Een caravan en kleurenstalen

Er moet maar weer een nieusstukje komen, want het moet maar weer. De media-oorlog tegen sekswerk staat niet stil, en ookal kan ik er weinig tegen doen, ik kan tenminste vertellen wat er gebeurt. Met een klein beetje duiding voor de mensen die niet zelf kunnen zien wat er allemaal achterzit, ookal vind ik het steeds moeilijker te begrijpen hoe mensen dat niet gewoon zelf kunnen zien. Ik behandel niet alles, want anders zou ik elke week een flink nieuwsstukje moeten schrijven.

Caravan op het Plein in Den Haag
Er zijn tegenwoordig veel publieke manifestaties door de mensenhandelindustrie. Vaak afgetrapt door de Nationaal Rapporteur, en erop gericht om politieke druk uit te oefenen. Die dingen beginnen danook meestal in de politieke buurt van Den Haag. De mars met zwarte hemden werd door Dettmeijer afgetrapt op het Lange Voorhout, en in de parallelstraat langs de Hofvijver stonden later de billboards van Comensha, waarop in sjaaltjes verpakte modellen gefotografeerd stonden met zielige verhaaltjes erbij.

Maar je kan nog een stapje dichter bij de Tweede Kamerleden komen. Zo vond het congres Andere Kijk Op Prostitutie plaats ìn het Tweede Kamer gebouw. Deze week stond er iets op het Plein, tot en met deze vrijdag te zien. Het is een caravan die bedoeld is om mensen "bewust te maken" van mensenhandel. Het is een attractie, in de stijl van de escape room. Dat is een spel waarbij je door puzzels op te lossen uit een gevangenis moet ontsnappen.

Ik wist meteen dat het mis zou zijn, want het komt van het CKM, een dochterbedrijf van Fier Fryslan. Toch bedacht ik opeens hoe goed het zou werken als spel: Je neemt een caravan die één groot ballenbad is, en je vertelt dat de sleutel om te ontsnappen ergens tussen die ballen ligt. Er is een knop op de muur met "politiehulp inroepen" of "mensenhandel-hulpverlening" erop, en als je die indrukt komen er nog badkuipen vol met ballen extra uit het plafond. En er ìs eigenlijk geen sleutel. Maar de deur zit danook niet echt op slot.

Dat was echt een geweldige metafoor geweest, maar dat wil het CKM natuurlijk helemaal niet. Dus het is vooral een circusstunt om politici te laten zien hoeveel de mensenhandelmythologie lééft in de samenleving, en om goedkoop te kunnen scoren. Dat ging een beetje mis, want de eerste kluns die dat deed, werd aan alle kanten bespot, tot en met GeenStijl. Helaas wel op de verkeerde manier, maar afentoe komt KanStaandPijpen nog even precies de zere plek aanwijzen:

Equivalent aan 'ik heb 10 minuten met de Westboro Baptists meegedemonstreerd om te beleven hoe het is om homo te zijn.' https://t.co/yl1XocLwhf

— KanStaandPijpen (@KanStaandPijpen) March 22, 2017

Schadelijke bewustwording
Die bewustwording die ze nastreven is natuurlijk onzin. Het is een mythisch verhaal er bij mensen inpompen, zodat die geld gaan geven aan de zieligheidsindustrie en het goedvinden als de verbiedertjes komen razzia'en. Aan de resultaten kan je al zien dat het slecht is. Helaas wordt het door bijna iedereen als iets goeds gezien, want de meiden als slachtoffers zien is goed voor ze. Nou ja, niet dus.

Maar als er dan een discussie over in de media komt, die tenminste laat zien dat er nogal wat vraagtekens bij komen als je even goed nadenkt, dan vind ik dat wel een koppeling waard. Nee, dit zie je niet in de Nederlandse media, maar nu en dan komt Laurens Buijs in de krant, en die doet er goede dingen. Ik vind het belangrijk om dit Engelse artikel even te koppelen, juist omdat het de twee kanten naast elkaar zet, en je dus kan zien wie er nuchterder nadenkt. Ookal ontbreken er wel stemmen die ik er graag bij gezien had.

A-Kwartier
Vroeger had je in het A-Kwartier in Groningen raamprostitutie. Niet elke meid kon daar aarden, want je zit er dichtbij Duitsland, dus je moet daarmee concurreren. En Duitse meiden zitten ook in de knel. Toeristen zag je er ook niet. Maar het werkte wel, en sommige meiden vonden het helemaal de goeie stek voor hen. Maar ja, zoals in heel Nederland moet alles kapot in de business, dus ook in Groningen werden de meiden weggejaagd door de overheid.

De buurt verloedert nu dus. Dat zie je ook overal waar we worden verdreven, en Groningen is daar geen uitzondering op. De gentrificatie van de buurt gaat niet vanzelf. Je kan een buurt wel leegjagen, maar dan heb je hem alleen guurder en levenlozer gemaakt. Doe je niets, zoals Amsterdam bijvoorbeeld, dan komt het alleen vol met andere bedrijfjes die kunnen overleven in een gure buurt. En dat willen ze nou juist niet.

Het idee van de buurtvereniging was om de buurt duurder te maken. Zogenaamd om er zelf beter te leven, maar je hoeft niet lang na te denken om te zien dat het eerder om hun huizenprijzen gaat. Zoals in alle steden waar we weggejaagd worden. Zonder hoeren in de buurt verkoopt je huis beter, want de kopers zijn ook gelovigen in de hoerenhaat die door onze maatschappij heenzit.

Er wordt dus een beetje goedgepraat dat het met de verloedering, waar de hoeren natuurlijk altijd de schuld van kregen, alleenmaar erger is geworden sinds ze weggejaagd zijn. Nu de hoeren wegzijn, wil de gemeente wel in de buurt investeren. Zolang er maar geen studenten komen te wonen, want daar hebben we ook een hekel aan. Al begrijp ik echt niet goed waarom.

STL
Ik lees nu en dan op Hookers. Niet vaak, want het maakt me zo depri om te zien dat zoveel van die mannen geloven in de mythologie. Ze zouden echt beter kunnen weten, maar ze vinden het makkelijker om gewoon de slachtofferverhalen te geloven en dan tevreden met zichzelf te zijn omdat ze zo mooi afsteken bij het monsterbeeld wat er van klanten wordt geschetst. Er zijn een handjevol mannen daar die wèl nadenken, en daarvan is STL er eentje.

Die heeft over hetzelfde onderwerp als ik een paar weken geleden aansneed een goed en indringend stukje journalistiek geschreven. Daar heeft hij eigenlijk een betere hoek mee aangesneden dan ik. Ik schreef alleen over mijn kijk op wat ik las, vanuit mijn eigen kijk, en vanuit mijn kennis die ik uit ervaring heb. Hij heeft echt het stukje zelf ontleed, en is echt op hùn argumenten ingegaan. Dat is veel sterker. Lees het maar, het is ècht de moeite waard, en ik waardeer het erg dat hij er zo werk van heeft gemaakt.

My Red Light
Het "nieuwe concept" van een bordeel zonder pooiers, dat door sekswerkers, maar niet echt dóór de sekswerkers zèlf, zou worden gerund, is een bedrijf dat nogal wat te doen heeft. Meiden vinden die erin geloven is al lastig, want die haken af als ze merken hoe onrealistisch en betuttelend het bestuur is, maar je moet ookmaar zien dat je aan alle idiote gemeenteregels voldoet, en de belasting moet maar geloven in wat je voorstelt. En iedereen wil geld zien.

Maar dat staat in de krant niet centraal. Daar gaat het om binnenhuisarchitekten, die het over hun kleurkeuze hebben. Die man moest eerst even rechtgezet worden over dat je geen "lichte kamer" wil als je een klant in de goeie bui wil hebben, en hij is uiteindelijk maar met de bekende bordeelkleuren doorgegaan. Hij vond de tegels op de Wallen maar viezig, maar ook zijn ontwerp is betegeld, want dat moet van de gemeente. Tot één meter zestig hoog, want zo hoog denken ze dat het sperma tegen de muren klotst.

Over de bedden zal hij ook nogwel wat te horen krijgen. Hij vindt de eenpersoonsbedden die standaard zijn maar niets, en wil grotere werkbedden hebben. Maar achter de ramen wil je niet dat je een groot bed hebt. Dat is meer verschoonwerk, en het lokt een klant uit om even lekker na te gaan liggen. Je wil dat het te klein is daarvoor, en je wil tegelijk tegen de muur kunnen leunen en je kont over de rand hebben hangen. Hij wil het wiel opnieuw uitvinden.

Dit soort berichten laten voor mij telkens weer zien hoe onrealistisch het idee is dat de mensen over sekswerk hebben. En dit zijn mensen die er echt voor betaald worden om erover na te denken. Ze leven in een waan, en dat moet dan voor de hoeren gaan bepalen hoe het bordeel wordt gedraaid, want zelf kunnen we dat niet. Zogenaamd, want als er wel meiden zelf bordelen gaan runnen, is de politie er als de kippen bij om te sluiten en op te pakken.

Neploverboy in de krant
Trouw schreef een stukje in de krant dat een interview zou zijn met een loverboy. Het verhaal is emotioneel en vaag, met rare draaien en met een hele rare kijk op prostitutie. Er wordt niet doorgevraagd door de interviewer. Er wordt ook duidelijk niets gecontroleerd. Er is ook geen kijk door iemand die wèl wat van de business weet als wederhoor. Het is alleen een verhaal, in de krant gezet op zo'n manier dat het lijkt alsof de journalist zijn werk wèl heeft gedaan, en in ieder geval wat heeft gecheckt.

Dit is geen journalisme. Dit is shocken om het shocken, met een onderwerp wat politiek heel veilig ligt. Dit was makkelijk kolommetjes vullen en mensen een geil plaatje voorhouden. Bovendien ligt het altijd lekker om buitenlandse jongens weg te zetten als pooiers van blonde meisjes, want dat sluit zo mooi aan op de zieligheidsmythologie van de White Slavery Rings, en tegelijk op het racistische populisme wat maar niet ophoudt met groeien in de politiek.

Ik kan alle fouten en rariteiten aan gaan wijzen, van de vreemde geldstromen en onduidelijke "investeringen" tot de schaal van de groepen waarin de loverboys zouden werken, die ook nergens terugkomt behalve in boekjes zoals van Maria Mosterd of zulke oplichtsters. Het heeft met de realiteit niets temaken. Maar over pooiers heb ik nu al zoveel geschreven, dat ga ik niet nogeens herhalen. Dit stukje is alweer lang genoeg.

Proud in de krant
Yvette Luhrs van belangenvereniging Proud timmert goed aan de weg. Ze kan mooi optreden op TV, en spreekt goed, maar ze verstaat ook de kunst om goede kranteninterviews te houden. Dat is ook niet makkelijk, vooral niet als je aankomt met een verhaal waar de journalist tochwel huiverig voor is. In dit artikel vind ik haar sterk overkomen als ze uitlegt dat het in Nederland allemaal niet zo tolerant en goed geregeld is als we soms graag doen alsof.

Terre des Hommes lokt uit
Eigenlijk hoort het niet op mijn blogje, omdat het niet over prostitutie gaat. Nou ja, nòg niet over prostitutie gaat. Want zoals altijd met ditsoort dingen wordt het eerst op verguisde mensen in verguisde landen gedaan, en komt het nadat dat geaccepteerd is, stapje voor stapje dichter bij huis. En het aanzetje kan je al door zien schemeren in dit artikel.

Het gaat over een zieligheidsbedrijf dat probeert om mannen op internet uit te lokken tot sekschats met een lokprofiel. Dat begon ooit met een profiel dat heel duidelijk om een kind ging, maar dat is steeds dubbelzinniger geworden omdat de oogst sinds het begin al heel slecht is. Er zijn namelijk erg weinig mannen die op kinderen vallen, en daarvan is er maar een heel klein deel dat er ook ècht wat mee wil doen. Want mensen die aangetrokken zijn tot kinderen, zijn niet meteen monsters.

Om de aantallen wat op te krikken zijn ze dus met steeds onduidelijkere profielen gaan uitlokken, en inplaatsvan te zoeken op prostitutiesites, waar het niet lukte, zijn ze meer in de sexchats gaan zitten op zoek naar ageplayers. Dat zijn mensen die graag doen alsof ze een andere leeftijd zijn. Vooral jonger. Dat is een heel eigen stukje waard wat daarachter zit, maar laat het vooral duidelijk zijn dat dat nog lang géén kinderverkrachters zijn.

Iedere keer dat ze iemand weten te foppen, en hem uitlokken tot een sekschat, dan maken ze hem aan het schrikken door te onthullen dat ze eigenlijk een bedrijf zijn dat heksenjaagt, en dat ze hem volgende keer zullen aangeven. Dat is natuurlijk "volgende keer" omdat ze zelf zo'n man proberen uit te lokken en op te geilen, en dat maakt de schuldvraag heel moeilijk. Bovendien kan je nog niet veroordeeld worden voor een misdaad die niet echt heeft bestaan.

Nòg niet. Want zoals in het artikel al staat, er is een wet in voorbereiding waardoor een mens al gestraft kan worden voor iets wìllen. We zitten al jaren steeds dieper in de politiestaat, en het is weer een stapje verder als deze wet erdoor komt. Eigenlijk verbaast het me dat dit artikel over zulke misbruiken van bevoegdheden jubelt, want de Eerste Kamer moet nog overtuigd worden dat er ècht geen misbruik zal worden gemaakt van de enge bevoegdheden in de wet.

De politie staat er in ieder geval al klaar voor. Zoals je de mensenhandelsmeris in het artikel al wordt geciteerd, bedrijven zoals Terre des Hommes, die natuurlijk in samenwerking zijn gegaan met Fier Fryslan, kunnen dingen doen die de politie niet mag, en dat vindt de politie maar wàt handig. Een lijst krijgen met onzedelijke mannen en die bespioneren en op een verdenkingslijst houden mag namelijk wèl van de wet. Nou ja, het is niet verboden genoeg om het niet te doen.

Jolanda de Boer
Tenslotte een groot artikel in Trouw over Jolanda de Boer, een hoerenspecialist van het OM. Die is wel vaker op mijn blogje langsgekomen, als ze weereens vroom het loverboy-evangelie predikte. Waar ze een paar weken geleden nog vol OM-autoriteit kwam vertellen dat een grote meerderheid van de prostituees uit de Hongaarse stad Sliven komen, is ze nu opeens op de hoogte dat ze al járen weg zijn, ookal zijn ze in werkelijkheid langer weg dan de vier jaar die ze hier beweert.

Waarom de Hongaarse meiden weg zijn, dat weet ze niet. Dat zou ze aan die meiden zelf hebben kunnen vragen, maar de Boer heeft nooit veel opgehad met de meiden zelf laten zeggen wat ze willen. Als je het wil weten, het is omdat de Hongaren rijker zijn geworden zodat thuisblijven meer loont, de kosten daar hoger zijn geworden zodat het prijsverschil minder groot is, en de Roemenen armer zijn en dus meer gemotiveerd dan de Hongaren. Die concurreren de Hongaren dus weg.

De journalist vindt bewijs door te kijken naar de cijfers van Comensha. Ik vind het een raar stuk van het artikel om opeens bewijs voor te gaan zoeken, want de veel twijfelachtigere verhalen die de Boer opdist worden zonder kritiek opgeschreven. Bovendien is bewijs zoeken bij Comensha sowieso een raar idee, want die vermijden het om bewijs te moeten hebben voor de cijfers die ze turven.

Comensha zelf komt ook aan het woord, tenminste de baas daar, Ina Hut. Als Comensha wordt geconfronteerd met de onzin die ze verspreiden, piepen ze altijd dat ze ook alleenmaar doen wat er van ze gevraagd wordt, vermoedens optellen en dan doen alsof dat een beeld geeft van wat er ècht aan de hand is. Hier is dat anders. Hut zegt vanaf haar geïsoleerde ivoren toren dat het probleem véél groter is dan uit haar opgeklopte cijfers blijkt. Maar hoe ze dat kan weten, dat vraagt de journalist niet.

De Boer doet alsof de Hongaarse meiden zijn doorgetrokken naar België en Duitsland. Die "signalen" waar ze het over heeft zijn mediahypes die Nederlandse spookverhalen kopiëren in Duitsland, waar ze Nederland heel hard achterna gaan, en verouderde tellingen uit België, waar ze nog niet zo georganiseerd zijn. Al verandert dat wel nou dat Fier daarheen wil gaan uitbreiden. Dat is de kwaliteit van haar informatie.

Zoals altijd komt de Boer met het beeld van het misleide zigeunermeisje dat niet beter weet, en als geknakt dingetje wacht op redding door de helden van het OM. Niet naar luisteren, want ze zeggen alleenmaar dat ze iets willen en mondig zijn, eigenlijk zijn ze bange schepseltjes waar wij wel even voor spreken. Want bij het OM is er de kènnis van hoe het is, en die kennis kan je niet tegenspreken met je domme idee over wat je zelf wil.

Ook hier wordt weer zielig gedaan door het OM. Ze hebben namelijk heel hard gewerkt om voorbewerkte rechters en verlaagde drempels voor veroordeling te regelen bij de politiek, maar nogsteeds betekent dat niet dat ze altijd hun zin krijgen. Hebben ze een veroordeling op emotie langs een rechter geprutst, dan klapt het feest alsnog in hoger beroep, alleenmaar omdat het bewijs rammelt of er gewoon niet ìs. En dat vindt de Boer maar niets.

De afsluiter is een zaak die wordt opgeschreven alsof het duidelijk is. Een zaak die zonder bewijs voor de rechter wordt gelegd, en ondanks dat niet meteen kansloos is. Want bij mensenhandel wordt er regelmatig veroordeeld zonder dat bewijs. Het artikel klinkt neutraal, maar alleen als je niet zorgvuldig leest. Want de journalist, die heeft al geoordeeld. En na de rest van het artikel weet hij ook hoe hij jou laat oordelen.

En de zaak aan het eind van het artikel? Die zaak die als voorbeeld wordt gebruikt om te laten zien dat het zo moeilijk is om een veroordeling te krijgen, omdat het gaat om het woord van de één tegen het woord van de ander? Die man is veroordeeld tot jarenlange gevangenisstraf natuurlijk. Want de rechter wil een "signaal afgeven dat deze vorm van mensenhandel nog steeds vaak voorkomt." Het OM doet wel zielig, maar krijgt wel gewoon zijn zin.