Internetmiljardair

Zonet klikte ik een mailtje weg. Het kwam van een man die me mee wou nemen naar één van de duurste restaurants van Nederland, en me daarna per privé-limousine naar één van de duurste hotels mee wou nemen, om me daar de hele nacht met me door te brengen in de meest luxe suite die ze hadden. Ik zou wel hard moeten werken, want hij had me laten zien hoe goed hij in vorm was, en hoe goed geschapen. Daarom wou hij ook wel dubbel tarief betalen.

Ik moest een beetje glimlachen, want ooit ben ik wel in die praatjes getrapt, als groen blaadje. Mijn intuïtie zou me nu wel hebben aangegeven dat ik hem maar moest negeren, en in dit geval had ik niet eens een doortastende intuïtie nodiggehad, maar ik was nog zo naïef. Je moet alles een keer leren, en ik had me nog nooit voorgesteld dat er mensen zijn die al die moeite erin willen steken om je maar blij te maken met een dooie mus.

Als klanten contact met je opnemen zijn ze vooral in jou geïnteresseerd. Ze kunnen je vragen willen stellen, ook vragen die eigenlijk in je advertentie al zijn beantwoord, ze willen zien of ze bij jou kunnen vinden wat ze zoeken, en ze willen weten hoe ze een bezoekje kunnen regelen. De meeste klanten schrijven haast niets over zichzelf, en aan de telefoon is het niet heel veel anders.

Klanten hoeven zich niet aan je te verkopen. Dat weten ze, veel klanten vinden dat juist een groot voordeel aan de hoererij. Ze kunnen gewoon zichzelf zijn en hoeven zich niet een houding te geven. Jij hebt juist in je advertentie al geschreven wat je bent en wat je verkoopt, en hij hoeft alleenmaar "ja" te zeggen. Een heleboel klanten zijn ook gewoon verlegen, want die doen het ook niet elke dag.

Het valt op als een klant zich gaat verkopen. Dat is maar heel zelden een echte klant. Soms is het nog een vent die probeert door zich ontzettend aantrekkelijk te verkopen je ergens een loer te draaien, maar meestal wordt er gewoon een spelletje met je gespeeld, en komt het helemaal nooit tot een afspraak. En soms komt de afspraak wel, maar de klant niet, en dat kan echt veel verloren tijd zijn.

Je kan aan veel dingen al zien dat het mis zal gaan. Als hij de maat van zijn pik noemt, vooral als dat nog achter de komma precies is, dan ga ik er eigenlijk al vanuit dat het iemand is die gewoon een potje aan het telefoongeilen is. En ik kan telefoongeilen nogwel snappen, want dan hoor je hoe de andere kant reageert, maar er zijn er ook veel die hetzelfde doen maar dan door de e-mail. Dat lijkt me niet iets opleveren, maar ze zullen er ook toch wat aan hebben.

Het is proberen om gratis kontakt met je te hebben. Ze willen niet echt afspreken om lekker een robbertje te seksen en daarvoor te betalen, ze willen wèl genieten van de seks die je uitstraalt en presenteert, maar ze willen er niets aan kwijtzijn. Ze weten ookwel dat je eigenlijk alleen gewoon wil afspreken, dus ze verzinnen wat om je maar geïnteresseerd te maken in extra kontakt.

Die interesse proberen ze meestal te wekken door je te imponeren met hun rijkdom, hoe lekker ze zijn, of wat voor status ze wel niet hebben. Ze verkopen zich als rockstars, en bestwel vaak ook merk je dat ze romantiek proberen te stoppen in hun mails en telefoontjes. De grootste fantasten heb je in de mail, of in de chat als je dat tenminste doet. Chatten is de allergrootste tijdverspilling als je het echt op afspreken aan wil laten komen.

Ik was jong, ik had pas een handjevol escortafspraken, vooral cardates, achter de rug, en ik adverteerde net pas. Ik vond het misschien allemaal nog wel enger dan de klant als mijn telefoon afging. Ik nam altijd op met vlinders in mijn buik. Afspreken via e-mail was toen nog best nieuw, en het begon in zwang te komen. Het heeft voordelen, ookal hebben veel meiden tegenwoordig liever de telefoon. Dat is makkelijker spijkers met koppen slaan, en veel meiden zijn niet zulke schrijvers.

Het was de best geschreven e-mail die ik totdantoe gehad had. Netjes gespeld, goed opgesteld, paragraafjes gebruikt, en het liet zien dat de man echt aandacht had voor wat hij schreef. Dat stelde me al op mijn gemak. Je kan een hoop zien aan hoe iemand schrijft, misschien soms wel meer dan aan wàt hij schrijft. Ik vond het fijn dat hij zo netjes vanaf het begin aan al aandacht had voor hoe het hoorde.

In zijn mail schreef hij dat hij een miljardair was, die zijn geld had verdiend in Wall Street en nu het leven in Nederland weer opzocht. Hij was incognito, maar hij wou wel de fijne dingen in het leven meemaken. Hij was op zoek naar een vast meisje, waar hij vaak en lang mee zou afspreken. Hij had mijn advertentie gezien, en was meteen voor me gevallen. Hij schreef charmant en fijn.

De manier waarop hij zich beschreef was met flair, en hij nam al snel de rol van de rijke adonis aan in mijn gedachtes. Ik was al helemaal Pretty Woman in mijn koppie, en ik was erop gebrand deze vent helemaal voor me te winnen. Dit was iets waar ik nooit over had nagedacht, maar nu het op mijn bordje viel wist ik absoluut zeker dat ik het wilde hebben. Ik stelde me al helemaal voor hoe het zelfs "meer" zou kunnen worden.

Natuurlijk, dat kan je wel raden, wou hij een heleboel "kennismaken" via de mail. Ik heb hem vanalles over mezelf verteld, foto's gestuurd die ik nu ècht niet meer zou sturen, met hem geflirt en met hem meegeleefd, en ik slikte alles wat hij me vertelde over zijn perfekte leven en al die rijkdom die hij had verzameld. Ik was naïef, maar wel scherp genoeg om hem toch even te pushen een echte afspraak te maken.

Dat deed hij na wat aandringen. En hij hield het niet bij een simpele tijd en plaats, hij had een heel draaiboek bedacht. We zouden in een sterrenrestaurant uit eten gaan, gaan dansen in een exclusieve club, en daarna in de duurste suite van Brussel het weekend wegvrijen. Wat hij als idee had om me te bieden voor mijn tijd was meer dan als ik voor een heel weekend elk uur vol tarief had gerekend.

Hij had een duidelijk idee wat hij wou dat ik droeg. Jarretelles met kousen, geen ondergoed, een cocktailjurk in parelmoer en parelmoer sandalettes, mijn haar opgestoken, en een bijpassende clutch. Dat was nog lastig want die had ik allemaal niet, dus daar heb ik flink voor geshopt, en eigenlijk meer geld aan uitgegeven dan ik prettig vond. Ik hield me maar vast aan dat ik het in die ene date wel ruim terugverdiende.

Ik ben zelfs naar de kapper geweest, want ik had nog behoorlijk punkhaar, en dat was een boeltje als ik het opstak. Die heeft er nog wat van geprobeerd te maken. In mijn hoofd was ik de hele week alleenmaar bezig met de weekenddate met mijn miljardair, en ik zette er alles voor opzij. Het was niet alleen een zakelijk buitenkansje, maar ik was er ook persoonlijk heel erg in gaan zitten, en was ontzettend gebrand om hem voor me te laten vallen.

De klant wou dat ik de suite boekte. Hij was immers bekend, en moest incognito blijven. Het zou zwermen van de paparazzi als er bekend werd dat hij in het hotel zat, en hij wou het intiem houden met mij. Natuurlijk zou hij het terugbetalen. Ik had het geluk dat ik danwel naïef genoeg was om het te willen doen, maar gewoon de aanbetaling niet kon regelen en geen creditcard had als onderpand. Anders had ik het nog gedaan ook.

Op vrijdagavond kwam ik een uur te vroeg aan bij het restaurant waar we hadden afgesproken, en werd ik heel netjes bij de bar opgevangen. Dat uur ging superlangzaam voorbij. En toen het tijd was voor onze afspraak, kwam er niemand. De tijd tikte heel langzaam door, en ik schold mezelf uit dat ik niet harder had aangedrongen op een telefoonnummer. Ik wachtte, en wachtte, en wachtte maar. Pas na drie uur gaf ik het op. De barman nam gelukkig genoegen met wat ik aan geld bij me had.

Ik was in tranen. Ik heb op weg naar huis echt met boze uithalen gejankt omdat ik zo gefopt was. Ik voelde me een totale mislukking, zonder ondergoed in een lelijke cocktailjurk met zo'n stomme clutch die nergens goed voor is. Ik was er alleenmaar geld aan kwijtgeweest, en ik had mijn tijd verspild. Ik voelde me stom, en ik wou vooral weten waarom de klant me had laten stikken.

Ja, ik heb weer met hem gemaild. Hij negeerde dat ik een telefoonnummer van hem wou, en kwam met een heel goed vormgegeven verhaal over waarom hij verhinderd was en me niet kon afbellen. Hij had mijn nummer namelijk wèl. Zijn helikopter had pech gekregen en hij had een noodlanding gemaakt op een plek zonder telefoonbereik. Ik wou nog steeds niet geloven dat hij nep was, maar ergens wist ik het intussen wel. Hij wou doorgaan met mailen, en voorbereiden voor een nieuwe date, maar ik ging zonder telefoonnummer niet meer verder. En dat was dat.

Ik zie het als leergeld. Je wordt soms gewoon gefopt door zo'n lul die stomme spelletjes met je vriendelijkheid speelt, en je de ervaring nog niet hebt om te zien hoe het gaat. Je kan nooit zeker zijn dat je niet gefopt wordt. Fakers zijn er toch altijd wel, die gewoon je tijd verdoen. Je kan het beste gewoon een goeie intuïtie laten ontstaan, en daarnaar luisteren. Als het niet echt klinkt is het eigenlijk nooit echt ècht.