Huilebalk

Meestal doe ik mijn best om mijn stukjes te schrijven over brede dingen in mijn werk, zodat je een gebalanceerd beeld krijgt van hoe mijn werk is, en ik niet telkens de afwijkende dingen overbelicht. En zelfs als ik wel over de uitschieters en excessen schrijf doe ik mijn best om dat te doen met een verhaal eromheen waardoor duidelijk wordt dat het ook een uitschieter ìs.

Mijn stukje van vandaag is niet zo, want daar heb ik vandaag gewoon helemaal geen zìn aan. Neem nou maar van mij aan dat dit stukje gaat over een vervelende uitschieter en dat hij gelukkig ver in de minderheid is, vergeleken met alle normale fijne klanten.

Ik ging naar een nieuwe klant. Het was in de middag, en het adres was op de grachtengordel, en dan op een deftiger stukje, waar er alleen gewoond wordt en alle stadsdrukte wordt weggehouden. Dat zijn toch al niet de fijnste bezoekjes, en ik had al mijn twijfels over of dit een erg vruchtbare date zou worden. Je kan aan een woning en wat je eromheen ziet al veel zien aan hoe de klant is, en dit was geen goed voorteken.

De klant bleek ook inderdaad heel erg aan het voorteken te voldoen. Een grachtengordeldier die er helemaal voor ging om een grachtengordeldier te zijn, en er prat op gaat. Bij het binnenkomen een wijntje met een naam, en een preekje over waarom hij niet "gewoon" naar de Wallen gaat. Op een manier dat je weet dat hij er alleen blozend langsgeschuifeld is, en nooit heeft gedurfd naar binnen te gaan.

Ik hoef klanten niet geweldige mannen te vinden om met ze te werken. Ik hoef ze nieteens aardig te vinden. Er zijn klanten die ik niet mag, en waar het toch prima mee werken is. Dat ik ze niet mag zou pas gaan uitmaken als er andere dingen bijkwamen waardoor ik ergens over met mijn hand over mijn hart zou moeten strijken. Maar zolang ze nette klanten zijn, hoeven ze geen aardige mannen te zijn.

Deze man was nieteens onaardig. Hij was mijn type niet, maar ik vond hem bestwel okee. Toen nog wel in elk geval. Ik paste me een beetje aan aan wat hij zocht, en hij kwam goed op gang. Hij had goed naar mijn foto's gekeken, en ik had in elk geval het lijf wat hij zocht, dat was wel heel duidelijk. Het was ook snel duidelijk wat hij wilde dat ik deed, en wat voor illusie ik moest scheppen. Dus ik was snel op dreef.

En toen begon het condoomgezeik.

Ik maak altijd heel duidelijk dat ik alles safe doe. Ik neuk en pijp met condoom, en ik werk gewoon hygiënisch. In mijn soort werk moet je goed voor jezelf zorgen, en als ik niet veilig zou werken, zou ik bestwel snel een SOA oplopen. Doordat ik goed op mijn hygiëne let, heb ik sinds ik netjes alles safe doe helemaal niets opgelopen. Dat is gewoon verstandig, en dat gaat om mijn gezondheid.

Zoals veel condoomzeikerds vond ook deze man dat ik overdreef, en dat ik veel te moeilijk deed over de condooms. Iedere keer als een man over condooms begint te zeiken moet ik even tot tien tellen, want het is iets waar zó vaak over gezeken wordt, dat het bij elke nieuwe man voelt alsof hij al die vorige keren niet genoeg vond, en het nòg een keertje over gaat doen. Maar voor hem is het bij mij de eerste keer, en zo moet ik het ook behandelen.

Ik geef alle mannen die over condooms zeiken één kans. Ik leg ze lief en duidelijk uit hoe het zit, alsof ze gewoon niet weten dat condooms nodig zijn om SOA te voorkomen. Ik doe soms ook alsof de condooms mijn enige anticonceptie zijn, ookal houdt dat heel weinig mannen ook echt tegen. In ieder geval maak ik duidelijk dat het geen keus is. Of hoogstens kiezen voor condooms of naar huis.

Als er daarna nog doorgezeken wordt dan vind ik niet dat ik moet blijven doen alsof ik een goed humeur heb. Dan krijgen ze nog steeds hun dienst als ze willen, maar ik ga het flink zakelijker aanpakken, en de vriendelijkheid is er wel af. Gaan ze ècht dwarsliggen, dan krijgen ze de keus om erover op te houden en toch hun dienst te krijgen, of ga ik weg. Met de betaling, want ik kwam netjes leveren wat ik beloofd had.

Zover kwam het met deze klant nieteens. Zo gauw ik hem verteld had dat ik niets zonder condoom deed, en nog met mijn eerste riedeltje bezigwas om uit te leggen dat ik dat voor mijn gezondheid deed, kreeg hij een uitdrukking op zijn gezicht die ik eerder verwachtte bij een vierjarig jochie dat hoort dat hij niet nog een ijsje mag. Ongelovig, met boos vuur in zijn ogen, een opgetrokken neus, neergehaalde mondhoeken, open mond. Een duivelskoppie.

Even was het helemaal stil, en toen begon hij met lange uithalen, hardop te huilen. Niet het gesnik van een man die het teveel wordt, maar het blèrende gehuil van een kleuter die iets niet mag. Met diep inademen, zonder gesnik, en dan met een open mond en het rooie hoofd een beetje naar boven zo hard uithalen als hij kan. Dikke tranen die over zijn rood aangelopen wangen liepen. Ik kon zijn kronen tellen.

Het was pervers. Die man stond daar een lawaai te maken wat de buren móéten hebben gehoord, dat mijn oren ervan pijn deden. Als iemand gaat huilen ben je meestal meteen sympathiek naar ze toe, maar zoals hij blèrde kon ik er echt geen sympathie voor opbrengen. Het wekte juist een diepe afkeer in me op. Bij een klein kind is het al ongepast, en vertel je ze dat ze er niet zo'n toneeltje van moeten maken, maar bij een volwassen man met grijze krulletjes is het gewoon pervers.

Even dacht ik nog dat ik misschien hier een fetisj tepakken had die ik eerder had gemist. Mensen kunnen de raarste dingen met seks verbinden. Maar al heel snel bleek dat een verloren hoop. Het janken ging mìnstens een minuut door, en dat is ruim lang genoeg om even helemaal over je schok heen te komen en je af te gaan vragen wat je nu weer in je handen hebt, en wat je ermee moet.

Het was aan zijn lichaamstaal, en vooral de onwillekeurige lichaamstaal, al wel duidelijk dat dit geen fetisjbeleving voor hem was, maar ik dacht dat hij misschien wel zijn fetisj aan het uitproberen was, maar nog te gespannen was om er echt "in" te komen. Dat komt soms voor, en ookal was ik aardig afgekoeld van dit toneeltje was ik nogwel professioneel genoeg om er wat van te proberen te maken.

Ik probeerde de verschillende manieren dat zo'n fetisj meestal loopt. Troosten, negeren, moederlijk rechtzetten, maar hij reageerde niet. Als er niet meteen een reaktie is, komt dat ook niet meer. Het idee dat hij hier een potje stond te fetisjen glipte door mijn vingers, en het begon me tochwel duidelijk te worden dat we hier niet meer met iets moois bezigwaren.

Hij werd niet kalmer, zoals je wel wordt van eens goed huilen, maar hij hield wel op met zijn gebrul. Toen kwam er met een afgeknepen stem en een grachtengordelaccent een serie lelijke verwensingen uit. Ik had hem afgepakt dat hij eens lekker mocht genieten, en van andere meisjes mocht hij wèl zonder condoom, en nu had ik de sfeer verprutst, en hij had het al zo zwaar omdat hij zo belangrijk was.

Ik probeerde met hem te praten. Ik wou nog professioneel zijn, ookal vind ik achteraf dat ik daar al een punt achter had moeten zetten toen we hier gekomen waren. Hij luisterde naar geen woord, en maakte me uit voor alles wat mooi en lelijk is. Hij vond me maar een preutse trut die nog lelijk was ook, en ik was arrogant, tendentieus, een antisemiet, dom, provinciaal, een fan van Jantje Smit, gemeen, en ik stemde vast Wilders. En nog wel meer wat ik niet allemaal kon onthouden.

Daarna hield hij eindelijk op met janken en plofte op zijn bank. Nou dat hij eindelijk niet meer recht voor me stond nam ik de kans even om mijn tieten weer in mijn jurkje te wippen. Hij zat even uit te puffen, veegde zijn tranen weg, en ging weer terug naar het typische grachtengordeldier wat ik eerder zag. Intussen was het duidelijk dat het niet een wip ging worden, want ik kan gewoon niet werken met zoiets.

Opeens, terwijl ik stond te bedenken hoe ik dit ging afronden, vertelde hij me bits dat ik nog een kans kreeg om het nu goed te doen, en dat hij dan een uur extra gratis wou. Als ik het zo op zit te schrijven moet ik dan een beetje grijnzend lachen, toen vond ik dat echt gewoon een misselijke opmerking. Maar als je íéts van hoererij leert, is het wel om je grenzen aan te geven, en daar was het nu hoogste tijd voor.

Ik vertelde hem dus, terwijl ik mijn spulletjes snel bijelkaar greep, dat het zo genoeg was, en dat ik wegging. Ik hoef me niet zo te laten behandelen. Dan moet je niet op zijn reaktie wachten. Veel groene meiden gaan toch in een soort discussie als ze besluiten om weg te gaan, en dat is nergens voor nodig, en nietzo slim. Als je een chauffeur hebt is dat het moment om hem te bellen om je af te halen, en ik wenste toen best dat ik er eentje had.

Sinds ik escort heb ik geen beveiligers meer. Die had ik in mijn werkflatje wel, maar nu zou ik met een chauffeur moeten gaan werken, en dat zie ik niet zitten. Het kost toch bestwel geld, je moet je werk op elkaar afstemmen, ik wil eigenlijk helemaal zelfstandig zijn, en het belangrijkste is misschien nogwel watvoor risico's daar ook weer aan vastzitten. Want een chauffeur en een pooier zijn voor de overheid hetzelfde. Dat kan ik zo'n vent niet aandoen.

Nu moest ik het maar weer zelf redden. Dat is niet zo'n groot probleem, want je hebt haast nooit een vent nodig, vooral als je toch noodgedwongen de risicoklanten maar moet laten. Met deze klant was het ook nietzo nodig, dat was ik toen gelukkig ookal gerust over. Ik maakte mezelf weer netjes, en hij was even van zijn stuk. En begon toen op hoge toon me weer voor rotte vis uit te maken. Toen ik eenmaal naar de trap liep, eiste hij zijn geld terug.

Dat feest gaat niet door. Als een vent betaald heeft komt er alleen geld terug als ìk iets doe waardoor de wip niet goed gaat. Ik ben daar meestal heel makkelijk mee. Als ik het niet kan, of als ik iets verpruts, dan komt er korting of geef ik gewoon alles terug. Ook het voorrijgeld. Je kan klanten het niet maken om ze te laten betalen voor wat je niet of niet goed genoeg levert. Dat is trouwens meer een voornemen dan dat het me echt gebeurt. Maar als de klant het verprutst, is het geld van mij.

Je moet daar ook gewoon niet over in discussie gaan. Ik liep gewoon weg, en ìk was weer netjes, hij had zijn kleren nog helemaal netjes te maken. Dus ik wist wel dat ik de straat op kon, en hij me dan niet achterna zou komen. Hij dreigde wel wat, maar dat deed hij door vanuit zijn woonkamer de trap af te schreeuwen, en brulde nog na dat hij hoopte dat ik snel vermoord zou worden, want niet elke klant zou zo netjes zijn als hij.

Ik ben stevig weggestapt van zijn huis, en heb mijn autootje gepakt. Onderweg naar huis heb ik van de frustratie de hele omzet van die date aan snelheidsboetes opgemaakt. Er is iets aan dat soort mensen, die er zo van overtuigd zijn dat ze overal hun zin mee horen te krijgen, dat me gewoon ontzettend boos maakt. Want dat was het ergste wat me aangreep. Zijn idee dat hij recht had om zich zo te gedragen.

De rest van die dag, en ik had nog twee klanten gepland, had ik een rothumeur en was ik compleet afgegeild. Ik zat vooral slimme one-liners te bedenken die ik als antwoord had kunnen gebruiken op alle beledigingen die ik naar mijn hoofd had gehad. Ik vond het rot voor de klanten die na hem kwamen, want als ik een goeie bui heb komt dat toch wel door mijn werk naar voren, en die moesten nu tekortkomen door die ene lul zonder fatsoen.

Je zit dan in de dagen daarna te wachten tot zo'n type gaat terugbellen met scheldpartijen. Of een slechte recensie van je neerzet. Dat doen ze namelijk, daar zijn het van die gekwetste types voor. En ik vond het heel opvallend dat dat maar niet gebeurde. Ik was in het begin er een beetje paranoia over, want dat hij níéts zou doen kon ik niet geloven. Dus wat voerde hij dàn in zijn schild?

Dus daar heb ik wat over gebabbeld met mijn helpers, en binnen een half uur had mijn internetgoeroe ontdekt wat er was gebeurd. De man had verkeerd onthouden wie hij had gebeld. Veel mannen zoeken maar met één hand naar hun meisje, en letten nietzogoed op welke ze uiteindelijk kiezen. Ze bellen ook verschillende meiden, en dan is een verwisseling snel gemaakt. Hij had een hele boze recensie over een andere meid geschreven.

En nu kan ik over hem schrijven zonderdat hij weet wie ik ben. Meestal pas ik erg op met herkenbaarheid, want ik weet ook heel goed dat ik bij sommige mensen met teveel macht helemáál niet populair ben. Maar als hij zo duidelijk niet meer weet wie ik ben, hoef ik me daar deze ene keer niet zo'n zorgen over te maken. Dus dat geeft mij de kans om eens een voorbeeld te geven van zo'n gekwetste rukker, die beter kan gaan gillen tegen zijn hand.