Toen ik een schoolmeisje was, zat ik op waterpolo. Daar is heel weinig sierlijks en vrouwelijks aan, en dat miste ik ook niet. Andere meiden gingen op korfbal, op volleybal of hardlopen. Dat was ook allemaal heel neutraal. Later ben ik gaan squashen, en dat was toen al iets wat ik ervoer als veel vrouwelijker. Maar squash kwam eigenlijk pas toen ik het huis uit was, en de wijde wereld al aan het ontdekken ging.
Ik kan altijd het best opschieten met collega's die hun best op het werk doen. Van die meiden die echt ambitie hebben om wat moois van het hoeren te maken, en er het liefst veel van leren. Die zichzelf erin leggen, want dat doe ik ook. Vooral de meiden die er gewoon beter in zijn dan ik, daar word ik heel makkelijk vriendinnen mee. Soms zijn dat wildebrassen, maar eigenlijk altijd zijn het wel de aanpakkers.
Er viel me veel op aan die meiden, maar waar ik vandaag een stukje over schrijf is dat veel van die meiden dezelfde sporten leuk vonden. Er zaten meer sporters bij dan bij de andere meiden sowieso, ookal heb je er ook genoeg die reuze aktief waren zonderdat ze ooit bij een sportclub binnen waren geweest.
Ik hoorde telkens bepaalde sporten langskomen. Hockey, karate, turnen, maar vooràl ballet. Ik kreeg soms het idee dat er veel meer meisjes ballet hadden gedaan dan ik dacht. Misschien was mijn school wel een afwijking geweest, en zat in heel Nederland de meerderheid van de schoolmeisjes op ballet. Maar dat bleek ookweer niet zo te zijn. Het zijn gewoon de aktieve hoeren waar je veel ballerina's ziet.
Bij ballerina's had ik zo'n beeld van zweverige elfjes die over een toneel trippelen en vooral frêle en lichtvoetig zijn. Dat vond ik helemaal niet passen bij die haaibaaien die mannen om hun vinger wikkelen. Het botste een beetje met mijn beeld van de ballerina uit Hans Christiaan Andersen, het pure meisje dat zich aan schoonheid gewijd had. Maar daar zat ik dus helemaal verkeerd mee.
Onderling kwekten die meiden vrolijk over hun tijd als ballerina's, en dan blijkt het dus een loodzware sport te zijn waar je echt zware blessures van kan oplopen, en waar er onderling haat en nijd is omdat er best een strenge hierarchie is wie welke rol krijgt in de balletvertoningen waar het allemaal om gaat. De meiden vinden het leuk, maar intussen is het wel een uitputtingsrace om te zien wie er gaat schitteren op toneel.
Alle ballerina's waar ik mee gewerkt heb waren gestopt. Ballet sloopt je, en als je geen tienermeisje meer bent, komt niet elke verstuiking vanzelf terug. Ballerina's hebben korte carrières, en leven in één lange reeks blessures die ze nieteens meer zo zien. Dat is tenminste wat die ex-ballerina's me vertelden. Deze meiden hadden iets anders gevonden door te gaan hoeren, iets wat gezonder voor ze was.
Ik vraag me wel af wat de overeenkomst nou is. Gaan ballerina's makkelijker hoeren? Is er iets aan ballet wat de drempel naar hoererij omlaaghaalt? Is er iets wat je meemaakt in ballet wat je op het idee brengt om ook in bed sierlijk en vrouwelijk maar wel akrobatisch te zijn? Of is het andersom, en gaan geboren hoeren makkelijker op ballet, omdat ze daar een extra aantrekking naar voelen?
Helaas heb ik geen antwoord daarop. De meiden in mijn netwerkje met ballet-achtergrond, en die zijn er bestwel, vonden het wel interessant maar weten ook niet hoe het komt. Ze hebben allemaal hun gedachtes, maar die verschillen nogal, en dat wil al wat zeggen natuurlijk. De meerderheid heeft het over de discipline die je leert, en dat er ookwel wat exhibitionistisch zit in elke sport die je op een podium vertoont, maar verder zijn ze het over weinig eens.
De mannen vinden het in ieder geval prima. Die hebben graag een sierlijk danseresje met een ijzeren lichaamsdiscipline. Maar ze hebben ook graag een hockeymeisje of een turnster, en echt het sierlijke elf-achtige is het hem dus niet. Het sterke lijf hebben ze natuurlijk wel gemeen, en de lenigheid. Dat trekt mannen meer dan slank zijn of een sportschoollijf hebben.
Ze nemen natuurlijk wel hun fitheid en lenigheid mee van het ballet, de sierlijkheid ook als ze hard aan het werken zijn, en ze zijn altijd heel zorgvuldig met het verzorgen van hun voeten. Daar heb ik ookwel wat van geleerd, want mannen verwachten hoge hakken, en hoge hakken maken je voeten vroeg oud en lelijk. Daar heb ik wel werk aan, maar dat is wel een keer een eigen stukje waard.
Het viel me op. Mijn eigen vooroordeel was dat ballerina's van die tutjes zijn die vooral mooi gevonden willen worden, en zichzelf optutten als elfjes. Ik zag het als hetzelfde als van die kleuters die zich als prinsesje laten aankleden, met een toverstokje erbij met een ster aan het eind. Dat het zulke seksuele en ondernemende types zouden zijn, dat klopte daar niet mee. Ik heb ook mijn vooroordelen. En daar lijkt maar geen eind aan te komen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Grappig. Ik kan me voorstellen dat het slanke lijf en de lichamelijke expressie van ballerina's en turnsters meehelpt om de aandacht van mannen op te wekken. Zelf viel (en val) ik in het dagelijkse leven vooral op hockeymeisjes.
Ga je ook nog eens een onderzoekje doen naar de sportieve interesses van (jouw) klanten?
Zelf ben ik vooral een squasher, maar ik heb ook veel gevoetbald en gebasketbald.
de lichamelijke Ik val
Dit verhaal herinnert me nog aan een blondine, met wie ik alweer jaren en jaren geleden een journalistieke opleiding gevolgd had. Ze hechtte waarde aan haar uiterlijk, maar ze was niet helemaal mijn type. Ik val eerder op wat dromerige, naiëve types (waarschijnlijk omdat ik daar iets van mezelf in herken terwijl ik het bij mezelf liever niet zou toestaan), terwijl zij dondersgoed wist wat ze wilde en daar ook voor ging.
Tot vrij recent had ze op hoog niveau aan ballet gedaan (naast een universitaire opleiding), maar ze was deze opleiding ook gaan doen omdat ze voor ballet te oud werd. Ze had een paar lelijke blessures gehad.
Regelmatig mochten we belangrijke mensen interviewen, en al vrij snel was daar het gerucht dat ze een relatie zou hebben gekregen met één van die mannen - een geruchtmakende politicus die minstens 25 jaar ouder was dan zij. In deze context hoorde ik ook voor het eerst het woord "gold-digger", waarmee sommigen haar aanduidden.
Ze kreeg een stageplaats bij een bekend blad over rijkdom, dat ze in de zomer tijdens de vakantie van de rest van de redactie goed gevuld hield. Een paar jaar geleden vond ik nog een klein interview van haar. Ze bleek al enige tijd vlak onder de chef te opereren, gaf een sneer aan mensen die haar vol vooroordelen benaderden, maar zat verder lekker in haar vel en toonde ook zelfinzicht of zelfs zelfspot bij een opmerking over het veronderstelde corpsballen-seksisme van haar rijke omgeving.
Nee, mijn type was ze niet, maar ik moet wel toegeven dat ze het redelijk gemaakt heeft, waarschijnlijk ook naar haar eigen maatstaven. Zoiets kan ik alleen maar respecteren...
Lieve ...
Je advertentie staat niet meer online, en je neemt je telefoon niet op. Ik ben S.V., met die bijzondere stropdas waar je zo leuk mee speelde. Kan je contact met me opnemen? Ik heb je al zo lang niet meer gezien.
Liefs,
S.V.
Zou de film Black Swan ons kunnen helpen?
Hoe worden Balerina’s in opleiding betaald? Of betalen die alleen voor hun opleiding? Treden ze ook op om wat financiën naar binnen te trekken tot ze uiteindelijk in het zwanenmeer mogen spetteren?
ennnnuhhhh Balerina’s verkeren vaak in theaters. En welke welzijnsklasse klanten bezoekt het meest het theater?
Ik las een keer dat bij dansers/choreografen ook het meest gescheiden wordt.
En ik dacht dat het kwam doordat dansers heel intensief met hun werk bezig zijn.
Of misschien doordat ze intensief met hun danspartner bezig zijn.
Hoe dan ook heb ik respect voor balletdansers (m/v, maar eigenlijk nog het meest de v, want die kunnen op die akelige spitzen dansen...)
en wat zeg je over paarden meisjes ?grappig om te lezen dit stuk ben zelf een paarden meisje geweest met een eigen paard en al
Een reactie posten