Antwoord op: Zo ver zullen ze niet gaan.

Heel vaak hoor je sussend, als je net verteld hebt wat er nou weer voor plannen worden gemaakt in de overheid om nog meer rechten, nog meer plekken en nog meer menselijkheid van ons af te pakken, dat je het overdrijft. Ten eerste omdat ze het voelen alsof je het veel te serieus neemt, ten tweede omdat ze denken dat de overheid wel terug zal schrikken van vergaande maatregelen die echt zware gevolgen zullen hebben.

Vooral klanten hebben die ideeën. Die kijken ernaar, en die zien hoeveel geld de overheid aan ons verdient, hoeveel extra overlast en ellende het op zou leveren als we niet in rust en vrede onze klantjes blij konden maken, en die denken dat niemand zo mal kan zijn om te denken dat je hoererij echt onder de knoet krijgt, want dat is nog nooit gelukt, en iedereen weet dat toch. Wie zou nou de kip met de gouden eieren slachten? Genoeg politici die zelf ook klant zijn.

En ik antwoord: was dat maar waar.

Ja, er zijn genoeg politici klant. En ja, we doen genoeg belangrijke dingen voor de samenleving, al was het maar als bliksemafleider. En ja, we betalen ontiegelijk veel belasting, en ja, we doen niemand kwaad. En ja, we trekken toeristen aan en we zijn leuk om goede sier mee te maken om te laten zien hoe ruimdenkend Nederland wel niet is dat ze ons laten bestaan. Maar toch beschermt ons dat niet.

Je ziet het overal. Rotterdam maakt escorts en thuisontvangsters het leven onmogelijk. Utrecht heeft de hele aanloopsector vernietigd. Den Haag en Groningen pakken niet de locaties als eerste, maar onderwerpen de meiden aan Stasi-praktijken en laten ze koeioneren door de zedenpolitie. Amsterdam koopt de enige panden waar het legaal is om te werken op, omdat ze van ons afwillen. En ondanks alle gevolgen gaan ze gewoon door.

Die zijn niet bang om het lid op de neus te krijgen. Ze weten dat we tochwel doorgaan. Ze weten dat wàt ze ook doen, wij tòch wel door zullen werken. Het is nog nooit gelukt om hoererij helemaal kapot te krijgen, in elke tijd en op elke plek, dus ze kunnen doen wat ze willen zonder het risico te lopen dat de hoererij kapotgaat. Dus kunnen ze ons zo hard ze willen aanpakken, en dat doen ze graag.

Kijk maar om je heen, naar de razzia's, naar de heksenjachten, naar al de sluitingen, naar uitsterfbeleid, naar de wetten waarmee we voor het eerst sinds meer dan een eeuw strafbaar worden, naar de verpreutsing en de onzin in de media. Zo ver gaan ze wel. Zo ver zijn we al gegaan. En we weten nog nieteens wat ze verder nog gaan verzinnen.

Ziek geweest

Dit was niet de eerste keer dat ik een stukje overgeslagen heb. Ik heb weleens writers block gehad, ik heb weleens vakantie gevierd, en natuurlijk met de feestdagen ben ik ook niet met mijn blog bezig. Dit was volgens mij de eerste keer in de acht jaar dat ik mijn blogje al schrijf dat ik een keer heb overgeslagen omdat ik ziek was. Ik heb weleens griep gehad, maar dan schrijf ik meestal juist méér, omdat ik niet kan sporten en werken, en dus meer tijd heb.

Ik ben een beetje geheimzinnig geweest over wat ik nou had, maar nu ik beter ben kan ik weer helder nadenken, en kan ik ook zien dat dat niet zo'n kwaad kan. Ik had een oorontsteking. Het begon met een beetje een verstopt gevoel in één oor, wat ik niet kon oplossen met schoonmaken, en midden in de nacht werd het pijn, zodat ik niet kon slapen. De volgende ochtend leek het minder erg te zijn geworden, maar het bleef maar terugkomen, en ik kon echt niets meer.

Mijn klanten moest ik afbellen, en telefoneren met een oorontsteking wil ik echt niet meer hoeven doen. Ik was lusteloos, traag, ik kon niet slapen en ik had geen honger. Ik zat alleenmaar koffie te drinken, warme truien uit mijn kledingkasten op te zoeken, en ik wachtte ongeduldig tot het over zou gaan. Oorontsteking lijkt zoiets lulligs, maar ik kon echt niets meer, het was echt iets wat me helemaal ondersteboven had.

Tegelijk was het ergste gewoon dat ik af moest wachten, en dat ik me verveelde. De pijn was soms heel heftig, maar meestal gewoon iets wat me dwarszat zonderdat ik er echt mee bézig was. Aspirinetjes en paracetamolletjes hielpen ook maar een beetje, en ik werd er gewoon ongeduldig van. Ik had dingen te doen, en mensen te zien, en inplaats daarvan was ik nu aan het afwachten om beter te worden.

Ik ga niet makkelijk naar de dokter, want ik voel me altijd een beetje opgelaten als ik kom zeuren over een pijntje of een plekje, maar zo'n oorontsteking voelt als de tentnagel in het hoofd van Sisera. Bovendien merkte ik dat ik in het oor wat ontstoken was echt veel minder was gaan horen, dus ik begon me wel zorgen te maken. Dus tochmaar een afspraak gemaakt, en de volgende dag kon ik al terecht.

Mijn huisarts is best een fijne. Hij is in elk geval stukken beter dan die ik daarvoor had gehad. Die waren meestal zo overstuur over mijn seksleven en mijn werk dat ze meer bezig waren met ongemakkelijk zijn dan met me goed behandelen. Deze is ook niet helemaal op zijn gemak met de hoererij, maar hij doet gewoon een beetje normaal tegen me, en doet niet alsof hij me voor moet schrijven dat ik op moet houden met mijn werk om medische redenen.

En toch hè? Toen ik bij hem kwam en begon over mijn oorontsteking begon hij eerst met een onderzoekje, maar piepte er tòch tussendoor dat hij ging zoeken naar een reden dat mijn oorontsteking door mijn werk kon komen. Hij vroeg zich af of ik "iets" in mijn oor had laten proppen, en of ik sperma in mijn oor had gekregen. En dat sommige SOA ook naar andere stukken van je lijf kunnen verspreiden.

Daar zit hij natuurlijk fout mee, als dokter moet hij daar eigenlijk overheen kunnen kijken. Maar ik kan het hem niet echt kwalijk nemen, want ik deed dat namelijk óók. Toen ik ziek werd ging ik me meteen afvragen of dit nou mijn onzedelijke leven was wat me nu ging inhalen. Ik weet natuurlijk wel dat dat onzin is, maar je kan niet zovaak een verhaaltje aanhoren zonderdat het toch ergens blijft hangen, en je op een moment van zwakte toch aan jezelf gaat twijfelen.

Ik kreeg pillen en druppels mee, en die hebben binnen een paar dagen de boel opgeknapt. De pijn was snel weg, maar de pillen maken me ook suf, dus ik kreeg niet meer gedaan. Ik kon tenminste weer gemakkelijk zitten, en ik heb een boel TV gekeken. Dat doe ik normaal nietzoveel meer, maar als je suf bent van de pillen is het wel fijn. Het heeft nog wel eventjes geduurd voordat ik echt beter was.

Nu ben ik weer helemaal mezelf, maar natuurlijk heb ik geen drol gedaan aan stukjes schrijven. Daar ga ik deze week weer mee beginnen, maar voor nu hou ik het even hierbij. Ik ga niet proberen in te halen, want dan ben ik extra werk aan het doen als ik toch al zoveel op moet pakken.

Weer bijna beter

Vandaag ben ik een stuk beter dan gisteren, de medicijnen beginnen echt wat te doen, maar ik heb geen stukje voor nu en ik ga zo hard werken als ik kan om maandag een stukje te kunnen plaatsen. Sorry allemaal!

Misschien twee stukjes missen

Ik denk dat ik het deze week niet ga kunnen, en eigenlijk maak ik me een beetje zorgen over mijn stukje op maandag, want ik zou daar al een stuk op weg mee moeten zijn en ik doe deze week helemaal niets.

Niet haalbaar

Ik ben nog steeds niet lekker, en ik verveel me dood, maar ik kan niet lang genoeg schrijven om een stukje te maken. Het is even niet haalbaar.

Medicijnen

Ik ben nu naar de dokter geweest, en heb medicijnen. Dank je iedereen voor alle beterschapkaartjes via mijn mail!

Geen stukje

Ik ben dit weekend ziek geweest, en ik ben nog steeds beroerd, dus vandaag even geen stukje.

Antwoord op: Maar het is mijn mening

Als je in discussie gaat met mensen die rare ideeën verspreiden over iets waar jij wèl wat van weet, kom je veel mensen tegen die hun ideeën wel met hun hele hartje belijden, maar eigenlijk er helemaal geen achtergrond bij hebben, en er nooit over hebben doorgedacht. Als je daarmee in discussie gaat, en vooral als je uit gaat leggen hoe het wèl zit, en laat zien dat wat ze zeggen niet klopt, krijg je vaak te horen dat het "gewoon" hun méning is.

Heel soms komt het als een soort verontschuldiging. Dat ze niet bedoelden om echt bij te dragen aan een discussie over je onderwerp, maar dat ze gewoon wouden vertellen hoe ze zich erover voelden. Maar veel vaker krijg je het als koppige opmerking, waar ze vast willen houden aan hun ideeën en helemaal niet van plan zijn zich ervanaf te laten brengen alleenmaar omdat zij geen onderbouwing hebben en jij wel.

Zoveel mensen gebruiken "dat vind ik gewoon" als een manier om te zeggen dat wat ze betogen niet open is voor discussie, dat het normaal wordt gevonden. Zolang het een mening is die niet in het kleine groepje officiële foute meningen thuishoort, zoals seksisme, racisme, islamofobie of homofobie. Dan is "gewoon vinden" namelijk opeens nietmeer genoeg. Als je iets "gewoon zo vindt", heb je dus een mening die màg, en die kies je net als je truitjes, gewoon wat je vindt dat er bij je past.

Kom je aan die mening, dan heb je het gedaan. Dan ben je gemeen, want je laat iemand niet in zijn waarde, of je gunt hem zijn mening niet. En we hebben toch recht op vrije meningsuiting? Dan mag je toch iemands mening niet tegenspreken, of hem er ongemakkelijk over laten voelen door te laten zien dat er geen sikkepit van klopt? Het is toch alleenmaar een mening, en de mening van iemand anders, daar heb je toch niets over te zeggen? Zelfs niet als die mening wordt uitgedragen als de waarheid?

Je hoort ze ook vaak de zin gebruiken: "We gaan het niet eens worden." Ze weten namelijk al dat ze helemaal niet van hun mening af willen wijken, en jij blijft maar met argumenten komen, zo onbehoorlijk. En ze hebben nèt nog gezegd dat het hun méning was, misschien zelfs met een "Punt!" of "Klaar!" erachteraan. Dan is het gesprek afgelopen, want het is hun mening en daar heb jij niets mee temaken.

Anders hoor je ook weleens: "Als je het daar niet mee eens bent, dan hoeven we niet eens in discussie te gaan." Dan heeft die persoon besloten dat hun standpunt hun mening is, die ze behandelen als de waarheid. Als jij daar tegeningaat ben je daarmee iets aan het zeggen wat ze aan die mening afmeten. Natuurlijk ben je dan fout en dom en gemeen. Dat is iets wat ik al eerder heb behandeld, de petitio principii.

We krijgen zoveel Amerikaanse TV te zien, dat we zijn gaan geloven dat wij die het grondrecht van de vrije meningsuiting hebben. Dat is trouwens niet zo. Ze lichten in Nederland gewoon schrijvers, activisten en cartoonisten van hun bed als ze iets schrijven wat de overheid niet bevalt. En al hadden we dat recht, dan was dat alleen dat je niet vervolgd kan worden voor wat je zegt. Niet dat iedereen verplicht is om eerbiedig te luisteren en respect te hebben voor je mening.

We krijgen van kindsafaan te horen dat je "respect moet hebben" voor de mening van andere mensen. Dat heb ik vroeger ook geloofd, en ik heb het zelf ookwel belerend tegen andere mensen gezegd. Maar hoe meer ik in discussie moet met mensen over dingen die er ècht toe doen, hoe minder ik dat eigenlijk logisch vind. Waaròm zou je respect moeten hebben voor de mening van andere mensen? Mènsen krijgen het respect als mens, dat je aanneemt dat ze als een volwassene hun mening kunnen onderbouwen. Respect voor hun méning moeten die mensen eerst maar zelf verdienen.

Toch vinden mensen dat moeilijk te begrijpen. Als ze iets publiek zeggen, en je reageert daar inhoudelijk op, dan zoeken ze, door het tot hun mening te verklaren, een soort bescherming. Door te zeggen dat iets hun mening is, hebben ze het van een publiek debat een persoonlijke kwestie gemaakt. Zet je dan door met de discussie, dan ben je daarmee iemand persoonlijk aan het aanvallen. En dat is heel lelijk van je.

Dat is niet logisch. Maar de meeste discussies zijn helaas niet logisch. Hoe meer ik over logica leer, hoe bevrijdender dat is, want je ziet steeds makkelijker wat nou wel en niet goede argumenten zijn, en wanneer je jezelf aan het bedotten bent en wanneer je gewoon gelijk hebt. Het maakt je zekerder en het maakt je ook veel sterker als je dingen voorelkaar wil krijgen.

Maar discussies zijn meestal helemaal niet zo logisch. Mensen werken gewoon niet zo. Als je logica wil gebruiken moet je het eerst leren, en dan gedisciplineerd toepassen, de hele tijd. Dat doet haast niemand. Zelfs als mensen zeggen dat ze iets logisch vinden, betekent dat niet dat ze het hebben geanalyseerd met logica, hun premissen hebben getoetst, en hebben gecheckt of ze geen logica-fouten maken. Dan zeggen ze eigenlijk alleen dat het niet voelt alsof wat er gezegd is, botste met hun wereldbeeld.

Het gaat om het gevóél dat je gelijk hebt. En dat de ander dat niet heeft. Je vergelijkt geen argumenten, je bent een wedstrijdje aan het doen wie de ander onzeker kan maken, voordat jij zelf voelt dat de moed je in de schoenen zakt. En als je de ander onzeker wil laten worden, heeft logica er weinig mee temaken. Je komt niet bij een conclusie door je door redeneringen te laten leiden, maar door wat emotioneel goed voor je voelt.

Dan is schokken en laten zien dat je boos en verontwaardigd bent het sterkste middel. Je moet je ergens boos over kunnen maken. Je moet liefst een slachtoffer zijn van de ander. Of er één vertegenwoordigen. Je wilt iemand zich laten schamen, zich schuldig laten voelen dat hij bezigzijn met iemand anders onbehoorlijk aanpakt. En daar heb je met het verklaren dat de ander onbehoorlijk is omdat hij je je mening niet gunt, een hele makkelijke manier voor.

Dat het zo werkt hoor je ook best vaak terug als je erop gaat letten. Je hoort vaak iemand iets zeggen wat je weergeven kan als "Ik heb nu naar je uitleg geluisterd, maar ik voel het nog steeds zo. Dus ben ik niet overtuigd." of "Jij hebt nou wel argumenten aangevoerd, en ik heb niks, maar ik ga lekker toch mijn mening niet veranderen. Goedendag." ookal zijn ze nooit zo eerlijk en duidelijk. Ze willen doen alsof zij de autoriteit zijn, de rechter die bepaalt of jij overtuigend genoeg was.

Maar er is nog een middel, en dat is sociale druk. Want wie ben jij nou? Zij zijn een hoge ome bij een overheidsorganisatie, of een politicus, of een smeris, of iemand die namens een NGO predikt. Dat zijn mensen die je serieus hoort te nemen, want ze hebben autoriteit, en weten het dus beter dan jij. Of jij nou betere argumenten hebt of niet. Dat heet een "ad verecundiam" argument.

Als iedereen je tegenstander serieusneemt, dan móét hij wel gelijk hebben, toch? En dat is helaas het argument wat de meeste mensen voor de meeste dingen gebruiken. Een hoge Piet heeft iets gezegd, dus dat geloof ik. Een heilig boek heeft het gezegd, dus klopt het en moet je me er niet over in de war brengen. Het OM heeft gezegd dat het zo is, en dus is het zo. Het is feministisch om dit te vinden, dus vind ik dat.

En dat wordt ooknog omgekeerd gebruikt. Want als je logica hebt gebruikt om te laten zien dat iemands argumenten niet aansluiten op hun premissen, hun argumenten niet naar hun conclusie leiden, dat hun premissen niet kloppen of dat ze een logisch conflict hebben tussen verschillende delen van hun redenering, dan gaan ze niet in op de fouten in hun argument. Want dat hoeft niet. Want wie ben jij nou? Je hebt niet de autoriteit om iets over hun logica te kunnen zeggen. Want logica, dat is ook maar een mening.

Meningen zijn een idee waar je je goed bij voelt. Het gaat om het gevoel. De emotie die je hebt bij wat je gelooft. En bij wat je niet gelooft. Want als iets niet goed voelt, ookal is het nog zo goed onderbouwd, dan geloven mensen het toch niet. Want ze hebben er de foute emotie bij. Dat is ookwel bekend als het ad ignorantiam argument, en dan bijzonder het argument from incredulity.

Het gaat er dan om dat je niet aan de argumenten wil die je te horen krijgt, of dat je niet in staat bent om te begrijpen waar het om gaat. Zolang je het maar ongelooflijk vindt, kan je doen alsof je immuun bent voor de argumenten van de andere kant. Dat werkt puur op gevoel, puur doordat je wegwuift wat de ander te zeggen heeft, want je brengt niets in tegen de argumenten waarvan je zegt dat je er je niets van aantrekt.

Al dit soort schoolpleingekift, dat je met een wedstrijdje elkaar schuld en schaamte aanpraten, en door de meeste lachers op je hand te hebben, en de meeste moraalridders, kan bepalen wie er gelijk heeft over een onderwerp, dat zit diep. Het is iets waarvan we ergens als cultuur wel snappen dat het niet klopt, maar we gebruiken het zo vaak om de status quo maar te bewaren, dat het te nuttig is om er echt kinderen over op school te leren dat het onzin is.

Want reken maar dat het makkelijker regeren is over mensen die niet kritisch analyseren en niet logisch nadenken. Die kan je alles vertellen wat ze maar lekker vinden om te geloven. Als je de mensen zover krijgt dat ze "bellyfeel" voor je ideeën hebben, dan hoef je nergens meer van te laten zien dat het klopt. Of iets klopt, dat voel je in je onderbuik. En meningen krijg je pasklaar van de media direct je geest in gegoten.

Ik ga mijn stukje over de media niet herhalen. Daar leg ik uit hoe de media ons veelmeer vormen dan je zomaar ziet, en veelmeer invloed heeft op wat we denken dat onze eigen gedachtes zijn. Door te lezen denk je dat je een eigen mening vormt, maar wat je leest heb je niet zelf bedacht. Wat je op TV ziet, heb je niet zelf gezien. Een echte eigen mening vormen kost werk, en daar heb je veel discipline voor nodig. En logica.

Meningen zijn geen feiten. Meningen zijn wat je ergens van vìndt. Dat is een waardeoordeel. Feiten, dus hoe iets echt ìs, die merken niets van wat je vindt. Die zijn op een bepaalde manier, en met het uitzoeken wat die feiten zijn kan je daarover leren. Als je iets vindt over feiten, en die feiten zijn anders, dan is je mening gewoon fout. Dat heeft niets met respect te maken.

Mijn antwoord op al deze dingen is: Je mening mag je houden, het gaat om wat je doet. En als het gaat om wat je doet, en dat echte gevolgen heeft voor mensen, ookal is dat alleenmaar met de stigmatiserende onzinverhalen instemmen, dan doet die oprechte maar onterechte mening van je echt kwaad, en dan mag ik je daar best op aanspreken. Je bent verantwoordelijk voor wat je doet. En daarom word je aangesproken op het verkopen van je onzinmening.

Dat iets jouw mening is, betekent alleen wat voor jouzelf. Het maakt je verhaal niet beter, het is geen bewijs dat je gelijk hebt, het betekent ook niet dat ik dat verhaal serieus moet nemen. Vooral niet in een serieuze discussie over serieuze dingen. Het is geen wedstrijdje wie het hardste gelooft in zijn verhaal, wie het meest overtuigd is van zichzelf. Een discussie is een vergelijking van argumenten. En dat je iets vindt, is geen argument.

Met veel dank aan mijn statistiekmannetje!

Uithoorn, Argos, Wagenaar en een lintje

Al het nieuws bijhouden doe ik al een hele tijd niet meer. Het is teveel, en mijn lezers vinden het maar niets. Maar dit blogje is mijn uitlaatklep, dus als ik het niet meer inhou komt er toch een nieuwsstukje tussendoor. Het is dus een stukje over een paar dingen waar ik wat over kwijtwil, en het is geen overzicht van alles. Ik wil nieteens zeggen dat het ook echt het belangrijkste is van wat er in het nieuws is gebeurd.

Uithoorn
Dit is geen groot nieuws. Dit is geen nieuwe wet die doorgedrukt gaat worden, dit is niet een hele hoerenbuurt die verboden wordt door een gemeente, dit is eigenlijk iets kleins wat meestal alleen in de achtergrond gebeurt. Een vrouw is betrapt op sekswerken vanuit een huis, en ze wordt dus op straat gezet, want we noemen dat illegaal ookal is het eigenlijk nog niet verboden. De buurt krijgt dat te horen, en wordt agressief Het ging deze keer alleen verder dan normaal.

Er is een stijgende lijn in hoe vijandig buurten zijn als ze van je werk horen. Dat komt vooral doordat de media steeds heftiger ophetzen, en ik mag eigenlijk blij zijn dat mijn eigen ervaring met dit soort toestanden zo lang geleden is. Ik was heel naïef, en toen was geweld tegen hoeren nog niet zo geaccepteerd. Het stigma maakt van mensen monsters.

Het heeft me eventjes gekost om genoeg informatie voor een stukje te verzamelen, maar gelukkig heb ik een fijn netwerk. De vrouw in kwestie ken ik niet, en ik weet niet of ze dat wel wil. Als ze wil kan ze me mailen, maar ik denk dat ze liefst helemaal uit de spotlight blijft. Gelukkig kom je via via genoeg dingen tegen, vooral als collegaatjes klanten hebben die bij de nooddiensten daar werken.

In Uithoorn staat de Gasperiflat. Galerijhoogbouw, waar op de onderste verdieping aan het eindje een flat was die werd verhuurd aan een hoer. Ze werkte al lange tijd. Degene die me erover vertelde wil niet dat ik vertel hoe lang, maar het was bestwel even, vele maanden. Dat ging natuurlijk heel lang goed, want niemand hoeft te merken dat je hoert. Klanten glippen naar binnen, en sluipen weer naar buiten.

Dat veranderde toen de politie op websites ging stropen naar advertenties, en een nepafspraak maakten om te komen controleren. Bij de politieoverval konden ze niets vinden wat illegaal was, maar ze hebben wel bij de buren gepolst of die misschien met iets konden komen waardoor ze de hoer aan konden pakken. Zo komen de buren er dus achter dat ze hoer is, en dan begint de ellende.

Ik krijg verschillende dingen te horen over de meid die daar werkte. Soms is ze de bewoonster, soms is ze dat niet, soms gaat het om twee meiden die daar werkten, soms is het een meid die daar werkte en de vriendin die haar kwam helpen verhuizen, ik krijg er niet uit wat nou waar is. Ik denk niet dat het er echt toe doet, want het toneeltje zou zich niet anders hebben afgespeeld.

Ze werd getreiterd en veracht door de buren, en de gemeente besliste daarnaast ooknog dat ze uit huis gezet moest worden. Ze kan danwel niet strafrechtelijk worden aangepakt, maar er zijn speciale trajekten om hoeren makkelijk en zonder reden of bescherming uit hun huis te gooien. Ze moest weg, en de woning moest worden dichtgetimmerd alsof neuken voor geld een huis onbewoonbaar maakt. Alsof sekswerk atoomafval is.

De vrouw moest weg, en zo kwam het ervan dat ze op een dag een verhuiswagen voor had staan, en haar spulletjes uit haar plekje moest halen. Maar zoals je heel vaak ziet, de buurt wordt dan extra vijandig. Het lijkt te zijn dat ze niet willen dat de hoer "er zo makkelijk mee wegkomt" door te verhuizen of te vluchten. Er ontstond een meute, en dat is echt gevaarlijk, want dan hitsen mensen elkaar op.

Van haar weet ik niet wat er is gebeurd, want ik heb geen contact met haar. De hulpdiensten komen ook pas als het helemaal uit de hand gelopen is, en de filmpjes beginnen ook pas als de telefoons tevoorschijn komen als mensen ontdekken dat er al iets bezig is. Maar als je genoeg puzzelstukjes bijelkaar hebt wordt het gewoon heel duidelijk, ookal kan ik natuurlijk niet zeggen dat ik de waarheid in pacht heb.

Bij het verhuizen sloeg de vlam in de pan. De meute begon te slaan met stokken, en te gooien met bakstenen van de bouwplaats even ernaast. En ze is neergestoken. Daarvoor moest er behalve de ambulance ook een Lifeliner komen, een reddingshelikopter met noodartsen erin. Zelfs toen anderhalf jaar eerder in dezelfde flat een politieman werd neergestoken, en zijn partner de steker neerschoot, hadden ze genoeg aan ambulances.

In het midden de twee vrouwen die zich aan elkaar vastklampen, linksboven de buurtbewoners die zich met stenen verdedigen tegen dat agressieve gedrag.

Ze leeft kennelijk nog. Dat is een geluk bij een ongeluk. De politie kwam ook om de situatie neer te slaan, en als je weet hoe onwillig de politie meestal is om hoeren te helpen, voelt dat als een opluchting. Er kwam ook goed op gang dat er medische noodhulp voor haar werd gebeld, dus er zijn ook daar nog wel mensen met een geweten. Maar als je hoopt dat mensen nu geschrokken zijn van waar al die hoerenhaat in de overheid en de media toe leidt, dan word je toch teleurgesteld.

Als ik zie wat de media publiceren over dit kleine drama, dan zakt mijn hart in mijn schoenen. Bijna allemaal melden ze dat het ging om een "vechtpartij" alsof twee groepen met elkaar gingen vechten, inplaatsvan één groep die zich op een meisje werpt. En dat het "uit de hand liep" alsof met een grote groep stenen gooien, met stokken slaan en met messen steken normaal is en onverwacht zo erg uitpakte.

Inplaatsvan te kijken naar de haat tegen hoeren die erachter zit, wordt er gesust dat het gebeurde vanwege de "frustratie" die "opgebouwd" was. De gemeente en politie wassen hun handen in onschuld, ookal hebben zij juist die meid tot verhuizen gedwongen. De verhaaltjes van buurtbewoners over verkeerd aanbellende klanten in het holst van de nacht worden als het Evangelie geloofd. Ookal is dat soort verhaaltjes allemaal pure onzin.

Volgens buurtbewoners heeft de vrouw de gewapende meute aangevallen met pepperspray. Ze zou ook gespuugd hebben, en geschreeuwd. Daarbij werd een buurtbewoner in zijn gezicht gepepperd, en raakte daarbij gewond. Die werd dus boos, en ging dus slaan met een stok. Die had hij zomaar bij zich, lijkt het dus wel. En daarna ging de hele meute los op haar, en we weten hoe dat afliep. Die domme gewelddadige hoeren toch, die gewapende bendes gaan dwingen zich te verdedigen.

Uit mijn via-via kontakt met de nooddiensten hoor ik dat ze maar één iemand met pepperspray in zijn mik hebben geholpen, en die kwam van de politie toen hij niet wou stoppen met geweld. Op deze site zie je hoe hij ingerekend wordt. Dat is via het fluistercircuit, ik kan niet zeker weten of dat klopt, ookal ligt het niet echt voor de hand dat zij zelf de kans kreeg om wat te doen met een spray. Het is griezelig hoe dicht ze bij de dood kwam. En dat kan iedereen in de illegaliteit overkomen, vroeger of later. En dit is toch niet abnormaal genoeg dat de krant er kwaad van spreekt.

Het is gewoon een relletje. Niets bijzonders, gewoon even leuk kijken naar een telefoonfilmpje van een vechtpartij, lekker spannend, even genieten. En volgens sommige nieuwsbronnen komt het dóór illegale prostitutie. Alsof neuken voor je geld zonderdat je een vergunning van de gemeente hebt, er "nou eenmaal" toe leidt dat je met stokken geslagen, neergestoken en met stenen gegooid wordt. Het hoort kennelijk weereens bij elkaar.

Argos
Er bestaat nog journalistiek in Nederland. En als voorbeeld heb ik de uitzending van Argos over het Zandpad in Utrecht. Niet een herhaling van hun eerdere stuk, een nieuw stuk. Ze kijken wat er nou intussen gebeurd is in Utrecht, en ze laten sekswerkers zelf aan het woord. Dat kan ik waarderen. Je kan het hier terugluisteren, het is danwel een radioprogramma, maar ik vind de plaatjes van het Zandpad die je op Youtube erbijkrijgt wel een fijne achtergrond.


Wagenaar
Ik heb op mijn blogje wel vaker geschreven over Hendrik Wagenaar, die echt onderzoek doet naar de prostitutie in Nederland. Ik weet niet of ik het overàl met hem eens ben, maar wat hij in zijn nieuwste onderzoek allemaal vastgesteld heeft is balsem voor mijn ziel. Hij is zo lekker neutraal, en hij legt zo netjes en beleefd zijn vingers op een paar hele zere plekken in het gedoe over hoe de overheid met sekswerk omgaat. Kijk ook de andere filmpjes op dit kanaal!


Mariska Majoor
Mariska heeft een hele zware tijd achter de rug, maar ze blijft doorzetten. En eindelijk krijgt ze wat erkenning, want ze heeft een lintje gekregen bij de lintjesregen! Ik feliciteer haar graag, want ze heeft het verdiend.

Het ex-effekt

Toen ik nog niet hoerde, vond ik het ex-effekt altijd heel vreemd. Een vriendin of kennis had dan wat met een jongen gehad, en dat was dan uitgegaan. Daar zitten meestal wel wat slechte gevoelens aan vast. Dat begreep ik dan wel. Maar dan gebeurde het nog weleens dat ze dan die ex ergens tegenkwam, en dan ondanks al die toestanden, en ondanks een nieuwe relatie die ze dan had, toch met hem in bed verzeilde.

De reden die je dan te horen kreeg was meestal gewoon onzin. Ze gaven de schuld aan dronken zijn, aan opdringerigheid van de ex, aan andere vrienden die ze niet wou vertellen dat zij en haar ex nietmeer samen waren, aan heftige emoties doordat zij en haar ex het over oude problemen hadden gehad, aan dat "hun liedje" in het café draaide, ga maar door. Maar nooit waarom ze zoiets deden wat toch meestal heel erg tegen hun karakter in ging.

In de tijd daarna kreeg je dan vaak een hele waterval van emotionele toestanden. Moesten ze nu niet weer samenzijn, gaf dit niet aan dat de huidige relatie eigenlijk niet werkte en ze terug moest, wat betekende het nou dat hij haar eerst zo gemeen en ongevoelig had gedumpt en nu de perfekte liefdesnacht met haar had doorgebracht, al die dingen. En uiteindelijk liep het altijd met een sisser of een knauw af.

De slimmere meiden hadden wel door dat ze gewoon even goed doorgesmeerd waren door hun ex, en schreven hem met veel plezier op als een neukertje voor als ze weer wat nodighadden. Tenminste, als die ex niet hetzelfde ging doen als in de vorige paragraaf, want mannen kunnen ook heel afhankelijk gaan doen als je ze een keertje een goeie beurt geeft. Laat een man goed hard sterretjes zien, en hij wordt nou eenmaal makkelijk verliefd op je.

Met genoeg ervaring in de hoererij ben ik dat toch wat meer gaan begrijpen. Dat heeft nogwel meer geholpen dan dat ik zèlf ook wel voor het ex-effekt voor de bijl ben gegaan. Dat overkwam me dan min of meer, en daar leerde ik maar heel weinig van. Eigenlijk liet ik de lessen die het me leerde links liggen omdat ik meteen helemaal in de war was over wat voor relatie die seks nou betekende dat we hadden, en alleen daarnaar keek.

Na de eerste paar keer dat het me overkwam ging ik erop rekenen, wat het aan de ene kant natuurlijk nog makkelijker maakt dat het danook gebeurt, maar aan de andere kant er ook voor zorgde dat ik tijdens de seks niet overdonderd was, en nog voordat we klaar waren ik al lag te denken: "O, wat heb ik nou weer gedaan." Het haalde voor mij wel een stuk van het plezier eraf. Dat heb ik gelukkig niet meer, want het relatiedenken heb ik nu wel achter me gelaten.

Ik ben wel blij dat ik toen ik nog heel groen was met seks, voordat ik er meer mee ging doen dan alleen relatieseks of handig in bed geluld worden, niet geheimzinnig met mijn exenseks ben omgegaan. Ik biechtte het altijd op aan vriendinnen, en die vertelden dan honderduit dat zij dat ook deden. Niet allemaal natuurlijk, maar bestwel veel. En dat zorgde ervoor dat ik mezelf eens niet zag als een rare afwijking als het om seks ging.

Eigenlijk is het namelijk heel logisch. Je hebt al eerder met hem gesekst, dus je hebt die drempel met hem véél minder. Je weet wat je aan hem hebt, wie hij is, en dat hij geen enge vreemde is. De drempels om seks te hebben heb je al zo lang achter je gelaten dat ze geen echte drempel meer zijn. En als hij een echte ex is, maak je je ook geen zorgen over wat hij ervan zal denken als je hem weer eens neemt.

Je weet hoe je ex in bed is, en hoe je hem kan verleiden en besturen. En intussen kan je ookwel wat nieuws hebben geleerd. Dus hij is wel genoeg een vreemde om het spannend te maken, maar heel veel twijfels en onzekerheden die je met vreemden hebt, heb je niet bij hem. En omdat je niet meer met een vriendje te maken hebt, hoef je ook niet je relatie in gedachte te houden terwijl je bezigbent.

Alles wat je eerst zovaak kreeg dat je je er gek aan irriteerde, heb je nu al zolang niet meer gehad dat het je echt niet dwars kan zitten. En wat je vroeger te vaak te zien kreeg om het nog lekker te vinden heb je nu al een poosje niet meer gehad. De meeste relaties beginnen seksueel, dus aantrekking voel je wel, ook als je hem als partner niet meer hoeft.

Je rolt er bovendien zo in. Jullie hebben oude seksuele gewoontes met elkaar, en als het niet om de seks is afgebroken reageren jullie vast nog steeds goed op elkaars seksuele signalen. En als je even samen zit, komen die vanzelf spontaan om de hoek kijken. Voor je het weet doe je wat je gewend was, en waar je je lang mee op je gemak hebt gevoeld. Het is soms moeilijk om níét seksueel op elkaar te reageren. En waarom ook niet?

Nouja, vanuit het relatiedenken zijn er een boel redenen om te zeggen dat het niet mag en niet hoort. Je hoort immers alleen te seksen binnen een relatie, en als iemand een ex is dan heb je een soortvan vanzelf ruzie met hem, want hij heeft immers je verwachtingen over een relatie niet waar kunnen maken. Hij is dus fout voor jou, en wat je doet hoort niet in een gezond relatiepatroon, en je bent ook misschien al wel met een ander in een relatie, dus ga je vreemd.

Met andere woorden is hij dus een foute man, en als je toegeeft aan iets heel toegankelijks en laagdrempeligs doe je iets stouts dat een geheimpje van jullie tweeën wordt. Dat is op zich al pikant genoeg om het te doen. Maar je laat er ook mee zien dat je nog steeds aantrekkelijk voor hem bent, en je hebt het gevoel dat je seksueel je opties open hebt staan, zonderdat je risico's buiten je relatie hoeft te nemen door met nieuwe partners wat aan te hoeven leggen.

De seks zelf is vaak wat de uitvoering aangaat matig, want er zit geen spanning van het nieuwe aan, maar toch ervaar je het als hele heftige geile seks door al die dingen die eraan vastzitten. Of het nou samenkom-seks is, nostalgisch, of met iemand die je seksueel wel heel goed paste, maar waar de relatie verder niet goedzat. En exenseks is voor heel veel mensen de introductie aan die bijzondere ervaring, de hate-fuck.

Het ex-effect bestaat, en het is sterk. En als samenleving weten we dat ook. Daarom zijn mannen zo aarzelend als ze weten dat je je ex gaat ontmoeten, en daarom heeft je ex tegenkomen ook altijd een sterke seksuele lading, zelfs als je niets van plan bent. Je ex ontmoeten, daar zit wat aan. En dat is natuurlijk alleenmaar een extra puzzelstukje van de hele pikante ervaring.