Van hard naar zacht

Toen ik mijn pooierstukjes schreef, heb ik daar veel uitzoekwerk voor gedaan. Ik kon weinig leren van mijn eigen ervaringen met pooiers, want als die kwamen pronken en lastigvallen blafte ik ze af, en dan gaan ze wel weg. Andere meiden hadden wel ervaring met pooiers, en die moest ik dus te spreken krijgen om te leren over hoe dat gaat. Daar heb ik hard voor moeten zoeken, want ze hebben geen katerntje in de Gouden Gids.

Ik begon met meiden die ik kende, en die wel wat met pooiers temaken leken te hebben. Dat was niet eens altijd waar, maar ik was nog zo ongeïnformeerd dat ik het verschil ècht niet zag. Gelukkig had ik wel een paar contacten die echt wat met pooiers hadden gehad, en een paar die wel meer wisten van waar ik moest zoeken. Dat beginnetje heb ik hard nodiggehad, anders was ik nooit zover gekomen.

Pas nogal laat in mijn speurtocht besliste ik om maareens een meid op te zoeken die ik eerder in mijn zoektocht niet had gevonden. Ik noem haar maar K. Ik heb heel veel mensen gebeld, en ben door heel veel websites heengegaan, om haar maar terug te vinden. Dat heeft me uren en uren frustrerend werk gekost, en toen ik haar eenmaal gevonden had, wou ze eigenlijk geen contact met me. Ze was uitgestapt, en wou niets meer van het wereldje weten.

De reden dat ik juist háár zo graag wou hebben, was omdat ze niet paste in mijn plaatje van hoe pooierij werkt. Ik zag duidelijk de patronen van zachte en harde pooiers, maar zij paste daar niet goed in. Zij had een heel ander soort gedrag laten zien, en dat zat me aan de ene kant dwars, en aan de andere kant vond ik het wel een goed idee om mijn theorietjes te testen. Dat is wat mijn statistiekmannetje "falsificeren" noemt.

Ik vond K uiteindelijk, en omdat ik aandrong wou ze wel een boekje opendoen. Om van me af te zijn. Maar toen we eenmaal in een cafeetje hadden zitten bomen over haar pooiertijd, kwam ze los, en was het geen probleem om nog een paar keer af te spreken. We hadden, heel even, veelmeer contact dan we tijdens mijn ramentijd ooit hadden. Toen we klaar waren, hadden we niet veel meer te bespreken, en toen hield het contact ookweer op.

Doordat we best verschillend waren kende ik haar niet goed. Ik kende haar uit mijn ramentijd, en in die tijd had ik maar met een paar collegaatjes echt contact. Zij was daar niet één van. Ik ontweek haar ook omdat ze een pooier had, en ik wou niet "besmet" worden door met haar om te gaan. Dat was niet alleen omdat ik toen nog geloofde in psychologische krachten van pooiers, maar ook omdat het een hele andere tijd was.

Het was de tijd dat Sjaban al veel macht had, en nog aan het groeien was. Het was een paar jaar nadat we massaal naar de politie waren gestapt om aangiftes tegen hem te doen en ons aan te bieden als getuigen, en de politie dat allemaal aan Sjaban had doorgegeven en daarna onze aangiftes in de prullenbak had gestopt. Hij groeide, en het leek erop dat snel alles beheerst zou worden door bendes.

Toen wisten we ookal dat hoeren niet welkom waren. We werden gedoogd, maar gehaat. We wisten heel goed dat we een uithangbordje waren om te laten zien hoe progressief en tolerant Nederland was, maar dat de overheid niets van je moest hebben, en je het liefst liet stikken. Het was geen rare gedachte dat ze expres de bendes ons lieten terroriseren, als morele straf of gewoon om ons vak uit te laten sterven.

Er was bij sommige meiden daardoor het idee gekomen dat ze maar snel moesten kiezen bij welke bende ze ingelijfd wouden worden. Kiezen voor je gedwongen wordt, was hun idee. En dat ze dan misschien ook beter behandeld zouden worden, omdat ze vrijwillig waren gekomen. Dat maakte de macht van die bendes alleenmaar groter, maar helaas zijn veel meiden toch totaal op zichzelf gericht en denken niet aan wat ze maatschappelijk voor effekt hebben.

Voor K was dat wat ze koos, en ze zocht een goeie pooier uit. Eentje die je eigenlijk nooit zag, maar die wel altijd klaarstond. Niet zo'n pooier die iedereen kende, die onderdeel was van het pooierwereldje, waar de politie zo geforceerd jofel mee deed, die in het oog liep. Dit was een hele harde vent die eigenlijk er veel te netjes en officiëel uitzag om een pooier te worden genoemd.

Als je hem zag dacht je eerder dat het een politieman was, of een militair. Strak in kostuum, en als hij geen kostuum droeg zag wat hij droeg er wel uit als een kostuum. Zo'n vent die overal rondloopt alsof het iets is wat hij in beheer heeft. Zo'n vent die je niet aanspreekt om te vragen wat hij hier doet, omdat je dan bang bent dat je moet gaan uitleggen wat jij hier zèlf eigenlijk doet.

Die vent deed pooierwerk, vooral op afroep, maar hij ging er nietzo in op als de pooiers die je meestal zag. Hij ging er niet voor om de grote meneer te spelen, hij deed wat er van hem verwacht werd en hij verdween weer. Dat was iets waar K erg blij mee was, want ze zat niet te wachten op een man die met haar stond te pronken, en die zich eigenlijk belachelijk maakt voor iedereen buiten het pooierwereldje.

Hij was dan wel discreter en afstandelijker dan de andere pooiers, maar dat hij niet bekend was betekende niet dat hij zijn werk niet goed deed. Veel pooiers waren toch niet veel waard als je door vuurwapengevaarlijke types een probleem werden, maar deze man haakte dan niet af. Er werd niet echt veel geschoten in de pooierwereld van toen, er werd eerder gestoken, maar deze vent liet zich door die dreiging ook niet intimideren.

Als harde pooier deed hij het kennelijk best goed. Hij hield andere pooiers op afstand, en hij werd niet door Sjaban afgeperst, ookal weten we nogsteeds niet hoe hij dat deed. Zijn prijzen waren redelijk, ookal had hij het snel door als ze sjoemelde. Voor de rest zag ze hem maar zelden, maar ze voelde zich eindelijk beschermd. En dus werd ze als een ganzenkuikentje halsoverkop verliefd op hem.

Dit was het interessante stuk. Ik zag die twee namelijk een paar keer, en wat ik ze zag doen paste niet bij het beeld wat ik had gekregen van mijn zoektocht naar wat er achter pooierij zit. Ik had verwacht dat zij om zijn aandacht te krijgen drama zou maken, en hij haar de hele tijd op haar plek moest zetten, maar zo ging het met die twee dus niet precies. En niet omdat zij iets anders deed, want ze probeerde het wel.

Kort gezegd heb je pooiermeiden die voor een harde pooier gaan, en het zakelijk houden, en meiden die voor een zachte pooier gaan, en een relatie met hem nemen. Dan verandert ze hem in een zachte pooier, als hij dat al niet is, en samen gaan ze dan zich aan elkaar vastklampen en de ander proberen te binden op de meest perverse manieren. Daar heb ik al uitgebreid over geschreven.

Bij die twee ging het anders. Zij relde een paar keer, maar daarna kregen ze een hele andere relatie dan wat je zou verwachten. Ze hadden seks, ze hadden een relatie, maar zij was niet zo'n afhankelijk meisje dat dweepte, en hij was haar niet de hele tijd aan het koeioneren. En toch werkte het. Het klopte niet met hoe ik pooierrelaties kende. Ik moest weten wat er anders was.

Meestal draaien die meiden eromheen om telkens weer verhaaltjes ervan te maken waar ze lekker op gaan, of die handig zijn om van verantwoordelijkheid af te komen. Daar had ik me voor gewapend, ik had nu wat ervaring over hoe die meiden werken, en ik wist nu wel hoe ik daar omheen kon komen. Dat was in dit geval helemaal niet nodig. Toen ze eenmaal begreep wat ik wou weten, en begreep dat ik niet zat te oordelen, was ze heel open.

Ik had het begin goed gezien. Ze had inderdaad haar pooier genomen om veilig te zijn voor Sjaban, ze was inderdaad als een blok voor hem gevallen, en voor ze het wist was ze bezig met al dat pooiergedoe. Ik kon daar goed met haar over praten. Dat is niet altijd zo. Veel van de pooiermeiden hebben toch een soort dweperig rozenkleurig verhaal in hun hoofd, en als ze je erover vertellen weet je nooit wat er nou waar van is.

Ze vertelde hoe natuurlijk alles ging. Hoe ze niet na hoefde te denken over hoe ze haar pooier pushte om haar aan zich te binden, hoe ze zich totaal liet regeren door haar kut als het om hem ging, en hoe geobsedeerd ze met die vent raakte. Hoe ze fantaseerde over duistere plannetjes die temaken hadden met dat ze hem naar situaties toe zou manipuleren die hem zouden dwingen om haar te gaan sturen.

Vaak draaien die verhalen om een beetje rellen, en om dreigen om dingen te doen die heel veel geld gaan kosten, en passief agressief doen over dat hij niet genoeg aandacht aan dat wichtje geeft, en hem uitlokken om gewelddadig te worden door hem aan te vliegen en dingen naar zijn kop te gooien. Dan wordt hij boos en gewelddadig, grijpt je beet, en neukt je. Dat is schering en inslag, en het werkt ooknog bij die pooiermeiden.

Maar ze vertelde ook over hoe dat niet ging bij deze man. Hij speelde het spel niet mee. Het is niet dat andere pooiers echt een spel meespelen, want die hebben juist geen idee dat ze bespeeld worden, en denken dat ze volledig de controle hebben over de meid, ookal is zij eigenlijk degene met de hand op de helmstok. En dat was nou net waar het anders was met deze man, hij keek recht door het spelletje heen.

Als zij hem bespeelde, zag hij wat ze deed en ging er niet opin. Als hij haar negeerde, en zij werd agressief, dan liet hij goed zijn tanden zien, maar hij hield de controle. Hij domineerde haar niet op de manier dat zij eigenlijk de baas was. Hij wees haar juist terecht, hij maakte duidelijk dat er volwassen gedrag van haar werd verwacht, en dat hij iets anders niet zou pikken.

De meeste pooiers zijn als van die nerveuze honden, die je zo aan kan hitsen dat ze hun eigen staart proberen te pakken, en grauwend en happend over de grond rollen. Er is mee te spelen. Deze man liet zich niet als een speeltje gebruiken, en ontpopte zich juist als een hele strenge vaderfiguur. Er ging geen ontmoeting voorbij dat hij haar er niet op wees dat ze eigen verantwoordelijkheid had.

Natuurlijk is dat juist wat de meeste pooiermeiden helemáál niet willen. Die hebben juist die pooier als manier om alle verantwoordelijkheid af te schuiven en om zich door hem te laten dwingen naar wat ze lekker lijkt. Voor haar was het danook wel een afknapper, maar op een andere manier raakte ze er juist door gefascineerd. Dat duurde even, en als de dreiging van Sjaban er niet was geweest, had ze hem wel gedumpt.

Ze ging het na een poos waarderen. Ze had aan hem wel een aantal voordelen van een pooier, want hij hield haar aan het werk, en liet haar niet lui worden, maar hij hield die zieke afhankelijkheidsrelatie eraf. Op elk moment hadden ze elkaar de hand kunnen schudden en uit elkaar kunnen gaan. Maar dat geeft natuurlijk juist vrijheid. Zakelijk was hij een goed idee, want hij kostte minder dan hij opleverde, en persoonlijk ging ze veel om hem geven.

Dat ze om hem ging geven, dat zie je wel bij pooiers, maar niet bij loverboys. En dat ze niet in een haatliefderelatie zat, dat is iets wat je eigenlijk heel weinig ziet bij pooiers, en nooit bij loverboys. Ze hadden een rustige relatie, en ookal was hij totaal de baas, hij liet haar haar eigen leven leiden.

Hun seksleven ging ook goed. Natuurlijk was hij ook seksueel de baas, en ik kan me eigenlijk ook niet anders meer voorstellen bij een pooierrelatie. Hij was actief in bed, nam het initiatief, wist van wanten, was besneden, hard, potent, liet zich niet afpoeieren, was veeleisend en soms een tikje wreed, en hield het lang vol. Ik zie wel dat ze daar geen problemen had, want veel pooierrelaties lopen stuk door de seks.

Ze gingen niet samenwonen, want de man had al een gezinnetje waar hij totaal aan was verslaafd. Hij liet haar niet toe om hem af te leiden van zijn vaderplichten. Dat maakte hem natuurlijk alleenmaar lekkerder. Ze hadden een hete relatie en werkten jaren samen, totdat hij op een dag uit het niets opeens zei dat hij moest stoppen met zijn werk, want het werd te gevaarlijk voor zijn gezin. Een kus, zij wist niet wat ze kon zeggen, en daarna wandelde hij haar leven uit. Ze heeft hem nooit meer gezien. Voor haar was het een doodsklap.

Nou snapte ik wel hoe ze bij die relatie waren gekomen waar het gerel en het kinderachtige gedweep niet inzaten, en toch een hartstochtelijke pooierrelatie hadden, maar het had voor mij alleenmaar een grotere vraag laten ontstaan, en dat was hoe die vent zo goed wist wat hij moest doen? Daarvoor had hij nogal wat tegen de stroom in moeten zwemmen, en hij moest vanaf het begin al weten wat hij moest voorkomen.

Daar hebben we samen wat over zitten nadenken. Deze man was een gesloten boek als het ging over zijn persoonlijke leven. Zij had hem vaak uitgehoord over hoe hij nou was begonnen, wat zijn gezinnetje nou was, of hij er een baan naast had, watvoor opleiding hij had, maar hij hield zijn kaken stijf opelkaar. Zij wist het ook niet. Het bleef erbij dat we samen de puzzelstukjes bijelkaar probeerden te leggen.

We beslisten wel dat hij ervaring moest hebben gehad met pooierrelaties, want als je daar niet de hoed en de rand van weet, dan trap je er echt wel in als een ervaren hoer je erin probeert te lokken. Deze vent kon dat niet alleen weerstaan, maar greep de helmstok en draaide het plaatje om, en op een hele doordachte en sterke manier. Dat kan niet zomaar zijn ontstaan, die man moet er veel van geweten hebben.

Misschien leest hij wel mee op mijn blogje. Dan hoop ik dat hij contact opneemt. Ik denk dat hij meer weet van pooiers en hoe dat werkt, dan wie ook. En ik wil daar graag van hem over horen.