Antwoord op: Jij bent eigenlijk...

In het publieke debat over sekswerk is het heel moeilijk om het bij feiten en logica te houden. De hoeren proberen dat nog wel, maar helaas zet dat niet de toon. Het is nauwelijks een debat te noemen, want het komt heel eenzijdig in de media, en daar doet de emotie het altijd beter dan de feiten. Maar afentoe krijgen we ergens een woordje tussen, en dan zetten we de verbiedertjes in hun hemd door te laten zien dat het complete onzin is.

Het is het enige voordeel wat we hebben. Wij staan met onze poten aan de grond, want wij leven in de wereld waaróver gepraat wordt. De verbiedertjes leven in een fantasiewereld en verspreiden onzin over ons om hun zin te krijgen. Als het dus feitelijk wordt, winnen we eigenlijk altijd. En daarom wil niemand die niet aan onze kant dat het feitelijk wordt. En ze zoeken dus naar manieren om dat te voorkomen.

De makkelijkste manier is om je de mond te snoeren. In het klein, door gewoon hoeren te "blocken" op Social Media, maar ook in het groot, door klachten in te dienen over Facebookers, Twitteraars, forummers en blogs die je niet bevallen. Dan worden er accounts ge-suspend of opgeheven. Daarmee worden er wel meiden uit het debat gehouden. Ikzelf ben nooit meer dan een paar dagen offline geweest met mijn blogje, maar bij mij is dat ookwel geprobeerd. Sommige meiden komen daar niet onderuit, en lijken dan alsof ze het opgegeven hebben.

Een andere manier is persoonlijker. Dan kunnen ze aan je persoonlijke informatie komen terwijl je anoniem probeert te blijven. Daar heb je goede redenen voor, dus dan weten ze dat ze je ermee kunnen pakken. Dat laten ze aan je weten, zodat je je kop gaat houden. Dat wordt op het internet wel doxxen, of bedreigen met doxxen genoemd. Je moet dus goed op je anonimiteit passen als je wat te verliezen hebt. Daarom zijn de meiden die "out" zijn ook zoveel meer blijvertjes. Die kunnen ze daarmee niet pakken.

Soms werken al die dingen niet. Dat is niet zo'n punt als je gewoon met verbiedertjes in discussie bent en niemand meekijkt, want dan negeren ze je gewoon. Maar als er mensen aandachtig meekijken of meelezen, dan moet er op een andere manier worden gezorgd dat we monddood worden gemaakt. Vaak krijg je dan te horen dat je een witte raaf bent die dus niet meetelt, maar er is nog een andere truuk.

Die truuk is om te zeggen dat je eigenlijk iets anders bent, dat zich alleenmaar vóórdoet als een hoer. Dat wordt geroepen, meestal zonder onderbouwing, of met een opmerking dat ze "gehoord heeft" dat je nep bent. En dat is dat, want daarmee is de kous af en hoeft ze zich geen zorgen meer te maken over al die argumenten die je kan hebben. En dat is maar goed ook, want antwoord geven kan ze niet.

Je hoort hem vaker van feministen dan van de Christelijke verbieders, vaker van buitenlandse verbiedertjes dan in Nederland, maar als ze klemzitten kan elk verbiedertje ernaar grijpen. Dan ben je eigenlijk geen hoer, maar een hoerenloper. Of een journaliste, een exploitant, een pornoliefhebber of pornomaker, een seksshophouder, een geilaard, een trol, of meestal een bedriegende pooier.

Het soort van argumenteren dat ik hier bespreek is een ad hominem, de drogredenering die erom gaat dat de discussiepartner wordt zwartgemaakt, zodat mensen niet meer naar haar luisteren. Als je kan doen alsof je gesprekspartner niet is wie ze zegt dat ze is, dan is ze al haar geloofwaardigheid kwijt. Ook als het er eigenlijk niet toe doet, en ook als de argumenten werken, wie ze ook zegt.

Mijn antwoord is: Onzin! Waarom zou iemand zich voordoen als een hoer in het debat? Dat is zo'n beetje het laatste wat je wil faken!

Stel dat je invloed wil hebben op het debat over sekswerk. Stel dat je bereid bent om te doen alsof je iemand anders bent om je standpunt meer geloofwaardigheid te geven. Dan ben je dus eigenlijk bezig om autoriteit te gebruiken die je niet verdiend hebt, en dan zou je kiezen voor de nep-identiteit die je de meeste valse geloofwaardigheid geeft. Waarom zou je de moeite doen voor minder?

Je kan je uitgeven voor een exploitant, dan heb je een positie die mensen zien als verantwoordelijker en "hoger" dan de meiden die bij hem werken. Dat zijn zakenmannen in een raar wereldje, maar dat zijn wel de enige mensen waar de gemeentes zaken mee doen. Die exploitanten houden als haviken in de gaten wat er in hun bordeel gebeurt! Nou ja, gelukkig niet, maar dat denken mensen in elk geval.

Ook als je je uitgeeft voor een pooier kan je meer. Die worden gezien als psychologische tovenaars, en iedereen is stiekem nieuwsgierig naar wat ze te zeggen hebben. Ze worden gezien als de mensen die de touwtjes in handen hebben, en wie weet nou meer van zijn business dan iemand die er de touwtjes in handen heeft? Daarom zijn die malle neppooiers die we bij Jojanneke enzo zien ook hun tijd op de kamera waard.

Maar als je bij het zoeken naar een nep-identiteit de business uit gaat, krijg je alleenmaar veel minder risico omdat je de niet meer de details van de uitvoering van het vak hoeft te weten, en alleenmaar méér acceptatie en autoriteit toegekend krijgt. Dus als je serieusgenomen wil worden, kan je beter jezelf een journalist noemen. Dat is makkelijk, want journalisten hoeven niet overal antwoorden op te hebben, en ze worden gezien als ontzettend goed geïnformeerde go-getters die verbeten de waarheid zoeken. Er hangt idee van een idealistische waarheidzoeker aan.

Er zijn ook mensen die zeggen dat ze politieagent zijn, want die worden als alwetende speurneuzen beschouwd. Dat is alleen wel illegaal, het is strafbaar om je uit te geven voor politieagent. Daarom zie je al die politici en lobbyisten die wel graag die autoriteit gebruiken, vertellen dat ze hun standpunten gehóórd hebben van een politieagent. Dan hebben ze wel de voordelen, maar niet de risico's.

Het is veel veiliger om je uit te geven voor hulpverlener. Dat zijn engelen, die zich opofferen uit de goedheid van hun hart, haast niemand die ziet dat de bedrijfsleiders dat doen voor een opvallend vet inkomen. Hulpverleners doen graag alsof ze alles van het werk weten. Bij ons dan, want hulpverleners bij aardbevingen worden danweer niet aangezien voor geologische experts. Terwijl de verwijdering ongeveer even groot is.

Je kan het zien aan Frits Rouvoet. Die noemt zichzelf ook hulpverlener, en krijgt daar zelfs subsidie en giften voor, en wordt uitgenodigd door allerlei NGO's en overheidsorganen om zijn onzinverhalen te komen oplepelen. Iedereen die zich verdiept weet dat hij eigenlijk alleen een beetje om uitgebrande hoeren heenhangt om ze te kunnen evangeliseren als ze zwak genoeg lijken. Kwalificaties heeft hij niet, maar zich hulpverlener noemen is genoeg.

Maar ik zou al die uitleg over waar je zogenaamde kennis vandaankomt gewoon overslaan en mezelf "deskundige" noemen. Dat wordt aangenomen met een knikje, en zonder nadenken, en voor je het weet ben je een talking head in een TV-programma. Deskundige is zo'n titel die heel serieus wordt genomen, maar die eigenlijk wordt gebruikt voor mensen die graag ergens over prediken, maar waarbij het woord "deskundige" beter klinkt dan de achtergrond die ze ècht hebben.

De raarste vorm van autoriteit is om jezelf feministe te noemen. Dan wordt er nieteens geclaimd dat ze kennis heeft genomen van wat er allemaal speelt in onze levens, maar omdat ze een ideologie aanhangt die heilig is in onze samenleving behandelen we haar ideeën wèl alsof ze een hogere kennis heeft, en haar beelden en ideeën over het onderwerp heel serieus genomen moeten worden. Kijk maareens in de pers hoeveel feministen donderpreken alsof ze de wijsheid in pacht hebben, zonder echte achtergrond.

Wat ik dus nooit zou doen, als ik moest kiezen om iets te neppen, is om te doen alsof ik een hoer ben. Niemand luistert naar hoeren. We zijn immers geknakte hoopjes mens die alleen in het werk verzeild zijn geraakt omdat we eigenlijk geen keus hadden. We zijn het onderwerp van het gesprek, en dat onderwerp moet niet ooknog deel gaan nemen. Wat denkt het wel niet, gerespecteerde hulpverleners en deskundigen tegenspreken.

Bovendien, als we mensen kunnen overtuigen dat we geen onmondige slachtoffers zijn, dan ligt het volgende stereotype al klaar, van de immorele nymfomane home-wrecker. En daarna het naïeve meisje dat niet snapt waar ze mee bezig is en hoe dat haar gaat verpesten. Je ruilt het ene stereotype in voor het andere. Ik schrijf een heel blog vol en nog steeds vinden mensen het moeilijk te begrijpen dat ik gewoon een mens ben. Niemand heeft er wat aan om te doen alsof ze hoer is. We hebben de zwakste positie in het hele debat.

De enige reden dat ik überhaupt vertel dat ik een hoer ben, is omdat ik het belangrijk vind dat mensen ook eens naar ons luisteren. Omdat ik mijn eigen verhaal wil vertellen, en hoe het er voor ons uitziet. Maar als ik moest lobbyen, dan zou ik het stilhouden. Zoals sommige collega's ook doen, en dat is best wijs.