Macht

Een broer van mijn opa ken ik alleen van een foto. Hij was al overleden voordat ik geboren werd. Op die foto zie je een klein mager boertje een enorme fokstier bij een touw aan zijn neusring leiden. De stier doet wat er van hem wordt verwacht, en laat zich door dat kleine ventje overal brengen. Stieren zijn niet bang voor een beetje pijn, als hij wil kan hij die ring er gewoon bloederig uitrukken. Maar die stier, die vond het wel prima zo. Het idee dat het anders kan zijn zat allang niet meer in die bullekop. Dat snapte ik vroeger nooit.

Ik zag toen ik rebelse kraker was wel om me heen dat mensen zich als tam vee lieten leiden. Ik stond daarboven, want ik had me bevrijd door bij de krakers te gaan, en bij de feministen. Ik liet me door geen man meer vertellen wat ik moest doen. Ik was er echt en eerlijk van overtuigd dat ik nu wel had gezien hoe mensen zich laten leiden, en dat ik daar niet meer in meeging.

Achteraf moet ik daar een beetje wrang om lachen. Ik was even conformistisch gebleven, alleen nu had ik een ander groepje om conformistisch mee te zijn. En dat had ik éígenlijk nieteens zelf gekozen. Pas later heb ik dingen gedaan waar ik echt mijn eigen weg moest vinden, maar ik ben er intussen ookwel uitgegroeid om te denken dat dat allemaal mijn eigen initiatief is. Je wordt toch door je omgeving heel erg gevormd.

Door te hoeren ben ik anders tegen dat soort dingen aan gaan kijken. Dat komt voor een deel doordat je werkt buiten wat mensen accepteren, voor een deel omdat je werkt met illusies, en voor een deel omdat je dieper in de seksuele motivaties van mensen leert kijken dan ze zelf kunnen. Dat geeft een hele andere kijk op de wereld. Dat zal wel niet iets zijn wat je alleen van hoererij krijgt, en niet iedereen die hoert krijgt dat, maar voor mij werkte het zo.

Het begint ermee dat je leert zien hoe de motivaties in een klant werken. Je gaat dingen zien die zich bij klant na klant herhalen, en dat maakt langzaam dat je weet hoe klanten gaan reageren. Soms bij elke klant, soms bij een bepaald type klant, maar je gaat de regels herkennen. Je gaat doordat je zoveel klanten ziet, het verschil zien tussen wat toevalletjes zijn, en wat er altijd is. Je leert over mensen.

Iedereen heeft weleens gehoord dat macht erotisch is. Machtsspelletjes geilen mensen op. Dat is een deel vanwege de macht zelf, want zoals W het uitdrukt, "mensen neuken graag omhoog." Machtige mensen zijn mensen met wie je graag omgaat, want die kunnen wat voor je betekenen. Daarom zijn ze seksueel aantrekkelijk, ook omdat je vaak behalve seks weinig bijzonders te bieden hebt aan iemand die echt boven je staat.

Dat is niet waar ik het hier over ga hebben. Het is er wel, maar het speelt voor de meeste mensen maar weinig mee. Daar moeten ze al wat gevorderder voor zijn. En dat bereiken veruit de meeste mensen nooit. Iets anders is dat mensen oerdriften hebben over seksuele dominantie en competitie. Dat zijn hele sterke dingen die wel meespelen, maar daar ga ik het nu óók niet over hebben.

Ik bespreek vandaag liever iets lastigers. Machtsspelletjes in seks heeft namelijk een veel sterkere kant die veel ontremmender is op het moment van de seks zelf, nieteens bij het kiezen van je partner, nieteens bij het uitlokken van oerdriften. Dat is dat seks stampvol ideeën over verantwoordelijkheid, foute stoute dingen, onzedigheid, viesheid en angst zit. Mensen hebben zulke intense kreupelmakende waanideeën dat ze vast komen te zitten in hun eigen geremdheid.

Maar als er macht in het spel is, valt daar heel veel vanaf! Als hij maar de agressor is, die jou dwìngt, of die jij moet gehoorzamen, of die je hóórt te volgen, dan is het niet meer jouw schuld. Dan kan jij al die dingen van je af laten glijden. Dan ben je al die remmingen kwijt over dat je fout bent, dat mensen je fout kunnen vinden, of dat jij achteraf "het gedaan hebt."

Je kan het heel vreemd vinden als ik het zo zeg, de meeste mensen vinden dat. En bij die meeste mensen is het óók gewoon zo. Er zit op de achtergrond zoveel aan remmingen en angsten bij gewone mensen die zichzelf helemaal niet angstig of geremd vinden. Het is een groot stuk van mijn werk om die remmingen en angsten niet in de weg te laten zitten bij mijn klantjes. Mij maak je niets meer wijs.

Denk trouwens maar niet dat ik het alleen bij mijn klanten aantref. Ik zie en ruik het bij bijna elke man, en bij haast elke vrouw. Angst om afgewezen te worden, angst om niet te presteren, angst om een slet te zijn, angst om te saai te zijn, angst om iets verschrikkelijks te hebben gedaan, angst om een relatie of een kans op een relatie te verpesten, angst om verkeerd over te komen als een perverseling ofzo, ga maar door.

Machtssituaties nemen dat allemaal weg. Het ligt niet aan jou, het is die macht die over je wordt uitgeoefend. Dat werkt heel bevrijdend, en dan kunnen ze lekker los. Hoe die macht zit, dat is verschillend, maar ergens moet het idee komen dat je nu gerechtvaardigd los kan gaan, want het is niet jouw daad geweest die deze hele situatie heeft veroorzaakt. Dus kan je je vrij van verantwoordelijkheid laten naaien.

De andere kant op is moeilijker. Macht hebben over een ander is lang niet zo makkelijk. Mensen hebben niet snel zoveel macht dat het ze nietmeer kan schelen wat de ander vindt, maar dat bestaat wel. Vooral als verlangen. En dat zie je als hoer weleens terug, want er bestaan mannen die hun remmingen bij een hoer kunnen laten gaan omdat ze die zien als zo laag, dat ze er geen verantwoordelijkheid naartoe hebben.

Meestal is het eerder dat ze die machtspositie willen hebben omdat ze danwel verantwoordelijkheden hebben, maar dat door de machtsverhouding het wel een veel simpelere situatie is geworden. Er zit veelminder gokken en aanvoelen aan, veel minder uitproberen, en dus veelminder kans om een blunder te begaan. Bovendien is het ooknogwel te geloven, dat iemand over wie je macht hebt, jou helemaal niet màg beoordelen.

Als er maar macht over je wordt uitgeoefend, of als je flink jezelf kan overtuigen dat je macht over iemand hóórt te hebben, wordt alles wat je doet moreel goed. Mensen zitten meestal met hun eigen moraal enorm in de knoop, en hebben er last van dat regels onduidelijk zijn, met elkaar niet kloppen, en vaak uitgaan van een gevóél van moraliteit, dat je als puntje bij paaltje komt ziet wegsmelten tot een onzeker plasje.

Morele keuzes maken is stress. Mensen kijken er geweldig tegenop. En bij seks hoort een hele toestand aan seksuele moraliteit, waar we ooknogeens een groot stuk minofmeer officiëel ouderwets hebben verklaard, maar wat nog wèl heel sterk in ons en onze cultuur doorleeft. Dat is makkelijk negeren als je met je vriendinnen in de kroeg zit, maar toch voel je je fout als je slip eenmaal ergens in de lakens zoek is geraakt.

Daarom zoeken mensen iemand die ze meesleept, en die de morele barrières voor ze doorbreekt. Niet alleen pooiermeiden zijn daarnaar op zoek. Die hebben alleen wat verder te gaan, en pakken dus steviger door. Weliswaar hebben die juist met andere dingen dan weer flinke morele barrières waar ze last van krijgen, maar dat is een te grote toestand om hier nogeens te bespreken. Dat krijgt misschien ooit een eigen stukje.

Als je zelf je eigen koers legt, zelf je eigen regels bedenkt, zelf nagaat wat je nou allemaal moreel en niet moreel moet vinden, dan kom je erachter dat dat ongeveer niet te doen is. Je bent àlles voor jezelf opnieuw aan het uitvinden, je moet àlles zelf uitpluizen, dus je bent ook voor àlles zelf verantwoordelijk. Je kan naar niemand verwijzen die het óók doet. En mensen vinden dingen veel sneller gerechtvaardigd als er veel mensen zijn die hetzelfde doen.

Er zitten nog meer nadelen aan. Als je tegen een probleem aanloopt terwijl je doet wat iedereen van je verwacht, kan je zeggen dat je het niet aan zag komen, en dan ben je verontschuldigd. Als je het doet terwijl je een afwijkende moraliteit gebruikt, ben je zelf verantwoordelijk voor alles, want je wordt dan aan veel strengere eisen gehouden over hoeveel je had moeten doordenken.

Je hebt dan dus niet alleen meer verantwoordelijkheden, maar die zijn ooknog strenger. Als volger ben je zelf minder schuldig aan wat je achternaloopt dan de mensen die je leiden. Als je zelf je verantwoordelijkheid neemt, word je daardoor gezien als méér schuldig. Passief zijn wordt weereens gezien als onschuldig zijn. Er zijn maar weinig mensen die onderdrukt worden geen vrijbrief vinden, maar die respecteer ik extra.

Zo loop je tegen je eigen onzekerheden aan juist als je je eigen onzekerheden probeert achter te laten. Je hebt een soort verzekeringspolis, dat je je immers aan de regeltjes van de samenleving houdt, en als je wat anders gaat doen dan er van je wordt verwacht neem je het risico van iets onbekends doen èn je geeft die verzekeringspolis op. Dat is samen nogal een hindernis.

Daar zit ook bij dat mensen heel ongemakkelijk worden van mensen die andere moraliteit hebben dan zijzelf. Als je geen afwijkingen om je heen ziet, is het makkelijk om te doen alsof je moraliteit "absoluut" is, en je er dus nieteens over na hoeft te denken, want er kàn niet over nagedacht worden. Het ìs nou eenmaal zo. Dat is lekker makkelijk, en geeft niet dat knagende gevoel dat je best wat beters had kunnen kiezen.

Het is dan makkelijk om maar te doen alsof mensen met een andere moraliteit gewoon immoreel zijn. Dat zie je veel bij gelovigen, die hun moraliteit van hun kerk krijgen. De moraliteit van anderen heeft niet de wijsheid van de Here, dus is het een valse leer, en kiezen ze er alleen voor omdat ze onder de moraliteit van de Here uit willen komen en hun immorele leven willen leiden.

Absolute moraliteit betekent dat je je vast kan houden aan die paar regeltjes die zo lekker duidelijk klinken, en jezelf daarmee kan sussen om alles te doen waarvan je eigenlijk best zou kunnen bedènken dat het niet klopt. Hoe vaster je gelooft in je eigen moraliteit, hoe minder je hoeft na te denken, en hoe meer je jezelf voor de gek kan houden. Dat wordt heel snel gewoon hypocriet zijn. Je neemt jezelf bij je neus, en je zou zó beter kunnen weten. Als je maar wou zien.

We vinden het allemaal maar moeilijk te accepteren dat we zelf bij de neus worden rondgeleid, maar we vinden het veel makkelijker dàt te accepteren, dan te accepteren dat andere mensen zich niet aan onze regeltjes houden! Zelf onderdrukt worden maakt je leven saaier en minder vervullend, maar ook màkkelijker en hanteerbaarder. Je kan doen alsof je goedzit, zolang je maar aan wat regeltjes houdt.

De waarheid is maar eng en onbegrijpelijk, en dus doen we met zijn allen alsof het allemaal simpeler is, met grondregels waar we van doen alsof ze niet willekeurig zijn, maar die vooral taboe zijn om in discussie te stellen omdat we ons ervan ongemakkelijk gaan voelen als we niet doen alsof die dingen grote waarheden zijn. Waar die taboes liggen verschilt wat per samenleving, maar dat we de boel versimpelen is altijd zo.

Het liefst zouden we willen dat we allemaal in dezelfde simpele krabbenmand kruipen, waar iedereen anders ook wordt gehinderd door dezelfde simpele, kromme ideeën die jouw leven hanteerbaar maken, en als niemand anders eruitkruipt heeft niemand voordeel waar jij jaloers op kan zijn, en wrijft niemand in je gezicht dat je jezelf beperkt. Daarom trekken we iedereen terug naar beneden die de krabbenmand uit wil kruipen.

Je ziet dat mensen een keurslijf opzoeken. Van ingewikkelde kwesties worden ze ongemakkelijk, en ze zoeken bevestiging met leuzen die ze vaker gehoord hebben. Met simpele voorstellingen die een heleboel lastige kanten van het probleem gewoon negeren of wegwuiven, en dan makkelijk te beoordelen zijn. Ze zoeken naar hun groep of hun leider die ze bij hun neusring neemt, zodat ze zelf niet meer met die lastige dingen geconfronteerd worden. Je wil het simpel horen, en doen alsof dat àlles is.

Dan wil je natuurlijk niet dat andere mensen wèl van die regeltjes af kunnen stappen, omdat die een andere moraliteit gebruiken. Die kunnen dan een voordeel krijgen omdat ze zich niet aan jouw regeltjes houden zoals jij wel doet, dus dan vind je dat niet eerlijk. Je vindt het belangrijker dat je niet voorbijgelopen wordt, dan dat iedereen vooruitkomt. Dus dan hou je de mensen maar tegen die wel proberen voorbij hun oogkleppen te komen.

Met al die nare lelijkheid is het nietzo raar om te zien waarom mensen zo vastzitten in hun seksuele moraliteit. En ook wat ze verwachten van hun partner, ergens diep vanbinnen. Als die nou maar het initiatief neemt, en de verantwoordelijkheid, dan weten ze in elk geval dat ze niet opeens, als ze in het heetst van de strijd bezig zijn, voor perverseling worden uitgemaakt.

Je kan daarom je klanten een enorm plezier doen door ze van al die verantwoordelijkheden en twijfels af te helpen door ze bij hun neusring te nemen. Je geeft ze alle wenken en gedrag om te begrijpen dat al die valkuilen niet bij jou bestaan, en dat ze vrij spel hebben. Je maakt een illusie waardoor ze zien dat de weg vrij is, en de remmen los kunnen gooien. Dat is erg bevrijdend.

Daarvoor hoef je niet eens heel goed te acteren. Ze snappen zelf niet goed waar ze nou vast in zitten, ze denken dat ze geen kronkels en struikelblokken hèbben, dus ze hebben geen idee wat je aan het doen bent, ze merken alleen in hun kruis dat het opeens wèrkt. Je haakt gewoon in op hun oerdriften, je ontklit al hun maatschappelijke sores met seks, en dan laat je de natuur zijn werk doen. Dat kost veel werk, maar dat zien ze niet. Voor de klant lijkt alles superspontaan.

Het makkelijkste om neer te zetten tegenover "niet mogen" is "moeten." Als iets móét, dan is het opeens een heel ander iets geworden. Als hij heel onbeleefd nee tegen mij zou moeten zeggen als ik hem dringend vertel dat hij een stoute seksuele handeling móét ondergaan, dan is het natuurlijk de juiste morele keus om mij lekker aan de slag te laten gaan. Ik ben de verantwoordelijke, want ik push hem. Hij kan niet anders, toch?

Mensen leven mee met verhalen. Als je een man een verhaal laat meebeleven waarin hij een duidelijke rol heeft, zal hij die rol spelen. Als die rol inhoudt dat hij als een seksgod op je losgaat, dan zit alles goed. Dan moet het verhaal natuurlijk wel alle valkuilen weghalen die zijn moraliteit voor hem neerlegt, en je moet dus per man, of tenminste per groep mannen, zien hoe je zo'n verhaal opbouwt.

Zo'n verhaal is meestal gewoon de boel simpel houden. Simpele redenen zoeken waarom zijn morele bezwaren en rare regels niet van toepassing hoeven te zijn is véél beter dan te proberen uit te leggen hoe het echt zit, en waarom hij zich geen zorgen hoeft te maken. Hij zal je wel begrijpen, maar hij zal het zeker niet voelen. Als je duidelijkmaakt dat jij je rotvoelt als hij je niet naait omdat je hem zo lief vindt is veel makkelijker. Ookal slaat het nergens op.

Macht erotiseert ook daarom. Als je kan projekteren dat je macht hebt, en hoe je dat doet dat kan vanalles zijn, dan laat je zien dat jij de regels kan buigen, en dat jij de verantwoordelijkheden van je partner kan overnemen. Je neemt de neusring van je partner, en die hoeft zich nietmeer zorgen te maken over waar die heengaat. Dat is jouw verantwoordelijkheid geworden. Je partner hoeft het zich alleennog te laten overkomen.

Het blijft ook zeker niet bij seks. Dat was denk ik al wel te merken aan hoe ik schreef hierboven. Dit gaat op voor alle dingen die in de samenleving met moraliteit temaken hebben. En op dezelfde manier zijn mensen op zoek naar dingen om mee bij de neus te worden genomen. Die willen een onzinverhaaltje horen wat de regeltjes voor ze ontwart, en ze zien dat de morele weg is om te doen wat ze stiekem al wouden.

We weten allemaal dat de media er een boeltje van maken met het nieuws, en dat halfbegrijpende journalisten vaak hun eigen overtuiging belangrijker vinden dan het nieuws, maar toch slikken we het als zoete koek. We zoeken een mediakanaal dat zegt wat lekker bij onze moraliteit aansluit, en dan kunnen we rustig luisteren naar verhalen die we graag horen, en klagen dat mensen van andere gezindten het allemaal niet begrijpen.

En zoals ik moet aanhaken op de zoektocht naar geleid worden, zo gebeurt dat ook buiten de prostitutie. In films krijg je de moraal te horen die lekker voelt, in restaurants verkopen ze je een maaltje met een bepaalde joviale nederigheid die ook lekker aanhaakt, reclames doen niet anders dan waardes bevestigen mèt een dikke boodschap erbij dat daar wèl hun produkt bijhoort, en zo gaat het maar door.

Intussen vindt iedereen van zichzelf dat ze reuze kritisch zijn, en reuze rebels. Ze staan er niet bij stil dat ze doorgaans alléén kritisch en rebels zijn tegen mensen die een àndere moraliteit belijden dan zijzelf. Dat is makkelijk rebelleren, als je niet rebelleert tegen wie je neusring vastheeft. Het is heel wat anders om uit de moraliteit van je eigen groep te stappen. En nog héél veel anders als je dat niet doet door in een nieuwe groep te stappen.

Vroeger dacht ik altijd dat boeven bijvoorbeeld buiten de moraliteit gingen staan. Zo worden ze in boeken afgebeeld. Maar als je meer ontdekt in de wereld, merk je dat boeven precíés dezelfde moraliteit hebben als de groep waarin ze geboren zijn, en de hypocriete dubbele moraaltjes gebruiken om zichzelf schoon te praten. Het is eigenlijk nietzo verkeerd van ze wat ze doen, want èìgenlijk...

Hoe ze dat invullen kan verschillen, maar meestal is het iets als dat aan de boef óók wat verkeerds is gedaan, dus nu mogen zij dat ook. Of dat moraliteit eigenlijk alleenmaar gaat over mensen binnen hun eigen groep. Of dat de schade bij anderen die ze doen niet telt, omdat die mensen een andere moraliteit hebben, en dus foute mensen zijn die het een soort van verdienen, of dat er gaten in de regels zijn waar ze zich niets van aan hoeven te trekken. Ga zo maar door. Denk maar niet dat ze diezelfde ruimte aan anderen geven als het om hùn spullen gaat.

Begrijp me goed. Ik zie dat dit overal gebeurt, en ik vind het jàmmer dat het zo is, maar ik zeg helemaal niet dat alle mensen die zo zijn, daardoor slechte mensen zijn. Zo zijn mensen kennelijk. Ik zie het mezelf ook vaakgenoeg doen, ookal probeer ik los te komen van zoveel dingen die ik maar gewoon heb geleerd te denken omdat iedereen zo denkt. Ik wil niet mensen beschuldigen van slechtzijn. We zijn gewoon niet volmaakt. Maar dat moeten we wel erkennen.

Ik wil trouwens helemáál niet doen alsof wij hoeren daar bovenstaan. Wij hebben het alleen iets moeilijker om het geloofwaardig voor onszelf te houden, vanwege onze positie net buiten de seksuele moraal. Maar ook wij hebben soms graag dat onze morele problemen worden opgelost door een machtsfiguur die zo aan alle verhoudingen trekt dat we fijn kunnen geloven dat de enige morele mogelijkheid is om lekker stevig aan te pakken in de business. In de burgermoraliteit blijven maar toch kunnen doen waar je zin in hebt, daar zijn pooiers zo handig voor.

De meeste hoeren zijn hun eigen pooier, maar je merkt wel dat heel veel meiden toch last hebben van hun eigen moraal en die van de samenleving, en hoe die verschillen. Veel meiden hinken op twee gedachtes, of proberen een beetje een draai te geven aan de moraal die iedereen kent, maar zonder pooier, slachtofferverhaal of doen alsof er een niet-persoonlijke verplichtende omstandigheid is, blijf je modderen met de burgermoraal.

Je ziet dus dat vooral de jonge hoogopgeleide hoeren de burgermoraal bij het vuil zetten en vervangen door een moraal die meer realistisch is, en minder versimpelt aan de wereld. Daar komen ze met zichzelf goed mee uit, ookal hebben ze er dan wel héél veel werk aan, maar ze vinden maar weinig aansluiting bij de mensen om zich heen. Dat is zwaarder dan je denkt. Vrijdenkers worden toch gezien als een beetje vreemde types die het moreel niet echt goed hebben.

Als je zelf je eigen koers legt, ben je zelf àlles aan het uitpluizen, je bent voor àlles zelf verantwoordelijk, en je kan niet naar de overtuigingen van de samenleving verwijzen als je verantwoordelijk wordt gehouden voor de morele keuzes die je hebt gemaakt. Als je kiest voor wat de samenleving je onderhuids leert, kijkt niemand je daarop aan. Als je zelf wat verzint, heb je de verantwoordelijkheid helemaal zelf. Hoeveel gelijk je ook hebt.

Ik breng het nu even terug naar mijn eigen situatie. Ik sta een beetje naast de ingewikkelde seksuele kronkels die mensen hebben, en ik pas me aan om daarmee om te gaan. Ik kijk daar een beetje van opzij tegenaan. Ik heb mijn eigen seksuele kronkels, maar die zie ik ook wel. Ik kan ermee omgaan, en ik kan ermee werken. Ik kan mensen bij de neusring nemen, en door hun eigen doolhoven leiden. Dat vinden ze fijn, ze betalen er zelfs voor.

Er is geen reden voor de samenleving om een moraal over seks te hebben. Er is geen reden om te doen alsof afwijkende seks verkeerd is, alsof al die angst voor seks ergens over gaat. Seksuele moraal is alleen maar problemen, en heeft geen nut. Ik vind het een heel belangrijke bijdrage die ik geef door mensen, al is het maar eventjes, te bevrijden van alle seksuele verstrikkingen waar ze in vastgelopen zijn.

Mensen even bevrijden is fijn, ook als het raar genoeg ze bevrijden door ze extra te manipuleren en onderdrukken is. Ik herhaal maar even, dit gaat niet over oerdriften met dominantie en competitie, dat is een heel ander verhaal. Van die oerdriften kan en wìl ik mensen ook helemaal niet bevrijden. Die ingewikkelde biologische regels zijn juist dingen die hele interessante ervaringen geven. Het gaat me in dit stukje om de kronkels van de moraliteit.

Omdàt ik kan spelen met de seksuele moraliteit, ben ik voor mensen die heel erg aan die moraliteit hechten iemand die heel immoreel is. En die willen daarom mij en mijn collega's op het hakblok van hun moraliteit leggen. Wij hebben ons immers losgemaakt van die interne onderdrukking, en helpen anderen er ook eventjes aan te ontsnappen. Het is ironisch. Iedereen houdt van onderdrukking behalve de hoeren, en die krijgen hem van de maatschappij het hardst.