Antwoord op: Later komt de spijt

Wie in de prostitutie zit en daar open over is geweest, die kent deze wel. Hij is minder bekend bij mensen die weinig met ons te maken hebben, maar vooral een aantal jaar geleden was deze echt heel populair. De laatste tijd komt Linda van Goch er weer mee op TV. Waar het om draait is het idee dat het nu allemaal prima werkt als je hoert, maar dat je later, achteraf, er heel veel last van gaat krijgen. Dan bedoelen ze niet door het stigma in de maatschappij, maar omdat je jezelf kapot hebt gemaakt door het werk te doen.

Dit is er eentje waar ik me nog wel zorgen over heb gemaakt. Ik heb bij ouwe rotten ook altijd gevraagd hoe zijn dat meemaakten, en bij meiden die lang geleden uitgestapt zijn. Nu zou ik er niet meer intrappen, maar je maakt je natuurlijk toch ergens zorgen. Niemand kan overtuigend uitleggen waarom het zo zou gaan, maar ze zijn zo stellig, dat je toch aan jezelf gaat twijfelen als je jong bent.

Je kan meestal wel al aan de toon horen dat er iets niet klopt. Die toon is meestal dat je een standje krijgt namelijk. Er wordt afkeurend gedaan, en je wordt "gewaarschuwd" dat wat je doet hele erge gevolgen heeft. Ze zeggen dingen zoals "Je denkt nu dat het leuk is, maar wacht maar!" of "Je kan het nu nog aan, maar de klap komt nog wel, en dan word je nooit meer de oude." of "Het verdient wel lekker, maar voor die paar rotcenten betaal je de rest van je leven de prijs."

Als je een meid met een grote waffel bent, hoor je deze vaker dan als je stilletjes bent. Mensen kunnen heel boos op je worden, en je beschuldigen dat je jezelf overschat, en dat je arrogant bent, omdat ze vinden dat je denkt dat je sterker bent dan wat zij er zelf bij voelen. Ze voelen het als iets persoonlijks als je niet bang bent voor datgene wat zij zo eng vinden, en waar ze niet mee om kunnen gaan.

Het moet ook altijd even genoemd worden dat hoeren hun werk niet ècht leuk vinden, en dat je er veelte romantisch over denkt, dat de mannen niet om je geven, dat de gemiddelde klant een smeerlap is, dat je geen nee mag zeggen, dat je een pooier krijgt, dat al je collega's gedwongen zijn, dat je met criminaliteit te maken krijgt, en dat je nog wel meer dingen gaat tegenkomen die allemaal wel een stukje waard zijn.

Vanwege mijn achtergrond denk ik het eerst over de morele kant. Dat je de rest van je leven spijt hebt van je zonden. Dat je het doel wat de Here met je heeft niet zoekt, maar iets moreel verwerpelijks doet. Dat je iets gebruikt voor jezelf dat je volgens de Here voor het huwelijk moet bewaren. En daaronder nog een dieper gevoel, over zonde en smerigheid. Wat niemand me ooit goed heeft kunnen uitleggen.

De morele kant komt uit de onderbuik. Denken aan seks voor redenen die mensen niet "normaal" vinden, dat maakt mensen zenuwachtig en vinden ze iets om af te keuren. Dat komt omdat ze mensen om zich heen dat zien doen, en omdat ze het zelf niet kunnen verkroppen. En dat heeft een boel te maken met de angst voor seks. En het is natuurlijk onderdeel van het denkbeeld. Ik koppel zovaak naar dat stukje over het denkbeeld, het is vreemd dat dat niet al veel eerder op mijn blogje kwam.

Als het niet van religie komt, en dat is vaker zo dan je denkt als je door gaat vragen, dan komt het wel van het relatiedenken af. Dat is ook iets dat haast religieus door onze samenleving heenzit, alleen denken mensen over het relatiedenken dat het vanzelf bij het mens-zijn hoort, en dat het iets natúúrlijks is, waar je niet van af kàn wijken. Ongeveer dus zoals de mensen in de oudheid religie zagen.

Waar het ook vandaankomt, het gaat er wel altijd om dat ze graag doen alsof je na het hoer zijn niet meer met je geschiedenis kan leven, moreel. Bijvoorbeeld dat je jezelf voor altijd goedkoop en vies gaat vinden, of dat je als je eenmaal een net bestaan opbouwt nooit meer jezelf netjes kan vinden omdat je geneukt hebt voor geld. Je bent besmet van je werk, en je zal nooit meer normaal worden.

Er is nog een tweede manier om dit te doen, en die gaat ook over seks, maar dan over lichamelijke dingen. Er zijn nog steeds veel mensen die denken dat je uitgewoond kan raken van seks. En diezelfde mensen denken meestal ook dat je niet meer in staat zal zijn om liefdesrelaties te hebben als je veel hebt geneukt. Daar klopt gelukkig niets van, maar het is wel een schrikbeeld dat ze je graag aanpraten.

Je hoort hem nog vaak van zedenploerten. Je lijf is er volgens hen niet voor gemaakt om het zo vaak te doen als jij doet, en dat gaat toch een keer mis, en dan moet je drugs en glijmiddel gaan gebruiken om het dragelijk te maken. Bij een hoer die het nog niet lang doet kan dat misschien indruk maken, maar voor een doorgewinterde meid is het de zoveelste manier dat ze laten zien dat ze van toeten noch blazen weten.

Die twee manieren zijn ouderwets, en je komt ze steeds minder tegen. Bij de ervaren hoeren werken ze natuurlijk niet, want die weten wel beter, en mensen komen steeds makkelijker aan informatie over seks, dus je kan ze minder makkelijk overtuigen van onzin. Maar de waarschuwingen, en de verhalen over de schade die prostitutie aan je doet, die komen alleen maar meer en meer. Want de derde manier is ontzettend populair bij de verbiedertjes.

Als derde manier om de meisjes schrik aan te jagen, maar vooràl om ons allemaal als slachtoffers in de dop aan te wijzen, is te doen alsof het allemaal psychologische schade doet. Het is heel zeldzaam dat daar iets duidelijks over wordt toegevoegd aan de waarschuwing, maar als je doorvraagt, of als je het terugziet in artikeltjes, dan komen ze meestal aan met traumatisering, Stockholmsyndroom en PTSD.

PTSD staat voor post traumatische stressstoornis. Het is iets wat echt bestaat, en wat je ziet bij soldaten die verschrikkelijke dingen hebben moeten meemaken, of bij andere extreme ervaringen waar je niet meer de kans had om echt een menselijk mens te blijven. Omdat je je normale mens-zijn tijdelijk moest opgeven, voel je nog heel lang daarna dat het niet meer vanzelfsprekend is om normaal en veilig te zijn. Diezelfde dingen zeggen ze ook dat ze voorkomen bij mensen in de prostitutie.

Waar ze op spelen met de psychologische schade, is de angst voor seks. Mensen zijn doodsbang dat seks je kan veranderen in een geknakt kasplantje, kijk maar naar hoe overdreven veel schade ze denken bij seksueel misbruik. Dat is buiten alle proporties. Wat ik tegenkom is dat mensen meer vervreemd worden van het stigma dat aan seksueel misbruik vastzit, dan van het seksueel misbruik zelf.

Dat PTSD-verhaal komt, als je lang genoeg doorgraaft, altijd weer vandaan bij Melissa Farley. Dat is een radfem anti-seks activiste die een kruistocht tegen porno en prostitutie voert. Ze is een psychologe, die graag doet alsof ze onderzoek doet naar die dingen, en dan met schrijnende verhalen komt. Als je de rapporten gaat uitpluizen, kom je erachter dat ze manipuleert en verzint om haar zin te krijgen, en er geen wetenschap bij komt kijken. Ze krijgt nog wel een eigen stukje.

Ik zal het links laten liggen, maar op haar PTSD-verhaal moet ik wel ingaan. Ze komt er in verschillende papers mee tevoorschijn, maar ze legt erg weinig uit hoe ze bij haar conclusies komt. Mijn statistiekmannetje vindt dat ze helemaal niets onderbouwt, en een andere helper, uit de medische wereld, briest dat je meer nodig hebt dan een korte papieren enquete en wat feministische pop-psychologie om PTSD bij iemand te kunnen diagnosticeren.

Je komt af en toe ook luchtige onderzoekjes tegen, van dit soort nivo, waar er helemáál geen achtergrond bij komt kijken. Dat is meer opiniestukjes vermomd als wetenschap, en dat verbinden ze maar wat graag aan de dingen die mensen ooit eens gehoord hebben. Mensen geloven dingen die ze vaak horen, en vinden dingen die ze zelden horen maar moeilijk te geloven. En dingen die ze al geloven, daarvan nemen ze graag alles aan als bewijs. Dat heet volgens mijn statistiekmannetje "confirmation bias."

De jankverhalen over hoe èrg prostitutie is komen ook af van meiden die graag een slachtofferrol willen. Soms is dat omdat ze aandacht willen, ookal hebben ze nooit echt gehoerd, vaker is het omdat ze geld willen via de zieligheidsindustrie, maar het meest zit er iets aanvast van zichzelf moreel schoonpraten. Meiden die het werk een tijd hebben gedaan, en nu weer een geaccepteerd iemand willen worden, gebruiken het slachtofferverhaal om van hun stigma af te komen. Vaak meer voor zichzelf dan voor de maatschappij.

Er wordt grof geld verdiend door bedrijven als Fier Fryslan aan het PTSD-verhaal, ookal is er geen enkel bewijs voor dat de PTSD er echt ook is. De diagnoses worden gemaakt door de hersenspoelclubs zelf, en onderzoek hierover bestaat niet, of je moet feministisch gebaseerd neponderzoek serieus nemen. Er is een flinke lobby bij de politiek, en de media geven het zonder kritiek door. Helaas gaan de praatjes van de clubs die het zogenaamde probleem zogenaamd behandelen voor ècht geld uit het zorgbudget erin als zoete koek.

Dat is niet alleen erg omdat er een hele zieligheidsindustrie van leeft, op kosten van de zorg en de belastingbetaler, maar ook omdat het wéér een manier is om te doen alsof wij hoeren zelf niet weten waar we mee bezigzijn. Het is wéér een manier om ons monddood te maken, want je kan dan doen alsof later de verhalen wel komen dat we tòch fout hebben gezeten. Daar kunnen ze dan al een voorschot op nemen, zelfs als die verhalen èìgenlijk nooit zullen komen.

Want ik wil héél duidelijk zijn, van prostitutie loop je geen PTSD op, je wordt er niet uitgewoond van, je krijgt geen psychische schade, het is gewoon een báán, gewoon wèrk, door seksuele diensten te leveren. Je leert er een boel van, en het werk verandert je wel, zoals èlke soort van werk, maar je wordt er niet minder van. Hoeren zijn gewone mensen, en als er eens onderzoek naar wordt gedaan blijken we hoogstens een beetje béter in ons vel te zitten, niet minder goed.