Antwoord op: Met al die onaantrekkelijke mannen...

Het is als een grijsgedraaide plaat, als je praat met mensen die een negatieve mening over hoererij hebben komt een keer op tafel dat het rotwerk moet zijn, want je krijgt klanten die je niet aantrekkelijk zal vinden. En seks met iemand die je niet aantrekkelijk vindt, dat kunnen mensen niet voorstellen dat je dat over je hart verkrijgt. Dus is het een mooi beeld om over te griezelen.

Maar ook mensen die eerlijk proberen om te begrijpen dat we dit werk gewoon als wèrk doen, en eigenlijk best lol in ons werk kunnen hebben, vinden het maar moeilijk. Die kunnen het nogwel begrijpen dat je het werk leuk kan vinden als je alleen Richard Gere als klant krijgt, maar stel je voor dat je iemand aan je deur hebt die dik, lelijk of oud is? Dat doet toch niemand vrijwillig?

Daar heb ik als antwoord op: Je leert heel anders naar mensen te kijken, en dan ga je zien wat een pietluttig idee het is dat je van alle mannen zal liggen te gruwelen die geen filmster kunnen worden.

Toen ik twaalf was, zat ik met klasgenootjes weleens te praten over vrijen met jongens. Ik moest daar toen nog helemaal niets van hebben, ik vond het een doodeng idee, maar mijn klasgenootjes waren daar veelmeer mee bezig. We waren het erover eens dat vrijen alleen leuk zou zijn met een echte prins, of misschien een popster. Zo eentje uit een boyband, want echte mannen, daar gruwden we van.

Die superhoge standaards blijven niet. En als het iets ouder wordt is dat gezakt naar het nivo van jongens die je ook echt tegenkomt, en dan krijg je wat kusjes en gefriemel. Daar konden we als twaalfjarigen echt met ons hoofd niet bij, dat we ooit met een gewone puberjongen zouden willen zoenen en voelen. We accepteerden ergens wel dat het kennelijk zo ging, want we zagen het overal, maar het was intuïtief iets wat we niet zomaar konden begrijpen.

Het went heel snel, als je toch eens een keertje verliefd wordt. Verliefdheid maakt blind voor al die weerstand die je voelt om je aan te laten raken door iemand anders dan de perfekte man in de perfekte romantische situatie. En als je het een keertje meegemaakt hebt, merk je dat je partner helemaal niet perfekt hoeft te zijn. Gewoon is goed genoeg. En je leert te zien dat die gewone mannen ook knap kunnen zijn, en je geen filmster hoeft.

Verliefdheid is wel een manier om over al die weerstand heen te komen, en sommige mensen komen alleen met hun seksualiteit aan de slag als ze verliefd genoeg zijn om over hun angst voor seks te worden gesleept. De meeste mensen leren wel dat seks niet zo'n drempel hoeft te hebben, en gaan er ook geen probleem meer in zien om seks buiten verliefdheid te beleven. Maar het blijft in hun hoofd wel hangen dat er iets nodig is om je over die drempel te trekken.

Toen ik lang geleden op het punt stond om te beginnen met hoeren, had ik al wat jongens versleten. Ik was altijd het passieve grijze muisje toen ik jong was, en jongens sleepten me mee. Ook toen ik wat later meer avonturen had, was dat eigenlijk altijd omdat ik bij een spannende kerel ging rondhangen tot hij me pakte en wat liet meemaken. Pas toen ik de wilde kunstenares uit ging hangen ging ik ook zelf wat doen, en toen was de stap naar hoererij niet groot meer.

In de tijd dat ik met galeriehouders en klanten flirtte om mijn objekten te verkopen had ik al gemerkt dat een man geen Brad Pitt hoeft te zijn om leuk met hem te flirten, maar ik neukte niet met ze, en dat is wel anders. Tot ik ging hoeren had ik weinig ervaring met onaantrekkelijke mannen, en altijd de alcohol om de schuld te geven van mijn beslissingen als ik dat wel deed.

Op een dag ging ik hoeren, en dat was ook niet met Johnny Depp. Mijn eerste klant was niet heel lelijk, hij was juist heel gewoon. Zo'n gewone man waar je niet eens een tweede blik op werpt als je hem niet kent. Maar toen we in het bedje achterin zijn vrachtwagenkabine aan de slag gingen, viel me eigenlijk heel erg op dat ik hem helemaal niet lelijk vond. En dat was iets wat me aan mezelf verraste.

Hij was bleek, hij was harig op zijn lijf, hij was dikkig, hij was niet groot en niet sterk, hij had een beetje een uitgezakte manier van bewegen, zijn kop was kalend en een beetje scheef, hij rook naar shag. Allemaal dingen die een man toch niet aantrekkelijker maken. Maar bijelkaar was hij toch een man, een mens, en daar zit toch van nature een soort schoonheid in die ik toen al niet kon ontkennen.

Van jaren werken in de hoererij ga je veel meer mooi leren te vinden. Soms vergelijk ik me weleens met van die puberjongens die alles sexy vinden wat vrouwelijk is. Het voelt precies hetzelfde als toen ik leerde dat niet alleen boyband-jongens mooi zijn. Ik heb mijn blik alleen wat verder geopend, en dan vooral door mijn baan. Ik zie nu dat bijna alle mannen wel mooi zijn, en er een paar echte spetters zijn.

De maatschappij heeft zo'n nauwe kijk op mannelijke schoonheid. Eigenlijk kan je wel zeggen dat we mannen eigenlijk niet mooi vinden. Mannen kijken graag naar vrouwen, en vrouwen kijken graag naar vrouwen. Kijk maar naar de reclame, schoonheid en vrouwelijkheid zijn één. Een man mooi noemen, dat kan alleen als je een zwarte jongen spreekt, want die begrijpen er tenminste nog iets van. We zien maatschappelijk vrouwen als seksuele wezens, en mannen als consumenten van seks.

Lustig kijken naar mannen, als je dat doet ben je een beetje ráár. En dat is iets voor heel afentoe, en alleen bij de spetter van de stad. Alleen van die mannen waar Michelangelo een standbeeld van zou maken. Want schoonheid zien aan een gewone man, dat zit er gewoon niet in. Een buurmeisje in een leuk truitje, daarvan verwachten we dat ze nagekeken wordt. Een buurjongen in een hippe broek, dat negeren we eigenlijk.

Er zijn collegaatjes die dat proberen te verklaren. Veel meiden vinden dat we mannen gewoon te tam hebben gemaakt met decennia feministische opvoeding. Dat krijgt nog wel een eigen stukje, trouwens. Een ander komt weer met een evolutionair verhaal waar stammenverbanden en haremvorming door agressieve alfa-typetjes in voorkomen. En er is natuurlijk een verschil in dat een man de eerste stap moet nemen, dus dat hij geprikkeld moet worden door uiterlijk, en wij dat niet hoeven.

"Oud" wordt meestal in één adem met "lelijk" genoemd. Met oude mannen een wip maken, dat moet echt heel erg walgelijk zijn. Want oud is afstotelijk, is de gedachte. We gruwen van oude mensen. Niet alleen om dingen die echt wel lelijk zijn, zoals rotte tanden of huidvergroeiingen, maar ookal bij grijs haar en rimpels. En als hij nog seksualiteit vertoont als hij over een bepaalde leeftijd heen is, en dat kan al vijftig zijn, dan is hij een vieze ouwe man.

Ik krijg zo vaak mannen die zich schamen voor hun leeftijd. Vijftigers al, zestigers nog erger, en daarboven is het helemaal erg. Die vinden hun leeftijd niet erg bij dingen buiten seks, maar als het om seks gaat heb je veel mensen die het maar aan de wilgen hangen om de vernedering van het zijn van een vieze ouwe seksmaniak maar te voorkomen. Ik vind dat heel erg.

Want ook oudere mannen leer je mooi vinden. Ik hèb zelfs wel iets met oude mannen die hun mannelijkheid bewaren. Dat doorleefde, verweerde, verlittekende, dat is allemaal heel mooi. En ze zijn gewoon mensen, gewoon mannen, daar zit vanzichzelf al schoonheid aan. Mensen zijn niet pas mooi als ze iets toegevoegd hebben wat ze boven andere mensen laat uitsteken.

Het breekt soms mijn hart om te zien dat er weer een klant zich verontschuldigt voor zijn leeftijd. En zich schaamt voor zijn grijze schaamhaar. Mensen die zichzelf telkens in de maatschappij zien gespiegeld als mensen die seksueel hebben afgedaan, dat is verschrikkelijk. Want het is allemaal wat stijver of wat slapper dan je het mag willen, maar de wil is nog sterk en mannelijk. Daar moeten ze wat mee mogen. En wat ze daarmee mogen, dat moet gewild zijn.

Je hebt ook echt lelijke mannen. Dat bestaat helaas ook, die hebben echt dingen waar je afkeer van hebt. Die kan ik ook niet mooi vinden. Die weten het allemaal van zichzelf. Ik heb nooit een echt lelijke man gesproken die twijfelde. Alle mannen die nog wat twijfel hebben of ze lelijk zijn, zijn niet lelijk. Maar er zijn genoeg mannen die zeker weten dat ze lelijk zijn, en dat niet zijn.

Lelijke mannen zijn ook mannen. Ze hebben ook behoeftes. En ze kunnen hele fijne mensen zijn. Bij lelijke mannen kijk ik niet zoals bij gewone mannen naar de schoonheid die ze gewoon hebben, bij lelijke mannen kijk ik voorbij hun aantrekkelijkheid. Soms is het even moeilijk, vooral als je nog niets gewend bent, maar je kan prima over een lelijke partner heenkomen als je maar een beetje lef hebt.

Je leert van het werk iedereen te zien als een seksueel wezen. Dat zijn we allemaal, niet alleen de fotomodellen en de filmsterren. Als je leert om dat in mensen te zien, wordt het veel makkelijker om ze mooi en sexy te vinden, en worden ze vanzelf aantrekkelijker voor je. En dat is niet jezelf aanpassen voor het werk, dat is gewoon een bredere blik krijgen. Want die heb ik gelukkig ook buiten mijn werk.

Ik moet soms zelfs downplayen hoe aantrekkelijk ik een klant vind, omdat hij me anders niet echt vindt. Mannen zijn het zo gewend dat ze niet als een seksobjekt worden gezien, dat ze meteen denken dat het een act is als je ze wèl zo behandelt. Die vinden dat "te nep" en die knappen gewoon op je af, juist omdat je nou net bènt wat ze nodighebben, en wat ze zoeken. Het is de wereld op zijn kop.

Iedereen heeft recht om een seksobjekt te zijn. Niet iemand die afentoe eens in mag vallen voor een seksobjekt omdat zijn partner nou eenmaal niets anders mag, of iemand die zijn zin maar krijgt ookal is hij eigenlijk niet geschikt als seksobjekt. En dat is wel het gevoel wat bij veelteveel mensen knaagt. We zijn allemaal seksuele wezens, mooi of lelijk, oud of jong, en we zijn allemaal mooi en jong genoeg voor seks.