Medestudentes

Studeren is tegenwoordig het grootste deel van mijn leven. Als ik niet in de collegebanken zit, of in een laboratorium sta, ben ik wel thuis aan het blokken of opdrachten aan het maken. En als ik dat niet aan het doen ben, maar een klantje draai of mijn keuken sta te schrobben, zit ik altijd wel ergens over mijn studie te peinzen. Je bent er altijd mee bezig, en het wordt snel het belangrijkste in je hoofd.

Toch schrijf ik er niet veel over. Dat betekent wel dat ik me een beetje in moet houden, omdàt ik er zoveel mee bezigben. Ik hou het bij mijn werkervaringen, ik hou het bij het hoeren. Daar komen jullie immers voor, je zit niet te wachten op gezeik over studeren. Veel mensen hebben immers zelf wel ervaring met studeren, daar hoef je niet voor op een blog te komen snuffelen. Bovendien, het staat duidelijk in de titel van mijn blog waar het over gaat.

Maar eigenlijk is het onzin, want dit is ook gewoon onderdeel van mijn ervaringen, en ik ben nogsteeds prostituee. Dus mag het best een keertje, vind ik. Vooral omdat ik toch niet die hoerenbril af kan zetten als ik kijk naar het studentenleven. En ik kan de studenten van nu vergelijken met de studenten van toen ik lang geleden met mijn eerste studie begon. Want er is best wat veranderd.

Het belangrijkste wat is veranderd, dat ben ik zelf. Ik was toen een tutje, naïef en onwetend, en ik durfde niets. Nu ben ik een doorgewinterde hoer. Dat geeft vanzelf al een ander perspektief. Maar ook mijn studie is anders. Ik had toen een "nepstudie," een artistieke opleiding waar mensen snel van denken dat hij niets voorstelt. Nu doe ik een studie die iedereen respekteert, omdat hij zo hard wetenschappelijk is. Ik vraag me af hoe de studenten in nòg hardere studies het redden.

Dat is allemaal al heel verschillend, maar het maakt ook veel uit dat ik tegenwoordig een eigen koophuis heb, een volwassen inkomen, en genoeg spaarcenten om het even op vol te houden als de tijden mager worden. Dat geeft je wel een heel ander gevoel dan het typische studentenhuishoudboekje. De meeste studenten leven van de hand in de tand, staan de helft van de tijd rood, en moeten regelmatig aankloppen voor geld.

Ik ben dus anders. Maar ik heb wel veel kontakt met studenten die dichterbij mijn oude studentenleven staan dan ik nu. Ik ken sowieso zóveel medestudenten, dat er van alles wel wat bijzit. Van mensa's, van studentensport, van studentenfeesten, van de collegebanken en van werkgroepen. En ook daar heb ik een hele andere blik nu, want ik ben nu niet meer het verlegen sfeervampiertje, maar de leuke tante die mag meedoen met het jonge spul omdat ze ondanks haar hoge leeftijd toch nog wel een beetje cool is. Bij de studenten die me kennen dan, de rest kijkt natuurlijk scheef naar me.

Het studeren zelf ervaar ik heel anders. Dat is vooral omdat mijn eerste "nepstudie" al die jaren geleden vergeleken met mijn nieuwe studie, nou ja, eigenlijk echt een nepstudie blijkt. Het is geen wedstrijd, maar als het een wedstrijd was, leek het op een kleuter die tegen een volwassene squash speelt. Het verschil is enorm, in hoeveel je moet kunnen en weten, maar vooral ook in hoe hard je moet werken. Daar kan geen baan tegenop.

Voor mij dan. Want mijn huisgenote doet dezelfde studie als ik, haalt bijna nooit haar reet van de bank, vreet mijn koelkast leeg en kijkt de hele dag Netflix, en haalt gewoon betere cijfers dan ik. Intussen snapt ze niet waar ik het over heb als ik haar hulp vraag voor een opdracht die ik nog aan het maken ben, en die zij al met een acht heeft afgerond. Ik snap niet hoe het kàn, maar voor haar is het zo.

Het is een uitdaging. En ik vind het een heel interessant onderwerp wat ik studeer, en heel belangrijk. Hoe meer ik leer, hoe nieuwsgieriger ik ernaar word en hoe belangrijker ik het vind. Maar ik zou graag meer tijd hebben om plezier te hebben in het studeren zelf, want het tempo ligt zo hoog, dat je alleen maar naar je tentamens aan het leren bent, en daarna meteen doormoet met het volgende. Van sommige vakken is alles zo in een schim aan me voorbijgegaan, dat ik je niet zou kunnen vertellen wat ik ervan geleerd heb.

Wat ook opvallend anders is, is het studentenleven. Ik was vroeger vooral kunstenares, vooral kraker, vooral dierenaktivist, vooral feminist, en dat studeren was een soort baantje om overdag mee bezig te zijn voor je weer terugging naar je studentenleven. Het voelde soms meer als een afleiding dan als waar je leven om ging. Tegenwoordig is dat anders. De studiedruk ligt veel hoger, en je voelt je meer een scholier die afentoe eens kan ontsnappen aan het huiswerk, dan als een student die de hele wereld kan verkennen.

Dat merk je ook aan het reizen. Eind jaren negentig was het heel normaal voor studenten om flink te reizen. Voordeelkaartjes scoren, en met de trein naar Griekenland, en dan de ferry naar Egypte, waar je voor een habbekrats kon backpacken als je maar van de resorts afbleef. De beurzen waren toen al flink vermagerd, maar je kreeg nog wel wat geld. Tegenwoordig is er alleen lenen, en de studentenhuizen zijn zo schreeuwend duur geworden, dat de wereld verkennen er niet meer inzit.

Voor studenten is de wereld veel kleiner geworden. Ook omdat opstandig zijn tegenwoordig veel meer sancties oplevert. Je wordt voor alles wat afwijkt gestraft. Vakken uit volgorde doen zonder toestemming levert op mijn studie al op dat je achteraan de rij mag aansluiten voor alles wat je geregeld moet hebben. Daar heb ik lang geleden nooit van gehoord, en mensen die toen andere studies deden ook niet. De student van nu wordt heel kort gehouden.

Er wordt dankbaar gebruik gemaakt van de reputatie van studenten bij de babyboomers. De student als zuipende nietsnut die overal met de pet naar gooit en de arbeider voor zijn uitspattingen laat opdraaien. De studenten die zij waren kennelijk. En met dat denkbeeld als wapen zijn telkens de teugels wat strakker aangetrokken. In kleine plakjes, zodat protest altijd onredelijk lijkt over zoiets kleins, zijn de poten onder de studenten weggezaagd.

De beurzen zijn weggeknabbeld, de prijzen voor collegegeld, boeken, huisvesting en alle andere noodzaken zijn door het dak gegaan en blijven stijgen, en intussen zijn de opleidingen ook langzaamaan steeds minder het ontwikkelen van de student geworden, en steeds meer het klaarstomen van een pasklare werknemer voor grote multinationals. Er wordt minder gestudeerd, en meer ingestampt. Allemaal ten koste van de student. Die zijn kop maar moet houden.

Zo krijgt de student van nu minder dan de student van toen ik begon, en die kreeg al een stuk minder dan de student van een generatie eerder. Er is geen politieke partij te vinden die niet akkoord gaat met steeds meer uitkleden van studenten en hun opleidingen, dus het gaat niet veranderen ook. Intussen worden studentes die naar het hoeren grijpen om zichzelf te bedruipen opgejaagd en afgestraft. De studente van nu wordt nog steeds geneukt, maar nu door de overheid.

Waar het aan ligt weet ik niet zeker, maar dat de student van nu braver is dan de student van de jaren negentig, dat zie ik wel heel duidelijk. De verhalen die ik toen met rode oortjes aanhoorde kom ik nu niet meer tegen. De moderne student is een stuk minder avontuurlijk, en heel veel gezagstrouwer. Kop naar beneden, neus in de boeken, en vrijheid komt wel als je afgestudeerd bent.

Behalve als je een bal bent natuurlijk, want dat is niet veranderd. Er is nog steeds zo'n groepje studenten die er met de pet naar gooit, en toch telkens door de studie heen rolt, en achteraf meteen kan aanschuiven bij een moddervette baan op een bedrijf van de Pappie van een mede-bal. Dat soort ballen vormt nu net als toen een soort elite, en zijn helaas de zichtbaarste studenten waar de rest op afgerekend wordt.

Ik ben zelf ooit met hoeren begonnen als studenthoer. Dat was misschien toen al niet helemaal kloppend, want ik was eigenlijk al zo'n beetje opgehouden met studeren, maar ik had mijn studentenkaart nog. En adverteren als studente levert een bepaalde soort fijne klanten op, dus dat was goed beginnen. Ik kende ook best meiden waarvan ik wist dat ze wel wat bijklusten, en ik had verwacht dat ik er nu, met al die geldnood, wel veel zou vinden. Die ik een handje kon helpen met goede raad.

Dat valt vies tegen. Waarschijnlijk niet omdat die meiden er niet zijn, maar omdat ze wel uitkijken om ervoor uit te komen. In de studentenwereld was vroeger een genuanceerdere blik op hoeren, maar tegenwoordig zijn ze ontzettend bekrompen en ontzettend politiek correct als het over hoeren gaat. Je kan zelfs als je één op één met iemand praat over het onderwerp, al zien dat ze zich schrapzetten in het denkbeeld, en niet verder willen kijken. Want dat is sociaal onacceptabel.

Ik heb niet helemáál bot gevangen, maar dat was danook bij meiden aan wie ik het wel kon zien, die ik doorgezaagd heb terwijl ze stomdronken waren. Die waren bovendien ook nog de naïevere soort studentenhoeren. Dus de echte straatkatten en vamps zal ik wel helemaal niet aan het praten krijgen. Die meiden heb ik tenminste wel wat mee kunnen geven, want aan goede informatie komen hoe je het werk moet doen, is tegenwoordig echt zowat onmogelijk.

Er bestaat wel wat info online, maar dat is allemaal alleenmaar gericht op de legale sektor. En daar kan je als studente helemaal niet terecht. Als je dat al wil, want je moet het èrg goed voorelkaar hebben in de legaliteit voordat het de moeite waard wordt, vooral vergeleken met de illegaliteit. Als je onafhankelijk wil werken, is er veel desinformatie beschikbaar, maar echt heel weinig nuttigs. Toen ik dat zag kreeg ik meteen weer meer zin om aan mijn blogje te werken.

Wat me echt stomverbaasde was dat ondanks al die angst voor het hoeren, het wèl wordt overwogen om op Onlyfans te werken, of via andere camdiensten. Dat zien ze als "veiliger" dan hoeren, en daar hebben ze ook niet al die vooroordelen over met misbruik, dwang en mensenhandel. Ik krijg het er niet in dat cammen en Onlyfans je harder achterna kan komen later dan gewoon een beetje hoeren, en dat je van hoeren wèl veel opsteekt, en van cammen helemaal niets.

Ze zouden er wat aan hebben, want zo onwetend en slecht in bed als we waren toen ik nog een meisje was, nu is het erger. Er is een hoger aantal maagden, en de studenten die wèl neuken, hebben een lager aantal partners gehad. Er wordt minder geslet, er wordt minder versierd, en er worden meer echte monogame relaties gedraaid, ondanks dat het je studie veel moeilijker maakt. Studenten zouden er goed aan doen om te scharrelen en one night stands te hebben, inplaatsvan te proberen een koppeltje te zijn. Relatiedrama kost tijd en energie die je hard nodighebt voor je studie.

Het sletten wat een beetje bij het studentenleven hoorde wordt tegenwoordig veel negatiever gezien. Niet alleen door de omgeving van de studenten, ookal is het daar wel preutser geworden, maar vooràl in hoe de studenten naar zichzelf kijken. De meiden zijn afkeriger van sletten en van sletterij, en ook de jongens zijn tegenwoordig niet meer happig op geslet, wat misschien wel het grootste verschil is.

De afkeer van sletterij is tegenwoordig veel minder Christenmoreel dan in de jaren negentig. Dat vind ik wel opvallend, want in de politiek is de Christenmoraliteit juist flink groter. Inplaatsvan dat meiden niet willen sletten omdat ze zich dan bezoedelen, is nu de weerstand omdat ze dan het idee hebben dat ze zich laten gebruiken, en de sterke ondertoon is dat dat "misbruik" je dan kapot zou maken. Feministische seksmoraal dus.

Toen ik jong was, was ik radikaal feministe. Ik wist nog niet beter. We geloofden allerlei knotsgekke onzin, zolang het in ons straatje paste. Wat ik heel zorgelijk vind, is dat bestwel wat van die denkpatronen en overtuigingen doorgesiepeld zijn naar de "normale" studenten, netzoals die feministische ideeën steeds meer een normaal uitgangspunt in de hele samenleving zijn geworden. Maar bij studenten is het nog een flinke schep erger.

Dat hele "woke" gedoe is onder studenten best populair, en je bent een beetje raar als je er niet in ieder geval een heel eind in meegaat. Genuanceerd zijn is tegenwoordig wèl al die woke overtuigingen gewoon aannemen, maar níét meteen de radikaalste konklusies eruit trekken. Het is nu extremer om vraagtekens te zetten bij dingen als institutioneel seksisme of de patriarchie, dan om er overal de schuld van te geven. En noem het vooràl niet "woke," want dan ben je meteen verdacht.

Je merkt dat ook aan hoe er tegenwoordig met gender-identiteiten wordt omgegaan. De studenten die dat vreemd of onzinnig vinden, houden hun kop er wel over. Het is tegenwoordig haast verboden die onzin niet superserieus te nemen. En dat vind ik raar, want toen ik in het jaar 2000 in een club werkte, hadden we daar elke maand Shemale-avond. Dan kwamen er twee half verbouwde she-males meedoen. En díé namen het allemaal half zo serieus niet. En vonden het woord she-male helemaal prima, ookal is dat nu zo'n beetje een scheldwoord. Ik denk dat dat een eigen stukje moet worden.

Wat ook bij dat gedachtengoed hoort, is een verlaging van de grenzen over wat je seksueel overschrijdend gedrag vindt. Tegenwoordig is consent heel hip, en hangt de dreiging van #MeToo boven de hoofden van je potentiële vrijers. De wet is hier nog niet zo extreem als in Engeland of op Amerikaanse campussen, maar ook hier wordt er wel op het sekswetje van Grapperhaus vooruitgelopen. En iedereen lijkt het de hoogste tijd te vinden. Iedereen die zich uitspreekt dan.

Dus versieren en pushen is verschrompeld en zowat verdwenen. De jongens durven het niet, en kùnnen het ook helemaal niet. Flirten is altijd al moeilijk, maar als er geen pushen in het flirten mag zitten, heb je er nog een extra handicap bij. Voor een flink stuk van de meiden betekent het ook dat ze wat tekortkomen, zonderdat ze dat herkennen. Maar daar komt nog een heel stukje over, want om dit uit te leggen moet ik het diepe induiken.

Wat wèl nogsteeds bestaat, is in bed gejengeld worden door een jochie dat staat te pruilen omdat je niet mee wil doen en hij zo geil is. Zeuren is niet minder geworden, en studentenjongetjes hebben daar nu nog even weinig schaamte over als toen ik een wichtje vers uit de schoolbanken was. En met de verminderde handigheid van de meiden is het effektiever geworden ook. Ze steken minder af tegen de versierders, omdat de versierders bijna verdwenen zijn.

In mijn omgang met studenten en studentes merk ik ook dat er dingen seksueel gewoon anders zijn. Het belangrijkste is dat de AIDS-angst veel minder is dan in de jaren negentig. En dus worden condooms veel minder gebruikt. En dus gaat er ook meer smerigheid rond. Schaamhaar is weer bestwel terug, er wordt veel minder geschoren. Anaal is veel normaler, en tegenwoordig wordt het bestwel veel gedaan, terwijl je daar vroeger echt een uitzondering mee was.

Wat me verbaasde was dat er meer stiekem gedaan wordt. Vroeger was je een net meisje voor je ouders, maar wist de hele collegezaal en je hele studentenhuis dat je Jan-Jaap had laten blijven na het feestje, en dat jullie flink bezig waren geweest. Je vriendinnen kregen dan boven de ochtendkoffie ooknog te horen hoe hij was geweest, wat hij had hangen, en of hij de moeite was. Tegenwoordig is dat heel veel zeldzamer. Je houdt het nu veel meer privé, op het stiekeme af.

Jongens glippen nu meidenkotten in met het soort stiekemheid wat je vroeger zag als je nog thuiswoonde. De schijn ophouden bij je medestudenten zou vroeger echt als belachelijk worden gezien, maar nu is het kennelijk normaal. Ook vreemdgaan wordt niet meer automatisch gedekt door je huisgenoten, ik hoor verhalen dat een meid met een vriendje door haar huisgenoten wordt gecockblockt als ze een vrijer mee naar huis neemt voor "koffie."

Daar wordt ook weer op gereageerd met nieuwe dingen. De sneaky link is overgewaaid uit Amerika. Dat is dus een scharrel die je in het geheim alleen voor de seks eropnahoudt, en waar niemand in je omgeving van mag weten. Een soort van geheimhouding alsof je vreemdgaat, terwijl je geen relatie hebt om op vreemd te gaan. Ik denk dat het voorkomt omdat mensen ergens wel voelen dat ze hun seksuele relatie buiten hun gewone leven willen kunnen houden, inplaatsvan meteen relatiedingen te moeten gaan doen.

Er wordt minder geneukt, er wordt veel minder geflirt, er is véél minder avontuur, en er worden alleen risico's genomen als het om SOA gaat. De bekrompenheid zit er flink in, er wordt dus ook minder geëxperimenteerd, en dus ook minder geleerd, dùs weten ze ook minder wat ze missen. En als klap op de vuurpijl: ze denken dat ze seksueel vrijer en ruimdenkender zijn dan studenten van twintig jaar geleden. Ik schrik daar wel een beetje van.

Ja, er zijn bestwel studenten die aan me toevertrouwen dat ze ervan balen dat de seksuele regels zo strak en zo krom zijn. Die voelen dat ze niet in het keurslijf passen, en balen omdat ze denken dat het aan henzelf ligt. Ze zouden het graag aan hun laars lappen, maarja. Voor je het weet is zo'n meisje een slet zonder zelfrespekt, waar neerbuigend tegen gedaan wordt. Of is een jongen een verkrachter.

Maar de nieuwsgierigheid, de seksdrift, en het verlangen, die zijn er natuurlijk nog steeds. Studentes van nu hebben ook een kut, ze hebben ook hormonen. Die duwen wel. Dus verliefd worden ze nog steeds, ookal is dat vaak een weg naar frustratie. Want dat is waar dit allemaal naartoeleidt. Frustratie. De studenten van nu zijn ontzettend gefrustreerd, en niet alleen seksueel. De klassieke tijd van ontdekken en uitspatten, waar ze aantóé zijn, is een keurslijf geworden. Van een maatje te klein.

Studenten zijn nog steeds niet zo bekrompen als de volwassen wereld, ik wil niet zeggen dat ze helemáál braaf zijn geworden. En je hebt nog steeds studentenhuizen waar de seksuele moraal wordt gezien als iets waar je zo hard mogelijk tegen schopt. Je hebt nogsteeds sletten, je hebt nogsteeds fuckboys, ze zijn alleen nietmeer zo de norm als vroeger. Tegenwoordig zijn ze de uitzonderingen. Het gemiddelde is veranderd, en daarmee ook de norm.

Dat is ook voor een stuk omdat de privacy een stuk minder is geworden. Niet alleen zijn er meer studenten om je heen die een potje zitten te oordelen, en krijg je ook meer scheve ogen omdat er veelmeer studentes zijn die wel zouden willen maar niet durven, maar ook is je leven tegenwoordig makkelijker te volgen via alle anonimiteit schendende technologieën die we tegenwoordig accepteren.

Als je je achter de bar liet vingeren op een feestje in mijn tijd, was het ergste dat gebeurde dat je werd uitgejoeld door een paar dronken sukkels, en je daarna wat vage geruchten te ontkennen had. Tegenwoordig komen de smartphones tevoorschijn, en sta je voor je leven op dumpert met je dronken geile kop. Daar is de huidige generatie studenten heel bewust van, en die hebben geen zin om in hun latere leven daarvoor afgerekend te worden.

Maar ook door je opleiding kunnen worden aangesproken over wat je uitvreet is een grote angst. Natuurlijk vooral onder studenthoeren, want daartegen wordt soms heel hard opgetreden, maar ook jongens die flink uitpakken en eroplos flirten. Want die zijn goede zondebokken om eens te laten zien hoe modern de moraal van de universiteit is, en hoe goed ze de universiteit "veilig" maken voor meiden door brutale jongens af te straffen.

Al moet ik wel zeggen dat de studenten overschatten hoeveel zo'n universiteit ze kan maken. Het wordt gezien zoals een basisscholier de school ziet, een soort alles beslissende organisatie. In het echt zitten ze aan heel veel regeltjes gebonden, en is het een burokratie die vastzit onder een grotere burokratie. Ze wìllen je een heleboel opleggen en ze wìllen je op een heleboel afrekenen, maar dat geven ze meestal snel op als je de burokratie tégen ze gebruikt.

Het was leuk geweest als het studentenleven nog even experimenteel en vrij was als toen ik voor het eerst begon. Ik had dat eigenlijk ook verwacht, en ik keek er vooral naar uit om het deze keer góéd aan te pakken, en er góéd in te duiken. Het enige waar ik me zorgen over maakte was dat ik te oud ben om er nog zomaar in te passen. Maar dat valt dus hard tegen vanwege die kulturele verandering.

Ik heb daar schijt aan. Als ik na een feestje een jongen tegen me aan heb hangen, dan neem ik hem mee naar huis en leer ik hem wat. Veel van die jongens weten dan achteraf niet hoe ze het hebben, en ontwijken me. Dat laat ik danmaar zo. Andere komen telkens terug, en dat vind ik prima zolang hij me nog niet verveelt. Die jongens leren vaak ook echt wat, al was het maar over wat ze zelf lekker vinden.

Eigenlijk is het jammer dat ze dat niet bij elkaar vinden nu. Ik doe graag mee, en ik geef meiden raad en jongens kut, maar onderling schiet het ècht niet meer zo op als vroeger. Dat vind ik heel jammer, en ik hoop dat het iets is wat uiteindelijk bezwijkt onder het gewicht van de seksdrift van al die jongvolwassenen. Zoveel frustratie kan toch niet altijd blijven bestaan?