Naakt

Toen ik een tiener was koos ik voor een badpak dat zo hoog mogelijk uitgesneden, en zo laag mogelijk opgesneden was. Het had van die lelijke plastic ringetjes aan de bandjes, en een verschrikkelijk bloemenpatroon, maar het liet het minste bloot zien, en dat vond ik belangrijk. Ik vond het nog steeds moeilijk om zo bloot te zijn, behalve als ik in het zwembad was. Op het strand vond ik het helemaal verschrikkelijk.

Intussen is dat wel anders. Ik heb door mijn werk heel goed mijn angst voor seks, en ook mijn angst voor naakt overwonnen. Ik ben nu zo op mijn gemak met mijn lijf dat het hele gedoe over naaktzijn er een beetje komisch uit is gaan zien. Het rare idee dat als je naakt bent je kwetsbaar bent, en op een rare manier eigenlijk een soortvan seksueel iets met de mensen om je heen hebt, slaat nergens op.

We zijn allemaal naakt onder onze kleren. Als ik in de supermarkt loop, ben ik maar bedekt door twee of drie laagjes stof. Daaronder zit gewoon mijn lijf. Ik verstop het in die lagen stof, natuurlijk omdat ik anders kou lijd, maar ook vooral omdat er een grote toestand van zou komen als ik bloot over straat loop. Dat is namelijk verboden, want dat heet schennis van de eerbaarheid of openbare zeden.

Het is dus niet alleen dat mensen ongemakkelijk zijn met naakt, het is nieteens alleen dat op naakt zijn allemaal ideeën vastgeplakt zijn over dat naaktzijn vanalles betekent, maar het is zelfs met strafrecht verboden om geen kleren aan te hebben op plekken waar de samenleving daar de regels niet wat losser over heeft gemaakt. Je kan ervoor opgepakt worden, zelfs. Naaktzijn wordt gezien als een soort seksuele criminaliteit. En die misdaad verstoppen we allemaal onder een laagje stof.

Zelfs in je eigen huis is het ergens raar om naakt te zijn. Als ik na het werken thuiskom trek ik meestal als eerste alles uit, en doe ik niets meer aan voordat ik naar bed ga, slapen doe ik toch ook naakt. Alleen als het tocht of koud is doe ik mijn oude joggingpak aan. Maar als je dan plotseling visite krijgt, en je moet ze even laten wachten terwijl je snel wat aantrekt, zijn ze er ongemakkelijk mee dat ze wéten dat je naakt wàs.

Naakt en seks hoort voor veel mensen totaal bij elkaar. Dat is zo erg geworden dat er schooljongens tegenwoordig na gym douchen met hun onderbroek aan. Dat er opmerkingen komen over vrouwen die topless zonnen. De normen over naakt en gekleed zijn in de afgelopen decennia heel erg verpreutst. Dat vind ik wel zorgelijk, want alles waardoor minder mag is een voorzetje voor repressie.

Door naakt en seks zo bij elkaar te zetten wordt het ook heel erg in de gedachtes van mensen dat je al eigenlijk een soort seks met iemand aan het hebben bent als je samen naakt bent. In sauna's zelfs heb je steeds vaker dat mensen toch niet op hun gemak zijn met al die naakte mensen, of er juist een beetje giechelig of hitsig over doen. Dat zie je dus zelfs op een plek waar mensen heengaan voor de wellness, en weten wat ze tegen gaan komen.

Er zit iets van kwetsbaarheid aan. Alsof je als je naakt bent, je ook een verdediging tegen seks hebt opgegeven. Alsof je door bloot te zijn al een soortvan toestemming of voorzetje geeft om seksueel verder met je te gaan. Alsof je jezelf opgegeven hebt voor seks. Alsof naakt zijn de boodschap geeft dat je openstaat voor seks met degene die je kan zien. Als je dat spannend vindt is het prima, maar anders vind ik het een erg beklemmend idee.

Ik weet intussen wel wat er wel en niet seks is, en naakt hoeft helemaal niets met seks te doen te hebben. Dat is een hele rare zin om geschreven te hebben, want het zou zo duidelijk moeten zijn en het is zo'n open deur. Naakt is prettig en fris, naakt is comfortabel en schoon, en naakt is helemaal niet eng. Ik ben naakt op mijn gemak, en ik weet hoe ik me naakt moet gedragen, ik ben er niet moeilijk mee.

Als ik naakt ben voel ik me natuurlijker dan als ik kleren aanheb. Dat was vroeger wel anders, dan voelde ik het als raar en een beetje alien om de wind langs mijn lijf te voelen, maar tegenwoordig vind ik het eerder een raar gevoel om de hele tijd in stof gewikkeld te zijn. Vooral op dagen dat je liever gewoon in het zonnetje zou lopen zonder zo'n verplicht pakje van tekstiel.

Het is niet eens alleen bedekken. Als je netjes al je verboden naaktheid bedekt hebt met stof, kan het nog aanstoot geven. Als je kan zien dat ik geen BH aanheb, vinden sommige mensen dat al teveel. Als ik mijn doos netjes bedekt heb, maar het is wel duidelijk te zien dat ik onder mijn jurkje geen slip aanheb, vinden mensen dat al erg uitdagend. Terwijl dat voor hoeveel ik bedekt ben helemaal niets uitmaakt.

Ik voel me gekleed meer alsof ik mijn seksualiteit sta te ontkennen. Alsof ik mezelf verstop onder mijn kleren om te kunnen ontkennen dat ik een seksueel wezen ben, en iedereen meteen denkt dat ik alleenmaar seks ben als ik simpelweg geen kleren aanheb. Alsof ik mijn seksuele kant moet smoren, moet vastbinden in een gevangenis van stof, en me ervoor moet schamen dat het er ìs.

Tegenwoordig bekijk ik naaktheid niet meer als iets seksueels, ik vind het even normaal als alle andere kledingkeuzes. Als iemand me meer bloot laat zien dan hij of zij normaal vindt, en daar verontschuldigend over gaat doen, of gaat uitleggen dat het niet seksueel bedoeld is, vind ik het eigenlijk jammer voor die persoon dat ze denkt dat ze dat moet doen. Alsof ze zich moet verontschuldigen voor wat ze laat zien.

Dat betekent trouwens niet dat ik naakte mannen niet meer mooi of opwindend vind. Ik vind het nog steeds reuze leuk om naakte mannen te zien. Wel meer dan vroeger zelfs. Ik heb niet meer dat "hoei, een piemel!" wat ik als klein meisje had. Ik vind het juist mooi om de hele persoon te zien, inklusief zijn seksuele kant. Want dat krijg je ook, je bent niet meer alleenmaar met die blote geslachtsorganen bezig.

Ik vind de meeste mensen wel mooi. Niet iedereen is een Adonis, maar ik kan veelmeer de schoonheid van mensen zien. Dat komt voor een deel door mijn werk. Daar komt ookwel weer een antwoordstukje over. Toch denken heel veel mensen dat ze lelijk zijn, en vooral naakt lelijk. Die kijken naar modellen, want dat is vooral wat we allemaal naakt te zien krijgen, en vinden zichzelf in vergelijking maar lelijk, dik, vormloos, en een beetje vies.

Als iedereen wat vaker naakt was, konden we zien dat die modellen die nu de norm zijn, hele vreemde uitzonderingen zijn. En misschien zouden mensen niet alleen meer op hun gemak leren zijn met de gewone lijven om ze heen, maar ook leren dat dat eigenlijk mooier kan zijn dan die rare magere uitzonderingen. En zichzelf dan anders gaan zien. Maarja, dat zit er niet echt in.

Trouwens, als je zo'n perfekt model een keertje echt in levende lijve ziet, ontdek je ookwel dat ze er niet echt zo uitzien als in de bladen. Die foto's zijn de perfecte poses, de perfecte hoeken, en daar heeft iemand uren op gephotoshopt. Die perfecte lijven bestaan helemaal niet. Ik weet nog heel goed dat ik een beroemd model in mijn werkflatje had, en hoeveel daar meer fout aan zat dan ik uit de bladen ooit had kunnen vermoeden.

Kleren zijn niet alleen om je lijf in te verstoppen. Kleren verbergen ook een boel lichaamstaal. Dan heb ik het nieteens over alleen zwellende geslachtsorganen, maar ook over kleine beweginkjes, blosjes, spannende spiertjes en gewoon dat je kan zien wat een houding nou echt is zonder te moeten raden door losse kleren die er als een tent overheenhangen. Die lichaamstaal is vaak onwillekeurig, maar dat is niet verkeerd.

Ook met je gezicht doe je ongewild aan communicatie, en daar hebben we allemaal geen probleem mee. Dus waarom dan wel als je lijf opeens laat zien dat er onder de gordel ook wordt meegepraat? Doordat we seks en naaktheid verwarren betekent dat helaas voor heel veel mensen veelmeer dan het zou moeten. Dat mijn tepels hard worden als ik met een man praat verplicht me netzogoed tot niets als dat ik bloos in mijn gezicht.

Ik probeer op mijn werkflatje de klant ook snel naakt te krijgen. Niet alleen omdat zijn lijf me beter vertelt wat hij nodigheeft dan wat hij zegt, niet alleen omdat hij danmaar over die drempel heen is en zich op de seks kan gaan richten, maar ook omdat dat gesprek onder de gordel moet worden gevoerd, en de meeste mensen hebben daar veel te weinig oefening mee, en hebben wat meer tijd en wat meer nadruk nodig.

Bovendien zet een man uit zijn kleren ook zijn masker af. Kleren verhullen veel, en kleren maken de man. Een man kan zich met zijn kleren presenteren als een bepaald type, ookal is dat aan de man zèlf, dus zonder die kleren, niet te zien. Een masker afzetten is altijd eng, dat begrijp ik wel, maar juist als je een masker afzet kan je eindelijk alles van jezelf zijn, en dat is bij seks wel belangrijk om je oerdriften te laten gaan.

Ik heb een klant, die bij een bikerbende hoort. Als hij zijn kleren aanheeft ziet hij eruit als een grove, onverzorgde gemene vent met een agressieve instelling. Naakt ziet hij eruit als een grote vent, maar wel als een soort jonge hond vanbinnen die overal in meegaat, en die goed voor zichzelf zorgt. Dat is meer waar dan wat je aan hem ziet met kleren aan.

Een andere klant is een dokter, die normaal in een driedelig pak loopt. Nog net geen anjertje in het pochet. Hij is grijs en formeel, en loopt een beetje stram. Dat komt omdat het pak anders kreukt. Hij ziet eruit als een man die alles in de vouw wil. Pas als hij naakt is, kom je erachter dat hij eigenlijk heel gemakkelijk met zichzelf kan zijn, en een liefdevolle knuffelaar is.

Nog een voorbeeldje, een soort hippie die lesgeeft op een school, die echt zo'n geitenwollensok is die geschiedenis geeft. Een beetje een stoffige oude man, die nog ribbroeken draagt. Gekleed zou je denken dat hij elk ogenblik zo'n akoestische gitaar met bloemen erop kan pakken. Pas als hij naakt is zie je hoe getaand en gespierd hij is, en dat hij eigenlijk moet naaien als een jonge stier om eindelijk eens zijn draai te vinden.

Mensen kunnen zich anders voordoen met hun kleren, en we kijken meer naar wat ze met hun kleren vertellen dan naar hoe de mens in die kleren is. Je biedt een vooroordeel over jezelf aan. Mensen zeggen graag dat ze zich uitdrukken met hun kleren, maar ik zie alleen dat ze zich kleden zoals ze zouden willen dat ze worden gezien, meestal niet wat er echt in ze speelt. Maar juist wat ze vinden dat zou moeten spelen.

Je ziet vaak dat mensen gekleed erotischer vinden dan naakt. Dat komt omdat ze zoeken naar de boodschap die de kleding ze vertelt. Een lingeriesetje geeft aan dat een vrouw dat aangetrokken heeft om je te verleiden, als ze naakt zou zijn ben je wel een soortvan seksueel met haar, maar ze geeft je niet met haar kleren die boodschap meer. En als mensen niet leren om bodylanguage van het naakte lijf te begrijpen, snap ik wel dat ze kleren erotischer vinden.

Omdat mensen met hun kleren de boodschap uitdragen over hoe ze gezien willen worden, voelen ze zich gekleed meer zichzelf. Naakt voelen ze zich alsof ze daarmee iets aangetrokken hebben wat een boodschap geeft die ze niet kunnen beslissen. Zelfs als hun lijf beter laat zien wat er echt ìs, dan die kledingkeuze. Met kleren kan je vanalles zeggen wat niet klopt. Wat je aan iemands naakte lijf ziet, is de naakte waarheid. En dat is niet eng, en niet verkeerd. Leer naakt te zijn. En decriminaliseer naakt, alsjeblieft!