Antwoord op: Je bent een witte raaf

Door de komst van internet hebben we als hoeren een kanaal waarop we aan het publiek kunnen vertellen over ons werk, zonderdat we onze anonimiteit hoeven op te geven. Mijn stem, mijn gezicht, de tijdstippen dat ik aan de computer zit, zelfs mijn vingerafdrukken en DNA blijven veilig doordat ik technologie kan gebruiken om mijn verhaal naar buiten te brengen op een manier dat ik onvindbaar blijf, maar mijn verhaal gezocht kan worden, en mensen naar me kunnen verwijzen.

Vanwege internet kunnen nieuwsgierige mensen makkelijk mijn blog en de verhalen van andere meiden vinden. Voor wat goeie voorbeelden hoef je alleenmaar in mijn zijlijn rechts te kijken. Op Twitter zijn er een stel erg actief, en die springen er bovenop als mensen onzin aan het vertellen zijn over ons. We zijn tegenwoordig moeilijker dood te zwijgen, behalve in de massamedia. Daar komen een paar talking heads aan het woord, maar eigenlijk is het de mening van de journalist die je leest, hoort of ziet.

Omdat het nu onmogelijk is geworden om ons helemáál te negeren, moeten de anti-prostitutie-mensen iets anders gaan doen dan doen alsof we niet bestaan. Dan zouden ze op onze argumenten in moeten gaan, en dat kunnen ze niet. Of ze zouden een beeld moeten gaan tekenen in de media wat niet onwaar is zodat we ze dan niet aanvallen. Dat willen ze niet. Ze zouden ons als mensen moeten gaan behandelen. Dat gaan ze niet doen.

Het antwoord is nu telkens om manieren te vinden om ons monddood te maken. Ik heb daar al eerder wat van behandeld, zoals doen alsof we niet hoeven te worden gehoord omdat iedereen toch al weet dat... of dat we natúúrlijk niet toegeven dat... of dat we geen stem hebben, of dat later we wel anders piepen, en dat we èìgenlijk het niet eens echt kiezen, ookal denken we van wel, enzovoorts. Maar de makkelijkste manier die ze hebben gevonden is te doen alsof de vocále meiden er juist niet toe doen.

Dat doen ze door ons Witte Raven te noemen. Dat is een uitdrukking voor iets heel zeldzaams dat helemaal niet normaal is. Zo kunnen ze lekker makkelijk doen alsof wij kunnen worden genegeerd omdat we toch niet weergeven hoe het is voor bijna alle andere hoeren. Het is een monddood maken dat gebruikmaakt van het feit dat je ons door het stigma niet naar voren ziet komen behalve als we veilig kunnen zijn.

Vooral radfems gebruiken deze manier, maar hij begint ook in de mode te komen bij de andere verbiedertjes. Ze leren van elkaar. Als je voorbeelden wil, is hier zure radfem Renate van der Zee die haar flauwekul verdedigt met een ontwijking over dat degene die haar laat zien dat ze ernaastzit, met dat die een witte raaf is, en hier zure radfem Julie Bindel die zo ontwijkt om antwoord te hoeven geven op het feit dat ons bestáán al laat zien dat ze onzin verkoopt.

Wat ze dan gebruiken om ons uit te leggen is verschillend. Soms is het gewoon dat we in een bubbel in een zee van misbruik leven, en te kortzichtig zijn om de misstanden te zien. Soms is het dat wij mondige meiden de aandacht wegstelen van de gedwongen meiden die zij een stem geven. Soms zijn we niet representatief omdàt we mondig zijn, en iedereen weet toch dat hoeren niet mondig zijn.

Ze beelden ons af als buitenstaanders, zo zeldzaam dat we èìgenlijk niet bestaan, omdat je niet ècht in de prostitutie zit als je niet gedwongen wordt ofzoiets. Dat is wel een gotspe om dat te zeggen als je zelf helemáál niets met in prostitutie doet, en zeker als je niet zelf een sekswerker bent. Het is ook een cirkelredenering. Als je beweert dat er geen massaal slachtofferschap is, heb je ongelijk omdat jij geen slachtoffer bent en dus er niet bijhoort, want we hebben het over massaal slachtofferschap, en als je daar geen deel van bent ben je dus niet relevant, dus kun je je niet uitspreken tegen het foute idee van massaal slachtofferschap.

Vooral vanuit de religieuze kant krijg je vaak te horen dat je dat nu wel zegt, maar dat je over een tijdje wel anders zal piepen. En dat je natuurlijk liegt. Natuurlijk ben je óók een afwijking, en een vrouw die zichzelf wat wijsmaakt. Daar zit niet achter dat dat logisch bedacht is, dat komt vooral van het gedachtengoed over seks en preutsheid wat bij religie hoort, wat ze er voor naampje aan geven met mensenhandel of schadelijkheid van prostitutie is alleen een voorwendsel.

Door allebei de groepen word je graag uitgelegd als een afwijkend soort hoer, een soort gekkie, en dat zeggen ze met zoveel zekerheid dat je haast gaat denken dat ze èchte cijfers en èchte onderzoeken hebben. Die hebben ze niet, maar ze doen wel graag alsof. En zelfs als je ze probeert te confronteren met dat feit, en dat ze zelf te bewijzen hebben dat al die indianenverhalen over massale dwang ergens op gebaseerd zijn, gebruiken ze deze nog. Alsof je niets hebt gezegd.

Ze proberen je monddood te maken door te zeggen dat wat jij zegt niet uitmaakt, want van jou is er maar één, en ze vergelijken dat met de volksstammen seksslavinnetjes die ze verzonnen hebben. En voor de duidelijkheid, die bestaan niet. Als je echte mensen gaat benadelen om mensen te bevoordelen die niet bestaan, ben je alleen maar mensen aan het duperen. Om je eigen fantasie te bevredigen. Iets waar ze hoerenlopers graag van beschuldigen, en voor willen straffen.

En als laatste voorbeeld noem ik nog dat je het helemaal niet meent, maar dat je alleen zegt dat de prostitutie wel meevalt omdat je je eigen belangen aan het behartigen bent, en je helemaal niets aantrekt van de slavinnen die elke dag verkracht worden. Deze mensen weten hoe sterk anekdotes zijn om mensen hun emoties mee te beïnvloeden. Dus ze doen hun best om daar het alleenrecht op te hebben. Want ze zijn niet tegen anekdotes, en vooral niet als die gelogen zijn.

Want intussen worden verhalen van meisjes uit de zieligheidsindustrie eindeloos hergebruikt, met in elk artikel een andere schuilnaam, zodat mensen pas gaan zien dat het telkens dezelfde vijf meiden zijn als ze erin gaan graven. Maar dàt zijn dan weer géén witte raven, die zijn voorbeelden van hoe schrijnend het overal in de prostitutie is. Die hypocriete houding hebben ze allemaal. Wie dit gebruikt, gebruikt bijna altijd ook de ander.

Het vreemdste is als deze aanval op de mondigheid van vocale hoeren wordt gebruikt samenmet het argument dat al die repressie gerechtvaardigd is als er maar één meisje mee gered wordt. Ze zetten het belang van de meerderheid boven het belang van de minderheid als het ze uitkomt, en andersom precies zo. Dat is nog een vorm van hypocrisie. De logica is niet anders, het enige wat er anders is, is wat zij wìllen dat gehoord wordt.

Alleen als een meid zegt wat zij willen horen is het dapper en moedig als ze praat. Anders is het slecht, en is ze gek en egoïstisch. Ze bepalen graag de regels voor mondigheid, en als je niet zegt wat "mag" is jouw mondigheid een reden om jou niet te mogen horen. Als je niet aan hun kant staat heb je te zwijgen. Als je mondigheid wordt gebruikt om je de mond te snoeren, dan is het wel duidelijk dat ze geen snars geven om wat je ervan denkt. Dan ben je alleen een reddingsobjekt voor ze, of een vijand. Dan ben ik liever een vijand.