Denkbeeld

Dit stuk is eenvoudiger geworden dan wat ik wou. Maar als mijn nakijkteam het niet meer kan volgen, dan is het te verward geworden, en het is beter om maar een stuk uit te leggen dan alles, zodat ik tenminste iets overhou. Anders begrijpt niemand meer waar het nou om gaat. Het is een heel erg lang stuk geworden, maar het moet in één stuk, sorry. Er zit geen goeie "knip" in.

Als dit het eerste stukje is wat je van me leest, moet ik je eigenlijk even afremmen. Dit stukje is iets voor als je een beetje weet hoe ik werk, wat ik heb gezien, en wat er allemaal komt kijken bij prostitutie. Daar heb ik nou in bijna vijf jaar bijna vijfhonderd stukjes over geschreven, en als je niet de achtergrond weet van waar dit stukje vandaan komt, ziet het er denk ik veelteveel uit alsof ik maar wat roep. Dus lees eerst even wat andere stukjes, zodat je weet wie het zegt.

Het succes van mijn hoererij komt voor een heel belangrijk stuk doordat ik bézig ben met mijn klantjes. Ik ben altijd op zoek om de klant zo goed mogelijk van dienst te zijn. Daar moet ik hem voor begrijpen, want klanten weten vaak niet waar ze echt voor komen. Dat moet je ontdekken, en hem verleiden. Ik ben ook bezig met een goeie balans tussen vriendschappelijk en zakelijk zijn met de klant.

Daar komt dus veel contact en begrip bij kijken. Je moet je klant kunnen lezen als een boek. En dat geeft je wel wat te doen, want je hebt weinig tijd, en weinig kans om fouten te maken, dus je moet het goed leren doen. Dat heeft ook wel een tijdje gekost. Als je het kan is het erg de moeite waard, en ik vind het eigenlijk een belangrijk iets wat mijn werk interessant houdt.

Als je in een winkel werkt, dan leer je te zien bij wie je op moet letten omdat hij gaat stelen. Als HR-meisje wist ik ook na een poosje wel of een werknemer problemen ging geven. Dat is gewoon een onderdeel van overleven in een baan, je leert opletten op wat belangrijk is. En bij de prostitutie is dat niet anders hoor. Je gaat kijken naar de dingen waar je mee op moet passen, en een belangrijke is watvoor ideeën een klant over je heeft.

En ook mijn blog heeft me een hoop geleerd. Je denkt anders na over dingen als je erover moet schrijven. Mijn statistiekmannetje schreef aleens: Als je het niet kunt uitleggen, begrijp je het eigenlijk niet. Daar heeft hij gelijk in. Ik heb een hoop dingen opnieuw moeten doordenken door mijn blog, en ik kan ook wel zien dat ik een hoop geleerd heb, en een hoop stomme ideeën heb moeten laten gaan.

Die ideeën ontstaan onderbewust bij mensen, en zoals mensen er met elkaar over praten leiden ze mekaar allemaal in dezelfde richting. Die stromingen kan je volgen als je lang genoeg bezig bent met hoe mensen over je werk denken, dan krijg je het plaatje wel door. Het is alleen heel veel moeilijker om uit te leggen hoe het inelkaarzit, dat mensen niet meteen je te snel vinden gaan, en losraken van wat ik vertel en dan maar denken dat het niet klopt.

De makkelijkste manier die ik heb gevonden om het uit te leggen zonderdat het een boeltje wordt, is een soort van vraag en antwoord. Een dialoog, eigenlijk. Er is de stem van de onderbuik, die is scheefgedrukt, en er is de stem van de twijfel, die is gewoon geschreven. Die twee komen samen naar het beeld toe wat de mensen van de prostitutie hebben, en hoe ze het samen hebben geschapen.

Ik denk niet dat het lètterlijk zo gebeurt. Het gebeurt in een soort van groepsdynamiek, een wisselwerking tussen mensen, en wat die aanvaardbaar vinden. Maar de onderbuikgevoelens van die mensen, die komen wel uit die mensen zelf. Ik hou het er maar bij dat dit de makkelijkste manier is om het uit te leggen, maar dat het ingewikkelder totstandkomt dan wat ik hier schrijf. Ik kan niet alles uitleggen. Je kan het lezen als de gedachtes van de maatschappij, als je dat makkelijker vindt.

Het begint ermee dat mensen weten, en dat hun aandacht eropkomt, dat er prostitutie bestaat. Ze hebben meestal geen idee wat het nou echt inhoudt, en wat er allemaal achter zit, het enige wat er bijblijft is dat elke man naar een prostituee kan stappen om daar voor geld seks mee te hebben. Zonder al die toestanden die er normaal aan seks vastzitten. Op een manier die de mensen niet kennen, en waar ze niet van hebben geleerd dat het goedzit. Er zit zelfs al een luchtje aan, van de vorige generaties.

Dan komt er een opeenvolging van gedachtes, en dat gaat ongeveer zo:

Seks voor geld? Seks is eng! Stel je voor dat ik daarmee zo om zou moeten gaan! Dat kan niet, ik voel me seksueel onder druk gezet om dat ook te kunnen, alleen al omdat het bestaat! Als andere mensen dat kunnen, dan word ik weggeconcurreerd, als ik niet mee ga doen! Of bij mannen: Seks is eng! Ik voel me seksueel ongemakkelijk omdat er vrouwen zijn die seksueel vrijer zijn dan ik ben gewend, omdat ze zoveel macht over hun eigen seksualiteit, maar vooral die van hun klanten, hebben dat zij er hun werk van kunnen maken! Daar ben ik kwetsbaar voor! Hoe moet ik die ooit imponeren?

Maar die hoeren, die doen het toch, dus die willen het wel...

Ik wil het niet doen, en dus kan niemand anders het willen. Seks is eng, en als ik het me voorstel, dan schrik ik van het beeld. Bovendien hoort seks bij relaties, en dit is seks zonder relaties, daar is wat mis mee. Ik kan het me niet voorstellen om het acceptabel te vinden, dus kan het niet acceptabel zijn.

Maar misschien komt dat wel omdat zij iets kunnen dat ik niet kan...

Nee, dat kan niet. Ik ben best wel gevorderd met mijn seksleven. Ik vind mezelf al seksueel heel vrij, ook al hou ik er wel balans in en ga ik niet te ver. Ik vind het leven en laten leven, en ik trek de lijn pas bij dingen die ècht niet meer kunnen. Ik vind mezelf zelfs wel veel vrijer dan de meeste mensen. Natuurlijk heb ik wel principes, maar die hou ik voor mezelf. Ik hou me zelfs een beetje stil, omdat ik niet tè vrij wil lijken. Mensen die vrijer makkelijker met seks zijn dan ik, die vind ik eerder een beetje dwangmatig bezig met hun seks. Ik heb die balans beter. Ik weet hoe seks werkt, en ik geloof niet dat er manieren zijn om met seks om te gaan die ik niet begrijp. Ik kan niet wat zij zouden moeten kunnen voor dat werk, en dus kunnen zij het niet want ik ben een seksgod/seksgodin en ik zou het niet aandurven of kunnen! Dus die minderwaardige ordinaire domme kutjes hoeren kunnen dat dus helemáál niet!

Maar kijk, die hoeren doen het wèl. Dus kunnen ze het misschien toch...

Nee, zij moeten het ook verschrikkelijk eng vinden. Niemand kan dit vrijwillig doen, want anders moet ik mijn ideeën over seks kritisch gaan bekijken. En ik vind seks eng. En het wordt alleen maar enger als er meer aan seks zou zijn dan ik weet. Want dan ben ik hulpelozer en is seks nòg groter en enger. En hoeren zijn maatschappelijk verketterd, en ik ga me niet onder hoeren laten plaatsen met wat ook. Dat vind ik kwetsend. Dus ze mogen niets beter kunnen dan ik.

Maar hoe komt het dan dat het tòch gebeurt...

Ze moeten heel verkeerd gemotiveerd zijn. Ze hebben het fout. Afhankelijk van mijn opvoeding vind ik het een morele fout van de meisjes, zoals hebzucht of lust, of ik vind het domheid van de meisjes, ze weten niet beter omdat ze debielen zijn, of ik ga uit van dwang. Dat laatste kan ik sowieso zèggen, want dan klink ik niet gemeen. Dan klinkt het niet alsof het over mijn moraal gaat, maar dan is het voor hun bestwil, en dan kijken mensen niet naar mij. En dan zit ik ook goed als het toch niet aan het meisje blijkt te liggen. Ook terwijl ik eigenlijk de eerste twee geloof.

Mensen tot prostitutie dwingen is toch wel een beetje raar...

Het moet! Anders is de beslissing van zo'n meisje niet in mijn referentiekader passend. En de meest geloofwaardige manier om dat te zien is dat er geld mee is te verdienen. Veel geld! Ze worden gedwongen om zich te laten gebruiken als geldverdieners voor de dwingers! Die vrouwen vinden het verschrikkelijk, maar ze moeten wel, om de geldlust van hun pooiers te bevredigen!

Maar de hoeren zelf zeggen van niet...

Nee, dat kan niet waar zijn, want dan zijn mijn eerdere ideeën ook onzin want ik kan als bewijs mijn eerdere ideeën gebruiken. Niemand wil dit. Want het is eng en vies.

Waarom zouden ze het dan zeggen...

Omdat ze gedwongen worden om het te zeggen. Die pooiers dwingen die meisjes om te doen alsof ze het zelf kiezen. Of ze maken ze seksverslaafd. Of we zien alleen maar de gekke wijven, en de grote groep zien we niet. Of ze hebben een false conciousness, en ze dènken dat ze het niet erg vinden omdat ze zijn betoverd door hun pooiers.

Waarom ontsnappen ze dan niet aan die pooier? Dan zou je daar toch de hele tijd van moeten horen...

Die pooiers zijn heel machtig. Want die hebben ze betoverd. Of ze zijn enorme netwerken die altijd en overal mensen hebben die de vrouwen kunnen opsporen. Die meisjes kunnen niet ontkomen. Dat moet wel, anders zou ik al mijn vorige ideeën één voor één moeten opgeven dat is logisch door mijn eerdere ideeën.

Maar dat is toch illegaal? Waarom gaan die meiden niet naar de politie...

Dat kan niet, anders vallen al mijn eerdere ideeën als een kaartenhuis in elkaar dat is niet logisch. Het moet dus zo zijn dat de politie niets kan vinden. Dus de meisjes moeten perfekt weten hoe ze de politie af kunnen weren. Dat moet gedwongen worden door de pooiers.

Maar waarom zouden die meisjes daar niet uit willen breken? Die kunnen toch dan bij de politie schuilen...

Nee, die zijn door de pooiers betoverd en denken dat ze het zelf willen. Of hun pooier heeft hun kind gegijzeld, en niemand doet toch ook aangifte van ontvoering of bedreigt hun familie in het buitenland waar de politie machteloos is en in handen van die internationale mensenhandelnetwerken.

Ze zeggen zelf dat ze het voor het geld doen...

Dat kan niet, als ze geld mogen houden is het raar. Je gaat niet iemand dwingen en uitbuiten en dan toch nog geld teruggeven. Dus het is belangrijk dat ze alles af moet staan. Dus die meid dènkt alleen maar dat ze geld krijgt. En weigeren moet ze ook niet kunnen, want ze is verplicht om alles te doen door die pooier, en het wordt nòg ongelooflijker als die dan toestaat dat ze omzet mist. En dat is dan weer een extra bewijs dat het slecht is! Ik heb al zo'n compleet plaatje gemaakt, daar kan je logisch uit zien dat het wel waar moet zijn, want mijn ideeën zijn het allemaal met elkaar eens!

En zo gaat het maar door. Dit was eerst vier kantjes, maar dat werd te ingewikkeld en verward. Er komt telkens een laagje op, om maar niet afstand te moeten nemen van het onderbuikgevoel dat je het niet zou kunnen.

Voor de ongeïnteresseerde Nederlander is het snel genoeg, maar hoe meer iemand er echt mee bezig is, hoe meer het nodig is om alles erin te passen. Daar komen die rare ideeën en kronkels in de verhalen van de verbiedertjes vandaan. Sommige dingen kunnen ze ècht niet ontkennen, zoals dat de politie tegenwoordig echt óveral razzia's doet en tòch niets vindt, en daar moeten ze dan op die manier hun verhaal omheen verzinnen. En ze gebruiken vooral hun eerdere foute ideeën om hun nieuwe foute ideeën op te bouwen.

Maar het hele beeld, dat nu bijna iedereen heeft, is een soort van Jenga-toren. Het is een opstapeling van dingen die zo móéten zijn om je onderbuikgevoel waar te laten zijn. Het is een hele wiebelige toren, die al zijn blokjes nodig heeft om niet om te vallen. En ergens geeft dat ook wel aan waarom mensen er heel snel boos van kunnen worden als je ze niet gelooft. Ze hebben het nodig dat het blijft staan, want anders is hun onderbuikgevoel niet gerustgesteld.

Daarom gaan mensen ervoor vechten, en dat doen ze door twijfels te bestrijden, en door bevestiging te zoeken. Die bevestiging komt vooral door elkaar. Van de hoeren krijgen ze dat niet, maar van andere anti-hoer-activisten veelmeer. En een paar ex-hoeren, of mensen die zeggen dat ze dat zijn, zijn genoeg om een smoes te hebben om met een gerust hart te kunnen negeren wat de echte hoeren zelf zeggen.

Het is lèkker om bevestiging te krijgen. Dat weet ik, het is een stuk van mijn werk. Maar niet alleen met seks is dat zo, al je kleine oordeeltjes bevestigd krijgen is lekker. Daarom gaan mensen graag lezen in een krant die alles in hun politieke licht zet. Daarom gaan mensen naar een kerk. Daarom praten mensen over steeds hetzelfde met steeds dezelfde mensen. Dat zijn allemaal dingen waar je niet wat nieuws hoort, maar juist bevestigd krijgt wat je al had beslist.

Dus boekjes van mensen als Patricia Perquin, Maria Genova, de boekjes geschreven door de professionele slachtoffers en hun heropvoedings-pooiers, maar ook boekjes die minder gefocust zijn zoals van Renate van der Zee of Myrthe Hilkens, die een bredere anti-seks agenda hebben, spreken allemaal op een emotioneel nivo aan dat dit klopt, en dat het goed is, en dat je bevestigd bent met alles wat je al voelde.

Ze zijn best goed met die emotie ook. Kijk bijvoorbeeld maar naar de geraffineerde manier waarmee ze racisme gebruiken om vrouwen uit bepaalde buitenlandse landen meteen maar kwetsbaar te verklaren. Ze doen graag alsof vrouwen uit Oosteuropa, en vooral de Roma, vanzelf al minderwaardig, dom, en makkelijk te misleiden zijn. Dat racisme gebruiken ze om het voor je onderbuik geloofwaardiger te maken. Het is onzin natuurlijk. Die meiden zijn geen domme kipjes, en ze weten daar ook wat neuken is. Beter dan hier vaak.

Er is wel een probleem met al die emotie. We leven wel in een maatschappij waar geloof niet meer genoeg is. We doen tegenwoordig vanalles met wetenschap, en anders vinden we het ergens toch niet helemaal volwaardig. Dus we hebben graag ook wetenschap die ons gelijk bewijst. Met prostitutie is dat een probleem, want de emotie druk je nietzo makkelijk uit als kille getalletjes. Er moeten definities worden gebruikt. Voor mij was het al moeilijk genoeg, en ik had niet eens een emotie te bewijzen.

Daar komen Farley en dat soort onderzoeken goed van pas. In Nederland hebben we vooral Sneep, die na al die jaren nog steeds van stal wordt gehaald ook al is het geen wetenschap. Die schattingen zijn nog steeds dè schattingen voor Nederland, ookal ging het om de schattingen van anonieme politiemannen, ambtenaren en hulpverleners over iets waar ze geen grip op hadden en over de tijd vòòrdat de opheffing van het bordeelverbod de bendes de strop omdeed.

En daarom ook dat èchte onderzoeken, van Wagenaar of Bovenkerk bijvoorbeeld, zo lauw worden begroet. Ze zijn er niet om je emotie te ondersteunen, en ze passen meestal heel slecht bij de vooroordelen. Ze zijn geen manier om je toren mee overeind te houden. Daarom vinden mensen dat maar moeilijk en onbevredigend. En voor de verbiedertjes zijn ze zelfs iets om je heel boos over te maken.

De verbiedertjes zijn veel meer, en soms echt gewoon als beroep, bezig met zo diep mogelijk in deze redenering gaan zitten. En die hebben er echt heel veel in geïnvesteerd. Wat je meteen opvalt is hoe emotioneel, verdedigend, en verongelijkt ze kunnen zijn. Ze zijn niet makkelijk met informatie, en ze maken je heel snel uit voor naïef of tegenwoordig romanticus, en als je een man bent is het meteen ook suggereren dat je hoerenloper of pooier bent. Als vrouw ben je dom, heb je false conciousness, of ben je betoverd door je pooier. Of je hebt belangen, dat is ook een mooie manier om je verdacht te maken.

Verdachtmakingen komen héél snel als je kritisch bent, en ze zijn vooral bedoeld om je monddood te maken. Ze hebben dan een hoop aan het feit dat mensen het denkbeeld toch al hebben, dat de prostitutie zo slecht is, en ze komen meteen al met dingen die neerkomen op "Je hebt iets gezegd wat de prostitutie niet veroordeelt, dus ben je slecht omdat je iets héél slechts als prostitutie niet veroordeelt. Je bent slecht dus ik wil niet dat er naar je wordt geluisterd."

Als je met "oute" meiden uit de prostitutie praat, zoals in Zweden Petite Jasmine voordat ze werd vermoord, maar eigenlijk overal in de wereld, maar hier in Nederland bijvoorbeeld met vrouwen als Ilonka Stakelborough, Metje Blaak of Mariska Majoor, dan hoor je dat ze veel makkelijker praten, en niet snel boos worden als je vragen hebt. Je kan ook gewoon dóórvragen als je iets niet snapt, of om te kijken watvoor bewijs of reden achter iets zit. Bij de verbiedertjes heb je dan meteen gesnauw en verdachtmakingen.

Je ziet dus dat de professionele verbiedertjes niet minder, maar juist méér bezigzijn met zich verstoppen en zelf bevestiging willen hebben. Je hoeft mij niet te geloven, ga maareens wat social media van hardline feministen of Christengroepen af. Je zal geen uitzonderingen zien, want die heb ik ook niet gevonden. Ze willen het maar op één manier zien, want het anders kùnnen zien is al een bedreiging. Hun denkbeeld is immers "bewezen" doordat het niet anders kàn zijn. Vanwege de andere gedachtes die erachter zitten, en die ze niet op willen geven.

Mensen verdedigen het denkbeeld dus ook. En daarom word je echt gewoon behandeld als een onmens als je niet meegaat in het denkbeeld. Ze vallen je persoonlijk aan, en ze zetten je moraal in een slecht daglicht. Als je twijfels laat zien is het meteen teruggrijpen naar: "Oh, jij vindt het dus niet erg als een zwak meisje tientallen keren per dag wordt verkracht?" em ze doen alsof dat de enige twee dingen zijn die je kan vinden. Dus dat je ofwel vindt dat het denkbeeld klopt, ofwel dat het wel best is als er massaverkrachtingen zijn.

Je kan ook niet vergeten dat er een flink stuk jaloezie bijzit. Mensen zien ons gemakkelijk met seks omgaan, en daar geld mee verdienen. Dat is leuk met leuk, en dat vinden mensen niet éérlijk. Wij doen iets waar ze te bekrompen voor zijn, en op een sociaal ongeaccepteerde manier, en als beloning krijgen we het allerwildste seksleven en veel geld. Dat zit mensen echt dwars, dat vinden ze niet eerlijk en daar willen ze dat we voor gestraft worden.

En er zit nog wel meer achter dan alleen maar bevestigen van vooroordelen en jaloezie. Het is geil. Slavenmeisjes zijn een geil idee voor mannen èn vrouwen. Van tienertjes tot omaatjes, slavenmeisjes zijn een lekker fantasietje. Nietzo gevaarlijk en gewelddadig als de verkrachtingsfantasie, maar het zit zo'n beetje in mensen gebakken dat slavinnetjes geil zijn. Het prostitutieverhaal is daarom óók zo prikkelend.

De voorbeelden die in de boekjes worden gegeven over de verschrikkelijke dingen die er gebeuren, zijn bedoeld om het plaatje niet alleen èrg te maken, maar ook geil. Kwetsbaarheid zit bij de allermeeste mensen aan seks vastgeplakt, en die verbinding die wordt in de boekjes vaak toch geprikkeld. Niet pornografisch, dat zou te duidelijk zijn, maar wel de hele tijd er nèt bij in de buurt. Het is niet het geile wat in het boek staat, maar het geile dat in het hoofd van de lezer ontstaat. Daarom verkoopt Perquin en Genova ook beter dan Werson, want die heeft daar de plank net mis mee geslagen. Maar Werson geilt zelf danook meer op geweld dan op kwetsbaarheid.

De manier dat er met twijfels wordt omgegaan is dus niet door die twijfels te proberen aan te pakken, want dan weten de verbiedertjes ookwel dat ze alleen maar dieper in de problemen komen. De manier die ze gebruiken is overschreeuwen. Hoe kan je nou aandacht geven aan zo'n twijfel over dat iets niet klopt, iets niet logisch is, als het zo èrg is waar het over gaat? Die manier gebruiken ze nu voor bijna alles wat met de business te maken heeft. Tot in de Eerste Kamer toe, door een minister.

Na zo'n prikkelend boekje zijn je vooroordelen bevestigd, en zijn je twijfels niet echt beantwoord, maar wel overschreeuwd. Je kan weer lekker naar bed, voor wat wilde dromen, en je voelt je alsof je wat gedáán hebt. Jij houdt niet je ogen gesloten voor het onrecht. Jij bent verontwaardigd over dit hele erge ding. Dat is raar, want je hebt niets veranderd aan hoe de wereld werkt, maar dat is wel een gevoel wat nog een beetje wordt aangemoedigd door de hele tijd in de media te horen dat we meer negatieve beeldvorming over de prostitutie moeten hebben.

Soms kan je weleens iemand echt in een gesprek vastzetten aan een standpunt, en echt bewijzen dat het onzin is. En dat is heel moeilijk, want je moet dan vaak bewijzen dat iets er niet is, en dat is volgens mijn statistiekmannetje logisch onmogelijk om "sluitend" te doen. Maar die mensen geven dan op dat ene punt nog wel toe, en je ziet ze denken, en er komt wat nuance in, en ze zijn milder. Maar bijna allemaal komen ze langzaam weer terug naar hun oude standpunt, en ze willen later nóóit meer overtuigd worden! Het is te oncomfortabel om niet in de gemeenschappelijke mening te zitten. En om dat ene punt op te geven, zou het hele denkbeeld omvallen.

Ergens weten de mensen het ook wel. Daarom doen ze soms zo schichtig als er andere ideeën komen, want daar kunnen ze niet mee omgaan. Dat weten ze. Sommige mensen voelen zich daar zelfs een beetje schuldig over. Dat vind ik heel terecht trouwens. Want hun ideeën zijn dom, en onterecht, alleen maar voor hun onderbuik. En er zitten ook nog èchte gevolgen aan, voor èchte mensen.

Het is ook heel lekker om het denkbeeld zo te hebben, want dan is het meteen duidelijk dat die prostitutie, die je zo vanuit je onderbuik háát, hartstikke crimineel en slecht voor de meisjes is, dus dan kan je de hele business uitroeien. Je doet een goeie daad, de betrokken mensen worden gestraft, en de prostitutie die je onzeker maakt bestaat niet meer. Als je genuanceerd zou gaan kijken, of accepteert dat er meer aanvastzit, zou je dat niet kunnen denken, en zou je het niet weg kunnen verbieden. Dan zou het te duidelijk zijn dat je bezig bent met leugens te volgen. Voor de verbieders is het dus heel nodig om het plaatje perfekt te houden.

Eigenlijk alleen de meiden zèlf spreken het denkbeeld tegen. De goeie soort hulpverlening heeft ookwel door dat er wat is, maar die gaan niet zover dat ze echt het denkbeeld aan gaan pakken. De meiden zelf zijn de enige die echt terugvechten. Zelfs de klanten geloven het denkbeeld zelf vaak toch nog een beetje, maar dan wel over de meiden die ze zelf niet kennen. Het is maar wat moeilijk om over iemand die je kent zulke rare dingen te denken.

Daarom weigeren de verbiedertjes ook om de meiden zelf aan het woord te laten. De meiden uit de business worden buitengesloten van discussies over de branche. Daar maken ze geen geheim van. Wij zijn niet betrouwbaar, want een hoer kan alleen maar voor zichzelf spreken, we hebben belangen bij de business, en dat we hoer zijn geworden geeft al wat aan over ons. Mensen moeten er zo weinig mogelijk mee te maken hebben om er zoveel mogelijk over te mogen zeggen.

Het wordt een bevroren beeld, een ansichtkaart. Het plaatje is emotioneel beladen, en er kan geen stapje buiten het plaatje worden gedaan, want dan valt het beeld uitelkaar. Het is een romantisch beeld, heel letterlijk. Niemand die bedenkt dat mensen geen bevroren beelden kunnen zijn, en dat er altijd iets verandert. Vanuit de branche zie ik dat hele beeld wat van ons wordt gemaakt, niet alleen dat het onwaar is, maar ook dat het niet langer dan heel even kàn bestaan.

Iemand die nadenkt, die gaat toch zien dat er maar heel weinig mis hoeft te gaan voor zo'n pooier voordat hij erg kwetsbaar wordt om te worden gepakt. En dat meisje, hoelang blijft die zo dom, of bang? Zelfs al blijft ze bang, hoelang houdt ze het vol om die doodsangst dan te verstoppen? Hoelang voordat het plaatje knapt? Alles moet heel netjes recht door het midden blijven gaan, anders gaat het kwetsbare evenwicht kapot. Maar iemand die er niet over nadenkt, heeft alleen dat ene plaatje in zijn hoofd, en dat is zijn beeld voor altijd.

Als ze even na zouden denken, dan zien ze wel dat het onmogelijk is om een hoer honderd procent af te sluiten van de buitenwereld. Alleen de klanten al zijn allemaal een groot risico. De eindeloze controles, argwanende bazen of verhuurders, en je kan zien dat al die meiden een mobieltje hebben, het gaat gewoon niet. Daarom hebben ze van die rare toeren nodig om je te laten geloven dat die meiden meewerken door een soort toverdwang. Daar moet maar een apart stukje over komen, want dit wordt veeltegroot.

Zo denken mensen nou eenmaal. Maar het wordt een hele andere toestand, als de overheid ook zo gaat doen, en dat is ontstaan de laatste jaren. Die doen precies hetzelfde, maar die pakken het groot aan. En daar kan ik heel bang van worden, want mensen op straat zijn al in staat om je banden lek te steken, en de overheid heeft de hele politie als knokploeg, en die bende is niet te stoppen. Die kunnen je alles maken.

Daar wordt het ook veel lelijker. Want het gaat niet alleen maar meer om het denkbeeld, als er meer aan de hand is dan alleen maar iets vìnden. Het zit al heel fout bij die Perquins, van der Zees en Genova's, die het denkbeeld met extra leugens ondersteunen, en ons zo verder in de shit douwen om te verdienen aan hun flutboekjes. Maar als een overheid het denkbeeld gaat gebruiken om de vastgoedmarkt te beïnvloeden, dan is het gewoon vuil spel. En als het om stemmetjes winnen gaat, dan is het zo'n beetje het ergste. Want dan douwen ze ons in de shit om meer macht te krijgen om ons in de shit te douwen.

De regering heeft dezelfde soort stappen genomen als de verbiedertjes. Een plaatje nemen, en alles wat daar niet inpast wegpoetsen. Er werd een BNRMeSGtK aangesteld om niet geconfronteerd te worden met een ingewikkelde stroom van informatie, maar alles hapklaar in het plaatje binnen te krijgen. Daarom ook dat ze een anti-prostitutie-activiste als Nationaal Rapporteur kozen, want dan weet je tenminste dat je het plaatje krijgt dat je wil.

Netzoals in de gemeenschappelijke mening proberen ze het ook in de regering niet met redelijkheid en argumenten. Hier doen ze precies hetzelfde. Er moet wat gebeuren, en daar moet je niet te kritisch over zijn want het is zo èrg. We hebben alleen maar onzin gehoord in de Tweede Kamer, niemand heeft kritisch gekeken naar wat we nou eigenlijk weten over prostitutie. Er is geen onderzoek gedaan. Want al die kamerleden, die vinden dat ze het al wéten.

Er klopt vanalles niet aan het denkbeeld. Daar ga ik nog wel dieper op in, per stukje, want dat is veel meer uitleg dan dat ik hier zomaar even doe. Ik ben al begonnen met mijn serie "antwoord op," maar het gaat niet om het weghalen van alle aparte blokjes van de Jenga-toren. Mensen schrikken dan even en stoppen het stilletjes weer terug achteraf als ze niet meer op zichzelf letten. Die hele toren moet omvergaan.

Tot een poosje geleden hadden we nog de rechters die de politie terugfloten. Die hebben we niet meer. De rechters moesten experts worden, want ze waren veel te kritisch over de heksenjagers die ons in het denkbeeld propten. De rechter weet dat het zijn taak is om te kijken of iets wel bewezen is, en daar heeft het denkbeeld natuurlijk weinig mee te maken. Daarom liep het toch heel vaak mis voor de heksenjagers.

Nu is het zo dat de rechters die mensenhandelzaken mogen doen, rechters met "expertise" zijn. Ze willen niet meer dat een gewone rechter moet worden overtuigd van de dunne verhaaltjes die ze als bewijs proberen te gebruiken. Daarom worden sommige rechters opgeleid tot expert. Weet je wat een expert is? Een expert is iemand die het niet meer uitgelegd en bewezen hoeft te worden, want een expert ben je als je het al wéét. De bewijslast bij een mensenhandelzaak moet minder streng worden bekeken, want het is zo èrg, en het is al heel wat dat een "slachtoffer" aangifte "durft" te doen. Iemand neersteken is ook emotioneel en erg, maar daar is nog wel gewoon bewijslast nodig. Veel zelfs, want normaal moet het onderzoek grondiger zijn bij een ergere zaak. Behalve bij mensenhandel, want dan wéét een rechter met expertise het verhaal al.

Wat me nog het meeste ziekt, is dat expert niet het goeie woord ervoor is. Het woord wat we hebben voor iemand die zijn oordeel al klaarheeft, en je vanwege wat of wie je bent al vantevoren in een plaatje drukt, en niets wil zien wat er niet in dat plaatje past, maar die wel doet alsof hij een eerlijk oordeel gaat geven, is niet "expert." De enige naam wat daar ècht bij past is "Farizeeër."

Mijn leven is mooi

Mijn blogje is mijn uitlaatklep. En mijn blogje is mijn manier om Nederland wat meer te laten zien hoe het nou is voor een hoer in ons landje. En als plek waar ik kan reageren op al die ellende die over ons wordt verteld. Maar ook over dingen die ik interessant vind, en die ik graag deel met mensen. En soms schrijf ik gewoon over wat ik vind, en hoe ik het voel, en heb ik helemaal geen zin om iets ingewikkelds te doen.

Ik heb het fijn, ik vind het leuk wat ik doe, ik heb genoeg bewaard en geïnvesteerd om lang en gelukkig te kunnen leven. Mijn spaarpotjes zijn bijna rond, mijn schulden zijn bijna weg, ik kan lekker op reis en lekker in mijn veeltedure autootje scheuren, ik heb meer over seks geleerd dan ik ooit had verwacht, ik ben gezond en zie er jong uit, ik hou van mijn klantjes, ik hou van mijn mannetjes, ik hou van mijn blogje, en ik hou van mijn lezers!

Zo veel tijd besteed ik aan vechten, en aan voorlichten. Dat zijn belangrijke dingen, maar ze maken me ook verdrietig. Verdrietig dat het nodig is. Verdrietig dat mensen niet zèlf al konden zien dat het zo is. En ik voel me alsof ik telkens weer hetzelfde gevecht moet uitvechten. En ik moet het gevecht doen tegen mensen die er betaald voor krijgen om mijn werk in het zwarte hoekje te douwen.

Maar soms zit ik gewoon met een bakje druiven, lekker na de douche, even in het zonnetje, en kan het me niet schelen. Ik weet wel dat ik werk te doen heb, en dat ik antwoorden moet schrijven, en dat ik de politiek moet voorlichten, en dat ik de media tegen moet spreken, maar dan vind ik het opeens allemaal niet èrg. Want ik zit wèl lekker na de douche in het zonnetje, met mijn bakje druiven! En ik heb net keihard geneukt. Zalig!

Weet je, ik ben niet zo'n vrouw die zo verbeten kan zijn. Ik kan niet de hele tijd me druk maken. Ik heb het veel te goed om me echt zo te kunnen voelen. Ik heb mijn ups en mijn downs, maar eigenlijk heb ik bijna geen dagen waar ik me niet goed over voel. Was dat maar duidelijk uit mijn blogje. Als ik mijn blogje teruglees, zie ik zoveel over de ellende, en ik denk dan: is dat nou een goed beeld? Is dat nou waar het in mijn leventje echt om ging toen? En het antwoord is natuurlijk nee!

Ik schrijf zoveel over al die ellende, omdat ik mijn hoofd boven water moet houden. Ik moet niet weggespoeld worden door de stroom van nieuws, en de stroom van de verpreutsing die ons weg wil spoelen. Ik moet laten zien dat ik niet alleen maar op een paar dingetjes wat terug kan zeggen, maar dat àlle leugenverhalen kunnen worden ontmaskerd. Ja, voor mijn lezers zal het ook wel eens zuur worden dat ik altijd maar klaag, maar ik zie het toch als mijn taak.

Je moet het niet te belangrijk gaan vinden. En je moet het niet je leven teveel gaan laten beheersen. Dan word je ziek. Ik heb dat vroeger op mijn werk wel gehad, toen ik nog op de fabriek op kantoor zat. Ik wèrd toen mijn werk, en op een slechte manier. Ik kon maar niet die werk-houding loslaten. Dat was slecht voor me. Nu ben ik mijn werk ook wel, maar een groot stuk van hoer zijn is toch lekker genieten van je leven!

Dit weekend ga ik lekker squashen. En ik ga misschien een valkje huren deze zomer met vrienden. Mijn agenda staat mooi vol, en de laatste overheidscontrole ging zonder problemen. Mijn geldmannetje is tevreden, het gaat goed met mijn beveiligers, ik heb lekker mijn werkflatje schoongemaakt, ik heb wat leuks te lezen, en ik ga binnenkort uit met N naar een dansfeest. Wat heb ik nou eigenlijk te klagen?

Al dat vechten dat ik doe, en zoveel geschrijf over de ellende van de overheid, is niet omdat ik het slecht heb. Het is juist omdat ik het héél góéd heb. Op mijn manier hoer zijn, met alles zelf in de hand, is heerlijk. Daarom wil ik het zo houden. Ik verdedig hoe ik leef. Als ik van mijn plaatsje word geduwd, dan is dat voor mij een heel nieuw leven beginnen, en dat wil ik helemaal niet.

Met alles wat ik schrijf ben ik weleens bang dat mijn lezers het niet meer meekrijgen hoe het nou zit. Dat ik een goed leven heb, en dat het fijn is hoe ik werk. Soms lijkt het wel of mijn leven al die ellende is waar ik over schrijf. En dat is juist niet de bedoeling, want het is veel belangrijker, dat ik jullie laat zien hoe het wèl is, dan al die dingen die ik schrijf over hoe het niet is!

Ik ben gelukkig als ik lekker naai. En ik koester mijn klantjes. Soms koester ik ze door zachtjes te praten terwijl ik zijn bolletje tussen mijn tieten druk, en soms koester ik ze door mijn nagels in zijn ballen te zetten terwijl hij op zijn hardst in me stoot, maar het gaat erom dat ik ze belangrijk vind, en ze op mijn manier bevredig en ook wel op weg help. Mijn klantjes zijn belangrijk voor me, en ik doe graag wat goed voor ze is.

Bij geen enkele andere soort van werk die ik heb gedaan, heb ik ooit me zo tevreden gevoeld als wanneer ik een klant naar buiten zie lopen, en zie dat hij meer een màn is dan toen hij bij me binnenkwam! Dat is niet voor elke hoer zo, maar bij mijn soort van hoeren, ben ik vooral bezig met de mannelijke kant van de man naar buiten te laten komen, en op te laten bloeien. Daar is zoveel behoefte aan.

Mijn blogje is ook een belangrijk stuk van mijn leven geworden. Ik schrijf er zoveel aan, en ik ben zoveel tijd kwijt aan mijn blogje, maar het is een stukje werk geworden waar ik eigenlijk wel trots op ben. Ik weet niet of het ècht wat uitmaakt, maar voor de driehonderd vaste lezers denk ik dat het wel iets is wat ze in hun hart dragen. En ook al is het een druppel op een gloeiende plaat, dan hebben die mensen het tenminste geweten.

En het is fijn. Het wordt gelezen, en mensen vinden het de moeite waard. Dat is een soort bevestiging voor mij, en die krijg ik verder alleen van mijn werk. Dat er mensen zijn die niet mijn klanten zijn, en toch mijn verhaal de moeite waard vinden, dat is iets wat mij gelukkig kan maken. Ik schrijf graag voor jullie, en dat jullie het lezen, dat maakt mij blij.

Vandaag heb ik weer gebeden. Ik had dat al een poos niet gedaan. Het was iets van de laatste jaren dat ik steeds minder actief met de Here bezig was. Hoe meer ik geleerd heb, hoe minder mijn gedachtes passen bij de leer die ze mij hebben gepredikt, en dat boek van Dawkins dat ik kado kreeg, dat heeft dat nog moeilijker gemaakt. Maar een dag als vandaag, daar past gewoon een dankgebed in.

Liever hoeren dan sloeren

Wippen voor geld is anders dan als je het in andere situaties doet. Het is een groter verschil dan tussen een nummertje in een relatie en een one night stand. Het is iets wat je veel meer moet leren, en waar je ook erg mee mis kan gaan. Dit is een stukje over hoe ik het ervaar, maar ik heb precies deze dingen ook gehoord van andere vrouwen die zo werken zoals ik. Ik denk dus dat ik niet heel voorzichtig hoef te zijn.

Betaalde seks is bijna kale seks, er komt maar heel erg weinig bij kijken. Er wordt geld betaald, en je gaat aan de slag. Je hoeft je geen zorgen te maken of je wel genoeg gemotiveerd bent, of het wel een goed idee is, of je partner wel de goeie indruk van je krijgt, dat is allemaal al geregeld. Je kan je dus echt aan de seks toewijden, zonder al die afleidingen. Dat is prettig.

Het is zelfs zo dat ik het bevrijdend aan vind voelen, als ik weer een klantje heb als ik wat met een man heb gescharreld. Al die beladen toestanden die bij gewone seks horen, ze zijn eigenlijk als een last die je meesleept. Over je motivatie moet je niet raar hoeven te doen. Dat je beslist om seks te hebben is iets wat je aan niemand zou moeten verantwoorden, maar als er niet is betaald, ben je toch altijd bezig om niet te veeleisend, niet te opdringerig, en niet te makkelijk over te komen. Ik vind dat maar afleiding.

Je kan het zelfs zien als een smoes om seks te kunnen hebben. Het is heel makkelijk om te denken, ik doe het voor het geld, als je anders toch een beetje raar opkijkt van een vent. Je hoeft niet eerst een reden te zoeken om tussen de lakens te raken met iemand. Die motivatie is zo lekker duidelijk bij prostitutie, dat geeft er een heleboel rust aan. Je hoeft daar je aandacht niet meer aan te geven.

Het gaat zelfs nog wel een stapje verder. Je kan zeggen, dat je een zetje krijgt om wat met je seksualiteit te gaan doen. Als je ermee gaat werken, moet je jezelf goed leren kennen, anders wordt het heel vlug een grote belasting voor je. Je gaat te maken krijgen met klanten die dingen willen die je zelf nooit geprobeerd zou hebben. En sommige daarvan zijn ook niets voor je, maar je leert er wel handig mee zijn. En andere dingen, daarvan leer je onverwachte kanten van jezelf kennen.

De meeste mannen kunnen er nietzoveel van. Zonder de intimiteit erbij merk je dat ook best duidelijk. Als je het doet om elke keer totaal bevredigd te worden, dan kom je niet aan je trekken. Maar het kan ook leuk zijn om gewoon je werk te doen. Het geeft me een kick om een man gewoon helemaal droog te naaien. Hij geeft mij dan wel niet wat ik nodig heb, maar ik heb er bevrediging van dat ik hem seksueel bespeel. Zo'n vent gek maken, dat doet ook seksueel wel wat met me.

Na afloop is het ook makkelijk, je hebt geen problemen met de naweeën. De transactie is afgehandeld, en je gaat met je leven verder, totdat de klant nog een keertje zin heeft. Je hoeft geen rekening te houden met verwachtingen, en ook niet met al die toestanden die komen als je niet aan iemands verwachtingen voldoet, en hij helemaal gaat claimen en zich gebruikt voelt.

Je hoeft je zelf ook niet gebruikt te voelen. Hij mag aan zichzelf denken, hij mag slecht in bed zijn, zonder dat het voelt alsof je geflest bent, want je bent betaald. Als het dan ook leuk is, is dat extra. Die druk is er dan af, dat is zalig, dat vind ik ook bevrijdend. Het is hetzelfde voor de klant, en die heeft het dus ook veel makkelijker. Die hoeft zich niet af te vragen of ik er wel genoeg aan heb.

Het is heel ironisch, want de mannen presteren béter bij een hoer. Ze zijn potenter, ze houden het beter vol, ze letten meer op wat ze doen, en ze doen veel meer hun best. Dat was iets wat na een poosje heel erg ging opvallen. Het gaat er niet eens om iets anders, het is het betálen dat het verschil maakt. Want als ik een goed presterende klant eens gratis laat gaan, is het opeens weer helemaal niks. Dan komt alles weer uit de kast, met verwachtingen, emotionele toestanden, tot impotentie aan toe.

Als ik een klant heb, is alles al voorbereid. Hij is geil en weet dat hij seks gaat hebben, en dat helpt voor de potentie, en ik ben klaar en nat. Er is geen frustrerend afwachten of afwijzingen, dus daar houdt niemand zich mee bezig, en we kunnen er lekker voor gaan. Hij weet ook dat ik niet voor tijd afhaak, en dat ik niet opeens van gedachten ga veranderen. We weten waar we aan toe zijn.

Het is ook prettig dat ik de baas ben. Ik ben niet zo'n bazige vrouw, maar ik heb gewoon meer ervaring en het gaat veel beter als ik de zaakjes in de hand hou. Er gelden mijn regels, en omdat het werk is hebben mannen daar respect voor. Als je dat probeert met een scharrel, dan kan je bonje verwachten. Dat vinden ze dan beledigend. Het is zalig om zo professioneel te kunnen zijn.

Omdat het werk is, hebben de mannen ook een extra soort respect. Zij komen voor hun plezier, maar ze weten dat het jouw werkplek is, en daarom doen ze niet moeilijk over de dingen die je van ze verwacht. Het is heel gek, maar het is meteen weg als je niet professioneel met ze bent. Het is iets wat best wel diep in die mannen zit, en het maakt het zoveel makkelijker.

En juist omdat de mannen je zien als een professionelle, waar ze respect voor hebben, gaan ze extra hun best voor je doen. Ze willen je onder de indruk maken. En ze weten dat ze maar even hebben, dus ze gooien lekker alle remmen los. Als je daar handig mee speelt, krijg je ze aan het presteren zoals ze zelf niet wisten dat ze het konden. Dat is nog steeds niet heel best hoor, er zit nou eenmaal niet veel handigheid in de meeste mannen, maar je kan voelen dat ze je alles geven.

De beste seks die ik heb gehad, als ik alleen maar kijk naar de kwaliteit, is altijd betaalde seks geweest. Soms als ik betaalde, maar meestal als ik betaald werd. Betaald worden door een aardige aantrekkelijke vent die het kan, en het goed doet, en een prachtpik heeft, dat is alles in één. Dan weet je echt wel dat je de goede baan hebt gekozen. Iedere keer als me dat gebeurt ben ik weer helemaal in de wolken. Daar kunnen ervaringen van buiten de prostitutie niet aan tippen.

Seks buiten de prostitutie heb ik ook wel natuurlijk, maar dat is minder om het ketsen, en meer om andere dingen eromheen. Dat kunnen ook seksuele dingen zijn. Maar ik vergelijk toch altijd, en mannen doen het gewoon beter als ze ervoor betalen. Ik kan je niet uitleggen waarom, ik kan alleen redenen verzinnen, maar het is een vreemd iets.

Ik heb wat dingen gegeven die ermee te maken hebben, maar samen maken ze een geheel, dat een soort van balans is. Die dingen samen zorgen voor een klein poosje hele goeie seks, waarna je weer doorgaat alsof er niets is gebeurd. Het komt niet in de rest van je leven terecht, als je oppast. Ik voel het als een soort oase voor veel klanten. Er zijn er best veel die het gewoon nódig hebben.

Je hoort weleens, als er een acteur, voetballer, politicus, of rijke vent is betrapt en in het nieuws aan de schandpaal wordt genageld, de mensen zeggen:"hij hoeft er toch niet voor te betalen?" Dat is omdat ze niet begrijpen dat betaalde seks iets anders is dan wat je gratis kan krijgen. De seks is anders, en beter dan bij iemand die geilt op dat ze een beroemdheid zich laat neuken.

Als beroemdheid ben je ook een trofee, en je kan voor je partners heel hard van je voetstuk vallen als je toch gewoon een mens bent. Ik heb een beroemde rocker als vaste klant gehad, en die was erg blij met de anonimiteit die hij nergens anders meer kon vinden. Bij mij kon hij een gewone klant zijn, en dat vond hij erg fijn. En natuurlijk had ik er stiekem best een kick van, maar dat liet ik natuurlijk niet merken.

Ik wil het niet meer missen. Ik kijk ertegenop als ik eraan denk om te gaan stoppen. Dit kan ik nergens anders krijgen. Ik kan maar geen manier vinden, om dit te doen zonder dat het betaald is. Zodra je één stukje weghaalt, valt het kaartenhuis in elkaar. Ik heb geprobeerd om de prijs voor sommige klanten naar bijna niets te doen, maar dan is de magie stuk. Ik heb geprobeerd om het netzo streng te regelen met scharrels, maar het slaat niet aan. Maar als ik het in mijn werk doe, gaat alles precies goed.

Wie weet begrijpen jullie het, maar ik denk eigenlijk dat je het gedaan moet hebben om het te kunnen voelen. Ik hoor van mijn collegaatjes die er ook seksueel voor gaan, dat zij het ook zo meemaken. Maar voor de rest heb ik er nooit van gehoord dat er andere manieren zijn. Er is niets zo vrijblijvend, zo intens, zo goed en zo veilig als deze soort van seks.

Gewoon werk

Dit stukje gaat er niet over, dat ik prostitutie gewoon werk vind. Dat ligt teveel voor de hand, ik heb het nou al zovaak gezegd, dat moet maar duidelijk zijn. Dit stukje gaat over ander werk wat ik wel gehad heb. Dat is namelijk ook wel een stukje waard. Ik wou dit al heel lang geleden plaatsen, maar iedere keer dat ik het naar mijn geldmannetje stuurde, haalde hij nou juist de stukjes eruit, die ik het belangrijkste vond. Dit is de eerste waarbij hij het niet helemaal ondersteboven heeft gehaald. Ik vind het jammer dat de tijdlijn eruit is, want nu kan je niet meer zien hoe dingen op me gewerkt hebben. Het is te herkenbaar om uit te leggen wat nou tijdens wat gebeurde.

Ik erger me daar natuurlijk wel een beetje aan, want ik hou er niet van om een schrijfsel weg te moeten doen, en overdoen is dan helemaal niet zo leuk. Maar hij doet het voor zijn èn mijn veiligheid, dus ik ben hem ook dankbaar. Zonder dat hij zou controleren, was ik nu misschien al wel ontdekt door iemand die me zou ontmaskeren.

Met dit stukje vertel ik niet iets over de hele prostitutiewereld, maar wel over de andere soorten van werk die ik heb gedaan, en hoe ik die ervoer. Want er zijn weleens mensen die denken dat ik dit doe omdat ik niets anders kàn. En dat is gewoon niet waar. Ik heb andere dingen geprobeerd, maar diepvanbinnen is er niets wat zo bij me past als de prostitutie.

Ik heb wat luizenbaantjes gedaan tijdens school en het begin van mijn studie, maar dat was schoonmaken en in de horeca. Glazen spoelen enzo. Ik heb er wat zakgeld mee verdiend, maar het stelde niets voor. Ik werkte meestal gewoon totdat ik kon betalen, waar ik het baantje voor had genomen, en dan zei ik op.

Tijdens mijn tijd als kraker heb ik nog een poosje deel uitgemaakt van een groep, die werken zag als iets slechts. Je droeg dan bij aan een maatschappij die mensen op materialistische gronden niet voor vol aanzag. Als iemand niet wou werken, moest dat gewoon kunnen, en moest de samenleving voor hem zorgen. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat ik me daar nu een beetje voor schaam. Als je ging werken was je een systeemslaaf. Ik bietste vooral mijn eten bijelkaar, ik kraakte toch al. Met de stufi kon ik dan alles wel betalen.

Gelukkig was ik in kunst geïnteresseerd geraakt. Daar heb ik tijdens mijn studie, en mijn studiepauze, wat geld mee verdiend, en in de pauze kon ik lekker uitkering binnenhalen. Als je vertelde dat je kunstenares was, ging het UWV er best in mee. Dat was leuk, vooral omdat je bijna niet gecontroleerd werd. Ik verkocht veel meer dan dat ik de overheid vertelde. Ik kon er makkelijk van leven, en als je ook nog kraakt loopt het leuk op.

Toen ik toch een studie af ging maken, was ik de kunst een beetje zat. Ik zag het niet meer als mijn eigen expressie, maar als een soort van stukwerk. Ik denk dat ik het gewoon teveel deed. Dan wordt het iets wat je voor een andere reden doet dan de kunst, en kunst moet je voor de kunst zelf doen.

Dat zorgde wel dat ik krap kwam te zitten, dus ik heb toen de prostitutie geprobeerd. Ik was meteen weg ervan, ik vond het heel erg fijn. Daar ben ik niet vanaf toen de hele tijd mee bezig geweest. Ik heb best periodes gehad, dat ik andere dingen deed. Ik heb bijvoorbeeld toen ik net afgestudeerd was, besloten dat de prostitutie een fase voor me was, en dat ik nu ècht werk ging zoeken.

Die eerste baan was nietzosnel gevonden, maar toen ik de eerste had, een baantje bij een bedrijf, was het binnen een paar maanden ingeruild voor een baan bij een ander bedrijf, waar ik in human resources werkte. Dat was nog steeds te simpel voor me, en binnen een jaar was ik naar een baan als junior manager doorgegaan voor een ander bedrijf. Ik ga nu veel te hard!

Mijn werk op het eerste bedrijf was in een tijd dat er nog helemaal geen crisis in zicht was, en er in de kranten werd geschreven dat er problemen waren om genoeg werknemers te vinden. Ik had papieren, maar ik had al een poosje geen succes gehad met solliciteren. Ik kwam bij het uitzendburo kijken voor een baantje om wat ervaring op te kunnen schrijven, maar ik kon eigenlijk meteen als intercedent aan de slag.

Intercedent is een luizenbaantje. Je bent vooral aan het klooien met de administratie, en als je de voorschriften goed volgt, kan er niets misgaan. Eigenlijk hoor je aan selectie te doen, maar toen was het gewoon zo dat je iedereen die binnenkomt in de eerste baan gooit, waar hij goed aan voldoet. Ik denk dat je dat nog steeds wel zo doet. De rest is de betalingen bijhouden.

Ik verveelde me al heel snel. Ik vond het wel leuk om bij de zakenwereld te horen, en ik heb heel veel contacten toen gemaakt, maar het werk was echt te makkelijk. Ik ging me vervelen, en dan ga ik fouten maken. Dat is het enige wat je niet moet doen als intercedent, dus ik ging maar uitkijken naar de volgende baan.

Op de fabriek heb ik human resources gedaan, en dat hield in dat ik de klachten van de werknemers en bazen af moest handelen, bovenop het werk wat ik als intercedent al deed. Administratie, verloning, eigenlijk is het gewoon dingen in de computer invoeren. Die doet het echte werk ervan. Ik moet alleen zorgen dat de boekingen bij de goede projecten vallen. De zieken waren meer een probleem, want er waren echt veel mensen ziek op de werkvloer.

Het was een leuker baantje, want ik deed meer, en ik werd ook beter betaald. Maar het was wel meer dezelfde dingen, en ik vond niet dat ik dit de rest van mijn leven kon doen. Ik bleef dus wel solliciteren, maar ik was veel kritischer. Het gebeurde dus dat ik wel werd uitgenodigd, maar dan afzei omdat ik wist dat het toch niks ging worden.

Er was na minder dan een jaar ongeveer een bedrijf dat me voor een eerste gesprek had uitgenodigd. Ik was gegaan, en ik vond mezelf niet echt een goeie kandidaat. Zij nodigden me uit voor een tweede gesprek, en ik heb ze gebeld en gezegd dat ik het niet zag zitten. Na het weekend deden ze me toen een aanbod!

Ik heb dat aanbod aangenomen in een impuls. Het was een groot probleem dat ik bij de fabriek wegging, ze hebben me een loonsverhoging aangeboden om maar niet weg te gaan. Ik was de enige die van al die werknemers wist hoe de dingen geregeld waren, en de opvolger kwam maar niet. Ik heb daar best spijt van gehad, ik wou helemaal niet ze zo laten zitten. Als ik terugdenk, had ik het wel beter kunnen achterlaten, maar ik was teveel met mijn nieuwe baan bezig in mijn hoofd.

Junior manager zijn was leuk, want ik was de baas en dat bevalt me goed. Je zit dan aan tafel met de senior managers, en je bepaalt alles voor je team. Je krijgt opdrachten, en je zorgt dat die worden uitgevoerd. In het begin was ik nog bezorgd dat ik eigenlijk niets snapte van de hele technische dingen die ze daar deden, maar ik kwam er al snel achter dat de senior managers dat ook niet snapten, en ik kon gewoon goed mijn werk doen terwijl ik niet wist waar mijn team precies mee bezig was.

Mijn werk was vooral psychologisch. Als ik moest weten of iets kon worden gedaan, moest ik dat vragen aan iemand uit mijn team. Die zei dan altijd dat het niet kon, of duur werd, of te lang zou duren, en dan paste ik mijn plan aan. Ik kon aan hem zien, of het ècht te duur of te lang zou worden, aan hoe bezorgd hij was.

Het was altijd stressen in die baan. Seniors wouden altijd dat er meer en meer werd geproduceerd, en als alles goed ging, duwden ze er meteen een kostenbesparing of een nieuw project doorheen. Ik moest zorgen dat het maar goed ging. Gelukkig kwam ik er altijd wel doorheen, maar ik heb hele lange en stressige dagen gehad daar. Doorwerken in het weekend deed ik ook regelmatig. Dat doe ik nu ook wel natuurlijk, maar toen was het echt zwaar voor me.

Er waren ook wel dingen waarbij ik het echt moeilijk kreeg. Ik moest twee nieuwe mensen aannemen voor een hele technische rol, en die sollicitaties waren moeilijk. Ik had de teamleider naast me zitten, en ik had telkens verschillen van mening met hem. De mensen die ik uitkoos vond hij niet genoeg opgeleid voor hun taak, ook al hadden ze wel gewoon hun papiertjes, maar de sjofele sukkels die hij wou hebben waren niet het soort mensen die ik in mijn team wou hebben, omdat er geen drive, ambitie en team spirit inzat.

Voor een baan die zoveel van me vroeg, kreeg ik er maar weinig voor terug. Daarmee bedoel ik niet dat het slecht betaalde, zeker niet, maar ik had er zo weinig voldoening van. Ik ging eerst een paar avonden in de week in de club zitten, toen ook het weekend. Als ik moest kiezen tussen mijn werk en de club, koos ik eerst het werk, maar later steeds vaker de club.

Mijn secretaresse vertelde me na een borrel toen op een keer, dat ze bij een vergadering had gehoord, dat de andere senior managers mij niet zagen als iemand die geschikt was voor een senior manager positie. Daar heb ik best wel lang over nagedacht, want het voelde als een afwijzing. Ik kreeg wel gewoon mijn bonussen, dus ze vonden mijn werk wel goed. Ik vond het toch geen fijn idee.

De team members waren ook niet erg fijn om mee te werken. Ze waren heel goed samen, maar als ik in de buurt kwam hield het gesprek altijd op. Ze maakten geen contact met me, en ik voelde me een beetje buitengesloten. Als intercedent had ik altijd fijner contact. Ik was eigenlijk helemaal niet gelukkig in mijn baan.

Ik was dit allemaal maar gaan doen omdat het zo hoort, maar ik had er niet echt voor gekozen. Ik had gewoon gedaan wat er toevallig langskwam, en nu zat ik ontevreden te zijn. Ik had me vanaf toen best omhoog kunnen werken, maar dat deed ik niet. Ik ging kinderachtig doen, en af en toe denk ik weleens dat ik dat helemaal niet van mezelf had mogen laten gebeuren.

Het was een beetje normaal in dat bedrijf om veel te drinken, en dat ging ik ook doen. Ik gebruikte de prostitutie als afreageren. Thuis op de bank voor de TV zitten gaf me minder rust, dan lekker wat klantjes afwerken. Het klinkt raar, maar ik kon zo makkelijker die moeie gevoelens van me afschudden, dan als ik gewoon sip een huiskipje was. Ik was aan het eind met een klant erbij doodmoe, en ik viel als een blok in slaap, maar dan had ik de volgende dag energie.

En dan merkte ik steeds meer dat ik opkeek tegen mijn werk, maar uitkeek naar mijn avondje de hoer spelen. Ik rekende ook uit dat ik meer zou verdienen, als ik fulltime de hoer ging spelen. Dat bleek later niet zo te zijn, maar het was net die drempel, en ik ging me afvragen waarom ik daar nog werkte.

Toen kwam er een conflictje, dat helemaal niet uit de hand had hoeven lopen, maar opeens was ik alles zat, en ik heb mijn bazen in een onmogelijke situatie gezet. Ik wil graag vertellen wat dat was, maar dat kan niet. En dat was het eind van mijn laatste, normale baan. Misschien neem ik er ooit wel nog één.

Voorlopig ben ik liever hoer. Ik heb verkeerde keuzes gemaakt in het verleden, en ik vind het ook geen gek idee om weer een gewone baan te hebben, maar dat zie ik nog wel. Ik vond die banen nooit zo bij me passen. Ik was altijd iets aan het doen wat mij niet zo paste. En de prostitutie, die past perfect bij mij.

De grote stap

Eerder schreef ik al een stukje over hoe ik ertoe kwam. Dat werden meer deeltjes, want ik kreeg het niet in één stukje. Ik las juist weer de reacties daarop terug, en het viel me op dat niet iedereen begreep waar de stap vandaan kwam. De grote stap zien mensen toch in het beginnen met geld ervoor te vragen, maar voor mij was dat een klein stapje. De grootste stap was, als ik eraan terugdenk, om te beginnen met vreemdgaan.

Ik wàs er toen nog niet, want dat duurde toen ook nog wel eventjes. Er zijn meer dingen geweest, die me klaar hebben gemaakt voor dit werk. Maar als ik één stap me herinner, die echt de grootste verandering voor me was, dan was het vreemdgaan. En als ik heel precies moet zijn, bewust kiezen voor vreemdgaan, niet dat het me zomaar overkwam. Dat was namelijk al wel eerder geweest.

Bij mijn opvoeding was het heel duidelijk: ik zou één man vinden, waar ik verliefd op zou worden, en we zouden àltijd bij elkaar blijven, en vreemdgaan was netzoiets als je man vermoorden, dat deed je niet. Als je verliefd werd op een man en het werd toch niets, dan was dat een drama, en héél erg voor je. Ik vind dat nu iets tussen grappig en griezelig, maar toen vond ik het logisch en normaal.

Dat was ook iets wat op school werd gezegd, en ook mijn niet Christelijke vriendinnen dachten wel zo. Die rotzooiden wel wat meer, maar het was altijd wel met in hun achterhoofd dat ze misschien wel voor altijd samen zouden blijven met die jongen. Je ging je leven leiden met een relatie, want anders was het niet echt de moeite ofzo. Dat was wel heel duidelijk zo. Het was zo geaccepteerd, dat we er ook geen discussies over hadden, of we het zo gingen doen, maar alleen over hoe je dat het beste zo kon krijgen.

Voor mij ziet dat er nu heel raar uit, als ik terugkijk. Ik heb kennisgemaakt met allemaal mensen met alternatieve vormen van samenleven, en ik ken ook genoeg happy singles. Niet alleen vanuit mijn werk trouwens, maar ook daar zie ik het wel. Eigenlijk vind ik het een beetje bekrompen hoe ik toen dacht. Ik dacht niet alleen maar dat het de enige manier was om gelukkig te worden, ik vond andere manieren van leven gewoon slècht!

Er zit best wel een stukje moraliteit vast aan relaties. Nu zou ik zeggen, dat als twee, of meer, mensen met elkaar afspreken om op een bepaalde manier samen te leven, dat gewoon moet kunnen, zolang ze zich maar aan hun afspraken houden. Ik zie daar niets slechts aan. Maar toch vinden héél veel mensen het immoreel om niet volgens het gewone koppeltje te leven. Kijk nou naar mensen die homo zijn, die doen ook niemand kwaad, en toch wordt er door veel mensen heel moeilijk over gedaan. Ook niet-religieuze mensen.

Neem nou hoe mensen doen over meiden, en mannen, maar minder dan, die veel seksuele partners ná elkaar hebben. De vrouwen heten dan sletten, en de mannen players of versierders. Die mensen worden toch wel zielig of slecht gevonden. Dat vond ik vroeger ook, toen ik er nog nooit over nagedacht had. Maar eigenlijk is dat heel vreemd. Ze doen het soms omdat ze heel hard aandacht nodig hebben, en dan zijn ze niet lekker met zichzelf. Maar hoeveel zijn er wel niet die het gewoon zo doen omdat ze het leuk vinden, of gewoon naar veel mensen nieuwsgierig zijn? Is dat verkeerd?

Sommige van mijn beste vriendinnen, die hele goede mensen waren, werden door hun omgeving niet geaccepteerd omdat ze het leuk vonden om één vent na de ander te hebben. Dat ging natuurlijk zo voor ze, en dat kan ik me heel goed voorstellen. Ze werden door hun omgeving niet geaccepteerd, en ik weet eigenlijk niet waarom. Ze deden niemand iets ermee, en hun partners vonden het ècht ook niet erg.

Ik dwaal weereens af, ik moet maar eens een apart stukje schrijven met mijn filosofie over monogamie. Dit stukje moet gaan over de grootste drempel die ik overmoest om met dit werk te beginnen. Die was toen ik nog met mijn laatste studie bezig was, maar toen ik al uit de krakersscene was. Ik was seksueel best ingekakt, en dat vond ik ook niet erg. Ik had er ook helemaal geen probleem mee dat ik wat uit begon te dijen, ik zat toch in een relatie.

Samenwonend studeren met iemand die al klaar is, is wel een beetje frustrerend. Mensen vergeten snel hoe stressvol studeren is, en denken dat ze uitgebuit worden door die studente op de bank. Ik vond die houding van mijn vriend niet zo fijn. Hij voelde zich toch wel een beetje superieur. Dat was niet zo erg dat ik er echt ruzie over ging maken, maar het zat me wel dwars.

Mijn vriend ging twee of drie keer per week over me heen, en na een jaar werd het telkens hetzelfde liedje. Hij deed wat voorspel, maar ik vond het niet echt spannend meer dus ik werd maar heel langzaam nat, dus ik had twintig minuten voorspel nodig. Als ik dan nat genoeg was, gingen we neuken, en dan was het binnen vier minuten over. Net genoeg voor de aardappels bijelkaar dus. Het was wel lekker hoor, maar het spetterde niet echt.

Ik had toen wel nog vriendinnen die ik in mijn wilde tijd had leren kennen, en ik ging daar nog weleens mee drinken. Dan hadden we het over de gewone onderwerpen, roddel, seks, relaties, werk. Ik merkte dat ik steeds meer jaloers werd op die meiden, die gewoon single bleven. Soms hadden ze even een vriend, maar als ze uitgekeken waren op hem dumpten ze zo'n vent weer. Ze kregen dus minder seks dan ik, maar ze leken wel alsof ze er veel meer aan hadden, als ze het wel kregen.

Bovendien is seks voor mij saai als ik het toch wel krijg. Dan heb ik helemaal geen reden om me ervoor in te spannen. En dan wordt het ook niks. Een man moet me iets te doen geven. Soms is dat werken om hem in bed te krijgen, en soms is dat dat ik in bed moet presteren. Maar toen dacht ik daar niet zo duidelijk over, ik verveelde me gewoon. Ik kan niet goed tegen verveling.

Pas later begreep ik ook dat ik me ging ergeren aan dat het de hele tijd één pik was. Er is meer aan een vent dan zijn pik, maar het maakt wel een heleboel uit. Als je een man in bed met één ding moet beschrijven, is het wel zijn pik. Het is een belangrijk iets. Het voelt net alsof je elke dag hetzelfde eet. Dezelfde boterhammetjes kan wel, maar elke dag bloemkool, dan word ik gek. Dan kom je niet meer met honger thuis.

Vreemdgaan was niet nieuw voor me, ik was vooral als ik weleens dronken was met een man in bed beland, die niet mijn vriend was. Maar dat was in mijn krakerstijd, toen ik toch al andere regels belangrijk vond. Vaak was het niet echt mijn vriend waarbij ik vreemdging, maar meer mijn vaste neukvriendje. We hadden dan niet echt een volledige relatie ofzo. Maar als dat wel zo was, dan gebeurde het toch ook wel.

Het is iets wat ik van veel mensen heb gehoord, je bent in een relatie, maar je bent niet echt meer meteen aan je partner aan het denken als je geil bent, en iemand flirt met je. Dan weet je niet precies wat je bezielt, maar je flirt wel terug. En dan komt van het één het ander. Je weet dat het niet hoort, maar het voelt zo natuurlijk op dat moment. Voor je het weet zit je dan met knikkende knietjes te hopen dat het tweede streepje niet verschijnt.

Als ik boos was op mijn partner was ik helemaal makkelijk te verleiden, en dan deed ik ook niet moeilijk en ging ik gewoon in situaties zitten waarbij ik wist dat het een risico was. Ik nam nooit het initiatief, maar ik ontweek het niet. Dat vond ik toen een groot verschil, maar dat vind ik nu een beetje hypocriet. Ik liet hem het werk doen, maar ik ging er wel zelf voor.

Op een avond was ik uitgeweest met vriendinnen, en we hadden de hele avond gepraat over seks. Ik merkte toen heel sterk hoe erg ik ingekakt was, en ik had heimwee naar de tijd dat ik nog flink rondneukte. Het idee van vreemdgaan lokte me zo sterk toen. Ik kwam thuis, en mijn vent was al naar bed. Toen ik naar bed kwam, bromde hij alleen maar wat dat ik het maar makkelijk had, terwijl hij moest werken. Dat was aan het begin van een weekend waarin ik zat te studeren, en hij alleen maar FIFA zat te spelen.

Ik had toen al zin om eens met een ander te naaien, maar dat was in het begin omdat ik boos op hem was. Pas later dat weekend ging ik eens kritisch nadenken, en ik ontdekte hoe ik nou eigenlijk echt tegenover monogamie stond. Dat heb ik later nog verder doorgevoerd, maar toen heb ik de grote stap gezet om die ideeën achter me te laten. Ik ging anders naar relaties kijken, en daar ben ik gelukkiger van geworden.

Dat is één moment, maar ik had ook het moment kunnen kiezen, zeven weken later, dat mijn minnaar voor één keertje uit me gleed, en ik stil me aankleedde om zonder een woord weg te lopen. Ik heb toen in een lunchroom een kop koffie gedronken, terwijl ik mijn plekje probeerde te vinden tussen de emoties die bij me loskwamen. Ik was vantevoren nog erg bang geweest dat ik enorme spijt zou hebben, en dat de ideeën van mijn opvoeding toch waar zouden zijn. Dat gebeurde niet, en ik voelde me onwennig, alsof er opeens iets nieuws, en spannends, maar ook erg ingewikkelds bij was gekomen. Dat was een veel bijzonderder gevoel dan toen ik mijn eerste klant had.

Een dag echt veel zin in je werk

Na vorige week wil ik ook wel vertellen over de dagen dat ik juist wèl zin heb in mijn werk. Soms is dat vanwege zin om te wèrken, en soms ben ik gewoon geil. Dat zijn twee hele verschillende dingen, want dat ik zin heb in mijn werk gebeurt heel vaak zonder dat ik supergeil ben. Je hebt natuurlijk helemaal een superdag als je allebei tegelijk hebt, dan heb je een dag waar je nog weleens aan terugdenkt.

Als ik een dag heb dat ik goed geil ben, werk ik met plezier en kijk ik ookal uit naar de seks. Dan heb ik er meer zin in en gaat het soepeler, omdat mijn lijf sterk reageert, maar ik raak meestal ook wel gefrustreerd. De meeste klanten hebben niet in huis wat ik nodig heb. Dat is logisch, ze komen voor zichzelf. Dat kan ik 's avonds dan wel oplossen met een olisbos, maar soms heb ik geluk, en dan heb ik een klant die me bevredigt.

Het is leuk als ik geil ben, want je hebt plezier van de dingen die je normaal niet zo belangrijk vindt, en de dingen die je normaal lekker vindt, zijn helemaal super. Je komt wat meer buiten adem, dus eigenlijk besteed je er meer energie aan, maar dat gaat vanzelf. Aan het eind van de dag ben je dan een lekker soort van moe. Het valt me wel op dat de meeste klanten er niets van merken. Ik ben er best goed in om het te faken.

Ik ga op zo'n dag me niet heel anders gedragen. Ik gedraag me voor mijn werk natuurlijk al de hele tijd geil, en dat doe ik niet zo overdreven. Als ik dus ècht geil ben, doe ik hetzelfde, maar dan meen ik het ook nog. Mijn lijf reageert anders, maar dat is meestal op manieren, die ik een beetje eruit wil houden. Nat worden is natuurlijk prima, maar dat doe ik toch wel. Maar mijn echte geluidjes zijn niet echt opwindend, dus die hou ik stil. En ik vind trillen tijdens het neuken ook niet echt leuk, want er zijn veel klanten die zich dan een beetje zorgen gaan maken.

Het is misschien niet helemaal waar om verschil te maken tussen wel en niet geil. Ik heb niet echt een soort knop die omgaat, ik heb het gewoon minder of meer. Ik kan me niet herinneren dat ik sinds mijn kindertijd ooit helemáál geen seksuele gevoelens heb gehad. Maar het verandert wel, meestal vind ik andere dingen gewoon belangrijker. Het is meer of minder, niet aan of uit. En soms word ik wakker en is het dus veel meer.

Lekker willen werken is iets anders, dat heeft met energie te maken. Als ik tijdens mijn ochtendkoffie mijn ogen niet open kan houden, dan kijk ik echt niet uit naar mijn werk. Tijdens het joggen gaat het wel beter, en anders als de eerste klant komt, maar ik moet soms echt even bij de les blijven. Het is wèrk, en als je het elke dag doet wordt het weleens een sleur. Dat is niet erg natuurlijk, maar je moet jezelf blijven motiveren.

De meeste dagen zijn gewone dagen, dat ik vind dat ik leuk werk heb, maar er best moeite voor moet doen om mijn nivo te halen. Er is altijd de verleiding om minder hard aan te pakken, maar dat is niet de stijl die ik wil hebben, en de klant heeft dat ook niet verdiend. Ik gebruik elke dag wel een beetje zelfdiscipline, zoals in elke baan. En ik werk voor mezelf, dus ik heb niet eens een baas die over mijn schouder meekijkt. Dat mis ik soms zelfs wel een beetje. Netzoals iedereen heb ik weleens baaldagen, en dagen dat je bij de ochtendkoffie al denkt: "Vandaag lekker ertegenaan!"

Als ik zo'n dag met zin in mijn werk heb, heb ik gewoon meer energie. Ik ga dan ook taakjes aanpakken die ik heb laten liggen, schoonmaken enzo. Ik doe dan moeiteloos extra mijn best, en ik geniet dan extra van alles wat ik voor mekaar krijg. Dan voel ik me helemaal op mijn plekje, en dan ben ik trots op mezelf. Echt een lekker opgeruimd gevoel, en dan gaat de seks ook makkelijker.

Ik heb op een dag met extra zin in werk het gevoel, dat ik wat opbouw. Dat vind ik extra belangrijk. Ik steek met heel veel voldoening de bankbiljetten in het kluisje, met het gevoel dat ik weer wat dichterbijkom bij mijn schaapjes op het droge hebben. Ik krijg grote plannen, over samenwerken, of een soort escortburo op gaan starten, of internationaal gaan werken, maar dat zijn allemaal maar fantasietjes. Ik heb het nu goed, ik moet nietteveel gaan veranderen.

Stilzitten gaat niet op zo'n dag, en dus ontvang ik mijn avondklantjes dan een beetje moe, maar wel enthousiast. Er zijn best mannen die dat geen leuke combinatie vinden, dus ik probeer het wel te verbergen dat het voor mij óók een hele dag is geweest. Ik werk natuurlijk netzohard door, maar moeheid is voor niemand opwindend.

Die buien zijn voor sommige mannen een beetje een afknapper. Er zijn mannen die rust bij je nodig hebben, en als ik zo energiek ben, vinden ze me te onrustig. Meestal ben ik heel rustig bij zo'n vent, maar in zo'n bui voelt het niet lekker om me teveel in te houden, en ik ben dan liever de stoeipoes dan zijn moederlijke type. Daar ben ik toch al niet zo voor in de wieg gelegd, ik heb dat gevoel niet zo sterk in me.

En ook al merken de klanten het niet zo als ik geil ben, ze merken het héél goed als ik graag wil werken, want ik ga net dat stapje verder. Soms zie je echt verbaasde gezichten als ik spontaan eens lekker ga staan strippen, of als ik nadat hij is gekomen hem nog lekker na-masseer. Ik heb toch al goeie klantenservice, dus soms is het echt even nadenken over hoe ik nog een extra tractatie erbij kan doen.

Omdat ik wat extra energie heb, kan ik gewoon wat harder, wat luider, enzo. Ik ben soms best schor aan het eind van zo'n dag omdat ik me zonder dat ik het merk meer heb uitgeleefd. Voor sommige klanten wordt het dan een beetje teveel van het goeie, maar de meeste mannen denken juist dat ik mannengek ben geworden, en die genieten er duidelijk van. De fooien worden er ook beter van. In de thuisontvangst wordt er niet zo gefooid, dus ik merk dat best goed.

Ik heb zo halverwege mijn maand een dag dat ik botergeil ben, net voordat ik mijn eisprong heb, en ik heb ook zo ongeveer één of twee dagen per maand dat ik die extra werk-energie heb, maar het valt bijna nooit op dezelfde dag, dat gebeurt misschien net één keertje per jaar. Dat is erg jammer, want als je ze toevallig allebei op dezelfde dag heb, heb je echt een superdag.

Een jaar geleden, toen het zo bitter koud was, had ik zo'n superdag. Ik had de avond ervoor een probleem opgelost wat ik al even had, en ik had dus erg lekker geslapen. Het eerste wat ik dacht toen ik wakkerwerd, was dat het jammer was dat ik niet naast een vent wakkerwerd. Ik voelde me helemaal opgeladen, alsof ik de wereld aankon. Voordat ik ging joggen, las ik mijn mail, en propte ik nog een extra klantje erbij. De dag was eigenlijk al vol, maar ik kon wel zes klanten aan die dag.

De eerste klanten waren leuk, ik stelde me extra aan, en ik heb ze prima gewipt, maar ze waren niet bijzonder in bed. Ik werd dus wel geiler, maar niet echt bevredigd. Na het middageten had ik een fetishklant, die ik ook meer dan normaal gaf. Die zag dat wel zitten, hij dacht dat ik een heel nieuw hoofdstuk in mijn leven had geopend en nu ook zijn fetish had. Soms zeikt hij daar nog steeds wel over, "waarom doe je het niet zoals je eerder deed?"

Ik was lekker lol aan het maken, en ik was nog goed bezig met mijn werk ook! Het was alsof ik een beetje tipsy was, alles ging vanzelf. Wat het helemaal afmaakte was dat ik de laatste klant er dus bijgepropt had, en dat had ik ook een beetje gedaan, omdat ik weet dat hij ècht lekker neukt. Ik had dus een afmakertje voor de dag. Het zou wel vermoeiend worden, maar ik kon de kans niet laten gaan natuurlijk.

De middagklant en een avondklant gingen ook reuze soepel. De dag vloog gewoon om. Ook al waren de klanten niet heel bijzonder in bed, ik had een hartstikke leuke tijd met ze. Als je geil bent hoeft hij niet de beste van de wereld te zijn, het wordt dan toch wel leuk. Lekker hard ertegenaan, geen man is slecht in gepijpt worden. Nou ja, dat is ook niet waar, maar daar kan je wel op rekenen dat het goed gaat.

Toen de laatste klant zou komen was ik nog lang niet schraal, en ik was er helemaal klaar voor. Toen hij kwam, heb ik hem gewoon besprongen. Hij kreeg niet precies waar hij om gevraagd had. Dat doe ik normaal juist wel, maar nu trok ik me er even niets van aan. Hij vond het niet erg, dat merkte ik wel. Met hem heb ik echt even flink doorgeneukt, en toen hij vertrok, met een gratis half uur extra, was ik best bevredigd.

Ik had een fantastische dag gehad, ik had lekker gesekst, en ik had er 940 Euro mee verdiend. Dat uit mijn kluisje halen voor de stort was ook erg leuk, daar had ik de bui wel voor. Na de laatste klant had ik helemaal geen zin om me aan te kleden, ik heb de hand even aan mezelf geslagen, en ik ben daarna bevredigd in slaap gevallen. Midden in de nacht werd ik hongerig wakker, en ik ben wat gaan eten bij een all-night plekje. De volgende dag had ik spierpijn, en buikpijn, maar ik zou het zó weer willen.

Een dag geen zin

Er zijn van die dagen, dat je wakker wordt en dat je ècht geen zin hebt. Die heb ik met ieder baantje wel gehad, maar als je het hebt als prostituee is het toch wel wat zwaarder. Als je in de horeca even geen zin hebt, dan kan je humeurig de glazen op tafel zetten, en kortaf zijn tegen je baas. En zo is het in de meeste banen. Maar als prostituee ben je dan slecht bezig.

Bovendien moet je als hoer de klant in je kut toelaten, en op sommige dagen heb je daar gewoon helemaal geen zin in. Dat voelt wel anders dan op een terrasje rondlopen met tosti's. Je laat iemand bij je binnen, en dat voelt op zo'n dag helemaal niet fijn. Het is wel het meest intieme wat je met iemand kan doen, en als je daar geen zin in hebt, is het iets wat wel erg in your face is.

In de club kwam ik op zo'n dag helemaal niet naar mijn werk. Ik meldde me heel makkelijk ziek. De baas vond dat altijd vervelend, maar het zorgde er wel voor dat ik niet met dit soort van dingen werd geconfronteerd. Nu werk ik voor mezelf, en ik moet mijn klantjes niet in de steek laten, en ik moet mijn rekeningen betalen. Als ik afspraken niet werk, kòst het me geld, want de Belasting wil tòch zijn 48% hebben, want die geloven niet dat ik afgezegd heb.

Mijn lijf komt ook niet op gang op zo'n dag, ik maak de bewegingen wel, maar het gaat niet vanzelf. Álles wordt hard werken, zelfs de babbeltjes, het strelen, al die dingen die ik eigenlijk vanzelf doe op een gewone dag. Je wordt tien keer zo moe. En mijn doos blijft droger. Dat zorgt er ook nog voor dat mijn schaamlippen makkelijker meetrekken. En dan is het helemaal vervelend.

Zo'n dag duurt eindeloos, zelfs het afwachten van de volgende klant is vervelend, want je zit er al de hele tijd aan te denken dat je zometeen weer moet. Niks is leuk, want je zit vast aan je afspraken, dus je kan niet eens je werk snel afmaken en dan dóór. Omdat de klanten echt verdeeld zijn op de dag, baal je dus tot de laatste van de avond.

De negatieve dingen gaan je opeens opvallen. Sigarettenadem, of dat hij langzaam doet, of dat zijn geur niet lekker is, of dat hij een spraakgebrekje heeft, dat gaat je rot-ergeren. Normaal doet me dat niets. Maar als je een dag geen zin hebt, dan is het iets wat je gewoon niet kan negeren. Dan denk ik: "Ik moet je al neuken, en nou adem je ook nog die schrale rook in mijn gezicht!"

Als een man belt voor een afspraak op zo'n dag zet ik ze ook anders in mijn agenda. In plaats van dat ik er graag vijf heb, probeer ik er dan vier of drie op een dag te plannen. Ik moet drie en een halve klant doen om gemiddeld vier en een half uur op een dag te kunnen werken, dus met vier zit ik goed, en vijf is nog beter, want dan kan ik vaker een dagje vrijnemen. Maar op zo'n dag voel ik zo'n zwaar gevoel in mijn maag als ik naar vijf afspraken op een dag kijk.

Meestal is er wel een reden. Ik ben misschien een beetje ziek, of ik heb een kater, of ik heb gewoon slecht geslapen, of ik wil eigenlijk wat anders doen. Dat doet er alleen niet toe, ik heb werk te doen. Als er echt iets was waardoor het niet kàn, dan zou ik er dankbaar voor zijn. Je kan alleen niet verwachten dat je werk goed loopt, als je om zoiets al gaat afzeggen.

Het klinkt misschien heel vreemd, dat ik meer aan mijn werk vastzit dan toen ik een baas had. Ik heb eigenlijk natuurlijk alle vrijheid, ik bepaal alles zelf. En toch ben ik strenger voor mezelf, dan al mijn bazen! Dat komt denk ik omdat elke Euro die ik verdien nu meteen afhangt van hoe ik zelf besluit te werken. Dat lijkt hetzelfde als in de club, maar er is een belangrijk verschil. In de club kon ik gewoon opeens weer opdagen, en dan ging het werk gewoon door. Nu verpruts ik mijn klantenbestand als ik niet professioneel werk.

Als ik een dag geen zin heb, vind ik vooral om te neuken erg naar. Het voelt niet goed, en op zo'n dag ga ik soms ècht twijfelen aan mijn baan. Het voelt dan alsof het heel veel van me neemt, en dat is op zo'n dag het geld niet waard. Niet omdat ik het te weinig geld vind, maar omdat het geld me op die dag óók niets zegt.

Aan het eind van zo'n dag zit ik dan in mijn joggingpak op mijn bank, me een beetje schuldig te voelen dat ik mijn werkflatje niet opgeruimd achterliet, en een beetje misselijk van teveel koffie. Dan ziet de volgende dag er echt niet fijn uit, en dan heb ik echt wel mijn twijfels. Je bent dan bovendien nog schraal ook, en je bent moe.

Nu weet ik wel dat je dan vroeg naar bed moet, en dat de volgende ochtend alles er weer veel beter uitziet, maar de eerste keer dat ik het had dacht ik dat ik voor altijd was afgeknapt. Dat zorgde weer voor een slapeloze nacht, en daarom duurde het tot na het weekend. Dat was wel de tijd dat ik nog maandag en dinsdag als vrije dagen had, en dat was maar goed ook. Anders had ik het misschien wel opgegeven.

Baaldagen zijn nooit leuk, maar voor een hoer zijn ze extra zwaar. Je moet niet alleen seks hebben, maar je moet ook nog doen alsof het lekker is. Vooral bij de klanten die bij je komen omdat je nietzoveel fake't, is dat héél zwaar. Je ligt echt alleen nog maar een act op te voeren, en dan voel je je wel gebruikt, ook al weet je wel dat het anders zit.

Gelukkig heb ik ze nietzovaak, anders zou het werk een stuk zwaarder zijn. Ik ben een bezige bij, ik heb het graag druk. Ik dacht vroeger van niet, maar toen moest ik gewoon nog wennen, en een soort werk vinden dat ik leuk vond. Professioneel zijn heeft me ook veel geholpen hoor, want als je jezelf gaat zien als een prostituee inplaats van iemand die prostitutie doet, dan ga je je een beetje aanpassen. Dat is zo voor elke soort werk, maar de prostitutie is de eerste waarbij het voor mij past.

Waar doe ik het eigenlijk voor?

Zo nu en dan denk ik echt: waar doe ik het nou voor? Want dan kijk ik eventjes met andere ogen, en dan zie ik dat ik bezig ben met iets wat ik ook heel anders zou kunnen doen. Ik heb keuzes gemaakt, die ik soms niet zo goed onderbouwd vind. En dat is iets wat me soms echt verbaast. Ik vind mezelf namelijk best een goed denkende vrouw, en dat gevoel heb ik op zo'n moment helemaal niet!

Om meteen maar bij de kop te beginnen, ik twijfel geen moment aan de prostitutie zelf. Dat ik wil seksen voor mijn geld is geen twijfel waard. Het verdient heel lekker, en het is leuk om te doen. Als werk dus. Ik weet niet iets wat ik liever als werk zou doen. Maar hoe ik het doe, daar twijfel ik weleens over.

Ik zie uurprijzen in de websites die heel erg veel hoger zijn dan die van mij. En die meiden, daarvan weet ik dat ze het niet kunnen. Sommige zijn gewoon net van de straat geplukt. Het buro heeft ze zelfs nooit gezien, ze worden meteen naar een klant gestuurd als ze maar hun foto's in orde hebben. Ik kan die prijzen niet vragen, want ik ben in de verkeerde soort van prostitutie daarvoor. Daar schrijf ik nog wel een apart stukje over.

Wat ik wel doe, is me uit de naad werken voor hetzelfde geld als zo'n kutje dat geen Nederlands spreekt, en een beetje kreunt terwijl ze de klant al het werk laat doen. En als de klanten dan bij mij kwamen in plaats van haar, dan had ik dat nog niet erg gevonden. Maar ze doen het toch, en ze laten duidelijk zien, dat de meeste klanten geen idee hebben van kwaliteit. Er zijn er genoeg van wel, maar de helft van de klanten kan je elke kut verkopen.

Maar als ik mijn prijzen omhoog doe, komen alleen maar de vaste klanten terug. Mijn aanloop is dan meteen weg. En de vaste klanten die kankeren dan ook hoor! En als de prijs weer terug naar normaal gaat, is alles weer bij het oude. Ik lever betere diensten dan meiden die meer krijgen, maar het maakt niets uit voor hoe ik kan werken.

Hard werken is niet normaal in de prostitutie, en je snapt ook wel waarom. Je krijgt er niets extra's voor. Je houdt er vaste klanten mee, maar als je goed bezig bent, kan je ook wel je uren volkrijgen met aanloop. Het hoeft dus niet. Je krijgt het niet terug in je portemonnee. Wat ben ik dan voor stommeling dat ik al die moeite erin steek?

Van sommige mannen krijg ik er dan nog erkenning voor, die laten me zien dat ze het waarderen, maar de meeste echt niet. Ik weet niet hoe ze zijn met andere meisjes, maar ik zie ze niet verrast kijken dat ik zo mijn best doe, en dat ik er zoveel van kan. Volgens mij zijn die zoveel met hun lul bezig, dat ik gewoon netzogoed een schaap had kunnen zijn.

Op Hookers zie je het ook niet terug, mijn recensies zouden over een ander kunnen gaan. Ze schrijven vooral over wat de klant doet, en dat je lekker bent. En dat je goed kan neuken, goed kan pijpen, maar dat schrijven ze over iederéén. Het verschil in kwaliteit zie je gewoon echt niet terug, totaal niet zelfs. Voor iets wat door mannen is opgezet, vind ik Hookers echt een wijvenclub. Maar daar ga ik ook wel een apart stukje van maken.

En het geld wat ik verdien, waar gaat dat heen? Nou, naar de Belasting, dat is al het meeste. Als ik vier klanten op een dag heb, neuk ik er twee voor de Belasting. Dan is er nog onkosten, zoals mijn geldmannetje, en de gemeentebelasting. Daarna heb ik véél uitgaven aan mijn hypotheken, en mijn pensioenregeling, en de rest kan ik dan uitgeven. Zodat ik kan ophouden als ik 45 ben, met behoud van koopkracht. Dan heb ik twee huisjes, waarvan ik er één niet nodig heb. Dan heb ik niets meer te doen, en kan ik maar beter wat vrijwilligerswerk gaan vinden. Want ik moet werken, zo ben ik.

Waar doe ik het dan voor? Nou ja, ik weet dat wel, maar soms lijkt het gewoon zo zinloos. Ik doe het omdat ik een goeie hoer wìl zijn. Voor mezelf. Omdat ik het fijn vind om dat te zijn. Zo wil ik mijn leven leven. Maar dat is een reden, die ik soms moeilijk vind om te slikken. Vooral als er zo weinig mensen zijn die het verschil waarderen. Het is bij de meeste mannen parels voor de zwijnen.

Het is kunst, het is mijn levenswerk. Maar het is gebleken, dat het één van die werken is, die de kunstenaars alleen begrijpen, en het publiek niet. Want ook klanten kunnen kunstenaars zijn. En ik heb nog een beetje voldoening dat ik die wèl bij de broodsnollen weghou.

Hoe kan ik dat nou doen?

Ik kreeg in mijn commentaren de vraag, hoe ik kan doen wat ik doe. Die vraag heb ik wel vaker langs horen komen, en ook op de forums, en bij programma's op radio en TV komt hij àltijd een keertje langs. De reactie van Tessa op mijn stukje over Kwaliteit was voor mij de aanleiding om er nu eens goed opin te gaan. Het is een vraag die toch weleens goed beantwoord moet worden.

Het is tegelijk ook héél moeilijk om een goed antwoord op te schrijven. Als je geen ervaring ermee hebt, kan je het eigenlijk niet goed begrijpen. Het is één van die dingen die je moet doen om het ècht te snappen. Via mijn blogje ga ik er wel wat over zeggen, maar ik denk eigenlijk dat ik er niet alles mee kan uitleggen. Ik denk dat ik wèl kan uitleggen hoe het níét is.

Ik heb al eens twee stukjes geschreven over hoe ik ertoe kwam. Deel 1 en Deel 2. Daarbij merkte ik al dat er niet heel erg veel mensen het snapten. Andere mensen die hetzelfde pad zouden hebben gevolgd, zouden het wel snappen. Ik kan nu dus niet heel erg spontaan vanuit mijzelf schrijven, want ik moet alles uitleggen. Dat maakt het schrijven wel een beetje lastiger.

Voor mij is het niet geestelijk moeilijk of vies om te doen wat ik doe. Ik walg nooit van mezelf. Als ik dat zou voelen had ik geen leven. Ik vind seks niet vies, en ik vind mijn werk ook niet vies. Ik voel het niet alsof het iets verkeerds is wat ik doe. Ik doe werk wat mij bevalt, met vriendelijke klanten die meestal heel tevreden weer weggaan. Daar ben ik trots op. Ik ben best een trotse vrouw, en ik laat niet over me heenlopen. Dan zou ik het ook niet vol kunnen houden in dit werk op mijn manier.

Ik laat me niet gebruiken. Ik word niet gebruikt, en zéker niet mísbruikt. Daar heb ik ook geen verleden mee. Ik kan nog geloven dat je in de prostitutie meer misbruikte meiden vindt dan daarbuiten, maar de hoge aantallen die ik soms hoor, kùnnen gewoon niet. Dan zou ik tèlkens alleen maar de geluksvogels moeten zijn tegengekomen. Ze bestaan wel, maar die zijn juist de zielige gevalletjes, die door de gewone hoeren een beetje met medelijden worden bekeken. De branche is niet voor zo'n groot deel die vrouwen.

Mijn lichaam verkoop ik niet, ik verhuur het zelfs niet. Ik verleen een dienst, en dat doe ik heel erg intiem. Het is een unieke soort van werk, maar ook mensen in de zorg zijn erg intiem met hun patiënten. En acrobaten werken ook met hun lijf. En atleten zetten ook hun lijf in voor hun prestaties. Het enige verschil is de seks. Ik verleen seksuele diensten, maar dat zijn dingen die ik aanbied aan de klant, en die hij van me mag kopen. Aan het eind van het liedje ben ik de baas die zegt wat er wèl en níét mag. Natuurlijk breng ik dat niet zo.

De seks beleef ik als seks. Het is meestal niet hele spannende seks, maar mijn lijf reageert wel op zo'n man. Ik maak er wel meer van dan ik echt voel, voor de klant, maar voor mij is het een seksbeleving. Andere vrouwen doen dat anders, die laten hun lijf een beetje de boel, maar dat vind ik saai werken. Ik doe dat weleens tijdens mijn menstruatie, als ik ècht geen zin heb, maar meestal beleef ik het gewoon als seks.

Tijdens de wip ben je vooral op de klant aan het letten. Niet alleen maar om te zien of hij iets doet wat niet mag, maar ook om te kijken wat je moet doen om hem op te geilen of meer plezier te laten meemaken. Soms gaat alles makkelijk, en word ik door iets anders afgeleid. Soms is de klant ècht heel slecht in bed, en denk ik liever aan wat anders omdat ik me anders verveel. Maar ik verstop me nooit voor wat ik aan het doen ben. Dat vind ik ook helemaal niet nodig.

Meestal is de seks wel prettig. Dat betekent niet dat ik gillend klaarkom, ook al doe ik wel alsof. Het is gewoon wel leuk, maar niet heel sterk. Soms is een vent goed in bed, dan geniet ik wel extra. Dan krijg ik ook een beurt. En heel soms komt er een man die me zalig naait, en dan kom ik best makkelijk. Soms kom ik ook als ik het helemaal niet wil, want het is wel extra vermoeiend, en ik moet nog wel door. Ik heb vier of vijf klanten per dag.

Het is werk. Het is iets waar ik goed in ben geworden, maar ik heb er ook hard voor moeten leren. Vooral over wat seks nou echt is, en hoe het met je lijf te maken heeft. Daar leren we zo weinig over. Ik heb maar één keer een boek over seks gelezen waarbij ik ècht vond dat er wat inzat, en dat was de Kama Soetra. Verder vind ik alles geschreven met zo'n onervaren blik, het is bijna alsof je pubers boeken over seks laat schrijven.

Een gewone beurt voelt net zo aan als met een partner, die je niet meer zo aantrekkelijk vindt, en waar je eigenlijk het mee uit wil maken, maar het nog niet hebt gezegd. Zo'n nummertje wat je maakt omdat je het wel okee vindt om even te seksen, maar waar je nietzoveel aan vindt. De meeste wippen voelen zo aan. Ik word ècht niet geil van de meeste klanten, maar ik vind het leuk om seks te hebben voor mijn werk. Daar doe ik het dan voor, en dan hoeft de klant geen superman te zijn in bed.

Ik vind het leuk om te doen, want ik doe iets waar ik goed in ben, en waar ik me lekker door voel. Zoveel seks is alleen maar goed voor me geweest. Ik heb er vanaf het begin nooit slechte gevoelens over gehad, en ik begrijp niet waarom mensen die zichzelf aan zouden doen. Er is niets aan seks voor geld dat dat vanzelf doet. Het moet uit je eigen hoofd komen, om je er slecht door te voelen.

Als ik in de spiegel kijk, zie ik een geil ding. Ik heb door dit werk heel erg geleerd wat mijn sterke punten zijn, en mijn zwakke, en ik heb geen problemen met zelfvertrouwen. Ik zoek geen bevestiging bij mijn werk, en ook niet bij mijn klanten, ook al vind ik het nòg zo lekker dat ik zoveel complimentjes krijg. Ik vertrouw op mezelf, want ook dat leer je van prostitutie heel goed.

Het is voor mij een ontdekkingstocht, en ik ontdek nog steeds meer over mezelf. En het meeste zijn hele leuke en fascinerende ontdekkingen geweest. Ik moet er niet aan denken nu al op te houden. Al heel snel merk ik dat ik het werk, de klanten, de nieuwe dingen, en vooral de seks mis. Ik heb een heel vol en druk leven, maar mijn dagen zijn spannend en opwindend en gevariëerd.

De isolatie zit me wèl dwars. En ik maak me altijd een beetje zorgen over SOA. Nou ja, dat kan je allemaal wel teruglezen in mijn stukje over de nadelen van de prostitutie. Maar kijk, dat is niet zo zwaar dat het belangrijker is dan al het plezier dat ik in mijn werk heb. De nadelen komen bijna allemaal juist doordat mensen zo achterlijk over seks en prostitutie doen. Het is soms net een heksenjacht.

Het is niet alleen maar seksplezier en lekker goed zijn in je werk, het is ook de satisfaction dat je je eigen baas bent in je eigen goedlopende bedrijfje. Ik ben lekker onafhankelijk, en succesvol met wat ìk kies om te doen. Het is hard werken, maar dat is ook wel fijn ergens. Ik doe het allemaal voor mezelf, en ik heb een grote kring met tevreden klanten, en alles is op de rit. Dat is iets waardoor ik 's nachts goed slaap.

Mijn leven is niet ideaal, ik wil graag een vriend. Ik wou ook graag dat ik niet zo voorzichtig hoef te doen over mijn werk tegen de mensen om me heen. Ik wil er graag voor uit kunnen komen. Maar die dingen zijn niet zomaar gebeurd. Dan moet ik ophouden, of de wereld moet wat realistischer worden over mijn business. Helaas gaat dat niet gebeuren. Ik moet dus kiezen tussen een normaal sociaal leven of mijn werk.

Ik kies dan voor mijn werk, want dit is mijn passie. Voor mij is er niets beters om te doen, dan een rijke, ontwikkelde vrouw te kunnen worden, en veel over seks en mannen te leren, door met een hoop verschillende mannen zalig te stoeien. Later kan ik altijd nog een gezellig thuisleventje beginnen, als mijn huisjes zijn afbetaald, en mijn lijfrentes beginnen te betalen. Het enige risico is dat ik niet aan kindertjes kan beginnen, en dat is iets waar ik weleens zorgen over maak.

Er komen weleens vragen wat ik ervan zou vinden als mijn dochter dit werk zou gaan doen, of mijn zoon naar de hoeren zou gaan. Dan denk ik, waarom zou dat anders moeten zijn dan wat ik van mezelf vind? Als ik een dochter krijg die hoer wil worden, kan ik haar wel goeie tips geven zodat ze niet verkeerd terechtkomt. Het is werk waarvan ik veel heb geleerd, dat gun ik mijn dochter ook echt wel. En als mijn zoons niet in geldnood komen, mogen ze van mij best een stoeipartij kopen. Beter dan dat ze zich gaan uitsloven voor een meisje dat ze afleidt van hun studie, dat heb ik ook weleens gezien, maar daar hoor je dan niemand over praten.

Soms vragen mensen weleens of ik me niet vies voel met een stinkende vent over me heen. Nou, daar heb ik een douche voor. Dus dat gebeurt gewoon niet. Bovendien zijn mijn klanten gewone nette mannen, die zich voor het bezoekje even opfrissen. Als ze vervelend zijn, mogen ze gewoon gaan. En waarom zou ìk me vies voelen, als een vent niet netjes is? Dat is de omgekeerde wereld.

Er zijn een hoop opmerkingen gemaakt over dat hoerenlopers zwak zijn, omdat ze hun pik achterna lopen. Of dat ze trieste figuren zijn omdat ze zich laten neppen. Ik vind niet dat het zwak is om te kiezen voor wat je graag wil vanuit je primitieve behoeftes, en je niet aan de regeltjes onderwerpt waar je niet zelf voor hebt gekozen. En ze gaan mee in mijn illusie, maar daar kiezen ze ook voor. Je kijkt toch ook naar een film, en je leeft dan mee met het personage, ook al wéét je dat die niet bestaat! Dat is netzoiets. Die filmkijkers zijn dan zwak omdat ze in die film inleven, terwijl de filmmaker de illusie zo levendig mogelijk maakt, omdat zij houden van films?

Het idee dat ik geen trots heb, of dat ik me verlaag, heeft daar ook mee te maken. De mensen die zich dat voorstellen, kunnen niet omgaan met de seks en psychologie van de prostitutie, dus die stellen zich voor dat ik dat ook niet kan, en het dan maar over me heen laat komen. Zoals ze erover praten, denk je dat ik het eigenlijk niet wìl, maar me maar door de klant laat overhalen. Dat is reuze dom, en nogal bekrompen. Ik adverteer toch?

Ik ben eigenlijk heel tevreden met mijn leven en mijn werk. Ik zou het niet anders willen doen, misschien had ik alleen wat eerder willen beginnen. Ik ben gelukkig, en ik heb mijn sporten, mijn hobbies, mijn vriendinnen, mijn blogje, en een schoon geweten tegenover de Here. Natuurlijk is niet alles volmaakt, maar dat is toch altijd zo? Ik hoef niets aan mijn zelf te veranderen of te dwingen om mijn leven te kunnen leiden zoals ik het doe.

Ik wil vragen aan de mensen die zulke vragen stellen: Wat zegt het over de blik op seks van die mensen die er vanalles bijdenken? Hoe moeten die wel niet de wereld zien? Ik denk dat als je zo krampachtig vasthoudt aan seks alleen binnen relaties, en je echt walgt van wat ik doe, er iets niet lekker in je hoofd zit. Wat is er toch wat zo moeilijk te begrijpen is? Ik vind seks lèkker. Ik groei ervan, zoals een plantje. Ik bloei op. Hoe meer hoe beter. Is jouw lijf zo anders?

Kan je niet begrijpen, dat ik graag mijn geld verdien met iets wat ik leuk vind? Dat ik het leuk vind om veel verschillende mannen te ervaren? Ik voel voor de meeste geen liefde, maar dat is toch niet nodig voor een lekker nummertje? Moet daar dan een gewichtige relatie voor zijn, voordat ik mag rampetampen? Zijn dat niet hele kinderachtige regeltjes? Ik ben een volwassen vrouw, en de reden die ìk kies om seks te hebben, is gewoon mijn keus. Die regeltjes van het relatiedenken zijn iets waar ik geen boodschap meer aan heb.

Ik ben gered!

Het komt nogal eens voor, dat de klant denkt dat je vastzit in een onmenselijk leven, en dat je zit te wachten op hèm, en dat hij je gaat redden. Soms bieden ze je dan hulp aan, maar het is vaker zo dat ze je gaan aanmoedigen om te stoppen, en dat ze dan wel je vriend willen zijn. Een beetje zoals Roxanne van Sting, die ook geen èchte hulp aan het hoertje geeft, maar alleen maar zegt dat ze het maar niet moest doen.

Er zijn er ook wel die ècht willen helpen. Meestal is dat omdat ze verliefd op je zijn geworden. Dan zien ze het heel rooskleurig, dat ik bij ze ga wonen en dan hun dankbare vrouwtje word. Ze zijn vaak eerlijk beledigd als ik niet geïnteresseerd ben. Ze zien het als een koude douche. Voor mij is het gewoon genant, want ik wil helemaal niet gered worden.

Het is een beetje dom en kortzichtig, maar ze bedoelen het denk ik wel goed. Het is wat anders dan die mannen, die je gewoon neuken en na het klaarkomen gaan vragen of dit nou wel het leven voor je is, en of je niet gedwongen wordt. Die behandelen je als een dom meisje, die er zelf nooit op zou komen om weg te lopen als ze het niet fijn had. Ik vind dat nogal beledigend.

Het komt allemaal van de media vandaan. We worden afgebeeld als vrouwen die te zwak zijn om in de maatschappij mee te komen, en door gewelddadige mannen uit de goot worden gehaald om in hoerenkasten te werken. De boeken, op TV, in de magazines, je ziet het overal. De klanten nemen dat serieus, maar het houdt ze niet tegen om wel een wip te komen maken.

Vrouwen die het werk gedwongen doen, die kunnen het niet volhouden. Het werk is al best wel zwaar als je het doet terwijl je het wil, en als ik een dagje niet zo'n zin heb, ben ik doodmoe aan het einde. Dat is echt niet fijn. Als ik het zou ervaren als verkrachting, of als gedwongen, zou ik psychisch helemaal instorten. Als je het werk niet aankan, dan helpt geen dwang meer, en gaat het gewoon niet. Dan kan je alleen maar als een lijk erbij gaan liggen, dat is dan de enige manier. Als je je huilen in kan houden. Zo zou ik ook zijn, als ik verplicht was, om ook vrouwelijke klanten te nemen.

Wat er wel gedwongen zit, is niet gedwongen om werk te doen wat ze niet aankunnen, maar zijn gedwongen om het werk te doen in bepaalde omstandigheden, meestal dat ze hun geld moeten afdragen. Die herken je dus ook niet aan dat ze niet met een klant willen, want daar gaat het niet om. Die meisjes kunnen best blije hoeren zijn als ze maar niet worden afgeperst. De misstanden in de vrouwenhandel gaan danook vooral om die afpersing. Niet om de prostitutie zelf.

Iedere keer als er zo'n man op de rand van mijn bed zijn sokken aantrekt, terwijl hij opmerkingen maakt dat zo'n slimme meid als ik toch wel wat ànders kan doen, krijg ik de neiging om hem een klap te geven. Wat wil hij dan, dat de hele scene alleen maar domme meisjes is, die niet kunnen werken? Hij moet dankbaar zijn dat je nog ergens goeie service krijgt in mijn sector. Dat is toch beledigend? Ziet hij dat niet zelf?

Reddertjes kunnen heel vertederend zijn, als ze het echt menen. Zo'n man die aanbiedt om je bij hem in te laten wonen, en dat hij je dan zal helpen om een eigen plekje te krijgen, dat vind ik nog wel lief. Het is een beetje dom, maar voor zijn goeie bedoelingen zou ik hem dan echt graag mijn boezem intrekken en knuffelen. Daarna komt het vervelende stuk, want dan moet je hem uit gaan leggen dat hij er echt niks van snapt.

Een man die je wil redden, die je afwijst, die zie je niet meer terug. Als ze eenmaal weten dat je het uit je eigen wil doet, kijken ze anders naar je. Ik weet niet of het daarom is dat ze niet terugkomen, of omdat ze zich schamen dat ze zich voor schut hebben gezet. Of misschien nog wel iets anders, maar je ziet ze hoedanook niet meer. Het is wel jammer ergens, want ze hadden het dus wel goed met je voor.

De extreemste redder is wel waard dat ik even over hem vertel. Hij was een man, die ik al twee keer eerder op bezoek had gehad. Ik had toen eigenlijk niets bijzonders aan hem gemerkt, behalve een erg dunne lul. Hij had een markant uiterlijk, maar ik denk dat hij meteen herkend wordt als ik daarover schrijf. Dat vertel ik dus maar niet.

Hij had de eerste keren heel gewoon afgesproken, maar deze keer had hij wat samenzweerderig gedaan. Dat doen mannen wel vaker, het is vaak hun geheimpje, en ze zijn dan blij als je daaraan meedoet. Dat doe ik dus ook, bijna automatisch. Je maakt wat minder duidelijke opmerkingen. Het is zo van "je weet wel hoe ik je graag zie" in plaats van "ik kijk nu al uit naar je harde paal" bijvoorbeeld. Soms fluister je ook als hij fluistert. Je gaat gewoon een beetje met hem mee.

Tijdens het gesprek maakte hij wat geheimzinnige opmerkingen. Ik snapte niet wat hij ermee bedoelde, dus dan lach je een beetje hees in de telefoon, of je zegt dat hij zelf wel weet wat het antwoord is. Dat werkt wel. Je moet mannen aan de telefoon niet teveel geven, anders word je een gratis 0906-lijn.

Toen hij op zijn afspraak kwam, was hij niet alleen. Hij had een vriend bij zich, en ze deden allebei heel zenuwachtig. Ik heb ze in het halletje binnengelaten, maar ik had wel mijn mobiel in mijn hand, want ik vertrouw het niet zo als er opeens iemand bij is. Ik begon uit te leggen dat hij me moet vertellen als hij iemand meeneemt, en dat je dan allebei moet betalen, dus geen twee voor één kan krijgen.

Hij viel me in de reden, en hij haalde uit de boodschappentas een lange jas. "Snel, trek aan!" zei hij, en hij keek bang om zich heen. Zijn vriend had in mijn keukentje en mijn woonkamertje gekeken, en vertelde dat mijn pooier nergens te zien was! Ik was verbaasd, en ik vroeg waar hij mee bezig was. Toen vertelde hij me dat hij me kwam redden.

Samen met die vriend had hij een jas om me naar buiten te smokkelen, de auto stond met draaiende motor klaar, en hij had tickets om met mij naar Portugal te vliegen. De vlucht was anderhalf uur later. Hij wou met me onderduiken daar, om me uit handen van mijn gemene criminele pooier te houden.

Ik stond echt met mijn mond vol tanden. Ik heb hem uitgelegd dat ik geen pooier had, en dat ik het werk voor mezelf deed. Hij vond dat helemaal niet leuk om te horen. Ik was eerst hem gerust aan het stellen, maar hij vond het veel schokkender wat ik zei, dan om met me naar Portugal te vluchten! Hij werd echt boos, en toen heb ik er zelfs aan gedacht om mijn jongens er even bij te halen.

Hij dacht dat ik in een ontkenningsfase zat, en pas toen ik liet zien dat ik alles zelf regelde, begon hij me te geloven. Hij liep leeg als een luchtbed. Hij was bijna in tranen, zo teleurgesteld. Ik vond hem toen ook wel erg lief, maar hij had nooit al die dingen over me aan mogen nemen. Ik vroeg hem hoe hij er toch op gekomen was.

Toen vertelde hij, met een kop koffie op mijn keukenstoel, dat hij verliefd op me was geworden, en dat hij het niet meer kon verdragen dat ik in dit verschrikkelijke leven zat. Hij dacht dat alle hoeren gedwongen worden, met dank aan de Nederlandse media. Dus was hij me komen redden. Heel eerlijk, maar wel met een soort film-idee over hoe het moet.

Ik heb hem daarna nooit meer gezien. Jammer, want hij was een fijne man, en een gewone klant. Dat soort klanten heb ik graag. Maar misschien keek hij nu wel heel anders tegen me aan, en moest hij zijn idee over mij toch maar opnieuw vormen. Misschien schaamt hij zich wel. En misschien was hij eigenlijk op zoek naar iemand die hij kon redden. Ik zou het graag weten.