Antwoord op: Een kijkje achter de schermen

Hoevaak hoor je niet dat een TV-programma een kijkje achter de schermen wil geven bij de prostitutie? Hoevaak is het niet gerechtvaardigd door iemand dat ze haar oordeel over prostitutie geeft omdat ze als hulpverlener of politieagent een kijkje achter de schermen heeft genomen? En hoevaak vragen mensen wel niet naar je bizarste en meest lachwekkende verhalen om zogenaamd een kijkje achter de schermen te krijgen in de prostitutie?

De verhalen die erbij verzonnen zijn, en door de maatschappij worden gezien als het ware verhaal, wat je aanhangt als je niet romantisch of naïef bent, zijn over wilde toneeltjes met levens die ondersteboven zijn, omdat je anders toch niet zou gaan seksen voor geld. Want er moet achter die schermen flink wat raar en mìs zijn in je leven, voordat seks hebben voor geld een keus zou zijn die je zou nemen.

Onzin natuurlijk.

Niet alleen onzin dat je leven ondersteboven moet zijn voordat je gaat hoeren, niet alleen dat er achter de schermen de reden verstopt moet zijn dat we sekswerk doen, maar vooral dat er vanalles achter de schermen ìs. Want daar is juist veel minder van dan mensen denken. Achter de schermen blijken we vooral gewoon mensen te zijn, en geen grote spannende duistere geheimen met ons mee te dragen.

Als je hoert ben je bezig om je klanten te verleiden, en een leuke beurt te geven. In tegenstelling tot wat nog stééds door véélteveel mensen wordt gedacht, vinden klanten het erg belangrijk dat jij er ook lekker in meegaat. Dat jij ook een geile beurt eraan hebt. Dat is natuurlijk niet te doen. Wij zijn ook maar mensen, en de ergste nymfomane houdt het niet vol als ze voltijds gaat, om het iedere keer geil te blijven vinden.

Bovendien werkt echt geil zijn vaak niet, omdat de klant het niet goed begrijpt, niet goed herkent, of er gewoon niet mee klikt wat jij voor seksuele aanleg hebt. Het is veel beter om een illusie te scheppen, en de klant daarin te laten werken, want zo ben jij makkelijk de situatie de baas, je kan hem geven wat hij wil, en de klant is blij want hij denkt dat hij zijn volmaakte partner heeft gevonden, en jou heeft gegeven waar jij zo keihard op klaarkwam.

Je doet je dus voor als iemand die een klik met hem heeft. Je doet alsof je reageert op hoe hij je stimuleert, op zijn uiterlijk of persoonlijkheid, of op zijn humor of zijn seksualiteit. Je doet je best om hem te laten voelen dat je iemand bent die met hem klikt, iemand die zijn inborst begrijpt, iemand die seksueel is, die benaderbaar is, maar vooral als iemand met mysterieuze achtergronden. Zelfs als je eigenlijk open kaart speelt.

Mysterieus heeft namelijk voordelen. Vooral dat je niet een heel levensverhaal bij elke klant moet verzinnen èn onthouden voor volgende keer, maar ook dat mysterieus op zichzelf al iets is wat mensen spannend en opwindend vinden. Bovendien win je het toch nooit van zijn fantasie, als het eropaankomt om met spannende gedachtes in te vullen wat je allemaal voor leegtes overlaat.

Dat moet wel. Al was het maar omdat als je zou laten zien hoe je echt bent, hoe seksueel je bent, hoe gemotiveerd je bent, hoe goed je in je vel zit, hoeveel je geleerd hebt, dat hij je dan gewoon niet zou gelóven. Dat zou hij een te overdreven seksueel plaatje vinden. Heel veel meiden moeten daaraan wennen als ze nog groen zijn. Je klanten zelfs geloven niet dat je echt gewoon seksueel ontwikkeld bent en goed met jezelf om kan gaan.

Het wordt al snel gewoon logisch om een persona te maken die je aan klanten laat zien. Per klant stel je dat een beetje bij, en je hebt al snel je illusie. Die klanten zien precies wat ze willen zien, je geeft ze immers meer dan genoeg ruimte om zelf in te vullen, en je kan heerlijk met je mysterieuze suggesties spelen. Netzoals bij veel meiden vormen de verwachtingen van je klanten langzaam je persona.

Maar als de deur achter de klant dichtklikt, is dat wel over. Ik ga tegen mijn Nespresso niet mijn hoerenpersona uithangen. Dan ben ik weer gewoon Zondares, die een kopje koffie wil voordat ze weer onder de douche moet, maar eigenlijk eerst nog de lakens moet afnemen, want ik heb weer een wasmachine-vol bijelkaar. Soapies kijken tijdens het stofzuigen, dat laat je niet aan de klant zien. Dat zou je persona maar te gewoontjes maken.

Niet alleen klanten kunnen dat niet accepteren, dat mijn persona nergens blijft als ik eenmaal met mijn privéleven bezigben. Ook mensen van buiten de prostitutie denken er vanalles bij. Die denken dat ik er wel pap van moet lusten, en wel meer grenzen zal overschrijden, wild wijf dat ik er ben. Er moet toch wat wáár aan zijn, als ze het zo intens vóélen dat het waar is?

Anderen hangen liever het verhaal van de verbiedertjes aan. Het beeld dat ik voor de klant, èn voor de rest van de buitenwereld natuurlijk, een happy hooker laat zien, maar dat ik èìgenlijk achter de schermen een geknakt hoopje mens ben, die door een hijgerig soort dwangscenario niet kan ontsnappen aan de hoererij, die ik èìgenlijk natuurlijk stilletjes verschrikkelijk moet vinden.

Journalisten denken dat ze die nieuwsgierigheid kunnen bevredigen, en dat er wel een sappig verhaal in moet zitten. Journalisten kicken toch al op het nieuwtje dat niemand anders heeft, op de scoop die mensen schokt, en seks met geld is een goed recept met al twee ingrediënten die vanzichzelf al prikkelend zijn. Dan hopen ze dat ze ergens een verborgen ding vinden die het opeens begrijpelijk maakt. Of dan toch nieuwswaardig.

De meeste mensen willen gewoon een pornografisch verhaal. Die willen met ons meeleven terwijl we de ene hitsige scene na de andere te zien krijgen. Of dat nou fijne losse sekskontakten zijn, of een stukje ellendeporno over je losgeslagen leven dat je niet meer in de hand hebt. Die willen niet echt een kijkje achter de schermen, die willen een wilde seksuele orgie horen, en hoe wij al die seksuele contacten wel netzo geil en persoonlijk moeten meemaken als dat zij het zichzelf voorstellen.

Wat ze ook denken, al die mensen, ze willen allemaal hun gelijk halen door die verborgen kant die ze erbij verzinnen te willen zíén. Ze willen iets zien dat het in een context plaatst die ervoor zorgt dat ze het kunnen begrijpen, want ookal zijn ze àllemaal van hun eigen gelijk overtuigd, het zit ze ook àllemaal dwars dat ze wel zien dat er weinig waterdicht is van hun ideetjes en denkbeeldjes. Bewijs zou opluchten.

Als je laat zien wat er achter de schermen zit, hoe gewóón we zijn, zelfs als je alle seksuele verbreding die je bij hoeren nogwel ziet meetelt, hoe normaal en stabiel onze karakters meestal zijn, hoe dit gewoon wèrk voor ons is, met alle ups en downs, en dat we dit werk uiteindelijk gewoon doen omdat het een goeie keus voor ons is, dan kijken ze eerder gefrustreerd dan begrijpend. Want je vertelt ze niet wat ze willen horen, wat lekker op zijn plaats zou vallen.

Het irriteert dat je iets laat zien, wat niet voor hen inelkaarpast. Ze hebben hun ideeën over seks, en die gaan ze niet opgeven, maar ze willen dat jij dan een manier geeft om jouw leven, en het feit dat je het zo doet als je doet, aan hun ideeën over seks te passen zodat er geen gat meer tussenzit. Of dat nou dwang of bovennatuurlijke geilheid is, dat verschilt, maar je past niet in hun denkbeeld, en daarom willen ze iets vinden wat er móét zijn.

Eigenlijk wil niemand een echt kijkje achter de schermen. Voor de klant is het anticlimax. voor de journalist te gewoontjes. Voor de gruwelkijker is het te mooi. Voor de meelever niet pornografisch genoeg. Voor iedereen is het te onaantrekkelijk als verhaal. Ze willen geen kijkje achter de schermen, ze willen hun gelijk komen halen. De werkelijkheid bevredigt niet.