Roddelen

Iets waar ik heel erg aan moest wennen toen ik het werk ging doen, was de roddelcultuur binnen de prostitutie. Hoeren roddelen erger dan oude buurvrouwen. Het is een rare verbinding van vrouwen die over seks roddelen, collega's die elkaar jaloers in de gaten houden, concurrentes die tegen elkaar samenspannen en mensen die roddels doorgeven omdat er geen nieuws over hun eigen groep in de krant te lezen is waar ze wat aan hebben.

Roddelen is een zonde. Dat kreeg ik als meisje altijd heel hard mee. En als er op school, na de kerk of op waterpolo geroddeld werd, luisterde ik altijd met rooie oortjes, en durfde ik niet mee te doen. Dat het zonde was, dat maakte het veel interessanter, zelfs als het flauwe roddels waren over mensen die ik niet kende. Ik probeerde altijd stilletjes bij de roddeltantes te zitten, ookal voelde ik me achteraf superschuldig.

Ik smul van roddels. Maar zelf roddel ik niet. Dat is eigenlijk een beetje oneerlijk, ergens. Ik pak het wel mee, maar ik draag niet bij. Maar aan de andere kant is het wel iets wat roddelaars héérlijk blijken te vinden, want die kunnen hun sappige roddels kwijt zonderdat ze het gevaar lopen dat hun roddels bij de verkeerde mensen terechtkomen. Ik word altijd de beste vriendinnen met de grootste roddelaars.

Toen ik de hoererij inging viel me al heel snel op hoeveel er geroddeld wordt. Achter de ramen waren de roddels niet van de lucht, maar dat was danook in de tijd dat Sjaban en zijn groep de boel onveilig maakten, dus we hadden goede redenen om elkaar in de gaten te houden, en we waren nog niet zo uitgedund en wegverboden, zodat je gewoon nog bij elkaar kon binnenlopen voor een praatje.

In de clubs heb je roddels die vooral binnen zo'n club gonzen, en gaan over iedereen die er niet bij zit. Als je op kamer was, werd er over je geroddeld, en de roddels over meiden die vertrokken waren gingen ook heel snel rond. Er zat iets onder van elkaar op onze plek houden, van zorgen dat we geen meid toestonden om boven de rest uit te steken. Het was tegelijk elkaar eerlijk houden, en elkaar onderdrukken zodat je zelf niet lelijk afstak, zelfs als je je werk niet goed deed.

Nu ik alleen nog maar escort doe heb ik alleen via mail en app contact met collega's, behalve als ik op een seksfeestje of trio ben met een collegaatje. Maar dan breekt de dijk ook door, en moet je echt even gaan zitten voor alle roddels. We hebben weinig contact, en dus grijpen we onze kansen wel. De behoefte is er wel, ookal krijgen we nietzovaak de kans. Het zijn wel andere sóórt roddels in de escort.

In gemeenschappen als een club, privéhuis of raambordeel, heb je dat er een soort verhaal wordt gemaakt van alle roddels. Die worden als een soort bal aan elkaar gedraaid, en maken hun eigen geheel. Roddels die daar niet inpassen, die sterven uit. In de escort kom je hier en daar wat roddels tegen, maar die maken niet samen een geheel. Daarvoor is er gewoon te weinig contact, de gemeenschap beslist niet wat er wordt geloofd.

Bovendien kan je in een privéhuis of club er niet omheen om bijna al je collegaatjes goed te leren kennen. En achter de ramen zie je elkaar ook wel staan, al ken je ze niet persoonlijk. In de escort moet je best nog moeite doen om elkaar tegen te komen, laat staan elkaar te leren kennen. Roddelen over meiden die je nooit hebt gezien en niet kent is dus helemaal niet meer de spil van de meeste roddels.

Roddels zijn natuurlijk smullen. Het is leuk om te kletsen over wat er voor geruchten zijn, en dat is dus ook waar het vooral om gaat. Het moet spannend en prikkelend zijn. Dus saaie roddels komen niet door. En roddels die een beetje prikkelend zijn, veranderen langzaam omdat ze steeds een stukje prikkelender worden verteld. Iedere keer als ze van mond tot mond gaan, worden ze een beetje heftiger.

Zo groeien ze. Ze worden niet door één iemand bedacht, die ze de wereld instuurt. Daar kom je achter als je achter roddels aan gaat zitten, en ze probeert terug te vinden bij hun bron. Dat is altijd een opgave en het werkt meestal ook niet. Haast nooit zelfs, als je alles bijelkaar bekijkt. Soms wel, en dan kom je aan de wortel van zo'n roddel eigenlijk altijd een heel ander verhaal tegen dan de roddel uiteindelijk werd.

In de gewone maatschappij is het denk ik onmogelijk om een roddel terug te volgen naar zijn begin. Maar we zijn in de hoererij niet met veel meiden, en roddelen wordt serieuzer genomen, dus je weet nog wel van wie je een roddel hoorde. En als je je bron maar de keus geeft om je haar bron te geven, óf de verantwoording te moeten nemen om toe te geven dat zij hem verzonnen heeft, dan krijg je wel te horen waar je moet zoeken.

Dat heb ik flink vaak moeten doen toen ik nog bezig was met mijn ontdekkingstocht naar hoe pooiers en loverboys werken, want het meeste wat ik daarover hoorde was via het roddelcircuit. Ik kon wel beslissen dat wat ik van de pooiermeiden hoorde de waarheid was, maar ik moest toch controleren wat er achter de verhalen over wilde misstanden zat, die rondgalmen in het roddelcircuit.

Soms heb je roddels die gewoon dwalen. Bijvoorbeeld een roddel over dat een goedlopende club binnenkort gaat sluiten. Die dwaalt rond, en gaat dan maanden of jaren in winterslaap. Dan komt hij opeens weer op, en gonst hij rond. Totdat iedereen ziet dat er niets van klopt, en hij weer in winterslaap gaat. Het is geen spannende roddel, en hij is makkelijk te controleren, dus hij verdwijnt weer snel.

De anekdotes doen het veel beter. Iedereen kent de roddel over de escort die wordt besteld, een drankje krijgt van haar klant, en dan bijkomt van haar drugs-coma in een badkuip met ijs, zonder haar nieren. Het is een heel grafisch en bloederig verhaal, en dat blijft wel rondgaan. Maar tegelijk weet elke escort wel dat het ook wel een tikje ongeloofwaardig is. Zo werken drugs niet, en zo werkt escort niet.

Ik heb bijvoorbeeld een andere roddel eens nagezocht. Die ging erover dat een meid een pooier had die haar zoontjes gijzelde, en zij moest werken om ze te mogen zien. Toen die roddel bij mij kwam was de naam van de meid al uit het verhaal verdwenen, en de naam van haar club ook. Ik moest dus de rij meiden af waarlangs die roddel naar mij gekomen was. Elke keer moet je dan een collega die je niet kent zover krijgen dat ze je vertelt van wie ze het verhaal heeft.

De eerste handvol meiden die ik tegenkwam in die ketting gaven hetzelfde verhaal door. Toen was de roddel dus al "volwassen." Pas na een paar maanden zoeken kwam ik bij iemand die het verhaal iets anders vertelde. Namelijk dat het niet in Nederland gebeurde, maar in Frankrijk. Gelukkig had ik in die regio in Frankrijk een kennis die me kon helpen, en die heeft mijn ketting verder gevolgd.

Ook in Frankrijk bleef het verhaal even hetzelfde, maar het richtte zich steeds meer op één club in één stad. En de vrouw kreeg opeens een nationaliteit, ze was Algerijnse. En de kinderen zaten vast in Algerije. Nog een stapje verder, en zij was Franse die getrouwd was met een Algerijn. Nog een stapje verder, en ze was niet getrouwd met die Algerijn, maar ze had wel kinderen met hem. Die hij door zijn moeder liet opvoeden in Algerije.

Ik kwam uiteindelijk niet bij die vrouw zelf. Die was niet meer te vinden. Maar wel collega's van haar bij dezelfde club, die vertelden dat ze werkte in de club om zich te onderhouden, en haar man haar kinderen bij haar had weggehaald omdat hij niet wou dat zijn kinderen door een hoer werden opgevoed. Zij spaarde geld op om de rechtzaken te kunnen voeren om ze terug te krijgen, en daar had ze over getierd. En zo was de roddel begonnen.

Waar zo'n roddel begint, en watvoor verhaal het wordt, dat zijn dus dingen die helemaal niet veel met elkaar temaken hoeven te hebben. Maar veel roddels blijven ook gewoon heel. Soms kom je een roddel tegen dat alle meiden van een bepaalde nationaliteit, in een bepaalde club of in een bepaalde ramenstraat gedwongen zijn. Als je dan gaat zoeken waar die vandaankomt, krijg je eigenlijk altijd te horen dat de oorspronkelijke bron een hulpverlener of een politieman is geweest. Die verspreiden die roddels graag.

Roddels vanuit politie en reddingsindustrie herken je eraan dat het niet gaat om één buitenbeentje die iets ergs meemaakt, maar dat het een voorbeeld is van iets geaccepteerds. Dat wordt vertoond alsof je hier een keertje te horen krijgt wat honderdduizend keer in het geheim gebeurt, en nooit tevoorschijn komt. Het gaat veel vaker om hele groepen mensen, en het is ontzettend zwartwit.

Politie-roddels herken je meteen. Ze hebben niets fantasierijks, ze volgen precies het verhaal waar de politie dat jaar in gelooft, ze zijn veel te breed, veel te ver van je eigen ervaring, en vooral veel te saai. Echte roddels die zo saai zijn komen niet in omloop. Deze politieroddels gaan alleen een beetje een eigen leven leiden omdat je ze zo váák hoort. En als je iets vaak genoeg hoort, gaat het vanzelf een keertje je aandacht trekken.

Er komt heel duidelijk naar voren dat het geplande, expres in omloop gebrachte roddels zijn. Als je een beetje leert hoe roddels werken, ga je die herkennen. De meeste roddels komen gewoon omdat je wat gehoord hebt en het doorgeeft, en het begint met iemand die haar hart komt luchten of een schandaaltje komt klikken. Expres in omloop gebrachte roddels zijn andere verhalen.

De roddels die van hulpverlening of politie afkomstig zijn, hebben meestal de bedoeling om angst te zaaien. Zelf noemen ze het liever "waarschuwen." De roddels die van de meiden zelf afkomen zijn soms uit winstbejag, soms ellenbogenwerk om een concurrente zwart te maken, soms zwartepieten, soms voor de sjiek, maar meestal eigenlijk gewoon uit verveling. Want een roddel beginnen en die als een vogeltje in de wereld loslaten vinden sommige mensen maar wàt spannend.

Soms hoor je een roddel dat in een bepaalde club echt íédereen, behalve één kattige roddeltante, een hele nare SOA heeft. Dan weet je al waar je mee temaken hebt. Een ander voorbeeld is een roddel over een gangbang-organisator die zijn meisjes niet betaalt. Dat lijkt dan eerst een nuttige waarschuwing, maar die zingt dan alleen rond bij meiden die de man niet kennen, en wordt tegengesproken door wie hem wèl kent. Zo werkt concurrentie nou eenmaal, helaas.

Expres in omloop gebrachte roddels hebben een bedoeling. En daar wordt een verhaaltje bij bedacht. Dat verhaaltje is meestal niet heel raar, en makkelijk normaal te vinden. Voor een roddel zou dat je op moeten vallen. Want de sappigste roddels gaan over de extreemste dingen. En echte roddels hebben altijd iets schandaligs wat mensen lekker moeten vinden, of een beetje een horrorfilm-gevoel bij moeten krijgen.

Ook niet expres in omloop gebrachte roddels zijn meestal onzin hoor. We kennen allemaal wel de roddel van de vrouw die een cardate had met een klant, en zo hard tekeerging dat ze bij het hoogtepunt opeens alle airbags af liet gaan, zodat ze uit de auto moest worden geknipt. De grootste onzin, maar je weet dat die niet expres is gemáákt omdat niemand er wat aan hééft. Een roddel waarbij je hoort dat als je meiden uit Sliven niet aangeeft bij de politie, dat je dan gegijzeld wordt, dat is heel wat anders.

Dat moet je apart zien van roddels met een moraal. Bestwel veel roddels hebben een moraal, of die nou wel of niet wordt uitgesproken. Meestal is de moraal dat je ergens mee moet oppassen, en niet te luchtig over mag doen. De roddel over een klant die een overjas stijf dichthoudt tot je topless bent, en dan de jas opent om te laten zien dat hij eronder naakt is en een joekel van een broodmes in een riem om zijn middel heeft, komt vaak met een opmerking dat je altijd op wapens verdacht moet zijn.

Zo'n moraal zit er meestal niet vanaf het begin in, merk ik. Als ik een roddel naspeur die een moraal heeft, komt die vaak pas na een paar stappen erin. En dan wordt het verhaal ook een stukje omgebogen om beter bij die moraal te passen. Netzoals in sprookjes is de moraal meestal dat je voorzichtig en niet te brutaal moet zijn, ookal is dat in onze business eigenlijk helemaal niet de goede manier om veilig te blijven. Het zit er toch in bij de mensen hè.

Wat ik heel interessant vond, was dat roddels met elkaar kunnen paren. Ik liep roddels na waarbij een roddel op een bepaald moment in twee was gesplitst, en de twee verschillende vormen als verschillende roddels doorgingen. Dat zorgde natuurlijk ervoor dat je het gevoel kreeg dat het vaker voorkwam dan als die roddel in zijn eentje was gebleven. Maar andersom gebeurt dus ook.

Soms krijg je roddels te horen die eigenlijk begonnen als twee of meer verschillende roddels. Omdat die oorspronkelijke roddels iets gemeen hadden, en dat hoeft alleenmaar een scène te zijn, of dat ze in dezelfde stad zouden zijn gebeurd, kan het gebeuren dat mensen het gaan vertellen alsof die twee verhalen bij elkaar horen. Zo'n gefuseerde roddel gebeurt natuurlijk vooral als de twee verhalen elkaar aanvullen. Maar het wordt er wel minder wáár van.

Ik vond het bij de roddel dat een vrouw in een wagen stapt bij een onbekende klant, die een seriemoordenaar blijkt te zijn achteraf. Het verhaal zegt dat hij haar op de snelweg begint te vertellen dat hij haar gaat vermoorden. Zij blijft nuchter tegen hem praten, en hij raakt zo gefrustreerd van dat ze niet bang wordt, dat hij haar langs de weg dumpt. Raar verhaal natuurlijk, en als je gaat zoeken blijkt dat het een gefuseerde roddel is, uit twee verhalen die wèl kunnen kloppen.

Dit was best een ouwe, dus het duurde heel lang voordat het spoor afgelopen was, maar als je temaken hebt met roddels met een baard sla je makkelijk heel veel stapjes over als je de oudste roddeltantes die je kent op hun praatstoel zet. Dan nog was het een probleem, want de roddels waar dit vandaankomt zijn ouder dan de jaren zestig, en wie weet wel nog veel ouder. Maar de fusie moet ongeveer toen zijn gebeurd.

Het is een fusie tussen een roddel uit de VS, waar een vrouw een vaste klant had die haar altijd vertelde over zijn moordfantasieën tijdens de wip, en klaarkwam als hij beschreef hoe angstig die mensen waren die hij vermoordde. Maar ja, mannen lullen wat af. Later zag ze hem in de krant terug, omdat hij was opgepakt voor een moord. Zij was heel erg aangeslagen, want ze vroeg zich af wat hij met haar zou kunnen hebben gedaan als zij angstig was geweest.

De andere roddel kan verschillende bronnen hebben. Die gaat erover dat een straatmeid bij een klant instapt, en ontdekt dat hij een vervelende kwal is. Ze wil hem niet dumpen, want ze staat daar illegaal, en ze wil niet dat hij wraak neemt door naar de politie te stappen. Dus begint ze een heel verhaal over een blaasontsteking, zodat hij afgegeild raakt en haar vraagt uit te stappen.

Samen vormen die dus de véél geilere gefuseerde roddel. Die heeft die andere roddels ook al vijftig jaar overleefd. En misschien wel langer, want zo'n roddel kan heel lang leven, zolang er maar mensen zijn die hem nog steeds spannend genoeg vinden om door te roddelen. Kijk maar bijvoorbeeld op social media, hoeveel verhalen daar telkens maar rondgaan, en een eigen leven leiden.

Veel roddels bevatten wel een ervaring. Niet die van de politie natuurlijk, of van andere mensen die een verhaal verzinnen om een doel te bereiken, maar spontane roddels zijn wel gebaseerd op een echte ervaring. Daar blijft weinig van over als zo'n roddel eenmaal de wereld in is, maar een pitje waarheid ontsnapt vaak wel mee met de spannende geruchten die we aan elkaar vertellen.

Ik heb veel roddels nagezocht omdat ik op zoek was naar wat er nou klòpt van alle verhalen die je hoort. En dat viel helemaal niet mee. Toch was het wel leuk. Je voelt je echt iedere keer alsof je een stapje dichterbij komt. Het is altijd erg frustrerend als je toch doodloopt, omdat je de volgende stap in de ketting niet meer kan vinden. Die is met pensioen verdwenen, of verhuisd, en dan kom je nergens meer. Dat gebeurt zó vaak, haast altijd.

Ook heel frustrerend is om bij een roddeltante te komen die beweert dat al die roddels haarzelf zijn overkomen. Allemaal, ze heeft het met eigen ogen gezien. Vaak zijn dat van die borderline-types die het fantastisch vinden om met die wilde verhalen de aandacht naar zich toe te trekken. En als je vragen gaat stellen, verzinnen ze alleenmaar meer en gekkere verhalen om af te dekken dat er duidelijk niets klopt van wat ze je vertellen.

Roddels zijn onbetrouwbaar. En je moet echt heel veel werk doen om te ontdekken wat er nou waar is. En je kan een roddel heel moeilijk onderscheiden van een via-via nieuwtje, die in onze business zo belangrijk zijn. Dat is waarom nieuwsstukjes zoveel tijd kosten, en dat is waarom ik zoveel netwerk nodigheb om mijn blogje genoeg kwaliteit te geven. Want of het nou uit de massamedia of uit het roddelcircuit komt, je kan niets zomaar geloven wat over de business wordt gezegd.