Natuurzon

Ik ben gek op de zon. Het grootste stuk van het jaar moet ik het maar doen met zonnenbanken om mijn kleurtje goed te houden, maar als het weer warm genoeg wordt buiten, ga ik lekker bakken. Mijn balkonnetje is klein, maar het heeft wel precies een goeie richting om de zon te pakken, en ik kan er lekker gaan liggen zonnen zonder dat iemand me ziet. Zo vroeg als ik het kan uithouden in het voorjaar, ga ik al lekker de lente liggen opzuigen.

Als ik niet genoeg zon, of zonnenbank neem, wordt mijn huid een beetje als een deegbal. Een beetje klef, en nogal wit. Je kan dan al mijn adertjes zien, en elk puntje en puistje steekt af. Ik vind mezelf dan geen gezicht. Als ik mezelf in de spiegel zie en ik ben bleek, ben ik niet de persoon die ik me voel. Een beetje gebruind zijn hoort bij mij, anders zie ik eruit als een soort lijk.

Toch bruin ik niet heel diep. Als ik een beetje bruin ben, vind ik dat genoeg. Ik hoef niet mezelf zo bruin als maar kan te krijgen. Als ik een beetje gebruind ben, smeer ik me daarna wel goed in met een hele hoge factor of sunblock. Dan geniet ik nog steeds van de zon, maar dan ben ik niet meer mijn huid aan het verouderen. Zonnen is niet alleenmaar bruin worden.

Als ik in de zon lig, is dat een momentje voor mezelf. Ik hoef niets te doen, ik hoef me niet eens af te leiden, ik lig gewoon helemaal stil, alle gedachtes zijn mijn hoofd uit. Het is alsof het stilliggen in de zon al mijn aandacht al nodig heeft. En het is gewoon genieten van de warmte die door mijn huid heentrekt. Het is alsof ik opga in die stilte, en even helemaal wegben terwijl de wereld me even niets kan schelen.

Ik bruin onder andere voor mijn werk, maar eigenlijk ben ik door mijn werk ookweer minder gaan bruinen. Voordat ik serieus ging hoeren, had ik soms periodes dat ik heel hard bruinde, en echt voor superbruin ging, en dan weer een tijd dat ik er niets mee deed, en weer net een ongebakken brood leek. Aan het begin van zo'n bruiningsperiode verbrandde ik dan expres een paar keer goed, dan bruin je lekker snel, maar dat is nietzo gezond.

Het was ook omdat ik in mijn jeugd nietzo gemakkelijk was met bloot. Ik vond het altijd genant om in mijn badpak bij het zwembad te liggen, met al die bleke blote huid zichtbaar. Ik was altijd erg wit, en pas toen ik in mijn studietijd een beetje loskwam, ging ik daar anders mee om. Ik was nogsteeds bang voor bloot, maar nietmeer erger dan de meeste mensen. Toen heb ik mezelf wel flink verbrand en gebruind. Maar wel met tanlines toen.

Op die leeftijd dacht ik dat het hoe bruiner, hoe mooier was. En toen ik ging hoeren, moest ik het vooral nog van mijn uiterlijk hebben. Daar zette ik flink op in. En bruinen was een léúke manier om mooi te worden, veel fijner dan diëten of naar de sportschool. Ik was dus hardstikke bruin. En het duurde best lang voor ik erachterkwam dat dat bij de meeste klanten helemaal niet goed werkt.

Poepbruin is ordinair. En er zijn best groepen klanten die ordinair heel lekker vinden, maar dat zijn niet de klanten waar ik het meest op zit te wachten. Bovendien kan je ordinair beter anders aanpakken, maar dat krijgt nog wel een eigen stukje. Dat overdreven gebruinde zorgt helemaal niet dat je lekkerder bent, je kan zelfs beter gewoon bleek zijn. Klanten willen het liefst iets naturels.

Het is niet alleenmaar ordinair, klanten zijn zelf meestal ook nietzo gebruind. Als jij dan echt heel bruin bent, dan steekt dat af. Dat wil je nietteveel hebben. Sommige mannen worden daar toch op een onbewust nivo onzeker van. Bovendien is het tegenwoordig niet meer lekker om exotisch te zijn, en willen de mannen juist zien dat je een gewone Nederlandse meid bent. Een tintje is "uit." Ookal telt dat nietzo mee als de andere dingen.

Wat eigenlijk belangrijker is dan de kleur, is hoe mooi je gebruind bent. Met van die driehoekjes wit van de spuitcabine of de zonnenbank moet je eigenlijk niet aankomen. Je wil naturel gebruind eruitzien. Dat doet de zon veel beter dan de zonnenbank. Onder de zon heb je glooiende gebieden die wat donkerder of wat lichter gebruind zijn, en dat accentueert je rondingen. Dat is juist een heel mooi effect.

Je wil laten zien dat je gezond bent, en dat je weet wat genieten is. Ik denk dat het daar vooral om gaat. Je huid wordt mooi droog en glad, en je krijgt een soort glans over je bruinheid heen. En elke haarkleur behalve ravenzwart of helderrood ziet er lekkerder uit met een beetje kleur eronder. Het is een klein detail, maar het maakt een boel uit wanneer je iemand bekijkt, ookal leg je meestal niet meteen je vinger erop.

Ik zonde vroeger veel in badpak, en alleen met vrienden of vriendinnen erbij. Ik voelde me nogal bloot. Nu is dat wel anders. Ik hou van naakt zijn, en als je er nietzo mee in de problemen kwam was ik véél vaker naakt. Als ik zon is dat dus ook meestal naakt, want waarom zou je een bikini dragen? Je bent met zo'n ding áán al bijna naakt, wat maken die paar plekjes nog uit.

Bovendien krijg je dan een veel lelijker effect. Ik ga dus het liefst naar naaktstranden. Eigenlijk twijfel ik wel altijd als ik naar het strand ga. Want ik wil naakt zonnen, maar het naaktstrand vind ik minder gezellig. Het is er altijd veel minder druk, en als ik er ben is iedereen zó bezig met de andere mensen in hun waarde laten, dat er van gespeel en geflirt weinig meer komt. Daar moet je voor op het textielstrand zijn.

Uiteindelijk zon ik dus meestal me maar bruin op het naaktstrand, en gaat daarna de sunblock en de bikini erop om op het textielstrand wat tussen de mensen te komen. Als ik dacht dat het kon, zou ik het liefst gewoon naakt zonnen op het textielstrand. Maar ik heb ookwel geleerd dat er daarvoor veelteveel mensen zijn die aanstoot nemen aan een blote kut. En nieteens alleen vrouwen.

Soms kijk ik naar buiten, en dan voel ik hoeveel mijn humeur afhangt van de zon. Op een zonnige dag ben ik niet makkelijk treurig, en op een donkere dag krijg je me niet makkelijk opgevrolijkt. De sfeer van de dag hangt zoveel af van het zonnetje, dat kan geen toeval zijn. De zon is iets belangrijks in mijn leven, en ik geniet er zovaak ik kan van. Zelfs als het me afleidt van het stukje wat ik eigenlijk wou schrijven.