor een hoerencoöperatie, wat ons nóóit is gelukt ondanks dat het vaak is geprobeerd sinds 2000, wordt overwogen om toe te staan!

Utrecht laat al zien dat het registratiebeleid, waar ze zo trots op zijn, heeft gefááld. Het vergunningenbeleid zorgt dat de hele markt op slot zit. De meiden willen weg, maar ze zijn geregistreerd en blijven dus lastiggevallen worden door ketenpartners waar je dus ook niet meer vanafkomt. De overheid heeft er daar, zoals elke keer en overal, een boeltje van gemaakt, maar de regering wil dat niet zien. Die willen dat soort dingen juist verruimen met deze wet.

Een belangrijk iets aan deze wet, wat de minister ook zo heeft uitgelegd, is dat het een duidelijk verschil maakt tussen de legale branche, en de illegale branche. Er is niemand meer in het onvergunde over, wat ze nu vaak illegaal vinden, want dat bestaat niet meer. En illegaal is dan strafbaar, en aan te pakken. Onafhankelijk je eigen ding doen kan niet meer en is strafbaar. Als ik cynisch kijk is dat het enige waar het al die tijd al om gaat.

Het is denk ik wel makkelijk om te zien dat we hier niets aan hebben tegen misstanden, en het ons alleen maar in het nauw brengt en ons straft. In de wet ontbreekt èlk recht van de prostituee tegenover de gemeente. De gemeente heeft geen plichten tegenover de prostituee. Het enige waar deze wet voor gebruikt kan worden, en aan de brieven van de VNG aan de minister kan je al zien dat hij daarvoor gebruikt gáát worden, is prostitutie verbieden en verbannen. Hoertjes jagen.

De gemeentes zijn niet onze vrienden. Ze doen vooral alles om van ons af te zijn, en ze noemen dat ons helpen. Deze wet geeft ons véél strengere regels dan andere kleine ondernemers, en geeft ons lot in de handen van gemeentes die laten zien dat ze hele rare ideeën hebben wat "redelijk" is. Kijk dus met een kritische blik naar dit wetsvoorstel, en laat dit soort onrecht niet een wet worden.

Hoogachtend,

Zondares

Antwoord op: Maar de hulpverlening zegt...

In de debatten over de business komen vaak politici en opiniemakers aan het woord, die debatteren tegen de kant die de prostitutie verdedigt. Dat zijn meestal hulpverleners. Ook in rapporten worden als ze naar een stem van binnenuit zoeken, meestal hulpverleners erbijgehaald. Die mensen doen uitspraken over ons, en dat wordt gezien als béter dan het aan een hoer vragen. Want die hulpverleners, die hebben er beter zich op dan wij zelf.

Nou, dat ligt er maar aan. Meestal is dat wel even anders.

Ooit had je de Rode Draad. Die hadden overzicht, en die hadden veel, en brede kennis in huis. Ze liepen wat achter bij de feiten, maar daar heb ik zelf ook last van. En onderling werd er kennelijk ook genoeg gekift daar, maar dat krijg je nou eenmaal. Die organisatie was jarenlang de beste bron van informatie, en die is door de gemeente Amsterdam opgehangen aan de subsidiestrop. Nu is Stichting Geisha aan het proberen om dat gat te vullen, maar die heeft nog wat groeien te doen, en loopt mij wat veel aan het lijntje van de gemeente.

De Rode Draad had altijd goeie informatie, en toch viel het je altijd op dat er eigenlijk helemaal niet naar werd geluisterd. Ze werden behandeld met een soort van verlegenheid. De Rode Draad zette altijd de domheid en de hypocrisie te kijk, zelfs al waren ze nogzo zacht voor de overheid, en de overheid kon daar nooit goed tegen. Het liefst werd de Rode Draad door de politiek en door de pers doodgezwegen, behalve als ze moesten laten zien dat de meisjes er echt toe deden.

Je hebt organisaties waar je echt wat aan hebt. HAP, P&G292, zelfs sommige mensen bij SPOT, dat zijn praktische mensen die je praktische steun kunnen geven. Meestal is het alleen wat testen en wat medisch advies, maar ze doen ook hun best voor je als je wat anders hebt waarbij je hulp wil. Ze vallen je niet lastig, alleen met een voorzichtig praatje heel af en toe, ze laten je komen en ze laten je in je waarde. Ze zijn in hun foldertjes veel neerbuigender dan als je ze echt spreekt. Die foldertjes komen dus ook niet van hen.

Dat zijn goeie organisaties. Je hebt er wat aan, en ze hebben bovendien een realistische manier van met jou als mens omgaan. Maar informatie over de prostitutie is voor hen ook lastig. Zij krijgen geen inkijkje, behalve als ze persoonlijk contact met de meiden leggen. En dat is dan met een klein groepje, en alleen wat die willen vertellen. Hoeren zijn vluchtig. Het is heel moeilijk voor die organisaties om een goed overzicht te krijgen.

Ze proberen het wel. En ze zijn kritisch op zichzelf, dat kan ik heel erg waarderen. Ze komen soms met enquetes, of willen een babbeltje met je maken over wat jij nou vindt van iets wat gaande is. Ze proberen het beeld te krijgen. Dat is al veelmeer dan wat andere clubs doen. Ze zijn dus beter ingelicht. Maar zoveel weten ze nou ook weer niet. En dat is niet alleen vanwege de vluchtige hoeren met hun onduidelijkheid, ookal is dat wel een groot probleem voor ze.

Het ligt er ook aan dat we die clubs niet echt kunnen vertrouwen. Niet omdat de hulpverleners die daar werken onbetrouwbaar zijn, maar juist omdat de gemeente aan de touwtjes trekt. En je weet dus niet waar je informatie terecht gaat komen. Ik ben niet de enige, er hebben meer meiden plotseling op hun neus gekeken omdat de gemeentecontroleur dingen wist waarvan je dacht dat ze er discreet over zouden zijn bij de hulpverlening.

Dat ligt dus niet aan de hulpverleners zelf. Als de gemeente opeens een linkmiecheltje als van Doeveren in zo'n organisatie zet, of Patricia Perquin door hun strot duwt, of opeens de officiële taken uitbreidt naar informant voor de politie en de gemeentecontroleurs zijn, dan hebben ze daar geen grip op. Dat vinden ze zelf ook heel naar. Dan ben ik natuurlijk weg, maar dat is niet omdat ik die hulpverleners zèlf afwijs.

Maar eigenlijk wil ik niet over ze klagen. Ze doen goed werk, en ookal hebben ze dezelfde ideeën meegekregen over ons als iedereen anders, toch doen ze hun best om te snappen wat er echt gebeurt. En ze wìllen goeddoen, en dat is al heel zeldzaam, en heel kostbaar.

Toch moet ik wel aangeven dat ik vind dat hun expertise meestal verkeerd wordt begrepen, en dat ze daar te weinig aan doen. Ze weten precies hoe de geruchten zijn in de branche, en waar de meiden voor aankomen. Maar ze hebben geen idee over alle dingen waar ze niet mee te maken hebben. En in debatten wordt dat dan door de verbiedertjes misbruikt, of dat nou expres is of per ongeluk.

Over de wilde verhalen over misstanden zijn ze heel voorzichtig. Die zien ze niet, maar ze weten dan ook weer niet of dat komt omdat het er niet is. Sommige medewerkers hebben het intussen wel begrepen, maar die moeten ook voorzichtig zijn als ze namens hun organisatie praten. In het debat vinden ze dan dat het gaat om "niet kunnen ontkennen." En als ze wel wat met zekerheid zeggen, wordt dat afgedaan als iets dat die organisatie alleen maar zo belangrijk vindt omdat ze alleen maar naar hun eigen kleine groepje kijken. Ookal is dat helemaal niet waar.

Hulpverleners van deze soort hebben best een goed en neutraal plaatje van het groepje wat daar veel aanloopt. Dat zijn vooral de fulltimers, en dan vooral van de aanloopsoorten. Veel raammeiden enzo. De bijklusstudente zie je daar soms ooknogwel, want die komen eropaf dat ze gratis kunnen testen en goodiebags kunnen krijgen. Maar de thuiswerkster en het hele illegale circuit blijft daar weg.

De GGD heeft een apart plekje in deze lijst. Niet omdat ze anders zijn, maar juist omdat ze níét anders zijn. Ze zijn er voor iedereen, en hoeren horen daarbij. Die hebben andere behoeftes, maar je hoeft dat de GGD niet uit te leggen, die snappen het wel. Ze zijn alleen in de gezondheid geïnteresseerd, want daar zijn ze voor, maar als jij laat zien dat je hulp nodighebt die zij niet hebben, sturen ze je door. De GGD was eerlijk zo.

Maar in de grote steden is de GGD tot ketenpartner gemaakt, en dat houdt helaas in dat je niet meer in vertrouwen met ze praat. Wat je zegt komt bij de mensenhandelgeilers terecht, en voor je het weet heb je problemen. Dus GGD, alleen in de kleine plaatsen, want in de grote steden is het verziekt. En helaas, in het publieke debat hoor je nooit wat van de gewone GGD's, want die hebben niets te zeggen, maar de ketenpartner-GGD's hebben hun mond vol van het denkbeeld.

Het Leger des Heils is een andere organisatie, en ik heb een warm plekje voor ze in mijn hartje. Toen ik nog achter de ramen werkte, kwamen ze regelmatig langs voor een kort praatje en een gevulde koek. Ze vroegen of het goed met me ging, of ik misschien eens mee wou komen doen met een dienst, en of ze voor me mochten bidden. Ze zijn niet mijn gezindte, en mijn predikant en mijn moeder hadden nogal argwaan over die mensen, maar ik vind ze gewoon fijn.

Ze komen even contact maken, en ze dwingen niets. Als je de gordijntjes dichttrok, of je wuifde ze weg, of je negeerde ze gewoon, dan liepen ze door. Zonder een lelijke blik. En volgende keer kwamen ze gewoon weer proberen. Ze waren natuurlijk bij je aangekomen omdat ze je zagen als een gevallen vrouw, dat begrijp ik best. Maar ze kwamen me niet beleren. Ze kwamen met open vizier. En ze doen niet mee aan het publieke debat. Dat is wel eervol vind ik.

Nu kom je op groepen als HVO/Querido, en nog wel meer clubs die ook zo werken. Die komen vanuit de junkenopvang en gaan dan andere soorten "hulpelozen" ook erbijdoen, en daar zitten de hoeren dan weer bij. Die hebben meestal nieteens zulke slechte bedoelingen, maar ze denken alléén vanuit slachtofferschap, en ze hebben daar tunnelvisie op. Dat houdt ze niet tegen om te doen alsof dat allemaal op ons allemáál van toepassing is. Je hebt alleen wat aan ze als je als een terminale junk behandeld wil worden, maar ze hebben een hele grote mond in de pers. En invloed in de politiek, waar ze worden behandeld als deskundigen over prostitutie en mensenhandel.

De volgende is het Scharlaken Koord. Ik kreeg altijd het gevoel dat die hele organisatie schizofreen is. Aan de ene kant zijn ze een heftig Evangelische organisatie, die prostitutie afkeurt en het een zonde en een verspilling van het Oogmerk Gods vindt, maar aan de andere kant willen ze wel een organisatie zijn die maatschappelijk werk volgens de richtlijn doet. Ookal schuren ze altijd wel aan tegen de grenzen daarvan. Je ziet ze de dingen volgens de richtlijn doen, maar ook dat ze het niet menen.

Ik vond het in het begin heel professioneel overkomen, die kordate koppeltjes vrouwen die naar je situatie kwamen vragen. Geen zijige toestanden. En ze hadden een breed scala van soorten hulp die ze in de aanbieding hadden. Ze konden met bijna iedereen voor je overleggen, ze hadden uitstap, ze hadden hulp bij criminaliteit, vanalles. Ze lieten zich zien als een professionele organisatie met korte lijntjes.

Gelukkig heb ik ze zelf nooit nodiggehad. Maar collegaatjes van me wel, en dan kom je erachter wat al die mooie woorden eigenlijk betekenen. Korte lijntjes betekent dat ze naar dezelfde nummers bellen als jij ook zou doen, en niets meer voorelkaarkrijgen dan jijzelf. Maar dat ze ook niet voorzichtig zijn met je informatie, en dat zou jij wèl zijn. Hulp met criminaliteit is alleen klikken bij de politie, en die gaat dan weer zijn ding doen. En hun uitstap is een kledingatelier waar de sociale werkplaats zich voor zou schamen.

Voor hun geldschieters doen ze reuze neutraal, en zo beginnen ze ook bij jou aan het raam, maar als puntje bij paaltje komt, willen ze alleen maar streng Christelijke werknemers, beginnen ze te evangeliseren als je met ze in zee gaat, zetten ze druk op je om te worden wat de Here volgens hen van jou wil, en komt er dus flink de aap uit de mouw. Ik was al afgehaakt toen me de eerste keer door een veldwerker van het Scharlaken Koord werd verteld dat ik dit werk niet hoefde te doen, omdat ik wat wáárd ben en wat anders kàn. Als je me zo ziet, dan zijn we klaar.

Advies aannemen van het Scharlaken Koord kan je beter ook niet doen. Hun tips over de Belasting leveren je enorme naheffingen op. Hun tips over omgaan met je raamverhuurder gaat je je kast kosten. Hun tips over omgaan met SOA zijn ook niet juist, en hun "tips" over abortus slaan echt nergens op, en moet je vooral niet aan meiden geven met een groot probleem die daardoor erg emotioneel kwetsbaar zijn! Er zijn collegaatjes die zelfs denken dat ze expres slecht advies geven om je kwetsbaar en redbaar te maken. Maar ze zijn nog niet zo erg als de volgende.

Ik heb op de TV weleens gekeken naar van die natuurprogramma's waar je een verloren zebraveulen door de Afrikaanse open velden ziet sukkelen, helemaal alleen. Daar zweven dan van die aasgieren omheen, en telkens als het veulen even gaat liggen, komt zo'n aasgier even pikken. Als het veulen nog beweegt, dan schrikt die gier snel weer weg, en komt later weer terug, netzolang totdat het veulentje te moe is om zich nog te verdedigen.

Mijn vader had een kennis, die hem wel zou helpen met zijn dakkapel. Hij wist er alles van, en hij had op alles een antwoord. Hij klopte het op, dat hij speciaal voor mijn pa er wat extra moois van zou maken, als vriendendienst. Het werd een beetje emotioneel zelfs. Hij kon het niet hebben dat mijn pa door één of de andere aannemer in het ootje zou worden genomen. Mijn vader had er wel vertrouwen in.

Die vent heeft wat geprutst, en toen de taak te groot voor hem bleek te zijn, heeft hij het maar laten liggen, en niets meer van zich laten horen. Als mijn pa navroeg, zei hij dat hij het nog weleens af kwam maken. Dat deed die man vaker. De chaos die hij achterliet zorgde wel dat hij het maar één keer per persoon deed. Mijn pa was meer kwijt dan als hij het meteen netjes had laten doen.

Als je achter de ramen staat, schuifelen er heel wat mensen voorbij. Vooral toeristen, maar ook klanten die hun keus staan te maken. Die pik je er al snel uit. Wat je óók snel gaat herkennen, zijn de kijkers. Mannen die komen om op je te geilen, en gek geil worden van de gedachtes wat ze zouden kùnnen doen, maar niet gáán doen. Van die mannen die maar blijven kijken, waar je een gratis show voor bent, en die de èchte klanten weghouden, omdat die niet aangestaard willen worden als ze bij je komen. Die krijgen nog een eigen stukje, beloofd.

Nou neem je die aasgier, die prutser en die kijkgeiler bijelkaar, en wie krijg je dan? Frits Rouvoet. Hij is onder de meisjes op de Wallen best onbekend, want die zien alleen een gluurder, en hij maakt zelden een rondje. Een vent die duidelijk een beurt nodig heeft. Weke, natte lippen, ogen als oesters, zwerversbaardje, en de handen in de zakken van een jas die handig tot over zijn kruis valt. Daar heb je er wel meer van. Die valt niet op. De meeste meiden hebben ook geen idee wie hij is op de Wallen.

Rouvoet komt alleen af op de meiden die het moeilijk hebben. Dat klinkt sympathiek, maar dat is het dus niet. Hij is niet op zoek naar verdrietige, kwetsbare meiden om ze op te beuren. Hij komt om er gebruik van te maken dat ze zwak zijn, door ze nog wat verder hun hulpeloosheid in te duwen. Ik overdrijf niet, als een meisje depressief is, en hij weet dat hij beetheeft, gaat hij die depressiegevoelens versterken, zogenaamd om haar te laten weten dat ze ergens anders heenmoet met haar leven.

Dat vind ik het meest valse van de dingen die hij doet, maar voor de rest doet hij alsof hij vanalles weet over hoe je dingen moet regelen als hoer, en als je zo goedgelovig bent dat je hem met je gemeentetoestanden en belastingtoestanden laat spelen, dan heb je grote problemen. Advies van hem aannemen is dom. En dat hij niet zuiver op de graat is wisten we al lang voordaat hij het liet zien doordat hij zo maatjes was met Patricia Perquin.

Maargoed, dat is dat, en als je erintrapt ben je er zelf schuldig aan, had je maar niet zomaar een gluiperd moeten vertrouwen. Maar dat is dus niet het grootste probleem aan Rouvoet. Want dat is dat hij goeie connecties heeft, en telkens wordt genoemd en gezien als iemand die zijn vinger aan de pols van de Wallen heeft. Hij wordt als expert uitgenodigd bij debatten. Terwijl hij veel mìnder weet dan alle andere clubjes.

Als je schichtig terugschrikt voor elke vrouw die niet op het randje van een depressie zit, en als je alleenmaar bezig bent met het zuigen aan meiden die erdoorheenzitten, en dan nog alleenmaar die meiden die gevoelig blijken te zijn voor je Christenbenadering, dan krijg je niet echt een kloppend plaatje hoor. Als hij de broer van André Rouvoet, die ooit vicepremier was, niet was geweest, had hij nooit zoveel respect gekregen. Want hij verdient het niet.

Een kennis van me had ooit Rouvoet aan de deur gehad, en met hem gebeden. Ze is streng Christen, en ze vond het een mooi gebaar. Daardoor bleven hij en zijn clubje telkens bij haar aankomen, en joegen zo de klanten weg. Ze vertelde hem dat hij op moest donderen, maar als hij bloed ruikt, kom je moeilijk van hem af. Ze belde de politie, maar die kwamen alleenmaar uitleggen dat dit Frits Rouvoet was, een góéde man, die je moest vertrouwen! Op dat moment wou ze dat ze een pooier had. Dan ben je tenminste van Frits af.

Hij is eigenlijk bezig met zijn eigen herhaling van de negentiende eeuwse Romantiek. Een periode waar je veel boeken had waarin een vrouw moedig maar passief zich opofferde voor de deugd, ondanks haar puurheid in slavernij en hoererij terechtkwam, en bij haar dood er over haar gerouwd werd omdat ze te goed was voor deze wereld. Kleine slavinnenpornoverhaaltjes met een loodzware moraal. Waar ook de "social purity movement" vandaankwam. De tijd van de verhalen over blanke slavinnen. Maar dat is misschien wel een eigen stukje waard.

De ergste club van allemaal is Fier Fryslân. Dat is begonnen als blijf-van-mijn-lijfhuis in de jaren zeventig, maar is uitgegroeid naar een gedrocht. Ze houden hun tentakels ook bepaald niet binnen Friesland, je komt ze overal tegen. Het is een "behandel- en kenniscentrum over geweld in afhankelijkheidsrelaties," noemen ze het zelf. Ik noem het liever de grootste zieligheidsfabriek van Nederland.

In de pers komen ze graag naar voren als een simpel clubje dat hulp geeft, maar ook hulp nodigheeft. Een clubje dat meiden die erdoorheenzitten een plekje geeft om even veilig te zijn. In werkelijkheid gaat het om radfem/evangelische reddertjes die binnengelobbyd zijn bij de KLPD, bij de overheid, en bij verschillende politici, en daarom veel te serieus worden genomen. Ze vertellen graag wat die mensen willen horen, en dus krijgen ze macht. En die is niet mis.

Het is een bedrijf met negentien miljoen Euro omzet in 2013, plus vier miljoen inkomsten van giften. Daar komen nog alle gratisjes en goedkoopjes bovenop die ze krijgen omdat ze "zo goed bezig zijn." Ze bouwen zich een breuk aan gevangenissen voor de mensen die ze "opvangen," en na de salarissen, aanbouw en de interne kosten blijft er nog bijna twee miljoen winst over. De zieligheidsindustrie werkt niet alleenmaar op warme gevoelens en tintelende clitjes. Er wordt grof geld verdiend, en dat komt uit de zorgbudgets en de gemeente- en Rijksbelastingen.

Als behandelcentrum zijn ze een beetje vreemd. Eerst lijkt het allemaal heel positief, want het nieuws over Fier komt eigenlijk alleen van Fier. Tot je wat hints krijgt van mensen die met Fier te maken hebben gehad, en die vertellen je dan dat je naar meer moet kijken. En nog een heleboel meer, want ze hebben allemaal zelf met Fier temaken gehad. En dat is nooit een prettig iets geweest. Niet voor behandelde meiden, niet voor hun familie, niet voor sommige mensen die daar hebben gewerkt, zelfs niet voor politiemannen die te kritisch werden.

Fier komt er graag mee dat "hun" klanten specialistische hulp nodig hebben. Daar wordt vurig over gepredikt. Specialisme is nodig, dit kàn niet generalistisch worden aangepakt. Maar als de klant eenmaal binnen is, gaat dat met één klap over in preken over dat die mensen alle behandelingen door Fier moeten krijgen, want specialisme verdeelt maar, generalisme is goed!

Van hetzelfde laken een pak, ze willen alle disciplines die ze de klant nodig mag hebben intern afwikkelen, het liefst door hun eigen mensen, desnoods door een inhuurkracht. Dat bepleiten ze vurig, alles onder één dak, centraal geregeld. Maar ze willen niet fuseren met een andere club, want dat verdùnt! Zo kom je in die artikeltjes van ze telkens tegen dat ze de kool en de geit willen sparen, en vooral géén inmenging, maar wèl macht willen. Nodig hebben, want het is allemaal zo schrijnend.

Dat is één voorbeeldje, maar de hele filosofie die ze om Fier heen hebben gebouwd gaat erover dat ze klanten binnentrekken, en dat die alléén maar met Fier te maken krijgen, hoogstens huren die er iemand voor in. Fier noemt dat "de spin in het web." Dat is misschien wel een akelig kloppende beschrijving. De klant wordt ingekapseld en komt niet meer weg, en Fier eet er goed van. De rollen die ze zo graag combineren zijn in de gewone gezondheidszorg gescheiden, en dat is niet zomaar. Sommige dingen moet je niet samen nemen omdat je dan niet meer onbevangen bent in je behandeling, of in hoe je behandeld wordt.

Hun grootste omzet komt van de zorgverzekeraars. Fier is namelijk niet een hotel voor mensen die even uit moeten rusten na een rotsituatie. Je wordt behàndeld. Die behandeling gaat er vooral om "je leren weer normaal te doen" of "er weer volledige mensen van maken." Dat wil dus zeggen, netzoals bij andere hersenspoelclubjes, dat ze je willen hersenspoelen om normaal te vinden wat zij willen dat je normaal vindt. En dat betaal je via je zorgverzekering.

Zelfs als ik alle geruchten die ik te horen krijg, en de persoonlijke verhalen die ik helaas niet kan controleren, gewoon niet meeneem, krijg ik toch een beeld van een rare, sektarische club. Naar binnen gekeerd, en er zoveel mogelijk op gericht om àlle mogelijke klanten ook binnen te krijgen, en ze nooit meer uit handen te geven tot ze als geprogrammeerde modelslachtoffers vol met de normen en waarden van Fier weer zelf mogen leven. En Fier is intern erg bezig met de "terugval" die ze zien bij mensen die buiten hun invloed zijn geraakt.

Ze gebruiken als zorg natuurlijk wel echte artsen en verzorgenden. Anders krijg je niet de certificaten die de verzekeraars willen zien voor ze betalen. Die moeten alleen wel "bij Fier passen," en dat betekent dat ze wel op de juiste manier bevooroordeeld moeten zijn. De therapieën waar ze prat op gaan, zoals EMDR en psychomotorische therapie, zijn bekende kwakzalverijen. Dat lijkt onschuldig, maar het is niet raar als dat weer van die therapieën zijn met sektarische trekjes, en een volgelingsprincipe.

Ze bewerken helaas niet alleen hun slachtoffers. Ze zijn officiële forensische hulpverlener, ze staan altijd klaar om zedentypetjes de verklaringen te geven die ze willen hebben, en ze zijn officiële vraagbaak voor de politie als het gaat om geweld in afhankelijkheidsrelaties en prostitutie. Ze hebben een hele sterke lobby, waar ze veel tijd, moeite, geld en mankracht in zetten, die ze gelùkkig vooral gebruiken om zichzelf meer macht te geven, maar ook om een heel negatief stigma op prostitutie, jongerenseks en dysfunctionele samenlevingsvormen te drukken. En dat Fier meer macht over die slachtoffers moet krijgen van de overheid.

De bazen van Fier, en daarmee heel Fier, want het is een ontzettend autoritaire club, vinden dat de blije prostituee niet bestaat. We zijn een illusie. We bestaan niet. Daar gaan ze graag mee op radio, TV en de lobby in de politiek in. Voor hen is die leugen belangrijk. Die levert veel geld op, want zo kan je hoeren ziek laten verklaren, en makkelijk zeggen dat iemand die gehoerd heeft jouw kwakzalverijen nodigheeft. Je krijgt meer macht als de mensen denken dat de groep die jij alleen kan behandelen, heel erg groot is.

Fier praat veel over geweld, maar heeft opvallend veel interesse in seks. Ze noemen dingen heel snel grensoverschrijdend seksueel gedrag, wat zij dan gaan behandelen. Zoals een jongen van veertien, die pòrno kijkt. Dat is nieteens een feitje wat ik opgedoken heb, dat zetten ze gewoon ergens in één van hun eigen krantjes. Ze zijn ziekelijk bekrompen als het over seks gaat, en die bekrompenheid rammen ze erin bij jongeren, op kosten van ons allemaal.

Hun adviesfunctie zit mij erg dwars. Ze worden vergeleken met wat mensen weten, en wat mensen weten komt voor véél meer dan ze denken van Fier af. Want Fier heeft verschillende mondstukken. Zoals Henk Werson, het CKM, en wilde verhalen via Comensha. De pers vindt Fier ook geweldig, want hun verhalen passen allemaal in het denkbeeld, en ze komen met de wildste en meest geile verhalen van de grote clubs. Alleen de Wit en van Goch kunnen daarmee concurreren.

De verhalen "van de meiden" die ze vertellen zijn telkens hetzelfde soortvan belachelijk. Moeilijke meiden met gedragsproblemen of een lastige omgeving die pas bij Fier "ontdekt worden" als kindhoertjes. We worden getrakteerd op meisjes die vanaf hun vijftiende, dertiende, of twáálfde in "de prostitutie" zitten. En dan járenlang. Zonderdat iemand iets doorheeft totdat Fier het meisje in de klauwen krijgt. Als je weet hoe klanten zijn, en als je weet hoe andere hoeren zijn, en als je weet hoe dol de jacht op jonge meiden door de politie is, kan je alleenmaar lachen om zulke onmogelijke verhalen.

Als je even zoekt kom je er snel achter dat die verhalen niet van de meisjes afkomen. Dat wordt er door Fier ingepompt. En Fier wil, zoals ze het zelf zeggen, "Het lef hebben om iets te doen met je onderbuikgevoel." Zoals je altijd ziet bij mensen met te sterke idealen, passen ze hun wereldbeeld aan aan hun idealen. En Fier heeft daarbij de mazzel dat niemand kritisch is als het gaat om hoeren, sekslevens van jongeren, of geweld binnenshuis. Dat zijn allemaal dingen waar we geen nuance in bedenken, dat is allemaal zoals Fier het zegt, gewoon slecht.

Het is een uitzondering, want ik krijg over alle clubs genoeg mensen die wel uit willen spreken, maar alleen voor Fier bestaat angst. Er komen wel mensen om me wat te vertellen, maar er komen maar weinig genoeg over de brug om er wat mee te kunnen. Met Fier heb ik telkens het gevoel dat met het volgende stukje informatie alles op zijn plaats zal vallen, maar dat stukje heb ik nog niet. Ik hoop dat er mensen me zullen mailen die wat meer informatie kunnen geven. Ik ben goed met anonimiteit, en ik ben erg zorgvuldig.

Ik ga het afronden. Dit antwoordstukje legt denk ik wel genoeg uit waarom ik vind dat organisaties, hulporganisatie of zogenáámde hulporganisatie, met een korrel zout moeten worden genomen, of sommige helemaal moeten worden genegeerd. Als ik iets schrijf is dat vanuit de mond van één hoer. Ik weet niet alles beter. Maar ik ben het wel zat dat mensen denken dat een hulpverlener beter weet wat er in mijn werk gebeurt dan ik. Dat de stem van hulpverleners zwaarder weegt dan die van ons hoeren. Ze spreken niet voor ons. Dat doen wij zelf wel. Als we ooit de kans krijgen.

[hoop kapotte links verwijderd, terugkoppelen voor publicatie? -B]

Heel kort het nieuws

Mijn nieuwsstukjes worden de laatste tijd zó groot, dat moet eens stoppen. Bovendien zie ik dat ze nauwelijks worden gelezen, en omdat ze zoveel werk kosten, komen ze veeltelaat. Dus nu ga ik eens proberen om het allemaal wat sneller af te handelen. Gelukkig is het allemaal iets minder druk geworden ook, dus dan kan ik het nog wel proberen.

Eerst maar eens Utrecht. Daar heeft Wegra een rechtzaak gestart tegen de gemeente, omdat die natuurlijk helemaal fout is geweest met die beschuldigingen dat Wegra mensenhandel zou bedrijven. Dat is onzin, maar dat weet de gemeente ook best. Er is best optimisme over hoe dat kan verlopen, maar Bouche heeft me ooit eens verteld dat bestuursrechtprocedures zoals deze inhoudt dat de rechter controleert of de gemeente volgens de gemeente zich wel aan de regels van de gemeente heeft gehouden. Die hebben als regel niet gehad dat er bewezen mensenhandel moet zijn, maar dat er geen verdènking van mensenhandel mocht zijn. En je kan hoogstens hopen dat de rechter die regel niet te slikken vindt.

De gemeente heeft besloten dat de Hardebollenstraat nooit meer open mag, en het is totaal onduidelijk of de boten van Wegra nou wel of niet mogen blijven liggen. Dan hoor ik weer van wel, dan hoor ik weer van niet. Ik denk dat ze binnenkort wel afgevoerd gaan worden, en dan komen ze ook niet meer terug. De gemeente wil nu een nieuwe strook, iets meer uit de weg, aanwijzen als plaats waar de nieuwe zone mag komen, op kosten van de nieuwe exploitanten natuurlijk. Nog steeds niets nieuws, eigenlijk.

Amnesty International heeft een algemene ledenvergadering gehad, en daarbij hebben ze gestemd over hoe ze nou met prostitutie om willen gaan. Er waren drie moties. De eerste was: het Zweedse model aanhangen. Die is gelukkig weggestemd. De tweede was: decriminalisatie. Die is aangenomen! De derde was: we nemen geen positie in. Die is ook aangenomen! Ik vind het een raar verhaal, maar het laat wel zien dat Amnesty het nog niet weet, maar wel de goeie kant op denkt.

Ik kreeg een koppeling naar dit artikel over het Zweedse Model toegestuurd. Ik vond het wel interessant, want het komt uit Oslo, waar ze het model dus hebben ingevoerd. Daar zijn ze alleen veel kritischer dan in Zweden zelf, waar het zo'n beetje uitgesloten is dat iemand maar een piepje geeft over hoe het daar gaat.

Yolanthe Sneijder Cabau heeft in Brazilië met de EO een film gemaakt over arme meiden die daar prostitueren. In Brazilië heb je veel straatkinderen, en de armoe is daar erg. Er zijn veel meisjes die hoererij kiezen boven verhongeren in de goot. Yolanthe vindt vooral de seks erg. Ik vind het koddig. Ze heeft een tatoo met de naam van haar vent op haar lijf (10 p) en voor haar vent is een transfersom betaald (10 p) maar ze zijn geen van beide èchte hoeren, dus ze krijgen niet te maken met de behandeling, al of niet door de politie, volgens het stigma wat ze zo graag opstookt.

Dan is er ook nog een nieuw blog geboren, van een Roemeense raammeid op de Wallen, die al iets langer op Twitter goed van zich laat horen. Er is nog niet veel op geschreven, maar ik vind het wel de moeite waard! Het komt in mijn sidebar zodra ik weer een veilige interface kan gebruiken. Sorry dat het soms zo moeilijk moet jongens, maar ik moet ook tegenover Blogspot op mijn anonimiteit letten.

Als ik het over mocht doen

Iedereen heeft het weleens dat ze terugkijkt naar hoe haar leven nou zo is gekomen, en denkt: "hè, kon ik het maar overdoen, dan had ik wel dingen anders gedaan." Ik heb ook zo'n bui, en als ik naar mijn leven terugkijk, zie ik een heleboel gemiste kansen. En een heleboel dingen die ik anders had moeten doen. En een heleboel dingen die ik niet had willen missen.

Van toen ik een heel klein meisje was, totaan halverwege de middelbare school, zou ik eigenlijk niets anders hebben willen hebben dan wat ik had. Ik heb een hele fijne jeugd gehad. Ik kan me niets bedenken dat ik anders had willen doen. Ook de dingen die ik toen dacht dat beter kon, was eigenlijk gewoon het beste. De boze meester op school leerde me om met boze mensen om te gaan, al dat fietsen naar een school ver weg gaf me ook een goeie conditie, ik had eigenlijk alles wat ik kan wensen.

Dingen die ik eigenlijk anders zou willen, die komen pas als ik in de bovenbouw van de middelbare kom. Ik had meer met mijn seculiere vriendinnen moeten doen, en minder naar de kerk toe moeten trekken. Ik heb eens een talenreis afgezegd waarvoor mijn lerares Duits me uitnodigde, omdat ik taken in een kerkgroep had. Daar heb ik wel spijt van. Op school kreeg ik een veel grotere wereld te zien dan in het dorp met de kerk.

Met de kerk was ik ook niet echt dapper trouwens. Er werd een keer een zomervakantie in een kibboets georganiseerd, en ik durfde niet. Dat vind ik ooknogwel jammer. Eigenlijk komt daar heel veel op neer. Ik had dapperder moeten zijn. Ik had best veel mogelijkheden om dingen te ontdekken, en die heb ik allemaal niet aangegrepen omdat ik het idee had dat mijn koers al vastlag. Mijn pad was immers door de Here voorbestemd. Jammer dat ik dat nooit breder zag.

Seksueel was ik heel bekrompen op school. Dat zou ik ook liever heel anders hebben gedaan. Gepruts met seks is een aandoenlijke herinnering als het op schoolfeestjes gebeurt, en bij mij is het meer een beetje jammer dat ik zo prutste toen ik al studeerde. Als ik meer had geleerd, had ik beter geweten waar ik mee bezig was, en had ik minder fouten gemaakt. Dat had me abortussen gescheeld.

Ik zou sneller afgehaakt hebben van de feministen, van de krakers, en van de dierenbevrijders, ookal vind ik het wel belangrijk dat ik daar wat mee gedaan heb. Maar ik ging nog jaren door terwijl ik er eigenlijk al niets meer mee had. Gewoon omdat ik vond dat ik het moest. Even meemaken hoe het is, en dan als ik ontdekte dat het eigenlijk niet goed zit, meteen afhaken. Dat had een boel gescheeld hoor!

En als we het toch over die tijd hebben, ik had nooit moeten gaan roken. Ik heb zoveel pakjes gerookt, dat moet schade aan mijn lichaam hebben gedaan. Ik wil niet mijn leven weggerookt hebben. Ik heb helaas van dichtbij gezien wat dat met iemand heeft gedaan, en sinds toen heb ik zoveel spijt dat ik er ooit mee begonnen ben. Gelukkig dat ik gestopt ben toen ik nog jong was, maar wat knijp ik hem soms.

Iets waar ik héél veel spijt van heb, is de keuzes die ik op school al maakte die mijn studiekeuze gingen bepalen. Ik was bang voor sommige vakken, en die heb ik vermeden, terwijl ze bijna overal worden gevraagd als je bepaalde studies wil gaan doen. Daar had ik toen nog geen idee van. En dat was ook de reden dat ik me nooit heb thuisgevoeld op mijn studies, want de enige studies die ik kon doen waren studies die eigenlijk niet belangrijk genoeg voor me waren.

Wat ik ben gaan leren is eigenlijk zonde geweest van mijn tijd. Ik had op de middelbare school meer lef moeten hebben, en daarna een echte uitdagende studie zijn gaan doen. Dan was ik ook niet op baantjes terechtgekomen waar ik eigenlijk nooit op mijn plek was. Dan was is niet zo afgeleid geweest van mijn studie, en was ik minder verdrietig geweest dat ik iedereen teleurstelde. En dan was ik nu geen full time hoer geweest. Maar part time.

Ik zou nog steeds zijn gaan hoeren. Maar jonger, meteen toen ik ging studeren. Dan had ik nietzo hoeven te bedelen bij mijn ouders, en had ik niet in de kraak gehoeven, ookal is dat een ervaring die wel interessant was. Dan had ik lekker vroeg al wat geleerd over mijzelf, en had ik ook een betere hoerencarrière gehad. Je moet vroeg beginnen als je een hoogvlieger wil worden, met uitzonderingen natuurlijk.

Het zou niet mogelijk zijn geweest, maar ik had het liefste alles meteen goedgedaan. Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik héél veel ellende kunnen voorkomen, werkte ik nu nog lekker illegaal, had ik van die hele overheid veelminder last, kon ik lekker doen wat ik wou, en was ik tonnen rijker. Maar dat is onmogelijk, want hoe had ik dat van het begin af al moeten weten? Je kon het toen ook nog niet aan hebben zien komen wat ze allemaal met ons gingen doen. Ik zie nu nog steeds niet wat het volgende gaat worden.

En als ik dan toch nog legaal gedwongen zou zijn, dan had ik niet eerst geprobeerd om alles te doen zoals de gemeente en politie zeggen dat het moet, want dan word je twee keer genaaid. Ik zou meteen naar mijn geldmannetje zijn gelopen, en metéén in die advocaten hebben geïnvesteerd. Dat was een hoop geld, maar een hoop geld minder dan wat de gemeente en de belasting me hebben afgepakt toen ik het niet deed. En ik betaal liever advocaten dan de overheid. Ik verbrand het nog liever.

Als ik het over zou doen, zou ik een schim zijn geworden die niemand terug kan vinden. Mijn anonimiteit zou ik meteen al helemaal hebben geregeld. Ik zou niet hebben geprobeerd om open te zijn om begrip te scheppen bij mijn omgeving. Ik zou een heleboel ellende hebben kunnen voorkomen. Ik sleep nog steeds met me mee dat veelteveel mensen met kwade bedoelingen mijn naam weten. Dat is iets wat ik niet uit kan wissen.

Ik zou ook op dag één van mijn hoererij meteen met mijn blog zijn begonnen. Je had toen al internet, alleen nog niet zoals het nu is, en ik had dan heel veel dingen al staan, die nu nog moeten komen, maar die ik wel wou dat ze er al waren. Bovendien is mijn blogje een leuk dagboek voor me, en dat mis ik wel over mijn jaren van voor mijn blog. Mijn blogje heeft me bovendien een hoop geleerd, en met interessante mensen in contact gebracht.

Toen ik begon met brieven naar politici schrijven was het eigenlijk al veeltelaat. Ik had moeten beginnen toen ik zag dat het in de pers mis begon te gaan. Dat was al jaren aan de gang, nu ben ik eigenlijk bezig met dingen aankaarten die al zo diep in de publieke opinie zitten dat mensen me al niet eens meer lezen. En ik had het breder aan moeten pakken. Maarja, toen leek het nog niet zo mis te gaan. We dachten allemaal dat het wel goedkwam omdat mensen nooit zo dom konden zijn.

En als ik naar mijn blogje kijk, wou ik ook maar dat ik veel eerder wat aan mijn spelling had gedaan. Ik lijk zo dom als ik slecht spel. En als ik nu schrijf, maak ik bijna geen fouten meer. Nakijken is nu meer voor andere redenen, dan omdat ik anders een stom wijf lijk dat geen Nederlands kan schrijven. Hoe je schrijft maakt een groot verschil hoe mensen kijken naar wàt je schrijft, en dat had ik eerder moeten leren.

Maar er zijn ook kleine dingen die ik anders had moeten doen. Een goeie klant nodigde me ooit uit om mee naar Parijs te gaan om zijn scheiding te vieren. Dat heb ik niet gedaan, en daar heb ik nog spijt van. Ik had toch al veelmeer moeten reizen. Ik maakte me maar druk om het geld, zo'n ervaring is veel meer waard dan die duiten. En dat is een fout die ik nog steeds maak, iedere keer dat ik maar niet op vakantie ga vanwege mijn bedrijfje.

Ja, ik heb een hoop dingen die ik eigenlijk anders had moeten doen. Maar de grote dingen in mijn leven, de dingen die me nu nog bezighouden, die zijn goed en die zou ik niet anders willen. Ik heb veel leergeld betaald, en ik heb veel nederigheid moeten leren, maar mijn leven is goed, en ik ben er gelukkig mee. En het wordt mooier, want ik bouw veel op. Vrienden, kennis, en zekerheid. En ik word dagelijks stevig geneukt. Dus wat dan nog, dat ik steken liet vallen?

Maar weet je, voor sommige dingen is het zelfs nog niet te laat!

Een hoop op TV en in de krant

Dit is weer een nieuwsstukje. Vorig weekend wou ik eindelijk eens "bij" zijn, en ik had me voorgenomen om maar meteen te schrijven over die donderdagavond dat er drie programma's over prostitutie op TV zouden zijn. Het is maar goed dat het derde programma verviel. Maar toen kwam ik bij het opschrijven weer tips tegen in mijn e-mail, waar ik nu nog steeds ongeveer twee maanden mee achterloop, en die moeten ook behandeld. En zo kwam er telkens weer iets waarvan ik vond dat ik mijn stukje erop moest laten wachten. Dus ik hoop maar dat ik nu even bij de tijd blijf. Het gaat zo hard!

Op de avond van donderdag drie april had ik een volle avond TV kunnen hebben, maar klantjes gaan voor. Ik heb dus tussen de bedrijven door gekeken. Volgens mij hebben de klanten van die avond wel doorgehad dat ik niet mijn normale humeur had. Eigenlijk schrijf ik het liefst meteen wat, want ik weet dat de aandacht die mensen hebben voor wat er op TV komt maar kort blijft. Maar ik ben ook maar een mens, en dit blog is niet eens mijn werk ofzo.

BNN de Social Club
Dit was een jongerenprogramma wat ik normaal nooit kijk. Het is ook niet echt op mij gericht. Deze eerste keer dat ik het keek verwachtte ik door de toon, en door hoe het overkwam in de aankondiging, dat het een heel matig programma zou zijn met wat jolige jonge presentatoren die aapjes kwamen kijken. Bovendien zouden er wel meer onderwerpen zijn dan prostitutie, dus ik verwachtte al helemaal niets.

Ik werd héél aangenaam verrast! Het was geen docu, het was geen debat, en ze lieten alleen wat snelle fragmenten horen, maar ze lieten mensen aan het woord die ècht wat weten. Waaronder ook hoeren! Die hadden duidelijke boodschappen, die goed overkwamen. Dat ligt natuurlijk aan de mensen die geïnterviewd werden, maar ik heb óók een dikke pluim voor de programmamakers over die die boodschap niet verknipten naar een geil ellendeverhaal toe.

Bekijk het hier, het kost je maar een paar minuutjes! Het is wel heel ironisch dat juist een licht verteerbaar, snel gemonteerd jongerenprogramma de journalistiek laat zien die de grote kranten laten liggen voor de geile sensatie. Je kan alleenmaar hopen dat er veel jonge mensen nieuwsgierig zijn geworden en eens wat zijn gaan uitzoeken over wat er nou waar is van alles wat ze horen.

Iets wat me wel verbaast is dat er kennelijk een groep hoeren op Twitter actief is, die zich uitspreekt tegen de beeldvorming. Ik dacht dat ik best goed de vinger aan de pols had, maar ik had dat dus helemaal gemist. Ik denk dat het komt omdat ik een veelte georganiseerd beeld bij het woordje "groep" heb, want ik weet wel dat er op Twitter meiden zijn die graag zich uitspreken, en die trekken natuurlijk wel naar elkaar toe.

De Slag Om De Wallen, deel 2
Vorige nieuwsstukje heb ik deel 1 behandeld, en diezelfde avond was het tijd voor deel 2. Aan deel 2 zie je niet veel wat deel 1 niet al had kunnen zijn. Ze hadden het makkelijk in één programma kunnen doen, als ze hadden gewild. De verhaallijn is ongeveer hetzelfde. Eigenlijk zetten ze vooral de ijdele gemeente te kijk die wel even de economie van de stad op de schop zou nemen voor wat meer prestige.

Daar komt het op neer. De hoeren moeten weg, want Amsterdam moet sjieker. Dat is goed voor de vastgoedbelangen van de vrienden van Asscher het aanzien van de stad. De mensenhandel is een reden die ze uit hun duim zuigen om het verteerbaar te maken dat ze de prostituees opjagen. Dat kwam duidelijk uit het programma naar voren, en het werd tijd dat je dat eens in de massamedia tegenkomt. Van ons af hoor je dit al jarenlang.

Geen enkele hoek gaf nog ruimte voor de gemeente om in weg te kruipen. Van der Laan zat in het nauw, en dat kon je heel goed zien. Hij deed zielig, alsof de journalist hem zat te pesten. Elke bron, tot en met de naïeve juf van Stop the Traffik aan toe, liet zien dat het gemeentebeleid helemaal foutzat. Soms zoals Jolanda de Boer door te laten zien dat zelfs zij met al haar rare vooroordelen het niet hard kan maken. Soms door te zeggen hoe het echt is, zoals Mariska Majoor.

Utrecht komt ooknog even in beeld, vooral om te laten zien hoe het afloopt als je je hele raamprostitutiebranche vernietigt zoals daar is gebeurd. Dat heeft flinke problemen veroorzaakt, en niets opgelost. Langzaamaan hebben ze dat daar ook moeten inzien, ookal proberen ze nog steeds om het onder de mat te vegen. Er is daar ook geen ontkennen meer aan dat er wat moet worden gedaan aan de situatie die ze zelf hebben gemaakt.

In het hele programma vond ik de stemmen van Nedjaja en Mariska Majoor het interessantste. Maar vooral Laurens Buys vond ik goed om eens te laten horen. Hij kijkt niet alleen naar wat er gezegd wordt, maar ook hoe het beeld wordt gevormd. En daarmee laat hij zien dat er veelmeer moraalgeridder voorkomt in de beslissingen dan de gemeente wil doen alsof.

Toch ben ik onbevredigd. Het foute gemeentebeleid is wel aan het licht gekomen, maar ze hebben een hele grote taak laten liggen. In het begin vragen ze zich af wat nou de echte ernst en omvang is van de misstanden, en zo snel als ze duidelijk hebben dat niemand de wilde cijfers kan onderbouwen, laten ze het liggen. Inplaatsvan ook eens mee te nemen dat die hele beeldvorming gewoon niet klopt. Maar wel wat sfeerbeelden van dramatische professionele slachtoffers gebruiken, zonder kritiek.

Ja, dus de gemeente is te kijk gezet. Maar de verkettering van de hoeren laten ze toch maar ongemoeid. Als het niet over belastinggeld gaat, is het geen belangrijk aspect van hoe de gemeente iedereen een loer draait en voor een prestigeproject met een vastgoedrandje Amsterdam verpreutst. De geïnterviewde mensen doen dat wel uitstekend, maar de programmamakers laten het gewoon liggen.

Zembla
Op tien april had Zembla een reportage over loverboys. Ik was wel nieuwsgierig wat ze daar nou weer van gingen maken, maar ik verwachtte een klucht over hetzelfde als altijd. Ik werd niet teleurgesteld. Normaal zit ik me altijd rot te ergeren, maar sinds ik mijn stukjes over loverboys en loverboytechnieken heb geschreven, heb ik het gevoel dat iedereen die ècht wil kijken, kan zien wat voor onzin het is.

Eigenlijk is het een reclamefilmpje van een half uur voor Fier Fryslan. We krijgen de verhaaltjes te horen over hoe loverboys werken, met taalgebruik dat moet onderstrepen hoe het meisje, en óók haar opvoeders natuurlijk, helemaal vrijuit gaan met verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt. Ze dènkt maar dat ze verliefd is, "in haar beleving," en ze durft niets anders te doen dan wat haar loverboy zegt. Krijgt drugs en drank toegediend, enzovoorts. Al die dingen die ik al behandeld heb.

We worden getrakteerd op meisjes die vanaf hun vijftiende, dertiende, of twáálfde in "de prostitutie" zitten. En dan járenlang. Zonderdat iemand iets doorheeft totdat Fier het meisje in de klauwen krijgt. Als je weet hoe klanten zijn, en als je weet hoe andere hoeren zijn, en als je weet hoe dol de jacht op jonge meiden door de politie is, kan je alleenmaar lachen om zulke onmogelijke verhalen.

Als je ze ziet draaien en moeilijk doen over de simpelste vragen die opgeroepen worden door de loverboyverhalen, dan begrijp ik echt niet dat zoveel mensen het toch geloven. En toch is dat zo. Tòch is de trend op Internet, in alle fora en social media dat mensen geschokt en onder de indruk zijn van deze reportage. Die vinden ze schrijnend en onthullend. Hoe je het kan geloven begrijp ik helemaal niet.

In de social media hoor je vooral veel onbegrip voor meneer Bent, de baas van Jeugdzorg. Ik vind Jeugdzorg maar een linke club, die veel onrecht op zijn kerfstok heeft, maar ik kan hem hier geen ongelijk geven. Zijn standpunt is dat het de bedoeling is om de meiden weer in de maatschappij terug te krijgen, en als ze weerbaar genoeg zijn ze dus te laten wennen door verlof te krijgen.

Dettmeijer en Fier vinden dat slecht. Die willen dat die meiden geen contact met jongens krijgen, en binnen worden gehouden in een gesloten meisjesinstelling. Tot wanneer? Dat horen we niet. Maar dat een eind aan die opsluiting verkeerd is, dat willen ze wel goed duidelijk maken. Bouche komt dan meteen met een grap over de Magdalene Laundries, maar ik denk niet dat de rapporteur ongemerkte graven als plan heeft.

Bent vindt met zeventigduizend verloven het niet heel raar als er negentig probleemmeisjes te laat van een verlof terugkomen. Het programma maakt graag wat verwarring over wat te laat komen dan inhoudt, en doet alsof het gaat om verdwijningen. Dat past beter bij het thema van het programma. Want als een puber te laat thuiskomt, weet je natuurlijk zeker dat het de schuld moet zijn van een loverboy.

Ik vind het vooral jammer voor de meiden. Als je zo wordt behandeld, en ze denken zieke dingen over je, zoals dat je "te vroeg rijp voor seks bent gemaakt", dan verknipt je dat wel denk ik. Dan kan je nogzogoed een moeilijke puber zijn die graag relt, maar dàt heb je echt niet verdiend. Een industrietje dat bestaat om meisjes in te passen in een onmogelijk denkbeeld van een puur, onschuldig, seksloos kind, dat vind ik dus ziek.

Renate Bij FunX
Eigenlijk is het heel raar dat een zender met "fun" in de naam Renate over de vloer zou willen, maar die is de laatste tijd erg populair. Even verder in dit stukje zien we haar namelijk wéér. Ik had aantekeningen gemaakt bij het programma, maar ik ontdekte al best snel dat ik gewoon het stukje wat ik hier over haar geschreven had weer opnieuw aan het maken was. Ze komt echt met niets nieuws.

Ze doet me soms denken aan een middag die ik met een vriendin doorbracht bij een lezing. Een fantasyschrijver waar zij fan van was kwam spreken, en ik was mee. Er werden hem vragen gesteld hoe sommige dingen in zijn fantasiewereld werkten, en hij vertelde dat hij bezig was met een mooi verhaal, en de wereld dan gaandeweg daarvoor verzon en aanpaste. En dat er daarom soms rare kronkels in zaten, en dat je die maar moest negeren, voor het mooie verhaal.

Renate deed me daaraan denken. Als ze zegt dat prostitutie niet per se verbonden is met criminaliteit, en in dezelfde zin al zegt dat het wèl een criminele wereld is, als ze zegt dat prostitutie niet normaal is omdat het niet normaal is, en dat het daardoor wordt gestigmatiseerd, en dat zij komt met haar fabeltjes omdat niemand weet hoe het nou precies zit met prostitutie, dan kan ik het niet duidelijker maken dan zij zelf al doet.

Het is wel nieuw dat ze tegenwoordig beweert dat ze vóór het maken van haar boekje vond dat prostitutie moest kunnen en okee was. Dat klopt trouwens ook niet, ze is altijd tegen ons geweest, en heeft altijd tegen hoeren en tegen seks in het algemeen gezeurd. Maar ze liegt over wel meer, ze houdt nog steeds vol dat ze nooit een blije hoer is tegengekomen. En daarvan wéét ik dat het niet waar is.

De boze gemeente Amsterdam
Na de TV en de radio maar eens de kranten gaan behandelen. Het eerste onderwerp gaat over de TV-reportage "De Slag Om De Wallen." Netzoals toen de Rode Draad Patricia Perquin had bekritiseerd, wordt de gemeente weer boos op de mensen die kritiek op het prestigeproject van de gemeente durven te hebben. De Rode Draad had zijn kop al in de subsidiestrop, en die hebben ze toen opgehangen. De Universiteit van Amsterdam is groter, dus daar heeft de gemeente zich in verslikt. De UvA en de gemeente doen nu hun best om het te sussen, maar betrapt is betrapt.

De Marechaussee in de Telegraaf
In de Telegraaf slaat de Marechaussee een enorme blunder. Ze doen heel verschrikt over de veel hogere mensenhandelcijfers die ze tegenwoordig doorgeven aan Comensha, en daar wordt dik over gedaan. Terwijl iedereen toch wel moet weten dat die veel hogere cijfers komt door de veel lagere eisen die de Marechaussee nu stelt voordat ze iets een teken van mensenhandel vinden. Zelfs Comensha weet dat! Maar de Marechaussee niet van zichzelf?

Renate in Vrij Nederland
Renate heeft een EDIT:artikel van meerdere pagina's gekregen in Vrij Nederland. Ik weet niet waarom mensen haar telkens blijven betalen voor wat ze doet. Ze heeft nooit iets gemaakt wat de moeite waard was, en toch blijft het maar komen. Voor mij blijft het een mysterie. Ook nu was het weer hetzelfde gedoe. Feitenloos gezeur, maar wel met een flinke scheut slavinnetjesporno. Misschien lezen mensen het wel daarvoor.

Vrijspraak
Ik ben al een hele tijd bezig met proberen te zien hoe die mensenhandelzaken nou werken. Mensenhandel is de reden dat ze ons hard aanpakken en ons leven zuur maken, en ik hoor veel meiden om me heen die enorme ellende wordt aangedaan door die hetze over mensenhandel, en de heksenjacht die daaraanvastzit. Er zijn best veel zaken waar ik probeer of geprobeerd heb om duidelijkheid te krijgen, maar ik word nooit zeker genoeg om het eens aan de kaak te kunnen stellen.

Nu is er wel eentje die een beetje opengebarsten is. Het gaat om een man die voor mensenhandel was veroordeeld. Hij had drie meiden die voor hem werkten. Toen hij ruzie met eentje kreeg, heeft die hem aan de politie verkocht. Hij werd snel veroordeeld tot zeven jaar in de gevangenis. Voor moord krijg je soms minder. De rechtbank veroordeelde hem ondanks dat alle bewijs als je naging terugkwam op verklaringen van één persoon, de aangeefster.

Dat mag eigenlijk niet. Maar daar trok de rechtbank zich niets van aan. Waarschijnlijk omdat wat ze vertelde, in ieder geval wat de politie haar gecoacht had om te vertellen, wel precies in het verwachte plaatje paste. Dus dan is het wel goed, en als expert weet je dan al wat er aan de hand is, en hoef je al dat bewijs eigenlijk al niet meer. Dus werd deze man toch veroordeeld.

Zeven jaar was niet genoeg. Het OM ging in beroep voor meer straf, en de verdachte ook, omdat hij vrijgesproken wou worden. Het hof had twee zittingen nodig, en daags na de tweede zitting werd de voorlopige hechtenis van verdachte opgeschort. Dat zorgde voor veel opschudding in sommige groepen verbiedertjes, want zo'n opschorting gebeurt alleen als de rechtbank verwacht dat de verdachte geen hoge straf zal krijgen.

Toen het hof met het arrest kwam, was dat vernietigend. De meeste mensenhandelaspecten werden niet bewezen geacht. De geëiste schadevergoedingen, één van bijna twee ton, en één van meer dan een miljoen, werden ook afgewezen. Het enige waar de man nog voor veroordeeld werd, was dat hij zijn vrouw voor het werk naar Antwerpen had gebracht. Want iets te maken hebben met een hoer die over een grens gaat is mensenhandel.

Daarvoor kreeg hij nu, inplaatsvan de geëiste negen jaar, en inplaatsvan de zeven jaar waarvoor hij eerder was veroordeeld, drie weken. Voorwaardelijk.

Het is natuurlijk goed dat hij in hoger beroep, bijna een jaar nadat hij tot zeven jaar was veroordeeld, toch nog gerechtigheid krijgt. In een rechtsstaat iemand veroordelen omdat de beschuldiging genoeg bewijs is, moet niet kunnen. Doch dat de rechtbank in eerste aanleg dit principe niet ten uitvoer heeft gelegd, is een zwarte vlek op het blazoen van Justitie. Het feit dat zo de hand wordt gelicht met een basaal principe van zorgvuldige rechtsbeoefening is in mensenhandelzaken echter eerder een punt van beleid geworden dan een miskleun. Deze zaak staat niet op zichzelf. Het is tekenend voor een voorstschrijdende tendens in de zittende magistratuur om zich te verlaten op schier mystieke inzichten van de recherche en de rotsvaste overtuiging van geselecteerde, speciaal opgeleide officieren. Zelf zijn zij immers ook voorzien van een leer over mensenhandelzaken die met eisen omtrent bewijs, objectiviteit en onpartijdigheid zich niet kan verdragen. Helaas staan zij immermeer toe dat de nieuwe leer de eisen van de rechtsstaat verdringt. Thans was er nog een Hof dat ten halve kon keren waar anders ten hele gedwaald zou zijn, maar het stemt zorgelijk dat het zo ver kon komen. De trend is met deze uitspraak niet gekeerd; verre van dat. De roep vanuit Justitie is immers om de technische benadering van dit Hof af te zweren, niet de vooringenomenheid van deze Rechtbank.

Het NRC had een artikeltje geschreven, naar aanleiding van wat ze van Warner ten Kate, de mensenhandelbaas van het landelijk parket, hadden gehoord. Die brieste dat dit nou weer zo'n voorbeeld is dat laat zien hoe moeilijk het is om te bewijzen dat er mensenhandel is, en dat er meer ingevuld zou moeten worden, door experts. Hij vond dat de zaak door specialisten had moeten worden behandeld Het NRC zette het zonder kritiek in de krant.

De rechters werden daar een beetje boos van. Want die zijn allang zo ingedeeld dat alleen voorgegaarde mensenhandelrechters die zaken doen. Dus Warner was weer een beetje onzin aan het vertellen. Hij is makkelijk met de scheids verwijten maken als hij niet kan scoren. Als dat over ons gaat, hoor je alleen op onze websites nogeens wat, maar als je het over rechters doet, haalt het de krant wel.

Die Choukri kan bestwel een fout mannetje zijn. Dat hij meiden geweld aan heeft gedaan kan ook. En daar zou hij veroordeeld voor moeten worden. Maar dan wel met netjes bewijs, en volgens de regels van een rechtsstaat. In een rechtsstaat moeten dingen bewezen zijn, en niet op emotie maar aangenomen. Ook als dat niet goed voelt. Als ik moet kiezen tussen wat het nu is of het alternatief, dan wil ik graag terug naar een rechtsstaat!

Antwoord op: Mensenhandel is grote inkomstenbron voor maffia

Meestal wordt het niet zo uitgeschreven als in mijn titel, maar ik heb maar een klein stukje regelruimte, anders wordt het zo'n opgepropte toestand. Eigenlijk wil ik korte titels. Hoe langer de titel van mijn stukje is, hoe minder het wordt gelezen. Behalve als er "vieze woorden" instaan. Dan lezen mensen het wel. Maar ik vind dat het wel een beetje moet beschrijven waar het echt over gaat.

Vandaag behandel ik een grote groep uitspraken. Het gaat er soms om dat mensen zeggen dat er met prostitutie veel geld wordt verdiend, dus dat het vanzelf criminelen aantrekt. De Zweedse overheid zegt bijvoorbeeld dat prostitutie heel veel geld oplevert voor de onderwereld, dat het andere criminaliteit financiert, en dat dat een reden is om het te bestrijden. Denk daar maar even over na. Maar ik ga hier ook in op verdachtmakingen die soms worden gebruikt dat er te weinig aan prostitutie wordt gedaan vanwege de financiële belangen.

Er hoort ook bij dat mensen zeggen dat prostitutie gevaarlijk is omdat je "gevangen" wordt door je hoge inkomen. Of uitspraken over de enorme aantallen klanten, om het erger te laten lijken. Of dat je wel kan nagaan hoe hard we worden uitgebuit om dàt soort bedragen te verdienen. Of dat het gewoon dwang is om een meid uit een arme omgeving te laten zien hoeveel ze kan verdienen. En dat het uitbuiting is als de meiden maar een bedrag verdienen dat ver bovenmodaal is in hun land, maar een klein stukje is van hun giga-omzet.

Dit stukje is een probleemstukje. Eigenlijk wou ik hier eerst aparte stukjes van maken, met verschillende aspecten, want het is maar weinig dat alle aspecten tegelijk als argument worden gebruikt. Maar helemaal apart behandelen gaat gewoon niet, want de aspecten hangen erg samen. Het komt neer op rare ideeën over hoeveel de prostitutie opbrengt, en wat dat voor betekenis heeft.

Bouche vertelt me al jaren dat de prostitutiesituatie in Nederland vooral wordt bepaald door wat Amerika ervan vindt. En wat er in Amerika in de hype komt, hebben wij vijf jaar later hier. We hebben weleens afgeweken, maar toen heeft de Amerikaanse regering Balkenende gedreigd Nederland op "Tier 2" van hun internationale rapport over mensenhandelbestrijding te zetten. Dat was toen ook de aftrap dat de overheid flink actief mee ging doen met het demoniseren.

De internationale heksenketel sluipt er bij Nederland in. Dat komt vooral uit Amerika, maar ook omdat we steeds meer de repressieve mensen in Nederland zelf volgen. Er is een verpreutsing aan de hand. Dat komt binnen door verhalen en ideeën die langzaam zovaak worden herhaald dat mensen het maar aan gaan nemen. En over prostitutie is dat verhaal dat we allemaal meisjes zijn die hulpeloos verstrikt zijn geraakt in criminele netwerken.

Om te benadrukken hoe groot en gevaarlijk die maffianetwerken zijn, gaan ze er steeds over door dat het zoveel geld oplevert. Dat is denk ik ook omdat ze hopen dat het dan geloofwaardiger wordt dat ze zoveel dwangmiddelen en menskracht kunnen inzetten. En het wordt graag gebruikt omdat mensen graag bedragen vergelijken. Als er veel minder wordt uitgegeven aan de bestrijding dan wat de maffia verdient, dan doen we niet genoeg, is het idee.

Natuurlijk is dat al een heel raar idee als je er even over nadenkt. Het is geen wedstrijdje welke kant er meer geld heeft. Het is gewoon geen wedstrijdje. Er is geen oorlog tegen de mensenhandel. Het is geen strijd die wordt gewonnen. Het is een activiteit van personen, vaak losse personen of kleine groepjes, die niet samenwerken. Als je àlle "mensenhandelaars" uitroeit, is daarmee niet "de mensenhandel" weg, want de nieuwe generatie gaat gewoon hetzelfde doen. Het is hetzelfde hopeloze als de "war on drugs."

De ideeën dat het over veel geld gaat, worden gebruikt om mensen verdacht te maken. Als je niet tégen prostitutie bent, dan zal je er wel voordeel van hebben. En als je geen vieze hoerenloper bent, dan zal je wel financiëel voordeel hebben dat je aan het verdedigen bent. Dat is iets die ik nogweleens hoor. Dat is natuurlijk vooral om niet op argumenten in te hoeven gaan, of hoeven te laten zien hoe je eraankomt dat hoeren massaal worden uitgebuit en gedwongen.

Zelfs als het over de overheid en de pers gaat halen sommige verbiedertjes die van stal. De overheid zou vanwege financiële belangen de prostitutiebranche niet hard aanpakken, en zelfs de pers ook soms niet. Nou heeft de overheid best veel geld aan mij verdiend, maar van de pers kan ik me echt niet voorstellen dat die er wat aan overhouden. Hoeren kopen niet heel veel kranten ofzo. Die oplages stijgen juist van sappig leedvermaak. Vraag maar aan het Parool.

Soms komen mensen ermee dat we eigenlijk gedwongen werken omdat we gevangen zijn door ons hoge inkomen. We kunnen nergens mee zoveel geld verdienen, dus we kunnen niet anders meer, dus zijn we gedwongen. Ze noemen dat een gouden kooi. Daar zit iets heel raars in. Je bent dan dus gevangen doordat je al de beste keus hebt gemaakt. Maar waarom zou je het gevangen noemen als het gaat om iets wat je graag wil houden?

En waarom noemen we dat wel gedwongen bij een hoer, maar is een notaris of een dokter niet gedwongen? Die kunnen niet zomaar in een andere business hetzelfde geld gaan binnenhalen. Maar gedwongen dokters, daar kom je in de pers niets over tegen. Die zitten toch minstens zo hard in dezelfde val. Maar die worden weer wèl normaal behandeld. Als je denkt dat ik zeur, dan moet je daar even bijbedenken dat ik deze uitspraken al jaren aan moet horen.

De hoogte van de omzet wordt vaak gebruikt om voor te rekenen hoeveel mannen we wel niet "moeten" afwerken daarvoor. Die berekeningen zijn al twijfelachtig, maar als je al begint met schattingen van de omzet die nergens op slaan, is het helemaal de mensen een rad voor ogen draaien. En helaas denken mensen dat die schattingen van de omzet wel echte kennis zullen zijn. Dat is niet zo, maar daar kom ik zo op terug.

In het echt vallen de omzetten vies tegen. Dat is niet eens meegerekend dat de vergunningmelkers en de Belasting een hele grote portie van je geld pakken, maar gewoon de omzet al om te beginnen. Die zit lager dan mensen denken, want je hebt te maken met klanten die maar net moeten willen op dat moment, en dan heb je nog mannen die niet durven, en fakers.

Hoeveel klanten je krijgt hangt erg af van je stijl, je locatie, je branche, en hoe de vlag op dat moment staat. De schattingen van de overheid zijn in ieder geval altijd véél te hoog. Daar komt nog een apart stukje over, want ik moet dat even netjes doen, en niet alleen mijn eigen aantallen geven, dat is niet representatief genoeg. Maar dat komt ooit.

We hebben ooknog het probleem dat het tegenwoordig in de rechtbank "voldoende voor dwang" is als een meid uit een armer land komt en hier door te hoeren meer kan verdienen dan ze thuis kan. Dat de rechtbanken daarmee werken is omdat het uit de politiek komt, en de politiek komt ermee omdat de publieke opinie het wel best vindt en er niet over nadenkt. Ze noemen het in de persberichten alleen "financiële omstandigheden," en dat klinkt toch wel anders.

Iedereen is dan gedwongen door financiële omstandigheden. Niemand die zijn leven zo vol zou kunnen houden als hij of zij niet meer voor zijn werk betaald zou worden. Waarom zien we àl die werkende Nederlanders dan niet als gedwongen? Het is dus weer andere regeltjes als we het over hoeren hebben. Die meiden kunnen en mogen heel weinig soorten werk in Nederland, en prostitutie is goed binnenlopen, zelfs met al de problemen die we voor die meiden maken.

En ik vind het ook onzin dat ze denken dat er wat goeds van komt om al die klets te verkopen. De mensen slikken het, dus de publieke opinie is wat meer vóór verbieden, maar dat is voor ons geen voordeel. En de nadelen zien ze niet. Want het enige wat ik er ooit van heb gemerkt is dat er telkens weer een groep mannen lekker wordt gemaakt om te gaan pooieren. Want "dat brengt zoveel op." En die komen natuurlijk van een koude kermis thuis.

Door pooiers te vertellen dat ze kapitalen horen te verdienen, zorgt er wel voor dat ze dat gaan verwachten. En als dat natuurlijk niet lukt, dan gaan ze rare dingen doen om toch die jackpot binnen te halen. Pooiers die anders geen probleem zouden zijn, worden zo een gevaarlijk iets. Maar dat is een ander verhaal, en dit stuk wordt al lang en droog genoeg. Ik ga nu liever even in op de bedragen die worden gebruikt.

In Nederland blijft het bij "veel" en "hele hoge bedragen," en gaan ze niet zomaar getallen geven. In het buitenland zijn ze daar makkelijker mee. De VN schat dat de wereldwijde mensenhandel een omzet heeft van tweeëndertig miljard dollar per jaar. De CRIM van de EU schat in haar stukjes over mensenhandel in de EU een omzet van vijfentwintig miljard Euro. Als je de dollars in Euro's omrekent, zie je dat CRIM schat dat de omzet binnen de EU hetzelfde is als de VN schat voor wereldwijd. Omdat ze gewoon het getal hebben gepikt, en dat zie je als je er diep in gaat zoeken.

Als je begint te zoeken waar alle cijfers vandaankomen, en wat de regels zijn die ze hebben gebruikt om te zien of er sprake is van mensenhandel en hoeveel dat dan opgeleverd heeft, dan wordt het snel een boeltje. Niemand is er duidelijk over. Ze wijzen vooral veel naar elkaar. En dan vooral door de schatting van een andere club te nemen, en er ook soms nog wat bovenop te doen.

Ik heb mijn statistiekmannetje erbijgeroepen, en die heeft het voor me in kaart gebracht. Zo kon ik zien dat de VN-schattingen of beginnen bij het ILO, die traditionele pachtovereenkomsten in India als slavernij tellen, of bij UNODC. Ook populair is het US State Department, die hun methodieken geheim houden waardoor we helemaal niets weten over hoe ze aan hun cijfers komen. De verdiensten berekenen de VN-mensen door uit de media geplukte bedragen per slachtoffer te vermenigvuldigen met het aantal slachtoffers wat ze geschat hebben.

Dat zijn alleen rapporten die haast niemand leest. Het is in de pers doorgebroken vanwege een algorithme dat zogfenaamd de mate en omzet van mensenhandel bepaalde. Is verschillende keren in het nieuws geweest. Het is afkomstig van Kevin Bales, een religieus (Quaker) gemotiveerde anti-slavernijactivist. Zijn algorithme wordt gepresenteerd als een doorbraak, maar is feitelijk niet veel anders dan wat Dettmeijer doet. Hij neemt de schatting van de US State Department (geheime schattingsmethoden!) haalt dan de verdeling van de aard van de mensenhandel uit de verdeling van de aard van de nieuwsberichten in de krant over mensenhandel, telt die erbij op, vermenigvuldigt het met een dark number wat hij gewoon gist, vermenigvuldigt dit aantal met de schattingen over werkduur en werkprijs (afkomstig van abolitionistische organisaties), en kiest ook daar de hoogste schatting uit. Dat wordt naar boven afgerond, en voila! hij heeft zijn resultaat. Dat komt in de pers, dus in de volgende ronde kan hij zijn eigen schatting van vorige keer optellen bij wat hij nu heeft. En zo voort, en zo verder, zodat er elk jaar een forse stijging uit zijn schatting komt. Minstens lineair, maar in de praktijk steiler en steiler stijgend. Het is een getal wat enkel en alleen paniek moet aanwakkeren. Een realistische inschatting krijg je zo nooit. Al die rapporten grijpen via omwegen terug op dit ene algorithme. De ILO staat hoog aangeschreven. Zelfs Bales heeft gezegd dat er te veel gewicht aan zijn schattingen wordt gegeven.

Zoals met alle cijfers over de prostitutie, is er eigenlijk nooit de moeite gedaan om het echt te proberen uit te zoeken. Mensen gebruiken het ergens voor, en willen dus vooral grote getallen hebben omdat die indruk maken. In Nederland is dat niet anders. We kennen het van Comensha. Hier zijn het vooral de verbiedertjes die indruk maken met enorme geldstromen, omdat dat helpt om mensen op te zetten tegen de business.

Als ik ernaar kijk, zie ik hele andere dingen. De verhalen die ik hoor, kunnen alle kanten opgaan. Maar wat ik echt kan nagaan bij de meiden zelf, over wat ze hebben uitgegeven, hoeveel er dan nog over is, en hoeveel ze nou echt hebben gewerkt, dan kan ik alleen maar de uitkomst vinden dat het meestal geen dik inkomen is. En dat is een belangrijk iets, want dat geeft wel aan dat je er geen maffia mee kan financieren.

De loverboymeiden waar ik contact mee had, konden samen met hun partner niet ver boven het bijstandsnivo komen. Daar betaalde de UWV nog het meest. Dat was in geen enkel geval anders. Ik heb wel roddels gehoord over meiden die het beter deden, maar die geloof ik maar half. En die roddels gingen ook niet over superbedragen. Als je niet eens goed je eigen broek kan ophouden, dan blijft er voor een maffia niets over natuurlijk.

Het wordt al beter als je gaat kijken naar meiden met een gewone pooierrelatie, inclusief zachte pooiers. Die werken serieuzer, want het werk is geen seksfantasie voor ze, dus ze leveren beter werk. Die krijgen dus betere klandizie, en daar kan je best goed mee verdienen. Pooiermeiden verdienen gemiddeld voor hoeren. Dat geld gaat naar het "ons" wat die twee samen hebben. En wat hij misschien ooknog met een ander heeft. Maar daar houdt het op.

Je kan dan denken aan vijfduizend Euro omzet per maand voor een gemiddelde meid. Daar gaat natuurlijk nog de belasting vanaf als ze niet zwart werkt, en voltijds werken is niet lang te doen voordat de belasting je beetheeft. Dus je betaalt wel je BTW en je afdrachten. Dan blijft er nog iets meer dan de helft netto over. Daarna moet de gemeente worden betaald. Pooiermeiden leven ook niet in een kartonnen doos, en ze eten geen gras, dus daar moet gewoon van geleefd worden. Er blijft weer niet veel over.

De meeste kans om een maffia te financieren heb je met de Oostblokse meiden. De kosten zijn dan nog te doen, en je hebt goeie omzet. Die meisjes werken hard, en ze zijn tevreden met heel weinig. Dan kan je nogeens gaan verdienen. Daar zijn meiden bij die werken de zes dagen per week meerdere shifts, en zijn dik tevreden met tweeduizend Euro in het handje per maand. Voor die beloning maken ze wel omzetten van bijna achtduizend Euro per maand.

Ze zitten wel meest in de aanloop, dus daar blijft dan flink minder van over, maar de winst is nog steeds flink. Ze zijn vaker zwart, want die meiden kunnen wegzijn voordat de belasting ze doorheeft. Dat is wel veel minder geworden hoor ik, en op de goeie verdienplekken zijn de controles zo intens dat je er echt niet aan ontkomt, maar het is wel een voordeel voor de slimme buitenlandse meiden.

Maar hoe groot is het maffianetwerk dat je kan hebben op die manier? Van de achtduizend Euro gaat de beloning van de meid af, de kamerhuur, en de BTW. Dan hou je bijna duizend Euro per maand over. Daar moet nog de huisvesting van die meid voor betaald worden, ookal kunnen die pooiers dat wel goedkoop houden, maar het wordt snel krap. Per meid blijft er minder voor haar zogenaamde maffianetwerk over dan voor haar. Wat ook wel goed is, zij doet immers het werk.

Dat is snel iets wat niet erg loont. Je moet niet denken dat één vent honderden meisjes heeft. De meeste van die meiden werken gewoon met hun man, en die heeft er niets naast lopen. Als je kijkt naar de grotere groepjes, dan is het héél zeldzaam dat er meer dan zeven of acht meiden aan één netwerkje horen. Tel uit je winst, het wordt al lastig om meer dan een paar mannen te hebben lopen zelfs als ze bijstandsnivo accepteren.

Ik ken een oostblokpooier, en die wil weinig loslaten over zijn inkomsten. Maar toen ik hem vroeg of mijn berekening een beetje klopte, brandde hij los over meiden die na een boel geregel opeens verdwijnen, of die niet blijken te kunnen werken, of die hem gaan chanteren. Volgens hem zijn de getallen die ik noem maar moeilijk te halen. Hij ziet ook met lede ogen aan dat er veel geld door de meiden wordt achtergehouden. Hij vindt dat stelen.

Het is geen grote stroom geld. Het is vooral van de hand in de tand voor de mannen in de achtergrond. Die leven er bovendien op los, want die weten ook wel dat ze gepakt kunnen worden, en wat ze nog niet uit hebben gegeven wordt dan wel geplukt. Het is soms mogelijk om geld naar het thuisland te smokkelen, maar wat heb je daaraan in een Nederlandse cel? En de meiden willen ook wel wat sjieks om zich heen. Die kunnen naar een ander.

Er zijn wel mensen die rijk kunnen worden van de business. Regelaars waar veel meiden een dienst afnemen, die goede papieren kunnen regelen. Valse-documenten-verkopers hebben goud geld in handen. Smokkelaars die zorgen dat een meid in een gespreid bed valt kunnen wat verdienen, want zonder iemand die al de regeltjes van de overheid kent ben je zó verneukt. Maar die gaan niet pooieren. Dat levert te weinig op.

Maar er is wel één netwerk dat héél goed verdient. Die strijken de helft van de omzet op, leveren geen diensten, hoeven niets te doen behalve zo'n meid ontdekt te hebben, zetten zelf hun idee van haar omzet neer, en hebben een grote gewapende knokploeg om hun eisen kracht bij te zetten. En wat de meid ervan vindt maakt niet uit. Betalen zal die vieze hoer.

Die verdienen per Oostblokse achttienhonderd Euro per maand, aan Nederlandse meiden vierentwintighonderd per maand als je mijn gemiddeldes neemt. En aan mij nog wel meer. Daarvoor hoeven ze alleen even af en toe te komen intimideren, twee man een uurtje per maand ofzo. Voor de rest is het cashen. Zo kan dus één mannetje zestig hoertjes hebben lopen. Dan blijft er wel een hoop over voor een heel netwerk.

Dit is de Dag + Reporter + meer

Ik loop nog steeds achter bij het nieuws, dus er komt maar weer een extra nieuwsstukje. Ik wil de dingen in elk geval benoemen, dan is iedereen maar weer ingelicht. Valt jullie ook zo op, dat de hoeren wel reageren op het nieuws dat van de verbiedertjes afkomt, maar dat die totaal niet in willen gaan op wat van ons afkomt? Ze zwijgen ons liever dood. Wij hebben namelijk argumenten. Zij niet.

KRO Reporter over de Wallen
Afgelopen donderdag ging KRO Reporter over de Wallenaanpak. Van de KRO verwachtte ik helemaal niets. Ze hebben zich eerder nou niet echt neutraal laten zien, en ik dacht dat dit wel weer een herhaling van zetten zou zijn. Dat is me heel erg meegevallen, maar ik ben nietzo jubelend als sommige andere mensen. Want ondanks dat er nu eindelijk eens wat kritiek komt, is dat maar op een klein aantal punten. Kijk hier maar de uitzending terug, het kost je een half uurtje.

We kregen zelfs Laurens Buijs even te zien, en Mariska Majoor, die samen goede punten konden geven over de hypocriete toestand die dat hele Amsterdamse prostitutiebeleid is. Aan de ene kant de morele agenda, die ze ontkennen, aan de andere kant het gekoketteer met de vrijheid en vrijzinnigheid, die ze niet toestaan. Het is in een paar woorden mooi gezegd. Ik hoop dat mensen genoeg context ervoor hebben.

Het is mooi om te zien dat van der Laan niet in een gespreid bedje valt, zoals altijd wèl. Hij krijgt eindelijk eens kritische vragen. En dan zie je opeens wat een lelijke kerel hij vanbinnen is. Hij mokt als een betrapte schooljongen, en draait als een wormpje aan een haakje. Ze laten ook de critici eens aan het woord. Zonderdat ze met goedkope antwoorden worden afgeserveerd. Dus dit is veel beter dan ik van ze ben gewend!

Laat ik ze er maar een complimentje over geven. Je hoort dat de interviewer van van der Laan een beetje geïntimideerd is, en toch heeft hij doorgezet. Dit is niet wat die mensen gewend zijn. In Nederland is het normaal om politici niet te confronteren als pers, want ze willen allemaal deel van het establishment blijven. Nou is 1012 wel een héle grove misstand, en is het iets wat om een reportage schreeuwt, maar het is nog steeds een hele stap voor de publieke omroep om dit te durven.

En toch ben ik niet tevreden. Want ze laten wel zien dat de gemeente een scheve schaats rijdt, en dat de politici door de mand vallen als je éíndelijk eens doorvraagt, en dat het hele 1012-project eigenlijk een moralistisch prestigeproject is waar nogal wat vastgoedbelangen inzitten, maar ze ontwijken het wèl om eens door te kijken naar of al die beschuldigingen over enorme misstanden in de prostitutie dan wel kloppen.

Ik maak me ook zorgen over deel twee. Daar zien we een voorproefje van aan het eind van het programma. Daar ligt de nadruk niet op het opjagen van de vrouwen door de overheid, en het criminaliseren en brodeloos maken, maar horen we wéér Sabrina die wéér roept dat het probleem is dat ze in handen van vrouwenhandelaren vallen. Dat is natuurlijk gelul. We zijn geen poppetjes die van straat worden opgeraapt. Er zullen inderdaad vrouwen zijn die nu met pooiers aan de gang gaan, maar dat is niet het probleem. Jammer dat dat toch meteen de nadruk wordt.

We moeten het maar zien op donderdag. Ik blijf toch wantrouwig.

Één op één
Meteen vóór het KRO-Reporter item dat ik hierboven beschreef, kwam Dettmeijer nog even in beeld in een soort vraaggesprek. Het ging eigenlijk vooral over kindermisbruik, dus ik zal niet ingaan op de inhoud. Daar weet ik niets van. Ik vertrouw Dettmeijer niet, maar het zou hypocriet zijn als ik daarover zou doen alsof ik het beter weet. Ik kan wel wat zeggen over de toon van het programma: De eerste vraag aan Dettmeijer was: "Wat schokt u daar het meest?"

Voordat je geld aan Free a Girl geeft...
Voordat je geld aan de organisatie Free a Girl geeft, kan je het best ook even kijken naar wat de clubjes doen waar die hun geld aan doorgeven. Zoals in dit artikel. Je moet toch al je vraagtekens bij die club zetten, en STL zet op Hookers goed neer waarom. Ik zie wel, hoe meer ik contact heb met buitenlandse meiden, hoe meer de ideeën en methodes van reddertjes en verbiedertjes op elkaar lijken. Ze willen dit graag in Nederland ook kunnen doen, maar daar heeft nog maar één club genoeg macht voor.

Het Parool weer eens
Oude verzetskrant het Parool heeft al vaker laten zien dat ze wel heel veel interesse hebben in de prostitutie, en er graag over schrijven, maar het met de waarheid nietzo nauw nemen. We weten Patricia Perquin nog wel. Nu doen ze weer hetzelfde, kwaad spreken over de prostitutie en de overheid in de kaart spelen tegen ons, zonderdat ze zich aan de waarheid houden. Het is een ouder artikel, en eigenlijk ben ik vééltelaat met nog eens erop antwoord geven, maar ik had wat inzicht van Bouche nodig, en die heeft het nou eenmaal superdruk.

Het artikel is kort. Je kan het hier lezen. Er staat in dat de klant van een gedwongen meid nu ongrijpbaar is, en dat uit onderzoek blijkt dat het veelte moeilijk is voor de overheid om hem te kunnen vervolgen. En dat je kan herkennen dat iemand gedwongen werkt als die moet huilen of op een 'rare' plek werkt. Nou ja, alleen als het een hoer is weer natuurlijk. Want wie heeft nooit iemand zien huilen op het werk?

Het 'onderzoek' waar in het Parool-artikel gewag van wordt gemaakt is de Quickscan die Opstelten recent presenteerde. Daar wordt, in tegenstelling tot het in het artikel geponeerde, vastgesteld dat de dekking van bijvoorbeeld art. 242 Sr of 246 Sr, alsmede interpretaties van 273f Sr handvat geven in omstandigheden van wetenschap en/of voordeel bij de klant tot veroordeling te komen, maar dat het parket het te veel werk vindt. Er moet alles aan gedaan worden om de klant te vervolgen, zo lang de klant maar gebraden in de mond vliegt. Omdat de quickscan geschreven is door juristen wordt het als onkies beschouwd verschillende zaken te behandelen met verschillende 'interpretaties' (beter gesteld: fictionele inlezingen) van vooral 273f, maar met name de Nationaal Rapporteur heeft al eerder blijk gegeven niet boven een fors staaltje doublethink te staan, dus zuiver als middel zou het desondanks moeten voldoen. Opstelten wast als gebruikelijk de handen in onschuld, en vindt aanvullende wetgeving ondanks zijn eigen uitlatingen niet nodig; het prikkelt te denken dat hij deze stelling voornamelijk inneemt door de pijnlijke scenes die hij moest lijden in de Eerste Kamer. De aandacht voor strafbaarstelling van de klant is uiteraard voornamelijk ingegeven door de jubelende verhalen uit Zweden, maar is ook voor de lobby aantrekkelijk door de voelbare weerstand vanuit de prostituees die zich niet als reddingsobject laten gebruiken. De klant is in dier voege een makkelijker doel omdat hem sneller een schijn van eigenbelang kan worden aangewreven.

Duitse commentaren op de Zweedse draai van de EU
Niet alle verhalen over het Zweedse model zijn jubelend. In het buitenland heb je eigenlijk nog best wel wat kritiek. Dat haalt hier de pers niet, maar het is interessant om te lezen, en ik ben het er ook best mee eens. Ze zien het in het buitenland een stukje nuchterder.

IND laat zich voorlichten
De Immigratie- en Naturalisatiedienst heeft veel te maken met vreemdelingen die Nederland binnenkomen. En dat is natuurlijk de stroom mensen waar Comensha veel in te vissen heeft. Die klagen al jaren dat ze niet genoeg turfjes binnenkrijgen van de IND, en ook anderen hebben daarover wel geklaagd. Dus de IND heeft maareens wat voorlichting geregeld.

Eigenlijk is dat héél raar. Ik ben zelf Nederlandse, en met de IND heb ik alleen temaken gehad via vriendinnen en via klanten. Daar kreeg ik juist het idee dat de IND héél veel expertise in huis heeft over immigratiestromen, mensenhandel, mensensmokkel en hoe dat voor zo'n immigrant eigenlijk allemaal werkt. Ik heb een paar klanten die voor de IND werken, en die zijn echt goed ingelicht.

Het wordt nog veel raarder als die voorlichting blijkt te komen van de stichting Open Ogen van Linda van Goch. Die doet aan voorlichting door haar eigen verhaal te vertellen. Dat wil zeggen, haar versie van hoe zij een poos een loverboymeid is geweest. Heel emotioneel, en als je niet sceptisch bent, raakt het je wel. Ik zou niet hebben verwacht dat het veel indruk maakte op mensen van de IND, maar ik had dat duidelijk fout.

Was het maar andersom. De IND heeft zoveel informatie te geven, het zou zo moeten zijn dat de IND voorlichting gaf aan de politie en de regering over wat er ècht allemaal achter migranten schuilgaat, want daar hebben we nu alleen maar het plaatje van het slachtoffer en het plaatje van de uitvreter om uit te kiezen. De mensen die ik van de IND ken, kunnen daar heel veel meer over vertellen, wat het plaatje wel anders maakt.

Mendes Bota
De EU zit vol met clubjes die graag grote toestanden maken over de prostitutie. En daarbij gebruiken ze de meest belachelijke dingen om hun rapporten mee vol te schrijven. Echt waar, als ik voor elke fout in die rapporten een antwoordstukje zou moeten schrijven, was ik pas klaar in het verzorgingshuis. Nu is er weer een nieuwe, die met gejuich is binnengehaald op de maillijsten van verbiedertjes.

Ik heb deze weer laten ontleden door mijn helpers, maar die worden er een beetje gek van, dus ik heb maar besloten om mijn volgende antwoordstukje maandag over een deel van dit soort rapporten te laten gaan. Ik vind al hun werk zonde van zo'n nieuwsstukje, want die nieuwsstukjes worden maar één week goed gelezen, en daarna vergeten. De antwoordstukjes doen het iets beter.

Dit rapport is van Mendes Bota, een Portugese Rapporteur over Equality en Non-Discrimination.

Er staat helemaal geen wiskunde, inclusief logica, in dit hele rapport. Het is een opiniestuk waar wat tertiaire bronnen worden aangehaald, en alleen die bronnen die zijn standpunt niet vermoorden. Vooral de opinie van andere bestuurders en commissies, en hier en daar een anecdote voor spice. Hij blijft opzettelijk fact-free.

De Speld
Toen ik dit artikel in de Speld las, vond ik het eventjes heel jammer dat ik dit jaar geen Aprilgrapje had.

Kathleen Taken Smith
Een ander rapport wat deze weken voor veel gejubel heeft gezorgd bij de verbiedertjes is geschreven door Kathleen Taken Smith. Ze verwijzen liever niet naar het oorspronkelijke rapport, maar koppelen liever naar express.be. Daar staat dat het rapport aantoont dat mensenhandel een enorme omzet heeft, en dat er nog te weinig "erkenning" is voor dat probleem, en dat er meer sensatie over gemaakt moet worden.

Ik heb mijn statistiekmannetje ernaar laten kijken, en hij schreef:

De omzet van $32B is helemaal geen conclusie van het rapport, het is een uitgangspunt. Het komt van diezelfde ILO-verklaring die we eerder al besproken hebben. Zet die nou eens in een antwoord-post, dan ben je meteen klaar. Verder is het rapport *weer* een zootje economen die denken dat je twee subjectieve variabelen uit biased, onvolledige en slecht definierende bronnen kan halen en daar een zinvolle correlatie uit kunt puren. Hun bronnen zijn de UN corruption perceptions index en opvallend ongedefinieerde bronnen binnen de US Government (waarschijnlijk het State Department). Dat is echter een klein deel van de text, want het grootste deel is opinie vermomd als feit, van verschillende bronnen van twijfelachtige herkomst, en ingericht om maximaal emotioneel impact te maken. Weer een rapport van nul en generlei waarde als je geen open haard hebt.

Lies, damn lies, and sexwork statistics
Maggie McNeill schreef in de Washington Post een goed artikel over al die rapporten en zogenaamde "feiten" die over ons worden verteld. Daar kan je best even voor door het Engels heenbijten! Ik vind dat ze goed schrijft, ookal is haar aanpak wel anders dan de mijne. Afentoe vraag ik me af of zij het niet beter aanpakt, maarja, daar is mijn blogje eigenlijk ookweer niet voor.

EO Reporter Dit Is De Dag
Van de EO moet je niet veel verwachten. Die zijn de spreekbuis van de CU, ze zullen niet met iets komen dat eerlijk of kloppend is over de prostitutie. Maar toch vond ik deze reportage wel wat waard. Het wil laten zien dat er veel mis is, maar het laat eigenlijk zien hoe weinig er mis is, en hoeveel domme gemeenheid er zit aan de kant van de verbiedertjes. Ik heb in reacties over het programma dat nog niet van andere mensen gehoord, dus misschien ben ik wel de enige die het zo ziet.

Het is jammer dat het wel weer laat zien dat Nederland steeds meer onzin over prostitutie wil slikken. Ik heb maar weinig kritiek gehoord. En bijna alles kwam van mensen die meer weten. Binnenkort hoeven ze helemaal niets meer uit te leggen, maar kan het gewoon een gebedje worden waar niemand meer anders over denkt. Dat is een hele gevaarlijke ontwikkeling, en ik hoop dat we het tegen kunnen houden.

De twee journalisten die dit hebben gemaakt hebben zoals ze zelf schrijven "talloze" meiden lastig gevallen. Met al dat gezoek zijn ze er alleen in geslaagd om vrolijke, Nederlands sprekende vrouwen te ontmoeten, die geen enkel signaal gaven dat er iets miswas. Of je moet met de signalenlijst in je hand gaan kijken. Mondige meisjes, en misschien geen professionelles, maar toch wel meiden die wisten wat ze aan het doen waren.

Zelfs de kelderboxhoer had nog nooit gekkigheid meegemaakt, omdat ze haar telefoontjes screende. En de andere meiden waren ook best ontspannen. De makers moesten er heel veel bijverzinnen om het spannend te laten lijken. En die voice-over werd steeds bespottelijker. Ik vond dat wel mooi, want als iemand even gaat nadenken laat dat snel zien dat de programmamakers helemaal niet neutraal lieten zien wat er was.

Er was nog wel de stem van een Braziliaanse, die vertelde dat ze misleid naar Nederland was gekomen, en die nu in de slachtofferopvang zat. Dat was volgens het programma in Amsterdam, maar ik dacht dat die vrouw die de meisjes tegen een bokszak laat trappen eigenlijk van Fier was. Dus ik weet niet hoeveel ik daarvan geloof. In elk geval raad ik wel aan om een korreltje zout te nemen bij verhalen zoals die Braziliaanse vertelt.

Gert-Jan Segers komt weer in beeld, en die man komt nooit met wat nieuws. Maar Ruud Bik zie je meestal alleen op papier, en om hem eens te horen praten is ook interessant. Hij neemt vast een voorschot op de WRP en vindt nu al alle thuisprostitutie illegaal, en vindt àlle faciliteerders per definitie fout, en dat je die niet hard genoeg kan aanpakken. Hij kondigt voor dit jaar nog meer razzia's aan. En het is al een linke boel zoals het dit jaar was.

Ruud Bik zegt dat er mensen fout zijn, want ze verdienen geld over de rug van andere mensen, en ze weten niet wat achter die mensen en hun werk schuilgaat, maar zouden het eigenlijk best kunnen en moeten weten. Ze veroorzaken daarmee een grote kans dat die mensen op illegale manier uitgebuit worden, maar het interesseert die mensen weinig, dus zijn ze foute mensen. En hij heeft het tòch niet over politiek en zedenrechercheurs. Ik vind dat moeilijk samengaan.

Een ander deel van de reportage gaat over die faciliteerders. We zien mensen die ruimtes voor de meiden verhuren. De prijzen zijn aanzienlijk lager dan bij de ramen, en de kamers veel groter, en gemeubileerd. Een trotse verhuurder laat zelfs zien dat hij goed voor schoon linnen zorgt, en dat vind ik mooi om te zien. Kom daar in de legale sector maar om. Maar ze doen alsof hij een uitbuiter is.

Ik moest wel even fronsen toen ze vertelden dat de thuisontvangst zoveel gevaarlijker is. Je hebt namelijk geen noodknop met iemand die kan helpen. Nou is dat zo geregeld, als je een beetje slim bent. Maar vooral is het belachelijk omdat door de wetten en regels, die vooral door het gedachtengoed van de programmamakers komen, er niemand aan de andere kant van een noodknop màg zitten. Want daar hebben we weer mensenhandel.

Kort komt ook de hulpverlening in beeld, die nietzoveel aanloop krijgt vanaf de thuisbranche. Dat is natuurlijk jammer, want wij hebben netzogoed veel aan die hulpverlening als de raammeiden, maar wel begrijpelijk. Verschillende instanties zijn al genoemd als verlinkers, dus dan weet je als hoer ook niet meer waar je veilig heenkan. Voor je het weet zit je vast aan het mensenhandelcircus.

Deze documentaire kan weer een paar meiden hun huis, hun werk, veel geld en misschien hun kinderen kosten. Daar zullen de journalisten niet over wakker liggen. Die vinden dat ze met wat blurren wel genoeg gedaan hebben. Ik hoop maar dat de overheid niet te hard zijn best gaat doen om die meiden te straffen. Het zou me niet verbazen als de programmamakers alles doorgestuurd hebben naar Bik.

Het beste kijkje kwam aan het begin en het eind van het programma. Daar werden mensen uit Amersfoort gevraagd over de heksenjacht tegen de meisjes die daar hadden gewerkt. Het was vooral "we wonen hier keurig met kinderen en we willen dit niet." In het begin is er wat gepraat over de overlast en het "gevaar" van mensen die neuken voor geld, en dat klopt niet echt met hoeveel moeite ze moesten doen om te ontdekken dat het hoeren waren die daar woonden.

Een buurvrouw vertelt dat ze niet aan haar kinderen wou hoeven uitleggen wat die mensen daar deden. Dat vond ik al een minderwaardige streek. Maar eigenlijk ging het daar natuurlijk niet om. Het gaat weereens om haat. Want waarom zou ze nadat die meiden weggepest zijn, anders nogeens de politie inlichten als dezelfde meisjes in een stad zeventig kilometer van je vandaan weer ergens aan het werk zijn? Dat is gewoon natrappen. En dat is de mentaliteit.

Wat de makers willen laten zien, dat kunnen ze niet laten zien, want dat bestáát zo weinig dat je het niet tegen zal komen. Maar daarmee zijn ze niet tevreden. En dat ze toch het beeld willen forceren zodat je toch hun denkbeeld te zien krijgt, laat wel zien hoe ziek de media met ons omgaan. Het motto van Nederland 2: "Vertelt het hele verhaal" is dus niet echt iets waar de makers zich wat van aantrokken.

Er is weer aandacht voor ons op TV. En het is vooral emotie. Zou dat zijn omdat er weer wat in de Kamer moet gebeuren? Dat was wel telkens zo als je kijkt naar de tijden dat er in de Eerste Kamer over ons besloten zou worden. Dat hebben we wel gemerkt. Ik kan toch nergens vinden dat de novelle binnenkort op de agenda van de Tweede Kamer staat, maar voor je het weet is het erdoorgerommeld.