Het eerste stukje van 2014 wordt maar meteen een controversiële denk ik. En weer een lange, ook. Ik begin een beetje mijn serie over pooiers en loverboys rond te maken, en ik weet dat die dingen altijd veel makkelijker te begrijpen zijn met een anekdote tussendoor. Ik heb zelf nooit zoveel te maken gehad met het hele loverboy-fenomeen, maar alletwee de keren dat ik wel iets tegenkwam dat wel daarop leek, heb ik me er wel mee bemoeid.
In een eerder stukje schreef ik aleens over een loverboymeisje. Een meid met romantische ideeën over een pooiertype. Dat stukje was lekker makkelijk, omdat ik nietzoveel uit te leggen had. Het was precies passend in het idee over hoe het werkt met loverboys, en ik vond het dus ook makkelijk te "begrijpen" en op te schrijven. Na mijn stukjes over pooiers van de laatste tijd kijk ik er wel iets anders naar.
En ik had in dat stukje ookal geschreven dat ik nog een ander gevalletje wist. En dat ik daar helemaal nietzo zeker van was. En daar zou nog weleens een stukje over komen. Dat stukje komt hier. Het wordt een stukje over de indrukken die ik van haar kreeg, want ik weet natuurlijk niet alles van haar verhaal, maar als je stukje bij stukje legt komt er toch wel een plaatje tevoorschijn. Kijk er zelf maareens naar.
Dit verhaal is oud, het is van jaren geleden toen ik nog in de clubs werkte. Ik wist nog veel minder, en na deze meid heb ik me altijd veel minder ingelaten met de meiden die zich zo gedroegen. Daar heb ik wel weer dingen aan gemist, heb ik de laatste tijd ontdekt. Niet dat ik er nou zoveel aan heb, maar ik heb daardoor dingen gewoon niet om me heen herkend, en gezien wat mensen nou echt motiveert.
Het speelde zich af in de club waar ik het langste heb gewerkt. Hij werd beheerd door een ouder echtpaar, wat zich makkelijk door de meiden liet naaien. Als je maar moeilijk deed gaven ze het wel op om je te overtuigen. Het enige waar je niet mee moest smokkelen was het geld, want dan gooiden ze je er zo uit. Voor de rest hielden ze geen grip op hun zaak, en dat was ook waarom ik er lang bleef. Het was makkelijk.
Deze club was geen vetpot. De meeste klanten waren ouder, en het was geen plek om uit te gaan. Dat wil een club toch wel zijn. Ik zat er met een hoop andere luie hoeren, en het was de eerste club waar ik bleef plakken waar ik niet de jongste was. In elke club verdient de jongste anderhalf keer wat ze zou moeten verdienen. Dat was voor mij ook een reden om een paar keer te verhuizen. Maar laat ik nou maar eens beginnen over B, het andere loverboymeisje.
Ze was er al voor mij, en toen ik wegging was ze er nog. Ze was jonger dan ik, achttien jaar, en geen grote schoonheid, maar wel erg slank. Ze was populair bij de klanten, maar echte vaste klanten had ze maar weinig. Op die leeftijd is het ook moeilijk om daar goed genoeg voor te zijn. Je kan ook makkelijk goed voor de dag komen als iedereen anders in de club een broodsnol is, en dat was hier wel zo. Ik was dat ook wel.
Behalve dat ze jong was viel me aan haar op dat ze makkelijk was met een lijntje of een pilletje. Drugs waren "streng verboden" in de club, maar het stel wat de baas was kon het nietzo aan om daar ook consequent achterheen te zitten. Ze was een meid die veel zelfvertrouwen uitstraalde, en zelfs best arrogant was, maar tegelijk ook vaak deed alsof ze een groot verdriet meedroeg. Maar toen wist ik nog niet dat ze deed alsof.
Ik trapte daar best een beetje in. Ik was nog onervaren met hoerenstreken, en dit is toch wel een belangrijke. Hij komt vaker voor, maar meestal veel minder extreem. Ik heb zelf ookwel zulke dingen gedaan, maar zij was echt een andere klasse. Ik heb mijn leergeld wel betaald. Ik ging ervoor om dit meisje te helpen. Eigenlijk te redden. Ik liet me meeslepen. En ze dolde mij netzogoed als al de andere mensen.
Het begon voor mij met de roddels. In clubs wordt er veel geroddeld. De vrouwen vervelen zich, en je hebt weinig om over te praten, dus roddels zijn er flink. De enige manier dat er niet over je wordt geroddeld is om er de hele tijd te zijn, aan de bar of in het keukentje. Hoe minder je er komt hoe meer er over je wordt geroddeld. Dit meisje kwam altijd pas laat, dus we hadden tijd genoeg voor roddels over haar.
En die roddels waren sappig. Over hoe ze werd uitgebuit door haar vriend, en hoe hij haar bedreigde en mishandelde. Het had me al op moeten vallen dat alle vrouwen een ander verhaal over haar hadden, maar het was interessanter om het bijelkaar te passen dan om er twijfel van te krijgen. Ik was niet de enige die zo dacht. Maar gelukkig waren er nog wel meiden die het klappen van de zweep wel wisten, en door haar heenkeken.
Ik ben ook wel gewaarschuwd. "Dat is B, die lult maar wat. Niet intrappen." zei een collegaatje die beter wist. Die noem ik maar even C. Ze was jonger dan ik, maar een scherp meisje die parttime club deed. Ik weet nog dat ik toen al de neiging had om nogeens goed na te denken, maar ik koos tòch voor het "slachtoffer" omdat ik het wreed vond om twijfels aan haar te hebben. Eigenlijk zit het me wel dwars dat ik mijn collegaatje nooit gelijk heb gegeven.
Als voorbeeld had C dat die meid wel zei dat ze gedwongen werd en vanaf haar twaalfde al hoerde, maar toen ze eerder eens een keer gonorrhoe had opgelopen, was ze helemaal van slag geweest, durfde ze niet naar de dokter, en had ze drie maanden niet naar het werk gedurfd. Dat vond ik toen een beetje weinig om dan al te twijfelen, maar ik moet haar nu wel gewoon gelijkgeven. Het klopt niet.
Bij hoeren heb je een hele vervelende eigenschap, dat we met mensen mee gaan lullen. Je bent in je werk ermee bezig, misschien komt het daar vandaan, maar eigenlijk denk ik dat er meer aan de hand is. Een hoer gaat makkelijk met je mee als je een overtuiging hebt. Daar heb ik ook zelf wel een handje van gehad. En daar deed C niet aan mee, en die lag er dus een beetje uit. Dat was niet eerlijk, want ze was wel de meest nuchtere.
Als C degene was die veel aan het woord was, vonden de andere hoeren ook wel dat ja, het waren rare verhalen, en je kon er ook wel wat aan twijfelen, ze hadden het eigenlijk nooit geloofd, dat hadden ze altijd wel gevonden. Maar als B aan het praten was geweest, vonden ze dat het meisje zo leed, en dat ze altijd al wisten dat ze een geheim meedroeg, en geloofden ze haar altijd al. Dat is ook nooit veranderd, en het is een hele vervelende hoerenstreek.
Het verhaal van de roddels was dat ze door een loverboy was versierd. Hij had haar voor zich opgeëist doordat hij haar jongere zusje had geronseld, en zij had zich in haar plaats opgeofferd. Nu moest zij werken om het jongere zusje veilig te houden. Haar ouders waren dood, en zij moest voor haar zusje zorgen. De loverboy was wreed en verkrachtte haar zusje als ze niet genoeg verdiende. Er was nog wel meer aan vast, maar ik kan me eerlijk niet meer herinneren wat de rest van de details nou waren.
Ik had al gehoord over haar loverboy. Volgens de andere meiden was dat een dikke Turk die rondreed in een rokende ouwe Mercedes. Ze hadden hem weleens gezien. Het verhaal was dat hij haar een vals paspoort had geregeld, omdat ze eigenlijk zestien jaar oud was, en hij haar in onze club wou laten werken omdat het hier goed verdienen was maar wel keihard werken. Dat was zo onwaar dat het zelfs bijna door mijn geloof heenprikte.
Het was mij veelte gortig. Ik kon niet verdragen dat er dit soort dingen zouden gebeuren, dus ik was van plan om het meisje te helpen. Het eerste wat ik deed was naar de politie stappen. Die reageerden héél lauw, maar ze wouden wel een melding maken. En ik moest het meisje zelf maar overtuigen om mee te komen, anders konden ze heel weinig. En "zo ging dat nou eenmaal in de prostitutie."
Ik probeerde haar maar zoveel mogelijk te steunen. Ik overlegde daar ook over met mijn collegaatjes, maar die hadden bijna allemaal iets passiefs. Behalve C en een andere vrouw, die haar gewoon niet geloofden. Toch kon ik wel hulp regelen. We hadden geregeld dat B en haar zusje wel bij één van ons konden onderduiken. Dat ging niet helemaal van harte, maar ik had nog een piepklein kamertje waar echt niemand bijkon, en de vrouw die we hadden overtuigd had een groot huis na haar scheiding.
Toen we haar het aanbod deden, was bijna iedereen uit de club in het keukentje. Behalve de bazen, die werden een beetje weggestuurd. C was er ook gewoon bij. Het was voor B nogal schrikken. Ze begon al meteen redenen op te sommen dat het niet kon. En dat het niet hoefde. Ze woonde nu al veilig met haar zusje, bij een bende criminelen die in een huis woonden. Dat waren gewelddadige inbrekers en overvallers, dan durfde haar loverboy haar niets aan te doen.
We wouden weten waarom ze dan nog steeds iets met die vent deed, maar dat was nu geworden omdat hij haar anders zou verraden aan haar ouders. Die waren niet allebei dood, maar alleen haar vader, en haar stiefvader verkrachtte haar. Daarom was ze weggelopen met haar zusje. Ze was naar het internaat geweest, maar daar kon ze niet bij haar zusje blijven, dus was ze weer weggelopen uit het internaat en had haar zusje bevrijd.
C vroeg opeens welk internaat. C kende mensen in internaten. B bleef even stil, en legde toen uit dat het een speciáál internaat was omdat haar stiefvader een bekende crimineel was. Haar echte vader was dat ook en die was omgelegd door haar stiefvader. Ze had dat eerder niet verteld, want ze kon niet weten of de club niet geïnfiltreerd was door criminele maatjes van haar stiefvader.
Jullie zullen me wel dom vinden, en Puttana vindt dat zéker nu, maar ik was nu alleen maar in enorme innerlijke strijd of ik haar moest geloven. Ik had emotioneel nog steeds een hele sterke band met haar, ik denk dat het daaraan lag. Ik wou haar niet opgeven. Ik bedacht me maar dat ze wel een goeie reden moest hebben gehad om eerder een ander verhaal te vertellen. Maar ik was toch wel vol twijfel, dus ik geloofde haar niet helemáál meer.
Hier ging er even een paar maanden overheen, en in die paar maanden had ik nietzoveel met haar te maken, maar kwam wel het verhaal boven water dat ze zwaar ziek was. Ze was in de prostitutie aan het werk om geld te verdienen voor een operatie die de verzekering niet vergoedde. Haar loverboy had al haar spaargeld, en ze kon dus niet van hem af. Ze moest dus voor hem de moeite waard zijn, en een goed hoertje zijn. Anders zou hij haar geld niet gebruiken voor een operatie voor haar.
In die tijd zag ik haar loverboy haar een keer afzetten bij de club. Ik had dus op een dikke Turk in een Mercedes geregeld, maar het was een dunne lange blonde jongen met een oorringetje op een scooter. Na die paar maanden kwam hij haar weereens ophalen bij de club, maar ze was nog met een klant boven. De bazen van zo'n club willen niet dat er mensen buiten blijven hangen, want voor je het weet is er een overlastmelding, dus die hadden hem uitgenodigd aan de bar. Het was toch stil.
Na een kort poosje me opwinden kon ik het niet laten om die jongen het vuur aan zijn schenen te leggen. Hij kwam zo arrogant op me over, en hij was maar een jaar of achttien. Niet echt het loverboytype, maar wel met de kleren en de houding. Ik ging hem eens op zijn nummer zetten. Ik was niet bang voor hem. Tenminste liet ik daar niets van zien. Ik wil nu wel toegeven dat ik een bonkend hart had, en eerst heb gekeken of ik geweren kon zien.
Jammer genoeg weet ik niet precies meer hoe het gesprek ging. Hij was meteen ontdaan, en geschrokken, en hij bleek een hele gewone achttienjarige jongen te zijn die nog een opleiding deed, en nog niets van prostitutie snapte. Hij vond zich haar beschermer, en hij deed zijn best om aan haar "pimp" verwachtingen te voldoen. Hij had zelfs een fors bedrag van zijn ouders geleend om haar "vrij te kopen." Dat geld had hij aan haar gegeven en zij had er dan haar vorige loverboy mee betaald.
Hij wist niets van geld voor een operatie. Hij wist niets van geld, hij kreeg veel minder dan ze verdiende, en dat was niet veel omdat ze best een slechte hoer was. En het gevoel kroop als ijs over mijn rug dat die jongen inderdaad van niets wist. Hij dacht dat hij haar van een crimineel had losgekocht, en dat zij nu haar toekomst terugverdiende en hij haar beschermer was, maar hij wist verder niets van hoe ze werkte, of hoe het werkt in zo'n club.
Wat hij me allemaal vertelde weet ik niet precies meer. Maar één van de dingen was dat hij haar thuis ophaalde en bracht. Dat was geen bende criminelen of een internaat. Dat was bij haar ouders, die haar loverboy niet mocht ontmoeten. Die jongen wist van de prins geen kwaad, en hij voelde zich niet lekker. Hij vluchtte de club uit. Ik heb hem daarna ook nooit meer gezien.
Ik was woest, omdat ik zo voor het lapje was gehouden. Ik luchtte mijn hartje bij C, die niet echt medelijden had, want ik had ook gewoon naar haar moeten luisteren. Ik wou haar eens goed de les lezen, maar volgens C werkt dat niet zo. Je moet haar eerst een beetje losmaken. B was al aardig doorgesnoven na een lange dag, dus dat moest wel gaan. Toen B eindelijk van de kamer afkwam, hebben we haar in het keukentje gezet en aan de tand gevoeld. C bleef haar wel inschenken.
Gelukkig zat ze een beetje ongemakkelijk op haar loverboy te wachten, en wist ze niet dat ik die per ongeluk had weggejaagd. Ze bleef hem SMS'en. Ik was heel boos, C niet, die bleef ijskoud vragen stellen. En het verhaal werd steeds raarder, en overal waar er een raar iets in het verhaal zat, kwam er weer een raarder verhaal om het mee af te dekken. Ze wou eigenlijk ophouden met praten, maar C werd dan een beetje vals, en dan liet ze zich toch weer uit haar tent lokken.
Om een lang verhaal kort te maken, die meid kwam eerst met al haar verhalen, maar toen ze moe en dronken werd, en de snuif uit begon te werken, kwam er heel langzaam toch de waarheid uit. C had een soort zesde zintuig voor als B loog, en die ging dan doorvragen. Ze had bij de politie moeten gaan, die meid kreeg overal de waarheid uit. Bij mij ook een keer, maar dat is misschien wel een eigen stukje waard.
Deze jongen bleek loverboy nummer zeven of acht te zijn. In één jaar. Ze wisselde telkens. Jongens waren te slap, mannen overheersten haar teveel en dat werd dan weer te bedreigend. Ze had geen vals paspoort, ze was echt achttien. Haar ouders waren gewoon haar ouders, ze had geen zusje, en ze woonde thuis. Haar ouders dachten dat ze werkte in een [bedrijf] en wisten niet van haar prostitutie. Ze wisten wel dat ze het gedaan hàd, want ze was ooit door de politie thuisgebracht.
Het was begonnen na het eerste vriendje dat ze expres had gekozen omdat hij pro-ana was. Daarna was het meteen doorgeschoten. Ze vond een beetje wel lekker, dus ze ging maar meteen voor veelteveel. Ze had verhalen voor iedereen, zodat ze haar zouden opmerken, en zodat ze aandacht zou krijgen, en zodat ze haar zin kreeg. Ze had het allemaal nietzo gepland, het gebeurde gewoon. Maar als C dan een beetje doorvroeg bleek wel dat ze bij àlles het initiatief had gehad.
Ze zocht die jongens omdat ze het gevoel had dat ze anders nooit van huis weg zou komen. Ze zocht een vent die haar slank hield, haar de prostitutie in hield, en die haar over drempels heen hielp. En die haar domineerde. Ze wist niet waarom ze het deed. Ze wist niet hoe ze nou op het idee van een vent ervoor was gekomen. Ze wist niet waarom ze dit wou. Ze wist niet hoe het zo gekomen was. Ze wist alleen dat haar leven saai en zinloos was als ze geen loverboy had die haar wreed behandelde en in de kast zette. En dat ze alleen klaar kon komen met iemand die haar sloeg.
Ik heb nog advies gegeven aan dat kind, dat er andere manieren zijn om aan je trekken te komen als je dat lekker vindt, zonderdat je met loverboys aan het werk moet, maar C wist meteen al wel dat ik werk voor niets aan het doen was. Daar heeft ze ook gewoon gelijk in gehad. Zij vond dat die meid gewoon moest ophouden met de zielige verhalen, en het voor zichzelf moest houden, en niet anderen ermee lastig moest vallen.
Na die biecht hebben we haar niet meer gezien. Ze is later wel nog in een opvang gekomen. Het verhaal dat ze daar bekendmaakte was het gewone politieverhaal. Ze is niet zo'n Perquinmeisje geworden. Daarvoor was ze te eigenzinnig, en te wispelturig. Die meid was niet goed te coachen om het strak te houden. Daar hebben ze liever gehoorzamere meiden voor. Ze heeft nu kindertjes, en een levendig Facebookleven.
Dit verhaal heeft me altijd dwarsgezeten. Hoevaak zal dit gebeuren? Hoeveel van die verhalen zijn zo door te prikken? Daar weet ik tegenwoordig iets meer over. Dit was een heel dramatisch geval, maar tot nu toe is elk gevalletje loverboy of pooier waar ik met het meisje contact over heb gehad ook twijfelachtig. Het is eigenlijk nooit het éénzijdige verhaal dat je verwacht door de verhalen in de boekjes en de media.
maandag 6 januari 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
16 opmerkingen:
http://www.sociopathworld.com/2014/01/an-escorts-unbiased-perspective-of.html
An escort's unbiased perspective
Anoniem 7 januari 2014 02:40
Hoewel ik mezelf zeker geen sociopaat zou willen noemen was ik altijd zeer verlegen, en heb meestal relaties met nare of problematische vrouwen gehad.
De laatste jaren , door mijn late 'wandelcarriere' heb ik veel meer van vrouwen leren kennen dan ooit daarvoor. Diepere gevoelens en ervaringen dan ooit tevoren. Meer liefde!(Tja, zo ervaar ik dat).
Dat vertaalt ook naar contacten met 'gewone' vrouwen, hoewel ik daar toch vrij onhandig mee blijf.
Bovendien: er zijn maar zeer weinig vrouwen die ik tegenkom die dat fantastische scala aan vrouwelijkheid kunnen evenaren!
Ik val niet op leeftijdgenotes (60). Als ik het opnieuw kon doen zou het wel lukken. Maar ik zie niet veel echt leuke relaties om me heen. Zoals het nu is is het mooi, maar ik besef dat ik ook nog dingen mis.
Ik zou B ook geloofd hebben en blijf geloven dat zowel loverboy's als dwang bestaat.
Co.
Mijn man lachte zich krom om B, die vond C veel interessanter.
Ik ben geintrigeerd door die rare meiden en hun dramaverhalen. Ik was vroeger ook een beetje zo'n meisje. Ik verzon de gekste verhalen, maar mijn modus operandi was wel heel anders dan grieten als B of die Angel van der Vecht. Ik vertelde het helemaal niet aan iedereen, maar bewaarde mijn verhalen voor een paar kerels, meestal lieve mannen die me wilden beschermen (waar ik nooit echt van kreeg wat ik nodig had) of mannen die van de verhalen hoe ik werd gebruikt de aandrang kregen me te neuken als ik me oh zo kwetsbaar opstelde. En dat waren er helemaal niet veel (zeg maar 1), ook omdat ik als kleine meid ook echt geen klootzakken wilde. Ik had in mijn hoofd het vage beeld van een verontwaardigde, dominante en lieve beschermbeer, die zich echter niet bezwaard voelde om gebruik te maken van een meisje waar toch al gebruik van was gemaakt. Beetje paradoxaal, maar wist ik veel op die leeftijd. Gek genoeg waren er weinig mensen die aan die voorwaarde konden voldoen. En ik was veel minder bezig met het slachtoffer zijn en veel meer op het gebruikt worden denk ik.
Wat mij zo intrigeert is dat ik nog steeds niet begrijp waarom ik de behoefte had om me te voelen zoals ik me voelde als ik die rol aannam, en hoe ik me eigenlijk precies voelde. Door de prostitutie is me wel meer duidelijk geworden, maar ik ben er denkelijk te vroeg mee opgehouden om tot de kern van de zaak door te dringen. En ik had me ook verkeken op mijn klanten. De meeste waren helemaal niet kinky en ingewikkeld, en wilden gewoon een goeie wip met een leuke meid die af en toe op wat knopjes drukte. Het was niet ingewikkeld genoeg, hoewel ik misschien veel gemist heb.
Ik zou heel graag willen weten welk basisimpuls hier nu een rol speelt. Want ik heb op mijn 18e die rare verhalen aan de wilgen gehangen omdat ik het kinderachtig vond en ik me schaamde tegenover echte slachtoffers, maar ik merk wel dat dat lekkere gevoel dat ik ermee opriep, dat ik dat toen ook kwijt ben geraakt. In de prostitutie kwam dat wel deels terug, maar ook daar heb ik het nooit zo intens kunnen beleven als wanneer ik samen was met mijn lieve puberredder of een van mijn schoolmeesters die zich zo keurig inhield, maar oh zo goed te teasen was... hoewel ik toen niet zag dat ik aan het teasen was.
Ik begrijp mezelf niet, en ik zou dat graag wel doen. En die pooierverhalen en Maria Genova indianenverhalen doen me wel wat, al word ik tegenwoordig eigenlijk vooral giftig omdat ik weet dat dit soort verhalen mijn seksuele vrijheid alleen nog maar verder inperken. En de seks is eigenlijk heel flauw, als je het slavinnetjes fantasietje eraf haalt.
Is er nu een manier om wel aan je trekken te komen zonder dat je meteen allerlei mensen met rare verhalen op stang moet jagen? Is een rollespel al genoeg? Zondares, je zet me aan het denken, mooi hoor. Dank je.
Nessuna
Ik ben heel boos van deze website. Ik werk al jaren met slachtoffers mensenhandel, en ik word er gewoon misselijk van om te zien hoe een slachtoffer loverboy hier onder druk word gezet. Door het enorme trauma kunnen deze jonge meisjes niet meer gewoon nadenken, zo zijn ze onder druk gezet door hun loverboy. Ze doen alles, maar ook alles, om niet hem boos te maken. Ik weet 200% zeker dat dit meisje een slachtoffer loverboy is. Je moet niet gaan vragen hoe was dit, hoe was dat, want dan krijg je altijd wel iets dat niet klopt. Je moet haar naar gekwalificeerde hulp begeleiden, zodat ze kan worden opgevangen en geholpen. Dit slaat nergens op. Ik ben heel boos.
Ik heb hetzelfde als Nessuna, maar wat bedoelt zij met basisimpuls?
Ik had na het artikel van Zondares de indruk dat zij een uitzondering beschreef. Zo'n meisje dat een fantast is, en gebruik maakt van de aandacht voor mensenhandelslachtoffers. Ik was dus sceptisch over het standpunt van Zondares. De reactie van de hulpverlener op 9 januari 2014 16:01 is een schok, want dat geeft aan dat dit misschien toch echt het niveau is van de loverboy-verhalen. Ik heb nog niet besloten wat ik geloof, maar deze reactie is erg schokkend voor mij.
hee zondares ik ben dirkje en ik werk in belgie want daar kan je voor je 18de al aan de slag ik wou zeggen dat ik dit echt onwijs herken maar ik doe dat dus niet zo dat mensen van me schrikken ik wil mensen geen pijn doen zo als zij dat doet wat moet haar moedder van haar denken??? ik vind dat eg niet kunnen
Ik denk dat het onmogelijk is 'de schuld' van een uit de hand gelopen 'dynamiek' volledig bij 1 van de 2 te leggen. Ik geloof ook niet zo in het zielige meisje en de absoluut foute jongen. Kijk naar het dagelijks leven, de gewone versierpogingen zeg maar. Het lijkt of de jongen initieert maar praktisch altijd ligt de (passieve) innitiatie bij het vaak emotioneel veel slimmere meisje. Ze gaan samen de dynamiek in .... met ieder hun eigen aandeel daarin. Onderschat de rol van het meisje nooit en te nimmer!
De meisjes als volledig zielig en hulpeloos beschouwen is niet de manier om patronen te doorbreken die ze vaak zelf (deels) geïnitieerd hebben en die overigens wel misschien op een bepaald moment niet meer door ze beheersbaar waren, waarna ze bij de hulpverlening 'de onschuld' gaan uithangen.
It takes two to tango!
@anoniem 9 jan 16:01
Ik geloof mensen nooit zo als ze percentages hoger dan 100 % noemen. 100 % betekent volledig en meer dan dat is onzin.
Ik geloof ook wel dat B. 'ergens' een slachtoffer van is. Het lijkt mij tenminste niks om een leven te hebben wat van leugens aan elkaar hangt. Dat doe je niet voor je 'lol' zou ik denken. Maar of ze nou bang was voor haar loverboy zoals jij beweert dat weet ik niet hoor, want uit het verhaal blijkt toch dat zij de ene makkelijk voor de andere kon inwisselen. Waar B. precies 'slachtoffer' van is daar kunnen we alleen maar naar raden. Ik gok op verwaarlozing of mishandeling op jonge leeftijd. Maar ik ben geen psycholoog en ook als ik dat was kon ik geen diagnose stellen op grond van een verhaal uit de tweede hand.
Voor een hulpverlener vind ik het niet zo fraai staan dat jij al bij voorbaat voor 200 % zeker weet wat er aan de hand zou zijn.
Ik vind jouw verwijten aan Zondares volledig onterecht. Zij beschrijft dat zij en een collega B. wilden helpen maar dat toen het aanbod werd gedaan bleek dat B.'s hele verhaal niet klopte. Vervolgens beschrijft ze dat nadat er nog meer leugens aan het licht waren gekomen met name C. B. eens flink aan de tand gevoeld heeft. Jij noemt dat ongeoorloofd onder druk zetten maar ik vind dat collega's altijd een collega aan mogen spreken als die tegen hen gelogen blijkt te hebben.
Jij vind dat Zondares en haar collega's B. naar 'gekwalificeerde hulp' hadden moeten begeleiden. Ik zie dat niet want uit het verhaal blijkt juist dat B. helemaal geen hulp wilde. Kennelijk heb jij toch wel iets aan te bieden aan mensen in een dergelijke situatie. In plaats van boos te zijn op Zondares zou je dan m.i. beter een beetje reclame kunnen maken door uit te leggen welke hulp jij precies in de aanbieding hebt en hoe je te vinden bent.
met vriendelijke groet
@9 januari 2014 16.01h in uw reactie lees ik dat je het slachtoffer meisje dus altijd op haar blauwe ogen moet geloven ondanks feitelijk niet kloppende verhalen. Waarbij je dus impliciet stelt dat de door het meisje beschuldigde jongen automatisch altijd schuldig is. Dit lijkt mij niet correct.
U genereert inkomen uit het helpen van (vermeende) mensenhandelslachtoffers?
'lets not jump to conclusions'.
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar het antwoord op de vraag die Nessuna stelde.
Ik begin ook de indruk te krijgen dat als er al slachtoffers zijn in dit verhaal dat de zgn. 'loverboys' (vriendjes) van B. zijn. Vanwege de door haar verspreide laster over hen! Veel mannen doen alles voor pussy / een vriendinnetje. Maar B.'s prijs voor dat laatste lijkt me wel erg hoog. Dank Zondares dat je deze verhalen eens van een andere kant belicht!
Voor een klant is het nog lastiger om uit te vinden wat er waar is en wat niet. Je ziet en hoort dan maar een klein stukje. Mensen die de verhalen alleen maar uit de media hebben, lezen dat en denken oh wat erg. En gaan dan weer door met een ander verhaal. Pas als je er even goed over nadenkt kun je zien dat er ergens iets niet klopt. Goed dat deze stukjes worden geschreven, die laten zien dat het vaak heel anders zit. Hulpverleners moeten volgens mij juist op zoek gaan naar de waarheid, anders kun je niet eens goed hulp bieden. In het geval van B wilde ze geen hulp, kon ook niet want er was geen probleem. Iemand helpen die hulp weigert is bijna niet te doen.
Waarom meiden dit doen? Misschien om heimelijk de controle te hebben over een volwassen man, die vervolgens alle verantwoordelijkheid uit handen neemt zodat je je niet hoeft te verantwoorden. En hij ziet je wel als volwassen, aantrekkelijke vrouw waar hij graag seks mee heeft. Wel de lusten, niet de lasten, zoiets. Verzorgd worden als een kind, maar in bed behandelt als begeerlijke vrouw.
Maar goed, is ook maar speculatie mijnerzijds.
Misschien ook gewoon dat heftige verhalen heftige emoties oproepen en daardoor gepassioneerde seks volgt?
De dames kunnen dit het beste zelf beantwoorden, ik heb er geen ervaring mee.
C lijkt me inderdaad veel interessanter eigenlijk. Jonger dan jij en met een groot inzicht. Ik hoop dat ze nog eens een eigen stukje krijgt.
Richard
Ik kan enkelt uit dit verhaal concluderen dat het meisje B erg geschuffeld en verknipt is. Misschien wel borderline of een andere persoonlijkheids stoornis. Dat ze gelogen en bedrogen heeft is fout tuurlijk. Maar ze gebruikte natuurlijk ook drank en drugs en ze was pas 18 jaar. Ik denk dat dit meisje veel meegemaakt heeft en dat er zeker loverboys in haar leven waren of andere bad boys. Dit is een zwaar beschadigd meisje en ze heeft professionele hulp nodig.
Ik reageer erg laat, maar er zijn grote technische moeilijkheden voor mij om op mijn eigen blogje te reageren. Sorry!
Dit stukje was geschreven om op zichzelf te staan, maar ook om mensen wat te prikkelen na te denken, zodat ze de rest van mijn stukjes over loverboyrelaties in een perspectief konden zetten. Dat is misschien nietzo gelukt. Maar dit stukje is wel interessant voor mijzelf, want het was mijn eerste èchte ervaring met een beetje in de diepte gaan met zo'n loverboymeisje.
Nessuna, wat jij beschrijft is helemaal niet paradoxaal. Daar moet je het maareens met W over hebben. Die kan dat heel goed uitleggen. Je zoekt vanuit je innerlijke behoeftes een bepaald soortvan man. En als je op die behoefte een man probeert te passen, in onze samenleving, dan wordt het zo'n soort vent.
C is ook misschien interessanter. Daar moet ik maareens een stukje over schrijven, maar dat komt nog wel een keer.
Anoniem 10 januari 2014 05:11, dit is inderdaad het nivo van de meeste loverboyverhalen. Zelfs de beroemde. Lees de boekjes er maar op na.
Dirkje, ik ben het met je eens dat dit soort gedrag heel slecht is, vooral inderdaad voor ouders. Die nemen hun kinderen daar erg serieus onder, en die hebben een hel om doorheen te gaan. De meeste mensen hebben genoeg genade in zich om deze wrede spelletjes niet door te zetten, maar in loverboyland gebeurt er veel lelijks.
Anoniem 10 januari 2014 14:32, ik ben blij dat je dat begrijpt.
Richard, goed dat je nadenkt, maar er zit nogwel wat meer onder.
Anoniem 26 januari 2014 13:22, jammer dat je toch weer het denkbeeld invult. Zo zal je nooit wat leren.
Een reactie posten