Antwoord op: Het is crisis

Welkom op mijn vijfhonderdste stukje!

Je hoort regelmatig dat de smoor in de prostitutie zit door de crisis. Dat we daarom het voor een tientje doen, of dat er daarom ramen leegstaan. En je kan wel raden, ik ben het er niet mee eens. Maar deze ga ik goed moeten uitleggen, want iedereen is het erover eens, zelfs de prostitutie-hulpverlening en stichting Geisha.

Het is waar dat de klad er al een paar jaar goed inzit. Ik kan het aan mijn administratie goed zien. Ik heb nog steeds wel een volle bak, maar het kost véél meer werk. En overvol is nog maar afentoe, terwijl het vroeger de hele tijd zo was. Ik merk de mindere markt wel, ookal heb ik er minder last van dan de meeste meiden, omdat ik zo'n goeie klantenbasis heb opgebouwd. Ookal had ik geen aanloop, ik kan mijn omzet halen.

De crisis is een ingewikkelde toestand. Als ik aan mijn geldmannetje vraag om het uit te leggen, of aan G, dan krijg ik een heleboel aspecten te horen die allemaal meer of minder meetellen. Mijn statistiekmannetje stuurt alleen maar dit. Sommige dingen zijn filosofisch, maar het zijn allemaal praktische mensen, dus die laten dat een beetje. De crisis vindt vooral plaats bij de banken, bij de overheid, bij de pensioenfondsen, en andere grote financiële instellingen. Die komen niet neuken, dus waarom voel ik dan de crisis zo?

Het is waar dat er crisis is, en dat mensen daarom anders met hun geld omgaan. Het is waar dat iedereen het moeilijk heeft. Het is ook waar dat de prostitutie toch een luxebranche is, en dat het daar makkelijk bezuinigen op is. Maar dan verwacht je dat hoerenbezoek netzoiets is als sterke drank of vakanties, een vrijetijds-iets waar je minder van gaat gebruiken. Maar die worden nietzo hard geraakt als wij. G schrijft het zo:

Our clients are mostly salaried. They have no direct reason to change their spending habits. Their income is fixed. With European governments actively casting doubt upon future value of pensions, investments and guarantees, and prospects of increasing unemployment, there is a tendency toward building reserves and avoiding being stuck with unredeemable value and uncovered risks. Typically for our target consumer this manifests as avoiding use of credit facilities. Large purchases are avoided or postponed until enough means have been pooled to purchase without using credit. Since we don't require use of credit this doesn't significantly affect our sector. Diminishing leisure spending is predicted often by pundits, but as a rule does not materialize. It diminishes to the extent that the consumers total budget is strained by avoidance of credit, but otherwise the consumer spends as long as he stays within his means. This is visible across the board. As recession becomes a reality, the consumer steps down spending to stay within his means, but the spending of the remaining income stays level after this step. Only the increase of unemployment and inflation lowers the total value of spending. This is the picture in Germany and Switzerland, but less so in the Netherlands. This is only because of the Dutch governments more destructive fiscal policies and the untimely failure of the Dutch housing bubble. Uncertainty about redeeming the value of the mortgage stimulates some consumers to be extra frugal, even though on Dutch scale mortgages this is unlikely to make any difference in case of calamity.

En zo gaat ze nog even door over de economie. Vooral bedrijven die van krediet afhankelijk zijn, of bedrijven die consumenten nodig hebben die krediet nemen, zijn beschadigd door de crisis, en de rest moet het met wat minder doen. De prostitutie in Nederland heeft een klap gehad door de crisis, tuurlijk, maar daarna is het niet pappen en nathouden geweest, zoals in de rest van de economie.

Ik heb geen cijfers over de hele prostitutie. Natuurlijk niet, want we weten niet eens hoeveel hoeren er in Nederland zijn. Ik heb hele precieze cijfers over mijn eigen geld, en ik heb veel minder precieze cijfers van andere hoeren, maar ik kan alleen maar zien wat er in de rest van de branche gebeurt door er met een timmermansoog naar te kijken. Dat is niet erg betrouwbaar.

Als ik dat timmermansoog gebruik, zie ik dat er steeds minder seksbedrijven zijn door het uitsterfbeleid dat bijna heel Nederland in zijn greep heeft, dat er steeds minder ramen zijn, en steeds minder meiden in de aanloopsector, maar dat de concurrentie steeds harder wordt. Er wordt steeds onveiliger gewerkt. De prijzen dalen niet, wat iedereen ook zegt, want dan haal je de idiote huren en afdrachten niet meer, maar dan wordt de klant wel weer maar met meer extremiteiten of onveilige seks binnengehaald.

Niemand heeft kijk op de illegale sector, maar in hun advertenties zijn de prijzen na een dip in 2011 ook weer gewoon op het oude peil. En ik zie niet heel veel meer meiden dan vroeger, maar dat is makkelijk om me mee te vergissen. De concurrentie is hier netzo hard. Er wordt veel aangeboden wat je vroeger niet zou zien. En dat is al jaren aan het groeien. De rest van de economie krimpt ècht nietzohard als de prostitutie.

Denk nou eens na. Dat klopt toch niet met het idee dat de klant minder te besteden heeft? Die heeft dan toch niet opeens meer te besteden als je hem zonder condoom pijpt? Met steeds minder ramen en vrije meiden zou de aanbodkant toch minstens netzohard moeten krimpen als de vraag. Toch is dat niet zo. De klanten komen nog wel en hebben nog genoeg te besteden, maar het zijn er veel mìnder. En daarom wordt er om de klanten gevochten door steeds meer risico te nemen.

Er zijn minder vissen in de vijver, maar die zijn nog bijna netzodik als voor de crisis. Dat klopt toch niet met te denken dat het minder gaat in de business omdat iedereen de buikriem aan gaat halen? Het is niet drukker geworden in de goedkope segmenten, daar is het misschien juist wel harder ingestort. Dat zou je denken als iedereen minder heeft te besteden, dat de klanten een treetje naar beneden gaan, maar dat gebeurt dus niet.

Kijk maar naar dingen waar mannen netzolief op bezuinigen als seks. Namelijk sterke drank en gokken. Dat zijn dingen die ze kunnen laten, en waar ze moeder niet van kunnen overtuigen dat ze móéten. De omzetten daarvan blijven best stabiel, als je prostitutie in dat lijstje bekijkt doen we het héél slecht. Wij blijven maar zakken, terwijl drank en gokken allang de put voorbij zijn.

Ik heb een grafiek van mijn geldmannetje bekeken, en het ziet eruit als een soort trap naar beneden. En die treden zijn elke keer als er weer groot nieuws over de prostitutie is. Elk boek van Perquin, elke razzia, sommige tv-documentaires over de prostitutie, dan is er opeens een klap in mijn omzet. En die herstelt maar héél langzaam. En voor het ook maar een beetje beter wordt, is de volgende klap er. Mijn vaste klanten verminderen een stukje, maar de aanloop verdwijnt gewoon stap voor stap.

Dat is niet de crisis. Dat is mannen die niet meer naar een hoer gaan omdat ze denken dat er wat mis is. Die willen geen deel zijn van misstanden. Die willen geen meisje misbruiken. Het beeld van de documentaire of uit het nieuws zit in hun hoofd, en klanten zijn gewone, lieve mannen, die voor geen goud een misbruik van een kwetsbare vrouw willen maken. Ze blijven dus maar weg. Want dat idee wordt ze dus gegeven. En iedere keer is er weer een nieuw stuk van de klanten die overtuigd worden door de media.

Aan de andere kant heb je dus ook mannen die door diezelfde media-aandacht ideeën krijgen. Netzoals je de psychopaten krijgt iedere keer als we op TV komen als hulpeloze slachtoffertjes, of zelfs als er weer een Britse krimi is waar een hoertje wordt vermoord, krijg je bij nieuws over dalend prijzen de pingelaars, en ze zijn brutaler dan ooit. En er zijn natuurlijk meiden die daarvoor zwichten.

Het is vooral de haatcampagne in de media. Je kan zó duidelijk zien dat je klanten zich anders gaan gedragen als er weer wat in de media is geweest. Als er geen crisis was, dan zou het net zo zijn gegaan. Misschien zou het deel van de klanten wat nog wel komt iets meer uitgeven, maar mijn vaste klantjes zijn zo tussen de nul en vijfentwintig procent per kwartaal minder aan me uit gaan geven, gemiddelde tien procent. Maar mijn omzet heeft een klap van bijna veertig procent gehad sinds dit stukje uit oktober 2009.

Die superlage prijzen die ze noemen in het nieuws zie ik ook best binnenhaalprijsjes zijn. Dan kom je binnen voor een tientje, maar als je schoenen uit zijn is het meteen bijbetalen voor BH uit, bijbetalen voor pijpen, bijbetalen voor een extra standje, scherp met de tijd zijn als je niet bijbetaald, en dan betaal je alsnog de gewone prijs. Maar dat soort van pezen is niet meer van deze tijd. De zakelijke meiden die in de jaren negentig hier kwamen hebben die uitpeesters kapotgeconcurreerd.

En dat is ook nog als ik niet rekening hou met de pers. Die journalisten roepen maar wat. Die verzinnen meer dan dat ze echt opzoeken, en die zoeken alleen maar het plaatje wat goed verkoopt. Dus als die moeten liegen om hun krant te verkopen, dan doen ze dat wel. En in de krant willen ze ook geen nuance, en geen ingewikkelde dingen. Het moet overzichtelijk zijn en lekker spannend klinken.

Het is niet de crisis. Het is het stigma.