Toen ik net begonnen was, lette ik erg op wat ik droeg. Ik zorgde voor mooie setjes, soms kousen, maar altijd een smaakvolle combinatie die goed op elkaar was afgestemd. Ik besteedde daar best wel wat geld aan, ik bleef bij. Het heeft wel een beetje moeite gekost toen ik moest toegeven dat de meeste mannen het niet belangrijk vonden. Meestal gaat het ze alleen maar om je uitstraling, via je kleding, en niet om de kleding zelf. Als het een leuke combi is die je er sexy laat uitzien, mag het van hen eigenlijk elke dag hetzelfde zijn.
Ik kleed me dus vooral voor mezelf, want ik vind het voor mezelf belangrijk om er goed uit te zien. Er zijn ook best klanten bij die het belangrijk vinden wat je aanhebt. Het moet natuurlijk wel mooi uittrekken. Ik zorg er altijd voor dat wat ik aanheb, ook weer elegant uitkan. Staan te prutsen en je haar in de war krijgen door een moeilijke BH is niet sexy. Het moet makkelijk zijn om mee te strippen.
Maar een beetje varieren houdt je ook fris. Ik doe weleens wat spannends met mijn haar, ook al doe ik dat de laatste jaren steeds minder. Mijn haar houdt het niet meer zo goed uit als toen ik nog studeerde, dus ik doe wat langer met een haarstijl. Met kleren varieren doe ik ook. Maar voordat dat een man opvalt, moet je echt grote verschillen gebruiken. Het ene vermiljoen jarretelsetje voor een ander bordeaux jarretelsetje vervangen, zien ze meestal gewoon niet.
Ik probeer dus weleens wat nieuws, zoals een fris zomerjurkje tot halverwege de knie, met niets eronder, of een grote kanten broderie, of eens een speelpakje. Zo hou ik ook het voor mezelf wat prettiger. Ik heb soms toch al dat de ene week op de andere gaat lijken, en ik ben niet zo iemand die altijd hetzelfde wìl. Dan word ik ongelukkig, en ik ga me steeds meer vervelen.
Shoppen voor werkkleren vind ik leuker dan shoppen voor gewone kleren. Ik hou zo'n setje dan tegen me aan voor de spiegel, en ik bedenk dan meteen de illusie erbij die ik erbij vind passen. Met gewone kleren zoek ik gewoon iets wat bij mij past, dat is veel moeilijker. Als hoer pas ik me meer aan mijn pakje aan. Dat gaat natuurlijk ook niet zo ver, als ik zo'n set aan heb laat ik daardoor niet beslissen hoe ik me gedraag. Dat gaat tever.
Af en toe komen er ook mannen, vooral fetishisten, met kleding voor me. Het valt op dat dat de helft van de keren hele gewone dingen zijn, die ik ook wel in een koopzieke bui zou kunnen kiezen. De andere helft zijn fetishisten die me in een gasmasker, leren pak, ijzeren kettingen, een mannenpak, een rubber schort, of doktersjas willen hebben. Die hebben dan vaak een beeld van hoe ze me willen zien. Dat pakt soms goed uit, vooral als ze eerst me naar mijn maten hebben gevraagd. Klanten komen vaak met veel te grote kleding. Daar maak ik me natuurlijk weleens zorgen over.
Die pakjes blijven bij mij, en de extreme dingen draag ik natuurlijk alleen maar bij de klant die het aan mij gegeven heeft. De andere dingen, die ik wel zie zitten, draag ik soms ook bij andere klanten. Niet die dingen die te makkelijk scheuren of verslijten natuurlijk, want de klant ziet je dan al aankomen. Ook al was er dan één, die wou dat ik een slipje dagenlang droeg, en het juist reuze vond dat het een gaatje had gekregen. Natuurlijk was er meer illusie aan zijn ervaring, dan dat ik het echt zo lang droeg. Dat is goor.
Bij mannen die je een pakje willen laten dragen, hoor meestal ook een soort van act. Je moet je een beetje gedragen zoals hij vindt dat hoort bij het pakje. Als hij met geladderde netkousen komt, wil hij een hoerige ordi hoer. Met een haarnetje wil hij juist een soort van huisvrouwtype. Maar soms is het niet zo duidelijk, want wat wil zo'n vent met een gasmasker? Dat kan je hem dan gewoon het beste vragen.
Als je een man vraagt wat hij ermee wil, moet je natuurlijk wel een beetje oppassen. Hij is meestal gewend dat mensen het niet accepteren, en als je op de verkeerde manier vraagt, denkt hij dat ook bij jou. Het is belangrijk om een beetje goed te klinken. Niet te subtiel, want ze vatten het snel verkeerd op. Dat geldt natuurlijk ook niet alleen voor mannen met een afwijkende voorkeur met kleren, maar voor elke vent met iets anders dan anders.
Een klant van me met een voorkeur voor leer, had me een pakje gegeven. Hij had de eerste keer mijn maat verkeerd gegokt, maar deze zat als gegoten. Voor strakke leren pakjes betekent dat: heel strak. Het was een gevalletje van zwart en rood leer, dat mooi om me aansloot. Het is gemaakt om met hoge laarzen te gebruiken, en het bedekt ook de armen. Je kan het niet goed strippen, want het duurt tien minuten voor ik het aanheb, en dan is het weer best veel moeite om het goed los te krijgen. Het past zo goed vanwege de vetersluitingen, en de klant vindt die lekker om één voor één los te trekken.
Het hoeft trouwens niet los, want het kruis zit erin met ritssluitingen. Het idee is, om die los te trekken als het moment komt, maar dat doe ik nog wel als ik wat aan mijn kleine schaamlippen heb laten doen! Ik hou het maar open, en ik vouw de randen van de rits om naar binnen om te zorgen dat die rits niet het condoom kapotmaakt. Dat is ook weer een stap extra. Op zich vind ik het een héél mooi pakje, het is alleen niet praktisch genoeg voor elke klant.
De klant van dit pakje had een afspraak in de ochtend, een paar jaar terug, en ik had me uitgesloofd om op tijd opgemaakt en in het pakje te zitten. Hij houdt van stilettolaarzen, en dikke, zwart-wit makeup. Ik had net mijn haar weer een beetje goed, toen ik de bel hoorde. Ik ergerde me een beetje omdat hij vijf minuten te vroeg was, en die tijd had ik eigenlijk nodig. Ik raffelde dus mijn haar af, en ik deed verwelkomend open.
Het was de pakjeskoerier van de post. Ik sloeg meteen mijn benen over elkaar, want met die open rits was er genoeg te zien. Ik was boos op mezelf dat ik geen badjas had aangedaan, of iets neutraals. De man keek me stom geschokt aan terwijl ik op zijn machientje tekende voor het pakje. Dat was nog het ergste. Hij glunderde niet, en hij keek niet slinks naar me, hij staarde geschokt.
Toen ik de klant vijf minuutjes later ontving, had ik een badjas over het pakje aangetrokken. Ik moest wel weer even in de goeie bui komen, want dat was wel weg. Ik vond het zo stom van mezelf, het was gewoon zo'n scène uit slechte pornofilms. Ik bleef me maar afvragen wat die bezorger had gedacht. Ik voelde heel sterk dat ik het uit wou leggen. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar ik wou hem niet teveel uitgedaagd hebben.
Ik ontvang eigenlijk altijd uitdagend aan de deur. In het begin deed ik het voorzichtig, met neutrale kleding of een badjas, maar het is omslachtig en de mensen aan de deur zijn bijna àltijd tóch klanten. Je doet het dus eigenlijk jaren voor niets. Die ene keer is dan vervelend, maar ik he nog nooit iets van die man gehoord, dus hij zal me wel vergeten zijn. In ieder geval, waar mijn flatje zit.
maandag 30 januari 2012
maandag 23 januari 2012
Glamour
Hoeren heb je in soorten, daar heb ik al eens eerder over geschreven. Je hebt de verlopen vrouw, de jonge nieuwkomers, en het gaat van superordi naar echte glamourmeiden. Voor iedereen is wel een markt, en je moet wel goed kiezen waar je inpast. Je doet je toch als een type voor, en bij je advertentie moet je al de goeie toon aanslaan. Per keer kiezen wat voor type je bent werkt haast nooit.
Er is zo'n idee onder jonge meiden dat er een soort van nivo-verschil is tussen de gewone hoeren en high-class escort. Er is wel verschil, maar dat is dat de high-class escort meer glamour verkoopt. Dat betekent helemaal niet dat ze hoger staan, of dat ze beter zijn. Toch bestaat dat idee, omdat de beginnende meisjes helemaal in die glamour trappen. Je hoort van jonge meiden die uit zichzelf ermee beginnen, dat ze alleen dàt willen doen. Ze denken dat alle andere soorten in de goot liggen.
Natuurlijk is het in de werkelijkheid anders. Die hele high-class escort is niet anders dan de gewone escort, maar je moet er gewoon meer luxe uitzien. Dure kleren, dikke make-up, bij voorkeur een beetje kak, en gedistingeerd doen. Helderrood gestifte lippen, met een Davidoff ertussen, die je nooit meer dan een paar trekjes oprookt, want een vrouw met een peukje
ziet er meteen minder glamorous uit.
Hoe het blijkt te zijn, is dat je lang mag wachten op oproepen, dat je een boel concurrentie hebt, en dat de man genoeg heeft betaald om een hoop te kunnen verwachten. Je bent met hetzelfde werk bezig, want je gáát neuken, maar je moet er duur over doen. Bovendien hebben de buro's in de branche erg grote percentages die ze van je geld afnemen. Ze zijn even duur of duurder dan clubs, maar dan hoeven ze niet eens voor een gebouw enzo te zorgen.
In het segment kom je alleen maar twee soorten meiden tegen, amateuristische hobbymeisjes en tophoeren. Je moet namelijk wel de top zijn om je agenda vol te krijgen voor die prijzen, en de rest moet het maar doen met wat er overblijft. En als je professionaliteit wil, kan je maar beter diep in je buidel tasten, want de goeie meiden zijn duur in dit segment. De hobbyistes, en dat was ik gewoon toen ik dit nog deed, zijn misschien wel het minste professioneel van de hele prostitutie.
High class escortburo's adverteren er vaak mee dat hun hoeren hoogopgeleid zijn. Dat is meestal nog waar ook, want het trekt studentes aan. Ik heb weleens aan klanten gevraagd, waarom ze dat belangrijk vonden. Meestal was dat gewoon omdat ze niet wouden afknappen op een domme snol. Je wordt niet geboekt omdat ze een gesprek willen, maar ze willen wel met een kwaliteitmeid. Toch denken best veel meiden dat ze zullen worden geboekt voor hun sprankelende gesprekken. Voordat ze ervaring opdoen, bedoel ik.
Om dezelfde reden is de prijs ook hoger. Als je zou betalen voor wat je kreeg, zouden veel mannen niet meer het idee hebben dat dit een gewone verstandige meid is die verleid wordt door het grove geld, maar zou tè duidelijk zijn dat het gewoon een baantje voor haar is. Dat ze zoveel betaald wordt, vergroot haar waarde voor de klant. Ik denk weleens, als je het niet kàn, ga dan high-class escort doen voor véél geld. Je krijgt de mannen toch niet terug, en ze accepteren gewoon meer als ze zo denken.
Het is ook best leuk hoor, die soort van escort. Daarom doe ik dat ook nog steeds. Tussendoor wel. Het verdient alleen heel slecht, omdat je moeilijk je week volkrijgt. Je reist ook veel. Er wordt veel meer moeilijk gedaan met condooms, omdat de man vindt dat hij genoeg heeft betaald om zonder te krijgen. Mannen hebben ook het idee dat ze niet zo'n risico lopen, omdat mensen denken dat nette verzorgde meisjes geen SOA kunnen hebben. Verder wordt er nietzoveel van je verwacht, dus is het makkelijk om zo'n vent onder de indruk te krijgen.
De klanten doen het meestal niet omdat ze het nodig hebben om op te geilen, maar omdat ze een hekel hebben aan het ordi sfeertje wat ze voelen bij andere prostitutie. Als je niet begrijpt waar ik het over heb, ben je nog nooit op de Wallen geweest. De sfeer die daar wordt gemaakt, is van een beetje verloedering, zoals in een verlopen café. Dat doen ze expres, omdat heel veel andere mannen dat juist weer zoeken. Dat ordinaire, zoals op de Wallen, zoeken heel veel mannen. Vroeger dacht ik wel dat dat was omdat die mannen zich beter willen voelen dan de meisjes, maar dat kwam gewoon van mijn tijd bij de feministische krakerskliek af. Als je gaat kijken zie je dat het anders is. Het gaat er volgens mij om, dat heel veel mannen zich eigenlijk alleen maar van ordinaire meiden kunnen voorstellen, dat ze aan seks doen.
Dat is weer zo'n raar iets van de maatschappij. Van nette mensen je voorstellen dat ze aan seks doen, of aan wilde seks doen, is voor heel veel mensen moeilijk. Je moet dus geen net meisje zijn voor die mensen, want dan denken ze dat je niet aan seks doet, en dan huren ze je niet. Dat ordi is dus soms echt nodig om klanten te krijgen. Voor sommige mannen moet je echt verlopen zijn, voordat ze op je kunnen geilen.
Dat komt natuurlijk ook wel goed uit, want als het allemaal netjes zou moeten zijn, zouden de ramen ook wel wat beter onderhouden moeten worden, en dat krijg je niet zomaar voor mekaar met die raamexploitanten. Het verlopene van veel clubs, komt de clubeigenaars ook wel goed uit. Mannen voelen zich er sneller thuis. Het recept is luxe inrichting, maar in een ouder pand, en je niet drukmaken om de kleine dingetjes. Kalkaanslag, rare geurtjes uit de verwarming, het draagt alleen bij aan de sfeer die veel mannen toch verwachten. Ik moet toegeven dat het wel is verbeterd, sinds die tijd. Ik kan je niet vertellen waarom, want de klanten zijn niet veranderd.
Bij de ramen denken mensen al aan verlopen toestanden, en snel afwerken, maar thuisontvangst is nog een stapje verder. Mannen verwachten dan huisvrouwen die tussen de wasjes door een klant afwerken. Dat is heel vaak ook zo. Per uur is het één van de minder dure soorten prostitutie. De klanten verwachten meestal een verwaarloosd woonhuis, met een middelbare vrouw erin. Vuile was op de trap, en de geur van het eten van gisteren nog in huis.
Ik zie dat best, sommige klanten zijn echt verrast als ze in mijn werkflatje binnenkomen. Ik heb het best smaakvol ingericht al zeg ik het zelf, en de peeskamer heeft een groot raam met uitzicht, wat voor een heleboel vrolijk licht in die kamer zorgt. Natuurlijk gaat het gordijn dicht, voor de klanten die het liever wat donkerder hebben. En daar zit het natuurlijk weer, die lichte kamer is voor veel mannen niet ordi genoeg. Die willen het liever wat meer verstopt hebben.
De klanten die ik heb, die het juist schoner, frisser en lichter leuk vinden, waardeer ik. Die laten zich niet zo beïnvloeden door wat ze bij hoeren vinden horen. Die zijn ook dan eerlijker met zichzelf, vind ik. Want wat is er nou eigenlijk aantrekkelijk aan een vrouw, waarvan je eigenlijk denkt dat ze zichzelf heeft laten gaan? Ik zou ook niet willen betalen voor een nummertje met een verlopen vent.
Glamour hoort natuurlijk een beetje bij de prostitutie, want je moet een man prikkelen. En een man het idee geven dat hij het doet met een vrouw die de moeite waard is, is belangrijk. Dat kan je doen door je uiterlijk, maar je kan het ook voorelkaar krijgen door je gedrag. Dat is moeilijker, maar ik heb wel gemerkt dat mannen daar meer aan hebben. Ze willen gewoon een meisje dat de moeite waard is.
Er is zo'n idee onder jonge meiden dat er een soort van nivo-verschil is tussen de gewone hoeren en high-class escort. Er is wel verschil, maar dat is dat de high-class escort meer glamour verkoopt. Dat betekent helemaal niet dat ze hoger staan, of dat ze beter zijn. Toch bestaat dat idee, omdat de beginnende meisjes helemaal in die glamour trappen. Je hoort van jonge meiden die uit zichzelf ermee beginnen, dat ze alleen dàt willen doen. Ze denken dat alle andere soorten in de goot liggen.
Natuurlijk is het in de werkelijkheid anders. Die hele high-class escort is niet anders dan de gewone escort, maar je moet er gewoon meer luxe uitzien. Dure kleren, dikke make-up, bij voorkeur een beetje kak, en gedistingeerd doen. Helderrood gestifte lippen, met een Davidoff ertussen, die je nooit meer dan een paar trekjes oprookt, want een vrouw met een peukje
ziet er meteen minder glamorous uit.
Hoe het blijkt te zijn, is dat je lang mag wachten op oproepen, dat je een boel concurrentie hebt, en dat de man genoeg heeft betaald om een hoop te kunnen verwachten. Je bent met hetzelfde werk bezig, want je gáát neuken, maar je moet er duur over doen. Bovendien hebben de buro's in de branche erg grote percentages die ze van je geld afnemen. Ze zijn even duur of duurder dan clubs, maar dan hoeven ze niet eens voor een gebouw enzo te zorgen.
In het segment kom je alleen maar twee soorten meiden tegen, amateuristische hobbymeisjes en tophoeren. Je moet namelijk wel de top zijn om je agenda vol te krijgen voor die prijzen, en de rest moet het maar doen met wat er overblijft. En als je professionaliteit wil, kan je maar beter diep in je buidel tasten, want de goeie meiden zijn duur in dit segment. De hobbyistes, en dat was ik gewoon toen ik dit nog deed, zijn misschien wel het minste professioneel van de hele prostitutie.
High class escortburo's adverteren er vaak mee dat hun hoeren hoogopgeleid zijn. Dat is meestal nog waar ook, want het trekt studentes aan. Ik heb weleens aan klanten gevraagd, waarom ze dat belangrijk vonden. Meestal was dat gewoon omdat ze niet wouden afknappen op een domme snol. Je wordt niet geboekt omdat ze een gesprek willen, maar ze willen wel met een kwaliteitmeid. Toch denken best veel meiden dat ze zullen worden geboekt voor hun sprankelende gesprekken. Voordat ze ervaring opdoen, bedoel ik.
Om dezelfde reden is de prijs ook hoger. Als je zou betalen voor wat je kreeg, zouden veel mannen niet meer het idee hebben dat dit een gewone verstandige meid is die verleid wordt door het grove geld, maar zou tè duidelijk zijn dat het gewoon een baantje voor haar is. Dat ze zoveel betaald wordt, vergroot haar waarde voor de klant. Ik denk weleens, als je het niet kàn, ga dan high-class escort doen voor véél geld. Je krijgt de mannen toch niet terug, en ze accepteren gewoon meer als ze zo denken.
Het is ook best leuk hoor, die soort van escort. Daarom doe ik dat ook nog steeds. Tussendoor wel. Het verdient alleen heel slecht, omdat je moeilijk je week volkrijgt. Je reist ook veel. Er wordt veel meer moeilijk gedaan met condooms, omdat de man vindt dat hij genoeg heeft betaald om zonder te krijgen. Mannen hebben ook het idee dat ze niet zo'n risico lopen, omdat mensen denken dat nette verzorgde meisjes geen SOA kunnen hebben. Verder wordt er nietzoveel van je verwacht, dus is het makkelijk om zo'n vent onder de indruk te krijgen.
De klanten doen het meestal niet omdat ze het nodig hebben om op te geilen, maar omdat ze een hekel hebben aan het ordi sfeertje wat ze voelen bij andere prostitutie. Als je niet begrijpt waar ik het over heb, ben je nog nooit op de Wallen geweest. De sfeer die daar wordt gemaakt, is van een beetje verloedering, zoals in een verlopen café. Dat doen ze expres, omdat heel veel andere mannen dat juist weer zoeken. Dat ordinaire, zoals op de Wallen, zoeken heel veel mannen. Vroeger dacht ik wel dat dat was omdat die mannen zich beter willen voelen dan de meisjes, maar dat kwam gewoon van mijn tijd bij de feministische krakerskliek af. Als je gaat kijken zie je dat het anders is. Het gaat er volgens mij om, dat heel veel mannen zich eigenlijk alleen maar van ordinaire meiden kunnen voorstellen, dat ze aan seks doen.
Dat is weer zo'n raar iets van de maatschappij. Van nette mensen je voorstellen dat ze aan seks doen, of aan wilde seks doen, is voor heel veel mensen moeilijk. Je moet dus geen net meisje zijn voor die mensen, want dan denken ze dat je niet aan seks doet, en dan huren ze je niet. Dat ordi is dus soms echt nodig om klanten te krijgen. Voor sommige mannen moet je echt verlopen zijn, voordat ze op je kunnen geilen.
Dat komt natuurlijk ook wel goed uit, want als het allemaal netjes zou moeten zijn, zouden de ramen ook wel wat beter onderhouden moeten worden, en dat krijg je niet zomaar voor mekaar met die raamexploitanten. Het verlopene van veel clubs, komt de clubeigenaars ook wel goed uit. Mannen voelen zich er sneller thuis. Het recept is luxe inrichting, maar in een ouder pand, en je niet drukmaken om de kleine dingetjes. Kalkaanslag, rare geurtjes uit de verwarming, het draagt alleen bij aan de sfeer die veel mannen toch verwachten. Ik moet toegeven dat het wel is verbeterd, sinds die tijd. Ik kan je niet vertellen waarom, want de klanten zijn niet veranderd.
Bij de ramen denken mensen al aan verlopen toestanden, en snel afwerken, maar thuisontvangst is nog een stapje verder. Mannen verwachten dan huisvrouwen die tussen de wasjes door een klant afwerken. Dat is heel vaak ook zo. Per uur is het één van de minder dure soorten prostitutie. De klanten verwachten meestal een verwaarloosd woonhuis, met een middelbare vrouw erin. Vuile was op de trap, en de geur van het eten van gisteren nog in huis.
Ik zie dat best, sommige klanten zijn echt verrast als ze in mijn werkflatje binnenkomen. Ik heb het best smaakvol ingericht al zeg ik het zelf, en de peeskamer heeft een groot raam met uitzicht, wat voor een heleboel vrolijk licht in die kamer zorgt. Natuurlijk gaat het gordijn dicht, voor de klanten die het liever wat donkerder hebben. En daar zit het natuurlijk weer, die lichte kamer is voor veel mannen niet ordi genoeg. Die willen het liever wat meer verstopt hebben.
De klanten die ik heb, die het juist schoner, frisser en lichter leuk vinden, waardeer ik. Die laten zich niet zo beïnvloeden door wat ze bij hoeren vinden horen. Die zijn ook dan eerlijker met zichzelf, vind ik. Want wat is er nou eigenlijk aantrekkelijk aan een vrouw, waarvan je eigenlijk denkt dat ze zichzelf heeft laten gaan? Ik zou ook niet willen betalen voor een nummertje met een verlopen vent.
Glamour hoort natuurlijk een beetje bij de prostitutie, want je moet een man prikkelen. En een man het idee geven dat hij het doet met een vrouw die de moeite waard is, is belangrijk. Dat kan je doen door je uiterlijk, maar je kan het ook voorelkaar krijgen door je gedrag. Dat is moeilijker, maar ik heb wel gemerkt dat mannen daar meer aan hebben. Ze willen gewoon een meisje dat de moeite waard is.
dinsdag 17 januari 2012
Henk Werson op Pauw en Witteman
Schitterende verhalen, noemde Witteman het. En daar kopen mensen het boekje voor. Lekker spannend lezen over hoe zielige meisjes geneukt worden tegen hun wil. Lezen over martelingen, zoals een gedramatiseerd stukje audio/video waar een vrouw word gedreigd met haar tieten aan de muur te worden gespijkerd.
Zoals je wel kan zien aan de mensen aan tafel, speelt dat lekker in op de sensatie. Er word over gepraat alsof je een gruwelijke mishandeling die word ontdekt aan de hand van het afluisteren van een zware crimineel, die word gemonitord omdat er aanwijzingen zijn dat hij iemand gaat vermoorden, moet zien als iets normaals in de business. Het zal wel weer wakker schudden zijn.
Werson gaat cashen met zijn boekje. [EDIT: Het geld gaat blijkbaar niet naar hem, maar naar een stichting voor opvang van slachtoffers. Dat had ik dus niet moeten zeggen, maar ik wist het niet.]Ik vind het jammer. Hij is een man met authoriteit, want hij bekleed een hoge post, dus hij gaat heel serieus worden genomen. In plaats van dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt, en een genuanceerd beeld geeft, waarmee hij laat zien dat de prostitutie veel breder is, en zijn slachtoffers een kleine minderheid, laat hij de getallen van 70-80 procent gewoon over zich heenkomen.
Het beeld wat er gevormd gaat worden, is natuurlijk alleen de ergste excessen, en er word gedaan alsof dat normaal is. De harde interviewers Pauw en Witteman laten geen spoortje van kritiek zien, niet over de verhalen van Werson, en niet over de fantasievolle dingen die het CDA-vrouwtje aan tafel zegt.
De daders komen er licht vanaf, vind het CDA-vrouwtje aan tafel. Daar heeft het CDA kennelijk veel aan gedaan, ook al word niet duidelijk wat dat dan is, behalve dat het "prioriteit krijgt" dan. Dat die lichte straffen komen omdat er heel veel niet bewezen kan worden, en Justitie probeerd om te scoren met zaken die ze overtrokken hebben, dat komt niet over tafel.
De registratie is om er heel dichtbij te blijven zegt ze. We kunnen dan de hele tijd in onze nek worden gehijgd. Dat was dus iets waarvan werd gezworen in de Tweede Kamer dat het niet zou gaan gebeuren. De wet is nog niet door de Eerste Kamer heen, en het is al duidelijk dat het gewoon gelogen was.
Maar dan ontspoort ze helemaal. Want de wet gaat nog tegen meer dingen helpen. Gruwelijke voodoopraktijken, dat is ook ernstig. Registreren van prostituees gaat zelfs helpen tegen de misstanden in de tuinbouw. Ik verzin het niet, ze zegt het! Als het aan haar ligt, is het een begin. En ik maak me erg zorgen over wat dan de volgende stap zou moeten worden.
Werson is dus de ergste aan tafel niet. Ik vind dat hij verkeerd doet door zich zo te laten kennen, en geld te verdienen aan de sensatie. Na zijn pensioen kan ik het me nog voorstellen, maar nu praat hij namens de politie. Gaat hij netzohard gepakt worden als die twitterende politiemensen die veel nuttigere dingen naar buiten brengen? Nee, ik denk het niet. Misschien krijgt hij wel een lintje.
Maar ook hij komt over de brug met enge ideeën. Hij vind dat slachtoffers van mensenhandel "gediagnostiseerd" moeten worden. Wat houd dat dan in? Soms willen ze kennelijk dingen verdringen, en dissociëren, waardoor ze het verhaal dat hij wil horen er niet uitkomt. Ja, hij wil psychologen naar de meisjes laten kijken die dan verklaringen eruit gaan halen die ze niet zelf zeggen. Moet ik zeggen wat ik daarvan vind?
Die stemmingmakerij, ik word er letterlijk misselijk van. Werson moest beter weten. Hij heeft genoeg gezien, en hij heeft de verantwoordelijkheid om een realistisch perspectief te houden. Dat mag weleens beter vind ik. Ik zit hier aan de telefoon met Bouche, arme Bouche, die een leuke avond had tot ik belde. Maar soms heb ik niet genoeg aan mijn blog, en heb ik iemand nodig die me verteld dat ik niet de enige ben die het zo voelt.
Buitengewoon informatief, spannend en gruwelijk, maar niet zoals het slotwoord van Witteman bedoeld.
Zoals je wel kan zien aan de mensen aan tafel, speelt dat lekker in op de sensatie. Er word over gepraat alsof je een gruwelijke mishandeling die word ontdekt aan de hand van het afluisteren van een zware crimineel, die word gemonitord omdat er aanwijzingen zijn dat hij iemand gaat vermoorden, moet zien als iets normaals in de business. Het zal wel weer wakker schudden zijn.
Werson gaat cashen met zijn boekje. [EDIT: Het geld gaat blijkbaar niet naar hem, maar naar een stichting voor opvang van slachtoffers. Dat had ik dus niet moeten zeggen, maar ik wist het niet.]Ik vind het jammer. Hij is een man met authoriteit, want hij bekleed een hoge post, dus hij gaat heel serieus worden genomen. In plaats van dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt, en een genuanceerd beeld geeft, waarmee hij laat zien dat de prostitutie veel breder is, en zijn slachtoffers een kleine minderheid, laat hij de getallen van 70-80 procent gewoon over zich heenkomen.
Het beeld wat er gevormd gaat worden, is natuurlijk alleen de ergste excessen, en er word gedaan alsof dat normaal is. De harde interviewers Pauw en Witteman laten geen spoortje van kritiek zien, niet over de verhalen van Werson, en niet over de fantasievolle dingen die het CDA-vrouwtje aan tafel zegt.
De daders komen er licht vanaf, vind het CDA-vrouwtje aan tafel. Daar heeft het CDA kennelijk veel aan gedaan, ook al word niet duidelijk wat dat dan is, behalve dat het "prioriteit krijgt" dan. Dat die lichte straffen komen omdat er heel veel niet bewezen kan worden, en Justitie probeerd om te scoren met zaken die ze overtrokken hebben, dat komt niet over tafel.
De registratie is om er heel dichtbij te blijven zegt ze. We kunnen dan de hele tijd in onze nek worden gehijgd. Dat was dus iets waarvan werd gezworen in de Tweede Kamer dat het niet zou gaan gebeuren. De wet is nog niet door de Eerste Kamer heen, en het is al duidelijk dat het gewoon gelogen was.
Maar dan ontspoort ze helemaal. Want de wet gaat nog tegen meer dingen helpen. Gruwelijke voodoopraktijken, dat is ook ernstig. Registreren van prostituees gaat zelfs helpen tegen de misstanden in de tuinbouw. Ik verzin het niet, ze zegt het! Als het aan haar ligt, is het een begin. En ik maak me erg zorgen over wat dan de volgende stap zou moeten worden.
Werson is dus de ergste aan tafel niet. Ik vind dat hij verkeerd doet door zich zo te laten kennen, en geld te verdienen aan de sensatie. Na zijn pensioen kan ik het me nog voorstellen, maar nu praat hij namens de politie. Gaat hij netzohard gepakt worden als die twitterende politiemensen die veel nuttigere dingen naar buiten brengen? Nee, ik denk het niet. Misschien krijgt hij wel een lintje.
Maar ook hij komt over de brug met enge ideeën. Hij vind dat slachtoffers van mensenhandel "gediagnostiseerd" moeten worden. Wat houd dat dan in? Soms willen ze kennelijk dingen verdringen, en dissociëren, waardoor ze het verhaal dat hij wil horen er niet uitkomt. Ja, hij wil psychologen naar de meisjes laten kijken die dan verklaringen eruit gaan halen die ze niet zelf zeggen. Moet ik zeggen wat ik daarvan vind?
Die stemmingmakerij, ik word er letterlijk misselijk van. Werson moest beter weten. Hij heeft genoeg gezien, en hij heeft de verantwoordelijkheid om een realistisch perspectief te houden. Dat mag weleens beter vind ik. Ik zit hier aan de telefoon met Bouche, arme Bouche, die een leuke avond had tot ik belde. Maar soms heb ik niet genoeg aan mijn blog, en heb ik iemand nodig die me verteld dat ik niet de enige ben die het zo voelt.
Buitengewoon informatief, spannend en gruwelijk, maar niet zoals het slotwoord van Witteman bedoeld.
maandag 16 januari 2012
Een sprankje hoop!
Er is nog één politieke partij die een stukje heeft dat wel goed nadenkt over de prostitutie. Dat is GroenLinks, gek genoeg. Hier is een stukje uit hun wetenschappelijke bureau. Ik vind het mooi geschreven, en ik krijg echt weer hoop voor de mensen zo. Waren er maar meer mensen die zo denken.
Kritische toekijker
Zoals mijn vaste lezers wel weten, weet ik bij veel mannen beter wat ze leuk vinden, dan zijzelf. Daar zit gewoon heel veel ervaring in, maar ook dat ik mijn werk heel serieus neem, en altijd er wat van probeer te leren. Dus komt elke klant bij mij bij een professionelle, die hem kwaliteit kan geven.
Maar het gebeurt wel, dat ik echt niet snap wat er nou gebeurt. Dat is niet heel vaak zo, maar als het zo is kan ik best verbaasd zijn. Dat probeer ik niet te laten zien, want mensen willen niet abnormaal worden gevonden, en als ze bij mij komen betalen ze voor een deel ook ervoor dat ik ze accepteer.
Dat voelt raar als ik het moet, want om nonchalant te blijven bij iets wat echt een soort raadsel voor je is, is heel onwezenlijk. Het gaat ook makkelijk mis natuurlijk. Je bent toch een beetje aan het aftasten, en je doet alsof je dat niet hoeft te doen. Als je dan door de mand valt, is de illusie ook niet meer te geloven voor zo'n man.
Je kan nou eenmaal niet alles weten. Er zijn zoveel vreemde dingen die dan één man zoekt, dat je niet vantevoren ingelicht kan zijn. Sommige mannen met iets "anders" zijn slim genoeg om je er eerst over te vertellen, en sommige zijn zelfs zo slim om je geleidelijk in te lichten, zodat je er samen een beetje in kan groeien. Vooral als ze iets ingewikkelds willen, is dat wel nuttig, want ze moeten tóch een soort werkrelatie met je starten.
Ik heb natuurlijk genoeg voorbeelden, maar de meeste kan ik niet gebruiken, omdat er dan één iemand in Nederland is die dat doet, en dat zou niet erg netjes van me zijn. Ik heb nu alleen wel een voorbeeldje van iemand, waarbij ik in ieder geval me geen bult val. Die is niet de beste verduidelijking van mijn verhaal hierboven, maar het is tenminste iets wat niet ondiscreet is als ik het vertel.
Een nieuwe klant maakte een afspraak via de mail. Ik bood aan dat hij maar even moest bellen, maar hij mailde liever. Dat was al iets waardoor ik al oplette, want mensen die een beetje afwijken met het contact, zijn vaak fakers. Maar verder had ik geen duidelijke tekens van fake, dus ik liet het er maar bij.
Hij kwam langs, en hij bleek een man in de veertig te zijn, met nog àl zijn haar, iets te dik, lange man. Hij zag eruit alsof hij op kantoor werkte, maar dan niet in een jasjesdasjes kantoor. Verder viel me nietzoveel aan hem op, maar dat wel komen omdat ik afgeleid was. Hij had namelijk zijn vrouw bij zich. Die was korter, had wat Indisch bloed, maar ze was wel blond. Ze waren allebei netjes gekleed, alsof ze uit eten zouden gaan.
Ik liet ze meteen maar binnen, want ik ga niet op de galerij bespreken wat er aan de hand is. Dan krijgen de buren er teveel van mee. Die weten niet wat ik doe, en dat hou ik zo. Ik vind het best knap van mezelf dat ik zo voorzichtig ben, dat er geen roddels rondgaan. Maar dat kan ook wel liggen aan het gebouw, want iedereen werkt, en niemand heeft tijd voor roddels. De buren kennen elkaar ook helemaal niet goed.
Binnen vroeg ik natuurlijk wel wat nou de bedoeling was, en hij legde me uit dat ze alleen toe zou kijken, terwijl hij met me aan de slag ging. Zij zei niets, ze hield de hele tijd haar lippen opelkaar gedrukt. Zelfs toen ik haar begroette had ze alleen maar even geknikt. Ze keek me aan alsof ik haar tas had gestolen.
Terwijl ik er nog over nadacht wat ik nou moest verwachten, had ik al wel gezegd dat ik dan anderhalf keer betaald moest worden. Dat was niet alleen omdat er een toeschouwer was, maar ook omdat ik altijd mijn prijs omhoogdoe als de man probeert om er iets bij te doen waar hij niet over onderhandeld heeft.
Hij ging meteen makkelijk akkoord, en in de peeskamer ging zij op een stoel zitten, met haar jas nog aan. Hij en ik gingen aan de slag. Toen ik me uitkleedde zag ik dat ze hem helemaal negeerde, en alleen naar mij keek. Ze keek door de spleetjes van haar ogen, bijna agressief. Ik kon me niet echt een houding geven, maar ik deed maar luchtig.
Ik bood haar nog aan dat ze haar jas uit mocht trekken, maar ze schudde alleen haar hoofd. Ze was rood aangelopen, en ze zweette. Het is natuurlijk wel goed warm in mijn peeskamertje, maar ik weet tòch niet zeker of het nou door de warmte kwam. Ik ging toen maar alleen verder met de klant, en ik heb haar zoveel mogelijk genegeerd.
De klant was moeilijk hard te krijgen. Hij had zo'n lul die een beetje plat wordt als hij niet stijf is, dus die zijn toch al niet makkelijk hard te maken, maar die dodelijke blik van zijn vrouw had er zeker mee te maken. Het was even goed hard werken om hem stijf genoeg te krijgen voor het condoom. Toen ik dat met mijn mond omdeed, hoorde ik haar zuchten. Toen ik keek, zat ze er nog net zo bij als eerst.
Als ik teveel show maakte, werd de klant zenuwachtig en slap. Dan moest ik weer opnieuw beginnen. De meeste tijd ging daarin zitten. Ik heb dus maar een beetje verlegen gedaan, en dat ging wel goed. Zijn erectie was niet zo krachtig, maar dat kan gewoon aan hem liggen. Het neuken hebben we kort maar krachtig gedaan, hij ging meteen voor zijn orgasme. Dat was maar goed ook, want anders was het niet gelukt denk ik.
Toen hij lawaaiig klaarkwam, en langzaam eruit begon te trekken, zuchtte zijn vrouw opnieuw, en ze stond op. Ik hield haar in de gaten, ik verwachtte eigenlijk dat ze nu iets kinky's zou gaan doen. Ze gaf hem zijn kleren aan, terwijl hij nog hijgde, en ik hoorde haar voor het eerst praten. "Nou is het welletjes, laten we gaan."
Hij deed netjes wat ze zei, kleedde zich aan, groette me, en vertrok. Zij heeft me geen blik meer waard gekeurd. Toen ze vertrokken, was het stil, en ze praatten ook niet met elkaar. Ik heb ze in hun auto zien stappen, en toen waren ze nog niet aan het praten.
Toen ik aan het opruimen was, piekerde ik over wat ik nou net had meegemaakt. Het was geen slechte ervaring, maar ik heb dagelijks wel leukere. Wat gebeurde er nou? Waarom zat ze daar? Waarom deden ze dit? En waarom legden ze mij niks uit? Vreemde dingen maak je soms ook mee in de prostitutie.
Maar het gebeurt wel, dat ik echt niet snap wat er nou gebeurt. Dat is niet heel vaak zo, maar als het zo is kan ik best verbaasd zijn. Dat probeer ik niet te laten zien, want mensen willen niet abnormaal worden gevonden, en als ze bij mij komen betalen ze voor een deel ook ervoor dat ik ze accepteer.
Dat voelt raar als ik het moet, want om nonchalant te blijven bij iets wat echt een soort raadsel voor je is, is heel onwezenlijk. Het gaat ook makkelijk mis natuurlijk. Je bent toch een beetje aan het aftasten, en je doet alsof je dat niet hoeft te doen. Als je dan door de mand valt, is de illusie ook niet meer te geloven voor zo'n man.
Je kan nou eenmaal niet alles weten. Er zijn zoveel vreemde dingen die dan één man zoekt, dat je niet vantevoren ingelicht kan zijn. Sommige mannen met iets "anders" zijn slim genoeg om je er eerst over te vertellen, en sommige zijn zelfs zo slim om je geleidelijk in te lichten, zodat je er samen een beetje in kan groeien. Vooral als ze iets ingewikkelds willen, is dat wel nuttig, want ze moeten tóch een soort werkrelatie met je starten.
Ik heb natuurlijk genoeg voorbeelden, maar de meeste kan ik niet gebruiken, omdat er dan één iemand in Nederland is die dat doet, en dat zou niet erg netjes van me zijn. Ik heb nu alleen wel een voorbeeldje van iemand, waarbij ik in ieder geval me geen bult val. Die is niet de beste verduidelijking van mijn verhaal hierboven, maar het is tenminste iets wat niet ondiscreet is als ik het vertel.
Een nieuwe klant maakte een afspraak via de mail. Ik bood aan dat hij maar even moest bellen, maar hij mailde liever. Dat was al iets waardoor ik al oplette, want mensen die een beetje afwijken met het contact, zijn vaak fakers. Maar verder had ik geen duidelijke tekens van fake, dus ik liet het er maar bij.
Hij kwam langs, en hij bleek een man in de veertig te zijn, met nog àl zijn haar, iets te dik, lange man. Hij zag eruit alsof hij op kantoor werkte, maar dan niet in een jasjesdasjes kantoor. Verder viel me nietzoveel aan hem op, maar dat wel komen omdat ik afgeleid was. Hij had namelijk zijn vrouw bij zich. Die was korter, had wat Indisch bloed, maar ze was wel blond. Ze waren allebei netjes gekleed, alsof ze uit eten zouden gaan.
Ik liet ze meteen maar binnen, want ik ga niet op de galerij bespreken wat er aan de hand is. Dan krijgen de buren er teveel van mee. Die weten niet wat ik doe, en dat hou ik zo. Ik vind het best knap van mezelf dat ik zo voorzichtig ben, dat er geen roddels rondgaan. Maar dat kan ook wel liggen aan het gebouw, want iedereen werkt, en niemand heeft tijd voor roddels. De buren kennen elkaar ook helemaal niet goed.
Binnen vroeg ik natuurlijk wel wat nou de bedoeling was, en hij legde me uit dat ze alleen toe zou kijken, terwijl hij met me aan de slag ging. Zij zei niets, ze hield de hele tijd haar lippen opelkaar gedrukt. Zelfs toen ik haar begroette had ze alleen maar even geknikt. Ze keek me aan alsof ik haar tas had gestolen.
Terwijl ik er nog over nadacht wat ik nou moest verwachten, had ik al wel gezegd dat ik dan anderhalf keer betaald moest worden. Dat was niet alleen omdat er een toeschouwer was, maar ook omdat ik altijd mijn prijs omhoogdoe als de man probeert om er iets bij te doen waar hij niet over onderhandeld heeft.
Hij ging meteen makkelijk akkoord, en in de peeskamer ging zij op een stoel zitten, met haar jas nog aan. Hij en ik gingen aan de slag. Toen ik me uitkleedde zag ik dat ze hem helemaal negeerde, en alleen naar mij keek. Ze keek door de spleetjes van haar ogen, bijna agressief. Ik kon me niet echt een houding geven, maar ik deed maar luchtig.
Ik bood haar nog aan dat ze haar jas uit mocht trekken, maar ze schudde alleen haar hoofd. Ze was rood aangelopen, en ze zweette. Het is natuurlijk wel goed warm in mijn peeskamertje, maar ik weet tòch niet zeker of het nou door de warmte kwam. Ik ging toen maar alleen verder met de klant, en ik heb haar zoveel mogelijk genegeerd.
De klant was moeilijk hard te krijgen. Hij had zo'n lul die een beetje plat wordt als hij niet stijf is, dus die zijn toch al niet makkelijk hard te maken, maar die dodelijke blik van zijn vrouw had er zeker mee te maken. Het was even goed hard werken om hem stijf genoeg te krijgen voor het condoom. Toen ik dat met mijn mond omdeed, hoorde ik haar zuchten. Toen ik keek, zat ze er nog net zo bij als eerst.
Als ik teveel show maakte, werd de klant zenuwachtig en slap. Dan moest ik weer opnieuw beginnen. De meeste tijd ging daarin zitten. Ik heb dus maar een beetje verlegen gedaan, en dat ging wel goed. Zijn erectie was niet zo krachtig, maar dat kan gewoon aan hem liggen. Het neuken hebben we kort maar krachtig gedaan, hij ging meteen voor zijn orgasme. Dat was maar goed ook, want anders was het niet gelukt denk ik.
Toen hij lawaaiig klaarkwam, en langzaam eruit begon te trekken, zuchtte zijn vrouw opnieuw, en ze stond op. Ik hield haar in de gaten, ik verwachtte eigenlijk dat ze nu iets kinky's zou gaan doen. Ze gaf hem zijn kleren aan, terwijl hij nog hijgde, en ik hoorde haar voor het eerst praten. "Nou is het welletjes, laten we gaan."
Hij deed netjes wat ze zei, kleedde zich aan, groette me, en vertrok. Zij heeft me geen blik meer waard gekeurd. Toen ze vertrokken, was het stil, en ze praatten ook niet met elkaar. Ik heb ze in hun auto zien stappen, en toen waren ze nog niet aan het praten.
Toen ik aan het opruimen was, piekerde ik over wat ik nou net had meegemaakt. Het was geen slechte ervaring, maar ik heb dagelijks wel leukere. Wat gebeurde er nou? Waarom zat ze daar? Waarom deden ze dit? En waarom legden ze mij niks uit? Vreemde dingen maak je soms ook mee in de prostitutie.
maandag 9 januari 2012
Gewoon werk
Dit stukje gaat er niet over, dat ik prostitutie gewoon werk vind. Dat ligt teveel voor de hand, ik heb het nou al zovaak gezegd, dat moet maar duidelijk zijn. Dit stukje gaat over ander werk wat ik wel gehad heb. Dat is namelijk ook wel een stukje waard. Ik wou dit al heel lang geleden plaatsen, maar iedere keer dat ik het naar mijn geldmannetje stuurde, haalde hij nou juist de stukjes eruit, die ik het belangrijkste vond. Dit is de eerste waarbij hij het niet helemaal ondersteboven heeft gehaald. Ik vind het jammer dat de tijdlijn eruit is, want nu kan je niet meer zien hoe dingen op me gewerkt hebben. Het is te herkenbaar om uit te leggen wat nou tijdens wat gebeurde.
Ik erger me daar natuurlijk wel een beetje aan, want ik hou er niet van om een schrijfsel weg te moeten doen, en overdoen is dan helemaal niet zo leuk. Maar hij doet het voor zijn èn mijn veiligheid, dus ik ben hem ook dankbaar. Zonder dat hij zou controleren, was ik nu misschien al wel ontdekt door iemand die me zou ontmaskeren.
Met dit stukje vertel ik niet iets over de hele prostitutiewereld, maar wel over de andere soorten van werk die ik heb gedaan, en hoe ik die ervoer. Want er zijn weleens mensen die denken dat ik dit doe omdat ik niets anders kàn. En dat is gewoon niet waar. Ik heb andere dingen geprobeerd, maar diepvanbinnen is er niets wat zo bij me past als de prostitutie.
Ik heb wat luizenbaantjes gedaan tijdens school en het begin van mijn studie, maar dat was schoonmaken en in de horeca. Glazen spoelen enzo. Ik heb er wat zakgeld mee verdiend, maar het stelde niets voor. Ik werkte meestal gewoon totdat ik kon betalen, waar ik het baantje voor had genomen, en dan zei ik op.
Tijdens mijn tijd als kraker heb ik nog een poosje deel uitgemaakt van een groep, die werken zag als iets slechts. Je droeg dan bij aan een maatschappij die mensen op materialistische gronden niet voor vol aanzag. Als iemand niet wou werken, moest dat gewoon kunnen, en moest de samenleving voor hem zorgen. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat ik me daar nu een beetje voor schaam. Als je ging werken was je een systeemslaaf. Ik bietste vooral mijn eten bijelkaar, ik kraakte toch al. Met de stufi kon ik dan alles wel betalen.
Gelukkig was ik in kunst geïnteresseerd geraakt. Daar heb ik tijdens mijn studie, en mijn studiepauze, wat geld mee verdiend, en in de pauze kon ik lekker uitkering binnenhalen. Als je vertelde dat je kunstenares was, ging het UWV er best in mee. Dat was leuk, vooral omdat je bijna niet gecontroleerd werd. Ik verkocht veel meer dan dat ik de overheid vertelde. Ik kon er makkelijk van leven, en als je ook nog kraakt loopt het leuk op.
Toen ik toch een studie af ging maken, was ik de kunst een beetje zat. Ik zag het niet meer als mijn eigen expressie, maar als een soort van stukwerk. Ik denk dat ik het gewoon teveel deed. Dan wordt het iets wat je voor een andere reden doet dan de kunst, en kunst moet je voor de kunst zelf doen.
Dat zorgde wel dat ik krap kwam te zitten, dus ik heb toen de prostitutie geprobeerd. Ik was meteen weg ervan, ik vond het heel erg fijn. Daar ben ik niet vanaf toen de hele tijd mee bezig geweest. Ik heb best periodes gehad, dat ik andere dingen deed. Ik heb bijvoorbeeld toen ik net afgestudeerd was, besloten dat de prostitutie een fase voor me was, en dat ik nu ècht werk ging zoeken.
Die eerste baan was nietzosnel gevonden, maar toen ik de eerste had, een baantje bij een bedrijf, was het binnen een paar maanden ingeruild voor een baan bij een ander bedrijf, waar ik in human resources werkte. Dat was nog steeds te simpel voor me, en binnen een jaar was ik naar een baan als junior manager doorgegaan voor een ander bedrijf. Ik ga nu veel te hard!
Mijn werk op het eerste bedrijf was in een tijd dat er nog helemaal geen crisis in zicht was, en er in de kranten werd geschreven dat er problemen waren om genoeg werknemers te vinden. Ik had papieren, maar ik had al een poosje geen succes gehad met solliciteren. Ik kwam bij het uitzendburo kijken voor een baantje om wat ervaring op te kunnen schrijven, maar ik kon eigenlijk meteen als intercedent aan de slag.
Intercedent is een luizenbaantje. Je bent vooral aan het klooien met de administratie, en als je de voorschriften goed volgt, kan er niets misgaan. Eigenlijk hoor je aan selectie te doen, maar toen was het gewoon zo dat je iedereen die binnenkomt in de eerste baan gooit, waar hij goed aan voldoet. Ik denk dat je dat nog steeds wel zo doet. De rest is de betalingen bijhouden.
Ik verveelde me al heel snel. Ik vond het wel leuk om bij de zakenwereld te horen, en ik heb heel veel contacten toen gemaakt, maar het werk was echt te makkelijk. Ik ging me vervelen, en dan ga ik fouten maken. Dat is het enige wat je niet moet doen als intercedent, dus ik ging maar uitkijken naar de volgende baan.
Op de fabriek heb ik human resources gedaan, en dat hield in dat ik de klachten van de werknemers en bazen af moest handelen, bovenop het werk wat ik als intercedent al deed. Administratie, verloning, eigenlijk is het gewoon dingen in de computer invoeren. Die doet het echte werk ervan. Ik moet alleen zorgen dat de boekingen bij de goede projecten vallen. De zieken waren meer een probleem, want er waren echt veel mensen ziek op de werkvloer.
Het was een leuker baantje, want ik deed meer, en ik werd ook beter betaald. Maar het was wel meer dezelfde dingen, en ik vond niet dat ik dit de rest van mijn leven kon doen. Ik bleef dus wel solliciteren, maar ik was veel kritischer. Het gebeurde dus dat ik wel werd uitgenodigd, maar dan afzei omdat ik wist dat het toch niks ging worden.
Er was na minder dan een jaar ongeveer een bedrijf dat me voor een eerste gesprek had uitgenodigd. Ik was gegaan, en ik vond mezelf niet echt een goeie kandidaat. Zij nodigden me uit voor een tweede gesprek, en ik heb ze gebeld en gezegd dat ik het niet zag zitten. Na het weekend deden ze me toen een aanbod!
Ik heb dat aanbod aangenomen in een impuls. Het was een groot probleem dat ik bij de fabriek wegging, ze hebben me een loonsverhoging aangeboden om maar niet weg te gaan. Ik was de enige die van al die werknemers wist hoe de dingen geregeld waren, en de opvolger kwam maar niet. Ik heb daar best spijt van gehad, ik wou helemaal niet ze zo laten zitten. Als ik terugdenk, had ik het wel beter kunnen achterlaten, maar ik was teveel met mijn nieuwe baan bezig in mijn hoofd.
Junior manager zijn was leuk, want ik was de baas en dat bevalt me goed. Je zit dan aan tafel met de senior managers, en je bepaalt alles voor je team. Je krijgt opdrachten, en je zorgt dat die worden uitgevoerd. In het begin was ik nog bezorgd dat ik eigenlijk niets snapte van de hele technische dingen die ze daar deden, maar ik kwam er al snel achter dat de senior managers dat ook niet snapten, en ik kon gewoon goed mijn werk doen terwijl ik niet wist waar mijn team precies mee bezig was.
Mijn werk was vooral psychologisch. Als ik moest weten of iets kon worden gedaan, moest ik dat vragen aan iemand uit mijn team. Die zei dan altijd dat het niet kon, of duur werd, of te lang zou duren, en dan paste ik mijn plan aan. Ik kon aan hem zien, of het ècht te duur of te lang zou worden, aan hoe bezorgd hij was.
Het was altijd stressen in die baan. Seniors wouden altijd dat er meer en meer werd geproduceerd, en als alles goed ging, duwden ze er meteen een kostenbesparing of een nieuw project doorheen. Ik moest zorgen dat het maar goed ging. Gelukkig kwam ik er altijd wel doorheen, maar ik heb hele lange en stressige dagen gehad daar. Doorwerken in het weekend deed ik ook regelmatig. Dat doe ik nu ook wel natuurlijk, maar toen was het echt zwaar voor me.
Er waren ook wel dingen waarbij ik het echt moeilijk kreeg. Ik moest twee nieuwe mensen aannemen voor een hele technische rol, en die sollicitaties waren moeilijk. Ik had de teamleider naast me zitten, en ik had telkens verschillen van mening met hem. De mensen die ik uitkoos vond hij niet genoeg opgeleid voor hun taak, ook al hadden ze wel gewoon hun papiertjes, maar de sjofele sukkels die hij wou hebben waren niet het soort mensen die ik in mijn team wou hebben, omdat er geen drive, ambitie en team spirit inzat.
Voor een baan die zoveel van me vroeg, kreeg ik er maar weinig voor terug. Daarmee bedoel ik niet dat het slecht betaalde, zeker niet, maar ik had er zo weinig voldoening van. Ik ging eerst een paar avonden in de week in de club zitten, toen ook het weekend. Als ik moest kiezen tussen mijn werk en de club, koos ik eerst het werk, maar later steeds vaker de club.
Mijn secretaresse vertelde me na een borrel toen op een keer, dat ze bij een vergadering had gehoord, dat de andere senior managers mij niet zagen als iemand die geschikt was voor een senior manager positie. Daar heb ik best wel lang over nagedacht, want het voelde als een afwijzing. Ik kreeg wel gewoon mijn bonussen, dus ze vonden mijn werk wel goed. Ik vond het toch geen fijn idee.
De team members waren ook niet erg fijn om mee te werken. Ze waren heel goed samen, maar als ik in de buurt kwam hield het gesprek altijd op. Ze maakten geen contact met me, en ik voelde me een beetje buitengesloten. Als intercedent had ik altijd fijner contact. Ik was eigenlijk helemaal niet gelukkig in mijn baan.
Ik was dit allemaal maar gaan doen omdat het zo hoort, maar ik had er niet echt voor gekozen. Ik had gewoon gedaan wat er toevallig langskwam, en nu zat ik ontevreden te zijn. Ik had me vanaf toen best omhoog kunnen werken, maar dat deed ik niet. Ik ging kinderachtig doen, en af en toe denk ik weleens dat ik dat helemaal niet van mezelf had mogen laten gebeuren.
Het was een beetje normaal in dat bedrijf om veel te drinken, en dat ging ik ook doen. Ik gebruikte de prostitutie als afreageren. Thuis op de bank voor de TV zitten gaf me minder rust, dan lekker wat klantjes afwerken. Het klinkt raar, maar ik kon zo makkelijker die moeie gevoelens van me afschudden, dan als ik gewoon sip een huiskipje was. Ik was aan het eind met een klant erbij doodmoe, en ik viel als een blok in slaap, maar dan had ik de volgende dag energie.
En dan merkte ik steeds meer dat ik opkeek tegen mijn werk, maar uitkeek naar mijn avondje de hoer spelen. Ik rekende ook uit dat ik meer zou verdienen, als ik fulltime de hoer ging spelen. Dat bleek later niet zo te zijn, maar het was net die drempel, en ik ging me afvragen waarom ik daar nog werkte.
Toen kwam er een conflictje, dat helemaal niet uit de hand had hoeven lopen, maar opeens was ik alles zat, en ik heb mijn bazen in een onmogelijke situatie gezet. Ik wil graag vertellen wat dat was, maar dat kan niet. En dat was het eind van mijn laatste, normale baan. Misschien neem ik er ooit wel nog één.
Voorlopig ben ik liever hoer. Ik heb verkeerde keuzes gemaakt in het verleden, en ik vind het ook geen gek idee om weer een gewone baan te hebben, maar dat zie ik nog wel. Ik vond die banen nooit zo bij me passen. Ik was altijd iets aan het doen wat mij niet zo paste. En de prostitutie, die past perfect bij mij.
Ik erger me daar natuurlijk wel een beetje aan, want ik hou er niet van om een schrijfsel weg te moeten doen, en overdoen is dan helemaal niet zo leuk. Maar hij doet het voor zijn èn mijn veiligheid, dus ik ben hem ook dankbaar. Zonder dat hij zou controleren, was ik nu misschien al wel ontdekt door iemand die me zou ontmaskeren.
Met dit stukje vertel ik niet iets over de hele prostitutiewereld, maar wel over de andere soorten van werk die ik heb gedaan, en hoe ik die ervoer. Want er zijn weleens mensen die denken dat ik dit doe omdat ik niets anders kàn. En dat is gewoon niet waar. Ik heb andere dingen geprobeerd, maar diepvanbinnen is er niets wat zo bij me past als de prostitutie.
Ik heb wat luizenbaantjes gedaan tijdens school en het begin van mijn studie, maar dat was schoonmaken en in de horeca. Glazen spoelen enzo. Ik heb er wat zakgeld mee verdiend, maar het stelde niets voor. Ik werkte meestal gewoon totdat ik kon betalen, waar ik het baantje voor had genomen, en dan zei ik op.
Tijdens mijn tijd als kraker heb ik nog een poosje deel uitgemaakt van een groep, die werken zag als iets slechts. Je droeg dan bij aan een maatschappij die mensen op materialistische gronden niet voor vol aanzag. Als iemand niet wou werken, moest dat gewoon kunnen, en moest de samenleving voor hem zorgen. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat ik me daar nu een beetje voor schaam. Als je ging werken was je een systeemslaaf. Ik bietste vooral mijn eten bijelkaar, ik kraakte toch al. Met de stufi kon ik dan alles wel betalen.
Gelukkig was ik in kunst geïnteresseerd geraakt. Daar heb ik tijdens mijn studie, en mijn studiepauze, wat geld mee verdiend, en in de pauze kon ik lekker uitkering binnenhalen. Als je vertelde dat je kunstenares was, ging het UWV er best in mee. Dat was leuk, vooral omdat je bijna niet gecontroleerd werd. Ik verkocht veel meer dan dat ik de overheid vertelde. Ik kon er makkelijk van leven, en als je ook nog kraakt loopt het leuk op.
Toen ik toch een studie af ging maken, was ik de kunst een beetje zat. Ik zag het niet meer als mijn eigen expressie, maar als een soort van stukwerk. Ik denk dat ik het gewoon teveel deed. Dan wordt het iets wat je voor een andere reden doet dan de kunst, en kunst moet je voor de kunst zelf doen.
Dat zorgde wel dat ik krap kwam te zitten, dus ik heb toen de prostitutie geprobeerd. Ik was meteen weg ervan, ik vond het heel erg fijn. Daar ben ik niet vanaf toen de hele tijd mee bezig geweest. Ik heb best periodes gehad, dat ik andere dingen deed. Ik heb bijvoorbeeld toen ik net afgestudeerd was, besloten dat de prostitutie een fase voor me was, en dat ik nu ècht werk ging zoeken.
Die eerste baan was nietzosnel gevonden, maar toen ik de eerste had, een baantje bij een bedrijf, was het binnen een paar maanden ingeruild voor een baan bij een ander bedrijf, waar ik in human resources werkte. Dat was nog steeds te simpel voor me, en binnen een jaar was ik naar een baan als junior manager doorgegaan voor een ander bedrijf. Ik ga nu veel te hard!
Mijn werk op het eerste bedrijf was in een tijd dat er nog helemaal geen crisis in zicht was, en er in de kranten werd geschreven dat er problemen waren om genoeg werknemers te vinden. Ik had papieren, maar ik had al een poosje geen succes gehad met solliciteren. Ik kwam bij het uitzendburo kijken voor een baantje om wat ervaring op te kunnen schrijven, maar ik kon eigenlijk meteen als intercedent aan de slag.
Intercedent is een luizenbaantje. Je bent vooral aan het klooien met de administratie, en als je de voorschriften goed volgt, kan er niets misgaan. Eigenlijk hoor je aan selectie te doen, maar toen was het gewoon zo dat je iedereen die binnenkomt in de eerste baan gooit, waar hij goed aan voldoet. Ik denk dat je dat nog steeds wel zo doet. De rest is de betalingen bijhouden.
Ik verveelde me al heel snel. Ik vond het wel leuk om bij de zakenwereld te horen, en ik heb heel veel contacten toen gemaakt, maar het werk was echt te makkelijk. Ik ging me vervelen, en dan ga ik fouten maken. Dat is het enige wat je niet moet doen als intercedent, dus ik ging maar uitkijken naar de volgende baan.
Op de fabriek heb ik human resources gedaan, en dat hield in dat ik de klachten van de werknemers en bazen af moest handelen, bovenop het werk wat ik als intercedent al deed. Administratie, verloning, eigenlijk is het gewoon dingen in de computer invoeren. Die doet het echte werk ervan. Ik moet alleen zorgen dat de boekingen bij de goede projecten vallen. De zieken waren meer een probleem, want er waren echt veel mensen ziek op de werkvloer.
Het was een leuker baantje, want ik deed meer, en ik werd ook beter betaald. Maar het was wel meer dezelfde dingen, en ik vond niet dat ik dit de rest van mijn leven kon doen. Ik bleef dus wel solliciteren, maar ik was veel kritischer. Het gebeurde dus dat ik wel werd uitgenodigd, maar dan afzei omdat ik wist dat het toch niks ging worden.
Er was na minder dan een jaar ongeveer een bedrijf dat me voor een eerste gesprek had uitgenodigd. Ik was gegaan, en ik vond mezelf niet echt een goeie kandidaat. Zij nodigden me uit voor een tweede gesprek, en ik heb ze gebeld en gezegd dat ik het niet zag zitten. Na het weekend deden ze me toen een aanbod!
Ik heb dat aanbod aangenomen in een impuls. Het was een groot probleem dat ik bij de fabriek wegging, ze hebben me een loonsverhoging aangeboden om maar niet weg te gaan. Ik was de enige die van al die werknemers wist hoe de dingen geregeld waren, en de opvolger kwam maar niet. Ik heb daar best spijt van gehad, ik wou helemaal niet ze zo laten zitten. Als ik terugdenk, had ik het wel beter kunnen achterlaten, maar ik was teveel met mijn nieuwe baan bezig in mijn hoofd.
Junior manager zijn was leuk, want ik was de baas en dat bevalt me goed. Je zit dan aan tafel met de senior managers, en je bepaalt alles voor je team. Je krijgt opdrachten, en je zorgt dat die worden uitgevoerd. In het begin was ik nog bezorgd dat ik eigenlijk niets snapte van de hele technische dingen die ze daar deden, maar ik kwam er al snel achter dat de senior managers dat ook niet snapten, en ik kon gewoon goed mijn werk doen terwijl ik niet wist waar mijn team precies mee bezig was.
Mijn werk was vooral psychologisch. Als ik moest weten of iets kon worden gedaan, moest ik dat vragen aan iemand uit mijn team. Die zei dan altijd dat het niet kon, of duur werd, of te lang zou duren, en dan paste ik mijn plan aan. Ik kon aan hem zien, of het ècht te duur of te lang zou worden, aan hoe bezorgd hij was.
Het was altijd stressen in die baan. Seniors wouden altijd dat er meer en meer werd geproduceerd, en als alles goed ging, duwden ze er meteen een kostenbesparing of een nieuw project doorheen. Ik moest zorgen dat het maar goed ging. Gelukkig kwam ik er altijd wel doorheen, maar ik heb hele lange en stressige dagen gehad daar. Doorwerken in het weekend deed ik ook regelmatig. Dat doe ik nu ook wel natuurlijk, maar toen was het echt zwaar voor me.
Er waren ook wel dingen waarbij ik het echt moeilijk kreeg. Ik moest twee nieuwe mensen aannemen voor een hele technische rol, en die sollicitaties waren moeilijk. Ik had de teamleider naast me zitten, en ik had telkens verschillen van mening met hem. De mensen die ik uitkoos vond hij niet genoeg opgeleid voor hun taak, ook al hadden ze wel gewoon hun papiertjes, maar de sjofele sukkels die hij wou hebben waren niet het soort mensen die ik in mijn team wou hebben, omdat er geen drive, ambitie en team spirit inzat.
Voor een baan die zoveel van me vroeg, kreeg ik er maar weinig voor terug. Daarmee bedoel ik niet dat het slecht betaalde, zeker niet, maar ik had er zo weinig voldoening van. Ik ging eerst een paar avonden in de week in de club zitten, toen ook het weekend. Als ik moest kiezen tussen mijn werk en de club, koos ik eerst het werk, maar later steeds vaker de club.
Mijn secretaresse vertelde me na een borrel toen op een keer, dat ze bij een vergadering had gehoord, dat de andere senior managers mij niet zagen als iemand die geschikt was voor een senior manager positie. Daar heb ik best wel lang over nagedacht, want het voelde als een afwijzing. Ik kreeg wel gewoon mijn bonussen, dus ze vonden mijn werk wel goed. Ik vond het toch geen fijn idee.
De team members waren ook niet erg fijn om mee te werken. Ze waren heel goed samen, maar als ik in de buurt kwam hield het gesprek altijd op. Ze maakten geen contact met me, en ik voelde me een beetje buitengesloten. Als intercedent had ik altijd fijner contact. Ik was eigenlijk helemaal niet gelukkig in mijn baan.
Ik was dit allemaal maar gaan doen omdat het zo hoort, maar ik had er niet echt voor gekozen. Ik had gewoon gedaan wat er toevallig langskwam, en nu zat ik ontevreden te zijn. Ik had me vanaf toen best omhoog kunnen werken, maar dat deed ik niet. Ik ging kinderachtig doen, en af en toe denk ik weleens dat ik dat helemaal niet van mezelf had mogen laten gebeuren.
Het was een beetje normaal in dat bedrijf om veel te drinken, en dat ging ik ook doen. Ik gebruikte de prostitutie als afreageren. Thuis op de bank voor de TV zitten gaf me minder rust, dan lekker wat klantjes afwerken. Het klinkt raar, maar ik kon zo makkelijker die moeie gevoelens van me afschudden, dan als ik gewoon sip een huiskipje was. Ik was aan het eind met een klant erbij doodmoe, en ik viel als een blok in slaap, maar dan had ik de volgende dag energie.
En dan merkte ik steeds meer dat ik opkeek tegen mijn werk, maar uitkeek naar mijn avondje de hoer spelen. Ik rekende ook uit dat ik meer zou verdienen, als ik fulltime de hoer ging spelen. Dat bleek later niet zo te zijn, maar het was net die drempel, en ik ging me afvragen waarom ik daar nog werkte.
Toen kwam er een conflictje, dat helemaal niet uit de hand had hoeven lopen, maar opeens was ik alles zat, en ik heb mijn bazen in een onmogelijke situatie gezet. Ik wil graag vertellen wat dat was, maar dat kan niet. En dat was het eind van mijn laatste, normale baan. Misschien neem ik er ooit wel nog één.
Voorlopig ben ik liever hoer. Ik heb verkeerde keuzes gemaakt in het verleden, en ik vind het ook geen gek idee om weer een gewone baan te hebben, maar dat zie ik nog wel. Ik vond die banen nooit zo bij me passen. Ik was altijd iets aan het doen wat mij niet zo paste. En de prostitutie, die past perfect bij mij.
donderdag 5 januari 2012
Zorgen over het nieuws
Weer een stukje op donderdag, gewoon als extraatje. Ik moet weer even wat van me afschrijven, en daar heb ik dit blog toch voor begonnen. Ja, dit wordt weer een zeikstukje.
Ik heb de documentaire van Holland Doc op 29 december bekeken. Die heette Code Rood, Meisjeshandel. Ik wou daar maandag mijn stukje over schrijven, maar dat ga ik maar niet doen. Om een goed stukje te schrijven, moet ik het nog een keertje zien, terwijl ik aantekeningen maak, om zeker te weten dat ik geen onzin schrijf. Dat vind ik belangrijk, het moet onderbouwd zijn.
Dat kan dus niet. Want alles van de publieke omroep komt op uitzending-gemist, maar dit niet. Vanwege veiligheid, zeggen ze. Ik vind dat niet geloofwaardig. Want het is wel op TV geweest! En op de website staat nog steeds het portret van het meisje dat het hardst aangepakt was door haar loverboy. Dat doe je niet als je je echt zorgen maakt over veiligheid. Of over hoe dat meisje verder moet met haar leven.
Ik wil er wel wat over kwijt, zonder dat ik nu dan precies kan nagaan wat er werd gezegd. Ik moet het maar met mijn geheugen doen. Ik ben daar niet blij mee, want straks heb ik het niet goed onthouden, en dan denken mensen dat ik dom ben, of een leugenares. Daar zie ik wel erg tegenop. Maar het alternatief is om niets te hebben gezegd, en dat kan ik ook niet verdragen.
Het programma begon met een tekst in beeld dat alles wat in de docu wordt gezegd door de Nationale Recherche is gecontroleerd en waar is. Dat vond ik nogal wat. Ik geloof die meisjes wel, maar ze zijn in die situatie gekomen omdat ze niet zagen wat er met ze gebeurde. Is het dan wel verstandig om te denken dat ze helemaal goedzitten met de dingen die ze zien, en hoe ze die zien? Want hoe gaat de recherche dat dan na? Als het gaat zoals in de documentaire wordt geshowd, is het niet geloofwaardig.
En ergens denk ik, dat er beter had kunnen staan: "De verhalen van de meisjes worden grif geloofd door de rechercheur die we hier interviewen." Want die man hebben we eerder gezien, dat is Henk Werson, die ook het verhaal van Maria Mosterd grif onderschreef, ook al kon dat indianenverhaal door een burger (Peter R de Vries ìs een burger, zonder de recherche-middelen die Werson heeft) kon worden doorgeprikt. Kijk hier maar naar een eerder optreden van die vent.
Ik leefde mee met de meisjes, en ik denk dat heel Nederland dat wel deed. Je zag het verdriet en de spijt. Ik had ze graag zelf getroost, en ik denk iedereen die keek wel. Deze meisjes waren op een kwetsbare tijd in hun leven door iemand uitgebuit en gedwongen. Dat is erg. Ze waren jong en kwetsbaar, en iemand die daar misbruik van maakt hoort in de gevangenis.
Als het alleen een programma was geweest over die meisjes, had ik het mooi, ontroerend, verdrietig, krachtig, eerlijk, en indrukwekkend gevonden. Maar het ging maar een stukje over wat de meisjes te vertellen hadden. We hoorden namelijk ook veel van een man van de politie, die een soort van spil is in de mensenhandel aanpak. Dat vond ik een rare vent. In het begin leek hij heel redelijk, hij gaf bijvoorbeeld toe dat de cijfers fantasiecijfers zijn. Maar later gebruikt hij die cijfers netzogoed om het argument te maken dat hij meer bevoegdheden moet hebben.
En ik heb meteen Bouche gebeld over die bevoegdheden, want ik was erg verbaasd. Hij zei namelijk dat ze zonder aangifte mensenhandelaren niet op kunnen pakken, en dat was volgens mij niet waar. Bouche heeft het opgezocht, en volgens haar kan je inderdaad gewoon "ambtshalve" als agent beslissen om iemand op te pakken voor mensenhandel. Volgens Bouche moet hij dat weten, en gaat het hem erom dat ze zonder verklaringen of bewijs mogen gaan vervolgen, gewoon op zijn gevoel. Want nu is het vaak zo dat de hoer en de exploitant allebei niets ervan moeten hebben, maar de politie het wèl mensenhandel vindt, en dus het wil kunnen aanpakken.
Dat is zoiets wat ik graag zou terugkijken, want dat vind ik nogal wat. Het werd wel weer bevestigd toen we zagen dat hij een rollenspel met andere politieagenten deed, waarbij hij ze leerde om de getuige of het slachtoffer niet alles uit te laten spreken, maar hun eigen invulling te geven. Ik zat toen heel erg begrijpend te kijken, want dan snap je wel opeens waar die indianenverhalen vandaan komen.
De interviewster had me ook al heel snel boos. Ze klonk zo lief, maar wat ze zei! Ik was helemaal met haar meegeweest als ze het had gehouden bij hoe die meisjes waren misbruikt en gedwongen door hun loverboys. Dat is wat er is gebeurd met die meisjes, waardoor ze zo in de moeilijkheden zitten. Maar dat deed ze niet, ze ging een paar stapjes verder.
Ze vroeg aan de meisjes hoe het nou was om zoiets èrgs als prostitutie te doen. Ze had een stukje gesprek waarin ze aangaf dat het meisje wel moest begrijpen dat het niet haar schuld was dat ze zoiets èrgs had gedaan. Het meisje huilde, want ze voelde zich schuldig. Dàt was erg. Is het natrappen, of is het het meisje nog eens inpeperen dat wat ze deed voor haar jongen niet maatschappelijk geaccepteerd is, is het om haar zich extra slachtoffer te laten voelen, had ze nog wat extra traantjes op TV nodig, of is het echt vriendelijk bedoeld? Maar hoe kan je dat vriendelijk vinden?
Ik ben natuurlijk extra kritisch over programma's die voorlichting zeggen te geven over prostitutie, maar deze vond ik wel erg wrang. Ik blijf ook niet ongeraakt door de arme meisjes in dit programma, maar die mensen die verder aan het woord komen vind ik afschuwelijk. Ze willen nog méér heksenjagen in dit land, niet te geloven! Ik voelde dat die meisjes voor hun karretje waren gespannen. Ze kwamen herkenbaar in beeld, want dan kan je de traantjes zien. Dan kan je ook wel zien hoeveel er aan hun toekomst werd gedacht.
Achteraf was er tijd voor de minister om zijn reactie op de documentaire te geven. Dat zie je anders nooit, ga maar na. Hij gebruikte het als reclametijd voor zichzelf en zijn wet registratie prostitutie. Is het echt wel toevallig dat dit zo gebeurt terwijl de Eerste Kamer kritische vragen heeft gesteld over de wet? Of is dit netzoals bij de discussies in de tweede kamer, waar werd gezegd dat het zó erg is met de prostitutie, dat we nú iets moeten doen, ook al is het verkeerd?
Iedereen ziet alleen de arme meisjes, en de politie die graag wil helpen, maar niet genoeg wettelijke macht heeft. Dat is omdat ze de achtergrond niet weten, en dat beeld wordt expres zo gehouden. De politie heeft voor zaken zoals met die meisjes heel veel bevoegdheden, en ze kunnen prima wat doen. Dat doen ze zelfs ook, als er maar prostitutie bijzit. Want drugsrunnen vinden ze nog nietzo erg , maar prostitutie is erger.
Die bevoegdheden willen ze vooral hebben om de mondige meisjes uit het buitenland uit hun kasten te kunnen trekken. Die hebben nu ongure pooiers omdat ze die nodig hebben in Nederland, voor de organisatie en voor de werkruimte, en dat komt weer door de repressieve regeltjes. Die meisjes doen zaken met die mensen, maar ookal is de relatie scheef en schimmig, ze willen het wèl. En de politie wil de exploitanten op kunnen pakken, en de meisjes in de opvangcircuits stoppen. Ook al heeft niemand daar wat aan.
En wie me niet geloofd, moet maar zelf gaan kijken naar wat ze allemaal mogen.
Het is niet het enige wat er gebeurt, er komt ook vanalles in het nieuws over de prostitutie. Als ik overal op moest reageren was ik de hele dag bezig, en dat was dan vooral herhalen. Maar af en toe moet ik wel wat kwijt.
In Den Haag was er bijna een jaar geleden een grote politie-razzia op de Doubletstraat. Daarbij hebben ze bot gevangen, maar ondanks dat vond Den Haag dat een geweldig succes. En nu praten ze in de gemeenteraad over het opdoeken van de hele prostitutiestraat. Zogenaamd "omdat het mensenhandel en criminaliteit aantrekt." Dat is onzin natuurlijk, het overheidsbeleid is wat tot criminaliteit en mensenhandel leidt. Maar dat wordt niet opgedoekt. Het is alleen nog niet legaal om de mensen hun business af te pakken, dus Den Haag is nog aan het kijken hoe ze toch hun zin kunnen krijgen.
Er wordt gepraat over Mart Smeets, dat die weleens naar de hoeren kon gaan. Dat is kennelijk iets om in de krant te zetten, en dat vind ik eigenlijk heel kinderachtig. Veel mannen gaan naar de hoeren, en BN'ers zijn ook gewoon mannen. Hij moet alleen aan de schandpaal omdat mensen hem kennen, erg kinderachtig. Laat de mensen toch. Ik vind het goed van de meiden dat ze niet voor de bijl gaan voor de journalisten, en netjes discreet blijven.
Elke paar dagen is er wel nieuws over mensenhandelzaken, vooral hongaren en roemenen. Wat er dan precies aan de hand is vertellen ze niet, en dat is niet zomaar. Als er een moord is, krijg je wel details te horen zo gauw als dat kan vanwege het onderzoek. Maar niet bij mensenhandel, want dan is mensenhandel en prostitutie wel genoeg uitleg, geloof ik! Ik denk dan altijd meteen aan die technische dingen bij mensenhandel, zoals dat ze uit het buitenland komen en het dan automatisch mensenhandel is. [Het is niet onmiddellijk mensenhandel bij buitenlandse mensen. Je moet wel specifiek blijven. Het gaat om werving of aantrekken van personen voor prostitutie in een ander land dan waar de prostitutie plaats zou vinden. In de media wordt dat gemakshalve geconfleerd met gedwongen prostitutie, en dat schaadt de beeldvorming. Dat is net anders dan wat hier staat. Corrigeer dat even alsjeblieft. - B]
Verder wordt het steeds grootschaliger in de clubs en ramen, de kleine plekjes verdwijnen. Dat komt door de regeldruk die steeds zwaarder wordt gemaakt. Daar kan ik over meepraten, gelukkig is mijn omzet genoeg voor een geldmannetje. Je gaat eraanonderdoor als je het zelf moet doen. Zo wordt er steeds meer macht verzameld door de grote exploitanten. Werken zonder voor een grote baas of bij een grote ramenhouder te werken wordt steeds moeilijker. Dat heeft de regering graag, ze werken er al jaren naartoe. Zo zijn we makkelijker onder druk te zetten. Alles wat de prostitutie vervelender maakt vinden ze goed.
Volgens het stadsdeel: "Als gemeente heb je minder gesprekspartners, dus je kunt beter afspraken maken. Maar inderdaad krijgen de dames ook minder keuzevrijheid. Of dat slecht is, of misschien wel goed, zullen we moeten afwachten."
Er komt ook veel in de krant over malaise in de business. Ik zie dat wel, maar ik heb er zelf niet zo'n last van. Mijn agenda is vol, vooral vaste klanten maar ook aanloop. De verhalen, dat het door de crisis komt, die geloof ik niet zo. Het gaat al een poosje zo, mensen hebben echt niet zoveel minder te besteden. Bovendien, de mannen bezuinigen niet graag op seks.
Ik hoor heel andere dingen. Er zijn mannen die niet meer naar de ramen durven na die grote oppakronde in de Doubletstraat. Er zijn er ook wel die vertellen dat ze de prostitutie niet meer zo leuk vinden als er zo'n zweem van misbruik overheen hangt. Door die zweem krijg je ook juist de pingelaars en de uitpersers, want die krijgen er de indruk van dat je kwetsbaar bent, en dat vinden ze geil. Daar schrijf ik nog wel een keer een stukje over.
Maar ik werk nog op mijn prijs, zonder anaal, alles veilig, en ik heb nèrgens last van. Een goeie reputatie heb ik wel, dat helpt. Ik heb ook geen stortvloed van kwartiertjes werk, zoals achter de ramen. Vijf op een dag is al veel voor mij, en dat krijg ik wel voorelkaar. Dat komt van hard werken en bijna alle uren beschikbaar zijn. Professioneel werken is wel een must, anders was ik er ook wel aan onderdoorgegaan. Tips zijn minder geworden, maar ik krijg ze nog steeds wel.
En dat het niet altijd druk is, is ook vaker zo geweest. Er is even een opleving geweest toen Zuzana zo schandalig werd aangepakt, omdat het hoge segment toen opeens was uitgekleed. Nu hoor je de high class escort bedrijven wel klagen, want die meisjes die vroeger via Zuzana kwamen gaan ook niet op hun mooie handjes zitten. Als je maar even wacht vinden ze wel manieren om aan het werk te gaan.
De verdwijnende kleine bedrijfjes gaan veel vaker onderuit door slecht beheer, of problemen met de overheid, dan doordat de klanten niet komen. Als ik met de klanten praat, hoor ik genoeg dat ze echt op zoek zijn naar kwaliteit, en daarvoor willen ze best wat betalen. Als je probeert om gewoon omzet te halen zonder er ècht iets voor terug te geven, zoeken ze het wel ergens anders. En veel escortbedrijven doen helemaal niet aan selectie. Kom maar met je portfolio en je staat op de site. Dan krijg je geen kwaliteit. De meisjes uit het oosten worden tenminste ingewerkt.
Ook die onzin over internet, alsof porno de prostitutie kan verdringen. Porno is iets anders dan seks, de enige schade die je ervan hebt is doordat porno masturberen helpt, en masturberen is slecht voor de libido. Maar prostitutie is zèlf èchte seks hebben met een vrouw die er wat van kan, en dat zal nooit helemaal doodbloeden, ook al is het nog zo guur met de overheid, en ook al is er nog zoveel crisis.
Ik heb de documentaire van Holland Doc op 29 december bekeken. Die heette Code Rood, Meisjeshandel. Ik wou daar maandag mijn stukje over schrijven, maar dat ga ik maar niet doen. Om een goed stukje te schrijven, moet ik het nog een keertje zien, terwijl ik aantekeningen maak, om zeker te weten dat ik geen onzin schrijf. Dat vind ik belangrijk, het moet onderbouwd zijn.
Dat kan dus niet. Want alles van de publieke omroep komt op uitzending-gemist, maar dit niet. Vanwege veiligheid, zeggen ze. Ik vind dat niet geloofwaardig. Want het is wel op TV geweest! En op de website staat nog steeds het portret van het meisje dat het hardst aangepakt was door haar loverboy. Dat doe je niet als je je echt zorgen maakt over veiligheid. Of over hoe dat meisje verder moet met haar leven.
Ik wil er wel wat over kwijt, zonder dat ik nu dan precies kan nagaan wat er werd gezegd. Ik moet het maar met mijn geheugen doen. Ik ben daar niet blij mee, want straks heb ik het niet goed onthouden, en dan denken mensen dat ik dom ben, of een leugenares. Daar zie ik wel erg tegenop. Maar het alternatief is om niets te hebben gezegd, en dat kan ik ook niet verdragen.
Het programma begon met een tekst in beeld dat alles wat in de docu wordt gezegd door de Nationale Recherche is gecontroleerd en waar is. Dat vond ik nogal wat. Ik geloof die meisjes wel, maar ze zijn in die situatie gekomen omdat ze niet zagen wat er met ze gebeurde. Is het dan wel verstandig om te denken dat ze helemaal goedzitten met de dingen die ze zien, en hoe ze die zien? Want hoe gaat de recherche dat dan na? Als het gaat zoals in de documentaire wordt geshowd, is het niet geloofwaardig.
En ergens denk ik, dat er beter had kunnen staan: "De verhalen van de meisjes worden grif geloofd door de rechercheur die we hier interviewen." Want die man hebben we eerder gezien, dat is Henk Werson, die ook het verhaal van Maria Mosterd grif onderschreef, ook al kon dat indianenverhaal door een burger (Peter R de Vries ìs een burger, zonder de recherche-middelen die Werson heeft) kon worden doorgeprikt. Kijk hier maar naar een eerder optreden van die vent.
Ik leefde mee met de meisjes, en ik denk dat heel Nederland dat wel deed. Je zag het verdriet en de spijt. Ik had ze graag zelf getroost, en ik denk iedereen die keek wel. Deze meisjes waren op een kwetsbare tijd in hun leven door iemand uitgebuit en gedwongen. Dat is erg. Ze waren jong en kwetsbaar, en iemand die daar misbruik van maakt hoort in de gevangenis.
Als het alleen een programma was geweest over die meisjes, had ik het mooi, ontroerend, verdrietig, krachtig, eerlijk, en indrukwekkend gevonden. Maar het ging maar een stukje over wat de meisjes te vertellen hadden. We hoorden namelijk ook veel van een man van de politie, die een soort van spil is in de mensenhandel aanpak. Dat vond ik een rare vent. In het begin leek hij heel redelijk, hij gaf bijvoorbeeld toe dat de cijfers fantasiecijfers zijn. Maar later gebruikt hij die cijfers netzogoed om het argument te maken dat hij meer bevoegdheden moet hebben.
En ik heb meteen Bouche gebeld over die bevoegdheden, want ik was erg verbaasd. Hij zei namelijk dat ze zonder aangifte mensenhandelaren niet op kunnen pakken, en dat was volgens mij niet waar. Bouche heeft het opgezocht, en volgens haar kan je inderdaad gewoon "ambtshalve" als agent beslissen om iemand op te pakken voor mensenhandel. Volgens Bouche moet hij dat weten, en gaat het hem erom dat ze zonder verklaringen of bewijs mogen gaan vervolgen, gewoon op zijn gevoel. Want nu is het vaak zo dat de hoer en de exploitant allebei niets ervan moeten hebben, maar de politie het wèl mensenhandel vindt, en dus het wil kunnen aanpakken.
Dat is zoiets wat ik graag zou terugkijken, want dat vind ik nogal wat. Het werd wel weer bevestigd toen we zagen dat hij een rollenspel met andere politieagenten deed, waarbij hij ze leerde om de getuige of het slachtoffer niet alles uit te laten spreken, maar hun eigen invulling te geven. Ik zat toen heel erg begrijpend te kijken, want dan snap je wel opeens waar die indianenverhalen vandaan komen.
De interviewster had me ook al heel snel boos. Ze klonk zo lief, maar wat ze zei! Ik was helemaal met haar meegeweest als ze het had gehouden bij hoe die meisjes waren misbruikt en gedwongen door hun loverboys. Dat is wat er is gebeurd met die meisjes, waardoor ze zo in de moeilijkheden zitten. Maar dat deed ze niet, ze ging een paar stapjes verder.
Ze vroeg aan de meisjes hoe het nou was om zoiets èrgs als prostitutie te doen. Ze had een stukje gesprek waarin ze aangaf dat het meisje wel moest begrijpen dat het niet haar schuld was dat ze zoiets èrgs had gedaan. Het meisje huilde, want ze voelde zich schuldig. Dàt was erg. Is het natrappen, of is het het meisje nog eens inpeperen dat wat ze deed voor haar jongen niet maatschappelijk geaccepteerd is, is het om haar zich extra slachtoffer te laten voelen, had ze nog wat extra traantjes op TV nodig, of is het echt vriendelijk bedoeld? Maar hoe kan je dat vriendelijk vinden?
Ik ben natuurlijk extra kritisch over programma's die voorlichting zeggen te geven over prostitutie, maar deze vond ik wel erg wrang. Ik blijf ook niet ongeraakt door de arme meisjes in dit programma, maar die mensen die verder aan het woord komen vind ik afschuwelijk. Ze willen nog méér heksenjagen in dit land, niet te geloven! Ik voelde dat die meisjes voor hun karretje waren gespannen. Ze kwamen herkenbaar in beeld, want dan kan je de traantjes zien. Dan kan je ook wel zien hoeveel er aan hun toekomst werd gedacht.
Achteraf was er tijd voor de minister om zijn reactie op de documentaire te geven. Dat zie je anders nooit, ga maar na. Hij gebruikte het als reclametijd voor zichzelf en zijn wet registratie prostitutie. Is het echt wel toevallig dat dit zo gebeurt terwijl de Eerste Kamer kritische vragen heeft gesteld over de wet? Of is dit netzoals bij de discussies in de tweede kamer, waar werd gezegd dat het zó erg is met de prostitutie, dat we nú iets moeten doen, ook al is het verkeerd?
Iedereen ziet alleen de arme meisjes, en de politie die graag wil helpen, maar niet genoeg wettelijke macht heeft. Dat is omdat ze de achtergrond niet weten, en dat beeld wordt expres zo gehouden. De politie heeft voor zaken zoals met die meisjes heel veel bevoegdheden, en ze kunnen prima wat doen. Dat doen ze zelfs ook, als er maar prostitutie bijzit. Want drugsrunnen vinden ze nog nietzo erg , maar prostitutie is erger.
Die bevoegdheden willen ze vooral hebben om de mondige meisjes uit het buitenland uit hun kasten te kunnen trekken. Die hebben nu ongure pooiers omdat ze die nodig hebben in Nederland, voor de organisatie en voor de werkruimte, en dat komt weer door de repressieve regeltjes. Die meisjes doen zaken met die mensen, maar ookal is de relatie scheef en schimmig, ze willen het wèl. En de politie wil de exploitanten op kunnen pakken, en de meisjes in de opvangcircuits stoppen. Ook al heeft niemand daar wat aan.
En wie me niet geloofd, moet maar zelf gaan kijken naar wat ze allemaal mogen.
Het is niet het enige wat er gebeurt, er komt ook vanalles in het nieuws over de prostitutie. Als ik overal op moest reageren was ik de hele dag bezig, en dat was dan vooral herhalen. Maar af en toe moet ik wel wat kwijt.
In Den Haag was er bijna een jaar geleden een grote politie-razzia op de Doubletstraat. Daarbij hebben ze bot gevangen, maar ondanks dat vond Den Haag dat een geweldig succes. En nu praten ze in de gemeenteraad over het opdoeken van de hele prostitutiestraat. Zogenaamd "omdat het mensenhandel en criminaliteit aantrekt." Dat is onzin natuurlijk, het overheidsbeleid is wat tot criminaliteit en mensenhandel leidt. Maar dat wordt niet opgedoekt. Het is alleen nog niet legaal om de mensen hun business af te pakken, dus Den Haag is nog aan het kijken hoe ze toch hun zin kunnen krijgen.
Er wordt gepraat over Mart Smeets, dat die weleens naar de hoeren kon gaan. Dat is kennelijk iets om in de krant te zetten, en dat vind ik eigenlijk heel kinderachtig. Veel mannen gaan naar de hoeren, en BN'ers zijn ook gewoon mannen. Hij moet alleen aan de schandpaal omdat mensen hem kennen, erg kinderachtig. Laat de mensen toch. Ik vind het goed van de meiden dat ze niet voor de bijl gaan voor de journalisten, en netjes discreet blijven.
Elke paar dagen is er wel nieuws over mensenhandelzaken, vooral hongaren en roemenen. Wat er dan precies aan de hand is vertellen ze niet, en dat is niet zomaar. Als er een moord is, krijg je wel details te horen zo gauw als dat kan vanwege het onderzoek. Maar niet bij mensenhandel, want dan is mensenhandel en prostitutie wel genoeg uitleg, geloof ik! Ik denk dan altijd meteen aan die technische dingen bij mensenhandel, zoals dat ze uit het buitenland komen en het dan automatisch mensenhandel is. [Het is niet onmiddellijk mensenhandel bij buitenlandse mensen. Je moet wel specifiek blijven. Het gaat om werving of aantrekken van personen voor prostitutie in een ander land dan waar de prostitutie plaats zou vinden. In de media wordt dat gemakshalve geconfleerd met gedwongen prostitutie, en dat schaadt de beeldvorming. Dat is net anders dan wat hier staat. Corrigeer dat even alsjeblieft. - B]
Verder wordt het steeds grootschaliger in de clubs en ramen, de kleine plekjes verdwijnen. Dat komt door de regeldruk die steeds zwaarder wordt gemaakt. Daar kan ik over meepraten, gelukkig is mijn omzet genoeg voor een geldmannetje. Je gaat eraanonderdoor als je het zelf moet doen. Zo wordt er steeds meer macht verzameld door de grote exploitanten. Werken zonder voor een grote baas of bij een grote ramenhouder te werken wordt steeds moeilijker. Dat heeft de regering graag, ze werken er al jaren naartoe. Zo zijn we makkelijker onder druk te zetten. Alles wat de prostitutie vervelender maakt vinden ze goed.
Volgens het stadsdeel: "Als gemeente heb je minder gesprekspartners, dus je kunt beter afspraken maken. Maar inderdaad krijgen de dames ook minder keuzevrijheid. Of dat slecht is, of misschien wel goed, zullen we moeten afwachten."
Er komt ook veel in de krant over malaise in de business. Ik zie dat wel, maar ik heb er zelf niet zo'n last van. Mijn agenda is vol, vooral vaste klanten maar ook aanloop. De verhalen, dat het door de crisis komt, die geloof ik niet zo. Het gaat al een poosje zo, mensen hebben echt niet zoveel minder te besteden. Bovendien, de mannen bezuinigen niet graag op seks.
Ik hoor heel andere dingen. Er zijn mannen die niet meer naar de ramen durven na die grote oppakronde in de Doubletstraat. Er zijn er ook wel die vertellen dat ze de prostitutie niet meer zo leuk vinden als er zo'n zweem van misbruik overheen hangt. Door die zweem krijg je ook juist de pingelaars en de uitpersers, want die krijgen er de indruk van dat je kwetsbaar bent, en dat vinden ze geil. Daar schrijf ik nog wel een keer een stukje over.
Maar ik werk nog op mijn prijs, zonder anaal, alles veilig, en ik heb nèrgens last van. Een goeie reputatie heb ik wel, dat helpt. Ik heb ook geen stortvloed van kwartiertjes werk, zoals achter de ramen. Vijf op een dag is al veel voor mij, en dat krijg ik wel voorelkaar. Dat komt van hard werken en bijna alle uren beschikbaar zijn. Professioneel werken is wel een must, anders was ik er ook wel aan onderdoorgegaan. Tips zijn minder geworden, maar ik krijg ze nog steeds wel.
En dat het niet altijd druk is, is ook vaker zo geweest. Er is even een opleving geweest toen Zuzana zo schandalig werd aangepakt, omdat het hoge segment toen opeens was uitgekleed. Nu hoor je de high class escort bedrijven wel klagen, want die meisjes die vroeger via Zuzana kwamen gaan ook niet op hun mooie handjes zitten. Als je maar even wacht vinden ze wel manieren om aan het werk te gaan.
De verdwijnende kleine bedrijfjes gaan veel vaker onderuit door slecht beheer, of problemen met de overheid, dan doordat de klanten niet komen. Als ik met de klanten praat, hoor ik genoeg dat ze echt op zoek zijn naar kwaliteit, en daarvoor willen ze best wat betalen. Als je probeert om gewoon omzet te halen zonder er ècht iets voor terug te geven, zoeken ze het wel ergens anders. En veel escortbedrijven doen helemaal niet aan selectie. Kom maar met je portfolio en je staat op de site. Dan krijg je geen kwaliteit. De meisjes uit het oosten worden tenminste ingewerkt.
Ook die onzin over internet, alsof porno de prostitutie kan verdringen. Porno is iets anders dan seks, de enige schade die je ervan hebt is doordat porno masturberen helpt, en masturberen is slecht voor de libido. Maar prostitutie is zèlf èchte seks hebben met een vrouw die er wat van kan, en dat zal nooit helemaal doodbloeden, ook al is het nog zo guur met de overheid, en ook al is er nog zoveel crisis.
maandag 2 januari 2012
Spuiten
Als een man klaarkomt, of nèt niet klaarkomt, spuit hij. En tegen wat de meeste mensen denken in, vaak begint hij met spuiten voordat hij het voelt. Dat is dus ook waarom voor het zingen de kerk uitgaan niet werkt, want hij trekt er vaak net te laat uit. Meestal hoor je dan dat het door voorvocht komt, maar dat is gewoon niet zo.
Met het handje kan een man het zelf goed regelen, maar als hij niet zo totaal zelf het in handen heeft, is dat wel anders. Soms pijp ik, en voel ik het belletje vooraan vullen, en daarná hoor ik dan dat hij roept dat hij gáát komen. Daar kan hij ook niets aan doen. Het maakt wel duidelijk hoe een man kan spuiten, en dan toch nog zijn orgasme missen.
Mannen maken zich best nog vaak druk over hoeveel ze spuiten. Dat vind ik raar, want juist de mannen die gewoon spuiten hoor je er weleens over. Van die mannen die niets of bijna niets spuiten, beginnen er meestal niet over. Mannen die spuiten als een kanon ook niet. Juist dat gewone zit mannen dwars, lijkt het wel.
Je hoort nogweleens van die woorden als leegpompen als het over klaarkomen gaat, en dat mag je best serieus nemen. Als een man spuit, is het extra bevredigend als je met je kut naar binnen trekt, of met je handen zijn pik leegdrukt na het spuiten. Gewoon dat ding druppend laten hangen is vaak een beetje een dooddoener.
Bij gesteriliseerde mannen probeer ik weleens om de ballen een beetje van hun lijf af te trekken terwijl ze komen. Sommige mannen hebben namelijk pijn of ongemakkelijke gevoelens tijdens het spuiten als je dat niet doet. Dat helpt ze dan wel. Gelukkig zit niet elke gesteriliseerde man ermee, maar ze klagen nooit als ik dit doe!
Het enige moment dat je de prostaat lekker kan stimuleren, is bij het klaarkomen. Als je dan drukt op de prostaat, spuit hij harder. Dat moet je ook echt alleen doen als hij al aan het spuiten is, anders is het meestal meer ongemakkelijk. Uitzonderingen heb je ook, er zijn mannen die aan zoveel in hun kont zijn gewend, dat het wel kan. Ik schreef daar al eerder over.
Toen ik nog niet zo ervaren was, vond ik het spuiten maar viezig. Daar ben ik gelukkig overheen, ik verlang nu best weleens ernaar om lekker volgespoten te worden. Dat gebeurt natuurlijk niet, want het is onveilig. Ik moet toch vooral op mijn eigen gezondheid letten. Ik ben niet zo'n slikker, maar in mijn kut zou het erg fijn zijn.
Maar eigenlijk wou ik het over spuiten voor vrouwen hebben. Ik heb dat al eens eerder gedaan, en daar sta ik ook nog steeds achter, maar ik heb weereens wat meegemaakt, en dat is wel een apart stukje waard. Je kan hier lezen wat ik eerder over squirten schreef. In juni 2009! Dat is nog eens lang geleden.
Sinds dat berichtje is de hype helaas niet overgegaan. Vrouwen onderling wisselen tips uit over hoe je spuitend moet klaarkomen, en mannen zijn helemaal trots als ze een vrouw hebben laten spuiten. Ook de klanten hebben het er steeds meer over als iets wat elke vrouw wel in zich heeft. Niemand die zich afvraagt of het wel goed is.
Iedereen weet dat een man spuit bij het klaarkomen, en ergens denken ze dan ook dat het logisch is dat een vrouw ook spuit bij het klaarkomen. Dat is een hele rare gedachte voor mij, want mannen en vrouwen verschillen nou eenmaal. Maar mensen lijken het toch logisch te vinden, dat het iets is dat vrouwen ook hebben, maar dat ze dat nog moeten ontdekken.
Mannen hebben ballen, een prostaat, en weetikveelwat om mee te kunnen spuiten. Daar zit vanalles voor. Waar zou het bij vrouwen vandaan komen? Die kliertjes die je vagina vochtig maken zijn net als zweetkliertjes, en volgens mijn huisarts netzoals de speekselkliertjes in je mond. Die hebben geen voorraad vocht om opeens weg te spuiten. Zoals mijn huisarts zegt, als het meer dan een eetlepeltje is, moet het uit je blaas komen. Er is nergens anders plaats.
Vrouwen die spuiten pissen gewoon. Ik snap ook best dat ze dat iets bijzonders vinden. Je pist namelijk door een gezwollen muts, en die voelt dat wel. Ik zou mijn spatlappen wel kunnen raken, maar dat is niet voor elke vrouw zo. Als je gezwollen bent, kan je zelfs je clit nog wel raken als je daarvoor gebouwd bent.
Er zijn natuurlijk mensen die dan zeggen dat het niet naar pis ruikt, niet naar pis smaakt, niet geel is. Heb je dan weleens goed gekeken? Een paar drupjes pis zijn niet geel, het is geen sap ofzo. En of het niet zo ruikt, als het vers is zal dat vast niet. Bovendien is het toch vaak geen dikke ochtendpis, die je extra ruikt. Dat het niet naar pis smaakt, dan moet ik altijd even lachen. Hebben ze het geprobeerd?
Het is een hype, en ik vind het flauw. Ik hoop dat het overgaat, want omdat ik niet mee wil doen kom ik preuts over. Daar heb ik een hekel aan. Dat soort dingen is mensen die niet beter weten, en dan denken dat ze het juist wel beter weten. Ik vind het leuk voor ze dat ze het fijn hebben, maar ik wil eigenlijk niet dat dit op de kaart van dingen komt, die een man eens gedaan wil hebben met mij.
Er kwam een klant bij me, die ik al één keer eerder gehad had. Hij was een grote, lange blonde man. Voor de rest een hele gewone kerel. Deze keer zei hij al terwijl hij zijn overhemd losknoopte, dat hij me ging laten spuiten. Ik vertelde hem dat ik altijd klaarkom zonder te spuiten, dus dat hij niet op spuiten moest rekenen, maar dat ik me er wel op verheugde, om lekker klaargemaakt te worden.
Ik wist nog best wat hij in bed allemaal kon, en klaarkomen zat er niet zo in. Dat vind ik verder niet erg. De meeste mannen gaat het niet lukken. Deze man was een prettige klant, en ik vond het best leuk om met hem te werken. Dus ik had geen idee wat me nou weer zou overkomen, en ik kan het niet naïef van mezelf vinden.
Hij nam flink de tijd om me met zijn vingers en tong te bewerken. Dat was best OK, ook al ben ik dan wel de hele tijd op die vingers aan het letten. Ik waardeerde dat hij het zo hard probeerde. Maar hij had een voorkeur voor twee neukpartijen met vijf minuutjes ertussen, en de tijd liep wel. Ik zei dus maar dat ik smachtte naar zijn pik, en we gingen neuken.
Voor zijn doen was hij best goed bezig, en ik had het wel naar mijn zin. We lagen lekker in missionaris te naaien. Ik joeg hem rustig een beetje op, en hij vindt het leuk als ik lekker de controle verlies, dus ik was kreunend aan het opbouwen naar een prachtig exhibitionistisch fake-orgasme. Ik was er bijna, en zijn tempo versnelde, zodat ik eigenlijk twijfelde of hij niet ging komen.
Toen sprong hij overeind, en ramde zijn vinger in me. Daarmee haakte hij tegen de onderkant van mijn blaas aan, en hij begon te rammelen met zijn hand. Omdat er opeens niets meer in me zat, en mijn spieren nog steeds in de seks-stand stonden, kneep mijn hele buik samen, en ik voelde dat ik urine verloor!
Het deed geen pijn, maar het was ook helemaal niet lekker. Het gevoel dat ik de macht verloren was over mijn eigen blaas was echt het minst fijne. Ik riep dat hij moest stoppen, maar ik moest hem echt wegduwen voordat hij het serieus nam. Ik stond op het punt om hem te schoppen. Als ik stop zeg, doe ik dat niet zomaar.
Hij was helemaal tevreden met zichzelf, hij dacht dat ik overstuur was omdat ik zo geweldig was klaargekomen. Hij was helemaal zo'n haantje dat zelfs mevrouw de hoer nog wat geleerd had in bed. Daar kan ik dus echt slecht tegen. Vooral omdat hij me uit ging leggen dat ik dus net spuitend was klaargekomen.
Ik heb hem niet uitgelegd wat hij nou wèl deed, maar ik heb hem wel gezegd dat ik er niet van gediend was, en dat hij meteen op mocht rotten als hij het nog eens deed. Ik heb ook die woorden echt gebruikt, want ik vond het al lief van mezelf dat ik hem niet meteen wegstuurde. Hij kon niet weten dat ik dat verkeerd zou vinden.
Daarna deden we het op zijn hondjes, en ik was net een beetje gekalmeerd, en hij deed het wéér! Deze keer kon ik wegspringen voordat het te kliederig werd, maar nu was het helemaal een ongemakkelijk gevoel, en hij zat weer met zo'n grijns te kijken. Ik was laaiend, dat begrijp je wel, want ik had hem echt heel duidelijk gewaarschuwd.
Natuurlijk wees ik hem toen meteen de deur, en toen was die grijns wel weg. Hij ging in discussie, want hij snapte wel dat ik geschrokken was, maar ik was toch heerlijk spuitend klaargekomen? Dat deed hij voor mij. Ik moest niet zo raar doen. Nee hoor, ik wou hem echt de kruimeldief naar zijn hoofd smijten.
Ik heb hem weggewerkt, en ik heb nog nagedacht of ik hem moest blokkeren. Hij kwam dezelfde middag nog met excuses, dus ik heb besloten om het nog even aan te kijken. Ik moet daar niks van hebben, maar ik wil ook niet onvergevend zijn. Als hij me nog iets flikt, gaat hij wel op blokkeren, ook al is het dan iets kleins. Ik wacht erop.
Helaas was dit in het begin van de dag, en ik had nog drie klanten, en bij alledrie heb ik wat urine verloren. Ik belde dus meteen de huisarts, die me gelukkig de volgende dag al kon zien. Hij was heel begrijpend, en hij heeft me nagekeken. Dat was niet fijn, maar hij kon me gelukkig geruststellen. Die man had gewoon mijn blaassluitspiertje ingedrukt, en daarom lekte ik. Omdat hij zo ruw was geweest, was mijn spiertje een beetje nerveus geworden, maar dat trok snel bij. Hij had gelukkig gelijk.
Van mij mag die hype vandaag voorbijzijn.
Met het handje kan een man het zelf goed regelen, maar als hij niet zo totaal zelf het in handen heeft, is dat wel anders. Soms pijp ik, en voel ik het belletje vooraan vullen, en daarná hoor ik dan dat hij roept dat hij gáát komen. Daar kan hij ook niets aan doen. Het maakt wel duidelijk hoe een man kan spuiten, en dan toch nog zijn orgasme missen.
Mannen maken zich best nog vaak druk over hoeveel ze spuiten. Dat vind ik raar, want juist de mannen die gewoon spuiten hoor je er weleens over. Van die mannen die niets of bijna niets spuiten, beginnen er meestal niet over. Mannen die spuiten als een kanon ook niet. Juist dat gewone zit mannen dwars, lijkt het wel.
Je hoort nogweleens van die woorden als leegpompen als het over klaarkomen gaat, en dat mag je best serieus nemen. Als een man spuit, is het extra bevredigend als je met je kut naar binnen trekt, of met je handen zijn pik leegdrukt na het spuiten. Gewoon dat ding druppend laten hangen is vaak een beetje een dooddoener.
Bij gesteriliseerde mannen probeer ik weleens om de ballen een beetje van hun lijf af te trekken terwijl ze komen. Sommige mannen hebben namelijk pijn of ongemakkelijke gevoelens tijdens het spuiten als je dat niet doet. Dat helpt ze dan wel. Gelukkig zit niet elke gesteriliseerde man ermee, maar ze klagen nooit als ik dit doe!
Het enige moment dat je de prostaat lekker kan stimuleren, is bij het klaarkomen. Als je dan drukt op de prostaat, spuit hij harder. Dat moet je ook echt alleen doen als hij al aan het spuiten is, anders is het meestal meer ongemakkelijk. Uitzonderingen heb je ook, er zijn mannen die aan zoveel in hun kont zijn gewend, dat het wel kan. Ik schreef daar al eerder over.
Toen ik nog niet zo ervaren was, vond ik het spuiten maar viezig. Daar ben ik gelukkig overheen, ik verlang nu best weleens ernaar om lekker volgespoten te worden. Dat gebeurt natuurlijk niet, want het is onveilig. Ik moet toch vooral op mijn eigen gezondheid letten. Ik ben niet zo'n slikker, maar in mijn kut zou het erg fijn zijn.
Maar eigenlijk wou ik het over spuiten voor vrouwen hebben. Ik heb dat al eens eerder gedaan, en daar sta ik ook nog steeds achter, maar ik heb weereens wat meegemaakt, en dat is wel een apart stukje waard. Je kan hier lezen wat ik eerder over squirten schreef. In juni 2009! Dat is nog eens lang geleden.
Sinds dat berichtje is de hype helaas niet overgegaan. Vrouwen onderling wisselen tips uit over hoe je spuitend moet klaarkomen, en mannen zijn helemaal trots als ze een vrouw hebben laten spuiten. Ook de klanten hebben het er steeds meer over als iets wat elke vrouw wel in zich heeft. Niemand die zich afvraagt of het wel goed is.
Iedereen weet dat een man spuit bij het klaarkomen, en ergens denken ze dan ook dat het logisch is dat een vrouw ook spuit bij het klaarkomen. Dat is een hele rare gedachte voor mij, want mannen en vrouwen verschillen nou eenmaal. Maar mensen lijken het toch logisch te vinden, dat het iets is dat vrouwen ook hebben, maar dat ze dat nog moeten ontdekken.
Mannen hebben ballen, een prostaat, en weetikveelwat om mee te kunnen spuiten. Daar zit vanalles voor. Waar zou het bij vrouwen vandaan komen? Die kliertjes die je vagina vochtig maken zijn net als zweetkliertjes, en volgens mijn huisarts netzoals de speekselkliertjes in je mond. Die hebben geen voorraad vocht om opeens weg te spuiten. Zoals mijn huisarts zegt, als het meer dan een eetlepeltje is, moet het uit je blaas komen. Er is nergens anders plaats.
Vrouwen die spuiten pissen gewoon. Ik snap ook best dat ze dat iets bijzonders vinden. Je pist namelijk door een gezwollen muts, en die voelt dat wel. Ik zou mijn spatlappen wel kunnen raken, maar dat is niet voor elke vrouw zo. Als je gezwollen bent, kan je zelfs je clit nog wel raken als je daarvoor gebouwd bent.
Er zijn natuurlijk mensen die dan zeggen dat het niet naar pis ruikt, niet naar pis smaakt, niet geel is. Heb je dan weleens goed gekeken? Een paar drupjes pis zijn niet geel, het is geen sap ofzo. En of het niet zo ruikt, als het vers is zal dat vast niet. Bovendien is het toch vaak geen dikke ochtendpis, die je extra ruikt. Dat het niet naar pis smaakt, dan moet ik altijd even lachen. Hebben ze het geprobeerd?
Het is een hype, en ik vind het flauw. Ik hoop dat het overgaat, want omdat ik niet mee wil doen kom ik preuts over. Daar heb ik een hekel aan. Dat soort dingen is mensen die niet beter weten, en dan denken dat ze het juist wel beter weten. Ik vind het leuk voor ze dat ze het fijn hebben, maar ik wil eigenlijk niet dat dit op de kaart van dingen komt, die een man eens gedaan wil hebben met mij.
Er kwam een klant bij me, die ik al één keer eerder gehad had. Hij was een grote, lange blonde man. Voor de rest een hele gewone kerel. Deze keer zei hij al terwijl hij zijn overhemd losknoopte, dat hij me ging laten spuiten. Ik vertelde hem dat ik altijd klaarkom zonder te spuiten, dus dat hij niet op spuiten moest rekenen, maar dat ik me er wel op verheugde, om lekker klaargemaakt te worden.
Ik wist nog best wat hij in bed allemaal kon, en klaarkomen zat er niet zo in. Dat vind ik verder niet erg. De meeste mannen gaat het niet lukken. Deze man was een prettige klant, en ik vond het best leuk om met hem te werken. Dus ik had geen idee wat me nou weer zou overkomen, en ik kan het niet naïef van mezelf vinden.
Hij nam flink de tijd om me met zijn vingers en tong te bewerken. Dat was best OK, ook al ben ik dan wel de hele tijd op die vingers aan het letten. Ik waardeerde dat hij het zo hard probeerde. Maar hij had een voorkeur voor twee neukpartijen met vijf minuutjes ertussen, en de tijd liep wel. Ik zei dus maar dat ik smachtte naar zijn pik, en we gingen neuken.
Voor zijn doen was hij best goed bezig, en ik had het wel naar mijn zin. We lagen lekker in missionaris te naaien. Ik joeg hem rustig een beetje op, en hij vindt het leuk als ik lekker de controle verlies, dus ik was kreunend aan het opbouwen naar een prachtig exhibitionistisch fake-orgasme. Ik was er bijna, en zijn tempo versnelde, zodat ik eigenlijk twijfelde of hij niet ging komen.
Toen sprong hij overeind, en ramde zijn vinger in me. Daarmee haakte hij tegen de onderkant van mijn blaas aan, en hij begon te rammelen met zijn hand. Omdat er opeens niets meer in me zat, en mijn spieren nog steeds in de seks-stand stonden, kneep mijn hele buik samen, en ik voelde dat ik urine verloor!
Het deed geen pijn, maar het was ook helemaal niet lekker. Het gevoel dat ik de macht verloren was over mijn eigen blaas was echt het minst fijne. Ik riep dat hij moest stoppen, maar ik moest hem echt wegduwen voordat hij het serieus nam. Ik stond op het punt om hem te schoppen. Als ik stop zeg, doe ik dat niet zomaar.
Hij was helemaal tevreden met zichzelf, hij dacht dat ik overstuur was omdat ik zo geweldig was klaargekomen. Hij was helemaal zo'n haantje dat zelfs mevrouw de hoer nog wat geleerd had in bed. Daar kan ik dus echt slecht tegen. Vooral omdat hij me uit ging leggen dat ik dus net spuitend was klaargekomen.
Ik heb hem niet uitgelegd wat hij nou wèl deed, maar ik heb hem wel gezegd dat ik er niet van gediend was, en dat hij meteen op mocht rotten als hij het nog eens deed. Ik heb ook die woorden echt gebruikt, want ik vond het al lief van mezelf dat ik hem niet meteen wegstuurde. Hij kon niet weten dat ik dat verkeerd zou vinden.
Daarna deden we het op zijn hondjes, en ik was net een beetje gekalmeerd, en hij deed het wéér! Deze keer kon ik wegspringen voordat het te kliederig werd, maar nu was het helemaal een ongemakkelijk gevoel, en hij zat weer met zo'n grijns te kijken. Ik was laaiend, dat begrijp je wel, want ik had hem echt heel duidelijk gewaarschuwd.
Natuurlijk wees ik hem toen meteen de deur, en toen was die grijns wel weg. Hij ging in discussie, want hij snapte wel dat ik geschrokken was, maar ik was toch heerlijk spuitend klaargekomen? Dat deed hij voor mij. Ik moest niet zo raar doen. Nee hoor, ik wou hem echt de kruimeldief naar zijn hoofd smijten.
Ik heb hem weggewerkt, en ik heb nog nagedacht of ik hem moest blokkeren. Hij kwam dezelfde middag nog met excuses, dus ik heb besloten om het nog even aan te kijken. Ik moet daar niks van hebben, maar ik wil ook niet onvergevend zijn. Als hij me nog iets flikt, gaat hij wel op blokkeren, ook al is het dan iets kleins. Ik wacht erop.
Helaas was dit in het begin van de dag, en ik had nog drie klanten, en bij alledrie heb ik wat urine verloren. Ik belde dus meteen de huisarts, die me gelukkig de volgende dag al kon zien. Hij was heel begrijpend, en hij heeft me nagekeken. Dat was niet fijn, maar hij kon me gelukkig geruststellen. Die man had gewoon mijn blaassluitspiertje ingedrukt, en daarom lekte ik. Omdat hij zo ruw was geweest, was mijn spiertje een beetje nerveus geworden, maar dat trok snel bij. Hij had gelukkig gelijk.
Van mij mag die hype vandaag voorbijzijn.
zondag 1 januari 2012
Goede voornemens
Vorig jaar heb ik niet al mijn goede voornemens gehaald, maar ik maak toch maar weer een nieuw lijstje:
- Alle stukjes schrijven die ik heb beloofd
- Vega gaan
- Mijn woonhuis vernieuwen
- Vaker mijn vriendinnen op visite vragen
- Meer contact met mijn zusjes hebben
- Vaker bij mijn ouders langsgaan
- W niet telkens weken laten wachten op e-mails
- Afvallen naar mijn gewicht van vorig jaar
- Al mijn rekeningen op tijd betalen, geen aanmaningen meer!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
