Minpuntjes

Volgens mij is er niemand in de wereld die in de spiegel kijkt, en alleenmaar moois ziet. Iedereen heeft wel iets wat ze graag anders heeft. Zelfs de mooiste meiden zien minpunten aan zichzelf, zelfs als andere mensen die helemaal niet zien, of in ieder geval niet een minpunt vinden. En helaas zie je je eigen minpunten altijd als veel groter en belangrijker dan ze zijn.

Ik heb door mijn blogje de afgelopen bijna twaalf jaar behoorlijk wat kontakten gekregen, en sommige daarvan zijn best close met me geworden. De meeste helpers kennen me alleen via de computer, want we moeten aan onze anonimiteit denken. Maar er zijn ook mensen die ik wel persoonlijk ken, meestal omdat die me via een andere route dan mijn blogje óók hebben ontmoet.

Met die helpers heb ik afentoe echt persoonlijk kontakt. Het zijn er maar een paar, maar het is misschien wel daarom extra leuk om met ze af te spreken. Onder hoeren zijn is sowieso leuk, omdat je allebei dingen begrijpt die buitenstaanders niet snappen, en je kan even helemaal jezelf zijn. Met hoerenvriendinnen ben je anders dan met burgervriendinnen, en héél anders dan met klanten. Als ik dat niet kan hebben, mis ik dat enorm.

Zo kwam het dat ik een poosje geleden twee helpers bij me over de vloer had om te praten over het stukje "Oprisping." Ik wist niet goed wat ik daar nou mee wou, en ze hebben me heel goed advies gegeven, vooral over dat ik het kort moest houden. Dat is nou eenmaal advies wat ik heel vaak moet horen. De rest van de tijd hebben we vooral zitten kankeren op de samenleving en de rotmensen die daar de toon in zetten, en zitten keten samen.

Een helper, ook een escort, die er toen bij was, was voor de verandering eens goed gekleed. Meestal had ze kleren aan die haar niet pasten. Ze droeg altijd te strakke broeken, omslagdoeken om haar heupen, laaghangende handtassen, en het zag er gewoon niet uit. Nu had ze een leuk jurkje aan dat haar brede heupen mooi liet uitkomen. Ze zag er meteen een stuk lekkerder uit. We maakten daar complimentjes over.

Zij was daar nietzo gemakkelijk over. Ze zei dat ze dit aanhad op verzoek van een klant, maar dat ze dit soort kleren nooit droeg omdat het haar brede heupen zo liet zien. Dat verbaasde ons een beetje, want wij vonden haar brede heupen nou juist mooi. Ja, ze waren vast lastig bij het broeken kopen, maar haar middeltje zag er meteen uit als een wespentaille, en haar kont is historisch.

Maar dat hebben we allemaal wel. We zijn allemaal gewoon vrouwen, en er zijn maar heel weinig vrouwen die precies het ideaalmodel zijn. En onze afwijkingen, daar staren we ons blind op. Hoeveel onze collega's ons ook vertellen dat het niet belangrijk is, en dat het juist mooi is, en dat je er genoeg klanten mee krijgt. Juist dáárvoor. En zelfs wanneer je ziet dat het zo is, dan blijft het ongemak.

Een collega heeft dus brede heupen. Een andere heeft een huid die slecht tegen elke soort van ontharen kan, dus die heeft altijd huid als een sinaasappel. Weer een ander heeft rekstriemen van haar zwangerschap. Nog een ander heeft buitenmaats grote voeten, en voelt zich altijd als Pipo de Clown. KSP heeft nauwelijks tieten, geen heupen, is kort en ontploft elke lente van de sproeten. N is altijd òf te mollig geweest, òf had theezaktietjes. Alleen W is perfekt, tenminste dat lijkt zo. En daar heeft ze genoeg voor betaald.

Al die vrouwen krijgen werk. Geen van die vrouwen heeft ooit wat negatiefs erover gehoord van de klanten. Want klanten vinden het helemaal niet erg als je geen bovenwereldse engel bent, maar een vrouw. Mannen vinden het eerder een pluspunt als ze zich niet ongemakkelijk hoeven te voelen met iemand die veel perfekter is. Je kan zelfs zeggen dat minpuntjes hebben je pluspuntjes sterker naar voren laat komen.

Maar je hebt ook dat wat wij als minpunten zien, voor de klanten helemaal geen minpunten zijn. Rekstriemen vinden wij verschrikkelijk, maar de meeste mannen kan het niets schelen. Een flink aantal vinden ze zelfs aantrekkelijk, als een soort vruchtbaarheidssymbool. Tieten die klein of groot of zacht of ongelijk of puntig zijn, bijna altijd vinden mannen ze mooi, ook als jij ze liever perfekt had. Er zijn zelfs flink wat mannen die jouw niet-perfekte tieten leuker vinden dan de perfekte.

En zo gaat het met zoveel dingen. Ik heb een collega die het heel erg vindt dat ze geen lang haar kan laten groeien. Haar haar is heel breekbaar, dus zelfs extensions worden niet mooi. We snappen allemaal hoe erg dat voor haar is. Maar ze krijgt veel positieve reakties op haar advertenties sinds ze wat shots van haar achterhoofd erbij heeft, omdat er bestwel mannen zijn die het juist mooi vinden.

Ik heb wel ontdekt dat er geen betere manier is om op je gemak te worden met je schoonheid, je schoonheidsfoutjes en je aantrekkelijkheid, dan te hoeren. Een stroom van mannen die bereid zijn om te betalen om je te neuken omdat ze je aantrekkelijk vinden, dat kan je niet afdoen als goedkope complimentjes om je te troosten met je lelijkheid. Zelfs de meiden die danmaar gaan wegwuiven dat mannen geen smaak hebben, geloven daar niet heel hard in.

Je merkt namelijk heel snel dat die klanten niet alleen je vergéven wat je minpuntjes zijn, maar dat ze er vaak juist opafkomen. Die vinden dat aantrekkelijk. Vaak hoor je dat expliciet als ze reageren op je advertentie, en je krijgt het tijdens de beurt ook regelmatig te horen. Zo'n klant kan helemaal in vervoering raken van je minpunt, en dat zijn echt geen uitzonderingen.

Dat valt vaak niet goed. Bij anderen zou ik zeggen: "Gek genoeg valt dat vaak niet goed." Bij mezelf schrijf ik dat toch niet zomaar neer, terwijl dat toch ergens wel raar is. Ik vind het bij mezelf moeilijker te zien dan bij anderen. Als KSP een compliment over haar sproeten heeft gekregen, moet ze dat bijvoorbeeld uit haar hoofd zetten omdat het haar afgeilt. Andere meiden worden er echt onzeker van. Tegen hen kan ik volmondig zeggen dat het onzin is, maar als het bij mij gebeurt voel ik het ook wel.

Want als puntje bij paaltje komt, gaat het er eigenlijk helemaal niet om of de mannen je wel willen. Dan zou het immers snel weg zijn, en zou KSP lekker in de zon gaan zitten, zou het meisje met de brede heupen Braziliaanse broeken bestellen, zou de vrouw met de rekstriemen croptops gaan dragen, zou N een abonnement op roomsoesjes nemen, en zou W ons wel vertellen wat zij niet mooi aan zichzelf vindt. Maar zo is het niet.

Seks gaat vooral om op dingen geilen. Je geilt op de dingen die je doet, je geilt op de situatie waarin je het doet, je geilt op je partner, en je geilt op jezelf. Je moet mìnstens je voelen alsof je even thuishoort in de rol waarop je geilt. Mensen die niet op zichzelf geilen, hebben geen fijn seksleven. Je kan veel beter niet op iets anders geilen, dan dat ontbreekt dat je op jezelf geilt.

Op jezelf geilen klinkt heel narcistish, maar zo moet je het niet zien. Het gaat erom dat je jezelf voelt en ziet als een seksobjekt, als iemand waar andere mensen seks mee zouden willen hebben, omdat je naar jezelf kan kijken en dan denkt: "Ja! Als ik een vent zou zijn, zou ik mezelf willen pakken!" En dat gaat natuurlijk alleen lekker als je geen dingen hebt die voor jou jezelf diskwalificeren.

Dat jezelf diskwalificeren, dat zie ik véél. Veel te veel. Bij de hoeren om me heen zie ik het nog het minste, en daar zie ik het dus al veel. En dan nog wel bij de klantjes, reken maar dat het in hun persoonlijke seksleven erger is. Maar dus ook bij vrienden en vriendinnen, bij mensen die hulp vragen in mijn mailbox toen ik daar nog inkon, en natuurlijk bij klanten. En ik zie het ook mezelf wel doen.

Het gebeurt telkens. Een meisje ziet een jongen, en ze vindt hem aantrekkelijk. Hij kijkt, zij wil flirten, maar ze voelt zich stom, en ze heeft een ijselijk gevoel bij het idee dat ze wat zouden gaan aanrotzooien en hij gaat zien dat haar ene tepelhof veel bruiner is dan de andere. Dus kapt ze het af, want ze voelt zich er niet lekker over. En daar gaat weer een kans op een leuk avontuurtje.

Of een vrouw is lekker aan het borrelen met een knappe collega, en hij maakt een flirterige opmerking. Zij voelt hem wel, zij is meteen gefascineerd en wil doorflirten. Maar dan kijkt ze naar hem, en ziet hoe knap hij is, en meteen komt in haar hoofd een plaatje op van haar en hem samen. Dat plaatje is van een lekkere man en een saai lelijk wijf, en ze vindt het belachelijk. Dus ze schaamt zich en zet niet door.

Nog eentje dan, je bent lekker aan het dansen met een spannende kerel, je hebt zin in hem, en je wil hem wel verleiden. Je krijgt het ideale moment, er zijn even geen pottekijkers, je hebt net een flinke rumba met hem gedanst, en je wil je beproefde versiertruuk gebruiken. Maar dan kijkt hij je aan met een vrolijke blik, en je denkt opeens er alleenmaar aan dat je het niet awkward wil maken, en dat je zijn vrolijke, vriendelijke houding zou verpesten door er seks tegenaan te duwen. Want hij is leuk en los en spontaan, maar jij moet het weer seksueel maken.

Ook mensen die opzich niet onzeker zijn hebben dat. Mensen hebben een héleboel redenen om de stekker uit een flirt te trekken, zelfs voordat het een flirt wordt. Dus zelfs voordat ze hun seksobjekt de kans hebben gegeven om dat oordeel te maken waar je vast maar vanuitgaat. Je pakt dan dus wel die ander de kans af om het veel mooier te laten aflopen dan dat je had gedacht.

Er zit aanvast dat begeerd worden door iemand die je niet ziet zitten een soort aanranding is. Dat je niet "lastiggevallen" moet worden door mensen die je seksueel benaderen. Niet zo raar in een wereld waar de Nationaal Rapporteur Mensenhandel En Seksueel Geweld Tegen Kinderen al "ongewenste seksueel getinte blikken" als seksueel geweld telt. Maar toch komt seksueel kontakt alleen van iemand seksueel benaderen als er nog geen seksueel kontakt ìs.

We krijgen van de samenleving, ook via school, via ouders, via media, telkens te horen dat iemand seksueel benaderen geweld is. Niet echt met dat woord, maar bijna wel. Nafluiten wordt als geweld behandeld, een flirt die ongemakkelijk wordt ontvangen behandelen we als een aanranding, en het wordt helemáál naar als het binnen een kring van collega's of op een school gebeurt.

Tegelijk laten die media wèl zien dat seks en seksueel benaderen allemaal geweldig en gezond is, zolang het maar geaccepteerd en welkom is. Wat je dus vantevoren niet kan weten. En als je afgaat op wat je leert uit de geïdealiseerde verhaaltjes in de voorlichting of de fiktie in boeken en op TV, zie je dat perfekte mensen geaccepteerd worden en "goede" seksuele wezens zijn, terwijl de iets-minder-perfekt-mooie mensen die de bad guys spelen er juist mee laten zien hoe slecht en verkeerd ze zijn.

Het is een wonder dat er nog íéts gebeurt. Nou ja, we hebben danook als samenleving wel manieren gevonden. Van gala-plicht tot puberspelletjes als flesje draaien of seven minutes in heaven;, als er maar peer pressure bijhoort is het opeens weer helemaal goed. En dan is er opeens ook geen zelfdiskwalifikatie meer, dan is er geen gevoel meer dat je iemand aanrandt, zelfs als die spelletjes eigenlijk dichter tegen aanranden aanliggen dan je collega uitvragen bij het kopiëerapparaat.

De meest gebruikte manier om hier tochnog overheen te komen is natuurlijk alcohol. Daar heb ik aleens een heel stukje over geschreven, en op dat stukje ben ik best trots. Het sloeg niet zo aan, en het heeft nooit veel views gekregen, maar ik vond het zelf wel erg mooi. Waar het opneerkomt is dat alcohol wordt gebruikt om alle kronkels in je kop te verdoven, en eens wat natuurlijk gedrag door te laten.

We hebben allemaal ongezonde ideeën over hoe dodelijk onze minpuntjes zijn voor ons recht om seksueel te zijn. Terwijl als je als hoer gaat adverteren, je héél duidelijk ontdekt dat er meer mensen zijn die je minpuntjes juist mooi vinden dan die erop afknappen. Als ik luister naar mijn collega's hoor ik dat al teveel, en onder de klanten en mijn burgervriendinnen is het helemáál prijs. Sommige mensen hebben nooit een flirt, omdat ze zich àltijd diskwalificeren. Dat is zo jammer!

De meeste minpuntjes zijn nieteens minpuntjes. Dat vinden veel mensen nieteens echt lelijk, of zelfsmaar minder mooi. Mensen die klagen over hun ogen die tever uitelkaar staan, hou toch op! Verlegen zijn over je knokige knieën, ga toch weg! Piekeren over je smalle schouders, wat een onzin! Ja, jij vindt het minder mooi, maar de mannen zíén het vaak nieteens!

En ook echte minpuntjes, want ik ben niet zo iemand die helemaal body positivity gaat over alles, die zijn niet het eind van de wereld. Als je te dik bent kan je daar wat aan doen, als je bieflapjes hebt hangen of een harige moedervlek dan zijn er dokters die je daar vanafhelpen, netzoals wanneer je scheelheid hebt of slechte tanden. Als het je dwarszit, blijf er dan niet mee lopen.

Maar er zijn ook èchte minpunten waar je ècht niets aan kan doen. En dat kan heel veel zijn. Bestwel veel mensen hebben die. Van ontsierende littekens tot blindheid tot vingers of voeten kwijtzijn, scoliose of gewoon een heel onregelmatig, lelijk gezicht, ja. Dat is naar, dat begrijp ik wel. Maar hoevaak ik wel niet van die mensen heb gehoord dat ze verbaasd zijn hoe goed ze tòch in de seksuele markt liggen!

Wees een seksobjekt. Dat is wat we allemaal nodighebben. Je moet jezelf kunnen zien als iemand die seks opwekt bij anderen, en seks met anderen bedrijft. Als je je betrapt op dat je verlegen wordt of niet durft om een seksobjekt te zijn, stuur jezelf dan bij. Het is zo zonde om jezelf zo af te serveren. Leer om te geloven dat je mooi en begeerlijk bent, voor bijna iedereen. En nou nog voor jezelf.

Je bent een mens, een seksueel wezen. En als je geluk hebt, heb je geen grote minpunten. Als je geen grote minpunten hebt, dan heb je ècht niets om je zorgen over te maken. Dan kan je gewoon vol zelfvertrouwen en trots seksueel zijn, en mensen seksueel behandelen. Heb je wel grote minpunten, dan loop je vaker een blauwtje. Dat is naar en oneerlijk, maar dat is nou eenmaal zo. Maar nog steeds kan je vol zelfvertrouwen zijn, en mensen seksueel behandelen. Want ook jij bent een mens, ook jij bent seksueel, en ook jij mag een seksobjekt zijn. Geil op jezelf!

Nu nog de allereerste

Voor flink wat klanten ben ik de eerste prostituee waar ze ervaring mee hebben. Dat was niet zo tijdens mijn ramentijd, en tijdens mijn clubtijd was het ook niet heel erg vaak, maar tijdens mijn thuiswerkperiode en nu tijdens mijn escort is het heel vaak raak. Mijn advertenties zijn aantrekkelijk voor mannen die voor de eerste keer de stoute schoenen aantrekken. Ik ben laagdrempelig voor ze.

Maar ook voor klanten die al wat hoerenbezoekjes erop hebben zitten voordat ze bij mij komen ben ik vaak in sommige opzichten de eerste. Ik heb een andere insteek dan veel collega's, en dat merken ze wel. Maar dat is niet genoeg om je te voelen alsof je iets nieuws meemaakt. Wat ik wèl heb geleerd, is aanvoelen wat een klant wil maar niet vraagt, en proberen om hem ertoe te verleiden.

Daar ben ik niet de enige in. Er zijn massa's hoeren die dat doen. Maar er zijn er nog veel meer die dat niet doen. Een klant verleiden tot iets spannends wat hem wel diep in zijn hartje aanspreekt, maar wat hij nog niet kent, dat moet je maar net willen doen. Maar als je het doet, ben je voor die klant wel meteen speciaal. Je houdt er erg vaak vaste klanten aan over.

Voor veel klanten ben ik dus de eerste. Soms de eerste hoer die ze neuken, soms uberhaupt de eerste vrouw die ze neuken, soms de eerste keer dat ze een bepaald iets spannends doen, soms gewoon de eerste hoer met wie ze ooknog een kopje koffie drinken. Het is voor een minderheid van de klanten zo, maar ik kom het regelmatig tegen. Dan ben ik de eerste in een bepaald opzicht, en dan ben ik bijzonder, en deel ik hun verhaal met ze.

Andersom weet ik mijn eerste klanten ooknogwel. Sowieso mijn eerste klant ooit, de eerste klant waarmee ik ruzie kreeg, de eerste klant die niet klaarkwam, de eerste klant met wie ik anaal deed, de eerste klant die me belazerde, de eerste klant die me een fooi gaf, mijn eerste klant achter de ramen, mijn eerste klant in de club, de eerste klant in mijn werkflatje, de eerste klant die me wou redden, ga maar door, er zijn heel veel klanten die de eerste voor me waren op één of andere manier. En bijna allemaal van lang geleden.

Je wordt ervarener in al die jaren. Je leert en verandert, maar het klantenbestand niet. Die veranderen wel, maar dat is niet leren. Dat is beïnvloed worden door de samenleving. De klanten veranderen weinig, en niet op manieren die me echt verrassen. Dus ookal ben ik voor klanten nogsteeds regelmatig de eerste, zij zijn dat voor mij haast nooit nog. Ik heb het meestal wel al eerder gezien.

Goed, het gebeurt afentoe nog wel. Je hebt het nooit allemáál gezien. Er is gewoon tevéél in die koppies van de mannen, en natuurlijk komen ze juist met wat ze bij de burgervrouwen niet kwijtkunnen naar een hoer die laagdrempelig is in haar advertenties. Dus het blijft afentoe wel voorkomen. Maar zovaak als in het begin, toen ik me er ook afentoe echt over van mijn stuk voelde, dat is het helemaal niet meer.

Mannen die fetisj-ondergoed onder hun broek aanhebben, daar moet ik me gewoon bewust even bij de les voor houden en doen alsof ik het opvallend vind. Mannen die een <i>chastity cage</i> om hebben ook niet. Hele bossen piercings, dat is lastig maar het is niet nieuw of opvallend. Tattoos zijn zo populair nu dat het niet meer opvalt, zelfs als er "slutboy" op zijn buik staat. Furries, sounders, wrappers, gewoon mannen met de gangbare kinks, daar kijk ik ook echt niet meer van op.

Dat komt ook omdat freaky en kinky zijn eigenlijk véél meer voorkomt dan die freaks en kinksters denken. En die kinks houden die mannen bij mij ooknogeens niet geheim, terwijl ze dat bij hun burgervriendinnetje wèl doen. Er zijn maar zoveel manieren waarop een man seksueel echt ànders kan zijn, en na een paar tientallen jaren heb je de gangbare wel gezien. Maar denken de klanten nogsteeds dat het voor jou nieuw en bizar zal zijn.

Het heeft als voordeel dat je met bijna alles waar de klant mee komt wel meteen weet wat je ermee moet. Je hebt immers vaak meer ervaring met zijn kink dan hijzelf. En je mist die nieuwheid ookniet echt, want telkens een helemaal nieuwe seksuele ervaring hebben is niet waarmee je de ervaring voor jezelf fris houdt. Dat is juist de persoonlijkheden en de menselijkheid van de klanten, en die zijn veel ingewikkelder dan hun kink.

Ik heb veelmeer het gevoel dat ik een verfrissende, interessante wip heb gemaakt als het is met een leuke, vriendelijke, interessante vent met wie ik een robbertje missionaris doe, dan met een saaie kwezel met wie ik een ingewikkelde beladen beurt maak met een grote lul en alle smaakmakers die je maar kan bedenken. Ja, het zijn allebei dingen die je wil hebben, maar als het gaat om het doorbreken van de sleur, is een persoonlijke klik het enige wat nooit oud wordt.

Dus toen ik was neergestreken in de slaapkamer van de klant waar ik op escort kwam, nadat we snel van de begane grond waren gevlucht omdat de buren daar teveel inkijk hadden en hij niet wou dat ze zagen dat hij een vrouw over de vloer had, was ik niet verbaasd toen de klant wat gespannen aankondigde dat hij een verrassing voor me had, en dat hij anders was dan andere mannen. Want dat zijn veel mannen, zelfs als ze het niet proberen.

Eigenlijk verwachtte ik dat deze klant zou gaan voorstellen om samen porno te maken. Dus dat hij een kamera aanzet en dat wij dan een potje wilde dingen gaan doen. Meestal wordt er dan bij hoog en laag gezworen dat hij die opname alleen voor zichzelf zal bewaren, en dat ik me geen zorgen hoef te maken, maar natuurlijk gaat die vlieger niet op. Ik kan me niet veroorloven dat één van die mannen tòch stiekem me op Pornhub gooit, en ik herkend word.

Ik dacht dat hij dat zou voorstellen omdat hij me vibes gaf van exhibitionisme. Mannen die exhibitionistisch zijn willen vaak plaatjes van zichzelf maken tijdens de seks. Je hebt de verlegen exhibitionisten die de afstand fijn vinden, en graag door een dominante vrouw worden bekeken, je hebt de agressieve exhibitionisten die vrouwen bang willen maken met hun seksualiteit, en je hebt ook de enthousiaste blote dansers, die gewoon samen door de wereld willen worden gezien. Die laatste soort was hij.

Je hebt nogwel meer soorten exhibitionisten trouwens, maar dat laat ik wel over aan een eigen stukje ooit.

Zo'n soort exhibitionist wil dus graag porno maken, en wil dat liefst ook verspreiden. Dan moet ik hem teleurstellen, want dat gaat dus niet. Daar zat ik me al een beetje op voor te bereiden, toen hij toch met iets onverwachts kwam: hij begon me te waarschuwen dat hij groot geschapen was, en dat ik er nogweleens problemen mee kon gaan krijgen. Ik had al een blik op zijn broek geworpen toen we binnenkwamen, en ik was verbaasd, want zo groot zag hij er niet uit.

Ik vertelde hem dat groot geen probleem was, en dat was niet wat hij wou horen, dus ik maakte daar snel van dat ik me in dit werk er gewoon bij neergelegd had dat het soms pijn ging doen, en dat ik nou eenmaal had afgesproken om een nummertje met hem te maken, dus dat ik maar op mijn tanden moest bijten dan. Dat viel stukken beter. Hij begon te strippen, terwijl hij vertelde over dat veel vrouwen hem te groot vonden om te kunnen neuken, en hoe moeilijk ze het vonden om met zijn monsterpenis om te gaan. Ik werd er bijna nieuwsgierig van.

Hij erkende dat ik wel ervaren zou zijn vanwege mijn werk, maar hij was tochwel wat anders. Hij zou de eerste voor me zijn die zo groot was. En ik moest maar naar hem luisteren, hij wist wel hoe hij het toch kon laten lukken. Ontspannen was het belangrijkste, en daarvoor moesten we gewoon even samen naakt zijn, om aan elkaar te wennen, en hij zou me masseren en beffen, dan lukte het wel.

Toen ging met een dramatische beweging de slip uit, en daar hing een heel gemiddelde Nederlandse pik van misschien net vijftien centimeter, die duidelijk gepompt was. Dan is hij iets groter, maar door al het vocht dat onder de huid en in de voorhuid zit, ziet het er meer uit als een hotdog in een broodje dan een pik. En hij zag er niet uit alsof hij erg hard kon worden.

Dus niet alleen was het niet de uitdaging waar die vent me voor waarschuwde, het was nieteens anders dan een gewone Nederlandse pik. En dat een man met een gewone pik denkt dat hij een overmaatse probleempik heeft is óók al niet nieuw. En ik betrapte me erop dat ik dacht: "Ah, dit weer." En dat is geen gedachte om een leuke date mee te beginnen. Ik zou niet zo moeten denken, maar dit soort dingen voelt soms gewoon als een sleur. Doen alsof iets nieuw is als het dat niet is, dat vreet gewoon aan me.

Het voelt alsof ik te murw ben geworden. Daar komt het niet door, het komt gewoon doordat ik teveel ervaring heb. Maar netzoals je op een squashclub te ervaren kan worden voor je tegenspelers en er nauwelijks nog lol in hebt omdat je niet uitgedaagd wordt, heb ik met mijn klantjes soms dat ik graag eens wat nieuws te zien zou krijgen. Ookal is het niet het belangrijkste.

Daar zal ik later wel anders op terugkijken. Want als ik nu terugkijk op de gouden tijd van de nieuwe dingen meemaken, mijn vroege dagen in mijn werkflatje, dan ziet dat er heel interessant en inspirerend voor me uit. Maar als je het me toen had gevraagd, had ik alleenmaar gezeurd dat ik het gevoel had dat ik het nooit zou leren, want telkens als ik dacht dat ik het nu allemaal wel wist, werd ik weer verrast door een klant die me de eerste keer iets nieuws liet zien.

Oprisping

Afgelopen donderdag, 3 september dus, was er een debat in de Tweede Kamer over prostitutie. Het was naar aanleiding van het burgerinitiatief van Exxpose, waar ik al eerder over geschreven heb. Het heeft ze lang gekost, en dat kan je vooral zien door hoe ouwelijk dat meisje van Exxpose is geworden als je haar ziet spreken in de Kamer. Ze moet nogsteeds een twintiger zijn, maar je ziet het niet aan haar af. Haat is ongezond.

Het hele debat is vier uur lang, en ookal is er een downloadknop, je kan het niet echt downloaden. Het is immers overheids-IT, het werkt dus niet. Je kan het wel op de website bekijken, hier is de koppeling. Ik schrijf tegenwoordig niet meer over het nieuws. Het is teveel werk, het is teveel herhaling, het wordt niet gewaardeerd. Maar als het gaat om dingen die de politiek doet, maak ik wel een uitzondering.

Ik ben ook nietmeer de enige die kommentaar heeft. Dat is vroeger toen ik begon altijd de reden geweest om te schrijven ookal wou ik niet. Tegenwoordig komen er ook andere mensen tevoorschijn die kritiek hebben in de kranten en op de nieuwssites. Dat vind ik wel een vooruitgang. Ook op Twitter zijn er tegenwoordig mensen die laten zien wat er allemaal niet klopt. Hier zie je bijvoorbeeld de timeline van Laura K, die live flink wat kritiek geeft op 3 september.

Daarom denk ik ook niet dat ik het hele debat moet gaan voorzien van kritiek, en àlles moet gaan uitleggen. Niet alleen omdat dat dubbelop werk is met andere mensen, maar ook omdat er níéts nieuws langskomt. Het is allemaal teruggekotste praatpuntjes die allang ontkracht zijn, maar die politiek te lucratief zijn om van te erkennen dat ze onzin zijn. Het hele debat is één lange zure oprisping.

Exxpose trapt het debat af met een serie onwaarheden waar je U tegen zegt. Vanaf minuut één kookte mijn bloed al, toen ze zich beklaagde over "Laura" die helaas niet langer opgesloten kon worden "voor haar eigen veiligheid" toen ze meerderjarig werd. Wie dit stukje aleens gelezen heeft, weet waarom ik dan zo boos was. De rest is niet beter, gewoon stemmingmakerij met het ene na het andere waar al antwoordstukjes op zijn. Hier is de hele lijst.

Alle politici leveren ook een flinke lading gelik aan het adres van Natasja. Het is bijna dweperig. Je zou je dat soort gedrag voor kunnen stellen bij een basisschoolleerling die een opstelwedstrijd heeft gewonnen, maar voor een late twintiger vind ik het nogal kinderachtig. Alsof bekrompen fundamentalisten ophitsen zo'n prestatie is. Het zal wel zijn om te laten zien hoe geweldig de politici het vinden dat de burger met ze koppelt, als ik het zo positief mogelijk probeer te zien.

De CU heeft van der Graaf als spreker. Vreemd, want tot nu toe was dat altijd Segers. Van der Graaf noemt dit een historisch moment, en komt met geile lulverhaaltjes om lekker emotioneel stemming te maken. Het lijkt dom, maar al snel merk je dat ze best goed haar huiswerk heeft gedaan. Nee, niet dat ze de waarheid gaat spreken, juist niet, maar ze anticipeert op de tegenargumenten die ze kan krijgen.

Ze gebruikt dat verdomde Proud-SOA/Aids onderzoek om te kunnen doen alsof sekswerk automatisch geweld en ongezondheid veroorzaakt. Dat onderzoek is ingestoken met goede bedoelingen, maar het is zo neergezet en uitgelegd dat er heel veel slachtofferschap uit spreekt. In de kringen waar de mensen die het rapport schreven rondgaan is dat slachtofferdenken heel populair, het is modieuze social justice die doorlekt in wereldbeschouwingen, maar het is contraproductief. Daar zijn ze op aangesproken, maar ze hebben het toch slachtofferig geschreven, en dat is in ons gezicht ontploft. Ook nu weer.

Maar ik zag vooral hoe geslepen het verhaal van de CU is geworden toen ik uit het niets hoorde dat we "afmoeten" van het idee dat klanten zulke belangrijke meldingsbronnen zijn. Dat is namelijk een best sterk en gevorderd argument dat hoeren hebben gebruikt om uit te leggen dat klanten criminaliseren hun meldingsbereidheid vernietigt. Dat argument veeg je alleen zo weg als je weet dat het gaat komen, en je weet alleen dat het gaat komen als je van het argument weet. Kuik is wel vaker benaderd om haar uit te leggen hoe schadelijk ze is. Maar dat kan haar niet schelen.

De tweede spreker is Kees van der Staaij. Die komt met een opvallend zwak verhaal, wat we al heel vaak hebben gehoord, en gaat vooral even zeuren over dat mensen die het niet met hem eens zijn wegkijkers zijn. Als hij in een interruptie daarmee wordt geconfronteerd, krabbelt hij terug. Hij heeft niet echt iets interessants in te brengen.

Spreker drie is Bolkestein, van de VVD. Dat is niet de oude Bolkestein, het is een nieuweling die hier voor het eerst komt spreken. Zijn standpunt is warrig. Aan de ene kant heeft hij het erover dat prostitutie legaal moet blijven, maar aan de andere kant heeft hij het er wel over dat wij hoeren hem nooit ge-e-maild hebben, en suggereert dat we niet echt met deze toestanden bezig zijn. Hij wil graag weten of het extra geld voor bestrijding van misstanden tot meer resultaten heeft geleid.

Een interessante spreker is nummer vier, van den Berge van Groen Links. Hij staat voor een scheiding tussen mensenhandel en prostitutie, en bepleit het overwegen van het Nieuw Zeelandse model. Hij interrumpeert anderen scherp, en weet ook de jengelende interrupties met emotionele beeldvorming die hij zelf krijgt goed te beantwoorden. Het is alleen nèt jammer dat hij wèl belijdt dat er zoveel mis zou zijn in de branche.

Minstens zo interessant is nummer vijf, Bouali van D'66. Ik vertrouw die partij niet meer met hoe vaak ze hun principes hebben laten vallen, maar deze man laat goede dingen zien. En slechte helaas. Hij neemt stelling tegen het Zweedse model, en haalt onderzoek aan. Dat is goed! Daar reageert Kuik als door een wesp gestoken op, en komt met feitenloos gezwam over Sjaban, dat vijfennegentig procent van de hoeren hier uit arme Oost Europese landen komen, en dat vijfenzeventig procent van de hoeren tussen de dèrtien en vijfentwintig jaar zijn. Hij prikt daar niet doorheen.

Mocht je het je afvragen, al die "feiten" komen uit stukken van de Europese Commissie die onder andere onder Honeyball onzin over hoererij verspreiden vanuit feministische ideologie. De bron die zij weer gebruiken is de Fondation Scelles, een Franse NGO die een kruistocht tegen prostitutie voeren. Het getal van vijfennegentig procent arme Oostblokkers, dat volgens èlk echt onderzoek veel te hoog is, heeft Scelles weer van het Scharlaken Koord, een Nederlandse Christen-reddertjes-organisatie.

Het verhaal over vijfenzeventig procent van de hoeren die tussen de dertien en de vijfentwintig zou zijn, is een schatting waarvoor ze geen enkele basis geven. Maar zoals zovaak wordt die schatting in het volgende rapport aangehaald als een onderbouwde schatting, en als dat rapport wordt aangehaald is het intussen een waarneming geworden, en één citaat verder is het dan een feit dat uit onderzoek blijkt. Zo gaat dat helaas.

Als je wat kontekst wil, een hoofdstuk uit dat rapport heet "PROSTITUTION = VIOLENCE", er staat in dat hoeren gemiddeld op hun veertiende beginnen met hoeren, maar vaak al op hun elfde, en dat vijfenzeventig procent van de escorts zelfmoordpogingen doet. Beginnen met sekswerk noemen ze "DESCENDING INTO HELL." Het is ontzettend schreeuwerige propaganda, die cijfers uit de hoge hoed tovert. Je kan niet in hun rapporten lezen zonder op te merken dat het allemaal wel héél extreme verhalen zijn, die niet echt waar kunnen zijn.

En wie over Sjaban wil lezen, kan hier terecht, of als je Engels leest hier.

Kuik probeert ook de ijzersterke onderzoeken van Amnesty International te ondermijnen door te zeggen dat ze gebaseerd zouden zijn op verouderde informatie over Noorwegen. Dat is één van de bokkesprongen die feministische verbiedertjes maken als ze met Amnesty geconfronteerd worden. Iedereen die het Amnesty-rapport heeft gelezen kan meteen zien dat het onwaar is, en dat bovendien zonder de Noorse informatie het punt overeind blijft, maar Bouali heeft waarschijnlijk alleen de samenvatting gelezen. Of er alleen van gehoord.

Ook de Graaf interrumpeert hem, en wil dat hij niet alleenmaar naar zijn eigen onderbouwde, feitelijke verhaal luistert, maar ook breder kijkt en haar emotionele chantageverhalen vol emotie en zonder feiten, over enorme groepen onzichtbare slavenmeisjes meeneemt. Bouali laveert daar tussendoor, en gaat niet tegen haar in. Dat is in die parlementaire kringen ook ontzettend not done, zelfs al weet iedereen dat het onzinverhalen zijn.

Bouali houdt wel koers, en als hij wordt beschuldigd van zijn ogen sluiten, legt hij neer dat de verbiedertjes hun ogen sluiten voor de ellende die criminaliseren veroorzaakt. Het is goed, het is alleen jammer dat hij niet aandurft in te zien dat de ellende die de verbiedertjes zo verlekkerd naar voren brengen niet bestáát, en de ellende die komt van criminalisering wèl.

Wat me wèl erg dwarszit is dat hij zijn geloof in grote misstanden belijdt. Daar komen de verbiedertjes haast automatisch mee weg, en ook deze vent speelt ze met volle zeilen in de kaart. Hij doet ook alsof meer zedenagenten zoden aan de dijk gaat zetten. Als we íéts kunnen missen als kiespijn is het wel meer zedensmerissen die ons leven komen verwoesten. Die doen helemaal niets voor ons, en heel veel tégen ons.

Dan nummer zes, Markuszower van de PVV. Daar kan ik kort over zijn, het is crimefighter-gebral, en omdat hij echt gelooft in de mensenhandelmythologie inplaatsvan het te gebruiken als een rookgordijn om moraliteit te kunnen opdwingen, doet hij heel gefrustreerd over hoe slecht de politie scoort met het oppakken van al die pooiers waarvan we doen alsof ze bestaan. Zijn oplossing is natuurlijk meer politie, meer bevoegdheden, en zeiken over immigranten en de EU.

Nummer zeven is Kuiken, van de PvdA. Die is van het klantcriminaliseringswetje, dus je weet meteen dat je daar niets van hoeft te verwachten. Ze komt met wat bizarre uitspraken. Zo heeft ze op de "Groningse Wallen," waar ze de naam niet van kent, gepraat met een sekswerker die danwel vrijwillig was, maar zei dat ze hoorde bij de slechts vijf procent die het werk vrijwillig deed.

Volgens haar zíén we dat prostitutie in vijfennegentig procent van de gevallen misbruik is. Wat haar bron is, daar zwijgt ze over. We moeten haar wilde verhalen maar geloven. Ze plugt haar eigen wetje, ze komt weer met de vijfenzeventig procent van de hoeren die tussen de dertien en vijfentwintig zou zijn, en ze komt met de voor mij nieuwe "meest conservatieve schatting" dat één op de zeven hoeren gedwongen zou zijn. Die moet ik nog nazoeken. Sowieso zijn er veel conservatievere schattingen.

Ondanks dat ze graag leunt op anekdotes en illustratieve voorbeelden, vindt ze het maar niets als er een interruptie komt met een voorbeeld van een Ierse, en hoe die gedupeerd wordt door het Zweedse model dat daar van kracht is. Het emotionele beeld moet natuurlijk wel eenzijdig blijven, want als we moeten gaan afwegen welke verhalen meer waarheid bevatten, is dat niet lekker voor de verbiedertjes.

Kuiken praat kort, en na haar komt nummer acht, Kuik van de CDA. Die is al in de krant geweest met onzinverhalen over dat prostitutie "niet meer van deze tijd" is, en meer van die vage maar ernstige beschuldigingen over criminaliteit, onrecht en oneerlijkheid.

Kuik heeft duidelijk geleerd van haar botsingen met hoeren op Twitter. Niet dat ze ingezien heeft dat haar standpunt fout is, maar wel dat haar argumenten hol en kwetsbaar zijn. Ze doet dus veel aan "immuniseren" door vantevoren tegenargumenten in een kwaad licht te proberen te zetten. Ze weet dat ze fout zit, maar ze wil toch haar haatwet doordrukken. Ze speelt het veilig, en blijft zoveel mogelijk uit de buurt van feiten, en speelt in op dat haar tegenstanders ook belijden dat er zoveel misstanden zijn.

Na haar komt van Nispen van de SP. Ik was heel benieuwd. De SP heeft zowel Quik-Schuijt gehad, die onze sterkste pleiter was tegen de WRP in de Eerste Kamer, als Kooiman, die met Segers in bed kroop om de klantcriminaliseringswet te schrijven. Het kan dus van extreem goed naar extreem slecht gaan. Van Nispen belijdt dat er zoveel misstanden zijn, en praat daarna alleen over dat het allemaal zo teleurstellend is. Hij komt nergens mee.

Dan is het de beurt aan staatssecretaris Broekers-Knol. Die plugt vooral de WRS waar ze mee bezig is. Als de Christenpartijen duidelijk maken dat die te lang duurt, vertelt ze dat die op dertien juli naar de Raad van State is gegaan, extra haastig. Maar het duurde nou eenmaal even, want de internetconsultatie was onverwacht ingewikkeld om af te handelen.

Er moet onderzoek komen, want de onderzoeken spreken elkaar tegen volgens de staatssecretaris. De enige tegenspraak die ik zie is dat de schattingen en propagandaverhalen van verbiedertjesorganisaties tegengesproken worden door echt onderzoek van academici. Ze vraagt zich ook af of de Rode Draad niet wat kan doen, en of die nog bestaat. Zo slecht is ze dus op de hoogte.

De Nationaal Rapporteur moest in eerdere rapporten goedpraten dat de tellingen van mensenhandel blijven dalen ondanks alle heksenjacht, en had daarom beweerd dat de aandacht van de politie voor mensenhandel was ingezakt. Daar klopt natuurlijk geen flikker van, maar de staatssecretaris moest dat nu wel aanhoren. Ze beloofde beterschap, onder andere doordat na de zomer er meer zedenpolitie wordt geworven. Dus we krijgen verse vingers in de doos.

Inplaatsvan eerlijk te kijken naar de kwaliteit van alles wat haar kant opkomt, neemt ze juist even de gelegenheid om de Nationaal Rapporteur de hemel in te prijzen. Want die werkt zó hard!

Er komen wat moties dat het kabinet wat met het Zweedse model moet gaan doen, en de staatssecretaris raadt die moties af. Er wordt morgen over gestemd.

Zo, nu heb ik je vier uur bespaard.

Aan het begin van dit stukje heb ik geschreven dat het allemaal een oprisping is, allemaal oud spul. Maar zoals je kan zien zijn er nu bij GL en D'66 wel mensen die in ieder geval wéten van onderzoek en van echte feiten. Dat is al veel  beter dan wat het was, dus waarom zeg ik dan dat het toch weer hetzelfde is, en eigenlijk een herhaling van zetten?

Ten eerste omdat dit een stukje in de zijlijn is. De grote dreiging is de gortdroge WRS waar niemand behalve de hoeren en de verbiedertjes interesse in heeft. Dit is een kansloos voorstel omdat het veel te simpel en onhandig is. Maar het is er danook niet om aangenomen te worden. Het is er om de politici in te wrijven dat er vanuit de kiezersmassa lust is om hoeren te onderdrukken. De wil van het volk wordt gesuggereerd aan de stemmenjagers.

Dit verandert dus niets behalve dat het de geesten rijp maakt voor meer repressie. Het is bedoeld om mensen murw te maken over het inperken van onze rechten. Als heftige dingen worden voorgesteld om een probleem aan te pakken, wordt er sneller een gematigde versie daarvan gebruikt, inplaatsvan na te denken of er wel echt een probleem is, of dat een overheidstaak is om aan te pakken, en hoeveel ellende dat mag veroorzaken. Het is een techniek die in sales <i>anchoring</i> wordt genoemd.

Maar ten tweede is er ook echt weinig nieuws als je het van een afstandje bekijkt. Ja, de verbiedertjes durven heftigere dingen voor te stellen, en ja, de andere politici hebben intussen van de echte onderzoeken gehoord. Maar de verbiedertjes zijn ze nog steeds een stap voor, en de kennis van de andere politici is nog steeds niet genoeg om daar doorheen te prikken. De verbiedertjes beheersen zo het debat, omdat niemand die leugens herkent.

Het belangrijkste, ten derde, is dat allebei de kanten belijden dat er zoveel mìs is in de prostitutie. Dat jaar na jaar de oogst miniem blijft, dat we speciale rechtbanken nodighebben om ergens te komen met de slappe bewijsloze verhalen die het OM voor zaken door laat gaan, en alle hetze in de kranten gebakken lucht is, dat de Nationaal Rapporteur onzin bij elkaar laat rekenen, dat zal geen politicus zeggen. Zelfs als ze het intussen wel weten. Want dat is politiek te kostbaar.

Dat spelletje blijft hetzelfde, met de verbiedertjes en hun zwakke emotionele chantage als argument, en de andere politici, voorzover ze er al een fuck om geven, geblinddoekt door te weinig kennis en inzicht. En telkens falen de extreme rechtenschendende voorstellen, maar telkens wordt er toch terrein gewonnen door de verbiedertjes. De golven slaan stuk op het strand, maar ze spoelen wel telkens zand weg.

Ze rekenen erop. Voor rationele mensen is het frustrerend, en een hoop werk om telkens al die verschillende valse argumenten en drogredeneringen na te moeten gaan. En als de ene golf voorbij is, loopt de andere alweer op de kust. Voor de verbiedertjes is het heel anders. Die zien vorderingen, al is het nòg zo langzaam, en die kunnen elke keer weer lekker dwepen met hun voze fantasietjes. Daar is het zelfbevrediging voor.

En ik hou er niet van om naar publiek masturberende haatzaaiertjes te moeten kijken. Telkens weer.