In duizend stukjes

Pats! Daar ben ik dan, in duizend stukjes. Ik had het bijna gemist.

Volgens sommige manieren van tellen is dit mijn duizendste stukje. Volgens andere soorten van tellen is dit stukje duizend-en-acht, duizend-en-tien, of duizend-en-elf. Ik heb wat stukjes van lang geleden weg moeten doen omdat ze gevaarlijk waren voor mijn privacy immers. Ik tel sommige stukjes die samen geboren zijn maar later opgesplitst als één stukje. En als je die delen als aparte stukjes telt, en de "null" berichten meetelt, zijn het er duizendzevenentwintig.

Dus nu wat cijfers! Ik heb met die duizend stukjes iets meer dan zes miljoen unieke bezoekers gehad. Dat betekent niet dat er ook zes miljoen mensen mijn blog hebben bekeken, want als iemand van IP-adres verandert, telt dat als een nieuwe bezoeker. En dat gebeurt veel. Dus hak dat getal maar in tienen. Of nog kleiner, het ligt eraan aan wie je het vraagt. Veel van die bezoekers keken naar één stukje, en verdwenen toen weer.

Maar er zijn ook mensen die àl mijn stukjes doorlopen. De ene na de ander. En daar doen ze dagen of weken over. Toen ik dat nog kon zien, want tegenwoordig zie ik dat niet meer, bleken de mensen die veel tijd aan mij besteedden voor een kwart te komen uit adressen die met universiteiten of met politie temaken hadden. En ik heb in al die jaren dat ik dit doe ookwel interesse uit die hoek gekregen, maar het eerste wat ze altijd wouden was dat ik mijn anonimiteit opgaf. Dus dat loopt dan dood.

Het populairste stukje op mijn blog is Ideale Pik. Dat is 173.095 keer gelezen, ookal vind ik het niet mijn beste werk. Het minst populaire stukje is nog steeds Dutch Model - Legal Developments. Dat staat nu op 76 impressies. De rest van mijn stukjes zit daar allemaal tussenin. De impressies donderen in elkaar als Google beslist dat ik van de voorpagina afmoet, dus het laat niet echt zien hoe het zit met de kwaliteit van die stukjes. Gelukkig maar.

Ik wil ook wel even wat licht schijnen op andere populaire stukjes, vooral tijdens periodes dat ik veel lagere cijfers zie. Bijvoorbeeld mijn stukjes over Locktober en over Slavinnenfantasie. Die hadden tienduizenden impressies terwijl de stukjes eromheen er maar honderden hadden. Ik zag daar ook mensen telkens naar terugkomen, en er werd veel door mensen naar gekoppeld.

Tips voor Beginners heeft 52.834 impressies gekregen. Dat is fijn, want ik vind het belangrijk om beginnende collegaatjes te helpen. Het is alleen wèl een óúd stukje, en ik zou het eigenlijk moeten herschrijven, want het is niet meer van deze tijd. En ik aarzel om dat te doen, want ik zit in heel veel branches nu te ver van het werk af om daar eerlijk over te kunnen adviseren.

Mijn stukjes over pooiers hadden in het begin niet zo'n succes, maar mensen blijven er stukje bij beetje naartoekomen. Telkens een impressie of wat erbij, en ze steken nu echt wel uit boven andere stukjes eromheen. Vooral Zachte Pooier is een populaire, die elke week wel een impressie erbij haalt, ookal is hij stokoud. Dat vind ik fijn om te zien, want dat is een stukje waarin ik iets uitleg dat je nergens anders vindt.

Het is nu ookwel een momentje om even te kijken naar hoe duizend stukjes de wereld hebben veranderd. Ik heb tochwel het doel gehad om het beeld over hoeren bij te sturen. Ik heb altijd geloofd in de menselijkheid van de maatschappij, en dat die alleenmaar ònze menselijkheid hoeft te beseffen om tot inkeer te komen En na duizend stukjes vind ik het wel het moment om dat even te bekijken.

Bitter weinig. Dat is het resultaat op de samenleving. Ja, ik ben hierendaar aangehaald in wetenschappelijke artikelen, en ik zie in politieke stukken soms zinnen terug die ik geschreven heb, en ik heb een douw gegeven in het maatschappelijke debat, maar er is erg weinig echt van aangekomen. Er wordt weinig van begrépen, zie ik, zelfs door mensen met goede bedoelingen. De mensen die mijn blog echt snàppen zijn vooral andere hoeren.

Maar hemelbestormen werkt nou eenmaal niet zoals je hoopt, anders deed iedereen het wel, en werd je alsnog ondergesneeuwd. Ik hoop gewoon dat de kleine beetjes inzicht op hun eigen manier tochnog wat goeds doen. En dat ìs er ook wel, als ik met een lampje ga zoeken. Er zijn echt mensen die wat geleerd hebben van mijn werk. Maar als ik het alleen deed om de wereld te verbeteren, was ik al wel verbitterd afgehaakt.

Voor mij is het interessanter om terug te kijken naar wat die duizend stukjes met mijzèlf hebben gedaan. Ik ben nietmeer de vrouw die ik was toen ik in 2008 begon, en van die verandering is wel een stuk gekomen door het schrijven van mijn blog. Vooral natuurlijk dat ik beter ben gaan schrijven, want ik krijg echt kromme tenen van mijn vroege stukjes, die soms niet echt leesbaar zijn, en vaak niet overbrengen wat ik over had willen brengen.

Maar ook dat ik door mijn blogje geleerd heb om te betogen, te onderbouwen, en kritisch naar mijn eigen verhaal te kijken. Ik heb er veel voor moeten uitzoeken, en ik heb dus ook een hoop geleerd over mijn onderwerpen omdàt ik erover ging schrijven. Het heeft me zorgvuldiger en bedachtzamer gemaakt. En misschien zelfs wel slimmer. Maar ook cynischer en minder idealisties. En dat mis ik toch soms wel.

Ik had nooit bedoeld om mijn blogje duizend stukjes lang te maken. Eigenlijk had ik geen bedoeling die echt meetelde toen ik mijn blogje begon, dus dat is ook nietzo raar. Als ik vantevoren had geweten wat mijn blogje zou worden, en vooral hoeveel wèrk het zou worden, was ik er nooit mee begonnen. En met de kennis hoe weinig het uitmaakt om mensen inzicht te geven, denk ik er nogsteeds weleens aan om het maar niet meer te doen.

Duizend stukjes is best veel. Als je elke dag maar één stukje leest, ben je bijna drie jaar bezig. Bijelkaar heb ik in Word drieduizendtweehonderdvijfenvijftig bladzijdes uitgetikt en in mijn blogje over-gekopiëerd. Alleen al aan tekst heb ik er gewoon meerdere romans inzitten. En al zijn lang niet alle stukjes diepgravend of heel informatief, ik heb toch bestwel wat van wat ik wou vertellen over kunnen brengen.

Mijn blogje is steeds verder uit mijn handen gegroeid, en achteraf gezien had ik er goed aan gedaan om meer te plannen, en het minder gewoon te laten gebeuren. Maar aan de andere kant is dat wèl geweest waarom ik het aankon, en aandùrfde. Als ik vantevoren had moeten overzien wat er allemaal te doen was, laat staan als ik het allemaal kompleet had moeten hebben voordat ik wat begon te publiceren, had ik het niet als iets haalbaars gezien.

Het is heel fijn aan een blog dat het eigenlijk een losvaste groep stukjes is, die allemaal afzonderlijk worden gelezen. Het is allemaal samen wel meer dan wat de afzonderlijke stukjes doen, maar eigenlijk hoef je je bij elk stukje alleenmaar over dàt stukje druk te maken. En dat is hanteerbaar, en het kost veel minder planning. Je kan gewoon impulsief ergens over schrijven, want er is geen kader waarbinnen je hoeft te blijven.

De impulsiviteit om een stukje te schrijven was voor mij de grote drempelverlager. Dat ik gewoon een stukje kon schrijven zonder me er zorgen over te maken of de rest van mijn werk eronder zou lijden was heel belangrijk. Want die aarzeling heb ik bìnnen stukjes wèl. En dat is soms verlammend, en zorgt ervoor dat ik sommige stukjes keer op keer wegleg om er nogeens goed over na te denken.

Vooral stukjes die ik schrijf om mensen voor te lichten, en om dingen aan te pakken die ik mis zie gaan, voelen veel zwaarder om te schrijven. Niet alleen omdat ik ookwel zie dat die dingen enorme zware lappen tekst worden waar je halverwege al moe van bent, maar ook omdat ik geen misverstanden wil. Als ik iemand te weinig uitleg waardoor hij het verkeerd begrijpt, heb ik het eigenlijk voor niets geschreven, of erger nog, alleenmaar erger gemaakt.

Mijn blogje is gigantisch gegroeid sinds het begon. Maar het is groter geweest dan het nu is. Toen ik net een half jaartje schreef stond ik nieteens op Google als je zocht naar informatie over prostitutie. Dat veranderde snel, en ik kreeg zelfs zo'n extra katerntje waarbij niet alleen mijn homepage, maar ook een paar andere stukjes tegelijk naar voren werden gebracht. Daar kreeg ik veel bezoekers, traffic, van.

Wat ik ook toen had, was dat Google mensen naar mijn blogje toestuurde als ze vragen hadden over dingen die ik uitlegde. Als je in Google vragen had over prostitutie, maar ook over hoe je met een grote pik om moest gaan of een passend condoom moest uitzoeken, stond ik in de eerste drie hits. Daar was ik best trots op, en dat gaf me enorm bereik, vooral onder jongeren.

Dat is veranderd. En niet omdat mijn blogje veranderde. Google, samenmet de andere zoekmachines trouwens, heeft mijn blogje van de eerste pagina afgehaald, en je moet tegenwoordig echt je best doen om mijn blogje te zien te krijgen, je moet eigenlijk al weten dat het er ìs. Of er al een aantal keer via Google naartoe zijn verwezen. Waar dat precies door komt weet ik niet goed. Dat kan komen door de verpreutsing, maar het kan ook onderdeel zijn van de beweging om meer mee te werken aan het mensenhandelcircus.

Het ging helemáál mis toen ik wat kritische opmerkingen maakte over het beleid rond Cονⅰⅾ. Sindsdien is mijn blogje best hard aangepakt, en is het heel lastig nog wat te plaatsen. Ik ben ook nòg lastiger te vinden geworden. Helaas waren de bedrijven die de bubbels runnen en de overheden het er helemaal over eens dat iedereen die twijfels uitte aan het officiële verhaal, de mond moest worden gesnoerd onder het mom van foute informatie geven over dat onderwerp. Als dat goed uitkomt natuurlijk.

Voordat ik beperkt werd met hoe vindbaar ik ben, had ik grote plannen met mijn blogje. Ik zou gaan samenwerken met KSP die op Twitter ontzettend veel volgers had, en opiniemakers konfronteerde met hoe belachelijk hun ideeën over prostitutie waren. Ik zou óveral over uitleggen. Ik zou aktief zijn om de geheimzinnigheid rondom het werk door te prikken, en om te laten zien dat we gewoon mènsen zijn, en ons werk gewoon wèrk is.

Maar als je gaat zoeken op Google of Bing naar ervaringen met prostitutie, heb ik dus niet meer die ereplaats. Ik heb er nieteens meer een plaats. Je moet echt weten welke termen je moet gebruiken om bij mij uit te komen, of bij andere echte hoeren, want als je gewoon naïef de vraag intikt, krijg je alleenmaar lulverhalen uit magazines en de zieligheidsindustrie voor je neus. Wij zijn weggezuiverd.

Sinds ik op die manier beperkt ben, sta ik anders tegenover mijn blogje. Ik hou er nogsteeds intens van, en ik ben ook op sommige stukjes heel trots, maar ik heb niet meer die hemelbestormende passie om de wereld te veranderen. Niet omdat ik dat niet meer zou wìllen, maar omdat er zo duidelijk is gezorgd dat ik daarvoor te weinig bereik zal hebben en houden. Dus de wil is er nog wel, maar het geloof dat het gaat lukken niet meer.

Dat klinkt wel heel dramatisch nu, ookal is het wel waar. Ik ben niet een depressief typetje geworden ofzo. Ik ben er alleen niet meer op dezelfde manier ambitieus over. En ik heb de nieuwsstukjes ook op een héél laag pitje staan, omdat er zo'n enorme vertraging, soms wel maanden, tussen het plaatsen en het verschijnen van mijn stukjes zit. Dan is het geen nieuws meer als ik erover schrijf.

Het is soms een beetje moeilijk voor mij om te zien waar ik nou voor schrijf. Die serie jongensvragen ging heel vlot, omdat ik toen heel duidelijk in beeld had voor wie ik schreef, en wat ik daar vertellen moest. Maar meestal weet ik eigenlijk nietzogoed wie mijn lezer gaat zijn, en hoe die mijn blogstukje gaat lezen. Om nog maar te zwijgen over de vraag of ze het gaat begrijpen.

Als je een blog schrijft, schrijf je voor een zwart gat. Er komen wel wat reakties, maar er is maar een klein deel van de mensen die reageert. Ik heb ooit wel enquêtes gedaan om een beeld te krijgen van mijn lezers, toen ik die nog kon doen. Toen bleek een groot deel van mijn lezers andere hoeren te zijn. En dat terwijl ik eigenlijk vooral schreef om niet-hoeren wat te laten zien van hoe het is om hoer te zijn.

Voor wie ik tegenwoordig schrijf, weet ik eigenlijk niet. Ik heb dat al jaren niet meer kunnen zien. Het is echt een zwart gat geworden. Soms heb ik het gevoel dat ik vooral schrijf voor mijn hulpploegje, soms heb ik het idee dat er allerlei mensen uit allerlei plaatsen en groepen meelezen. Ik kan het niet weten. Ik hoop altijd dat ik veel mensen toevallig bereik die anders nooit wat over het vak teweten zouden komen, maar mijn vaste lezers koester ik natuurlijk.

Ik heb een hoop tehoren gekregen waarover ik zou moeten schrijven. Daar luister ik ookwel naar. Aan de andere kant wordt een stukje nooit wat als ik er niet van voel dat ik er wat over kwijtmoet. Ik schrijf vooral uit mijn hartje, het zijn geen papers zoals tijdens mijn studie. Soms laat ik mijn geheugen spreken, soms mijn inlevingsvermogen, soms mijn littekens, soms mijn passie, soms mijn kut. Maar altijd moet er iets in me zijn dat een stukje wil volmaken.

Dat mijn stukjes niet zomaar meer geplaatst kunnen worden, doet wel wat met hoe ik ze schrijf. Ik schrijf minder impulsieve stukjes, minder stukjes waarvan ik niet het gevoel heb dat ze belangrijk zijn, want ik heb maar zo weinig kansen om iets te plaatsen. En dat ik niet meer achteraf kan editen wat erin staat, zorgt ook dat ik meer aarzel om een stukje "af" te vinden.

Liefst zou ik teruggaan naar al die half doordachte stukjes, waar ik later dan wel de rafels af ging knippen. En dat knippen dan niet deed. En de stukjes over een flard van een herinnering, die ik leuk vond. Maar ik vind mijn stukjes waarin ik mensen wat leer toch belangrijker. Vooral als ik een stukje schrijf waar kollegaatjes wat aan hebben, ben ik best trots.

De meeste bevrediging haal ik toch van stukjes met dingen die nog nooit ergens uitgelegd zijn. Er is bestwel veel wat nergens bijelkaarstaat, en wat ik alleen van andere doorgewinterde hoeren hoor. En zelfs als het geheimen van het vak zijn, kan het hélemaal geen kwaad om dat met de wereld te delen. Ik maak niet van onwetende kollegaatjes opeens gevaarlijke konkurrentie als ik ze iets vertel wat ze, als ze flink aan zouden pakken, vanzelf wel zouden leren.

En er is veel wat nergens uitgelegd staat. En er is véél onzin die wordt verteld over seks, relaties, mannen en vrouwen waar mensen hartstikke ongelukkig van worden, en die ik graag wil tegenspreken. En er is veel dat ik graag door wil geven, netzoals oude hoeren graag mentor worden van jongere meiden. Soms voel ik me weleens alsof ik propvol zit tot ik barst van al die dingen die ik de mensen uit wil leggen, en waarmee ik vooral mensen die in de knoop zitten met de verwachtingen van de maatschappij, wil bevrijden.

En nu dan duizend stukjes. Eigenlijk een heel vreemd idee, want ik heb juist het idee dat ik grote stukken heb laten liggen. Ik zou een heel blog vol kunnen schrijven over hoe het is om weer te gaan studeren als je al een poos gewerkt hebt. Ik zou ook een blog vol kunnen schrijven over mijn relaties, zoals veel vrouwen al doen, maar dan nu door iemand die weet hoe mannen werken. Die dingen heb ik eigenlijk flink onderbelicht.

Ik zou graag stukjes schrijven over mijn kunst, over vriendinnen en hun toestanden, over mijn neukertjes, lovers, en mijn thuisleven, over mijn projektjes, over mijn mens-zijn. Ik denk dat er best lezers daarvoor zijn te vinden. Maar er is nog héél veel uit te leggen over het vak en wat daaraan vastzit, en dat heeft voorrang vind ik. Dus dat sneeuwt onder, en die stukjes liggen te verstoffen.

Dan heb ik het nieteens over de gewone ego-stukjes die je in elk blog wel tegenkomt. Ik heb best unieke perpektieven op studeren, omdat ik dat heb gedaan terwijl ik heel oud was en er een bedrijf naast draaide, op een gezond thuisleven, op gezinsvorming, op fucking stages die we verplichten als onderdeel van opleidingen, en op de banenjacht en het inpassen in het bedrijfsleven. Dingen die ik nergens anders lees. Die lijken me best nuttig.

Maar ik ben nog nieteens klaar met schrijven over de prostitutie. Sterker nog, ik ben nog nieteens klaar met schrijven over de thuisontvangst, al doe ik die thuisontvangst nu al jaren niet meer! Ik heb een lijst met ideetjes voor nieuwe stukjes in een notitieblok staan, en die lijst is nog honderden stukjes lang. Alleen al aan de stukjes die ik heb beloofd te gaan schrijven heb ik meer dan een jaar werk nog voor de boeg. En de nieuwe ideeën komen ook telkens weer erbij.

Ik ben nog niet klaar met mijn blogje, ookal ben ik nu op duizend stukjes. Er zijn nog stukjes in de maak, er zijn nog stukjes die gepland zijn, en er zullen ook nogsteeds stukjes komen die ik opeens in één opwelling meteen van idee tot uitwerking klaarmaak. Mijn blogje leeft nog. En ookal wordt het langzaam een steeds onvindbaarder ding, er zijn nogsteeds lezers die nieuwe stukjes willen.

Vandaag zag ik dat ik nog nieteens een stukje over standjes heb geschreven. En dat is zoiets waar iedereen die over seks schrijft wat over kwijtmoet, en iedereen die over seks leest wat van wil weten. Omdat mensen onterecht denken dat die standjes de grote kunst zijn. Maar dat leg ik nogwel uit in een eigen stukje. Kan je nagaan, ik heb nog wel wat te doen voor ik mijn blogje kompleet kan vinden. Dat stukje komt nogwel. Beloofd.

Ben ik oversekst?

Heel veel jongens maken zich druk over dat ze oversekst zijn. In elke droom die ze dromen komt seks voor. Ze denken telkens aan seks. Zodra ze zich vervelen, worden ze meteen door geile gedachten afgeleid. Als ze in bed liggen, gaan hun gedachten in de richting van seks. Als ze een aantrekkelijk meisje of een lekkere vrouw zien, voelen ze meteen begeerte opkomen. Een knipoog kan hem dagen van slag brengen. En hij rukt zo veel, en het is nooit genoeg...

Nee, je bent niet oversekst. Het is normaal. Je hormonen zijn altijd aan, en dit is wat ze met je doen. Jij weet alleen nog niet wat je met je hormonen aanmoet, en daarom komt het overweldigend op je over. Elke jongen heeft wel overlast van zijn seksdrift die hem niet met rust laat, en dus is ook die "als je er last van hebt in je dagelijks leven" norm die seksuologen hanteren onbruikbaar.

Alle jongens in de tienerleeftijd gaan door een fase heen waarin ze hun seksdrift niet kunnen hanteren. Nog niet. Dat is normaal, het is een leerproces. Het wordt echt beter. Doe in de tussentijd zoals iedereen anders, en verstop je seksdrift zodat je niet scheef wordt aangekeken. En als je denkt dat het toch doorschemert, dat hoeft niet zo te zijn. We gaan er bij alle tienerjongens toch wel vanuit dat ze oversekst zijn.

Jongens zijn er vooral niet mee op hun gemak dat hun pik telkens stijf wordt. Als je hormonen op gang komen, wordt hij groter, en bij dat proces van groter worden hoort een hoop stijf worden. Lang met een stijve rondlopen helpt met het groeiproces, dus zorg er nou maar voor dat je ruime onderbroeken draagt, of gewoon geen, en je erekties niet meteen weer slap rukt. Het hoort bij je ontwikkeling.

En die erekties van je worden een stuk minder opgemerkt dan je denkt. Ja, je kàn pech hebben. Jongens met grote pikken of een slechte keus in broeken gaan soms tenten, maar zoveel als jij vóélt dat je tent, is niet wat mensen aan je kunnen zien. Het valt veel minder op dan je denkt. Het is vooral dat jij zelf heel bewust bent van je pik, en je denkt dat iedereen dat aan je kan zien.

Dat werkt twee kanten op. Ja, jij zit de hele tijd met seks in je hoofd terwijl je bezig bent met je dagelijkse dingen, en níémand om je heen ook maar een beetje laat zien van zo'n obsessie met seks. Maar in het hoofd van iedere andere puber gebeurt het óók. En ook in het hoofd van elke volwassene. Alleen hebben volwassenen intussen hun eigen manieren gevonden om ermee om te gaan. Meestal niet zo'n gezonde manier trouwens, maar daar gaat veel van de rest van mijn blog over.

Reken maar dat seks ook bij iedereen anders in hun hoofd speelt. Dat meisje dat bij Frans zo aandachtig naar de leraar luistert zit waarschijnlijk te dagdromen over allerlei manieren waarop een lekkere jongen op haar af kan stappen. En wanneer ze zich warm genoeg gelopen heeft, over hoe die lekkere jongen haar achteruit drukt over haar bed heen. Of over hoe die leraar Frans haar voor de neus van de hele klas over de knie legt en daarna kapotneukt terwijl hij haar een slet noemt. Of misschien zit ze wel echt in vervoering te luisteren naar hoe je zwakke werkwoorden vervoegt.

Sowieso hebben alle andere jongens ook die opdringerigheid van hun lijf en hun seksdrift. De seksdrift bij meisjes gaat over ontvankelijkheid. De seksdrift bij jongens gaat over brutaal seksueel gedrag vertonen. De maatschappij pikt dat al niet van volwassen mannen, laat staan van jou. Dus jouw seksualiteit wordt zo'n beetje in zijn geheel afgekeurd. De enige manier waarop je seksualiteit geaccepteerd wordt, is binnen een moedertje-vadertje mini-huwelijk, wat we een liefdesrelatie noemen.

Wat voor jou natuurlijk komt, wordt maatschappelijk afgekeurd. Daar ga jij niets aan kunnen veranderen. Hoe eerder je het accepteert dat je in een wereld leeft waar seksualiteit wordt beknot, hoe beter je daarmee om zal kunnen gaan. Dat jouw seksualiteit niet wordt geaccepteerd, betekent helemáál niet dat er iets mis met je seksualiteit is, en óók niet dat je er teveel van hebt. Leer het alleen kwijt te kunnen op een gezonde manier.

Pas ook een beetje op met laten zien dat je moeite hebt met je seksualiteit. Het is steeds populairder geworden om elk probleem bij jonge mensen weg te plakken achter een labeltje. En voor jongeren die uitkomen voor een sterke seksdrift hebben we het labeltje "hyperseksualiteit." Dat lijkt onschuldig, en voelt als een opluchting en een soort erkenning. Maar dat is het niet. Je bent met zo'n labeltje een "gevalletje," en ookal ben je dan niet meer "schuldig" aan je gedrag, je bent nu ziekelijk. Dat wil je ook niet.

De mannen die ik heb ontmoet die ooit als hyperseksueel zijn gediagnosticeerd, waren allemaal, zonder uitzondering, gewoon brutaal. Met hun seksualiteit was niets abnormaals. Ik heb genoeg ervaring met wèl abnormale seksualiteit om dat met mijn hand op mijn hart te kunnen zeggen. Hyperseksualiteit, ook als je naar de boekjes en de richtlijnen kijkt, heeft meer te maken met je seksualiteit meer laten zien dan we maatschappelijk normaal vinden, dan dat die seksualiteit afwijkt.

Meiden zijn netzogoed "oversekst" als jij. Maar lastig genoeg, niet op dezelfde maníér als jij. Dat zou leuk zijn voor jullie allebei, maar jongens en meiden lopen daarbij enorm uit de pas. Pas als jullie allebei wat ervaring hebben, beginnen jullie allebei je eigen rol te vinden in het samenspel wat zo goed in elkaar past. Tot die tijd is het behelpen. Ik heb daar al een stukje over geschreven voor volwassenen.

De manier dat meiden oversekst zijn, is dat ze afgeleid worden door hun eigen vorm van seksualiteit. Waar het bij jou heel erg begint met je lul die aandacht wil, begint het bij meiden met een hunkering. Een hunkering naar drama, naar intense emotionele situaties met veel duwen en trekken. Niets lekkerder voor een bakvis dan iets tegelijk wel en niet te willen. Daar voelt ze zich snel onveilig over natuurlijk, dus dat zorgt ervoor dat meiden het liefst via een ander wat meemaken.

Meiden willen dus veel lezen over moeilijke relaties, willen series kijken waarin er veel gedoe en drama is, willen verliefd doen over mannen die ze nooit zullen kunnen krijgen, en willen graag veel uithoren bij meiden in hun buurt die zelf wèl aan het rotzooien zijn. Die veilige afstand is belangrijk, want meiden voelen zich niet veilig bij wat hun seksualiteit van ze wil. Tot ze verliefd wordt dan.

Ik heb zelf geen ervaring met homo-jongens, want ik ben een vrouw. Maar bi-mannen heb ik bij de vleet gehad. En het verhaal van bi-mannen is altijd dat hun heteroseksuele seksualiteit wel de norm was, maar niet welkom bij partners. En dat we als maatschappij scheef keken naar jongens die uitkomen voor hun homo-aantrekking, maar dat er vanaf het prilste begin genoeg te seksen was met andere jongens en mannen. Allemaal vonden ze dat kontrast heel opvallend.

Maar ik heb ook verhalen gehoord van mensen die níét die golf van seksualiteit meemaakten tijdens hun puberteit. Zowel van mannen als van vrouwen. Die hadden een makkelijkere puberteit, en liepen vrij van een heleboel problemen waar een puber tegenaanloopt door die hunkering naar gedrag dat wordt afgekeurd. En later hebben die allemaal forse problemen met hun seksualiteit of hun lijf. Want geen "oversekste" puber zijn, dat geeft aan dat er iets in je lijf niet goed werkt.

Wees nou maar blij dat je lijf goed werkt en je hormonen goed werken, en hoop maar dat het lekker lang zo door blijft werken, en je niet één van die mannen wordt die vanaf hun dertigste hun seksdrift zo ver zien aftakelen dat ze een beetje stuurloos raken, en niet meer gedreven zijn om er wat van te maken. Die mannen zijn er, en die vinden dat niet leuk. Dus wees maar gewoon blij met je gezonde seksdrift.

Dit is het laatste stukje in mijn serie jongensvragen. Ik heb een keuze moeten maken, en misschien vind je dat ik ooknog over iets anders had moeten schrijven. Als het niet in deze reeks staat, komt het ook niet meer in deze reeks. Maar als je een goeie vraag hebt, wie weet, misschien schrijf ik er dan nog wel een apart stukje over later. Dus als je wat mist, schrijf er dan vooral een vraag over in de reakties.

Index van jongensvragen:
Jongensvragen
Ben ik klaar voor seks?
Ben ik nu homo?
Wat mijn vrienden zeggen werkt niet!
Hoe kom ik tussen de benen van een meisje?
Ze kloot met me
Schoon zijn
Jonger en ouder
Gemengde signalen
Hoe ben ik aantrekkelijk?
Online kontakt
Ervaring opdoen met hoeren
Ben ik een creep?
Ik wil geen relatie, ik wil neuken!
Moet ik het uitmaken?
Is mijn pik goed genoeg?
Vragen over condooms
Hoe zet ik een goede prestatie neer?
Ze zegt dat ze de verbinding niet voelt
Help, ik heb een kink!
Help, ik heb een SOA!
Help, ik kom te snel of helemaal niet!
Help, ze stinkt!
Porno en masturberen
De seks is teleurstellend
Wanneer ga ik te ver?
Ben ik oversekst?

Wanneer ga ik te ver?

Jongens krijgen in de voorlichting streng te horen dat ze vooral niet over de seksuele grenzen moeten gaan. Met de ondertoon dat ze hartenloze klootzakken zijn die daarvan moeten worden afgeschrokken, omdat ze veelteveel denken dat ze recht hebben op een vrouwenlichaam. Precies wat we tegen elkaar zeiden toen ik bij de feministen zat, nou ik erover nadenk. En dat verklaart ook dat meiden daar niets over gemaand krijgen.

Dat was al zo toen ik op school zat, dat was al zo toen mijn opa van zijn dominee hoorde hoe hij met meisjes om moest gaan, en het zal wel ouder zijn dan dat ook. Maar ik heb wel gezien dat het de laatste decennia steeds meer opgeklopt is, en we steeds feller zijn geworden tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag, het steeds sneller en heftiger bestraffen, en de grenzen steeds strakker om de halzen van de jongens hebben aangetrokken.

Een poos geleden schreef ik al een heel stukje over de nieuwe sekswetten die aangenomen zijn in 2024. Daar stip ik heel wat problemen aan met die wetten, die geschreven zijn zonder te kijken naar de biologische realiteit van mensen. Ik ga dat niet herhalen, maar het is nuttig om dat stukje nog eens na te lezen. Het is een set wetten om erop los te kunnen straffen tegen gedrag dat tegen normen oploopt. Of zoals de posters het zeggen:

We vonden het al niet oke, vanaf nu is het ook strafbaar. Logisch toch?!

Ik ga hier wèl wat dingen aanstippen die jongens moeten weten, en die ik niet op het nivo van een tienerjongen heb uitgelegd in dat stukje over de sekswet van 2024. Maar vooral omdat er meer grenzen zijn dan alleen de wet, en omdat er meer dingen zijn die een regel lijken die dat niet zijn. En om te laten zien waar hij tegenaan gaat lopen, omdat wetten, regels, verwachtingen en de natuur nogal met elkaar kunnen botsen.

Jongens hebben geen idee waar de grenzen liggen. Er wordt gedaan alsof iedereen wel weet wat de grenzen zijn, maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Er wordt gedaan alsof niet weten waar de grenzen liggen niet bestaat, en onwetend zijn over wat er wel en niet toelaatbaar is, éígenlijk is dat een jongen maar doet alsof hij het niet weet, omdat hij die grenzen niet wìl weten, omdat hij over die grenzen wil gaan. Dus dat vragen wat de grenzen zijn al foutzitten is.

Wanneer jongens horen dat ze niet over grenzen mogen gaan, krijgen ze nooit uitgelegd wat die grenzen nou zijn. Ja, ze krijgen wat voorbeeldjes van overduidelijke situaties, onrealistische en belerende situaties. Maar ze krijgen niets uitgelegd over wat ze echt gaan tegenkomen. Er wordt wat breeds gezegd over consent, waarbij helemaal wordt genegeerd dat dat een heel onduidelijk en dubbelzinnig concept is.

De voorlichting, en tegenwoordig ook de wet, gaat ervanuit dat er helder, open en ondubbelzinnig wordt gecommuniceerd tijdens seks, en dat de wil en de mening tijdens het proces ook niet veranderen. Zowel in de voorlichting als in de wet wordt ervanuitgegaan dat een vrouw aan een flirt begint met een duidelijk idee van hoe ver ze het gaat laten gaan, terwijl dat komplete onzin is. Je voelt onderweg telkens dat je een stukje verder wil gaan, want je verleidt elkaar tot verdergaan.

Jongens zitten dus in een situatie waarmee ze geen ervaring hebben, waar ze niet van begrijpen hoe hij ontwikkelt, waar ze geen regels of technieken voor hebben om mee om te gaan, waarin ze geen idee hebben hoe de ander erinstaat, waar ze alle verantwoordelijkheid voor dragen, en waar ze verkeerd over voorgelicht zijn. Dan vind ik het niet raar dat ze met vragen komen, en vind ik het eigenlijk meer raar dat er niet heel veel méér vragen over komen. Tot je je herinnert dat hier vragen over hebben je al verdacht maakt.

Dat is niet makkelijk. Het is ook niet eerlijk. Want als zo'n jongen gelooft wat hem verteld wordt, dat je vanzelf wel voelt wat er wel en niet goed is, en dat je zolang je goede bedoelingen hebt vanzelf wel weet waar de grenzen liggen, gaat hij nat. Want natuurlijk gedrag voor een jongen is iets wat behoorlijk over de grenzen van de maatschappij heengaat. Jongens willen stoeien, meisjes willen vadertje en moedertje spelen. Daar heb ik al een heel stukje over.

Ik heb geprobeerd om de grenzen aan seksueel gedrag in onze maatschappij duidelijk op een rijtje te zetten. En dat is helemaal mislukt. Niet alleen omdat het veelte ingewikkeld blijkt te zijn, maar ook omdat de grenzen voor verschillende jongens op verschillende plekken liggen. Je hebt bijvoorbeeld al dat Jan-Jaap met een hoop meer wegkomt dan Marco, en dat zowel Marco als Jan-Jaap dingen kunnen doen waar Mustafa voor de cel ingaat.

Maar ik heb wel wat tips voor je, ookal is het maar heel mager en ben je nogsteeds vogelvrij.

Jouw generatie is op zijn gemak met de smartphone. Met een meid appen is een stuk makkelijker dan met haar praten terwijl je aan hetzelfde tafeltje zit. Vooral de generatie die van 2020 tot 2022 zijn sociale kring ontwikkeld heeft, kan veel beter via de telefoon met anderen overweg dan live. Maar de generaties die de wetten schrijven hebben dat niet, en die vinden alles wat via het internet gaat maar eng.

Dat heeft opgeleverd dat geflirt via de telefoon, sexting dus, héél anders wordt behandeld in de wet dan geflirt als je bij iemand in dezelfde ruimte staat. Je hebt bovendien een paper trail waarin oom Agent mee kan lezen als hij je wil pakken. Er kan veel illegaal zijn bij het sexten, want een Officier van Justitie die zin heeft om te vervolgen, gaat flink knippen in de discussie, totdat de overgebleven flarden suggereren wat hij wil suggereren.

Pas op met sexting, pas op met flirten via de telefoon. Sowieso is flirten in het echt veel effektiever, want lichaamstaal doet veel van het werk. Zelfs als jij staat te schutteren, is er goeie kans dat je lijf zonderdat je het bedoelt wèl de goede signalen naar haar staat uit te zenden. Het is niet realistisch om je te zeggen dat je niet via de app moet flirten, maar je moet ermee oppassen. Schrijf alsof er altijd een agent meeleest.

Iets anders om op te letten is leeftijdsverschil. Er zal niets gebeuren als ze ouder is dan jij, maar als het meisje jonger dan zestien of jonger dan twaalf is, geeft dat de Officier van Justitie veel handvatten om te vervolgen, of jullie het nou allemaal leuk vonden of niet. De wet is zo geschreven dat je nooit helemáál veilig bent, ook niet als je wel in de buurt zit met je leeftijd. En ook als jullie allebei elf zijn, kan er gedonder van komen. Voor jou.

De natuur, je hormonen, en het meisje gaan er allemaal vanuit dat jij het initiatief moet nemen. Zij denkt misschien dat ze je hints geeft, maar geen man die die hints opmerkt. Laat staan ze juist interpreteert. Ook jij niet, hou jezelf niet voor de gek. Helaas is de norm dat je consent krijgt vóórdat je initiatief neemt. Terwijl dat initiatief nou juist nodig is om haar te ontdooien en te verleiden jouw initiatief welkom te vinden. De enige manier voor jou om dat mijnenveld te overleven, is langzaam te gaan, en met heel veel nazorg te zorgen dat ze achteraf besluit dat het een fijne ervaring was.

Reken trouwens niet teveel op dat consent. Meiden zeggen zelden wat ze vìnden, en zeggen veel makkelijker wat ze denken dat ze hòren te zeggen. Als jij duidelijk verwachtingen hebt, gaat ze naar die verwachtingen praten. En daar kan ze achteraf heel wat anders van vinden, en dan heb jij het gedaan. Eigenlijk kan je het beste doen alsof alles wat ze zegt dat klinkt als veilig en kleurloos, eigenlijk niet gezegd is. Pas als ze iets zegt dat niet in de verwachtingen ligt, kan je ervanuitgaan dat ze het meent.

Meiden zeggen niet makkelijk ja, want dat geeft ze verantwoordelijkheid, en het heeft durf nodig. Meiden zeggen óók niet makkelijk nee, want dat is confrontatie, en dat durven ze óók niet. En dan blijft passief en onduidelijk zijn over. Meiden laten dingen zich overkomen, en jij hoort daarbij. Maar je bent dan wel verantwoordelijk voor wat haar overkomt. Zorg dus dat je haar niets laat overkomen wat je niet aan een leraar uit zou willen hoeven leggen.

De wet voorziet er ook in dat als ze maar wat meelult over dat ze wel wil, jij strafbaar bent als je daar niet doorheenprikt. Of als ze dubbele signalen geeft. Of eigenlijk wàt dan ook zegt, je bent achteraf altijd tòch het haasje als ze je echt willen hebben hangen. Trek dus nooit harde konklusies uit wat ze zegt. Haar verhalen zijn wispelturig, ze kan heel makkelijk van verhaal veranderen als haar emoties veranderen.

Iets waar in de uitleg over de nieuwe wet flink over is uitgehaald, is dat je bij het "verstijven" van je meisje zou moeten hebben bedacht dat dat is omdat bij haar de wil ontbreekt dat je seksuele handelingen met haar verricht. Dat verstijven houdt trouwens niet in dat jij aan haar lijf kan merken dat ze stijf staat, maar dat ze passief is. En helaas zijn zowel gewillige meisjes passief als van schrik verstijfde meisjes. Voor jou is het onzichtbaar wat het verschil is. Nou ja, behalve dat je voor het ene zes jaar de cel ingaat en voor het andere niet, maar dat is wat laat.

Iets belangrijks wat ik je op je hart wil drukken, is dat je niet moet zeuren. Veel jonge jongens zeuren tegen meiden om wat ze willen hebben, want die meiden doen het ook bij hem, en hij heeft geleerd het bij zijn moeder te doen. Dat is een afknapper voor elke meid. Zeuren is ontzettend onmannelijk gedrag. Als je zeurt, lijk je meteen een klein kind. En meiden zeuren zelf wel, maar ze hebben er geen weerstand tegen. Dus je haalt je resultaat, maar réken maar dat ze er achteraf pissig over is.

Ook een goeie tip is, dat meiden en vrouwen vaak "nee" zeggen en het niet menen. Maar dat betekent niet dat jij danmaar het risiko moet nemen waar ze je daarmee opzadelen. Ook als je zeker weet dat ze nee zeggen als spelletje, loop je risiko. Jij hebt geen enkele verplichting om dat risiko te accepteren. En als jij het niet tof vindt dat zij jou nu in die problemen douwt, mag je daar best om stoppen. En als ze dan zegt dat ze het niet meende, of schrok, of dat je niet zo'n mietje moet zijn, mag jij best vasthouden aan dat je goed handelt door er een punt achter te zetten.

Pas ook op met stoeien. Ja, meiden willen stoeien, en ze willen graag dat jij een beetje wild en ruw met ze bent. Soms zeggen ze dat zelfs ook uitdrukkelijk. Maar we hebben geen idee van hoe je moet stoeien. We zijn veel minder sterk dan jij, ook de sterke meiden die er stevig uitzien. En we kunnen onszelf niet beschermen, ook niet als we omgeduwd worden of als we zelf iets geks doen. Daar moet jij allemaal voor zorgen. Wees niet ruw met ons, want meisjes zijn heel kwetsbaar. Ook als we stoer doen.

Daar komt ooknog bij dat vrouwen best makkelijk gewelddadig worden als ze boos worden. Veel sneller dan mannen. Mannen hebben eerst een dreigfase voordat ze gaan slaan, wij hebben dat niet. En vrouwen worden dan heel gemeen, vooral tegen mannen. Kijk uit met hoe je je verdedigt, want ze valt je aan zonder rekening te houden met haar eigen veiligheid, en ze bezeert zich heel makkelijk als jij haar hard afweert.

En als er dan een gevecht is geweest, zelfs als jij haar geen klap of schop hebt gegeven, zit zij onder de blauwe plekken. En als ze er de politie bijhaalt, is zij het slachtoffer, en jij de dader van huiselijk geweld. Altijd. Hoe duidelijk de zaak ook is, en hoe goed jouw verhaal ook is. Zelfs als er bewijs is, zoals opnamen. Zelfs als de politiemensen jou wel geloven en haar niet. Zorg dus dat ze zich niet teveel bezeert, en sus de situatie. Hoe boos je ook bent.

Jij bent zoveel sterker dan zij, dat je serieus het probleem hebt dat je het soms niet mèrkt als zij zich met al haar kracht verzet. Ik heb daar zoveel verhalen van, daar kan ik wel tien stukjes mee vullen. Verhalen over dat een man denkt dat ze eindelijk eens meebeweegt met het neuken, terwijl zij juist aan het proberen is hem van zich af te smijten omdat ze in paniek is. Verhalen over een meid die hem probeert van zich af te trekken, en hij denkt dat het nagels in zijn rug uit passie is. Dat is een echt probleem. Jij kan het niet goed inschatten.

Als ze dus wild doet, óók als jij het niet als geweld kan zien, is het tijd om te vragen of ze nog door wil gaan. Dat is dodelijk voor de sfeer, dat is waar, maar je wil ècht niet de ellende op je hals halen wanneer je het niet doet en ze was wèl zich aan het verzetten. Zolang je óók maar onthoudt dat zelfs als ze "ja" zegt, je nooit wettelijk helemaal vrijloopt. Je kan niet alle risiko afsluiten.

Netzoals je haar afweergedrag niet herkent, herkent zij haar lokgedrag ook niet. Als je met onervaren meiden rotzooit, en dat is meestal, dan weet ze niet wat ze voor lokgedrag vertoont. Je kan dus met een meisje aan het rotzooien zijn, jullie zijn naakt, zij hangt aan je schouders en trekt je heupen tussen haar gespreide benen. Jij krijgt dan, gewoon via je biologie, heel duidelijk het signaal dat het tijd is om te neuken.

Dat hoeft bij haar helemaal niet het idee te zijn. Het kan heel goed dat ze alleen moe is van zich uitrekken om haar gezicht bij jouw gezicht te krijgen. Waarschijnlijk is ze helemaal passief in wat ze wil dat er gebeurt, en bedoelt ze helemaal geen seintje te geven. Het is alleen het natuurlijkste van de wereld voor haar om als ze ontspant, jou met je lul in haar poes te trekken. Want zo werkt onze biologie.

Jullie lijven die de weg wel vinden terwijl jullie geesten niet de kans krijgen om spelbreker te zijn, daar hebben generatie op generatie het op gedaan. Maar tegenwoordig is dat strafbaar. Je móét, hoe onnatuurlijk dat ook is, blijven praten. Je moet voor àlles wat je doet consent krijgen, niets mag spontaan, niets mag uit zichzelf gebeuren. Dus óók als jij denkt dat zij het initiatief neemt.

Een meid die bovenop jou ligt, prikt zich niet per ongeluk op je lul. Daar moet ze echt wat werk voor doen, want dat wil niet per ongeluk gaan. En tòch zijn er veel meiden die denken dat de jongen haar heeft gepenetreerd als ze zichzelf op zijn lul hebben gegleden. Dat is gewoon hun lijf dat dingen doet terwijl ze er zelf te onnozel voor zijn om te zien wie wat doet. Dus ook als zij iets doet, moet jij consent vragen.

Tot op zekere hoogte is consent een wassen neus natuurlijk, want als er gekut van komt achteraf geldt alleen wat háár verhaal is over wat er is gebeurd, en bovendien is consent iets waarvan in de toelichting van de wet is geregeld dat ze het met terugwerkende kracht mag intrekken, dus veilig ben je nooit. Ook als ze je overal consent voor heeft gegeven. Ook als het haar initiatief is.

Het belangrijkste wat je kan doen om hier ellende mee te voorkomen, is goede nazorg. Als je achteraf laat zien dat je "goed luistert" en haar haar verhaal laat doen terwijl je haar liefkoost, maakt ze er een veel voordeliger verhaal voor jou van dan ze anders had gemaakt. Natuurlijk, je moet haar ook nietteveel pushen, je moet niet dingen doen waarvan je weet dat ze ze niet tof vindt, of waarvan je weet dat ze spijt gaat krijgen, maar nazorg zie je te makkelijk over het hoofd.

De meeste seks buiten vaste relaties gebeurt onder invloed van alcohol. Dat is best triest trouwens, dat we onze seksualiteit zo ver verdringen dat we alleen door het gebruik van middelen los genoeg kunnen komen, maar het is nou eenmaal zo. Onze hele samenleving rekent er zo'n beetje op dat seks en alcohol samengaan. Maar als je drugs of alcohol gebruikt, heb je wettelijk een probleem.

Alcohol is niet gezond, dat weet je intussen ook wel. Andere drugs zijn ook niet fris. Toch gebruiken jongeren bestwel wat drugs en alcohol in sociale situaties, om dezelfde redenen dat volwassenen dat doen. Waar het veel meer wordt geaccepteerd. Helaas wordt het bij jouw leeftijdskategorie heel snel een misdaad om seks te hebben terwijl jullie jezelf in een roesje hebben gerookt, geslikt of gezopen.

Zoals altijd is zij automatisch het slachtoffer, en jij de dader. Als zij heeft gezopen en jij niet, ben jij opzetverkrachter. Als jullie allebei hebben gezopen en jij dus evengoed beneveld bent, ben jij nog steeds opzetverkrachter. Het gaat erom dat haar wil voor het OM niet meer tèlt als ze gezopen heeft. Dus dan mag het OM haar wil lekker negeren en met haar seksuele ervaringen doen wat ze willen.

Dat risiko is vooral als zij zich met alcohol helemaal happy voelde om met jou dingen uit te vreten die ze normaal niet bij zichzelf vindt passen. Elke meid wil neuken, diep vanbinnen, maar er zijn er genoeg die zich er rot voor schamen. Als die schaamte weggezopen is, neuken ze als sletten. Maar als die alcohol wegtrekt, moet ze onder ogen zien wat ze heeft gedaan. En dan is het makkelijk om te doen alsof jij daar alle schuld voor hebt. Want dan is zij weer brandschoon.

Als je jong bent, is het risiko ook nieteens alleenmaar dat je partner zich iets in haar hoofd haalt. Als vriendinnen, vertrouwenspersonen, buurtwerkers of vooral haar ouders er lucht van krijgen, mogen die zich ermee gaan bemoeien. En reken maar dat dat een probleem is. Want als die vermoeden, en dat vermoeden komt vaak uit hun eigen seksdrift, dat jij slecht voor haar bent, dan kunnen die óók een eigen scenario verzinnen, en je daarop af laten rekenen.

Dat klinkt heel raar, dus ik geef je even een voorbeeldje: Jullie rotzooien lekker wat aan, en alles is leuk en goed. Zij verliefd, jij geil, jullie houden het rustig aan, niets aan de hand. Maar je vriendin is lekker, en de buurtvader vindt jou maar niets. Dus als hij jullie op een avond heeft zien staan bekken over je scooter heen, stapt hij naar de politie en moppert over jouw "dwingende gedrag." Dan mag je opeens aan zedenrechercheurs uitleggen hoe het met consent zat, en moet je maar hopen dat jullie verhalen overeenkomen. Dat is een voorbeeld uit de praktijk trouwens.

Bij dat soort situaties wordt er op het meisje druk gelegd. Ze heeft eigenlijk de keus tussen zeggen dat zij het helemaal eens was met de seks die ze nu als een soort misbruik aan haar presenteren, dus die voelt zich dan een naïeve slet. Of ze gaat mee met het verhaal van misbruik, en opeens ben jij een verkrachter. Of, en dat gebeurt het vaakste, de derde optie.

Die derde optie is dat ze niet in het echte verhaal gaat zitten, niet meegaat in het verhaal dat het OM bij elkaar gefapt heeft, maar een beetje blijft hangen in "ik wil mijn vriendje niet in de problemen brengen." Dan houdt ze haar zelfbeeld heel, en gaat ze toch niet mee in het slachtofferverhaal. Vroeger hield daar de vervolging dan op, omdat het OM gefrustreerd moest afhaken zonder een beschuldigend verhaal van haar.

Tegenwoordig mag het OM dan gewoon veel meer, en dus kan ze zelfs haar mond houden en zit je nog in de stront. Er mag vanalles voor haar worden ingevuld als ze het niet tegen heeft gesproken, en ook als ze het wèl heeft tegengesproken, mag die tegenspraak worden genegeerd als dat beter past in het verhaal wat de rechter het makkelijkst te geloven vindt. En zelfs als dat niet lukt is het hele proces maanden tot jaren van stress waar je echt een knauw van krijgt.

De beste manier om dat te voorkomen is door diskreet te zijn. Niet alleen worden haar ouders dan minder ongerust, maar vooràl maak je geen gefrustreerde volwassenen om haar heen jaloers. Want heel erg veel "beschermend" gedrag heeft meer temaken met seksueel aantrekkelijke mensen cockblocken en "op de markt houden" dan met echt gevaar of problemen. En daar voelen ze zich een hele held bij.

Laat dus weinig zien waar anderen het kunnen meekrijgen. Kusjes zijn nog wel prima, maar flink bekken met je hand op haar kont gaat al ver voor gefrustreerde toekijkers. Doe je gerotzooi privé, schep tegen niemand op, zorg voor goeie nazorg, flaneer niet met haar, zorg dat je sexting héél tam is, hou je hete plaatjes van elkaar en jullie samen buiten alle social media en chatprogramma's, en laat het afkoelen door elkaar een poos niet te zien als iemand aanstoot begint te nemen. Je foto-app op je telefoon is voorlopig nog veilig, maar ook daar komt gedonder mee in de toekomst.

De overheid kan nòg zo op de loer liggen om je te vernaaien, de meeste van jullie gaan wegkomen met dingen die gevaarlijk zijn. Ook als je dingen doet die volgens de regels niet mogen. En dat ga je dus ook om je heen zien. Maar word daardoor niet te ontspannen, hou altijd in de gaten wat er kan gebeuren, en hou jezelf veilig. Dat je domme vrienden ermee wegkomen geeft je geen garanties dat jou dat ook gaat lukken.

Vooral als je een kleurtje hebt, als je groter en sterker bent dan andere jongens, als je "antecedenten" hebt, of als ze heel anders naar jullie seksleven van de afgelopen maanden gaat kijken nadat jullie relatie geklapt is, of als je vriendinnetje de dochter is van iemand uit de zieligheidsindustrie of Justitie, of wanneer er een buurtvader of leraar de pik op je heeft, moet je extra oppassen. Ze hebben een stok om mee te slaan, en als de wil er is om jou te slaan, komt die stok tevoorschijn.

Waar de grenzen liggen, verandert met de situatie, met wie zij is, met welke bui ze heeft, met hoe haar hormonen staan, met wat haar vriendinnen ervan denken, met wie de situatie beoordeelt, en met wie jouw vader is. Iets wat zij een wild avontuur vond vóórdat haar ouders erachterkwamen, wordt een nachtmerrie waarin jij haar hebt meegesleept nádat haar ouders erachterkomen. En de grenzen worden nooit duidelijk. Het spijt me, maar zo is het.

Veilig ben je nooit. Meestal gaat het goed. Als je veel te koop loopt met jullie seksleven, loop je meer risiko. Als je aan nazorg doet, kom je met héél veel meer weg dan zonder. Hoe minder aantrekkelijk zij en jij zijn, hoe minder risiko je loopt. De regels zijn zo krom dat je ze nieteens kàn volgen, als je daarmee al veilig was. Het is niet eerlijk, het is niet logisch, maar het ìs zo.

Wees dus verstandig. Zorg dat jullie het allebei naar jullie zin hebben. Geef wat toe aan jullie seksdrift, maar ga nooit te hard in tegen wat de geest wil. Blijf praten. Neem haar serieus als ze ergens mee zit. Hou het privé. Wees gewoon verstandig, en doe aan nazorg. Dan zal het wel meevallen. De samenleving is niet eerlijk, en als er iets gebeurt ben jij het bokje. Hou dat in de gaten, en je komt er wel, al was het maar omdat de samenleving zijn handen vol heeft met ergere creeps dan jij. Ik wens je veel sterkte.

Index van jongensvragen:
Jongensvragen
Ben ik klaar voor seks?
Ben ik nu homo?
Wat mijn vrienden zeggen werkt niet!
Hoe kom ik tussen de benen van een meisje?
Ze kloot met me
Schoon zijn
Jonger en ouder
Gemengde signalen
Hoe ben ik aantrekkelijk?
Online kontakt
Ervaring opdoen met hoeren
Ben ik een creep?
Ik wil geen relatie, ik wil neuken!
Moet ik het uitmaken?
Is mijn pik goed genoeg?
Vragen over condooms
Hoe zet ik een goede prestatie neer?
Ze zegt dat ze de verbinding niet voelt
Help, ik heb een kink!
Help, ik heb een SOA!
Help, ik kom te snel of helemaal niet!
Help, ze stinkt!
Porno en masturberen
De seks is teleurstellend
Wanneer ga ik te ver?
Ben ik oversekst?