Februari

Het is februari. De minister zou in januari toezeggingen doen over wat er met de prostitutiebranche gaat gebeuren, dat was een harde toezegging volgens Myrthe Hilkens. Maar ik heb er niets van gehoord. Ik weet niet of de toezegging over de WRP, dat de minister in maart wel of niet doorzet, wel gaat worden nagekomen. Maar dat moet ik ook maar zien. Politici kan je niet vertrouwen.

Misschien hebben jullie in het nieuws wel gezien dat er met driehonderd mensen van politie en defensie invallen zijn gedaan bij de bordelen van Jan Bik. Het gaat niet om mensenhandel, maar om zijn ruzie met de Belasting. Jan Bik heeft al jaren ruzie met ze, omdat hij zijn ZZP'ers als ZZP'ers behandelt, en ze niet wil dwingen om opt-in te doen. Voor de Belasting is het makkelijker als de exploitant de belasting afhandelt, want ik heb wel laten zien dat de buiotenlandse meiden er makkelijk onderuitkomen.

Ik zit ook te denken wat ik moet doen aan internationale dingen. Ik krijg regelmatig bezoek uit het buitenland op mijn blogje, maar ik zie ook wat een boeltje Google Translate van mijn stukjes maakt. Er wordt door een aantal hoeren en onderszoekers in het buitenland veel geschreven over prostitutie en hoe de politiek daarvan werkt, en die krijgen telkens dit soort onzin over Nederland te horen.

Zou ik ze kunnen helpen als ik meedeed met het internationale gedoe? Ik denk het wel, maar heb ik daar wel de tijd voor? Mijn blogje kost me nu al bijna al mijn vrije tijd. En ik zou het in het Engels moeten doen. Ik heb wel gedacht dat het misschien goed is om ook een Engels blog erbij te draaien, maar ik heb daar helemaal geen tijd voor. En ik heb er ook geen zin in! Ik vind het al genoeg werk om het één keer neer te schrijven!

In het buitenland heb je meer mensen zoals ik die over de prostitutie schrijven, en meestal véél beter dan ik. Ik zie ook wel dat ze elkaar goed kunnen helpen. Ik zou wel graag bij willen dragen, maar ik heb nu al het gevoel dat ik veel meer met het nieuws en de politiek doe dan dat ik wil. Ik vond het leuker toen ik het gewoon over het wèrk had. Maar ik ben wel de énige die hier opingaat. Ik zou het graag af willen schuiven op iemand. Gewoon een koppeling op mijn voorpagina, en af en toe een extra stukje waar ik haar aanhaal.

Zolang ik de enige in Nederland ben zal ik het wel moeten doen. Ik doe het niet graag, maar ik vind het véél erger om het te laten liggen. En als ik eerlijk ben, van sommige dingen word ik zo gallisch dat ik tòch wel zou schrijven. Het is alleen wel veel fijner om te weten dat het niet hoeft.

In de kringen van de reddertjes en verbiedertjes doet er al een poosje een documentaire de ronde, waar ze allemaal heel opgewonden van worden. Ik had het maar een beetje genegeerd, maar dat kwam omdat ik had gemist dat het op de TV was geweest. Ik moet er dus toch maar wat van zeggen. Ik heb eigenlijk geen zin, maar er moeten wat kanttekeningen bij worden gezet.

Hier staat het programma. Kijk maar snel voordat ze dit ookal weghalen, dat gebeurt wel vaker. Het is vijfentwintig minuten, en er zijn wel weer wat opvallende dingen te zien. Ik denk dat het een teken is dat de programmamakers ontdekt hebben dat mensen veel meer zijn gaan slikken over prostitutie, en minder proberen om zich in te houden.

Het meeste kan je denk ik zelf wel zien, ik hoef denk ik niet alles aan te wijzen over hoe de emotionele lading wordt opgeklopt. Dat merk je als je kijkt, maar nog veelmeer als je aantekeningen zit te maken voor commentaar. Het is weer een emotioneel sfeergedoe, waar veel wordt gesuggereerd, en waar kritiek niet thuishoort. Dat past ook goed bij het beeld van het toverland prostitutie, waar alles kan wat in het echt niet kan.

Dit programma volgt Linda van Goch van de Stichting Open Ogen. We zien haar het relatiedenken erinwrijven op voorlichtingsdagen voor middelbare scholen, en we zien haar therapie geven aan een man en vrouwen. Die therapie doet ze trouwens zonderdat ze ervoor opgeleid is. Mensen aanpraten dat ze door een toverpooier zijn behekst zal bij de echte psychologen wel niet zo lekker liggen.

Het laat heel mooi het hersenspoelen zien van die mensen. Ze worden bewerkt en bewerkt om te zien dat seks normáál moet, dat prostitutie niet normáál is, dat ze slàchtoffer is. Ze leidt ze naar het gevoel. Zo zegt ze dat zelf. Die meiden openen zich, en terwijl ze kwetsbaar zijn begint Linda rustig te duwen met wat zij acceptabel vindt om erover te voelen en denken. Ik snap wel dat dat ook wel makkelijk is voor die meiden, want al hun gevoelens en acties worden verbonden met iets wat sociaal geaccepteerd is. En zij zijn het onschuldige slachtoffer.

Linda is best eerlijk dat ze dit allemaal doet om zichzelf te rechtvaardigen. Ze vindt het goed van zichzelf dat ze iemand is die voor die meiden denkt. Maar wat ze niet zegt kan je zelf ook wel zien. Ik zie een vrouw die graag haar eigen verhaal van slachtofferschap gelooft. En hoe meer meiden ze hetzelfde soort verhaal kan laten doen, hoe meer ze het zelf gelooft. Hoe meer ze het zo rechtvaardigt, hoe makkelijker ze zelf slaapt. Ik heb wel zulke klanten.

Het leukste stukje vond ik wel de man, de Rotterdamse loverboy die kwam praten. Ze leidt hem netzoals de meiden, maar hij doet er nog een schepje op. Zulke klanten heb ik ook. De ziekelijke leugenaars. Het duurt niet lang in die paar zinnetjes dat je van hem hoort, voordat hij komt met dat er zoveel doden vallen bij de loverboymeiden. Dat is niet waar. Het is een beeld wat ze graag laten zien, maar als puntje bij paaltje komt, weet iedereen wel dat dat niet gebeurt.

Hij zegt dat hij binnen een week dat hij de cel uit is voor doodslag, een meisje heeft werken. Dan heeft hij snel getoverd, maar dat kan misschien nog. Maar wat niet kan is dat hij binnen drie weken dan gepakt, vervolgd en veroordeeld is tot vier jaar cel. Zo snel is politie en justitie ècht niet schat.

Linda moet huilen. Schaamt ze zich voor wat ze aan het doen is, of gelooft ze zijn opschepperij? Of gaat ze mee in de emotie, om hem èn haar zich lekker te laten overtuigen van hun rol van moedige overlever van de afschuwelijke prostitutie? Ik vind niet dat ik het verschil zou moeten maken. Er wordt een hoop gesuggereerd in deze docu, zodat mensen zelf de rest invullen, en dan vind ik dat het hun eigen schuld is als ik het niet invul zoals ze willen.

Dat is het heel erg. Als je opschrijft wat ze echt zèggen, en wat ze echt onderbouwen, dan blijft er niets over. Er is vooral suggestie. Zodat iedereen precíés weet wat ze bedoelen, maar ze het niet echt gezègd hebben, en niets hoeven te bewijzen. Ik weet vanbinnenuit hoe de prostitutie eruit ziet, ik heb met loverboymeiden gepraat, en ik kijk er dus anders naar. Maar mensen die alleen maar de toestanden van de pers hebben gehoord, vullen iets héél anders in.

Mensen geloven toch wel wat ze willen geloven, maar ik hoop dat mijn lezers in ieder geval kritisch kijken en wel zien wat ik bedoel. Weet je wat ik ècht jammer vind? Ze krijgt subsidie. Dat is volgens haar een beetje geld, maar het is wel geld waar andere mensen voor moeten betalen. Ik dus ook. Zij krijgt geld dat van mij wordt afgeknepen om mij een beetje in het verdomhoekje te zetten. Dit blog kòst me alleen maar tijd, zij kan haar eigen fantasiewereldje betalen met mijn geld.

EDIT:
Hier is weer Dettmeijer:

Ik zal maar kort zijn, ik heb het allemaal al gezegd.

In 2012 zijn er meer dan 1200 mógelijke slachtoffers geturfd door subsidiespons Comensha, niet geïdentificeerd. Dat zijn mógelijke slachtoffers van mensenhandel in het algemeen, niet van loverboys. Zeggen dat er zomaar tien keer zoveel kunnen zijn, is praten over dingen waar je geen aanwijzingen voor hebt. Dat is gewoon onzin verspreiden omdat het je goed uitkomt.

De cijfers over de loverboymeiden zijn nog eens extra vaag. De lat ligt daar nòg lager dan bij andere soorten van mensenhandel.

Ze wil niet eerlijker worden.

EDIT: De Sekspolitie is weer online. Kijk hier voor mijn recensie.