Antwoord op: pooiers zijn het probleem

Dit stukje is bedoeld als een antwoord op al die standpunten van mensen dat de pooiers aangepakt moeten worden. Het is een heel populair standpunt dat prostitutie wel moet kùnnen, maar die hele pooierboel maar wegmoet. Omdat die het probleem is waar we de laatste jaren steeds hysterischer over worden.

We praten ook veel te hysterisch over pooiers. We doen alsof het gaat om dwang, geweld en slavernij, terwijl het helemaal niet zo simpel is. Dwang is extreem zeldzaam, slavernij is een fantasietje, en het geweld is ook niet wat mensen ervan denken. Daar heb ik al uitgebreid over geschreven, in mijn stukjes over dwang, het denkbeeld, pooierrelaties, zachte pooiers en hoe die ontstaan, loverboys en de methodes die we ze toeschrijven, en nog wel meer stukjes.

Nu heb ik dus al een paar jaar dingen nagevraagd aan pooierhoeren, gepraat met mensenshandelaars, loverboymeiden doorgeprikt en ondervraagd, met pooiers gepraat, mij opengesteld voor andere manieren van kijken, en heel erg veel geleerd over dwang, mensenhandel, de rol van de pooier, de rol van de hoer, de rol van de politie, de rol van de publieke opinie, en hoe die allemaal op een hele ingewikkelde manier met elkaar omgaan.

Daar heb ik heel veel van geleerd. Ik weet veel meer dan ik eerst deed. Ik kan mensen begrijpen, en er is nu eigenlijk geen grote groep meer die iets doet waar ik ècht geen idee van heb. Het is een samenhangend plaatje voor me geworden, ookal is het heel erg moeilijk om dat plaatje zo op te schrijven dat het op mijn blog wèrkt. Ik heb er stukjes over geschreven zodat mensen zelf ook kijkjes krijgen waardoor ze het allemaal duidelijker gaan zien, en meer snappen.

Mijn idee over pooiers was: ze zijn parasieten, en ze beheersen zo'n hoer en maken haar ongelukkig. Ik begreep niet waarom zo'n meid zo passief was dat ze niet van hem afkwam. Dat heb ik nu wel helemaal achter me gelaten. Dat is niet waar, het is iets wat van twee kanten komt. Ik zie het allemaal minder zwartwit, en er zitten gewoon veelmeer dimensies aan. En dat maakt het ingewikkelder, maar wat het vooral doet, het maakt de vraag waarmee ik begon eigenlijk zinloos.

Die vraag was hoe we van het pooierprobleem afkwamen. En eerlijk gezegd weet ik nu niet meer of er wel een pooierprobléém is!

Een zachte pooier overkomt je niet zomaar. Een afperser of een berover kan je overkomen, in hele zeldzame gevallen een harde pooier ooknog, maar met een zachte pooier in zee gaan komt van twee kanten. En de meid moet er dus voor kiezen. Dat maakt het veel ingewikkelder om aan te pakken, en nog véél ingewikkelder om te verantwoorden wat je aan het doen bent! De stelling van vandaag is op veel manieren veel te makkelijk.

Laat ik maareens beginnen met de vraag of er wel een probléém is! Waarom willen we ingrijpen bij pooierrelaties? Als het meisje er gedwongen inzit, dan begrijp ik wel dat er ingegrepen zou moeten worden, maar zo zit het dus bijna nooit. Vinden we dan die gevallen prima, en laten we die voortaan met rust? Dan moeten we ophouden met zeggen dat pooiers een probleem zijn, en ons op èchte dwang gaan richten.

Als we beslissen dat er wel een probleem is met pooiers, dan moeten we wel even eerlijk zijn over wat het probleem is. Bij de meeste verbiedertjes is dat iets moreels. Dan valt dat hele dwang ook weg. Feministen hebben meestal een hekel aan die mannelijke dominantie die zo zwaar is in die pooierrelaties. Christenen vinden de seksuele vrijheden die van hun moraal afwijken maar niets. En de meeste mensen hebben genoeg aan het denkbeeld.

Dat vind ik allemaal maar onzinredenen om die mensen in pooierrelaties aan te pakken. Die hebben met jouw kleingeestigheid niets te maken, en ze lastig gaan vallen omdat jij je ergens niet lekker bij voelt, dat is gewoon fout. Veel fouter dan een pooier. Die kiest tenminste ervoor om voor jou te gaan. Die kan je ook kwijt als je hem niet meer wil. Maar iemand die jouw moraal wil bepalen terwijl hij niets met je te maken heeft, die is erger.

Er zijn dan nog mensen die argumenten maken dat wat die mensen met die pooierrelatie doen, niet goed voor ze is. Dat het een relatie is die ik niet wil, en die ik meestal fout zie gaan, dat is waar. En toch kiezen ze ervoor, en duiken ze nadat er eentje stukgaat, meteen weer in de volgende. Dat is meestal bewust, in ieder geval voor een deel bewust. Die mensen hebben een honger, vooral de hoer trouwens, en die moet worden gestild. En zelf kiezen ze liever voor die pooierrelatie dan voor iets anders.

Waarmee zou je dan willen dat ze die honger zouden stillen als je niet wil dat ze dat met een pooierrelatie doen? Ik ben overtuigd dat de honger vandaankomt bij dat die mensen een manier zoeken om om te gaan met hoe gestigmatiseerd ze zijn. Dat daar alles uiteindelijk vandaankomt. Totdat dat er niet is blijf je pooiers houden, en wordt er vàn die pooiers gehouden. Wat ga je ervoor in de plaats doen? Of mogen die mensen lekker stikken zolang jouw moraal maar wordt bevredigd?

Relaties zijn heel persoonlijk. Hoe mensen in hun meest intieme omgang met elkaar zijn, dat is iets waar niemand wat mee te maken zou moeten hebben. Dat we mensen gaan beoordelen, met een heel relatiedenken erachter, dat is eigenlijk heel agressief en ingrijpend. Die mensen maken zelf hun eigen beslissingen, en die kiezen hiervoor. En eerlijk gezegd weet ik ook geen andere manier om die behoefte te vervullen die ze hebben.

Wie zijn wij om voor ze te besluiten dat we moeten ingrijpen in hun keuzes? En we laten het niet bij hun keuzes afkeuren, bekritiseren, en ze afschilderen als domme kutjes en gewelddadige criminelen. We grijpen in met de politie, met geweld vanaf de overheid. We reguleren hun hele leven stuk. We maken een hele industrie van die relaties afknijpen, de vrouw hersenspoelen en de man in de gevangenis sturen.

En dan zijn wij als Nederland bezig om een situatie die wij misdadige dwang noemen, maar dat niet is, te bestrijden met ingrijpen dat we geen misdadige dwang noemen, maar dat wel is.