De onderdanige directeur

In een hoop artikelen en verhalen kom ik tegen dat hoeren, alofniet fictieve hoeren, zeggen dat mannen die bovenaan de ladder staan vaak bij hen het onderdanige slaafje komen zijn. Mannen die in het dagelijkse leven veel verantwoordelijkheden hebben, en veel moeten beslissen voor anderen, geven die macht graag over in de seks, en vooral in stiekeme seks met ons.

Dat klinkt heel logisch, en het is een heel oud verhaal, maar een poos geleden begon er toch wat bij me te knagen. Want ik heb best klanten die onderdanig zijn, die afgestraft en vernederd moeten worden, of die houden van uitgebreide fetisjspelletjes, maar die directeuren en verantwoordelijke types zitten daar eigenlijk niet méér tussen dan andere mannen.

Het was iets dat ik netzogoed aannam als iedereen anders, maar als ik op mijn vingers eens ging natellen wat ik allemaal voor hoge omes in bed had gehad, vond ik het niet overtuigend om te denken dat die vaker fetisjisten, perverselingen of kinksters zijn. Het voelde gewoon verkeerd, en dat was voor mij de aanleiding om eens te gaan kijken of mijn gevoel nou wel klopte.

Ik ben dus eens gaan tellen, met mijn klantenboekje in de hand, waar ik alle gegevens van de klant die belangrijk zijn bijelkaar heb staan. Voordat je je nou zorgen gaat maken, daar staan geen namen of telefoonnummers bij, dat is allemaal netjes zo verwerkt dat niemand er wat mee kan zonderdat ik uitleg wat alles betekent. Ik moet er nou eenmaal rekening mee houden dat het in de handen van de zedenpolitie valt.

De uitkomst was eerst dat hooggeplaatste mannen inderdaad vaker onderdanig zijn in bed. Maar ook vaker dominant. Er wreef iets aan, en ik heb toen eens goed mijn dataset bekeken, met mijn statistische-analyse-diktaat ernaast. En met een paar mailtjes aan mijn statistiekmannetje om zeker te weten dat ik niet mezelf aan het bedonderen was. En daarna bleef er niets over van het idee dat hooggeplaatst vaker onderdanig is.

Als je namelijk compenseert voor het feit dat mannen met een hoge opleiding vaker kinky zijn, of daar in ieder geval vaker wat mee dóén, dan blijft er van je statistische afwijking bij hoge omes niets over. Die zijn immers vaak hoogopgeleid. Dan zijn ze zelfs, netaan significant, iets dominanter en iets minder onderdanig. Maar echt niet veel, en eigenlijk kan je met zo'n kleine steekproef wel zeggen dat er gewoon geen echt verschil uitkomt.

Je komt er dus achter dat het verhaal niet uit echte ervaring komt. Het verhaal is populair omdat het mensen aanspreekt. En daar zal het wel door komen dat het in omloop kwam. Er hoeft maar één grote direkteur te zijn geweest die het lekker vond om een dominatrix op te zoeken, en dan wordt dat heel makkelijk uitgesmeerd naar de rest van die hoge pieten, omdat het zo lekker voelt om te geloven. Die hoge omes intimideren jou wel, maar intussen...

Als ik eens naast elkaar ga leggen wat ik heb gezien in mijn boekje, zie ik vooral dat mannen die in het dagelijkse leven verantwoordelijk zijn, ook in bed verantwoordelijk zijn, en de boel in de hand houden. Daar hoeft verder geen dominantie aanvast te zitten. Je ziet ze in ieder geval helemaal niet juist hun verantwoordelijke positie overboord gooien en voor het omgekeerde gaan.

Er komt ooknog bij dat CEO's en dergelijke hoge managers eigenlijk helemaal niet in hun dagelijkse werk zo dominant en verantwoordelijk zijn. Je moet een groot verschil maken tussen de mensen in een maatschap, die naast hun verantwoordelijke werk ooknog het zakelijke deel en het managen doen, en mensen die eigenlijk alleenmaar managen. Maatschap-partners hebben flinke verantwoordelijkheden, en voelen die ook op zich wegen. Manager zijn is veel makkelijker.

Ik ben zelf manager geweest, en ik heb tussen de managers gezeten. Managen als je geen deel van het team hoeft te zijn dat je manage-t, is vooral zorgen dat mensen het gevoel hebben dat ze wat moeten doen. Je hoeft nieteens te snappen wat er aan de hand is, want als je iets doet wat het team dwarszit, komen ze vanzelf wel smeken of je alsjeblieft niet van gedachte wil veranderen. Met dat wat je manage-t ben je eigenlijk niet hard bezig.

Je bent veelmeer tijd en stress kwijt aan je omgeving. Je bazen die willen dat je team ze resultaten geeft, andere managers op jouw nivo die jouw budget, jouw mensen en jouw opdrachten af willen snoepen, en natuurlijk jagen op een kans voor de volgende sport op de ladder. Dat is dan nog stress en verantwoordelijkheid, maar mensen bovenaan de ladder hebben zelfs daar geen zorg meer aan.

Elke man klaagt over zijn werkdruk. De fietsenmaker en de notaris, de ingenieur en de schilder, de galeriehouder en de graphic designer, de medewerker boekhouden en de politiecommissaris. Allemaal vinden ze dat ze keihard werken en dat mensen niet beseffen hoeveel er van ze wordt gevraagd. En toch kan je niet zeggen dat ze ook allemaal dezelfde druk hebben, en dezelfde lasten hebben te dragen.

Ik ben nooit CEO geweest. Maar ik neuk ze wel, en ze praten honderduit. En vergeleken met heel veel mensen, vooral die voor ze werken, hebben ze een luizenbaan. Ze steken veel uren in hun werk, maar daar hoort dan wel bij dat ze overal als een prins behandeld worden. Wat hun werk vooral is, is verwachtingen op andere mensen leggen. En als dat misloopt, is dat de schuld van die mensen op wie ze verwachtingen hadden gelegd.

Ze doen wel werk. Ze onderhouden vooral kontakten, en ze gebruiken hun netwerk. Alle inhoudelijke dingen worden voor ze voorgekauwd door hun posse. Zelf hebben ze "visie" ofzoiets, wat vooral betekent dat ze dingen wìllen. Ze hoeven voor hun beslissingen nieteens met ideeën te komen, want die worden aan ze gepitcht door hun posse, en ze hoeven alleenmaar te kiezen wat ze het best vinden klinken.

Die mannen hebben helemaal niet nodig om via BDSM hun verantwoordelijkheden van zich af te laten vallen. En ze hoeven ook hun dominantie niet kunstmatig hard te houden in hun werk, want iedereen om ze heen doet al zo onderdanig dat je vanzelf een tiran wordt. Daarbij hebben heel veel CEO's nogal psychopatische trekjes, en kom je nieteens aan dat ze het vervelend zouden vinden als het er wèl was.

Maar als je dat vergelijkt met mannen met een maatschap, zoals advokaten of dokters die daarbij ooknog hun hele bedrijf of afdeling moeten besturen, dan zie je dat zelfs bij verantwoordelijke mensen die ooknog koppige en eigenwijze maten moeten bijsturen, dat het voor zulke mensen helemaal niet bevrijdend is om zich in BDSM-stijl te onderwerpen. Die zijn vooral opzoek naar iemand die naar ze luistert, en waarbij alles kalm gaat, en zonder teveel nadruk op machtsverhoudingen. Eigenlijk het òmgekeerde van BDSM.

Hooggeplaatste mannen zijn divers, ook als het op hun seksualiteit aankomt. Dat is iets wat toch vooral wortels heeft voordat ze die hoge positie kregen. En je moet gewoon per man kijken, natuurlijk. Uiteindelijk blijken ze gewoon mensen te zijn. Gewoon mannen, met dezelfde soort dingen die je bij alle mannen kan tegenkomen. Gek eigenlijk, hoevaak dat als een soort verrassing komt.