Ik kan het toch niet laten

De laatste maanden ben ik heel springerig geweest met het nieuws. Ik heb niet echt een regel bedacht wanneer ik het nou over nieuws ga hebben en wanneer niet, en ik heb er eigenlijk ook teweinig tijd voor gehad. Die Engelse serie heeft een stuk meer tijd gekost dan ik dacht, en ookal ben ik er erg blij mee, ik heb daardoor wel flink wat dingen links laten liggen. Dus nu even een nieuwsstukje, ookal heb je hiermee echt niet alles wat belangrijk is.

Commissie Mensenhandel Tweede Kamer
Eerst even een kort verslagje van een discussie in de Tweede Kamer gisteren. Het gaat niet over de WRP, maar wel over mensenhandel, en die dingen liggen in de hoofden van kamerleden erg dicht bijelkaar. Helaas zie je veel van hun hersenspinsels over mensenhandel terug in hun behandeling van prostitutie. De minister haalt de WRP er zelf ookal bij, als iets waar de gemeentes om zitten te springen in hun strijd tegen mensenhandel.

De commissieleden laten zien dat ze niets hebben geleerd. Ze hebben, nieteens alleen van mij, zoveel advies en informatie gekregen over mensenhandel, prostitutie, en wat de overheid daar allemaal mee doet. En toch komen ze niet verder dan nog steeds dezelfde ideeën.

Kennelijk zijn de kamerleden op een zieligsafari in Roemenië geweest. Ze praten over de lijmsnuivende straatzwervers die ze uit een heul zagen kruipen alsof dat de bron is voor de mensen die in Nederland komen werken. Geen van hen vraagt zich het af, ze nemen het allemaal klakkeloos aan. Er is armoede en ellende in Roemenië, maar de laagste vertrapten zijn niet de bron voor onze Roemenen. Dat zijn eerder de ondernemende Roemenen die het gewoon niet breed hebben.

Als ze ooit hadden gepraat met de importmeiden hadden ze het geweten. Als ze de moeite hadden genomen om te luisteren naar wat die mensen zelf te vertellen hadden, wisten ze al dat het niet zo zat. Maar ze hebben de NGO-safari door Roemenië gewoon geslikt alsof het het Evangelie was. Ze doen alsof de vrouwen die hier werken melaats zijn, en niet kunnen worden benaderd. Ookal staan ze te wachten achter een dun stukje glas.

De commissieleden weten allemaal van toeten noch blazen, maar de twee grootste ergernissen zijn Marith Rebel en Magda Berndsen. De eerste omdat ze ooit veelbelovend was, maar zich meteen heeft laten inpakken en zich nu doof houdt, de ander omdat ze het zo duidelijk maar een spannend verhaaltje vindt waar ze opgewonden over doet. De minst domme van het hele stel is de VVD'er Ard van der Steur, die ook helemaal de weg kwijt is, maar het in elk geval minder ver drijft dan de rest.

Er wordt door iedereen een duit in het zakje gedaan over dat ze mensenhandel zo èrg en onacceptabel vinden. Dat soort belijdenissen laten het duidelijk merken dat we te maken hebben met een taboe. Je bent verplicht om het niet te accepteren, je bent verplicht om ertegen te zijn, je bent verplicht om het erg te vinden. Een andere mening, of zelfsmaar nuance, maakt je een slecht mens.

Je kunt al snel opmaken welke bronnen de commissieleden gebruiken voor hun informatie. De Nationaal Rapporteur, mensenhandel-NGO's, en verder niets. De enige bronnen van informatie zijn anti-prostitutie-activisten, en hun verhaallijnen worden ook klakkeloos gevolgd. Andere bronnen, waarbij ik ook, hebben geprobeerd om tot ze door te dringen, maar ze houden zich doof.

De commissie laat zien waar de prioriteiten liggen. Marith Rebel herhaalt drie keer dat pooiers moeten worden gepakt "waar het pijn doet, namelijk in hun portemonnee" en jouwt dat ze pooiers uit hun audi wil krijgen. Ze doet alsof ze niet weet dat pooiers heel goed weten dat ze alles er meteen door moeten jagen omdat het anders weg is. Voor een pooier verandert daarmee niets. Maar zij wil dat niet weten, want ze blaat alleen de opmerkingen van de Rapporteur na.

Ook wordt er weer gepraat over het vergroten van aangiftebereidheid. De enige kritische kanttekening komt van van der Steur, die zich afvraagt hoeveel misbruik uit de B8/3 moet worden getolereerd, maar verder is iedereen overtuigd dat er wel heel veel dwang en misbruik ìs, maar dat we te onmondig en passief zijn om aangifte te durven doen. De olifant in de kamer wordt genegeerd.

Ik zat met kromme tenen te kijken toen Marith Rebel patroniserend sprak over slachtoffers die zichzelf niet altijd zien als slachtoffers. Dat opleggen van motivaties en waardeoordelen is waar de zieligheidsindustrie zijn bestaansrecht mee beschermt. Marith heeft daar geen moeite mee. Toen zij nog arts was, zal ze wel doorbehandeld hebben tegen de wil van haar terminale patiënten in. Die weten immers niet wat goed voor ze is. Gedwongen opname voor nog een kuurtje chemo. Precies hetzelfde.

Aan het eind van de eerste termijn komt ook nog even op tafel dat men graag meer geld naar de NGO's wil. Dat is wel duidelijk geworden bij de rondleiding door de NGO's, er is meer geld voor die organisaties nodig, en ze moeten een belangrijke rol spelen in de oorlog tegen mensenhandel. De lobbyisten hebben hun werk goed gedaan, en ze worden rijkelijk beloond met mijn belastinggeld.

Magda Berndsen is sinds 1985 al politica, en nu doet ze verbaasd over dat de regels die wij de Roemenen hebben laten aannemen tegen mensenhandel op papier erg mooi klinken, maar dat de werkelijkheid anders uitpakt. Had ze dat echt nog nooit meegemaakt? De D'66 politici in de Eerste Kamer zijn toch wel heel veel intelligenter. Die begrijpen tenminste dat grote voornemens op papier niet meteen een werkbare oplossing geven, zeker als je het niet op de waarheid baseert.

Ze praat over de vlucht terug naar Nederland, toen "de leden van de commissie" iets zagen waarvan ze dachten dat het een mensenhandelaar met een slachtoffer was. Dit noemt ze met een opgewonden triller in de stem. En ze denkt niet die ene stap door, om zich af te gaan vragen hoe dat dan kan, als mensenhandel zo'n onzichtbaar delict is waar je grote expertise voor nodighebt om het te kunnen zien.

Toen ze dat vertelde deed ze me denken aan twee oude besjes waar ik in de bus naar stad vroeger soms achter zat. Toen een langharige jongen instapte, zei de één de ander: "die is aan de drùgs!" En toen een kek gekleed meisje instapte: "Dat duurt niet lang voordat die een tienermoeder is." De ander antwoordde: "Ze is vast al zwanger, en probeert nog snel een vent te krijgen voor het zichtbaar wordt!" Dezelfde toon, en hetzelfde pleziertje.

De minister kwam ook aan het woord, maar die deed wat we hem altijd zien doen. Brommen over dat alles wat gevraagd is al bij een commissie, NGO of werkgroep is ondergebracht, dat er maatregelen worden getroffen, dat het gefikst zal worden door de invoering van de WRP of dat hij er nog navraag over zal doen. Iedereen luisterde aandachtig, ookal komt er niets nuttigs uit die man.

Het was een vertoning. Er is niets nieuws over tafel gekomen. Er was zelfs geen verschil van mening wat echt iets zou kunnen hebben veranderen. Het was een wedstrijdje wie mensenhandel het ergst vindt. Ik vind het deprimerend dat we zulke domme mensen de baas over het land laten spelen, en dat ze zo weinig hun best doen op hun werk. Ik wou dat ik maar gewoon kon beslissen om niet mee te doen met deze klucht, maar dat gaat niet.

3onderzoekt
Gisteravond was er het eerste deel van een EO-documentaire over studentes die sekswerken. Voor een EO-programma over prostitutie vond ik het opvallend hoe veel ze hoeren aan het woord lieten. En waar ze positief waren over hun werk werd er ook niet eens totaal uitgeknipt. Ik was eigenlijk daarover best positief. Mensen die een beetje door het programma heenkijken kunnen er best wat nuttigs uithalen.

Er was één ding wat me echt heel boos heeft gemaakt. De meiden werden niet onherkenbaar gemaakt. Vooral bij Desi hadden ze alleen voor een pruik en de verdraaiing van haar stem gezorgd, maar bij allebei de meiden die ze interviewden kwam hun gezicht uitgebreid duidelijk in beeld. Dat is zo'n schending van hun broodnodige anonimiteit! Zelfs als die meiden zelf te naïef zouden zijn om het te hebben geëist, zou het nog steeds de verantwoordelijkheid van de filmers zijn om dat te blurren. Maar dat doen ze niet.

Ze blurren wel de meid die ze thuis opzoeken. En allebei de meiden die ze interviewen willen ook alleen met een pseudoniem spreken. Je kunt op je klompen aanvoelen dat je netjes en voorzichtig moet zijn met de identiteit van een meid die nog dóór moet buiten de prostitutie. Toch zetten ze die meiden gewoon te kijk. Een pruik en wat make-up zal familie en leraren niet misleiden. En toekomstige werkgevers en collega's ook niet Misschien zit daar ook wel een element van de brutale hoer straffen bij. Ik heb die wel vaker gezien.

Aan het begin van het programma zeggen ze dat er steeds meer meiden aan studentenprostitutie doen. Dat is totale onzin. Het is eerder omlaaggegaan, ookal verwachten we met het leenstelsel wel weer een opkomst. Die uitspraak is alleen lekker paniekzaaien, en bovendien doe je dan alsof je wat nieuws brengt, en niet weer opnieuw oude kost uitkauwt. Want dat is wat ze doen. Studenthoeren zijn van alle tijden.

In het programma wisselen ze af tussen twee verhaallijnen. De ene is Anne-Mar die bij de meiden op bezoek gaat en ze interviewt, en de ander is Johan die undercover probeert een ontvangster te strikken. Het is een programmastructuur die je veel ziet, omdat het een drukker beeld geeft, en het minder opvalt dat er eigenlijk nietzoveel gebeurt. Het zijn meiden die weinig uit hoeven te leggen over hun werk, omdat de vragen haast niet komen. De interviewers zijn vooral bezig met zeggen hoe geschokt ze zijn.

Anne-Mar interviewt Desi, een studente die anoniem afspreekt bij een neutrale plek, maar wel met haar gezicht gewoon in beeld komt. Een frisse jonge meid, die heel open is over hoe ze gemotiveerd is, en graag duidelijk wil zijn. Ze is nog heel groen natuurlijk, er is niets doorgewinterds aan, maar ze heeft een goed beginnetje gemaakt. Ze is in het interview ook goed bezig, en ze laat zich haast niet leiden door de interviewster. Ze laat zich ook niet door de opmerkingen dat het bizar en apart is van haar stuk brengen.

De presentatrice gebruikt graag verkleinwoorden als ze over de meiden praat. Het zijn hoertjes. Ik vind er in principe niets verkeerds aan om het woord hoer te gebruiken, maar zoals zij het als verkleinwoord, kleineerwoord gebruikt, dat vind ik erg onbeschoft. Als ze niet met een meid in gesprek is, is ze een stuk neerbuigender dan wanneer ze in de ogen moet kijken van wie ze kleineert.

Het telefoongesprek van Johan met zijn ontvanger zou bij mij zijn afgewimpeld. Er is iets aan zijn stem dat me tegenstaat, er gaan alarmbellen af. Hij lijkt me een hele vervelende klant, eentje die je grenzen gaat aftasten en doet alsof dat normaal is, en interesse in jou betekent. Zo'n type kan je beter in het telefoongesprek al afschudden, want ze zijn vervelend als ze eenmaal binnenzijn. Mijn collega's kennen het type vast wel.

Johan speelt geschokt als hij via de telefoon een soundbite loskrijgt over dat ze wel zonder condoom wil bij meerdere uren. Er is zo geknipt dat we niet horen in welke context het condoom wordt genoemd. Het is helaas best normaal geworden om zonder condoom te pijpen, maar zonder condoom neuken is natuurlijk wat hij wil suggereren, ookal is dat helemaal nog niet normaal. Hij vindt het maar een "scary world."

Het tweede interview, met Anne-Fleur, is mooi om te zien, ookal komt ze ookal veelte herkenbaar in beeld. Anne-Fleur laat zich niet verleiden om te suggereren dat er zoveel raars en pervers gebeurt, ze laat zich niet beschamen, ze laat zich niet in de verdediging drukken om zich schoon te praten. Ik heb respect voor Anne-Fleur, ze zegt het zoals het is. Die heeft ook feeling met de business, dat kan ik aan haar zien. Die kan nog een goeie worden. Dan leert ze ooknogwel dat je als je goed bent na je dertigste alleenmaar meer gaat verdienen.

Wanneer Anne-Mar eenmaal afscheid neemt, durft ze wel weer even flink afkeurend en neerbuigend te doen. Voor geen goud zou ze willen ruilen, en de opmerkingen over gek, raar, gevaar en perversiteit zijn niet van de lucht. Alles wordt geframed met afkeurende uitspraken en neerbuigendheid. Ze geven alleen de meiden niet de kans om dáárop te reageren, en dat is omdat ze het gewoon niet durven.

Anne-Mar probeert het in het negatieve te trekken. Dat ergert me, maar we krijgen het tenminste wel te zien. Er wordt lang niet zoveel in geknipt als in het stukje met Johan, waar het heel duidelijk is dat hij flink loopt te vissen naar vieze misereporno, en het ellenlange gezeik vóór de soundbite wegknipt. Scat is heel zeldzaam, maar je hoeft niet lang hoer te zijn om te weten dat veel mannen kicken op de standaard vieze verhalen.

Ook in het interview met de uitbaatster van het escortbureau is handig geknipt. Als ze uitlegt dat een bodyguard voor elke deur niets garandeert, is dat zo geknipt dat het lijkt alsof ze zegt dat het gevaarlijk is en je daar niets aan kan doen. Ze knippen eraf dat de interviewster vraagt waarom die meiden niet allemaal een bodyguard meekrijgen. Die context maakt een boel uit voor de kijker. En daaròm wordt die verwijderd.

Johan bezoekt een meid die hem op zijn gemak probeert te stellen terwijl hij haar uit probeert te lokken. Dat heeft ze ookwel door, dat kun je horen, maar ze is nog niet zo ervaren dat ze weet dat ze dit soort eikels beter meteen de deur uit kan zetten. Die jonge meiden pikken teveel van de zeurpieten, en daar heeft hij maar geluk mee, want anders had hij geen interview gehad.

Volgende week gaat Anne-Mar zelf met een klant, als escort. Daar krijgen we het hele programma lang al teasers van, waar je haar zich ziet aanstellen als een preutse bakvis met een klant die heel raar overkomt. Je hebt klanten in àlle soorten, maar dit is ongewoon genoeg om op te vallen. Klanten praten niet zomaar op die manier met je. En klanten verwàchten wat van je. Je hoort het gesprek een beetje te leiden, anders ben je hem niet aan het verleiden. Ondanks haar wanprestatie horen we geen teleurstelling van hem. En dat is verdàcht. Zo zijn klanten niet.

Ze is sowieso te aftands om voor een studente door te gaan. Daar knappen klanten ècht op af. Ze speelt naar de camera. Dat zou een echte klant wel merken, en ookal zou hij niet aan een camera denken, hij zou schichtig worden omdat hij denkt dat er een pooier in het spel is. Ik denk ook niet dat een vrouw die eerder niet met een mogelijke loverboy durfde te práten op een openbare plaats dit nu wel opeens zou durven. Ik denk dat het in scène is gezet.

Volgende week zien we wel verder. Misschien krijgt het dan nog een stukje.

Doodsklap door Vasterman
Ik schreef eerder al over een reactie van Peter Vasterman in het NRC op het rapport van Dettmeijer over seksueel misbruik bij kinderen. Ik schreef ookal eerder over het mopperende antwoord van Dettmeijer, dat minder erg ook erg is. Vasterman heeft daarna nogeens de doodklap gegeven op die discussie, en Dettmeijer haarfijn op haar nummer gezet met een goed artikel. Het is nu wel uitgespeeld.

Bachelorscriptie over de WRP
Als je de tijd hebt, is deze bachelorscriptie over de blamage van de WRP erg interessant. De insteek is anders dan de mijne, maar het laat zien dat je geen achtergrond in de prostitutie nodighebt om te kunnen onderkennen dat het een boeltje is. Ik denk ook dat dit serieuzer zal worden genomen dan mijn blog, omdat het niet van een hoer afkomt, en op een universiteit is gemaakt. Onterecht of niet, het is bruikbaarder als je een referentie nodighebt.

Franse Senaat stopt Zweeds Model
Netzoals hier in Nederland de Eerste Kamer slimmer is dan de Tweede Kamer, heb je hetzelfde in Frankrijk. Daar had hun Assemblée een wet goedgekeurd die het Zweedse Model in Frankrijk in zou voeren, maar de Senaat stak er een stokje voor. Netzoals in Nederland heb je daar nu ook politieke bewegingen die het dan op andere manieren maar moeilijk willen maken voor de hoererij.

Bezoek aan een mensenhandelslachtoffer strafbaar maken
Over dit initiatief heb ik ookal eerder geschreven. Gert-Jan Segers heeft langzaam meer politici overtuigd om mee te doen met dit makkelijke scoren. En als het bleef bij wat ze voorstellen, namelijk het bestraffen van een man die geen melding doet van een vrouw die duidelijk gedwongen wordt, dan had ik er ook geen probleem mee. Maar zo zit het natuurlijk niet. Want alles wat Segers en de zijnen doen is om vrije seksualiteit te bestrijden, en niet om wat hij zegt.

Met een gedwongen vrouw seks hebben is al verkrachting, als je ervan weet. Daar is geen nieuwe wet voor nodig. Waar het nieuwe initiatief over gaat, is dat hij al strafbaar is als hij "hoort te vermoeden" of weet dat ze slachtoffer is van mensenhandel. En dat is nogalwat breder dan dwang! Heel veel onschuldige dingen zijn mensenhandel volgens de perverse wet, en zo'n beetje alles is wel signaal van mensenhandel.

Het is heel leuk voor de politie dat er niet zoveel bewijs nodig is als bij verkrachting, voor Segers dat er meer terreur onder de klanten gezaaid wordt, en voor de politici dat het lekker tof doen is. Niemand geeft erom dat de wet niet kan gaan doen wat ze zeggen. Niemand wil dat ook. Het argument dat je zovaak hoort dat mensenhandel alleen kan worden gezien door experts gaat bij dit soort wetsvoorstellen meteen het raam uit. Want nu kunnen ze het even niet gebruiken.

Alleen als je denkt dat klanten onmensen zijn heb je deze wet nodig. En dat is een domme gedachte, want klanten zijn hele gewone mannen, vaak zelfs netter dan wat je op straat ontmoet. Als een klant wat vermoedt, en zéker als het zo erg is als dat wordt voorgesteld bij het uitleggen van het voorstel, dan meldt hij dat. Daar doet de politie verder weinig mee als het meisje niet mee wil gaan met het normatieve mensenhandelverhaal, maar daar kan je de klant niet voor straffen.

Wat het wel doet is juist zorgen voor minder meldingen. Een klant die wat tegengekomen is, gaat zich zorgenmaken of hij nou iets heeft gedaan met een mensenhandel-meid, en zèlf strafbaar is. Die gaat dat niet melden. Dat kan je op je vingers natellen. Dat doet de opstellers van dit voorstel niets, want die vinden dat ook helemaal niet belangrijk. Als de klanten maar bang worden en de politici maar helden lijken.

Utrecht
Tja, nog steeds is er eigenlijk geen nieuws uit Utrecht. Wat ik eerder er al over schreef geldt nog steeds, ze blijven sollen met de mensen en de regels totdat iedereen afhaakt. Het blijkt dat aannemers niet staan te springen om de rare regels van de gemeente uit te voeren, dus er is weer een nieuw probleem ontstaan om toch wat voorelkaar te krijgen. De gemeente doet alsof ze het vervelend vinden, en niet aan zagen komen. Wat een theater.

De Speld
Ik vond dit artikeltje in de Speld wel leuk.

Fier Fryslan in nood
Fier Fryslan beweert dat ze in nood zijn omdat gemeentes voortaan hun zorg zelf mogen gaan inkopen, inplaatsvan dat er een soort achterkamertjesdeal is dat alles bij Fier terechtkomt. Die zijn daar niet blij mee, en de krant neemt hun kant en klare persberichtjes maar wat graag over. Fier heeft natuurlijk niet echt iets om zich zorgen over te maken, maar ze doen graag alsof ze in nood zijn vanwege alle extra steun die ze dan krijgen. Daar zijn ze handig mee.

Mariska Majoor op de radio
Waarom heeft Mariska Majoor op de Nederlandse radio nooit zo'n beleefd en prettig interview als hier? Ik vond dit echt prettig om naar te luisteren, en het had niet die broeierige sfeer die in Nederland altijd hangt rond programma's over prostitutie.

Nieuws uit het buitenland
Ik krijg van helpers genoeg nieuws uit het buitenland aangereikt. Ik ben echt een beetje op Nederland gericht, dus ik doe er nietzoveel mee, maar soms is het best interessant om te lezen. Ik geef wel gewoon wat koppelingen:

Het Zweedse Model werkt niet in Noorwegen
In Duitsland wordt gevochten in de politiek of ze hoeren moeten registreren
Duitse hoeren laten van zich horen, maar niet op de manier dat ze afgeschilderd worden
In Bangkok zijn er mensen kritisch over de acties tegen hoeren die wij hier sponsoren en de VS afdwingt

Oh, jongens, al deze stukjes hadden weer pagina's per stuk kunnen worden. Maar nu is het weer even uit met het nieuws!