Denkbeeld

Dit stuk is eenvoudiger geworden dan wat ik wou. Maar als mijn nakijkteam het niet meer kan volgen, dan is het te verward geworden, en het is beter om maar een stuk uit te leggen dan alles, zodat ik tenminste iets overhou. Anders begrijpt niemand meer waar het nou om gaat. Het is een heel erg lang stuk geworden, maar het moet in één stuk, sorry. Er zit geen goeie "knip" in.

Als dit het eerste stukje is wat je van me leest, moet ik je eigenlijk even afremmen. Dit stukje is iets voor als je een beetje weet hoe ik werk, wat ik heb gezien, en wat er allemaal komt kijken bij prostitutie. Daar heb ik nou in bijna vijf jaar bijna vijfhonderd stukjes over geschreven, en als je niet de achtergrond weet van waar dit stukje vandaan komt, ziet het er denk ik veelteveel uit alsof ik maar wat roep. Dus lees eerst even wat andere stukjes, zodat je weet wie het zegt.

Het succes van mijn hoererij komt voor een heel belangrijk stuk doordat ik bézig ben met mijn klantjes. Ik ben altijd op zoek om de klant zo goed mogelijk van dienst te zijn. Daar moet ik hem voor begrijpen, want klanten weten vaak niet waar ze echt voor komen. Dat moet je ontdekken, en hem verleiden. Ik ben ook bezig met een goeie balans tussen vriendschappelijk en zakelijk zijn met de klant.

Daar komt dus veel contact en begrip bij kijken. Je moet je klant kunnen lezen als een boek. En dat geeft je wel wat te doen, want je hebt weinig tijd, en weinig kans om fouten te maken, dus je moet het goed leren doen. Dat heeft ook wel een tijdje gekost. Als je het kan is het erg de moeite waard, en ik vind het eigenlijk een belangrijk iets wat mijn werk interessant houdt.

Als je in een winkel werkt, dan leer je te zien bij wie je op moet letten omdat hij gaat stelen. Als HR-meisje wist ik ook na een poosje wel of een werknemer problemen ging geven. Dat is gewoon een onderdeel van overleven in een baan, je leert opletten op wat belangrijk is. En bij de prostitutie is dat niet anders hoor. Je gaat kijken naar de dingen waar je mee op moet passen, en een belangrijke is watvoor ideeën een klant over je heeft.

En ook mijn blog heeft me een hoop geleerd. Je denkt anders na over dingen als je erover moet schrijven. Mijn statistiekmannetje schreef aleens: Als je het niet kunt uitleggen, begrijp je het eigenlijk niet. Daar heeft hij gelijk in. Ik heb een hoop dingen opnieuw moeten doordenken door mijn blog, en ik kan ook wel zien dat ik een hoop geleerd heb, en een hoop stomme ideeën heb moeten laten gaan.

Die ideeën ontstaan onderbewust bij mensen, en zoals mensen er met elkaar over praten leiden ze mekaar allemaal in dezelfde richting. Die stromingen kan je volgen als je lang genoeg bezig bent met hoe mensen over je werk denken, dan krijg je het plaatje wel door. Het is alleen heel veel moeilijker om uit te leggen hoe het inelkaarzit, dat mensen niet meteen je te snel vinden gaan, en losraken van wat ik vertel en dan maar denken dat het niet klopt.

De makkelijkste manier die ik heb gevonden om het uit te leggen zonderdat het een boeltje wordt, is een soort van vraag en antwoord. Een dialoog, eigenlijk. Er is de stem van de onderbuik, die is scheefgedrukt, en er is de stem van de twijfel, die is gewoon geschreven. Die twee komen samen naar het beeld toe wat de mensen van de prostitutie hebben, en hoe ze het samen hebben geschapen.

Ik denk niet dat het lètterlijk zo gebeurt. Het gebeurt in een soort van groepsdynamiek, een wisselwerking tussen mensen, en wat die aanvaardbaar vinden. Maar de onderbuikgevoelens van die mensen, die komen wel uit die mensen zelf. Ik hou het er maar bij dat dit de makkelijkste manier is om het uit te leggen, maar dat het ingewikkelder totstandkomt dan wat ik hier schrijf. Ik kan niet alles uitleggen. Je kan het lezen als de gedachtes van de maatschappij, als je dat makkelijker vindt.

Het begint ermee dat mensen weten, en dat hun aandacht eropkomt, dat er prostitutie bestaat. Ze hebben meestal geen idee wat het nou echt inhoudt, en wat er allemaal achter zit, het enige wat er bijblijft is dat elke man naar een prostituee kan stappen om daar voor geld seks mee te hebben. Zonder al die toestanden die er normaal aan seks vastzitten. Op een manier die de mensen niet kennen, en waar ze niet van hebben geleerd dat het goedzit. Er zit zelfs al een luchtje aan, van de vorige generaties.

Dan komt er een opeenvolging van gedachtes, en dat gaat ongeveer zo:

Seks voor geld? Seks is eng! Stel je voor dat ik daarmee zo om zou moeten gaan! Dat kan niet, ik voel me seksueel onder druk gezet om dat ook te kunnen, alleen al omdat het bestaat! Als andere mensen dat kunnen, dan word ik weggeconcurreerd, als ik niet mee ga doen! Of bij mannen: Seks is eng! Ik voel me seksueel ongemakkelijk omdat er vrouwen zijn die seksueel vrijer zijn dan ik ben gewend, omdat ze zoveel macht over hun eigen seksualiteit, maar vooral die van hun klanten, hebben dat zij er hun werk van kunnen maken! Daar ben ik kwetsbaar voor! Hoe moet ik die ooit imponeren?

Maar die hoeren, die doen het toch, dus die willen het wel...

Ik wil het niet doen, en dus kan niemand anders het willen. Seks is eng, en als ik het me voorstel, dan schrik ik van het beeld. Bovendien hoort seks bij relaties, en dit is seks zonder relaties, daar is wat mis mee. Ik kan het me niet voorstellen om het acceptabel te vinden, dus kan het niet acceptabel zijn.

Maar misschien komt dat wel omdat zij iets kunnen dat ik niet kan...

Nee, dat kan niet. Ik ben best wel gevorderd met mijn seksleven. Ik vind mezelf al seksueel heel vrij, ook al hou ik er wel balans in en ga ik niet te ver. Ik vind het leven en laten leven, en ik trek de lijn pas bij dingen die ècht niet meer kunnen. Ik vind mezelf zelfs wel veel vrijer dan de meeste mensen. Natuurlijk heb ik wel principes, maar die hou ik voor mezelf. Ik hou me zelfs een beetje stil, omdat ik niet tè vrij wil lijken. Mensen die vrijer makkelijker met seks zijn dan ik, die vind ik eerder een beetje dwangmatig bezig met hun seks. Ik heb die balans beter. Ik weet hoe seks werkt, en ik geloof niet dat er manieren zijn om met seks om te gaan die ik niet begrijp. Ik kan niet wat zij zouden moeten kunnen voor dat werk, en dus kunnen zij het niet want ik ben een seksgod/seksgodin en ik zou het niet aandurven of kunnen! Dus die minderwaardige ordinaire domme kutjes hoeren kunnen dat dus helemáál niet!

Maar kijk, die hoeren doen het wèl. Dus kunnen ze het misschien toch...

Nee, zij moeten het ook verschrikkelijk eng vinden. Niemand kan dit vrijwillig doen, want anders moet ik mijn ideeën over seks kritisch gaan bekijken. En ik vind seks eng. En het wordt alleen maar enger als er meer aan seks zou zijn dan ik weet. Want dan ben ik hulpelozer en is seks nòg groter en enger. En hoeren zijn maatschappelijk verketterd, en ik ga me niet onder hoeren laten plaatsen met wat ook. Dat vind ik kwetsend. Dus ze mogen niets beter kunnen dan ik.

Maar hoe komt het dan dat het tòch gebeurt...

Ze moeten heel verkeerd gemotiveerd zijn. Ze hebben het fout. Afhankelijk van mijn opvoeding vind ik het een morele fout van de meisjes, zoals hebzucht of lust, of ik vind het domheid van de meisjes, ze weten niet beter omdat ze debielen zijn, of ik ga uit van dwang. Dat laatste kan ik sowieso zèggen, want dan klink ik niet gemeen. Dan klinkt het niet alsof het over mijn moraal gaat, maar dan is het voor hun bestwil, en dan kijken mensen niet naar mij. En dan zit ik ook goed als het toch niet aan het meisje blijkt te liggen. Ook terwijl ik eigenlijk de eerste twee geloof.

Mensen tot prostitutie dwingen is toch wel een beetje raar...

Het moet! Anders is de beslissing van zo'n meisje niet in mijn referentiekader passend. En de meest geloofwaardige manier om dat te zien is dat er geld mee is te verdienen. Veel geld! Ze worden gedwongen om zich te laten gebruiken als geldverdieners voor de dwingers! Die vrouwen vinden het verschrikkelijk, maar ze moeten wel, om de geldlust van hun pooiers te bevredigen!

Maar de hoeren zelf zeggen van niet...

Nee, dat kan niet waar zijn, want dan zijn mijn eerdere ideeën ook onzin want ik kan als bewijs mijn eerdere ideeën gebruiken. Niemand wil dit. Want het is eng en vies.

Waarom zouden ze het dan zeggen...

Omdat ze gedwongen worden om het te zeggen. Die pooiers dwingen die meisjes om te doen alsof ze het zelf kiezen. Of ze maken ze seksverslaafd. Of we zien alleen maar de gekke wijven, en de grote groep zien we niet. Of ze hebben een false conciousness, en ze dènken dat ze het niet erg vinden omdat ze zijn betoverd door hun pooiers.

Waarom ontsnappen ze dan niet aan die pooier? Dan zou je daar toch de hele tijd van moeten horen...

Die pooiers zijn heel machtig. Want die hebben ze betoverd. Of ze zijn enorme netwerken die altijd en overal mensen hebben die de vrouwen kunnen opsporen. Die meisjes kunnen niet ontkomen. Dat moet wel, anders zou ik al mijn vorige ideeën één voor één moeten opgeven dat is logisch door mijn eerdere ideeën.

Maar dat is toch illegaal? Waarom gaan die meiden niet naar de politie...

Dat kan niet, anders vallen al mijn eerdere ideeën als een kaartenhuis in elkaar dat is niet logisch. Het moet dus zo zijn dat de politie niets kan vinden. Dus de meisjes moeten perfekt weten hoe ze de politie af kunnen weren. Dat moet gedwongen worden door de pooiers.

Maar waarom zouden die meisjes daar niet uit willen breken? Die kunnen toch dan bij de politie schuilen...

Nee, die zijn door de pooiers betoverd en denken dat ze het zelf willen. Of hun pooier heeft hun kind gegijzeld, en niemand doet toch ook aangifte van ontvoering of bedreigt hun familie in het buitenland waar de politie machteloos is en in handen van die internationale mensenhandelnetwerken.

Ze zeggen zelf dat ze het voor het geld doen...

Dat kan niet, als ze geld mogen houden is het raar. Je gaat niet iemand dwingen en uitbuiten en dan toch nog geld teruggeven. Dus het is belangrijk dat ze alles af moet staan. Dus die meid dènkt alleen maar dat ze geld krijgt. En weigeren moet ze ook niet kunnen, want ze is verplicht om alles te doen door die pooier, en het wordt nòg ongelooflijker als die dan toestaat dat ze omzet mist. En dat is dan weer een extra bewijs dat het slecht is! Ik heb al zo'n compleet plaatje gemaakt, daar kan je logisch uit zien dat het wel waar moet zijn, want mijn ideeën zijn het allemaal met elkaar eens!

En zo gaat het maar door. Dit was eerst vier kantjes, maar dat werd te ingewikkeld en verward. Er komt telkens een laagje op, om maar niet afstand te moeten nemen van het onderbuikgevoel dat je het niet zou kunnen.

Voor de ongeïnteresseerde Nederlander is het snel genoeg, maar hoe meer iemand er echt mee bezig is, hoe meer het nodig is om alles erin te passen. Daar komen die rare ideeën en kronkels in de verhalen van de verbiedertjes vandaan. Sommige dingen kunnen ze ècht niet ontkennen, zoals dat de politie tegenwoordig echt óveral razzia's doet en tòch niets vindt, en daar moeten ze dan op die manier hun verhaal omheen verzinnen. En ze gebruiken vooral hun eerdere foute ideeën om hun nieuwe foute ideeën op te bouwen.

Maar het hele beeld, dat nu bijna iedereen heeft, is een soort van Jenga-toren. Het is een opstapeling van dingen die zo móéten zijn om je onderbuikgevoel waar te laten zijn. Het is een hele wiebelige toren, die al zijn blokjes nodig heeft om niet om te vallen. En ergens geeft dat ook wel aan waarom mensen er heel snel boos van kunnen worden als je ze niet gelooft. Ze hebben het nodig dat het blijft staan, want anders is hun onderbuikgevoel niet gerustgesteld.

Daarom gaan mensen ervoor vechten, en dat doen ze door twijfels te bestrijden, en door bevestiging te zoeken. Die bevestiging komt vooral door elkaar. Van de hoeren krijgen ze dat niet, maar van andere anti-hoer-activisten veelmeer. En een paar ex-hoeren, of mensen die zeggen dat ze dat zijn, zijn genoeg om een smoes te hebben om met een gerust hart te kunnen negeren wat de echte hoeren zelf zeggen.

Het is lèkker om bevestiging te krijgen. Dat weet ik, het is een stuk van mijn werk. Maar niet alleen met seks is dat zo, al je kleine oordeeltjes bevestigd krijgen is lekker. Daarom gaan mensen graag lezen in een krant die alles in hun politieke licht zet. Daarom gaan mensen naar een kerk. Daarom praten mensen over steeds hetzelfde met steeds dezelfde mensen. Dat zijn allemaal dingen waar je niet wat nieuws hoort, maar juist bevestigd krijgt wat je al had beslist.

Dus boekjes van mensen als Patricia Perquin, Maria Genova, de boekjes geschreven door de professionele slachtoffers en hun heropvoedings-pooiers, maar ook boekjes die minder gefocust zijn zoals van Renate van der Zee of Myrthe Hilkens, die een bredere anti-seks agenda hebben, spreken allemaal op een emotioneel nivo aan dat dit klopt, en dat het goed is, en dat je bevestigd bent met alles wat je al voelde.

Ze zijn best goed met die emotie ook. Kijk bijvoorbeeld maar naar de geraffineerde manier waarmee ze racisme gebruiken om vrouwen uit bepaalde buitenlandse landen meteen maar kwetsbaar te verklaren. Ze doen graag alsof vrouwen uit Oosteuropa, en vooral de Roma, vanzelf al minderwaardig, dom, en makkelijk te misleiden zijn. Dat racisme gebruiken ze om het voor je onderbuik geloofwaardiger te maken. Het is onzin natuurlijk. Die meiden zijn geen domme kipjes, en ze weten daar ook wat neuken is. Beter dan hier vaak.

Er is wel een probleem met al die emotie. We leven wel in een maatschappij waar geloof niet meer genoeg is. We doen tegenwoordig vanalles met wetenschap, en anders vinden we het ergens toch niet helemaal volwaardig. Dus we hebben graag ook wetenschap die ons gelijk bewijst. Met prostitutie is dat een probleem, want de emotie druk je nietzo makkelijk uit als kille getalletjes. Er moeten definities worden gebruikt. Voor mij was het al moeilijk genoeg, en ik had niet eens een emotie te bewijzen.

Daar komen Farley en dat soort onderzoeken goed van pas. In Nederland hebben we vooral Sneep, die na al die jaren nog steeds van stal wordt gehaald ook al is het geen wetenschap. Die schattingen zijn nog steeds dè schattingen voor Nederland, ookal ging het om de schattingen van anonieme politiemannen, ambtenaren en hulpverleners over iets waar ze geen grip op hadden en over de tijd vòòrdat de opheffing van het bordeelverbod de bendes de strop omdeed.

En daarom ook dat èchte onderzoeken, van Wagenaar of Bovenkerk bijvoorbeeld, zo lauw worden begroet. Ze zijn er niet om je emotie te ondersteunen, en ze passen meestal heel slecht bij de vooroordelen. Ze zijn geen manier om je toren mee overeind te houden. Daarom vinden mensen dat maar moeilijk en onbevredigend. En voor de verbiedertjes zijn ze zelfs iets om je heel boos over te maken.

De verbiedertjes zijn veel meer, en soms echt gewoon als beroep, bezig met zo diep mogelijk in deze redenering gaan zitten. En die hebben er echt heel veel in geïnvesteerd. Wat je meteen opvalt is hoe emotioneel, verdedigend, en verongelijkt ze kunnen zijn. Ze zijn niet makkelijk met informatie, en ze maken je heel snel uit voor naïef of tegenwoordig romanticus, en als je een man bent is het meteen ook suggereren dat je hoerenloper of pooier bent. Als vrouw ben je dom, heb je false conciousness, of ben je betoverd door je pooier. Of je hebt belangen, dat is ook een mooie manier om je verdacht te maken.

Verdachtmakingen komen héél snel als je kritisch bent, en ze zijn vooral bedoeld om je monddood te maken. Ze hebben dan een hoop aan het feit dat mensen het denkbeeld toch al hebben, dat de prostitutie zo slecht is, en ze komen meteen al met dingen die neerkomen op "Je hebt iets gezegd wat de prostitutie niet veroordeelt, dus ben je slecht omdat je iets héél slechts als prostitutie niet veroordeelt. Je bent slecht dus ik wil niet dat er naar je wordt geluisterd."

Als je met "oute" meiden uit de prostitutie praat, zoals in Zweden Petite Jasmine voordat ze werd vermoord, maar eigenlijk overal in de wereld, maar hier in Nederland bijvoorbeeld met vrouwen als Ilonka Stakelborough, Metje Blaak of Mariska Majoor, dan hoor je dat ze veel makkelijker praten, en niet snel boos worden als je vragen hebt. Je kan ook gewoon dóórvragen als je iets niet snapt, of om te kijken watvoor bewijs of reden achter iets zit. Bij de verbiedertjes heb je dan meteen gesnauw en verdachtmakingen.

Je ziet dus dat de professionele verbiedertjes niet minder, maar juist méér bezigzijn met zich verstoppen en zelf bevestiging willen hebben. Je hoeft mij niet te geloven, ga maareens wat social media van hardline feministen of Christengroepen af. Je zal geen uitzonderingen zien, want die heb ik ook niet gevonden. Ze willen het maar op één manier zien, want het anders kùnnen zien is al een bedreiging. Hun denkbeeld is immers "bewezen" doordat het niet anders kàn zijn. Vanwege de andere gedachtes die erachter zitten, en die ze niet op willen geven.

Mensen verdedigen het denkbeeld dus ook. En daarom word je echt gewoon behandeld als een onmens als je niet meegaat in het denkbeeld. Ze vallen je persoonlijk aan, en ze zetten je moraal in een slecht daglicht. Als je twijfels laat zien is het meteen teruggrijpen naar: "Oh, jij vindt het dus niet erg als een zwak meisje tientallen keren per dag wordt verkracht?" em ze doen alsof dat de enige twee dingen zijn die je kan vinden. Dus dat je ofwel vindt dat het denkbeeld klopt, ofwel dat het wel best is als er massaverkrachtingen zijn.

Je kan ook niet vergeten dat er een flink stuk jaloezie bijzit. Mensen zien ons gemakkelijk met seks omgaan, en daar geld mee verdienen. Dat is leuk met leuk, en dat vinden mensen niet éérlijk. Wij doen iets waar ze te bekrompen voor zijn, en op een sociaal ongeaccepteerde manier, en als beloning krijgen we het allerwildste seksleven en veel geld. Dat zit mensen echt dwars, dat vinden ze niet eerlijk en daar willen ze dat we voor gestraft worden.

En er zit nog wel meer achter dan alleen maar bevestigen van vooroordelen en jaloezie. Het is geil. Slavenmeisjes zijn een geil idee voor mannen èn vrouwen. Van tienertjes tot omaatjes, slavenmeisjes zijn een lekker fantasietje. Nietzo gevaarlijk en gewelddadig als de verkrachtingsfantasie, maar het zit zo'n beetje in mensen gebakken dat slavinnetjes geil zijn. Het prostitutieverhaal is daarom óók zo prikkelend.

De voorbeelden die in de boekjes worden gegeven over de verschrikkelijke dingen die er gebeuren, zijn bedoeld om het plaatje niet alleen èrg te maken, maar ook geil. Kwetsbaarheid zit bij de allermeeste mensen aan seks vastgeplakt, en die verbinding die wordt in de boekjes vaak toch geprikkeld. Niet pornografisch, dat zou te duidelijk zijn, maar wel de hele tijd er nèt bij in de buurt. Het is niet het geile wat in het boek staat, maar het geile dat in het hoofd van de lezer ontstaat. Daarom verkoopt Perquin en Genova ook beter dan Werson, want die heeft daar de plank net mis mee geslagen. Maar Werson geilt zelf danook meer op geweld dan op kwetsbaarheid.

De manier dat er met twijfels wordt omgegaan is dus niet door die twijfels te proberen aan te pakken, want dan weten de verbiedertjes ookwel dat ze alleen maar dieper in de problemen komen. De manier die ze gebruiken is overschreeuwen. Hoe kan je nou aandacht geven aan zo'n twijfel over dat iets niet klopt, iets niet logisch is, als het zo èrg is waar het over gaat? Die manier gebruiken ze nu voor bijna alles wat met de business te maken heeft. Tot in de Eerste Kamer toe, door een minister.

Na zo'n prikkelend boekje zijn je vooroordelen bevestigd, en zijn je twijfels niet echt beantwoord, maar wel overschreeuwd. Je kan weer lekker naar bed, voor wat wilde dromen, en je voelt je alsof je wat gedáán hebt. Jij houdt niet je ogen gesloten voor het onrecht. Jij bent verontwaardigd over dit hele erge ding. Dat is raar, want je hebt niets veranderd aan hoe de wereld werkt, maar dat is wel een gevoel wat nog een beetje wordt aangemoedigd door de hele tijd in de media te horen dat we meer negatieve beeldvorming over de prostitutie moeten hebben.

Soms kan je weleens iemand echt in een gesprek vastzetten aan een standpunt, en echt bewijzen dat het onzin is. En dat is heel moeilijk, want je moet dan vaak bewijzen dat iets er niet is, en dat is volgens mijn statistiekmannetje logisch onmogelijk om "sluitend" te doen. Maar die mensen geven dan op dat ene punt nog wel toe, en je ziet ze denken, en er komt wat nuance in, en ze zijn milder. Maar bijna allemaal komen ze langzaam weer terug naar hun oude standpunt, en ze willen later nóóit meer overtuigd worden! Het is te oncomfortabel om niet in de gemeenschappelijke mening te zitten. En om dat ene punt op te geven, zou het hele denkbeeld omvallen.

Ergens weten de mensen het ook wel. Daarom doen ze soms zo schichtig als er andere ideeën komen, want daar kunnen ze niet mee omgaan. Dat weten ze. Sommige mensen voelen zich daar zelfs een beetje schuldig over. Dat vind ik heel terecht trouwens. Want hun ideeën zijn dom, en onterecht, alleen maar voor hun onderbuik. En er zitten ook nog èchte gevolgen aan, voor èchte mensen.

Het is ook heel lekker om het denkbeeld zo te hebben, want dan is het meteen duidelijk dat die prostitutie, die je zo vanuit je onderbuik háát, hartstikke crimineel en slecht voor de meisjes is, dus dan kan je de hele business uitroeien. Je doet een goeie daad, de betrokken mensen worden gestraft, en de prostitutie die je onzeker maakt bestaat niet meer. Als je genuanceerd zou gaan kijken, of accepteert dat er meer aanvastzit, zou je dat niet kunnen denken, en zou je het niet weg kunnen verbieden. Dan zou het te duidelijk zijn dat je bezig bent met leugens te volgen. Voor de verbieders is het dus heel nodig om het plaatje perfekt te houden.

Eigenlijk alleen de meiden zèlf spreken het denkbeeld tegen. De goeie soort hulpverlening heeft ookwel door dat er wat is, maar die gaan niet zover dat ze echt het denkbeeld aan gaan pakken. De meiden zelf zijn de enige die echt terugvechten. Zelfs de klanten geloven het denkbeeld zelf vaak toch nog een beetje, maar dan wel over de meiden die ze zelf niet kennen. Het is maar wat moeilijk om over iemand die je kent zulke rare dingen te denken.

Daarom weigeren de verbiedertjes ook om de meiden zelf aan het woord te laten. De meiden uit de business worden buitengesloten van discussies over de branche. Daar maken ze geen geheim van. Wij zijn niet betrouwbaar, want een hoer kan alleen maar voor zichzelf spreken, we hebben belangen bij de business, en dat we hoer zijn geworden geeft al wat aan over ons. Mensen moeten er zo weinig mogelijk mee te maken hebben om er zoveel mogelijk over te mogen zeggen.

Het wordt een bevroren beeld, een ansichtkaart. Het plaatje is emotioneel beladen, en er kan geen stapje buiten het plaatje worden gedaan, want dan valt het beeld uitelkaar. Het is een romantisch beeld, heel letterlijk. Niemand die bedenkt dat mensen geen bevroren beelden kunnen zijn, en dat er altijd iets verandert. Vanuit de branche zie ik dat hele beeld wat van ons wordt gemaakt, niet alleen dat het onwaar is, maar ook dat het niet langer dan heel even kàn bestaan.

Iemand die nadenkt, die gaat toch zien dat er maar heel weinig mis hoeft te gaan voor zo'n pooier voordat hij erg kwetsbaar wordt om te worden gepakt. En dat meisje, hoelang blijft die zo dom, of bang? Zelfs al blijft ze bang, hoelang houdt ze het vol om die doodsangst dan te verstoppen? Hoelang voordat het plaatje knapt? Alles moet heel netjes recht door het midden blijven gaan, anders gaat het kwetsbare evenwicht kapot. Maar iemand die er niet over nadenkt, heeft alleen dat ene plaatje in zijn hoofd, en dat is zijn beeld voor altijd.

Als ze even na zouden denken, dan zien ze wel dat het onmogelijk is om een hoer honderd procent af te sluiten van de buitenwereld. Alleen de klanten al zijn allemaal een groot risico. De eindeloze controles, argwanende bazen of verhuurders, en je kan zien dat al die meiden een mobieltje hebben, het gaat gewoon niet. Daarom hebben ze van die rare toeren nodig om je te laten geloven dat die meiden meewerken door een soort toverdwang. Daar moet maar een apart stukje over komen, want dit wordt veeltegroot.

Zo denken mensen nou eenmaal. Maar het wordt een hele andere toestand, als de overheid ook zo gaat doen, en dat is ontstaan de laatste jaren. Die doen precies hetzelfde, maar die pakken het groot aan. En daar kan ik heel bang van worden, want mensen op straat zijn al in staat om je banden lek te steken, en de overheid heeft de hele politie als knokploeg, en die bende is niet te stoppen. Die kunnen je alles maken.

Daar wordt het ook veel lelijker. Want het gaat niet alleen maar meer om het denkbeeld, als er meer aan de hand is dan alleen maar iets vìnden. Het zit al heel fout bij die Perquins, van der Zees en Genova's, die het denkbeeld met extra leugens ondersteunen, en ons zo verder in de shit douwen om te verdienen aan hun flutboekjes. Maar als een overheid het denkbeeld gaat gebruiken om de vastgoedmarkt te beïnvloeden, dan is het gewoon vuil spel. En als het om stemmetjes winnen gaat, dan is het zo'n beetje het ergste. Want dan douwen ze ons in de shit om meer macht te krijgen om ons in de shit te douwen.

De regering heeft dezelfde soort stappen genomen als de verbiedertjes. Een plaatje nemen, en alles wat daar niet inpast wegpoetsen. Er werd een BNRMeSGtK aangesteld om niet geconfronteerd te worden met een ingewikkelde stroom van informatie, maar alles hapklaar in het plaatje binnen te krijgen. Daarom ook dat ze een anti-prostitutie-activiste als Nationaal Rapporteur kozen, want dan weet je tenminste dat je het plaatje krijgt dat je wil.

Netzoals in de gemeenschappelijke mening proberen ze het ook in de regering niet met redelijkheid en argumenten. Hier doen ze precies hetzelfde. Er moet wat gebeuren, en daar moet je niet te kritisch over zijn want het is zo èrg. We hebben alleen maar onzin gehoord in de Tweede Kamer, niemand heeft kritisch gekeken naar wat we nou eigenlijk weten over prostitutie. Er is geen onderzoek gedaan. Want al die kamerleden, die vinden dat ze het al wéten.

Er klopt vanalles niet aan het denkbeeld. Daar ga ik nog wel dieper op in, per stukje, want dat is veel meer uitleg dan dat ik hier zomaar even doe. Ik ben al begonnen met mijn serie "antwoord op," maar het gaat niet om het weghalen van alle aparte blokjes van de Jenga-toren. Mensen schrikken dan even en stoppen het stilletjes weer terug achteraf als ze niet meer op zichzelf letten. Die hele toren moet omvergaan.

Tot een poosje geleden hadden we nog de rechters die de politie terugfloten. Die hebben we niet meer. De rechters moesten experts worden, want ze waren veel te kritisch over de heksenjagers die ons in het denkbeeld propten. De rechter weet dat het zijn taak is om te kijken of iets wel bewezen is, en daar heeft het denkbeeld natuurlijk weinig mee te maken. Daarom liep het toch heel vaak mis voor de heksenjagers.

Nu is het zo dat de rechters die mensenhandelzaken mogen doen, rechters met "expertise" zijn. Ze willen niet meer dat een gewone rechter moet worden overtuigd van de dunne verhaaltjes die ze als bewijs proberen te gebruiken. Daarom worden sommige rechters opgeleid tot expert. Weet je wat een expert is? Een expert is iemand die het niet meer uitgelegd en bewezen hoeft te worden, want een expert ben je als je het al wéét. De bewijslast bij een mensenhandelzaak moet minder streng worden bekeken, want het is zo èrg, en het is al heel wat dat een "slachtoffer" aangifte "durft" te doen. Iemand neersteken is ook emotioneel en erg, maar daar is nog wel gewoon bewijslast nodig. Veel zelfs, want normaal moet het onderzoek grondiger zijn bij een ergere zaak. Behalve bij mensenhandel, want dan wéét een rechter met expertise het verhaal al.

Wat me nog het meeste ziekt, is dat expert niet het goeie woord ervoor is. Het woord wat we hebben voor iemand die zijn oordeel al klaarheeft, en je vanwege wat of wie je bent al vantevoren in een plaatje drukt, en niets wil zien wat er niet in dat plaatje past, maar die wel doet alsof hij een eerlijk oordeel gaat geven, is niet "expert." De enige naam wat daar ècht bij past is "Farizeeër."