De sekswet van 2024

Op 1 juli is er een nieuwe sekswet ingevoerd. Het is een andere sekswet dan waar ik eerder over schreef, en ik heb het een beetje laten gaan omdat het niet vooral over de prostitutie gaat, maar daar heb ik eigenlijk wel spijt van. Niet dat er ruimte zou zijn geweest voor zinnige inbreng trouwens, want als je kijkt naar de Kamerstukken, zie je dat er eigenlijk nauwelijks over de inhoud is gepraat, en vooral is gejeremiëerd over dat de Kamerleden allemaal zo emotioneel betrokken zijn, en het zo belangrijk vinden om iets aan seksuele misdaden te doen.

Mijn hoop is dan altijd op de Eerste Kamer. De Tweede Kamer is altijd al een zootje nieuwsgeile egotrippers geweest die willen laten zien hoe betrokken ze zijn bij de waan van de dag, in de Eerste Kamer werd er dan nogweleens aan de rem getrokken omdat er vanalles niet klopte. Helaas, de Eerste Kamer maakt zich alleen druk over of het wel haalbaar is om de wet te handhaven, met zoveel mensen die strafbaar worden en zoveel vagere vereisten.

Het is ook aanhaken bij de mode van de dag. Er is sinds ik een kleine meid was heel veel veranderd in hoe preuts onze samenleving is, èn in hoeveel we willen dat de overheid dingen regelt en straft, èn hoe bang we zijn voor seks, èn waar we de grenzen leggen tussen normaal seksueel gedrag, acceptabel seksueel gedrag, en seksueel gedrag dat zou moeten worden gestraft. Die verschuiving is heel duidelijk en bestwel ver.

De wet is opgezet om de maatschappelijke veranderingen in wat de samenleving (volgens de wetgever) seksueel acceptabel vindt weer te geven in de wet. Dat wordt in toelichtingen en uitleg door de wetgever ook telkens aangehaald: de normstelling is het uitgangspunt, nergens wordt een spoortje twijfel getoond dat het zo ìs dat de samenleving verdere verpreutsing nodigvindt, met strafrechtelijke stokken achter de deur. Met andere woorden: de wereld wordt preutser, en we gaan nu de mensen die niet meeverpreutsen straffen.

Wat strafrechtelijk acceptabel is, heeft veelmeer temaken met wat sociaal-maatschappelijk als wenselijk en acceptabel wordt gezien, dan met de biologie van seks. Er zijn verschillen tussen mannen en vrouwen, er zijn dynamieken tussen mannen en vrouwen, en helemaal losgezongen daarvan hebben we ideeën over hoe die dynamieken en verschillen zouden moeten zijn. Toen ik jong was werd er nog wel erkend dat daar wrijving tussen is, tegenwoordig heb je mensen met autoriteit die gewoon beweren dat het biologische er niet ìs, en alles èìgenlijk sociaal bepaald is. En dat betekent dus dat het naar onze ideologie kan worden gezet. Hùn ideologie.

Dat is geen nieuw inzicht van mij ofzo, heel veel mensen hebben dat wel gezien, en echt niet alleen mensen die professioneel veel over seks hebben geleerd. Maar het antwoord wat je altijd krijgt op je zorgen is dat de wal het schip wel keert, en dat die verpreutsing op een gegeven moment tè belachelijk wordt, en tè duidelijk tegen de realiteit ingaat, en dat de golfbeweging wel weer omkeert. Als de verpreutsing tegen realistische grenzen aan gaat lopen, dan gaan mensen wel zien dat het onzin is. Dat wordt me altijd een beetje minzaam uitgelegd.

En nu zien we dus wat er gebeurt als je geen tegengewicht geeft aan al die culturele verschuiving naar het preutse en bedillende. Dan schiet die verandering dwars door de realistische grenzen heen die je verwacht. Grenzen die een seksueel ontwikkeld mens heel moeilijk kan zien als iets wat niet iederéén wel snapt, en dus helaas niet van verwacht dat daar door de meute in het parlement onwetend en dom overheen zou worden gedraafd.

We willen wèl vrije sex en alles wat we leuk vinden en daarvoor benaderd worden, maar we willen níét de man de vrijheid geven toenadering te zoeken. Het moet alleen gebeuren als we toevallig zin hebben om benaderd te worden, en als we geen zin hebben willen we dat de overheid voor precies hetzelfde gedrag straf geeft. En dat moet uit de overheid komen, want anders moeten wij het sociaal moeilijke afwijzen doen, veel fijner als oom Agent die vent van je afplukt.

Het probleem is natuurlijk weereens dat mensen seks niet snappen. Seks is een moeilijke, onvoorspelbare, biologische drang die meer geboren wordt in je hart en vooral je kruis dan in je gedachtes. Seks gebeurt, seks overkomt mensen. Dat is eng. En we hebben als maatschappij beslist dat seks een rekreatieve bezigheid moet zijn met plastic bumpers en zwembandjes, en dat alles wat niet dàt soort seks is, moet worden verboden en gestraft.

Alsof dat die verboden seks minder geil maakt trouwens.

Die gedachte over hoe seks moet zijn is niet nieuw. Dat is al zolang ik leef het verhaal in boekjes en voorlichting. Seks moet vooral leuk en wederzijds zijn, mag nooit pijn doen of moeilijkheden geven, en je bent al verkeerd bezig als je beurs bent of er gemengde gevoelens bij hebt. Alleen het ideaal is acceptabel, en anders moet de seks stoppen omdat die traumatiserend is, en degene die de boel afkapt is de held die goed bezig is. Dat krijgen we al superlang te horen, en natuurlijk is de praktijk wel anders.

Inplaatsvan te zien dat het idee van alleen perfekt spanningsloze seks gewoon in de praktijk niet wèrkt, zetten we de oogkleppen steviger op, en gaan we wat niet met voorlichting en het zwaaiende vingertje lukt, proberen af te dwingen met strafrecht. En zoals altijd als het gaat om angstzaaien over seks, doen we alsof het erom gaat om veiligheid te vergroten. Al is het maar het gevoel van veiligheid. Vooral met een verwijzing naar kinderen, ookal is de wet totaal niet beperkt tot kinderen, maar schiet juist uit over volwassenen.

Q&A Wet seksuele misdrijven
Algemeen

Vraag 1
Waarom is de wet aangepast?
Antwoord
Iedereen moet zich overal veilig kunnen voelen zonder angst voor ongewenste seksuele toenadering. Op straat, op het werk, online of in je eigen huis. De heersende opvatting over wanneer iemand bij seks een grens over gaat, is in de loop der tijd veranderd. Het uitgangspunt in deze tijd is dat seks vrijwillig en gelijkwaardig moet zijn. Met andere woorden: zolang je niet weet of een ander seks met je wil, moet je dat checken en anders blijf je van diegene af. Dé norm in de samenleving is dat mensen respect moeten hebben voor de wensen en de grenzen van een ander. Seksueel contact dat niet berust op vrijwilligheid en gelijkwaardigheid is onacceptabel, óók als er geen dwang aan te pas komt.

Daarnaast is de wereld om ons heen veranderd. Denk aan nieuwe online vormen van seksueel wangedrag, waarvan in het bijzonder kinderen het risico lopen slachtoffer te worden.

Gelet op deze ontwikkelingen, werden slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag door de ‘oude’ strafwet onvoldoende beschermd. Met de nieuwe wet os de strafwet daarom bij de tijd gebracht. Zodat seksueel gedrag waarvan we breed in de maatschappij vinden dat het een grens overgaat, nu ook strafbaar is.

Die "os" komt trouwens uit het overheids-artikel zelf, dat is niet mijn spelfout.

Dit komt uit de Q+A van de overheid. Een ronkend stukje tekst, waar je wel wat informatie uit kan halen, maar waar je nogsteeds niet aan ziet wat je nou wel en niet màg. Vooral wat je wèl mag is onduidelijk. En dat is een patroon wat we al heel lang en heel vaak zien in wat de overheid, vooral het OM, probeert te doen: angst zaaien door onduidelijk te houden wanneer je vrijloopt, en met veel fanfare de krant in te gaan met mensen die nèt vrijlopen, om die tòch te straffen.

De pers schrijft braaf wat de overheid wil dat ze schrijft. Ik zit soms best te overdubben of het nou is dat de pers echt probeert om de lezer te misleiden, of dat ze gewoon geen fuck aan onderzoek doen en maar wat schrijven. In al die jubelstukjes over dat vanaf de invoering van de wet "dwang niet meer aangetoond" hoeft te worden, inplaatsvan dat dwang niet meer onderdeel uitmaakt van de delictsomschrijving, is gewoon fout en onwáár, en geeft een heel ander beeld dan wat er echt speelt.

In de Kamerstukken ging het veel minder over de inhoud van de wet dan dat allerlei Kamerleden even moesten laten zien hoe emotioneel betrokken ze zijn bij al die arme slachtoffers, die "beschermd" gaan worden door dingen strafbaar te maken. Natuurlijk ontbreekt het verdedigen van normaal seksueel gedrag totáál. Er worden een paar punten aangestipt van wat er verandert, maar hoe dat uitpakt en wat daar de grenzen van zijn laat de pers liggen.

De hoeveelheid tekst die ik door heb zitten ploeteren is belachelijk. Echt, als jullie al klagen dat mijn stukjes te lang zijn, de overheid zit vòl met mensen die kennelijk niets anders doen dan hun toetsenbord verslijten. En nog lukt het ze om helemaal niets echt uit te leggen. In de toelichting wordt heel veel "onderbouwd" met "hierbij past dat" of "sluit aan bij het uitgangspunt dat" of "is duidelijk dat", met een verwijzing naar een diepe maatschappelijke behoefte naar meer bekrompenheid. Die nergens mee wordt onderbouwd.

Het is niet heel overzichtelijk als je gaat zoeken wat er nou is veranderd, en waar je nou mee temaken krijgt. Ze hebben hun best gedaan om het bij slagzinnen en onduidelijke flarden te houden, dus ik moest ook even mijn juridische helpers bij laten springen. Het viel niet mee. Maar bij deze heb ik wel een overzicht van wat de nieuwe wet nou eigenlijk verandert, en wat het inhoudt voor jou. Ik doe dus weer even wat de overheid zelf vertikt.

De nieuwe sekswet gooit alle oude wetsartikelen over ontucht, aanranding en verkrachting weg, en vervangt ze door nieuwe artikelen die vooral vager zijn opgesteld. Inplaatsvan dat verkrachting en aanranding gebaseerd zijn op je opdringen met dwang, geweld of bedreiging, is dat geen vereiste meer. Het enige wettelijke vereiste is dat je strafbaar bent als je, volgens de rechter, had moeten kunnen twijfelen of bij de ander de wil tot je seksuele handelingen ontbrak.

Er wordt wel onderscheid gemaakt tussen "schuldverkrachting," (of schuldaanranding) waarbij je niet doorhad dat de wil bij de partner ontbrak en haar dus zonder dat je het wist verkrachtte en strafbaar bent, en de "opzetverkrachting" (of opzetaanranding) waarbij de rechter vindt dat jij èìgenlijk ècht wel wist dat zij niet wou, en dus nog meer straf krijgt. Al vragen juridische instanties zich wel af of zo'n beetje heel de schuldvariant niet al wordt gedekt door voorwaardelijk opzet bij de opzetvariant, want dat is er expliciet ingespeeld.

Ik schrijf nu wel heel sekseneutraal dat het gaat om "je partner," maar uit alles blijkt dat het natuurlijk gaat om mannen straffen voor wat ze met vrouwen doen. Dat zie je niet alleen aan hoe de wetstekst is opgesteld, maar ook aan de publiciteitscampagnes om de wet heen. Het gaat om mannen straffen. Er is zelfs verontwaardiging geuit vanuit sommige homo-groepen over dat er in de publiciteit helemaal voorbijgegaan wordt aan man-man verkrachtingen, terwijl die volgens de letter van de wet ook gewoon onder seksueel binnendringen kunnen vallen.

Als hier geen plaatje verschijnt, betekent dat dat Blogger geen plaatjes van je wil publiceren.

Heel veel mensen met wie ik hierover praatte, hadden als eerste reaktie: "Maar hoe gaan ze dat bewijzen dan?" Dat is een goede vraag, want het is natuurlijk heel lastig om zoiets vaags te bewijzen als dat iemand had moeten kunnen weten dat jij iets ongezegd niet wou. De oplossing daarvoor heeft al proefgedraaid in de vervolging van hoeren en klanten: het hóéft niet meer te worden bewezen. Steunbewijs in de vorm van bewijs voor de seks is goed genoeg.

We hebben bijvoorbeeld in de zaak rond Ali B al wel gezien wat de grenzen zijn voor steunbewijs in zedenzaken. Als er een getuige is die beweert van een slachtoffer een verhaal over de verdachte te hebben gehoord terwijl ze haar een lift gaf, maar dat slachtoffer als een blanke blondine omschrijft terwijl ze in in werkelijkheid een zwart meisje is, wordt die tòch als geloofwaardig beschouwd, en is het steunbewijs voor de rechter voldoende geleverd. Een tweedehands verhaal waarvan de simpelste dingen niet kloppen is genoeg. Er is íéts, dus er wordt gestraft. De grens is zo laag dat hij er netzogoed niet kan zijn.

Dat komt neer, als je geluk hebt, op omdraaien van de bewijslast. Bewijs jij maar dat je onschuldig bent. Als je pech hebt wordt er nieteens naar gekeken wat jij voor bewijs hebt dat je onschuldig bent, en komt het neer op de "geobjectiveerde strafbaarheid" die ze op klanten van prostituees botvieren. Zelfs als je kan bewijzen dat het niet klopt wat er over je wordt verteld, word je toch gewoon veroordeeld, omdat er wel een ander verhaal op te passen valt.

We weten nogwel dat er klanten van minderjarige hoeren werden veroordeeld omdat de rechter vond dat het feit dat ze niet haar identiteitskaart hadden gecontroleerd, betekende dat ze het risico voor lief namen. Toen er een tijdje geleden een minderjarige hoer met het paspoort van haar meerderjarige zus had gezwaaid voor een ontzettend voorzichtige klant, bleek het voor de rechter niet uit te maken. Hij werd veroordeeld, zelfs al was hij met officiële dokumenten misleid. Het doet er niet toe, zelfs als je bewijs hebt om je onschuld aan te tonen. Dat gezwam over dat een klant om een ID had moeten vragen is om de klant aan te praten dat het zijn eigen schuld is dat hij veroordeeld wordt, zelfs al doet het er niet toe.

Zo'n vage wet met superlage vereisten om schuldig bevonden te worden is natuurlijk de natte droom van het OM. Ze kunnen zo'n beetje naar willekeur straffen. Zelfs in de op populariteit uitgekiende uitspraken van de minister is al duidelijk hoe vaag het moet worden. Als schoolvoorbeeld voor een teken dat een vent duidelijk moet maken dat hij je verkracht als hij verder met je gaat, gebruikt de minister het zinnetje "ik geloof niet dat ik hieraan toe ben," alsof dat alleenmaar door meiden wordt uitgesproken die níét door een geruststellend dominante vent met een kus gesmoord en zonder verdere plichtplegingen genomen willen worden. Hoe kan je geen maagd meer zijn en dit logisch vinden?

Maar ook een passieve houding is een teken dat je van haar af moet blijven. Ook als ze voor de rest wel zegt dat ze wil, want je moet bij gemengde signalen niet denken dat je vrijloopt. "Bevriezen" wordt al gezien als een duidelijk teken dat je aan het verkrachten bent, en dat betekent als je doorzoekt dat als ze ervoor gaat liggen en de vent het werk laat doen, hij al strafbaar is. Dus al die mannen die thuis een zak zand in bed hebben, zitten meteen al fout. Seksuele passiviteit komt heel veel voor onder vrouwen, dus als vent ben je nooit zeker van je zaak.

Hoe meer ik ervan hoorde, hoe minder ik ervan snapte waar de grenzen nou liggen, en ik heb dus mijn juridische helpers in de arm genomen, en ik ben zelf ook gaan lezen. En er was véél te lezen, honderden pagina's dichtgetikte tekst in het Ambtenaars, en honderden pagina's ronkende tekst in het Politieks. Soms leek het wel over twee verschillende dingen te gaan zelfs. Maar tientallen bladzijden met aantekeningen verder, heb ik wat voor jullie.

Overzicht van de sekswet,

Wat de pers je niet vertelt en wat wel belangrijk is, is dat die hele wet van de grond gekomen is omdat er verdragswetgeving is opgelegd die Nederland in zijn wetboek moet inlijven. In principe hadden we dat met veel minder wijzigingen kunnen doen, en de equivalentie van veel dingen uit het verdrag met onze bestaande wetgeving kunnen aantonen, maar dat zou meer werk zijn geweest dan het hele wetsysteem ondersteboven kicken, en die verdragswetgeving is een hele bruikbare smoes om er lekker wat moralisme doorheen te douwen.

Niet dat het bestaande systeem nou zo goed doordacht en zo handig ingericht was hoor, maar het was tenminste niet zo gemaakt om de waan van vandaag erdoor te drukken, en dat maakte het wel effektiever. Je moest nog wat bewijzen, en er was nog ruimte voor veel normaal gedrag. Als we dat niet hadden veranderd, waren er geen grote misstanden overeind gebleven die niet konden worden vervolgd ofzo.

Als je kijkt naar de verdragswetgeving waar het allemaal zogenaamd op berust, zie je vooral hoe gretig er wordt gelezen naar strengere en bloeddorstigere wetgeving toe. Het is een goed voorbeeld van hoe de frasering in Europese verdragen ondoordachte resultaten kan hebben in landelijke wetgeving, niet omdat goede vertaling niet kàn, maar omdat men onwillig is om goed te vertalen, zodat men zich kan verschuilen achter een sofistische verplichting vanuit het verdrag.

De EU is een walhalla voor moraalridders: er is nauwelijks democratisch toezicht, en een enorm machtig apparaat om je idealen door te drukken, terwijl de deelstaten als jij eenmaal je besluit hebt genomen er weinig meer over te zeggen hebben. Daarom zie je ook veel moralisten die lawfare willen toepassen naar de EU toetrekken. Neem nou Honeyball bijvoorbeeld, waar ik al eerder over schreef.

Wat er aan verdragswetgeving bij deze wet betrokken is, werd geschreven om sommige EU-landen die voor sommige soorten van seksueel gedrag helemaal geen wetgeving hebben, bij de les te trekken. Zeggen ze. Vooral, zoals heel vaak, vanuit feministisch perspektief. Maar dit stukje wordt al veel te lang.

Als je gaat lezen valt je ook meteen op dat de strafmaxima voor zo'n beetje àlles worden verhoogd. Alsof het een soort inflatie-korrektie is. Dat valt ook de Raad van State op, die wijzen bovendien aan dat voor heel veel waarvoor de strafmaat omhooggaat, de richtlijnen en daadwerkelijke opleggingen ook bepaald niet tegen de bestaande maxima aanlopen, dus dat er ook helemaal geen reden toe is vanuit de praktijk. Maarja, harder straffen maakt de crime fighters geil.

Een ander terugkerend thema is dat er heel breed en heel veel strafbaar wordt gemaakt, en er expliciet maar op vertrouwd wordt dat de aanklager niet gaat vervolgen bij dingen die wèl onder de wet vallen, maar níét bij de officiële gedachtes achter de wet zitten. Ook daar worden door instanties als de Raad voor de Rechtspraak en de Raad van State wat wenkbrauwen over opgetrokken, maar dat wordt gewoon weggewuifd, en het is gewoon in de wet gekomen.

De Raad van State en dergelijke rechtstechnische instituten hebben hele nuttige stukjes geschreven over deze wet. Ze wijzen allemaal kieren en fouten aan, ze zien misbruik op de loer liggen, en ze laten geen splinter heel van de praktische uitvoerbaarheid. Maar helaas gaan ze wèl uit van de grondslagen en bedoelingen van de wet, hoe gestoord die ook zijn. Dat de wet berust op waanzin en onzin beschouwen ze niet. Wel jammer.

In het geval van overtredingen tegen de artikelen van de sekswet wordt de verjaringstermijn op twintig jaar gezet. Dat is extreem lang, en het is bovendien raar om dat te doen bij zulke genuanceerde en vage situaties als seksuele misdrijven. Het is meteen na het incident al lastig om te bepalen wat er is gebeurd, laat staan dat je twintig jaar later nogeens kan gaan uitzoeken of iemand wel of niet gevoosd heeft terwijl het niet gewenst was.

De nieuwe marathon-termijn is voortgekomen uit al die verhalen die je in de bladen, en vooràl uit de zieligheidsindustrie zovaak hoort. Verhalen over verschrikkelijk misbruik waar ze niet over durfde te praten, behalve met al die dappere hulp van die moedige industrie nu wel, en wat nooit door de politie onder het vergrootglas gaat worden gelegd omdat het nu na zeven jaar verjaard is.

Sowieso heeft de zieligheidsindustrie duidelijk een flinke vinger in de pap gehad. In de stukken worden bedrijven uit de zieligheidsindustrie in één adem genoemd met het NFI en de VNG, waarbij het door elkaar heenloopt wat nou een rechtstechnisch instituut is en wat een ideologisch gevormd bedrijf is. Helaas gaat dat zoals altijd maar één kant op, en worden partijen die zich uitspreken voor terughoudendheid in seksueel normstellen juist wèl buiten de in-crowd gehouden.

Over die idiote verjaringstermijn kan je wenkbrauwen optrekken, maar zelfs als je dat niet doet moet je je toch afvragen of de termijn van twintig jaar wel goed gekozen is. Er zijn veel mensen die uberhaupt niet snappen dat er zoiets moet zijn als een verjaringstermijn, maar ik ga in dit stukje al op genoeg dingen in, dus neem nou maar van me aan dat er hele goede redenen zijn om een nu-of-nooit moment in te voeren om vervolging in te zetten. Dit is geen collegediktaat rechten.

We zien ook het taakstraf-verbod weer terug. Het is heel populair om rechters te beperken tot celstraffen als ze een misdrijf moeten bestraffen, vooral als een taakstraf meer op zijn plek zou zijn. Want zo'n taakstraf vóélt gewoon niet zo geil voor een crimefighter als een celstraf, zelfs als hij wel beter wèrkt. En de crimefighters willen die wetten niet voor het verbeteren van de crimineel, niet voor het beschermen van de samenleving, maar om hun eigen wraakzucht te bevredigen.

Er komt ook een rare verbreding van de strafbaarheid rond schennis en porno. Vroeger ging het om beeldmateriaal, maar dat is veranderd naar het omslachtige "gegevens die geschikt zijn om een visuele weergave te vormen of een gegevens-drager bevattende gegevens die geschikt zijn om een visuele weergave te vormen." Zogenaamd is dat om met de tijd mee te gaan, maar er is nog nooit door een rechter moeilijk gedaan of iets beeldmateriaal is, als het om pornozaken op computers of SD-kaartjes ging. Waar die verbreding goed voor is, dat vertellen ze niet.

We speculeren erover dat het erom kan gaan dat je dan ook strafbaar kan zijn voor het bezit van AI-prompts die vieze plaatjes op kunnen leveren. Of dat je strafbaaar kan zijn als je een versleuteld bestand ergens hebt waar je niet bijkan, maar wat wel in principe in porno kan worden omgezet. Maar die speculaties zijn al snel verbleekt door een inzicht van mijn internetgoeroe.

Die gaf namelijk aan dat een boel wetten nu vooral van toepassing zijn op smeerlappen die zelf kinderporno verzamelen op de huiscomputer. Maar de nieuwe wetten over het voorhanden hebben van porno èn de nieuwe definitie van wanneer iets als beeldmateriaal geldt, lopen nu ook bedrijven die hosting doen van materiaal waar ze zelf geen macht over of toegang toe hebben, niet meer vrij. Dat is heel nuttig als dreigmiddel om bedrijven te verplichten door de data van hun gebruikers te gaan wroeten om ze te verlinken. En voor dat soort privacy-schending is politiek heel veel animo.

Ik spring ook even over de artikelen heen die schennis van de eerbaarheid moeten moderniseren. Dat "beoogt" geen verandering op te nemen, maar intussen wordt het wel vager en ruimer opgeschreven. Inplaatsvan schennis van de eerbaarheid gaat het nu om "handelen dat kwetsend is voor het normaal ontwikkelde schaamtegevoel binnen onze samenleving", waarbij beslissen wat "normaal" is wordt overgelaten aan de bekrompen types van het OM en aan de rechter.

De oude strafbaarstelling van pornografie wordt ook gehandhaafd, en eigenlijk verandert er weinig aan. Het blijft een rare wet, en met hoe hij er nu instaat kan je twee maanden cel krijgen voor het sturen van een dick pic, zolang er niet door de ontvanger expliciet gevraagd is om die dick pic. Ook als het naar je vriendin is. Die heeft twintig jaar om daar boos over te worden. Of er in een scheidingsprocedure haar voordeel van te trekken. In ieder geval is de strafmaat niet omhoog gegaan, dat is al iets.

Nu komen we bij de belangrijkste veranderingen: het vervangen van verkrachting, aanranding en ontucht met de nieuwe vormen. Vroeger was je kort gezegd iemand aan het aanranden als je iemand dwong om ontuchtige handelingen toe te laten of te verrichten. Ontuchtig is een woord voor handelingen die we als niet toelaatbaar intiem bestempelen buiten een seksuele kontekst. Het ging er dus om dat je seks aan iemand opdrong, met iets als dwang dus.

De nieuwe definitie van aanranding is dat je je seksueel gedraagt, ontucht of niet, terwijl daarbij bij de ander de wil toe ontbreekt. Dat is véél breder, véél vager, en véél makkelijker om per ongeluk te doen. Het gaat erom wat de ander wìl, niet wat de ander dóét, dus inplaatsvan dat jij heel goed weet dat je iemand aan het dwingen bent, kan je nu ook schuldig zijn terwijl je helemaal geen duidelijke weerstand krijgt.

Aanranding is er in twee vormen: schuldaanranding en opzetaanranding. Het verschil tussen die twee is dat je bij schuldaanranding seksuele handelingen verricht met iemand bij wie daar de wil toe ontbreekt, terwijl je bij opzetaanranding seksuele handelingen verricht met iemand bij wie je weet dat daar de wil toe ontbreekt. Het verschil is dus in de geest van de dader, maar of iets uberhaupt misdadig is ligt aan de geest van het slachtoffer.

Die ontbrekende wil bij het slachtoffer maakt de dader tot een dader. Je hebt het dus niet over een gedrag van de doener waardoor hij foutzit. Het gaat om de al dan niet overgevoelige ontvanger, die al dan niet op zoek is naar iets om zich over op te kloten of om aanstoot aan te nemen. Wanneer die waarneming van wat die wil eigenlijk is of was moet gebeuren, wordt ook niet vastgesteld. Dus als de perceptie van de ontvanger achteraf verandert, sta je voor het blok. En het maakt geen kloot uit of die perceptie van die ontvanger realistisch is.

Er wordt precies zo'n tweedeling gemaakt met opzet en schuld in de nieuwe vormen van verkrachting. Verkrachting is precies als aanranding opgezet, behalve dat bij verkrachting er een seksueel binnendringen van het lichaam is. Voordat je nou denkt dat er dus een duidelijk onderscheid is, natuurlijk is het weer eens een boeltje. Volgens de toelichting is vaginaal met een pik, vinger of "attribuut" penetreren seksueel binnendringen, een pik in een mond douwen ook, maar andere vormen van penetreren (een vinger in je reet ofzo) zijn opeens weer seksuele handelingen en dus aanranding, en een tongzoen loopt helemaal vrij. Nou ja, behalve als de rechter opeens anders beslist, want dat gebeurt regelmatig.

Deze vier dingen, dus schuld- en opzetaanranding en schuld- en opzetverkrachting, zijn me de grootste doorn in mijn oog. Niet alleen omdat ze héél breed zijn, héél vaag, en de grens héél laag ligt, al struikelen verschillende instanties die er juridisch naar kijken wel over. De Raad van State vraagt zich bijvoorbeeld af of schuldaanranding uberhaupt wel een plek heeft als je het ook kan zien als voorwaardelijke opzet met betrekking tot opzetaanranding. Maar op dat soort juridische dingen kan ik maar beter niet ingaan, die ken ik niet genoeg. En bovendien zullen die mijn lezers ook nietzo interesseren.

Nog naast de juridische vraag over of voorwaardelijk opzet de hele schuldaanranding niet overbodig maakt, is de toelichting bij de wet zo doorspekt met aanwijzingen dat zo'n beetje àlles wel kan worden gezien als "eigenlijk" opzet, dat het heel moeilijk wordt om schuldaanranding nog anders te zien dan als iets wat bestaat omdat het makkelijker te bewijzen is dan opzetaanranding. Want elke hint van onzekerheid is volgens de wetgever als iets wat de dader niet anders kan interpreteren dan afwezigheid van wil.

Om een beetje kontekst te geven, de oude aanranding en verkrachting zitten nog steeds in de nieuwe wetten, maar dan als gekwalificeerde aanranding en verkrachting. Wat vroeger nódig was om het aanranding of verkrachting te maken, namelijk dat er over iemand heengelopen werd of dwang werd gebruikt, is nu alleen een forse strafverzwaring bovenop een veel breder verbod.

Maar waar liggen de grenzen nou? Dat is wel het belangrijkste misschien voor jullie om te weten. En daar wordt geheimzinnig en ingewikkeld over gedaan. Er wordt vooral gepraat over dat er aan de moderne normen omtrent seks uiting wordt gegeven door het vooropstellen, en eigenlijk als enige maat nemen, van de wìl van degene die het slachtoffer van het al-dan-niet misdrijf is, alsof dat iets is wat je als maat kàn nemen. Met andere woorden kan jij worden veroordeeld voor wat die ander blijkt te wìllen.

Want hoeveel mensen weten al wat ze willen en hoe ver ze willen gaan vantevoren voordat het gebeurt? Seks sleept je mee, dat is onderdeel van de menselijke ervaring, vooràl met iemand die je nog aan het ontdekken bent. Of je wil dat hij je bij je tieten grijpt merk je vooral door je reaktie àls hij het doet. Je moet behoorlijk seksueel gemankeerd zijn om dat niet te herkennen, en helaas is dat het geval bij onze wetgevers.

Er wordt dus een idee geschapen dat je overal consent bij moet vragen. Zie je het al voor je? Peter met Mariska achter de fietsenhokken, ze kijken elkaar ademloos aan, het moment is daar, zij doet een stapje naar voren, hun lippen openen, en Peter zegt: "Mariska, vind jij het goed als ik je tongzoen en bij je heupen pak, zodat ik je tegen me aan kan trekken?" Dan is Mariska snel klaar. Niet omdat ze het niet wìl, maar omdat het moment wordt verknald, en alle spontaniteit meteen weg is. En wie wil er gegrepen worden door een vent die daar eerst naar vraagt?

Niet dat het Peter zou hèlpen trouwens. Als hij haar gevraagd heeft of hij haar mag grijpen en zij zegt nu ja, maar later zegt ze dat de wil eigenlijk bij haar ontbrak, is hij de lul. Want als zij kan beweren dat ze een onzekere, weifelende of wisselende houding had, of eerst "nee" zei en daarna pas "ja", als ze zich over wilde laten halen of schuchter deed, of als ze eerst moest wennen of ontdooien, dan is dat volgens de wetgever een overduidelijke indicatie voor een mogelijk ontbrekende wil. En dan is Peter schuldig aan aanranding. Opzetaanranding nog wel!

En dat is nog als het een hele simpele situatie is. Want seks tussen mensen wèrkt niet zo. Iedereen die wat rondgeneukt heeft, weet hoeveel vrouwen alleen maar kunnen loskomen als ze voelen dat ze meegesleurd worden. Soms door te fluisteren "Dit kunnen we niet doen" als haar lover haar kust, maar het gaat voor hopen vrouwen door tot "Nee! Oh nee!" brullen terwijl ze geneukt worden. Een man die je weerstand overwint is ontzettend geil, dat is menselijke biologie. Hoe sterk dat bij jou ontwikkeld is, dat verschilt. Maar het is menselijk, en nu is daar wettelijk geen ruimte meer voor.

En wat je normen zijn als je met een kop koffie de krant zit te lezen over nieuwe sekswetten, dat is ook heel wat anders dan wat je normen zijn en wòrden terwijl je versierd wordt. Terwijl je verlèìd wordt. Want het hele ding aan verleiden is dat je eerst iets niet wil, tot iemand anders je lekker maakt zodat je het wèl gaat willen. En verleiden is ingewikkeld, en werkt niet door een aantrekkelijk voorstel te doen, maar door iemands wil te manipuleren. Want zo werkt seks. Dat is biologie.

De nieuwe sekswet maakt dus heel, héél veel normaal menselijk seksueel gedrag strafbaar. En het maakt het voor mannen strafbaar om risiko's te nemen, te experimenteren, te verleiden, af te tasten, te proberen, en een beetje te douwen. Iets waar onze samenleving nu al echt enorm mee tekortkomt, en daar hebben zowel de mannen als de vrouwen last van. Door het beetje waar we mee rond moeten komen nou óók al strafbaar te maken, wordt het alleen lastiger.

Mannelijkheid wordt al tientallen jaren steeds meer verguisd, en we zijn nu op het punt dat de mannelijke rol in seks, de doordouwer en de aandrijver zijn, illegáál wordt gemaakt. Inplaatsvan dat je iets overkomt zonder dat jouw wil er belangrijk bij hoeft te zijn, wat heel veel vrouwen zálig vinden, of dat je wil door hem opgewekt wordt, moet jij nu ook spontane seksdrift gaan hebben. Maar daar moet ècht een eigen stukje over komen, want dat is nogal diepgravend.

In de toelichting staat ook dat "onverhoeds" handelen betekent dat je fout zit, want dan geef je de kans niet tot wilsuiting. Dus een vent die spontaan zijn vrouw grijpt is meteen een aanrander. En als je te snel gaat met je avances bij een ander, ben je die ook aan het aanranden of verkrachten, want je overrompelt die persoon voordat die eerst je uitgenodigd heeft om je handen onder haar bloes te steken. Er zit een steekje los bij onze wetgevers.

Maar goed, je moet dus heel goed oppassen dat je niet seksuele handelingen met iemand gaat verrichten die daar geen wilsuiting over heeft gedaan die jou ondubbelzinnig, zonder voorafgaande tegenspraak, niet-kontekstgevoelig en bewijsbaar ruim baan geven. Dus dan weet je wanneer je vrijloopt, gewoon geen seksuele handelingen verrichten als dat niet onder de pannen is. Maar dan ga je er wel vanuit dat je weet wat de wet als "seksuele handelingen" ziet.

De toelichting van de wet gaat er op verschillende plekken opin wat "seksuele handelingen" zijn. Bijvoorbeeld door "seksuele handelingen" te definiëren als "handelingen van seksuele aard." Waarmee je dus niets duidelijker maakt. Ook krijgen we wat voorbeelden, zoals het penetreren van de geslachtsdelen met de eigen geslachtsdelen of met betrokkenheid van een dier (dat zijn wèl seksuele handelingen) of het uitvoeren van noodzakelijke medische handelingen (dat zijn níét seksuele handelingen). Wat ertussen ligt, en vooral waar de grèns ligt, daar blijft de uitleg bij weg.

Wegblijven bij die grenzen en bij duidelijkheid is trouwens niet per ongeluk. De wetgever wìl helemaal niet vastleggen wanneer je vrijloopt en wanneer niet: "Het bestanddeel laat ruimte aan het openbaar ministerie en de rechter om in een concrete zaak te beoordelen of sprake is van handelingen van seksuele aard en daarbij ook rekening te houden met de context waarbinnen de handelingen plaatsvinden." Dus er moet ruimte blijven om te schuiven, rommelen en sjoemelen zoals het de rechter en het OM uitkomt, en fuck de burger die verantwoordelijk wordt gehouden om te weten wanneer hij strafbaar handelt.

Dat geldt trouwens netzogoed voor wat tegenwoordig "dwang" is. Dwang is tegenwoordig niet meer nodig om iets verkrachting of aanranding te laten zijn, maar het is wel een heftige strafverzwarende feitelijkheid. Maar wanneer iets dwang is, ligt niet meer zo voor de hand als vroeger. En ook daarover blijft de toelichting vaag. Wel dat iemand een pistool op haar gezicht zetten wèl dwang is, en seks met harentrekken natúúrlijk ook. Maar hier wordt nergens over duidelijk gemaakt wat nou echt nooit dwang zal zijn.

Vanuit de teksten kan je wel dingen bijelkaarzoeken die de wetgever als dwang wil beschouwen. Overwicht hebben, en dat dus beschouwd vanuit hiërarchische types als ambtenaren, is gelijk dwang. Alles waarbij een vrouw het moeilijk vindt om bij een man weg te komen is ook meteen dwang, van samen in de stoeltjeslift zitten tot de vent die in de deuropening blijft staan. Zolang het maar kan worden verkocht als iets wat onontkoombaar is, en de lat ligt weereens laag.

We zullen het moeten doen met wat voorbeeldjes. De rijleraar die zijn hand op de dij van zijn leerling legt, is schuldig aan opzetaanranding, want hij is juridisch in een hiërarchische machtspositie, en een dijbeen door de broek heen aanraken is een seksuele handeling. De jongen die op kroegentocht een meisje op schoot trekt is een opzetaanrander. De surfleraar waar je een vakantieliefde mee hebt is een gekwalificeerde opzetverkrachter. De administrateur die door zijn secretaresse in bed is gelokt is een gekwalificeerde opzetverkrachter, zo'n beetje het ergste soort in de wet. Want de hogere in de hiërarchie hoeft niet degene te zijn die initiëert, om de dader te zijn van zijn opzetverkrachting.

De wet wordt namelijk behoorlijk hysterisch als het gaat om machtsverhoudingen. In de oude ontuchtwet was het strafbaar als je seks had met iemand over wie je macht of autoriteit had, als je die autoriteit gebruikte om seks mee te krijgen. Zegmaar #metoo. Casting agents die door actrices met seks om te kopen waren om rollen te geven, leraren die leerlingen vingerden, coaches die atleten doorragden, dat was ontucht.

Ontucht is tegenwoordig ondergebracht in gekwalificeerde opzetaanranding en -verkrachting. En véél breder gemaakt. Het gaat niet meer om mensen die hun positie gebruiken om seks af te dwingen of tot seks te brengen, maar gewoon àlle seks binnen àlle hiërarchische verhoudingen. De toelichting beweert dat je in buitengewone gevallen misschien wel kan bewijzen dat je hiërarchische positie geen rol kàn hebben gespeeld, en je dus vrijloopt van gekwalificeerde aanranding of verkrachting, maar de Raad van State ziet dat niet gebeuren. Het is alsof de HR-kutjes waar ik tussen zat toen ik zelf HR-kutje was, hebben meegeschreven aan de wet.

We gaan ook van het padje af als het gaat om "een roes, sluimering of veranderd bewustzijn." Je neukertje beklimmen terwijl ze slaapt is opeens verkrachting geworden, onder hypnose of medicijnen ben je ook opeens een aanrandingsslachtoffer, en als je gedronken of geblowd hebt, is je consent ook opeens geen flikker meer waard. Ook als de andere partner óók gezopen heeft trouwens, want dàt maakt weer niets uit. Als je weet hoeveel mensen alcohol gebruiken om uberhaupt naar seks toe te komen, is dit natuurlijk helemaal een gotspe. Dan hebben veel mensen nooit seks die geen verkrachting is.

En weet je nog die lekkere beurt toen je helemaal soezerig wakker werd naast je one night stand? Nou, toen ben je dus verkracht, gekwalificeerd opzetverkracht nogwel. Want soezerig zijn is een veranderde staat van bewustzijn, en dan gaat hij dus nat. Dit is niet een conclusie die ik trek uit wat ze schrijven overigens, dat staat er gewoon zo in. Sluimering of de gemoedstoestand net voor of na het slapen betekenen dat je consent niet uitmaakt.

Maar goed, in elk geval weet je zeker dat je goedzit als je maar bij elke handeling eerst vraagt of je haar linkertepel mag draaien, of je je tong in haar oor mag steken, of je onhandig over haar vulva mag gaan wrijven alsof je er een vlek af wil schrobben, of indringend met je lul tegen haar perineum aan wil gaan wroeten. Toch? Nee, natuurlijk weer eens niet.

De overheid weet namelijk zoals altijd beter wat jij wil dan jij zelf, en beslist voor jou in sommige situaties dat er geen sprake van vrijwilligheid kàn zijn, en zij dus mogen doen alsof jij onvrijwillig bezigwas met waar je mee bezigwas, wàt je je partner ook verteld hebt, en dat hij dùs had moeten weten dat bij jou de wil ontbrak, en dat hij dùs een opzetaanrander of opzetverkrachter is, al of niet gekwalificeerd.

Natuurlijk wordt er niet duidelijk aangegeven wanneer de overheid wel of niet jouw wil opzijschuift om hun eigen overtuiging ervoor in de plaats te zetten, maar we hebben wel weer wat voorbeeldjes. Bijvoorbeeld groepsseks. Als jij instemt met groepsseks, is dat volgens de wetgever een schoolvoorbeeld van instemming die niet betekenisvol is, omdat hij is gegeven in een situatie waarin geen sprake van vrijwilligheid kan zijn, want groepsseks is impliciet reuze ongelijk en dus onvrijwillig, want jij bent in de minderheid tussen al die seksbeluste mensen om je heen. Hetzelfde geldt voor seks in kelderboxen, en daar leggen ze helemaal nieteens bij uit waarom dat zo is.

Een andere voorwaarde die in de publiciteit en wetsuitleg wordt aangehaald als iets wat aantoont dat er geen vrijwilligheid is, is als er een beloning aan de seks vastzit. Dat wordt in de publiciteit meer tussen neus en lippen, maar wel konsekwent, gezegd, maar in de wetsuitleg wordt er meer nadruk op gelegd. Als je een vent zegt dat je hem zal pijpen als hij laat op het festival blijft om je een lift naar huis te geven, is hij meteen een opzetverkrachter.

Voordat ik nou op elke slak zout ga leggen gaan we maar weer door. Er volgen een zootje wetsartikelen over seks met minderjarigen, en wanneer die door de overheid als verkracht of aangerand worden beoordeeld te zijn. Vooral de term "schadelijk te achten" inplaatsvan "schadelijk" is hier een term die opvalt. Want ook hier wordt wat er vroeger was weer flink vervaagd en verruimd.

Ik ben niet de beste om hierover te schrijven. Ik vind dat de kids te kort worden gehouden, maar ik wil ook graag volwassenen met hun tengels van de pubers af houden. Collegaatjes die vroegrijp waren hebben daar alleen hele andere ervaringen en ideeën bij. Vooral de manier waarop seks tegen tegenprestaties, zelfs de meest lichte vormen van prostitutie-achtig gedrag, worden behandeld, zijn een doorn in hun oog.

Ik zie ookwel dat er weer wordt gedaan alsof seks voor geld als vanzelfsprekend wordt behandeld als gevaarlijk en schadelijk, en dat jonge meiden daartegen "beschermd" moeten worden door ze de onderduik in te dwingen, door ze kwetsbaar te maken voor kwaadwillenden, en door ze direkt en indirekt af te straffen. Maarja, dat deden de wetten hiervoor ook al. Het wordt alleen wat explicieter en schaamtelozer opgeschreven in de begeleidende teksten.

Bij de wetsveranderingen over jongeren en seks gaat het vooral om dingen als gedragingen die vroeger een "brengen tot" inhielden nu in de uitleg worden verzwakt naar "toelaten," hoe je al strafbaar bent als je volgens de normen van de rechter niet hard genoeg geprobeerd hebt om je seksuele gedrag buiten zicht van glurende jeugd te houden, en hoe de ontwikkeling van de jongere wèl meetelt om méér strafbaarheid mee te maken, maar nooit om de strafbaarheid mìnder te maken.

De wet maakt een hoop seksuele dingen van jongeren strafbaar, en natuurlijk gaat de strafmaat ook fórs omhoog, en ookal wordt er ruimhartig gepraat over hoe experimenteergedrag onder jongeren wordt toegestaan, is het erg mager wat de wet ook echt straffeloos laat voor tieners die totaal normaal gedrag vertonen. Er wordt ontzettend moeilijk gedaan over pubers die tegen elkaar geilen via telefoon of internet, en er is alleen een schoorvoetende straffeloosstelling voor dates proberen te maken met andere pubers. Er is heel veel wat niet strafbaar zou moeten zijn, dat strafbaar wordt.

Een voorbeeld wat een jong gestarte collega aanhaalt is als minderjarige Cheyenne wegloopt bij haar ouders, en onderduikt in de kamer van haar even oude vriendje, en hem koest houdt met wat seksuele kunstjes. Hij heeft dan gekwalificeerde opzetverkrachting van een minderjarige gepleegd. Een delikt wat onder geobjektiveerde strafbaarstellingen is gesteld om te zorgen dat je de kontekst er vooràl niet bij mag beschouwen.

We zien ook de lokpuber weer terug. Ik schreef ooit al over de zielige types in een schuurtje die proberen mensen aan het ageplayen te krijgen om te doen alsof ze dan betrapt zijn op een misdaad, nu is daar een misdaad bij geklust. Er wordt wel door juridische instanties over gefronst dat je hier erg moet oppassen dat je niet opbotst tegen het verbod op uitlokking door de overheid, maar daar wordt door de wetgever heel luchtig over gedaan. Het wordt immers onder toezicht van ambtenaren gedaan, en die doen nooit iets wat niet mag, dus dit gaat nooit mis. De Raad van State schrijft:

Voorts wordt nog opgemerkt dat het gebruik van lokprofielen voor het verlenen van assistentie aan de opsporing door niet-overheidsinstanties of burgers niet strookt met het uitgangspunt van een integere en behoorlijke strafrechtspleging

Maar dat schrok de wetgever niet af. Het staat gewoon in de wet.

Bij sommige van de wetten over minderjarigen wordt een uitzondering gemaakt voor gedrag tussen leeftijdsgenoten in een gelijkwaardige situatie. Nou kan je je afvragen of de rechter wel een realistisch beeld wìl hebben van wanneer iets wel of niet gelijkwaardig is, maar het is er tenminste. Soms. Want bijvoorbeeld was er gevraagd door de Raad van State om een uitzondering in de wet te maken om sexting tussen tieners uit te sluiten van strafbaarheid. Maar dat gaat niet door natuurlijk.

Het OM vond zo'n strafuitsluiting maar niets. En waar ze meestal een doemscenario tevoorschijn halen om aan te tonen dat iets strafbaar moet zijn, deden ze nu alleen reuze luchtig. Ze vonden dat die straffeloosheid al genoeg werd gewaarborgd door "prudent vervolgingsbeleid" door het OM zelf. Iedereen die het vervolgingsbeleid van het OM over zedenwetgeving heeft gezien zou zijn koffie dan meteen over tafel sproeien. Maar het OM krijgt zijn strafbaarheid, gewoon omdat ze het willen. Waar heb je nog wetten voor dan?

Dus als vijftienjarige Roxanne een tietplaatje naar zestienjarige Levi appt, is hij niet alleenmaar in het bezit van kinderporno, maar hij is ooknog een groomer. Maar het OM gaat hem niet vervolgen hoor, daar zijn ze veel te prudent voor. De vraag is natuurlijk als ze even prudent blijven als het gaat om Sterre die een tietplaatje naar Mohammed stuurt. Want er zijn bepaalde patronen heel erg duidelijk in de daders waar het OM zich vooral op richt, en dat zijn niet de brallende corpsballen die bier in de décolleté's van meisjes gieten "voor twee harde puntjes."

Tenslotte stip ik nog het artikel aan over straatintimidatie. Die is relatief nieuw, en komt uit het Verdrag van Istanboel. De strafmaat is opvallend hoger dan andere vormen van openbaar lastigvallen, en dat wordt door de wetgever uitgelegd als dat de maatschappij seksueel lastigvallen erger vindt dan andere manieren van lastigvallen. Dat hameren op de ergheid van seks gaat hier ook gewoon door.

Straatintimidatie is het seksueel lastigvallen van iemand in de openbare ruimte op een manier die vreesaanjagend, onterend, vernederend of kwetsend te achten is. Dus weer dat "te achten" waardoor het vager en makkelijker in te vullen wordt, en waardoor de deelnemers er niets over te zeggen hebben. Dus ook als jij het leuk vindt om nagefloten te worden, ben je het slachtoffer van een overtreding en wordt er vervolgd.

De wet zou eerder straatintimidatie tot een misdrijf maken, maar het is een overtreding geworden. Niet omdat we het bij nader inzien toch niet zo drakonisch willen vervolgen, maar omdat overtredingen kunnen worden bestraft op proces verbaal van een BOA, en je er geen politie of bewijs bij nodighebt. Beschuldigen door een BOA is eigenlijk gewoon genoeg om meteen te straffen. Het is dus een stuk minder werk dan iemand voor schuldaanranding te proberen te veroordelen. Het is maar een overtreding, wat zeuren we eigenlijk.

Er zullen weinig mensen zijn die er echt tégen zijn dat er kan worden opgetreden tegen mensen die seksuele etterbakken op straat zijn, en zich op gaan lopen dringen aan voorbijgangers. Nou is het wel meteen de vraag of die seksuele straatintimidatie niet al meteen onder schuldaanranding gaat vallen met hoe breed dat wetsartikel is, maar dat laat ik voor nu maar even. Mensen op straat lastigvallen is al strafbaar, om dat in het geval van seks opeens vager en makkelijker te vervolgen te maken is onnodig.

Er worden in de publiciteit wat voorbeelden gegeven van waar je de grens overgaat. Bijvoorbeeld nafluiten. Of sissen. Of iemand op straat zomaar bij de tieten grijpen. Of zeggen dat een vrouw een goede presentatie heeft gegeven, en er een leuk rokje bij droeg. Of op straat tegen een vreemde zeggen dat haar broek haar goed staat. Dat soort intimidatie moet natuurlijk fors afgestraft worden.

Het is weer een heel vaag artikel. En de toelichting maakt het niet minder vaag. De toelichting legt wèl uit dat er vanalles aan die vage subjektieve eigenschappen van het artikel "geobjektiveerd" zijn, dus niet hoeven te worden bewezen of hoeven te worden aangetoond misdadig te zijn. De rechter en het OM mogen dat gewoon aannemen. En de normen die ze daarvoor hanteren zijn de normen die zij als norm wìllen.

We weten het allemaal, het is één ding wat er in de wet staat, het is heel wat anders wat er uiteindelijk gebeurt. Dat klopt, en helaas denken veel mensen dat er wel wat zinnigers zal gebeuren dan de wereldvreemde wet. Dan kennen ze de politie, het OM en de rechters nog niet helaas. En de eerste veroordeling onder de nieuwe sekswet is er al, en zet ook behoorlijk de toon. Het kwam breed in de pers, zodat het plebs weet wat ze te wachten staat.

Er is een vent veroordeeld voor het seksueel lastigvallen van een vrouw, onder de nieuwe wet tegen straatintimidatie. Met veel tamtam is dat gepubliceerd, alsof het een enorme overwinning van de gerechtigheid is. De pers, braaf gezagstrouw kritiekloos doorgeefluik dat ze zijn, schrijven het zoals het OM het getrompetterd wil hebben. Maar gelukkig is de rechtbank trots genoeg om de uitspraak te publiceren, en daar kan je een hoop aan zien.

In het kort gaat het erom dat er BOA's in burger, die uitdrukkelijk op jacht waren om mensen voor straatintimidatie te veroordelen, een man hebben gezien die een vrouw benaderde. Hij heeft twee hele meters achter haar aangelopen, en haar over de kleren bij de heupen al of niet aangeraakt. Daarna maakte de vrouw een afwijzende beweging, en de man haakte af terwijl de vrouw verder liep.

Het hele verhaal komt uit de processen verbaal van de BOA's. De vrouw is namelijk niet bekend, ze heeft geen aangifte gedaan, niemand weet wie ze was. Of of ze bestaat, dat hebben we ook alleen maar van de BOA's. Dat doet er ook niet toe, want er is genoeg geobjektiveerd dat het niet nodig is dat er iets te klagen is door het slachtoffer, dat vult het OM wel voor haar in. Dat de ene BOA wèl verklaart dat er is aangeraakt en de andere níét, drukt de veroordeel-pret ook niet.

De rechter legt in het vonnis uit dat het inzetten van BOA's in burger een goed idee is, want als je een BOA in uniform neerzet gebeurt die hele straatintimidatie niet, en valt er ook niets te handhaven. Echt dàt. Veel duidelijker kunnen ze het niet maken dat het er helemaal niet om gaat om straatintimidatie tégen te gaan, maar om het kunnen stràffen van mensen die de overheid niet bevalt.

Natuurlijk wordt er veroordeeld. Als er een vlaggenschip-zaak binnenkomt bij de rechter is die altijd makkelijk met veroordelen. De rechter ziet ook wel dat het hier gaat om een rare zaak, maar lult wat hij aan kroms ziet recht in het vonnis. Hij struikelt duidelijk over dat de twee BOA's als een soort lokpoppetjes op het randje van "instignatie" balanceren, en je je af kan vragen of ze het strafbare gedrag niet uit zitten te lokken. Gelukkig kan hij concluderen dat het allemaal snor zit, en hij lekker kan straffen.

Dit is een voorbeeldje. Een voorbeeldje van een wet met weinig impact als je hem vergelijkt met de wetten over aanranding en verkrachting. Hele rekbare wetten, waar door "juridisch pionieren" aan wordt gesjord door het OM tot het geduld van de rechter op is, waarna ze weer kunnen gaan klagen in de pers dat de rechter en de wet veel te streng zijn, zodat de wetgever weer wat meer bevoegdheden hun kant opschuift. Maar we hebben gezien dat dat een proces van jaren is.

Intussen moet je zorgen dat jij zelf niet meegesleept wordt in zo'n demonstratieprojekt van het OM. Intussen moet jij zorgen dat jij niet denkt dat je wel vrij zal lopen omdat je seksuele gedrag normaal en biologisch vanzelfsprekend is. De wetgever vindt dat onwetendheid over de wet geen exkuus is, ook als ze zelf duidelijk in hun eindeloze verhandelingen over de nieuwe wet schrijven dat het allemaal tijdens strafrechtzaken moet uitkristalliseren.

De nieuwe wet is gevaarlijk omdat hij wraakaangiftes veel makkelijker maakt. Als een vrouw een man zwart wil maken, bijvoorbeeld tijdens echtscheidingen, is het nu al schering en inslag om de man te beschuldigen van seksuele misdaden, en dat wordt alleenmaar makkelijker. Vooral omdat je twintig jaar terug in de tijd mag. Wraakporno is makkelijker en makkelijker geworden om mensen voor veroordeeld te krijgen, ook als je je twijfels zou moeten hebben hoeveel wraak er aan die porno vastzit, maar misbruik van het recht via wraakaangiftes worden alleen makkelijker gemaakt.

Maar wat veel belangrijker is, schrìk nou een beetje van wat er is gebeurd. Laat het meespelen in je achterhoofd als je met mensen praat over politiek. Zie dat dit nou komt van crimefighters spannend vinden, en ga niet met ze mee. Als het gesprek erover gaat, laat dan zien dat jij weet dat het niet klopt, en dat we bezigzijn om de menselijke natuur illegaal te maken.

Want voor de meeste lezers zal het wel loslopen. Als je blogs leest, ben je niet het type waar veel op gejaagd wordt. Je weet je weg wel met woorden als je die lange lappen van mij leest. En je hebt je seksuele ontwikkeling al wel gehad. Maar hoe moet het voor de pubers van de toekomst, als die seksueel gaan dollen, als die op hun basis-impulsen ingaan, en als die gaan ontdekken hoe het is? Die zijn heel snel strafbaar. En dat gaat mis.

Mijn standpunt is echt niet zo extreem, ik snap best dat er een wet tegen verkrachting moet zijn. Je moet iets tegen aanranding kunnen doen. Maar dat moet wel binnen de perken blijven. Het moet logisch en voorspelbaar zijn wanneer je over een grens gaat. Met seks is dat moeilijk, dat snap ik ook wel. Maar om danmaar zó veel strafbaar te maken, en de grenzen zó ver op te rekken, dat werkt niet als je wil dat normaal, gezond, mènselijk seksueel gedrag vrijloopt.

Lieve lezers, ik heb al veel te veel tekst op zitten tikken, en ik zou nog màkkelijk nòg zo'n lap over deze wet kunnen bijtikken, maar ik denk dat jullie wel genoeg van mijn gezeik hebben aangehoord om te weten dat het mis zit met de zedenwetgeving. En wie daar nog twijfels bij heeft gaat daar met meer tekst van mij niet vanafkomen, die kan ik alleenmaar aanraden om zelf die teksten, toelichtingen en adviezen door te lezen, dan kom je wel bij dezelfde konklusies uit. Ik wens je er veel succes mee.