Contanten

Het gebeurt haast nooit dat een klant anders wil betalen, dan cash. Niemand wil op zijn afschriften hebben staan, dat hij bij een hoer is geweest. Cash is lekker onvolgbaar. Het gebeurt natuurlijk weleens dat er mannen zijn die met Pin willen betalen, maar die moet ik teleurstellen. Het is niet de moeite waard voor mij om daar het apparaatje voor te huren. Er was er zelfs ééntje die wilde chippen. Hij was erg teleurgesteld toen ik in de lach schoot. Achteraf snap ik het wel, het is veilig en toch anoniem.

Al mijn inkomen stort ik, want mijn geldmannetje wil dat ik elke cent kan laten zien in mijn administratie, en als ik het niet stort moet ik zelf gaan bijhouden. Het gebeurt soms zo, dat ik eerst alles stort, en dan een paar minuten later geld pin. Dat vind ik een beetje raar zoals ik het nu opschrijf, maar het komt van een andere rekening dan waarop de stort gaat. Het is verleidelijk om de contanten gewoon af en toe in mijn zak te stoppen en niet op te geven, maar ik ben te bang voor de Belastingdienst.

In de tijd voordat ik netjes geld opgaf, deed ik dus wèl alles met contanten. Dat was wel handig, want heel veel bedrijfjes en mensen geven je korting voor contanten. Mijn eerste autootje kocht ik bij een garage, en die waren erg blij met mijn contanten. Ik kreeg véél korting. Bij de reparaties waren ze ook altijd blij met mijn contanten. Ook de aannemer die mijn huis verbouwde, was erg blij met contanten. Die heeft me niet eens BTW laten betalen.

Mijn tweede autootje kocht ik nieuw, en daarvoor ging ik dus naar een dealer. Dat was nogal anders dan bij mijn gewone garage, ze waren heel sjiek. Toen ik daar aanbood om te betalen in cash, deed de verkoper heel raar. Het was alsof ik hem met een pistool bedreigde! Hij moest even praten met zijn baas, en die was ook heel moeilijk. Ze hadden het liever niet, dat kon ik wel zien.

Dat was de énige plaats, waar ze niet liever contant hadden. Ik heb er gewoon met mijn bankrekening betaald, maar daarvoor moest ik wel gaan storten. Ik vond het toen maar een moeilijke omweg. Ik vond het ook raar, dat ik bijna als een crimineel werd behandeld omdat ik contant wou betalen. Toen had ik gewoon nog niet begrepen, hoe gevaarlijk het is om de Belastingdienst boos te maken. De dealer had dat wel begrepen.

Doordat ik zoveel tegenkwam, dat mensen en bedrijven zwart werken, had ik geleerd om het gewoon te vinden. Ik dacht dat voor een aannemer of voor mij, gewoon dezelfde regels waren. Het was een hele enge ervaring, toen het naar boven kwam dat het niet zo is. Daar heb ik al eerder over verteld.

Nu heb ik dus een nare bijsmaak bij contant geld. Ik ben eigenlijk een beetje zenuwachtig als ik de stort uitstel, want ik ben bang dat ze bij een WTP allemaal beschuldigingen gaan verzinnen als ik teveel contanten in huis heb. Ze zeggen dat geld niet stinkt, maar ik vind het nu iets viezigs hebben.

Toen ik nog contanten in mijn huis had, vond ik het een kick om die stapeltjes bankbiljetten door mijn handen te laten gaan. Je voelt je dan echt rijk. Zo'n getalletje op je digitale afschrift is toch minder fijn. Ik vond het makkelijk om te bepalen wat ik aan wat ging uitgeven. Je maakt gewoon stapeltjes. Die zijn makkelijker te overzien, want als je geld op is kan het stapeltje gewoon niet groter.

Contanten zijn handig, want ze geven je heel veel vrijheid. Je kan het uitgeven zonder dat iemand ervan weet. Het is een manier waardoor je niet in rijen moet staan ofzoiets om bij je geld te komen, en je kan er zonder dat iemand er wat over te zeggen heeft, zelf sturen naar wie je wil. Het is iets waarvan het mij verbaast, dat ze het nog niet verbóden hebben!