De geur van de Wallen

Donderdag was ik in de stad, lekker shoppen voor de lente. Ik had de hele dag er vrij voor genomen, en lekker geluncht in een Ierse pub. Het was echt zo'n dag dat je even helemaal decadent uit je dak gaat. Ik was 's ochtends uitgeslapen, en na het ontbijt had ik mezelf op een taxi getrakteerd, en was ik lekker het centrum ingegaan. Ik had al sjaals, jasjes, schoenen, parfum, lotions en bodyscrub gevonden, en ik was best met de geurtjes bezig geweest in de parfumeries.

Ik liep weer de straat op, en ik was een SMS aan het schrijven, toen ik opeens een geur rook die me helemaal van mijn stuk bracht. Het was haast of ik schrok. Het was een simpele geur, maar de herinneringen die eraanvastzitten lieten me plotseling vergeten waar ik was, en waar ik mee bezig was, en ik was heel eventjes in de war.

Het was een geur van kokosolie en sigaretten. Dat is geen hele rare geur, maar voor mij is dat voor altijd de geur van de Wallen. Mijn kast op de Wallen rook altijd zo. Ik gebruikte geen kokosolie, en ik weet niet wie dat wel deed, maar de sigaretjes deed ik er zelf bij. Misschien was het wel een schoonmaakmiddel, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat er gewoon kokosolie als massageolie was gebruikt, en dat dat er nooit meer uitkwam.

Toen ik op die straat stond, was er nergens waar die geur duidelijk vandaan kon komen, en ik heb zelfs getwijfeld of ik het me maar verbeeld had. Ik heb rondgekeken, want ik wou héél graag weten waar die geur vandaan kwam. Ik voelde me aangesproken, eigenlijk. Het was maar een paar tellen, voordat ik weer mezelf was en begreep dat dit geen rare geur is, die ik dus best zomaar tegen kan komen, maar ik voelde me opeens terug in mijn kast.

Die SMS heb ik niet meer afgemaakt, want ik was zo afgeleid dat ik vergeten was waar hij over ging. Ik was met mijn hoofd ook niet meer bij shoppen, ik zat alleen nog maar vol met heimwee. Die tassen met spulletjes, waar ik zo blij mee was een paar tellen eerder, zaten nu erg in de weg, en ik wou ervanaf. Waarom hebben ze in winkelstraten geen kluisjes waar je je spulletjes tussendoor weg kan doen?

Ik heb mijn wandeling over de Wallen dus gemaakt met twee handen vol met tassen, en ik had het netzogoed kunnen laten. Het is allemaal anders geworden, het is vooral dóóds. De toeristen komen nog steeds langslopen, een eindeloze optocht, maar ik vraag me echt af waarvoor want er zitten maar een paar meiden op de middag. Er is ook geen hoerenleven meer. Vroeger overheersten we de Wallen, het was hoeren met de coffeeshops en peepshows ertussen, en nu is dat echt weg.

We waren er zo aanwezig, dat je ook straatleven had met de hoeren. We praatten op straat, want het was ònze straat, nu zouden we zo'n beetje omvergelopen worden. Toen had je ook toeristen, maar ze waren nog bij ons op bezoek. Ze waren wat stiller, en ze pasten zich een beetje aan, maar nu zien ze vooral elkaar, en dat zorgt alleen maar voor een hoop melig gedoe en mensen die foto's staan te nemen.

Het karakter van zo'n wijk is iets bijzonders. Er zijn krachten aan het werk, en die vechten met elkaar. Je had vroeger zoveel meiden dat we gewoon doordat we met zijn allen waren de sfeer bepaalden. We hielden elkaar in de gaten, en dat sociale wereldje was voor ons heel belangrijk. De pooiers waren natuurlijk een probleem, maar je kon die een beetje tegen mekaar uitspelen als je niet op je mondje was gevallen. En de kamerverhuurders hadden nog niet zo'n rotsvaste monopolie, want de vergunningen deden er nog niet toe. Die konden dus ook niet zulke dictators zijn. Je kende vooral de andere meiden, en zo hadden we een sociale verbinding. Een meid die niet wou praten viel erg op.

Nu is het een horecastraatje met wat meisjes. Ik weet niet hoeveel contact ze met elkaar hebben, maar het is niet meer vanzelf wat er is. Het is zo uitgedund, dat je niet meer de andere meiden toch wel ziet. Dan heb je ook die samenwerking niet om je hoofd boven water te houden. In de Trompettersteeg en daarachter is het nog druk genoeg nu, maar dat is wel meteen weer minder open, en het is nou ook niet omdat er zoveel meisjes daar zijn, maar omdat het zo klein is. Dat is ook nog wel een hele andere sfeer. Jammer, want ik kwam juist even om de sfeer op te snuiven.

Genoeg gezeik over dat ik het zo veranderd vind, want daar schreef ik eerder al een veel beter stukje over, en als ik dat teruglees denk ik niet dat ik dat kan verbeteren. Ik moet eens wat vaker mijn oude stukjes opnieuw lezen, want het is alsof ik mijn dagboek opensla. Er staan soms mooie gedachtes in die ik toch helaas vergeten was.

Als je een trouwe lezer van mijn blogje bent, heb je vast vaak genoeg van me gelezen dat ik heel veel gedacht en geprobeerd heb, om de beste soort van prostitutie voor mezelf te vinden. Dat is wat ik nu doe, thuisontvangst met af en toe wat escort. Daar ben ik ook niet van mening over veranderd. Toch kan ik helaas niet zeggen dat àlles wat bij de thuisontvangst hoort, beter is dan achter de ramen.

Er zijn best wel dingen die ik soms mis, en dat zijn soms ook dingen die ik meestal niet mis. Er zijn best dagen dat ik terugverlang naar het oppervlakkige fabriekswerk wat het achter het raam is, ook al past het eigenlijk niet bij me. Het is iets wat ik niet altijd kan doen, maar het is zo lekker ongecompliceerd. Je hoeft je niet lang te concentreren, en het is vooral aanloop, zodat je ook met een leuke flirt nog wel genoeg omzet hebt zonder de klanten te binden.

Ik mis denk ik vooral het gevoel dat ik zó weg kon lopen! Achter de ramen ben je veel minder bezig met je bedrijfsvoering, je hoeft niet met je advertentie te werken, want die heb je niet, en je hoeft je minder van je reputatie aan te trekken, want die doet er minder toe en de verwachtingen zijn lager. Je bouwt dus niets op, en dan is het veel makkelijker om weg te lopen. Dat geeft een gevoel van vrijheid.

De thuisontvangst op mijn manier is ècht iets waar ik met mijn hele hart van hou hoor, en ik zal ook niet wisselen, maar ik heb zoveel geïnvesteerd dat alles wat ik doe dat niet goed is voor mijn werk heel erg als verlies voelt. Mijn bedrijfje leeft me. Dat had ik achter de ramen niet, terwijl ik toen ook voor mezelf werkte. Het stond verder van me af, en ik zou zo weer opgebouwd hebben wat ik achter zou laten.

Op de Wallen ben je een stukje van een stuk cultuur. Mensen hebben verwachtingen van hoe het is omdat de Wallen een reputatie hebben. Dat was zo toen ik er werkte, dan. Als je voor jezelf werkt moet je het allemaal zelf waarmaken. Dat is wel veel zwaarder. Bovendien heb je niet iets om in méé te gaan, en dat is ook wel erg fijn, als ik erover denk. Toen ik op de Wallen stond, had ik een plekje in Nederland op zijn breedst, waar ik er gewoon bijhoorde.

Voordat ik die geur rook, had je me niet hoeven te vragen welke geur bij de Wallen hoorde. Maar nu is het voor mij duidelijk dat dit gewoon voor mij heel sterk verbonden is. Ik wist niet hoe sterk die heimwee opeens zou zijn. Ik was vergeten dat een stukje van mij altijd achter mijn raam hoort. Maar ik vraag me wel af, zou die heimwee, en de pijn van het missen, netzoerg zijn als ik niet wist dat ik nooit meer op diezelfde Wallen terug kon komen, omdat dat gewoon er niet meer is?

Weer nieuws

Zelfs na mijn twee nieuwsstukjes deze week is het nog niet op. Maar nu ga ik het wel heel erg kort houden. Ik kan niet bezig blijven.

Myrthe Hilkens is bedreigd vanwege haar snoepreisje. Zeggen ze dus, ik weet niet of het echt waar is. Volgens Revu op de radio, volgens Elsevier via de post, volgens andere mensen via e-mail. Dat vind ik vreemd, want dat past niet bij de wandelaars. Het past wel bij het beeld dat Hilkens wil laten zien. Dat mensen boos op haar zijn omdat ze weer meer wil verbieden begrijp ik wel, maar dan ga je niet mensen bedreigen. Ik denk dat het een publiciteitsstunt is.

Sorry dat ik niet onder de indruk ben hoor, maar ik heb al zoveel bedreigingen verwijderd uit mijn commentaren, en toen mijn e-mail adres hier stond kreeg ik pas ècht veel dreigementen. Honderden in een handvol maanden. Je moet gewoon denken: val maar dood. Die mensen hebben wel een grote mond, maar ze willen je gewoon bang en monddood maken.

Zit er misschien weer een stemming in over de WRP binnenkort? Dat zou het wel logisch maken dat Dettmeijer ook weer van de partij is, met een brief.

Een hoop hits met termen uit het nieuws, zie ik in mijn analytics. Mijn aantal nieuwe lezers is tien keer zo hoog als normaal! Ik raad iedereen die hier nieuw is eens fijn rond te neuzen in mijn archief!

EDIT: Kritisch over het Zweedse Model.

Hier klopt iets niet

Ik weet al een hele poos dat er een nieuw boekje van Patricia Perquin aan zat te komen. Aan de titel wist ik ook wel waar het over zou gaan. Ik had eigenlijk bedacht om er maar gewoon helemaal geen aandacht aan te geven. Hoe minder aandacht er is voor dat boekje, hoe beter. Het kàn met de titel en de schrijver nauwelijks iets waars in zich hebben. Het komt alleen nu al zo breed in de pers dat ik het niet langer kan doodzwijgen.

Iets anders is dat ik normaal één of twee keer in de week bezoek krijg van iemand die Patricia Perquin in de Google heeft getikt, maar dinsdag waren het er tweehonderdzevenenzestig, en woensdag vierhonderdtwintig. Mensen zijn op zoek, ik moet ze toch ook wat geven.

Voor nieuwe lezers, ik heb al vaker over Patricia Perquin geschreven. Ik heb geprobeerd om lekker genuanceerd over haar te blijven, maar ze heeft leugen op leugen gestapeld, zonder een greintje respect of rechtvaardigheidsgevoel. Ik denk dat er wat geestelijk mis met je moet zijn om zo te liegen. Ik word heen en weer geslingerd tussen denken dat ze het allemaal expres doet om de hype over haar boekjes zo hoog te krijgen, of dat ze gewoon een heel zielig gevalletje is.

Zelf ga ik het boek niet kopen. Ik ga niet mijn geld naar haar toesturen. Dat weiger ik gewoon. Dat zorgt wel dat ik niet snel met een recensie kom, maar dat moet dan maar. Ik heb toch al genoeg te doen. De laatste keer dat ik haar boekje las had ik aan het eind vijfentwintig kantjes met aantekeningen over dingen die ik ongeloofwaardig vond. Daar ging zoveel tijd inzitten.

Ik weet wel waar het boek over gaat. De meisjes van mevrouw de Wit gaat over loverboymeisjes die door Anita de Wit worden opgevangen. Het boek "geeft een stem" aan die meisjes. Of dat een echte weergave van hun verhaal is, of dat Perquin weer wat uit haar dikke duim heeft gezogen, dat kan ik niet honderd procent zeggen. Maar ik weet wel wat van loverboymeisjes, en ik weet wat van die Anita de Wit.

Jullie moeten weten dat ik heb zitten wikken en wegen over dit stukje, dat eigenlijk vorig weekend al had moeten verschijnen. Dat kwam door twee dingen, de vreemde ontwikkelingen met Kim Holland, daar ga ik zo over door, en wat ik nou kan vertellen over Anita de Wit. Ik ken die namelijk niet persoonlijk, maar ik heb wel veel over haar bijelkaargepuzzeld, onder andere van mensen die wel met haar te maken hebben gehad.

Ik zal er weer wat de heks over moeten uithangen, want in de media is er nauwelijk kritiek. Wel wat algemeens af en toe, maar niet in de grote nieuwskanalen, en ook niet in het geval van dit boek. De loverboymythe wordt als het Evangelie door heel Nederland geaccepteerd. Er zijn wel wat mensen die een weerwoord durven te geven, maar volgens mij onderschatten die ook hoeveel het meisje eigenlijk bijdraagt aan die situatie. Daar komt nog een keer een stukje over als ik durf.

Netzoals Linda van Goch van "Open Ogen" is Anita de Wit bezig met zelfrechtvaardiging. Linda was vroeger zelf hoer en is dat nu aan het afboeten, maar Anita heeft een dochter die wegliep en ging prostitueren. De meiden die ze binnenhaalt is ze aan het kneden naar nette slachtoffers inplaatsvan ontspoorde tieners.

Als je wilde indianenverhalen wil, kan je het best naar tienermeiden gaan. Ik weet nog wel met wat voor verhalen ik bij mijn ouders kwam, en ik was héél braaf! Daar schaam ik me nu best voor. Ik ging alleen nooit zover als die meiden, maar dat is misschien ook wel omdat ik wel wist wanneer ik moest stoppen als mijn vader mij een nadenkende blik gaf. Als je niet genoeg aandacht krijgt om te zorgen dat je dat een beetje bij het echte houdt, gaat dat wel mis.

Het wordt dan wel gevaarlijk als je mensen hebt, die die meiden gaan bijsturen in de foute richting. Je ziet de politie het al doen, met volwassenen, en stel je dat soort dingen nou eens voor maar dan met een tienermeisje die àlles zegt wat maar uitkomt, en iemand die héél graag een wild verhaal wil dat in haar straatje past, die haar coacht. Dat gaat weken zo door, en zo hersenspoel je die meiden tot ze het zelf ook genoeg gemak mee hebben dat ze voor zichzelf kunnen doen alsof ze het geloven.

Ik krijg kromme tenen als ik haar zelfgenoegzaam hoor praten met die verzuurde uitdrukking. Er zit een luchtje aan dat mens. Het is moeilijk om precies te zien wat ze er nou mee wil, maar er zit een motivatie in die haar helemaal strakmaakt. Het gaat niet om die meiden hun eigen weg te laten gaan, maar om ze acceptabel te maken voor die Anita. Ze heeft geen papieren, en dat kletst ze netzo slap weg als wat ze haar meisjes leert.

In meerdere interviews zegt ze dat die meiden "seksverslaafd zijn gemaakt" en dan gaan er bij mij rode vlaggen omhoog. Seksverslaving is namelijk wel heel makkelijk om eigenlijk te zeggen dat seksuele drang niet goed is, en weg zou moeten. Die meiden hebben seks geproefd, en die hebben een eigen seksualiteit. Als je dat als een ziekte gaat behandelen, of erger als een verslaving, dan ben je ze aan het misleiden. En je leert ze slechte dingen. Over seksverslaving schrijf ik binnenkort nog wel een stukje.

We zien de toverpooier ook weer om de hoek komen. De geslepen jongens die een enorm netwerk kunnen onderhouden, en kennelijk meisjes slinks verliefd kunnen laten worden en houden. Die ze altijd vinden, wat ze ook doen. Die als spoken opduiken op plaatsen waar je ze niet verwacht, en die nooit door de omgeving worden aangepakt of opgemerkt. Die het meisje precies zo weten aan te pakken dat ze nooit knakt en alles vertelt. Die grof geweld aandoen, waar geen spoor van achterblijft. Die een ideale smoes zijn om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen.

Voor die meisjes is prostitueren echt geen vetpot. Ik weet héél goed waar verschillende meisjes op kunnen rekenen met verdiensten, en zoveel tijd en moeite investeren in zo'n meisje als ze niet zelf mee wil werken, lóónt gewoon niet. Het klinkt ook niet geloofwaardig als ze beschrijven hoe mannen totaal niets merken van meisjes die met grof geweld en stress aan het werk worden gezet. Klanten zijn meestal de grootste lieverds, klootzakken houden niet van betalen.

Het past gewoon niet. De smoezen die ze oplepelen, vol vertrouwen, zelfs zonder schaamte, kunnen gewoon niet als je erover nadenkt. Een toegankelijk voorbeeld is dat de Wit in het verleden heeft gepraat over meiden die achter de ramen zaten terwijl hun paspoort was afgepakt. Als je daar echt eens hebt gestaan, weet je wel hoevaak de exploitanten, politie en de instanties daar je paspoort komen controleren. Zovaak dat je het ding voordat hij verloopt al moet vernieuwen, omdat de rug eruit is.

Je kan ook aan de body language wel zien, en aan de stem horen, dat dit gewoon bakvissenpraat is. Wàt ze vertellen, dat is geen bakvissenpraat, maar dat is het beeld van mensen die het nooit vanbinnen hebben gezien. Al die anonieme kamertjes waar mannen je om de beurt nemen, klanten in parkeergarages afwerken, dat gebeurt gewoon niet. Daar krijg je de klanten niet voor. En in parkeergarages word je echt gepakt. Dat zoiets één of twee keer gebeurt met één of twee meiden, dat kan nog. Maar niet telkens weer die verhalen.

Ik zie hier zoveel dat niet klopt. Het wil al wat zeggen dat ze denkt dat een hoer niet gelukkig kan zijn, en geen kinderen kan krijgen. Als ze dat al denkt, hoe verknipt is haar idee dan? Ze haakt in op elke hype die ze ziet, social media, internet, groepsverkrachtingen, geweld, dat vaak onmogelijk geweld is trouwens, seksverslaving, verkopen van meisjes, de slachtoffers worden steeds jonger, ga maar door.

Mensen geloven het, poepen zonder douwen. Zelfs dat Maria Mosterd, die ècht niet de ongelofelijkste was, totaal doorgeprikt werd, heeft mensen niet kritischer en voorzichtiger gemaakt. Deze verhalen spelen op de emotie, en mensen vinden het harteloos om erover te dènken dat het misschien gewoon gejokt is. Het moet dan natuurlijk wel bij hun bestaande plaatje passen. Zolang het maar over prostitutie gaat, geloven ze het meteen.

Eigenlijk zou ik het wel prima vinden. Het is allemaal gelogen, en het is een zieke relatie tussen die vrouw en die meiden, maar ze hebben er allebei hun pleziertje aan. Ga je gang dan maar. Maar het is mis als dat dan wordt gedaan van subsidiegeld, want dan betaalt iedereen voor dat pleziertje van hen, en het is voor mij helemáál mis als het wordt gebruikt om de prostitutie nog meer in het verdomhoekje te zetten.

Dat Patricia Perquin hier een goudkistje heeft gevonden, dat zie ik wel. Haar eerste boek molk al alle wilde verhalen over de prostitutie op de Wallen uit, hier heeft ze weer zoiets. Nu kan ze het hebben over tweedehands verhalen waarin er weer lekker rode koontjes worden gemaakt terwijl niemand er kritisch naar kijkt, omdat het gaat om de wereld van de prostitutie, waar elke vrouw een slachtoffer is en elke pooier kan toveren.

De inhoud van het boek ken ik dus nog niet, maar ik denk dat ik het wel kan raden. Als ik nou ga raden nou dat het boek uit is kan ik er niet echt indruk meer mee maken, dus dat laat ik maar. Ik weet al wel dat het weer met dezelfde toon van minachting is geschreven, want ik heb al wat zinnetjes voorgelezen gehoord.

Hier wordt het heel raar. Patricia schreef in haar boekje dat Kim Holland willens en wetens gebruik maakt van loverboymeisjes. Kim kreeg dat te zien, en die was daar heel gekwetst door. Dat begrijp ik wel! Ze werd beschuldigd van zoiets gemeens. Dat is een beetje Patricia's manier, die probeert zoveel reuring te maken als ze kan om maar aandacht te krijgen. Daar wil ze iedereen wel zwart voor maken. En die rechtzaak van de èchte Patricia Perquin over het gebruiken van haar naam, was ook alleen maar goed voor de verkoop.

Patricia laat het geciteerde meisje zeggen dat Kim een pornoheks is. Ik moest bijna lachen toen ik het hoorde, want het is niet vaak dat ze zo Freudiaans verspreken over hun heksenjacht op mensen die in de seksindustrie werken. Het is een uitspraak die zo in "Achter het raam op de Wallen" had kunnen staan. Het is diezelfde gemene zeurtoon.

En dan krijg je dit! Kim maakt een babbeltje met Patricia, en opeens is alles koek en ei! Kim praat erover alsof ze hartsvriendinnen werden op het eerste gezicht, en Patricia meldt vooral even dat er geen rectificatie komt, en dat de beschuldiging er staat en blijft staan. Prometheus, de uitgever van Patricia, komt met dat de zin waarin Kim van mensenhandel wordt beschuldigd uit de vierde oplage zal worden geschrapt, maar niet de eerste drie.

Wat is hier aan de hand?

Kim Holland capituleert volledig terwijl ze begint uit een positie van overwicht. Strafrechtelijk kan ze Patricia aanpakken voor laster, 262 Sr, subsidiair smaadschrift, 261 lid 2 Sr. Privaatrechtelijk kan zij beroep doen op onrechtmatige daad, en daar heeft ze goede kans mee. Weliswaar is vernietiging van de oplage onwaarschijnlijk vanwege het groot geldelijk belang, maar ze zou een leuke schadevergoeding en rectificatie kunnen krijgen.

De ernst van de aantijging is ook niet mals. De beschuldiging zoals geciteerd is er een die mogelijk valt onder 273f lid 1 sub 6, lid 3 sub 1, of als de rechter doet wat Dettmeijer wil in haar jurisprudentie-rapportage (summum ius, summa iniuria), lid 1 sub 1.

Publicisten, en daaronder valt je dinnetje Perquinnetje ook, worden door de rechter aan strengere verantwoordelijkheden gehouden dan zomaar iemand die eens wat op internet schrijft. Ook het feit dat het boek een zeer brede doelgroep heeft, en de gedupeerde kwetsbaar is door haar beroep wegen mee in het voordeel van Kim. De gevolgen voor Kim zijn afdoende dreigend om schade aannemelijk te maken. De feitelijkheid waarachter Perquin zich zou kunnen verschuilen is dat ze citeert uit een interview, maar de interview-exceptie gaat niet zo ver dat je dit soort zware aantijgingen zomaar zonder verder bewijs of wederhoor op naam kunt maken. Zelfs het gezag van Perquin is in het voordeel van Kim, ook al is dat gezag gestoeld op haar eerdere kletsika.

Als ze dit naar de rechtbank zou brengen zit er voor Patricia een voorwaardelijke boete in, en voor Kim een rectificatie en een kleine schadevergoeding. Ik zie het wat klein voor me, want het blijft natuurlijk wel een porno-actrice, en die krijgt niet hetzelfde als een respectabel persoon. Zo is het, dat weet jij ook.

Dat ze het nu opgeeft is onbegrijpelijk, vooral gezien de immer voortdurende vijandigheid van Perquin. Is Kim geintimideerd geraakt, of heeft haar advocaat haar kansen verkeerd voorgespiegeld? Was ze bang voor de media die haar zou bespringen? Of denkt het arme mens echt dat ze fout zat? Ik kan alleen maar speculeren, ik hoop dat we nog meer horen, want dit is absurd.

Je zou meteen denken dat Kim zo makkelijk meeging omdat ze wat te verbergen heeft. Maar dat kan ik me niet voorstellen! Ik ken Kim van een aantal jaren terug nog een beetje, en toen was ze zó lief, zorgzaam en gevoelig dat ik mijn hartje voor haar vasthield dat er niemand misbruik van haar zou maken. Ik heb van meiden die met haar hebben gewerkt ook alleen maar goeie dingen gehoord, zelfs als ze haar niet erg mochten. Het is een klein wereldje soms.

Hier is wat raars, ik kan alleen maar gokken wat. Ik heb geen contact meer met Kim. Ik wou dat ze teruggeslagen had tegen Patricia, die nou wéér fluitend wegloopt van het onrecht wat ze doet. Als ze tenminste bestáát, want niemand die ik vertrouw heeft haar ooit gesproken of gezien. Het kan best een groepje zijn bijvoorbeeld. Wie weet is het wel Asscher en zijn secretaresse ofzo. Of is het echt Theodor Holman. Ik kan het niet weten.

Het nieuws houdt hiermee niet op hoor. Het blijft maar komen.

Een radiodebat tussen een vrouw die wel nadenkt, maar de prostitutie niet kent, en een hatelijke hoerenhaatster

Een evangelisch groepje haalt het nieuws omdat het even uitkomt

Amsterdam laat zijn mening horen, en iedereen heeft naar dezelfde domme media gekeken, en dat is het enige wat ze weten.

En er is nog wel veel meer, maar ik kan het gewoon niet allemaal aan. Alleen al meerdere radiostukjes deze week, allemaal commentaar waard, maar ik hou het gewoon niet bij!

Er is ook leuk nieuws trouwens:

In dat fragmentje van MAX kon je zien dat ze aapjes met geld leerden omgaan. Wat denk je dat de eerste transactie onderling was die ze ontdekten?

Er is een man geweest die eens ècht heeft uitgezocht of porno nou demografisch klopt, en hier is een interview met Brooke Magnanti en hem

Als de media nou eens zijn waffel houdt over ons, of gewoon zijn werk deed en geen onzin vertelde, dan kon ik ook eens ophouden met dat nieuws en me gewoon met mijn gewone stukjes bezighouden. Dit stukje kostte me drieëntwintig uur met al het uitzoeken. Nou weer aan de klant hoor.

EDIT: Hendrik Jan Korterink heeft ook een kritische blik op deze toestand.

Hypocrieten

Ik wou eigenlijk even geen nieuwsstukjes meer doen, want ik ben het eigenlijk zat. Ik voel me een zeurpiet. Ik voel me alsof ik jullie dingen vertel die je toch al zou moeten weten, òf die je niet wil horen. En er is zo veel, en de stukjes zijn zo lang. Maar ik doe het toch maar, en dat is ook omdat ik in de enquete in de kantlijn wel zie dat mensen het toch wel waarderen. Ik vind ook wel dat het bij mijn blog is gaan horen om commentaar te geven, en in de reacties zie ik ook wel dat het móét.

Eerst maareens Pauw en Witteman. Die hadden op maandag een uitzending waarin prostitutie weer eens aan bod kwam. Het ging over de reis die Gert-Jan Segers en Myrthe Hilkens gaan maken naar Zweden, om daar meer te leren over het Zweedse Model wat ze wel een goed idee vinden voor Nederland. Ze zijn mee uitgenodigd door documentairemaker Tamme de Leur. Die is van evangelische signatuur, en heeft eerder ook al een tendentieuze documentaire gemaakt.

Die documentaire had ik gemist. Hij heeft Werson voor mij nogal van zijn voetstuk laten vallen, want nu zie ik dat hij bij de loverboy-hersenspoelers is aangesloten. Dat is geen goed iets. Ik vond het naar om te zien dat hij zo slecht begrijpt hoe het werkt met loverboymeisjes, en hun verhaaltjes gewoon gelooft en aanvult. Hij is wel erg dik met Fier Fryslan, en die club daar hoor ik via via steeds meer rare dingen van. Maar totdat ik meer weet vind ik het niet verantwoord om daar heel erg opintegaan.

Ze noemde het "huiswerk" maar ik moest vroeger het huiswerk doen voor ik op het schoolreisje ging. Ik verwacht er niets goeds van, vooral als de reis netzo wordt rondgeleid als die Wallentoer van Asscher. Zelfs al krijgen ze nog wat gebalanceerds te horen, die twee hebben in dit programma alleen al laten zien dat ze dat niet wìllen horen. Dat de documentaire "Schone Schijn" gaat heten, netzoals het al lang naar de prullenbak verwezen rapport waarin de prostitutie wordt zwartgemaakt, zegt al niet veel goeds.

Toen Pauw en Witteman op de TV kwam had ik gelukkig geen klant, dus heb ik het helemaal gezien. Ik zou anders alleen naar het fragment hebben gekeken waar ze het echt over prostitutie hebben. Nu zag ik namelijk, in een stuk over graaibankiers die zich verrijken en dan de belastingbetaler met de rekening laten zitten, dat Myrthe Hilkens zei:

"Heksenjacht mag nooit het antwoord zijn op een probleem dat we met zijn allen gezien hebben."

Die zin laat zien dat Myrthe Hilkens een hypocriet is, want ze pleit eventjes later wèl voor het Zweedse Model en de WRP.

Het programma is slècht gemaakt. De gespreksleiders zijn niet ingelicht en helemaal niet kritisch. Myrthes toezeggingen dat we in januari meer zouden horen worden haar niet herinnerd. De politici krijgen meer de tijd om hun verhaal te vertellen, zonder dat er kritiek komt, maar de vrouwen van SOA/AIDS en Stichting Geisha worden de hele tijd onderbroken door hun tegenstanders en de presentatoren, terwijl zij juist echt met argumenten komen.

Waar ik me aan erger is dat alles met anekdotes wordt doorgetrokken. Myrthe en Gert-Jan komen telkens met van die anekdotes die voor mij toch erg klinken als de indianenverhalen van vrouwen die slachtoffers zijn als beroep. Ik kan daar niet meer tegen, en ze gebruiken hun tweedehands anekdotes alsof ze echte argumenten zijn, en alsof ze echt wat over de prostitutie laten zien. Dat is allebei niet waar.

Natuurlijk kan je nietzoveel debatteren in zo'n kort segmentje, maar dan is het juist belangrijk dat de presentatoren zorgen dat er geen uitvluchten worden gebruikt, en dat er spijkers met koppen worden geslagen. Maar juist als dat gebeurt wordt er ingebroken door de presentator, die vragen stelt die wel laten zien dat ze geen idee hebben waar het gesprek maar over gaat.

Het lijkt me zo vreemd dat Pauw en Witteman geen researchers hebben die ze vantevoren even inlichten over wat er besproken gaat worden. Ze zijn niet bezig met het debat uit laten komen, ze willen alleen dat er dingen geroepen worden, en zelf zijn ze niet kritisch. Ze zijn soms bijna een beetje kritisch bij Ilonka en Marieke, maar ze maken het wel heel makkelijk voor de politici.

Myrthe en Gert-Jan laten zien dat ze niet begrijpen hoe het is met prostitutie. De wetten over seks in Zweden zijn heel erg ingrijpend en streng, maar toch vindt Myrthe dat Zweden en Nederland heel veel op elkaar lijken, behalve het strafbaarheids-ding van het Zweedse Model. Ze zegt dat ze met een open mind naar Zweden zal gaan, en daar nieuwsgierig dingen zal bekijken als: hoe handhaaf je het, en hoe spoor je het op?

Helaas weten we de antwoorden daarop wel. De politie mag en doet heel veel inbreuk op de privacy van de meiden om maar te kunnen vaststellen dat er van die vieze betaalseks is geweest. Ze tellen bijvoorbeeld de condooms in je huis. Als je er teveel hebt, is de man die net op bezoek was een klant geweest. Daar worden de meiden heel paranoia van. Als het zo moet in Nederland, wordt het net zo'n boeltje als in Zweden.

Gert-Jan vindt het heel belangrijk dat uit "onderzoeken" blijkt dat het draagvlak voor de wetgeving alleen maar groeit. Dat is nietzo raar, want niemand wil zich uitspreken voor een verketterde groep, en ze krijgen telkens mediacampagnes dat het zo erg is allemaal. Dan krijg je geen tegenspraak meer, vooral niet als je weet dat de politie veel middelen heeft om je in de gaten te houden als je opvalt.

Ook over Nederlandse gegevens zit hij nogal in zijn eigen straatje te praten. Hij zegt dat we twaalfhonderd slachtoffers van mensenhandel wéten, en dat er nog veel meer is wat we niet weten! Als hij een beetje op zou letten wist hij allang dat dat getal van twaalfhonderd het aantal meldingen van misschientjes is. En er is helemaal geen reden om aan te gaan nemen dat er zoveel meer is. Maar daarmee praat hij gewoon Dettmeijer na.

Myrthe geeft toe dat je met onderdrukken en strafbaar maken "in potentie" een illegaal circuit zal vergroten, (en dinsdag kwam ze daar al op terug) maar ze zegt dat er nu ook al een illegaal circuit is. Ze komt met een partijgenoot die sociaal werk met prostituees doet, en roept dat vijfenzeventig procent van de legale prostituees die zij kent "uit dwang komt." Wat dat voor iemand is, en wat we dan onder dwang moeten verstaan, daar zou ik naar vragen, maar de presentatoren luisteren eerbiedig.

Ilonka, zo gauw als ze kan, begint met een kritisch antwoord op Myrthe over Marja, maar wordt door Witteman handig afgeleid en op een zijspoor gezet. Gert-Jan breekt in met een anekdote, over een vrouw die tien jaar zwoer dat ze vrijwillig werkte, en dan opeens "toegeeft" dat ze gedwongen werd. Dat is een soort verhaal dat ik eigenlijk na al die jaren en al die verhalen gewoon meteen niet geloof, als ik niet wat erachter hoor.

Het is ook een verhaaltje wat mij altijd irriteert. Wat je hoort aan zo'n verhaaltje is: je moet niet luisteren naar de prostituees, die zijn willoze slachtoffertjes, die geen èchte stem hebben. Als ze zeggen dat het goed zit moet je dat niet geloven. Dat soort verhalen doet dingen met de maatschappij waardoor we wéér net wat meer geïsoleerd worden. Dat kan hem natuurlijk niet schelen, hij is een verbiedertje, geen reddertje, dus hij vindt het juist goed als wij te lijden hebben.

Dan begint Ilonka met een goed verhaal over dat de foute prostitutie samen met de repressieve overheidsbemoeienis de legale, vrijwillige vrouwen steeds meer valse concurrentie geeft. Die trekken zich daarom liever terug in hun grijze circuit, want daar kan je nog rustig werken. Dat is dan wel buiten het zicht van overheid en hulpverlening. Het verhaal komt niet heel erg duidelijk over, omdat ze zich zo moet haasten voordat ze wéér in de reden gaat worden gevallen.

Marieke Ridder, van SOA/Aids, komt over de brug met het Amerikaanse onderzoek dat laat zien dat het Zweedse model geen resultaten oplevert als het gaat om de hoeveelheid seks, klanten en hoeren. Ik weet niet welk rapport dat is, want er zijn er een boel en ze zeggen allemaal wat anders. Ik geloof alleen wat ik hoor van de meiden die daar gewerkt hebben. Daar ken ik er nu via via een paar van. Die geven Marieke wel gelijk, maar ze vertellen wel dat het niet meer dezelfde meiden zijn die het werk doen.

Gert-Jan valt nogal onbeleefd in de reden met dat in Zweden het bezoek omlaag is gegaan van dertien naar zeven procent van de mannen. De presentator sust hem niet, maar wil even dat hij zich herhaalt. Ik heb aan mijn statistiekmannetje gevraagd wat dat te betekenen had, en die schreef:

Hij refereert in alle waarschijnlijkheid aan de enquetes die voor en na de invoering van de Sexköplagen zijn gehouden onder mannen. Het blijkt dat voor de invoering van de wet 13% van de Zweedse mannen toegaf recent naar een prostituee te zijn geweest, en nadat ze strafbaar werden gaf nog maar 7% dit nu celstrafwaardige gedrag toe. Verrassing verrassing.

Geconfronteerd met een echt argument begint Hilkens te draaien. Volgens haar zijn de tegengestelde meningen "allemaal waar" maar als er vrijwilligheid aan de orde is moet je ook kijken in welke omstandigheden ze werken. Alles maar om het toch een probleem te laten lijken. Volgens haar is de conservatiefste raming van de dwang vijftig procent. Dat is natuurlijk niet waar, en het is ook niet de laagste of conservatiefste raming. Dan pruttelt ze nog wat over wie er verantwoordelijkheid moet nemen, en dat er geen valse romantiek moet zijn.

Dat is iets wat zo hypocriet is. Valse romantiek is waar die verbiedertjes nou juist gebruik van maken. De tragische prostituee, die aan je rare, emotionele beeld voldoet, en waarvoor je openstaat om aan te nemen dat ze bijna met toverkracht in haar plekje wordt gedwongen. Die anekdotes van excessen, die vaak ook gewoon verzonnen zijn.

Marieke is het nu een beetje zat, en die merkt héél terecht op dat er wat meer fact checking mag zijn. De onzin die vanaf Hilkens en Segers over tafel komt, is ook wel heel slap. Als ze eens een middagje wat uit gingen zoeken, zouden ze wel beter weten, vooral als ze mijn blog hadden gelezen! Ze gaat vooral in op de cijfers over dwang, een hele terechte keuze, maar je zou het wel over àlles van die politici kunnen zeggen.

Ze merkt ondanks de onderbrekingen van Gert-Jan heel terecht op dat die cijfers van Werson komen, die die uitspraak doet over de vrouwen in "een vorm van uitbuiting" die met de politie in aanraking komen, en razzia's en overvallen en controles en WTP's met agenten erbij tellen dan allemaal niet mee, en dus alleen de probleemgevalletjes ziet. Het is ook nog eens uit zijn gevoel, niet harde cijfers. Dat mag je niet zomaar aannemen voor de hele prostitutie, dat is een heel goed argument van haar.

Segers doet dan iets vreemds, waarover ik mijn statistiekmannetje weer even aan het woord laat:

Seegers begint met een petitio principii. Hij begint met het stellen van het aangevallen punt als uitgangspunt. Meestal zijn die subtieler, maar hij doet het schoolvoorbeeld even op TV, zonder dat de presentatoren er wat van zeggen. Dan komt hij met een vergelijking van een school waar de helft van de scholieren mishandeld worden. Een betere vergelijking is dat de vertrouwenspersoon op de school bij 50%-80% van de leerlingen die bij hem aankloppen vermoedens heeft van misbruik, en dan over de hele school dat getal aanneemt. Dat zouden we wel voor gek verklaren. Bij jouw werk gaat dat kennelijk makkelijker over de tong. Hij zegt ook weer dat we weten van 1200 mensen die onder dwang zitten, maar dat cijfer is al eerder op je blog aan de kaak gesteld. Zijn argument is, dat *als* we de wilde getallen aannemen, er veel mis is, en er een oplossing moet komen. En we nemen die aan, want we nemen die aan als uitgangspunt. Niet hoogdravend, je moet je niet af laten schrikken door de gecompliceerde manier waarop hij het zegt.

Myrthe steekt van wal over de gestrande WRP, "die is al iets strenger," en beweert dat de hoofdlijnen aanpak mensenhandel voor één maart door Opstelten en Asscher wordt vrijgegeven. Myrthe wil graag volwassen vrouwen tot hun éénentwintigste illegaal maken, daar gaat ze voor. Helaas komt er geen kritiek, maar zelfs Werson had zijn twijfels. Want waarom mag je je wel door de hele kroeg gratis laten uitwonen, maar niet als je er geld voor krijgt?

Myrthe vertelt over de bezwaren die werden gemaakt in de politiek vanwege het in strijd zijn met het vrije ondernemerschap. Ze bespot de "zeventiger-jaren romantiek" die zij ziet in de kritiek op het keurslijf voor de hoeren, maar die spot legt ze niet uit. Denkt ze dat het dom is om te vinden dat hoeren gelijke rechten hebben, of denkt ze misschien dat het romantisch is om te denken dat we graag een goed lopend bedrijf hebben? Ik vind dat ze dat wel uit mag leggen.

Ilonka krijgt daarna de kans om weer wat te zeggen, en dan gaat ze toch niet helemaal lekker vind ik. Ze gaat mee met de vijftig procent, en dan lijkt het alsof ze dat toegeeft. Daar moet je mee oppassen, dat heb ik van mijn blog wel geleerd. Ze heeft het over de andere helft die dan gedupeerd wordt, en dat is wel weer een heel goed argument. Maar dat is niet vijftig procent, dat is volgens mijn onderzoek eerder meer dan achtennegentig procent. De concurrentie tegen de foute sector noemt ze een oorlog. Dat vind ik dan weer erg ver gaan.

Gert-Jan komt op het nippertje weer met het onderzoek dat mijn statistiekmannetje eerder al heeft ontkracht, en helaas gaan Marieke en Ilonka daar niet opin! Dat vond ik wel erg jammer. Segers weet ook wel dat dat rapport niet klopt. Ook al leest hij mijn blog niet, hij heeft zelf antwoord gekregen van de minister over zijn vraag over dat rapport, en dat is wel heel soft, maar daar staat de hoofdzaak ook al in! Hij is dus gewoon hypocriet.

Marieke krijgt het laatste woord, en pleit voor ketensamenwerking, daar ben ik het nietzo mee eens. Maar ik ben het wel eens met dat ze zegt dat we moeten ophouden om mensenhandel en prostitutie door elkaar te husselen. Myrthe knikt en zegt "mee eens" maar haar portefeuille is "prostitutie en mensenhandel." Marieke pleit ervoor om niet steeds meer te willen controleren, en daar kan je toch wel van zien dat dat een heel goed idee is.

Ik ben kritisch over Marieke en Ilonka, maar dat is gewoon omdat ik zo boos word over de dingen die worden gezegd. Ik zou het zelf niet beter hebben gedaan, ik wil niet op de buis, en ik zou ook dichtgeklapt zijn, dus ik vind het al heel knap dat zij dat niet deden. Eigenlijk moet ik gewoon dankbaar zijn. Ik wil alleen graag veel agressievere taal. Die verbiedertjes doen alsof ze de wijsheid in pacht hebben, en die moeten eens goed op hun nummer gezet.

Dan was 1Vandaag nog zo gek nog niet! Dat viel me echt heel erg mee, en ik vond het erg leuk om te zien. Echt een verademing! Alleen Dettmeijer ging te ver. Maar daar kon je wel op rekenen.

En dan is er nog meer hoor. EDIT: Ook Renate van der Zee doet weer een duit in het zakje. Alles wat ze zegt is dom en onwaar. Ik kan wel weer alles af gaan branden, maar het is denk ik wel duidelijk met wat ik eerder gezegd heb. Ze komt met zogenaamde onderzoeken die niet bestaan of die al onderuit zijn, en ze overdrijft alles. De witte raven zijn niet de vrijwillige meiden, het is andersom.

Ik kan er niet tegenopschrijven. Het is gewoon teveel. Het blijft maar komen, en ik kan het gewoon niet in één stukje bijelkaarhouden. Mijn nakijkploeg heeft ook niet eeuwig tijd. Ik ben heel blij met alle goeie mensen die mij zijn gaan helpen, en zonder jullie zou ik helemaal verloren zijn!

Part time en full time

Ik doe mijn werk full time. Eigenlijk is elke dag voor mij een werkdag. Wat full time is voor een hoer is nog niet zo duidelijk. Sommige meiden doen het alleen 's avonds, sommige meiden hebben winkeltijden, en sommige meiden zijn 24-7 beschikbaar, en slapen tussendoor. Ik zit daar eigenlijk ook al tegenaan, ook al zorg ik wel goed voor mezelf en vind ik niet dat ik mezelf tekortdoe.

Je kan het werk bijvoorbeeld van vier tot één doen. Vooral als je achter de ramen werkt, of in een club, is dat zelfs een goeie manier. De klanten weten dan wanneer ze welkom zijn. Maar als je escort doet, is dat al veel moeilijker. Dan kom je namelijk bij een man binnen, en dan moet je in zijn leven inpassen. Als escort ben je niet een snelle wip tussendoor, dat is groter. Het is netzo verschillend als een snack of een groot diner.

Het ligt er erg aan hoe je het doet. Als je een winkeltje draait waar je seks verkoopt, doe je het heel anders dan als je een GFE verkoopt, of iets anders waar een illusie aanvastzit. Hoe nuchterder, hoe makkelijker je je aan tijden kan houden. Want het is heel moeilijk te verkopen dat je een hitsige avontuurlijke meid bent die overal voor in is, als dat over is na een bepaald uur.

Vroeger heiligde ik de Sabbat, zondag was de Dag des Heeren. Dat is één van de geboden die me toch niet lekker zitten dat ik die verbreek. Maar als je een dag van het weekend niet werkt, is dat iets wat je heel erg kan beperken. Er zijn meer manieren om de Heer een plezier te doen. Er staan in de Bijbel een hoop regels waar ze zelfs in mijn oude stadje zich niet aan houden voor de Zondag, en ik vind het eigenlijk niet logisch meer om zo streng te zijn over een dag in de week.

Nou ga ik hierover ophouden, want dat was eigenlijk niet waar ik over wou praten in dit stukje. De uren die je kiest zijn vooral afhankelijk van wat je kan en wat je wil, en daar zit vanalles aanvast, maar je kiest als eind van het liedje wel gewoon zelf, en daar komt een bepaalde soort van werken van. Dat komt toch wel vanzelf terecht, ik heb nooit met iemand gepraat die dat vantevoren gepland had.

Wat we full time noemen, ligt er eigenlijk vooral aan of je er een ander leven bij hebt. Prostitutie is verdienen met hollen en stilstaan. Als je niet een heleboel tijd in je klantenbeheer stopt, heb je maar een handvol uurtjes in de week dat je verdient. De rest van de tijd kan je dan wachten op klanten, of je kan wat anders met je tijd gaan doen. Het werk is dus heel erg geschikt om part time te doen. Het is zelfs veel makkelijker om het part time te doen.

Het is ideaal voor studentes. Die hebben niet veel tijd, maar ze kunnen die tijd wel zelf goed indelen. Drie klanten van een uurtje in de maand, en je hebt je stufi al overtroffen. Je kan het als studente ook makkelijk achter je laten, want niemand kent je nog. Je klanten zijn altijd ouder, want die hebben het geld. Je bent ook in een periode dat je uiterlijk nog flink aan het veranderen is.

Er is een grote groep vrouwen die het doen om iets zwart bij hun bijstand te verdienen. Daar heb ik de laatste jaren steeds meer gemengde gevoelens bij. Ik heb nog best wel wat kraker in me, en dan vind ik dat zo iemand in de bijstand niet met de nek moet worden aangekeken omdat ze wat hulp nodigheeft. En dan vind ik ook dat nodig een heel ruim begrip mag zijn. Voor sommige mensen past het gewoon niet bij ze om te werken, en daar ben ik een voorstander van geweest. Werkplicht is dwangarbeid.

Maar nu heb ik al heel wat jaren van hard werken en ondernemen eropzitten, en daar word je toch wel rechtser van. Ik ben nu bewuster dat het geld voor die uitkering, wel ergens vandaan moet komen. Daar werkt iemand anders voor. Voor elke bijstandsuitkering zijn er maar twintig werkenden, die moeten dat samen opbrengen. Het is niet maar een paar mensen die door een supergrote samenleving voor een paar centjes per grootverdiener worden betaald.

Soms denk ik nu wel dat je als je kan bijverdienen met hoeren, dat je dan ook gewoon je brood ermee moet verdienen, en zo groot moet zijn om dan ook je bijstand op te zeggen. Ik word dan ook een beetje boos voor de slechte naam die ze dan prostituees geeft door dat op anderen hun zak teren. Maar als ik dat denk, dan voel ik me daar niet goed over, omdat ik dan oordeel over hoe iemand leeft die ik niet ken. Die heeft er misschien wel hele goeie redenen voor. Er zijn tien keer zoveel AOW'ers als bijstandsgerechtigden, en daar klagen we dan ook weer niet over.

Full time is heel moeilijk te combineren met een open sociaal leven. Als je een vast groepje vrienden opbouwt, die stuk voor stuk uitgeprobeerd zijn om te kijken dat ze niet vals worden van dat je een hoer bent, dan lukt het wel om een sociaal leven te hebben. Maar als je een heleboel wisselende contacten hebt, en niet altijd iedereen hetzelfde met elkaar omgaat, dan komen er problemen van met mensen die het niet accepteren.

Als je part time het werk doet, kan je het in ieder geval ontkennen, of laten zien dat er méér in je leven is, en dat helpt om de ergste dingen wel af te laten glijden. Als voltijds hoer word je toch harder afgerekend. Maar de andere kant van de medaille is wel, dat die sociale wereld, en vooral ander werk wat je erbij doet, zó kapot kan gaan als je geheim op straat komt.

Je komt er eigenlijk maar moeilijk onderuit om een dubbelleven te leiden. Het hoeft niet voor iedereen, sommige mensen zijn zo handig, en hebben zo'n omgeving, dat ze er gewoon voor uit kunnen komen. Ik dacht dat ik dat ook ging doen, maar ik heb geleerd dat het voor mij niet is weggelegd.

Het verschil is dus volgens mij of je er een werk of studie bij hebt. Dat maakt voor mij het verschil of ik het part time of full time noem. Je kan namelijk zelfs van mij zeggen dat ik niet full time werk, omdat ik maar vier of vijf uur per dag werk, en de rest gewoon een beetje bezig ben met de dingetjes op de rit houden met een kopje koffie erbij. Maar dit is voor mij iets waar ik geen baan naast kan hebben, en ik vind het full time. Ik denk dat het wel een goeie manier is om het verschil te maken.

Dan zijn de vrouwen die het naast hun uitkering doen, ook full time. Ze doen er niets bij dan. Full time heeft zo voordelen, je hoeft je prostitutie nergens mee te laten botsen. Aan de andere kant is het best een klein wereldje, en moet je veel meer moeite gaan doen voor je sociale leven. Je komt toch wel vaak met een dubbelleven uit als je prostituee bent, maar dat dubbelleven is voor een full time hoer wel hard werken.

Een groot voordeel van part time is dat je met je gewone baan een gewone sociale kring opbouwt. Maar die is dan ook kwetsbaarder, want vaak ben je je gewone baan kwijt als ze erachterkomen dat je hoer bent. Je weet dat ook gewoon, dus het is de hele tijd maar dat masker vasthouden, en je altijd zorgen maken dat je niet je mond voorbijpraat op de borrel. Het is heel stressig.

Je blijft niet alleen sociaal beter in de markt als je een gewone baan erbijhebt, maar je kan ook makkelijker ophouden met de prostitutie, want dan heb je flink wat op je CV. Het CV-gat is het grote probleem om voor wat anders te kunnen gaan. Dat is erger als het gaat om slimmere en ambitieuzere vrouwen, die willen niet achter de kassa terechtkomen. Die willen ook een dieper sociaal contact met hun omgeving, en dat is dan ook ingewikkelder voor hen.

Sommige hoeren zijn heel intelligent. Ik heb gemerkt dat het werk op een bepaalde soort intelligente vrouwen een grote aantrekkingskracht heeft. Meestal blijft het dan bij de studententijd, maar ik ken ze ook wel die het bleven doen met een goeie baan erbij. Die worden wel heel paranoia, want die hebben veel te verliezen. Ze willen het werk niet missen, maar dan niet voor het geld.

Ze doen het meestal meer voor de seks, die unieke seks die je alleen krijgt als je het met een klant doet. Ze hebben al dikke bankrekeningen, en het peesgeld is dan meer voor de dingen die ze zichzelf anders niet zouden gunnen. Of ze geven het uit aan gigolo's. Het is niet iets wat ze voltijds volhouden, want als je te intelligent bent moet je het op een héél hoog nivo doen om het interessant te houden, en daar is gewoon teveel concurrentie. Ze blijven hun gewone veeleisende baan houden, want daar kunnen ze hun intelligentie wel in kwijt.

Als je part time werkt, en je krijgt die kick telkens tijdens het hoeren, van de waardering, maar ook van de seks, dan word je toch heel kritisch over je gewone baan. Die verbleekt toch wel erg als je het vergelijkt. Als je dan wat tegenkomt, waar een ander overheen moet stappen, is het erg makkelijk om toch maar te denken, dat je ook gewoon de prostitutie full time kan gaan doen.

Ik heb nou wel laten zien dat part time zeker wel voordelen heeft. Ik zie dat voor mezelf ook zeker wel. Toch doe ik het full time. Dat komt door een paar dingen. Ik ben erg gericht op mijn hoerenwerk, en dan is eigenlijk alles wat daar tussen komt al iets wat me gewoon ergert. Ook een goeie baan past er gewoon niet in hoe ik werk.

Misschien ben ik gewoon te hebberig. Het zijn mìjn klantjes, en het is mìjn zaak, en ik zie eigenlijk alle tijd die ik niet aan het werk ben, als verspilling. Daar moet ik iets goeds voor doen, het moet echt de moeite waard zijn of ik schrijf er wel een klantje voor in. Ik zie wel wat de waarde is van een baan ernaast, maar ik ben gewoon teveel gericht op het hoer zijn. Dat is nou eenmaal hoe ik ben.

Sjiek

Jezelf een houding geven is menselijk. We doen het allemaal wel soms, maar sommige mensen doen het meer dan andere mensen. Je hebt mensen die erg zichzelf blijven, en mensen die helemaal een muur om zich heen bouwen. Dat zijn mensen die zich erg druk maken over wat andere mensen van ze denken. Je laat dan zien, wat je wil dat andere mensen van je zien. En dat is meestal heel anders dan wat je van jezelf voelt.

Ik heb dat ook best lang gedaan. Het was altijd heel belangrijk wat de andere mensen van de kerk van ons dachten, en dus moesten we altijd iets laten zien wat we eigenlijk niet waren. Mijn moeder hoefde het minste te doen alsof, die was vanzichzelf al heel vroom en netjes, maar die had er nog het meeste moeite mee. Mijn vader was praktischer, en die speelde mooi weer alsof het niets was. Ik deed ook erg mijn best, dat ging eigenlijk pas langzaam over toen ik in een kraakpand woonde.

Er is voor mij verschil tussen doen wat er van je verwacht wordt, en doen alsof je méér bent dan andere mensen. Soms is het verschil nietzo groot, maar ik denk dat het vooral gaat om de gedachte. Als je het doet omdat je anders eruit ligt is het wat anders dan als je het doet om iemand anders zich minder te laten voelen. Dat kan je het beste zien door hoe mensen het in je gezicht duwen.

Het heeft is eigenlijk gewoon schijnheilig zijn. Soms is dat erge schijnheiligheid, zoals als je wil laten zien dat je beter bent terwijl je eigenlijk helemaal niet zo vroom of gul bent als je zegt. Soms is het minder erg, als je je gewoon een beetje schaamt, en dan maar iets verzint wat niet echt waar is. Het mag natuurlijk nooit andere mensen in de problemen brengen. Dan ben je gewoon fout.

Meestal is het ook niet eens nodig. Ik weet nog wel een meisje waarmee ik in een kraakpand zat, die een bijbaan bij een vistent had. Zij was altijd aan het klagen over dat ze geen keus had en dat "vergif" maar aan kinderen verkocht, en dat ze geen deel wou zijn van de kapitalistische markt, maar eigenlijk vond ze het best leuk, en ze kon de centen goed gebruiken. Dat kon ze alleen maar toegeven als ze kei-stoned was. Ze klaagde omdat ze vond dat het iets was waar ze zich eigenlijk voor moest schamen. Niemand dacht er een moment aan, het was niet nodig.

Ik kan het goed begrijpen, ik heb het zelf ook veel gehad, en soms heb ik het nog wel. Ik gooi mezelf ook niet voor iedereen open, en dan laat ik ook wat anders zien. Maar daar ga ik echt niet ver in. Ik heb van huis uit meegekregen dat je heel goed op je tellen moest passen, omdat mensen gaan roddelen, maar als je uit het kleine wereldje van het kerkgenootschap stapt, is dat opeens niet meer waar. Dat was fijn om te leren.

Tijdens mijn werk is het anders. Natuurlijk laat ik dan wat anders zien dan ik echt vind, want dat is een belangrijk stuk van mijn baan. Illusie maken is nog belangrijker dan het voorspel. Maar dat doe ik niet om mezelf beter te laten lijken dan ik ben. Ik doe mezelf wel anders voor, maar dat is niet voor mijn eigendunk. Het is om de klant de beste ervaring te laten meemaken.

Je hebt verschillende soorten van sjiek. In een krachtwijk waar ik even woonde, had je mensen die graag lieten zien hoe dronken en agressief ze wel niet waren. Op de grachtengordel heb je veel mensen die graag hun decadentie extra aanzetten. Die losse stropdas op de borrel is heel precies zo gehangen, dat hij wel flatteert, maar er toch heel nonchalant uitziet. Een buurjongen van me doet elke ochtend twintig minuten over zijn out of bed kapsel. Dat is voor al die mensen sjiek zijn. En dat kan helemaal geen kwaad.

In de prostitutie heb je andere soorten van sjiek dan daarbuiten. Het is ingewikkeld omdat er zoveel domme vooroordelen over je werk zijn. Wat laat je dan zien om sjiek te zijn? Dat verschilt nogal van mens tot mens. Ik zal maar met mezelf beginnen, ik en de meeste prostituees waarmee ik goed opschiet, vinden het sjiek om ons te laten zien als zelfbewuste onderneemsters. Daar zijn we trots op. En daarvoor hoeven we niets te faken. Maar je legt er wel heel de tijd de nadruk op.

We laten de hele tijd zien dat we zo onafhankelijk zijn, en dat we ons niets laten vertellen. Dat is een reactie op wat mensen van ons denken, maar ik word het ook weleens beu om zo de hele tijd de nadruk te leggen op onafhankelijk zijn. Ik weet het wel, en ik kan het niet uitstaan dat je mensen er zo mee moet confronteren voordat ze het geloven. Ik word zo snel boos als ik mensen over de prostitutie hoor praten met al die domheid die uit de media komt.

Ik denk best dat er meiden zijn die dat vervelend van me vinden. Ik kan me namelijk ook rotirriteren aan de andere soorten van sjiek die er in de prostitutie zijn. Dat is misschien niet eerlijk, maar zo heb ik het nou eenmaal.

Je hebt best wel wat clubbazen, die altijd een beetje neerbuigend praten over de klanten. Nooit waar een klant bij is natuurlijk, ze willen de klant niet laten zien wat ze doen. Ze praten over "mannetjes" die achter hun "piemeltje" of "plassertje" aanlopen. Ze zeggen te pas en te onpas dat de klant maar zelf moet weten of hij gelooft in wat we hem laten zien. Ze doen alsof ze zelf erboven staan, en onze charme niet eens kunnen voelen. Alleen ontzettend groene meiden geloven dat natuurlijk, maar we doen maar alsof we het niet een beetje zielig vinden.

Ook al zijn ze het soms eigenlijk niet, ze doen zich vaak nogal volks voor. Raar woord van iemand die in de kraak zat misschien, maar lekker duidelijk. Het is een soort van overdreven nonchalant en bot zijn. Ze hebben misschien aan de aankleding van de zaak een paar ton uitgegeven, en ze doen hun best om de meisjes goed te laten werken, maar ze weigeren om zelf mee te doen. Het zou voor de zaken veel beter werken als ze meer als een hotelchef zich zouden gedragen, en als een butler in de achtergrond zouden blijven, maar ze doen dat juist vaak niet. Ze doen meer als een bouwvakker of een concierge. Ik begrijp het niet. Het is een soort van sjiek zijn voor ze.

Neerbuigend doen over de klanten is denk ik om ons te laten denken dat we geen invloed op hem hebben. Ze zijn bang dat als wij zien dat zij ook seksuele gevoelens hebben, dat zij dan kwetsbaar voor ons worden. Onzin natuurlijk. We zijn helemaal niet zo met de baas bezig, en het zou zo niet werken ook. Ik denk dat het komt doordat de bazen ervaring hebben met een andere soort sjiek, van de meisjes die altijd lullig moeten doen over de klanten.

Ze zijn er veelteveel, de vrouwen die op hun klantjes moeten neerkijken. Altijd zuchten en klagen, en vooral nooit plezier ervan maken. Ze zijn nooit ergens leuk van onder de indruk, en ze máken het nooit leuk voor zichzelf. Dan is het ook wel makkelijk om dat echt te menen. Die sjagrijnige instelling kwam ik vooral in de minder goeie clubs tegen, maar achter de ramen zag ik het ook wel. Hier heb ik over een voorbeeld geschreven.

Het is een soort van sjiek, dus zelfs vrouwen die het eigenlijk best leuk werken vinden gaan ook zèggen dat ze het zo ervaren. Dat deed ik ook nog wel in sommige clubs, om niet dwars te zijn. Eigenlijk vind ik dat nu heel verkeerd van mezelf. Je liet zien dat je boven het werk stond, vond je zelf, maar eigenlijk is het gewoon te arrogant zijn om je werk goed te doen. Het is heel onaardig zijn voor je klanten om het zo te doen.

Je merkt al snel dat het niet kan kloppen. Ze zeuren de hele tijd over klanten, en dat het het geld niet waard is. En toch gaan ze door zoals ze werken. Ik zag het ook terug in de documentaire over de Fokkens zusjes. Die hoor je weleens een leuke herinnering ophalen, maar dan praten ze mekaar al snel weer om zodat ze weer heel zuurtjes en zuinigjes over hun ervaringen gaan zijn. Let zelf maareens op.

Het andere uiterste, is van die vrouwen die zeggen dat ze àltijd klaarkomen, en dat het geweldig is met elke klant. Dat ze het doen omdat elke keer een seksueel hoogtepunt is. Die vinden het niet sjiek om ook dompers te hebben, of oninteressante klanten. Die worden veel vaker niet geloofd dan de zeikhoeren die altijd klagen. Doen alsof je altijd geil bent is een beetje moeilijk te geloven. Eigenlijk vind ik ze makkelijker te geloven dan de zuurwijfjes, maar zo heb je ze nou eenmaal ook. En als je er twee samen hebt, gaan ze opbieden. Dan wil je er al snel niet bij zijn, want daar zit wel wat scherps bij.

Er is één soort van sjiek die ik wel extra uit wil leggen. Dat is het soort sjiek dat het meisje zich probeert af te scheiden van haar werk. Het wordt als schaamtevol behandeld als je mannen echt bij je laat komen, en dus zeggen ze dat ze dat toch dan vermijden. Dan zegt ze van die dingen als: "op mijn werk ben ik Suzana, maar als ik naar huis ga ben ik weer gewoon Truus" of: "ik sluit mijn gevoelens af als ik werk, dan ben ik niet mezelf."

Die meiden die dat ècht doen, die bestaan. Dat heb ik zelf ook wel gezien. Meestal trieste gevalletjes, die de prostitutie even doen op hun weg naar beneden. Maar de meeste die dat zeggen, als ik dan met ze doorpraat, blijken het toch niet zo te menen. Die hebben er eigenlijk best een goeie tijd mee, maar die hebben last van het taboe, en daardoor blijven ze toch zich vervelend voelen met dat ze zichzelf niet kunnen accepteren. Niet voor de buitenwereld, maar vaak ook niet voor mensen die ze beter kennen.

Het is dan sjiek dat ze niet een hoer zijn die het werk gewoon zèlf doet, maar iemand zijn die er eigenlijk te goed voor is. Ergens zit er ook wel bij dat ze het zien als een soort van reddingboei, dat ze het achter zich kunnen laten. Zo vertellen ze zichzelf dat ze niet veranderd worden door het werk. Ze willen namelijk geen hoer wòrden. Het verhaal is toch dat je als je prostitueert, een soort on-mens wordt, je wòrdt een hoer. Dat is een gevoel dat ik telkens tevoorschijn zag komen als ik aan zo'n meisje vroeg waarom ze met dat verhaal kwam. Het was altijd wel even voordat ze er zelf mee kwamen.

Ik denk soms dat het wel lijkt op wat die clubbazen dan doen, die willen er ook boven staan. Maar er is wel verschil natuurlijk. Die clubbazen willen niet gezien worden als iemand waar je mee kan fucken, maar die meisjes willen niet worden gezien als iemand die verloren is. Dat is wel heel anders.

Je hebt ook verschillende soorten sjiek doorelkaar heen. Het boekje van de zusjes Fokkens is wel een mooi voorbeeld. Daar laten ze toch meer het glimmende kantje zien, en in de documentaire is het meer zeuren en neerhalen. Het ligt vooral aan de andere meisjes om ze heen. Vrouwen die in een clubje zeurders komen, weten wel dat ze afgekat kunnen worden als ze gaan vertellen dat ze per klant minstens twee keer klaarkomen. En een zeurpiet zal bij een groepje van die klaarkomsters ook niet snel zich als een zielig ontevreden dingetje gaan neerzetten.

Zoals je wel ziet, het is een raar wereldje, en er is helaas niet veel eerlijks. Dat vind ik wel jammer aan hoe we in de business met elkaar omgaan. Ik heb wat èchte goeie contacten, met W en N enzo, en daarbij hoef ik me niet anders voor te doen. Dat is erg bevrijdend. Die houden ook geen masker voor mij op. Voor de rest is het anders, maar daar doe ik het dus ook. Het wordt heel erg je gewoonte, als je beroep is om illusies voor mensen te maken, en je meest intieme dingen te faken.

Iedereen doet aan sjiek, maar in onze business is het extra ingewikkeld, en komt door het taboe en de gewoonte om alles maar te liegen, er nog een extra ingewikkeldheid bovenop. Als we dan praten met buitenstaanders, is er helemaal geen kans meer dat ze kunnen snappen hoe het echt is. Als we de buitenwereld willen vertellen hoe het ècht is, moeten we dáár eerst eens overheenstappen.

Opsporing Verzocht

Afgelopen dinsdag was er op opsporing verzocht een stemmingmakend stukje over mensenhandel. Opsporing verzocht is een programma waar burgers wordt gevraagd of ze mee kunnen helpen bij zaken waar de politie iemand probeert op te sporen. Afgelopen dinsdag was het een "bijzondere aflevering", want een stuk van het programma ging niet over een misdaad waarbij de politie je hulp nodig had, maar was het gewoon even stemming maken over prostitutie en mensenhandel.

Het was weer tenenkrommend. Er was een zielig muziekje dat werd gespeeld, en sfeerbeelden en reconstructies met hol kijkende actrices. De kleurstelling van de filmpjes laat ook al zien wat je hoort te voelen. En het verhaal dat de presentatoren vertelden over wat er aan de hand was, klopte niet met wat je van de meiden zelf hoorde. Ik vind het eigenlijk heel raar, dat de dingen die ze je vertellen in dit soort programma's steeds raarder worden, en dat het steeds minder klopt als je erover nadenkt.

Wat we van de meiden horen, is dat ze prostituee in Hongarije waren, en willens en wetens voor de prostitutie naar Nederland kwamen. Er werd ze beloofd dat ze zeventig procent van hun omzet mochten houden, en dat kan natuurlijk niet. Na de BTW en de belasting hou je al veel minder over. Ze worden samen op een kaal appartement gezet, maar dat is al luxer dan wat ze in Hongarije zijn gewend. Daar vertelt Ed zelfs over.

Ja, Ed van de Sekspolitie zien we weer. Het is een klein wereldje op de TV. Ik zat te wachten tot Lina weer in beeld zou komen, maar dat gebeurde niet. De meisjes vertellen dat in het begin de pooiers erg vriendelijk waren, om te zorgen dat ze niet wegliepen. Maar langzaam komt er ruzie omdat de meisjes maar geen geld zien, en na een tijd moeten ze toch accepteren dat ze zijn bedonderd.

Dan gaan ze daarmee zèlf naar de politie. Logisch, want ze zijn boos en ze willen hun geld. Ze beweren dat ze verplicht achthonderd Euro per dag in de Doublet moesten verdienen. Daarvoor moet je volgens het programma dan tweeëndertig klanten afwerken. Dat gaat gewoon niet. Zelfs als je nieuw bent, en goed in Hookers staat, en volle dagen draait, toen het nog geen crisis was, toen lukte dat al gewoon niet. Dat kan je van mij aannemen. Dus dat is gewoon knopendraaierij.

Verder komt er alles langs over geweld, ook al is dat vreemd. Denk maar eens na. Hij heeft haar geld, zij gedraagt zich echt wel. Pas als zij niet meer denken dat ze het geld ooit nog zullen zien hoef je ze te dwingen. Die mannen hebben best losse handjes, dat weet ik ook wel, maar hou het wel eerlijk en doe niet alsof het de hele tijd raak is. En zoals je ziet gaan ze dan gewoon naar de politie.

Het is veel erger wat de presentatoren doen. De voorzichtigheid is er echt af. De media hebben nu wel geleerd dat je Nederland àlles over prostitutie kan vertellen, en dat ze het wel geloven. De minachting is ook niet stiekem meer. De vrouwen zijn een speelbal voor de pooier! De vrouwen zijn zonder het te weten slachtoffer! Doodsbang voor familie in Hongarije! Straatprostitutie is een groot probléém in Hongarije! Hun leven ligt in handen van mensenhandelaren! Dingen die wij ons absolúút niet voor kunnen stellen! Jarenlang zo werken omdat ze bàng zijn! Naar de politie dùrven stappen! Ik kan zo wel even doorgaan.

De politie wil van de kijker te horen krijgen waar er panden zijn waar de meiden vaak verhuizen. De pooiers doen dat volgens Opsporing Verzocht omdat ze bang zijn voor ontdekking. Denk daar maar eens over na. Die meiden zitten elke dag in de Doublet of de Geleen, dus waarom zou je dan hun woonplaats telkens veranderen? Het is gewoon niet logisch. Of gaat het hier helemaal niet om de meiden, maar om illegale huisvesting aan te kunnen pakken?

Als laatste nog even over de ondertiteling in het Hongaars. Denken ze echt dat die meiden naar Opsporing Verzocht kijken?

De CDA in Amsterdam kijkt ook TV, en heeft de Sekspolitie gezien. Er is dus meteen een plan om ook de Haagse Methode voor te stellen in Amsterdam. Dat is nou waarom ik telkens zo over de prostitutie in de media schrijf. Ik vind het niet leuk, maar verder doet niemand dat, en de schade komt meteen door. Elke keer dat er zo'n programma komt, wordt het meteen moeilijker om goed te werken. De overheid is al onze grootste vijand, en de media zweept het verder op.

Aflopen

Sommige klanten komen één keertje. Dat zijn vaak klanten die het eens willen proberen, of klanten die gewoon een foto hebben gekeken op de advertentie, en daaropafkomen. Dat is niet erg, zo heb ik variatie. De meeste klanten zijn vaste klanten, en die komen telkens terug.

Dat was vroeger wel anders. In de ramen had ik wel vaste klanten, maar in de clubs nauwelijks. De andere meiden hadden vaak wel vaste klanten, maar ik was gewoon nietzo goed. Mijn werkstijl was gewoon slecht, en ik leverde mijn diensten nèt goedgenoeg, en ik gaf geen millimeter meer. Dan kunnen ze het ook bij een andere meid wel vinden. Ik geef ze groot gelijk, maar ik had er toen niet de volwassenheid voor.

Nu is het eigenlijk vooral vaste klanten. Vorige week heb ik drieëntwintig klanten gehad, en daar waren drie nieuwe bij. Dat is iets minder dan normaal, maar dat moet je ongeveer denken. Door goed te adverteren zou ik het veel meer kunnen maken, maar ik hou toch vast aan mijn slechte advertentie, juist omdat ik me daarmee minder blootgegeven voel. Raar misschien, maar het is nou eenmaal hoe ik het doe.

Iets waar klanten van terugkomen, dat zeggen ze tenminste, is dat ik ze onthou. Ik maak er niet echt een girlfriend experience van, maar ik maak met èlke klant toch wel een beetje contact. Ik leer ze kennen, en dat stellen ze super op prijs. Maar dan moet je het niet van de seks af laten gaan. Je maakt makkelijk de fout dat je de sfeer gezellig inplaatsvan sexy maakt.

Sommige vaste klanten zie je af en toe een keertje, andere komen trouw elke maand een keer, alles kan. Maar vaak blijven ze jaren komen. Ik heb dus wel klanten die ik meemaak terwijl hun leven verandert, hoe ze gaan trouwen of carrière maken. Maar ook scheidingen, of ontslagen worden. Ik leef altijd een beetje met ze mee, en dat is een extra stukje aan mijn werk. Het is niet alleen goed zakendoen, maar het is ook iets wat het een beetje extra interessant maakt.

Meestal is het eigenlijk gewoon zeuren. Maar omdat ik die mannen maar een paar uurtjes per maand zie, en ze bovendien ook nog seks willen, valt het allemaal erg mee met hoe vervelend dat is. Ik krijg een inkijkje, en natuurlijk wil zo'n vent graag over zijn dingen praten met iemand waarmee hij zo intiem is als met mij. Even zijn hartje luchten, en daar sta ik gewoon wel voor open. Zo'n man komt toch ook voor begrip.

Een flink aantal van de klanten vertelt me gewoon bij elkaar gelogen verhalen. Ik merk dat wel, maar ik ga er gewoon honderd procent mee mee. Dat vinden ze nou eenmaal leuk. Tuurlijk, je hebt smalle schoudertjes, je hebt een buikje, je bent bleek en van de eerste stoten al buiten adem, maar je bent sergeant van de commando's. Ik geloof je wel. En dat doe ik omdat zo'n vent dat als onderdeel wil van zijn illusie, en daar werk ik toch al aan.

Maar de meeste mannen gaan, als je ze lang genoeg kent, toch wel dingen vertellen. Sommige blijven heel afstandelijk, maar met andere word je echt een beetje vrienden. Dat is natuurlijk nog steeds op professionele afstand voor mij, maar ik heb wel een warm plekje in mijn hart voor mijn klantjes. Ik vind het altijd fijn om goed nieuws van ze te horen, maar met slecht nieuws hou ik het toch een beetje bij hen. Ik kan nietteveel mee gaan doen met medelijden.

Maar soms gaat dat toch verder dan dat ik van me af kan laten glijden. Ik ben ook niet van steen. Dat die collega eerder dan jij promotie kreeg terwijl jij aan de beurt was, en dat je daar een jaar over moet klagen, dat doet me niets. Maar als er echte pijn zit, voor een goeie reden, dan kan ik daar nietzomaar afstand van nemen. Ook al weet ik wel dat ik dat eigenlijk zou moeten doen. Hij heeft er niets aan als ik een traantje huil nadat hij weg is.

Ik heb al heel lang een vaste klant, al jaren, hij is nu ongeveer vijfendertig denk ik. Hij komt heel regelmatig, en we kunnen fijn met elkaar omgaan. Hij heeft een hele gewone pik, en hele gewone techniek, maar hij is lekker betrouwbaar wanneer hij komt. Dat werkt fijn. Als ondernemer kon hij makkelijk zijn tijd indelen, en dus had ik hem vaak overdag. Dat is makkelijker om aan de vrouw uit te leggen dan 's avonds weg zijn.

Hij vertelde heel graag over zijn onderneming. Zoals bijna alle ondernemers zat hij heel erg in zijn onderneming, en dat hield hem het meeste bezig. Hij was zijn kinderen al in aan het passen in de onderneming, ook al gingen ze pas net naar school. Hij was zelfs al voor schoonzoons en schoondochters aan het plannen hoe ze in de zaak zouden gaan. Ik liet hem maar, ook al ben ik het er nooit zo mee eens hoe ouders voor hun kinderen plannen. Dat moeten die kinderen zelf doen vind ik.

Eigenlijk was alles met hem heel gewoon, totdat hij twee jaar geleden opeens een poosje niet kwam, en daarna veel stiller was over alles. Ik liet hem maar, mensen gaan wel vaker door dingen heen, en ondernemen is niet altijd zo makkelijk. Je bent heel afhankelijk van de ups en downs, en daar heb je toch nietzoveel bij in te brengen als mensen denken. Als je daar je hele leven instopt, word je er vanzelf heel emotioneel bij betrokken.

Na een paar maandjes merkte ik wel dat hij niet meer zo betrouwbaar klaarkwam. Hij kreeg potentieproblemen, en hij was snel buiten adem. Ik gaf hem als tip dat hij maar moest gaan sporten, maar toen kwam eruit dat hij ziek was. Daarom ging het allemaal niet meer zo lekker. Hij was er erg bedrukt over. Hij vertelde er die eerste keer verder niets over, en ik dacht dat hij gewoon een burn-out had, die heb ik wel vaker gezien.

De volgende keer dat hij kwam begon hij meteen al met alles uitleggen. Hij was ècht ziek, hij was het ziekenhuis in en uit, en de dokters hadden het al over hoe lang hij nog te léven had. Ik kon het niet aan hem zien, en ik had mijn twijfels wel of hij een verhaal op aan het hangen was. Hij was gewoon zichzelf, maar nu was hij veel bezorgder, en niet meer zo blakend van zelfvertrouwen.

Hij bleef komen, en onze afspraken werden steeds minder seks, en steeds meer praten over hoe hij langzaam zieker werd. Hij liet het aan zijn gezinnetje niet merken, maar hij kon steeds minder doen. Zijn zaak leed eronder. Op vakantie was een drama, hij kon de tent niet meer opzetten zonder buiten adem te raken, en de tochtjes met zijn kinderen waren te vermoeiend geworden. Maar hij wou het niet laten zien.

Het rare was hoe laat zijn vrouw erachter kwam. Ik had meteen al wat aan zijn bedprestaties gemerkt, maar zijn vrouw merkte veel later pas iets, en ging toen vooral veel ruzie met hem maken. Dat maakte hem nog depressiever. Je begon het ook echt aan hem te zien, hoe hij snel ouder werd en aftakelde. Het was echt erg om te zien, maar ik wou gewoon dat hij het accepteerde en er het beste van maakte. Ik raadde hem aan om het aan zijn vrouw uit te leggen, zodat ze er samen in konden staan.

Ik weet niet of hij het haar verteld heeft omdat ik het had gezegd. Ik hoop van niet. Ze is twee weken nadat hij het had verteld met hem doorgegaan, toen heeft ze de kinderen meegenomen en is ergens anders gaan wonen. Volgens hem zei ze dat ze het niet aankon. Hij had de kracht niet meer om de confrontatie vol te houden. De maand daarna ging zijn zaak dicht. Gelukkig was hij verzekerd, en kon hij nog eten.

Daar zat hij op mijn werkflatje, aan de keukentafel, met een kop koffie, en een zuurstoftankje op de vloer naast zijn kruk. Grote dikke mannentranen die in de rimpels op zijn jukbeen bleven hangen. Seks kon hij niet meer, maar hij kwam nog wel. Voor het volle pond, trouwens, daar schreef ik eerder al eens over. Zijn onderneming weg, zijn kindjes weg, en zijn vrouw die hem bij het vuil had gezet. En hij vertelde me dat de dokters hem verteld hadden dat er nu niet meer met pillen kon worden behandeld.

Toen hij zijn zaak kwijt was, trok hij erg naar me toe. Hij SMSte me de hele tijd. Elke dag wel een keertje. Ik geef dan meestal geen antwoord, want ik ben geen praatlijn, maar voor hem maakte ik wel een uitzondering. Hij maakte zich erge zorgen om de operatie die hij moest krijgen. Het was een gevaarlijke, waarbij er grote risico's waren. Hij vertelde dat hij niet als kasplantje door wou.

Hij kwam langs voordat hij zijn operatie zou hebben, en ik bood hem aan dat ik wel op bezoek zou komen als hij bij lag te komen. Ik wou hem gewoon een hart onder de riem steken. Hij snikte, en dat was een afschuwelijk geluid met dat rare borrelende gesis van die zuurstoftank erbij. Hij vertelde me dat de dokter die de operatie zou doen, had gezegd dat het niet door kon gaan. Hij zou de operatie toch niet overleven.

Twee jaar eerder was hij zo'n grote, ronde vent met een borst als een biervat geweest, met een stem als een toeter, en nu was hij bleek en vlekkerig, klein, krom, mager, en met bleke ogen en dun haar. Het slangetje naar zijn neus van de zuurstof zag eruit alsof hij vastgebonden was als een stier. Nu zat hij zachtjes en schor te vertellen dat hij wou dat hij toen hij jong was maar van de sigaretjes was afgebleven, zodat hij nu nog wat jaren met zijn kindertjes had gehad.

Ik heb met alles wat ik kon geprobeerd om hem er niet zichzelf de schuld van te laten geven. Hij bleef maar zeggen dat hij prima wist dat sigaretjes dit konden doen, en dat hij ze toch had gerookt omdat hij ze lekker vond. Hij gaf zichzelf de schuld dat hij zijn kinderen ging achterlaten. Niemand die ècht zo denkt als hij gezond is en rookt. Niemand die het gevaar echt serieus neemt. Dat vertelde ik hem ook, maar hij bleef zichzelf de schuld geven.

Ik heb ook jaren gerookt, en ik dacht er nooit echt bij na. Het is gewoon superlekker. Ik ben wel gestopt, maar dat was ook omdat ik niet meer afhankelijk wou zijn van wat dan ook. Dat was toen ik besloot om volwassen te worden. Ik heb er nooit bij nagedacht. De dokter had aan mijn klant verteld dat je een grens hebt waarna het nooit meer goedkomt. Dat kan je uitrekenen. Dat vind ik zo'n gruwelijk idee, dat je met wiskunde kan bepalen of iemand eraan gaat van het roken. Hij wou het voor mij wel voorrekenen, maar ik wou het niet hebben.

Hij raakte steeds meer van zijn omgeving kwijt, er moest steeds meer voor hem gezorgd worden. Als je ziek bent, ben je niet gezellig, en sommige van zijn vrienden haakten af. Hij had nog maar zijn verpleegsters, zijn ouders, zijn beste vriend, en mij. En ik vooral aan de SMS, ook al ben ik wel een paar keertjes op bezoek geweest. Ik was ook niet zijn steun ofzo. Ik ken hem als klant, niet als een dikke vriend. Ik kan me ook niet te diep erin steken, ik heb ook een leven. Maar ik had wel telkens het gevoel dat ik wat moest doen.

Ik heb aangeboden om voor hem te bidden, maar daar lachte hij een beetje om. Ik doe het natuurlijk wel. Vooral mensen die zelf de Here niet serieus nemen, moet je voor bidden. Hij moet aan het eind zelf de Here in zijn hart toelaten, maar de Here is vergevend, en hopelijk staat hij er nog op tijd voor open. Hij wist zich geen houding te geven, dus ik hoop dat hij er wel over nadenkt.

We SMSten elke dag, ook al is het maar een paar woordjes, ik vond het toch belangrijk om overal antwoord op te geven. Bij het SMSen heb ik hem laatst gevraagd hoe dat eindspel van hem ging, en hij antwoordde dat we nu in de penalties zaten. Ik heb hem gestuurd dat je met penalties ook nog kan winnen.


Ik heb geen SMSje meer teruggekregen.

Februari

Het is februari. De minister zou in januari toezeggingen doen over wat er met de prostitutiebranche gaat gebeuren, dat was een harde toezegging volgens Myrthe Hilkens. Maar ik heb er niets van gehoord. Ik weet niet of de toezegging over de WRP, dat de minister in maart wel of niet doorzet, wel gaat worden nagekomen. Maar dat moet ik ook maar zien. Politici kan je niet vertrouwen.

Misschien hebben jullie in het nieuws wel gezien dat er met driehonderd mensen van politie en defensie invallen zijn gedaan bij de bordelen van Jan Bik. Het gaat niet om mensenhandel, maar om zijn ruzie met de Belasting. Jan Bik heeft al jaren ruzie met ze, omdat hij zijn ZZP'ers als ZZP'ers behandelt, en ze niet wil dwingen om opt-in te doen. Voor de Belasting is het makkelijker als de exploitant de belasting afhandelt, want ik heb wel laten zien dat de buiotenlandse meiden er makkelijk onderuitkomen.

Ik zit ook te denken wat ik moet doen aan internationale dingen. Ik krijg regelmatig bezoek uit het buitenland op mijn blogje, maar ik zie ook wat een boeltje Google Translate van mijn stukjes maakt. Er wordt door een aantal hoeren en onderszoekers in het buitenland veel geschreven over prostitutie en hoe de politiek daarvan werkt, en die krijgen telkens dit soort onzin over Nederland te horen.

Zou ik ze kunnen helpen als ik meedeed met het internationale gedoe? Ik denk het wel, maar heb ik daar wel de tijd voor? Mijn blogje kost me nu al bijna al mijn vrije tijd. En ik zou het in het Engels moeten doen. Ik heb wel gedacht dat het misschien goed is om ook een Engels blog erbij te draaien, maar ik heb daar helemaal geen tijd voor. En ik heb er ook geen zin in! Ik vind het al genoeg werk om het één keer neer te schrijven!

In het buitenland heb je meer mensen zoals ik die over de prostitutie schrijven, en meestal véél beter dan ik. Ik zie ook wel dat ze elkaar goed kunnen helpen. Ik zou wel graag bij willen dragen, maar ik heb nu al het gevoel dat ik veel meer met het nieuws en de politiek doe dan dat ik wil. Ik vond het leuker toen ik het gewoon over het wèrk had. Maar ik ben wel de énige die hier opingaat. Ik zou het graag af willen schuiven op iemand. Gewoon een koppeling op mijn voorpagina, en af en toe een extra stukje waar ik haar aanhaal.

Zolang ik de enige in Nederland ben zal ik het wel moeten doen. Ik doe het niet graag, maar ik vind het véél erger om het te laten liggen. En als ik eerlijk ben, van sommige dingen word ik zo gallisch dat ik tòch wel zou schrijven. Het is alleen wel veel fijner om te weten dat het niet hoeft.

In de kringen van de reddertjes en verbiedertjes doet er al een poosje een documentaire de ronde, waar ze allemaal heel opgewonden van worden. Ik had het maar een beetje genegeerd, maar dat kwam omdat ik had gemist dat het op de TV was geweest. Ik moet er dus toch maar wat van zeggen. Ik heb eigenlijk geen zin, maar er moeten wat kanttekeningen bij worden gezet.

Hier staat het programma. Kijk maar snel voordat ze dit ookal weghalen, dat gebeurt wel vaker. Het is vijfentwintig minuten, en er zijn wel weer wat opvallende dingen te zien. Ik denk dat het een teken is dat de programmamakers ontdekt hebben dat mensen veel meer zijn gaan slikken over prostitutie, en minder proberen om zich in te houden.

Het meeste kan je denk ik zelf wel zien, ik hoef denk ik niet alles aan te wijzen over hoe de emotionele lading wordt opgeklopt. Dat merk je als je kijkt, maar nog veelmeer als je aantekeningen zit te maken voor commentaar. Het is weer een emotioneel sfeergedoe, waar veel wordt gesuggereerd, en waar kritiek niet thuishoort. Dat past ook goed bij het beeld van het toverland prostitutie, waar alles kan wat in het echt niet kan.

Dit programma volgt Linda van Goch van de Stichting Open Ogen. We zien haar het relatiedenken erinwrijven op voorlichtingsdagen voor middelbare scholen, en we zien haar therapie geven aan een man en vrouwen. Die therapie doet ze trouwens zonderdat ze ervoor opgeleid is. Mensen aanpraten dat ze door een toverpooier zijn behekst zal bij de echte psychologen wel niet zo lekker liggen.

Het laat heel mooi het hersenspoelen zien van die mensen. Ze worden bewerkt en bewerkt om te zien dat seks normáál moet, dat prostitutie niet normáál is, dat ze slàchtoffer is. Ze leidt ze naar het gevoel. Zo zegt ze dat zelf. Die meiden openen zich, en terwijl ze kwetsbaar zijn begint Linda rustig te duwen met wat zij acceptabel vindt om erover te voelen en denken. Ik snap wel dat dat ook wel makkelijk is voor die meiden, want al hun gevoelens en acties worden verbonden met iets wat sociaal geaccepteerd is. En zij zijn het onschuldige slachtoffer.

Linda is best eerlijk dat ze dit allemaal doet om zichzelf te rechtvaardigen. Ze vindt het goed van zichzelf dat ze iemand is die voor die meiden denkt. Maar wat ze niet zegt kan je zelf ook wel zien. Ik zie een vrouw die graag haar eigen verhaal van slachtofferschap gelooft. En hoe meer meiden ze hetzelfde soort verhaal kan laten doen, hoe meer ze het zelf gelooft. Hoe meer ze het zo rechtvaardigt, hoe makkelijker ze zelf slaapt. Ik heb wel zulke klanten.

Het leukste stukje vond ik wel de man, de Rotterdamse loverboy die kwam praten. Ze leidt hem netzoals de meiden, maar hij doet er nog een schepje op. Zulke klanten heb ik ook. De ziekelijke leugenaars. Het duurt niet lang in die paar zinnetjes dat je van hem hoort, voordat hij komt met dat er zoveel doden vallen bij de loverboymeiden. Dat is niet waar. Het is een beeld wat ze graag laten zien, maar als puntje bij paaltje komt, weet iedereen wel dat dat niet gebeurt.

Hij zegt dat hij binnen een week dat hij de cel uit is voor doodslag, een meisje heeft werken. Dan heeft hij snel getoverd, maar dat kan misschien nog. Maar wat niet kan is dat hij binnen drie weken dan gepakt, vervolgd en veroordeeld is tot vier jaar cel. Zo snel is politie en justitie ècht niet schat.

Linda moet huilen. Schaamt ze zich voor wat ze aan het doen is, of gelooft ze zijn opschepperij? Of gaat ze mee in de emotie, om hem èn haar zich lekker te laten overtuigen van hun rol van moedige overlever van de afschuwelijke prostitutie? Ik vind niet dat ik het verschil zou moeten maken. Er wordt een hoop gesuggereerd in deze docu, zodat mensen zelf de rest invullen, en dan vind ik dat het hun eigen schuld is als ik het niet invul zoals ze willen.

Dat is het heel erg. Als je opschrijft wat ze echt zèggen, en wat ze echt onderbouwen, dan blijft er niets over. Er is vooral suggestie. Zodat iedereen precíés weet wat ze bedoelen, maar ze het niet echt gezègd hebben, en niets hoeven te bewijzen. Ik weet vanbinnenuit hoe de prostitutie eruit ziet, ik heb met loverboymeiden gepraat, en ik kijk er dus anders naar. Maar mensen die alleen maar de toestanden van de pers hebben gehoord, vullen iets héél anders in.

Mensen geloven toch wel wat ze willen geloven, maar ik hoop dat mijn lezers in ieder geval kritisch kijken en wel zien wat ik bedoel. Weet je wat ik ècht jammer vind? Ze krijgt subsidie. Dat is volgens haar een beetje geld, maar het is wel geld waar andere mensen voor moeten betalen. Ik dus ook. Zij krijgt geld dat van mij wordt afgeknepen om mij een beetje in het verdomhoekje te zetten. Dit blog kòst me alleen maar tijd, zij kan haar eigen fantasiewereldje betalen met mijn geld.

EDIT:
Hier is weer Dettmeijer:

Ik zal maar kort zijn, ik heb het allemaal al gezegd.

In 2012 zijn er meer dan 1200 mógelijke slachtoffers geturfd door subsidiespons Comensha, niet geïdentificeerd. Dat zijn mógelijke slachtoffers van mensenhandel in het algemeen, niet van loverboys. Zeggen dat er zomaar tien keer zoveel kunnen zijn, is praten over dingen waar je geen aanwijzingen voor hebt. Dat is gewoon onzin verspreiden omdat het je goed uitkomt.

De cijfers over de loverboymeiden zijn nog eens extra vaag. De lat ligt daar nòg lager dan bij andere soorten van mensenhandel.

Ze wil niet eerlijker worden.

EDIT: De Sekspolitie is weer online. Kijk hier voor mijn recensie.