GFE en hoe dat ver kan gaan

De afkorting GFE staat voor Girl Friend Experience. Wat dat inhoudt is dat de klant bij je komt voor een ervaring waarbij je intiem met hem omgaat, en niet teveel hoerig doet. Hij wil dat je hem seksueel benadert zoals een vriendin volgens zijn ideaal zou doen. Vaak gaat het niet zomaar om de seks die anders moet, maar om je houding tegenover hem, en dat hij lekker intiem met je kan zijn.

Een 'gewone' afspraak gaat om de actie. Je maakt natuurlijk een mooie illusie voor hem, en je laat hem voelen alsof hij netzogoed jou seksueel uit je dak laat gaan als jij hem, maar het beeld wat je maakt is dat hij lekker bij een hoer langsgaat en daar lekker los kan gaan. Je doet een beetje als een vamp, onbeschaamd, vaak ook net dat tikje ordinair, je richt je helemaal op de seks, en je houdt de emotionele toestanden zo los mogelijk. Dat vinden veel klanten erg prettig.

Je hebt dus ook de GFE. Dat houdt in dat je een boel intiemer bent. Je doet alsof je hem al jaren kent, je kijkt hem diep in zijn ogen, je zoent, je streelt, je bent knuffelig, je praat lieve woordjes, en je geeft hem betaalde liefde. En natuurlijk heb je gewoon seks. Maar dat is minder een stuk akrobatiek en meer vrijen. Of gewoon zonder. Dat is ook weleens leuk, ookal moet je er wel net de goeie vent voor hebben.

Vooral getrouwde mannen willen GFE's. Singles willen meestal juist even losgaan. Getrouwde mannen zijn meer op zoek naar acceptatie en begrip. Die willen intiem zijn en niet afgewezen worden. Die willen liefde voor een duidelijke prijs, en zonderdat ze hoeven op te passen voor stiekeme dingen. Eigenlijk willen ze je gewoon kunnen vertrouwen. En dat vinden ze erg fijn.

Soms gaat het ook gewoon om de seksuele kant ervan. Genoeg mannen die pas los kunnen gaan als ze je liefdevol kunnen behandelen. Of liefdevol behandeld worden. Dat is een minderheid, maar die moet je ook niet negeren. Dan komt het weer bij seks terug. Dat komt het uiteindelijk natuurlijk bij allemaal, maar bij deze mannen komt het alléén bij seks terug. Die zijn dan wel de makkelijkste, want bij de mannen waar het om meer gaat, moet je nog flink improviseren.

Veel van de GFE'ers willen dat je om ze geeft. Dat je ze speciaal laat voelen. En soms is een knuffel genoeg, maar vaak zijn ze toch gretiger. En ze weten meestal helemaal niet wat ze nou eigenlijk zoeken. Dat is iets waar ik het wel vaker over heb, mannen hebben vaak hele andere ideeën over wat ze nodig hebben dan wat er echt aan de hand is. En dan moet je ze geven wat ze nodig hebben, èn wat ze dènken dat ze nodig hebben.

Als je goed met een GFE-klant omgaat, heb je een vaste klant die vaak komt. Je krijgt een echte band met zo'n man. Hij vertelt je over zijn leven, en hij is geïnteresseerd in jou. Hij is een boel geld aan je kwijt, maar hij gùnt je dat ook. Je wordt een regelmatig iets in zijn leven, en hij haalt zijn hart aan je op. Wat je doet werkt ook door na de beurt, dat is gewoon al zo, maar met GFE nog veel meer.

Je moet hem die illusie geven van een speciale band. Dat gaat om kleine dingetjes. Veel mannen vinden het fijn als je gewoon veel aan hem zit. Aanrakingen, strelingen, een beetje lief zijn. Zijn haar uit zijn ogen strijken tijdens de beurt, of hem "verliefd" in de ogen kijken als hij je tieten kneedt, of hem bij het aankleden achteraf een beetje helpen. Tips geven over wat hij beter met haar of after shave kan doen. Kleine dingen die hij ziet als persoonlijk en intiem.

Veel GFE-klanten nemen meer tijd. Daar hoort vooral bij dat ze meer nawerk willen. Het is alsof je ze ontkurkt met de eerste beurt, en dat ze daarna pas echt loskomen. Mannen zijn toch vaak een beetje in zichzelf gekeerd over zichzelf. En het moet er toch soms uit! Er zijn er best wat bij die achteraf het praatje na het neuken het belangrijkste vinden. Dat vinden ze natuurlijk alleen als de beurt zelf goed is gelukt, maar zo zijn mensen nou eenmaal.

Elke klant is verschillend natuurlijk, maar de meeste klanten passen wel in een bepaald patroon. Dat is dat ze eigenlijk graag bemind willen worden, en eigenlijk graag welkom willen zijn bij iemand die hun behoefte aan liefde, vriendschap en seks invult zonder stiekeme ingewikkelde manipulaties en verplichtingen. Wat die behoeftes zijn hebben ze zelf meestal niet eens duidelijk voor ogen.

Hoe je het invult, is ook niet echt wat ertoe doet. Zolang ze maar voelen dat je het doet met echte warmte, dat je echt geeft om wat ze willen, en dat je ze acceptéért. Ze moeten zich welkom voelen, en dat je een beetje om ze geeft. Je hoeft niet te doen alsof ze heel bijzonder zijn, of alsof je smoorverliefd bent. Je hoeft niet eens bij iedere man te doen alsof je ze aardig vindt. Je hoeft ze alleenmaar te laten zien dat je ze gunt om te zijn wie ze zijn.

Omdat het daarom gaat vraag je je misschien af hoe dat dan zit met al dat gestreel, gezoen en geknuffel. Nou, het is moeilijk om ze die acceptatie en die welkomheid te laten voelen als je die dingen niet doet. Dan wijs je ze met het ene af terwijl je ze met het andere accepteert. Dat werkt natuurlijk niet. En mannen hebben ook een hart. Die liefdesdingen hebben ze gewoon nodig om mens te zijn. Zonder knuffelen en zoenen komen ze niet los.

Tongen is niet echt nodig. Ze willen het vaak wel, maar kusjes op de lippen is bij het allergrootste deel genoeg. Dat is maar goed ook, want ik hou er nietzo van. Tongacrobatiek is niet wat het intiem maakt. Intiem is juist het kussen zonder slobberpartijen. Een reeks kussen met een omarming laat een man beter smelten dan dezelfde tijd tongworstelen. Laat je lijf praten, en dan missen ze die tong meestal niet. Kijk, nou ben ik weer afgeleid door een detail.

Bij de meeste klanten probeer je het zo geil mogelijk te maken. Bij GFE is dat eigenlijk iets wat je in de hand moet houden. Als het teveel gegeil wordt, gaat hij minder die persoonlijke band met je voelen, en is het minder een GFE. Niet alleen omdat ook klanten vol met vooroordelen zitten over vrouwen die makkelijk met seks omgaan, maar ook omdat teveel geilen gewoon afleidt van de liefde die ze willen. Je streling valt nietzo op als een persoonlijk gebaar als het tijdens een akrobatenstandje is.

Dat komt omdat als je stevig aan de gang gaat, dat je dan ééndimensionaal naar je partner gaat kijken. Dat is wat mensen bedoelen als ze het hebben over seksuele objectificering. Ik vind objectificering tijdens de seks helemaal niet slecht, eigenlijk onmisbaar als je er lekker tegenaan wil gaan, maar het is bij een GFE nou net de doodsteek van waar hij voor kwam. Het handigste is om hem eerst lekker objectificerend te krijgen voor een harde beurt, en daarna hem in lang naspel te koesteren en vertroetelen.

Je moet altijd de klant inschatten. Dat is een groot stuk van mijn werk, uitzoeken waar de klant nou èìgenlijk voor komt, want zelf weten ze dat nooit echt. Ookal dacht ik vroeger dat GFE-klanten makkelijker waren omdat ze dàt tenminste zeggen, heb ik ook wel gemerkt dat ze verschillende dingen kunnen willen. En dan moet je ze ook verschillend aanpakken natuurlijk. Het houdt het wel interessant.

Er zijn klanten die een GFE willen omdat ze het een completere ervaring vinden. Die willen dat jij overal aanzit, en dat zij overal aan mogen zitten, en die willen je meer voelen en proeven en ruiken dan ze meestal krijgen bij een hoer. Veel meiden houden namelijk wel erg veel afstand. Bij een GFE weten ze dat ze meer van die dingen gaan doen, en dat hele intieme gedoe zal ze worst wezen.

Die mannen hoeven dat bij mij daar niet om te doen. Ik hou bij gewone hoerenseks ook geen afstand. Maar dat moeten ze eerst ontdekken. En als ze dat weten, kunnen we ook die hele GFE laten zitten voor zo'n vent. En als ik me juist op die intimiteit had gericht, en de seks een beetje rustiger had gemaakt, heeft hij juist iets gekregen wat hij niet wou. Dan is het jammer dat we niet beter communiceren, maarja, dat is soms moeilijk in mijn vak.

Je hebt klanten die het gewoon willen tegen de eenzaamheid. Dat zijn de meeste. Meestal getrouwde klanten die niet zomaar wegkunnen bij hun vrouw. Die zijn gewoon uitgehongerd. Die willen even stil genieten van het moment. Daarbij is actie eigenlijk vooral een afleiding van wat ze echt zoeken. Die kan je het best zo snel mogelijk klaarkrijgen en daarna een heel lang naspel geven. En bij het vertrek een dikke knuffel.

Bij die klanten heb ik altijd het gevoel dat ik maar een doekje voor het bloeden ben. Hun leven zit in een zwart gat van onverschilligheid, en ik gun ze eigenlijk altijd wel beter. Het zijn de rustige mannen die iedereen mag, maar waar niemand naar omkijkt om te zien of het wel goed met ze gaat. Die mannen zijn teveel bezig met hun verantwoordelijkheden om iedereen eens van hun rug te schudden en voor zichzelf te kiezen.

Iets heel anders is weer de klanten die het doen om je meer te bezitten. Er zit iets in mannen dat ze je graag "hebben," en bij deze klanten is het gevoel dat ze je hebben veroverd veel sterker als je intiem met ze doet en je emotioneel naar ze opent. Dat zijn de GFE-klanten die het minst vaak terugkomen natuurlijk. Die zoeken een ervaring dat ze dominant zijn doordat jij je kwetsbaar opstelt. Daar moet je de actie ook flink aan de gang houden natuurlijk.

We zeggen weleens over onszelf dat we bijna maatschappelijk werkers zijn. Mannen komen bij ons om hun problemen te bespreken. Dat doen ze makkelijker met iemand die ze geneukt hebben, en waarvan ze ooknog weten dat ze discreet is. Bovendien weten ze dat wij een andere kijk hebben. Het blijft meestal bij zijn hart luchten, maar ik probeer wel altijd goed maar simpel advies te geven. Je moet niet iemands hele leven opnieuw willen inrichten.

Andere hoeren zijn daar weer veel beter in. Een vriendin van me geeft bijvoorbeeld veel carrièreadvies, en ze is er nog heel goed in ook. Aan anderen geeft ze weer heel veel advies over hoe ze om moeten gaan met hun puberende kinderen, en over opvoeden in het algemeen. Je moet alleen geen relatieadvies van haar aannemen. Dat hele coachen heeft ze geleerd omdat er mannen zijn die daarvoor inzijn.

Dat zijn allemaal vaste klanten daarvoor. Zij weet gewoon dingen die die mannen zoeken, en een man luistert altijd anders naar een sekspartner, dan naar iemand die hij anders kent. Als het ijs is gebroken door seks neemt een man advies heel anders op. Daar komen ze ook echt voor terug. Het is ergens jammer dat ze nu in een branche werkt waar dat helemaal nietmeer opgaat. Ze mist het zelfs.

Soms is het gewoon dat hij even moet zuchten over zijn dromen die niet waar worden, of hoe hij oneerlijk is behandeld, soms is het echt gewoon gezéík, en soms is het een echt probleem waar hij bij mij mee aan het goeie adres is. Mannen die wat moeten leren met seks, omdat ze moeite hebben met iets normaals of iets abnormaals, waar je ze echt kan helpen door ze die ene les te geven. En heel vaak is het gewoon laten voelen dat er iemand aan hun kant staat.

Vooral de mannen die relationeel niet helemaal lekker gaan komen op die manier toch nog verder. De vijftigjarige maagden die zulke ideeën over seks hadden meegekregen dat ze nooit durfden, of die gewoon niet met mensen om kunnen gaan. En die klikken met mij altijd veel beter dan wat ik van mijn collegaatjes hoor. En die collegaatjes hebben danook véél minder vaak opeens een gekkie als vaste klant.

Ik ben er altijd heel trots op dat ik iedereen zijn plekje gun. En ook rare mannen geef ik veel begrip. Dat betekent dat ze bij mij wel terug mogen komen, en bij andere meiden dan vaak niet. Mijn collega's verklaren me voor gek, want ze hebben ookwel gelijk als ze zeggen dat ik zo uitlok dat ik met rare dingen te maken krijg. Ik vind dat alleen ook een waardevol iets aan mijn werk. Niet alleen voor de klant, maar ook voor mij.

Een klant kan heel intiem met je worden bij een GFE, en dat vinden sommige meiden naar. Als hij meer dan een klant is voor jou, ben jij ook meer dan een hoer voor hem. Intimiteit komt nooit ècht alleen van één kant. De rollen worden minder duidelijk, en je bent dan zelf ook niet meer door je rol afgegrensd. Ik vind het juist leuk, dus ik ben er wel voor beschikbaar. Ik vind het iets moois hebben dat een klant zo kwetsbaar naar je is en zich echt opent.

Dat maakt het ook juist gevaarlijk. En volgens sommige ervaren collegaatjes ben ik dus ook mìnder geschikt voor GFE. Want ik ga er zelf teveel in mee. Ik geef om àl mijn klantjes, en bij een GFE laat ik dat er ook gewoon uit. Ik kan niet zeggen dat ze het fout hebben, want de echte GFE-professionelles houden hele duidelijke grenzen en muren dicht, en bewaren die afstand àltijd. Ze zijn bijna extra hard.

Want de laatste categorie klanten die GFE willen, die doen dat omdat ze verliefd op je aan het worden zijn. Als je een man goeie seks geeft, wordt hij makkelijk verliefd op je. Vooral als ze nietzo ervaren zijn. Of toch gewoon weinig ervaring met goeie seks hebben. Ze gaan erom vragen als ze al wat verliefd zijn. Ze geven vaak al wel signalen dat er iets aan de hand is. Ze zijn al wel "anders." Achteraf zie je dat wel. Maar ik trap er nog steeds vaak in.

Het is het verstandigste met verliefde klanten om ze wel te laten komen, maar ze telkens te waarschuwen, en het niet te ver te laten gaan. Je moet ze niet meteen af gaan weren, maar ook zeker niet uitbuiten. Eerlijk duurt het langst. Maar bij gekkies zie je het niet aankomen, en je bent toch een beetje bezig met een illusie dat het echt is, en daar ga je zelf ook zo inzitten dat je minder zit te kijken naar of hij niets geks denkt.

Dat eindigt dan soms een beetje bitter. En soms, bij gekkies, met stalken en andere problemen. Dan weet je dat je te diep gegaan bent. Mannen willen maar wat graag in je illusie geloven. Voor mij is hij over als ze de deur uitzijn, maar voor zo'n man blijft dat nog in zijn hoofd hangen. Ze nemen veel te serieus wat je zegt. Dat is vleiend, maar het is niet goed voor ze.

GFE's zijn betaalde liefde, en gaan dieper dan een gewone afspraak. Ze zijn intiemer, en er zit meer aanvast dan een snelle beurt. Dat maakt het interessanter, maar ook harder werk en meer ingewikkeld. En je kan te diep gaan. Dan loopt de illusie uit over de rest van het leven van de klant, en daar komt hij nou juist níét voor! Dus als ik met een GFE te hard aan de slag ga, doe ik mijn werk eigenlijk verkeerd.

null

parsing error: NULL return on line0

Antwoord op: Goedkoop

Dit stukje gaat over uitspraken over hoeren. Niet echt over argumenten die tegen hoeren worden gebruikt, want deze kom je op die manier maar weinig tegen. En dat vind ik raar, want hij is vooral voor vrouwen wel vaak een réden om zo fel tegen ons te zijn. Het gaat over uitspraken over dat we "goedkoop" zijn door seks te verkopen, dat we onszelf goedkoop moeten of zullen voelen. Dat we wel goedkoop zijn.

Maar het gaat ook over uitspraken, vooral weer van de radfems, dat we seks goedkoop máken. En meestal met een heel onduidelijk verhaal erachteraan over waarom dat zorgt voor vanalles met vrouwenrechten. Want goedkope seks vinden ze heel erg. Dat gaat dan ook snel over waardigheid als je met Christelijke groepen te maken hebt, die het dan weer hebben over dat je iets "weggeeft" wat God je voor een speciaal doel heeft gegeven. Dat vind ik een rare draai, maar daar ga ik zo wel over door.

Het is natuurlijk wel duidelijk dat ik het een onzin-idee vind.

We hebben allemaal wel een gevoel bij "je goedkoop voelen." Je voelt je goedkoop als je er eigenlijk zèlf niet toe doet, en er voor jou zo een ander is. Dat je niet speciaal bent, maakt je goedkoop. En raar genoeg vinden mensen het idee dat je betaald wordt, goedkoop klinken. Dat komt denk ik vooral doordat ze denken dat je "moet" met elke klant die je kiest. Dat je voor die klant er gewoon niet toe doet.

Dat idee komt weer omdat toch veel mensen aannemen dat je niet wìl, en dat je het doet omdat je niet anders kàn. Eigenlijk zou je heel zuinig zijn op welke mannen je neukt, maar omdat je je geld nodig hebt, geef je die kieskeurigheid maar op voor een paar honderd Euro makkelijk verdiend geld. En vanwege die hele toestand die we erbijdenken vanwege de angst voor seks, is dat meteen iets wat je hele leven beïnvloedt.

Je ziet meteen dat het iets is dat weer alleen gebeurt met seks. Als je een loodgieter voor geld je WC laat plaatsen, is hij ook niet goedkoop. En heeft hij klussen in huis ook niet goedkoop gemaakt. Eigenlijk vinden we er juist een soort extra waarde aan zitten als iemand een vakman is, en niet zomaar iets geklust heeft. Daar is respect voor. Zo is dat voor elk beroep, behalve voor hoeren. Bij ons hebben we iets ontheiligd.

Ontheiligen gebruik ik niet zomaar. Het is de belangrijkste reden dat religieuze groepen zo op de prostitutie zitten. In de meeste religies zijn er strenge regels voor seks, en dat er hoeren zijn, is een verleiding, en een tegenspraak met de religieuze ideeën. Als je langer praat met iemand van religieuze hoeren"steun"clubs zoals het Scharlaken Koord, valt het hele mensenhandelplaatje weg en komt naar voren dat ze het daarom doen.

Religieuze groepen vinden hoererij heel erg. Want voor de hoer is het een beroep dat haar de meester van haar seksleven maakt, inplaatsvan de dominee, en ze kan daarmee al snel zien hoe bekrompen de Kerk over seks denkt. En voor de klanten is het veel te makkelijk om seks te krijgen, en dan is het moeilijk om ze in de Leer te houden. En bedenk dan wel dat de Schrift juist schrijft dat hoeren beter zijn dan vreemdgaan.

Voor die groepen hoort seks iets te zijn wat je alleen krijgt als je netjes volgens de Leer getrouwd bent, en alléén met die ene partner. Zodat je ook niet minder bekrompen wordt. Seks is een soort beloning als je je rol in de samenleving goed neemt. Seks is iets waar je nietteveel van mag weten, zodat het mystiek blijft. Seks is eigenlijk van de Here, en niet van jou. En seks is vooral iets waar je bang voor moet blijven. Seksuele frustratie is de motor van heel veel religieuze gevoelens. Dat weet ik van ervaring.

De andere kant van de verbiedertjes, de radfems, hebben er een iets andere kijk op. Ja, die zijn misschien wel nòg banger voor seks, maar zij zien het iets anders. Daar komen ze zelf soms met rare gedachtes over waar je echt niet voor mogelijk houdt dat ze niet zelf zien hoe belachelijk ze zich maken, zoals denken dat seks verkopen seks ook "steelbaar" maakt, maar daar gaat het eigenlijk niet om. Radfems hebben namelijk nogwel een verkniptere kijk op seks dan streng religieuze mensen.

Bovenop de angst voor seks hebben radfems namelijk ook seks als een soort vieze obsessie van mannen bestempeld. Seks is geweld, seksueel naar iemand kijken is een object van ze maken, dus ontmenselijken, en seks betékent vanalles, want seks aan iemand geven is macht aan iemand geven. Seks proberen te zien als al die dingen is natuurlijk al flink werken, want er is geen reden om dat allemaal te vinden. Dat is natuurlijk al gek genoeg, maar het wordt nog een stukje gekker.

Het zou voor de feministische wereldvisie makkelijker zijn om seks danmaar helemaal te veroordelen, maar radfems hebben ook behoeftes. Dus moet er wat aan gedraaid en gefilosofeerd worden om tòch te mogen neuken. Daarin zijn er nogal wat verschillende groepen die verschillende dingen accepteren, maar de meeste vinden seks aanvaardbaar als de man zich netjes aan háár regels houdt en het doet omdat hij haar respecteert en tegen haar opkijkt.

Dat betekent meestal dat ze tegen "seksualisering" zijn, dat alles wat niet zacht en lafjes is meteen fout is, dat porno wordt afgebrand, en dat seks vooral gaat om wat de radfem die aan het woord is comfortabel vindt, en dat is meestal niet veel. Ze hebben het de hele tijd over het overschrijden van grenzen, terwijl ze die veel minder duidelijk en doordacht hebben en houden dan wij. Er zit meestal een idee achter van smerige mannen die smerige dingen met je doen.

Je merkt dat ook wel aan uitspraken dat je geen zelfrespect kunt hebben als hoer, omdat je het anders niet zou doen. Dat zelfrespect gaat er dan om dat je je zou laten domineren door een vent die je betaalt. Dat geeft al wel aan dat ze geen bal snappen van hoe een hoer echt werkt, maar ook dat ze geen idee hebben hoe seksuele dominantie in zijn werk gaat, nog naast kink, en dat seksueel gedomineerd worden niet betekent dat je het kortste strootje trekt, maar juist goed bezig bent. Maar dat heeft nog wel een eigen stukje nodig.

Dus een tamme feministenvent die haar prijs betaalt. Zie je wat ik bedoel? De man mag er alleen op als hij haar voorwaardes accepteert. En omdat radfems er heel veel mee bezig zijn om mannen te laten kruipen is die prijs best hoog. Ook mannen die het eigenlijk niet erg vinden om een beetje te kruipen voor wat kut gaan het vaak toch voelen na een poos. Je houdt alleen de stiekeme femdommers en denialists over.

Als er hoeren zijn, is het niet alleen veel moeilijker om te concurreren tegen iemand die hem echt geeft wat hij wil voor een redelijke prijs terwijl jij hem een slechte beurt wil verkopen voor levenslange onderwerping. Het zorgt er ook voor dat jij eruitziet alsof jij er veelteveel gedoe van maakt als je zo moeilijk doet over seks. Dan sta je voor schut. En ik heb het idee dat dat is waarom er zoveel haat in zit.

Concurrentie is natuurlijk niet alleen voor de radfems een probleem, heel veel niet-hoeren voelen zich wel een beetje bedreigd. Dat is eigenlijk onzin, want er zal geen man een "gewoon" seksleven opgeven voor de hoeren, maar ik begrijp wel dat het lastig is. Als vrouwen uit deze categorie gaan praten over goedkoop, is het meestal omdat ze hun vent graag pikstraf geven, of seks gebruiken als lokkertje om wat gedaan te krijgen.

Seks met een hoer is alleen "te" goedkoop als je seks voor een duidelijke geldprijs gaat vergelijken met seks om manipulatieve redenen die nooit duidelijk worden gemaakt omdat je dan nog net wat meer tegenprestatie uit je beurt kan pingelen. Wij zijn tenminste eerlijk over wat het kost, en we hebben niet achteraf vanalles je aan te wrijven omdat we vinden dat je door met ons te seksen vanalles ongezegd hebt beloofd.

Móét seks duur zijn? Het is een gezonde, intieme, en leuke manier om met mensen contact te maken. Doe het safe en je zit goed! Het gevoel dat er een grote drempel moet zijn komt uit angst en van groepen die jouw seksuele frustratie voor hun eigen doelen nodighebben. Je hebt je seksualiteit niet weggegeven als je het een keertje doet. Je hebt het recht om zelf te kiezen waar, wanneer, en waarvoor. En om je gedachtes te veranderen. Goedkoop is onzin.

Oudste fan

Vandaag een ingezonden stukje van iemand die misschien wel mijn oudste fan is! Ze is negenentachtig jaar oud, en ze heeft in haar jonge jaren ook gehoerd. En toen ik haar vroeg om een ingezonden stukje te schrijven, heeft ze dat gelukkig ook gedaan. Ik vind het fascinerend om te lezen, en jullie hebben er denk ik ookwel wat aan! Ik hoor toch al graag van meiden die net een wat ander perspectief hebben, en daar vind ik dit wel bijhoren.

Ik lees graag over de meisjes die nu in het werk zitten. Ik ben oud, en als je oud bent, dan vergaat je dat je ,,moet'' boos worden over alle dingen die verkeerd zijn in de wereld. Ik leef met je mee. Ik wil je graag vertellen, dat er eigenlijk heel weinig veranderd is sinds ik een meisje was dat in het leven ging.

Toen ik vijftien jaar oud was, kwam de oorlog. Mijn vader ging in gevangenschap. Wij hadden het thuis niet breed. Ik ging bonnen en geld ritselen door mannen een plezier te doen. Tijdens de oorlog hadden de Duitsers het op de hoertjes voorzien. In Duitsland gingen die naar de kampen. In Nederland niet.

De moffen maakten kleine buurtjes waar het mocht. Daar mochten de soldaten niet komen. Ze waren hard, maar wel duidelijk. Je wist waar je aan toe was. Pas na de oorlog kwam het snel weer overal in de stad terecht.

Ze hebben mij nooit opgepakt. De razzia's waren in die tijd niet voor de hoertjes. Als ik lees en op de televisie zie hoe het nu toegaat, dan denk ik daar aan terug. Zo'n razzia was erg hoor. Nu ga je gelukkig niet het Oranjehotel in, maar het zijn dezelfde methoden. Wat ik nu van jou lees, herken ik wel. Zo erg is het sinds de oorlog niet meer geweest. De politie van nu zou dat niet hebben gedaan als ze zich de oorlog nog herinnerden.

Tijdens de oorlog was er meer waardering voor ons. Iedereen had het moeilijk. De moffen waren tegen ons, dus de Nederlanders waren voor ons. En de mannen moesten toch ergens hun pleziertje halen. Zo dachten we toen.

Na de oorlog heb ik het werk nog jaren gedaan. Met veel plezier. Sommige dingen waren toen wel anders. We gebruikten haast nooit een condoom. Dat kwam later. Alleen Amerikanen gebruikten condooms. Aan het eind van de oorlog zag ik voor het eerst een condoom, een Canadees had die. Gelukkig liep ik maar weinig op. Platjes waren het meest. Maar je dorst niet scheren, dat was toen pervers. Die moest je met de luizenkam weghalen. Je had ook poeder, maar dat werkte niet.

Van geslachtsziektes wist je niets. Dat het pessarium niet beschermde, wisten wij veel. Je maakte je druk om syphilis. Daar moest je jaren voor aan de kwik. Dat dachten we nog voor jaren na de penicilline. Ouderwetse dokters schreven dat ook niet voor. Dit was nog in de tijd dat sommige dokters je maar lieten stikken als je een geslachtsziekte had. Dat vonden ze je straf. Aids kwam pas toen ik vijftiger was. Dat is geluk voor mij geweest. Toen was ik al jaren gestopt, anders had ik het wel gekregen.

Jullie zijn vrijer opgevoed. Ik groeide op in de depressie. Daar is de crisis van nu niets bij. Wij moesten een goede man vinden. Dat was wat je meekreeg. Over seks leerde je van je vrindinnen.

We hadden alleen Nederlandse meisjes. Er was weinig verandering. Iedereen kende je. Je was nooit nieuw, en nooit anoniem. Dat hebben jullie nu beter.

Er waren veel meer plaatsen. Vele straten in Den Haag waren ros. In de meeste café's waren meisjes. Toen de vrouwen van de straten werden verjaagd, gingen ze klanten lokken van achter hun raam. Daar zijn die buurten mee begonnen. De prostitutie is nu kleiner dan ik hem ooit heb gezien. Zelfs tijdens de oorlog waren we met meer. Met internet is dat misschien nog niet zo erg.

Ik stopte in de zestiger jaren. Toen verhardde het wereldje. Die pooiers werden indertijd erg akelig. Dat wilde ik niet verdragen, dus ik stapte uit met een klant. Met hem ben ik veertig jaar gelukkig getrouwd geweest. Het is larie als ze zeggen dat het nu harder is dan in die ,,romantische'' tijd. Het is nu vrijer voor de meisjes.

Toen ik jong was, was de prostitutie een bezoekje aan de misdaadwereld. Het werd echter aanvaard, als het kopen van een streng clandestiene worstjes in de oorlog. Of hetzelfde met de hash. Thans is het anders, maar de pers en de politiek willen er niet aan geloven.

Er was veel hetzelfde. Er was toen ook zichtbare en onzichtbare prostitutie. Er was toen ook steeds de vraag ,,wat gaan we met de hoertjes doen''. En bij ons probeerden ze ook steeds om ons bestwil te gebruiken om ons weg te mogen werken. In de ,,legale'' prostitutie had je het uitpezen. Niet in de illegaliteit. Die lijkt het meest op toen.

De mannen zijn niet veranderd. Ik ken aan wat je elke week schrijft alles terug. Het werk is hetzelfde gebleven. Ik denk dat je in mijn tijd je stukje over voetfetisj zou aanvullen met fetisj voor dameshandschoenen en hoeden. Dat is anders geworden, met de mode.

We praatten er in die dagen minder over in de kranten, maar we deden het wel. Er was een boel seks voor het huwelijk. Ook toen. Als jij schrijft over de vijftiger jaren, moet ik je toch even aanspreken. We waren toen evenzo liederlijk als nu. Het was iets waar je stil over bleef.

Ik zie ook dat de verhalen over pooiers hetzelfde zijn. Men begreep destijds niet hoe het werkte, en thans maken ze dezelfde fouten. Je mooie verhaal over ,,zachte pooiers'' had toen ook geklopt als een bus. Wat jij nu een harde pooier noemt, noemden wij een ,,hond'', en een loverboy noemden wij een ,,hondje''. Zo praatte je over hem. Ik denk dat het in andere steden anders werd genoemd. Je had toen nog die stadsdialecten.

Ik gebruik mijn computer maar voor drie dingen. Voor het lezen van het Facebook van mijn kleinkinderen, voor jouw webpagina, en voor ,,Candy Crush'', want daar ben ik aan verslingerd geraakt. Schrijf zo voort, want jij bent de enige stem die ik werkelijk herken.

Ik vind je heel flink. Wees maar trots.

Snel nieuwtjes

Dit nieuwsstukje komt eigenlijk alleen omdat het dom is om wel het eerste deel van 3onderzoekt te bespreken, en niet het slot. Anders had ik het gewoon een poosje laten zitten. Ik pak nog wel de paar dingetjes mee die verder in het nieuws zijn gekomen, maar dit wordt geen groots stukje.

3onderzoekt, deel 2
Het tweede deel is een anticlimax. Het werd op de radio als spannender verkocht dan wat het bleek te zijn. Daar ging Anne-Mar zelfs nog iets verder met stemmingmaken dan tijdens het programma. Waarom, als je diezelfde avond haar af kunt zien gaan, begrijp ik ook niet. We zien vooral herkauwingen van wat we in het eerste deel hebben gezien, en dat wordt nòg korter door de bocht uitgelegd dan in het eerste deel zelf. Het meeste heb ik danook al gezegd.

Daar is één hele grote uitzondering op, en dat is het stuk waar Lyle vertelt over zijn werk. Die komt heel mooi uit, en hij brengt heel goed over. Dat hij met een klant laat zien hoeveel waarde een hoerenbezoek voor allebei kan hebben is erg sterk. Hij laat zich geen woorden in de mond leggen, en laat zich niet beschamen door de benadering van de interviewer. Dit is een dappere jongen die met beide benen op de grond staat.

De presentator probeert het in het negatieve te trekken door Lyle te confronteren met zijn ervaring dat hij ergens langs de weg is gedumpt door een klant, en door te doen alsof dat toont dat het gevaarlijk werk is. Zelfs nadat de klant van Lyle uitlegt dat deze dienstverlening hem van zijn zelfmoordgedachtes af heeft gebracht, probeert Johan nog te beweren dat hij wel huwelijken "verruïneert." Lyle dient hem prachtig van repliek.

Lyle is al eerder out gekomen over zijn sekswerk, en is daar toen zelf mee in de publiciteit gegaan. Dat vind ik nietzo verstandig, maar ik heb er veel respect voor. Daarom vind ik het ook niet erg dat ze hem niet geblurred hebben. En met het blurren gaat het de goede kant op, want Daisy, die in de vorige aflevering vol met haar gezicht in beeld kwam, wordt nu wèl geblurred. Denk daar maar even over na.

Ze weten het zelf namelijk prima. Ze zeggen het ook: "Onherkenbaar. Je wil later niet herinnerd worden aan je dubbelleven als studentenprostituee. Dat is namelijk niet erg handig voor je latere carriere." Die voorzichtigheid gunnen ze hun sprekers niet. Ze worden te kijk gezet, zonderdat er rekening wordt gehouden met het stigma, waar dit programma alleenmaar aan bij probeert te dragen.

We krijgen wat van de stemmen van de meiden en de jongen te horen. Er is wel duidelijk weer in geknipt, maar er komen in ieder geval stùkken van de boodschap over. Ik denk dat die erin zijn gebleven omdat de makers zo wouden laten zien hoe raar die hoeren wel niet denken.

De boodschap die de makers uitdragen is duidelijk. Ze laten geen kans voorbijgaan om te laten zien hoeveel afkeer ze hebben van het werk. Dan gaat het om opmerkingen dat het een gênante wereld is, dat de escort die niet high-class is zich afspeelt in treurige studentenkamertjes, en dat er geen grotere tegenstelling denkbaar is dan tussen het sekswerk en de collegebanken.

Het programma beweert dat er een enorm verschil is tussen gewone escort en high-class. Dat is niet waar. Het zijn twee verschillende soorten werk, de nadruk ligt anders, maar ze lijken veelmeer op elkaar dan ze verschillen. Ik heb allebei gedaan, en veel van de meiden die ik uit de high-class ken doen er gewone escort naast. Ik heb aleens geschreven over het verschil, maar er zit nog een stukje aan te komen waar ik er toch wat dieper opinga.

Als Anne-Mar een advertentie zet waar ze zich aanbiedt voor hete seks, krijgt ze telefoontjes van klanten die hete seks met haar proberen te regelen. Daar is ze verbaasd over. Ze wil weten wat de klant wil, en als hij daarop antwoord geeft gaat ze geschokt en verafschuwd zitten doen. We zien haar zich totaal passief opstellen, en overal "ja" op zeggen. Geen wonder dat ze geile praat aan de telefoon krijgt. Daar vraagt ze letterlijk om.

De apotheose van het tweeluik, waar al de hele tijd teasers van komen, is Anne-Mar's "date" met een klant. Vorige week gingen er al wat alarmbellen af bij die klant, en deze keer blijkt dat gewoon te zijn omdat die klant een acteur is, en helemaal geen klant. Het is heel bizar om als spil van je programma een nepontmoeting te nemen. Wie leert daar nu wat van? Het is erg vergezocht.

Voordat ze de klant ontmoet is er een momentje dat ze even in de camera gekscheert over het beeld wat de hoeren aan haar hebben geschetst, die zijn superenthousiast, vinden het een fantàstische bijbaan (schudt belerend haar hoofd), rozengeur en manenschijn. Anne-Mar weet het kennelijk veel beter dan de meiden waar ze zogenaamd langsging om wat over het vak te leren. En zo gaat ze naar haar eerste "ervaring." Hoog op haar vooroordeel.

In het gesprek met de klant kan je wel zien waarom het beter is om daarvoor een acteur te nemen. Anne-Mar neemt geen initiatief om de klant te verleiden, en zit alleen preuts en hautain naar de camera te spelen. De zogenaamde klant misdraagt zich een beetje, maakt wat drama, en accepteert haar wanprestatie volledig. Als een echte klant zich zo zou gedragen zou zijn hoer erg oppassen, want dit gaat niet de goeie kant op.

Maar een echte klant zou ook al snel afgehaakt zijn. Zij is te aftands om voor een studente door te gaan. Ze ziet er ook niet uit alsof ze goed kan neuken. Klanten letten daar erg op. Hij betaalt wel, en hij verwacht dat je seksuele spanning maakt. Anne-Mar deed het omgekeerde, die deed haar best te laten zien dat ze alle seksuele spanning meteen de kop in wou drukken. Haar lichaamstaal was er één van grote afkeuring, ookal was ze wel opgewonden.

Dat was het rare. Die acteur gedroeg zich als een kleffe grote gribus, en tòch beschrijft ze hem als aardig, charmant, en "een heertje!" Wat voor kijk heeft ze op mannen? Aan haar lichaamstaal kon je zien dat ze van haar stoel was gegleden als ze niet zo in paniek was over de onzedelijkheid van wat ze aan het doen was. Ze is totaal niet in control. En dat vind ik raar, want ze was duidelijk vanaf het begin niet van plan wat te laten gebeuren.

Tijdens een plaspauze zegt ze in de camera dat ze zich goedkoop voelt, omdat die man een beetje tegen haar aan zit te geilen, en omdat zij betaald wordt. Wat ze precies verwachten zou begrijp ik dan niet, maar ze mag er wel even over nadenken dat ze dit programma aan het maken is omdat het haar wèrk is. Dat haar betáált. Dit is geen persoonlijk experiment, ze is haar werk aan het doen. Denk daar maar even over na.

Na het programma zie ik in mijn software duidelijk een enorme piek bezoekers op mijn website, die op zoek zijn naar informatie over studentenprostitutie. Daar zijn ze op mijn blog gelukkig op het goede adres voor. Ik vind het fijn dat op die manier niet alleenmaar meer domheid van dit programma is gekomen. Van collegaatjes hoor ik ook dat het stormloopt in de studentenhoererij sinds het programma op TV was.

Als afsluiter wil ik nog even wijzen op de toelichtingstekst op de website van het programma. Daar staat, zonder verdere uitleg:

Studente Angela: "Door dit werk ben ik drugs gaan gebruiken. Ik gebruik steeds meer coke en GHB om dit leven aan te kunnen."

Die Angela zien we in het programma nergens. Waar dit vandaankomt kan ik niet zomaar zien, en ik vind het weer heel ráár. Coke maakt je moediger, maar dat heb je als hoer niet nodig, maar het maakt je ook dróóg. Dat is niet goed met het werk. Van GHB word je passief en slaperig. Dat werkt ook niet met het werk. Maar dit zijn wel drugs waar Zeden altijd naar vraagt, want van coke stap je makkelijker over je grenzen heen, en GHB wordt gebruikt door verkrachters. En Zeden denkt nog steeds dat prostitutie geen werk is.

Er is maar één ding goed aan dit programma, en dat is dat ze de hoeren even aan het woord hebben gelaten, ookal wordt er nogzoveel geknipt. De rest is gewoon hun eigen vooroordelen pijpen, zoals we gewend zijn. De bedoeling is duidelijk, ze willen mensen bang maken, en erinwrijven dat prostitutie vies en slecht is. Ik zie om me heen dat er genoeg mensen zijn die het programma wel positief vinden, omdat het negatiever had gekund. Zijn we dan echt zo murw?

Bangmaakactie
In de Achterhoek heeft de politie samen met GGD en de locale zieligheidsindustrie een bangmaakactie onder jongeren gehouden. Vijftienjarige meisjes werden gelokt, en als ze toehapten, kregen ze een gesprek met preventiemedewerkers die hen wezen op de gevaren van ronselpraktijken. Een preek van gezagsdragers hakt er best in bij vijftienjarige pubers, dus er kwamen ookwel wat traantjes bij kijken.

En hoe ver moest het gaan voordat het meisje werd uitgelegd dat ze in de val van een loverboy of lovergirl was getrapt? Als ze het eerste condoom over de eerste klant stroopte? Natuurlijk niet. Als ze aarzelend "okee" zei als de loverboy voorstelde om in de prostitutie te gaan? Als haar gevraagd werd om haar telefoon in te leveren? Als ze meeging van het terrein af, met begeleiders die ze niet aankon? Natuurlijk niet.

Het zieligheidscircus vindt dat je je hebt laten beetnemen door een loverboy of lovergirl als je meeloopt als iemand je een handtekening van de optredende artiest belooft, of als ze zeggen dat je modellenwerk zou kunnen doen. Er wordt dus al van die meiden, die op vijftien toch wel wàt onafhankelijkheid mogen proeven, geëist dat ze die situatie, van een jongen of meid die ze iets leuks aanbiedt, als bedreigend moeten ervaren.

Op je vijftiende ben je sociaal niet sterk. En je bent meestal ook verlegen en nogal onhandig. Je bent op zo'n evenement vaak toch een beetje overweldigd, en je geniet met volle teugen. Als je dan wordt benaderd door iemand die aardig voor je is, moet je dan automatisch wegvluchten of ze afweren? Je bent geen vijf meer. Je moet ooit toch met mensen om leren gaan. Als het er verkeerd uit gaat zien, dan haak je zelf wel af. Maar daar denkt de zieligheidsindustrie anders over. Je bent slachtoffer, vergeet dat nooit.

Moderatie in mijn commentaren
Al járen heb ik als regel dat ik alle reacties laat staan, behalve als ze commerciële spam zijn, of bedreigingen zijn waar de politie misschien in geïnteresseerd is. Dat werkt al jaren prima, en het zorgt ervoor dat niemand kan zeggen dat ik tegenargumenten negeer. Ik laat het immers allemaal staan. Er bestaan alleen geen goede tegenargumenten. Dit is mijn manier om dat te laten zien.

Ik hoor heel vaak van reacties, ook via de mail, dat mensen vinden dat ik meer moet gaan modereren. Die vinden de scheldpartijen, de egotrips, de off-topics en de gestoorde reacties zo onplezierig dat ze niet zelf gaan reageren. En ik zie ookwel dat als er weer één van de gekkies heeft gereageerd, dat de nuttige reacties dan ophouden. Niemand wil daarbij gaan staan. Dat vind ik erg jammer.

Daarom heb ik een enquete aangemaakt. Daar kan je stemmen of je vindt dat ik meer moet gaan modereren, en hoeveel dan. Ik wil eigenlijk niets veranderen, maar als tweederde van de stemmen vindt dat ik dat wel moet gaan doen, moet ik ook om mijn lezers denken. Dan moeten mensen me er maar op vertrouwen dat ik die moderatie niet gebruik om anderen monddood te maken, want dat kan ik niet verdragen.

dergelijks zou voldoende moeten zijn -B]

Antwoord op: prostitutie is vies werk

Je hoort deze vaak. Mensen die zeggen dat ze het niet zouden kunnen, met al die smerige mannen. Mensen die het vies voorstellen. In kunstexposities van verbiedertjes maken ze stank in de peeskamers, en vuile vegen, en alles grauw. De plaatjes die ze gebruiken zijn niet vrolijker. De klanten worden beschreven als oud, vies, zwetend en stinkend. Het is een makkelijk woordje om overal tussen te stoppen.

Ze hebben het helemaal verkeerd natuurlijk.

Ik kan nou ingaan op de klanten. Dat een vieze vent aan je deur maar héél zeldzaam is, vooral als je op afspraak werkt. Dat je een dronken stinkerd gewoon wegstuurt, en daar weer een week over kan roddelen. Dat klanten zich juist opdoffen voor hun bezoekje. Dat je klanten schoner zijn dan een vent die je uit de kroeg meeneemt. Maar dat is niet het punt waar het om gaat.

Het is stemmingmakerij. Hoererij is niet viezer dan gewoon seks, en wij hoeren zijn bovendien véél meer bezig met schoon en hygiënisch seksen dan de andere mensen. Ja, seks is klef, plakkerig, glibberig, nat, en heeft veel met lichaamsgeurtjes te maken. Maar bij gewone seks accepteren we dat wèl gewoon, en vinden we het niet vies in die context, dus waarom zou ik het niet kunnen accepteren als ik het als werk doe, en het ook niet vies vinden?

Dat seks vies wordt gevonden vind ik een beetje raar. We vinden rijden in de bus ook niet vies, en eerlijk gezegd krijg ik meer vieze dingen daar te ruiken dan op mijn werk. Als je leert omgaan met seks, zodat je ermee op je gemak bent en niet de hele tijd in die angst zit, dan ga je de geur van een schone huid wel waarderen. En douchen en zeep nemen vieze geurtjes zo weg.

Prostitutie is seks op de meest schone manier. Dat moet wel, als je niet op je hygiëne let vindt je klant het ook maar niets, en nog veel belangrijker, je loopt veelmeer risico op SOA. Bovendien heb je niet die geilheid die je wel hebt als je het voor je eigen geilheid doet, dus je ziet alles nuchter. Dan doe je geen dingen die je achteraf opeens anders ziet omdat je er door je geilheid overheenkeek. Prostitutie is seks op zijn schoonst.

Dus als prostitutie vies is, dan is àlle seks vies. En er zijn best veel mensen die dat ook ergens wel vinden. Vooral mensen die niet op hun gemak zijn met seks, er bang voor zijn, en het vooral als iets zien dat nou eenmaal met relaties samengaat. Terwijl seks veel meer is dan alleen iets om je relatie mee op te vullen. Seks heeft een hele belangrijke rol in je leven, of je nou wil of niet. Of je het doet of niet.

Bij seks hoort naakt zijn, hoort huid op huid, zweet, lichaamshaar, geslachtsorganen, met al hun sappen, ookal hou je die wel met een condoom gescheiden, er hoort dierlijk gedrag bij, met dierlijke geluiden, en er hoort bij dat je dingen doet die we niet netjes vinden in gezelschap van andere mensen. Dat zijn allemaal dingen die je vies kan vinden. Maar als je een beetje volwassen bent, zie je wel dat je best verschil kan maken in welke omstandigheden je dat wel of niet vies vindt.

Ik kijk er zelf altijd zo naar: een gebakje ziet er lekker en schoon uit, maar als je een hap neemt en je hebt drie keer gekauwd, is het ook lauwe kleffe brokkelpap geworden. Daar denk je ook heel anders over. Behalve als je het uitspuugt op een schoteltje, dan moet je er weer niet aan denken om het weer op te lepelen. We hebben dus hele rare ideeën over wat vies is en wat niet, want dat verandert om redenen die niet logisch zijn.

De prostitutie is niet vies. Als jij vies bent van prostitutie, maakt dat het werk nog niet vies.

Ik kan het toch niet laten

De laatste maanden ben ik heel springerig geweest met het nieuws. Ik heb niet echt een regel bedacht wanneer ik het nou over nieuws ga hebben en wanneer niet, en ik heb er eigenlijk ook teweinig tijd voor gehad. Die Engelse serie heeft een stuk meer tijd gekost dan ik dacht, en ookal ben ik er erg blij mee, ik heb daardoor wel flink wat dingen links laten liggen. Dus nu even een nieuwsstukje, ookal heb je hiermee echt niet alles wat belangrijk is.

Commissie Mensenhandel Tweede Kamer
Eerst even een kort verslagje van een discussie in de Tweede Kamer gisteren. Het gaat niet over de WRP, maar wel over mensenhandel, en die dingen liggen in de hoofden van kamerleden erg dicht bijelkaar. Helaas zie je veel van hun hersenspinsels over mensenhandel terug in hun behandeling van prostitutie. De minister haalt de WRP er zelf ookal bij, als iets waar de gemeentes om zitten te springen in hun strijd tegen mensenhandel.

De commissieleden laten zien dat ze niets hebben geleerd. Ze hebben, nieteens alleen van mij, zoveel advies en informatie gekregen over mensenhandel, prostitutie, en wat de overheid daar allemaal mee doet. En toch komen ze niet verder dan nog steeds dezelfde ideeën.

Kennelijk zijn de kamerleden op een zieligsafari in Roemenië geweest. Ze praten over de lijmsnuivende straatzwervers die ze uit een heul zagen kruipen alsof dat de bron is voor de mensen die in Nederland komen werken. Geen van hen vraagt zich het af, ze nemen het allemaal klakkeloos aan. Er is armoede en ellende in Roemenië, maar de laagste vertrapten zijn niet de bron voor onze Roemenen. Dat zijn eerder de ondernemende Roemenen die het gewoon niet breed hebben.

Als ze ooit hadden gepraat met de importmeiden hadden ze het geweten. Als ze de moeite hadden genomen om te luisteren naar wat die mensen zelf te vertellen hadden, wisten ze al dat het niet zo zat. Maar ze hebben de NGO-safari door Roemenië gewoon geslikt alsof het het Evangelie was. Ze doen alsof de vrouwen die hier werken melaats zijn, en niet kunnen worden benaderd. Ookal staan ze te wachten achter een dun stukje glas.

De commissieleden weten allemaal van toeten noch blazen, maar de twee grootste ergernissen zijn Marith Rebel en Magda Berndsen. De eerste omdat ze ooit veelbelovend was, maar zich meteen heeft laten inpakken en zich nu doof houdt, de ander omdat ze het zo duidelijk maar een spannend verhaaltje vindt waar ze opgewonden over doet. De minst domme van het hele stel is de VVD'er Ard van der Steur, die ook helemaal de weg kwijt is, maar het in elk geval minder ver drijft dan de rest.

Er wordt door iedereen een duit in het zakje gedaan over dat ze mensenhandel zo èrg en onacceptabel vinden. Dat soort belijdenissen laten het duidelijk merken dat we te maken hebben met een taboe. Je bent verplicht om het niet te accepteren, je bent verplicht om ertegen te zijn, je bent verplicht om het erg te vinden. Een andere mening, of zelfsmaar nuance, maakt je een slecht mens.

Je kunt al snel opmaken welke bronnen de commissieleden gebruiken voor hun informatie. De Nationaal Rapporteur, mensenhandel-NGO's, en verder niets. De enige bronnen van informatie zijn anti-prostitutie-activisten, en hun verhaallijnen worden ook klakkeloos gevolgd. Andere bronnen, waarbij ik ook, hebben geprobeerd om tot ze door te dringen, maar ze houden zich doof.

De commissie laat zien waar de prioriteiten liggen. Marith Rebel herhaalt drie keer dat pooiers moeten worden gepakt "waar het pijn doet, namelijk in hun portemonnee" en jouwt dat ze pooiers uit hun audi wil krijgen. Ze doet alsof ze niet weet dat pooiers heel goed weten dat ze alles er meteen door moeten jagen omdat het anders weg is. Voor een pooier verandert daarmee niets. Maar zij wil dat niet weten, want ze blaat alleen de opmerkingen van de Rapporteur na.

Ook wordt er weer gepraat over het vergroten van aangiftebereidheid. De enige kritische kanttekening komt van van der Steur, die zich afvraagt hoeveel misbruik uit de B8/3 moet worden getolereerd, maar verder is iedereen overtuigd dat er wel heel veel dwang en misbruik ìs, maar dat we te onmondig en passief zijn om aangifte te durven doen. De olifant in de kamer wordt genegeerd.

Ik zat met kromme tenen te kijken toen Marith Rebel patroniserend sprak over slachtoffers die zichzelf niet altijd zien als slachtoffers. Dat opleggen van motivaties en waardeoordelen is waar de zieligheidsindustrie zijn bestaansrecht mee beschermt. Marith heeft daar geen moeite mee. Toen zij nog arts was, zal ze wel doorbehandeld hebben tegen de wil van haar terminale patiënten in. Die weten immers niet wat goed voor ze is. Gedwongen opname voor nog een kuurtje chemo. Precies hetzelfde.

Aan het eind van de eerste termijn komt ook nog even op tafel dat men graag meer geld naar de NGO's wil. Dat is wel duidelijk geworden bij de rondleiding door de NGO's, er is meer geld voor die organisaties nodig, en ze moeten een belangrijke rol spelen in de oorlog tegen mensenhandel. De lobbyisten hebben hun werk goed gedaan, en ze worden rijkelijk beloond met mijn belastinggeld.

Magda Berndsen is sinds 1985 al politica, en nu doet ze verbaasd over dat de regels die wij de Roemenen hebben laten aannemen tegen mensenhandel op papier erg mooi klinken, maar dat de werkelijkheid anders uitpakt. Had ze dat echt nog nooit meegemaakt? De D'66 politici in de Eerste Kamer zijn toch wel heel veel intelligenter. Die begrijpen tenminste dat grote voornemens op papier niet meteen een werkbare oplossing geven, zeker als je het niet op de waarheid baseert.

Ze praat over de vlucht terug naar Nederland, toen "de leden van de commissie" iets zagen waarvan ze dachten dat het een mensenhandelaar met een slachtoffer was. Dit noemt ze met een opgewonden triller in de stem. En ze denkt niet die ene stap door, om zich af te gaan vragen hoe dat dan kan, als mensenhandel zo'n onzichtbaar delict is waar je grote expertise voor nodighebt om het te kunnen zien.

Toen ze dat vertelde deed ze me denken aan twee oude besjes waar ik in de bus naar stad vroeger soms achter zat. Toen een langharige jongen instapte, zei de één de ander: "die is aan de drùgs!" En toen een kek gekleed meisje instapte: "Dat duurt niet lang voordat die een tienermoeder is." De ander antwoordde: "Ze is vast al zwanger, en probeert nog snel een vent te krijgen voor het zichtbaar wordt!" Dezelfde toon, en hetzelfde pleziertje.

De minister kwam ook aan het woord, maar die deed wat we hem altijd zien doen. Brommen over dat alles wat gevraagd is al bij een commissie, NGO of werkgroep is ondergebracht, dat er maatregelen worden getroffen, dat het gefikst zal worden door de invoering van de WRP of dat hij er nog navraag over zal doen. Iedereen luisterde aandachtig, ookal komt er niets nuttigs uit die man.

Het was een vertoning. Er is niets nieuws over tafel gekomen. Er was zelfs geen verschil van mening wat echt iets zou kunnen hebben veranderen. Het was een wedstrijdje wie mensenhandel het ergst vindt. Ik vind het deprimerend dat we zulke domme mensen de baas over het land laten spelen, en dat ze zo weinig hun best doen op hun werk. Ik wou dat ik maar gewoon kon beslissen om niet mee te doen met deze klucht, maar dat gaat niet.

3onderzoekt
Gisteravond was er het eerste deel van een EO-documentaire over studentes die sekswerken. Voor een EO-programma over prostitutie vond ik het opvallend hoe veel ze hoeren aan het woord lieten. En waar ze positief waren over hun werk werd er ook niet eens totaal uitgeknipt. Ik was eigenlijk daarover best positief. Mensen die een beetje door het programma heenkijken kunnen er best wat nuttigs uithalen.

Er was één ding wat me echt heel boos heeft gemaakt. De meiden werden niet onherkenbaar gemaakt. Vooral bij Desi hadden ze alleen voor een pruik en de verdraaiing van haar stem gezorgd, maar bij allebei de meiden die ze interviewden kwam hun gezicht uitgebreid duidelijk in beeld. Dat is zo'n schending van hun broodnodige anonimiteit! Zelfs als die meiden zelf te naïef zouden zijn om het te hebben geëist, zou het nog steeds de verantwoordelijkheid van de filmers zijn om dat te blurren. Maar dat doen ze niet.

Ze blurren wel de meid die ze thuis opzoeken. En allebei de meiden die ze interviewen willen ook alleen met een pseudoniem spreken. Je kunt op je klompen aanvoelen dat je netjes en voorzichtig moet zijn met de identiteit van een meid die nog dóór moet buiten de prostitutie. Toch zetten ze die meiden gewoon te kijk. Een pruik en wat make-up zal familie en leraren niet misleiden. En toekomstige werkgevers en collega's ook niet Misschien zit daar ook wel een element van de brutale hoer straffen bij. Ik heb die wel vaker gezien.

Aan het begin van het programma zeggen ze dat er steeds meer meiden aan studentenprostitutie doen. Dat is totale onzin. Het is eerder omlaaggegaan, ookal verwachten we met het leenstelsel wel weer een opkomst. Die uitspraak is alleen lekker paniekzaaien, en bovendien doe je dan alsof je wat nieuws brengt, en niet weer opnieuw oude kost uitkauwt. Want dat is wat ze doen. Studenthoeren zijn van alle tijden.

In het programma wisselen ze af tussen twee verhaallijnen. De ene is Anne-Mar die bij de meiden op bezoek gaat en ze interviewt, en de ander is Johan die undercover probeert een ontvangster te strikken. Het is een programmastructuur die je veel ziet, omdat het een drukker beeld geeft, en het minder opvalt dat er eigenlijk nietzoveel gebeurt. Het zijn meiden die weinig uit hoeven te leggen over hun werk, omdat de vragen haast niet komen. De interviewers zijn vooral bezig met zeggen hoe geschokt ze zijn.

Anne-Mar interviewt Desi, een studente die anoniem afspreekt bij een neutrale plek, maar wel met haar gezicht gewoon in beeld komt. Een frisse jonge meid, die heel open is over hoe ze gemotiveerd is, en graag duidelijk wil zijn. Ze is nog heel groen natuurlijk, er is niets doorgewinterds aan, maar ze heeft een goed beginnetje gemaakt. Ze is in het interview ook goed bezig, en ze laat zich haast niet leiden door de interviewster. Ze laat zich ook niet door de opmerkingen dat het bizar en apart is van haar stuk brengen.

De presentatrice gebruikt graag verkleinwoorden als ze over de meiden praat. Het zijn hoertjes. Ik vind er in principe niets verkeerds aan om het woord hoer te gebruiken, maar zoals zij het als verkleinwoord, kleineerwoord gebruikt, dat vind ik erg onbeschoft. Als ze niet met een meid in gesprek is, is ze een stuk neerbuigender dan wanneer ze in de ogen moet kijken van wie ze kleineert.

Het telefoongesprek van Johan met zijn ontvanger zou bij mij zijn afgewimpeld. Er is iets aan zijn stem dat me tegenstaat, er gaan alarmbellen af. Hij lijkt me een hele vervelende klant, eentje die je grenzen gaat aftasten en doet alsof dat normaal is, en interesse in jou betekent. Zo'n type kan je beter in het telefoongesprek al afschudden, want ze zijn vervelend als ze eenmaal binnenzijn. Mijn collega's kennen het type vast wel.

Johan speelt geschokt als hij via de telefoon een soundbite loskrijgt over dat ze wel zonder condoom wil bij meerdere uren. Er is zo geknipt dat we niet horen in welke context het condoom wordt genoemd. Het is helaas best normaal geworden om zonder condoom te pijpen, maar zonder condoom neuken is natuurlijk wat hij wil suggereren, ookal is dat helemaal nog niet normaal. Hij vindt het maar een "scary world."

Het tweede interview, met Anne-Fleur, is mooi om te zien, ookal komt ze ookal veelte herkenbaar in beeld. Anne-Fleur laat zich niet verleiden om te suggereren dat er zoveel raars en pervers gebeurt, ze laat zich niet beschamen, ze laat zich niet in de verdediging drukken om zich schoon te praten. Ik heb respect voor Anne-Fleur, ze zegt het zoals het is. Die heeft ook feeling met de business, dat kan ik aan haar zien. Die kan nog een goeie worden. Dan leert ze ooknogwel dat je als je goed bent na je dertigste alleenmaar meer gaat verdienen.

Wanneer Anne-Mar eenmaal afscheid neemt, durft ze wel weer even flink afkeurend en neerbuigend te doen. Voor geen goud zou ze willen ruilen, en de opmerkingen over gek, raar, gevaar en perversiteit zijn niet van de lucht. Alles wordt geframed met afkeurende uitspraken en neerbuigendheid. Ze geven alleen de meiden niet de kans om dáárop te reageren, en dat is omdat ze het gewoon niet durven.

Anne-Mar probeert het in het negatieve te trekken. Dat ergert me, maar we krijgen het tenminste wel te zien. Er wordt lang niet zoveel in geknipt als in het stukje met Johan, waar het heel duidelijk is dat hij flink loopt te vissen naar vieze misereporno, en het ellenlange gezeik vóór de soundbite wegknipt. Scat is heel zeldzaam, maar je hoeft niet lang hoer te zijn om te weten dat veel mannen kicken op de standaard vieze verhalen.

Ook in het interview met de uitbaatster van het escortbureau is handig geknipt. Als ze uitlegt dat een bodyguard voor elke deur niets garandeert, is dat zo geknipt dat het lijkt alsof ze zegt dat het gevaarlijk is en je daar niets aan kan doen. Ze knippen eraf dat de interviewster vraagt waarom die meiden niet allemaal een bodyguard meekrijgen. Die context maakt een boel uit voor de kijker. En daaròm wordt die verwijderd.

Johan bezoekt een meid die hem op zijn gemak probeert te stellen terwijl hij haar uit probeert te lokken. Dat heeft ze ookwel door, dat kun je horen, maar ze is nog niet zo ervaren dat ze weet dat ze dit soort eikels beter meteen de deur uit kan zetten. Die jonge meiden pikken teveel van de zeurpieten, en daar heeft hij maar geluk mee, want anders had hij geen interview gehad.

Volgende week gaat Anne-Mar zelf met een klant, als escort. Daar krijgen we het hele programma lang al teasers van, waar je haar zich ziet aanstellen als een preutse bakvis met een klant die heel raar overkomt. Je hebt klanten in àlle soorten, maar dit is ongewoon genoeg om op te vallen. Klanten praten niet zomaar op die manier met je. En klanten verwàchten wat van je. Je hoort het gesprek een beetje te leiden, anders ben je hem niet aan het verleiden. Ondanks haar wanprestatie horen we geen teleurstelling van hem. En dat is verdàcht. Zo zijn klanten niet.

Ze is sowieso te aftands om voor een studente door te gaan. Daar knappen klanten ècht op af. Ze speelt naar de camera. Dat zou een echte klant wel merken, en ookal zou hij niet aan een camera denken, hij zou schichtig worden omdat hij denkt dat er een pooier in het spel is. Ik denk ook niet dat een vrouw die eerder niet met een mogelijke loverboy durfde te práten op een openbare plaats dit nu wel opeens zou durven. Ik denk dat het in scène is gezet.

Volgende week zien we wel verder. Misschien krijgt het dan nog een stukje.

Doodsklap door Vasterman
Ik schreef eerder al over een reactie van Peter Vasterman in het NRC op het rapport van Dettmeijer over seksueel misbruik bij kinderen. Ik schreef ookal eerder over het mopperende antwoord van Dettmeijer, dat minder erg ook erg is. Vasterman heeft daarna nogeens de doodklap gegeven op die discussie, en Dettmeijer haarfijn op haar nummer gezet met een goed artikel. Het is nu wel uitgespeeld.

Bachelorscriptie over de WRP
Als je de tijd hebt, is deze bachelorscriptie over de blamage van de WRP erg interessant. De insteek is anders dan de mijne, maar het laat zien dat je geen achtergrond in de prostitutie nodighebt om te kunnen onderkennen dat het een boeltje is. Ik denk ook dat dit serieuzer zal worden genomen dan mijn blog, omdat het niet van een hoer afkomt, en op een universiteit is gemaakt. Onterecht of niet, het is bruikbaarder als je een referentie nodighebt.

Franse Senaat stopt Zweeds Model
Netzoals hier in Nederland de Eerste Kamer slimmer is dan de Tweede Kamer, heb je hetzelfde in Frankrijk. Daar had hun Assemblée een wet goedgekeurd die het Zweedse Model in Frankrijk in zou voeren, maar de Senaat stak er een stokje voor. Netzoals in Nederland heb je daar nu ook politieke bewegingen die het dan op andere manieren maar moeilijk willen maken voor de hoererij.

Bezoek aan een mensenhandelslachtoffer strafbaar maken
Over dit initiatief heb ik ookal eerder geschreven. Gert-Jan Segers heeft langzaam meer politici overtuigd om mee te doen met dit makkelijke scoren. En als het bleef bij wat ze voorstellen, namelijk het bestraffen van een man die geen melding doet van een vrouw die duidelijk gedwongen wordt, dan had ik er ook geen probleem mee. Maar zo zit het natuurlijk niet. Want alles wat Segers en de zijnen doen is om vrije seksualiteit te bestrijden, en niet om wat hij zegt.

Met een gedwongen vrouw seks hebben is al verkrachting, als je ervan weet. Daar is geen nieuwe wet voor nodig. Waar het nieuwe initiatief over gaat, is dat hij al strafbaar is als hij "hoort te vermoeden" of weet dat ze slachtoffer is van mensenhandel. En dat is nogalwat breder dan dwang! Heel veel onschuldige dingen zijn mensenhandel volgens de perverse wet, en zo'n beetje alles is wel signaal van mensenhandel.

Het is heel leuk voor de politie dat er niet zoveel bewijs nodig is als bij verkrachting, voor Segers dat er meer terreur onder de klanten gezaaid wordt, en voor de politici dat het lekker tof doen is. Niemand geeft erom dat de wet niet kan gaan doen wat ze zeggen. Niemand wil dat ook. Het argument dat je zovaak hoort dat mensenhandel alleen kan worden gezien door experts gaat bij dit soort wetsvoorstellen meteen het raam uit. Want nu kunnen ze het even niet gebruiken.

Alleen als je denkt dat klanten onmensen zijn heb je deze wet nodig. En dat is een domme gedachte, want klanten zijn hele gewone mannen, vaak zelfs netter dan wat je op straat ontmoet. Als een klant wat vermoedt, en zéker als het zo erg is als dat wordt voorgesteld bij het uitleggen van het voorstel, dan meldt hij dat. Daar doet de politie verder weinig mee als het meisje niet mee wil gaan met het normatieve mensenhandelverhaal, maar daar kan je de klant niet voor straffen.

Wat het wel doet is juist zorgen voor minder meldingen. Een klant die wat tegengekomen is, gaat zich zorgenmaken of hij nou iets heeft gedaan met een mensenhandel-meid, en zèlf strafbaar is. Die gaat dat niet melden. Dat kan je op je vingers natellen. Dat doet de opstellers van dit voorstel niets, want die vinden dat ook helemaal niet belangrijk. Als de klanten maar bang worden en de politici maar helden lijken.

Utrecht
Tja, nog steeds is er eigenlijk geen nieuws uit Utrecht. Wat ik eerder er al over schreef geldt nog steeds, ze blijven sollen met de mensen en de regels totdat iedereen afhaakt. Het blijkt dat aannemers niet staan te springen om de rare regels van de gemeente uit te voeren, dus er is weer een nieuw probleem ontstaan om toch wat voorelkaar te krijgen. De gemeente doet alsof ze het vervelend vinden, en niet aan zagen komen. Wat een theater.

De Speld
Ik vond dit artikeltje in de Speld wel leuk.

Fier Fryslan in nood
Fier Fryslan beweert dat ze in nood zijn omdat gemeentes voortaan hun zorg zelf mogen gaan inkopen, inplaatsvan dat er een soort achterkamertjesdeal is dat alles bij Fier terechtkomt. Die zijn daar niet blij mee, en de krant neemt hun kant en klare persberichtjes maar wat graag over. Fier heeft natuurlijk niet echt iets om zich zorgen over te maken, maar ze doen graag alsof ze in nood zijn vanwege alle extra steun die ze dan krijgen. Daar zijn ze handig mee.

Mariska Majoor op de radio
Waarom heeft Mariska Majoor op de Nederlandse radio nooit zo'n beleefd en prettig interview als hier? Ik vond dit echt prettig om naar te luisteren, en het had niet die broeierige sfeer die in Nederland altijd hangt rond programma's over prostitutie.

Nieuws uit het buitenland
Ik krijg van helpers genoeg nieuws uit het buitenland aangereikt. Ik ben echt een beetje op Nederland gericht, dus ik doe er nietzoveel mee, maar soms is het best interessant om te lezen. Ik geef wel gewoon wat koppelingen:

Het Zweedse Model werkt niet in Noorwegen
In Duitsland wordt gevochten in de politiek of ze hoeren moeten registreren
Duitse hoeren laten van zich horen, maar niet op de manier dat ze afgeschilderd worden
In Bangkok zijn er mensen kritisch over de acties tegen hoeren die wij hier sponsoren en de VS afdwingt

Oh, jongens, al deze stukjes hadden weer pagina's per stuk kunnen worden. Maar nu is het weer even uit met het nieuws!

Probleem met geen probleem

In mijn vak kom je vanalles tegen. Niet alleen omdat je op plekken komt waar andere mensen niet komen, en omdat je dingen doet die andere mensen niet doen, maar ook omdat mensen je opzoeken die je anders nooit zou zien. En die mensen vertellen dingen aan je die ze nooit aan iemand anders dan een hoer zouden vertellen. En zonder op te scheppen, niet aan een hoer die niet zo haar best ervoor doet als ik.

Ze zeggen weleens dat hoeren tegelijk maatschappelijk werkers zijn. Daar zit wel wat in. Niet eens alleen voor mannen die alleen bij ons terechtkunnen. Ook mannen die alleen bij ons terecht wìllen. Er zijn best wat mannen die alleen bij een hoer hun verhaal doen, omdat wij zo netjes van hun wereld afgescheiden blijven. Vooral als ze dingen hebben wat ze weten dat niet geaccepteerd wordt.

Dat levert soms hele ongemakkelijke tafereeltjes voor me op. Vroeger was dat veelmeer dan nu, want ik heb geleerd om breder te kijken, en dat iemand die iets opbiecht niet betekent dat ik dan voor of tegen moet kiezen. Meestal moet ik gewoon luisteren. Advies hoeven ze vaak nieteens. Maar als ze wel advies willen, denk ik wel met ze mee. Het is altijd een beetje bij jezelf blijven, en nooit teveel buiten mijn boekje gaan, maar de kleine dingen die ik kan helpen doe ik wel.

Eigenlijk is er maar één ding dat veel belangrijker is dan àlles: je moet niet afwijzen. Ze verwachten dat je terugschrikt, ze raar vindt, en afstand neemt. En dat mag je niet doen. Als je dat doet, gaat alles mis, en krijg je nooit meer zijn vertrouwen. Waarschijnlijk zie je hem nooit meer. En als je het niet doet, dan heb je meestal al iets voor hem gedaan wat alles goedmaakt.

Ik kom dus vanalles tegen. En dat is iets wat mijn werk zo interessant maakt. Ik heb veel dat gewoon een beetje van me afvalt als de klant weer weg is. Er zijn vooral veel klachten over hoe hun relatie werkt, en dat ze weg zouden gaan als de kinderen er niet waren. Ik hoor veel over eenzaamheid. Ik hoor veel over zorgen. En angst, ook. Mannen hebben ook behoefte om te vertellen wat ze dwarszit, aan iemand die ze intiem vertrouwen. En daar hoor ik wel bij. Soms als enige.

Natuurlijk kan ik niet in één stukje alle aspecten behandelen wat klanten met me bespreken. Daar kan ik heel veel stukjes over schrijven, nu kies ik het maar over één ding daarvan te hebben, wat ik telkens terug heb zien komen. Er zijn best mensen, niet heel veel, maar genoeg dat het me opvalt, die problemen ermee hebben dat ze ergens geen problemen mee hebben. Die verwachting dat iets ze dwars hoort te zitten, zit ze dwars.

Soms gaat het om kleine dingetjes. En dat zijn dingen die ik echt niet als enige hoor. Mannen die ontslagen zijn en thuiszitten, en zich er een beetje voor schamen dat het een vakantiegevoel voor ze is. Mannen die een vrouw hebben die weer is gaan werken, en dat eigenlijk wel fijn vinden omdat die opeens veel minder aandacht voor ze heeft. Mannen die een ouder verliezen, en daar niet door geraakt worden. Meestal verrassen ze zichzelf ermee.

Maar dit stukje gaat over grotere dingen.

Een klant die ik al jaren kende, bleef na een bezoekje even hangen. Hij had iets op zijn lever, en hij wou er graag over vertellen. Ik moest nog verschonen voor de volgende klant, en het was al laat geworden. Ik kon hem dus niet laten bijboeken. Ik drukte hem op zijn hart dat we het er volgende keer over konden hebben, als hij wou. Het was iets waar hij iets berustends over had. Hij was teleurgesteld over het moment.

Dat begrijp ik wel. Soms is het moment dat je de moed en het goeie gevoel hebt om ergens over te beginnen iets wat maar afentoe komt. En als er dan iets tussenkomt, voelt dat bestwel als een teleurstelling. Hij voelde zich geweigerd, ookal vocht hij ertegen. Dat zorgt dan wel dat ik me er ook niet lekker over voel achteraf. Je wil je klanten toch geven wat ze echt nodighebben, en hier was het gewoon niet iets dat kon.

Ik was blij dat hij in ieder geval niet gewoon verdween. Dat kan na zo'n incident heel makkelijk. Er zijn genoeg andere hoeren. Hij maakte gewoon weer zijn volgende afspraak. En dan moet je beslissen of je nou wel of niet erover begint. Als je het niet doet, lijkt het alsof je het niet interessant vond, maar als je het wel doet verpest je misschien juist de sfeer omdat hij zich voelt alsof je druk op hem zet.

W vertelt me dan dat ik subtiel hints moet maken, die hij makkelijk kan negeren als hij wil, maar dat is iets wat heel moeilijk is. Daar ben ik niet geraffineerd genoeg voor. Gelukkig was het niet nodig ook, want hij begon al met uitleggen voor ik mijn voordeur dichthad. En we hebben er al onze tijd aan opgemaakt. Ik denk niet dat hij er echt expres voor kwam, maar hij was blij met wat hij kreeg.

Hij vertelde zijn verhaal. Dat ging over hem en zijn moeder toen hij nog een klein kind was. Zijn moeder was gescheiden en eenzaam, en als ze dronken was kroop ze bij hem in bed. Ze behandelde hem een beetje als de man van het huis. En als ze nuchter werd, zweeg ze erover, en deed ze alsof het nooit was gebeurd. Dat was iets waar hij met zijn vrouw niet over kon praten, want die begreep het niet. En zijn psycholoog ook niet.

Wat hem dwarszat als jongen was niet dat zijn moeder voor seks bij hem kwam, maar dat ze deed alsof het niet bestond achteraf. Het was niet iets van hun samen, en hij voelde druk om te doen alsof het niet bestond. Dat was wat het probleem toen voor hem was. Het opgescheept zijn met een geheim, waardoor het ook iets van hèm werd. Maar nu had hij een groter probleem. Dat was dat mensen van hem verwachtten dat hij last had van de seksuele dingen die waren gebeurd.

Dat zorgde dat hij zich slecht voelde. Hij had het gevoel dat hij abnormaal was. Hij had er een probleem mee dat hij dáár geen probleem mee had. Hij voelde zich pervers omdat hij niet overstuur en getraumatiseerd was. En als hij vertelde dat wat hem wèl dwarszat was dat zijn moeder van hem verwachtte dat hij deed alsof het niet gebeurde, dan werd hij alleen maar vreemder aangekeken.

Omdat dat hem de hele tijd werd aangepraat voelde hij zich alsof hij afwijkend was. Hij vertrouwde zichzelf er niet door. Hij wou normaal zijn, en daarom probeerde hij zichzelf aan te praten dat het hem dwarszat. En omdat het hem niet dwars had gezeten, voelde hij zich medeplichtig aan iets waarvan hij wist dat het slecht was, ookal voelde hij het niet zo. En daar verbond hij aan dat hij misschien wel pedofiel was.

Allemaal onzin natuurlijk. Maar dat krijg je er niet in met een gesprekje. Dat moet je léven. Zijn grote probleem was dat hij geen problemen had met zijn ervaringen. En dat kwam best hard aan. We hebben er soms over gepraat. Later verdween hij, en ik heb hem nooit echt overtuigd. Hij was een hele fijne, gewone klant, en hij zag zichzelf als een gevaarlijke freak. Dat vind ik erg jammer.

Een andere klant was verleid tot seks door een leraar op school. Daar had hij twee jaar sekscontact mee. Hij was gewoon hetero, maar de homoseks met die leraar ervoer hij niet als iets ergs. En nu nog steeds niet. Daar heeft hij weer grote problemen mee. Terwijl het niets is wat hij zich aan zou moeten trekken. Hij heeft therapie gehad, die hem probeerden aan te praten dat het ongezond was om je er niet rot over te voelen.

Maar het zijn niet alleen klanten. Ik ben iemand bij wie mensen graag hun hartje luchten, en ik heb een vriendin die lang geleden door twee van haar vrienden is verkracht. Dat was geen dubbelzinnig verhaal, ze hebben in een dronken bui haar overweldigd terwijl ze huilde dat ze niet wou. Die twee zijn geen vrienden meer, maar ze heeft geen aangifte gedaan, en het zit haar ook niet meer dwars.

Ze heeft er alleen de eerste maanden last van gehad, maar nu vindt ze zichzelf een freak. Ze heeft het idee dat een gewelddadige verkrachting je mentaal "hoort" te beschadigen. Ze kan er tegen niemand zomaar over beginnen, want ze schaamt zich enorm als die mensen heel veel medelijden gaan hebben en haar zielig vinden, terwijl ze er eigenlijk overheen is. Haar moeder blijft haar bijvoorbeeld vertellen dat "de klap nog wel komt."

Die vrouw heeft het nog wel erger dan die mannen. Die zit er af en toe helemaal doorheen. Niet van die verkrachting, maar van de onzekerheid die ze krijgt van die verwachtingen over hoeveel invloed het heeft. Ze haalt zich vanalles in haar hoofd, over dat het haar schuld is, of dat ze het uitgelokt moet hebben, of dat ze gewoon pervers is.

Haar moeder heeft haar naar een therapeut gestuurd, en zij weet niet wat ze die vrouw moet verkopen. Ze wil niet dat het een grote toestand wordt, maar die therapeut laat ook maar niet los. En die brengt weer verslag uit, over een meerderjarige, aan haar moeder. Ik vind niet dat dat kàn, trouwens. Ze verzint tics om die therapeut maar te bevredigen. En ze schaamt zich ervoor dat die niet echt er zijn.

Een andere vriendin heeft een man die vreemdgaat. Hij doet stiekem, maar hij kan er niets van, en zij weet van elk slippertje het fijne. Ze leest soms de Whatsapp van zijn scharrels, omdat ze wil weten of hij van plan is met zo'n meid weg te lopen, maar eigenlijk doet het haar niet veel. Ze houdt van hem, ze is intiem met hem, en ze is gelukkig met hem. Ze weet alleen wel dat ze zich heel boos hoort te maken over zijn slippertjes.

Zij veroordeelt zichzelf heel hardvochtig daarover. Zij vindt dat ze kennelijk niet genoeg van hem houdt om pijn te voelen als hij gaat stoeien met een poes buiten de deur. Zij vindt het vernederend dat ze zich niet vernederd voelt. Zij ziet zichzelf als iemand zonder gevoel, terwijl haar gevoelsleven verder gewoon hélemaal normaal is. Ze zit buiten de normen, en ze veracht zichzelf omdat ze gelukkig is als ze dat niet hóórt te zijn.

Dit is een raar probleem, en ik haal het nu even naar voren omdat ik het zelf ook heb. En ik heb gehoord door mijn blog, dat er zàt andere meiden precies hetzelfde probleem hebben! Het is bij die klanten en vriendinnen heel herkenbaar, juist omdat het bij hoeren soms ook op dezelfde manier erinhakt. De hele wereld denkt dat je ergens erg van hoort te lijden, en die druk ga je voelen.

Het is makkelijker gezegd dan gedaan om je maar niets aan te trekken van wat mensen om je heen vinden. Vooral als het niet gaat om een paar mensen, of zelfs om veel mensen, maar om haast iedereen. En als de mensen die de uitzondering zijn, ooknogeens sociaal zelf vaak afwijkend zijn, van hoeren tot hippies, dan is het iets wat erg aan je kan knagen. Ik merk dat wel. Dat is ook denk ik de belangrijkste reden dat ik het zo belangrijk vind om me ertegen uit te spreken.

Zelfs als je wéét dat je het bij het goeie eind hebt, dan is het nog steeds een druk die je voelt. En die druk wordt nooit minder. Deze mensen van buiten de business zitten gevangen in het relatiedenken, en in alle regeltjes over seks. Ze zijn er ergens vaak nog een beetje bang voor. En daarom zetten ze zichzelf gevangen. Ik heb het niet omdat ik mezelf gevangen zet, maar omdat ik gewoon voel hoe de wereld over me denkt.

Er zijn hele harde tantes die de publieke opinie gewoon in zijn gezicht kunnen uitlachen. Ik ben niet zo. En ik weet nieteens zo zeker of die harde tantes er ècht helemaal geen probleem mee hebben. Maar ik voel wel die druk om mee te gaan. Ik denk dat dat bij mens zijn hoort. En die druk is om me ellendig te voelen. Dat is niets voor mij. Ik ben niet zoiemand die een slachtofferrol aanneemt om maar lekker in het denkbeeld te passen.