Erin rollen

Door mijn blogje heb ik een heleboel kontakten opgedaan binnen mijn business. Er zijn nogalwat meiden die kontakt met me hebben gezocht omdat ze iets herkenden in mijn blog, maar ik heb ook zelf heel veel kontakt gezocht met mensen die wat wisten over iets waarover ik wou gaan schrijven. Heel veel van mijn stukjes gaan over mijn eigen ervaringen, maar bijna altijd wil ik bijvoorbeeld wel weten of ik daar nou als enige zo naar kijk.

Er zijn een paar dingen die bijna altijd wel aan bod komen als ik met een collegaatje kennismaak. Hoe ze werkt, dus in welke branche van de business, hoelang ze al werkt, en hoe ze is begonnen. Over de eerste twee dingen krijg je meestal heel snel een duidelijk beeld, maar ik heb gemerkt dat die derde vaak een beetje onzin is. Je krijgt namelijk heel vaak te horen dat ze "erin gerold" is.

Niemand rolt in sekswerk. Het is een grote stap om over het stigma heen te komen wat je vanaf kleins af aan al ingedramd hebt gekregen. Je wordt niet op een ochtend wakker en bent verbaasd dat je opeens bent gaan sekswerken. Je doet het niet impulsief, wat mannen ook mogen fantaseren, en je doet het niet per ongeluk omdat je eigenlijk iets anders probeerde te doen.

Het is vaak omdat ik een verhaal te horen krijg dat ze al tig keer aan andere mensen hebben verteld. Iedereen vraagt je namelijk hoe het zover heeft kunnen komen. Dat is zo'n beetje net zo algemeen als dat ze je vragen wat het gekste is wat je hebt meegemaakt. Dan heb je wéér uit te leggen dat er geen grote dramatische toestand is geweest die je in het sekswerk heeft gezet, en kan je ook de vraag die in de lucht hangt, of je een pooier hebt, afweren.

Dat ge-recycle-de antwoord komt omdat het past bij de manier waarop ernaar wordt gevraagd. Niet veel mensen vragen je waaròm je begonnen bent met hoeren. Meestal vragen ze je hoe je in de prostitutie bent beland. Of hoe je in de seksbranche verzeild bent geraakt. Of hoe je in het sekswerk terecht bent gekomen. De vraag heeft al een lading dat het iets passiefs moet zijn geweest. Het is je overkomen.

Hoe het echt gaat is dat je langzaam maar zeker meer gaat leren over jezelf, over seks en over wat sekswerk inhoudt. En als je dan merkt dat het al met al steeds meer van de boeman-verhalen verliest, kom je steeds dichterbij het zien voor wat het is, en wordt de stap steeds kleiner. En als die stap gekrompen is tot een stapje, dan stap je in. Dan is het geen moeite meer, en dat moment kan je dan laten lijken op "erin rollen."

Waar de term "erin rollen" ook veel voor wordt gebruikt, is om uit te leggen dat het hele proces van ontdekken hoe sekswerk eigenlijk wel wat voor jou is, niet vanaf het begin bedoeld was als een pad naar sekswerk. Een deel van de meiden wist al van jongs af aan dat ze sekswerk wel zagen zitten, en gingen doelgericht op ontdekkingstocht, maar een meerderheid van de meiden moest daar eerst heel veel voor uitvinden bij toeval.

Het verhaal wordt meestal versimpeld. Een vrouw had een vriendin die haar toevertrouwde dat ze geld verdiende met hoeren, en dus dacht ze eens mee te gaan naar het bordeel, en oeps, toen lag ze opeens onder een klant. Dat zijn dan allemaal dingen die echt gebeurd zijn, maar het verhaal klopt van geen kant. Die vriendin spreekt haar niet zomaar aan zonderdat ze interesse laat zien, meegaan naar iemands werkplek doe je ook niet zomaar, en een klant aannemen in een bordeel gaat ook niet als een jongen meenemen voor een potje bekken op een verjaardagsfeestje.

We zeggen het zo omdat we begrip willen. We willen laten zien dat het iets natuurlijks was, we willen zien dat het geen groot ding was, we willen laten zien dat we gewone vrouwen zijn en geen keiharde perverse Jezebellen die arrogant de goede zeden in de wind slaan. Als je het zo zegt krijg je een begrijpend knikje, of een zucht van verbazing op zijn hoogst, maar je krijgt geen ruzie.

Als je gaat uitleggen namelijk hoe je in je leven steeds meer ontdekte dat de seksuele moraal waar iedereen, en ook degene met wie je praat, mee opgevoed is, gewoon nergens op slaat, dan jaag je mensen tegen je in het harnas. Dat is raar en fout, maar het is wel zo. Mensen krijgen dan het gevoel dat je hen even raar vindt als zij jou vinden, en ze horen liever dat zij normaal zijn, en jij ook wel gek vindt hoe je terechtgekomen bent.

Zo mensen naar de mond praten is wel makkelijk. Het zorgt ervoor dat ze je meer accepteren, en je wordt een gewoon iemand die iets ongewoons doet voor ze. Als je duidelijk maakt dat je gewoon beter snapt hoe de hoererij werkt, en er meer verstand van hebt, ben je juist een vreemde vogel die "verkeerde" dingen normaal vindt. Dat zit heel vele mensen toch niet lekker, en die accepteren je dan niet.

Dus blijft geleuter over "erin rollen" nogwel even de norm als je uit gaat leggen waarom en hoe je in de business terecht bent gekomen. Zelfs als je het eigenlijk een zwaktebod vindt. Want na de tiende keer ben je het ook wel zat om wéér iemand op zijn tenen te zijn gaan staan. Maar eigenlijk is het niet goed, want we maken er geen begrip mee aan. We sussen alleen de vooroordelen waar we zoveel last van hebben.

Maarja, niet iedereen wil er een blog over volschrijven.