Pooierrelaties

Ooit schreef ik een stukje over een loverboymeisje. Dat ging nog wel makkelijk, het was gewoon een ervaring die ik even neer kon schrijven. Maar er zit meer vast aan het hele loverboy-gebeuren. En eigenlijk zit het me dwars, dat ene stukje over een loverboymeisje. Want het is wel makkelijk, en het klopt wel, maar het geeft maar één klein stukje van de waarheid, en die is weer ingewikkeld en met meer lagen. Maar het belangrijkste is, het geeft het idee van het plaatje wat iedereen al kent, en wat eigenlijk afwijkend is, en misleidend.

Ik heb dus al meer dan een jaar een stukje over loverboys in de maak. En de laatste maanden heb ik er echt hard aan gewerkt. Maar het komt maar niet goed. Het is iedere keer weer een stukje ingewikkelder, en dan ontdek ik weer iets dat ik niet helemáál zeker weet, en dan moet ik dat weer eerst uitzoeken. Ik vind namelijk wel dat ik een verantwoordelijkheid heb om geen onzin te schrijven.

Dat werkte allemaal niet, dus ik ga het nu anders doen. Ik ga niet proberen om een compleet verhaal te maken over hoe loverboys-toestanden nou precies werken, maar ik ga gewoon de verschillende dingen uitleggen die ik wèl weet, en dan kunnen jullie zelf wel zien hoe dat laat zien dat de loverboy-toestanden veel ingewikkelder zijn dan dat mensen denken.

Eerst denk ik dat ik wat uit moet gaan leggen over pooiers. Maar dat is ook niet zomaar uitgelegd, merk ik wel. Ik heb al wel eerder daar wat over gezegd, maar dat was vanuit mijn eigen kijk. Ik heb namelijk níéts met pooiers. Ik vind ze nutteloos, en ik heb nooit er wat voor gevoeld om met ze samen te werken. Ik vind het iets onvolwassens hebben, dat hele pooiergedoe. Maar er is best een flinke groep meiden die dat niet met me eens is.

Jaren heb ik gewoon geen aandacht daarvoor gehad. Pooiers zijn nutteloze parasieten als je het mij vraagt, en ik had geen interesse om te weten waarom die andere meiden daar dan wèl voor gaan. Nou dat ik dan probeer om daar wat over te ontdekken, passen er opeens een boel dingen beter in het plaatje. Mijn eigen mening, die is niet veranderd, maar ik begrijp nu die andere meiden een klein beetje denk ik.

Ik ben altijd heel slordig geweest met de term "pooier" op mijn blogje. Dat is niet zomaar, de term is nietzo makkelijk netjes neer te schrijven. Het makkelijkste wat ik kan bedenken dat een pooier beschrijft, is dat jij als hoer voor hem werkt. Dus als hij eigenlijk het bedrijf heeft, en jij een soort werknemer bent. Het gaat er eigenlijk om, dat hij op de één of andere manier het initiatief neemt.

Daar vallen dus meteen alle bordeelhouders onder, en die worden door de meeste mensen toch niet echt pooiers genoemd. Hoe die zijn, daar heb ik aleens wat over geschreven. Pooiers, daar denken we meteen wat meer bij, iets dwingends. Maar dwang is ingewikkeld, daar heb ik zelfs drie stukjes over geschreven (1,2,3). Het woord is ook ongeveer het eigendom geworden van de heksenjagers en verbiedertjes, en die prutsen met de betekenis zoals het het beste voor hèn is. Ik gebruik wel gewoon mijn eigen betekenis.

Het belangrijke ding is dus intiatief. Als jij het initiatief hebt, en hem inhuurt, dan is het geen pooier. Als hij dingen bepaalt, en jij daar hem in volgt, dan is hij jouw pooier. Ik noem dus al die bordeelbazen en verhuurders met regels over hoe je moet werken óók pooiers. Je bent niet voor jezelf aan het werk, maar voor hem, want hij is je baas, en het is zijn zaak. In ieder geval tot je hem dumpt. Zonder meiden heeft hij geen zaak.

De klassieke pooier, die je beschermt en die klanten voor je werft, die dus echt werk doet, die bestaan haast niet. Je hebt ze wel die wat slapjes werven met een website en je afspraken beheren, maar het is echt geen werkverdeling. En bescherming, die heb je nou de bendes wegzijn niet meer op dezelfde manier nodig, dus daar hoef je ze ook niet voor te hebben. Nou ja, met het heksenjagen komt er weer ruimte voor de bendes terug, dus misschien komt het wel weer.

Volgens mij heb je twee groepen van soorten pooiers. Je hebt de harde pooiers, en de zachte. Harde pooiers houden hun relatie met jou zakelijk en clean. Dat betekent niet dat ze ook goed voor je zijn. Ze gaan alleen geen emotionele band met je aan. Jij bent hun zakenrelatie, meer ben je niet. En harde pooiers zijn link. Die zijn vaak gewoon afpersers, die jou flink laten betalen voor het zijn van hun meisje. In de bendestijd was dat nog de moeite waard, tegenwoordig lijken ze bijna niet meer te bestaan.

In de bendetijd was het belangrijk dat hij je pooier was, en niet dat je hem als beveiliger had. Als jij de baas bent, kunnen ze jou gewoon zo intimideren dat je je beveiliger terugroept. Maar als hij je pooier is, heb jij niets te zeggen over hem, en moeten ze hèm intimideren, en de penoze vindt kleine meisjes toch makkelijker te intimideren dan grote mannen uit gewelddadige subculturen. Ze weten niet met hoeveel buren en familie hij dan aankomt.

Je hebt ook pestkoppen die je zaken komen verpesten als je ze niet betaalt. Die komen opeens op je raam kloppen als er een klant binnen is, of die blijven voor je raam staan zodat iedereen doorloopt. Die noem ik dus afpersers, geen pooier, want die zijn niet de baas over je. Die komen je gewoon afpersen zonderdat je voor hem werkt, dus daar zit dat initiatief niet in waar ik het over had.

Harde pooiers moeten alert zijn. Dat merk je ook aan ze. Ze hebben geen binding met jou, en jij niet met hem, dus zo snel als ze erger worden dan een andere pooier of naar de politie gaan, dan ruil je ze in. Dat weten ze. Ze moeten dus op hun prijzen passen, en hoe ze je behandelen. Ze moeten het minst slechte van de kwaden blijven. Ze zitten op het dunne lijntje, dat ze je genoeg aanpakken dat je ze maar betaalt, maar niet zoveel dat het teveel wordt en je ze laat pakken.

Daarom zijn de zware jongens er nu ook haast helemaal niet meer. Het is nu een bovengrondse toestand geworden, en dat zorgt ervoor dat je niet meer zo op hoeft te passen voor de pooiers. Het is nu makkelijk om zonder pooier te werken. Met het bordeelverbod zat je in sommige sectoren altijd haast wel vast aan het penozewereldje, maar nu kan je makkelijker bovengronds werken. Het is heel moeilijk om daarmee te kunnen concurreren, dus ze verdwijnen. Als de nieuwe wet dat niet terugdraait tenminste.

Er was in de bendetijd wel een manier, dat liet Sjaban wel zien. Die was gewoon zo gewelddadig dat de andere pooiers er niet tegenop durfden, met zijn hele familie achter zich. Die kon dus alles doen wat hij wou, en je kon niet overstappen. Geen andere pooier durfde je over te nemen. En naar de politie stappen deden de meisjes wel, maar de politie deed maar één ding, namelijk je naam aan Sjaban doorgeven. Jaren voor ik begon waren er al meisjes naar de politie gestapt, en pas jaren nadat ik wegging hebben ze hem eens opgepakt. Hij kon alles flikken.

Dat is overgegaan, en niet door de politie. Die hebben immers maar een handjevol van die bende opgepakt. Er waren alleen steeds meer meiden die kwamen uit landen waar je makkelijk een privé-legertje kan huren om lastige Koerden aan te pakken, en dat zorgde voor steeds minder macht voor Sjabans mannetjes. En zo heeft het zichzelf geregeld. Als Sjaban nooit was opgepakt, zat hij nu nog met een meid of tien, terwijl hij de andere met rust liet.

Met hoe de gemeentes het nu doen, krijg je wel iets wat erop lijkt. Als je betrokken bent geweest bij een bedrijf dat door de overheid van mensenhandel-betrokkenheid is beschuldigd, krijg je ook veel moeilijker een plek ergens anders. Dat je niet wegkan dat maakt je kwetsbaar. Sjaban deed dat door overal in het ramengebeuren van Nederland zich te laten voelen, de gemeentes door onderling te gaan samenwerken. Het is hetzelfde.

Het is economie, zo moet je kijken. Die jongens zijn niet bang voor de gevangenis, als ze maar genoeg verdienen. Als ze voor vier ton een jaar moeten zitten, vinden ze dat niet erg. Als ze voor vijfduizend Euro een half jaar de bak ingaan, dan kijken ze wel uit. En als ze kunnen zorgen dat zij die vijfduizend krijgen, en een sukkel die voor ze werkt de bak ingaat, vinden ze het weer prima. Dus zoals nu, als de opbrengsten laag zijn, en je kansen om je gang te gaan slecht zijn, dan doen ze het niet. De meisjes stappen nu nog wel naar de politie.

Maar niet alles is economie. Die jongens zijn soms bereid om heel weinig te verdienen voor een hoop werk. Je ziet bij pooiers vaak iets wat je ook weleens bij andere criminelen ziet: ze kijken neer op gewoon werk. Wat ze doen vinden ze slim, ookal verdienen ze vaak maar weinig voor best veel "werk" dat ze toch moeten doen. Het is alleen geen "werk" waar iemand anders iets aan heeft, dus dan voelen ze zich niet uitgebuit. Ik vind het maar onzin, maar sommige soorten criminelen geloven hier heilig aan.

Moderne bordeelbazen, madams en escortbazen vallen ook onder harde pooiers. Maar dat zijn helemaal slapjanussen, je hebt ze alleen maar omdat je een aanloopplek nodig hebt. Die persen je misschien niet af met geweld, maar die gebruiken gewoon dat je zelf niet zomaar een aanloopplek kan starten. Ze melken hun vergunning. Het is wel makkelijk om ze te zien als zo'n zetbaasje van een pooier. Het komt op hetzelfde neer. Ze gebruiken alleen geen eigen geweld, maar het geweld van de overheid.

Genoeg over harde pooiers, want dat is simpel genoeg, en het maakt het allemaal ook niet veel duidelijker. Ik wil het vooral gaan hebben over zachte pooiers. Een zachte pooier is een pooier die een emotionele band met je begint. Zo verbindt hij je aan zich, en dan is voor hem het makkelijker om jou te motiveren als hij economisch niet goed voor je is. Dat wil helemaal niet zeggen dat hij ook áárdig is. Sjaban was voor zijn eigen meiden een zachte pooier.

Harde pooiers hebben een economisch voordeel te bieden, of gewoon dat ze niet je leven zuur gaan maken. Zachte pooiers werken door emotioneel met je verbonden te worden. Inplaatsvan een afweging over of die pooier wel goed voor je is, volg je dan je emoties en blijf je bij die vent terwijl hij al je verdiensten opzuipt. Dat lijkt allemaal heel raar, en daarom zijn er ook hele rare verhalen over gangbaar, dus daar ga ik in het stukje over twee weken wat opin.