Antwoord op: Natuurlijk geven ze niet toe dat ze gedwongen worden

Ik denk dat we deze allemaal wel op een paar manieren hebben gehoord. Hoeren zeggen nu wel dat ze niet gedwongen worden, maar jaren later komen de verhalen. Je zal nooit van een hoer horen dat ze gedwongen is, dat kunnen ze niet toegeven totdat ze eruit zijn. Pas na veel therapie komt het verhaal eruit. Je bent heel naief als je verwacht dat een hoer aan zichzelf kan toegeven dat ze gedwongen wordt. Al die onzin, daar ga ik het in dit stukje over hebben.

Deze is er eentje die mij al jaren verbaast. Ooit is er door wat verbiedertjes gezegd dat de meisjes in de prostitutie wel zèggen dat ze niet gedwongen worden, maar dat ze dat gewoon wel zijn, maar niet toe durven te geven. De redenen die ze ervoor verzinnen zijn er een hoop geweest, maar vallen tegenwoordig in twee categorieën: de pooier heeft hun familie gegijzeld, of ze zijn betoverd met liefde.

Wat mij er zo aan verbaast is vooral dat mensen het zo makkelijk hebben overgenomen. Ook mensen die bij een heleboel toch hun vraagtekens zetten, nemen déze dan wel weer gewoon mee. En doen er heel vanzelfsprekend over. Zelfs mensen die weten dat de denkbeelden die we hebben over pooierrelaties niet kunnen kloppen, trappen hier zelfs nog in. Zelfs mensen die snappen dat de toverpooier niet bestaat, en haar familie thuis niet echt gegijzeld zal worden.

Voor een stuk denk ik dat het van de politie afkomt. Die vertellen honderduit dat ze eerst het vertrouwen van die meiden moeten winnen, omdat ze anders niet met hun verhaal komen. Dat klinkt een heel stuk menselijker en verstandiger dan waar ze voor de rest mee komen, en we vinden het ook een onschadelijk iets, dat ze meer zouden moeten doen. Het klinkt namelijk alsof ze rustig en methodisch gaan luisteren naar de hoer.

Maar zo werkt het natuurlijk weereens niet.

Het zou logisch zijn als je eerst het vertrouwen moet winnen van een meid die in een complexe situatie zit. Iemand die bijvoorbeeld eigen schuld heeft, zal niet snel zeggen dat er wat mis is. Of iemand die weet dat het noemen van één aspect van haar situatie, haarzelf of iemand anders onterecht zal afbeelden als iets slechts. Dan moet je eerst laten zien dat je om kan gaan met complexe problemen, en dat je begrip hebt.

Als je een beetje hebt gevolgd hoe de politie eigenlijk werkt, weet je dat het andersom is. Die krijgen complexe situaties te zien, en besluiten dan dat het éígenlijk aan hun simpele denkbeeld voldoet, en dat het meisje ze niet naar de mond praat omdat ze gemanipuleerd of gedwongen is om dat te doen. En gaan dan flink druk op de hoer zetten om haar zover te krijgen dat ze meewerkt. Soms door maanden terug te blijven komen. Dat noemen ze dan vertrouwensband opbouwen.

Dat ze het woord "toegeven" gebruiken valt je meteen al op. Nou ja, dat zou tenminste moeten. Dat is namelijk een woord dat je gebruikt voor mensen die wel weten dat jij gelijk hebt, maar daar eigenlijk niet aan willen. Of die door jou met onweerstaanbare argumenten schaakmat zijn gezet. Of die een leugen niet meer vol kunnen houden. Het gaat dus om: naar jouw standpunt overgaan, tegen hun zin.

En dat is precies waar het om gaat. Het gaat niet om meisjes de tijd geven om hun verhaal te doen bij iemand die ze langzaam leren vertrouwen. Het gaat om beginnen bij het denkbeeld, en het meisje langzaam murw krijgen totdat ze mee wil doen. Dat hebben we wel genoeg gezien. Dat is natuurlijk erg, maar het is maar één kant van de schade die dit zinnetje doet. Want de schade is er.

De andere kant is dat als je dit zinnetje gelóóft, het heel makkelijk is om hoeren monddood te maken. Segers is daar kampioen in, maar ze doen het allemaal, de verbiedertjes en de heksenjagers. Want als jij het tegenspreekt, of als bijna èlke hoer het tegenspreekt, is het verhaal telkens dat we natúúrlijk niet toegeven dat we gedwongen zijn. Dus dat je niet naar ons moet luisteren. Want later, als we de tijd hebben gekregen, bekeren we ons wel. En komen we met tranentrekkende verhalen.

Het diskwalificeren van onze mening, ons nog meer monddood maken dan het stigma al doet door ons te dwingen om de anonimiteit te bewaren, onze uitspraken zo weg te kunnen wuiven, dat is een middel voor de heksenjacht om helemaal geen rekening te hoeven houden met tegenspraak vanaf ons. Wij zijn machteloos in deze discussie zolang als mensen dit zinnetje zien als iets wat gewoon klopt.

Je ziet het ook aan de context. Dit zinnetje komt meteen op tafel als er een smoes nodig is om niet naar de vrouwen te hoeven luisteren. En het wordt tegenwoordig heláás ook veel gebruikt door de kant van het debat die ons wèl de ruimte wil geven, en die doen dat omdat die mensen duidelijk willen maken dat ze niet naïef zijn. Dat is zó verkeerd, daar kan ik echt woest om worden. Want ze gooien onze mening al overboord omdat ze weten dat ze zwak staan als ze lijken ons serieus te nemen, omdàt iedereen het zinnetje gelooft!

Nu moet ik wel even duidelijk maken dat het zinnetje niet klopt. En dat is heel moeilijk, want ik moet bewijzen dat iets er níét is. Dat kan eigenlijk niet. Maar ik hoop dat ik jullie zelf aan het denken zal zetten. En de eerste stap is dat je gaat nadenken over waaròm je eigenlijk gelooft in het zinnetje. Kan je echt bedenken waarom het lógisch is dat de meiden "natuurlijk" niet meteen "toegeven" dat ze worden gedwongen?

Dit is niet zomaar iets als zeggen dat het goed gaat als de kassière je vraagt hoe het met je gaat, terwijl je eigenlijk een oma op sterven hebt liggen. Dit is geen beleefdheidsvraagje dat je even afwimpelt. Het gaat zelfs niet om een vraag waar je jezelf bij kan lappen, zoals een vraag over je hobbies op een sollicitatiegesprek. Het is een vraag van een politieagent of jij hùlp nodig hebt.

Je geeft geen iets van jou toe, je vertelt iets dat aan jou wordt aangedaan. Zelfs als je niet in de politie gelooft, en wie doet dat nog in Nederland, en zelfs als je niet denkt dat ze iets gaan doen, kan je nog niet misgaan door over jezelf te zeggen dat je gedwongen wordt. Nou ja, dat is niet waar, want de politie helpt je graag van de regen in de drup, maar dat laatste zal je de heksenjagers niet horen gebruiken.

Het argument wat de verbiedertjes graag gebruiken is "angst," lekker makkelijk, want daar worden mensen onredelijk van. Maar hoelang blijf je bang? Dit is niet één keer een vraagje, dit is telkens herhalen door elke controle weer. En mensen die lang genoeg bang zijn, gaan er snel niet meer om geven. Dat je jaren vertrouwen moet winnen, dat is heel moeilijk daarmee te verklaren.

Ga eens na wat jij zelf zou doen. Leef je niet in in een zielig meisje, want dan begìn je al meteen met dingen aannemen. Stel nou dat jij nu door een boef gedwongen wordt om mannen af te pijpen. Jíj! Ook als je man bent, ga maar even na. En stel dan dat er een politieman langskomt, en zegt: word je gedwongen? Want dan kunnen we je eruit helpen. Zou jij dan één tel aarzelen?

Wat ze ook graag gebruiken is dat het meisje misleid is, en verliefd gemaakt is, en daarom jarenlang zich laat uitbuiten en prostitueert. Onder hoeren is het dan al genoeg om even te vragen hoelang zo'n meisje het hoeren dan vol zou houden als ze zo manipuleerbaar is, maar buitenstaanders hebben daar meestal niet zo'n kijk op. Dus ik moet iets verzinnen dat ook in jullie referentiekader zit.

Een collega van mij die part-time hoert is ook advocate. Ze heeft ervaring met het "schaakspel" van grote bedrijven die met elkaar zaken doen. Zij vergelijkt het werk heel erg. Daar probeer ik haar ook een stukje over te laten insturen. Als hoer wordt er veel van je verwacht, onder andere dat je de boel in de hand houdt met een man, die toch altijd sterker is dan jij, en die niet goed nadenkt omdat hij geil is. Zij vergelijkt de eigenschappen die je daarvoor moet hebben vaak met elkaar.

Zou je het pikken als je een verhaal hoort over een meid die eigenlijk geen advocate wil worden, maar verliefd wordt gemaakt en het dan maar gaat doen? Succesvol advocáte? Voor jaren? Tot de toverij wordt verbroken, en ze opeens ziet dat ze al die tijd is gemanipuleerd? En misleid? Ik weet trouwens al wat ik voor antwoorden op dit paragraafje ga krijgen van hoeren.

Ook heel belangrijk om je te bedenken als je gelooft dat zij betoverd is zodat ze denkt dat het allemaal koek en ei is: Zij moet er wèl tegen de politie over liegen. En tegen iedereen. Hoe krijg je haar zover, als zij niet mag weten dat het foutzit? Hoe krijg je haar zover om het te behandelen als een vies geheim, als jij het nodighebt dat ze denkt dat het juist iets moois is?

Leef je nou zelf weereens in. Stel nou dat jouw partner, waar jij zielsveel van houdt, zegt dat jij een beroep moet doen wat je niet wil. Of dat ze bij je weggaat. Dat is iets wat veel mannen meemaken, maar buiten de prostitutie heet dat geen mensenhandel. Maar hebben die mannen ook maar een pietsje aarzeling om er wat van te zeggen? En nog veel overtuigender, zou jíj een pietsje aarzeling hebben om te vertellen dat je het voor je relatie doet? Zou je "natuurlijk" erover liegen?

Om het natuurlijk te laten zijn moet je bedenken wat er dan "natuurlijk" gebeurt. Daar doen ze heel vaag over bij de politie en de verbiedertjes. Dat gaat dan meestal om de dingen die ik hierboven heb genoemd, maar soms komt er ook tussen de regels door dat die meiden dat zo doen omdat je van hoeren nooit een eerlijk antwoord krijgt. Die snap ik dan wel vanaf het gezichtspunt van de politieman, maar het wil wat zeggen dat ze die nooit in de pers gebruiken. En het is een beetje vreemd dat ze die ook toepassen op iets wat een echte noodsituatie zou zijn voor het meisje.

De verhalen komen wel, maar meestal na uitgebreid verhoren door de politie. Als je mensen lang genoeg verhoort, kan je ze zo'n beetje alles laten zeggen. Er is ook een groep meiden die opeens gedwongen blijkt te zijn geweest als ze hun huis, kinderen of spaargeld anders kwijt zouden raken. En de belastingdienst helpt ook om de tong los te maken. Soms ook spontaan als de pooier de duimschroeven teveel aanzet, of als hij haar dumpt of berooft. Dan komen de verhalen dat het allemaal dwang is geweest. Om van B9, nu B8, nog maar te zwijgen.

Zelfs als je al deze dingen wil geloven, en niet wil afwijken van het idee dat we allemaal, met duizenden tegelijk, de héle tijd tegen íédereen liegen over dat we gewone mensen zijn, maar eigenlijk slachtoffers zijn van gruwelijke toneeltjes, bedenk dan eens hoe goed je dan de héle tijd toneel moet spelen. De verbiedertjes roepen graag dat we allemaal getalenteerde actrices zijn. Denk je echt dat wij beter kunnen acteren dan wat je in de films, na veel "takes" nogeens te zien krijgt? Denk je ècht dat iemand die zo zwaar mishandeld, en zo walgelijk misbruikt wordt nog de kracht op kan brengen om vlekkeloos perfect te acteren? Dat kan je alleen denken als je per sé wìlt denken dat het tòch allemaal dwang en geweld is. Als je bereid bent jezelf te misleiden.

Intussen is het een idee wat niet eens meer wordt betwijfeld, en waar ik niemand meer echt opin hoor gaan in debatten. En de schade is dat niemand meer naar ons luistert, omdat we "natuurlijk" liegen, maar daarmee is het hek van de dam, want als je maar kan geloven dat er "natuurlijk" niemand uit de school klapt over misstanden, kan je roepen dat die misstanden er zijn zelfs als er helemaal niemand over klaagt. Het wordt dus eerst niet naar ons luisteren, en daarna voor ons spreken.

Het is als puntje bij paaltje komt helemaal niet "natuurlijk" dat die meiden niet meteen met een zielig verhaaltje aankomen. Het is iets waar we eens kritisch naar moeten kijken, en helemáál niet iets wat we maar meteen aan de verbiedertjes kado moeten geven. Ik geef hier wel mijn argumenten, maar de bewijslast ligt eigenlijk helemaal niet bij mij. Laat de heksenjagers zich maar eens verantwoorden over dit smoesje om ons monddood te maken.