Antwoord op: Ik ben ook maar een klein radertje

Er wordt heel wat gekoeioneerd in de prostitutie, vooral door de overheid en de bloedzuigers van de reddingsindustrie die eraanhangen. Er wordt vroom gepraat over het normaliseren van ons vak, terwijl ze hun uiterste best doen om ons zo abnormaal mogelijk te behandelen. Daar schrijf ik nu al járen over, en ik ben het al langer dan dat al zat om het maar te blijven accepteren.

Ik heb, en niet alleen ik trouwens, heel veel van mijn collegaatjes ook, weleens laten horen wat we ervan vinden als we weer gecontroleerd, betast, overvallen, gemanipuleerd, verhoord, betutteld, gereguleerd, bedreigd of afgescheept werden door vadertje Staat of een andere overheid. Dan praat je tegen iemand die onderdeel is van dat grote anonieme apparaat, en dan krijg je altijd iets te horen wat betekent: "Daar kan ik niets aan doen. Ik ben ook maar een klein radertje."

Het is om gek van te worden. Niemand vindt dat ze verantwoordelijk zijn voor wat ze doen. Je kan íédereen in het hele circus aanspreken, maar níémand neemt verantwoordelijkheid, zelfs niet voor het hele kleine stukje van het circus dat zij zelf uitvoeren. Ze geven soms gewoon schouderophalend toe dat wat er met je gebeurt nergens op slaat, maar ze vinden het niet hun eigen pakkie-an.

Zóveel mensen gebruiken dit idee. En allemaal verstoppen ze zich erachter als je ze erop aanspreekt.

De klant die een meid aangeeft bij stichting Meld Misdaad anoniem voelt zich een hele bink. Die heeft zijn verantwoordelijkheid genomen, en een meisje gered! Als ze hem aanspreekt op de ellende die hij haar op de hals heeft gehaald, is hij beduusd en verontwaardigd. Je kan toch niet van hem verwachten dat hij eerst nagaat wat er ècht met haar aan de hand is, en wat er ècht gebeurt met zo'n meisje wat wordt aangegeven? En wat moet hij anders doen? Die ellende vindt hij niet zijn schuld. Hij is maar een klein radertje in die ellende.

De politiemannen die erbijstaan als de gemeentecontroleurs in mijn slipjesla zitten te wroeten staan er een beetje bij. Die snappen niet dat ze boze blikken krijgen. Als je ze vraagt om in te grijpen bij een controleur of zedensmeris die zijn boekje ver tebuitengaat, lachen ze een beetje. Zij zijn er om te zorgen dat de controle rustig verloopt, het is ook niet hun idee geweest. Die controleur zal wel weten wat hij wel en niet mag. Waarom word ik boos op hen? Zij maken de regels niet. Ze zijn maar een klein radertje.

Gemeentecontroleurs zijn een speciaal geval, want dat zijn heel vaak juist een soort kwaadaardige smurfen die het niet konden redden om de politieschool in te komen, maar als je er eentje goed op zijn nummer zet, komt er ook hetzelfde gegrien uit. Ze zijn maar een klein radertje, ze doen ook alleenmaar wat ze moeten doen van de gemeente, het is hun werk om die regels te controleren, en dat kan nou eenmaal niet anders.

De belastingambtenaar die telkens WTP's uit komt voeren of mijn hele administratie probeert verdacht te maken kijkt er ook vanop als je hem vraagt waarom hij zo gebrand is om fraude te vinden terwijl niets erop wijst dat je oneerlijk bent geweest. Hij legt uit dat bij hoeren het protocol nou eenmaal zo is, en dat uit veel beschikkingen blijkt dat hoeren toch voor tonnen gefraudeerd hebben. Als je hem vraagt of dat met al die aannames geen zelfvervullende profetie wordt, vindt hij daar niets over te beslissen heeft. Hij is alleen dat protocol aan het uitvoeren, want hij is maar een klein radertje.

De vergunninghoudende exploitant let op zijn vergunning, en nergens anders op. Hij houdt meiden weg die bij andere plekken vanwege vermoedens zijn weggestuurd, en hij verlinkt àlles waar hij wel van weet dat het goedzit, maar waar Zeden een luchtje aan kan vinden zitten. Hij moet om zijn vergunning denken. Als je hem confronteert met hoe hij de meiden dupeert, legt hij uit dat hij ook zijn hoofd boven water moet houden. Hij heeft het ook niet bedacht. Hij is maar een klein radertje.

De rechter die je helpt zonder vergoeding te ontslaan, die je zonder pardon je huis uit laat zetten, die zonder bewijs en tegen je zin je vent in de cel laat gooien, en die minderjarigen overlevert aan commerciële sektes, die kijkt heel vreemd op als je haar daarop aanspreekt. Het was toch door het OM geëist? En die hadden toch aan de bewijsvereisten voldaan? Wat moet je dan nog? Als rechter moet je je ook houden aan de verwachtingen en de regels. Je bent uiteindelijk maar een klein radertje...

De boegbeeldhoer die zich naar voren laat schuiven als de stem van alle hoeren, maar zich uiteindelijk vooral als buikspreekpop laat gebruiken, en dan nieteens verontwaardigd aftreedt of naar de pers stapt om de misleiding open te gooien, maar het gewoonmaar laat gebeuren omdat dit het beste was wat ze kon kopen, die heeft haar best gedaan. Dat zij haar hoer-zijn laat gebruiken als buikspreekpop was ook niet haar idee. Maar ze moest toch meedraaien? Als een klein radertje.

De hulpverlener die meiden verlinkt die denken dat ze haar beroepsgeheim niet zal schenden, of die braaf meelult met mensen die komen polsen of ze misschien wel misstanden kan inbeelden ookal heeft ze eigenlijk nooit ècht iets gezien is heel verbaasd als je je wantrouwen uit. Zij probeert alleenmaar te hèlpen, en ze heeft cursussen en leidraden gehad om haar uit te leggen hoe dat moet. Zij doet alleenmaar wat er van haar verwacht wordt, ze is ookmaar een klein radertje...

De belangenbehartiger voor hoeren die meelult met de overheid en zo'n beetje trouw zweert aan de hype om de kleine dingetjes te verbeteren waar hij nou net zijn idealistische focus op heeft, snapt niet dat de hoeren afkeuren dat hij meewerkt aan handreikingen en "oplossingen" waar dezelfde mythes wéér worden herhaald, maar dan met een kleine nuance, en waardoor onze rechten wéér worden geschonden. Als hij niet meelulde, kreeg hij helemáál niets gedaan. Zoveel invloed heeft hij niet op de grote lijn. Hij is maar een klein radertje.

De mensenhandel-activiste die vooral meisjes wil redden van een afschuwelijk lot, en dan nieteens als een vermomming voor religieuze of feministische repressie, maar ècht om te redden, maar daarbij gewoon met boter en suiker de mythes over prostitutie slikt en herhaalt, begrijpt niet waarom we zo boos worden. Ze wil alleenmaar helpen, en wat ze gehoord heeft gelooft ze ècht, zij heeft het ook niet verzonnen! Wie is zij nou om tegen de dogma's van haar eigen organisatie in te gaan? Zij is gewoon een klein radertje.

De woningbouwman die een gezinnetje uit hun huis zet omdat moeder hoert, vindt het heel vervelend voor haar en haar gezin. Maar het moet nou eenmaal, het zijn de regels, en ze heeft het er ook echtwel naar gemaakt als ze zoiets extreems doet als seksuele dienstverlening. Nouja, hij kan het je ookniet uitleggen, en hij begrijpt dat het heel vervelend voor je is, maar hij maakt ookniet de regels, dus waarom word je nou boos op hem? Hij is maar een klein radertje.

De baas die een hoer haar burgerbaan uitzet doet dat ook alleenmaar omdat hij niet meegesleept wil worden in toestanden rond prostitutie. Vooral niet als hij van Zeden heeft gehoord dat hij maar "passende maatregelen" moet treffen. Dat er ook bazen zijn die weigeren om mee te gaan met de ophef als een werknemer seksuele diensten verkoopt is niet van belang voor hem. Hij heeft niets temaken met de hele verbiedertjeskermis, hij krijgt het ookmaar op zijn bord. Hij is niet degene die het allemaal beslist. Hij is maar een klein radertje.

De politicus die meestemt ookal heeft hij nooit iets gesnapt van het onderwerp kijkt heel raar op als je contact met hem zoekt. Als je hem mailt stuurt hij hoogstens een antwoord met dat het niet zijn portefeuille is. Hij stemt mee met zijn partij, want dat hoort zo. Waarom hou je hem verantwoordelijk voor zijn stem als hij zich toch nooit echt in alles waar hij over stemt zich kan verdiepen? Hij luistert naar de politicus van zijn partij die die portefeuille heeft, en verder is hij alleen een klein radertje...

De politicus met prostitutie in haar portefeuille vindt dat je het niet snapt. Ze maakt al die wetten en regels en bevoegdheden die alleen kunnen worden gebruikt om je te verbannen en verbieden gewoon om je te hèlpen. Die verboden zijn alleen bedoeld tegen mìsstanden. Maar waarborgen dat het daartoe beperkt blijft, zijn niet nodig. Dat wordt ècht niet misbruikt. En ze moet toch wàt doen tegen al die misstanden? Al is het maar een symbool? En het OM en de reddingsindustrie en de vastgoedbranche en de confessionelen vragen er àllemaal om, hoe kan zij dan dwars gaan liggen door kritisch te doen? Ze is immers maar een klein radertje...

De schooldirecteur die je kind van school stuurt omdat het ontdekt is dat zijn moeder hoert, kan er ook niets aan doen. Hij moet ook de andere kinderen beschermen, en voor de kleine is het ook niet leuk als hij gepest wordt. Dan kan hij beter ergens anders opnieuw beginnen. Ja, de directeur vindt het ook niet eerlijk, maar die kan niet een hele cultuur veranderen, dat is vechten tegen de bierkaai, vooral als er ouders woedend op zijn deur hebben geklopt. Dan is hij maar een klein radertje.

De onderzoeker die je interviewt, en die je kan aanwijzen dat zijn hele enquète uit leidende en geladen vragen bestaat, snapt het wel een beetje dat je boos bent. Maar dit is een onderzoek dat bedoeld is om een bepaalde invalshoek te gebruiken, daar heeft de overheid de opdracht op toegesneden, en nu is het gewoon uitvoeren. Hij moet ook brood op de plank, en niet alles hoeft keiharde wetenschap te zijn. Het verandert toch niets, en anders is er voor hem wel een ander. Hij is ook maar een klein radertje.

De journalist die een stukje over prostitutie schrijft, weet wat verkoopt. Die selecteert het persbericht van de politie of het OM, kopiëert en plakt het, en schrijft er misschien nog wat emotioneel heftigs bij, maakt een pakkende koptekst, en plaatst het. Nee, hij heeft er nooit naar gekeken, hij is niet kritisch geweest, maar hij moet ookmaar een boterham verdienen. Hij is geen specialist, hij heeft geen achtergrond. Hij is maar een klein radertje.

De uitgever die een lekker ellendepornoverhaal van een raar figuur met indianenverhalen over prostitutie binnenkrijgt, weet wat er verkoopt. Die laat een ghostwriter er wat leesbaars van maken, en verkoopt het als "true crime." Als weereens blijkt dat het verhaal alleenmaar onzin is, en is geschreven als masturbatie door een borderliner, neemt hij geen verantwoordelijkheid. Als uitgever is hij maar een klein radertje in het proces. Hij zorgt alleen dat het boek van de schrijver er komt. Oh ja, en het is háár waarheid, niet dè waarheid.

De burger die verder niets met ons temaken heeft, maar wel graag de media nablaat over alle misstanden in de prostitutie, dat het een schande is en dat er eens harder moet worden aangepakt, is heel verbaasd als ik daar boos op reageer. Dit weet iedereen toch? Dit is toch niet van hem afkomstig? Hij is toch geen journalist die dat verkondigt? Moet hij dan overal van uitzoeken of het wel klopt? Moet hij verantwoordelijk zijn voor wat hij zegt? Het is toch zijn méning? En hij is zó'n klein radertje, hèm moet je niet hebben...

Mijn antwoord op al die mensen is: Je kan meer doen dan alleen je schouders ophalen en uitleggen dat je maar een klein radertje bent. Je kan kijken naar dat hele kleine stukje waar jij mee te maken hebt, en dáár in elk geval wat aan doen! Zelfs als je ècht geen keus hebt, en daar gaan jullie allemaal véél te makkelijk vanuit, kan je in elk geval nog aan de kaak stellen wat er gebeurt, het aan de wereld laten zien, en je hard maken voor wat je wèl kan.

Ik zie héél veel mensen die gewoon niet eens willen kijken naar wat de gevolgen zijn van wat ze doen. Die vinden het reuze makkelijk om maar te doen alsof ze daar niet over hóéven na te denken, omdat dat toch nietmeer hun pakkie-an is. Als het uit hun handen is, is het niet meer hun ding. Wat komt nadat ze hun dingetje hebben gedaan, dat moet iemand anders maar zien.

Als je nergens over nadenkt, is het heel makkelijk. Dan zie je niet dat je wat foutdoet, en dan ben je de vermoorde onschuld. Die mensen kunnen toch ook niet weten dat er zulke rare dingen gebeuren met dat kleine dingetje wat ze doen? Je moet maar een belangrijker iemand aanspreken, die overzicht heeft, en de baas is. Waarom ben je zo gemeen dat je dat kleine radertje aanspreekt? Als je zo'n klein radertje bent, hóéf je toch ook helemaal niet te kijken naar wat de gevolgen zijn van wat je doet?

Wat je doet is niet een gebaartje dat verdwijnt in een grote wereld, wat je doet doet ertoe, en je hebt de verantwoordelijkheid om te zíén wat je teweegbrengt. Ook als iemand anders je vertelt wat je moet doen, ben jij nogsteeds de mens die het dóét. Je wil betaald worden omdat jij het doet, dus mag je ook op andere manieren de erkenning doen dat jij het doet.

Als je een regel toe moet passen waarvan je ziet dat hij niet gaat doen wat hij zegt dat hij gaat doen, dan is er iets mis met die regel of hoe hij toegepast moet worden, en dan doe je het niet, en koppel je terug met je baas omdat je het mìs ziet gaan. Netzoals alle verstandige mensen doen in alle bedrijven en andere groepen mensen. En zelfs als je niet durft om zo "ongehoorzaam" te zijn, dan is dat nog geen smoes om maar níéts te doen!

Je kan, zelfs als je je foute regel tòch toepast, nog wel naar je baas doorspelen dat wat je aan het doen bent helemaal foutgaat. Je kan binnen je apparaat aan de bel trekken, of aan de noodrem. Als je dat niet doet, verwaarloos je gewoon je verantwoordelijkheid. Je kan wel doen alsof het er niet toe doet, maar dat is gewoon lafheid en oneerlijkheid. Doen alsof het misgaat bij iemand die jou opdrachten geeft, en dat wat jij doet daarmee prima is, slaat nergens op.

En zelfs als dàt niet kan, en zeg nou zelf, hoevaal is dat nou ècht zo, dan heb je duidelijk temaken met een ziek instituut, waar geen verbetering in kan komen en dat alleen maar verder weg kan glijden terwijl het mensen met zich meesleurt. Dan heb je een verantwoordelijkheid om daarmee de publiciteit in te gaan, en te laten zien aan de wereld dat je instituut niet alleen mensen mangelt voor niets, maar zelfs niet in staat is om zichzelf te beteren.

Als je zèlfs dat niet kan, bijvoorbeeld omdat je te laf bent om je uit te spreken, dan kan je tenmìnste nog aan de mensen die je geplet ziet worden vertellen wat er gebeurt, en wat ze het beste kunnen doen om te ontsnappen aan jouw kleine stukje van de vervolging en verdrukking. Als je dat zelfs niet doet, heb je helemaal niets meer om je achter te verstoppen. Dan doe je zelfs voor de kleinste dingen nog of je neus bloedt.

Schaam je! Je kan je niet verstoppen achter dat er een heel groot apparaat is waar jij maar een klein stukje van bent. Jij doet iets, en ookal wordt jou verteld wat je doen moet, jij bent het wel die het doet! En als je iets doet waarvan je ziet dat het slecht is, dan doe je daar wat aan, dat is jóúw verantwoordelijkheid! Je kan niet doen alsof je er niets mee temaken hebt!

Je handen wassen in onschuld is huichelarij als je wel degelijk iets zou kunnen betekenen. Je bent nog steeds een mens met eigen keuzes, eigen wil en een eigen stem, en als je kiest om je werk zo te doen als er van je verwacht wordt, als je het nalaat om wat te ondernemen tegen het onrecht waaraan je meewerkt, en er bovendien ooknog stil over blijft en niet de wereld vertelt wat er gebeurt, is dat allemaal iets van jóú.

Als je deelneemt aan een organisatie die foute dingen doet, heb jij daar deel aan. Ookal is het maar een beetje. Ookal ben je niet de eindverantwoordelijke. Je hoort erbij, en wat jouw club doet, dat geeft op jou af. Je kan niet kiezen om er wel deel van te zijn als je trots bent op wat je club doet, en dan te doen alsof de smerigheid niets met jou te maken heeft. En daar kijk ik je recht op aan.

Don't blame me
I just work here
but I want to
fuck you!
-the Offspring (Americana)