Antwoord op: Maar de hulpverlening zegt...

In de debatten over de business komen vaak politici en opiniemakers aan het woord, die debatteren tegen de kant die de prostitutie verdedigt. Dat zijn meestal hulpverleners. Ook in rapporten worden als ze naar een stem van binnenuit zoeken, meestal hulpverleners erbijgehaald. Die mensen doen uitspraken over ons, en dat wordt gezien als béter dan het aan een hoer vragen. Want die hulpverleners, die hebben er beter zich op dan wij zelf.

Nou, dat ligt er maar aan. Meestal is dat wel even anders.

Ooit had je de Rode Draad. Die hadden overzicht, en die hadden veel, en brede kennis in huis. Ze liepen wat achter bij de feiten, maar daar heb ik zelf ook last van. En onderling werd er kennelijk ook genoeg gekift daar, maar dat krijg je nou eenmaal. Die organisatie was jarenlang de beste bron van informatie, en die is door de gemeente Amsterdam opgehangen aan de subsidiestrop. Nu is Stichting Geisha aan het proberen om dat gat te vullen, maar die heeft nog wat groeien te doen, en loopt mij wat veel aan het lijntje van de gemeente.

De Rode Draad had altijd goeie informatie, en toch viel het je altijd op dat er eigenlijk helemaal niet naar werd geluisterd. Ze werden behandeld met een soort van verlegenheid. De Rode Draad zette altijd de domheid en de hypocrisie te kijk, zelfs al waren ze nogzo zacht voor de overheid, en de overheid kon daar nooit goed tegen. Het liefst werd de Rode Draad door de politiek en door de pers doodgezwegen, behalve als ze moesten laten zien dat de meisjes er echt toe deden.

Je hebt organisaties waar je echt wat aan hebt. HAP, P&G292, zelfs sommige mensen bij SPOT, dat zijn praktische mensen die je praktische steun kunnen geven. Meestal is het alleen wat testen en wat medisch advies, maar ze doen ook hun best voor je als je wat anders hebt waarbij je hulp wil. Ze vallen je niet lastig, alleen met een voorzichtig praatje heel af en toe, ze laten je komen en ze laten je in je waarde. Ze zijn in hun foldertjes veel neerbuigender dan als je ze echt spreekt. Die foldertjes komen dus ook niet van hen.

Dat zijn goeie organisaties. Je hebt er wat aan, en ze hebben bovendien een realistische manier van met jou als mens omgaan. Maar informatie over de prostitutie is voor hen ook lastig. Zij krijgen geen inkijkje, behalve als ze persoonlijk contact met de meiden leggen. En dat is dan met een klein groepje, en alleen wat die willen vertellen. Hoeren zijn vluchtig. Het is heel moeilijk voor die organisaties om een goed overzicht te krijgen.

Ze proberen het wel. En ze zijn kritisch op zichzelf, dat kan ik heel erg waarderen. Ze komen soms met enquetes, of willen een babbeltje met je maken over wat jij nou vindt van iets wat gaande is. Ze proberen het beeld te krijgen. Dat is al veelmeer dan wat andere clubs doen. Ze zijn dus beter ingelicht. Maar zoveel weten ze nou ook weer niet. En dat is niet alleen vanwege de vluchtige hoeren met hun onduidelijkheid, ookal is dat wel een groot probleem voor ze.

Het ligt er ook aan dat we die clubs niet echt kunnen vertrouwen. Niet omdat de hulpverleners die daar werken onbetrouwbaar zijn, maar juist omdat de gemeente aan de touwtjes trekt. En je weet dus niet waar je informatie terecht gaat komen. Ik ben niet de enige, er hebben meer meiden plotseling op hun neus gekeken omdat de gemeentecontroleur dingen wist waarvan je dacht dat ze er discreet over zouden zijn bij de hulpverlening.

Dat ligt dus niet aan de hulpverleners zelf. Als de gemeente opeens een linkmiecheltje als van Doeveren in zo'n organisatie zet, of Patricia Perquin door hun strot duwt, of opeens de officiële taken uitbreidt naar informant voor de politie en de gemeentecontroleurs zijn, dan hebben ze daar geen grip op. Dat vinden ze zelf ook heel naar. Dan ben ik natuurlijk weg, maar dat is niet omdat ik die hulpverleners zèlf afwijs.

Maar eigenlijk wil ik niet over ze klagen. Ze doen goed werk, en ookal hebben ze dezelfde ideeën meegekregen over ons als iedereen anders, toch doen ze hun best om te snappen wat er echt gebeurt. En ze wìllen goeddoen, en dat is al heel zeldzaam, en heel kostbaar.

Toch moet ik wel aangeven dat ik vind dat hun expertise meestal verkeerd wordt begrepen, en dat ze daar te weinig aan doen. Ze weten precies hoe de geruchten zijn in de branche, en waar de meiden voor aankomen. Maar ze hebben geen idee over alle dingen waar ze niet mee te maken hebben. En in debatten wordt dat dan door de verbiedertjes misbruikt, of dat nou expres is of per ongeluk.

Over de wilde verhalen over misstanden zijn ze heel voorzichtig. Die zien ze niet, maar ze weten dan ook weer niet of dat komt omdat het er niet is. Sommige medewerkers hebben het intussen wel begrepen, maar die moeten ook voorzichtig zijn als ze namens hun organisatie praten. In het debat vinden ze dan dat het gaat om "niet kunnen ontkennen." En als ze wel wat met zekerheid zeggen, wordt dat afgedaan als iets dat die organisatie alleen maar zo belangrijk vindt omdat ze alleen maar naar hun eigen kleine groepje kijken. Ookal is dat helemaal niet waar.

Hulpverleners van deze soort hebben best een goed en neutraal plaatje van het groepje wat daar veel aanloopt. Dat zijn vooral de fulltimers, en dan vooral van de aanloopsoorten. Veel raammeiden enzo. De bijklusstudente zie je daar soms ooknogwel, want die komen eropaf dat ze gratis kunnen testen en goodiebags kunnen krijgen. Maar de thuiswerkster en het hele illegale circuit blijft daar weg.

De GGD heeft een apart plekje in deze lijst. Niet omdat ze anders zijn, maar juist omdat ze níét anders zijn. Ze zijn er voor iedereen, en hoeren horen daarbij. Die hebben andere behoeftes, maar je hoeft dat de GGD niet uit te leggen, die snappen het wel. Ze zijn alleen in de gezondheid geïnteresseerd, want daar zijn ze voor, maar als jij laat zien dat je hulp nodighebt die zij niet hebben, sturen ze je door. De GGD was eerlijk zo.

Maar in de grote steden is de GGD tot ketenpartner gemaakt, en dat houdt helaas in dat je niet meer in vertrouwen met ze praat. Wat je zegt komt bij de mensenhandelgeilers terecht, en voor je het weet heb je problemen. Dus GGD, alleen in de kleine plaatsen, want in de grote steden is het verziekt. En helaas, in het publieke debat hoor je nooit wat van de gewone GGD's, want die hebben niets te zeggen, maar de ketenpartner-GGD's hebben hun mond vol van het denkbeeld.

Het Leger des Heils is een andere organisatie, en ik heb een warm plekje voor ze in mijn hartje. Toen ik nog achter de ramen werkte, kwamen ze regelmatig langs voor een kort praatje en een gevulde koek. Ze vroegen of het goed met me ging, of ik misschien eens mee wou komen doen met een dienst, en of ze voor me mochten bidden. Ze zijn niet mijn gezindte, en mijn predikant en mijn moeder hadden nogal argwaan over die mensen, maar ik vind ze gewoon fijn.

Ze komen even contact maken, en ze dwingen niets. Als je de gordijntjes dichttrok, of je wuifde ze weg, of je negeerde ze gewoon, dan liepen ze door. Zonder een lelijke blik. En volgende keer kwamen ze gewoon weer proberen. Ze waren natuurlijk bij je aangekomen omdat ze je zagen als een gevallen vrouw, dat begrijp ik best. Maar ze kwamen me niet beleren. Ze kwamen met open vizier. En ze doen niet mee aan het publieke debat. Dat is wel eervol vind ik.

Nu kom je op groepen als HVO/Querido, en nog wel meer clubs die ook zo werken. Die komen vanuit de junkenopvang en gaan dan andere soorten "hulpelozen" ook erbijdoen, en daar zitten de hoeren dan weer bij. Die hebben meestal nieteens zulke slechte bedoelingen, maar ze denken alléén vanuit slachtofferschap, en ze hebben daar tunnelvisie op. Dat houdt ze niet tegen om te doen alsof dat allemaal op ons allemáál van toepassing is. Je hebt alleen wat aan ze als je als een terminale junk behandeld wil worden, maar ze hebben een hele grote mond in de pers. En invloed in de politiek, waar ze worden behandeld als deskundigen over prostitutie en mensenhandel.

De volgende is het Scharlaken Koord. Ik kreeg altijd het gevoel dat die hele organisatie schizofreen is. Aan de ene kant zijn ze een heftig Evangelische organisatie, die prostitutie afkeurt en het een zonde en een verspilling van het Oogmerk Gods vindt, maar aan de andere kant willen ze wel een organisatie zijn die maatschappelijk werk volgens de richtlijn doet. Ookal schuren ze altijd wel aan tegen de grenzen daarvan. Je ziet ze de dingen volgens de richtlijn doen, maar ook dat ze het niet menen.

Ik vond het in het begin heel professioneel overkomen, die kordate koppeltjes vrouwen die naar je situatie kwamen vragen. Geen zijige toestanden. En ze hadden een breed scala van soorten hulp die ze in de aanbieding hadden. Ze konden met bijna iedereen voor je overleggen, ze hadden uitstap, ze hadden hulp bij criminaliteit, vanalles. Ze lieten zich zien als een professionele organisatie met korte lijntjes.

Gelukkig heb ik ze zelf nooit nodiggehad. Maar collegaatjes van me wel, en dan kom je erachter wat al die mooie woorden eigenlijk betekenen. Korte lijntjes betekent dat ze naar dezelfde nummers bellen als jij ook zou doen, en niets meer voorelkaarkrijgen dan jijzelf. Maar dat ze ook niet voorzichtig zijn met je informatie, en dat zou jij wèl zijn. Hulp met criminaliteit is alleen klikken bij de politie, en die gaat dan weer zijn ding doen. En hun uitstap is een kledingatelier waar de sociale werkplaats zich voor zou schamen.

Voor hun geldschieters doen ze reuze neutraal, en zo beginnen ze ook bij jou aan het raam, maar als puntje bij paaltje komt, willen ze alleen maar streng Christelijke werknemers, beginnen ze te evangeliseren als je met ze in zee gaat, zetten ze druk op je om te worden wat de Here volgens hen van jou wil, en komt er dus flink de aap uit de mouw. Ik was al afgehaakt toen me de eerste keer door een veldwerker van het Scharlaken Koord werd verteld dat ik dit werk niet hoefde te doen, omdat ik wat wáárd ben en wat anders kàn. Als je me zo ziet, dan zijn we klaar.

Advies aannemen van het Scharlaken Koord kan je beter ook niet doen. Hun tips over de Belasting leveren je enorme naheffingen op. Hun tips over omgaan met je raamverhuurder gaat je je kast kosten. Hun tips over omgaan met SOA zijn ook niet juist, en hun "tips" over abortus slaan echt nergens op, en moet je vooral niet aan meiden geven met een groot probleem die daardoor erg emotioneel kwetsbaar zijn! Er zijn collegaatjes die zelfs denken dat ze expres slecht advies geven om je kwetsbaar en redbaar te maken. Maar ze zijn nog niet zo erg als de volgende.

Ik heb op de TV weleens gekeken naar van die natuurprogramma's waar je een verloren zebraveulen door de Afrikaanse open velden ziet sukkelen, helemaal alleen. Daar zweven dan van die aasgieren omheen, en telkens als het veulen even gaat liggen, komt zo'n aasgier even pikken. Als het veulen nog beweegt, dan schrikt die gier snel weer weg, en komt later weer terug, netzolang totdat het veulentje te moe is om zich nog te verdedigen.

Mijn vader had een kennis, die hem wel zou helpen met zijn dakkapel. Hij wist er alles van, en hij had op alles een antwoord. Hij klopte het op, dat hij speciaal voor mijn pa er wat extra moois van zou maken, als vriendendienst. Het werd een beetje emotioneel zelfs. Hij kon het niet hebben dat mijn pa door één of de andere aannemer in het ootje zou worden genomen. Mijn vader had er wel vertrouwen in.

Die vent heeft wat geprutst, en toen de taak te groot voor hem bleek te zijn, heeft hij het maar laten liggen, en niets meer van zich laten horen. Als mijn pa navroeg, zei hij dat hij het nog weleens af kwam maken. Dat deed die man vaker. De chaos die hij achterliet zorgde wel dat hij het maar één keer per persoon deed. Mijn pa was meer kwijt dan als hij het meteen netjes had laten doen.

Als je achter de ramen staat, schuifelen er heel wat mensen voorbij. Vooral toeristen, maar ook klanten die hun keus staan te maken. Die pik je er al snel uit. Wat je óók snel gaat herkennen, zijn de kijkers. Mannen die komen om op je te geilen, en gek geil worden van de gedachtes wat ze zouden kùnnen doen, maar niet gáán doen. Van die mannen die maar blijven kijken, waar je een gratis show voor bent, en die de èchte klanten weghouden, omdat die niet aangestaard willen worden als ze bij je komen. Die krijgen nog een eigen stukje, beloofd.

Nou neem je die aasgier, die prutser en die kijkgeiler bijelkaar, en wie krijg je dan? Frits Rouvoet. Hij is onder de meisjes op de Wallen best onbekend, want die zien alleen een gluurder, en hij maakt zelden een rondje. Een vent die duidelijk een beurt nodig heeft. Weke, natte lippen, ogen als oesters, zwerversbaardje, en de handen in de zakken van een jas die handig tot over zijn kruis valt. Daar heb je er wel meer van. Die valt niet op. De meeste meiden hebben ook geen idee wie hij is op de Wallen.

Rouvoet komt alleen af op de meiden die het moeilijk hebben. Dat klinkt sympathiek, maar dat is het dus niet. Hij is niet op zoek naar verdrietige, kwetsbare meiden om ze op te beuren. Hij komt om er gebruik van te maken dat ze zwak zijn, door ze nog wat verder hun hulpeloosheid in te duwen. Ik overdrijf niet, als een meisje depressief is, en hij weet dat hij beetheeft, gaat hij die depressiegevoelens versterken, zogenaamd om haar te laten weten dat ze ergens anders heenmoet met haar leven.

Dat vind ik het meest valse van de dingen die hij doet, maar voor de rest doet hij alsof hij vanalles weet over hoe je dingen moet regelen als hoer, en als je zo goedgelovig bent dat je hem met je gemeentetoestanden en belastingtoestanden laat spelen, dan heb je grote problemen. Advies van hem aannemen is dom. En dat hij niet zuiver op de graat is wisten we al lang voordaat hij het liet zien doordat hij zo maatjes was met Patricia Perquin.

Maargoed, dat is dat, en als je erintrapt ben je er zelf schuldig aan, had je maar niet zomaar een gluiperd moeten vertrouwen. Maar dat is dus niet het grootste probleem aan Rouvoet. Want dat is dat hij goeie connecties heeft, en telkens wordt genoemd en gezien als iemand die zijn vinger aan de pols van de Wallen heeft. Hij wordt als expert uitgenodigd bij debatten. Terwijl hij veel mìnder weet dan alle andere clubjes.

Als je schichtig terugschrikt voor elke vrouw die niet op het randje van een depressie zit, en als je alleenmaar bezig bent met het zuigen aan meiden die erdoorheenzitten, en dan nog alleenmaar die meiden die gevoelig blijken te zijn voor je Christenbenadering, dan krijg je niet echt een kloppend plaatje hoor. Als hij de broer van André Rouvoet, die ooit vicepremier was, niet was geweest, had hij nooit zoveel respect gekregen. Want hij verdient het niet.

Een kennis van me had ooit Rouvoet aan de deur gehad, en met hem gebeden. Ze is streng Christen, en ze vond het een mooi gebaar. Daardoor bleven hij en zijn clubje telkens bij haar aankomen, en joegen zo de klanten weg. Ze vertelde hem dat hij op moest donderen, maar als hij bloed ruikt, kom je moeilijk van hem af. Ze belde de politie, maar die kwamen alleenmaar uitleggen dat dit Frits Rouvoet was, een góéde man, die je moest vertrouwen! Op dat moment wou ze dat ze een pooier had. Dan ben je tenminste van Frits af.

Hij is eigenlijk bezig met zijn eigen herhaling van de negentiende eeuwse Romantiek. Een periode waar je veel boeken had waarin een vrouw moedig maar passief zich opofferde voor de deugd, ondanks haar puurheid in slavernij en hoererij terechtkwam, en bij haar dood er over haar gerouwd werd omdat ze te goed was voor deze wereld. Kleine slavinnenpornoverhaaltjes met een loodzware moraal. Waar ook de "social purity movement" vandaankwam. De tijd van de verhalen over blanke slavinnen. Maar dat is misschien wel een eigen stukje waard.

De ergste club van allemaal is Fier Fryslân. Dat is begonnen als blijf-van-mijn-lijfhuis in de jaren zeventig, maar is uitgegroeid naar een gedrocht. Ze houden hun tentakels ook bepaald niet binnen Friesland, je komt ze overal tegen. Het is een "behandel- en kenniscentrum over geweld in afhankelijkheidsrelaties," noemen ze het zelf. Ik noem het liever de grootste zieligheidsfabriek van Nederland.

In de pers komen ze graag naar voren als een simpel clubje dat hulp geeft, maar ook hulp nodigheeft. Een clubje dat meiden die erdoorheenzitten een plekje geeft om even veilig te zijn. In werkelijkheid gaat het om radfem/evangelische reddertjes die binnengelobbyd zijn bij de KLPD, bij de overheid, en bij verschillende politici, en daarom veel te serieus worden genomen. Ze vertellen graag wat die mensen willen horen, en dus krijgen ze macht. En die is niet mis.

Het is een bedrijf met negentien miljoen Euro omzet in 2013, plus vier miljoen inkomsten van giften. Daar komen nog alle gratisjes en goedkoopjes bovenop die ze krijgen omdat ze "zo goed bezig zijn." Ze bouwen zich een breuk aan gevangenissen voor de mensen die ze "opvangen," en na de salarissen, aanbouw en de interne kosten blijft er nog bijna twee miljoen winst over. De zieligheidsindustrie werkt niet alleenmaar op warme gevoelens en tintelende clitjes. Er wordt grof geld verdiend, en dat komt uit de zorgbudgets en de gemeente- en Rijksbelastingen.

Als behandelcentrum zijn ze een beetje vreemd. Eerst lijkt het allemaal heel positief, want het nieuws over Fier komt eigenlijk alleen van Fier. Tot je wat hints krijgt van mensen die met Fier te maken hebben gehad, en die vertellen je dan dat je naar meer moet kijken. En nog een heleboel meer, want ze hebben allemaal zelf met Fier temaken gehad. En dat is nooit een prettig iets geweest. Niet voor behandelde meiden, niet voor hun familie, niet voor sommige mensen die daar hebben gewerkt, zelfs niet voor politiemannen die te kritisch werden.

Fier komt er graag mee dat "hun" klanten specialistische hulp nodig hebben. Daar wordt vurig over gepredikt. Specialisme is nodig, dit kàn niet generalistisch worden aangepakt. Maar als de klant eenmaal binnen is, gaat dat met één klap over in preken over dat die mensen alle behandelingen door Fier moeten krijgen, want specialisme verdeelt maar, generalisme is goed!

Van hetzelfde laken een pak, ze willen alle disciplines die ze de klant nodig mag hebben intern afwikkelen, het liefst door hun eigen mensen, desnoods door een inhuurkracht. Dat bepleiten ze vurig, alles onder één dak, centraal geregeld. Maar ze willen niet fuseren met een andere club, want dat verdùnt! Zo kom je in die artikeltjes van ze telkens tegen dat ze de kool en de geit willen sparen, en vooral géén inmenging, maar wèl macht willen. Nodig hebben, want het is allemaal zo schrijnend.

Dat is één voorbeeldje, maar de hele filosofie die ze om Fier heen hebben gebouwd gaat erover dat ze klanten binnentrekken, en dat die alléén maar met Fier te maken krijgen, hoogstens huren die er iemand voor in. Fier noemt dat "de spin in het web." Dat is misschien wel een akelig kloppende beschrijving. De klant wordt ingekapseld en komt niet meer weg, en Fier eet er goed van. De rollen die ze zo graag combineren zijn in de gewone gezondheidszorg gescheiden, en dat is niet zomaar. Sommige dingen moet je niet samen nemen omdat je dan niet meer onbevangen bent in je behandeling, of in hoe je behandeld wordt.

Hun grootste omzet komt van de zorgverzekeraars. Fier is namelijk niet een hotel voor mensen die even uit moeten rusten na een rotsituatie. Je wordt behàndeld. Die behandeling gaat er vooral om "je leren weer normaal te doen" of "er weer volledige mensen van maken." Dat wil dus zeggen, netzoals bij andere hersenspoelclubjes, dat ze je willen hersenspoelen om normaal te vinden wat zij willen dat je normaal vindt. En dat betaal je via je zorgverzekering.

Zelfs als ik alle geruchten die ik te horen krijg, en de persoonlijke verhalen die ik helaas niet kan controleren, gewoon niet meeneem, krijg ik toch een beeld van een rare, sektarische club. Naar binnen gekeerd, en er zoveel mogelijk op gericht om àlle mogelijke klanten ook binnen te krijgen, en ze nooit meer uit handen te geven tot ze als geprogrammeerde modelslachtoffers vol met de normen en waarden van Fier weer zelf mogen leven. En Fier is intern erg bezig met de "terugval" die ze zien bij mensen die buiten hun invloed zijn geraakt.

Ze gebruiken als zorg natuurlijk wel echte artsen en verzorgenden. Anders krijg je niet de certificaten die de verzekeraars willen zien voor ze betalen. Die moeten alleen wel "bij Fier passen," en dat betekent dat ze wel op de juiste manier bevooroordeeld moeten zijn. De therapieën waar ze prat op gaan, zoals EMDR en psychomotorische therapie, zijn bekende kwakzalverijen. Dat lijkt onschuldig, maar het is niet raar als dat weer van die therapieën zijn met sektarische trekjes, en een volgelingsprincipe.

Ze bewerken helaas niet alleen hun slachtoffers. Ze zijn officiële forensische hulpverlener, ze staan altijd klaar om zedentypetjes de verklaringen te geven die ze willen hebben, en ze zijn officiële vraagbaak voor de politie als het gaat om geweld in afhankelijkheidsrelaties en prostitutie. Ze hebben een hele sterke lobby, waar ze veel tijd, moeite, geld en mankracht in zetten, die ze gelùkkig vooral gebruiken om zichzelf meer macht te geven, maar ook om een heel negatief stigma op prostitutie, jongerenseks en dysfunctionele samenlevingsvormen te drukken. En dat Fier meer macht over die slachtoffers moet krijgen van de overheid.

De bazen van Fier, en daarmee heel Fier, want het is een ontzettend autoritaire club, vinden dat de blije prostituee niet bestaat. We zijn een illusie. We bestaan niet. Daar gaan ze graag mee op radio, TV en de lobby in de politiek in. Voor hen is die leugen belangrijk. Die levert veel geld op, want zo kan je hoeren ziek laten verklaren, en makkelijk zeggen dat iemand die gehoerd heeft jouw kwakzalverijen nodigheeft. Je krijgt meer macht als de mensen denken dat de groep die jij alleen kan behandelen, heel erg groot is.

Fier praat veel over geweld, maar heeft opvallend veel interesse in seks. Ze noemen dingen heel snel grensoverschrijdend seksueel gedrag, wat zij dan gaan behandelen. Zoals een jongen van veertien, die pòrno kijkt. Dat is nieteens een feitje wat ik opgedoken heb, dat zetten ze gewoon ergens in één van hun eigen krantjes. Ze zijn ziekelijk bekrompen als het over seks gaat, en die bekrompenheid rammen ze erin bij jongeren, op kosten van ons allemaal.

Hun adviesfunctie zit mij erg dwars. Ze worden vergeleken met wat mensen weten, en wat mensen weten komt voor véél meer dan ze denken van Fier af. Want Fier heeft verschillende mondstukken. Zoals Henk Werson, het CKM, en wilde verhalen via Comensha. De pers vindt Fier ook geweldig, want hun verhalen passen allemaal in het denkbeeld, en ze komen met de wildste en meest geile verhalen van de grote clubs. Alleen de Wit en van Goch kunnen daarmee concurreren.

De verhalen "van de meiden" die ze vertellen zijn telkens hetzelfde soortvan belachelijk. Moeilijke meiden met gedragsproblemen of een lastige omgeving die pas bij Fier "ontdekt worden" als kindhoertjes. We worden getrakteerd op meisjes die vanaf hun vijftiende, dertiende, of twáálfde in "de prostitutie" zitten. En dan járenlang. Zonderdat iemand iets doorheeft totdat Fier het meisje in de klauwen krijgt. Als je weet hoe klanten zijn, en als je weet hoe andere hoeren zijn, en als je weet hoe dol de jacht op jonge meiden door de politie is, kan je alleenmaar lachen om zulke onmogelijke verhalen.

Als je even zoekt kom je er snel achter dat die verhalen niet van de meisjes afkomen. Dat wordt er door Fier ingepompt. En Fier wil, zoals ze het zelf zeggen, "Het lef hebben om iets te doen met je onderbuikgevoel." Zoals je altijd ziet bij mensen met te sterke idealen, passen ze hun wereldbeeld aan aan hun idealen. En Fier heeft daarbij de mazzel dat niemand kritisch is als het gaat om hoeren, sekslevens van jongeren, of geweld binnenshuis. Dat zijn allemaal dingen waar we geen nuance in bedenken, dat is allemaal zoals Fier het zegt, gewoon slecht.

Het is een uitzondering, want ik krijg over alle clubs genoeg mensen die wel uit willen spreken, maar alleen voor Fier bestaat angst. Er komen wel mensen om me wat te vertellen, maar er komen maar weinig genoeg over de brug om er wat mee te kunnen. Met Fier heb ik telkens het gevoel dat met het volgende stukje informatie alles op zijn plaats zal vallen, maar dat stukje heb ik nog niet. Ik hoop dat er mensen me zullen mailen die wat meer informatie kunnen geven. Ik ben goed met anonimiteit, en ik ben erg zorgvuldig.

Ik ga het afronden. Dit antwoordstukje legt denk ik wel genoeg uit waarom ik vind dat organisaties, hulporganisatie of zogenáámde hulporganisatie, met een korrel zout moeten worden genomen, of sommige helemaal moeten worden genegeerd. Als ik iets schrijf is dat vanuit de mond van één hoer. Ik weet niet alles beter. Maar ik ben het wel zat dat mensen denken dat een hulpverlener beter weet wat er in mijn werk gebeurt dan ik. Dat de stem van hulpverleners zwaarder weegt dan die van ons hoeren. Ze spreken niet voor ons. Dat doen wij zelf wel. Als we ooit de kans krijgen.

[hoop kapotte links verwijderd, terugkoppelen voor publicatie? -B]