Woelig

Mijn stukje van vorige week was een leuk idee, maar als ik het teruglees ben ik er niet tevreden over. Als ik er langer over gedaan had, en als ik het meer had laten rondgaan bij mijn hulpploeg, dan was het een beter stukje geweest. Nu zijn er dingen in die niet gezegd zijn die wel gezegd hadden moeten worden, en heb ik ook niet echt het punt gemaakt wat ik wilde maken. Dat is een gemiste kans, en daar heb ik een hekel aan.

Aan de reakties kan ik wel zien dat het niet heel veel indruk heeft gemaakt, al heb ik geen negatieve opmerkingen gehad over dat het niet erg diep was. Ik probeer mijn blogje wel wat diepgang te geven, en zoveel mogelijk toch mensen iets nieuws te geven, iets te laten leren misschien zelfs. Maar nou ik terugkijk naar het vorige stukje zie ik toch vooral dat ik eigenlijk alleenmaar dingen heb herhaald.

Nou ja, niet elk stukje kan iets zijn om trots op te zijn natuurlijk. En we hadden net een heerlijke hittegolf gehad waarbij ik niet aan werken of schrijven dacht, en gewoon de hele week zo weinig mogelijk deed en veelteveel in de zon heb liggen bakken op verschillende stranden. Er zijn minder naaktstranden tegenwoordig, maar gelukkig zijn ze er nog wel, en met dit weer wou ik echt niet naar het textielstrand.

Het was niet het weer om veel te werken. Alles waarvan je warm wordt is eigenlijk niet te doen tijdens zo'n hittegolf. Dus dan zit ik vooral op mijn telefoon te prutsen. En dat betekent al snel dat je vooral het nieuws zit te lezen. En daar krijg ik het dan weer warm van, want je krijgt een boel boosmakende onzin over je heen als je gaat lezen in de pers.

Dan heb ik het natuurlijk niet over de corona-berichtgeving waar bijna àlles over gaat de laatste tijd, maar over het nieuws over sekswerk en alles wat ermee temaken heeft. Al dat gehuichel en gelieg zorgt dat ik het bloed naar mijn kop voel stijgen, en dan krijg ik het pas ècht warm. En natuurlijk krijg ik dan meteen weer de behoefte om er een stukje over te schrijven.

Maar dat doe ik alweer heel lang niet meer. Ik maak een uitzondering voor grote dingen als de WRS, maar over het nieuws schrijf ik niet meer. Er is genoeg om over te schrijven, minstens netzoveel als toen bijna elk tweede stukje over het nieuws ging, maar er komen geen stukjes meer over. In elk geval komen die niet verder dan een aantal nijdige aantekeningen in mijn bloknoot. En een kromme punt aan mijn fineliner.

Eigenlijk weet ik helemaal niet of ik wel weer aan de nieuwsstukjes wil beginnen. Ze kosten heel veel tijd, want je moet uitzoeken wat er nou precies aan de hand is. Ik ben geen krant, als ik er een keertje naast blijk te zitten ben ik meteen mijn geloofwaardigheid kwijt. Kranten worden toch wel geloofd, hoeveel onzin ze ook verkopen. Een blog moet altijd raak zitten, dus dat is veel werk.

Daarnaast, die nieuwsstukjes zijn niet welkom. De reakties van mijn lezers zijn vaak wel steunend voor mij, maar haast niemand vindt ze leuk. Ze worden slecht gelezen, en er gebeurt weinig mee behalve dat mensen ze deprimerend vinden. En alles wat je dieper uitzoekt dan de krant wordt toch wat aarzelend bekeken, en mensen nemen het niet erg serieus. Dus waar zou ik het dan voor doen.

Toen je nog polls kon doen op Blogger heb ik weleens gevraagd naar wat mijn lezers nou wouden met mijn nieuwsstukjes, en dat was toen ook heel duidelijk. Minder dan tien procent wou dat ik nog eens nieuwsstukjes schreef, en zelfs die wouden het minder vaak dan ik deed. Dus toen heb ik het maar gelaten ook. Vooral omdat ik kon verwijzen naar de Twitter van KSP, die het nieuws op de voet volgde, en haarscherp uit kon leggen waarom het onzin was. In honderdveertig tekens nog wel.

Maar KSP is van Twitter verbannen, en kan niet meer schrijven. Andere meiden op Twitter, zoals Yvette Luhrs of Ancilla Tilia, Hella Dee, Carmen Kleinegris, Moira Mona, Laura Kasbergen en nog wel meer, hebben ook het nieuws wel besproken. Maar niemand zo consequent of zo betrouwbaar als KSP. Die was van een uniek kaliber op Twitter, en ookal helpt ze me nu met mijn blog, ik mis haar Twitter wel om het nieuws bij te houden.

Er is nu een gat in de nieuwscommentaren, en de nieuwsstroom is nog steeds niet gestopt, nog steeds niet minder dom, en nog steeds niet minder schadelijk. Ik voel me daar wel verantwoordelijk voor om wat van te zeggen, en misschien een nieuwsbulletin op de donderdag te doen. Maar daar heb ik geen tijd voor, en dat zou ik dan moeten uitbesteden. En dat doe ik weer liever niet.

Maar wat eigenlijk altijd me stilzet als ik me tòch weer ga laten verleiden om wat over het nieuws te schrijven: het is nooit nieuw. Het is niet dat ìk niets nieuws te zeggen heb, maar dat de pers en de verbiedertjes gewoon geen fantasie hebben om iets nieuws te bedenken. Het is tèlkens hetzelfde soort onzin, en ookal is het al duizend keer gebleken dat die leugens klappen, tòch laat de pers dat elke keer discreet links liggen.

Ik kan wel blijven drammen, ik kan wel blijven herhalen, maar iedereen die mijn blog leest kan zelf ookal zien dat er niets van klopt. Wat er echt gebeurt. Wat er echt aan de hand is. En wat eigenlijk het verhaal is achter zo'n artikel. En dus ook met welke reden dat artikel zo verdraaid wordt geschreven.

En toch zou ik KSP graag terug op Twitter hebben.

Een caravan en kleurenstalen

Er moet maar weer een nieusstukje komen, want het moet maar weer. De media-oorlog tegen sekswerk staat niet stil, en ookal kan ik er weinig tegen doen, ik kan tenminste vertellen wat er gebeurt. Met een klein beetje duiding voor de mensen die niet zelf kunnen zien wat er allemaal achterzit, ookal vind ik het steeds moeilijker te begrijpen hoe mensen dat niet gewoon zelf kunnen zien. Ik behandel niet alles, want anders zou ik elke week een flink nieuwsstukje moeten schrijven.

Caravan op het Plein in Den Haag
Er zijn tegenwoordig veel publieke manifestaties door de mensenhandelindustrie. Vaak afgetrapt door de Nationaal Rapporteur, en erop gericht om politieke druk uit te oefenen. Die dingen beginnen danook meestal in de politieke buurt van Den Haag. De mars met zwarte hemden werd door Dettmeijer afgetrapt op het Lange Voorhout, en in de parallelstraat langs de Hofvijver stonden later de billboards van Comensha, waarop in sjaaltjes verpakte modellen gefotografeerd stonden met zielige verhaaltjes erbij.

Maar je kan nog een stapje dichter bij de Tweede Kamerleden komen. Zo vond het congres Andere Kijk Op Prostitutie plaats ìn het Tweede Kamer gebouw. Deze week stond er iets op het Plein, tot en met deze vrijdag te zien. Het is een caravan die bedoeld is om mensen "bewust te maken" van mensenhandel. Het is een attractie, in de stijl van de escape room. Dat is een spel waarbij je door puzzels op te lossen uit een gevangenis moet ontsnappen.

Ik wist meteen dat het mis zou zijn, want het komt van het CKM, een dochterbedrijf van Fier Fryslan. Toch bedacht ik opeens hoe goed het zou werken als spel: Je neemt een caravan die één groot ballenbad is, en je vertelt dat de sleutel om te ontsnappen ergens tussen die ballen ligt. Er is een knop op de muur met "politiehulp inroepen" of "mensenhandel-hulpverlening" erop, en als je die indrukt komen er nog badkuipen vol met ballen extra uit het plafond. En er ìs eigenlijk geen sleutel. Maar de deur zit danook niet echt op slot.

Dat was echt een geweldige metafoor geweest, maar dat wil het CKM natuurlijk helemaal niet. Dus het is vooral een circusstunt om politici te laten zien hoeveel de mensenhandelmythologie lééft in de samenleving, en om goedkoop te kunnen scoren. Dat ging een beetje mis, want de eerste kluns die dat deed, werd aan alle kanten bespot, tot en met GeenStijl. Helaas wel op de verkeerde manier, maar afentoe komt KanStaandPijpen nog even precies de zere plek aanwijzen:

Equivalent aan 'ik heb 10 minuten met de Westboro Baptists meegedemonstreerd om te beleven hoe het is om homo te zijn.' https://t.co/yl1XocLwhf

— KanStaandPijpen (@KanStaandPijpen) March 22, 2017

Schadelijke bewustwording
Die bewustwording die ze nastreven is natuurlijk onzin. Het is een mythisch verhaal er bij mensen inpompen, zodat die geld gaan geven aan de zieligheidsindustrie en het goedvinden als de verbiedertjes komen razzia'en. Aan de resultaten kan je al zien dat het slecht is. Helaas wordt het door bijna iedereen als iets goeds gezien, want de meiden als slachtoffers zien is goed voor ze. Nou ja, niet dus.

Maar als er dan een discussie over in de media komt, die tenminste laat zien dat er nogal wat vraagtekens bij komen als je even goed nadenkt, dan vind ik dat wel een koppeling waard. Nee, dit zie je niet in de Nederlandse media, maar nu en dan komt Laurens Buijs in de krant, en die doet er goede dingen. Ik vind het belangrijk om dit Engelse artikel even te koppelen, juist omdat het de twee kanten naast elkaar zet, en je dus kan zien wie er nuchterder nadenkt. Ookal ontbreken er wel stemmen die ik er graag bij gezien had.

A-Kwartier
Vroeger had je in het A-Kwartier in Groningen raamprostitutie. Niet elke meid kon daar aarden, want je zit er dichtbij Duitsland, dus je moet daarmee concurreren. En Duitse meiden zitten ook in de knel. Toeristen zag je er ook niet. Maar het werkte wel, en sommige meiden vonden het helemaal de goeie stek voor hen. Maar ja, zoals in heel Nederland moet alles kapot in de business, dus ook in Groningen werden de meiden weggejaagd door de overheid.

De buurt verloedert nu dus. Dat zie je ook overal waar we worden verdreven, en Groningen is daar geen uitzondering op. De gentrificatie van de buurt gaat niet vanzelf. Je kan een buurt wel leegjagen, maar dan heb je hem alleen guurder en levenlozer gemaakt. Doe je niets, zoals Amsterdam bijvoorbeeld, dan komt het alleen vol met andere bedrijfjes die kunnen overleven in een gure buurt. En dat willen ze nou juist niet.

Het idee van de buurtvereniging was om de buurt duurder te maken. Zogenaamd om er zelf beter te leven, maar je hoeft niet lang na te denken om te zien dat het eerder om hun huizenprijzen gaat. Zoals in alle steden waar we weggejaagd worden. Zonder hoeren in de buurt verkoopt je huis beter, want de kopers zijn ook gelovigen in de hoerenhaat die door onze maatschappij heenzit.

Er wordt dus een beetje goedgepraat dat het met de verloedering, waar de hoeren natuurlijk altijd de schuld van kregen, alleenmaar erger is geworden sinds ze weggejaagd zijn. Nu de hoeren wegzijn, wil de gemeente wel in de buurt investeren. Zolang er maar geen studenten komen te wonen, want daar hebben we ook een hekel aan. Al begrijp ik echt niet goed waarom.

STL
Ik lees nu en dan op Hookers. Niet vaak, want het maakt me zo depri om te zien dat zoveel van die mannen geloven in de mythologie. Ze zouden echt beter kunnen weten, maar ze vinden het makkelijker om gewoon de slachtofferverhalen te geloven en dan tevreden met zichzelf te zijn omdat ze zo mooi afsteken bij het monsterbeeld wat er van klanten wordt geschetst. Er zijn een handjevol mannen daar die wèl nadenken, en daarvan is STL er eentje.

Die heeft over hetzelfde onderwerp als ik een paar weken geleden aansneed een goed en indringend stukje journalistiek geschreven. Daar heeft hij eigenlijk een betere hoek mee aangesneden dan ik. Ik schreef alleen over mijn kijk op wat ik las, vanuit mijn eigen kijk, en vanuit mijn kennis die ik uit ervaring heb. Hij heeft echt het stukje zelf ontleed, en is echt op hùn argumenten ingegaan. Dat is veel sterker. Lees het maar, het is ècht de moeite waard, en ik waardeer het erg dat hij er zo werk van heeft gemaakt.

My Red Light
Het "nieuwe concept" van een bordeel zonder pooiers, dat door sekswerkers, maar niet echt dóór de sekswerkers zèlf, zou worden gerund, is een bedrijf dat nogal wat te doen heeft. Meiden vinden die erin geloven is al lastig, want die haken af als ze merken hoe onrealistisch en betuttelend het bestuur is, maar je moet ookmaar zien dat je aan alle idiote gemeenteregels voldoet, en de belasting moet maar geloven in wat je voorstelt. En iedereen wil geld zien.

Maar dat staat in de krant niet centraal. Daar gaat het om binnenhuisarchitekten, die het over hun kleurkeuze hebben. Die man moest eerst even rechtgezet worden over dat je geen "lichte kamer" wil als je een klant in de goeie bui wil hebben, en hij is uiteindelijk maar met de bekende bordeelkleuren doorgegaan. Hij vond de tegels op de Wallen maar viezig, maar ook zijn ontwerp is betegeld, want dat moet van de gemeente. Tot één meter zestig hoog, want zo hoog denken ze dat het sperma tegen de muren klotst.

Over de bedden zal hij ook nogwel wat te horen krijgen. Hij vindt de eenpersoonsbedden die standaard zijn maar niets, en wil grotere werkbedden hebben. Maar achter de ramen wil je niet dat je een groot bed hebt. Dat is meer verschoonwerk, en het lokt een klant uit om even lekker na te gaan liggen. Je wil dat het te klein is daarvoor, en je wil tegelijk tegen de muur kunnen leunen en je kont over de rand hebben hangen. Hij wil het wiel opnieuw uitvinden.

Dit soort berichten laten voor mij telkens weer zien hoe onrealistisch het idee is dat de mensen over sekswerk hebben. En dit zijn mensen die er echt voor betaald worden om erover na te denken. Ze leven in een waan, en dat moet dan voor de hoeren gaan bepalen hoe het bordeel wordt gedraaid, want zelf kunnen we dat niet. Zogenaamd, want als er wel meiden zelf bordelen gaan runnen, is de politie er als de kippen bij om te sluiten en op te pakken.

Neploverboy in de krant
Trouw schreef een stukje in de krant dat een interview zou zijn met een loverboy. Het verhaal is emotioneel en vaag, met rare draaien en met een hele rare kijk op prostitutie. Er wordt niet doorgevraagd door de interviewer. Er wordt ook duidelijk niets gecontroleerd. Er is ook geen kijk door iemand die wèl wat van de business weet als wederhoor. Het is alleen een verhaal, in de krant gezet op zo'n manier dat het lijkt alsof de journalist zijn werk wèl heeft gedaan, en in ieder geval wat heeft gecheckt.

Dit is geen journalisme. Dit is shocken om het shocken, met een onderwerp wat politiek heel veilig ligt. Dit was makkelijk kolommetjes vullen en mensen een geil plaatje voorhouden. Bovendien ligt het altijd lekker om buitenlandse jongens weg te zetten als pooiers van blonde meisjes, want dat sluit zo mooi aan op de zieligheidsmythologie van de White Slavery Rings, en tegelijk op het racistische populisme wat maar niet ophoudt met groeien in de politiek.

Ik kan alle fouten en rariteiten aan gaan wijzen, van de vreemde geldstromen en onduidelijke "investeringen" tot de schaal van de groepen waarin de loverboys zouden werken, die ook nergens terugkomt behalve in boekjes zoals van Maria Mosterd of zulke oplichtsters. Het heeft met de realiteit niets temaken. Maar over pooiers heb ik nu al zoveel geschreven, dat ga ik niet nogeens herhalen. Dit stukje is alweer lang genoeg.

Proud in de krant
Yvette Luhrs van belangenvereniging Proud timmert goed aan de weg. Ze kan mooi optreden op TV, en spreekt goed, maar ze verstaat ook de kunst om goede kranteninterviews te houden. Dat is ook niet makkelijk, vooral niet als je aankomt met een verhaal waar de journalist tochwel huiverig voor is. In dit artikel vind ik haar sterk overkomen als ze uitlegt dat het in Nederland allemaal niet zo tolerant en goed geregeld is als we soms graag doen alsof.

Terre des Hommes lokt uit
Eigenlijk hoort het niet op mijn blogje, omdat het niet over prostitutie gaat. Nou ja, nòg niet over prostitutie gaat. Want zoals altijd met ditsoort dingen wordt het eerst op verguisde mensen in verguisde landen gedaan, en komt het nadat dat geaccepteerd is, stapje voor stapje dichter bij huis. En het aanzetje kan je al door zien schemeren in dit artikel.

Het gaat over een zieligheidsbedrijf dat probeert om mannen op internet uit te lokken tot sekschats met een lokprofiel. Dat begon ooit met een profiel dat heel duidelijk om een kind ging, maar dat is steeds dubbelzinniger geworden omdat de oogst sinds het begin al heel slecht is. Er zijn namelijk erg weinig mannen die op kinderen vallen, en daarvan is er maar een heel klein deel dat er ook ècht wat mee wil doen. Want mensen die aangetrokken zijn tot kinderen, zijn niet meteen monsters.

Om de aantallen wat op te krikken zijn ze dus met steeds onduidelijkere profielen gaan uitlokken, en inplaatsvan te zoeken op prostitutiesites, waar het niet lukte, zijn ze meer in de sexchats gaan zitten op zoek naar ageplayers. Dat zijn mensen die graag doen alsof ze een andere leeftijd zijn. Vooral jonger. Dat is een heel eigen stukje waard wat daarachter zit, maar laat het vooral duidelijk zijn dat dat nog lang géén kinderverkrachters zijn.

Iedere keer dat ze iemand weten te foppen, en hem uitlokken tot een sekschat, dan maken ze hem aan het schrikken door te onthullen dat ze eigenlijk een bedrijf zijn dat heksenjaagt, en dat ze hem volgende keer zullen aangeven. Dat is natuurlijk "volgende keer" omdat ze zelf zo'n man proberen uit te lokken en op te geilen, en dat maakt de schuldvraag heel moeilijk. Bovendien kan je nog niet veroordeeld worden voor een misdaad die niet echt heeft bestaan.

Nòg niet. Want zoals in het artikel al staat, er is een wet in voorbereiding waardoor een mens al gestraft kan worden voor iets wìllen. We zitten al jaren steeds dieper in de politiestaat, en het is weer een stapje verder als deze wet erdoor komt. Eigenlijk verbaast het me dat dit artikel over zulke misbruiken van bevoegdheden jubelt, want de Eerste Kamer moet nog overtuigd worden dat er ècht geen misbruik zal worden gemaakt van de enge bevoegdheden in de wet.

De politie staat er in ieder geval al klaar voor. Zoals je de mensenhandelsmeris in het artikel al wordt geciteerd, bedrijven zoals Terre des Hommes, die natuurlijk in samenwerking zijn gegaan met Fier Fryslan, kunnen dingen doen die de politie niet mag, en dat vindt de politie maar wàt handig. Een lijst krijgen met onzedelijke mannen en die bespioneren en op een verdenkingslijst houden mag namelijk wèl van de wet. Nou ja, het is niet verboden genoeg om het niet te doen.

Jolanda de Boer
Tenslotte een groot artikel in Trouw over Jolanda de Boer, een hoerenspecialist van het OM. Die is wel vaker op mijn blogje langsgekomen, als ze weereens vroom het loverboy-evangelie predikte. Waar ze een paar weken geleden nog vol OM-autoriteit kwam vertellen dat een grote meerderheid van de prostituees uit de Hongaarse stad Sliven komen, is ze nu opeens op de hoogte dat ze al járen weg zijn, ookal zijn ze in werkelijkheid langer weg dan de vier jaar die ze hier beweert.

Waarom de Hongaarse meiden weg zijn, dat weet ze niet. Dat zou ze aan die meiden zelf hebben kunnen vragen, maar de Boer heeft nooit veel opgehad met de meiden zelf laten zeggen wat ze willen. Als je het wil weten, het is omdat de Hongaren rijker zijn geworden zodat thuisblijven meer loont, de kosten daar hoger zijn geworden zodat het prijsverschil minder groot is, en de Roemenen armer zijn en dus meer gemotiveerd dan de Hongaren. Die concurreren de Hongaren dus weg.

De journalist vindt bewijs door te kijken naar de cijfers van Comensha. Ik vind het een raar stuk van het artikel om opeens bewijs voor te gaan zoeken, want de veel twijfelachtigere verhalen die de Boer opdist worden zonder kritiek opgeschreven. Bovendien is bewijs zoeken bij Comensha sowieso een raar idee, want die vermijden het om bewijs te moeten hebben voor de cijfers die ze turven.

Comensha zelf komt ook aan het woord, tenminste de baas daar, Ina Hut. Als Comensha wordt geconfronteerd met de onzin die ze verspreiden, piepen ze altijd dat ze ook alleenmaar doen wat er van ze gevraagd wordt, vermoedens optellen en dan doen alsof dat een beeld geeft van wat er ècht aan de hand is. Hier is dat anders. Hut zegt vanaf haar geïsoleerde ivoren toren dat het probleem véél groter is dan uit haar opgeklopte cijfers blijkt. Maar hoe ze dat kan weten, dat vraagt de journalist niet.

De Boer doet alsof de Hongaarse meiden zijn doorgetrokken naar België en Duitsland. Die "signalen" waar ze het over heeft zijn mediahypes die Nederlandse spookverhalen kopiëren in Duitsland, waar ze Nederland heel hard achterna gaan, en verouderde tellingen uit België, waar ze nog niet zo georganiseerd zijn. Al verandert dat wel nou dat Fier daarheen wil gaan uitbreiden. Dat is de kwaliteit van haar informatie.

Zoals altijd komt de Boer met het beeld van het misleide zigeunermeisje dat niet beter weet, en als geknakt dingetje wacht op redding door de helden van het OM. Niet naar luisteren, want ze zeggen alleenmaar dat ze iets willen en mondig zijn, eigenlijk zijn ze bange schepseltjes waar wij wel even voor spreken. Want bij het OM is er de kènnis van hoe het is, en die kennis kan je niet tegenspreken met je domme idee over wat je zelf wil.

Ook hier wordt weer zielig gedaan door het OM. Ze hebben namelijk heel hard gewerkt om voorbewerkte rechters en verlaagde drempels voor veroordeling te regelen bij de politiek, maar nogsteeds betekent dat niet dat ze altijd hun zin krijgen. Hebben ze een veroordeling op emotie langs een rechter geprutst, dan klapt het feest alsnog in hoger beroep, alleenmaar omdat het bewijs rammelt of er gewoon niet ìs. En dat vindt de Boer maar niets.

De afsluiter is een zaak die wordt opgeschreven alsof het duidelijk is. Een zaak die zonder bewijs voor de rechter wordt gelegd, en ondanks dat niet meteen kansloos is. Want bij mensenhandel wordt er regelmatig veroordeeld zonder dat bewijs. Het artikel klinkt neutraal, maar alleen als je niet zorgvuldig leest. Want de journalist, die heeft al geoordeeld. En na de rest van het artikel weet hij ook hoe hij jou laat oordelen.

En de zaak aan het eind van het artikel? Die zaak die als voorbeeld wordt gebruikt om te laten zien dat het zo moeilijk is om een veroordeling te krijgen, omdat het gaat om het woord van de één tegen het woord van de ander? Die man is veroordeeld tot jarenlange gevangenisstraf natuurlijk. Want de rechter wil een "signaal afgeven dat deze vorm van mensenhandel nog steeds vaak voorkomt." Het OM doet wel zielig, maar krijgt wel gewoon zijn zin.

Doodzwijgen hoeft niet meer

Ik schrijf al een poosje geen regelmatige nieuwsstukjes meer. Die waren niet populair, het was veel hetzelfde, en op Twitter zitten er collegaatjes zoals @laura_kasbergen die veel sneller op het nieuws reageren dan ik. Dan voelt het ook als mosterd na de maaltijd om nogeens een stukje te gaan schrijven over wat er allemaal gebeurt. Bovendien is er zoveel herhaling, dat ik meestal gewoon een koppeling kan zetten naar eerdere nieuwsstukjes. Het prikkelt mij niet, en mijn lezers ook niet.

Nu doe ik er toch maar weer eentje. Niet een nieuwsstukje waarin ik alles bij probeer te houden, maar eentje waar ik wat aandacht wil geven aan iets nieuws dat tevoorschijn komt piepen. Het is namelijk opeens een stukje brutaler geworden met de onzin die ze over ons verkopen. Tot heel kort geleden probeerden de verbiedertjes, de zieligheidsindustrie en de grote media namelijk ons dood te zwijgen. Alleen de verbiedertjes mochten spreken. Maar nu hoeft dat niet meer.

Het begint meestal met proefballonnetjes. En het proefballonnetje is net als wanneer je kijkt of een schoonmaakmiddel je meubels niet gaat verkleuren, je doet het op een makkelijk plekje wat mensen nietzo zien, en waar het nietzo uitmaakt als het misgaat. In dit geval was het eind mei 2016, met een documentaire van BNN over kinderprostitutie in India, ookal veegden ze het wel heel erg bijelkaar met gewone prostitutie.

Ik heb daar eerder geen verslag over gemaakt. Voordat ik genoeg achtergronden bijelkaar had gevonden was het alweer zo oud nieuws, daar zat niemand meer op te wachten. Bovendien was het op Twitter al goed gedekt, en had ik daar al veel gezien wat me overtuigde dat hier meer aan de hand was dan een foute documentaire. Het was een provokatie, de bedoeling was om te zien, en te láten zien, hoeveel de kijker pikt als hem wat vreemds wordt voorgezet. En de kijker pikte alles.

Als jullie willen dat ik die aflevering van Spuiten en Slikken op Reis over India tòch nog een keertje behandel, moet je me er maar van overtuigen via de reacties of in de mail. Het is lang geleden, en anders wordt dit weer zo'n lap waar iedereen bij afhaakt omdat het te lang duurt om het helemaal te lezen.

Kort gezegd was wat die documentaire zo interessant maakte, dat ze onvoorzichtig waren met wat ze lieten zien. Je zag, als je alleen keek naar wat er te zíén was, en niet luisterde naar wat je hoorde te geloven door te luisteren naar de nogal misèregeile presentator, dat er vanalles niet klopte in het verhaal wat je voorgeschoteld kreeg. Dat kan uit zelfoverschatting zijn geweest, maar ookwel omdat ze in de media ookwel weten dat mensen niet ver voorbij hun bekende ideeën kijken. En dat ze dus vertrouwden op hoe hard het ellendeverhaaltje erin is gestampt.

Het werkte. Er kwam op de TV-show alleenmaar bijval van mensen zonder achtergrondkennis, en de enige mensen die zich ertegen uitspraken waren mensen met kennis over prostitutie, in het bijzonder in India. Die werden niet serieus genomen, en daar hield het op. De aflevering werd opgevolgd met artikelen in de pers, vaak met nadruk over dat je als je het èrg vond, en ook tégen dit soort dingen was, geld aan Free A Girl moest geven.

Daaraan kon iedereen zien dat de Nederlandse publieke opinie genoeg doordrenkt is met ellendeporno dat je ze àlles wel in het plaatje kan laten passen. En deze week is het voor het eerst brutaal ook over Nederland gedaan. Dat is weer een stapje verder de gekte in. Het gaat nu over mensen die in Nederland werken, en die het duidelijk niet eens zijn met het verhaal, die worden bekeken alsof ze het verhaal wèl steunen. Het is echt heel onwerkelijk.

Een Vandaag
Ik heb het hier ten eerste over een item van Een Vandaag, dat je hier kan terugkijken. Het wordt gepresenteerd door Jojanneke van den Berge, die we al eerder haar gal over sekswerk hebben zien uitkotsen. Deze keer is de insteek niet anders. Het is evangeliseren van haat naar hoererij toe. En tegelijk is het op een manier gedaan, die alleen werkt als dat evangeliseren al helemaal overbodig is.

Een nieuwe minister van Justitie moet met de WRP door, en die moet bewerkt worden. Daarom komt er nu een verhaaltje uit de kast over een zaak die al in oktober tot arrestaties kwam, en allang loopt. Eigenlijk is het heel opmerkelijk dat het nu opeens als nieuws wordt gebracht, als het nu niet gaat om de nieuwswaardige momenten van arrestaties, eisen of vonnissen. Maar de meeste kijkers zien niet dat het oudbakken is.

Het item begint meteen met silhouetopnames van de zogenaamde "slachtoffers" die verbijsterd zijn dat niemand naar ze luistert als ze zeggen dat ze niets is aangedaan, dat ze geen slachtoffer zijn, dat ze niet de verdachten vervolgd willen hebben. Dat zijn soundbites, met een sinister muziekje eronder, en met veel rood in beeld tegen een grauw straatbeeld. Het is geen volledig interview, want dan krijg je context. En dat wil het programma niet.

Een voorbeeld is dat een vrouw een opmerking maakt dat miljoenen verdienen, waar het OM graag mee schermt, onmogelijk is. Het is nergens in de business nog een vetpot. Maar door die soundbite in te passen zoals Een Vandaag hier doet, met het commentaar dat de vrouwen van het geld niets terugzien, lijkt het als je niet oplet alsof ze toegeeft dat ze bestolen is. Terwijl ze het omgekeerde zegt. Dat is de macht van knippen in soundbites.

De vrouwen zijn duidelijk. Ze zijn bereid iets aan dit gestoorde toneeltje te doen, en ze willen dan misschien niet hun gezicht op TV, ze willen wel duidelijk in de media laten horen dat er hier iets over ze verteld wordt dat gewoon niet klopt. Maar dat is niet wat het programma wil zeggen. En dat is dus ook niet wat ze laten zien. Het thema van het item wordt danook heel snel dat je niet naar die vrouwen moet luisteren.

Er wordt zelfs nog door Jojanneke gevraagd of de vrouw die ze interviewt niet gedwongen wordt om te verklaren dat ze geen slachtoffer is. De vrouw is daardoor niet van haar stuk gebracht, en onderstreept dat ze daar zelf haar eigen verhaal zit te vertellen. Maar dat is alleen een opzetje voor de andere stemmen in het item. Er wordt niet doorgevraagd. De vraag is de suggestie. Het antwoord doet er weinig toe.

We horen niet van de sekswerkers zelf waar ze vandaankomen. Dat wordt vervangen door het OM-verhaal over dat de meerderheid van de meiden op de Wallen uit Sliven komen, en dat ze voor pooiernetwerken werken. Dat is economisch nieteens haalbaar, maar daar past het OM wel een mouw aan door idiote inkomsten te verzinnen. Het OM draait zijn verhaaltje af, in de persoonlijke kleurstelling van Officier van Justitie Jolanda de Boer.

Die wordt voorgelegd dat de "slachtoffers" tegen haar verhaal ingaan. De Boer glimlacht minzaam en zegt dat "uit het onderzoek ècht iets anders blijkt." Het bewijs zou ijzersterk zijn, en de verklaringen van de slachtoffers doen er niet toe als ze niet willen zeggen wat het OM ze in de mond probeert te leggen. Ik ben heel erg benieuwd naar wat dat ijzersterke bewijs dan is, maar ik zal moeten wachten tot het vonnis wordt gepubliceerd.

Want in het programma komt Jolanda niet verder dan SMS'jes in "codetaal." Dat hebben we vaker gezien, bijvoorbeeld met de zaak met "Olga" die Dettmeijer graag aanhaalt. Dan vinden ze SMS'jes, en het OM verzint dan een geheime betekenis bij de berichtjes die precies is wat ze nodighebben om te laten zien dat er grote geldbedragen zijn verdiend en aan de pooiers zijn bezorgd.

Het andere wat ze als voorbeeld geeft, ookal is het niet duidelijk of dat nou als bewijs moet worden bekeken, is dat een vrouw een halte te laat uit de tram stapt en haar vriend belt omdat ze niet weet hoe ze terug moet lopen. Dat is natuurlijk weer een variant op "ze weten niet waar ze wonen," maar dan zwakker. Want er zijn genoeg ex-pats die niet hun hele buurt kennen, en daar denken we nooit wat bij.

De hoofdmoot van wat de Boer te zeggen heeft is dat we niet naar die vrouwen moeten luisteren. Als ze iets zeggen wat het OM niet bevalt, is dat omdat ze afhankelijk zijn gemaakt, en bedreigd, met beloftes, of hun familie wordt bedreigd, in ieder geval liegen ze natúúrlijk. En meteen nadat er is gezegd dat de meiden zo afhankelijk zijn gemaakt, wordt er geknipt naar een soundbite van zo'n meid die zegt dat ze rotsvast naast haar vent staat, die het niet verdient om in de lik te zitten.

Om te voorkomen dat het een één-tegen-één situatie zou worden, komt er nog iemand als tie-breaker. Dat is Anke van Dijke, één van de twee eigenaars van Fier Fryslan, Nederlands grootste, rijkste en invloedrijkste zieligheidsbedrijf. Zij voegt niets toe aan de Boer, en lacht schamper dat die slachtoffers niet heel overtuigend zijn, en dat hun verhalen over wat ze zelf meegemaakt hebben en zelf willen niet waarschijnlijk zijn.

Het item is maar acht minuten lang, en toch kan dit soort gehets er allemaal in. Het is ongebruikelijk. Dat is niet omdat de mening van de slachtoffers genegeerd wordt, want dat doen we in rechtzalen al jaren, en heftiger dan dit. Maar dit is de eerste keer dat die verhalen van boze vrouwen die tegen hun zin als slachtoffer worden gebruikt door het OM ook in de media mogen. En dan openbaar door de zieligheidsindustrie en de moraalridders worden genegeerd en weggehoond. Want dat is het.

Het NRC
Ooit was het NRC een kwaliteitskrant. Dat is helaas voorbij. Dit artikel is daar een treurig voorbeeld van. Eigenlijk zijn het twee artikelen, maar ze hadden netzogoed in één artikel kunnen worden gezet, ze overlappen heel veel. Heel vreemd dat van dezelfde schrijver op dezelfde dag twee artikelen met overlappende inhoud als twee verschillende artikelen worden geplaatst. Ze komen stof tekort denk ik.

Het komt van een journalist die beter zou moeten weten. Hij is geïnformeerd door hele goede mensen die hem ècht beter hebben laten weten dan wat hij hier opschrijft. Het is dus niet uit onwetendheid dat hij zo'n lustvol volksmennerijtje tikt. Je kan hier niet uitgaan van wat dommige snelschrijverij van iemand die niet beter weet. Deze vent schrijft precies wat hij wil.

Beide artikelen volgen de politie, en wat de politie allemaal over sekswerk denkt. De journalist gaat "embedded" met de smeris mee op overval. Ze kiezen een sekswerker, ze maken onder valse voorwendsels een afspraak, en dan gaan ze haar pakken. Dat is al jaren de methode, en helaas is het iets wat het publiek accepteert. Want eigenlijk mogen ze helemaal niet zomaar je huis binnenkomen als je ze niet toelaat. Maar bij sekswerkers is het natuurlijk anders.

Volgens het artikel is het doel om slachtoffers van mensenhandel te vinden. Dat is de reden die altijd wordt gebruikt. Die vind je niet door meiden te overvallen en te proberen in de ellende te smijten, maar als ze maar hebben geroepen dat ze het doen tegen de mensenhandel mogen ze zo'n beetje alles. En dat er dan wat burgerrechten moeten sneuvelen is bijzaak.

Het artikel is zo geschreven dat het meteen overspringt van "mensenhandel zoeken" naar "misstanden vinden," alsof dat hetzelfde is. Dat zijn het soort sprongetjes die ik altijd uit mijn blog probeer te vissen, want dat is misleidend en dan krijgen mensen het verkeerde idee. Een journalist zal dat echt niet minder goed weten dan ik, dus dat staat er gewoon expres in.

Wat zijn die misstanden dan? Dwang, geweld, uitbuiting? Dat zijn de dingen waaraan mensen denken bij misstanden in de prostitutie, toch? Natuurlijk niet. Het begint bij bijverdienen met je uitkering, want dat mag nooit als het om sekswerk gaat. Ook om belastingfraude, en dat zal wel om de BTW gaan, want bij op kleine schaal bijverdienen hoef je danwel geen BTW te betalen, maar niet als het om sekswerk gaat. Al wordt er ook vastwel zwartgewerkt, hoor. We zijn geen engeltjes.

Een andere misstand is onrechtmatige bewoning, en dat kan vanalles zijn. Als je hoer bent, controleren ze bijvoorbeeld of je wel huurster bent in het pand waar je woont. Bij je buurvrouw vallen ze niet binnen, dus die treffen ze niet aan als "misstand buiten de prostitutie," maar het wordt meegenomen als stok om mee te slaan als je hoer bent. En het kan zelfs zo simpel zijn als dat er klachten over je komen nadat ze je buren vertellen dat je hoer bent.

De journalist doet er zelf nog een schepje bovenop als het gaat om "kindspoor." Dat is namelijk helemaal niet dat er een kind aanwezig is in de woning terwijl er een klant wordt ontvangen. Ookal is het al een vreemd iets om als misstand te zien. Een kindspoor is dat er spòren van een kind in de woning zijn waar wordt ontvangen. Als er speelgoed ligt, is er kindspoor, en dat is een misstand. Want met kinderen wordt elk verhaal dramatischer. Ookal is dat niet logisch.

Mensenhandel, dat klinkt al veel ruiger. Dan is er echt wat aan de hand! Nou ja, niet echt natuurlijk. De term mensenhandel betekent al nietzoveel meer, en wat ze daar aantreffen is niet het delict mensenhandel, maar signalen van mensenhandel. Dat is wel heel wat anders. Dat kan je gewoon aan de politiecijfers over die steden zien, het gaat alleen om de onderbuiken van de overvallende smerissen.

Als je het zo bekijkt is het nog best bijzonder dat ze maar in zestig procent van de gevallen een misstand kunnen vinden. Kijk zelf maareens om je heen of je zelf nat zou gaan. Vooral als je de lijst met signalen van mensenhandel ernaast houdt. Ik denk dat je vaker bij niet-hoeren dan bij hoeren zal ontdekken dat er zo'n "misstand" is, ookal was het maar omdat hoeren hun best doen om die niet te hebben. We worden ermee verneukt immers.

Er wordt een eng groot cijfer over het aantal veronderstelde slachtoffers genoemd. Mijn statistiekmannetje knort dan dat je die getallen niet zo op mag tellen als de Nationaal Rapporteur het volgens het NRC doet, omdat veel van die meiden elk jaar weer in de statistiek staan. Als je één keer wordt geturfd, blijf je geturfd worden. Sommige meiden zijn zelfs meerdere slachtoffers per jaar. Sowieso is het een onzincijfer.

We zien ook weer dat er in advertenties wordt gevist naar signalen van mensenhandel. En natuurlijk zien we dan ook weer dat ruime openingstijden en lage prijzen als signaal worden gezien. Want niets verdient zo lekker voor een crimineel als zijn hoertje weinig geld laten vragen, en waarom ruime openingstijden een onzinding zijn om als signaal te zien heb ik al een heel eigen stukje gegeven.

Als de agenten gaan praten over zich verplaatsende meiden, gaan ze wel even scheef. Het ging toch om thuisontvangst? Sowieso is dat hele verplaatsen alleen een smoes om hun eigen mislukkingen een plaatsje te kunnen geven, daar heb ik ookal eerder over geschreven, maar het komt hier helemaal uit het niets. Want ze maken een àfspraak via een advertentie. Dus dan komen ze haar toch sowieso gewoon tegen, hoe ze ook verhuisd is met de tijd?

Er komt weer een interessante journalistieke draai aan het verhaal als de journalist zegt dat criminelen aan contra-observatie doen. Daarmee beschrijft hij dat je je klant naar een locatie buiten je werkplek laat komen om even te zien of hij wel fris is, voordat je met hem naar de werkplek gaat. Die gebruiken veel meiden, niet alleen om te zien of ze de klant wel willen, maar ook om zedensmerissen te proberen af te poeieren. Waarom noemt hij meiden die dat doen criminelen?

In een voorbeeld dat in het artikel wordt genoemd, herkent de vrouw die ze proberen te belazeren één van de zedengompen bij gezicht. Ze SMS-t hem dat ze hem herkent. Bye bye! Dat moet je niet doen. Dan weten ze meteen dat ze betrapt zijn, en gaan ze naar de volgende. Ik laat ze wachten. Elk half uur dat ze op mij wachten zijn ze niet iemand anders aan het verneuken. Een collegaatje stuurde ze eens de hele middag van het ene naar het andere adres. Dat is pas stoer.

Het is geen fijn gevoel dat er op je gejaagd wordt. En als je met een klant afspreekt in "zijn huis," is het lastig om dat te doen. Maar kort geleden had ik het aan het handje, ik vertrouwde het niet helemaal en ik had de klant gevraagd me te ontmoeten bij een bushalte bij hem in de buurt. Toen ik daar langsreed zag ik die vent staan, en alles in me schreeuwde meteen dat het een zedensmeris was. Ik reed met een droge mond en kloppend hart door. Had ik dat niet gedaan, dan had ik nu grote problemen.

We krijgen in het artikel een verslagje over een overval. De agenten nemen wapentuig mee. Niet omdat het nodig is. Sinds de jaren tachtig is er nooit echt geweld tegen de politie gebruikt in dit soort overvallen. Maar het klinkt lekker macho en onheilspellend. De overval is op een transseksueel, altijd een favoriet doel van zedengompen, want gender benders vallen niet in de smaak. Zedenagenten zijn uiteindelijk altijd op zoek naar seks en haat. Liefst samen.

Er is niets te vinden natuurlijk. Elke keer dat ze ookmaar íéts vinden komt het breeduit in alle kranten, en met al die honderden overvallen vinden ze eigenlijk nooit wat. De trans blijkt geen verblijfsvergunning te hebben, en de politie pakt haar daar maar op. Dat zijn ze niet verplicht, maar dat doen ze graag. Ookal kan je je afvragen of ze zonder wettige aanleiding wel naar die papieren hadden mogen vragen.

Ze vinden het verdacht dat ze de telefoon van de trans niet vinden. Dat is geschreven om te klinken alsof er ergens tòch een "potige kerel" met die telefoon moet zijn. Maar als je weet dat Zeden je graag je werktelefoon afpakt om je zakelijke contacten af te snijden, en die ooknog kan gebruiken tégen je klanten, zou jij in haar plaats dan niet ook die telefoon onvindbaar hebben gemaakt?

Custers, één van de zedentypes die geïnterviewd zijn in het artikel, beweert dat als je een Oost Europese hoer driekwart van haar geld afpakt, ze nog vijf keer zoveel verdient als in haar eigen land. Dat betekent dat je hier als hoer dus twintig keer meer verdient dan in het Oosten. Daar klopt geen kut van, want het boert hier wel beter, maar langzoveel niet. En dat heb ik aleens uitgelegd. Volgens collegaatjes daarvandaan is het meer een verhouding van één op vijf. En voor quitte spelen komen ze niet helemaal naar hier.

Dit soort stukken drijft op stoere verhalen. Netzoals de zaak rond Sjaban dreef op een vlot van gebroken honkbalknuppels in ijsbadjes, moet hier ook iets stoers komen. Maar ze komen niet verder dan een bekende, maar flauwe, urban legend uit de jaren tachtig, over een huis waar de deurkrukken zijn weggehaald om het meisje niet te laten ontsnappen. En de journalist vraagt niet hoe die meid dan voor haar klant opendoet.

Tenslotte eindigt één van de artikelen met een zorgelijke opmerking over de WRP, die een wet zou zijn "om de verguninningen voor thuiswerkende prostituees volledig af te schaffen." Dat vindt de politie heel zorgelijk. Iedereen die de WRP kent weet dat het juist een wet is die de vergunningplicht veel strakker om onze halzen legt, en er alleen een toezegging van een nu afgetreden minister is dat hij op éénpitters niet van toepassing zal gaan zijn. Maar dat zaait geen paniek, dus daar heeft de journalist niets aan. Dus dan is een leugentje weer snel gemaakt.

Provokatie
Eerder in dit stukje noemde ik het al provokatie. Daarmee bedoel ik niet dat de media-consument geprovoceerd wordt, want dat is heel duidelijk niet zo. Als je op Facebook en Twitter kijkt, zie je dat alleen de mensen die de seksindustrie vanbinnen kennen zich verzetten tegen het toneeltje wat er uit deze publicaties springt. De rest van de mensen laat het stil over zich heenkomen, of geeft er een koppeling over door terwijl ze belijden hoe erg ze tegen dit soort misstanden zijn.

Het zijn ook voor dat soort mensen in het publiek geen provocerende media-uitingen. Juist niet. Zelfs de mensen die geïnterviewd worden zijn niet in de eerste plaats bezig met provoceren. Ja, ze werken er zeker wel aan mee, en zowel van Dijke als de Boer weten wat de rol is van het programma, maar ze proberen zeker niet het publiek te provoceren. Eigenlijk proberen ze het omgekeerde.

Dit soort programma's gebeurt niet zomaar. De timing lijkt vreemd, want er is in beide gevallen niets níéuws te vertellen. Die razzia's en overvallen gebeuren al jaren. En dit is gewoon meer van hetzelfde. De zaak waar Een Vandaag over vertelde is ook al bijna een half jaar oude koek. Toch komen ze nu, en allebei met een duidelijk riskante manier om het verhaal te vertellen. Ze laten meer zien dan gewoon, ze laten weerstand zien van de meiden, en dat de vangst alleen kruimels is, net genoeg om mee te verneuken.

Ik zie dáár een provocatie in. De mensen die het beleid moeten maken, de politici, kan het weinig schelen wat er echt gebeurt, zolang ze maar iets doen wat lekker ligt. En als politici gaan kijken naar hoeveel macht en middelen ze aan moralisten geven, dan kunnen ze denken dat ze te ver gaan. Dat ze zullen worden gepakt. Dat de meiden hun bek open gaan trekken, en laten zien dat het een heksenjacht is. Dat dit soort artikelen de omslag gaan maken.

Deze twee dingen laten zien dat dat niet ertoe doet. Dat je kan laten zien dat het heksenjacht is, maar dat mensen zich wel mee laten gaan in het reddertjesverhaal, dat ze niet boos gaan kijken naar wie ze misleid heeft. Dat ze de banale waarheid laten liggen, om het comfortabele moralistensprookje te blijven volgen. Ook als ze recht in hun bek krijgen van het zogenaamde slachtoffer dat er geen kut van klopt.

Het provoceren hier is om de mensen rechtuit te laten zien dat de onderwerpen van de mythologie het niet eens zijn met het verhaal dat over ze wordt verteld. Rechtuit te laten zien dat de feiten niet kloppen met het verhaal wat we al zoveel jaren horen. Er wordt geprovoceerd dat mensen zelf gaan afwegen wat er gebeurt. En door zo te provoceren bewijzen deze media-uitingen dat het niet gebeurt, wat je ook doet, omdat mensen te comfortabel in hun verhaal zitten.

Er zit geen risico aan dat alles klapt als we niet goed genoeg worden doodgezwegen. Het denkbeeld is onkwetsbaar, geen waarheid scherp genoeg om het door te prikken. En dat ziet de nieuwe minister ook.

Nieuws, toch maar weer

Mijn nieuwsstukjes zijn niet populair, en dat merk ik aan alles. Ik heb dus lang geleden maar besloten om daar de brui aan te geven. Dat ging eigenlijk prima, want ik zag dat andere meiden die taak op zich hadden genomen op social media, vooral op Twitter. En eigenlijk beviel het me best om niet telkens nieuwsstukjes te hoeven schrijven, met al dat opzoeken dat daarbij hoort. Dat werd nu door anderen gedaan. Nu toch weer een nieuwsstukje, en het eerste kopje laat meteen al zien waarom:

@KanStaandPijpen gestopt
Wie het prostitutienieuws op Twitter heeft gevolgd, kent @KanStaandPijpen, ookwel bekend als KSP. Zij is een heel vocale en intelligente vrouw die flink door de wol geverfd is, zowel in de prostitutie als in het aktivisme voor onze rechten. Ze werkt al een tijd mee in mijn hulpploeg, en is heel waardevol omdat ze altijd goed en eerlijk maar hard argumenteert. Ze heeft ook veel kennis en veel contacten, dus ze is echt een aanwinst.

Ze hield op Twitter via haar account het nieuws bij. Twitter is sneller en makkelijker om dat op te doen dan mijn blogje, dus zij was daar beter in dan ik met mijn nieuwsstukjes. Ze ging ook de discussie aan, met mediamensen, politici, tegenstanders van prostitutie, en mensen die wel wat informatie konden gebruiken. Voor mij was ze vooral een aanwinst omdat ze het nieuws voor me bijhield. Ze miste haast niets.

Nu stopt ze. Ze schrijft zelf waarom, dat kan je in haar laatste Tweets lezen. En helaas is er nu nog niemand die dat gat vult, dus ik voel me wel verplicht om weer wat over het nieuws te gaan schrijven. Ik begrijp haar helemaal, en ik ben blij dat de frustratie van de social media niet betekent dat ze ophoudt om mij te helpen met mijn blog. Gelukkig maar, want ik waardeer haar heel erg.

De WRP
Ik heb een mailbox vol met paniekerige mailtjes van meiden die op de TV gezien hebben dat er snel over de WRP gestemd zal worden. Dat is niet zo, er moet nog een pak papier van de minister komen als antwoord op vragen van de kamerfracties, en daarna pas gaat er weer wat gebeuren, ookal weten we niet wat en wanneer. Intussen heb ik op mijn brief en mail over de WRP aan alle kamerleden behalve één terechtwijzing over de datum alleenmaar automatische antwoorden gehad. Ze zijn niet geïnteresseerd in hun werk, merk ik.

Er wordt binnen de sekswerkers, voorzover je ons als één groep moet zien dan, verschillend gedacht over de WRP. Volgens mij is het een wet die alleen meer mogelijkheden geeft aan de overheid om ons makkelijk uit te roeien, volgens andere vrouwen is het een stap vooruit omdat de minister een toezegging heeft gedaan dat hij niet gaat gelden voor de éénpitters. De criminalisering van het bedrijf en van alle jonge meiden vinden ze minder belangrijk.

Ik begrijp dat niet. Als je al gelooft dat een toezegging van een minister, die níét in de wetstekst wordt opgenomen, gaat worden waargemaakt, dan heb je nòg alleen dat voor éénpitters er niets verandert. Want voor ons is in principe nu niets geregeld, en met de invoering van de WRP zou dat dan blijven. Misschien. En als je kijkt naar al die regels die problemen gaan geven, en het overtreden daarvan een mìsdrijf wordt, tellen die dan niet mee?

We hadden meer kans gehad als we een vuist hadden gemaakt, maar helaas zijn er dus meiden die proberen te sjacheren met de overheid. Hoe dat afloopt heb ik wel vaker besproken. Sowieso is onze stem de laatste tijd zo verwaterd, dat we zelfs minder invloed hebben dan de vorige keer dat de wet bij de Eerste Kamer kwam. Er ontbreken ook sterke stemmen van toen. Als de minister kan kiezen naar welke hoeren hij luistert, worden dat allicht de meiden die met kruimels al tevreden zijn.

Als er weer beweging in komt, dan zal ik erover schrijven. Ik hou het in de gaten, en een paar mensen uit mijn hulpploeg nog beter dan ik. Niet alleen om te zien wat de wetgever gaat doen, want het is bijna zeker dat die wet erdoor komt. Het is ook belangrijk om te zien wat voor media-offensieven er aankomen om de politici te sturen. En er moet goed naar gekeken worden, want er wordt flink met onzin en leugens gestrooid, kijk maar:

De Rapporteur preekt onzin
De toezegging van een politicus is weinig waard, maar het is al snel teveel voor de verbiedertjes. De Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen is dus ook de media ingegaan met bangmaakverhalen dat de toezegging van de minister gaat zorgen voor meer misstanden in de prostitutie. Daarbij doet ze niet erg haar best om te zorgen dat de nieuwsberichten niet vol met onzin staan.

Het begon allemaal met een artikel op haar website, ookal wordt dat door de media en ook de aktivisten genegeerd. Daar roept ze de minister op om alternatieve regulering voor de éénpitters te voorzien, als we niet onder de WRP gaan vallen. Want anders ontsnapt straks iedereen naar de ongereguleerde prostitutie, met al die sluitingen overal.

In het radioprogramma Dit is de Dag krijgen we meer van haar te horen. Ze komt dan weer met een beeld wat ze schetst door de mogelijke slachtoffers die door CoMensha worden geturfd, en we horen haar verhalen over een onzichtbare groep die niet gevonden kan worden zonder vergunningen.

Het is nog steeds idioot om te denken dat er slachtoffers uit het oog zouden verdwijnen als ze niet vergunningplichtig worden. Nu al wordt iedereen telkens gecontroleerd en gesard door de politie, want je moet adverteren als je een klant wil. Dat ziet de politie ook wel. De éénpitters zijn nu al bijna allemaal onvergund, want je krijgt geen vergunning of het moet heel raar lopen, dus je verliest sowieso niemand uit het oog.

Iets anders was ook een rare kronkel: In ons land hebben we burgerrechten, dat de politie niet zomaar opsporingsmiddelen op je mag toepassen als er geen redelijke verdenking is. Als de toezegging van de minister wordt nageleefd, gaat dat recht ook weer gelden voor éénpitter-sekswerkers. Nu is het namelijk zo dat ze vanalles mogen omdat er zoveel onduidelijkheid is over wat er mag, en we als halve criminelen worden behandeld. Dat zou dan voorbij zijn. Dettmeijer vindt dat een probleem.

Waar het op neerkomt is dat de éénpitters straks misschien niet onder dezelfde onrechten vallen als de geëxploiteerde meiden. Dettmeijer wil gewoon dat er linksom of rechtsom met ons gesold en gekoeioneerd kan worden, want daar gaat het uiteindelijk om. Of dat nou via de WRP of anders is, dat maakt uiteindelijk niet uit. Zolang we maar goed lastiggevallen worden en de heksenjacht maar door kan. Maar dat is duidelijker in het rapport dan in de uitzending.

Als Yvette Luhrs in de uitzending een beetje vastloopt als wordt gevraagd naar waar de informatie van gemeentes naartoe kan lekken, vermaant Dettmeijer haar dat ze als onderdaan vertrouwen in de overheid moet hebben. Luhrs had kunnen komen met voorbeelden van informatie die bij Sjaban terechtkwam vanuit de politie, en informatie van de meiden in Utrecht die zorgde dat die na de sluiting op veel plekken niet meer aan de slag konden. Om lekkages naar buurtbewoners nog maar even te laten.

Ze houdt zich in. Ze weet ècht van meer, en ze is niet op haar mondje gevallen, en zéker niet cameraschuw. Ze zou er vol in kunnen gaan, maar dat doet ze niet. Ik weet haast zeker dat dat is omdat ze zichzelf niet buitenspel wil zetten in haar onderhandelingen met de overheid. Want zo werkt dat helaas, daar heb ik al wat over geschreven en daar heb ik al wat over doorgegeven.

Ik vind het onbegrijpelijk dat Yvette Luhrs zo blij doet over de WRP. Ze doet alsof het iets is waarvoor vanuit de hoererij gelobbied moest worden, terwijl het gewoon weer een extra touw om onze nek is. Vooral voor de jonge meiden, vooral voor de meiden met problemen, vooral voor de meiden die makkelijk in de knel worden genomen door exploitanten. Maar vanwege één vage toezegging gaat ze zich als een cheerleader gedragen.

Tineke Strik, Eerste Kamerlid voor D'66, die me trouwens ook geen antwoord op mijn mails en brieven heeft gegeven, laat weten dat ze wel ziet dat er een rare spagaat is in hoe we met de sekswerkbranche omgaan in Nederland. Ze is ook kritisch op het idee dat je van vergunningvrij laten van de éénpitters minder zicht op misstanden zou krijgen. Daar heeft ze gelijk in, en daar ben ik blij mee.

Ze heeft alleen niet heel goed naar het wetsvoorstel gekeken. Ze heeft het erover dat het het vergunningenbeleid uniformeert, dus overal hetzelfde maakt. Maar dat is niet zo. Er staat in de wet gewoon dat je het niet mìlder, maar wel hardvochtiger mag maken. En voor gemeentes die bijvoorbeeld éénpitters willen verdrijven had Opstelten vanaf de eerste ronde van de wet ruimte in de wet gelaten. Dat is niet verwijderd, alleen wat over toegezegd.

Maar dan weer een rare kronkel, als ze zegt dat sekswerkers als normale ZZP'ers moeten worden beschouwd, behàlve als ze werken met de bemiddeling van derden. Want de meeste ZZP'ers hebben wel met bemiddeling van derden temaken. Waarom mag het bij ons dan weer niet? En waar ligt de grens voor wanneer het bemiddeling door derden wordt genoemd? Want daar hebben we ook hele slechte ervaringen mee.

Bij de NOS kan je een artikel lezen dat gebaseerd is op Dit is de Dag, maar waar er dingen tussen aanhalingstekens staan die niet echt zo zijn gezegd. Er is wat gepoetst om het allemaal makkelijker te slikken te maken dat de helft van de mensenhandelgevallen ook echt in de éénpitters gevònden is, en niet alleenmaar wordt vermóéd. En dan ons criminelen maken als we niet de willekeurige zegen van een vergunning krijgen, ons "beschermen" noemen.

In Binnenlands Bestuur, een publicatie die zich richt op ambtenaren, maken ze het nog bonter. Daar zeggen ze dat Dettmeijer waarschuwt dat met de WRP het onmógelijk kan worden voor gemeente en politie om controle uit te oefenen op prostitutie en mensenhandel. Dat is bij de beesten af, zo ver als ze het doortrekken.

Ooit was het NRC Handelsblad een kwaliteitskrant. Nu komen ze met dit soort artikelen waarin even lekker stigmatiserend stemming wordt gemaakt. We krijgen natuurlijk ook even over de Nigeriaansen te lezen, die zoveel voorkomen in de mensenhandelverhalen door de B8/3 regeling die ze een verblijfsvergunning belooft als ze aangifte van mensenhandel doen, en die je in de echte branche nauwelijks ergens ziet. Maar dat kan het NRC niet schelen.

Dettmeijer doet geen moeite om die dingen te corrigeren. Dat vindt ze wel best, paniekzaaien is toch het doel, en later is het niet haar schuld als mensen na gaan trekken of het wel klopt wat de media zeiden. Intussen blijft ze doen alsof ze de wijsheid over het vak en de misstanden in pacht heeft, terwijl ze zich alleen laat informeren door het OM, de politie en CoMensha. In het meest recente rapport maakt ze ook een opzetje om de klantcriminaliseringswet te gaan gebruiken.

Ze werkt vooral met de cijfers die CoMensha turft. Tegelijk trekt ze zich er weinig van aan. Je kan bijvoorbeeld hier lezen dat wanneer de cijfers over hoe erg de misstanden zijn omláág gaan, dat opeens niet betekent dat er gewoon minder te vinden is, maar dat de politie kennelijk niet meer zijn best kan of wil doen. Want alles betekent dat er meer aandacht naar mensenhandel moet. Als het minder wordt heeft de politie niet genoeg aandacht, als het meer wordt is dat goed omdat er meer in zicht komt en er dus meer aan gedaan moet worden, en blijft het gelijk, dan moet er meer aandacht naar. Het is altijd dezelfde conclusie.

Advertentiewebsites aan de beurt
De klantcriminaliseringswet was een grote hit bij de Tweede Kamer, dus Gert-Jan Segers gaat door met zijn pogingen om alles rondom de hoererij aan te pakken. Hoeren zelf zijn volgens de publieke opinie slachtoffers, dus als je de prostitutie kapot wil maken kan je die niet aanpakken, en moet alles eromheen dan maar worden aangepakt zodat we ons werk niet meer kunnen doen. De advertentiewebsites zijn aan de beurt, zoals we al konden voorzien.


Gronings museum
Nu dat in Groningen de raamprostitutie in het A-kwartier is weggeveegd door de overheid, komt er een tentoonstelling over in het Scheepvaartmuseum. Scheepsvolk en hoeren, dat hoort immers bij elkaar. Die mannen zitten soms weken op zee, en hebben dan even nodig om stoom af te blazen voordat ze weer moeten gaan. En zomaar iemand versieren, dat is voor zeelui niet wat ze nodighebben. Er moet even gewerkt worden.

De tentoonstelling heb ik niet gezien. Ik ga er niet voor in de auto zitten, of er moet een klant in de buurt wonen. Maar ik krijg genoeg indruk van wat de bedoeling is door gewoon te kijken naar dit artikel waarin de kunstenaars die de tentoonstelling hebben opgezet uitleggen wat ze wouden bereiken. En dat is natuurlijk het opjutten van het stigma. Als je geen zin hebt om te registreren kan je ook de lijn van het verhaal samenvatten in dit citaat:

Om in de termen te blijven: Je moet hier met een kutgevoel vandaan gaan.

Het is even natrappen na de sluiting. De hoeren moesten weg, want zogenaamd trokken we de buurt naar beneden. Het maakt daarbij niet uit dat als je de hoeren weghaalt, de boel niet beter wordt of zoals in Amsterdam alleenmaar verder verloedert omdat wij juist hard werken om de buurt prettig te maken. Dat is goede business, maar ook gewoon goed mens-zijn.

Zeeuwse Zedenzaak
Ik krijg een hoop vragen over de Zeeuwse zedenzaak waarbij twee mannen en een vrouw werden beschuldigd van mensenhandel. Ik kan daar kort over zijn, ik weet niet meer dan wat jullie ook zelf kunnen nagaan door te gaan zoeken naar informatie. Soms heb ik kennissen die dichtbij zo'n zaak staan, maar deze keer gewoon niet. De vonnissen zijn beschikbaar, en daar zien we weer een heel bekend plaatje.

De dwang is dat er zou zijn gedreigd en gescholden, en dat ze bij haar polsen zou zijn gepakt toen er foto's werden gemaakt voor Kinky. Dat wordt bewezen verklaard omdat zij de beschuldiging zegt, en zichzelf niet tegenspreekt. Het steunbewijs is dat de foto's bestaan, dùs is ze gedwongen om die foto's te maken! Het zou een giller zijn als het niet echt was hoe die rechters denken. Dat moet ookeens een eigen stukje.

Eigenlijk is dwangmiddelen zoeken alleen een manier om de rechter bozer te maken. Als minderjarige kàn je volgens de Nederlandse rechtsstaat niet "betekenisvol instemmen" en ben je als minderjarige dus àltijd gedwongen. En minderjarigen dwingen, dat is toch wel een hele erge misdaad. Ook als ze maar drie maandjes van haar achttiende af is. Want we hebben het hier niet over een klein kind.

Natuurlijk komt het groot in het nieuws. Ook dat de vrouwelijke verdachte werd veroordeeld tot de tijd die ze al in voorarrest had gezeten. Tegen haar was meer bewijs dan tegen de mannen, omdat ze veel had bekend, maar toch mocht ze vrij, want ze ging huilen tijdens haar zitting. En dat werkt gewoon. Want de rechter heeft een harde hadn als je standvastig bent, en medelijden als je gaat janken, dat is ons rechtssysteem.

De klanten zijn ook hier voor de bijl gegaan. Net als in Valkenburg is het weer een snelle behandeling. De twee klanten die verstandig genoeg waren om niet te gaan bekennen werden wrokkig vrijgesproken, de rest krijgt taakstraf en een strafblad. Ze hadden immers niet gezien dat het meisje minderjarig was, en dat rekent de rechter ze flink aan. Ze hebben immers niet de verzachtende omstandigheid dat ze speciaal opgeleide zedenagenten zijn.

Het OM, en ook de rechter, neemt de klanten héél erg kwalijk dat ze niet om de identiteitspapieren van hun meisje hebben gevraagd. Ze doen alsof dat compleet normaal is, terwijl in een wereld waar zo met hoeren wordt omgegaan, je heel weinig hoeren zal vinden die zo gek zijn om hun identiteitspapieren aan klanten te laten zien. Als het kon deden we dat niet eens met politie, maar dat is nou eenmaal verplicht. Ze zijn helemaal wereldvreemd. Een klant die dat geduldig uitlegde, kreeg daarvoor ooknogeens extra straf.

Toen de politie in de eerste dagen dat het 'slachtoffer' aan het werk ging al een controle deed, werd ondanks papierencontrole niets gedaan aan dat ze minderjarig was. Volgens het verhaal-achteraf van de politie wisten de dappere dienders wèl meteen dat het mis zat, maar lieten ze haar per ongeluk eerst met rust en konden haar drie weken lang niet terugvinden. Terwijl ze wel volop adverteerde.

Die agenten zijn opgeleid om overal spoken te zien, àlles als mensenhandel te behandelen, en mogen bij hoeren alles doen wat ze willen. Vooral Zeden. Toch hebben ze haar gewoon laten gaan totdat vanaf de kant van de ouders de melding kwam dat het ging om hun minderjarige dochter. De politie staat een beetje voor paal, maar wordt niet gedemoniseerd. Klanten die geen training of bevoegdheden hebben krijgen een strafblad. Ik vind dat krom.

Het 'slachtoffer' gaat helemaal mee in het pooierverhaal, en haar verklaring is dus ook muziek in de oren van het OM. Ze zou bijvoorbeeld twee geslachtsziektes hebben opgelopen door het werk, en daardoor binnen drie weken onvruchtbaar zijn geworden. Dat is een heel raar verhaal, als je iets van SOA weet, maar het werkt kennelijk heel goed om daarmee flinkwat 'schadevergoeding' en smartengeld los te krijgen.

Dit komt breeduit in het nieuws als een schokkende zaak van dwang en vermoorde onschuld. Terwijl het voor de journalisten netzo makkelijk moet zijn als voor mij om deze kronkels in het verhaal te vinden. En mensenhandelzaken die in hoger beroep sneuvelen worden stilletjes genegeerd, terwijl dat er steeds meer lijken te worden. Het is haast of de rechtbank het emotionele oordeel velt, en er dan nuchter wordt teruggekrabbeld in hoger beroep.

Proud
Belangenvereniging Proud, waar Yvette Luhrs van hierboven deel van is, doet goede dingen als het gaat om meiden die hulp nodig hebben. Ik ben het niet met alles eens wat ze doen, maar de hulp aan personen die ze verlenen is gewoon goed, en daar ben ik heel blij mee. Dat hebben we sinds de Rode Draad niet meer gezien, en het is hard nodig dat iemand het doet. Je kan hun rapport hier lezen.

Lichtpuntje
Ik eindig een nieuwsstukje graag met een lichtpuntje. Het is zo lelijk anders allemaal. Deze keer een artikel waarbij een Belgische publicatie een protest door Belgische prostituees serieus neemt, en zonder te badineren of er dingen bij te halen gewoon eerlijk verslag doet. Dat vind ik nou mooi. Hadden we dat soort kwaliteitsmedia maar in Nederland.

De tweede kamer wil klanten wel criminaliseren

Gisteravond, woensdag dus, zat ik stilletjes achter mijn laptop, te kijken naar de livestream van de Tweede Kamer. Daar werd de klantcriminaliseringswet behandeld. Ik heb al die mensen al informatie gestuurd over dat wetsvoorstel, en ik heb geprobeerd in gesprek te komen, maar het is duidelijk dat dat tevergeefs was. Dat is niet nieuw, eigenlijk luistert er haast niemand, en alleen in de Eerste Kamer zijn er nog wat kritisch en eerlijk.

Ik heb ook begrepen dat Emma-Lotte, een collega die bij de eerste behandeling van de WRP zo'n sterke invloed had, hier niet meegeschreven heeft. Daar kregen we wel Proud voor terug, maar die zijn duidelijk minder gevaarlijk voor wat de politici willen geloven. Die zijn nog in het stadium dat ze denken dat je met overleg en compromis ergens komt, netzoals de Rode Draad langzaam moest leren dat je dan gewoon genegeerd wordt, terwijl ze wel kunnen zeggen dat ze met je gepraat hebben.

Over het wetsvoorstel heb ik al eerder geschreven. In het kort gaat het om een wet die heet dat hij gaat over het beschermen van misbruikte sekswerkers, maar het eigenlijk alleen strafbaar stelt om een hoer te bezoeken waarbij je volgens de regeltjes van de wetsontwerpers had moeten denken dat er een misstand zou kunnen zijn. Of die misstand nou bestaat of niet. Dus eigenlijk is het straf als je niet dezelfde dingen signalen van misstanden vindt als de overheid.

En dat is nogal wat. Eigenlijk gaat het hier dus om mensen straf geven omdat ze niet geloven in de wilde indianenverhalen die de overheid eropnahoudt. Als je beter weet dan de overheid, bijvoorbeeld omdat je gewoon in gesprek gaat met de hoeren, dan wil de overheid je daarvoor straffen. Het is een misdaad om niet te geloven in de slavinnetjesporno, en een misdaad om daar niet over in de paranoia te delen.

Die verhalen van de overheid waar je in moet geloven, daar ben ik al dieper opingegaan. Het zijn vooral dingen die, als je echt wat weet van de branche, helemaal geen teken van misstanden zijn, maar eerder tekenen dat de meid voor zichzelf werkt, en probeert uit de klauwen te blijven van mensen die haar voor hun karretje willen spannen. Het zijn dingen die niet bestaan, of dingen die de overheid zelf geschapen heeft.

Maar ja, de politiek denkt maar op één manier. Die zien dat burgers niet allemaal volgen wat de politiek leuk vindt, en als de burger niet doet wat de politiek wil, moet de burger straf. Zogenaamd om de slachtoffers te helpen, ookal hoeven in deze wet de slachtoffers helemaal niet eens te bestáán. En zouden ze zeker niet geholpen zijn door de enige mensen die hun communicatie met hulp zouden zijn, bang te maken om betrokken te raken.

De kamer praat er heel anders over. Die praat erover alsof klanten nu geen zier geven om de meiden, en alleen als ze strafbaar worden gemaakt eens uit hun ogen gaan kijken. De wet wordt beschreven als een "signaal." Daar zijn wetten niet voor, maar de politiek denkt daar heel anders over. Die vinden wetten dingen om te laten zien hoe betrokken ze zijn, en dat ze stemmen verdienen. Niet dingen die echt levens gaan verwoesten. Dat kan ze weinig schelen.

Samen met de WRP brengt deze wet heel wat nieuwe problemen. We hadden er al genoeg, maar met de WRP kunnen gemeentes nog harder ons uit de legaliteit verdrijven, en wordt alles wat zij niet zegenen illegaal en strafbaar, inplaatsvan het vage 'illegaal' van nu, en met de klantcriminalisering wordt vooral gevochten tegen de meiden die af en toe een klantje draaien, en de klanten die graag met onafhankelijke meiden werken. Samen zorgen ze dat niemand de dans ontspringt.

Dat het wetsvoorstel eigenlijk over iets heel anders gaat dan de titel, en dat het niet gaat om echte slachtoffers, dat negeren de Kamerleden allemaal. Die hebben daar allemaal mail en post over gekregen, maar niemand vindt dat interessant genoeg om over te praten. Inplaatsvan problemen hebben met dat er mensen strafbaar worden waar eigenlijk niets aan de hand is, hebben ze problemen met de details waarmee de mensen daarbuiten onterecht zullen worden aangepakt.

Er wordt gepraat over hoe er moet worden omschreven wanneer de klant strafbaar genoeg niet-gelooft. Vooral vanuit het oogpunt dat je anders die arme OM'ers zoveel werk geeft om dingen te moeten bewijzen voordat ze iemand in de gevangenis mogen laten gooien. Of al die tekenen wel ergens op slaan, dat kan ze helemaal niets schelen. Ze kijken vanuit hun eigen moraal, en hun denkbeeld is zo nauw als hun begrip.

We horen nog even als rechtvaardiging hoe de Valkenburgse Zedenzaak wordt aangehaald. Sowieso hebben ze er een verhaal bij wat helemaal niet klopt, en wordt er zo'n beetje heilig geloofd in de persberichten van het OM, zonder verder naar de zaak te kijken. Maar ook trekken ze juist uit die zaak waar de minderjarige meid zelf alle initiatief had de conclusie dat we er veelmeer vanuit moeten gaan dat hoeren helemaal geen invloed hebben op hun lot, en geknakte willoze dingetjes zijn.

Ach, jongens. Ik kan door die pagina's en pagina's van dit debat heengaan, en telkens laten zien hoe wat die politici doen gewoon is wat ik hierboven schrijf, maar zitten jullie daar echt op te wachten? Ik weet dat jullie niet van mijn nieuwsstukjes houden. Ik ben gewoon weer teleurgesteld, er is zoveel domheid. We kunnen uitleggen wat we willen, maar ze luisteren naar geen woord als er stemmenwinst inzit, en de combinatie van crime-fighting, seksuele moraal opleggen en arme seksslachtoffertjes redden is onweerstaanbaar voor alle partijen.

Je kan vinden dat ik hier te negatief ben, omdat er wel politici hun zorgen uitspreken over het wetsvoorstel, en niet per sé voorzijn. Maar dat gaat telkens niet over het hart van de wet. Dat gaat telkens over dat de wet ook mensen opslokt die eigenlijk niet fout zijn, zelfs als we in dat fantasieland leefden waar er echt die misstanden zijn die met deze wet aangepakt zouden worden. Dan blijft het luchtkastelen bouwen.

Er is maar één iemand die goede dingen zegt. Dat is van Oosten, van de VVD nogwel. Die gaat ook niet op de hoofdzaak in, maar hij is tenminste wel eerlijk, en hij komt met argumenten uit het werkveld. Maar helaas zit hij ook vast in het denkbeeld, en durft niet helemaal los te komen van het evangelie van de grote misstanden in de hoererij. Hij krijgt een pluim, maar het gaat ons niet redden. We zakken steeds dieper in het moeras van gekkigheid.