Zenuwen

De eerste keer dat ik hoerde, gierden de zenuwen me door mijn keel. Niet omdat ik dacht dat ik niet zou kunnen wat ik ging doen, ook niet omdat ik dacht dat ik seksueel niet goed genoeg was, ookal was dat wel een realistische kijk geweest, maar gewoon omdat je plotseling je in een hele intense situatie gaat brengen. Dat is gewoon spannend. En nieuwe klanten blijven altijd een beetje spannend, ookal is het nooit meer zo zenuwslopend geweest als de eerste keer.

Zenuwslopend of niet, de ontlading na die eerste keer was alsof ik een warme douche kreeg. Ik liep op de lucht nadat al die spanning van me afgevallen was. Ik voelde me alsof ik de wereld aankon, en het nam alle twijfel weg die ik vantevoren had gevoeld. Ik geloofde toen nog in heel veel van de indianenverhalen die rondgaan over mijn vak, en ik had nog best even wat te leren voordat ik het als werk ging begrijpen.

Maar ik was op die eerste date nieteens de zenuwachtigste. De man, een vrachtwagenchauffeur, was nog zenuwachtiger dan ik. En dat stelde me ergens wel gerust. Ik wist toen nog helemaal niet dat je zo'n klant op zijn gemak moet stellen, en ik had ook nieteens geweten hóé. Als ik wat had geprobeerd was het waarschijnlijk alleenmaar afgeilend geweest, want ik had de verkeerde spanning aangepakt.

Mannen zoeken spanning als ze bij je komen. Nee, niet allemaal natuurlijk, maar de meeste mannen hebben wel zin in een avontuur, in iets met een glimp van gevaar en iets wat stout en wild is. Dat wìllen ze, daar fantaseren ze over, maar als puntje bij paaltje komt zijn ze helemaal niet zo zeker dat ze dat ook kùnnen. Dan worden ze bang om een figuur te slaan, en worden ze stikzenuwachtig dat ze je teleur gaan stellen.

Zoals alle mensen willen klanten niet afgaan. Vooral niet seksueel. En vooral niet bij iemand die ze zo begeerlijk vinden dat ze bereid zijn ervoor te betalen. Dan liever gewoon niet. En als de fantasie steeds realistischer wordt, en de date dichterbij komt, wordt het steeds moeilijker om door te zetten. Sommige mannen zijn daar gewoon niet mans genoeg voor, en die haken af. Dat gebeurt best vaak.

Je hebt een heleboel mannen die niet durven. Die maken wel een afspraak, maar die komen nooit opdagen. In sommige landen is het daarom gewoon om een aanbetaling te vragen, maar hier in Nederland is dat niet te doen. Ik had toen ik nog thuisontvangst deed veel last van mannen die niet op kwamen dagen. Dat was natuurlijk ontzettend vervelend, maar ik begreep wel waar het door kwam.

In de escort heb ik het veel minder. De date wordt gemaakt, en dan moet ik al weten waar ik heen kom. Als een man daar op het laatste moment nog eens mee wil komen, haak ik af. Dat komt nooit tot een date. Dus ik heb veel minder de kans dat ik in de steek word gelaten. Het gebeurt heel soms wel dat ik voor een dichte deur blijf staan, maar als zo'n man niet de deur uit hoeft, hoeft hij minder de stoute schoenen aan te trekken.

Dat is wel een groot voordeel van de ramen. Toen ik daar nog werkte had ik dit gewoon nooit. Ja, je had dan wèl weer vaker klanten die flauwvielen van de zenuwen als ze eenmaal binnen waren, maar je maakte kontakt door je raam, en je lokte ze langzaam naar binnen. Ze hadden niet de kans om niet te komen. Je acquisitie was niet zo ver van je produktie. Er was geen tijd om die angst op te laten komen, en het is zoveel makkelijker om een man tot een impulsaankoop te verleiden als je hem zowat kan aanraken.

Ja, de zenuwen kwamen dan wel op de kamer, en het is me weleens gebeurd dat er een klant in paniek weer de straat op vluchtte, maar je hebt dan in elk geval de betaling al binnen, dus je hebt geen financiële strop. Dat is belangrijk, ookal lijk je meteen een geldgier als je dat zo zegt. Elke keer dat je tijd inroostert voor een klant die niet op komt dagen, verlies je er geld op. Die tijd had je ook aan iemand kunnen geven die wèl op komt dagen. En tijd is het enige dat je niet terug kan kopen.

Ik was een paar weekends geleden op bezoek naar een nieuwe klant. Hij woonde aan de andere kant van het land, maar dat is geen punt. De klanten die reageren op mijn advertentie zijn dun genoeg gezaaid dat ik daar niet op kijk. Toen ik nog op de grote sites kon adverteren, was dat wel anders, maar ik moet het nu doen met wat ik kan krijgen. Ik had het hele eind gereden, en was een eindje verderop geparkeerd.

Toen ik aan de deur kwam, had ik al een rondje om het huis gelopen. Dat doe ik altijd als het kan, want je ziet veel aan iemands huis. Ik had gezien dat er iemand thuis was, en dat de TV aanstond. Het huis zag er wel goed uit, ik zag de date wel zitten. Ik ging naar de voordeur, en ik belde aan. En ik wachtte. En wachtte.

Het duurde niet lang voordat het duidelijk was dat die vent niet open ging doen. Soms moet je lang wachten omdat je aanbelt terwijl de klant nog onder de douche staat, en daar doe ik niet moeilijk over. Maar ik had zijn schim door de kamer zien lopen, en dan is hij me gewoon uit aan het wachten. Dan hoopt hij gewoon dat ik wegga zonderdat hij me hoeft te vertellen dat hij me niet wil.

Daar heb ik echt een grote hekel aan. Dat vind ik nog veel erger dan dat de klant aan de deur komt en meteen begint te zeuren dat hij me niet mooi genoeg vindt. Die heb je niet veel, maar die zijn ook rete-irritant. Die komen er tenminste meteen voor uit. Nu stond ik voor zijn deur, na een lange rit, mijn tijd te verspillen. De rit naar huis is dan ook niet leuk.

Ik begon goed sjagrijnig te worden, en ik probeerde door de ramen te kijken. Hij had de TV nu uitgezet, en het was donker in huis. Ik gaf het maar op, en nijdig liep ik terug naar de auto. Ik had geen zin om meteen in te stappen, en ik klaagde even op de appgroep tegen mijn hulpgroepje die op dat ogenblik bezigwaren met een hele discussie over Femke Halsema. Ik kreeg meteen een peptalk van een collegaatje, en die vertelde me hoe zij dat af zou handelen.

Sekswerk is iets heel persoonlijks, en iedereen heeft haar eigen manier om het te doen. Ik ben soms heel makkelijk met klanten, en leef veel met ze mee. Andere meiden bespelen klanten meer, en weer andere meiden nemen het heft heel duidelijk in handen en domineren ze totaal, of ze dat nou snappen of niet. De succesvolste meiden, de echte tophoeren, doen alledrie. Ik vind het dus altijd heel leerzaam om wat te horen van meiden die het anders doen, maar dat durf ik maar half.

Maar dit was een verloren klant, dus wat had ik te verliezen? Ik chatte wat met haar, zittend op de stoeprand naast mijn autootje, die nog steeds tik-tik-tik deed van de rit daarnaartoe, en ik liet me zelfs een beetje door haar opfokken. Ze is een scherpe, die je niet boos moet maken, en haar scherpheid weet ze aan je door te geven. Dat is wel een kunst die ik ook zou willen kunnen.

Ik dacht: "Kom, ik ga het gewoon doen. Waarom niet!"

Boos liep ik terug naar het huis van de klant, en zag dat de TV weer aanstond. Ik liep naar het raam wat het dichtste bij hem was, en tikte met mijn autosleutel hard tegen het raam. Hij keek me geschrokken aan, en ik lachte vriendelijk en zwaaide. Hij zwaaide terug, maar hij was doodzenuwachtig. Ik liep naar zijn achterdeur, en hij deed voorzichtig open. Ik stapte naar binnen, nog steeds nijdig, en ik deed alsof ik hartstikke vrolijk was.

De klant was niet echt een prater, maar al vrij snel maakte hij smoesjes over dat hij eigenlijk niet goed begrepen had wat nou de bedoeling was, en dat hij eigenlijk niet op zoek naar seks was. Ik deed wat me was uitgelegd, en ik deed alsof ik niet snapte wat hij wou. Ik vertelde hem dat hij ook geen seks hoefde te hebben, we konden vanalles doen, ook gewoon praten. Maar eerst even de zaken afhandelen.

Toen hij me betaalde, zakte mijn woede me in mijn schoenen. Ik kon zien dat hij wel netjes geld voor me had gepind, en dus was hij gewoon goed van zin geweest. Hij durfde alleen op het laatst niet. En nu had ik een hele agressieve aanpak gebruikt, die ik niet meer met mijn gevoel had kloppen. En nu stonden we in die woonkamer, hij doodzenuwachtig en ik een beetje schuldig en ook steeds zenuwachtiger.

Een half uur later in een boeking van twee uur zaten we op de bank, te praten over hoe hij mijn advertentie had gevonden, en had hij een heel verhaal verzonnen, dat duidelijk bestond uit ongemakkelijke leugens, over waarom hij eerst niet open had gedaan. Hij was afkerig, en ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Het plan van mijn collega was om hem zover te krijgen dat hij me weg zou sturen met het geld in mijn tas, maar dat kon ik gewoon niet.

Wat ik dan wèl kon wist ik ookweer niet. Ik zat stilletjes een beetje te panieken terwijl ik er niets van probeerde te laten zien, en die man zat waarschijnlijk hetzelfde te doen. Ik had de neiging om maar seks met hem te hebben, gewoon om op bekend terrein te komen, maar ik had nog nooit zó weinig seksuele klik met iemand als met hem, dus ik wist nieteens hoe ik daaraan moest beginnen.

De tijd króóp voorbij. Ik heb normaal een heel precies klokje in mijn hoofd, maar nu was ik telkens verbaasd om te zien dat er maar vijf minuten voorbij waren als ik dacht dat we tochwel een half uur moesten zijn opgeschoten. Het is mijn taak om de sturing te houden, en ik voelde heel duidelijk dat ik aan het afgaan was als een gieter. Ik was echt op van de zenuwen, en het werd alleenmaar stiller.

Toen kwam er een reclameblok op de TV. De man maakte een opmerking over het drankje waarvan een reclame langskwam, en dat hij niet snapte hoe mensen zoiets goors konden drinken. Ik schoot in de lach, want het brak de spanning. Ik vind dat spul namelijk ook niet te drinken, en ik had opeens iets om het met hem eens te zijn. En toen ik zag dat dat voor hem het ijs ook brak, ging de rest van de avond minder moeilijk. Van seks kwam het nog steeds niet, maar het werd tenminste een gewoon gesprek.

Aan het eind, toen het tijd was om te vertrekken, was ik nog steeds zenuwachtig en opgelaten. Hij was intussen op zijn gemak. Ik kon niet wachten om weg te komen. Hij vertelde me dat hij wel vaker meiden had besteld, maar nooit had gedurfd open te doen. Nu hij mij een beetje kende, zou hij de volgende keer wel opendoen. Ik keek in zijn ogen, en ik zag dat hij het nog meende ook.

Toen ik in mijn autootje zat, draaide ik zo grof om dat ik met een voorwiel over de stoep heenging. Ik scheurde weg, en op de oprit naar de snelweg viel alle spanning van me af. Dat was een opluchting, en ik genoot van de snelheid waarmee ik wegreed van dat beschamende toneeltje. Ik had mezelf in de nesten gewerkt, zo voelde het tenminste. En ookal had ik nu tenminste mijn leefgeld, ik wist niet of dat nou al die zenuwen waard was geweest.

Die klant heeft inderdaad opnieuw contact gezocht. Ik heb hem afgewimpeld, want als een klant zo tegen je doet, wordt het eigenlijk nooit wat. Dat is een karaktertrek, en een hele lelijke, die later opnieuw de kop op gaat steken. Ik heb hem gewoon afgeschreven, want dat is wijs. Sowieso denk ik dat als ik terug zou gaan, ik weer een zenuwinzinking zou krijgen. Dan doe ik het gewoon niet. En dat is ook meteen mijn advies aan mannen die zo zenuwachtig zijn.